Alphabétiquement     [«   »]
ξυναντᾷ 1
ξυνεπόμενα 1
33
ὁ 238
6
20
ὀβελίσκους 1
Fréquences     [«    »]
181 τὸ
161 τὸν
155 τοῦ
238 ὁ
288 τῶν
313 δ´
418 ἐν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IV


Livre, pages
[4, 172]   καὶ περὶ Δηλίων Ἀπολλόδωρος     Ἀθηναῖος εἴρηκεν ὅτι μαγείρων καὶ
[4, 155]   εἰρήκαμεν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' Δίυλλος δ´     Ἀθηναῖος ἐν τῇ ἐνάτῃ τῶν
[4, 150]   Τῆς οὖν παρασκευῆς γενομένης λαμπρᾶς     Αἰγύπτιος κατεγέλα ὡς εὐτελῶς τοῦ
[4, 169]   ἐπεσθίειν καὶ τὸ ἐπιφαγεῖν. Καὶ     Αἰμιλιανὸς ἔφη· Τὸ μὲν ἀσώτιον
[4, 162]   τῶν φιλοσόφων ἱστορίᾳ καὶ Σωτίων     Ἀλεξανδρεὺς ἐν ταῖς Διαδοχαῖς. Δύο
[4, 174]   τινα τέρψιν μουσικήν. Καὶ     Ἀλκείδης ἔφη· Ἀλλὰ μὴν καὶ
[4, 182]   Διὸ καὶ τέρενας αὐτοὺς κέκληκεν     Ἀνακρέων. (Οἶδα δὲ καὶ ἄλλα
[4, 169]   ἕξειν Πατανίων. Ἐν δὲ Παρασίτῳ     Ἀντιφάνης καὶ τάδε εἴρηκεν· Ἄλλος
[4, 151]   οἱονεὶ μάγαδιν σαλπίζοντες. (Ποσειδώνιος δὲ     ἀπὸ τῆς στοᾶς ἐν ταῖς
[4, 176]   ἡδίστας ἁρμονίας ἀναμινυρίζει. Ποσειδώνιος δ´     ἀπὸ τῆς στοᾶς φιλόσοφος ἐν
[4, 160]   πάρεστι· θάρσει, θυμέ. Κλέαρχος δὲ     ἀπὸ τοῦ περιπάτου ἐν τοῖς
[4, 182]   Ἰταλίᾳ Δωριεῦσιν, ὡς Ἀρτεμίδωρος ἱστορεῖ     Ἀριστοφάνειος ἐν βʹ περὶ Δωρίδος.
[4, 184]   Ἀρχύτας. Ἐμφανίζει δὲ καὶ     Ἀριστοφάνης ἐν τοῖς Δαιταλεῦσι τὴν
[4, 184]   αὐλῶν κατέλιπεν· ὁμοίως δὲ καὶ     Ἀρχύτας. Ἐμφανίζει δὲ καὶ
[4, 148]   πόλεις ἁπάσας. Καὶ Γάιος δὲ     αὐτοκράτωρ (ὁ Καλλίκολα προσαγορευθεὶς διὰ
[4, 165]   ποιεῖσθαι τῆς γαστρὸς χάριν, ὡς     αὐτὸς Ἄλεξις εἴρηκεν ἐν Συναποθνῄσκουσιν·
[4, 170]   δὲ εἰ καὶ τραπεζοκόμος     αὐτός ἐστι τῷ τραπεζοποιῷ. Ἰόβας
[4, 184]   Ἐν δὲ τῷ βʹ Φοίνικι     αὐτὸς Ἴων φησίν· Ἔκτυπον ἄγων
[4, 150]   παρακειμένων. Ἐν δὲ τῇ τρίτῃ     αὐτὸς Φύλαρχος Ἀριάμνην φησὶ τὸν
[4, 173]   προπόλους. Κἀν τοῖς ἑξῆς δ´     Ἀχαιός φησιν· Τίς ὑποκεκρυμμένος μένει,
[4, 168]   τοῖς πρώτοις εἰρήκαμεν. (Διογένης δ´     Βαβυλώνιος ἐν τοῖς περὶ εὐγενείας
[4, 166]   Τυρρηνῷ οὕτως· Πυθόδηλος οὑτοσὶ     Βαλλίων προσέρχετ´ ἐπικαλούμενος, μεθύουσά τ´
[4, 145]   ἐν οἱ σύνδειπνοι· καὶ     βασιλεὺς ἐκείνους ὁρᾷ διὰ τοῦ
[4, 170]   ἐστι τῷ τραπεζοποιῷ. Ἰόβας γὰρ     βασιλεὺς ἐν ταῖς Ὁμοιότησι τὸν
[4, 145]   ἅπαντες δειπνοῦσιν, ἐν καὶ     βασιλεύς, ἐν τῷ μεγάλῳ (οἴκῳ)
[4, 155]   βασιλέως φίλοι, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς     βασιλεύς. Ἐπεὶ δὲ καὶ εἰς
[4, 167]   κατέλεξε. Ταῦτα δ´ ἀκούσας Ἀντίγονος     βασιλεὺς θεσμοθέτην αὐτὸν κατέστησεν. Τοῖς
[4, 145]   ὑπερμεθυσθέντες ἀπέρχονται. Τὰ δὲ πλεῖστα     βασιλεὺς μόνος ἀριστᾷ καὶ δειπνεῖ.
[4, 146]   ἐνιαυτοῦ ἐν ἡμέρῃ τῇ ἐγένετο     βασιλεύς. Οὔνομα δὲ τῷ δείπνῳ
[4, 153]   Παρὰ Πάρθοις ἐν τοῖς δείπνοις     βασιλεὺς τήν τε κλίνην (ἐφ´
[4, 145]   δύο καταντικρὺ ἀλλήλων, ἐν     βασιλεὺς τὸ ἄριστον ποιεῖται καὶ
[4, 167]   ᾐτήσατο. Πρότερον δὲ τοῦτο Πασίκυπρος  (ὁ)   βασιλεύων ἀπέδοτο δι´ ἀσωτίαν πεντήκοντα
[4, 162]   οἰκετιεύς. Χαριέντως γὰρ ἔφη Βίων     Βορυσθενίτης θεασάμενος αὐτοῦ χαλκῆν εἰκόνα,
[4, 139]   δὲ καὶ τῶν ἄλλων Σπαρτιατῶν     βουλόμενος. Ἐν δὲ τῇ πόλει
[4, 157]   καθάπερ πρόγονος ὑμῶν Μελέαγρος     Γαδαρεὺς ἐν ταῖς Χάρισιν ἐπιγραφομέναις
[4, 184]   ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεων. ~Πυθαγόρας δὲ     γεγραφὼς περὶ τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης
[4, 162]   συλλαβοπευσιλαληταί, (δοξοματαιόσοφοι, ζηταρετησιάδαι. (Ἀρχέστρατός τε     Γελῷος ἐν τῇ Γαστρολογίᾳ ἣν
[4, 130]   ἀκρατοποσίας λαμβάνοντες. Ἐν τούτῳ δὲ     γελωτοποιὸς εἰσῆλθε Μανδρογένης, ἐκείνου Στράτωνος
[4, 175]   σοφώτατον. {Β. Τίς δ´ ἔσθ´     γίγγρας; {Α. Καινὸν ἐξεύρημά τι
[4, 176]   Θέων μόναυλος ὑπ´ ἠρίον     γλυκὺς οἰκεῖ αὐλητής, μίμων
[4, 139]   Πολέμων· πρὸς ὃν ἀντιλέγων Δίδυμος     γραμματικὸς καλεῖ δὲ τοῦτον Δημήτριος
[4, 153]   τὰ συμπόσια μονομαχοῦσι. (Νικόλαος δ´     Δαμασκηνός, εἷς τῶν ἀπὸ τοῦ
[4, 172]   ὀπτᾷ καὶ κίχλας, τραγήματα. Ἔπειθ´     δειπνῶν μὲν τραγηματίζεται, (μυρισάμενος δὲ
[4, 174]   Κύπρῳ δέ φησι τιμᾶσθαι Ἡγήσανδρος     Δελφὸς Δία Εἰλαπιναστήν τε καὶ
[4, 162]   ὑμᾶς ποιηθέντος ἐπιγράμματος, ὅπερ παρέθετο     Δελφὸς Ἡγήσανδρος ἐν ἕκτῳ ὑπομνημάτων·
[4, 132]   ἐρωτήσαντός τινος αὐτόν, ὥς φησιν     Δελφὸς Ἡγήσανδρος, πότερον ἐν ἄστει
[4, 170]   τοῦτ´ ἀπέστειλ´ ἐξ ἀγροῦ μ´     δεσπότης. Ἐκάλουν δὲ τραπεζοποιὸν τὸν
[4, 166]   Καλλίστρατος δέ, φησίν, Καλλικράτους     δημαγωγὸς καὶ αὐτὸς πρὸς μὲν
[4, 167]   δ´ ἀσωτίας ἐληλύθει καὶ Δημήτριος     Δημητρίου τοῦ Φαληρέως ἀπόγονος, (ὥς
[4, 154]   ἑαυτοῦ. Ἀλλὰ γὰρ οὐκ ἠνέσχετο     δῆμος τὴν παρανομίαν ταύτην, ἀλλ´
[4, 135]   τευθίς, πέρκη τ´ ἀνθεσίχρως καὶ     δημοτικὸς μελάνουρος, ὃς καὶ θνητὸς
[4, 139]   τῷ νέμοντι τὰς μοίρας ἀκολουθῶν     διάκονος κηρύττει τὸ ἄικλον προστιθεὶς
[4, 156]   φακοὶ προσηνέχθησαν ὄξει βεβρεγμένοι, καὶ     Διιτρέφης δραξάμενος ἔφη· Ζεῦ, μὴ
[4, 163]   μετ´ ἐκείνου πυθαγορίζειν. Ἦν δ´     Διόδωρος οὗτος τὸ μὲν γένος
[4, 171]   βασιλέων πρὸς ἀσφάλειαν. Νῦν δὲ     ἐδέατρος ἐπιστάτης γέγονε τῆς ὅλης
[4, 160]   φακῇ μύρον, ἧς μέμνηται καὶ     ἐμὸς προπάτωρ Οὐάρρων Μενίππειος
[4, 183]   τοῦ χρησαμένου προσηγορίαν. Ἦν δ´     Ἐπίγονος φύσει μὲν Ἀμβρακιώτης, δημοποίητος
[4, 182]   κιθάρα, λύρα, βάρβιτον. Εὐφορίων δὲ     ἐποποιὸς ἐν τῷ περὶ Ἰσθμίων
[4, 184]   ἑνὶ καλάμῳ συριζόντων. Εὐφορίων δ´     ἐποποιὸς ἐν τῷ περὶ μελοποιῶν
[4, 173]   θεοῦ τοὺς Δηλίους. (Ἀχαιὸς δ´     Ἐρετριεὺς ἐν Ἀλκμαίωνι τῷ σατυρικῷ
[4, 159]   ἀστραγάλους. Καλῶς γὰρ καὶ ταῦτα     Εὐριπίδης εἴρηκε· Μὴ πλοῦτον εἴπῃς·
[4, 176]   περὶ κιθαρῳδίαν μόνην, ἧς καὶ     εὐτελέστατος παρ´ ἡμῖν ἰδιώτης προσέτι
[4, 146]   ἑκατὸν γὰρ μνᾶς ἀνήλισκεν, ὡς     Ἔφιππος ἱστόρησε. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' Μένανδρος
[4, 141]   οὕτως γράφει· Διακούσας δὲ πάντων     ἔφορος ἤτοι ἀπέλυσεν κατεδίκασεν.
[4, 184]   αὐλητικὴ περισπούδαστος ἦν. Χαμαιλέων γοῦν     Ἡρακλεώτης ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Προτρεπτικῷ
[4, 158]   τῷ δ´ Ἡρακλεῖ ταπεινοτέραν παραθέντων,  ~ὁ   Ἡρακλῆς (ἀτιμάζεσθαι ὑπολαβὼν ἀπέκτεινε τρεῖς
[4, 157]   καὶ πολλῆς σκαιότητος ἐμπίπλησι. Καὶ     θαυμάσιος δὲ Ξενοφῶν φησιν ὡς
[4, 167]   ἐν τῇ μθʹ τῶν ἱστοριῶν     Θεόπομπος (τάδε γράφει· Φίλιππος ἐπεὶ
[4, 146]   (καὶ τὸ πόπανον· τοῦτ´ ἔλαβεν     θεὸς ἐπὶ τὸ πῦρ ἅπαν
[4, 158]   δυωδέκατον κοριάννου. Καὶ Κράτης δ´     Θηβαῖος ἔλεγεν· Μὴ πρὸ φακῆς
[4, 131]   τὰ Ἀττικὰ δεῖπνά φησι· Μάγειρ´,     θύων ἐστὶ δειπνίζων τ´ ἐμὲ
[4, 183]   ἀνέθηκε ἐν Ἀρτέμιδος. Μνημονεύει δ´     Ἰόβας καὶ τοῦ λυροφοίνικος καὶ
[4, 129]   στεφάνῳ. ~Ἐπὶ δὲ τούτοις εἰπὼν     Ἱππόλοχος ὡς Πρωτέας ἀπόγονος ἐκείνου
[4, 182]   δὲ μάγαδις καλούμενος αὐλὸς     καὶ παλαιομάγαδις ὀνομαζόμενος ἐν ταὐτῷ
[4, 168]   ὑπερηκοντικέναι. Οὗτος δ´ ἐστὶν Ἀπίκιος     καὶ τῆς φυγῆς αἴτιος γενόμενος
[4, 148]   Καὶ Γάιος δὲ αὐτοκράτωρ  (ὁ   Καλλίκολα προσαγορευθεὶς διὰ τὸ ἐν
[4, 166]   καταμισθοφορῶν διατετέλεκε. Καλλίστρατος δέ, φησίν,     Καλλικράτους δημαγωγὸς καὶ αὐτὸς
[4, 166]   τὴν πατρῴαν οὐσίαν, ὥσπερ Πολύευκτος     καλός; {Α. Οὐ δῆτ´, ἀλλ´
[4, 156]   ἐν ὥρῃ δεῖπνον ἑλέσθαι. Καὶ     καλὸς δ´ Ἀριστοφάνης ἐν Κωκάλῳ
[4, 160]   Τίμων τὸν κόγχον. (Πρὸς ταῦτα     καλὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ Λαρήνσιος καὶ
[4, 165]   δ´ ἀνὴρ οὗτος, καθάπερ καὶ     καλὸς Μάγνος, καὶ ὑπερορίους ἀποδημίας
[4, 162]   τοῦτο διὰ τῶν ἔργων διαβεβαιωσάμενος     καλὸς τοῦ Ζήνωνος οἰκετιεύς. Χαριέντως
[4, 159]   γὰρ τοιοῦτος Καπανεὺς οἷον     καλὸς Χρύσιππος διαγράφει ἐν τῷ
[4, 159]   ἔφη. (Οὐκ ἦν γὰρ τοιοῦτος     Καπανεὺς οἷον καλὸς Χρύσιππος
[4, 130]   ταῖς πολυανθρώποις εὐωχίαις γινόμενον. (Καὶ     Κάρανος ἄρξας πότου μικροῖς ἐκπώμασι
[4, 129]   ἀνακαθίσας ἔκλαιεν ἄσκυφος γενόμενος, καὶ     Κάρανος αὐτῷ χαρίζεται κενὸν τὸ
[4, 129]   πλεῖστα πίνων πλεῖστα κεὐφρανθήσεται. Καὶ     Κάρανος ἔφη· ἐπεὶ πρῶτος ἔπιες,
[4, 129]   χρυσοῖς. Ὁρῶν οὖν τὴν δυσχωρίαν     Κάρανος κελεύει σπυρίδας ἡμῖν καὶ
[4, 157]   βίου τοιαῦτα σιτουμένους. (Πρὸς ἣν     Καρνεῖος ἔφη· Εὐξίθεος Πυθαγορικός,
[4, 156]   δὲ τὸ ἀπὸ τῆς Πειρήνης,     Καρνεῖος κατὰ Φιλόξενον εἶπε τὸ
[4, 162]   Μενεδήμου γνώριμος, ὥς φησιν Ἀντίγονος     Καρύστιος ἐν τοῖς βίοις, (ἐρωτηθεὶς
[4, 131]   τ´ ἐμὲ Ῥόδιος, ἐγὼ δ´     κεκλημένος Περίνθιος. Οὐδέτερος ἡμῶν ἥδεται
[4, 164]   δεῖπν´ ἀσύμβολα. Ὅπου γάρ ἐστιν     κέραμος μισθώσιμος τοῖς μαγείροις,
[4, 155]   Σικυώνια διατελεῖν ὀρχούμενον. Ἀγαθαρχίδης δ´     Κνίδιος ἐν ὀγδόῃ Ἀσιατικῶν ἱστορεῖ
[4, 168]   οὐ τοῖς συμπόταις. Ἀγαθαρχίδης δ´     Κνίδιος ἐν τῇ ὀγδόῃ πρὸς
[4, 183]   γυναικός. Μνημονεύει αὐτοῦ καὶ Θεόπομπος     Κολοφώνιος ἐποποιὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[4, 167]   Ἀμαθοῦντι. Τοιοῦτος ἐγένετο καὶ Αἰθίοψ     Κορίνθιος, ὥς φησι Δημήτριος
[4, 164]   τυφλὸς ἔοικε λαλῆσαι, Ὡς     Κρατῖνος ἐν τοῖς Ἀρχιλόχοις ἔφη.
[4, 154]   ὅτι παρατεθέντων κωλήνων τὸ μηρίον     κράτιστος ἐλάμβανεν· εἰ δέ τις
[4, 152]   μὲν ἐν κύκλῳ, μέσος δὲ     κράτιστος ὡς ἂν κορυφαῖος χοροῦ,
[4, 155]   ἄλλον ἐγείρειν τὸν λίθον· καὶ     κρεμάμενος ὑποτρέχοντος τοῦ λίθου, ἐὰν
[4, 173]   ἐλεοῖσιν ἔθηκε. (Ὅθεν καὶ Πολυκράτων     Κρίθωνος Ῥηναιεὺς δίκην γραφόμενος οὐ
[4, 162]   δ´ ἀκύλιστον. Ἦν δ´ εὔστοχος     Κτησίβιος καὶ χαρίεις περὶ τὸ
[4, 175]   Τοῦτο δὲ τὸ ὄργανον Νεάνθης     Κυζικηνὸς ἐν αʹ Ὥρων (εὕρημα
[4, 176]   μόναυλον μέλος ἤχησε. Πρωταγορίδης δ´     Κυζικηνὸς ἐν δευτέρῳ περὶ τῶν
[4, 146]   αὐτοὶ τἄλλα καταπίνουσι. (Φιλόξενος δ´     Κυθήριος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ
[4, 183]   ψαλτήριον, ὥς φησιν Ἰόβας, Ἀλέξανδρος     Κυθήριος συνεπλήρωσε χορδαῖς καὶ ἐγγηράσας
[4, 135]   σχομένη ῥυπαρὰ κρήδεμνα (Τοὺς δ´     Κύκλωψ ἐφίλει καὶ ἐν οὔρεσιν
[4, 145]   παλαιοῦ τεταγμένον ἐστίν. (Ἡρακλείδης δ´     Κυμαῖος τὰ Περσικὰ συγγράψας
[4, 165]   ἡδονικοῖς τούτοις ἁμαρτολόγοις; Πρὸς ὃν     Κύνουλκος· Ἀλλ´, χοιρίον εὐάρτυτον,
[4, 156]   οὐκ ἔστ´ οὐδὲν τοιοῦτον. Καὶ     Κύνουλκος Ἀλλ´ ὡς ὤφελον, ἔφη,
[4, 164]   τοῦ Μάγνου ἑξῆς καταδραμόντος ἀποβλέψας     Κύνουλκος εἰς τοὺς παρόντας τῶν
[4, 159]   οὐδὲ εἷς ὁρᾷ. (Ταῦτ´ εἰπὼν     Κύνουλκος, ἐπεὶ μὴ ἐκροταλίσθη, θυμωθεὶς
[4, 158]   ἔκλαμπρον τοῦ Πλουτάρχου οὐκ ἐνέγκας     κύων παροραθεῖσαν τὴν περὶ τῆς
[4, 163]   κρεῖσσον ἐμοῦ κέκριται. Βάτων δ´     κωμικὸς ἐν Ἀνδροφόνῳ φησί· Τῶν
[4, 130]   τοῦτο συμπόσιον; Ὁπότε καὶ Ἀντιφάνης     κωμῳδιοποιὸς ἐν Οἰνομάῳ Πέλοπι
[4, 165]   Ἀλλ´, χοιρίον εὐάρτυτον, Φρύνιχος     κωμῳδιοποιὸς ἐν τῷ Ἐφιάλτῃ μνημονεύει
[4, 173]   τοιούτους διακόνους σημαίνων. Κρίτων δ´     κωμῳδιοποιὸς ἐν Φιλοπράγμονι παρασίτους τοῦ
[4, 146]   ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ εἴπερ τούτου καὶ     κωμῳδιοποιὸς Πλάτων ἐν τῷ Φάωνι
[4, 158]   τῆς νόσου πεπαυμένον, φησὶ Σώφιλος     κωμῳδιοποιός. Στωικὸν δὲ δόγμα ἐστὶν
[4, 140]   ἐλαίῳ δεδευμένα, φησι Νικοκλῆς     Λάκων κάπτειν αὐτοὺς μετὰ τὸ
[4, 148]   καὶ ὕεα κρέα. Ἁρμόδιος δὲ     Λεπρεάτης ἐν τῷ περὶ τῶν
[4, 164]   περισπουδάστως ἐκράτει. Λέγει δὲ οὕτως     Λίνος· Βιβλίον ἐντεῦθεν τι
[4, 172]   πάντα γὰρ τἀναντία νῦν ἐστιν·     μάγειρος γὰρ ἐγχύτους ποιεῖ, πλακοῦντας
[4, 136]   ἐξ ἱερῆς, μάλα πίονας· ἃς     μάγειρος θῆκε φέρων, ἵν´ Ἀθηναίων
[4, 130]   ἐλάφους, ἄρνας· τὸ τελευταῖον δ´     μάγειρος ὅλον τέρας ὀπτήσας μεγάλῳ
[4, 135]   ἄναντα κάταντα κατὰ στέγος ἦλθ´     μάγειρος, σείων ὀψοφόρους πίνακας κατὰ
[4, 136]   δ´ ἦν, μεγάλη, σπάρος· οὓς     μάγειρος σίζοντας παρέθηκε φέρων, κνίσωσε
[4, 169]   λέγετε· ἐπιζητῶ γὰρ καὶ ὅπερ     Μάγνος εἴρηκε τὸ ἐπεσθίειν καὶ
[4, 160]   προστετμημένον. Ἑξῆς ἁρπάσας τὸν λόγον     Μάγνος μὲν πάντα ἄριστος,
[4, 176]   Οὐκ ἀγνοῶ δὲ ὅτι Ἀμερίας     Μακεδὼν ἐν ταῖς Γλώσσαις τιτύρινόν
[4, 176]   καὶ ῥαππαύλας, ὥς φησιν Ἀμερίας     Μακεδὼν ἐν ταῖς Γλώσσαις, τοὺς
[4, 128]   ~(Ἱππόλοχος     Μακεδών, ἑταῖρε Τιμόκρατες, τοῖς χρόνοις
[4, 182]   ἡμίοπον (καὶ τὸν ἐλάσσονα) ταχέως     μέγας καταπίνει. Εἰσὶν δ´ οἱ
[4, 162]   διαλόγων. (Κτησίβιος δ´ Χαλκιδεὺς     Μενεδήμου γνώριμος, ὥς φησιν Ἀντίγονος
[4, 160]   καὶ ἐμὸς προπάτωρ Οὐάρρων     Μενίππειος ἐπικαλούμενος· καὶ οἱ πολλοὶ
[4, 163]   παρεκάλουν· οὐχ ὥσπερ σύ, κυνικέ,     μηδέποτε ταῖς Χάρισιν, ἀλλ´ οὐδὲ
[4, 165]   τὸν ἥλιον, σχολῇ λέγεις. Ἐπιχαρίδης     μικρὸς ἐν πένθ´ ἡμέραις σφαῖραν
[4, 148]   ΙΒ' (Ἀρκαδικὸν δὲ δεῖπνον διαγράφων     Μιλήσιος Ἑκαταῖος ἐν τῇ τρίτῃ
[4, 174]   παρ´ ὑμῖν τοῖς Ἀλεξανδρεῦσι πολὺς     μόναυλος ἀλγηδόνα μᾶλλον τοῖς ἀκούουσι
[4, 176]   τῆς φώτιγγος μνημονεύοντα· ὅτι δὲ     μόναυλος ἦν νῦν καλούμενος
[4, 176]   ἐπιγράμμασιν οὑτωσὶ λέγων· Τοῦτο Θέων     μόναυλος ὑπ´ ἠρίον γλυκὺς
[4, 177]   αὐτοῖς καὶ Κυπρίους φησὶ Κρατῖνος     νεώτερος ἐν Θηραμένῃ. ~(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΕ'
[4, 162]   γεγονὼς τοῦ Ζήνωνος, ὡς Νικίας     Νικαεὺς ἱστορεῖ ἐν τῇ περὶ
[4, 176]   ὅτι δὲ μόναυλος ἦν     νῦν καλούμενος καλαμαύλης σαφῶς παρίστησιν
[4, 174]   γὰρ οἱ Φοίνικες, ὥς φησιν     Ξενοφῶν, ἐχρῶντο αὐλοῖς σπιθαμιαίοις τὸ
[4, 149]   Διονύσου· τούτων γὰρ ἑκατέρῳ διπλοῦς     οἶνος μετὰ καὶ τῶν ἄλλων
[4, 151]   παρ´ αὐτὸν φέρων τὸ κέρας     οἰνοχόος ἦν, εἶπεν ἰδὼν τὸν
[4, 146]   τῶν φίλων, ὡς ἱστορεῖ Ἔφιππος     Ὀλύνθιος ἐν τῷ περὶ τῆς
[4, 160]   συγγραφεῦσιν οὐκ ἴσασιν ὅθεν εἴληφεν     Οὐάρρων τὸ ἰαμβεῖον. (Σὺ δέ
[4, 174]   θελχθέντας ὑπὸ τῆς ἐμμελείας. (Καὶ     Οὐλπιανὸς ἀποβλέψας πρὸς τὸν μουσικὸν
[4, 165]   (γελασάντων οὖν πάντων ἐπὶ τούτοις     Οὐλπιανὸς ἔφη· Πόθεν δὲ καὶ
[4, 152]   δὲ τοῦτο ποιοῦσι. Περιφέρει δὲ     παῖς ἐπὶ τὰ δεξιὰ καὶ
[4, 129]   (ἦν γὰρ πολυπότης ὡς καὶ     πάππος αὐτοῦ Πρωτέας συγγενόμενος
[4, 174]   τῆς μουσικῆς) Καὶ οὐχ ὡς     παρ´ ὑμῖν τοῖς Ἀλεξανδρεῦσι πολὺς
[4, 157]   χαλεπαίνομεν ὡς ἔλαττον φερόμενοι, καθάπερ     παρὰ Ἀντικλείδῃ Ἡρακλῆς. Φησὶ γὰρ
[4, 132]   τὸ δ´ ἕτερος (Δρομέας δ´     παράσιτος ἐρωτήσαντός τινος αὐτόν, ὥς
[4, 144]   τῷ χρόνῳ τῆς ἡδονῆς μειονεκτεῖ     παρατιθέμενος πολλὰ τῶν μετρίως διαιτωμένων.
[4, 175]   καλουμένου νάβλα, ὅν φησι (Σώπατρος     παρῳδὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι
[4, 183]   λύρας, σκινδαψοὺς ἐξηρτυόμαν. Σώπατρος δ´     παρῳδὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Μυστάκου
[4, 134]   δεῖπνον οὐκ ἀχαρίτως διαγράφει Μάτρων     παρῳδός, ὅπερ διὰ τὸ σπάνιον
[4, 183]   σκινδαψὸς τετράχορδον ὄργανον, ὡς     παρῳδός φησι Μάτρων ἐν τούτοις·
[4, 168]   γοῦν αὐτοῦ ἵπποις Παναθήναια ὡς     πατὴρ εἱστία τοὺς ἑταίρους, συνελθόντων
[4, 169]   οἴνου δι´ ἀρωμάτων. ~(Οὓς ἰδὼν     πατὴρ καλέσας τὸν Φῶκον Οὐ
[4, 138]   Λακωνικὸν δεῖπνον. Καὶ παρασκευασθέντος γελάσας     Παυσανίας μετεπέμψατο τῶν Ἑλλήνων τοὺς
[4, 157]   Νίκιον, ὥς φησι Κλέαρχος     περιπατητικὸς ἐν δευτέρῳ βίων, ἔλεγεν
[4, 134]   ἂν ὀκνήσαιμι ὑμῖν, ἄνδρες φίλοι,     Πλούταρχος ἔφη, ἀπομνημονεῦσαι· Δεῖπνα μοι
[4, 144]   εἶναι Σωσιβίου, εἰς ὃν Καλλίμαχος     ποιητὴς ἐπίνικον ἐλεγειακὸν ἐποίησεν) τοὺς
[4, 172]   Στησιχόρου ἐστὶν ἱκανώτατος μάρτυς Σιμωνίδης     ποιητής, ὃς περὶ τοῦ Μελεάγρου
[4, 140]   τῆς Λακώνων πολιτείας. (Ἔτι φησὶν     Πολέμων καὶ τὸ δεῖπνον ὑπὸ
[4, 140]   οὐδ´ ὀρθαγορίσκοι λέγονται, ὥς φησιν     Πολέμων, οἱ γαλαθηνοὶ χοῖροι, ἀλλ´
[4, 139]   ὀνομασίαν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' (Ταῦτα μὲν     Πολέμων· πρὸς ὃν ἀντιλέγων Δίδυμος
[4, 140]   λεγομένων ἐπαίκλων οὐχ ἁπλῆ, καθάπερ     Πολέμων ὑπείληφεν, ἀλλὰ διττή· ἣν
[4, 183]   τῇ πατρίδι ὑπαρχόντων. (Ἀλέξανδρος δὲ     πολίτης μου (οὗτος δ´ οὐ
[4, 152]   ἐπὶ τὰ δεξιὰ στρεφόμενοι. (Ἔτι     Ποσειδώνιος διηγούμενος καὶ τὸν Λουερνίου
[4, 151]   γέλως ἐγένετο. (Ἐπεὶ δὲ προὐχώρει     πότος, εἰσῆλθεν ἀνὴρ Θρᾷξ ἵππον
[4, 142]   εἵσεται καὶ κατακλιθήσεται πρῶτος, (ἀλλ´     πρεσβύτατος ἡγεῖτο ἐπὶ τὰς κλίνας,
[4, 157]   γενειοσυλλεκτάδαι, ἰχθὺν ἐσθίει; καθάπερ     πρόγονος ὑμῶν Μελέαγρος Γαδαρεὺς
[4, 149]   κοτταβίδι πιεῖν ἑκάστῳ μικρόν, καὶ     προσφέρων ἂν εἶπεν εὐδειπνίας» Εἶτα
[4, 162]   καταστρατηγηθεὶς ὑπὸ τοῦ Σικυωνίου Ἀράτου,     πρότερον ἐν τοῖς διαλόγοις πρὸς
[4, 129]   δὲ γενομένης ἐξαλλόμενος τῆς κλίνης     Πρωτέας αἰτεῖ σκύφον χοαῖον καὶ
[4, 133]   Νικόστρατος δ´ ἐν Ἅβρᾳ· Πίναξ     πρῶτος τῶν μεγάλων ἡγήσεται ἔχων
[4, 182]   ἐν τοῖς εὑρήμασι καὶ Εὐφράνωρ     Πυθαγορικὸς ἐν τῷ περὶ αὐλῶν,
[4, 157]   ἣν Καρνεῖος ἔφη· Εὐξίθεος     Πυθαγορικός, Νίκιον, ὥς φησι
[4, 147]   ἔδοσαν κατὰ χειρῶν. (Σωκράτης δὲ     Ῥόδιος ἐν τρίτῳ ἐμφυλίου πολέμου
[4, 155]   φίλων εἷς γενέσθαι. (Δοῦρις δ´     Σάμιος ἐν τῇ τῶν ἱστοριῶν
[4, 151]   σοῦ καὶ προκινδυνεύειν βουλόμενοι. Καὶ     Σεύθης ἀναστὰς συνέπιε καὶ συγκατεσκεδάσατο
[4, 163]   Ἡδονῇ παρακάθηται, ὥς φησι Μνασάλκης     Σικυώνιος ἐν ἐπιγράμμασιν· Ἅδ´ ἐγὼ
[4, 132]   μυρίνην προσεγχέας. {Β. Ἀστεῖον     σιλουρισμός. {Α. Ἂν Βυζαντίους, ἀψινθίῳ
[4, 144]   Ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία, ἔφη     Σιμωνίδης, ὅσον ἂν χρόνον
[4, 158]   θηρεύομεν. Κἀν ἄλλοις δέ φησιν     σκηνικὸς οὗτος φιλόσοφος· Ἀρκεῖ μετρία
[4, 173]   κλίνας, στρώματα, τραπέζας. Δημήτριος δ´     Σκήψιος ἐν ἑκκαιδεκάτῳ Τρωικοῦ διακόσμου
[4, 141]   ἐκτένειαν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' Δημήτριος δ´     Σκήψιος ἐν τῷ αʹ τοῦ
[4, 155]   τέσσαρες τῶν στρατιωτῶν. (Δημήτριος δ´     Σκήψιος ἐν τῷ ιεʹ τοῦ
[4, 167]   Κορίνθιος, ὥς φησι Δημήτριος     Σκήψιος, οὗ μνημονεύει Ἀρχίλοχος. Ὑπὸ
[4, 183]   πολύχορδα καὶ παναρμόνια (Ἐστὶν δ´     σκινδαψὸς τετράχορδον ὄργανον, ὡς
[4, 158]   ὅτι τε πάντα εὖ ποιήσει     σοφὸς καὶ φακῆν φρονίμως ἀρτύσει.
[4, 162]   διαλόγοις πρὸς Ζήνωνα διαμιλλώμενος ὡς     σοφὸς πάντως ἂν εἴη καὶ
[4, 155]   ἀρχαίων συμποσίων ἐπιστάμενος. Ἀκριβῶς δ´     σοφὸς Πλάτων ἐν τῷ πρώτῳ
[4, 144]   τοῦτο τῇ ὑστεραίῃ νήφουσι προτιθεῖ     στεγέαρχος ἐν τοῦ ἂν ἐόντες
[4, 163]   πεπλησιακέναι προσποιηθέντος· πρὸς ὃν ἐπιστέλλων     Στρατόνικος ἐκέλευσε τὸν ἀπαίροντα τὸ
[4, 129]   καὶ πάππος αὐτοῦ Πρωτέας     συγγενόμενος Ἀλεξάνδρῳ) καὶ ὅτι πᾶσι
[4, 158]   ὑπερβάλλον τε μὴ προσείμαν. Καὶ     Σωκράτης δ´ ἔλεγεν τῶν ἄλλων
[4, 160]   ἕψητε, μὴ ´πιχεῖν μύρον. Καὶ     Σώπατρος δέ, οὗ τὰ νῦν
[4, 162]   τε περιεργότερον περὶ φιλημάτων εἴρηκεν     Σωφρονίσκου φιλόσοφος, ὃς περὶ ταῦτα
[4, 134]   τὴν Θεοδέκτου μόνος ἀνευρηκὼς τέχνην,     τὰ κεφάλαια συγγράφων Εὐριπίδῃ. (Τούτοις
[4, 145]   ἐστίν. (Ἡρακλείδης δ´ Κυμαῖος     τὰ Περσικὰ συγγράψας ἐν τῷ
[4, 156]   εἶναι μηδενὸς γεύεσθαι. Ἐγὼ δ´     τάλας» κατὰ τὸν κωμῳδιοποιὸν Δίφιλον·
[4, 163]   Ἕρμιππος. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ' Τίμαιος δ´     Ταυρομενίτης ἐν τῇ ἐνάτῃ τῶν
[4, 134]   τὸν Ἡράκλειτον πᾶσιν ἐξηγούμενος,     τὴν Θεοδέκτου μόνος ἀνευρηκὼς τέχνην,
[4, 145]   τὰ πλεῖστα κρέα καὶ ἄρτοι)     τῆς τραπέζης ἐπιμελούμενος δίδωσιν ἑκάστῳ
[4, 162]   ἔφη Ἀσυμβόλῳ δειπνεῖν. Διὸ καὶ     Τίμων που πρὸς αὐτὸν ἔφη·
[4, 160]   τῶν Λυδίων καρυκκῶν προκρίνει ἀμφοτέρων     Τίμων τὸν κόγχον. (Πρὸς ταῦτα
[4, 149]   (καὶ ἄρτους παραβάλλειν. Γενναῖος γὰρ     τοιοῦτος ἐκρίνετο καὶ ἀνδρώδης ὑπάρχειν·
[4, 164]   γάρ ἐστιν κέραμος μισθώσιμος     τοῖς μαγείροις, εὐθὺς ἐξ ἑωθινοῦ
[4, 134]   χερσὶ τὸν βάκηλον; Οὐδ´ αἰσχύνεται     τὸν Ἡράκλειτον πᾶσιν ἐξηγούμενος,
[4, 155]   Δοῦρις ἱστορεῖ, ὅτι καὶ Φίλιππος     τοῦ Ἀλεξάνδρου πατὴρ ποτήριον χρυσοῦν
[4, 170]   προσήκει. Ζητητέον δὲ εἰ καὶ     τραπεζοκόμος αὐτός ἐστι τῷ
[4, 139]   γραμματικὸς καλεῖ δὲ τοῦτον Δημήτριος     Τροιζήνιος βιβλιολάθαν διὰ τὸ πλῆθος
[4, 164]   παραχρῆμα. οὐ μέντοι παρὰ κωφὸν     τυφλὸς ἔοικε λαλῆσαι, Ὡς
[4, 150]   καὶ νικηθέντων ἐπεὶ ἐγένετο αἰχμάλωτος     τῶν Αἰγυπτίων βασιλεύς, Ὦχος
[4, 173]   κοινὸν τῶν Ἐλεοδυτῶν ἐπῃτιάσατο. Καὶ     τῶν Ἀμφικτυόνων δὲ νόμος κελεύει
[4, 158]   ἐστὶ φακίνων· ὧν καὶ Σώπατρος     Φάκιος παρῳδὸς μέμνηται ἐν δράματι
[4, 158]   φρονίμως ἀρτύσει. διὸ καὶ Τίμων     Φλιάσιος ἔφη· (Καὶ Ζηνώνειόν γε
[4, 145]   πόλεων κατὰ τὸ μέγεθος ὥσπερ     φόρος καὶ τὸ δεῖπνον ἐκ
[4, 148]   τῶν ἄλλων πεντήκοντα Περσῶν Ἀτταγῖνος     Φρύνωνος, ὅν φησιν Ἡρόδοτος ἐν
[4, 168]   ἀνεβόησαν Εἰς ἀκολασίαν. Ἦν δ´     Φῶκος καὶ φιλοπότης. Νικήσαντος γοῦν
[4, 175]   ἐλλόγιμον ἄνδρα. (Ἐπιχωριάζει γὰρ καὶ     φῶτιγξ αὐλὸς παρ´ ἡμῖν. Τοῦ
[4, 165]   μὴ συνήθης Φαιδίμῳ γ´ ἐτύγχανεν     Χαβρίου Κτήσιππος, εἰσηγησάμην νόμον ἄν
[4, 166]   δ´ ἐν Δημοσατύροις φησίν· ~Οὐδ´     Χαβρίου Κτήσιππος ἔτι τρὶς κείρεται,
[4, 165]   καὶ ταχύ. (Καὶ Κτήσιππος δ´     Χαβρίου υἱὸς εἰς τοσοῦτον ἦλθεν
[4, 164]   Ἄλεξις ἐν Φυγάδι· Αἰεί γ´     Χαιρεφῶν τιν´ εὑρίσκει τέχνην καινὴν
[4, 154]   τὸν λαιμὸν ἀποκόπτει. Εὐφορίων δ´     Χαλκιδεὺς ἐν ἱστορικοῖς ὑπομνήμασιν οὕτω
[4, 162]   ἐπίγραμμα συμποτικῶν διαλόγων. (Κτησίβιος δ´     Χαλκιδεὺς Μενεδήμου γνώριμος, ὥς
[4, 184]   τε καὶ σάλπιγγες. Μητρόδωρος δ´     Χῖος ἐν Τρωικοῖς σύριγγα μέν
[4, 149]   τῶν περὶ τὸν μάγειρον σκευῶν     χορηγός. Τὸ δὲ δεῖπνον ἦν
[4, 150]   αἰχμάλωτος τῶν Αἰγυπτίων βασιλεύς,     Ὦχος αὐτὸν φιλανθρώπως ἄγων ἐκάλεσε
[4, 150]   Καὶ κελεύσαντος ἐπεὶ παρεσκευάσθη, ἡσθεὶς     Ὦχος τῷ δείπνῳ Κακὸν κακῶς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008