HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ᾖ 4
Ἦ 1
ἦ 1
ἡ 51
Ἡ 6
ἥ 1
ἣ 3

Fréquences [« »]
47 ἔφη
50 ταῖς
44 φησιν
51 ἡ
51 παρὰ
56 πρὸς
57 ἂν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IV

ἡ

Livre, pages

[4, 176]   ὁ γλυκὺς οἰκεῖ αὐλητής, μίμων ἡ ´ν θυμέλῃσι Χάρις. (Τυφλὸς ὑπαὶ

[4, 163]   σε καὶ τοὺς σοὶ παραπλησίους ἡ Ἀρετὴ Ἡδονῇ παρακάθηται, ὥς φησι

[4, 184]   πᾶσιν Ἕλλησι μουσικῆς· (διόπερ καὶ ἡ αὐλητικὴ περισπούδαστος ἦν. Χαμαιλέων γοῦν

[4, 184]   τούτοις τέλος ἐχέτω καὶ ἥδε ἡ βίβλος, ἑταῖρε Τιμόκρατες, ἱκανὸν εἰληφυῖα

[4, 171]   οὕτως· Φῶκος εἶπεν· ὅπως ἂν ἡ βουλὴ ἄγῃ τὰ Ἀπατούρια μετὰ

[4, 172]   Καλυψοῖ φησιν· ~(Προγεύσεταί σοι πρῶτον ἡ γραῦς τοῦ ποτοῦ. (Τοὺς δὲ

[4, 145]   καὶ δειπνεῖ. Ἐνίοτε δὲ καὶ ἡ γυνὴ αὐτῷ συνδειπνεῖ καὶ τῶν

[4, 142]   δύο κοτύλας χωροῦν καὶ κύαθος, ἡ δ´ ἐπίχυσις χαλκῆ. Πιεῖν δὲ

[4, 140]   τοῖς Κύκλωψί φησιν οὕτως· Φυλλὰς ἡ δείπνων κατάλυσις ἥδε καθάπερ σχημάτων.

[4, 172]   τάριχος, εἶτα θρῖον καὶ βότρυς· ἡ δημιουργὸς δ´ ἀντιπαρατεταγμένη κρεᾴδι´ ὀπτᾷ

[4, 149]   τοῦτο γὰρ ἔτι καὶ νῦν ἡ Διονυσιακὴ σύνοδος ἔχει τοὔνομα τοῖς

[4, 133]   πιέσω καὶ πυκνά, ἡ φυλλὰς ἡ δριμεῖα περιοισθήσεται· τῶν πρεσβυτέρων γὰρ

[4, 157]   λέγει. Γέλωτος οὖν ἐπιρραγέντος παρῆν ἡ θεατροτορύνη Μέλισσα καὶ ἡ κυνάμυια

[4, 174]   θρήνοις, εἰ μὴ ἄρα καὶ ἡ Καρία Φοινίκη ἐκαλεῖτο, ὡς παρὰ

[4, 133]   θηρευσαμένη καλάμῳ λεπτῷ. Ἐστὶν δ´ ἡ κερκώπη ζῷον ὅμοιον τέττιγι καὶ

[4, 147]   φησιν οὕτως· Ἀπαντήσασα τῷ Ἀντωνίῳ ἡ Κλεοπάτρα ἐν Κιλικίᾳ παρεσκεύασεν αὐτῷ

[4, 147]   τὸν Ἀντώνιον μεθ´ ὧν ἐβούλετο ἡ Κλεοπάτρα. ~(Τοῦ δὲ τῇ πολυτελείᾳ

[4, 140]   τὰς καλουμένας κοπίδας· ἐστὶν δ´ ἡ κοπὶς δεῖπνον, μᾶζα, ἄρτος, κρέας,

[4, 138]   Δεῖπνον δ´ ἐστὶν ἰδίως ἔχον ἡ κοπίς, καθάπερ καὶ τὸ καλούμενον

[4, 140]   ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Τίς δέ ἐστιν ἡ κοπὶς σαφῶς ἐκτίθεται Μόλπις ἐν

[4, 157]   παρῆν ἡ θεατροτορύνη Μέλισσα καὶ ἡ κυνάμυια Νίκιον· αὗται δ´ ἦσαν

[4, 159]   σὲ δώμασιν κεκτημένοι. (Εἰ δ´ ἡ Κύπρις τοιοῦτον ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ, οὐ

[4, 128]   δὲ Πολιορκητῇ (ἐρωμένη δ´ ἦν ἡ Λάμια τοῦ Δημητρίου) τοῦ δ´

[4, 160]   Τεΐη μᾶζ´ ἁνδάνει οὔτε καρύκκη ἡ Λυδῶν, λειτῇ δὲ καὶ αὐαλέῃ

[4, 173]   ταῖς θοίναις. Ἐλεὸς δ´ ἐστὶν ἡ μαγειρικὴ τράπεζα. Ὅμηρος· Αὐτὰρ ἐπεί

[4, 141]   μεταδιδόασι τῶν ἐκγόνων. Ἐστὶ δ´ ἡ ματτύα φάτται, χῆνες, τρυγόνες, κίχλαι,

[4, 160]   λέγων ὃ ἐκ γενετῆς σε ἡ μήτηρ κέκληκε) κατὰ τὸν σὸν

[4, 157]   παρακείμενα καὶ θαυμάσασαι ἐγέλων. Καὶ ἡ Νίκιον ἔφη· (Οὐδεὶς ὑμῶν, ἄνδρες

[4, 168]   τὸ δεῖπνον λαμπρὰ μὲν ἦν ἡ παρασκευὴ καὶ τοῖς εἰσιοῦσι προσεφέροντο

[4, 153]   τοῦ κατὰ καιρὸν θριαμβεύοντος, καὶ ἡ παρασκευὴ τῆς εὐωχίας Ἡρακλεωτική ἐστι.

[4, 140]   τὴν φωνὴν πεποιῆσθαι. Καί ἐστιν ἡ παρασκευὴ τῶν λεγομένων ἐπαίκλων οὐχ

[4, 160]   καὶ αὐαλέῃ ἐνὶ κόγχῳ Ἑλλήνων ἡ πᾶσα περισσοτρύφητος ὀιζύς. Διαφόρων γὰρ

[4, 139]   κινήσει καὶ χαρᾷ τῆς θεωρίας ἡ πόλις καθέστηκεν. Ἱερεῖά τε παμπληθῆ

[4, 158]   φακίνῳ βρώματι καὶ πᾶσα ὑμῶν ἡ πόλις πλήρης ἐστὶ φακίνων· ὧν

[4, 149]   ἦν καὶ περιβόητον παρ´ αὐτοῖς ἡ πολυφαγία. Μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον

[4, 143]   τραπέζης τὰ βέλτιστα τῶν παρακειμένων ἡ προεστηκυῖα τῆς συσσιτίας γυνὴ φανερῶς

[4, 170]   Παρεισιόντι· Περὶ τοὐπτάνιον οὐ γίνεθ´ ἡ σκευωρία· τραπεζοποιός ἐστ´ ἐπὶ τοῦ

[4, 166]   προσέρχετ´ ἐπικαλούμενος, μεθύουσά τ´ ἐξόπισθεν ἡ σοφωτάτη Ἀποτυμπανισχὰς κατὰ πόδας πορεύεται.

[4, 160]   σίλλων λέγων οὕτως· Οὔτε μοι ἡ Τεΐη μᾶζ´ ἁνδάνει οὔτε καρύκκη

[4, 155]   Τρῳάδος τὸν τὰς ἱστορίας γράψαντα ἡ τῆς ὀρχήσεως τάξις ἐγένετο, ἀναστὰς

[4, 128]   αὐτὰς τὰς ἐπιστολάς. (Ἐπεὶ δὲ ἡ τοῦ Ἱππολόχου σπανίως εὑρίσκεται, ἐπιδραμοῦμαί

[4, 150]   καὶ μελίπηκτα δίδοσθαι. (Τίς δὲ ἡ τούτων αἰτία Οὐλπιανὸς ἡμᾶς διδάσκειν

[4, 141]   σκιὰς φρατρίας τρεῖς καὶ γίνεται ἡ τῶν Καρνείων ἑορτὴ ἐπὶ ἡμέρας

[4, 166]   ἱστοριῶν γράφει οὕτως· Ἡ πόλις ἡ τῶν Ταραντίνων σχεδὸν καθ´ ἕκαστον

[4, 174]   μὴν καὶ τὸ ὄργανον τοῦτο ἡ ὕδραυλις, εἴτε τῶν ἐντατῶν αὐτὸ

[4, 174]   πότερα τῶν ἐμπνευστῶν ἐστιν ὀργάνων ἡ ὕδραυλις ἢ τῶν ἐντατῶν. Ἀριστόξενος

[4, 158]   ζηλωταί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' (Τραγικὸν γὰρ ἡ φακῆ ´στιν, Ἀρχάγαθος ἔφη Ποτὲ

[4, 159]   αὐτὴν ἔχειν. Τοιαύτη τις ἦν ἡ φιλοχρηματία παρὰ τοῖς τότε· περὶ

[4, 133]   τούτοις πάντα πιέσω καὶ πυκνά, ἡ φυλλὰς ἡ δριμεῖα περιοισθήσεται· τῶν

[4, 171]   Ἦν δ´ ἐπιφανὴς καὶ ἔντιμος ἡ χρεία. Χάρης γοῦν ἐν τῇ

[4, 144]   ὁ Σιμωνίδης, ὅσον ἂν χρόνον ἡ ψυχὴ προσίηται, τοῦτον πολὺ μᾶλλον

Livre, pages
[4, 176]	ὁ γλυκὺς οἰκεῖ αὐλητής, μίμων	ἡ	´ν θυμέλῃσι Χάρις. (Τυφλὸς ὑπαὶ
[4, 163]	σε καὶ τοὺς σοὶ παραπλησίους	ἡ	Ἀρετὴ Ἡδονῇ παρακάθηται, ὥς φησι
[4, 184]	πᾶσιν Ἕλλησι μουσικῆς· (διόπερ καὶ	ἡ	αὐλητικὴ περισπούδαστος ἦν. Χαμαιλέων γοῦν
[4, 184]	τούτοις τέλος ἐχέτω καὶ ἥδε	ἡ	βίβλος, ἑταῖρε Τιμόκρατες, ἱκανὸν εἰληφυῖα
[4, 171]	οὕτως· Φῶκος εἶπεν· ὅπως ἂν	ἡ	βουλὴ ἄγῃ τὰ Ἀπατούρια μετὰ
[4, 172]	Καλυψοῖ φησιν· ~(Προγεύσεταί σοι πρῶτον	ἡ	γραῦς τοῦ ποτοῦ. (Τοὺς δὲ
[4, 145]	καὶ δειπνεῖ. Ἐνίοτε δὲ καὶ	ἡ	γυνὴ αὐτῷ συνδειπνεῖ καὶ τῶν
[4, 142]	δύο κοτύλας χωροῦν καὶ κύαθος,	ἡ	δ´ ἐπίχυσις χαλκῆ. Πιεῖν δὲ
[4, 140]	τοῖς Κύκλωψί φησιν οὕτως· Φυλλὰς	ἡ	δείπνων κατάλυσις ἥδε καθάπερ σχημάτων.
[4, 172]	τάριχος, εἶτα θρῖον καὶ βότρυς·	ἡ	δημιουργὸς δ´ ἀντιπαρατεταγμένη κρεᾴδι´ ὀπτᾷ
[4, 149]	τοῦτο γὰρ ἔτι καὶ νῦν	ἡ	Διονυσιακὴ σύνοδος ἔχει τοὔνομα τοῖς
[4, 133]	πιέσω καὶ πυκνά, ἡ φυλλὰς	ἡ	δριμεῖα περιοισθήσεται· τῶν πρεσβυτέρων γὰρ
[4, 157]	λέγει. Γέλωτος οὖν ἐπιρραγέντος παρῆν	ἡ	θεατροτορύνη Μέλισσα καὶ ἡ κυνάμυια
[4, 174]	θρήνοις, εἰ μὴ ἄρα καὶ	ἡ	Καρία Φοινίκη ἐκαλεῖτο, ὡς παρὰ
[4, 133]	θηρευσαμένη καλάμῳ λεπτῷ. Ἐστὶν δ´	ἡ	κερκώπη ζῷον ὅμοιον τέττιγι καὶ
[4, 147]	φησιν οὕτως· Ἀπαντήσασα τῷ Ἀντωνίῳ	ἡ	Κλεοπάτρα ἐν Κιλικίᾳ παρεσκεύασεν αὐτῷ
[4, 147]	τὸν Ἀντώνιον μεθ´ ὧν ἐβούλετο	ἡ	Κλεοπάτρα. ~(Τοῦ δὲ τῇ πολυτελείᾳ
[4, 140]	τὰς καλουμένας κοπίδας· ἐστὶν δ´	ἡ	κοπὶς δεῖπνον, μᾶζα, ἄρτος, κρέας,
[4, 138]	Δεῖπνον δ´ ἐστὶν ἰδίως ἔχον	ἡ	κοπίς, καθάπερ καὶ τὸ καλούμενον
[4, 140]	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Τίς δέ ἐστιν	ἡ	κοπὶς σαφῶς ἐκτίθεται Μόλπις ἐν
[4, 157]	παρῆν ἡ θεατροτορύνη Μέλισσα καὶ	ἡ	κυνάμυια Νίκιον· αὗται δ´ ἦσαν
[4, 159]	σὲ δώμασιν κεκτημένοι. (Εἰ δ´	ἡ	Κύπρις τοιοῦτον ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ, οὐ
[4, 128]	δὲ Πολιορκητῇ (ἐρωμένη δ´ ἦν	ἡ	Λάμια τοῦ Δημητρίου) τοῦ δ´
[4, 160]	Τεΐη μᾶζ´ ἁνδάνει οὔτε καρύκκη	ἡ	Λυδῶν, λειτῇ δὲ καὶ αὐαλέῃ
[4, 173]	ταῖς θοίναις. Ἐλεὸς δ´ ἐστὶν	ἡ	μαγειρικὴ τράπεζα. Ὅμηρος· Αὐτὰρ ἐπεί
[4, 141]	μεταδιδόασι τῶν ἐκγόνων. Ἐστὶ δ´	ἡ	ματτύα φάτται, χῆνες, τρυγόνες, κίχλαι,
[4, 160]	λέγων ὃ ἐκ γενετῆς σε	ἡ	μήτηρ κέκληκε) κατὰ τὸν σὸν
[4, 157]	παρακείμενα καὶ θαυμάσασαι ἐγέλων. Καὶ	ἡ	Νίκιον ἔφη· (Οὐδεὶς ὑμῶν, ἄνδρες
[4, 168]	τὸ δεῖπνον λαμπρὰ μὲν ἦν	ἡ	παρασκευὴ καὶ τοῖς εἰσιοῦσι προσεφέροντο
[4, 153]	τοῦ κατὰ καιρὸν θριαμβεύοντος, καὶ	ἡ	παρασκευὴ τῆς εὐωχίας Ἡρακλεωτική ἐστι.
[4, 140]	τὴν φωνὴν πεποιῆσθαι. Καί ἐστιν	ἡ	παρασκευὴ τῶν λεγομένων ἐπαίκλων οὐχ
[4, 160]	καὶ αὐαλέῃ ἐνὶ κόγχῳ Ἑλλήνων	ἡ	πᾶσα περισσοτρύφητος ὀιζύς. Διαφόρων γὰρ
[4, 139]	κινήσει καὶ χαρᾷ τῆς θεωρίας	ἡ	πόλις καθέστηκεν. Ἱερεῖά τε παμπληθῆ
[4, 158]	φακίνῳ βρώματι καὶ πᾶσα ὑμῶν	ἡ	πόλις πλήρης ἐστὶ φακίνων· ὧν
[4, 149]	ἦν καὶ περιβόητον παρ´ αὐτοῖς	ἡ	πολυφαγία. Μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον
[4, 143]	τραπέζης τὰ βέλτιστα τῶν παρακειμένων	ἡ	προεστηκυῖα τῆς συσσιτίας γυνὴ φανερῶς
[4, 170]	Παρεισιόντι· Περὶ τοὐπτάνιον οὐ γίνεθ´	ἡ	σκευωρία· τραπεζοποιός ἐστ´ ἐπὶ τοῦ
[4, 166]	προσέρχετ´ ἐπικαλούμενος, μεθύουσά τ´ ἐξόπισθεν	ἡ	σοφωτάτη Ἀποτυμπανισχὰς κατὰ πόδας πορεύεται.
[4, 160]	σίλλων λέγων οὕτως· Οὔτε μοι	ἡ	Τεΐη μᾶζ´ ἁνδάνει οὔτε καρύκκη
[4, 155]	Τρῳάδος τὸν τὰς ἱστορίας γράψαντα	ἡ	τῆς ὀρχήσεως τάξις ἐγένετο, ἀναστὰς
[4, 128]	αὐτὰς τὰς ἐπιστολάς. (Ἐπεὶ δὲ	ἡ	τοῦ Ἱππολόχου σπανίως εὑρίσκεται, ἐπιδραμοῦμαί
[4, 150]	καὶ μελίπηκτα δίδοσθαι. (Τίς δὲ	ἡ	τούτων αἰτία Οὐλπιανὸς ἡμᾶς διδάσκειν
[4, 141]	σκιὰς φρατρίας τρεῖς καὶ γίνεται	ἡ	τῶν Καρνείων ἑορτὴ ἐπὶ ἡμέρας
[4, 166]	ἱστοριῶν γράφει οὕτως· Ἡ πόλις	ἡ	τῶν Ταραντίνων σχεδὸν καθ´ ἕκαστον
[4, 174]	μὴν καὶ τὸ ὄργανον τοῦτο	ἡ	ὕδραυλις, εἴτε τῶν ἐντατῶν αὐτὸ
[4, 174]	πότερα τῶν ἐμπνευστῶν ἐστιν ὀργάνων	ἡ	ὕδραυλις ἢ τῶν ἐντατῶν. Ἀριστόξενος
[4, 158]	ζηλωταί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' (Τραγικὸν γὰρ	ἡ	φακῆ ´στιν, Ἀρχάγαθος ἔφη Ποτὲ
[4, 159]	αὐτὴν ἔχειν. Τοιαύτη τις ἦν	ἡ	φιλοχρηματία παρὰ τοῖς τότε· περὶ
[4, 133]	τούτοις πάντα πιέσω καὶ πυκνά,	ἡ	φυλλὰς ἡ δριμεῖα περιοισθήσεται· τῶν
[4, 171]	Ἦν δ´ ἐπιφανὴς καὶ ἔντιμος	ἡ	χρεία. Χάρης γοῦν ἐν τῇ
[4, 144]	ὁ Σιμωνίδης, ὅσον ἂν χρόνον	ἡ	ψυχὴ προσίηται, τοῦτον πολὺ μᾶλλον

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 10/01/2008