Livre, pages |
[4, 163] |
τοῦ
θαλαττίου
ἱστορῶν
γράφει
καὶ
|
ταῦτα· |
Ἀλλ´
οὐ
πολλοὶ
ἴσασι
βροτῶν |
[4, 168] |
τῶν
ἐν
Ἅιδου
εἰπὼν
εἰς
|
ταῦτα |
ἀνηλωκέναι,
ἀφείθη.
(Οἱ
δὲ
μὴ |
[4, 128] |
πολλὰ
καὶ
ποικίλα,
καὶ
μετὰ
|
ταῦτα |
ἀργυροῦς
πίναξ
ἕτερος,
ἐφ´
ᾧ |
[4, 161] |
εἷς
ἑκατέρῳ,
ποτήριον
ὕδατος·
τοσαῦτα
|
ταῦτα. |
{Β.
Δεσμωτηρίου
λέγεις
δίαιταν·
πάντες |
[4, 161] |
καὶ
στέμφυλα
(καὶ
τυρὸς
ἔσται·
|
ταῦτα |
γὰρ
θύειν
νόμος
τοῖς
Πυθαγορείοις. |
[4, 173] |
ἐμαγείρευον
αὐτὰ
καὶ
ἐκαρύκκευον.
Εἰς
|
ταῦτα |
δὲ
ἀποβλέπων
καὶ
Ἀριστοφάνης
ἔφη· |
[4, 140] |
μὲν
εὐπόρους
ζημιοῖ
εἰς
ἐπάικλα·
|
ταῦτα |
δέ
ἐστιν
μετὰ
δεῖπνον
τραγήματα· |
[4, 148] |
τὸν
Ἀντώνιον
ἐν
Ἀθήναις
μετὰ
|
ταῦτα |
διατρίψαντα
περίοπτον
ὑπὲρ
τὸ
θέατρον |
[4, 148] |
πρῶτα
μικρά,
καὶ
πάλιν
καὶ
|
ταῦτα |
ἐδωρήσατο.
Τῶν
δ´
ἡγεμόνων
ἐφ´ |
[4, 151] |
αὐτοῦ
τὸ
κέρας.
Μετὰ
δὲ
|
ταῦτα |
εἰσῆλθον
κέρασί
τε
οἵοις
σημαίνουσιν |
[4, 168] |
πατρῷα
εἰς
ἀσωτίαν
καὶ
μετὰ
|
ταῦτα |
ἐκολάκευε
τὸν
ἐπὶ
τῆς
Μουνιχίας· |
[4, 167] |
τῶν
ἰδίων
μου
προσόδων
εἰς
|
ταῦτα |
ἐκποιουσῶν,
οὐ
καθάπερ
ὑμῶν
ἔνιοι |
[4, 149] |
καὶ
ἅλες
προσφαγεῖν.
(Καθαγισάντων
δὲ
|
ταῦτα |
ἐν
κεραμέᾳ
κοτταβίδι
πιεῖν
ἑκάστῳ |
[4, 130] |
τῶν
πεμμάτων
θήκαις.
Μετὰ
δὲ
|
ταῦτα |
ἐξαναστάντες
ἀπηλλαττόμεθα
νήφοντες
νὴ
τοὺς |
[4, 148] |
καὶ
οὕτως
ἐσκευασμένος
ἐδίκαζεν.
(Εἰς
|
ταῦτα |
ἔστιν
ἀποβλέποντας
τὰ
ὑπὲρ
ἡμᾶς |
[4, 129] |
πᾶσι
προὔπιεν,
ἑξῆς
γράφει
καὶ
|
ταῦτα· |
(ἤδη
δὲ
ἡμῶν
ἡδέως
ἀπηλλοτριωμένων |
[4, 146] |
δεῖπνον
τάλαντα
τετρακόσια.
Γίνεται
δὲ
|
ταῦτα |
Ἰταλικοῦ
(νομίσματος
ἐν
μυριάσι
διακοσίαις |
[4, 152] |
ἀνθράκων
ἢ
ὀβελίσκων.
~(Προσφέρονται
δὲ
|
ταῦτα |
καθαρείως
μέν,
λεοντωδῶς
δέ,
ταῖς |
[4, 149] |
εὐχὰς
καταλέγοντος
συσπένδοντες.
Μετὰ
δὲ
|
ταῦτα |
κατακλιθέντες
λαμβάνουσιν
ἕκαστος
οἴνου
κοτύλας |
[4, 149] |
τι
βρώσιμον
ἔξεστι,
μόνα
δὲ
|
ταῦτα |
καταναλίσκουσι,
τὰ
ὑπολειπόμενα
τοῖς
οἰκέταις |
[4, 145] |
δίδωσιν
ἑκάστῳ
τῶν
οἰκετῶν,
καὶ
|
ταῦτα |
λαβὼν
τὴν
καθ´
ἡμέραν
ἔχει |
[4, 143] |
περὶ
τῶν
κοινῶν,
εἶτα
μετὰ
|
ταῦτα |
μέμνηνται
τῶν
κατὰ
πόλεμον
πράξεων |
[4, 146] |
χρυσᾶ
καὶ
κρατῆρας
παρετίθεντο,
καὶ
|
ταῦτα |
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
εἰ
δὲ |
[4, 159] |
νομοθετεῖ
ἀστραγάλους.
Καλῶς
γὰρ
καὶ
|
ταῦτα |
ὁ
Εὐριπίδης
εἴρηκε·
Μὴ
πλοῦτον |
[4, 160] |
ὁ
Τίμων
τὸν
κόγχον.
(Πρὸς
|
ταῦτα |
ὁ
καλὸς
ἡμῶν
ἑστιάτωρ
Λαρήνσιος |
[4, 140] |
κρέας.
Ἀλλ´
ἐπάικλα
μὲν
λέγεται
|
ταῦτα, |
ὄντα
οἷον
ἐπιχορηγήματα
τοῦ
συντεταγμένου |
[4, 136] |
ἔκλαιον,
ὅτ´
αὔριον
οὐκ
ἔτι
|
ταῦτα |
ὄψομαι,
ἀλλά
με
τυρῷ
δεῖ |
[4, 153] |
διέτριψεν
ἀγόμενος
βασιλικῶς,
γράφει
καὶ
|
ταῦτα· |
Παρὰ
Πάρθοις
ἐν
τοῖς
δείπνοις |
[4, 147] |
καὶ
σηπιοπουλυποδείων
Ἀπαλοπλοκάμων.
Θερμὸς
μετὰ
|
ταῦτα |
παρῆλθεν
ἰσοτράπεζος
ὅλος
μνηστης
συνόδων |
[4, 129] |
αὐτοῖς
πίναξιν
ἐδόθη.
Μετὰ
δὲ
|
ταῦτα |
πιόντες
ἐλάβομεν
ἕκαστος
ἔριφον
ζέοντα |
[4, 131] |
Θρᾳκῶν
βασιλέως
θυγατέρα,
φησί·
(Κἂν
|
ταῦτα |
ποιῆθ´,
ὥσπερ
φράζω,
λαμπροῖς
δείπνοις |
[4, 141] |
ὀξέως
ἤδη
δεδειπνηκόσιν
ὕστερα
περιφέρεται
|
ταῦτα |
τὰ
ἐπάικλα
καλούμενα.
Συμφέρει
δ´ |
[4, 162] |
ὁ
Σωφρονίσκου
φιλόσοφος,
ὃς
περὶ
|
ταῦτα |
τὴν
διάνοιαν
ἀεὶ
στρέφων
πιστευθείς, |
[4, 128] |
ἦν.
(Ἐπεδώκαμεν
οὖν,
φησί,
καὶ
|
ταῦτα |
τοῖς
δούλοις
καὶ
ὡς
ἄδην |
[4, 141] |
τινας
ἢ
δώδεκα,
παρὰ
δὲ
|
ταῦτα |
τυροῦ
σταθμόν
τινα
καὶ
σύκων, |
[4, 133] |
δριμεῖα
περιοισθήσεται·
τῶν
πρεσβυτέρων
γὰρ
|
ταῦτα |
τῶν
ἡδυσμάτων
ἀναστομοῖ
τάχιστα
τᾀσθητήρια, |
[4, 130] |
ἀνδράποδ´
ὠνήσασθαι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ'
(Εἰς
|
ταῦτα, |
ὦ
ἑταῖρε
Τιμόκρατες,
ἀποβλέπων
τίνι |
[4, 130] |
κατέρρηξεν
ἡμῶν
γέλωτας·
καὶ
μετὰ
|
ταῦτα |
ὠρχεῖτο
μετὰ
τῆς
γυναικὸς
ἔτη |