Livre, pages |
[4, 176] |
ὁ
γλυκὺς
οἰκεῖ
αὐλητής,
μίμων
|
ἡ |
´ν
θυμέλῃσι
Χάρις.
(Τυφλὸς
ὑπαὶ |
[4, 163] |
σε
καὶ
τοὺς
σοὶ
παραπλησίους
|
ἡ |
Ἀρετὴ
Ἡδονῇ
παρακάθηται,
ὥς
φησι |
[4, 184] |
πᾶσιν
Ἕλλησι
μουσικῆς·
(διόπερ
καὶ
|
ἡ |
αὐλητικὴ
περισπούδαστος
ἦν.
Χαμαιλέων
γοῦν |
[4, 184] |
τούτοις
τέλος
ἐχέτω
καὶ
ἥδε
|
ἡ |
βίβλος,
ἑταῖρε
Τιμόκρατες,
ἱκανὸν
εἰληφυῖα |
[4, 171] |
οὕτως·
Φῶκος
εἶπεν·
ὅπως
ἂν
|
ἡ |
βουλὴ
ἄγῃ
τὰ
Ἀπατούρια
μετὰ |
[4, 172] |
Καλυψοῖ
φησιν·
~(Προγεύσεταί
σοι
πρῶτον
|
ἡ |
γραῦς
τοῦ
ποτοῦ.
(Τοὺς
δὲ |
[4, 145] |
καὶ
δειπνεῖ.
Ἐνίοτε
δὲ
καὶ
|
ἡ |
γυνὴ
αὐτῷ
συνδειπνεῖ
καὶ
τῶν |
[4, 142] |
δύο
κοτύλας
χωροῦν
καὶ
κύαθος,
|
ἡ |
δ´
ἐπίχυσις
χαλκῆ.
Πιεῖν
δὲ |
[4, 140] |
τοῖς
Κύκλωψί
φησιν
οὕτως·
Φυλλὰς
|
ἡ |
δείπνων
κατάλυσις
ἥδε
καθάπερ
σχημάτων. |
[4, 172] |
τάριχος,
εἶτα
θρῖον
καὶ
βότρυς·
|
ἡ |
δημιουργὸς
δ´
ἀντιπαρατεταγμένη
κρεᾴδι´
ὀπτᾷ |
[4, 149] |
τοῦτο
γὰρ
ἔτι
καὶ
νῦν
|
ἡ |
Διονυσιακὴ
σύνοδος
ἔχει
τοὔνομα
τοῖς |
[4, 133] |
πιέσω
καὶ
πυκνά,
ἡ
φυλλὰς
|
ἡ |
δριμεῖα
περιοισθήσεται·
τῶν
πρεσβυτέρων
γὰρ |
[4, 157] |
λέγει.
Γέλωτος
οὖν
ἐπιρραγέντος
παρῆν
|
ἡ |
θεατροτορύνη
Μέλισσα
καὶ
ἡ
κυνάμυια |
[4, 174] |
θρήνοις,
εἰ
μὴ
ἄρα
καὶ
|
ἡ |
Καρία
Φοινίκη
ἐκαλεῖτο,
ὡς
παρὰ |
[4, 133] |
θηρευσαμένη
καλάμῳ
λεπτῷ.
Ἐστὶν
δ´
|
ἡ |
κερκώπη
ζῷον
ὅμοιον
τέττιγι
καὶ |
[4, 147] |
φησιν
οὕτως·
Ἀπαντήσασα
τῷ
Ἀντωνίῳ
|
ἡ |
Κλεοπάτρα
ἐν
Κιλικίᾳ
παρεσκεύασεν
αὐτῷ |
[4, 147] |
τὸν
Ἀντώνιον
μεθ´
ὧν
ἐβούλετο
|
ἡ |
Κλεοπάτρα.
~(Τοῦ
δὲ
τῇ
πολυτελείᾳ |
[4, 140] |
τὰς
καλουμένας
κοπίδας·
ἐστὶν
δ´
|
ἡ |
κοπὶς
δεῖπνον,
μᾶζα,
ἄρτος,
κρέας, |
[4, 138] |
Δεῖπνον
δ´
ἐστὶν
ἰδίως
ἔχον
|
ἡ |
κοπίς,
καθάπερ
καὶ
τὸ
καλούμενον |
[4, 140] |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Η'
Τίς
δέ
ἐστιν
|
ἡ |
κοπὶς
σαφῶς
ἐκτίθεται
Μόλπις
ἐν |
[4, 157] |
παρῆν
ἡ
θεατροτορύνη
Μέλισσα
καὶ
|
ἡ |
κυνάμυια
Νίκιον·
αὗται
δ´
ἦσαν |
[4, 159] |
σὲ
δώμασιν
κεκτημένοι.
(Εἰ
δ´
|
ἡ |
Κύπρις
τοιοῦτον
ὀφθαλμοῖς
ὁρᾷ,
οὐ |
[4, 128] |
δὲ
Πολιορκητῇ
(ἐρωμένη
δ´
ἦν
|
ἡ |
Λάμια
τοῦ
Δημητρίου)
τοῦ
δ´ |
[4, 160] |
Τεΐη
μᾶζ´
ἁνδάνει
οὔτε
καρύκκη
|
ἡ |
Λυδῶν,
λειτῇ
δὲ
καὶ
αὐαλέῃ |
[4, 173] |
ταῖς
θοίναις.
Ἐλεὸς
δ´
ἐστὶν
|
ἡ |
μαγειρικὴ
τράπεζα.
Ὅμηρος·
Αὐτὰρ
ἐπεί |
[4, 141] |
μεταδιδόασι
τῶν
ἐκγόνων.
Ἐστὶ
δ´
|
ἡ |
ματτύα
φάτται,
χῆνες,
τρυγόνες,
κίχλαι, |
[4, 160] |
λέγων
ὃ
ἐκ
γενετῆς
σε
|
ἡ |
μήτηρ
κέκληκε)
κατὰ
τὸν
σὸν |
[4, 157] |
παρακείμενα
καὶ
θαυμάσασαι
ἐγέλων.
Καὶ
|
ἡ |
Νίκιον
ἔφη·
(Οὐδεὶς
ὑμῶν,
ἄνδρες |
[4, 168] |
τὸ
δεῖπνον
λαμπρὰ
μὲν
ἦν
|
ἡ |
παρασκευὴ
καὶ
τοῖς
εἰσιοῦσι
προσεφέροντο |
[4, 153] |
τοῦ
κατὰ
καιρὸν
θριαμβεύοντος,
καὶ
|
ἡ |
παρασκευὴ
τῆς
εὐωχίας
Ἡρακλεωτική
ἐστι. |
[4, 140] |
τὴν
φωνὴν
πεποιῆσθαι.
Καί
ἐστιν
|
ἡ |
παρασκευὴ
τῶν
λεγομένων
ἐπαίκλων
οὐχ |
[4, 160] |
καὶ
αὐαλέῃ
ἐνὶ
κόγχῳ
Ἑλλήνων
|
ἡ |
πᾶσα
περισσοτρύφητος
ὀιζύς.
Διαφόρων
γὰρ |
[4, 139] |
κινήσει
καὶ
χαρᾷ
τῆς
θεωρίας
|
ἡ |
πόλις
καθέστηκεν.
Ἱερεῖά
τε
παμπληθῆ |
[4, 158] |
φακίνῳ
βρώματι
καὶ
πᾶσα
ὑμῶν
|
ἡ |
πόλις
πλήρης
ἐστὶ
φακίνων·
ὧν |
[4, 149] |
ἦν
καὶ
περιβόητον
παρ´
αὐτοῖς
|
ἡ |
πολυφαγία.
Μετὰ
δὲ
τὸ
δεῖπνον |
[4, 143] |
τραπέζης
τὰ
βέλτιστα
τῶν
παρακειμένων
|
ἡ |
προεστηκυῖα
τῆς
συσσιτίας
γυνὴ
φανερῶς |
[4, 170] |
Παρεισιόντι·
Περὶ
τοὐπτάνιον
οὐ
γίνεθ´
|
ἡ |
σκευωρία·
τραπεζοποιός
ἐστ´
ἐπὶ
τοῦ |
[4, 166] |
προσέρχετ´
ἐπικαλούμενος,
μεθύουσά
τ´
ἐξόπισθεν
|
ἡ |
σοφωτάτη
Ἀποτυμπανισχὰς
κατὰ
πόδας
πορεύεται. |
[4, 160] |
σίλλων
λέγων
οὕτως·
Οὔτε
μοι
|
ἡ |
Τεΐη
μᾶζ´
ἁνδάνει
οὔτε
καρύκκη |
[4, 155] |
Τρῳάδος
τὸν
τὰς
ἱστορίας
γράψαντα
|
ἡ |
τῆς
ὀρχήσεως
τάξις
ἐγένετο,
ἀναστὰς |
[4, 128] |
αὐτὰς
τὰς
ἐπιστολάς.
(Ἐπεὶ
δὲ
|
ἡ |
τοῦ
Ἱππολόχου
σπανίως
εὑρίσκεται,
ἐπιδραμοῦμαί |
[4, 150] |
καὶ
μελίπηκτα
δίδοσθαι.
(Τίς
δὲ
|
ἡ |
τούτων
αἰτία
Οὐλπιανὸς
ἡμᾶς
διδάσκειν |
[4, 141] |
σκιὰς
φρατρίας
τρεῖς
καὶ
γίνεται
|
ἡ |
τῶν
Καρνείων
ἑορτὴ
ἐπὶ
ἡμέρας |
[4, 166] |
ἱστοριῶν
γράφει
οὕτως·
Ἡ
πόλις
|
ἡ |
τῶν
Ταραντίνων
σχεδὸν
καθ´
ἕκαστον |
[4, 174] |
μὴν
καὶ
τὸ
ὄργανον
τοῦτο
|
ἡ |
ὕδραυλις,
εἴτε
τῶν
ἐντατῶν
αὐτὸ |
[4, 174] |
πότερα
τῶν
ἐμπνευστῶν
ἐστιν
ὀργάνων
|
ἡ |
ὕδραυλις
ἢ
τῶν
ἐντατῶν.
Ἀριστόξενος |
[4, 158] |
ζηλωταί.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΕ'
(Τραγικὸν
γὰρ
|
ἡ |
φακῆ
´στιν,
Ἀρχάγαθος
ἔφη
Ποτὲ |
[4, 159] |
αὐτὴν
ἔχειν.
Τοιαύτη
τις
ἦν
|
ἡ |
φιλοχρηματία
παρὰ
τοῖς
τότε·
περὶ |
[4, 133] |
τούτοις
πάντα
πιέσω
καὶ
πυκνά,
|
ἡ |
φυλλὰς
ἡ
δριμεῖα
περιοισθήσεται·
τῶν |
[4, 171] |
Ἦν
δ´
ἐπιφανὴς
καὶ
ἔντιμος
|
ἡ |
χρεία.
Χάρης
γοῦν
ἐν
τῇ |
[4, 144] |
ὁ
Σιμωνίδης,
ὅσον
ἂν
χρόνον
|
ἡ |
ψυχὴ
προσίηται,
τοῦτον
πολὺ
μᾶλλον |