HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IV

Liste des contextes (ordre alphabétique)


μ  =  411 formes différentes pour 898 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, pages
[4, 158]   δ´ ἐγίνεθ´, εἰ φακῆν ἕψειν  μ´   ἐδίδασκε τῶν ἐπιχωρίων τις εἷς.
[4, 172]   τραπέζας μέλλομεν ποιεῖν, τρίτον ἤδη  μ´   ἐρωτᾷς. Χοιρίδιον ἓν θύομεν, ὀκτὼ
[4, 170]   ἐπὶ τοῦτ´ ἀπέστειλ´ ἐξ ἀγροῦ  μ´   δεσπότης. Ἐκάλουν δὲ τραπεζοποιὸν
[4, 131]   Τῶν ἀλαζονευμάτων. {ΠΡ. Καὶ ναὶ  μὰ   Δί´ ὄρνιν τριπλάσιον Κλεωνύμου παρέθηκεν
[4, 175]   Οὐκ οἶδας, ἐμβρόντητε σύ; {Β.  Μὰ   Δία. {Α. Τί φής; Οὐκ
[4, 144]   τῶν μετρίως διαιτωμένων. Ἀλλὰ ναὶ  μὰ   Δία, ἔφη Σιμωνίδης, ὅσον
[4, 147]   τίν, σαφ´ οἶδα. Εσταδα ναὶ  μὰ   θεοὺς ὑπερμέγεθες τέμαχος θύννου μόλεν
[4, 159]   φακοί. {Α. Μή μοι φακούς,  μὰ   τὸν Δί´· οὐ γὰρ ἥδομαι.
[4, 182]   ὡς Ἀναξανδρίδης ἐν Ὁπλομάχῳ φησί·  Μαγάδι   λαλήσω μικρὸν ἅμα σοι καὶ
[4, 182]   καλεῖ φοίνικας καὶ πηκτίδας καὶ  μαγάδιδας   σαμβύκας τε καὶ τρίγωνα καὶ
[4, 182]   καὶ Ἀνακρέων μνημονεύουσι, καὶ τὴν  μάγαδιν   καὶ τὰ τρίγωνα καὶ τὰς
[4, 151]   ὠμοβοείαις ῥυθμούς τε καὶ οἱονεὶ  μάγαδιν   σαλπίζοντες. (Ποσειδώνιος δὲ ἀπὸ
[4, 182]   βʹ περὶ Δωρίδος. δὲ  μάγαδις   καλούμενος αὐλὸς καὶ παλαιομάγαδις
[4, 182]   ἀνατρηθῆναι. Οἶδα δὲ ὅτι καὶ  μάγαδις   ὄργανόν ἐστιν ἐντατὸν καθάπερ καὶ
[4, 172]   καὶ οἷς μὴ δεῖ φησιν·  Μάγειρ´,   ἀηδής μοι δοκεῖς εἶναι σφόδρα.
[4, 131]   διαπαίζων τὰ Ἀττικὰ δεῖπνά φησι·  Μάγειρ´,   θύων ἐστὶ δειπνίζων τ´
[4, 169]   ξυναντᾷ τις, λαλῆσαι μηδὲ ἕν.  (ΜΑΓΕΙΡΙΚΑ   δὲ ΣΚΕΥΗ καταριθμεῖται Ἀνάξιππος ἐν
[4, 164]   κληθέντες; ὡς εἰς ἀσώτιον  μαγειρικὰ   σκεύη καταλέγειν μαθησόμενοι; ὡς
[4, 165]   δ´ ἐστίν, ἄνδρες φίλοι, τὰ  μαγειρικὰ   σκεύη; Τούτων γὰρ ἐμνημονεύσατ´ ἐν
[4, 173]   θοίναις. Ἐλεὸς δ´ ἐστὶν  μαγειρικὴ   τράπεζα. Ὅμηρος· Αὐτὰρ ἐπεί ῥ´
[4, 172]   δ´ αὐλητρίδες ἔχουσι μισθὸν καὶ  μάγειροι   δώδεκα καὶ δημιουργοὶ μέλιτος αἰτοῦσαι
[4, 134]   εὖ εἰδὼς δειπνοσυνάων. Τῷ δὲ  μάγειροι   μὲν φόρεον πλῆσάν τε τραπέζας,
[4, 141]   λαγῴ, ἄρνες, ἔριφοι. δὲ  μάγειροι   σημαίνουσι τοὺς ἀεί τι κομίζοντας
[4, 164]   κέραμος μισθώσιμος τοῖς  μαγείροις,   εὐθὺς ἐξ ἑωθινοῦ ἕστηκεν ἐλθών·
[4, 150]   ἐπίτρεψον τοῖς ἐμοῖς ποτε γενομένοις  μαγείροις   παρασκευάσαι σοι Αἰγύπτιον δεῖπνον. Καὶ
[4, 132]   τοῦτ´ ἐστὶ πρὸς σὲ τὸν  μάγειρον;   {Α. Τῆς τέχνης ἡγεμονία τίς
[4, 170]   Ἐν δὲ Παννυχίδι Ἐρίθοις·  μάγειρον   δὲ ποιεῖ λέγοντα· Κύκλῳ δεήσει
[4, 149]   τὴν δὲ τῶν περὶ τὸν  μάγειρον   σκευῶν χορηγός. Τὸ δὲ
[4, 132]   δείπνου. (Δίφιλος δ´ ἐν Ἀπολειπούσῃ  μάγειρόν   τινα παράγων ποιεῖ τάδε λέγοντα·
[4, 149]   τῶν χορῶν (τρία πρόβατα καὶ  μάγειρον   ὑδριαφόρον τε καὶ τραπέζας καὶ
[4, 172]   γὰρ τἀναντία νῦν ἐστιν·  μάγειρος   γὰρ ἐγχύτους ποιεῖ, πλακοῦντας ὀπτᾷ,
[4, 136]   ἱερῆς, μάλα πίονας· ἃς  μάγειρος   θῆκε φέρων, ἵν´ Ἀθηναίων κατέκειντο
[4, 130]   ἄρνας· τὸ τελευταῖον δ´  μάγειρος   ὅλον τέρας ὀπτήσας μεγάλῳ βασιλεῖ
[4, 169]   ἔλαιον, τρυβλίον. Φιλέταιρος Οἰνοπίωνι·  μάγειρος   οὗτος Πατανίων προσελθέτω. Καὶ πάλιν·
[4, 135]   κάταντα κατὰ στέγος ἦλθ´  μάγειρος,   σείων ὀψοφόρους πίνακας κατὰ δεξιὸν
[4, 136]   ἦν, μεγάλη, σπάρος· οὓς  μάγειρος   σίζοντας παρέθηκε φέρων, κνίσωσε δὲ
[4, 165]   ἴδῃ μισθούμενον (εἰς ἑστίασιν, τοῦ  μαγείρου   πυθόμενος τὸν ἑστιῶντα, τῆς θύρας
[4, 137]   δεῖπνά φησιν· Ἔγωγε δύο λαβεῖν  μαγείρους   βούλομαι (οὓς ἂν σοφωτάτους δύνωμ´
[4, 172]   Μένανδρος Ψευδηρακλεῖ· καταμεμφόμενος δὲ τοὺς  μαγείρους   ὡς ἐπιχειροῦντας καὶ οἷς μὴ
[4, 132]   {Β. Τίνος; Ποδαποῦ; Διαφέρει τῷ  μαγείρῳ   τοῦτο γάρ. Οἷον τὰ νησιωτικὰ
[4, 172]   τῶν δημιουργῶν, ὀψαρτυτικῆς δὲ τῶν  μαγείρων,   Ἀντιφάνης διεσάφησεν ἐν Χρυσίδι οὕτως·
[4, 170]   πενίας ἅπαντ´ ἐπήσθιεν. (Τῶν δὲ  ΜΑΓΕΙΡΩΝ   διάφοροί τινες ἦσαν οἱ καλούμενοι
[4, 172]   Ἀπολλόδωρος Ἀθηναῖος εἴρηκεν ὅτι  μαγείρων   καὶ τραπεζοποιῶν παρείχοντο χρείας τοῖς
[4, 173]   αὐτοῖς ἀπὸ τῶν πράξεων ὀνόματα  (Μαγίδες   καὶ Γογγύλοι, ἐπειδὴ τὰς μάζας,
[4, 173]   παραγιγνομένοις τῶν ξένων, λέγων οὕτως·  (Μάγνητες   οἱ ἐπὶ τῷ Μαιάνδρῳ ποταμῷ
[4, 173]   Θεόφραστος ἐν τοῖς ὑπομνήμασι περὶ  Μαγνήτων   λέγων τῶν ἐπὶ τοῦ Μαιάνδρου
[4, 169]   ἐπιζητῶ γὰρ καὶ ὅπερ  Μάγνος   εἴρηκε τὸ ἐπεσθίειν καὶ τὸ
[4, 165]   οὗτος, καθάπερ καὶ καλὸς  Μάγνος,   καὶ ὑπερορίους ἀποδημίας ποιεῖσθαι τῆς
[4, 160]   Ἑξῆς ἁρπάσας τὸν λόγον  Μάγνος   μὲν πάντα ἄριστος, ἔφη,
[4, 164]   εὖ τοῦτ´ ἴσθι. (Ταῦτα τοῦ  Μάγνου   ἑξῆς καταδραμόντος ἀποβλέψας Κύνουλκος
[4, 160]   οὕτως· Οὔτε μοι Τεΐη  μᾶζ´   ἁνδάνει οὔτε καρύκκη Λυδῶν,
[4, 140]   ἐστὶν δ´ κοπὶς δεῖπνον,  μᾶζα,   ἄρτος, κρέας, λάχανον ὠμόν, ζωμός,
[4, 149]   ἦν τοιοῦτο· τυρὸς καὶ φυστὴ  μᾶζα   νόμου χάριν ἐπὶ χαλκῶν κανῶν
[4, 157]   Ξενοφῶν φησιν ὡς ἡδὺ μὲν  μᾶζαν   καὶ κάρδαμα φαγεῖν πεινῶντι, ἡδὺ
[4, 141]   ἕτερον κοινωνίαν οὐδεμίαν ἔχον· (εἶτα  μᾶζαν   μὲν ὅσην ἂν ἕκαστος
[4, 137]   δὲ τοῖς ἐν πρυτανείῳ σιτουμένοις  μᾶζαν   παρέχειν κελεύει, ἄρτον δὲ ταῖς
[4, 140]   τοι μάλα ἁδύς, διαρρήδην λέγων  μάζας   ἐν ταῖς κοπίσι παρατίθεσθαι τοῦτο
[4, 149]   ζωμόν τ´ ἐγχεῖν πλείω καὶ  μάζας   (καὶ ἄρτους παραβάλλειν. Γενναῖος γὰρ
[4, 173]   τοῖς φιδιτίοις ποιούντων τε τὰς  μάζας   καὶ κεραννύντων τὸν οἶνον διακόνων.
[4, 173]   (Μαγίδες καὶ Γογγύλοι, ἐπειδὴ τὰς  μάζας,   φησὶν Ἀριστοφάνης, ἐν ταῖς θοίναις
[4, 148]   ἐν τῇ τρίτῃ τῶν Γενεαλογιῶν  μάζας   φησὶν εἶναι καὶ ὕεα κρέα.
[4, 147]   ψυχᾶς δελεασματίοισι. Πάρφερον ἐν κανέοις  μάζας   χιονόχροας, ἄλλοι δ´ Ἐπι πρῶτα
[4, 149]   τὴν ἐπωνυμίαν· ὁμοῦ δὲ τῇ  μάζῃ   καὶ τῷ τυρῷ σπλάγχνον καὶ
[4, 136]   ἀλλά με τυρῷ δεῖ καὶ  μάζῃ   ὀτρηρῇ (νηδὺς δ´ οὐχ ὑπέμεινε,
[4, 161]   οὐδέν, τῆς δὲ πλείστης τοὐβολοῦ  μάζης   μελαγχρῆ μερίδα λαμβάνων λέπει. (Ἄλεξις
[4, 149]   κανῶν τῶν παρά τισι καλουμένων  μαζονόμων,   ἀπὸ τῆς χρείας εἰληφότων τὴν
[4, 131]   ὀδμαὶ λιβάνου τε πνοαί, τερενοχρῶτες  μαζῶν   ὄψεις, ἄρτων, ἀμύλων, πουλυποδείων, χολίκων,
[4, 140]   Λυκόφρων, τὰ προφυράματα τῶν  μαζῶν,   ὡς Ἐρατοσθένης καὶ ἄρτους δὲ
[4, 160]   οὐσῶν καὶ τῶν ἐκ Τέω  μαζῶν   (ὡς καὶ τῶν ἐξ Ἐρετρίας,
[4, 149]   δείπνοις, μάλιστα δὲ τοῖς λεγομένοις  μαζῶσι   τοῦτο γὰρ ἔτι καὶ νῦν
[4, 128]   Λυγκέα, ὡς ἐκ τῶν αὐτοῦ  μαθεῖν   ἔστιν ἐπιστολῶν, πάντως αὐτῷ δηλοῦν
[4, 184]   καὶ Ἐπαμινώνδαν (τὸν Θηβαῖον αὐλεῖν  μαθεῖν   παρὰ Ὀλυμπιοδώρῳ καὶ Ὀρθαγόρᾳ. καὶ
[4, 184]   Εὐριπίδου καὶ Σοφοκλέους Ἀλκιβιάδην φησὶ  μαθεῖν   τὴν αὐλητικὴν οὐ παρὰ τοῦ
[4, 164]   εἰς ἀσώτιον μαγειρικὰ σκεύη καταλέγειν  μαθησόμενοι;   ὡς τὸν Διογένους Κεφαλίωνα
[4, 169]   Καὶ πάλιν· Πλείους Στρατονίκου τοὺς  μαθητάς   μοι δοκεῖ ἕξειν Πατανίων. Ἐν
[4, 128]   Σαμίους, Θεοφράστου δὲ τοῦ Ἐρεσίου  μαθητάς,   συνθήκας δ´ εἶχε ταύτας πρὸς
[4, 173]   Μαγνήτων λέγων τῶν ἐπὶ τοῦ  Μαιάνδρου   ποταμοῦ ὅτι Δελφῶν εἰσιν ἄποικοι
[4, 173]   οὕτως· (Μάγνητες οἱ ἐπὶ τῷ  Μαιάνδρῳ   ποταμῷ κατοικοῦντες ἱεροὶ τοῦ θεοῦ,
[4, 184]   ἱστορεῖν Σεύθην καὶ Ῥωνάκην τοὺς  Μαιδούς,   τὴν δὲ πολυκάλαμον Σιληνόν, Μαρσύαν
[4, 136]   ἀμβροσίη μοι ἔδοξεν, οἵην δαίνυνται  μάκαρες   θεοὶ αἰὲν ἐόντες. Μύραιναν δ´
[4, 136]   ἀστακὸς αὖτε λιλαίετο θωρήσσεσθαι ἐν  μακάρων   δείπνοις. Τοῖς δαιτυμόνες χέρ´ ἐφέντες
[4, 128]   ἕνεκα νῦν καὶ ψυχαγωγίας. (Ἐν  Μακεδονίᾳ,   ὡς ἔφην, τοῦ Καράνου γάμους
[4, 167]   τρόπον, οὗτοι σχεδὸν ἅπαντες εἰς  Μακεδονίαν   ἀθροισθέντες ἑταῖροι Φιλίππου προσηγορεύοντο. Εἰ
[4, 167]   βίου καὶ τῆς διαίτης τῆς  Μακεδονικῆς   ταχέως ἐκείνοις ὅμοιος ἐγίνετο. (Τὰ
[4, 130]   δείπνου σημεῖον· οὕτω γὰρ τὸ  Μακεδονικὸν   οἶσθα ἔθος ἐν ταῖς πολυανθρώποις
[4, 167]   παραπλησίως. (Δοῦρις δ´ ἐν ζʹ  Μακεδονικῶν   περὶ Πασικύπρου λέγων τοῦ ἐν
[4, 128]   δ´ Ἱππολόχου τοὺς Καράνου τοῦ  Μακεδόνος   ἐμφανίζοντος γάμους. Καὶ ἄλλαις δὲ
[4, 155]   καίτοι πρεσβύτερον ὄντα ὀρχεῖσθαι, οὐδενὸς  Μακεδόνων   ὄντα δεύτερον οὔτε κατὰ τὴν
[4, 176]   ἀγνοῶ δὲ ὅτι Ἀμερίας  Μακεδὼν   ἐν ταῖς Γλώσσαις τιτύρινόν φησι
[4, 176]   ῥαππαύλας, ὥς φησιν Ἀμερίας  Μακεδὼν   ἐν ταῖς Γλώσσαις, τοὺς τῇ
[4, 128]   ~(Ἱππόλοχος  Μακεδών,   ἑταῖρε Τιμόκρατες, τοῖς χρόνοις μὲν
[4, 133]   γὰρ ἰδ´ ἐκ ῥαφάνοιο γενέθλη  μακρή   τε στιφρή τε φαείνεται ἐν
[4, 137]   κατᾶξαι πάντα τοὺς ἱεροποιοὺς ὡς  (μακρόθεν)   οὐκ ἀστείας παρεισδύσεως γινομένης, δέοντος
[4, 137]   γινομένης, δέοντος ἀπέχεσθαι τούτων τῶν  μακρόθεν·   τὸν δ´ ἐν τῷ Λυκείῳ
[4, 164]   Σῖμος δ´ ἐστὶ τίς; {ΛΙΝ.  Μάλ´   εὐφυὴς ἄνθρωπος. Ἐπὶ τραγῳδίαν ὥρμηκε
[4, 140]   πολλαὶ κἄρτοι καὶ δωμός τοι  μάλα   ἁδύς, διαρρήδην λέγων μάζας ἐν
[4, 147]   ἐμίν τε μέλοι καὶ τίν,  μάλα   κεν κεχαροίμεθ´. Ἀλλ´ ὅθεν ἐλλίπομεν,
[4, 136]   τρισκαίδεκα νήσσας, λίμνης ἐξ ἱερῆς,  μάλα   πίονας· ἃς μάγειρος θῆκε
[4, 134]   μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροφα καὶ  μάλα   πολλά, Ξενοκλῆς ῥήτωρ ἐν
[4, 147]   δὲ παρεβάλλετο θερμὰ πολλὰ καὶ  μαλακοπτυχέων   ἄρτων. Ὁμοσύζυγα δὲ ξανθόν τ´
[4, 156]   φακῆν ἐσθ´ ἡδὺ μὴ δεδοικότα,  μαλακῶς   καθεύδειν ἄθλιον δεδοικότα. (Ἀλλ´
[4, 164]   οὕτω τὴν φύσιν ἐπὶ τί  μάλισθ´   ὥρμηκε. {ΗΡ. Τουτὶ λαμβάνω. {ΛΙΝ.
[4, 159]   πάντων καὶ ἐπὶ τῷ κόγχῳ  μάλιστα   ~Ἀπαίδευτοί ἐστε, ἔφη, ἄνδρες δαιτυμόνες,
[4, 151]   προσπεπερονημένοι ἦσαν πρὸς τοῖς κρέασι.  Μάλιστα   δ´ αἱ τράπεζαι κατὰ τοὺς
[4, 149]   δ´ ἐν ἅπασι τοῖς δείπνοις,  μάλιστα   δὲ τοῖς λεγομένοις μαζῶσι τοῦτο
[4, 145]   πολλάκις, συμπόται αὐτῷ εἰσιν ὡς  μάλιστα   δώδεκα. Καὶ ὅταν δειπνήσωσιν,
[4, 143]   φησίν· Ἡμέρην δὲ Πέρσαι ἁπασέων  μάλιστα   ἐκείνην τιμᾶν νομίζουσι τῇ ἕκαστος
[4, 141]   φιδίτιον ἀλφίτων μὲν ὡς τρία  μάλιστα   ἡμιμέδιμνα Ἀττικά, οἴνου δὲ χοεῖς
[4, 141]   μικρὸν ἔχον σταθμὸν ὡς τέταρτον  μάλιστα,   καὶ παρὰ τοῦτο ἕτερον οὐδὲν
[4, 132]   λεβίαν, ἐφ´ χαριεῖ πολὺ  μᾶλλον   μυρίνην προσεγχέας. {Β. Ἀστεῖον
[4, 144]   ψυχὴ προσίηται, τοῦτον πολὺ  μᾶλλον   ἥδονται οἱ ταῖς πολυτελεστέραις παρασκευαῖς
[4, 144]   τῶν ἱκανῶν, τοσούτῳ καὶ θᾶσσον  (μᾶλλον)   κόρος ἐμπίπτει τῆς ἐδωδῆς. (Ὥστε
[4, 132]   δ´ ὀνθυλεύσεις καὶ τὰ κεκαρυκευμένα  μᾶλλον   προσεδέξατ´. Ἀρκαδικὸς τοὐναντίον ἀθάλασσος ὢν
[4, 154]   ἀλλ´ ἐκ ῥήματος τοῦ μάχεσθαι  μᾶλλον   συγκεῖσθαι. Ὁπότε γὰρ τὸ μάχη
[4, 174]   Ἀλεξανδρεῦσι πολὺς μόναυλος ἀλγηδόνα  μᾶλλον   τοῖς ἀκούουσι παρέχων τινα
[4, 130]   τούτῳ δὲ γελωτοποιὸς εἰσῆλθε  Μανδρογένης,   ἐκείνου Στράτωνος τοῦ Ἀττικοῦ, ὥς
[4, 184]   φησὶ καὶ Θηβαίους πάντας αὐλεῖν  μανθάνειν   Ἡρακλεώτας τε τοὺς ἐν τῷ
[4, 163]   ῥηθὲν ἀπαγγεῖλαι Τῷ περὶ θηροπέπλου  μανίας   ὕβρεώς τε περιστάσιμον στοὰν ἔχοντι
[4, 154]   τούτοις καὶ ὁπλομαχίας καθέσεις ἐν  Μαντινείᾳ   πρῶτον εὑρέθησαν (Δημέου τὸ τέχνημα
[4, 154]   νομοθετῶν τῶν μονομαχούντων εὑρετὰς ἀποφαίνει  Μαντινεῖς   Δημώνακτος ἑνὸς τῶν πολιτῶν συμβουλεύσαντος,
[4, 154]   Ἤσκουν, φησί, τὰ πολεμικὰ οἱ  Μαντινεῖς   καὶ Ἀρκάδες, τήν τε στολὴν
[4, 154]   εὑρόντων ἐκείνων ἔτι καὶ νῦν  Μαντινικὴν   ἀποκαλοῦσι. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ
[4, 131]   φυστή, βολβοί, καυλοί, σίλφιον, ὄξος,  μάραθ´,   ᾠά, φακῆ, τέττιγες, ὀποί, κάρδαμα,
[4, 170]   ἔστιν ἔνδον. {Α. Ἀσταφίδα κεκομμένην,  μάραθον,   ἄνηθον, νᾶπυ, καυλόν, σίλφιον, κορίαννον
[4, 148]   καὶ σχελίδας καὶ ἔτνος· οἷσι  Μαρδόνιον   εἱστίασε μετὰ τῶν ἄλλων πεντήκοντα
[4, 138]   Παυσανίαν οὖν ἰδόντα τὴν τοῦ  Μαρδονίου   παρασκευὴν (χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ καὶ
[4, 138]   ἐνάτῃ τῶν ἱστοριῶν περὶ τῆς  Μαρδονίου   παρασκευῆς λέγων καὶ μνημονεύσας Λακωνικῶν
[4, 138]   καὶ ὀψοποιοὺς κατὰ ταὐτὰ καθὼς  Μαρδονίῳ   δεῖπνον παρασκευάσαι. Ποιησάντων δὲ τούτων
[4, 138]   Ξέρξης φεύγων ἐκ τῆς Ἑλλάδος  Μαρδονίῳ   τὴν παρασκευὴν κατέλιπε τὴν αὑτοῦ.
[4, 184]   Μαιδούς, τὴν δὲ πολυκάλαμον Σιληνόν,  Μαρσύαν   δὲ τὴν κηρόδετον. (Ταῦτα ἔχεις
[4, 184]   Τρωικοῖς σύριγγα μέν φησιν εὑρεῖν  Μαρσύαν   καὶ αὐλὸν ἐν Κελαιναῖς, τῶν
[4, 172]   ποίημα τοῦτο Στησιχόρου ἐστὶν ἱκανώτατος  μάρτυς   Σιμωνίδης ποιητής, ὃς περὶ
[4, 152]   οἶνος ἐξ Ἰταλίας καὶ τῆς  Μασσαλιητῶν   χώρας παρακομιζόμενος, ἄκρατος δ´ οὗτος·
[4, 144]   γὰρ Πέρσῃ πᾶσαν γῆν περιέρχονται  μαστεύοντες   τί ἂν ἡδέως πίοι, μυρίοι
[4, 164]   γὰρ τὸν Σοφοκλέους Κηδαλίωνά ἐστε  Μαστιγίαι,   κέντρωνες, ἀλλοτριοφάγοι. Ὅτι δ´ ὑμεῖς
[4, 153]   δείπνου ῥάβδοις καὶ ἱμᾶσιν ἀστραγαλωτοῖς  μαστιγοῦται   καὶ γενόμενος αἱμόφυρτος τὸν τιμωρησάμενον
[4, 137]   κρέας (ταριχηρὸν) εἰς τάριχος διασκευάσαντα  μαστιγωθῆναι   ὡς παρασοφιζόμενον πονηρῶς. ~(Πλάτων δ´
[4, 165]   δὲ τάδ´ ὡς ἔτυμ´, οὐδὲ  μάτην   (χαριτογλωσσεῖν ἔνι μοι. Πάλιν τε
[4, 183]   ὄργανον, ὡς παρῳδός φησι  Μάτρων   ἐν τούτοις· Οὐδ´ ἀπὸ πασσαλόφιν
[4, 134]   δὲ δεῖπνον οὐκ ἀχαρίτως διαγράφει  Μάτρων   παρῳδός, ὅπερ διὰ τὸ
[4, 141]   τῶν ἐκγόνων. Ἐστὶ δ´  ματτύα   φάτται, χῆνες, τρυγόνες, κίχλαι, κόσσυφοι,
[4, 141]   παρ´ αὐτοῖς κατ´ οἶκον ἠρτυμένη  ματτύη,   καλοῦσιν ἐπάικλον. Τῶν δὲ
[4, 140]   πλειόνων. δὲ Μόλπις καὶ  ματτύην   φησὶ προσαγορεύεσθαι τὰ ἐπάικλα. (Περὶ
[4, 173]   τῆς καλουμένης Ὑακινθίδος ἱδρῦσθαι ἥρωας  Μάττωνα   καὶ Κεράωνα ὑπὸ τῶν ἐν
[4, 170]   διακενῆς δ´ ἕστηκ´ ἐγὼ ἔχων  μάχαιραν,   προσέτι περιεζωσμένος. Κἀν Πονήρᾳ· Τῆς
[4, 173]   Δελφῶν πλείστας ἀκονῶν Φοῖβε  μαχαίρας   καὶ προδιδάσκων τοὺς σοὺς προπόλους.
[4, 152]   ἐὰν δὲ τι δυσαπόσπαστον,  μαχαιρίῳ   μικρῷ παρατέμνοντες, τοῖς κολεοῖς
[4, 153]   ὕδατι ψυχρῷ. (Διηκόνουν δὲ ἄνδρες  μαχαιροφόροι   καὶ σιωπὴ ἦν εὔτακτος. Ἐν
[4, 154]   μάχη, ἀλλ´ ἐκ ῥήματος τοῦ  μάχεσθαι   μᾶλλον συγκεῖσθαι. Ὁπότε γὰρ τὸ
[4, 154]   προπαροξύνεται· ὁπότε δὲ παροξύνεται, τὸ  μάχεσθαι   ῥῆμα περιέχει, ὡς ἐν τῷ
[4, 154]   τὸ ὄνομα οὐκ ἐκ τοῦ  μάχη,   ἀλλ´ ἐκ ῥήματος τοῦ μάχεσθαι
[4, 154]   μᾶλλον συγκεῖσθαι. Ὁπότε γὰρ τὸ  μάχη   συντιθέμενον τὸ τέλος εἰς ος>
[4, 170]   ἐπιγραφὴ Πότος· Εἰς αὔριόν  με   δεῖ λαβεῖν αὐλητρίδα. {Β. Τραπεζοποιὸν
[4, 155]   πότερον, βασιλεῦ, κακῶς ὀρχούμενόν  με   θεάσασθαι βούλει καλῶς ἀπαγγέλλοντός
[4, 170]   ποιεῖ λέγοντα· Κύκλῳ δεήσει περιτρέχειν  με   καὶ βοᾶν, ἄν του δέωμαι.
[4, 184]   καὶ λύραισι κατατέτριμμαι χρώμενος, εἶτά  με   σκάπτειν κελεύεις; Φρύνιχος Ἐφιάλτῃ· Οὐ
[4, 170]   ἄν του δέωμαι. Δεῖπνον αἰτήσεις  με   σὺ ἤδη παρελθών· οὐκ ἔχων
[4, 136]   οὐκ ἔτι ταῦτα ὄψομαι, ἀλλά  με   τυρῷ δεῖ καὶ μάζῃ ὀτρηρῇ
[4, 156]   φακῆς κατ´ ἄνδρα τρυβλίον μεστὸν  μέγα.   ~{Β. Πρώτιστον οὐκ ἀνθηρόν. {Α.
[4, 145]   Ἀράβιοι ἐστὶν δὲ τὸ ζῷον  μέγα   καὶ χῆνες καὶ ἀλεκτρυόνες. Καὶ
[4, 182]   λαλήσω μικρὸν ἅμα σοι καὶ  μέγα.   Οἱ δὲ καλούμενοι λώτινοι αὐλοὶ
[4, 175]   εἶναι μέλη γιγγραντὰ καὶ κακὸν  μέγα.   (Πόσῳ δὲ κρεῖττον, Οὐλπιανὲ
[4, 147]   δηφαρυγες, (πυριων τε στεγναι βύσται  μέγαθος   κακὰ κακκάβου γλυκυου ὀξιος ὀμφαλὸς
[4, 136]   εἰς λέχος ἡνίκ´ ἔβαινε Δρακοντιάδῃ  μεγαθύμῳ.   Σάνδαλα δ´ αὖ παρέθηκεν ἀειγενῆ
[4, 165]   ὦσιν, ἐκεῖ τούτοις οἷς ἡδυλογοῦσι  μεγάλας   ἀμυχὰς καταμύξαντες καὶ συγκύψαντες ἅπαντας
[4, 130]   αὐτὸς τῶν βαρβάρων ἐμφανίζων τὴν  μεγαλειότητά   φησιν· ~{ΠΡ. Εἶτ´ ἐξένιζε παρετίθει
[4, 137]   καθ´ ἓν ἕκαστον αὐτοῖς παρατιθέντα  μεγαλείως   δέ Εὐτράπεζοι δ´ εἰσὶν ὄντως
[4, 149]   δὲ τοῖς ἥρωσι θύωσι, βουθυσία  μεγάλη   γίνεται καὶ ἑστιῶνται πάντες μετὰ
[4, 139]   ποικίλη καὶ πανήγυρις ἀξιόλογος καὶ  μεγάλη·   (παῖδές τε γὰρ κιθαρίζουσιν ἐν
[4, 136]   τε, μόρμυρος ἄντα δ´ ἦν,  μεγάλη,   σπάρος· οὓς μάγειρος σίζοντας
[4, 132]   δὸς εὐθὺς ἀπὸ θερμοῦ τὴν  μεγάλην   αὐτοῖς σπάσαι, ἀποζέσας σίλουρον
[4, 174]   ἐοικὸς τῷ ὑδραυλικῷ οἷον κλεψύδραν  μεγάλην   λίαν. Καὶ τὸ ὑδραυλικὸν δὲ
[4, 153]   οἰνόμελι, τὰ δὲ βρώματα ἄρτοι  μεγάλοι   καὶ καπνιστὰ κρέα ἑφθὰ καὶ
[4, 151]   μεστοὶ νενεμημένων καὶ ἄρτοι ζύμητες  μεγάλοι   προσπεπερονημένοι ἦσαν πρὸς τοῖς κρέασι.
[4, 145]   βασιλέως καλούμενον ἀκούσαντι μὲν δόξει  μεγαλοπρεπὲς   εἶναι, ἐξεταζόμενον δὲ φανεῖται οἰκονομικῶς
[4, 138]   καὶ τραπέζας ἀργυρᾶς καὶ παρασκευὴν  μεγαλοπρεπῆ   δείπνου ἐκπλαγέντα τὰ προκείμενα κελεῦσαι
[4, 173]   τοὺς Δηλίους διὰ τούτων· Φοίνικα  μεγάλου   κύριον βαλλαντίου ναύκληρον ἐν τῷ
[4, 129]   χοίρου τινὸς ὀπτοῦ καὶ σφόδρα  μεγάλου,   ὃς ὕπτιος ἐπέκειτο τὴν γαστέρα
[4, 150]   δὲ λέβητας ἐπέστησε κρεῶν παντοδαπῶν  μεγάλους,   οὓς πρὸ ἐνιαυτοῦ καὶ πρὸ
[4, 130]   μάγειρος ὅλον τέρας ὀπτήσας  μεγάλῳ   βασιλεῖ θερμὴν παρέθηκε κάμηλον.
[4, 163]   αἰσχίστως κειραμένη πλοκάμους, θυμὸν ἄχει  μεγάλῳ   βεβολημένα, εἴπερ ἅπασιν (ἁ κακόφρων
[4, 145]   καὶ βασιλεύς, ἐν τῷ  μεγάλῳ   (οἴκῳ) Ὅταν δὲ βασιλεὺς πότον
[4, 155]   Ἀντιόχῳ, φησί, τῷ βασιλεῖ τῷ  μεγάλῳ   προσαγορευθέντι ἐν τῷ δείπνῳ πρὸς
[4, 129]   Μενδαίων καὶ Λεσβίων, χρυσίδων πάνυ  μεγάλων   ἑκάστῳ προσενεχθεισῶν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Καὶ
[4, 133]   Ἅβρᾳ· Πίναξ πρῶτος τῶν  μεγάλων   ἡγήσεται ἔχων ἐχῖνον, ὠμοτάριχον, κάππαριν,
[4, 148]   φησιν Ἡρόδοτος ἐν τῇ ἐνάτῃ  μεγάλως   (πλούτῳ) παρεσκευάσθαι. (Ἡγοῦμαι δ´ ὅτι
[4, 174]   δευτέρου Εὐεργέτου, διαπρέψαι τέ φασι  μεγάλως.   Τουτονὶ οὖν καὶ τὴν αὑτοῦ
[4, 168]   πατρῷα, ἐπειδὴ ἀναγνοὺς αὐτοῖς τὸν  μέγαν   διάκοσμον καὶ τὰ περὶ τῶν
[4, 137]   Ὡς δὲ ἴδον ξανθόν, γλυκερόν,  μέγαν   ἔγκυκλον, ἄνδρες, Δήμητρος παῖδ´ ὀπτὸν
[4, 132]   τούτων παραθήσεις αὐτὸν ἐφ´ ἑαυτοῦ  μέγαν.   Ἔχεις ἐχίνους; {Β. Ἕτερος ἔσται
[4, 132]   (ὥσπερ ξενική· παρέθηκε πίνακα γὰρ  μέγαν   ἔχοντα μικροὺς πέντε πινακίσκους ἄνω·
[4, 158]   (Οὐκ ἂν δυναίμην εἰσορῶν χαλκήλατον  μέγαν   κολοσσὸν φάκινον ἄρτον ἐσθίειν. Ἐπεὶ
[4, 183]   τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἁρματίῳ· (Σκινδαψὸν λυρόεντα  μέγαν   χείρεσσι τινάσσων, οἰσύινον προμάλοιο τετυγμένον
[4, 156]   ἕνα δὲ κύνουλκον Καρνεῖον τὸν  Μεγαρικόν.   Τοῦ δείπνου δὲ χρονίζοντος λόγος
[4, 146]   καὶ Πέρσαις δωρέεται. (Ὁ δὲ  μέγας   Ἀλέξανδρος δειπνῶν ἑκάστοτε μετὰ τῶν
[4, 169]   τάδε εἴρηκεν· Ἄλλος ἐπὶ τούτῳ  μέγας   ἥξει τις ἰσοτράπεζος εὐγενής {Β.
[4, 153]   Τὸ δὲ δεῖπνον ἦν ἄρτος  μέγας   καὶ κρέας, τὸ δὲ ποτὸν
[4, 128]   ἕτερος, ἐφ´ πάλιν ἄρτος  μέγας   καὶ χῆνες καὶ λαγωοὶ καὶ
[4, 182]   (καὶ τὸν ἐλάσσονα) ταχέως  μέγας   καταπίνει. Εἰσὶν δ´ οἱ αὐτοὶ
[4, 135]   Κυανόχρως δ´ ἀμίας ἐπὶ τοῖς  μέγας,   ὅς τε θαλάσσης πάσης βένθεα
[4, 134]   πλῆσάν τε τραπέζας, οἷς ἐπιτετράφαται  μέγας   οὐρανὸς ὀπτανιάων ἠμὲν ἐπισπεῦσαι δείπνου
[4, 160]   Τίμωνα εἶναί Μοι καλός τε  μέγας   τε, οὐκ ἐπιστάμενος ὅτι κόγχος
[4, 157]   εἰς τὸ μέσον ἐπεχόρευσε σαπέρδης  μέγας   ὑπό τι δυσώδης οὗτος ηρος
[4, 153]   οὗ ἂν αὐξηθῶσι γυμνὰς διακονεῖσθαι.  (Μεγασθένης   δ´ ἐν τῇ δευτέρᾳ τῶν
[4, 142]   πάλιν αὐτοῖς στρωμναί τε τοῖς  μεγέθεσιν   οὕτως ἐξησκημέναι πολυτελῶς καὶ τῇ
[4, 174]   Ξενοφῶν, ἐχρῶντο αὐλοῖς σπιθαμιαίοις τὸ  μέγεθος,   ὀξὺ καὶ γοερὸν φθεγγομένοις. Τούτοις
[4, 129]   ὀλίγον περίχρυσος, ὅσος (ὥστε) δέξασθαι  μέγεθος   χοίρου τινὸς ὀπτοῦ καὶ σφόδρα
[4, 145]   γὰρ τῶν πόλεων κατὰ τὸ  μέγεθος   ὥσπερ φόρος καὶ τὸ
[4, 156]   μετὰ μέθης οὐκ ἂν τὴν  μεγίστην   δίκην εὐθὺς ἐπιθείη καὶ οὐδ´
[4, 184]   τοῦ τυχόντος, ἀλλὰ Προνόμου τοῦ  μεγίστην   ἐσχηκότος δόξαν. Ἀριστόξενος δὲ καὶ
[4, 147]   φιλότας, ἀλλ´ ἀλλοπλατεῖς τὸ  μέγιστον   πάντ´ ἔπαθεν λιπαροντεσ εγχελεατινες ἄριστον
[4, 146]   Μένανδρος δ´ ἐν Μέθῃ τοῦ  μεγίστου   δείπνου δαπάνημα τάλαντον τίθησι λέγων
[4, 134]   δὴ καλλίστους ἄρτους ἴδον ἠδὲ  μεγίστους,   λευκοτέρους χιόνος, ἔσθειν δ´ ἀμύλοισιν
[4, 148]   οἴνου τρεῖς χόας καὶ ἀλφίτων  μέδιμνον   καὶ τυροῦ πεντάμνουν καὶ τἄλλα
[4, 129]   τοῖς Χύτροις τοῖς Ἀθήνησι λειτουργήσαντες.  Μεθ´   οὓς εἰσῆλθον ἰθύφαλλοι καὶ σκληροπαῖκται
[4, 130]   ἑκατὸν ἐμμελῶς ᾀδόντων γαμικὸν ὕμνον,  μεθ´   οὓς ὀγχηστρίδες διεσκευασμέναι τρόπον Νηρηίδων,
[4, 147]   τρίκλινα διαστρώσασα ἐκάλεσε τὸν Ἀντώνιον  μεθ´   ὧν ἐβούλετο Κλεοπάτρα. ~(Τοῦ
[4, 159]   ἡμῖν γε ποίησον δοθῆναι ἄρτον,  μεθ´   ὧν μηδὲν τῶν πολυτελῶν, ἀλλὰ
[4, 143]   Λακεδαίμονι γέγονας· ἐκείνων τῶν νόμων  μεθεκτέον   ἐστίν. Βάδιζ´ ἐπὶ δεῖπνον εἰς
[4, 146]   ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' Μένανδρος δ´ ἐν  Μέθῃ   τοῦ μεγίστου δείπνου δαπάνημα τάλαντον
[4, 153]   ὅτε καὶ κορεσθέντες δείπνου καὶ  μέθης   εἰσεκάλουν τοὺς μονομάχους. Καὶ
[4, 130]   παρειμένοι καὶ καρηβαροῦντες ὑπὸ τῆς  μέθης   ὁπότε τι τῶν ἀγομένων θεασαίμεθα
[4, 156]   ἂν ἀπαντῶν κωμάζοντί τινι μετὰ  μέθης   οὐκ ἂν τὴν μεγίστην δίκην
[4, 156]   τὸν θεόν, ἐξ οὗ τὸ  μεθύειν   πᾶσιν ἡμῖν γίνεται, (ἦ μὴν
[4, 131]   καὶ γευόμενον τῶν κρατήρων πρότερον  μεθύειν   τῶν πινόντων. Αὐλεῖν δ´ αὐτοῖς
[4, 166]   οὑτοσὶ Βαλλίων προσέρχετ´ ἐπικαλούμενος,  μεθύουσά   τ´ ἐξόπισθεν σοφωτάτη Ἀποτυμπανισχὰς
[4, 156]   πόλιν ἐθεασάμην περὶ τὰ Διονύσια  μεθύουσαν.   Ἐν Λακεδαίμονι οὐκ ἔστ´ οὐδὲν
[4, 155]   ἱστοριῶν ιζʹ Πολυσπέρχοντά φησιν εἰ  μεθυσθείη   καίτοι πρεσβύτερον ὄντα ὀρχεῖσθαι, οὐδενὸς
[4, 148]   τῶν φίλων ἐξ ἑωθινοῦ κατακλινόμενον  μεθύσκεσθαι,   λειτουργούντων αὐτῷ τῶν ἐξ Ἰταλίας
[4, 144]   Ταῦτα μέν νυν οὕτω φυλάσσεται.  Μεθυσκόμενοι   δὲ εἰώθασι βουλεύεσθαι τὰ σπουδαιότατα
[4, 144]   Τὰ δ´ ἂν νήφοντες προβουλεύσωνται,  μεθυσκόμενοι   ἐπιδιαγινώσκουσι. (Περὶ δὲ τῆς τρυφῆς
[4, 163]   κακοῖς. Ἐγὼ δὲ τὰς προσόδους  μεθύων   καλὰς ποῶ. Ἔπειθ´ ἕωθεν περιάγεις
[4, 159]   ἦν, φρόνημα δὲ οὐδέν τι  μεῖζον   εἶχεν πένης ἀνήρ, ψέγων
[4, 157]   ἑκὼν αὐτοὺς λύσῃ, πλείοσι καὶ  μείζοσιν   ἐμπεσοῦνται τότε λύμαις. Διὸ πάντας
[4, 131]   τοὺς δὲ λέβητας χαλκοῦς εἶναι  μείζους   λάκκων δωδεκακλίνων· αὐτὸν δὲ Κότυν
[4, 144]   καὶ τῷ χρόνῳ τῆς ἡδονῆς  μειονεκτεῖ   παρατιθέμενος πολλὰ τῶν μετρίως
[4, 144]   πρῶτον τῇ εὐφροσύνῃ τῆς ἐλπίδος  μειονεκτοῦσι   τῶν ἰδιωτῶν. Ἔπειτα, ἔφη, ἐκεῖνο
[4, 162]   λοπαδαρπαγίδαι, εἱματανωπερίβαλλοι, ἀνηλιποκαιβλεπέλαιοι, νυκτιλαθραιοφάγοι, νυκτιπαταιπλάγιοι,  μειρακιεξαπάται   καὶ συλλαβοπευσιλαληταί, (δοξοματαιόσοφοι, ζηταρετησιάδαι. (Ἀρχέστρατός
[4, 161]   τῆς δὲ πλείστης τοὐβολοῦ μάζης  μελαγχρῆ   μερίδα λαμβάνων λέπει. (Ἄλεξις δ´
[4, 135]   ὦμον. (Τῷ δ´ ἅμα τεσσαράκοντα  μέλαιναι   χύτραι ἕποντο, αὐτὰρ ἀπ´ Εὐβοίας
[4, 135]   ἰχθὺς οὖσα τὸ λευκὸν καὶ  μέλαν   οἶδε. Καὶ Τιτυὸν ἔιδον, λίμνης
[4, 161]   πρὸς ἑτέρους. Ἆρ´ οἶσθ´ ὅτι  Μελανιππίδης   ἑταῖρός ἐστι καὶ Φάων καὶ
[4, 135]   τ´ ἀνθεσίχρως καὶ δημοτικὸς  μελάνουρος,   ὃς καὶ θνητὸς ἐὼν ἕπετ´
[4, 136]   ἀδέεσσι· δάμνα μιν ζωμός τε  μέλας   ἀκροκώλιά θ´ ἑφθά. Παῖς δέ
[4, 172]   γὰρ Ἀμφιάραος, ἄκοντι δὲ νίκασεν  Μελέαγρος.   ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ' (Οὐκ ἀγνοῶν δὲ
[4, 157]   καθάπερ πρόγονος ὑμῶν  Μελέαγρος   Γαδαρεὺς ἐν ταῖς Χάρισιν
[4, 172]   ποιητής, ὃς περὶ τοῦ  Μελεάγρου   τὸν λόγον ποιούμενός φησιν· Ὡς
[4, 155]   οὔτ´ ἐν ἄστεσιν ὅσων Σπαρτιάταις  μέλει   συμπόσια οὐδ´ ὁπόσα τούτοις ξυνεπόμενα
[4, 175]   Φιλευριπίδῃ· Οὕτω γὰρ ἐπὶ τοῖς  μέλεσι   τοῖς Εὐριπίδου ἄμφω νοσοῦσιν, ὥστε
[4, 182]   ἐν ταῖς ᾠδαῖς τε καὶ  μέλεσιν.   Οὔ μοι, ἔφη, φαίνεται. ~(Τριγώνων
[4, 175]   ὥστε τἄλλ´ αὐτοῖς δοκεῖν εἶναι  μέλη   γιγγραντὰ καὶ κακὸν μέγα. (Πόσῳ
[4, 152]   ταῖς χερσὶν ἀμφοτέραις αἴροντες ὅλα  μέλη   καὶ ἀποδάκνοντες, ἐὰν δὲ
[4, 175]   οὕτως· Οἴχωκε γὰρ κροτητὰ πηκτίδων  μέλη,   λύρᾳ μοναύλοις τε χειμωντεως ναος
[4, 164]   καὶ ἡδυλογίας κολάβρους ἀναγινώσκει καὶ  μέλη   πάραυλα κἀκρότητα κύμβαλα. (Καὶ μετὰ
[4, 153]   τῇ τριακοστῇ, ἄριστον προσφέρονται κρέα  μεληδὸν   ὠπτημένα καὶ ἐπιπίνουσι γάλα καὶ
[4, 147]   Ὁμοσύζυγα δὲ ξανθόν τ´ ἐπεισῆλθεν  μέλι   καὶ γάλα σύμπακτον, τό κε
[4, 146]   ψαλτρίας ταύτας Θάσιον, ἐγχέλεις, τυρόν,  μέλι·   μικροῦ τάλαντον γίγνεται τὸ κατὰ
[4, 172]   σὺ εἴωθας εἰς ταὐτὸν καρυκεύειν  μέλι,   σεμίδαλιν, ᾠά· πάντα γὰρ τἀναντία
[4, 172]   ἐγκρίδας ἄλλα τε πέμματα καὶ  μέλι   χλωρόν. Ὅτι δὲ τὸ ποίημα
[4, 150]   νόμῳ γέγραπται, ἀπείρηται ᾠὰ καὶ  μελίπηκτα   δίδοσθαι. (Τίς δὲ τούτων
[4, 172]   καὶ στεφανωσάμενος πάλιν δειπνεῖ τὰ  μελίπηκτα   ταῖς κίχλαις. Ὅτι δὲ ἐκεχώριστο
[4, 157]   οὖν ἐπιρραγέντος παρῆν θεατροτορύνη  Μέλισσα   καὶ κυνάμυια Νίκιον· αὗται
[4, 172]   καὶ μάγειροι δώδεκα καὶ δημιουργοὶ  μέλιτος   αἰτοῦσαι σκάφας. Μένανδρος Δημιουργῷ· Τί
[4, 152]   τοῖς ὑποδεεστέροις ζύθος πύρινον μετὰ  μέλιτος   ἐσκευασμένον, παρὰ δὲ τοῖς πολλοῖς
[4, 131]   ἀθάρης, κυάμων, λαθύρων, ὤχρων, δολίχων,  μέλιτος,   τυροῦ, χορίων, πυῶν, καρύων, χόνδρου,
[4, 167]   κτίζειν Συρακούσας τῷ ἑαυτοῦ συσσίτῳ  μελιτούττης   ἀπέδοτο τὸν κλῆρον ὃν ἐν
[4, 136]   τρισκαίδεκα μῆνας. Αὐτὰρ ἐπεὶ δόρποιο  μελίφρονος   ἐξ ἔρον ἕντο, χεῖρας νιψαμένοισιν
[4, 166]   συνουσίας καὶ τὰς ἡδονὰς οὐ  μέλλειν,   ἀλλ´ ἤδη βιῶναι. ~(Περὶ δὲ
[4, 150]   πρὸ ἐνιαυτοῦ καὶ πρὸ τοῦ  μέλλειν   μεταπεμψάμενος τεχνίτας ἐξ ἄλλων πόλεων
[4, 172]   δοκεῖς εἶναι σφόδρα. Πόσας τραπέζας  μέλλομεν   ποιεῖν, τρίτον ἤδη μ´ ἐρωτᾷς.
[4, 150]   πόλεων δέξασθαι καὶ τῶν κωμῶν  μέλλον   ἐπιρρεῖν πλῆθος. Ἐνταῦθα δὲ λέβητας
[4, 155]   τὸν Φιλίππου (τῶν φίλων τὸ  μέλλον   παρατεθήσεσθαι τῶν τραγημάτων περιεχρύσουν· ὅτε
[4, 141]   ἱκανῶν παρασκευάζειν περιττὸν εἶναι, μὴ  μέλλοντά   γε προσφέρεσθαι. Μόλπις δέ φησι·
[4, 137]   σοφωτάτους δύνωμ´ ἐν τῇ πόλει.  Μέλλοντα   δειπνίζειν γὰρ ἄνδρα Θετταλὸν οὐκ
[4, 147]   Διανεκέως ἐπαμυν εἴπερ ἐμίν τε  μέλοι   καὶ τίν, μάλα κεν κεχαροίμεθ´.
[4, 184]   ἐποποιὸς ἐν τῷ περὶ  μελοποιῶν   τὴν μὲν μονοκάλαμον σύριγγα Ἑρμῆν
[4, 176]   Σώπατρος Βακχίδι· Καὶ τὸ μόναυλον  μέλος   ἤχησε. Πρωταγορίδης δ´ Κυζικηνὸς
[4, 131]   καὶ κιθαρίζειν Κηφισόδοτον τὸν Ἀχαρνῆθεν·  (μέλπειν   δ´ ᾠδαῖς τοτὲ μὲν Σπάρτην
[4, 175]   Ἐγρέτου δέ τις (τὸν ἡδονῆς  μελῳδὸν   εὐάζων χορόν. Φιλήμων ἐν Μοιχῷ·
[4, 173]   παρεῖχον ὥσπερ (ἐν) γυναιξὶ γογγύλας  μεμαγμένας.   Καλοῦνται δὲ καὶ μέχρι νῦν
[4, 158]   φακῆν ἕψειν ὃς μὴ φρονίμως  μεμάθηκεν,   Ὡς οὐκ ἄλλως δυναμένης ἑψηθῆναι
[4, 176]   ηδυσμα σημανέων. Ηὔλει δὴ Γλαύκης  μεμεθυσμένα   παίγνια Μουσέων τὸν ἐν
[4, 143]   τῶν κοινῶν, εἶτα μετὰ ταῦτα  μέμνηνται   τῶν κατὰ πόλεμον πράξεων καὶ
[4, 160]   Σώπατρος δέ, οὗ τὰ νῦν  μέμνησαι,   ἐν Νεκυίᾳ μνημονεύει οὕτως· (Ἴθακος
[4, 158]   καὶ Σώπατρος Φάκιος παρῳδὸς  μέμνηται   ἐν δράματι Βακχίδι λέγων οὕτως·
[4, 160]   ἐπὶ τῇ φακῇ μύρον, ἧς  μέμνηται   καὶ ἐμὸς προπάτωρ Οὐάρρων
[4, 156]   μή ποτε εἰς πληθώραν ἐμπεσὼν  μεμψιμοιρήσῃς.   Διὸ καὶ μεταδοῦναί σοι βούλομαι
[4, 134]   συμπόσιον εἰσελθὼν ἄφνω. Καὶ τοῖς  μὲν   ἀγενείοις ἴσως ἔπεστί τις χάρις·
[4, 141]   αὐτοῖς οἱ φιδίται· καὶ τῶν  μὲν   ἀγρευομένων ὑφ´ αὑτῶν ἐνίοτε οἱ
[4, 144]   ἂν ἐόντες βουλεύωνται. Καὶ ἢν  μὲν   ἅδῃ καὶ νήφουσι, χρέονται αὐτῷ·
[4, 142]   πάντας ἐκκαλούμενος εἰς τὸ τὰ  μὲν   ἀκούειν, τὰ δὲ λέγειν αὐτούς,
[4, 166]   τοιοῦτον λόγον οἱ Ταραντῖνοι, τοὺς  μὲν   ἄλλους ἀνθρώπους διὰ τὸ φιλοπονεῖσθαι
[4, 153]   εἰσεκάλουν τοὺς μονομάχους. Καὶ  μὲν   ἅμα ἐσφάττετο, αὐτοὶ δ´ ἐκρότουν
[4, 152]   διακονοῦντες ἐν ἀγγείοις περιφέρουσιν ἐοικόσι  μὲν   ἀμβίκοις, κεραμέοις ἀργυροῖς·
[4, 183]   Ἦν δ´ Ἐπίγονος φύσει  μὲν   Ἀμβρακιώτης, δημοποίητος δὲ Σικυώνιος· μουσικώτατος
[4, 156]   πρὸς αὐτόν. Κατέλαβον δὲ κυνικοὺς  μὲν   ἀνακειμένους ἕξ, ἕνα δὲ κύνουλκον
[4, 139]   τὰς χορδὰς ἐπιτρέχοντες ἐν ῥυθμῷ  μὲν   ἀναπαίστῳ, μετ´ ὀξέος δὲ τόνου
[4, 129]   δύο συνδεδεμένας ἱμάντι χρυσῷ, (τὴν  μὲν   ἀργυρᾶν, τὴν δὲ χρυσῆν, κοτυλιαίας,
[4, 169]   Καὶ Αἰμιλιανὸς ἔφη· Τὸ  μὲν   ἀσώτιον ἔχεις παρὰ Στράττιδι ἐν
[4, 145]   χῆνες καὶ ἀλεκτρυόνες. Καὶ μέτρια  μὲν   αὐτῶν παρατίθεται ἑκάστῳ τῶν συνδείπνων
[4, 147]   δὲ κακκάβι´ ἦς ἔχοντα τὸ  μὲν   γαλεοῦ τι, ναρκίον ἄλλο Παρῆς
[4, 172]   προκειμένῳ ᾄσματι τοῖς Ἄθλοις· Θρῴσκων  μὲν   γὰρ Ἀμφιάραος, ἄκοντι δὲ νίκασεν
[4, 142]   τὸ σύμμετρον τῆς διαίτης. Τὸ  μὲν   γὰρ ἀνελεύθερον ἐνόμιζε, τὸ δ´
[4, 141]   μίμημα εἶναι στρατιωτικῆς ἀγωγῆς. όπους  μὲν   γὰρ εἶναι θʹ τῷ ἀριθμῷ,
[4, 175]   σοι λέγειν ἐν προχείρῳ. (Ἰόβας  μὲν   γὰρ ἐν τῷ προειρημένῳ συγγράμματι
[4, 167]   πολλῶν τόπων ἦσαν συνερρυηκότες· οἳ  μὲν   γὰρ ἐξ αὐτῆς τῆς χώρας,
[4, 167]   ταχέως ἐκείνοις ὅμοιος ἐγίνετο. (Τὰ  μὲν   γὰρ οἱ πόλεμοι καὶ αἱ
[4, 165]   τὸ ἀσώτιον ποῦ κεῖται; Ἀσώτους  μὲν   γὰρ οἶδα διαβοήτους· ἕνα μὲν
[4, 153]   τῆς εὐωχίας Ἡρακλεωτική ἐστι. Διοινοχοεῖται  μὲν   γὰρ οἰνόμελι, τὰ δὲ βρώματα
[4, 140]   Δωριέων οὕτως αὐτὸ καλούντων. Ἀλκμὰν  μὲν   γὰρ οὕτω φησί· Κἠπὶ τᾷ
[4, 144]   ἐν Ἀγησιλάῳ οὕτω γράφει· Τῷ  μὲν   γὰρ Πέρσῃ πᾶσαν γῆν περιέρχονται
[4, 156]   ποιητοῦ καλῶν, ὃς ἔφη· Οὐ  μὲν   γάρ τι χέρειον ἐν ὥρῃ
[4, 140]   Πολέμων ὑπείληφεν, ἀλλὰ διττή· ἣν  μὲν   γὰρ τοῖς παισὶ παρέχουσι, πάνυ
[4, 145]   κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον. Ἐστὶ  μὲν   γὰρ τῷ βασιλεῖ χίλια ἱερεῖα
[4, 128]   Μακεδών, ἑταῖρε Τιμόκρατες, τοῖς χρόνοις  μὲν   γέγονε κατὰ Λυγκέα καὶ Δοῦριν
[4, 163]   δ´ Διόδωρος οὗτος τὸ  μὲν   γένος Ἀσπένδιος, Πυθαγορικὸς δὲ δόξας
[4, 129]   καὶ σαμβυκίστριαί τινες Ῥόδιαι, ἐμοὶ  μὲν   γυμναὶ δοκῶ, πλὴν ἔλεγόν τινες
[4, 151]   ἤδη, ἐγὼ δ´ οὔπω. Ἐνταῦθα  μὲν   δὴ γέλως ἐγένετο. (Ἐπεὶ δὲ
[4, 138]   ἄικλον. Ἐπὴν δὲ κοπίζωσι, πρῶτον  μὲν   δὴ σκηνὰς ποιοῦνται παρὰ τὸν
[4, 151]   Ἀρύστας ὄνομα, φαγεῖν δεινός, τὸ  μὲν   διαρριπτεῖν εἴα χαίρειν, λαβὼν δ´
[4, 145]   φησί, τὸ βασιλέως καλούμενον ἀκούσαντι  μὲν   δόξει μεγαλοπρεπὲς εἶναι, ἐξεταζόμενον δὲ
[4, 156]   ὑδάτων ἥδιστόν ἐστιν. Καὶ τῶν  μὲν   ἐγκωμιαζόντων τὸ ἀπὸ τῆς Λέρνης,
[4, 132]   ἵνα ταὐτὰ πάντες, μὴ τὸ  μὲν   ἐγώ, τὸ δ´ ἕτερος (Δρομέας
[4, 177]   Πεδήταις. ~(Ἰόβας δὲ τούτους Φρυγῶν  μὲν   εἶναι εὕρημα, ὀνομάζεσθαι δὲ καὶ
[4, 137]   Λυκείῳ τε καὶ Ἀκαδημείᾳ, τοῦ  μὲν   εἰς τὴν Ἀκαδήμειαν εἰσενέγκαντος ὀψοποιοῦ
[4, 143]   Ἀπὸ δὲ τοῦ δείπνου πρῶτον  μὲν   εἰώθασι βουλεύεσθαι περὶ τῶν κοινῶν,
[4, 161]   (Κοσμίως ποιῶν τὴν ἔνθεσιν μικρὰν  μὲν   ἐκ τοῦ πρόσθε, μεστὴν δ´
[4, 141]   ἐπιγραφομένῳ Τριπολιτικῷ· Τὸ δεῖπνον πρῶτον  μὲν   ἑκάστῳ χωρὶς παρατιθέμενον καὶ πρὸς
[4, 148]   Καὶ κατὰ τὴν ἄφοδον τοῖς  μὲν   ἐν ἀξιώμασι φορεῖα σὺν τοῖς
[4, 175]   Τοῦ δὲ μοναύλου μνημονεύει Σοφοκλῆς  μὲν   ἐν Θαμύρᾳ οὕτως· Οἴχωκε γὰρ
[4, 152]   Ὅταν δὲ πλείονες συνδειπνῶσι, (κάθηνται  μὲν   ἐν κύκλῳ, μέσος δὲ
[4, 161]   ζηλοῖς, ~(περὶ ὧν φησιν Ἀντιφάνης  μὲν   ἐν Μνήμασι τάδε· Τῶν Πυθαγορικῶν
[4, 147]   ἐς κόρον ᾖμεν ἑταῖροι, τῆνα  μὲν   ἐξαπάειρον δμῶες, ἔπειτα δὲ παῖδες
[4, 145]   αἱ παλλακαὶ αὐτῷ, καὶ μία  μὲν   ἐξάρχει, αἱ δὲ ἄλλαι ἁθρόως
[4, 156]   τραπέζης παρατεθείσης ἐδειπνοῦμεν καὶ τὴν  μὲν   ἐξηντλοῦμεν φακῆν, δ´ ἐπεισέρρει
[4, 145]   δὲ τοῦ βασιλέως συνδείπνων οἳ  μὲν   ἔξω δειπνοῦσιν, οὓς καὶ ὁρᾶν
[4, 139]   ποιοῦνται. (Τῶν δὲ παρθένων αἳ  μὲν   ἐπὶ καννάθρων (καμαρωτῶν ξυλίνων ἁρμάτων)
[4, 172]   παρ´ Αἰγυπτίοις ἀνθρωποθυσίας διηγεῖται, πολλὰ  μὲν   ἐπιθεῖναι λέγων πέμματα, Πολλὰς δὲ
[4, 140]   οὑτωσὶ γράφει· Καὶ εὐθὺς τοὺς  μὲν   εὐπόρους ζημιοῖ εἰς ἐπάικλα· ταῦτα
[4, 129]   ἀρτοφόρον ἄρτων Καππαδοκίων, ὧν τὰ  μὲν   ἐφάγομεν, τὰ δὲ τοῖς θεράπουσιν
[4, 132]   πέντε πινακίσκους ἄνω· τούτων  μὲν   ἔχει σκόροδον, δ´ ἐχίνους
[4, 167]   (ὥς φησιν Ἡγήσανδρος, ὥστε Ἀρισταγόραν  μὲν   ἔχειν τὴν Κορινθίαν ἐρωμένην, ζῆν
[4, 151]   ἀρχαῖος εἴη νόμος κάλλιστος τοὺς  μὲν   ἔχοντας (διδόναι τῷ βασιλεῖ τιμῆς
[4, 174]   ὥσπερ τοὺς ποιμένας. (Καὶ τοσαῦτα  μὲν   ἔχω σοι ἐγὼ λέγειν περὶ
[4, 158]   ἀνθρώπων διαφέρειν καθ´ ὅσον οἳ  μὲν   ζῶσιν ἵν´ ἐσθίωσιν, αὐτὸς δ´
[4, 146]   θύομεν· ὅπου γε τοῖς θεοῖς  μὲν   ἠγορασμένον (δραχμῶν ἄγω προβάτιον ἀγαπητὸν
[4, 168]   συνελθόντων εἰς τὸ δεῖπνον λαμπρὰ  μὲν   ἦν παρασκευὴ καὶ τοῖς
[4, 159]   ~Καπανεὺς ὅδ´ ἐστίν· βίος  μὲν   ἦν πολύς, (ἥκιστα δ´ ὄλβῳ
[4, 133]   φαείνεται ἐν πρασιῇσι. Καὶ τὰς  μέν   θ´ αὕηνον ἀποπλύνας βορέῃσι, προσφιλέας
[4, 143]   δύο ταῖς συσσιτίαις, ὧν τὸν  μὲν   καλοῦσιν ἀνδρεῖον, (τὸν δ´ ἄλλον
[4, 141]   καμματίσιν. Ἐστὶ δὲ τὰ  μὲν   κάμματα ψαιστά, αἱ δὲ καμματίδες
[4, 159]   ἱστορῆσθαι πρὸς τῇ τελευτῇ τινα  μὲν   καταπιόντα οὐκ ὀλίγους χρυσοῦς ἀποθανεῖν,
[4, 143]   δὲ τὸν συσσιτικὸν οἶκον πρῶτον  μὲν   κεῖνται δύο τράπεζαι ξενικαὶ καλούμεναι,
[4, 170]   ἐγώ. {Α. Ὀρθῶς γε· πρῶτον  μὲν   λάβ´ ἐλθὼν σήσαμα. {Β. Ἀλλ´
[4, 140]   ἐστι καὶ κρέας. Ἀλλ´ ἐπάικλα  μὲν   λέγεται ταῦτα, ὄντα οἷον ἐπιχορηγήματα
[4, 152]   ὀβελίσκων. ~(Προσφέρονται δὲ ταῦτα καθαρείως  μέν,   λεοντωδῶς δέ, ταῖς χερσὶν ἀμφοτέραις
[4, 152]   δωδεκαστάδιον τετράγωνον, ἐν πληροῦν  μὲν   ληνοὺς πολυτελοῦς πόματος, (παρασκευάζειν δὲ
[4, 157]   ἐσθίειν πολλὰ καὶ κρεαφαγεῖν τοὺς  μὲν   λογισμοὺς ἐξαιρεῖ (καὶ τὰς ψυχὰς
[4, 157]   δὲ Ξενοφῶν φησιν ὡς ἡδὺ  μὲν   μᾶζαν καὶ κάρδαμα φαγεῖν πεινῶντι,
[4, 146]   Δίνων ἐν τοῖς Περσικοῖς, ἐδείπνει  μὲν   μετὰ ἀνδρῶν μυρίων πεντακισχιλίων, καὶ
[4, 184]   ἐν τῷ περὶ μελοποιῶν τὴν  μὲν   μονοκάλαμον σύριγγα Ἑρμῆν εὑρεῖν, τινὰς
[4, 183]   τριγώνου τούτου καὶ Σοφοκλῆς ἐν  μὲν   Μυσοῖς οὕτως· Πολὺς δὲ Φρὺξ
[4, 144]   οὐκ οὐρῆσαι ἀντίον ἄλλου. Ταῦτα  μέν   νυν οὕτω φυλάσσεται. Μεθυσκόμενοι δὲ
[4, 131]   μεταβάλλοντας, φερνάς τε λαβεῖν δύο  μὲν   ξανθῶν ἵππων ἀγέλας αἰγῶν τ´
[4, 139]   τὴν ὀνομασίαν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' (Ταῦτα  μὲν   Πολέμων· πρὸς ὃν ἀντιλέγων
[4, 130]   μερίδων εὐωχηθέντες νῦν ζητοῦμεν οἳ  μὲν   οἰκίας, οἳ δὲ ἀγρούς, οἳ
[4, 151]   τροφὴ δ´ ἐστὶν ἄρτοι  μὲν   ὀλίγοι, κρέα δὲ πολλὰ ἐν
[4, 141]   κοινωνίαν οὐδεμίαν ἔχον· (εἶτα μᾶζαν  μὲν   ὅσην ἂν ἕκαστος βουλόμενος,
[4, 152]   δὲ καλούμενος φίλος τραπέζης  μὲν   οὐ κοινωνεῖ, χαμαὶ δ´ ὑποκαθήμενος
[4, 132]   τεθραμμένα (καὶ παντοδαποῖς, τοῖς ἁλμίοις  μὲν   οὐ πάνυ ἁλίσκετ´, ἀλλ´ οὕτως
[4, 150]   ἐστιν ἰδέα δείπνων Αἰγυπτιακὴ τραπεζῶν  μὲν   οὐ παρατιθεμένων, (πινάκων δὲ περιφερομένων.
[4, 165]   μὲν γὰρ οἶδα διαβοήτους· ἕνα  μὲν   οὗ μνημονεύει Ἄλεξις ἐν Κνιδίᾳ·
[4, 182]   καὶ πανδουρισταὶ καὶ σαμβυκισταὶ καινῷ  μὲν   οὐδενὶ χρῶνται ὀργάνῳ. (Τὸν γὰρ
[4, 175]   ἐξεύρημά τι ἡμέτερον, θεάτρῳ  μὲν   οὐδεπώποτε ἔδειξ´, Ἀθήνησιν δὲ κατακεχρημένον
[4, 138]   περὶ τῶν Λακωνικῶν συμποσίων. Ἡρόδοτος  μὲν   οὖν ἐν τῇ ἐνάτῃ τῶν
[4, 152]   καὶ εὐεργεσίας ἀνθρώποις φέρει. Ταῦτα  μὲν   οὖν ἐν τῇ τρίτῃ καὶ
[4, 132]   οὔτε χεῖρας πέντ´ ἔχω. Ὄψιν  μὲν   οὖν ἔχει τὰ τοιαῦτα ποικίλην,
[4, 161]   Πυθαγορείοις. {Β. Νὴ Δί´, ἱερεῖον  μὲν   οὖν ὁποῖον ἂν κάλλιστον,
[4, 174]   ὕδραυλις τῶν ἐντατῶν. Ἀριστόξενος  μὲν   οὖν τοῦτο οὐκ οἶδε. Λέγεται
[4, 131]   δωδεκάπηχυν καὶ πουλυπόδων ἑκατόμβην. Ταῦτα  μὲν   οὕτως φασὶ ποιῆσαι Κότυν ἐν
[4, 160]   τὸν λόγον Μάγνος  μὲν   πάντα ἄριστος, ἔφη, (Λαρήνσιος ὀξέως
[4, 166]   δήμου τοῦ Ταραντίνων ὅσον  μὲν   περὶ τὰς ἑστιάσεις εἶχε μόνον
[4, 176]   δ´ ἐπιτεθειμένοι καὶ προσκόπια σκιὰν  μὲν   ποιοῦντα, καταπνεῖσθαι δ´ οὐ κωλύοντα
[4, 155]   τοῖς ἄλλοις ἐξέβαλλον, ἵνα τῆς  μὲν   πολυτελείας οἱ φίλοι θεαταὶ γίνωνται,
[4, 172]   ἐκεχώριστο τὰ τῆς ὑπουργίας, πεμμάτων  μὲν   προνοουσῶν τῶν δημιουργῶν, ὀψαρτυτικῆς δὲ
[4, 140]   φύλλοις δάφνης, παρὸ καὶ καμματίδας  μὲν   προσαγορεύεσθαι τὰ φύλλα, αὐτὰ δὲ
[4, 131]   Ἀχαρνῆθεν· (μέλπειν δ´ ᾠδαῖς τοτὲ  μὲν   Σπάρτην τὴν εὐρύχορον, τοτὲ δ´
[4, 128]   τοῦ Καράνου γάμους ἑστιῶντος οἱ  μὲν   συγκεκλημένοι ἄνδρες ἦσαν εἴκοσιν· οἷς
[4, 143]   οὕτως· Οἱ δὲ Λύττιοι συνάγουσι  μὲν   τὰ κοινὰ συσσίτια οὕτως. Ἕκαστος
[4, 142]   γράφει περὶ αὐτῶν· ~Λακεδαιμόνιοι εἰς  μὲν   τὰ φιδίτια οὐκ ἤρχοντο κατὰ
[4, 166]   δημαγωγὸς καὶ αὐτὸς πρὸς  μὲν   τὰς ἡδονὰς ἦν ἀκρατής, τῶν
[4, 153]   εἰς ἐμβάλλειν αὐτοὺς πρῶτον  μὲν   τὴν ὄρυζαν ἑφθὴν ὡς ἄν
[4, 128]   σῴζονται δειπνητικαί τινες ἐπιστολαί, Λυγκέως  μὲν   τὸ Λαμίας τῆς Ἀττικῆς αὐλητρίδος
[4, 144]   διὰ τὸ φιλόπονος εἶναι πᾶν  μὲν   τὸ παρὸν ἡδέως ἔπινε, πᾶν
[4, 152]   Τὸ δὲ πινόμενόν ἐστι παρὰ  μὲν   τοῖς πλουτοῦσιν οἶνος ἐξ Ἰταλίας
[4, 152]   ἧς ἔχουσιν ὑπεροχῆς. Καὶ οἱ  μὲν   τοὺς θυρεοὺς ὁπλοφοροῦντες ἐκ τῶν
[4, 172]   κίχλας, τραγήματα. Ἔπειθ´ δειπνῶν  μὲν   τραγηματίζεται, (μυρισάμενος δὲ καὶ στεφανωσάμενος
[4, 142]   λοιποί. Τὰ δὲ παρατιθέμενα ἐπὶ  μὲν   τραπεζίου ἦν τοῦ τυχόντος, (τὰ
[4, 146]   Οὔνομα δὲ τῷ δείπνῳ Περσιστὶ  μὲν   τυκτά, Ἑλληνιστὶ δὲ τέλειον. Τότε
[4, 183]   ἐν Βάπταις φησίν· Ὅς καλῶς  μὲν   τυμπανίζει καὶ διαψάλλει τριγώνοις. Τοῦ
[4, 139]   ἄρτους. Τὸ δὲ ἄικλον ὑπὸ  μὲν   τῶν ἄλλων Δωριέων καλεῖται δεῖπνον.
[4, 139]   τοῖς Λακωνικοῖς ἱστορεῖ ὅτι τὴν  μὲν   τῶν Ὑακινθίων θυσίαν οἱ Λάκωνες
[4, 131]   (βουβαυκαλόσαυλα γενέσθαι· κατὰ τὴν ἀγορὰν  μὲν   ὑπεστρῶσθαι στρώμαθ´ ἁλουργῆ μέχρι τῆς
[4, 164]   τραγῳδίαν ὥρμηκε νῦν καὶ τῶν  μὲν   ὑποκριτῶν πολὺ κράτιστός ἐστιν ὀψοποιός,
[4, 184]   Χῖος ἐν Τρωικοῖς σύριγγα  μέν   φησιν εὑρεῖν Μαρσύαν καὶ αὐλὸν
[4, 134]   εἰδὼς δειπνοσυνάων. Τῷ δὲ μάγειροι  μὲν   φόρεον πλῆσάν τε τραπέζας, οἷς
[4, 145]   αὐτὸν οἶνον κἀκεῖνοι, καὶ οἳ  μὲν   χαμαὶ καθήμενοι, δ´ ἐπὶ
[4, 137]   ἀπεχοίμην Οὐδ´ εἴ μοι δέκα  μὲν   χεῖρες, δέκα δὲ στόματ´ εἶεν,
[4, 183]   Τοῦ δὲ καλουμένου πανδούρου Εὐφορίων  μέν,   ὡς προείρηται, καὶ Πρωταγορίδης ἐν
[4, 141]   ἕκαστος εἰς τὸ φιδίτιον ἀλφίτων  μὲν   ὡς τρία μάλιστα ἡμιμέδιμνα Ἀττικά,
[4, 161]   Κωρύκῳ δ´ ἐπιγραφομένῳ φησί· Πρῶτον  μὲν   ὥσπερ πυθαγορίζων ἐσθίει ἔμψυχον οὐδέν,
[4, 146]   Ἔφιππος ἱστόρησε. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ'  Μένανδρος   δ´ ἐν Μέθῃ τοῦ μεγίστου
[4, 166]   λαμπρός, οὐκ ἐν ἀνδράσιν. Καὶ  Μένανδρος   δ´ ἐν Ὀργῇ περὶ αὐτοῦ
[4, 132]   βλιχανώδεις εἰσὶ καὶ μεστοὶ λάπης.  Μένανδρος   δ´ ἐν Τροφωνίῳ· Ξένου τὸ
[4, 172]   καὶ δημιουργοὶ μέλιτος αἰτοῦσαι σκάφας.  Μένανδρος   Δημιουργῷ· Τί τοῦτο, παῖ; διακονικῶς
[4, 175]   αὐλῶν Ἀντιφάνης ἐν Ἰατρῷ καὶ  Μένανδρος   ἐν Καρίνῃ Ἄμφις τ´ ἐν
[4, 172]   πλακοῦντας οἱ πρότερον δημιουργοὺς ἐκάλουν.  Μένανδρος   Ψευδηρακλεῖ· καταμεμφόμενος δὲ τοὺς μαγείρους
[4, 166]   τὰ πατρῷα κατεδηδοκότας κατὰ τὸν  Μενάνδρου   Ναύκληρον οὕτως κολάζεσθαι. Φησὶν γάρ·
[4, 171]   ἐθέλοιμεν προῖκα λαβεῖν; Παρὰ δὲ  Μενάνδρῳ   ἐστὶ κοινότερον ἐν Φανίῳ· Φειδωλὸς
[4, 129]   οἴνων ὄντων ἡμῖν Θασίων καὶ  Μενδαίων   καὶ Λεσβίων, χρυσίδων πάνυ μεγάλων
[4, 168]   καὶ Φιλόχορος ἄλλοι τε πλείους.  Μενέδημον   γοῦν καὶ Ἀσκληπιάδην τοὺς φιλοσόφους
[4, 162]   (Κτησίβιος δ´ Χαλκιδεὺς  Μενεδήμου   γνώριμος, ὥς φησιν Ἀντίγονος
[4, 173]   Ἀχαιός φησιν· Τίς ὑποκεκρυμμένος  μένει,   σαραβάκων κοπίδων συνομώνυμε; (Ἐπισκώπτουσι γὰρ
[4, 184]   ἐσπουδακότων. (Οὐ γὰρ οἶδας ἱστοροῦντα  Μενεκλέα   τὸν Βαρκαῖον συγγραφέα ἔτι τε
[4, 170]   ἐπιτιθέμενα τῇ τραπέζῃ βρώματα. Πλάτων  Μενελάῳ·   ~(Ὡς ὀλίγα λοιπὰ τῶν ἐπιτραπεζωμάτων.
[4, 160]   ἐμὸς προπάτωρ Οὐάρρων  Μενίππειος   ἐπικαλούμενος· καὶ οἱ πολλοὶ τῶν
[4, 157]   τὸν θεὸν ὡς εἰ μὴ  μενοῦσιν   ἐπὶ τούτοις, ἕως ἂν ἑκὼν
[4, 174]   περὶ τὸ ὄνομα σφάλλεται.  μέντοι   Ἀριστόξενος προκρίνει τὰ ἐντατὰ καὶ
[4, 145]   δ´ αὐτὸν οὐχ ὁρῶσιν. (Ἐνίοτε  μέντοι   ἐπειδὰν ἑορτὴ ᾖ, ἐν ἑνὶ
[4, 161]   οὐχὶ πίνουσιν μόνοι. {Β. Ἐπιχαρίδης  μέντοι   κύνας κατεσθίει, τῶν Πυθαγορείων εἷς.
[4, 164]   ταχέως ἀπετίσατο καὶ παραχρῆμα. οὐ  μέντοι   παρὰ κωφὸν τυφλὸς ἔοικε
[4, 184]   κελεύεις; Φρύνιχος Ἐφιάλτῃ· Οὐ τουτονὶ  μέντοι   σὺ κιθαρίζειν ποτὲ αὐλεῖν τ´
[4, 130]   Σὺ δὲ μόνον ἐν Ἀθήναις  μένων   εὐδαιμονίζεις τὰς Θεοφράστου θέσεις ἀκούων,
[4, 139]   ἐν τοῖς πρὸς τὴν Κλήταν  μέρεσι.   Καὶ ταύτας τὰς κοπίδας παραπλησίως
[4, 161]   δὲ πλείστης τοὐβολοῦ μάζης μελαγχρῆ  μερίδα   λαμβάνων λέπει. (Ἄλεξις δ´ ἐν
[4, 157]   τῶν τοῦ Εὐρυσθέως υἱῶν τὰς  μερίδας   ἑκάστῳ παρατιθέντων, τῷ δ´ Ἡρακλεῖ
[4, 145]   τὴν αὐλήν· οὗ ἡμιδεῆ ἅπαντα  μερίδας   ποιήσαντες τῶν κρεῶν καὶ τῶν
[4, 149]   οἶνος μετὰ καὶ τῶν ἄλλων  μερίδων   δίδοται. Ἔπειτα ἑκάστῳ παρατίθεται ἄρτος
[4, 130]   τοῦ Καράνου δείπνου πλοῦτον ἀντὶ  μερίδων   εὐωχηθέντες νῦν ζητοῦμεν οἳ μὲν
[4, 146]   αὗται δὲ εἰς μυρίους πεντακισχιλίους  μεριζόμεναι   ἑκάστῳ ἀνδρὶ γίνονται ἀνὰ ἑκατὸν
[4, 143]   μετ´ εὐφημίας σπείσαντες τοῖς θεοῖς  μερίζουσι   τῶν παρατιθεμένων ἅπασι· ἀπονέμουσι δὲ
[4, 157]   τὸ δεῖπνον. (Ἡμῖν δὲ αὐτάρκης  μερὶς   ἣν ἂν παρ´ ὑμῶν λάβωμεν,
[4, 143]   Παρατίθεται δὲ τῶν παρόντων ἴσον  μέρος   ἑκάστῳ· τοῖς δὲ νεωτέροις ἥμισυ
[4, 166]   ἀφ´ ἧς τινες τὸ τελευταῖον  μέρος   χωρίσαντες, ἐν ἐστι τὰ
[4, 139]   πολλῆς δειπνήσαντες ἀπέρχονται. Τῇ δὲ  μέσῃ   τῶν τριῶν ἡμερῶν γίνεται θέα
[4, 156]   (Ἀλλ´ ἐστίν, πάτερ, κομιδῇ  μεσημβρία,   ἡνίκα γε τοὺς νεωτέρους δειπνεῖν
[4, 176]   καὶ τοὺς διόπους ἔτι τε  μεσοκόπους   καὶ τοὺς καλουμένους ὑποτρήτους. Τῶν
[4, 157]   Ἐπὶ ταύτῃ φέρων εἰς τὸ  μέσον   ἐπεχόρευσε σαπέρδης μέγας ὑπό τι
[4, 141]   τοὺς ἀεί τι κομίζοντας εἰς  μέσον,   ἵνα πάντες εἰδῶσι τὴν τῆς
[4, 149]   τὰ σιτία πᾶσιν εἰς τὸ  μέσον   παρατιθέασι καὶ κρατῆρα τὸν αὐτὸν
[4, 152]   συνδειπνῶσι, (κάθηνται μὲν ἐν κύκλῳ,  μέσος   δὲ κράτιστος ὡς ἂν
[4, 161]   μικρὰν μὲν ἐκ τοῦ πρόσθε,  μεστὴν   δ´ ἔνδοθεν τὴν χεῖρα, καθάπερ
[4, 132]   ἰχθύων πάντες βλιχανώδεις εἰσὶ καὶ  μεστοὶ   λάπης. Μένανδρος δ´ ἐν Τροφωνίῳ·
[4, 151]   Οὗτοι δὲ ὅσον εἴκοσι κρεῶν  μεστοὶ   νενεμημένων καὶ ἄρτοι ζύμητες μεγάλοι
[4, 156]   σφόδρα· φακῆς κατ´ ἄνδρα τρυβλίον  μεστὸν   μέγα. ~{Β. Πρώτιστον οὐκ ἀνθηρόν.
[4, 151]   ἔχων λευκὸν καὶ λαβὼν κέρας  μεστὸν   Προπίνω σοι, Σεύθη, ἔφη,
[4, 137]   δ´ ἐγὼ οὐδενὸς ἦσθον ἁπλῶς,  μεστὸς   δ´ ἀνεκείμην. Ὡς δὲ ἴδον
[4, 167]   γὰρ καὶ ἀκρασίας καὶ οὗτος  μετ´   Ἀρχίου πλέων εἰς Σικελίαν ὅτ´
[4, 145]   εὐνούχων. Καὶ ὅταν εἰσέλθωσι συμπίνουσιν  μετ´   αὐτοῦ, οὐ τὸν αὐτὸν οἶνον
[4, 151]   Σεύθης ἀναστὰς συνέπιε καὶ συγκατεσκεδάσατο  μετ´   αὐτοῦ τὸ κέρας. Μετὰ δὲ
[4, 147]   εἶτα δίεφθ´ ἀκροκώλια σχελίδας τε  μετ´   αὐτῶν λευκοφορινοχρόους, ῥύγχη, κεφάλαια πόδας
[4, 155]   τὴν βασίλισσαν ἐν Αἰγαίαις καὶ  μετ´   αὐτῶν τὴν Κύνναν τὴν Εὐρυδίκης
[4, 163]   Διόδωρον ἰόντας (τὸν σοφὸν ἐγκρατέως  μετ´   ἐκείνου πυθαγορίζειν. Ἦν δ´
[4, 139]   ταῖς ἄλλαις θυσίαις ποιοῦσιν, ἀλλὰ  μετ´   εὐταξίας πολλῆς δειπνήσαντες ἀπέρχονται. Τῇ
[4, 143]   αὐτῶν ἐφεστᾶσι διακονοῦντες· καὶ ὅτι  μετ´   εὐφημίας σπείσαντες τοῖς θεοῖς μερίζουσι
[4, 135]   ἐννέα κεῖτο τραπέζας· τῷ δὲ  μετ´   ἴχνια βαῖνε θεὰ λευκώλενος ἰχθὺς
[4, 161]   κάλλιστον, βέλτιστ´, ἔχῃ. Καὶ  μετ´   ὀλίγα· Ἔδει θ´ ὑπομεῖναι μικροσιτίαν,
[4, 139]   ἐπιτρέχοντες ἐν ῥυθμῷ μὲν ἀναπαίστῳ,  μετ´   ὀξέος δὲ τόνου τὸν θεὸν
[4, 152]   θάλασσαν, καὶ τούτους δὲ ὀπτοὺς  μετὰ   ἁλῶν καὶ ὄξους καὶ κυμίνου·
[4, 146]   ἐν τοῖς Περσικοῖς, ἐδείπνει μὲν  μετὰ   ἀνδρῶν μυρίων πεντακισχιλίων, καὶ ἀνηλίσκετο
[4, 145]   τῷ βουλομένῳ, οἳ δὲ εἴσω  μετὰ   βασιλέως. Καὶ οὗτοι δὲ οὐ
[4, 151]   συγκατεσκεδάσατο μετ´ αὐτοῦ τὸ κέρας.  Μετὰ   δὲ ταῦτα εἰσῆλθον κέρασί τε
[4, 130]   ταῖς ἰδίαις τῶν πεμμάτων θήκαις.  Μετὰ   δὲ ταῦτα ἐξαναστάντες ἀπηλλαττόμεθα νήφοντες
[4, 149]   τὰς πατρίους εὐχὰς καταλέγοντος συσπένδοντες.  Μετὰ   δὲ ταῦτα κατακλιθέντες λαμβάνουσιν ἕκαστος
[4, 129]   ἑκάστῳ πεπυρωμένα αὐτοῖς πίναξιν ἐδόθη.  Μετὰ   δὲ ταῦτα πιόντες ἐλάβομεν ἕκαστος
[4, 141]   γε προσφέρεσθαι. Μόλπις δέ φησι·  Μετὰ   δὲ τὸ δεῖπνον εἴωθεν ἀεί
[4, 149]   περιβόητον παρ´ αὐτοῖς πολυφαγία.  Μετὰ   δὲ τὸ δεῖπνον σπονδὰς ἐποιοῦντο
[4, 140]   ὅπως ἔχωσι τὰ ἐπάικλα κάπτειν  μετὰ   δεῖπνον· γίνεται γὰρ ἄλφιτα ἐλαίῳ
[4, 139]   τοῖς εἰσιοῦσιν εἰς τὸ φιδίτιον  μετὰ   δεῖπνον τὸ καλούμενον ἄικλον εἰσφέρουσιν
[4, 140]   εἰς ἐπάικλα· ταῦτα δέ ἐστιν  μετὰ   δεῖπνον τραγήματα· (τοῖς δ´ ἀπόροις
[4, 149]   γὰρ ἑκατέρῳ διπλοῦς οἶνος  μετὰ   καὶ τῶν ἄλλων μερίδων δίδοται.
[4, 156]   ὅστις ἂν ἀπαντῶν κωμάζοντί τινι  μετὰ   μέθης οὐκ ἂν τὴν μεγίστην
[4, 152]   δὲ τοῖς ὑποδεεστέροις ζύθος πύρινον  μετὰ   μέλιτος ἐσκευασμένον, παρὰ δὲ τοῖς
[4, 160]   ἐπ´ ἐξαγωγῇ, τὴν φρόνησιν ἀγνοῶν.  (Μετὰ   παρρησίας γὰρ ἐρῶ πρὸς αὐτούς·
[4, 164]   μέλη πάραυλα κἀκρότητα κύμβαλα. (Καὶ  μετὰ   τὰς καλὰς ταύτας ἀμουσολογίας περιέρχεται
[4, 128]   περιεφέρετο πολλὰ καὶ ποικίλα, καὶ  μετὰ   ταῦτα ἀργυροῦς πίναξ ἕτερος, ἐφ´
[4, 148]   αὐτὸν τὸν Ἀντώνιον ἐν Ἀθήναις  μετὰ   ταῦτα διατρίψαντα περίοπτον ὑπὲρ τὸ
[4, 168]   τὰ πατρῷα εἰς ἀσωτίαν καὶ  μετὰ   ταῦτα ἐκολάκευε τὸν ἐπὶ τῆς
[4, 143]   βουλεύεσθαι περὶ τῶν κοινῶν, εἶτα  μετὰ   ταῦτα μέμνηνται τῶν κατὰ πόλεμον
[4, 147]   τευθιάδα καὶ σηπιοπουλυποδείων Ἀπαλοπλοκάμων. Θερμὸς  μετὰ   ταῦτα παρῆλθεν ἰσοτράπεζος ὅλος μνηστης
[4, 130]   πολλοὺς κατέρρηξεν ἡμῶν γέλωτας· καὶ  μετὰ   ταῦτα ὠρχεῖτο μετὰ τῆς γυναικὸς
[4, 167]   ἦν γράφει καὶ τάδε· Ἀλέξανδρος  μετὰ   τὴν Τύρου πολιορκίαν Πνυταγόραν ἀποστέλλων
[4, 148]   πᾶς αὐτῶν πλοῦτος ηὑρέθη  μετὰ   τὴν ὑπ´ Ἀλεξάνδρου τῆς πόλεως
[4, 130]   γέλωτας· καὶ μετὰ ταῦτα ὠρχεῖτο  μετὰ   τῆς γυναικὸς ἔτη οὔσης ὑπὲρ
[4, 157]   πεπεισμένους τὴν ἀπόλυσιν τῆς ψυχῆς  μετὰ   τῆς τῶν κυρίων γίγνεσθαι γνώμης.
[4, 142]   μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ κατακείμενος  μετά   τινος τῶν ἡλικιωτῶν. Ἐπί τε
[4, 140]   οὐδὲ τὰ διδόμενα τοῖς φιδίταις  μετὰ   τὸ δεῖπνον· ἄρτος γάρ ἐστι
[4, 146]   καὶ κρατῆρας παρετίθεντο, καὶ ταῦτα  μετὰ   τὸ δεῖπνον εἰ δὲ Ξέρξης
[4, 140]   Νικοκλῆς Λάκων κάπτειν αὐτοὺς  μετὰ   τὸ δεῖπνον ἐν φύλλοις δάφνης,
[4, 140]   οὐ λέγουσιν οἱ Λάκωνες τὴν  μετὰ   τὸ δεῖπνον μοῖραν, ἀλλ´ οὐδὲ
[4, 142]   (Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ  μετὰ   τὸ δεῖπνον οὐ πλεῖον ἐδίδοτο
[4, 157]   ἐν τῷ βʹ τῶν Νόστων  Μετὰ   τὸ συντελέσαι τοὺς ἄθλους Ἡρακλέα
[4, 172]   ὀπτᾷ, χόνδρον ἕψει καὶ φέρει  μετὰ   τὸ τάριχος, εἶτα θρῖον καὶ
[4, 129]   ἑκάστῳ προσενεχθεισῶν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Καὶ  μετὰ   τὸν πότον ὑελοῦς πίναξ δίπηχύς
[4, 142]   Κατελαμβάνετο δὲ ἐπὶ τὸ πολὺ  μετὰ   τοῦ ἀδελφοῦ κατακείμενος μετά
[4, 171]   βουλὴ ἄγῃ τὰ Ἀπατούρια  μετὰ   τῶν ἄλλων Ἀθηναίων κατὰ τὰ
[4, 148]   καὶ ἔτνος· οἷσι Μαρδόνιον εἱστίασε  μετὰ   τῶν ἄλλων πεντήκοντα Περσῶν Ἀτταγῖνος
[4, 149]   μεγάλη γίνεται καὶ ἑστιῶνται πάντες  μετὰ   τῶν δούλων· οἱ δὲ παῖδες
[4, 149]   δὲ παῖδες ἐν ταῖς ἑστιάσεσι  μετὰ   τῶν πατέρων ἐπὶ λίθων καθήμενοι
[4, 148]   παντοδαπὰ (ἄλλ´ ἀθύρματα Διονυσιακὰ ἐξαρτήσαντα  μετὰ   τῶν φίλων ἐξ ἑωθινοῦ κατακλινόμενον
[4, 148]   αὔριον παρεκάλει συνδειπνῆσαι πάλιν ἥκοντα  μετὰ   τῶν φίλων καὶ τῶν ἡγεμόνων·
[4, 146]   δὲ μέγας Ἀλέξανδρος δειπνῶν ἑκάστοτε  μετὰ   τῶν φίλων, ὡς ἱστορεῖ Ἔφιππος
[4, 138]   διάγοντες τὸν βίον ἐν εἰρήνῃ  μετὰ   ὑγιείας, ὡς εἰκός, γηραιοὶ τελευτῶντες
[4, 135]   μήστωρα φόβοιο, (τρίγλης ἱπποδάμοιο κάρη  μετὰ   χερσὶν ἔχοντα, ἂψ δ´ ἑλόμην
[4, 152]   βαρβάρων ποιητὴν ἀφικέσθαι καὶ συναντήσαντα  μετὰ   ᾠδῆς ὑμνεῖν αὐτοῦ τὴν ὑπεροχήν,
[4, 131]   Θήβας τὰς ἑπταπύλους, τὰς ἁρμονίας  μεταβάλλοντας,   φερνάς τε λαβεῖν δύο μὲν
[4, 141]   καὶ ποίμνια αὐτῶν τρέφοντες ἀφθόνως  μεταδιδόασι   τῶν ἐκγόνων. Ἐστὶ δ´
[4, 149]   καταναλίσκουσι, τὰ ὑπολειπόμενα τοῖς οἰκέταις  μεταδιδόντες.   ~(Ταῖς δ´ ἄλλαις ἡμέραις πάσαις
[4, 156]   πληθώραν ἐμπεσὼν μεμψιμοιρήσῃς. Διὸ καὶ  μεταδοῦναί   σοι βούλομαι τοῦ παρὰ Κέβητι
[4, 138]   ἀποθανεῖν οὕτως εὐτελοῦς διαίτης  μεταλαβεῖν.   (Πολέμων ἐν τῷ παρὰ Ξενοφῶντι
[4, 150]   παίδων οὐκ ἠφίεντο ἕως ἂν  μεταλάβωσι   τῶν παρασκευασθέντων. (Θρᾳκίων δὲ δείπνων
[4, 146]   εἰ δὲ Ξέρξης δὶς ἐσιτέετο  μεταλαμβάνων   καὶ ἄριστον, ἀνάστατοι ἂν ἐγεγόνεσαν
[4, 150]   δὲ χοιρείου βραχύτατον, καὶ τούτων  μεταλαμβάνων   κοτύλην οἴνου. Γυναικὶ δὲ οὐκ
[4, 146]   περὶ τῆς Ἀλεξάνδρου καὶ Ἡφαιστίωνος  μεταλλαγῆς,   ἀνήλισκε τῆς ἡμέρας μνᾶς ἑκατόν,
[4, 148]   λειτουργούντων αὐτῷ τῶν ἐξ Ἰταλίας  μεταπεμφθέντων   ἀκροαμάτων συνηθροισμένων ἐπὶ τὴν θέαν
[4, 168]   τοῖς σώμασι· καὶ οἳ ἐκέλευσαν  μεταπεμφθῆναί   τινα τῶν μυλωθρῶν. (Ἐλθόντος δ´
[4, 168]   φιλοσόφους νέους ὄντας καὶ πενομένους  μεταπεμψάμενοι   ἠρώτησαν πῶς ὅλας τὰς ἡμέρας
[4, 150]   ἐνιαυτοῦ καὶ πρὸ τοῦ μέλλειν  μεταπεμψάμενος   τεχνίτας ἐξ ἄλλων πόλεων ἐχαλκεύσατο.
[4, 183]   νῦν εἰς ψαλτήριον (ὄρθιον  μετασχηματισθὲν   διασῴζει τὴν τοῦ χρησαμένου προσηγορίαν.
[4, 182]   τῶν τελείων. Αἰσχύλος γοῦν κατὰ  μεταφορὰν   ἐν Ἰξίονί φησι· (Τὸν δ´
[4, 148]   ἐπὶ τὴν θέαν τῶν Πανελλήνων.  Μετεβαινε   δ´ ἐνίοτε, φησίν, καὶ ἐπὶ
[4, 138]   Καὶ παρασκευασθέντος γελάσας Παυσανίας  μετεπέμψατο   τῶν Ἑλλήνων τοὺς στρατηγοὺς (καὶ
[4, 156]   ἐκεῖνο διελθεῖν συμπόσιον. Καὶ ὃς  μετέωρον   αὑτὸν παραναστήσας ἔφη· Ὄμνυμι δ´
[4, 153]   κλίνην (ἐφ´ ἧς μόνος κατέκειτο  μετεωροτέραν   τῶν ἄλλων καὶ κεχωρισμένην εἶχε
[4, 167]   ἔστησε πρὸς τοῖς Ἑρμαῖς Ἀρισταγόρᾳ  μετεωρότερον   τῶν Ἑρμῶν, Ἐλευσῖνί τε μυστηρίων
[4, 144]   χρέονται αὐτῷ· εἰ δὲ μή,  μετιεῖσιν.   Τὰ δ´ ἂν νήφοντες προβουλεύσωνται,
[4, 133]   ἐλάας στιφράς; Φιλήμων δ´ ἐν  Μετιόντι   Ζωμίῳ· Ἰχθὺς τί σοι
[4, 170]   προσελαμβάνοντο σαφῶς παρίστησιν Ἀντιφάνης ἐν  Μετοίκῳ·   Προσέλαβον ἐλθὼν τουτονὶ τραπεζοποιόν, ὃς
[4, 158]   σκηνικὸς οὗτος φιλόσοφος· Ἀρκεῖ  μετρία   βιοτά μοι σώφρονος τραπέζης, (τὸ
[4, 159]   γαστρὸς βορᾷ τὸ χρηστὸν εἶναι,  μέτρια   δ´ ἐξαρκεῖν ἔφη. (Οὐκ ἦν
[4, 145]   καὶ χῆνες καὶ ἀλεκτρυόνες. Καὶ  μέτρια   μὲν αὐτῶν παρατίθεται ἑκάστῳ τῶν
[4, 171]   ἐν Φανίῳ· Φειδωλὸς ἦν καὶ  μέτριος   ἀγοραστής. Ὀψώνην δ´ εἴρηκεν Ἀριστοφάνης
[4, 144]   μειονεκτεῖ παρατιθέμενος πολλὰ τῶν  μετρίως   διαιτωμένων. Ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία,
[4, 138]   φηγοὺς σποδιοῦσι πρὸς τὸ πῦρ  μετρίως   ὑποπίνοντες. (Καὶ οὕτως διάγοντες τὸν
[4, 131]   καὶ τῶν πλευρῶν διακόψειεν τὸ  μέτωπον.   {Α. Οἶνοι δέ σοι, λευκός,
[4, 154]   τις ἕτερος ἀντιποιήσαιτο, συνίσταντο μονομαχήσοντες  μέχρι   θανάτου. Ἄλλοι δ´ ἐν θεάτρῳ
[4, 149]   πάντες ἐν στολαῖς λευκαῖς, (ἃς  μέχρι   καὶ νῦν καλοῦσι πρυτανικὰς ἐσθῆτας.
[4, 173]   γογγύλας μεμαγμένας. Καλοῦνται δὲ καὶ  μέχρι   νῦν τινες αὐτῶν Χοίρακοι καὶ
[4, 153]   τὰς θεραπαίνας φησὶ παρ´ αὐτοῖς  μέχρι   οὗ ἂν αὐξηθῶσι γυμνὰς διακονεῖσθαι.
[4, 147]   δ´ ἕτεροις, ἄλλοι δ´ ἑτέραν,  μέχρι   οὗ πλήρωσαν οἶκον. Ταὶ δὲ
[4, 131]   ἀγορὰν μὲν ὑπεστρῶσθαι στρώμαθ´ ἁλουργῆ  μέχρι   τῆς ἄρκτου· δειπνεῖν δ´ ἄνδρας
[4, 154]   ἀλλήλους ἀκροχειρίζονται, (ποτὲ δὲ καὶ  μέχρι   τραύματος προίασιν καὶ ἐκ τούτου
[4, 160]   βούλομαι σοφόν· ὅταν φακῆν ἕψητε,  μὴ   ´πιχεῖν μύρον. Καὶ Σώπατρος
[4, 174]   χρῶνται ἐν τοῖς θρήνοις, εἰ  μὴ   ἄρα καὶ Καρία Φοινίκη
[4, 156]   ὑπεροχήν. Ῥοφεῖν φακῆν ἐσθ´ ἡδὺ  μὴ   δεδοικότα, μαλακῶς καθεύδειν ἄθλιον δεδοικότα.
[4, 172]   μαγείρους ὡς ἐπιχειροῦντας καὶ οἷς  μὴ   δεῖ φησιν· Μάγειρ´, ἀηδής μοι
[4, 151]   θέλῃς αἱρήσεις καὶ ἀποχωρῶν οὐ  μὴ   δείσῃς τὸν πολέμιον. Ἄλλος παῖδα
[4, 159]   διαγράφει ἐν τῷ περὶ τῶν  μὴ   δι´ αὑτὰ αἱρετῶν λέγων ὧδε·
[4, 174]   φάσκων τὰ ἐμπνευστά· πολλοὺς γὰρ  μὴ   διδαχθέντας αὐλεῖν τε καὶ συρίζειν,
[4, 146]   μόνον διὰ τὸ παρῃτῆσθαι, ἵνα  μὴ   δὶς πορεύωνται, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ
[4, 168]   δὲ τοὺς ἀσώτους καὶ τοὺς  μὴ   ἔκ τινος περιουσίας ζῶντας τὸ
[4, 159]   (Ταῦτ´ εἰπὼν Κύνουλκος, ἐπεὶ  μὴ   ἐκροταλίσθη, θυμωθεὶς Ἀλλ´ ἐπειδὴ οὗτοι,
[4, 154]   καὶ ἐκ τούτου ἐρεθισθέντες, ἐὰν  μὴ   ἐπισχῶσιν οἱ παρόντες, καὶ ἕως
[4, 151]   βασιλεῖ τιμῆς ἕνεκα, τοῖς δὲ  μὴ   ἔχουσι διδόναι τὸν βασιλέα. Ξενοφῶν
[4, 171]   αὐτῶν καὶ Φερεκράτης ἐν Ἀγρίοις·  Μὴ   θαυμάσῃς· τῶν γὰρ προτενθῶν ἐσμέν,
[4, 171]   κελεύουσιν ἀπογεύεσθαι διὰ τὸ ἀπιστεῖν  μὴ   καὶ ἐν τούτοις κακόν τι
[4, 158]   ἄλλως δυναμένης ἑψηθῆναι φακῆς εἰ  μὴ   κατὰ τὴν Ζηνώνειον ὑφήγησιν, ὃς
[4, 162]   ἐν οἷς ζητεῖ, ὅπως ἂν  μὴ   κατακοιμηθῶσιν οἱ συμπόται, (καὶ) πῶς
[4, 143]   τοῦ ζωμοῦ, φόρει τοὺς βύστακας  μὴ   καταφρόνει μηδ´ ἕτερ´ ἐπιζήτει καλά·
[4, 161]   αὐτοῖσιν ἰχθῦς κρέας, κἂν  μὴ   κατεσθίωσι καὶ τοὺς δακτύλους, ἐθέλω
[4, 167]   αὐτοὺς εἶναι προετρέποντο καὶ ζῆν  μὴ   κοσμίως, ἀλλ´ ἀσώτως καὶ τοῖς
[4, 156]   Διιτρέφης δραξάμενος ἔφη· Ζεῦ,  μὴ   λάθοι σε τῶνδ´ ὃς αἴτιος
[4, 141]   τῶν ἱκανῶν παρασκευάζειν περιττὸν εἶναι,  μὴ   μέλλοντά γε προσφέρεσθαι. Μόλπις δέ
[4, 157]   διείπασθαι τὸν θεὸν ὡς εἰ  μὴ   μενοῦσιν ἐπὶ τούτοις, ἕως ἂν
[4, 144]   νήφουσι, χρέονται αὐτῷ· εἰ δὲ  μή,   μετιεῖσιν. Τὰ δ´ ἂν νήφοντες
[4, 159]   καὶ τράπεζα καὶ φακοί. {Α.  Μή   μοι φακούς, μὰ τὸν Δί´·
[4, 168]   ταῦτα ἀνηλωκέναι, ἀφείθη. (Οἱ δὲ  μὴ   οὕτως ἄσωτοι κατὰ τὸν Ἄμφιν·
[4, 142]   διεστρώννυτο οὐδέποτε πλεῖον· ὅτε δὲ  μὴ   παρείη πρεσβεία, τρίκλινον. Καὶ πρόσταγμα
[4, 159]   συμποσίαρχε, ὑπὸ λογοδιαρροίας ἐνοχλούμενοι  μὴ   πεινῶσιν τὰ περὶ τῆς
[4, 154]   Ποσείδιππος ἐν Πορνοβοσκῷ φησιν·  μὴ   πεπλευκὼς οὐδὲν ἑόρακεν κακόν· ~(τῶν
[4, 159]   καὶ ταῦτα Εὐριπίδης εἴρηκε·  Μὴ   πλοῦτον εἴπῃς· οὐχὶ θαυμάζω θεόν,
[4, 156]   περὶ τῶν ἐπιφανῶν κλήσεων ἀγωνιῶ  μή   ποτε εἰς πληθώραν ἐμπεσὼν μεμψιμοιρήσῃς.
[4, 158]   Κράτης δ´ Θηβαῖος ἔλεγεν·  Μὴ   πρὸ φακῆς λοπάδ´ αὔξων εἰς
[4, 142]   ἀλλ´ ἱκανὰ ἅπασι γίνεσθαι καὶ  μὴ   προσδεῖσθαι τοὺς παρόντας. Οὔτε γὰρ
[4, 158]   δ´ ἄκαιρον ἅπαν ὑπερβάλλον τε  μὴ   προσείμαν. Καὶ Σωκράτης δ´
[4, 150]   λεβήτων, ὧν οὐδεὶς γεύεται εἰ  μὴ   πρότερον θεάσηται τὸν βασιλέα εἰ
[4, 169]   τρεῖς, δορίδα, κοπίδας τέτταρας. Οὐ  μὴ   πρότερον οἴσεις, θεοῖσιν ἐχθρὲ σύ,
[4, 170]   Ἄλεξις ἐποιήσατο ἐν Λέβητι οὕτως·  Μὴ   προφάσεις ἐνταῦθά μοι, μηδ´ οὐκ
[4, 165]   ἐν τοῖς Ἐναγίζουσί φησι· (Εἰ  μὴ   συνήθης Φαιδίμῳ γ´ ἐτύγχανεν
[4, 155]   κρεμάμενος ὑποτρέχοντος τοῦ λίθου, ἐὰν  μὴ   ταχὺ φθάσας ἀποτέμῃ τῷ δρεπάνῳ,
[4, 142]   ἡγεῖτο ἐπὶ τὰς κλίνας, εἰ  μή   τιν´ αὐτὸς προσκαλέσαιτο. Κατελαμβάνετο δὲ
[4, 142]   Πιεῖν δὲ οὐ προσεφέρετο, εἰ  μή   τις αἰτήσειεν· ἐδίδοτο δὲ κύαθος
[4, 132]   παραθήσεις μόνον, ἵνα ταὐτὰ πάντες,  μὴ   τὸ μὲν ἐγώ, τὸ δ´
[4, 167]   Φιλίππου προσηγορεύοντο. Εἰ δὲ καὶ  μὴ   τοιοῦτός τις ὢν ἐληλύθει, ὑπὸ
[4, 146]   ἐν τῷ Φάωνι ἐμνήσθη (καὶ  μὴ   τοῦ Λευκαδίου Φιλοξένου τοιαύτην ἐκτίθεται
[4, 156]   τὸ ἀνατέλλον ἄστρον, (οὗ φασι  μὴ   φανέντος οἱ τὴν χρηστὴν ταύτην
[4, 156]   τις· Ἀλλ´ λῷστε ἀνδρῶν,  μὴ   φθονήσῃς ἡμῖν τὸ Παρμενίσκειον ἐκεῖνο
[4, 158]   Ζηνώνειόν γε φακῆν ἕψειν ὃς  μὴ   φρονίμως μεμάθηκεν, Ὡς οὐκ ἄλλως
[4, 169]   γενήσεται μηδ´ εἰς ἀσώτιον τραπέσθαι  μηδ´   ἐὰν αὐτῷ ξυναντᾷ τις, λαλῆσαι
[4, 169]   χέσαι γ´ αὐτῷ σχολὴ γενήσεται  μηδ´   εἰς ἀσώτιον τραπέσθαι μηδ´ ἐὰν
[4, 166]   τοῦτον ἤδη διὰ τέλους καὶ  μηδ´   ἐπιβαίνειν γῆς, ἵν´ οὕτως ᾔσθετο
[4, 143]   φόρει τοὺς βύστακας μὴ καταφρόνει  μηδ´   ἕτερ´ ἐπιζήτει καλά· ἐν τοῖς
[4, 170]   οὕτως· Μὴ προφάσεις ἐνταῦθά μοι,  μηδ´   οὐκ ἔχω. {Β. Ἀλλὰ λέγ´
[4, 169]   ἐὰν αὐτῷ ξυναντᾷ τις, λαλῆσαι  μηδὲ   ἕν. (ΜΑΓΕΙΡΙΚΑ δὲ ΣΚΕΥΗ καταριθμεῖται
[4, 164]   τὰ εὐτελῆ, τί ἐνταῦθα παραγίνεσθε  μηδὲ   κληθέντες; ὡς εἰς ἀσώτιον
[4, 169]   ἐν Χρυσίππῳ λέγοντι οὕτως· (Εἰ  μηδὲ   χέσαι γ´ αὐτῷ σχολὴ γενήσεται
[4, 170]   Ἐπιφαγεῖν δ´ Εὔπολις Ταξιάρχοις· Ἐπιφαγεῖν  μηδὲν   ἄλλ´ κρόμμυον λέποντα καὶ
[4, 168]   τοῖς φιλοσόφοις συσχολάζοντες, κεκτημένοι δὲ  μηδέν,   εὐεκτοῦσιν οὕτω τοῖς σώμασι· καὶ
[4, 159]   ποίησον δοθῆναι ἄρτον, μεθ´ ὧν  μηδὲν   τῶν πολυτελῶν, ἀλλὰ κἂν τὴν
[4, 156]   ταύτην φιλοσοφίαν εὑρόντες νόμιμον εἶναι  μηδενὸς   γεύεσθαι. Ἐγὼ δ´ τάλας»
[4, 158]   γνώμας τινὰς ἡμῖν εἰσφέρων φησί·  Μηδέποτ´   ἐλαίαν ἔσθι´, ἀκαλήφην ἔχων. Χειμῶνος
[4, 163]   οὐχ ὥσπερ σύ, κυνικέ,  μηδέποτε   ταῖς Χάρισιν, ἀλλ´ οὐδὲ ταῖς
[4, 153]   διηγούμενος τοῦ βασιλέως, ὡς εἰς  Μηδίαν   ἀνελθὼν καὶ πολεμῶν Ἀρσάκει ᾐχμαλωτίσθη
[4, 138]   συνήγαγον ὑμᾶς βουλόμενος ἐπιδεῖξαι τοῦ  Μήδων   ἡγεμόνος τὴν ἀφροσύνην, ὃς τοιαύτην
[4, 142]   τυχόντος, (τὰ δὲ λοιπὰ ὥστε  μήθ´   ὑπεραίρειν μήτ´ ἐλλείπειν, ἀλλ´ ἱκανὰ
[4, 142]   οὕτως ὑπερτείνειν ὡς εἰς τὸ  μηθὲν   δαπανᾶν, ὑπερβάλλοντα τὸ σύμμετρον τῆς
[4, 184]   βίβλος, ἑταῖρε Τιμόκρατες, ἱκανὸν εἰληφυῖα  μῆκος.  
[4, 135]   καὶ ἐννεαπήχεες ἦσαν εὖρος, ἀτὰρ  μῆκός   γε γενέσθην ἐννεόργυιοι. Πολλὰ δ´
[4, 131]   πλακοῦντες, μῆλα, κράνειαι, ῥόαι, ἕρπυλλος,  μήκων,   ἀχράδες, κνῆκος, ἐλᾶαι, στέμφυλ´, ἄμητες,
[4, 131]   τεμάχη, σχαδόνες, βότρυες, σῦκα, πλακοῦντες,  μῆλα,   κράνειαι, ῥόαι, ἕρπυλλος, μήκων, ἀχράδες,
[4, 137]   αὐταῖσιν ἐπῆν ἄπιοι καὶ πίονα  μῆλα)   ῥοιαί τε σταφυλαί τε, θεοῦ
[4, 141]   αὑτῶν ἐνίοτε οἱ πολλοί, οὐ  μὴν   ἀλλ´ οἵ γε πλούσιοι καὶ
[4, 156]   μεθύειν πᾶσιν ἡμῖν γίνεται, (ἦ  μὴν   ἑλέσθαι τοῦτον ἂν ζῆν τὸν
[4, 174]   Καὶ Ἀλκείδης ἔφη· Ἀλλὰ  μὴν   καὶ τὸ ὄργανον τοῦτο
[4, 144]   ἂν ἡδέως φάγοι· ὅπως γε  μὴν   καταδάρθοι οὐδ´ ἂν εἴποι τις
[4, 136]   ἦλθε μόνος γεύσασθαι ἕτοιμος· οὐ  μὴν   οὐδ´ ἄρ´ ἄθικτος ἔην, πόθεον
[4, 140]   ζωμός, σῦκον, τράγημα, θέρμος. Ἀλλὰ  μὴν   οὐδ´ ὀρθαγορίσκοι λέγονται, ὥς φησιν
[4, 149]   ὑπὸ τῶν τιμούχων ζημιοῦται, ἀλλὰ  μὴν   οὐδὲ τοῖς σιτουμένοις ἐν πρυτανείῳ
[4, 160]   διαλεκτικοὺς τρεῖς τῶν παρεγγεγραμμένων. Καὶ  μὴν   φιλοσοφεῖν φιλολογεῖν τ´ ἀκηκοὼς (ὑμᾶς
[4, 166]   τῶν Ταραντίνων σχεδὸν καθ´ ἕκαστον  μῆνα   βουθυτεῖ καὶ δημοσίας ἑστιάσεις ποιεῖται.
[4, 136]   Ἀττικῷ ἐν κεράμῳ πέττων τρισκαίδεκα  μῆνας.   Αὐτὰρ ἐπεὶ δόρποιο μελίφρονος ἐξ
[4, 134]   αὐτὸν) ἐπὶ τοῦ ξύλου λαβών.  Μήποτε   δὲ καὶ Ἀντιφάνης ἐν Καρσὶ
[4, 171]   τὸν Σωτῆρα ἐδέατρον ἀποδειχθῆναι Ἀλεξάνδρου.  Μήποτε   δὲ καὶ ὃν νῦν καλοῦσι
[4, 159]   ποδαπός ἐστιν ἀποκρίνασθαι ὅτι πλούσιος.  Μήποτε   τοῦ αὐτοῦ μνημονεύει καὶ Ἄλεξις
[4, 154]   φησίν, ὅτι παρατεθέντων κωλήνων τὸ  μηρίον   κράτιστος ἐλάμβανεν· εἰ δέ
[4, 135]   Ὡς δὲ ἴδον Στρατοκλῆ, κρατερὸν  μήστωρα   φόβοιο, (τρίγλης ἱπποδάμοιο κάρη μετὰ
[4, 142]   δὲ λοιπὰ ὥστε μήθ´ ὑπεραίρειν  μήτ´   ἐλλείπειν, ἀλλ´ ἱκανὰ ἅπασι γίνεσθαι
[4, 159]   οἰκείοις θάψαι οὕτως μήτε καύσαντας  μήτε   θεραπεύσαντας. Οὗτοι γὰρ καὶ οἱ
[4, 159]   ἐπισκῆψαι τοῖς οἰκείοις θάψαι οὕτως  μήτε   καύσαντας μήτε θεραπεύσαντας. Οὗτοι γὰρ
[4, 166]   Φησὶν γάρ· φιλτάτη Γῆ  μῆτερ,   ὡς σεμνὸν σφόδρ´ εἶ τοῖς
[4, 155]   αὐτῶν τὴν Κύνναν τὴν Εὐρυδίκης  μητέρα   καὶ τοῖς ἄλλοις τιμήσας οἷς
[4, 159]   δεξίωμα κάλλιστον βροτοῖς, ὡς οὔτε  μήτηρ   ἡδονὰς τοιάσδ´ ἔχει, οὐ παῖδες
[4, 160]   ἐκ γενετῆς σε  μήτηρ   κέκληκε) κατὰ τὸν σὸν Τίμωνα
[4, 184]   εὕρημα κέρατά τε καὶ σάλπιγγες.  Μητρόδωρος   δ´ Χῖος ἐν Τρωικοῖς
[4, 158]   τρυφῇ γέ τοι ἄλλων ἐδεστῶν  μηχανὰς   θηρεύομεν. Κἀν ἄλλοις δέ φησιν
[4, 130]   ἀναπετασθεισῶν Ναΐδες ἐφάνησαν λάθρᾳ κατὰ  μηχανὰς   σχασθέντων τῶν φραγμάτων καὶ Ἔρωτες
[4, 174]   περὶ τῆς ὑδραύλεως Κτησίβιον τὸν  μηχανικόν.   Ἐγὼ δὲ οὐκ οἶδα εἰ
[4, 167]   τῶν ἑταίρων αὐτοῦ ἐν τῇ  μθʹ   τῶν ἱστοριῶν Θεόπομπος (τάδε
[4, 128]   εὐθέως ἐδόθησαν φιάλαι ἀργυραῖ ἑκάστῳ  μία   δωρεά. Προεστεφανώκει δὲ καὶ ἕκαστον
[4, 145]   ψάλλουσιν αἱ παλλακαὶ αὐτῷ, καὶ  μία   μὲν ἐξάρχει, αἱ δὲ ἄλλαι
[4, 171]   ὑφελοίατο, (διὰ τοῦτο προὐτένθευσαν ἡμέρᾳ  μιᾷ.   Μνημονεύει αὐτῶν καὶ Φερεκράτης ἐν
[4, 161]   ἡμέρας δειπνοῦσι πέμπτης ἀλφίτων κοτύλην  μίαν.   Καὶ ἐν Πυθαγοριζούσῃ· δ´
[4, 149]   δεσπότας καὶ τοὺς δούλους καὶ  μίαν   πᾶσι τράπεζαν παρασκευάζουσι καὶ τὰ
[4, 172]   ὀκτὼ ποιήσοντες τραπέζας δ´  μίαν,   (τί σοι διαφέρει τοῦτο; Παράθες
[4, 182]   ἀρχαῖα εἶναι. Ἐν γοῦν Μιτυλήνῃ  μίαν   τῶν Μουσῶν πεποιῆσθαι ὑπὸ Λεσβοθέμιδος
[4, 135]   Διὸς εὔχετ´ ἐν ἀγκοίνῃσι  μιγῆναι,   ἐκ Κωπῶν, ὅθεν ἐγχέλεων γένος
[4, 130]   δράσειαν; Ὅπου τέτταρα λήψῃ κρέα  μίκρ´   ὀβολοῦ. Παρὰ δ´ ἡμετέροις προγόνοισιν
[4, 147]   τόσον, βατὶς δ´ ἐνέης ἰσόκυκλος.  (Μικρὰ   δὲ κακκάβι´ ἦς ἔχοντα τὸ
[4, 151]   αὑτῷ κειμένους ἄρτους διέκλα κατὰ  μικρὰ   καὶ διερρίπτει οἷς αὐτῷ ἐδόκει
[4, 148]   συμπόσιον ἐποίησε φανῆναι τὰ πρῶτα  μικρά,   καὶ πάλιν καὶ ταῦτα ἐδωρήσατο.
[4, 142]   ἔθος· (ὅτε δὲ καὶ παραγένοιντο,  μικρὰ   συμπεριενεχθεῖσι νόμου χάριν παρεσκευάζετο καὶ
[4, 161]   λέγει· (Κοσμίως ποιῶν τὴν ἔνθεσιν  μικρὰν   μὲν ἐκ τοῦ πρόσθε, μεστὴν
[4, 174]   οὐκ οἶδε. Λέγεται δὲ Πλάτωνα  μικράν   τινα ἔννοιαν δοῦναι τοῦ κατασκευάσματος
[4, 130]   (Καὶ Κάρανος ἄρξας πότου  μικροῖς   ἐκπώμασι περισοβεῖν ἐκέλευε τοῖς παισίν.
[4, 160]   ἐν Γάμῳ οὕτως· Κογχίον τε  μικρὸν   ἀλλᾶντός τε προστετμημένον. Ἑξῆς ἁρπάσας
[4, 182]   ἐν Ὁπλομάχῳ φησί· Μαγάδι λαλήσω  μικρὸν   ἅμα σοι καὶ μέγα. Οἱ
[4, 151]   ὑποβάλλοντες καὶ ἐπὶ τραπεζῶν ξυλίνων  μικρὸν   ἀπὸ τῆς γῆς ἐπηρμένων.
[4, 132]   κόγχας δέκα, δ´ ἀντακαίου  μικρόν.   Ἐν ὅσῳ δ´ ἐσθίω, ἕτερος
[4, 141]   οὐδ´ οτιμενοῦν πλὴν ὄψον τι  μικρὸν   ἔχον σταθμὸν ὡς τέταρτον μάλιστα,
[4, 140]   πολίτευμά τι τοῦτο δὴ συνίσταται  μικρόν.   Καὶ γὰρ ὅντινα δεῖ πρῶτον
[4, 149]   ἐν κεραμέᾳ κοτταβίδι πιεῖν ἑκάστῳ  μικρόν,   καὶ προσφέρων ἂν εἶπεν
[4, 152]   ἐκ τοῦ αὐτοῦ ποτηρίου κατὰ  μικρόν,   οὐ πλεῖον κυάθου· (πυκνότερον δὲ
[4, 142]   τραγημάτων. Καὶ τούτων ἦρξαν οἱ  μικρὸν   πρὸ Κλεομένους βασιλεύσαντες Ἄρευς καὶ
[4, 165]   ἥλιον, σχολῇ λέγεις. Ἐπιχαρίδης  μικρὸς   ἐν πένθ´ ἡμέραις σφαῖραν ἐποίησε
[4, 133]   τί σοι ἐφαίνεθ´ οὑφθός; {Β.  Μικρὸς   ἦν, ἀκήκοας; ἅλμη τε λευκὴ
[4, 161]   μετ´ ὀλίγα· Ἔδει θ´ ὑπομεῖναι  μικροσιτίαν,   ῥύπον, ῥῖγος, σιωπήν, στυγνότητ´, ἀλουσίαν.
[4, 130]   ἔφη· Τί δ´ ἂν Ἕλληνες  μικροτράπεζοι,   φυλλοτρῶγες δράσειαν; Ὅπου τέτταρα λήψῃ
[4, 153]   καλουμένου Ἀντιόχου τοῦ βασιλέως προαχθεὶς  μικροῦ   δεῖν τῆς βασιλείας ἐξέβαλε τὸν
[4, 146]   ταύτας Θάσιον, ἐγχέλεις, τυρόν, μέλι·  μικροῦ   τάλαντον γίγνεται τὸ κατὰ λόγον.
[4, 132]   παρέθηκε πίνακα γὰρ μέγαν ἔχοντα  μικροὺς   πέντε πινακίσκους ἄνω· τούτων
[4, 148]   τετρακοσίοις τεσσαράκοντα, (φησὶν ὅτι τε  μικρόψυχοι   ἦσαν καὶ τὰ περὶ τὴν
[4, 142]   ὑπερήφανον. δ´ οἶνος ἦν  μικρῷ   βελτίων, ὅτε παρείησάν τινες. Ἐπεὶ
[4, 152]   δὲ τι δυσαπόσπαστον, μαχαιρίῳ  μικρῷ   παρατέμνοντες, τοῖς κολεοῖς ἐν
[4, 148]   (Ἀρκαδικὸν δὲ δεῖπνον διαγράφων  Μιλήσιος   Ἑκαταῖος ἐν τῇ τρίτῃ τῶν
[4, 135]   ψῆττά τε χονδροφυὴς καὶ τρίγλη  μιλτοπάρῃος)   Τῇ δ´ ἐγὼ ἐν πρώτοις
[4, 141]   Καρνείων φησὶν ἑορτὴν παρὰ Λακεδαιμονίοις  μίμημα   εἶναι στρατιωτικῆς ἀγωγῆς. όπους μὲν
[4, 174]   παρὰ τοῖς Τρωσίν, οὗ μνημονεύειν  Μίμνερμον.   Κἀν Κύπρῳ δέ φησι τιμᾶσθαι
[4, 160]   θεοῖς τοὺς αἰχμαλώτους, τοὺς Γαλάτας  μιμούμενος   κἀγὼ κατακαύσειν ηὐξάμην τοῖς δαίμοσι
[4, 137]   ἄρτον δὲ ταῖς ἑορταῖς προσπαρατιθέναι,  μιμούμενος   τὸν Ὅμηρον. Καὶ γὰρ ἐκεῖνος
[4, 176]   ἠρίον γλυκὺς οἰκεῖ αὐλητής,  μίμων   ´ν θυμέλῃσι Χάρις. (Τυφλὸς
[4, 135]   κρατερώνυχα χεῖρα οὐδ´ ἔφθην τρώσας  μιν,   ἄασε δὲ Φοῖβος Ἀπόλλων. Ὡς
[4, 136]   ὑπέμεινε, βιάζετο γὰρ ἀδέεσσι· δάμνα  μιν   ζωμός τε μέλας ἀκροκώλιά θ´
[4, 147]   νῶτος ἐσῆλθε καὶ ὀσφὺς καὶ  μινυρίγματα   θερμά. Καὶ κεφάλαιον ὅλον διάπτυχες
[4, 147]   θ´ ὑπερωμόκρεως χορδὰ γλυκίστα  (μιξεριφαρνογενής,   ἃν δὴ φιλέοντι θεοί, τοῦτ´,
[4, 165]   τι κέντρον ἐν τοῖς δακτύλοις,  μισάνθρωπον   ἄνθος ἥβης· εἶθ´ ἡδυλογοῦσιν ἅπασιν
[4, 145]   οἱ μισθοφόροι ἐν τῇ Ἑλλάδι  μισθὸν   ἀργύριον λαμβάνουσιν, οὕτως οὗτοι τὰ
[4, 172]   οὕτως· Τέτταρες δ´ αὐλητρίδες ἔχουσι  μισθὸν   καὶ μάγειροι δώδεκα καὶ δημιουργοὶ
[4, 165]   ἑωθινοῦ ἕστηκεν ἐλθών· ~κἂν ἴδῃ  μισθούμενον   (εἰς ἑστίασιν, τοῦ μαγείρου πυθόμενος
[4, 148]   τῶν ἡμερῶν ταλαντιαίους εἰς ῥόδα  μισθοὺς   διέδωκε, καὶ κατεστρώθη ἐπὶ πηχυαῖα
[4, 145]   ἴσας διαιροῦνται. Ὥσπερ δὲ οἱ  μισθοφόροι   ἐν τῇ Ἑλλάδι μισθὸν ἀργύριον
[4, 164]   Ὅπου γάρ ἐστιν κέραμος  μισθώσιμος   τοῖς μαγείροις, εὐθὺς ἐξ
[4, 182]   σαμβύκας ἀρχαῖα εἶναι. Ἐν γοῦν  Μιτυλήνῃ   μίαν τῶν Μουσῶν πεποιῆσθαι ὑπὸ
[4, 169]   τῆς ἔνδον οὔσης ἔγχελυς Βοιωτία  μιχθεῖσα   κοίλοις ἐν βυθοῖσι κακκάβης (χλιαίνετ´,
[4, 146]   τοῦ Ἀλεξάνδρου ἀναλώματι· ἑκατὸν γὰρ  μνᾶς   ἀνήλισκεν, ὡς Ἔφιππος ἱστόρησε.
[4, 146]   Ἡφαιστίωνος μεταλλαγῆς, ἀνήλισκε τῆς ἡμέρας  μνᾶς   ἑκατόν, δειπνούντων ἴσως ἑξήκοντα
[4, 154]   δὲ τοῖς Ῥωμαίοις προτίθεσθαι πέντε  μνᾶς   τοῖς ὑπομένειν βουλομένοις τὴν κεφαλὴν
[4, 163]   Ἀρετὴ Ἡδονῇ παρακάθηται, ὥς φησι  Μνασάλκης   Σικυώνιος ἐν ἐπιγράμμασιν· Ἅδ´
[4, 158]   τινὲς Καλλιστὼ ὀνομάζουσιν, (ὡς ἱστορεῖν  Μνασέαν   τὸν Πατρέα ἐν τρίτῳ Εὐρωπιακῶν
[4, 165]   ποτ´ αὐτῷ τοῦ πατρὸς τὸ  μνῆμα,   κατ´ ἐνιαυτὸν ἕνα λίθον ἁμαξιαῖον.
[4, 161]   ὧν φησιν Ἀντιφάνης μὲν ἐν  Μνήμασι   τάδε· Τῶν Πυθαγορικῶν δ´ ἔτυχον
[4, 165]   ἦλθεν ἀσωτίας ὡς καὶ τοῦ  μνήματος   τοῦ πατρός, εἰς Ἀθηναῖοι
[4, 165]   ἐμνημονεύσατ´ ἐν τοῖς Ἀρκαδικοῖς δείπνοις  μνήμης   ἠξιωμένων. Καὶ τὸ ἀσώτιον ποῦ
[4, 160]   ἐπιστάμενος ὅτι κόγχος παρὰ προτέρῳ  μνήμης   τετύχηκεν Ἐπιχάρμῳ ἐν τᾷ Ἑορτᾷ
[4, 165]   οἶδα διαβοήτους· ἕνα μὲν οὗ  μνημονεύει   Ἄλεξις ἐν Κνιδίᾳ· Διόδωρος οὑπίτριπτος
[4, 166]   ΙΘ' (Πυθοδήλου δέ τινος ἀσώτου  μνημονεύει   Ἀξιόνικος ἐν Τυρρηνῷ οὕτως·
[4, 167]   φησι Δημήτριος Σκήψιος, οὗ  μνημονεύει   Ἀρχίλοχος. Ὑπὸ φιληδονίας γὰρ καὶ
[4, 183]   τετάνυστο σκινδαψὸς τετράχορδος ἀνηλακάτοιο γυναικός.  Μνημονεύει   αὐτοῦ καὶ Θεόπομπος Κολοφώνιος
[4, 133]   Σπεύσιππος παρίστησιν ἐν δʹ Ὁμοίων.  Μνημονεύει   αὐτῶν Ἐπίλυκος ἐν Κωραλίσκῳ. Ἄλεξις
[4, 171]   (διὰ τοῦτο προὐτένθευσαν ἡμέρᾳ μιᾷ.  Μνημονεύει   αὐτῶν καὶ Φερεκράτης ἐν Ἀγρίοις·
[4, 183]   τὸ εὕρημα ἀνέθηκε ἐν Ἀρτέμιδος.  Μνημονεύει   δ´ Ἰόβας καὶ τοῦ
[4, 183]   καὶ ἀπομνημονεύειν αὐτοῦ τὰ κρούσματα.  Μνημονεύει   δὲ τοῦ τριγώνου τούτου καὶ
[4, 160]   ἐστιν ὃς καὶ τοῦ κόγχου  μνημονεύει   ἐν τῷ βʹ τῶν σίλλων
[4, 159]   ὅτι πλούσιος. Μήποτε τοῦ αὐτοῦ  μνημονεύει   καὶ Ἄλεξις ἐν Θηβαίοις λέγων
[4, 140]   τὴν θέαν. ~(Τῆς δὲ κοπίδος  μνημονεύει   καὶ Ἀριστοφάνης Φιλύλλιος ἐν
[4, 176]   ὑποτρήτους. Τῶν δ´ ἐλύμων αὐλῶν  μνημονεύει   καὶ Καλλίας ἐν Πεδήταις. ~(Ἰόβας
[4, 150]   τῶν παρασκευασθέντων. (Θρᾳκίων δὲ δείπνων  μνημονεύει   Ξενοφῶν ἐν ζʹ Ἀναβάσεως τὸ
[4, 160]   τὰ νῦν μέμνησαι, ἐν Νεκυίᾳ  μνημονεύει   οὕτως· (Ἴθακος Ὀδυσσεύς, τοὐπὶ τῇ
[4, 183]   δὲ παριαμβίδων Ἐπίχαρμος ἐν Περιάλλῳ  μνημονεύει   οὕτως· Σεμέλα δὲ χορεύει· καὶ
[4, 176]   Τοὺς γὰρ ἐλύμους αὐλούς, ὧν  μνημονεύει   Σοφοκλῆς ἐν Νιόβῃ τε κἀν
[4, 175]   παρ´ ἡμῖν. Τοῦ δὲ μοναύλου  μνημονεύει   Σοφοκλῆς μὲν ἐν Θαμύρᾳ οὕτως·
[4, 165]   κωμῳδιοποιὸς ἐν τῷ Ἐφιάλτῃ  μνημονεύει   τοῦ ἡδυλόγου διὰ τούτων· Ἐστὶν
[4, 175]   οἱ Φοίνικες, ὡς ἱστορεῖ Δημοκλείδης.  ~(Μνημονεύει   τῶν γίγγρων αὐλῶν Ἀντιφάνης ἐν
[4, 174]   τιμώμενον παρὰ τοῖς Τρωσίν, οὗ  μνημονεύειν   Μίμνερμον. Κἀν Κύπρῳ δέ φησι
[4, 168]   τοῖς νέοις. Παρὰ δὲ Ῥωμαίοις  μνημονεύεται,   ὥς φησι Ποσειδώνιος ἐν τῇ
[4, 175]   πλαγίαυλον, οὗ καὶ αὐτοῦ παραστήσομαι  μνημονεύοντα   ἐλλόγιμον ἄνδρα. (Ἐπιχωριάζει γὰρ καὶ
[4, 138]   παρὰ Λάκωσι καλουμένου δείπνου κοπίδος  μνημονεύοντα   Κρατῖνον ἐν Πλούτοις λέγειν· Ἆρ´
[4, 176]   Οὐλπιανέ, καὶ τὸν τῆς φώτιγγος  μνημονεύοντα·   ὅτι δὲ μόναυλος ἦν
[4, 182]   βάρβιτον, ὧν Σαπφὼ καὶ Ἀνακρέων  μνημονεύουσι,   καὶ τὴν μάγαδιν καὶ τὰ
[4, 182]   καὶ λυσιῳδικῶν καὶ κιθαριστηρίων, ὧν  μνημονεύουσιν   Ἔφορός τ´ ἐν τοῖς εὑρήμασι
[4, 162]   δεκάκις. ~(Οὐκ ἄκαιρον δ´ ἐστὶν  μνημονεῦσαι   καὶ τοῦ εἰς ὑμᾶς ποιηθέντος
[4, 172]   ἡμῖν. Πεμμάτων δὲ πρῶτόν φησιν  μνημονεῦσαι   Πανύασσιν Σέλευκος, ἐν οἷς περὶ
[4, 138]   τῆς Μαρδονίου παρασκευῆς λέγων καὶ  μνημονεύσας   Λακωνικῶν συμποσίων φησί· Ξέρξης φεύγων
[4, 160]   Ἐρετρίας, ὡς Σώπατρος ἐν Βακχίδος  μνηστῆρσι·   φησὶν γάρ· (Ἐρέτριαν ὡρμήθημεν εἰς
[4, 147]   μετὰ ταῦτα παρῆλθεν ἰσοτράπεζος ὅλος  μνηστης   συνόδων πυρός Ἔπειτα βαθμοὺς ἀτμίζων·
[4, 151]   ἀργυρᾶν καὶ κοπίδα ἀξίαν δέκα  μνῶν.   Γνήσιππος δέ τις Ἀθηναῖος ἀναστὰς
[4, 137]   ἐγὼ θείου ἀπεχοίμην Οὐδ´ εἴ  μοι   δέκα μὲν χεῖρες, δέκα δὲ
[4, 169]   πάλιν· Πλείους Στρατονίκου τοὺς μαθητάς  μοι   δοκεῖ ἕξειν Πατανίων. Ἐν δὲ
[4, 172]   μὴ δεῖ φησιν· Μάγειρ´, ἀηδής  μοι   δοκεῖς εἶναι σφόδρα. Πόσας τραπέζας
[4, 160]   Οὐάρρων τὸ ἰαμβεῖον. (Σὺ δέ  μοι   δοκεῖς, Κύνουλκε (τούτῳ γὰρ
[4, 136]   ἱμείρων· τὸ δέ γ´ ἀμβροσίη  μοι   ἔδοξεν, οἵην δαίνυνται μάκαρες θεοὶ
[4, 134]   Πλούταρχος ἔφη, ἀπομνημονεῦσαι· Δεῖπνα  μοι   ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροφα καὶ μάλα
[4, 134]   (ἦλθον γὰρ κἀκεῖσε, πολὺς δέ  μοι   ἕσπετο λιμός. Οὗ δὴ καλλίστους
[4, 182]   ᾠδαῖς τε καὶ μέλεσιν. Οὔ  μοι,   ἔφη, φαίνεται. ~(Τριγώνων ἄρα καὶ
[4, 160]   τῶν σίλλων λέγων οὕτως· Οὔτε  μοι   Τεΐη μᾶζ´ ἁνδάνει οὔτε
[4, 137]   γαστὴρ δ´ ἄρρηκτος, χάλκεον δέ  μοι   ἦτορ ἐνείη. Πόρναι δ´ εἰσῆλθον,
[4, 160]   κατὰ τὸν σὸν Τίμωνα εἶναί  Μοι   καλός τε μέγας τε, οὐκ
[4, 170]   Λέβητι οὕτως· Μὴ προφάσεις ἐνταῦθά  μοι,   μηδ´ οὐκ ἔχω. {Β. Ἀλλὰ
[4, 171]   Ὅπερ οἱ προτένθαι γὰρ δοκοῦσιν  μοι   παθεῖν· ἵν´ ὡς τάχιστα τὰ
[4, 165]   ἔτυμ´, οὐδὲ μάτην (χαριτογλωσσεῖν ἔνι  μοι.   Πάλιν τε εἰπόντος τοῦ Οὐλπιανοῦ·
[4, 158]   οὗτος φιλόσοφος· Ἀρκεῖ μετρία βιοτά  μοι   σώφρονος τραπέζης, (τὸ δ´ ἄκαιρον
[4, 132]   {Β. Ὄστρεια πολλά. {Α. Πίνακά  μοι   τούτων παραθήσεις αὐτὸν ἐφ´ ἑαυτοῦ
[4, 159]   τράπεζα καὶ φακοί. {Α. Μή  μοι   φακούς, μὰ τὸν Δί´· οὐ
[4, 140]   Λάκωνες τὴν μετὰ τὸ δεῖπνον  μοῖραν,   ἀλλ´ οὐδὲ τὰ διδόμενα τοῖς
[4, 139]   ἑκάστῳ, καὶ τῷ νέμοντι τὰς  μοίρας   ἀκολουθῶν διάκονος κηρύττει τὸ
[4, 139]   ἱερεῖον· ~(καὶ τῶν κρεῶν διδόασι  μοίρας   πᾶσι καὶ τὸν καλούμενον φυσίκιλλον,
[4, 167]   ὑμῶν ἔνιοι δεκαζόμενος ζῶ καὶ  μοιχεύων.   (Καὶ τῶν τὰ τοιαῦτα πραττόντων
[4, 175]   μελῳδὸν εὐάζων χορόν. Φιλήμων ἐν  Μοιχῷ·   Ἔδει παρεῖναι, Παρμένων, αὐλητρίδ´
[4, 147]   μὰ θεοὺς ὑπερμέγεθες τέμαχος θύννου  μόλεν   ὀπτὸν ἐκεῖθεν θερμὸν ὅθεν γλυφις
[4, 156]   γε Παρμενίσκος οὕτως ὑπήρξατο· Παρμενίσκος  Μόλπιδι   χαίρειν. Πλεονάζων ἐν ταῖς προσφωνήσεσι
[4, 141]   εἶναι, μὴ μέλλοντά γε προσφέρεσθαι.  Μόλπις   δέ φησι· Μετὰ δὲ τὸ
[4, 140]   ἐστιν κοπὶς σαφῶς ἐκτίθεται  Μόλπις   ἐν τῇ Λακεδαιμονίων πολιτείᾳ γράφων
[4, 140]   δὲ καὶ πλειόνων. δὲ  Μόλπις   καὶ ματτύην φησὶ προσαγορεύεσθαι τὰ
[4, 149]   ἔξωθεν προσεισφέρειν τι βρώσιμον ἔξεστι,  μόνα   δὲ ταῦτα καταναλίσκουσι, τὰ ὑπολειπόμενα
[4, 160]   δαιτυμόνες, οὐκ ἀναγινώσκοντες βιβλία  μόνα   παιδεύει (τούς γε ἐπιθυμοῦντας τῶν
[4, 176]   παντοδαπῶν, (οἷς παρέκειτο φωτίγγια καὶ  μοναύλια,   κώμων οὐ πολέμων ὄργανα. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[4, 175]   γὰρ κροτητὰ πηκτίδων μέλη, λύρᾳ  μοναύλοις   τε χειμωντεως ναος στέρημα κωμασάσης.
[4, 176]   τέτροφας; Οὗτος Σύρε. {Β. Ποῖον  μόναυλον;   {Α. Τὸν κάλαμον. Σώπατρος Βακχίδι·
[4, 175]   δ´ ἐν Πανὸς γοναῖς· Ἀναρπάσας  μόναυλον   εὐθὺς πῶς δοκεῖς κούφως ἀνήλλετο.
[4, 176]   ~(Ἀναξανδρίδης δ´ ἐν Θησαυρῷ· Ἀναλαβὼν  μόναυλον   ηὔλουν τὸν ὑμέναιον. Καὶ ἐν
[4, 176]   Γλώσσαις τιτύρινόν φησι καλεῖσθαι τὸν  μόναυλον.   Ἴδε ἀπέχεις, καλὲ Οὐλπιανέ, καὶ
[4, 176]   κάλαμον. Σώπατρος Βακχίδι· Καὶ τὸ  μόναυλον   μέλος ἤχησε. Πρωταγορίδης δ´
[4, 175]   συγγράμματι Αἰγυπτίους φησὶν λέγειν τὸν  μόναυλον   Ὀσίριδος εἶναι εὕρημα, καθάπερ καὶ
[4, 176]   ὑμέναιον. Καὶ ἐν Φιαληφόρῳ· Τὸν  μόναυλον   ποῖ τέτροφας; Οὗτος Σύρε. {Β.
[4, 175]   κατατρέχεις ὡς ἀμούσων καὶ τὸν  μόναυλον   συνεχῶς ὀνομάζεις ἐπιχωριάζοντα παρ´ ἡμῖν,
[4, 174]   ὑμῖν τοῖς Ἀλεξανδρεῦσι πολὺς  μόναυλος   ἀλγηδόνα μᾶλλον τοῖς ἀκούουσι παρέχων
[4, 176]   φώτιγγος μνημονεύοντα· ὅτι δὲ  μόναυλος   ἦν νῦν καλούμενος καλαμαύλης
[4, 176]   οὑτωσὶ λέγων· Τοῦτο Θέων  μόναυλος   ὑπ´ ἠρίον γλυκὺς οἰκεῖ
[4, 175]   αὐλὸς παρ´ ἡμῖν. Τοῦ δὲ  μοναύλου   μνημονεύει Σοφοκλῆς μὲν ἐν Θαμύρᾳ
[4, 184]   Οὐλπιανὲ ὀνοματοθήρα, τῶν περὶ τοὺς  μοναύλους   ἐσπουδακότων. (Οὐ γὰρ οἶδας ἱστοροῦντα
[4, 176]   φανοῦ, πανδούρου, τῷ τε ἡδεῖ  μοναύλῳ   τὰς ἡδίστας ἁρμονίας ἀναμινυρίζει. Ποσειδώνιος
[4, 135]   εὐπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα,  μόνη   ἰχθὺς οὖσα τὸ λευκὸν καὶ
[4, 150]   εἰσιέναι εἰς τὸ πρυτανεῖον  μόνῃ   τῇ αὐλητρίδι. Οὐκ εἰσφέρεται δὲ
[4, 176]   καὶ οὐ λέγω περὶ κιθαρῳδίαν  μόνην,   ἧς καὶ εὐτελέστατος παρ´
[4, 166]   οὐ γὰρ οὖν τὴν γῆν  μόνην.   Τάχ´ οὖν διὰ τὴν πολλὴν
[4, 162]   Γελῷος ἐν τῇ Γαστρολογίᾳ ἣν  μόνην   ὑμεῖς ῥαψῳδίαν οἱ σοφοὶ ἀσπάζεσθε,
[4, 161]   ἔμψυχον, οἶνόν τ´ οὐχὶ πίνουσιν  μόνοι.   {Β. Ἐπιχαρίδης μέντοι κύνας κατεσθίει,
[4, 184]   τῷ περὶ μελοποιῶν τὴν μὲν  μονοκάλαμον   σύριγγα Ἑρμῆν εὑρεῖν, τινὰς δ´
[4, 154]   ταῖς διαθήκαις γέγραφεν γυναῖκας εὐπρεπεστάτας  μονομαχῆσαι   ἃς ἐκέκτητο, ἕτερος δὲ παῖδας
[4, 154]   δέ τις ἕτερος ἀντιποιήσαιτο, συνίσταντο  μονομαχήσοντες   μέχρι θανάτου. Ἄλλοι δ´ ἐν
[4, 155]   ἄλλοις τιμήσας οἷς προσήκει καὶ  μονομαχίας   ἀγῶνα ἔθηκεν, εἰς ὃν κατέβησαν
[4, 153]   ἱστορεῖ παρὰ τὸ δεῖπνον συμβάλλειν  μονομαχίας,   γράφων οὕτως· Τὰς τῶν μονομάχων
[4, 154]   κόρω, Ἄρης κατέσκηψ´, ἔς τε  μονομάχου   πάλης ἀγῶνα νῦν ἑστᾶσιν. Ἔοικεν
[4, 155]   πεπλευκὼς οὐδὲν ἑόρακεν κακόν· ~(τῶν  μονομαχούντων   ἐσμὲν ἀθλιώτεροι. Ὅτι δὲ καὶ
[4, 154]   ἐν αʹ περὶ νομοθετῶν τῶν  μονομαχούντων   εὑρετὰς ἀποφαίνει Μαντινεῖς Δημώνακτος ἑνὸς
[4, 154]   ἀρχαῖον ἦν τὸ περὶ τοὺς  μονομάχους   καὶ Ἀριστοφάνης εἴρηκεν ἐν Φοινίσσαις
[4, 153]   δείπνου καὶ μέθης εἰσεκάλουν τοὺς  μονομάχους.   Καὶ μὲν ἅμα ἐσφάττετο,
[4, 153]   δέ τινες παρὰ τὰ συμπόσια  μονομαχοῦσι.   (Νικόλαος δ´ Δαμασκηνός, εἷς
[4, 154]   φησίν, ἐνίοτε παρὰ τὸ δεῖπνον  μονομαχοῦσιν.   Ἐν γὰρ τοῖς ὅπλοις ἀγερθέντες
[4, 153]   μονομαχίας, γράφων οὕτως· Τὰς τῶν  μονομάχων   θέας οὐ μόνον ἐν πανηγύρεσι
[4, 153]   δύο τρία ζεύγη ἴδοιεν  μονομάχων,   ὅτε καὶ κορεσθέντες δείπνου καὶ
[4, 166]   μὲν περὶ τὰς ἑστιάσεις εἶχε  μόνον   ἀκρατῶς, δὲ τῶν Ἀθηναίων
[4, 157]   οὔσης κατὰ τὸν Ἑλλήσποντον;  μόνον   ἀνέγνωτε συγγραμμάτων αὐτοῦ τὸ περιέχον
[4, 167]   ἀνθρώπων κάκιστος ὢν οἰκονόμος οὐ  μόνον   αὐτός, ἀλλὰ καὶ οἱ περὶ
[4, 134]   φησιν· Ἀπὸ συμβολῶν ἔπινον ὀρχεῖσθαι  μόνον   βλέποντες, ἄλλο δ´ οὐδέν, ὄψων
[4, 151]   καὶ τὰ κρέα ὡσαύτως, ὅσον  μόνον   γεύσασθαι ἑαυτῷ καταλιπών. (Καὶ οἱ
[4, 158]   σὸν Εὐριπίδην, γραμματικώτατε, πλὴν δυοῖν  μόνον,   Δήμητρος ἀκτῆς πώματός θ´ ὑδρηχόου;
[4, 146]   τῶν συνδείπνων ἐπὶ τὸ ἄριστον  μόνον   διὰ τὸ παρῃτῆσθαι, ἵνα μὴ
[4, 130]   πλούτου ὃν ἐλάβομεν. Σὺ δὲ  μόνον   ἐν Ἀθήναις μένων εὐδαιμονίζεις τὰς
[4, 153]   Τὰς τῶν μονομάχων θέας οὐ  μόνον   ἐν πανηγύρεσι καὶ θεάτροις ἐποιοῦντο
[4, 132]   {Α. Ὀψάριον αὐτὸ τοῦτο παραθήσεις  μόνον,   ἵνα ταὐτὰ πάντες, μὴ τὸ
[4, 155]   δείπνῳ πρὸς ὅπλα ὠρχοῦντο οὐ  μόνον   οἱ βασιλέως φίλοι, ἀλλὰ καὶ
[4, 134]   ἅπαντες ὀρχοῦντ´ εὐθύς, ἂν οἴνου  μόνον   ὀσμὴν ἴδωσι· συμφορὰν λέγεις ἄρ´
[4, 157]   φοβεῖσθαι τοῦ ζῆν ἑκόντας (ἐκβῆναι  μόνον   τε τὸν ἐν τῷ γήρᾳ
[4, 138]   αἷς τοὺς κατακλιθέντας εὐωχοῦσιν οὐ  μόνον   τοὺς ἐκ τῆς ἡμεδαπῆς ἀφικνουμένους,
[4, 176]   περὶ αὐλούς εἰσι μουσικώτατοι οὐ  μόνον   (τοὺς παρθενίους καλουμένους καὶ παιδικούς,
[4, 162]   ἂν εἴη καὶ στρατηγὸς ἀγαθός,  μόνον   τοῦτο διὰ τῶν ἔργων διαβεβαιωσάμενος
[4, 162]   ὑμεῖς ῥαψῳδίαν οἱ σοφοὶ ἀσπάζεσθε,  μόνον   τοῦτο πυθαγορίζοντες τὸ σιωπᾶν, δι´
[4, 150]   πλῆθος ἀλφίτων πεφυραμένων. Καὶ οὐ  μόνον,   φησίν, οἱ παραγινόμενοι τῶν Γαλατῶν
[4, 148]   τὸ ἐν στρατοπέδῳ γεννηθῆναι οὐ  μόνον   ὠνομάζετο νέος Διόνυσος, ἀλλὰ καὶ
[4, 159]   Οὗτοι γὰρ καὶ οἱ τοιοῦτοι  μονονουχὶ   βοῶντες ἀποθνῄσκουσιν· χρυσέ, δεξίωμα
[4, 173]   διότι παρασίτῳ τόπος οὗτος τρία  μόνος   ἀγαθὰ κεκτῆσθαι δοκεῖ, εὔοψον ἀγοράν,
[4, 134]   πᾶσιν ἐξηγούμενος, τὴν Θεοδέκτου  μόνος   ἀνευρηκὼς τέχνην, τὰ κεφάλαια
[4, 145]   Τὰ δὲ πλεῖστα βασιλεὺς  μόνος   ἀριστᾷ καὶ δειπνεῖ. Ἐνίοτε δὲ
[4, 136]   διεφαίνετο χῶρος Ἑξῆς κόσσυφος ἦλθε  μόνος   γεύσασθαι ἕτοιμος· οὐ μὴν οὐδ´
[4, 153]   τήν τε κλίνην (ἐφ´ ἧς  μόνος   κατέκειτο μετεωροτέραν τῶν ἄλλων καὶ
[4, 153]   κεχωρισμένην εἶχε καὶ τὴν τράπεζαν  μόνῳ   καθάπερ ἥρωι πλήρη βαρβαρικῶν θοιναμάτων
[4, 136]   τε καὶ ἵππουροι γλάνιές τε,  μόρμυρος   ἄντα δ´ ἦν, μεγάλη, σπάρος·
[4, 136]   θ´, ὃς ἔναιεν ἐν ἅλμῃ  μορμυρούσῃ,   κίχλας δ´ ἑξείης ἡβήτορας ὑψιπετήεις
[4, 183]   ἐγὼ αὐτός, πολλῶν ἄλλων μουσικωτέρων  μου   ἐν τῇ πατρίδι ὑπαρχόντων. (Ἀλέξανδρος
[4, 183]   Ἀλεξανδρεῖς, καὶ ἐν οἷς ἄν  μου   θέλῃς ἀποπειραθῆναι ἐπιδείξομαί σοι ἐγὼ
[4, 155]   θεάσασθαι βούλει καλῶς ἀπαγγέλλοντός  μου   ἴδια ποιήματα θέλεις ἀκροάσασθαι; Κελευσθεὶς
[4, 183]   ὑπαρχόντων. (Ἀλέξανδρος δὲ πολίτης  μου   (οὗτος δ´ οὐ πρὸ πολλοῦ
[4, 167]   τἄλλ´ ἀρκούντως παρασκευάζομαι, τῶν ἰδίων  μου   προσόδων εἰς ταῦτα ἐκποιουσῶν, οὐ
[4, 168]   ταῦτα ἐκολάκευε τὸν ἐπὶ τῆς  Μουνιχίας·   ἐφ´ πάλιν ὑπὸ πάντων
[4, 146]   Τότε καὶ τὴν κεφαλὴν σμᾶται  μοῦνον   καὶ Πέρσαις δωρέεται. (Ὁ δὲ
[4, 134]   ἔφη, ἀπομνημονεῦσαι· Δεῖπνα μοι ἔννεπε,  Μοῦσα,   πολύτροφα καὶ μάλα πολλά,
[4, 184]   Ἀθηνᾶν δέ φησιν Ἐπίχαρμος ἐν  Μούσαις   ἐπαυλῆσαι τοῖς Διοσκόροις τὸν ἐνόπλιον.
[4, 163]   ταῖς Χάρισιν, ἀλλ´ οὐδὲ ταῖς  Μούσαις   θύσας. φυγοῦσα γοῦν σε καὶ
[4, 175]   πλευροῖσιν ἄψυχος παγεὶς ἔμπνουν ἀνίει  μοῦσαν.   Ἐγρέτου δέ τις (τὸν ἡδονῆς
[4, 176]   Ηὔλει δὴ Γλαύκης μεμεθυσμένα παίγνια  Μουσέων   τὸν ἐν ἀκρήτοις Βάτταλον
[4, 183]   πηκτίδα λέγων οὕτως· Πηκτὶς δὲ  Μούσῃ   γαυριῶσα βαρβάρῳ (δίχορδος εἰς σὴν
[4, 174]   ἀκούουσι παρέχων τινα τέρψιν  μουσικήν.   Καὶ Ἀλκείδης ἔφη· Ἀλλὰ
[4, 184]   δὲ τοῖς πάλαι πᾶσιν Ἕλλησι  μουσικῆς·   (διόπερ καὶ αὐλητικὴ περισπούδαστος
[4, 174]   ἐπέστρεψεν πάντας κατακηληθέντας (ὑπὸ τῆς  μουσικῆς)   Καὶ οὐχ ὡς παρ´
[4, 174]   Οὐλπιανὸς ἀποβλέψας πρὸς τὸν  μουσικὸν   Ἀλκείδην Ἄκούεις, ἔφη, μουσικώτατε ἀνδρῶν,
[4, 184]   πόλεις ἀνδρῶν γραμματικῶν, φιλοσόφων, γεωμετρῶν,  μουσικῶν,   ζωγράφων, παιδοτριβῶν τε καὶ ἰατρῶν
[4, 174]   τὸν μουσικὸν Ἀλκείδην Ἄκούεις, ἔφη,  μουσικώτατε   ἀνδρῶν, τῆς καλῆς ταύτης συμφωνίας,
[4, 176]   ἀλλὰ καὶ περὶ αὐλούς εἰσι  μουσικώτατοι   οὐ μόνον (τοὺς παρθενίους καλουμένους
[4, 183]   μὲν Ἀμβρακιώτης, δημοποίητος δὲ Σικυώνιος·  μουσικώτατος   δ´ ὢν κατὰ χεῖρα δίχα
[4, 176]   ἀνδρῶν λῷστε Οὐλπιανέ, ὅτι Ἀλεξανδρέων  μουσικώτεροι   ἄλλοι γενέσθαι οὐχ ἱστόρηνται, καὶ
[4, 183]   σοι ἐγὼ αὐτός, πολλῶν ἄλλων  μουσικωτέρων   μου ἐν τῇ πατρίδι ὑπαρχόντων.
[4, 183]   ὀργάνῳ οὕτως ἐποίησε πάντας Ῥωμαίους  μουσομανεῖν   ὡς τοὺς πολλοὺς καὶ ἀπομνημονεύειν
[4, 129]   τοῦ σωφρονεῖν ἐπεισβάλλουσιν αὐλητρίδες καὶ  μουσουργοὶ   καὶ σαμβυκίστριαί τινες Ῥόδιαι, ἐμοὶ
[4, 182]   Ἐν γοῦν Μιτυλήνῃ μίαν τῶν  Μουσῶν   πεποιῆσθαι ὑπὸ Λεσβοθέμιδος ἔχουσαν σαμβύκην.
[4, 135]   ~(βολβοὺς ἀσπάραγόν τε καὶ ὄστρεα  μυελόεντα,   ὠμοτάριχον ἐῶν χαίρειν, Φοινίκιον ὄψον.
[4, 131]   σήσαμα, κήρυκες, ἅλες, πίνναι, λεπάδες,  μύες,   ὄστρεια, κτένες, ὄρκυνες· καὶ πρὸς
[4, 140]   γὰρ οὕτω φησί· Κἠπὶ τᾷ  μύλᾳ   δρυφῆται κἠπὶ ταῖς συναικλίαις, οὕτω
[4, 168]   οἳ ἐκέλευσαν μεταπεμφθῆναί τινα τῶν  μυλωθρῶν.   (Ἐλθόντος δ´ ἐκείνου καὶ εἰπόντος
[4, 168]   νυκτὸς ἑκάστης κατιόντες εἰς τὸν  μυλῶνα   καὶ ἀλοῦντες δύο δραχμὰς ἀμφότεροι
[4, 131]   ὀπταί, κεστρεὺς ἑφθός, σηπίαι ἑφθαί,  μύραιν´   ἑφθή, κωβιοὶ ἑφθοί, (θυννίδες ὀπταί,
[4, 136]   δαίνυνται μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες.  Μύραιναν   δ´ ἐπέθηκε φέρων, προκάλυμμα τραπέζης,
[4, 138]   γὰρ ἄν τις εὖ φρονῶν  μυριάκις   ἀποθανεῖν οὕτως εὐτελοῦς διαίτης
[4, 146]   δὲ ταῦτα Ἰταλικοῦ (νομίσματος ἐν  μυριάσι   διακοσίαις τεσσαράκοντα, αὗται δὲ εἰς
[4, 152]   ἀργύριον ταῖς ἀκολουθούσαις τῶν Κελτῶν  μυριάσι   φράγμα τε ποιεῖν δωδεκαστάδιον τετράγωνον,
[4, 132]   χαριεῖ πολὺ μᾶλλον  μυρίνην   προσεγχέας. {Β. Ἀστεῖον σιλουρισμός.
[4, 144]   μαστεύοντες τί ἂν ἡδέως πίοι,  μυρίοι   δὲ τεχνῶνται τί ἂν ἡδέως
[4, 131]   δειπνεῖν δ´ ἄνδρας βουτυροφάγους, αὐχμηροκόμας  μυριοπληθεῖς·   τοὺς δὲ λέβητας χαλκοῦς εἶναι
[4, 159]   ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ, οὐ θαῦμ´ Ἔρωτας  μυρίους   αὐτὴν ἔχειν. Τοιαύτη τις ἦν
[4, 146]   διακοσίαις τεσσαράκοντα, αὗται δὲ εἰς  μυρίους   πεντακισχιλίους μεριζόμεναι ἑκάστῳ ἀνδρὶ γίνονται
[4, 172]   Ἔπειθ´ δειπνῶν μὲν τραγηματίζεται,  (μυρισάμενος   δὲ καὶ στεφανωσάμενος πάλιν δειπνεῖ
[4, 146]   Περσικοῖς, ἐδείπνει μὲν μετὰ ἀνδρῶν  μυρίων   πεντακισχιλίων, καὶ ἀνηλίσκετο εἰς τὸ
[4, 166]   χλανίδ´ εἶχον, ἀλλὰ νῦν· οὐδὲ  μύρον   εἶχον, ἀλλὰ νῦν· καὶ βάψομαι
[4, 160]   ἀναγράφει τὸ ἐπὶ τῇ φακῇ  μύρον,   ἧς μέμνηται καὶ ἐμὸς
[4, 136]   ῥοάων ὡραῖος παῖς ἦλθε φέρων  μύρον   ἴρινον ἡδύ, ~(ἄλλος δ´ αὖ
[4, 160]   ὅταν φακῆν ἕψητε, μὴ ´πιχεῖν  μύρον.   Καὶ Σώπατρος δέ, οὗ
[4, 146]   ἀγαπητὸν δέκα, αὐλητρίδας δὲ καὶ  μύρον   καὶ ψαλτρίας ταύτας Θάσιον, ἐγχέλεις,
[4, 160]   (Ἴθακος Ὀδυσσεύς, τοὐπὶ τῇ φακῇ  μύρον,   πάρεστι· θάρσει, θυμέ. Κλέαρχος δὲ
[4, 129]   Καὶ ἐπεισῆλθον ἄλλαι φέρουσαι ληκύθους  μύρου   ἑκάστη δύο συνδεδεμένας ἱμάντι χρυσῷ,
[4, 129]   τῶν πρότερον, καὶ ἄλλο διλήκυθον  μύρου.   Ἡσυχίας δὲ γενομένης ἐξαλλόμενος τῆς
[4, 129]   Ἔπειτα στέφανοι πάλιν καὶ διλήκυθον  μύρου   χρυσοῦν καὶ ἀργυροῦν (ἰσόσταθμον τοῖς
[4, 138]   καὶ ἐρεβίνθων καὶ κυάμων, καὶ  μύρτα   καὶ φηγοὺς σποδιοῦσι πρὸς τὸ
[4, 142]   παντοδαπῶς πεποιημένων παραθέσεις, (ἔτι δὲ  μύρων   ἐξηλλαγμένων, ὡς δ´ αὕτως οἴνων
[4, 183]   τούτου καὶ Σοφοκλῆς ἐν μὲν  Μυσοῖς   οὕτως· Πολὺς δὲ Φρὺξ τρίγωνος
[4, 175]   λαρυγγόφωνος ἐκκεχόρδωται τύπος. Καὶ ἐν  Μυστάκου   δὲ θητίῳ φησί· νάβλας ἐν
[4, 183]   παρῳδὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ  Μυστάκου   θητίῳ δίχορδον εἶναί φησι τὴν
[4, 167]   μετεωρότερον τῶν Ἑρμῶν, Ἐλευσῖνί τε  μυστηρίων   ὄντων ἔθηκεν αὐτῇ θρόνον παρὰ
[4, 129]   ἑτέρῳ πάλιν πίνακι τοιούτῳ σὺν  μύστροις   χρυσοῖς. Ὁρῶν οὖν τὴν δυσχωρίαν
[4, 163]   ὥστε πρέπει καθαρῶς ὁπόσοι τάδε  μωρολογοῦσι   τοῖς λαχάνοις προσάγειν καὶ πρὸς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008