Alphabétiquement     [«   »]
τηλικοῦτον 1
τηλικούτων 1
Τὴν 3
τὴν 155
τήν 2
τῆνα 1
τηνικάδε 1
Fréquences     [«    »]
139 τε
154 τοῖς
125 τοὺς
155 τὴν
155 τοῦ
161 τὸν
181 τὸ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IV

τὴν


Livre, pages
[4, 131]   καίτοι φασὶν (βουβαυκαλόσαυλα γενέσθαι· κατὰ  τὴν   ἀγορὰν μὲν ὑπεστρῶσθαι στρώμαθ´ ἁλουργῆ
[4, 165]   εἶθ´ ἡδυλογοῦσιν ἅπασιν ἀεὶ κατὰ  τὴν   ἀγορὰν περιόντες. Ἐπὶ τοῖς δὲ
[4, 184]   ποτὲ αὐλεῖν τ´ ἐδίδαξας; Καὶ  τὴν   Ἀθηνᾶν δέ φησιν Ἐπίχαρμος ἐν
[4, 137]   καὶ Ἀκαδημείᾳ, τοῦ μὲν εἰς  τὴν   Ἀκαδήμειαν εἰσενέγκαντος ὀψοποιοῦ λοπάδα πρὸς
[4, 148]   δ´ ἐνίοτε, φησίν, καὶ ἐπὶ  τὴν   ἀκρόπολιν ἀπὸ τῶν τεγῶν λαμπάσι
[4, 133]   ὑποτρίμματι. (Ὅτι δ´ ἤσθιον διὰ  (τὴν)   ἀναστόμωσιν καὶ τὰς δι´ ὄξους
[4, 152]   παρεστᾶσιν, οἱ δὲ δορυφόροι κατὰ  τὴν   ἀντικρὺ καθήμενοι κύκλῳ καθάπερ οἱ
[4, 155]   κατὰ τὴν στρατηγίαν οὔτε κατὰ  τὴν   ἀξίωσιν, καὶ ἐνδυόμενον αὐτὸν κροκωτὸν
[4, 157]   γήρᾳ θάνατον ἀσπασίως προσίεσθαι, πεπεισμένους  τὴν   ἀπόλυσιν τῆς ψυχῆς μετὰ τῆς
[4, 149]   ἀλλ´ ἀποματτόμενοι τοῖς ψωμοῖς καὶ  τὴν   ἀπομαγδαλίαν ἕκαστος ἀπέφερε, τοῦτο ποιοῦντες
[4, 148]   πεντάμνουν καὶ τἄλλα τὰ πρὸς  τὴν   ἄρτυσιν τῶν ἱερείων ἁρμόττοντα. ~Ἡ
[4, 154]   τὴν πολεμικὴν καὶ τὴν ὅπλισιν  τὴν   ἀρχαίαν ὡς εὑρόντων ἐκείνων ἔτι
[4, 145]   τῶν πελταστῶν, τούτοις ἐκφέρεται εἰς  τὴν   αὐλήν· οὗ ἡμιδεῆ ἅπαντα μερίδας
[4, 184]   καὶ τῶν Πυθαγορικῶν δὲ πολλοὶ  τὴν   αὐλητικὴν ἤσκησαν, ὡς Εὐφράνωρ τε
[4, 184]   καὶ Σοφοκλέους Ἀλκιβιάδην φησὶ μαθεῖν  τὴν   αὐλητικὴν οὐ παρὰ τοῦ τυχόντος,
[4, 164]   δ´ ὑμεῖς ὄντως, φιλόσοφοι,  τὴν   αὐτάρκειαν ἀσπάζεσθε καὶ τῶν δείπνων
[4, 167]   Κιτιεῖ, (ἅμα τὸ χωρίον καὶ  τὴν   αὑτοῦ βασιλείαν· καὶ λαβὼν τὰ
[4, 174]   φασι μεγάλως. Τουτονὶ οὖν καὶ  τὴν   αὑτοῦ διδάξαι γυναῖκα Θαίδα. Τρύφων
[4, 138]   Ἑλλάδος Μαρδονίῳ τὴν παρασκευὴν κατέλιπε  τὴν   αὑτοῦ. Παυσανίαν οὖν ἰδόντα τὴν
[4, 148]   ἑκάστῳ φέρειν ἐπέτρεψε. Καὶ κατὰ  τὴν   ἄφοδον τοῖς μὲν ἐν ἀξιώμασι
[4, 138]   βουλόμενος ἐπιδεῖξαι τοῦ Μήδων ἡγεμόνος  τὴν   ἀφροσύνην, ὃς τοιαύτην δίαιταν ἔχων
[4, 171]   ὥς φησι Πάμφιλος, οἱ ἐπὶ  τὴν   βασιλικὴν καλοῦντες τράπεζαν παρὰ τὸ
[4, 155]   καὶ θάψας τὸν βασιλέα καὶ  τὴν   βασίλισσαν ἐν Αἰγαίαις καὶ μετ´
[4, 129]   σφόδρα μεγάλου, ὃς ὕπτιος ἐπέκειτο  τὴν   γαστέρα δεικνὺς ἄνω πλήρη οὖσαν
[4, 163]   ἀντὶ τοῦ Ὁμήρου προσκυνεῖς διὰ  τὴν   γαστέρα Ἧς οὐ λαμυρώτερον οὐδέν,
[4, 132]   ἀλλ´ οὐθέν ἐστι τοῦτο πρὸς  τὴν   γαστέρα· κατέπασα γὰρ τὸ χεῖλος,
[4, 158]   ἀποτριβομένῳ ἔλεγεν· Εἴθ´ ἠδυνάμην καὶ  τὴν   γαστέρα τρίψας τῆς πείνης καὶ
[4, 166]   λίθους ἁπαξάπαντας, οὐ γὰρ οὖν  τὴν   γῆν μόνην. Τάχ´ οὖν διὰ
[4, 184]   Σεύθην καὶ Ῥωνάκην τοὺς Μαιδούς,  τὴν   δὲ πολυκάλαμον Σιληνόν, Μαρσύαν δὲ
[4, 149]   καὶ τὴν τοιαύτην ἅπασαν παρασκευήν,  τὴν   δὲ τῶν περὶ τὸν μάγειρον
[4, 129]   ἱμάντι χρυσῷ, (τὴν μὲν ἀργυρᾶν,  τὴν   δὲ χρυσῆν, κοτυλιαίας, καὶ ἑκάστῳ
[4, 143]   Ἕκαστος τῶν γινομένων καρπῶν ἀναφέρει  (τὴν   δεκάτην εἰς τὴν ἑταιρίαν καὶ
[4, 154]   τὴν παρανομίαν ταύτην, ἀλλ´ ἄκυρον  τὴν   διαθήκην ἐποίησεν. Ἐρατοσθένης δ´ ἐν
[4, 142]   καίτοι νέος ὢν καὶ κατὰ  τὴν   δίαιταν ἀφελέστατος γέγονεν. (Ἤδη γὰρ
[4, 129]   πότον ὑελοῦς πίναξ δίπηχύς που  τὴν   διάμετρον ἐν θήκῃ κατακείμενος ἀργυρᾷ
[4, 162]   Σωφρονίσκου φιλόσοφος, ὃς περὶ ταῦτα  τὴν   διάνοιαν ἀεὶ στρέφων πιστευθείς, ὥς
[4, 148]   ὠνομάζετο νέος Διόνυσος, ἀλλὰ καὶ  τὴν   Διονυσιακὴν πᾶσαν ἐνδύνων στολὴν προῄει
[4, 154]   κεραμίων ἀριθμόν τινα, καὶ πιστωσάμενοι  τὴν   δόσιν καὶ τοῖς ἀναγκαίοις φίλοις
[4, 129]   σὺν μύστροις χρυσοῖς. Ὁρῶν οὖν  τὴν   δυσχωρίαν Κάρανος κελεύει σπυρίδας
[4, 141]   τὴν τῆς θήρας φιλοπονίαν καὶ  τὴν   εἰς αὐτοὺς ἐκτένειαν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'
[4, 168]   γινομένων παρελθὼν καὶ αὐτὸς εἰς  τὴν   ἐκκλησίαν ἔφη Ἐπιδίδωμι κἀγώ, καὶ
[4, 148]   ἀποβλέποντας τὰ ὑπὲρ ἡμᾶς ἀγαπᾶν  τὴν   Ἑλληνικὴν πενίαν, λαμβάνοντας πρὸ ὀφθαλμῶν
[4, 161]   καὶ ὡς κοσμίως ἐσθίοντες ποιεῖτε  τὴν   ἔνθεσιν κατὰ τὸν ἥδιστον Ἀντιφάνη·
[4, 161]   ἐν Δραπεταγωγῷ λέγει· (Κοσμίως ποιῶν  τὴν   ἔνθεσιν μικρὰν μὲν ἐκ τοῦ
[4, 152]   τοὺς ποταμοὺς οἰκοῦντες καὶ παρὰ  τὴν   ἐντὸς καὶ τὴν ἔξω θάλασσαν,
[4, 163]   Διοδώρου τοῦ τὸ γένος Ἀσπενδίου  τὴν   ἐξηλλαγμένην εἰσαγαγόντος κατασκευὴν καὶ τοῖς
[4, 152]   καὶ παρὰ τὴν ἐντὸς καὶ  τὴν   ἔξω θάλασσαν, καὶ τούτους δὲ
[4, 163]   φορῆσαι (καὶ) κατά τινα τῦφον  τὴν   ἐπιτήδευσιν ταύτην εἰσαγαγόντα, ~τῶν πρὸ
[4, 149]   μαζονόμων, ἀπὸ τῆς χρείας εἰληφότων  τὴν   ἐπωνυμίαν· ὁμοῦ δὲ τῇ μάζῃ
[4, 156]   ὑσώπου τὴν ὤραν ἐπάναγε ἐπὶ  τὴν   ἑστίασιν. Διονυσίων γὰρ ὄντων Ἀθήνησι
[4, 143]   καρπῶν ἀναφέρει (τὴν δεκάτην εἰς  τὴν   ἑταιρίαν καὶ τὰς τῆς πόλεως
[4, 155]   καὶ μετ´ αὐτῶν τὴν Κύνναν  τὴν   Εὐρυδίκης μητέρα καὶ τοῖς ἄλλοις
[4, 131]   δ´ ᾠδαῖς τοτὲ μὲν Σπάρτην  τὴν   εὐρύχορον, τοτὲ δ´ αὖ Θήβας
[4, 158]   ἑψηθῆναι φακῆς εἰ μὴ κατὰ  τὴν   Ζηνώνειον ὑφήγησιν, ὃς ἔφη· Εἰς
[4, 139]   καθέστηκεν. Ἱερεῖά τε παμπληθῆ θύουσι  τὴν   ἡμέραν ταύτην καὶ δειπνίζουσιν οἱ
[4, 164]   παρόντας τῶν φιλοσόφων ἔφη· (Εἶδες  τὴν   Θασίαν ἅλμην οἷ’ ἄττα βαύζει,
[4, 139]   κενοῦσθαι συμβαίνει τὴν πόλιν πρὸς  τὴν   θέαν. ~(Τῆς δὲ κοπίδος μνημονεύει
[4, 148]   Ἰταλίας μεταπεμφθέντων ἀκροαμάτων συνηθροισμένων ἐπὶ  τὴν   θέαν τῶν Πανελλήνων. Μετεβαινε δ´
[4, 134]   τὸν Ἡράκλειτον πᾶσιν ἐξηγούμενος,  τὴν   Θεοδέκτου μόνος ἀνευρηκὼς τέχνην,
[4, 141]   αὑτῶν ἀρετῆς ἀπόδειξιν τῆς κατὰ  τὴν   θήραν ποιούμενοι. (Πολλοὶ δὲ καὶ
[4, 156]   Κύνουλκος Ἀλλ´ ὡς ὤφελον, ἔφη,  τὴν   Θρᾴκιον ταύτην παίξας παιδιὰν διεφθάρης·
[4, 139]   τοὺς ἰδίους· οὐδεὶς δ´ ἀπολείπει  τὴν   θυσίαν, ἀλλὰ κενοῦσθαι συμβαίνει τὴν
[4, 142]   ἡγούμενος ἔμφασιν τοῖς παραλαμβανομένοις πρὸς  τὴν   θυσίαν ἐποίει, διότι τὰ παρὰ
[4, 139]   ἀρτίσκος ἐγκρίδι παραπλήσιος, γογγυλώτερος δὲ  τὴν   ἰδέαν. Διδόασι τῶν συνιόντων ἑκάστῳ
[4, 145]   τῶν οἰκετῶν, καὶ ταῦτα λαβὼν  τὴν   καθ´ ἡμέραν ἔχει τροφήν. ~(Παρὰ
[4, 149]   καὶ τραπέζας καὶ βάθρα πρὸς  τὴν   καθέδραν καὶ τὴν τοιαύτην ἅπασαν
[4, 167]   ζῶ. Καὶ γὰρ ἑταίραν ἔχω  τὴν   καλλίστην καὶ ἀδικῶ οὐδένα καὶ
[4, 139]   Ἄρτεμιν, (ἧς τὸ ἱερὸν παρὰ  τὴν   καλουμένην Τίασσόν ἐστιν ἐν τοῖς
[4, 154]   πέντε μνᾶς τοῖς ὑπομένειν βουλομένοις  τὴν   κεφαλὴν ἀποκοπῆναι πελέκει, ὥστε τοὺς
[4, 146]   Ἑλληνιστὶ δὲ τέλειον. Τότε καὶ  τὴν   κεφαλὴν σμᾶται μοῦνον καὶ Πέρσαις
[4, 184]   δὲ πολυκάλαμον Σιληνόν, Μαρσύαν δὲ  τὴν   κηρόδετον. (Ταῦτα ἔχεις παρ´ ἡμῶν
[4, 139]   ὀρχησταί τε (ἐν) τούτοις ἀναμεμιγμένοι  τὴν   κίνησιν ἀρχαικὴν ὑπὸ τὸν αὐλὸν
[4, 139]   Τίασσόν ἐστιν ἐν τοῖς πρὸς  τὴν   Κλήταν μέρεσι. Καὶ ταύτας τὰς
[4, 143]   κοινῇ πάντες πίνουσιν οἱ κατὰ  τὴν   κοινὴν τράπεζαν, καὶ δειπνήσασιν ἄλλο
[4, 167]   Ἡγήσανδρος, ὥστε Ἀρισταγόραν μὲν ἔχειν  τὴν   Κορινθίαν ἐρωμένην, ζῆν δὲ πολυτελῶς.
[4, 139]   τοῦτον εἰς ἀγρὸν (καὶ) πρὸς  τὴν   Κορυθαλίαν καλουμένην Ἄρτεμιν, (ἧς τὸ
[4, 131]   Ἰφικράτους γάμων συμπόσιον, ὅτε ἤγετο  τὴν   Κότυος τοῦ Θρᾳκῶν βασιλέως θυγατέρα,
[4, 143]   καλοφόρους. Εἰσὶ δὲ πανταχοῦ κατὰ  τὴν   Κρήτην οἶκοι δύο ταῖς συσσιτίαις,
[4, 169]   τοῦ νίτρου· πάλιν ὑστερεῖς; Καὶ  τὴν   κύβηλιν τὴν ταγηνιστηρίαν. Τὴν χύτραν
[4, 155]   ἐν Αἰγαίαις καὶ μετ´ αὐτῶν  τὴν   Κύνναν τὴν Εὐρυδίκης μητέρα καὶ
[4, 163]   καλὰς ποῶ. Ἔπειθ´ ἕωθεν περιάγεις  τὴν   λήκυθον καταμανθάνων τοὔλαιον, ὥστε περιφέρειν
[4, 182]   Σαπφὼ καὶ Ἀνακρέων μνημονεύουσι, καὶ  τὴν   μάγαδιν καὶ τὰ τρίγωνα καὶ
[4, 130]   καὶ αὐτὸς τῶν βαρβάρων ἐμφανίζων  τὴν   μεγαλειότητά φησιν· ~{ΠΡ. Εἶτ´ ἐξένιζε
[4, 132]   εἰσιοῦσι δὸς εὐθὺς ἀπὸ θερμοῦ  τὴν   μεγάλην αὐτοῖς σπάσαι, ἀποζέσας σίλουρον
[4, 156]   τινι μετὰ μέθης οὐκ ἂν  τὴν   μεγίστην δίκην εὐθὺς ἐπιθείη καὶ
[4, 129]   ἑκάστη δύο συνδεδεμένας ἱμάντι χρυσῷ,  (τὴν   μὲν ἀργυρᾶν, τὴν δὲ χρυσῆν,
[4, 156]   τῆς τραπέζης παρατεθείσης ἐδειπνοῦμεν καὶ  τὴν   μὲν ἐξηντλοῦμεν φακῆν, δ´
[4, 184]   ἐποποιὸς ἐν τῷ περὶ μελοποιῶν  τὴν   μὲν μονοκάλαμον σύριγγα Ἑρμῆν εὑρεῖν,
[4, 139]   ἐν τοῖς Λακωνικοῖς ἱστορεῖ ὅτι  τὴν   μὲν τῶν Ὑακινθίων θυσίαν οἱ
[4, 140]   δ´ οὐ λέγουσιν οἱ Λάκωνες  τὴν   μετὰ τὸ δεῖπνον μοῖραν, ἀλλ´
[4, 169]   ἔφη, τὸν ἑταῖρον διαφθείροντά σου  τὴν   νίκην; Οἶδα δὲ καὶ ἄλλους
[4, 172]   {Β. Ναί· πλάττομεν γὰρ πέμματα  τὴν   νύκτα τ´ ἠγρυπνήκαμεν· καὶ νῦν
[4, 146]   ἠπείρῳ πολίων τῶν σφετέρων δεξαμένοις  τὴν   Ξέρξεω στρατιὰν καὶ δειπνίσασι τετρακόσια
[4, 158]   τις εἷς. Οἶδα δὲ καὶ  τὴν   Ὀδυσσέως τοῦ φρονιμωτάτου καὶ συνετωτάτου
[4, 168]   εἴρηκεν, κατατρέχοντες τὸν ἀγρόν, διαρπάζοντες  τὴν   οἰκίαν, λαφυροπωλοῦντες τὰ ὑπάρχοντα, σκοποῦντες
[4, 139]   τὸ ἄικλον προστιθεὶς τοῦ πέμψαντος  τὴν   ὀνομασίαν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' (Ταῦτα μὲν
[4, 154]   τε στολὴν τὴν πολεμικὴν καὶ  τὴν   ὅπλισιν τὴν ἀρχαίαν ὡς εὑρόντων
[4, 153]   ἐμβάλλειν αὐτοὺς πρῶτον μὲν  τὴν   ὄρυζαν ἑφθὴν ὡς ἄν τις
[4, 146]   πῦρ ἅπαν ἐπιτεθέν. Οἳ δὲ  τὴν   ὀσφὺν ἄκραν καὶ τὴν χολήν,
[4, 184]   θαλάσσης τοὺς Τρωγλοδύτας φησὶ κατασκευάζειν  τὴν   πανδούραν (ἐκ τῆς ἐν τῇ
[4, 154]   γὰρ οὐκ ἠνέσχετο δῆμος  τὴν   παρανομίαν ταύτην, ἀλλ´ ἄκυρον τὴν
[4, 138]   ἐλθόντων ἐπιδείξας ἑκατέρου τῶν δείπνων  τὴν   παρασκευὴν εἶπεν· Ἄνδρες Ἕλληνες, συνήγαγον
[4, 138]   φεύγων ἐκ τῆς Ἑλλάδος Μαρδονίῳ  τὴν   παρασκευὴν κατέλιπε τὴν αὑτοῦ. Παυσανίαν
[4, 165]   ἐν ἔτεσιν δύο σφαῖραν ἀπέδειξε  τὴν   πατρῴαν οὐσίαν· οὕτως ἰταμῶς ἅπαντα
[4, 165]   ἐν πένθ´ ἡμέραις σφαῖραν ἐποίησε  τὴν   πατρῴαν οὐσίαν· οὕτως συνεστρόγγυλεν ἰταμῶς
[4, 166]   πρὸς τῆς Ἑστίας; Πότερον καταφαγὼν  τὴν   πατρῴαν οὐσίαν, ὥσπερ Πολύευκτος
[4, 160]   (ὑμᾶς ἐπιμελῶς καρτερεῖν θ´ αἱρουμένους,  τὴν   πεῖραν ὑμῖν λήψομαι τῶν δογμάτων,
[4, 159]   ἐν τῇ Εἰσαγωγῇ τῇ εἰς  τὴν   περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν πραγματείαν
[4, 158]   οὐκ ἐνέγκας κύων παροραθεῖσαν  τὴν   περὶ τῆς φακῆς πολυμάθειαν ἀλλ´
[4, 184]   Ἀριστοφάνης ἐν τοῖς Δαιταλεῦσι  τὴν   περὶ τὸ πρᾶγμα τοῦτο σπουδὴν
[4, 183]   Μυστάκου θητίῳ δίχορδον εἶναί φησι  τὴν   πηκτίδα λέγων οὕτως· Πηκτὶς δὲ
[4, 132]   τὸ πλῆθος τῶν ὀστρέων (καὶ  τὴν   ποικιλίαν) προοίμιον εἰπὼν δείπνου. (Δίφιλος
[4, 152]   διαφέρων τῶν ἄλλων κατὰ  τὴν   πολεμικὴν εὐχέρειαν κατὰ γένος
[4, 154]   καὶ Ἀρκάδες, τήν τε στολὴν  τὴν   πολεμικὴν καὶ τὴν ὅπλισιν τὴν
[4, 156]   παρὰ τοῖς ἡμετέροις ἀποίκοις πᾶσαν  τὴν   πόλιν ἐθεασάμην περὶ τὰ Διονύσια
[4, 139]   τὴν θυσίαν, ἀλλὰ κενοῦσθαι συμβαίνει  τὴν   πόλιν πρὸς τὴν θέαν. ~(Τῆς
[4, 166]   γῆν μόνην. Τάχ´ οὖν διὰ  τὴν   πολλὴν ταύτην ἀσωτίαν καὶ κιναιδίαν
[4, 159]   μηδὲν τῶν πολυτελῶν, ἀλλὰ κἂν  τὴν   πολυθρύλητον ἔχῃς φακῆν τὸν
[4, 142]   ἀγκῶνα ἅπαξ ἐρείσειαν Εἰς δὲ  τὴν   προειρημένην τρυφὴν ἦλθον ποτηρίων τ´
[4, 168]   φυγῆς αἴτιος γενόμενος (Ῥουτιλίῳ τῷ  τὴν   Ῥωμαικὴν ἱστορίαν ἐκδεδωκότι τῇ Ἑλλήνων
[4, 156]   ἂν ζῆν τὸν βίον  τὴν   Σελεύκου τοῦ βασιλέως ὑπεροχήν. Ῥοφεῖν
[4, 169]   Οὕτως δ´ ὀψοποιεῖν εὐφυῶς περὶ  τὴν   Σικελίαν αὐτὸς ἔμαθον ὥστε τοὺς
[4, 157]   πολλὴν παρ´ ὑμῖν τῆς φακῆς  τὴν   σκευήν· εἰς ἣν ἀποβλέπουσα συμβουλεύσαιμ´
[4, 155]   Μακεδόνων ὄντα δεύτερον οὔτε κατὰ  τὴν   στρατηγίαν οὔτε κατὰ τὴν ἀξίωσιν,
[4, 160]   ἄνδρες κύνες οἱ κατὰ  τὴν   Στράττιδος τοῦ κωμῳδιοποιοῦ Ἰοκάστην, ἥτις
[4, 141]   τῶν ἀγρῶν (ὅσον εἰς αὐτὴν  τὴν   συνουσίαν, νομίζοντες καὶ τὸ πλείονα
[4, 142]   διακαρτεροῦντες (τῆς κλίνης) παρ´ ὅλην  τὴν   συνουσίαν, ὅτε τὸν ἀγκῶνα ἅπαξ
[4, 162]   λόγων τοῦτο ποιοῦντες, ἔτι τε  τὴν   Σφοδρίου τοῦ κυνικοῦ τέχνην ἐρωτικὴν
[4, 169]   πάλιν ὑστερεῖς; Καὶ τὴν κύβηλιν  τὴν   ταγηνιστηρίαν. Τὴν χύτραν δ´ Ἀριστοφάνης
[4, 174]   Ἀλεξανδρέως ἐστὶν ἡμεδαποῦ εὕρημα, κουρέως  τὴν   τέχνην· Κτησίβιος δ´ αὐτῷ τοὔνομα.
[4, 130]   δᾳδουχοῦντα λαμπτῆρσι. Θαυμαζόντων δ´ ἡμῶν  τὴν   τεχνιτείαν Ἐρυμάνθιοι τῷ ὄντι σύαγροι
[4, 141]   εἰς μέσον, ἵνα πάντες εἰδῶσι  τὴν   τῆς θήρας φιλοπονίαν καὶ τὴν
[4, 149]   βάθρα πρὸς τὴν καθέδραν καὶ  τὴν   τοιαύτην ἅπασαν παρασκευήν, τὴν δὲ
[4, 138]   τὴν αὑτοῦ. Παυσανίαν οὖν ἰδόντα  τὴν   τοῦ Μαρδονίου παρασκευὴν (χρυσῷ καὶ
[4, 183]   εἰς ψαλτήριον (ὄρθιον μετασχηματισθὲν διασῴζει  τὴν   τοῦ χρησαμένου προσηγορίαν. Ἦν δ´
[4, 144]   ἑκατὸν πάντα παρατίθεσθαι δειπνοῦντα ἐπὶ  τὴν   τράπεζαν ἀπὸ βοῶν ἀρξάμενον· καὶ
[4, 153]   ἄλλων καὶ κεχωρισμένην εἶχε καὶ  τὴν   τράπεζαν μόνῳ καθάπερ ἥρωι πλήρη
[4, 145]   ἁθρόα πάντα τὰ σιτία ἐπὶ  τὴν   τράπεζαν, παρατίθεται· ἐπειδὰν δὲ οἱ
[4, 148]   μικρόψυχοι ἦσαν καὶ τὰ περὶ  τὴν   τροφὴν λίχνοι, παρασκευάζοντες ἐν τοῖς
[4, 167]   γράφει καὶ τάδε· Ἀλέξανδρος μετὰ  τὴν   Τύρου πολιορκίαν Πνυταγόραν ἀποστέλλων ἄλλας
[4, 153]   κυνιστὶ σιτεῖται ~καὶ πολλάκις διὰ  τὴν   τυχοῦσαν αἰτίαν ἀποσπασθεὶς (τοῦ χαμαιπετοῦς
[4, 141]   τῷ αʹ τοῦ Τρωικοῦ διακόσμου  τὴν   τῶν Καρνείων φησὶν ἑορτὴν παρὰ
[4, 157]   τότε λύμαις. Διὸ πάντας εὐλαβουμένους  τὴν   τῶν κυρίων ἀνάτασιν φοβεῖσθαι τοῦ
[4, 148]   πᾶς αὐτῶν πλοῦτος ηὑρέθη μετὰ  τὴν   ὑπ´ Ἀλεξάνδρου τῆς πόλεως κατασκαφὴν
[4, 152]   συναντήσαντα μετὰ ᾠδῆς ὑμνεῖν αὐτοῦ  τὴν   ὑπεροχήν, ἑαυτὸν δ´ ἀποθρηνεῖν ὅτι
[4, 160]   πραθήσεθ´ οὗτος κυρίῳ ἐπ´ ἐξαγωγῇ,  τὴν   φρόνησιν ἀγνοῶν. (Μετὰ παρρησίας γὰρ
[4, 157]   τὸ ἡγεμονικὸν καὶ οὐκ ἐῶσι  τὴν   φρόνησιν ἐν αὑτῇ εἶναι. (Θεόπομπος
[4, 164]   συγγράμματα παντοδαπά. Δηλώσεις γὰρ οὕτω  τὴν   φύσιν ἐπὶ τί μάλισθ´ ὥρμηκε.
[4, 140]   ἀίκλου· (παρὰ γὰρ τοῦτο οἶμαι  τὴν   φωνὴν πεποιῆσθαι. Καί ἐστιν
[4, 161]   τοῦ πρόσθε, μεστὴν δ´ ἔνδοθεν  τὴν   χεῖρα, καθάπερ αἱ γυναῖκες, κατέφαγε
[4, 151]   εἴα χαίρειν, λαβὼν δ´ εἰς  τὴν   χεῖρα ὅσον τριχοίνικον ἄρτον καὶ
[4, 146]   δὲ τὴν ὀσφὺν ἄκραν καὶ  τὴν   χολήν, ὅτι ἔστ´ ἄβρωτα τοῖς
[4, 156]   (οὗ φασι μὴ φανέντος οἱ  τὴν   χρηστὴν ταύτην φιλοσοφίαν εὑρόντες νόμιμον
[4, 139]   ἀρχαικὴν ὑπὸ τὸν αὐλὸν καὶ  τὴν   ᾠδὴν ποιοῦνται. (Τῶν δὲ παρθένων
[4, 156]   Κυζικηνῷ δείπνου· (προπιὼν δ´ ὑσώπου  τὴν   ὤραν ἐπάναγε ἐπὶ τὴν ἑστίασιν.




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008