Livre, pages |
[4, 159] |
τῇ
Εἰσαγωγῇ
τῇ
εἰς
τὴν
|
περὶ |
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν
πραγματείαν
νεανίσκον |
[4, 174] |
ὑπὸ
τῶν
Φοινίκων
ἀπὸ
τῶν
|
περὶ |
Ἄδωνιν
θρήνων·
τὸν
γὰρ
Ἄδωνιν |
[4, 148] |
Κλείταρχος
ἐν
τῇ
πρώτῃ
τῶν
|
περὶ |
Ἀλέξανδρον
ἱστοριῶν,
διηγούμενος
καὶ
ὅτι |
[4, 162] |
ὑπερορῶντας,
καὶ
περὶ
προσοψημάτων
καὶ
|
περὶ |
ἄρτων
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων |
[4, 155] |
συμπόται
τῶν
Ἑλλήνων
πολὺ
πρῶτοι,
|
περὶ |
ἀρχαίων
συμποσίων
ἐπιστάμενος.
Ἀκριβῶς
δ´ |
[4, 166] |
αὐτοῦ
παρέλιπε
Δημοσθένης
ἐν
τῷ
|
περὶ |
ἀτελειῶν.
Χρὴ
δὲ
τοὺς
τὰ |
[4, 176] |
κρούσεις
ἁμαρτήματα
γινόμενα,
ἀλλὰ
καὶ
|
περὶ |
αὐλούς
εἰσι
μουσικώτατοι
οὐ
μόνον |
[4, 182] |
Εὐφράνωρ
ὁ
Πυθαγορικὸς
ἐν
τῷ
|
περὶ |
αὐλῶν,
ἔτι
δὲ
καὶ
Ἄλεξις |
[4, 174] |
ὀνομασιῶν
(ἐστὶ
δὲ
τὸ
σύγγραμμα
|
περὶ |
αὐλῶν
καὶ
ὀργάνων)
συγγράψαι
φησὶ |
[4, 184] |
Ὁ
δ´
Εὐφράνωρ
καὶ
σύγγραμμα
|
περὶ |
αὐλῶν
κατέλιπεν·
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[4, 182] |
ὧν
καὶ
αὐτὸς
ἐν
τῷ
|
περὶ |
αὐλῶν.
(Ὁ
δὲ
καλάμινος
αὐλὸς |
[4, 167] |
μόνον
αὐτός,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
|
περὶ |
αὐτόν·
ἁπλῶς
γὰρ
οὐδεὶς
αὐτῶν |
[4, 175] |
ἐπιχωριάζοντα
παρ´
ἡμῖν,
ἄκουε
καὶ
|
περὶ |
αὐτοῦ
ἃ
νῦν
ἔχω
σοι |
[4, 163] |
ἐν
τῇ
ἐνάτῃ
τῶν
ἱστοριῶν
|
περὶ |
αὐτοῦ
γράφει
οὕτως·
Διοδώρου
τοῦ |
[4, 166] |
Καὶ
Μένανδρος
δ´
ἐν
Ὀργῇ
|
περὶ |
αὐτοῦ
τάδε
λέγει·
Καίτοι
νέος |
[4, 141] |
κʹ
τῶν
ἱστοριῶν
τάδε
γράφει
|
περὶ |
αὐτῶν·
~Λακεδαιμόνιοι
εἰς
μὲν
τὰ |
[4, 144] |
δ´
ἐν
τῷ
πρὸς
Κάσανδρον
|
περὶ |
βασιλείας
(εἰ
γνήσιον
τὸ
σύγγραμμα· |
[4, 150] |
δεῖπνα
Πρωταγορίδης
ἐν
τῷ
αʹ
|
περὶ |
Δαφνικῶν
ἀγώνων
διδάσκει
ἡμᾶς
λέγων |
[4, 136] |
ζώνην
θ´,
ἣν
φορέεσκεν
ἀγαλλομένη
|
περὶ |
δειρήν,
εἰς
λέχος
ἡνίκ´
ἔβαινε |
[4, 141] |
σύκων,
ἔτι
δὲ
εἰς
ὀψωνίαν
|
περὶ |
δέκα
τινὰς
Αἰγιναίους
ὀβολούς.
Σφαῖρος |
[4, 172] |
ΚΒ'
(Οὐκ
ἀγνοῶν
δὲ
καὶ
|
περὶ |
Δηλίων
ἃ
Ἀπολλόδωρος
ὁ
Ἀθηναῖος |
[4, 182] |
ἱστορεῖ
ὁ
Ἀριστοφάνειος
ἐν
βʹ
|
περὶ |
Δωρίδος.
Ὁ
δὲ
μάγαδις
καλούμενος |
[4, 168] |
δ´
ὁ
Βαβυλώνιος
ἐν
τοῖς
|
περὶ |
εὐγενείας
τὸν
Φωκίωνος
υἱόν,
φησί, |
[4, 184] |
Καλλαίσχρου.
Δοῦρις
δ´
ἐν
τῷ
|
περὶ |
Εὐριπίδου
καὶ
Σοφοκλέους
Ἀλκιβιάδην
φησὶ |
[4, 153] |
θοιναμάτων
παρακειμένην.
Ἱστορῶν
δὲ
καὶ
|
περὶ |
Ἡρακλέωνος
τοῦ
Βεροιαίου,
ὃς
ὑπὸ |
[4, 159] |
ἡ
φιλοχρηματία
παρὰ
τοῖς
τότε·
|
περὶ |
ἧς
Ἀνάχαρσις
πυνθανομένου
τινὸς
πρὸς |
[4, 163] |
ἀπαίροντα
τὸ
ῥηθὲν
ἀπαγγεῖλαι
Τῷ
|
περὶ |
θηροπέπλου
μανίας
ὕβρεώς
τε
περιστάσιμον |
[4, 182] |
δὲ
ὁ
ἐποποιὸς
ἐν
τῷ
|
περὶ |
Ἰσθμίων
Οἱ
νῦν,
φησίν,
καλούμενοι |
[4, 176] |
οὐχ
ἱστόρηνται,
καὶ
οὐ
λέγω
|
περὶ |
κιθαρῳδίαν
μόνην,
ἧς
καὶ
ὁ |
[4, 173] |
ἢ
Θεόφραστος
ἐν
τοῖς
ὑπομνήμασι
|
περὶ |
Μαγνήτων
λέγων
τῶν
ἐπὶ
τοῦ |
[4, 184] |
δ´
ὁ
ἐποποιὸς
ἐν
τῷ
|
περὶ |
μελοποιῶν
τὴν
μὲν
μονοκάλαμον
σύριγγα |
[4, 154] |
ἀποτυμπανισθῆναι.
(Ἕρμιππος
δ´
ἐν
αʹ
|
περὶ |
νομοθετῶν
τῶν
μονομαχούντων
εὑρετὰς
ἀποφαίνει |
[4, 174] |
Θαίδα.
Τρύφων
δ´
ἐν
τρίτῳ
|
περὶ |
ὀνομασιῶν
(ἐστὶ
δὲ
τὸ
σύγγραμμα |
[4, 164] |
ὑπὲρ
τὸν
Ἀθηναῖον
Χαιρεφῶντα
ἐκεῖνον,
|
περὶ |
οὗ
φησιν
Ἄλεξις
ἐν
Φυγάδι· |
[4, 152] |
ἱστόρησεν.
Ἐν
δὲ
τῇ
πέμπτῃ
|
περὶ |
Πάρθων
διηγούμενός
φησιν·
Ὁ
δὲ |
[4, 160] |
ἀπὸ
τοῦ
περιπάτου
ἐν
τοῖς
|
περὶ |
παροιμιῶν
ὡς
παροιμίαν
ἀναγράφει
τὸ |
[4, 167] |
(Δοῦρις
δ´
ἐν
ζʹ
Μακεδονικῶν
|
περὶ |
Πασικύπρου
λέγων
τοῦ
ἐν
Κύπρῳ |
[4, 148] |
οὐδ´
ἂν
ἐδέησε
τοῖς
Ἕλλησι
|
περὶ |
Πλαταιὰς
παρατάττεσθαι
ἀπολωλόσιν
ἤδη
ὑπὸ |
[4, 162] |
πότε
παραπεμπτέον
ὡς
ὑπερορῶντας,
καὶ
|
περὶ |
προσοψημάτων
καὶ
περὶ
ἄρτων
καὶ |
[4, 153] |
προσκυνεῖ.
Ἐν
δὲ
τῇ
ιϚ
|
περὶ |
Σελεύκου
διηγούμενος
τοῦ
βασιλέως,
ὡς |
[4, 155] |
Πλάτων
ἐν
τῷ
πρώτῳ
Νόμων
|
περὶ |
συμποσίων
διηγεῖται
λέγων
οὕτως·
Καὶ |
[4, 166] |
δὲ
τῶν
ἰδιωτῶν
πλῆθος
αἰεὶ
|
περὶ |
συνουσίας
καὶ
πότους
ἐστί.
Λέγουσι |
[4, 164] |
Ὅτι
δ´
ὑμεῖς
οἱ
φιλόσοφοι
|
περὶ |
τὰ
δεῖπνα
ἀεὶ
τὸν
νοῦν |
[4, 156] |
ἀποίκοις
πᾶσαν
τὴν
πόλιν
ἐθεασάμην
|
περὶ |
τὰ
Διονύσια
μεθύουσαν.
Ἐν
Λακεδαίμονι |
[4, 166] |
ἀνθρώπους
διὰ
τὸ
φιλοπονεῖσθαι
καὶ
|
περὶ |
τὰς
ἐργασίας
διατρίβειν
παρασκευάζεσθαι
ζῆν, |
[4, 166] |
τοῦ
Ταραντίνων
ὅσον
ὃ
μὲν
|
περὶ |
τὰς
ἑστιάσεις
εἶχε
μόνον
ἀκρατῶς, |
[4, 173] |
οἱ
Σάτυροι
τοὺς
Δελφοὺς
ὡς
|
περὶ |
τὰς
θυσίας
καὶ
τὰς
θοίνας |
[4, 162] |
εἴρηκεν
ὁ
Σωφρονίσκου
φιλόσοφος,
ὃς
|
περὶ |
ταῦτα
τὴν
διάνοιαν
ἀεὶ
στρέφων |
[4, 169] |
Ἀσκληπιοκλείδῃ·
Οὕτως
δ´
ὀψοποιεῖν
εὐφυῶς
|
περὶ |
τὴν
Σικελίαν
αὐτὸς
ἔμαθον
ὥστε |
[4, 148] |
τε
μικρόψυχοι
ἦσαν
καὶ
τὰ
|
περὶ |
τὴν
τροφὴν
λίχνοι,
παρασκευάζοντες
ἐν |
[4, 146] |
Ἔφιππος
ὁ
Ὀλύνθιος
ἐν
τῷ
|
περὶ |
τῆς
Ἀλεξάνδρου
καὶ
Ἡφαιστίωνος
μεταλλαγῆς, |
[4, 184] |
πανηγύρεων.
~Πυθαγόρας
δὲ
ὁ
γεγραφὼς
|
περὶ |
τῆς
Ἐρυθρᾶς
θαλάσσης
τοὺς
Τρωγλοδύτας |
[4, 138] |
ἐν
τῇ
ἐνάτῃ
τῶν
ἱστοριῶν
|
περὶ |
τῆς
Μαρδονίου
παρασκευῆς
λέγων
καὶ |
[4, 172] |
μνημονεῦσαι
Πανύασσιν
Σέλευκος,
ἐν
οἷς
|
περὶ |
τῆς
παρ´
Αἰγυπτίοις
ἀνθρωποθυσίας
διηγεῖται, |
[4, 174] |
αὐλῶν
καὶ
ὀργάνων)
συγγράψαι
φησὶ
|
περὶ |
τῆς
ὑδραύλεως
Κτησίβιον
τὸν
μηχανικόν. |
[4, 159] |
ἐνοχλούμενοι
μὴ
πεινῶσιν
ἢ
τὰ
|
περὶ |
τῆς
φακῆς
λεχθέντα
χλευάζουσιν,
ἐν |
[4, 158] |
ἐνέγκας
ὁ
κύων
παροραθεῖσαν
τὴν
|
περὶ |
τῆς
φακῆς
πολυμάθειαν
ἀλλ´
ὑμεῖς |
[4, 162] |
εὔστοχος
ὁ
Κτησίβιος
καὶ
χαρίεις
|
περὶ |
τὸ
γελοῖον·
~(διὸ
καὶ
πάντες |
[4, 145] |
σχεδὸν
τὸ
ἥμισυ
τῆς
ἡμέρας
|
περὶ |
τὸ
δεῖπνον.
Τῶν
δὲ
τοῦ |
[4, 174] |
Ἐγὼ
δὲ
οὐκ
οἶδα
εἰ
|
περὶ |
τὸ
ὄνομα
σφάλλεται.
Ὁ
μέντοι |
[4, 184] |
Ἀριστοφάνης
ἐν
τοῖς
Δαιταλεῦσι
τὴν
|
περὶ |
τὸ
πρᾶγμα
τοῦτο
σπουδὴν
ὅταν |
[4, 149] |
ἅπασαν
παρασκευήν,
τὴν
δὲ
τῶν
|
περὶ |
τὸν
μάγειρον
σκευῶν
ὁ
χορηγός. |
[4, 139] |
διὰ
τὸ
πένθος
τὸ
γενόμενον
|
περὶ |
τὸν
Ὑάκινθον
οὔτε
στεφανοῦνται
ἐπὶ |
[4, 176] |
τῇ
τρίτῃ
τῶν
ἱστοριῶν
διηγούμενος
|
περὶ |
τοῦ
Ἀπαμέων
πρὸς
Λαρισαίους
πολέμου |
[4, 149] |
Ἑρμείας
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
τῶν
|
περὶ |
τοῦ
Γρυνείου
Ἀπόλλωνος,
ἐν
τῷ |
[4, 158] |
βάλῃς,
Χρύσιππός
τε
ἐν
τῷ
|
περὶ |
τοῦ
καλοῦ
γνώμας
τινὰς
ἡμῖν |
[4, 137] |
φησίν.
(Χρύσιππός
τ´
ἐν
τετάρτῳ
|
περὶ |
τοῦ
καλοῦ
καὶ
τῆς
ἡδονῆς |
[4, 158] |
Ὁ
δ´
Εὐριπίδης
ἐν
Ἱκέτισι
|
περὶ |
τοῦ
Καπανέως
φησίν·
~Καπανεὺς
ὅδ´ |
[4, 160] |
καλῶς
ἀπήντησε
τῷ
γάστριδι
κυνὶ
|
περὶ |
τοῦ
κόγχου.
Ἐγὼ
δὲ
κατὰ |
[4, 163] |
λαμυρώτερον
οὐδέν,
(Ὁ
Τίμων
σου
|
περὶ |
τοῦ
κυνὸς
τοῦ
θαλαττίου
ἱστορῶν |
[4, 172] |
μάρτυς
Σιμωνίδης
ὁ
ποιητής,
ὃς
|
περὶ |
τοῦ
Μελεάγρου
τὸν
λόγον
ποιούμενός |
[4, 174] |
μὲν
ἔχω
σοι
ἐγὼ
λέγειν
|
περὶ |
τοῦ
ὑδραυλικοῦ
ὀργάνου,
(Οὐλπιανέ.
Γιγγραίνοισι |
[4, 184] |
τῶν
Ἀλεξανδρέων,
Οὐλπιανὲ
ὀνοματοθήρα,
τῶν
|
περὶ |
τοὺς
μοναύλους
ἐσπουδακότων.
(Οὐ
γὰρ |
[4, 154] |
Ὅτι
δὲ
ἀρχαῖον
ἦν
τὸ
|
περὶ |
τοὺς
μονομάχους
καὶ
Ἀριστοφάνης
εἴρηκεν |
[4, 166] |
χωρίσαντες,
ἐν
ᾧ
ἐστι
τὰ
|
περὶ |
τῶν
Ἀθήνησι
δημαγωγῶν,
Εὔβουλόν
φησι |
[4, 162] |
προσοψημάτων
καὶ
περὶ
ἄρτων
καὶ
|
περὶ |
τῶν
ἄλλων
ὅσα
τε
περιεργότερον |
[4, 168] |
τὸν
μέγαν
διάκοσμον
καὶ
τὰ
|
περὶ |
τῶν
ἐν
Ἅιδου
εἰπὼν
εἰς |
[4, 183] |
προείρηται,
καὶ
Πρωταγορίδης
ἐν
βʹ
|
περὶ |
τῶν
ἐπὶ
Δάφνῃ
πανηγύρεων.
~Πυθαγόρας |
[4, 176] |
δ´
ὁ
Κυζικηνὸς
ἐν
δευτέρῳ
|
περὶ |
τῶν
ἐπὶ
Δάφνῃ
πανηγύρεών
φησιν· |
[4, 156] |
ἐν
ταῖς
προσφωνήσεσι
πρὸς
σὲ
|
περὶ |
τῶν
ἐπιφανῶν
κλήσεων
ἀγωνιῶ
μή |
[4, 148] |
δὲ
ὁ
Λεπρεάτης
ἐν
τῷ
|
περὶ |
τῶν
κατὰ
Φιγάλειαν
Νομίμων
Ὁ |
[4, 143] |
δείπνου
πρῶτον
μὲν
εἰώθασι
βουλεύεσθαι
|
περὶ |
τῶν
κοινῶν,
εἶτα
μετὰ
ταῦτα |
[4, 138] |
παραδώσουσιν.
(Ἑξῆς
δὲ
λεκτέον
καὶ
|
περὶ |
τῶν
Λακωνικῶν
συμποσίων.
Ἡρόδοτος
μὲν |
[4, 159] |
καλὸς
Χρύσιππος
διαγράφει
ἐν
τῷ
|
περὶ |
τῶν
μὴ
δι´
αὑτὰ
αἱρετῶν |
[4, 144] |
δὲ
τῷ
Ἱέρωνι
ἐπιγραφομένῳ
λέγων
|
περὶ |
τῶν
τοῖς
τυράννοις
παρασκευαζομένων
καὶ |
[4, 162] |
ὁ
Νικαεὺς
ἱστορεῖ
ἐν
τῇ
|
περὶ |
τῶν
φιλοσόφων
ἱστορίᾳ
καὶ
Σωτίων |
[4, 162] |
τῶν
ἄλλων
ὅσα
τε
περιεργότερον
|
περὶ |
φιλημάτων
εἴρηκεν
ὁ
Σωφρονίσκου
φιλόσοφος, |
[4, 168] |
ὑπάρχοντες,
ὡς
Σάτυρος
ἐν
τοῖς
|
περὶ |
χαρακτήρων
εἴρηκεν,
κατατρέχοντες
τὸν
ἀγρόν, |
[4, 174] |
δὲ
τοῦτο
Ἀριστοκλῆς
ἐν
τῷ
|
περὶ |
χορῶν
οὑτωσί
πως
λέγων·
Ζητεῖται |
[4, 148] |
καὶ
τὰ
παρὰ
Θηβαίοις
δεῖπνα,
|
περὶ |
ὧν
Κλείταρχος
ἐν
τῇ
πρώτῃ |
[4, 161] |
καὶ
τὸ
πάντων
χαλεπώτατον
λαλεῖτε
|
περὶ |
ὧν
οὐκ
οἴδατε
καὶ
ὡς |
[4, 169] |
δὲ
καὶ
ἄλλους
ἀσώτους
πολλούς,
|
περὶ |
ὧν
ὑμῖν
καταλείπω
ζητεῖν,
πλὴν |
[4, 182] |
δὲ
καὶ
τοὺς
ἡμιόπους
καλουμένους,
|
περὶ |
ὧν
φησιν
Ἀνακρέων·
Τίς
ἐρασμίην |
[4, 161] |
οὐ
τοὺς
Πυθαγορικοὺς
ἐκείνους
ζηλοῖς,
|
~(περὶ |
ὧν
φησιν
Ἀντιφάνης
μὲν
ἐν |