Livre, pages |
[4, 164] |
νοῦν
ἔχετε,
δέον
ὑμᾶς
ἐπιφαγεῖν
|
(τι) |
αἰτῆσαι
ἢ
ἐπεσθίειν
τι
τῶν |
[4, 145] |
καὶ
ἀποφέρεται
ἕκαστος
αὐτῶν
ὅ
|
τι |
ἂν
καταλίπηται
ἐπὶ
τῷ
ἀρίστῳ. |
[4, 164] |
ὁ
Λίνος·
Βιβλίον
ἐντεῦθεν
ὅ
|
τι |
βούλει
προσελθὼν
γὰρ
λαβέ,
(ἔπειτ´ |
[4, 160] |
Φοινίσσαις
φησίν·
Παραινέσαι
δὲ
σφῷν
|
τι |
βούλομαι
σοφόν·
ὅταν
φακῆν
ἕψητε, |
[4, 149] |
σιτουμένοις
ἐν
πρυτανείῳ
ἔξωθεν
προσεισφέρειν
|
τι |
βρώσιμον
ἔξεστι,
μόνα
δὲ
ταῦτα |
[4, 152] |
καὶ
ἀποδάκνοντες,
ἐὰν
δὲ
ᾖ
|
τι |
δυσαπόσπαστον,
μαχαιρίῳ
μικρῷ
παρατέμνοντες,
ὃ |
[4, 157] |
μέσον
ἐπεχόρευσε
σαπέρδης
μέγας
ὑπό
|
τι |
δυσώδης
οὗτος
ηρος
ἀνθίαν,
ὃν |
[4, 160] |
ἔθος
ἐστίν,
ἡνίκ´
ἂν
προτέρημά
|
τι |
ἐν
τοῖς
πολέμοις
λάβωσι,
θύειν |
[4, 129] |
καὶ
πληρώσας
οἴνου
(Θασίου
ὀλίγον
|
τι |
ἐπιρράνας
ὕδατος
ἐξέπιεν
ἐπειπών·
Ὁ |
[4, 150] |
δειπνεῖν,
οἴκοθεν
παρασκευάσαντα
αὑτῷ
λάχανόν
|
τι |
ἢ
τῶν
ὀσπρίων
καὶ
τάριχος |
[4, 174] |
τις
ἐξηκούσθη
ὑδραύλεως
ἦχος
πάνυ
|
τι |
ἡδὺς
καὶ
τερπνός,
ὡς
πάντας |
[4, 175] |
ὁ
γίγγρας;
{Α.
Καινὸν
ἐξεύρημά
|
τι |
ἡμέτερον,
ὃ
θεάτρῳ
μὲν
οὐδεπώποτε |
[4, 141] |
οὗτοι
καλοῦνται
σκηναῖς
ἔχοντες
παραπλήσιόν
|
τι· |
καὶ
ἐννέα
καθ´
ἕκαστον
ἄνδρες |
[4, 165] |
χαλεπώ
τατον
ἔργον.
(Ἔχουσι
γάρ
|
τι |
κέντρον
ἐν
τοῖς
δακτύλοις,
μισάνθρωπον |
[4, 141] |
δὲ
μάγειροι
σημαίνουσι
τοὺς
ἀεί
|
τι |
κομίζοντας
εἰς
μέσον,
ἵνα
πάντες |
[4, 141] |
τυρὸς
ἢ
σῦκον,
ἀλλὰ
κἄν
|
τι |
λάβωσιν
ἐπιδόσιμον,
ἰχθὺν
ἢ
λαγὼν |
[4, 169] |
ἄλλων
ὧν
φθάνω
προβεβληκὼς
εἴ
|
τι |
λέγειν
ἔχετε,
Ἀναπεπταμένας
ἔχω
τῶν |
[4, 159] |
γαῦρος
ἦν,
φρόνημα
δὲ
οὐδέν
|
τι |
μεῖζον
εἶχεν
ἢ
πένης
ἀνήρ, |
[4, 141] |
δ´
οὐδ´
οτιμενοῦν
πλὴν
ὄψον
|
τι |
μικρὸν
ἔχον
σταθμὸν
ὡς
τέταρτον |
[4, 147] |
ἦς
ἔχοντα
τὸ
μὲν
γαλεοῦ
|
τι, |
ναρκίον
ἄλλο
Παρῆς
ἕτερον
πίων |
[4, 163] |
τοὔλαιον,
ὥστε
περιφέρειν
ὡρολόγιον
δόξεις
|
τι, |
οὐχὶ
λήκυθον.
(Ἀρχέστρατος
δέ,
ὦ |
[4, 141] |
δὲ
τὸ
δεῖπνον
εἴωθεν
ἀεί
|
τι |
παρά
τινος
κομίζεσθαι,
ἐνίοτε
δὲ |
[4, 144] |
οὐδὲν
λόγου
ἄξιον·
εἰ
δέ
|
τι |
παραφέροιτο,
ἐσθίοντας
ἂν
οὐ
παύεσθαι. |
[4, 171] |
Ἀθήνησι
γενόμενον,
ἐν
ᾧ
ὥσπερ
|
τι |
σύστημα
οἱ
προτένθαι
εἰσί,
(καθάπερ |
[4, 165] |
ἤδη
γὰρ
πέτεται
διαπόντιος·
οὕτω
|
τι |
τἀλλότρι´
ἐσθίειν
ἐστὶ
γλυκύ.
(Καὶ |
[4, 139] |
παιᾶνα
οὐκ
ᾄδουσιν
οὐδ´
ἄλλο
|
τι |
τοιοῦτον
(εἰσάγουσιν)
οὐδὲν
καθάπερ
ἐν |
[4, 141] |
ἢ
λαγὼν
ἢ
φάτταν
ἤ
|
τι |
τοιοῦτον.
(Εἶτ´
ὀξέως
ἤδη
δεδειπνηκόσιν |
[4, 140] |
Τὸ
δ´
ὅλον
ὥσπερ
πολίτευμά
|
τι |
τοῦτο
δὴ
συνίσταται
μικρόν.
Καὶ |
[4, 149] |
στέφανος.
Καὶ
ὃς
ἂν
ἔξω
|
τι |
τούτων
ἱεροποιὸς
παρασκευάσῃ
ὑπὸ
τῶν |
[4, 130] |
καρηβαροῦντες
ὑπὸ
τῆς
μέθης
ὁπότε
|
τι |
τῶν
ἀγομένων
θεασαίμεθα
πάντες
ἐξενήφομεν, |
[4, 164] |
ἐπιφαγεῖν
(τι)
αἰτῆσαι
ἢ
ἐπεσθίειν
|
τι |
τῶν
κυνικῶν
βρωμάτων
(οὐδὲ
γὰρ |
[4, 157] |
φθόνος
οὐδὲ
εἷς
ἑλέσθαι
ἕν
|
τι |
τῶν
τριῶν
ἔχειν
κακῶν.
Οὐ |
[4, 171] |
μὴ
καὶ
ἐν
τούτοις
κακόν
|
τι |
φάγωσιν
ἢ
πίωσιν.
Ἀναξίλας
δ´ |
[4, 156] |
ὃς
ἔφη·
Οὐ
μὲν
γάρ
|
τι |
χέρειον
ἐν
ὥρῃ
δεῖπνον
ἑλέσθαι. |