Livre, pages |
[4, 131] |
καίτοι
φασὶν
(βουβαυκαλόσαυλα
γενέσθαι·
κατὰ
|
τὴν |
ἀγορὰν
μὲν
ὑπεστρῶσθαι
στρώμαθ´
ἁλουργῆ |
[4, 165] |
εἶθ´
ἡδυλογοῦσιν
ἅπασιν
ἀεὶ
κατὰ
|
τὴν |
ἀγορὰν
περιόντες.
Ἐπὶ
τοῖς
δὲ |
[4, 184] |
ποτὲ
αὐλεῖν
τ´
ἐδίδαξας;
Καὶ
|
τὴν |
Ἀθηνᾶν
δέ
φησιν
Ἐπίχαρμος
ἐν |
[4, 137] |
καὶ
Ἀκαδημείᾳ,
τοῦ
μὲν
εἰς
|
τὴν |
Ἀκαδήμειαν
εἰσενέγκαντος
ὀψοποιοῦ
λοπάδα
πρὸς |
[4, 148] |
δ´
ἐνίοτε,
φησίν,
καὶ
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀκρόπολιν
ἀπὸ
τῶν
τεγῶν
λαμπάσι |
[4, 133] |
ὑποτρίμματι.
(Ὅτι
δ´
ἤσθιον
διὰ
|
(τὴν) |
ἀναστόμωσιν
καὶ
τὰς
δι´
ὄξους |
[4, 152] |
παρεστᾶσιν,
οἱ
δὲ
δορυφόροι
κατὰ
|
τὴν |
ἀντικρὺ
καθήμενοι
κύκλῳ
καθάπερ
οἱ |
[4, 155] |
κατὰ
τὴν
στρατηγίαν
οὔτε
κατὰ
|
τὴν |
ἀξίωσιν,
καὶ
ἐνδυόμενον
αὐτὸν
κροκωτὸν |
[4, 157] |
γήρᾳ
θάνατον
ἀσπασίως
προσίεσθαι,
πεπεισμένους
|
τὴν |
ἀπόλυσιν
τῆς
ψυχῆς
μετὰ
τῆς |
[4, 149] |
ἀλλ´
ἀποματτόμενοι
τοῖς
ψωμοῖς
καὶ
|
τὴν |
ἀπομαγδαλίαν
ἕκαστος
ἀπέφερε,
τοῦτο
ποιοῦντες |
[4, 148] |
πεντάμνουν
καὶ
τἄλλα
τὰ
πρὸς
|
τὴν |
ἄρτυσιν
τῶν
ἱερείων
ἁρμόττοντα.
~Ἡ |
[4, 154] |
τὴν
πολεμικὴν
καὶ
τὴν
ὅπλισιν
|
τὴν |
ἀρχαίαν
ὡς
εὑρόντων
ἐκείνων
ἔτι |
[4, 145] |
τῶν
πελταστῶν,
τούτοις
ἐκφέρεται
εἰς
|
τὴν |
αὐλήν·
οὗ
ἡμιδεῆ
ἅπαντα
μερίδας |
[4, 184] |
καὶ
τῶν
Πυθαγορικῶν
δὲ
πολλοὶ
|
τὴν |
αὐλητικὴν
ἤσκησαν,
ὡς
Εὐφράνωρ
τε |
[4, 184] |
καὶ
Σοφοκλέους
Ἀλκιβιάδην
φησὶ
μαθεῖν
|
τὴν |
αὐλητικὴν
οὐ
παρὰ
τοῦ
τυχόντος, |
[4, 164] |
δ´
ὑμεῖς
ὄντως,
ὦ
φιλόσοφοι,
|
τὴν |
αὐτάρκειαν
ἀσπάζεσθε
καὶ
τῶν
δείπνων |
[4, 167] |
Κιτιεῖ,
(ἅμα
τὸ
χωρίον
καὶ
|
τὴν |
αὑτοῦ
βασιλείαν·
καὶ
λαβὼν
τὰ |
[4, 174] |
φασι
μεγάλως.
Τουτονὶ
οὖν
καὶ
|
τὴν |
αὑτοῦ
διδάξαι
γυναῖκα
Θαίδα.
Τρύφων |
[4, 138] |
Ἑλλάδος
Μαρδονίῳ
τὴν
παρασκευὴν
κατέλιπε
|
τὴν |
αὑτοῦ.
Παυσανίαν
οὖν
ἰδόντα
τὴν |
[4, 148] |
ἑκάστῳ
φέρειν
ἐπέτρεψε.
Καὶ
κατὰ
|
τὴν |
ἄφοδον
τοῖς
μὲν
ἐν
ἀξιώμασι |
[4, 138] |
βουλόμενος
ἐπιδεῖξαι
τοῦ
Μήδων
ἡγεμόνος
|
τὴν |
ἀφροσύνην,
ὃς
τοιαύτην
δίαιταν
ἔχων |
[4, 171] |
ὥς
φησι
Πάμφιλος,
οἱ
ἐπὶ
|
τὴν |
βασιλικὴν
καλοῦντες
τράπεζαν
παρὰ
τὸ |
[4, 155] |
καὶ
θάψας
τὸν
βασιλέα
καὶ
|
τὴν |
βασίλισσαν
ἐν
Αἰγαίαις
καὶ
μετ´ |
[4, 129] |
σφόδρα
μεγάλου,
ὃς
ὕπτιος
ἐπέκειτο
|
τὴν |
γαστέρα
δεικνὺς
ἄνω
πλήρη
οὖσαν |
[4, 163] |
ἀντὶ
τοῦ
Ὁμήρου
προσκυνεῖς
διὰ
|
τὴν |
γαστέρα
Ἧς
οὐ
λαμυρώτερον
οὐδέν, |
[4, 132] |
ἀλλ´
οὐθέν
ἐστι
τοῦτο
πρὸς
|
τὴν |
γαστέρα·
κατέπασα
γὰρ
τὸ
χεῖλος, |
[4, 158] |
ἀποτριβομένῳ
ἔλεγεν·
Εἴθ´
ἠδυνάμην
καὶ
|
τὴν |
γαστέρα
τρίψας
τῆς
πείνης
καὶ |
[4, 166] |
λίθους
ἁπαξάπαντας,
οὐ
γὰρ
οὖν
|
τὴν |
γῆν
μόνην.
Τάχ´
οὖν
διὰ |
[4, 184] |
Σεύθην
καὶ
Ῥωνάκην
τοὺς
Μαιδούς,
|
τὴν |
δὲ
πολυκάλαμον
Σιληνόν,
Μαρσύαν
δὲ |
[4, 149] |
καὶ
τὴν
τοιαύτην
ἅπασαν
παρασκευήν,
|
τὴν |
δὲ
τῶν
περὶ
τὸν
μάγειρον |
[4, 129] |
ἱμάντι
χρυσῷ,
(τὴν
μὲν
ἀργυρᾶν,
|
τὴν |
δὲ
χρυσῆν,
κοτυλιαίας,
καὶ
ἑκάστῳ |
[4, 143] |
Ἕκαστος
τῶν
γινομένων
καρπῶν
ἀναφέρει
|
(τὴν |
δεκάτην
εἰς
τὴν
ἑταιρίαν
καὶ |
[4, 154] |
τὴν
παρανομίαν
ταύτην,
ἀλλ´
ἄκυρον
|
τὴν |
διαθήκην
ἐποίησεν.
Ἐρατοσθένης
δ´
ἐν |
[4, 142] |
καίτοι
νέος
ὢν
καὶ
κατὰ
|
τὴν |
δίαιταν
ἀφελέστατος
γέγονεν.
(Ἤδη
γὰρ |
[4, 129] |
πότον
ὑελοῦς
πίναξ
δίπηχύς
που
|
τὴν |
διάμετρον
ἐν
θήκῃ
κατακείμενος
ἀργυρᾷ |
[4, 162] |
Σωφρονίσκου
φιλόσοφος,
ὃς
περὶ
ταῦτα
|
τὴν |
διάνοιαν
ἀεὶ
στρέφων
πιστευθείς,
ὥς |
[4, 148] |
ὠνομάζετο
νέος
Διόνυσος,
ἀλλὰ
καὶ
|
τὴν |
Διονυσιακὴν
πᾶσαν
ἐνδύνων
στολὴν
προῄει |
[4, 154] |
κεραμίων
ἀριθμόν
τινα,
καὶ
πιστωσάμενοι
|
τὴν |
δόσιν
καὶ
τοῖς
ἀναγκαίοις
φίλοις |
[4, 129] |
σὺν
μύστροις
χρυσοῖς.
Ὁρῶν
οὖν
|
τὴν |
δυσχωρίαν
ὁ
Κάρανος
κελεύει
σπυρίδας |
[4, 141] |
τὴν
τῆς
θήρας
φιλοπονίαν
καὶ
|
τὴν |
εἰς
αὐτοὺς
ἐκτένειαν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Θ' |
[4, 168] |
γινομένων
παρελθὼν
καὶ
αὐτὸς
εἰς
|
τὴν |
ἐκκλησίαν
ἔφη
Ἐπιδίδωμι
κἀγώ,
καὶ |
[4, 148] |
ἀποβλέποντας
τὰ
ὑπὲρ
ἡμᾶς
ἀγαπᾶν
|
τὴν |
Ἑλληνικὴν
πενίαν,
λαμβάνοντας
πρὸ
ὀφθαλμῶν |
[4, 161] |
καὶ
ὡς
κοσμίως
ἐσθίοντες
ποιεῖτε
|
τὴν |
ἔνθεσιν
κατὰ
τὸν
ἥδιστον
Ἀντιφάνη· |
[4, 161] |
ἐν
Δραπεταγωγῷ
λέγει·
(Κοσμίως
ποιῶν
|
τὴν |
ἔνθεσιν
μικρὰν
μὲν
ἐκ
τοῦ |
[4, 152] |
τοὺς
ποταμοὺς
οἰκοῦντες
καὶ
παρὰ
|
τὴν |
ἐντὸς
καὶ
τὴν
ἔξω
θάλασσαν, |
[4, 163] |
Διοδώρου
τοῦ
τὸ
γένος
Ἀσπενδίου
|
τὴν |
ἐξηλλαγμένην
εἰσαγαγόντος
κατασκευὴν
καὶ
τοῖς |
[4, 152] |
καὶ
παρὰ
τὴν
ἐντὸς
καὶ
|
τὴν |
ἔξω
θάλασσαν,
καὶ
τούτους
δὲ |
[4, 163] |
φορῆσαι
(καὶ)
κατά
τινα
τῦφον
|
τὴν |
ἐπιτήδευσιν
ταύτην
εἰσαγαγόντα,
~τῶν
πρὸ |
[4, 149] |
μαζονόμων,
ἀπὸ
τῆς
χρείας
εἰληφότων
|
τὴν |
ἐπωνυμίαν·
ὁμοῦ
δὲ
τῇ
μάζῃ |
[4, 156] |
ὑσώπου
τὴν
ὤραν
ἐπάναγε
ἐπὶ
|
τὴν |
ἑστίασιν.
Διονυσίων
γὰρ
ὄντων
Ἀθήνησι |
[4, 143] |
καρπῶν
ἀναφέρει
(τὴν
δεκάτην
εἰς
|
τὴν |
ἑταιρίαν
καὶ
τὰς
τῆς
πόλεως |
[4, 155] |
καὶ
μετ´
αὐτῶν
τὴν
Κύνναν
|
τὴν |
Εὐρυδίκης
μητέρα
καὶ
τοῖς
ἄλλοις |
[4, 131] |
δ´
ᾠδαῖς
τοτὲ
μὲν
Σπάρτην
|
τὴν |
εὐρύχορον,
τοτὲ
δ´
αὖ
Θήβας |
[4, 158] |
ἑψηθῆναι
φακῆς
εἰ
μὴ
κατὰ
|
τὴν |
Ζηνώνειον
ὑφήγησιν,
ὃς
ἔφη·
Εἰς |
[4, 139] |
καθέστηκεν.
Ἱερεῖά
τε
παμπληθῆ
θύουσι
|
τὴν |
ἡμέραν
ταύτην
καὶ
δειπνίζουσιν
οἱ |
[4, 164] |
παρόντας
τῶν
φιλοσόφων
ἔφη·
(Εἶδες
|
τὴν |
Θασίαν
ἅλμην
οἷ’
ἄττα
βαύζει, |
[4, 139] |
κενοῦσθαι
συμβαίνει
τὴν
πόλιν
πρὸς
|
τὴν |
θέαν.
~(Τῆς
δὲ
κοπίδος
μνημονεύει |
[4, 148] |
Ἰταλίας
μεταπεμφθέντων
ἀκροαμάτων
συνηθροισμένων
ἐπὶ
|
τὴν |
θέαν
τῶν
Πανελλήνων.
Μετεβαινε
δ´ |
[4, 134] |
τὸν
Ἡράκλειτον
πᾶσιν
ἐξηγούμενος,
ὁ
|
τὴν |
Θεοδέκτου
μόνος
ἀνευρηκὼς
τέχνην,
ὁ |
[4, 141] |
αὑτῶν
ἀρετῆς
ἀπόδειξιν
τῆς
κατὰ
|
τὴν |
θήραν
ποιούμενοι.
(Πολλοὶ
δὲ
καὶ |
[4, 156] |
Κύνουλκος
Ἀλλ´
ὡς
ὤφελον,
ἔφη,
|
τὴν |
Θρᾴκιον
ταύτην
παίξας
παιδιὰν
διεφθάρης· |
[4, 139] |
τοὺς
ἰδίους·
οὐδεὶς
δ´
ἀπολείπει
|
τὴν |
θυσίαν,
ἀλλὰ
κενοῦσθαι
συμβαίνει
τὴν |
[4, 142] |
ἡγούμενος
ἔμφασιν
τοῖς
παραλαμβανομένοις
πρὸς
|
τὴν |
θυσίαν
ἐποίει,
διότι
τὰ
παρὰ |
[4, 139] |
ἀρτίσκος
ἐγκρίδι
παραπλήσιος,
γογγυλώτερος
δὲ
|
τὴν |
ἰδέαν.
Διδόασι
τῶν
συνιόντων
ἑκάστῳ |
[4, 145] |
τῶν
οἰκετῶν,
καὶ
ταῦτα
λαβὼν
|
τὴν |
καθ´
ἡμέραν
ἔχει
τροφήν.
~(Παρὰ |
[4, 149] |
καὶ
τραπέζας
καὶ
βάθρα
πρὸς
|
τὴν |
καθέδραν
καὶ
τὴν
τοιαύτην
ἅπασαν |
[4, 167] |
ζῶ.
Καὶ
γὰρ
ἑταίραν
ἔχω
|
τὴν |
καλλίστην
καὶ
ἀδικῶ
οὐδένα
καὶ |
[4, 139] |
Ἄρτεμιν,
(ἧς
τὸ
ἱερὸν
παρὰ
|
τὴν |
καλουμένην
Τίασσόν
ἐστιν
ἐν
τοῖς |
[4, 154] |
πέντε
μνᾶς
τοῖς
ὑπομένειν
βουλομένοις
|
τὴν |
κεφαλὴν
ἀποκοπῆναι
πελέκει,
ὥστε
τοὺς |
[4, 146] |
Ἑλληνιστὶ
δὲ
τέλειον.
Τότε
καὶ
|
τὴν |
κεφαλὴν
σμᾶται
μοῦνον
καὶ
Πέρσαις |
[4, 184] |
δὲ
πολυκάλαμον
Σιληνόν,
Μαρσύαν
δὲ
|
τὴν |
κηρόδετον.
(Ταῦτα
ἔχεις
παρ´
ἡμῶν |
[4, 139] |
ὀρχησταί
τε
(ἐν)
τούτοις
ἀναμεμιγμένοι
|
τὴν |
κίνησιν
ἀρχαικὴν
ὑπὸ
τὸν
αὐλὸν |
[4, 139] |
Τίασσόν
ἐστιν
ἐν
τοῖς
πρὸς
|
τὴν |
Κλήταν
μέρεσι.
Καὶ
ταύτας
τὰς |
[4, 143] |
κοινῇ
πάντες
πίνουσιν
οἱ
κατὰ
|
τὴν |
κοινὴν
τράπεζαν,
καὶ
δειπνήσασιν
ἄλλο |
[4, 167] |
Ἡγήσανδρος,
ὥστε
Ἀρισταγόραν
μὲν
ἔχειν
|
τὴν |
Κορινθίαν
ἐρωμένην,
ζῆν
δὲ
πολυτελῶς. |
[4, 139] |
τοῦτον
εἰς
ἀγρὸν
(καὶ)
πρὸς
|
τὴν |
Κορυθαλίαν
καλουμένην
Ἄρτεμιν,
(ἧς
τὸ |
[4, 131] |
Ἰφικράτους
γάμων
συμπόσιον,
ὅτε
ἤγετο
|
τὴν |
Κότυος
τοῦ
Θρᾳκῶν
βασιλέως
θυγατέρα, |
[4, 143] |
καλοφόρους.
Εἰσὶ
δὲ
πανταχοῦ
κατὰ
|
τὴν |
Κρήτην
οἶκοι
δύο
ταῖς
συσσιτίαις, |
[4, 169] |
τοῦ
νίτρου·
πάλιν
ὑστερεῖς;
Καὶ
|
τὴν |
κύβηλιν
τὴν
ταγηνιστηρίαν.
Τὴν
χύτραν |
[4, 155] |
ἐν
Αἰγαίαις
καὶ
μετ´
αὐτῶν
|
τὴν |
Κύνναν
τὴν
Εὐρυδίκης
μητέρα
καὶ |
[4, 163] |
καλὰς
ποῶ.
Ἔπειθ´
ἕωθεν
περιάγεις
|
τὴν |
λήκυθον
καταμανθάνων
τοὔλαιον,
ὥστε
περιφέρειν |
[4, 182] |
Σαπφὼ
καὶ
Ἀνακρέων
μνημονεύουσι,
καὶ
|
τὴν |
μάγαδιν
καὶ
τὰ
τρίγωνα
καὶ |
[4, 130] |
καὶ
αὐτὸς
τῶν
βαρβάρων
ἐμφανίζων
|
τὴν |
μεγαλειότητά
φησιν·
~{ΠΡ.
Εἶτ´
ἐξένιζε |
[4, 132] |
εἰσιοῦσι
δὸς
εὐθὺς
ἀπὸ
θερμοῦ
|
τὴν |
μεγάλην
αὐτοῖς
σπάσαι,
ἀποζέσας
σίλουρον |
[4, 156] |
τινι
μετὰ
μέθης
οὐκ
ἂν
|
τὴν |
μεγίστην
δίκην
εὐθὺς
ἐπιθείη
καὶ |
[4, 129] |
ἑκάστη
δύο
συνδεδεμένας
ἱμάντι
χρυσῷ,
|
(τὴν |
μὲν
ἀργυρᾶν,
τὴν
δὲ
χρυσῆν, |
[4, 156] |
τῆς
τραπέζης
παρατεθείσης
ἐδειπνοῦμεν
καὶ
|
τὴν |
μὲν
ἐξηντλοῦμεν
φακῆν,
ἣ
δ´ |
[4, 184] |
ἐποποιὸς
ἐν
τῷ
περὶ
μελοποιῶν
|
τὴν |
μὲν
μονοκάλαμον
σύριγγα
Ἑρμῆν
εὑρεῖν, |
[4, 139] |
ἐν
τοῖς
Λακωνικοῖς
ἱστορεῖ
ὅτι
|
τὴν |
μὲν
τῶν
Ὑακινθίων
θυσίαν
οἱ |
[4, 140] |
δ´
οὐ
λέγουσιν
οἱ
Λάκωνες
|
τὴν |
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
μοῖραν,
ἀλλ´ |
[4, 169] |
ἔφη,
τὸν
ἑταῖρον
διαφθείροντά
σου
|
τὴν |
νίκην;
Οἶδα
δὲ
καὶ
ἄλλους |
[4, 172] |
{Β.
Ναί·
πλάττομεν
γὰρ
πέμματα
|
τὴν |
νύκτα
τ´
ἠγρυπνήκαμεν·
καὶ
νῦν |
[4, 146] |
ἠπείρῳ
πολίων
τῶν
σφετέρων
δεξαμένοις
|
τὴν |
Ξέρξεω
στρατιὰν
καὶ
δειπνίσασι
τετρακόσια |
[4, 158] |
τις
εἷς.
Οἶδα
δὲ
καὶ
|
τὴν |
Ὀδυσσέως
τοῦ
φρονιμωτάτου
καὶ
συνετωτάτου |
[4, 168] |
εἴρηκεν,
κατατρέχοντες
τὸν
ἀγρόν,
διαρπάζοντες
|
τὴν |
οἰκίαν,
λαφυροπωλοῦντες
τὰ
ὑπάρχοντα,
σκοποῦντες |
[4, 139] |
τὸ
ἄικλον
προστιθεὶς
τοῦ
πέμψαντος
|
τὴν |
ὀνομασίαν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ζ'
(Ταῦτα
μὲν |
[4, 154] |
τε
στολὴν
τὴν
πολεμικὴν
καὶ
|
τὴν |
ὅπλισιν
τὴν
ἀρχαίαν
ὡς
εὑρόντων |
[4, 153] |
ὃ
ἐμβάλλειν
αὐτοὺς
πρῶτον
μὲν
|
τὴν |
ὄρυζαν
ἑφθὴν
ὡς
ἄν
τις |
[4, 146] |
πῦρ
ἅπαν
ἐπιτεθέν.
Οἳ
δὲ
|
τὴν |
ὀσφὺν
ἄκραν
καὶ
τὴν
χολήν, |
[4, 184] |
θαλάσσης
τοὺς
Τρωγλοδύτας
φησὶ
κατασκευάζειν
|
τὴν |
πανδούραν
(ἐκ
τῆς
ἐν
τῇ |
[4, 154] |
γὰρ
οὐκ
ἠνέσχετο
ὁ
δῆμος
|
τὴν |
παρανομίαν
ταύτην,
ἀλλ´
ἄκυρον
τὴν |
[4, 138] |
ἐλθόντων
ἐπιδείξας
ἑκατέρου
τῶν
δείπνων
|
τὴν |
παρασκευὴν
εἶπεν·
Ἄνδρες
Ἕλληνες,
συνήγαγον |
[4, 138] |
φεύγων
ἐκ
τῆς
Ἑλλάδος
Μαρδονίῳ
|
τὴν |
παρασκευὴν
κατέλιπε
τὴν
αὑτοῦ.
Παυσανίαν |
[4, 165] |
ἐν
ἔτεσιν
δύο
σφαῖραν
ἀπέδειξε
|
τὴν |
πατρῴαν
οὐσίαν·
οὕτως
ἰταμῶς
ἅπαντα |
[4, 165] |
ἐν
πένθ´
ἡμέραις
σφαῖραν
ἐποίησε
|
τὴν |
πατρῴαν
οὐσίαν·
οὕτως
συνεστρόγγυλεν
ἰταμῶς |
[4, 166] |
πρὸς
τῆς
Ἑστίας;
Πότερον
καταφαγὼν
|
τὴν |
πατρῴαν
οὐσίαν,
ὥσπερ
Πολύευκτος
ὁ |
[4, 160] |
(ὑμᾶς
ἐπιμελῶς
καρτερεῖν
θ´
αἱρουμένους,
|
τὴν |
πεῖραν
ὑμῖν
λήψομαι
τῶν
δογμάτων, |
[4, 159] |
ἐν
τῇ
Εἰσαγωγῇ
τῇ
εἰς
|
τὴν |
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν
πραγματείαν |
[4, 158] |
οὐκ
ἐνέγκας
ὁ
κύων
παροραθεῖσαν
|
τὴν |
περὶ
τῆς
φακῆς
πολυμάθειαν
ἀλλ´ |
[4, 184] |
ὁ
Ἀριστοφάνης
ἐν
τοῖς
Δαιταλεῦσι
|
τὴν |
περὶ
τὸ
πρᾶγμα
τοῦτο
σπουδὴν |
[4, 183] |
Μυστάκου
θητίῳ
δίχορδον
εἶναί
φησι
|
τὴν |
πηκτίδα
λέγων
οὕτως·
Πηκτὶς
δὲ |
[4, 132] |
τὸ
πλῆθος
τῶν
ὀστρέων
(καὶ
|
τὴν |
ποικιλίαν)
προοίμιον
εἰπὼν
δείπνου.
(Δίφιλος |
[4, 152] |
διαφέρων
τῶν
ἄλλων
ἢ
κατὰ
|
τὴν |
πολεμικὴν
εὐχέρειαν
ἢ
κατὰ
γένος |
[4, 154] |
καὶ
Ἀρκάδες,
τήν
τε
στολὴν
|
τὴν |
πολεμικὴν
καὶ
τὴν
ὅπλισιν
τὴν |
[4, 156] |
παρὰ
τοῖς
ἡμετέροις
ἀποίκοις
πᾶσαν
|
τὴν |
πόλιν
ἐθεασάμην
περὶ
τὰ
Διονύσια |
[4, 139] |
τὴν
θυσίαν,
ἀλλὰ
κενοῦσθαι
συμβαίνει
|
τὴν |
πόλιν
πρὸς
τὴν
θέαν.
~(Τῆς |
[4, 166] |
γῆν
μόνην.
Τάχ´
οὖν
διὰ
|
τὴν |
πολλὴν
ταύτην
ἀσωτίαν
καὶ
κιναιδίαν |
[4, 159] |
μηδὲν
τῶν
πολυτελῶν,
ἀλλὰ
κἂν
|
τὴν |
πολυθρύλητον
ἔχῃς
φακῆν
ἢ
τὸν |
[4, 142] |
ἀγκῶνα
ἅπαξ
ἐρείσειαν
Εἰς
δὲ
|
τὴν |
προειρημένην
τρυφὴν
ἦλθον
ποτηρίων
τ´ |
[4, 168] |
φυγῆς
αἴτιος
γενόμενος
(Ῥουτιλίῳ
τῷ
|
τὴν |
Ῥωμαικὴν
ἱστορίαν
ἐκδεδωκότι
τῇ
Ἑλλήνων |
[4, 156] |
ἂν
ζῆν
τὸν
βίον
ἢ
|
τὴν |
Σελεύκου
τοῦ
βασιλέως
ὑπεροχήν.
Ῥοφεῖν |
[4, 169] |
Οὕτως
δ´
ὀψοποιεῖν
εὐφυῶς
περὶ
|
τὴν |
Σικελίαν
αὐτὸς
ἔμαθον
ὥστε
τοὺς |
[4, 157] |
πολλὴν
παρ´
ὑμῖν
τῆς
φακῆς
|
τὴν |
σκευήν·
εἰς
ἣν
ἀποβλέπουσα
συμβουλεύσαιμ´ |
[4, 155] |
Μακεδόνων
ὄντα
δεύτερον
οὔτε
κατὰ
|
τὴν |
στρατηγίαν
οὔτε
κατὰ
τὴν
ἀξίωσιν, |
[4, 160] |
Ὦ
ἄνδρες
κύνες
οἱ
κατὰ
|
τὴν |
Στράττιδος
τοῦ
κωμῳδιοποιοῦ
Ἰοκάστην,
ἥτις |
[4, 141] |
τῶν
ἀγρῶν
(ὅσον
εἰς
αὐτὴν
|
τὴν |
συνουσίαν,
νομίζοντες
καὶ
τὸ
πλείονα |
[4, 142] |
διακαρτεροῦντες
(τῆς
κλίνης)
παρ´
ὅλην
|
τὴν |
συνουσίαν,
ὅτε
τὸν
ἀγκῶνα
ἅπαξ |
[4, 162] |
λόγων
τοῦτο
ποιοῦντες,
ἔτι
τε
|
τὴν |
Σφοδρίου
τοῦ
κυνικοῦ
τέχνην
ἐρωτικὴν |
[4, 169] |
πάλιν
ὑστερεῖς;
Καὶ
τὴν
κύβηλιν
|
τὴν |
ταγηνιστηρίαν.
Τὴν
χύτραν
δ´
Ἀριστοφάνης |
[4, 174] |
Ἀλεξανδρέως
ἐστὶν
ἡμεδαποῦ
εὕρημα,
κουρέως
|
τὴν |
τέχνην·
Κτησίβιος
δ´
αὐτῷ
τοὔνομα. |
[4, 130] |
δᾳδουχοῦντα
λαμπτῆρσι.
Θαυμαζόντων
δ´
ἡμῶν
|
τὴν |
τεχνιτείαν
Ἐρυμάνθιοι
τῷ
ὄντι
σύαγροι |
[4, 141] |
εἰς
μέσον,
ἵνα
πάντες
εἰδῶσι
|
τὴν |
τῆς
θήρας
φιλοπονίαν
καὶ
τὴν |
[4, 149] |
βάθρα
πρὸς
τὴν
καθέδραν
καὶ
|
τὴν |
τοιαύτην
ἅπασαν
παρασκευήν,
τὴν
δὲ |
[4, 138] |
τὴν
αὑτοῦ.
Παυσανίαν
οὖν
ἰδόντα
|
τὴν |
τοῦ
Μαρδονίου
παρασκευὴν
(χρυσῷ
καὶ |
[4, 183] |
εἰς
ψαλτήριον
(ὄρθιον
μετασχηματισθὲν
διασῴζει
|
τὴν |
τοῦ
χρησαμένου
προσηγορίαν.
Ἦν
δ´ |
[4, 144] |
ἑκατὸν
πάντα
παρατίθεσθαι
δειπνοῦντα
ἐπὶ
|
τὴν |
τράπεζαν
ἀπὸ
βοῶν
ἀρξάμενον·
καὶ |
[4, 153] |
ἄλλων
καὶ
κεχωρισμένην
εἶχε
καὶ
|
τὴν |
τράπεζαν
μόνῳ
καθάπερ
ἥρωι
πλήρη |
[4, 145] |
ἁθρόα
πάντα
τὰ
σιτία
ἐπὶ
|
τὴν |
τράπεζαν,
παρατίθεται·
ἐπειδὰν
δὲ
οἱ |
[4, 148] |
μικρόψυχοι
ἦσαν
καὶ
τὰ
περὶ
|
τὴν |
τροφὴν
λίχνοι,
παρασκευάζοντες
ἐν
τοῖς |
[4, 167] |
γράφει
καὶ
τάδε·
Ἀλέξανδρος
μετὰ
|
τὴν |
Τύρου
πολιορκίαν
Πνυταγόραν
ἀποστέλλων
ἄλλας |
[4, 153] |
κυνιστὶ
σιτεῖται
~καὶ
πολλάκις
διὰ
|
τὴν |
τυχοῦσαν
αἰτίαν
ἀποσπασθεὶς
(τοῦ
χαμαιπετοῦς |
[4, 141] |
τῷ
αʹ
τοῦ
Τρωικοῦ
διακόσμου
|
τὴν |
τῶν
Καρνείων
φησὶν
ἑορτὴν
παρὰ |
[4, 157] |
τότε
λύμαις.
Διὸ
πάντας
εὐλαβουμένους
|
τὴν |
τῶν
κυρίων
ἀνάτασιν
φοβεῖσθαι
τοῦ |
[4, 148] |
πᾶς
αὐτῶν
πλοῦτος
ηὑρέθη
μετὰ
|
τὴν |
ὑπ´
Ἀλεξάνδρου
τῆς
πόλεως
κατασκαφὴν |
[4, 152] |
συναντήσαντα
μετὰ
ᾠδῆς
ὑμνεῖν
αὐτοῦ
|
τὴν |
ὑπεροχήν,
ἑαυτὸν
δ´
ἀποθρηνεῖν
ὅτι |
[4, 160] |
πραθήσεθ´
οὗτος
κυρίῳ
ἐπ´
ἐξαγωγῇ,
|
τὴν |
φρόνησιν
ἀγνοῶν.
(Μετὰ
παρρησίας
γὰρ |
[4, 157] |
τὸ
ἡγεμονικὸν
καὶ
οὐκ
ἐῶσι
|
τὴν |
φρόνησιν
ἐν
αὑτῇ
εἶναι.
(Θεόπομπος |
[4, 164] |
συγγράμματα
παντοδαπά.
Δηλώσεις
γὰρ
οὕτω
|
τὴν |
φύσιν
ἐπὶ
τί
μάλισθ´
ὥρμηκε. |
[4, 140] |
ἀίκλου·
(παρὰ
γὰρ
τοῦτο
οἶμαι
|
τὴν |
φωνὴν
πεποιῆσθαι.
Καί
ἐστιν
ἡ |
[4, 161] |
τοῦ
πρόσθε,
μεστὴν
δ´
ἔνδοθεν
|
τὴν |
χεῖρα,
καθάπερ
αἱ
γυναῖκες,
κατέφαγε |
[4, 151] |
εἴα
χαίρειν,
λαβὼν
δ´
εἰς
|
τὴν |
χεῖρα
ὅσον
τριχοίνικον
ἄρτον
καὶ |
[4, 146] |
δὲ
τὴν
ὀσφὺν
ἄκραν
καὶ
|
τὴν |
χολήν,
ὅτι
ἔστ´
ἄβρωτα
τοῖς |
[4, 156] |
(οὗ
φασι
μὴ
φανέντος
οἱ
|
τὴν |
χρηστὴν
ταύτην
φιλοσοφίαν
εὑρόντες
νόμιμον |
[4, 139] |
ἀρχαικὴν
ὑπὸ
τὸν
αὐλὸν
καὶ
|
τὴν |
ᾠδὴν
ποιοῦνται.
(Τῶν
δὲ
παρθένων |
[4, 156] |
Κυζικηνῷ
δείπνου·
(προπιὼν
δ´
ὑσώπου
|
τὴν |
ὤραν
ἐπάναγε
ἐπὶ
τὴν
ἑστίασιν. |