Livre, pages |
[4, 168] |
δραχμαῖς
ἐτίμησαν
αὐτούς.
Καὶ
Δημόκριτον
|
δ´ |
Ἀβδηρῖται
δημοσίᾳ
κρίνοντες
ὡς
κατεφθαρκότα |
[4, 135] |
Εὐβοίας
λοπάδες
τόσαι
ἐστιχόωντο.
Ἶρις
|
δ´ |
ἄγγελος
ἦλθε
ποδήνεμος,
ὠκέα
τευθίς, |
[4, 131] |
Αὐλεῖν
δ´
αὐτοῖς
Ἀντιγενείδαν,
Ἀργᾶν
|
δ´ |
ᾄδειν
καὶ
κιθαρίζειν
Κηφισόδοτον
τὸν |
[4, 151] |
ἦσαν
πρὸς
τοῖς
κρέασι.
Μάλιστα
|
δ´ |
αἱ
τράπεζαι
κατὰ
τοὺς
ξένους |
[4, 158] |
βιοτά
μοι
σώφρονος
τραπέζης,
(τὸ
|
δ´ |
ἄκαιρον
ἅπαν
ὑπερβάλλον
τε
μὴ |
[4, 167] |
ἐπ´
ὀνόματός
τινας
κατέλεξε.
Ταῦτα
|
δ´ |
ἀκούσας
Ἀντίγονος
ὁ
βασιλεὺς
θεσμοθέτην |
[4, 162] |
Δειπνομανές,
νεβροῦ
ὄμματ´
ἔχων,
κραδίην
|
δ´ |
ἀκύλιστον.
Ἦν
δ´
εὔστοχος
ὁ |
[4, 150] |
ὑπολειπόμενα
τοῖς
οἰκέταις
μεταδιδόντες.
~(Ταῖς
|
δ´ |
ἄλλαις
ἡμέραις
πάσαις
τοῦ
ἐνιαυτοῦ |
[4, 147] |
γόγγροιτοιωνητεμων
πλῆρες
θεοτερπές.
Ἐπ´
αὐτῷ
|
δ´ |
ἄλλο
παρῆλθε
τόσον,
βατὶς
δ´ |
[4, 143] |
τὸν
μὲν
καλοῦσιν
ἀνδρεῖον,
(τὸν
|
δ´ |
ἄλλον
ἐν
ᾧ
τοὺς
ξένους |
[4, 143] |
νεωτέροις
ἥμισυ
δίδοται
κρέως,
τῶν
|
δ´ |
ἄλλων
οὐθενὸς
ἅπτονται.
Εἶτα
ποτήριον |
[4, 137] |
συνάγων
πρὸς
τὸν
Ἀγαμέμνονα
Φύρετο
|
δ´ |
ἄλφιτα»
φησίν.
(Χρύσιππός
τ´
ἐν |
[4, 135] |
πίνακας
κατὰ
δεξιὸν
ὦμον.
(Τῷ
|
δ´ |
ἅμα
τεσσαράκοντα
μέλαιναι
χύτραι
ἕποντο, |
[4, 135] |
γε
δυώδεκα
σαργοὶ
ἕποντο.
Κυανόχρως
|
δ´ |
ἀμίας
ἐπὶ
τοῖς
μέγας,
ὅς |
[4, 134] |
ἠδὲ
μεγίστους,
λευκοτέρους
χιόνος,
ἔσθειν
|
δ´ |
ἀμύλοισιν
ὁμοίους
Τάων
καὶ
Βορέης |
[4, 144] |
τὰ
σπουδαιότατα
τῶν
πρηγμάτων·
(τὸ
|
δ´ |
ἂν
ἅδῃ
σφίσι
βουλευομένοισι,
τοῦτο |
[4, 130] |
ἢ
Πέλοπι
διαπαίζων
ἔφη·
Τί
|
δ´ |
ἂν
Ἕλληνες
μικροτράπεζοι,
φυλλοτρῶγες
δράσειαν; |
[4, 171] |
δευτέρῳ
Ἀπομνημονευμάτων
οὑτωσὶ
λέγων·
Διάκονον
|
δ´ |
ἂν
καὶ
ἀγοραστὴν
τὸν
τοιοῦτον |
[4, 144] |
εἰ
δὲ
μή,
μετιεῖσιν.
Τὰ
|
δ´ |
ἂν
νήφοντες
προβουλεύσωνται,
μεθυσκόμενοι
ἐπιδιαγινώσκουσι. |
[4, 136] |
βοσκομένας,
ὑάδας
θ´
ὑδατινούς.
Ἐν
|
δ´ |
ἀναμὶξ
σαργοί
τε
καὶ
ἵππουροι |
[4, 135] |
μῆκός
γε
γενέσθην
ἐννεόργυιοι.
Πολλὰ
|
δ´ |
ἄναντα
κάταντα
κατὰ
στέγος
ἦλθ´ |
[4, 166] |
Ἀποτυμπανισχὰς
κατὰ
πόδας
πορεύεται.
(Πολύευκτον
|
δ´ |
Ἀναξανδρίδης
ἐν
Τηρεῖ
κωμῳδῶν·
Ὄρνις |
[4, 131] |
ἁλουργῆ
μέχρι
τῆς
ἄρκτου·
δειπνεῖν
|
δ´ |
ἄνδρας
βουτυροφάγους,
αὐχμηροκόμας
μυριοπληθεῖς·
τοὺς |
[4, 137] |
ἐγὼ
οὐδενὸς
ἦσθον
ἁπλῶς,
μεστὸς
|
δ´ |
ἀνεκείμην.
Ὡς
δὲ
ἴδον
ξανθόν, |
[4, 165] |
ἐπιλάβηται,
πρῶτος
εἰσελήλυθεν.
Οὐκ
ὀκνεῖ
|
δ´ |
ἀνὴρ
οὗτος,
καθάπερ
καὶ
ὁ |
[4, 132] |
ὃ
δὲ
κόγχας
δέκα,
ὃ
|
δ´ |
ἀντακαίου
μικρόν.
Ἐν
ὅσῳ
δ´ |
[4, 172] |
θρῖον
καὶ
βότρυς·
ἡ
δημιουργὸς
|
δ´ |
ἀντιπαρατεταγμένη
κρεᾴδι´
ὀπτᾷ
καὶ
κίχλας, |
[4, 142] |
ὥστε
τεθηρευμένους
ἀποτρέχειν
ἅπαντας.
Διακωμῳδῶν
|
δ´ |
Ἀντιφάνης
τὰ
Λακωνικὰ
δεῖπνα
ἐν |
[4, 147] |
τῆς
τελευταίας
(Αἰγύπτου
βασιλευσάσης,
γημαμένης
|
δ´ |
Ἀντωνίῳ
τῷ
Ῥωμαίων
στρατηγῷ
(ἐν |
[4, 133] |
λοπάδος
προσῶζεν
οὐδ´
ἡδυσμάτων.
Ἐβόων
|
δ´ |
ἅπαντες,
ὡς
ἀγαθὴν
ἅλμην
ποιεῖς. |
[4, 135] |
ἂψ
δ´
ἑλόμην
χάρμῃ,
λαιμὸν
|
δ´ |
ἄπληστον
ἄμυξα.
Ἦλθε
δὲ
Νηρῆος |
[4, 152] |
ὑμνεῖν
αὐτοῦ
τὴν
ὑπεροχήν,
ἑαυτὸν
|
δ´ |
ἀποθρηνεῖν
ὅτι
ὑστέρηκε,
τὸν
δὲ |
[4, 139] |
τοὺς
δούλους
τοὺς
ἰδίους·
οὐδεὶς
|
δ´ |
ἀπολείπει
τὴν
θυσίαν,
ἀλλὰ
κενοῦσθαι |
[4, 140] |
ἐστιν
μετὰ
δεῖπνον
τραγήματα·
(τοῖς
|
δ´ |
ἀπόροις
ἐπιτάττει
κάλαμον
ἢ
στιβάδα |
[4, 136] |
καὶ
ἀπήγαγον
ἄλλυδις
ἄλλον.
Τῶν
|
δ´ |
ἄρ´
ἔλοψ
κρείων
δουρικλυτὸς
ἡγεμόνευεν, |
[4, 134] |
Ξενοκλῆς
ἐπεπωλεῖτο
στίχας
ἀνδρῶν,
στῆ
|
δ´ |
ἄρ´
ἐπ´
οὐδὸν
ἰών.
Σχεδόθεν |
[4, 156] |
δεῖπνον
ἑλέσθαι.
Καὶ
ὁ
καλὸς
|
δ´ |
Ἀριστοφάνης
ἐν
Κωκάλῳ
ἔφη·
(Ἀλλ´ |
[4, 169] |
κύβηλιν
τὴν
ταγηνιστηρίαν.
Τὴν
χύτραν
|
δ´ |
Ἀριστοφάνης
ἐν
Σκηνὰς
καταλαμβανούσαις
κακκάβην |
[4, 137] |
δέκα
δὲ
στόματ´
εἶεν,
γαστὴρ
|
δ´ |
ἄρρηκτος,
χάλκεον
δέ
μοι
ἦτορ |
[4, 133] |
ἐντὸς
ἐπιστύψας
ἁλὶ
κρύψαις.
Πολλάκι
|
δ´ |
ἀσταφίδας
προχέαις
τριπτῆρι
λεήνας
σπέρματά |
[4, 167] |
λαχὼν
ἔμελλεν
ἕξειν.
(Εἰς
τοσοῦτον
|
δ´ |
ἀσωτίας
ἐληλύθει
καὶ
Δημήτριος
ὁ |
[4, 131] |
μὲν
Σπάρτην
τὴν
εὐρύχορον,
τοτὲ
|
δ´ |
αὖ
Θήβας
τὰς
ἑπταπύλους,
τὰς |
[4, 135] |
ἐὼν
ἕπετ´
ἰχθύσιν
ἀθανάτοισιν.
Οἴη
|
δ´ |
αὖ
θύννου
κεφαλὴ
θαλαμηιάδαο
νόσφιν |
[4, 133] |
δριμείῃ
πολέας
ἐμβάπτισον
ἅλμῃ,
(ἄλλοτε
|
δ´ |
αὖ
λευκὸν
γλεῦκος
συστάμνισον
ὄξει |
[4, 136] |
ἡνίκ´
ἔβαινε
Δρακοντιάδῃ
μεγαθύμῳ.
Σάνδαλα
|
δ´ |
αὖ
παρέθηκεν
ἀειγενῆ
ἀθανατάων,
(βούγλωσσόν |
[4, 137] |
φέρων
μύρον
ἴρινον
ἡδύ,
~(ἄλλος
|
δ´ |
αὖ
στεφάνους
ἐπὶ
δεξιὰ
πᾶσιν |
[4, 172] |
διεσάφησεν
ἐν
Χρυσίδι
οὕτως·
Τέτταρες
|
δ´ |
αὐλητρίδες
ἔχουσι
μισθὸν
καὶ
μάγειροι |
[4, 184] |
αὐλὸν
καλεῖ
ἐν
τούτοις·
Ἐπὶ
|
δ´ |
αὐλὸς
ἀλέκτωρ
Λύδιον
ὕμνον
ἀχέων. |
[4, 137] |
αὖτε
τράπεζαι
ἐφωπλίζοντο
γέμουσαι·
(ἐν
|
δ´ |
αὐταῖσιν
ἐπῆν
ἄπιοι
καὶ
πίονα |
[4, 184] |
τοῦτο
σπουδὴν
ὅταν
λέγῃ·
Ὅστις
|
δ´ |
αὐτὴν
αὐλοῖς
καὶ
λύραισι
κατατέτριμμαι |
[4, 143] |
δ´
ὀρφανοὺς
ἰσομερεῖς
εἶναι·
παρατίθεται
|
δ´ |
αὐτοῖς
ἀβαμβάκευτα
τῇ
κράσει
καθ´ |
[4, 131] |
πρότερον
μεθύειν
τῶν
πινόντων.
Αὐλεῖν
|
δ´ |
αὐτοῖς
Ἀντιγενείδαν,
Ἀργᾶν
δ´
ᾄδειν |
[4, 177] |
κατ´
ἐμφέρειαν
τοῦ
πάχους.
Χρῆσθαι
|
δ´ |
αὐτοῖς
καὶ
Κυπρίους
φησὶ
Κρατῖνος |
[4, 145] |
τοῦ
ἐπὶ
τῇ
θύρᾳ,
ἐκεῖνοι
|
δ´ |
αὐτὸν
οὐχ
ὁρῶσιν.
(Ἐνίοτε
μέντοι |
[4, 167] |
ἐρωμένην,
ζῆν
δὲ
πολυτελῶς.
Ἀνακαλεσαμένων
|
δ´ |
αὐτὸν
τῶν
Ἀρεοπαγιτῶν
καὶ
κελευόντων |
[4, 167] |
οὐδὲ
σωφρόνως
οἰκεῖν
οἰκίαν.
Τοῦ
|
δ´ |
αὐτὸς
αἴτιος
ἦν
ἄπληστος
καὶ |
[4, 145] |
ζῆν
ὡς
ταχέως
ἀπολούμενος.
~(Ὁ
|
δ´ |
αὐτὸς
Θεόπομπος
ἐν
τῇ
τεσσαρεσκαιδεκάτῃ |
[4, 174] |
κεραννύντων
τὸν
οἶνον
διακόνων.
~(Ὁ
|
δ´ |
αὐτὸς
ἱστορεῖ
κἀν
τῷ
τετάρτῳ |
[4, 142] |
δὲ
οὐδὲν
οὐδέποτε
παρεισεπορεύετο,
διετέλει
|
δ´ |
αὐτὸς
προσομιλῶν
πρὸς
ἕκαστον
καὶ |
[4, 152] |
παρασκευασθέντων
ἀπολαύειν
ἀδιαλείπτως
διακονουμένους.
Ἀφορίσαντος
|
δ´ |
αὐτοῦ
προθεσμίαν
ποτὲ
τῆς
θοίνης |
[4, 176] |
ὅντ´
ἐκάλει
Σκίρπαλος
Εὐπαλάμου,
ἤειδεν
|
δ´ |
αὐτοῦ
τὰ
γενέθλια·
τοῦτο
γὰρ |
[4, 165] |
τοῦ
ἡδυλόγου
διὰ
τούτων·
Ἐστὶν
|
δ´ |
αὐτούς
γε
φυλάττεσθαι
τῶν
νῦν |
[4, 171] |
τράπεζαν
παρὰ
τὸ
ἐλεόν.
Ἀρτεμίδωρος
|
δ´ |
αὐτοὺς
δειπνοκλήτορας
ὀνομάζει.
(Ἐκάλουν
δέ, |
[4, 143] |
ἀκολουθοῦσι
δύο
θεράποντες
ξυλοφόροι·
καλοῦσι
|
δ´ |
αὐτοὺς
καλοφόρους.
Εἰσὶ
δὲ
πανταχοῦ |
[4, 174] |
εὕρημα,
κουρέως
τὴν
τέχνην·
Κτησίβιος
|
δ´ |
αὐτῷ
τοὔνομα.
(Ἱστορεῖ
δὲ
τοῦτο |
[4, 143] |
προσειληφυῖα
πρὸς
τὰς
ὑπηρεσίας.
Ἑκάστῳ
|
δ´ |
αὐτῶν
ἀκολουθοῦσι
δύο
θεράποντες
ξυλοφόροι· |
[4, 142] |
(ἔτι
δὲ
μύρων
ἐξηλλαγμένων,
ὡς
|
δ´ |
αὕτως
οἴνων
καὶ
τραγημάτων.
Καὶ |
[4, 158] |
φακέας
ἥψετο.
Ἀντιφάνης
Ὁμοίαις·
Εὖ
|
δ´ |
ἐγίνεθ´,
εἰ
φακῆν
ἕψειν
μ´ |
[4, 135] |
χονδροφυὴς
καὶ
τρίγλη
μιλτοπάρῃος)
Τῇ
|
δ´ |
ἐγὼ
ἐν
πρώτοις
ἐπέχον
κρατερώνυχα |
[4, 133] |
Ἄλεξις
ἐν
Θράσωνί
φησι·
(Σοῦ
|
δ´ |
ἐγὼ
λαλιστέραν
οὐπώποτ´
εἶδον
οὔτε |
[4, 138] |
τοὺς
ἄνδρας
ἑστιωμένους.
Ἀληθῆ,
ἦν
|
δ´ |
ἐγώ,
λέγεις·
ἐπελαθόμην
ὅτι
καὶ |
[4, 137] |
θ´
ἁμάμαξυν
ἐπίκλησιν
καλέουσι.
Τῶν
|
δ´ |
ἐγὼ
οὐδενὸς
ἦσθον
ἁπλῶς,
μεστὸς |
[4, 182] |
Πολιτείας
φησίν·
Οὐκ
ἄρα,
ἦν
|
δ´ |
ἐγώ,
πολυχορδίας
γε
οὐδὲ
παναρμονίου |
[4, 153] |
δείπνῳ
παρατίθεσθαι
ἑκάστῳ
τράπεζαν,
ταύτην
|
δ´ |
εἶναι
ὁμοίαν
ταῖς
ἐγγυθήκαις,
(καὶ |
[4, 169] |
(χλιαίνετ´,
αἴρεθ´,
ἕψεται,
παφλάζεται.
Βατάνιον
|
δ´ |
εἴρηκεν
Ἀντιφάνης
ἐν
Εὐθυδίκῳ·
Ἔπειτα |
[4, 171] |
ἦν
καὶ
μέτριος
ἀγοραστής.
Ὀψώνην
|
δ´ |
εἴρηκεν
Ἀριστοφάνης
ἐν
Ταγηνισταῖς
διὰ |
[4, 140] |
κατάλυσις
ἥδε
καθάπερ
σχημάτων.
Ἣν
|
δ´ |
εἰς
τὰ
τῶν
ἀνδρῶν
φιδίτια |
[4, 151] |
μὲν
διαρριπτεῖν
εἴα
χαίρειν,
λαβὼν
|
δ´ |
εἰς
τὴν
χεῖρα
ὅσον
τριχοίνικον |
[4, 149] |
προσφέρων
ἂν
εἶπεν
εὐδειπνίας»
Εἶτα
|
δ´ |
εἰς
τὸ
κοινὸν
ζωμὸς
καὶ |
[4, 135] |
δύναμαι
γλυκερώτερον
ἄλλο
ἰδέσθαι)
Ὀπταλέος
|
δ´ |
εἰσῆλθε
πελώριος
ἱππότα
κεστρεὺς
οὐκ |
[4, 137] |
δέ
μοι
ἦτορ
ἐνείη.
Πόρναι
|
δ´ |
εἰσῆλθον,
κοῦραι
δύο
θαυματοποιοί,
ἃς |
[4, 145] |
ἱερεῖα
τῆς
ἡμέρας
κατακοπτόμενα·
τούτων
|
δ´ |
εἰσὶ
καὶ
ἵπποι
καὶ
κάμηλοι |
[4, 143] |
τῶν
ξένων
οἱ
παρόντες·
ἑξῆς
|
δ´ |
εἰσὶν
αἱ
τῶν
ἄλλων.
Παρατίθεται |
[4, 137] |
αὐτοῖς
παρατιθέντα
μεγαλείως
δέ
Εὐτράπεζοι
|
δ´ |
εἰσὶν
ὄντως
οἱ
Θετταλοί,
καθὰ |
[4, 128] |
δὲ
τοῦ
Ἐρεσίου
μαθητάς,
συνθήκας
|
δ´ |
εἶχε
ταύτας
πρὸς
τὸν
Λυγκέα, |
[4, 171] |
προτένθαι
ἄγουσι
πέντε
ἡμέρας.
Ὅτι
|
δ´ |
εἶχον
οἱ
ἀρχαῖοι
καὶ
τοὺς |
[4, 135] |
κύματ´
ἐπ´
ἠιόνος
κλύζεσκε·
πολλὰς
|
δ´ |
ἐκ
κεφαλῆς
προθελύμνους
εἷλκον
ἀκάνθας. |
[4, 182] |
ὑπὸ
Ἀλεξανδρέων
καλούμενοι
φώτιγγες.
(Κατασκευάζονται
|
δ´ |
ἐκ
τοῦ
καλουμένου
λωτοῦ·
ξύλον |
[4, 130] |
Λήναια
καὶ
Χύτρους
θεωρῶν.
Ἡμεῖς
|
δ´ |
ἐκ
τοῦ
Καράνου
δείπνου
πλοῦτον |
[4, 141] |
ταῦτα
τὰ
ἐπάικλα
καλούμενα.
Συμφέρει
|
δ´ |
ἕκαστος
εἰς
τὸ
φιδίτιον
ἀλφίτων |
[4, 152] |
δ´
ὑποδεχόμενος
παρ´
αὐτόν,
ἐφεξῆς
|
δ´ |
ἑκατέρωθε
κατ´
ἀξίαν
ἧς
ἔχουσιν |
[4, 152] |
καὶ
ῥῖψαι
αὐτῷ
παρατρέχοντι.
(Ἀνελόμενον
|
δ´ |
ἐκεῖνον
πάλιν
ὑμνεῖν
λέγοντα
διότι |
[4, 132] |
ἐσθίω,
ἕτερος
ἐκεῖν´,
ἐν
ὅσῳ
|
δ´ |
ἐκεῖνος,
τοῦτ´
ἐγὼ
ἠφάνισα.
Βούλομαι |
[4, 168] |
μεταπεμφθῆναί
τινα
τῶν
μυλωθρῶν.
(Ἐλθόντος
|
δ´ |
ἐκείνου
καὶ
εἰπόντος
ὅτι
νυκτὸς |
[4, 143] |
ἕτερ´
ἐπιζήτει
καλά·
ἐν
τοῖς
|
δ´ |
ἐκείνων
ἔθεσιν
ἴσθ´
ἀρχαικός.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[4, 136] |
πλείονα
χρυσὸς
ὢν
ἀπερύκων.
Γευσάμενος
|
δ´ |
ἔκλαιον,
ὅτ´
αὔριον
οὐκ
ἔτι |
[4, 153] |
ὃ
μὲν
ἅμα
ἐσφάττετο,
αὐτοὶ
|
δ´ |
ἐκρότουν
ἐπὶ
τούτῳ
ἡδόμενοι.
~(Ἤδη |
[4, 182] |
ὑπὸ
Λεσβοθέμιδος
ἔχουσαν
σαμβύκην.
Ἀριστόξενος
|
δ´ |
ἔκφυλα
ὄργανα
καλεῖ
φοίνικας
καὶ |
[4, 158] |
μὴ
προσείμαν.
Καὶ
ὁ
Σωκράτης
|
δ´ |
ἔλεγεν
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων
διαφέρειν |
[4, 135] |
κάρη
μετὰ
χερσὶν
ἔχοντα,
ἂψ
|
δ´ |
ἑλόμην
χάρμῃ,
λαιμὸν
δ´
ἄπληστον |
[4, 176] |
καὶ
τοὺς
καλουμένους
ὑποτρήτους.
Τῶν
|
δ´ |
ἐλύμων
αὐλῶν
μνημονεύει
καὶ
Καλλίας |
[4, 154] |
ἐστιν
ἕκαστος
αὐτῶν
ἀποτυμπανισθῆναι.
(Ἕρμιππος
|
δ´ |
ἐν
αʹ
περὶ
νομοθετῶν
τῶν |
[4, 133] |
οὐ
τρυγόν´,
οὐ
τέττιγα.
Νικόστρατος
|
δ´ |
ἐν
Ἅβρᾳ·
Πίναξ
ὁ
πρῶτος |
[4, 149] |
δὲ
ἑκάστῳ
δύο
κρέα.
Ἐνόμιζον
|
δ´ |
ἐν
ἅπασι
τοῖς
δείπνοις,
μάλιστα |
[4, 132] |
ποικιλίαν)
προοίμιον
εἰπὼν
δείπνου.
(Δίφιλος
|
δ´ |
ἐν
Ἀπολειπούσῃ
μάγειρόν
τινα
παράγων |
[4, 130] |
θερμὴν
παρέθηκε
κάμηλον.
Ὁ
Ἀριστοφάνης
|
δ´ |
ἐν
Ἀχαρνεῦσι
καὶ
αὐτὸς
τῶν |
[4, 138] |
μαστιγωθῆναι
ὡς
παρασοφιζόμενον
πονηρῶς.
~(Πλάτων
|
δ´ |
ἐν
βʹ
Πολιτείας
οὕτως
ἑστιᾷ |
[4, 183] |
(καὶ
Θεόπομπος
ἐν
Πηνελόπῃ,
Εὔπολις
|
δ´ |
ἐν
Βάπταις
φησίν·
Ὅς
καλῶς |
[4, 173] |
καὶ
τὰς
θοίνας
διατρίβοντας.
Σῆμος
|
δ´ |
ἐν
δʹ
Δηλιάδος
Δελφοῖς,
φησί, |
[4, 183] |
συγχορδίᾳ,
καὶ
ἐν
Θαμύρᾳ.
Ἀριστοφάνης
|
δ´ |
ἐν
Δαιταλεῦσι
(καὶ
Θεόπομπος
ἐν |
[4, 165] |
Καὶ
σφόδρ´
εὐτελὲς
λέγω.
Τιμοκλῆς
|
δ´ |
ἐν
Δημοσατύροις
φησίν·
~Οὐδ´
ὁ |
[4, 158] |
φακῆν
ἥδιστον
ὄψων
λοιδορεῖς.
Ἐπίχαρμος
|
δ´ |
ἐν
Διονύσοις·
Χύτρα
δὲ
φακέας |
[4, 154] |
ζηλωτὰς
τούτων
γενέσθαι
Κυρηναίους.
Ἔφορος
|
δ´ |
ἐν
ἕκτῃ
ἱστοριῶν
Ἤσκουν,
φησί, |
[4, 167] |
καὶ
τοῖς
λῃσταῖς
παραπλησίως.
(Δοῦρις
|
δ´ |
ἐν
ζʹ
Μακεδονικῶν
περὶ
Πασικύπρου |
[4, 154] |
συνίσταντο
μονομαχήσοντες
μέχρι
θανάτου.
Ἄλλοι
|
δ´ |
ἐν
θεάτρῳ
λαβόντες
ἀργύριον
ἢ |
[4, 176] |
πῶς
δοκεῖς
κούφως
ἀνήλλετο.
~(Ἀναξανδρίδης
|
δ´ |
ἐν
Θησαυρῷ·
Ἀναλαβὼν
μόναυλον
ηὔλουν |
[4, 169] |
ὅτι
λέγεις
ἀγγεῖον
οἶδα.
Εὔβουλος
|
δ´ |
ἐν
Ἴωνι
καὶ
βατάνια
καὶ |
[4, 171] |
τι
φάγωσιν
ἢ
πίωσιν.
Ἀναξίλας
|
δ´ |
ἐν
Καλυψοῖ
φησιν·
~(Προγεύσεταί
σοι |
[4, 131] |
ἡδύς,
καπνίας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ'
(Λυγκεὺς
|
δ´ |
ἐν
Κενταύρῳ
διαπαίζων
τὰ
Ἀττικὰ |
[4, 139] |
ἁμίλλαις
ἁρμάτων
ἐζευγμένων
πομπεύουσιν,
ἅπασα
|
δ´ |
ἐν
κινήσει
καὶ
χαρᾷ
τῆς |
[4, 146] |
Ἔφιππος
ἱστόρησε.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΑ'
Μένανδρος
|
δ´ |
ἐν
Μέθῃ
τοῦ
μεγίστου
δείπνου |
[4, 133] |
ἁλμάδας
ὡς
ἐλάας
στιφράς;
Φιλήμων
|
δ´ |
ἐν
Μετιόντι
ἢ
Ζωμίῳ·
Ἰχθὺς |
[4, 165] |
ἐσθίειν
ἐστὶ
γλυκύ.
(Καὶ
Θεόπομπος
|
δ´ |
ἐν
Ὀδυσσεῖ
ἔφη·
Εὐριπίδου
τἄρ´ |
[4, 166] |
οὐκ
ἐν
ἀνδράσιν.
Καὶ
Μένανδρος
|
δ´ |
ἐν
Ὀργῇ
περὶ
αὐτοῦ
τάδε |
[4, 175] |
χειμωντεως
ναος
στέρημα
κωμασάσης.
Ἀραρὼς
|
δ´ |
ἐν
Πανὸς
γοναῖς·
Ἀναρπάσας
μόναυλον |
[4, 131] |
δ´
ἦν
αὐτῷ
φέναξ.
Ἀναξανδρίδης
|
δ´ |
ἐν
Πρωτεσιλάῳ
διασύρων
τὸ
τῶν |
[4, 154] |
ἄκυρον
τὴν
διαθήκην
ἐποίησεν.
Ἐρατοσθένης
|
δ´ |
ἐν
πρώτῳ
Ὀλυμπιονικῶν
τοὺς
Τυρρηνούς |
[4, 161] |
ἅπαντα
ταῦτ´
ἐστὶν
δραχμῆς.
Ἀριστοφῶν
|
δ´ |
ἐν
Πυθαγοριστῇ·
Πρὸς
τῶν
θεῶν, |
[4, 137] |
ὄρνιθας
ὥς)
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΣΤ'
(Ἄλεξις
|
δ´ |
ἐν
Συντρέχουσιν
ἐπισκώπτων
τὰ
Ἀττικὰ |
[4, 138] |
τοὺς
ἐπιδημήσαντας
τῶν
ξένων.
Θύουσι
|
δ´ |
ἐν
ταῖς
κοπίσιν
αἶγας,
ἄλλο |
[4, 134] |
ἐσκέδασε
κἀποίησεν
ἡδέως
φαγεῖν.
~(Ἄλεξις
|
δ´ |
ἐν
Ταραντίνοις
ἐν
τοῖς
συμποσίοις |
[4, 161] |
μελαγχρῆ
μερίδα
λαμβάνων
λέπει.
(Ἄλεξις
|
δ´ |
ἐν
Ταραντίνοις·
Οἱ
πυθαγορίζοντες
γάρ, |
[4, 166] |
ἄρρην
ὑπὸ
θηλειῶν
κατεκόπης.
Θεόπομπος
|
δ´ |
ἐν
τῇ
δεκάτῃ
τῶν
Φιλιππικῶν, |
[4, 153] |
ἂν
αὐξηθῶσι
γυμνὰς
διακονεῖσθαι.
(Μεγασθένης
|
δ´ |
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
τῶν
Ἰνδικῶν |
[4, 159] |
εἶπεν
Πρὸς
τὸ
ἀριθμεῖν.
Διογένης
|
δ´ |
ἐν
τῇ
ἑαυτοῦ
Πολιτείᾳ
νόμισμα |
[4, 159] |
χὡ
κάκιστος
ῥᾳδίως
ἐκτήσατο.
(Χρύσιππος
|
δ´ |
ἐν
τῇ
Εἰσαγωγῇ
τῇ
εἰς |
[4, 149] |
λίθων
καθήμενοι
γυμνοὶ
συνδειπνοῦσιν.
(Θεόπομπος
|
δ´ |
ἐν
τῇ
ἕκτῃ
καὶ
τεσσαρακοστῇ |
[4, 153] |
παρέστηκεν
ἐσθήσεσι
πολυτελέσι
κεκοσμημένων.
Τίμαιος
|
δ´ |
ἐν
τῇ
πρώτῃ
τῶν
ἱστοριῶν |
[4, 144] |
καινὴν
ἡδονὴν
ἀργυρίου
πλῆθος.
(Θεόπομπος
|
δ´ |
ἐν
τῇ
τριακοστῇ
καὶ
πέμπτῃ |
[4, 150] |
Οὐλπιανὸς
ἡμᾶς
διδάσκειν
δίκαιος.
(Λυκέας
|
δ´ |
ἐν
τοῖς
Αἰγυπτιακοῖς
προκρίνων
τὰ |
[4, 154] |
φησι
πρὸς
αὐλὸν
πυκτεύειν.
(Ποσειδώνιος
|
δ´ |
ἐν
τρίτῃ
καὶ
εἰκοστῇ
τῶν |
[4, 143] |
τοὺς
νεωτέρους
εἰς
ἀνδραγαθίαν.
(Πυργίων
|
δ´ |
ἐν
τρίτῳ
Κρητικῶν
Νομίμων
Ἐν |
[4, 141] |
δέκα
τινὰς
Αἰγιναίους
ὀβολούς.
Σφαῖρος
|
δ´ |
ἐν
τρίτῳ
Λακωνικῆς
πολιτείας
γράφει· |
[4, 174] |
αὑτοῦ
διδάξαι
γυναῖκα
Θαίδα.
Τρύφων
|
δ´ |
ἐν
τρίτῳ
περὶ
ὀνομασιῶν
(ἐστὶ |
[4, 182] |
καὶ
τὸ
ἐννεάχορδον
καλούμενον.
Πλάτων
|
δ´ |
ἐν
τρίτῳ
Πολιτείας
φησίν·
Οὐκ |
[4, 163] |
στοὰν
ἔχοντι
Πυθαγόρου
πελάτᾳ.
Σωσικράτης
|
δ´ |
ἐν
τρίτῳ
φιλοσόφων
διαδοχῆς
βαθεῖ |
[4, 132] |
εἰσὶ
καὶ
μεστοὶ
λάπης.
Μένανδρος
|
δ´ |
ἐν
Τροφωνίῳ·
Ξένου
τὸ
δεῖπνόν |
[4, 134] |
πείθειν
χορεύειν
οὐ
θέλοντας.
Ἄλεξις
|
δ´ |
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Ἰσοστάσιόν
φησιν· |
[4, 137] |
ἀπέχεσθαι
τούτων
τῶν
μακρόθεν·
τὸν
|
δ´ |
ἐν
τῷ
Λυκείῳ
κρέας
(ταριχηρὸν) |
[4, 184] |
καὶ
Κριτίαν
τὸν
Καλλαίσχρου.
Δοῦρις
|
δ´ |
ἐν
τῷ
περὶ
Εὐριπίδου
καὶ |
[4, 144] |
τῶν
τὰ
εὐτελέστερα
παρατιθεμένων.
(Θεόφραστος
|
δ´ |
ἐν
τῷ
πρὸς
Κάσανδρον
περὶ |
[4, 169] |
Δαιταλεῦσι·
Κἄγειν
ἐκεῖθεν
κακκάβην.
Ἀντιφάνης
|
δ´ |
ἐν
Φιλοθηβαίῳ·
Πάντ´
ἔστιν
ἡμῖν· |
[4, 184] |
τοῖς
Διοσκόροις
τὸν
ἐνόπλιον.
Ἴων
|
δ´ |
ἐν
Φοίνικι
ἢ
Καινεῖ
ἀλέκτορα |
[4, 161] |
μὲν
ἐκ
τοῦ
πρόσθε,
μεστὴν
|
δ´ |
ἔνδοθεν
τὴν
χεῖρα,
καθάπερ
αἱ |
[4, 147] |
δ´
ἄλλο
παρῆλθε
τόσον,
βατὶς
|
δ´ |
ἐνέης
ἰσόκυκλος.
(Μικρὰ
δὲ
κακκάβι´ |
[4, 148] |
τὴν
θέαν
τῶν
Πανελλήνων.
Μετεβαινε
|
δ´ |
ἐνίοτε,
φησίν,
καὶ
ἐπὶ
τὴν |
[4, 129] |
γέρας.
Ἐφ´
οἷς
λεχθεῖσιν
οἱ
|
δ´ |
ἐννέα
πάντες
ἀνέσταν»
Ἁρπάζοντες
κἄλλος |
[4, 136] |
ἵν´
Ἀθηναίων
κατέκειντο
φάλαγγες
Χαιρεφόων
|
δ´ |
ἐνόησεν
ἅμα
πρόσσω
καὶ
ὀπίσσω |
[4, 133] |
συστάμνισον
ὄξει
ἶσον
ἴσῳ,
τὰς
|
δ´ |
ἐντὸς
ἐπιστύψας
ἁλὶ
κρύψαις.
Πολλάκι |
[4, 159] |
βορᾷ
τὸ
χρηστὸν
εἶναι,
μέτρια
|
δ´ |
ἐξαρκεῖν
ἔφη.
(Οὐκ
ἦν
γὰρ |
[4, 136] |
ἔναιεν
ἐν
ἅλμῃ
μορμυρούσῃ,
κίχλας
|
δ´ |
ἑξείης
ἡβήτορας
ὑψιπετήεις
καὶ
πέτρας |
[4, 128] |
δ´
ἦν
τὸ
τίμημα.
(Ἐπεὶ
|
δ´ |
ἐξέπιον
τὰς
φιάλας,
ἐν
χαλκῷ |
[4, 135] |
γόγγρον
κείμενον
ἐν
λοπάδεσς´·
ὃ
|
δ´ |
ἐπ´
ἐννέα
κεῖτο
τραπέζας·
τῷ |
[4, 136] |
μάκαρες
θεοὶ
αἰὲν
ἐόντες.
Μύραιναν
|
δ´ |
ἐπέθηκε
φέρων,
προκάλυμμα
τραπέζης,
ζώνην |
[4, 156] |
τὴν
μὲν
ἐξηντλοῦμεν
φακῆν,
ἣ
|
δ´ |
ἐπεισέρρει
Εἶτα
πάλιν
φακοὶ
προσηνέχθησαν |
[4, 145] |
οἳ
μὲν
χαμαὶ
καθήμενοι,
ὃ
|
δ´ |
ἐπὶ
κλίνης
χρυσόποδος
κατακείμενος·
(καὶ |
[4, 147] |
ἐν
κανέοις
μάζας
χιονόχροας,
ἄλλοι
|
δ´ |
Ἐπι
πρῶτα
παρῆλθ´
οὐ
κάκκαβος, |
[4, 147] |
καρῖδες
αἱ
κυφαὶ
παρῆλθον.
Θρυμματίδες
|
δ´ |
ἐπὶ
ταύταις
εὐπέταλοι
χλοεραί
τε |
[4, 161] |
κωρύκῳ.
Κἀν
τῷ
κυρίως
Κωρύκῳ
|
δ´ |
ἐπιγραφομένῳ
φησί·
Πρῶτον
μὲν
ὥσπερ |
[4, 147] |
Ἔπειτα
βαθμοὺς
ἀτμίζων·
ἐπὶ
τῷ
|
δ´ |
ἐπίπασται
τευθίδες,
ὦ
φίλε,
κἀξανθισμέναι |
[4, 176] |
ἰῷ
καὶ
ῥύπῳ
κεκρυμμένα,
πετάσια
|
δ´ |
ἐπιτεθειμένοι
καὶ
προσκόπια
σκιὰν
μὲν |
[4, 171] |
γέγονε
τῆς
ὅλης
διακονίας.
Ἦν
|
δ´ |
ἐπιφανὴς
καὶ
ἔντιμος
ἡ
χρεία. |
[4, 142] |
κοτύλας
χωροῦν
καὶ
κύαθος,
ἡ
|
δ´ |
ἐπίχυσις
χαλκῆ.
Πιεῖν
δὲ
οὐ |
[4, 175] |
γε
τὸν
σοφώτατον.
{Β.
Τίς
|
δ´ |
ἔσθ´
ὁ
γίγγρας;
{Α.
Καινὸν |
[4, 158] |
μὲν
ζῶσιν
ἵν´
ἐσθίωσιν,
αὐτὸς
|
δ´ |
ἐσθίει
ἵνα
ζῇ.
Διογένης
τε |
[4, 128] |
τοῖς
κατόπιν
διεδίδου
παισίν.
Ἄλλα
|
δ´ |
ἐσθίειν
περιεφέρετο
πολλὰ
καὶ
ποικίλα, |
[4, 132] |
δ´
ἀντακαίου
μικρόν.
Ἐν
ὅσῳ
|
δ´ |
ἐσθίω,
ἕτερος
ἐκεῖν´,
ἐν
ὅσῳ |
[4, 131] |
ἐν
Θρᾴκῃ,
γάμον
Ἰφικράτει.
Τούτων
|
δ´ |
ἔσται
πολὺ
σεμνότερον
καὶ
λαμπρότερον |
[4, 170] |
φρέαρ·
οὐ
στάμνος
ἔστι·
διακενῆς
|
δ´ |
ἕστηκ´
ἐγὼ
ἔχων
μάχαιραν,
προσέτι |
[4, 164] |
τέχνην
ἔλαβες.
{ΗΡ.
Ὁ
Σῖμος
|
δ´ |
ἐστὶ
τίς;
{ΛΙΝ.
Μάλ´
εὐφυὴς |
[4, 182] |
ἐκ
τοῦ
καλουμένου
λωτοῦ·
ξύλον
|
δ´ |
ἐστὶ
τοῦτο
γινόμενον
ἐν
Λιβύῃ. |
[4, 161] |
μίαν.
Καὶ
ἐν
Πυθαγοριζούσῃ·
Ἡ
|
δ´ |
ἑστίασις
ἰσχάδες
καὶ
στέμφυλα
(καὶ |
[4, 165] |
τε
εἰπόντος
τοῦ
Οὐλπιανοῦ·
τίνα
|
δ´ |
ἐστίν,
ἄνδρες
φίλοι,
τὰ
μαγειρικὰ |
[4, 168] |
ἀσωτίᾳ
πάντας
ἀνθρώπους
ὑπερηκοντικέναι.
Οὗτος
|
δ´ |
ἐστὶν
Ἀπίκιος
ὁ
καὶ
τῆς |
[4, 151] |
τῆς
γῆς
ἐπηρμένων.
Ἡ
τροφὴ
|
δ´ |
ἐστὶν
ἄρτοι
μὲν
ὀλίγοι,
κρέα |
[4, 184] |
τῇ
θαλάσσῃ
φυομένης
δάφνης.
Τυρρηνῶν
|
δ´ |
ἐστὶν
εὕρημα
κέρατά
τε
καὶ |
[4, 173] |
διακονοῦντες
ἐν
ταῖς
θοίναις.
Ἐλεὸς
|
δ´ |
ἐστὶν
ἡ
μαγειρικὴ
τράπεζα.
Ὅμηρος· |
[4, 138] |
γένηται
τοῖσδε
σάμερον
κοπίς.
Δεῖπνον
|
δ´ |
ἐστὶν
ἰδίως
ἔχον
ἡ
κοπίς, |
[4, 162] |
ἐθέλω
κρέμασθαι
δεκάκις.
~(Οὐκ
ἄκαιρον
|
δ´ |
ἐστὶν
μνημονεῦσαι
καὶ
τοῦ
εἰς |
[4, 147] |
(ἄμμ´,
ἑτέραν
δ´
ἕτεροις,
ἄλλοι
|
δ´ |
ἑτέραν,
μέχρι
οὗ
πλήρωσαν
οἶκον. |
[4, 147] |
παῖδες
λιπαρῶπα
τράπεζαν
(ἄμμ´,
ἑτέραν
|
δ´ |
ἕτεροις,
ἄλλοι
δ´
ἑτέραν,
μέχρι |
[4, 132] |
μὴ
τὸ
μὲν
ἐγώ,
τὸ
|
δ´ |
ἕτερος
(Δρομέας
δ´
ὁ
παράσιτος |
[4, 161] |
ἐν
Μνήμασι
τάδε·
Τῶν
Πυθαγορικῶν
|
δ´ |
ἔτυχον
ἄθλιοί
τινες
ἐν
τῇ |
[4, 159] |
δὲ
πάντες
φασὶν
εὐγενεστάτους,
πένητα
|
δ´ |
εὐπάτριδ´
οὐδὲ
εἷς
ὁρᾷ.
(Ταῦτ´ |
[4, 170] |
Πρυτάνεσιν
οὕτως·
Τυρίον
ἐπεσθίοντα.
Ἐπιφαγεῖν
|
δ´ |
Εὔπολις
Ταξιάρχοις·
Ἐπιφαγεῖν
μηδὲν
ἄλλ´ |
[4, 182] |
τοῦτο
γινόμενον
ἐν
Λιβύῃ.
Θηβαίων
|
δ´ |
εὕρημά
φησιν
εἶναι
Ἰόβας
τὸν |
[4, 158] |
καὶ
τῆς
ἐνδείας
παύσασθαι.
Ὁ
|
δ´ |
Εὐριπίδης
ἐν
Ἱκέτισι
περὶ
τοῦ |
[4, 162] |
ἔχων,
κραδίην
δ´
ἀκύλιστον.
Ἦν
|
δ´ |
εὔστοχος
ὁ
Κτησίβιος
καὶ
χαρίεις |
[4, 184] |
ἄλλοι
τε
οὐκ
ὀλίγοι.
Ὁ
|
δ´ |
Εὐφράνωρ
καὶ
σύγγραμμα
περὶ
αὐλῶν |
[4, 139] |
ἁρμάτων)
φέρονται
πολυτελῶς
κατεσκευασμένων,
αἳ
|
δ´ |
ἐφ´
ἁμίλλαις
ἁρμάτων
ἐζευγμένων
πομπεύουσιν, |
[4, 139] |
τόνου
τὸν
θεὸν
ᾄδουσιν·
ἄλλοι
|
δ´ |
ἐφ´
ἵππων
κεκοσμημένων
τὸ
θέατρον |
[4, 147] |
τοιαύτην
ἐκτίθεται
παρασκευὴν
δείπνου·
~Εἰς
|
δ´ |
ἔφερον
διπλόοι
παῖδες
λιπαρῶπα
τράπεζαν |
[4, 171] |
διατρίβειν
ἡμῖν
τἄριστον
ἔοικε.
Παροψωνεῖν
|
δ´ |
ἔφη
Κρατῖνος
ἐν
Κλεοβουλίναις
οὕτως |
[4, 136] |
(Ἤσθιε
δ´
ὥστε
λέων,
παλάμῃ
|
δ´ |
ἔχε
τὸ
σκέλος
αὐτοῦ,
ὄφρα |
[4, 132] |
ὃ
μὲν
ἔχει
σκόροδον,
ὃ
|
δ´ |
ἐχίνους
δύο,
ὃ
δὲ
θρυμματίδα |
[4, 172] |
ἓν
θύομεν,
ὀκτὼ
ποιήσοντες
τραπέζας
|
δ´ |
ἢ
μίαν,
(τί
σοι
διαφέρει |
[4, 133] |
ἁλμαίην
αμυσαι
κεχρηόσι
δαίτης.
(Δίφιλος
|
δ´ |
ἢ
Σώσιππος
ἐν
Ἀπολειπούσῃ·
Ἔστιν |
[4, 133] |
κερκώπην
θηρευσαμένη
καλάμῳ
λεπτῷ.
Ἐστὶν
|
δ´ |
ἡ
κερκώπη
ζῷον
ὅμοιον
τέττιγι |
[4, 140] |
καὶ
τὰς
καλουμένας
κοπίδας·
ἐστὶν
|
δ´ |
ἡ
κοπὶς
δεῖπνον,
μᾶζα,
ἄρτος, |
[4, 159] |
χοἰ
σὲ
δώμασιν
κεκτημένοι.
(Εἰ
|
δ´ |
ἡ
Κύπρις
τοιοῦτον
ὀφθαλμοῖς
ὁρᾷ, |
[4, 141] |
ἀφθόνως
μεταδιδόασι
τῶν
ἐκγόνων.
Ἐστὶ
|
δ´ |
ἡ
ματτύα
φάτται,
χῆνες,
τρυγόνες, |
[4, 148] |
πάλιν
καὶ
ταῦτα
ἐδωρήσατο.
Τῶν
|
δ´ |
ἡγεμόνων
ἐφ´
ᾗ
ἕκαστος
κατέκειτο |
[4, 147] |
ἔφασχ´
ἁπαλόν,
κἠγὼν
ἐφάμαν.
Ὅτε
|
δ´ |
ἤδη
βρωτύος
ἠδὲ
ποτᾶτος
ἐς |
[4, 136] |
ἰόντι
πάλιν
ποτιδόρπιον
εἴη.
Χόνδρος
|
δ´ |
ἡδυπρόσωπος,
ὃν
Ἥφαιστος
κάμεν
ἕψων, |
[4, 130] |
λήψῃ
κρέα
μίκρ´
ὀβολοῦ.
Παρὰ
|
δ´ |
ἡμετέροις
προγόνοισιν
ὅλους
(βοῦς
ὤπτων, |
[4, 182] |
μεταφορὰν
ἐν
Ἰξίονί
φησι·
(Τὸν
|
δ´ |
ἡμίοπον
(καὶ
τὸν
ἐλάσσονα)
ταχέως |
[4, 130] |
εἴδωλα
ἀργυροῖς
δᾳδουχοῦντα
λαμπτῆρσι.
Θαυμαζόντων
|
δ´ |
ἡμῶν
τὴν
τεχνιτείαν
Ἐρυμάνθιοι
τῷ |
[4, 131] |
τριπλάσιον
Κλεωνύμου
παρέθηκεν
ἡμῖν·
ὄνομα
|
δ´ |
ἦν
αὐτῷ
φέναξ.
Ἀναξανδρίδης
δ´ |
[4, 128] |
βασιλεῖ,
ἐπίκλην
δὲ
Πολιορκητῇ
(ἐρωμένη
|
δ´ |
ἦν
ἡ
Λάμια
τοῦ
Δημητρίου) |
[4, 136] |
ἵππουροι
γλάνιές
τε,
μόρμυρος
ἄντα
|
δ´ |
ἦν,
μεγάλη,
σπάρος·
οὓς
ὁ |
[4, 150] |
καταλιπὼν
ἐπεθύμησας
θοίνης
εὐτελεστέρας.
Τίνα
|
δ´ |
ἦν
τὰ
Αἰγύπτια
δεῖπνα
Πρωταγορίδης |
[4, 128] |
στλεγγίδι
χρυσῇ·
πέντε
χρυσῶν
ἑκάστῃ
|
δ´ |
ἦν
τὸ
τίμημα.
(Ἐπεὶ
δ´ |
[4, 135] |
πῆμα
θεοὶ
θέσαν
ἀνθρώποισι.
(Ῥίνη
|
δ´, |
ἣν
φιλέουσι
περισσῶς
τέκτονες
ἄνδρες, |
[4, 157] |
τὰς
μερίδας
ἑκάστῳ
παρατιθέντων,
τῷ
|
δ´ |
Ἡρακλεῖ
ταπεινοτέραν
παραθέντων,
~ὁ
Ἡρακλῆς |
[4, 155] |
οἱ
δ´
οἰκέται
κύριοι.
Ἐπιλελησμένοι
|
δ´ |
ἦσαν
οὗτοι,
ὡς
καὶ
Δοῦρις |
[4, 157] |
καὶ
ἡ
κυνάμυια
Νίκιον·
αὗται
|
δ´ |
ἦσαν
τῶν
οὐκ
ἀσήμων
ἑταιρίδων. |
[4, 133] |
τέμαχος,
βολβὸν
ἐν
ὑποτρίμματι.
(Ὅτι
|
δ´ |
ἤσθιον
διὰ
(τὴν)
ἀναστόμωσιν
καὶ |
[4, 133] |
χειμῶνι
καὶ
οἰκουροῖσιν
ἀεργοῖς·
θερμοῖς
|
δ´ |
ἰκμανθεῖσαι
ἀναζώους´
ὑδάτεσσι.
Τμῆγε
δὲ |
[4, 128] |
ἡ
Λάμια
τοῦ
Δημητρίου)
τοῦ
|
δ´ |
Ἱππολόχου
τοὺς
Καράνου
τοῦ
Μακεδόνος |
[4, 184] |
μονοκάλαμον
σύριγγα
Ἑρμῆν
εὑρεῖν,
τινὰς
|
δ´ |
ἱστορεῖν
Σεύθην
καὶ
Ῥωνάκην
τοὺς |
[4, 169] |
Ὕπαγε.
{Α.
Κάκκαβον
λέγω·
(σὺ
|
δ´ |
ἴσως
ἂν
εἴποις
λοπάδ´.
{Β. |
[4, 155] |
ἄλλοις
εἰρήκαμεν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΔ'
Δίυλλος
|
δ´ |
ὁ
Ἀθηναῖος
ἐν
τῇ
ἐνάτῃ |
[4, 176] |
τὰς
ἡδίστας
ἁρμονίας
ἀναμινυρίζει.
Ποσειδώνιος
|
δ´ |
ὁ
ἀπὸ
τῆς
στοᾶς
φιλόσοφος |
[4, 173] |
σοὺς
προπόλους.
Κἀν
τοῖς
ἑξῆς
|
δ´ |
ὁ
Ἀχαιός
φησιν·
Τίς
ὑποκεκρυμμένος |
[4, 168] |
ἐν
τοῖς
πρώτοις
εἰρήκαμεν.
(Διογένης
|
δ´ |
ὁ
Βαβυλώνιος
ἐν
τοῖς
περὶ |
[4, 153] |
παρὰ
τὰ
συμπόσια
μονομαχοῦσι.
(Νικόλαος
|
δ´ |
ὁ
Δαμασκηνός,
εἷς
τῶν
ἀπὸ |
[4, 163] |
ἐγκρατέως
μετ´
ἐκείνου
πυθαγορίζειν.
Ἦν
|
δ´ |
ὁ
Διόδωρος
οὗτος
τὸ
μὲν |
[4, 183] |
τὴν
τοῦ
χρησαμένου
προσηγορίαν.
Ἦν
|
δ´ |
ὁ
Ἐπίγονος
φύσει
μὲν
Ἀμβρακιώτης, |
[4, 184] |
πρότερον
ἑνὶ
καλάμῳ
συριζόντων.
Εὐφορίων
|
δ´ |
ὁ
ἐποποιὸς
ἐν
τῷ
περὶ |
[4, 173] |
τοῦ
θεοῦ
τοὺς
Δηλίους.
(Ἀχαιὸς
|
δ´ |
ὁ
Ἐρετριεὺς
ἐν
Ἀλκμαίωνι
τῷ |
[4, 158] |
ἔμβαλλε
δυωδέκατον
κοριάννου.
Καὶ
Κράτης
|
δ´ |
ὁ
Θηβαῖος
ἔλεγεν·
Μὴ
πρὸ |
[4, 183] |
εὕρημα
ἀνέθηκε
ἐν
Ἀρτέμιδος.
Μνημονεύει
|
δ´ |
ὁ
Ἰόβας
καὶ
τοῦ
λυροφοίνικος |
[4, 131] |
δειπνίζων
τ´
ἐμὲ
Ῥόδιος,
ἐγὼ
|
δ´ |
ὁ
κεκλημένος
Περίνθιος.
Οὐδέτερος
ἡμῶν |
[4, 155] |
ὑποδούμενον
Σικυώνια
διατελεῖν
ὀρχούμενον.
Ἀγαθαρχίδης
|
δ´ |
ὁ
Κνίδιος
ἐν
ὀγδόῃ
Ἀσιατικῶν |
[4, 168] |
οἴνῳ,
οὐ
τοῖς
συμπόταις.
Ἀγαθαρχίδης
|
δ´ |
ὁ
Κνίδιος
ἐν
τῇ
ὀγδόῃ |
[4, 176] |
τὸ
μόναυλον
μέλος
ἤχησε.
Πρωταγορίδης
|
δ´ |
ὁ
Κυζικηνὸς
ἐν
δευτέρῳ
περὶ |
[4, 146] |
ἐπιθέντες
αὐτοὶ
τἄλλα
καταπίνουσι.
(Φιλόξενος
|
δ´ |
ὁ
Κυθήριος
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ |
[4, 135] |
παρειάων
σχομένη
ῥυπαρὰ
κρήδεμνα
(Τοὺς
|
δ´ |
ὁ
Κύκλωψ
ἐφίλει
καὶ
ἐν |
[4, 145] |
ἐκ
παλαιοῦ
τεταγμένον
ἐστίν.
(Ἡρακλείδης
|
δ´ |
ὁ
Κυμαῖος
ὁ
τὰ
Περσικὰ |
[4, 163] |
Τέρψις
κρεῖσσον
ἐμοῦ
κέκριται.
Βάτων
|
δ´ |
ὁ
κωμικὸς
ἐν
Ἀνδροφόνῳ
φησί· |
[4, 173] |
τοὺς
τοιούτους
διακόνους
σημαίνων.
Κρίτων
|
δ´ |
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Φιλοπράγμονι
παρασίτους |
[4, 130] |
ὗς,
ἐλάφους,
ἄρνας·
τὸ
τελευταῖον
|
δ´ |
ὁ
μάγειρος
ὅλον
τέρας
ὀπτήσας |
[4, 132] |
ἐγώ,
τὸ
δ´
ἕτερος
(Δρομέας
|
δ´ |
ὁ
παράσιτος
ἐρωτήσαντός
τινος
αὐτόν, |
[4, 183] |
κιθάρας,
λύρας,
σκινδαψοὺς
ἐξηρτυόμαν.
Σώπατρος
|
δ´ |
ὁ
παρῳδὸς
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ |
[4, 155] |
τῶν
φίλων
εἷς
γενέσθαι.
(Δοῦρις
|
δ´ |
ὁ
Σάμιος
ἐν
τῇ
τῶν |
[4, 173] |
λύχνον,
κλίνας,
στρώματα,
τραπέζας.
Δημήτριος
|
δ´ |
ὁ
Σκήψιος
ἐν
ἑκκαιδεκάτῳ
Τρωικοῦ |
[4, 141] |
αὐτοὺς
ἐκτένειαν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Θ'
Δημήτριος
|
δ´ |
ὁ
Σκήψιος
ἐν
τῷ
αʹ |
[4, 155] |
κατέβησαν
τέσσαρες
τῶν
στρατιωτῶν.
(Δημήτριος
|
δ´ |
ὁ
Σκήψιος
ἐν
τῷ
ιεʹ |
[4, 183] |
ὅσα
πολύχορδα
καὶ
παναρμόνια
(Ἐστὶν
|
δ´ |
ὁ
σκινδαψὸς
τετράχορδον
ὄργανον,
ὡς |
[4, 155] |
περὶ
ἀρχαίων
συμποσίων
ἐπιστάμενος.
Ἀκριβῶς
|
δ´ |
ὁ
σοφὸς
Πλάτων
ἐν
τῷ |
[4, 156] |
νόμιμον
εἶναι
μηδενὸς
γεύεσθαι.
Ἐγὼ
|
δ´ |
ὁ
τάλας»
κατὰ
τὸν
κωμῳδιοποιὸν |
[4, 163] |
φησιν
Ἕρμιππος.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΗ'
Τίμαιος
|
δ´ |
ὁ
Ταυρομενίτης
ἐν
τῇ
ἐνάτῃ |
[4, 168] |
ὁμοθυμαδὸν
ἀνεβόησαν
Εἰς
ἀκολασίαν.
Ἦν
|
δ´ |
ὁ
Φῶκος
καὶ
φιλοπότης.
Νικήσαντος |
[4, 165] |
ἰταμῶς
καὶ
ταχύ.
(Καὶ
Κτήσιππος
|
δ´ |
ὁ
Χαβρίου
υἱὸς
εἰς
τοσοῦτον |
[4, 154] |
ξίφει
τὸν
λαιμὸν
ἀποκόπτει.
Εὐφορίων
|
δ´ |
ὁ
Χαλκιδεὺς
ἐν
ἱστορικοῖς
ὑπομνήμασιν |
[4, 162] |
τὸ
ἐπίγραμμα
συμποτικῶν
διαλόγων.
(Κτησίβιος
|
δ´ |
ὁ
Χαλκιδεὺς
ὁ
Μενεδήμου
γνώριμος, |
[4, 184] |
κέρατά
τε
καὶ
σάλπιγγες.
Μητρόδωρος
|
δ´ |
ὁ
Χῖος
ἐν
Τρωικοῖς
σύριγγα |
[4, 182] |
ἡμιόπων
ὑπ´
αὐλῶν
ὀρχεῖται;
Εἰσὶ
|
δ´ |
οἱ
αὐλοὶ
οὗτοι
ἐλάσσονες
τῶν |
[4, 182] |
ταχέως
ὁ
μέγας
καταπίνει.
Εἰσὶν
|
δ´ |
οἱ
αὐτοὶ
τοῖς
παιδικοῖς
καλουμένοις, |
[4, 167] |
δι´
ἀσχολίαν
οὐκ
ἠδύνατο.
(Ἔπειτα
|
δ´ |
οἱ
ἑταῖροι
αὐτοῦ
ἐκ
πολλῶν |
[4, 143] |
φέρει
στατῆρα
κατὰ
κεφαλήν.
Διῄρηνται
|
δ´ |
οἱ
πολῖται
πάντες
καθ´
ἑταιρίας, |
[4, 146] |
δέ
φησιν
οὕτως·
Ὡς
θύουσι
|
δ´ |
οἱ
τοιχωρύχοι,
κοίτας
φέροντες
σταμνία |
[4, 155] |
οἱ
φίλοι
θεαταὶ
γίνωνται,
οἱ
|
δ´ |
οἰκέται
κύριοι.
Ἐπιλελησμένοι
δ´
ἦσαν |
[4, 142] |
ἐνόμιζε,
τὸ
δ´
ὑπερήφανον.
Ὁ
|
δ´ |
οἶνος
ἦν
μικρῷ
βελτίων,
ὅτε |
[4, 137] |
Κρητὴρ
δὲ
Βρομίου
ἐκεράννυτο,
πίνετο
|
δ´ |
οἶνος
Λέσβιος,
οὗ
δὴ
πλεῖστον |
[4, 158] |
ὥρᾳ
βολβοφακῆν,
βαβαί,
βαβαί.
Βολβοφακῆ
|
δ´ |
οἷον
ἀμβροσίη
ψύχους
κρυόεντος.
(Ὁ |
[4, 159] |
βίος
μὲν
ἦν
πολύς,
(ἥκιστα
|
δ´ |
ὄλβῳ
γαῦρος
ἦν,
φρόνημα
δὲ |
[4, 140] |
γὰρ
ἄλφιτα
ἐλαίῳ
ἐρραμένα.
Τὸ
|
δ´ |
ὅλον
ὥσπερ
πολίτευμά
τι
τοῦτο |
[4, 132] |
ἀλλ´
οὕτως
παρέργως
ἅπτεται·
τὰς
|
δ´ |
ὀνθυλεύσεις
καὶ
τὰ
κεκαρυκευμένα
μᾶλλον |
[4, 136] |
θηλυτεράων
εἶναι
βρώματ´
ἔδοξεν·
ἐπεὶ
|
δ´ |
ορμαινον
ἐπ´
ἄλλα.
(Κεῖτο
δέ |
[4, 143] |
τῶν
τοῖς
ἀνδράσι
παρατιθεμένων.
Τοὺς
|
δ´ |
ὀρφανοὺς
ἰσομερεῖς
εἶναι·
παρατίθεται
δ´ |
[4, 148] |
ἐνάτῃ
μεγάλως
(πλούτῳ)
παρεσκευάσθαι.
(Ἡγοῦμαι
|
δ´ |
ὅτι
οὐκ
ἂν
περιεγένοντο
οὐδ´ |
[4, 176] |
προσκόπια
σκιὰν
μὲν
ποιοῦντα,
καταπνεῖσθαι
|
δ´ |
οὐ
κωλύοντα
τοὺς
τραχήλους,
ὄνους |
[4, 140] |
πάλιν·
Ἄικλον
Ἀλκμάων
ἁρμόξατο.
Ἄικλον
|
δ´ |
οὐ
λέγουσιν
οἱ
Λάκωνες
τὴν |
[4, 183] |
δὲ
ὁ
πολίτης
μου
(οὗτος
|
δ´ |
οὐ
πρὸ
πολλοῦ
τετελεύτηκε)
δημοσίᾳ |
[4, 152] |
εἰς
τὸ
ποτὸν
ἐμβάλλουσιν.
Ἐλαίῳ
|
δ´ |
οὐ
χρῶνται
διὰ
σπάνιν
καὶ |
[4, 141] |
ἐστιν,
ὕειον
κρέας
ἑφθόν,
ἐνίοτε
|
δ´ |
οὐδ´
οτιμενοῦν
πλὴν
ὄψον
τι |
[4, 138] |
ἐν
ταῖς
κοπίσιν
αἶγας,
ἄλλο
|
δ´ |
οὐδὲν
ἱερεῖον·
~(καὶ
τῶν
κρεῶν |
[4, 134] |
ἔπινον
ὀρχεῖσθαι
μόνον
βλέποντες,
ἄλλο
|
δ´ |
οὐδέν,
ὄψων
ὀνόματα
(καὶ
σιτίων |
[4, 175] |
ἤδη
´στί.
{Β.
Διὰ
τί
|
δ´ |
οὐκ
ἄγεις
εἰς
τὸν
ὄχλον |
[4, 151] |
δός·
σχολάζει
γὰρ
ἤδη,
ἐγὼ
|
δ´ |
οὔπω.
Ἐνταῦθα
μὲν
δὴ
γέλως |
[4, 156] |
κατὰ
τὸν
κωμικὸν
Δίφιλον,
φησὶν
|
δ´ |
οὗτος
ἐν
Πελιάσι·
Τὸ
δειπνάριον |
[4, 152] |
τῆς
Μασσαλιητῶν
χώρας
παρακομιζόμενος,
ἄκρατος
|
δ´ |
οὗτος·
ἐνίοτε
δὲ
ὀλίγον
ὕδωρ |
[4, 175] |
εἶναι
καὶ
τοῦτον
εὕρημα.
Λέγει
|
δ´ |
οὕτως·
Οὔτε
τοῦ
Σιδωνίου
νάβλα |
[4, 136] |
δεῖ
καὶ
μάζῃ
ὀτρηρῇ
(νηδὺς
|
δ´ |
οὐχ
ὑπέμεινε,
βιάζετο
γὰρ
ἀδέεσσι· |
[4, 164] |
πολλῶν
παρακειμένων
λαβόντα
ἐντυχεῖν.
Ἐκεῖνος
|
δ´ |
ὀψαρτυτικὸν
λαβὼν
βιβλίον
ἐν
χεροῖν |
[4, 169] |
ἑφθός.
Ἄλεξις
ἐν
Ἀσκληπιοκλείδῃ·
Οὕτως
|
δ´ |
ὀψοποιεῖν
εὐφυῶς
περὶ
τὴν
Σικελίαν |
[4, 164] |
ὡς
δοκεῖ
τοῖς
χρωμένοις,
τῶν
|
δ´ |
ὀψοποιῶν
ὑποκριτής
{ΛΙΝ.
Βούλιμός
ἐσθ´ |
[4, 171] |
τὸν
τὰ
ὄψα
ὠνούμενον,
νῦν
|
δ´ |
ὀψωνάτωρα,
ὡς
Ξενοφῶν
ἐν
δευτέρῳ |
[4, 164] |
ἐστε
Μαστιγίαι,
κέντρωνες,
ἀλλοτριοφάγοι.
Ὅτι
|
δ´ |
ὑμεῖς
οἱ
φιλόσοφοι
περὶ
τὰ |
[4, 164] |
τε
τῇ
συνήθει
χρωμένων.
(Εἰ
|
δ´ |
ὑμεῖς
ὄντως,
ὦ
φιλόσοφοι,
τὴν |
[4, 161] |
ῥῖγος,
σιωπήν,
στυγνότητ´,
ἀλουσίαν.
(Τούτων
|
δ´ |
ὑμεῖς,
ὦ
φιλόσοφοι,
οὐδὲν
ἀσκεῖτε, |
[4, 156] |
ἐν
τῇ
Παρεκδιδομένῃ
ἔφη·
Ὄμνυμι
|
δ´ |
ὑμῖν,
ἄνδρες,
αὐτὸν
τὸν
θεόν, |
[4, 156] |
μετέωρον
αὑτὸν
παραναστήσας
ἔφη·
Ὄμνυμι
|
δ´ |
ὑμῖν,
ἄνδρες,
κατὰ
τὸν
ἡδὺν |
[4, 142] |
μὲν
γὰρ
ἀνελεύθερον
ἐνόμιζε,
τὸ
|
δ´ |
ὑπερήφανον.
Ὁ
δ´
οἶνος
ἦν |
[4, 170] |
Καὶ
Ἀριστοφάνης
Πλούτῳ·
Πρὸ
τοῦ
|
δ´ |
ὑπὸ
τῆς
πενίας
ἅπαντ´
ἐπήσθιεν. |
[4, 152] |
γένος
ἢ
κατὰ
πλοῦτον.
Ὁ
|
δ´ |
ὑποδεχόμενος
παρ´
αὐτόν,
ἐφεξῆς
δ´ |
[4, 152] |
τραπέζης
μὲν
οὐ
κοινωνεῖ,
χαμαὶ
|
δ´ |
ὑποκαθήμενος
ἐφ´
ὑψηλῆς
κλίνης
κατακειμένῳ |
[4, 156] |
Κέβητι
τῷ
Κυζικηνῷ
δείπνου·
(προπιὼν
|
δ´ |
ὑσώπου
τὴν
ὤραν
ἐπάναγε
ἐπὶ |
[4, 131] |
κιθαρίζειν
Κηφισόδοτον
τὸν
Ἀχαρνῆθεν·
(μέλπειν
|
δ´ |
ᾠδαῖς
τοτὲ
μὲν
Σπάρτην
τὴν |
[4, 183] |
Ἀμβρακιώτης,
δημοποίητος
δὲ
Σικυώνιος·
μουσικώτατος
|
δ´ |
ὢν
κατὰ
χεῖρα
δίχα
πλήκτρου |
[4, 136] |
πόθεον
δὲ
καὶ
ἄλλοι.
Κωλῆν
|
δ´ |
ὡς
ἔιδον,
ὡς
ἔτρεμον·
ἐν |
[4, 136] |
γνῶναι
καὶ
ἐναίσιμα
σιτίζεσθαι.
(Ἤσθιε
|
δ´ |
ὥστε
λέων,
παλάμῃ
δ´
ἔχε |