Livre, pages |
[4, 184] |
τοὺς
Ἀλεξάνδρου
διαδόχους
χρόνοις.
Ἐγένετο
|
οὖν |
ἀνανέωσις
πάλιν
παιδείας
ἁπάσης
κατὰ |
[4, 157] |
τῶν
οὐκ
ἀσήμων
ἑταιρίδων.
Ἀποβλέψασαι
|
οὖν |
αὗται
εἰς
τὰ
παρακείμενα
καὶ |
[4, 155] |
λίθον
εὐπερίτρεπτον
τοῖς
ἐπιβαίνουσι.
Διαλαγχάνειν
|
οὖν |
αὐτοὺς
καὶ
τὸν
λαχόντα
ἔχοντα |
[4, 166] |
οὖν
τὴν
γῆν
μόνην.
Τάχ´
|
οὖν |
διὰ
τὴν
πολλὴν
ταύτην
ἀσωτίαν |
[4, 159] |
ὄζει
κακόν
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΣΤ.
Ἐπεὶ
|
οὖν |
διὰ
τοῦτο
φυλάττονται
οἱ
σοφοὶ |
[4, 157] |
φρόνησιν
ἐν
αὑτῇ
εἶναι.
(Θεόπομπος
|
οὖν |
ἐν
εʹ
Φιλιππικῶνφησι·
Τὸ
γὰρ |
[4, 138] |
τῶν
Λακωνικῶν
συμποσίων.
Ἡρόδοτος
μὲν
|
οὖν |
ἐν
τῇ
ἐνάτῃ
τῶν
ἱστοριῶν |
[4, 152] |
εὐεργεσίας
ἀνθρώποις
φέρει.
Ταῦτα
μὲν
|
οὖν |
ἐν
τῇ
τρίτῃ
καὶ
εἰκοστῇ |
[4, 157] |
ταῖς
κίχλαις
ἤδη
λέγει.
Γέλωτος
|
οὖν |
ἐπιρραγέντος
παρῆν
ἡ
θεατροτορύνη
Μέλισσα |
[4, 130] |
περισοβεῖν
ἐκέλευε
τοῖς
παισίν.
Ἐπίνομεν
|
οὖν |
εὐμαρῶς
ὥσπερ
ἀντίδοτον
ἐκ
τῆς |
[4, 132] |
χεῖρας
πέντ´
ἔχω.
Ὄψιν
μὲν
|
οὖν |
ἔχει
τὰ
τοιαῦτα
ποικίλην,
ἀλλ´ |
[4, 132] |
χεῖλος,
οὐκ
ἐνέπλησα
δέ.
Τί
|
οὖν |
ἔχεις;
{Β.
Ὄστρεια
πολλά.
{Α. |
[4, 138] |
παρασκευὴν
κατέλιπε
τὴν
αὑτοῦ.
Παυσανίαν
|
οὖν |
ἰδόντα
τὴν
τοῦ
Μαρδονίου
παρασκευὴν |
[4, 174] |
ὄργανον
δοκεῖ
κλεψύδρα
εἶναι.
Ἐντατὸν
|
οὖν |
καὶ
καθαπτὸν
οὐκ
ἂν
νομισθείη, |
[4, 174] |
διαπρέψαι
τέ
φασι
μεγάλως.
Τουτονὶ
|
οὖν |
καὶ
τὴν
αὑτοῦ
διδάξαι
γυναῖκα |
[4, 155] |
ἴδια
ποιήματα
θέλεις
ἀκροάσασθαι;
Κελευσθεὶς
|
οὖν |
λέγειν
οὕτως
ἧσε
τὸν
βασιλέα |
[4, 130] |
τὸ
δὴ
λεγόμενον
ἀνιστάμενοι.
Ἔναττον
|
οὖν |
οἱ
παῖδες
εἰς
τὰς
εὐτυχεῖς |
[4, 175] |
φής;
Οὐκ
οἶσθα
νάβλαν;
Οὐδὲν
|
οὖν |
οἶσθ´
ἀγαθόν.
Οὐδὲ
σαμβυκίστριαν;
Καὶ |
[4, 161] |
{Β.
Νὴ
Δί´,
ἱερεῖον
μὲν
|
οὖν |
ὁποῖον
ἂν
κάλλιστον,
ὦ
βέλτιστ´, |
[4, 165] |
δειπνεῖν
τὸν
καλῶς
εὐδαίμονα.
(γελασάντων
|
οὖν |
πάντων
ἐπὶ
τούτοις
ὁ
Οὐλπιανὸς |
[4, 150] |
ἐκάλεσε
καὶ
ἐπὶ
δεῖπνον.
Τῆς
|
οὖν |
παρασκευῆς
γενομένης
λαμπρᾶς
ὁ
Αἰγύπτιος |
[4, 128] |
ὅμοια
κἀκείνου
ἀντιπροπίνοντος
αὐτῷ.
Ἑκατέρων
|
οὖν |
σῴζονται
δειπνητικαί
τινες
ἐπιστολαί,
Λυγκέως |
[4, 166] |
τοὺς
λίθους
ἁπαξάπαντας,
οὐ
γὰρ
|
οὖν |
τὴν
γῆν
μόνην.
Τάχ´
οὖν |
[4, 129] |
τοιούτῳ
σὺν
μύστροις
χρυσοῖς.
Ὁρῶν
|
οὖν |
τὴν
δυσχωρίαν
ὁ
Κάρανος
κελεύει |
[4, 158] |
Περιμήδην,
Εὐρύβιον,
Εὐρύπυλον.
Οὐ
τοιοῦτοι
|
οὖν |
τὸν
θυμὸν
ἡμεῖς,
εἰ
καὶ |
[4, 176] |
καλαμαυλήτην
εἴπατε
χαῖρε
Θέων.
Ὥσπερ
|
οὖν |
τοὺς
τῷ
καλάμῳ
αὐλοῦντας
καλαμαύλας |
[4, 174] |
ἢ
τῶν
ἐντατῶν.
Ἀριστόξενος
μὲν
|
οὖν |
τοῦτο
οὐκ
οἶδε.
Λέγεται
δὲ |
[4, 183] |
χεῖρα
δίχα
πλήκτρου
ἔψαλλεν.
Πάντων
|
οὖν |
τούτων
τῶν
προειρημένων
ὀργάνων
καὶ |
[4, 128] |
ἄλλο
πτηνῶν
πλῆθος
ἦν.
(Ἐπεδώκαμεν
|
οὖν, |
φησί,
καὶ
ταῦτα
τοῖς
δούλοις |