Livre, pages
[4, 133]	σοι ἐφαίνεθ´ οὑφθός; {Β. Μικρὸς	ἦν,	ἀκήκοας; ἅλμη τε λευκὴ καὶ
[4, 166]	αὐτὸς πρὸς μὲν τὰς ἡδονὰς	ἦν	ἀκρατής, τῶν δὲ πολιτικῶν πραγμάτων
[4, 156]	δειπνεῖν χρεών. Ἐμοί τε πολλῷ	ἦν	ἄμεινον κατὰ τὸ Παρμενίσκου τῶν
[4, 167]	οἰκίαν. Τοῦ δ´ αὐτὸς αἴτιος	ἦν	ἄπληστος καὶ πολυτελὴς ὤν, προχείρως
[4, 153]	χιλίους δειπνίζων. Τὸ δὲ δεῖπνον	ἦν	ἄρτος μέγας καὶ κρέας, τὸ
[4, 173]	πρὸς τὰς ἱερουργίας, ~καὶ ὅτι	ἦν	αὐτοῖς ἀπὸ τῶν πράξεων ὀνόματα
[4, 144]	ἀσμένως κοιμηθῆναι πᾶς τόπος ἱκανὸς	ἦν	αὐτῷ. Ἐν δὲ τῷ Ἱέρωνι
[4, 131]	Κλεωνύμου παρέθηκεν ἡμῖν· ὄνομα δ´	ἦν	αὐτῷ φέναξ. Ἀναξανδρίδης δ´ ἐν
[4, 129]	Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως, ἔπινε πλεῖστον	(ἦν	γὰρ πολυπότης ὡς καὶ ὁ
[4, 159]	μέτρια δ´ ἐξαρκεῖν ἔφη. (Οὐκ	ἦν	γὰρ τοιοῦτος ὁ Καπανεὺς οἷον
[4, 156]	ἐν Πελιάσι· Τὸ δειπνάριον ἀνθηρὸν	ἦν,	γλαφυρὸν σφόδρα· φακῆς κατ´ ἄνδρα
[4, 167]	ἐν Κύπρῳ βασιλέως ὅτι ἄσωτος	ἦν	γράφει καὶ τάδε· Ἀλέξανδρος μετὰ
[4, 138]	ποιεῖς τοὺς ἄνδρας ἑστιωμένους. Ἀληθῆ,	ἦν	δ´ ἐγώ, λέγεις· ἐπελαθόμην ὅτι
[4, 182]	τρίτῳ Πολιτείας φησίν· Οὐκ ἄρα,	ἦν	δ´ ἐγώ, πολυχορδίας γε οὐδὲ
[4, 151]	φέρων τὸ κέρας ὁ οἰνοχόος	ἦν,	εἶπεν ἰδὼν τὸν Ξενοφῶντα οὐκ
[4, 167]	ἀριστίνδην ἐξειλεγμένοι, ἀλλ´ εἴ τις	ἦν	ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἢ τοῖς
[4, 128]	καὶ ὅσον ἄλλο πτηνῶν πλῆθος	ἦν.	(Ἐπεδώκαμεν οὖν, φησί, καὶ ταῦτα
[4, 166]	ἀκρατής, τῶν δὲ πολιτικῶν πραγμάτων	(ἦν)	ἐπιμελής. Περὶ δὲ τῶν Ταραντίνων
[4, 153]	δὲ ἄνδρες μαχαιροφόροι καὶ σιωπὴ	ἦν	εὔτακτος. Ἐν δὲ τῇ βʹ
[4, 128]	ἐπίκλην δὲ Πολιορκητῇ (ἐρωμένη δ´	ἦν	ἡ Λάμια τοῦ Δημητρίου) τοῦ
[4, 168]	εἰς τὸ δεῖπνον λαμπρὰ μὲν	ἦν	ἡ παρασκευὴ καὶ τοῖς εἰσιοῦσι
[4, 159]	μυρίους αὐτὴν ἔχειν. Τοιαύτη τις	ἦν	ἡ φιλοχρηματία παρὰ τοῖς τότε·
[4, 151]	δεῖπνον πάντες (τὸ δὲ δεῖπνον	ἦν	καθημένοις κύκλῳ) ἔπειτα δὲ τρίποδες
[4, 171]	ἐστὶ κοινότερον ἐν Φανίῳ· Φειδωλὸς	ἦν	καὶ μέτριος ἀγοραστής. Ὀψώνην δ´
[4, 149]	καὶ ἀνδρώδης ὑπάρχειν· θαυμαστὸν γὰρ	ἦν	καὶ περιβόητον παρ´ αὐτοῖς ἡ
[4, 151]	ξένους αἰεὶ ἐτίθεντο· νόμος γὰρ	ἦν.	Καὶ πρῶτος τοῦτ´ ἐποίει Σεύθης·
[4, 136]	γλάνιές τε, μόρμυρος ἄντα δ´	ἦν,	μεγάλη, σπάρος· οὓς ὁ μάγειρος
[4, 142]	δ´ ὑπερήφανον. Ὁ δ´ οἶνος	ἦν	μικρῷ βελτίων, ὅτε παρείησάν τινες.
[4, 176]	μνημονεύοντα· ὅτι δὲ ὁ μόναυλος	ἦν	ὁ νῦν καλούμενος καλαμαύλης σαφῶς
[4, 168]	Φωκίωνος υἱόν, φησί, Φῶκον οὐκ	ἦν	ὃς οὐκ ἐμίσει Ἀθηναίων. Καὶ
[4, 134]	οὐδὸν ἰών. Σχεδόθεν δέ οἱ	ἦν	παράσιτος Χαιρεφόων, πεινῶντι λάρῳ ὄρνιθι
[4, 159]	ὅδ´ ἐστίν· ᾧ βίος μὲν	ἦν	πολύς, (ἥκιστα δ´ ὄλβῳ γαῦρος
[4, 150]	ἐπεθύμησας θοίνης εὐτελεστέρας. Τίνα δ´	ἦν	τὰ Αἰγύπτια δεῖπνα Πρωταγορίδης ἐν
[4, 154]	τέχνημα καταδείξαντος. Ὅτι δὲ ἀρχαῖον	ἦν	τὸ περὶ τοὺς μονομάχους καὶ
[4, 128]	χρυσῇ· πέντε χρυσῶν ἑκάστῃ δ´	ἦν	τὸ τίμημα. (Ἐπεὶ δ´ ἐξέπιον
[4, 149]	ὁ χορηγός. Τὸ δὲ δεῖπνον	ἦν	τοιοῦτο· τυρὸς καὶ φυστὴ μᾶζα
[4, 140]	ψαιστὰ κάμματα. (Ὅτι δὲ ἔθος	ἦν	τοῖς πάλαι καὶ φύλλα δάφνης
[4, 142]	δὲ παρατιθέμενα ἐπὶ μὲν τραπεζίου	ἦν	τοῦ τυχόντος, (τὰ δὲ λοιπὰ
[4, 159]	πολύς, (ἥκιστα δ´ ὄλβῳ γαῦρος	ἦν,	φρόνημα δὲ οὐδέν τι μεῖζον
[4, 184]	(διόπερ καὶ ἡ αὐλητικὴ περισπούδαστος	ἦν.	Χαμαιλέων γοῦν ὁ Ἡρακλεώτης ἐν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/01/2008