Livre, pages |
[4, 158] |
δ´
ἐγίνεθ´,
εἰ
φακῆν
ἕψειν
|
μ´ |
ἐδίδασκε
τῶν
ἐπιχωρίων
τις
εἷς. |
[4, 172] |
τραπέζας
μέλλομεν
ποιεῖν,
τρίτον
ἤδη
|
μ´ |
ἐρωτᾷς.
Χοιρίδιον
ἓν
θύομεν,
ὀκτὼ |
[4, 170] |
ἐπὶ
τοῦτ´
ἀπέστειλ´
ἐξ
ἀγροῦ
|
μ´ |
ὁ
δεσπότης.
Ἐκάλουν
δὲ
τραπεζοποιὸν |
[4, 131] |
Τῶν
ἀλαζονευμάτων.
{ΠΡ.
Καὶ
ναὶ
|
μὰ |
Δί´
ὄρνιν
τριπλάσιον
Κλεωνύμου
παρέθηκεν |
[4, 175] |
Οὐκ
οἶδας,
ἐμβρόντητε
σύ;
{Β.
|
Μὰ |
Δία.
{Α.
Τί
φής;
Οὐκ |
[4, 144] |
τῶν
μετρίως
διαιτωμένων.
Ἀλλὰ
ναὶ
|
μὰ |
Δία,
ἔφη
ὁ
Σιμωνίδης,
ὅσον |
[4, 147] |
τίν,
σαφ´
οἶδα.
Εσταδα
ναὶ
|
μὰ |
θεοὺς
ὑπερμέγεθες
τέμαχος
θύννου
μόλεν |
[4, 159] |
φακοί.
{Α.
Μή
μοι
φακούς,
|
μὰ |
τὸν
Δί´·
οὐ
γὰρ
ἥδομαι. |
[4, 182] |
ὡς
Ἀναξανδρίδης
ἐν
Ὁπλομάχῳ
φησί·
|
Μαγάδι |
λαλήσω
μικρὸν
ἅμα
σοι
καὶ |
[4, 182] |
καλεῖ
φοίνικας
καὶ
πηκτίδας
καὶ
|
μαγάδιδας |
σαμβύκας
τε
καὶ
τρίγωνα
καὶ |
[4, 182] |
καὶ
Ἀνακρέων
μνημονεύουσι,
καὶ
τὴν
|
μάγαδιν |
καὶ
τὰ
τρίγωνα
καὶ
τὰς |
[4, 151] |
ὠμοβοείαις
ῥυθμούς
τε
καὶ
οἱονεὶ
|
μάγαδιν |
σαλπίζοντες.
(Ποσειδώνιος
δὲ
ὁ
ἀπὸ |
[4, 182] |
βʹ
περὶ
Δωρίδος.
Ὁ
δὲ
|
μάγαδις |
καλούμενος
αὐλὸς
ὁ
καὶ
παλαιομάγαδις |
[4, 182] |
ἀνατρηθῆναι.
Οἶδα
δὲ
ὅτι
καὶ
|
μάγαδις |
ὄργανόν
ἐστιν
ἐντατὸν
καθάπερ
καὶ |
[4, 172] |
καὶ
οἷς
μὴ
δεῖ
φησιν·
|
Μάγειρ´, |
ἀηδής
μοι
δοκεῖς
εἶναι
σφόδρα. |
[4, 131] |
διαπαίζων
τὰ
Ἀττικὰ
δεῖπνά
φησι·
|
Μάγειρ´, |
ὁ
θύων
ἐστὶ
δειπνίζων
τ´ |
[4, 169] |
ξυναντᾷ
τις,
λαλῆσαι
μηδὲ
ἕν.
|
(ΜΑΓΕΙΡΙΚΑ |
δὲ
ΣΚΕΥΗ
καταριθμεῖται
Ἀνάξιππος
ἐν |
[4, 164] |
κληθέντες;
Ἦ
ὡς
εἰς
ἀσώτιον
|
μαγειρικὰ |
σκεύη
καταλέγειν
μαθησόμενοι;
Ἤ
ὡς |
[4, 165] |
δ´
ἐστίν,
ἄνδρες
φίλοι,
τὰ
|
μαγειρικὰ |
σκεύη;
Τούτων
γὰρ
ἐμνημονεύσατ´
ἐν |
[4, 173] |
θοίναις.
Ἐλεὸς
δ´
ἐστὶν
ἡ
|
μαγειρικὴ |
τράπεζα.
Ὅμηρος·
Αὐτὰρ
ἐπεί
ῥ´ |
[4, 172] |
δ´
αὐλητρίδες
ἔχουσι
μισθὸν
καὶ
|
μάγειροι |
δώδεκα
καὶ
δημιουργοὶ
μέλιτος
αἰτοῦσαι |
[4, 134] |
εὖ
εἰδὼς
δειπνοσυνάων.
Τῷ
δὲ
|
μάγειροι |
μὲν
φόρεον
πλῆσάν
τε
τραπέζας, |
[4, 141] |
λαγῴ,
ἄρνες,
ἔριφοι.
ἱ
δὲ
|
μάγειροι |
σημαίνουσι
τοὺς
ἀεί
τι
κομίζοντας |
[4, 164] |
ὁ
κέραμος
μισθώσιμος
ὁ
τοῖς
|
μαγείροις, |
εὐθὺς
ἐξ
ἑωθινοῦ
ἕστηκεν
ἐλθών· |
[4, 150] |
ἐπίτρεψον
τοῖς
ἐμοῖς
ποτε
γενομένοις
|
μαγείροις |
παρασκευάσαι
σοι
Αἰγύπτιον
δεῖπνον.
Καὶ |
[4, 132] |
τοῦτ´
ἐστὶ
πρὸς
σὲ
τὸν
|
μάγειρον; |
{Α.
Τῆς
τέχνης
ἡγεμονία
τίς |
[4, 170] |
Ἐν
δὲ
Παννυχίδι
ἢ
Ἐρίθοις·
|
μάγειρον |
δὲ
ποιεῖ
λέγοντα·
Κύκλῳ
δεήσει |
[4, 149] |
τὴν
δὲ
τῶν
περὶ
τὸν
|
μάγειρον |
σκευῶν
ὁ
χορηγός.
Τὸ
δὲ |
[4, 132] |
δείπνου.
(Δίφιλος
δ´
ἐν
Ἀπολειπούσῃ
|
μάγειρόν |
τινα
παράγων
ποιεῖ
τάδε
λέγοντα· |
[4, 149] |
τῶν
χορῶν
(τρία
πρόβατα
καὶ
|
μάγειρον |
ὑδριαφόρον
τε
καὶ
τραπέζας
καὶ |
[4, 172] |
γὰρ
τἀναντία
νῦν
ἐστιν·
ὁ
|
μάγειρος |
γὰρ
ἐγχύτους
ποιεῖ,
πλακοῦντας
ὀπτᾷ, |
[4, 136] |
ἱερῆς,
μάλα
πίονας·
ἃς
ὁ
|
μάγειρος |
θῆκε
φέρων,
ἵν´
Ἀθηναίων
κατέκειντο |
[4, 130] |
ἄρνας·
τὸ
τελευταῖον
δ´
ὁ
|
μάγειρος |
ὅλον
τέρας
ὀπτήσας
μεγάλῳ
βασιλεῖ |
[4, 169] |
ἔλαιον,
τρυβλίον.
Φιλέταιρος
Οἰνοπίωνι·
Ὁ
|
μάγειρος |
οὗτος
Πατανίων
προσελθέτω.
Καὶ
πάλιν· |
[4, 135] |
κάταντα
κατὰ
στέγος
ἦλθ´
ὁ
|
μάγειρος, |
σείων
ὀψοφόρους
πίνακας
κατὰ
δεξιὸν |
[4, 136] |
ἦν,
μεγάλη,
σπάρος·
οὓς
ὁ
|
μάγειρος |
σίζοντας
παρέθηκε
φέρων,
κνίσωσε
δὲ |
[4, 165] |
ἴδῃ
μισθούμενον
(εἰς
ἑστίασιν,
τοῦ
|
μαγείρου |
πυθόμενος
τὸν
ἑστιῶντα,
τῆς
θύρας |
[4, 137] |
δεῖπνά
φησιν·
Ἔγωγε
δύο
λαβεῖν
|
μαγείρους |
βούλομαι
(οὓς
ἂν
σοφωτάτους
δύνωμ´ |
[4, 172] |
Μένανδρος
Ψευδηρακλεῖ·
καταμεμφόμενος
δὲ
τοὺς
|
μαγείρους |
ὡς
ἐπιχειροῦντας
καὶ
οἷς
μὴ |
[4, 132] |
{Β.
Τίνος;
Ποδαποῦ;
Διαφέρει
τῷ
|
μαγείρῳ |
τοῦτο
γάρ.
Οἷον
τὰ
νησιωτικὰ |
[4, 172] |
τῶν
δημιουργῶν,
ὀψαρτυτικῆς
δὲ
τῶν
|
μαγείρων, |
Ἀντιφάνης
διεσάφησεν
ἐν
Χρυσίδι
οὕτως· |
[4, 170] |
πενίας
ἅπαντ´
ἐπήσθιεν.
(Τῶν
δὲ
|
ΜΑΓΕΙΡΩΝ |
διάφοροί
τινες
ἦσαν
οἱ
καλούμενοι |
[4, 172] |
Ἀπολλόδωρος
ὁ
Ἀθηναῖος
εἴρηκεν
ὅτι
|
μαγείρων |
καὶ
τραπεζοποιῶν
παρείχοντο
χρείας
τοῖς |
[4, 173] |
αὐτοῖς
ἀπὸ
τῶν
πράξεων
ὀνόματα
|
(Μαγίδες |
καὶ
Γογγύλοι,
ἐπειδὴ
τὰς
μάζας, |
[4, 173] |
παραγιγνομένοις
τῶν
ξένων,
λέγων
οὕτως·
|
(Μάγνητες |
οἱ
ἐπὶ
τῷ
Μαιάνδρῳ
ποταμῷ |
[4, 173] |
Θεόφραστος
ἐν
τοῖς
ὑπομνήμασι
περὶ
|
Μαγνήτων |
λέγων
τῶν
ἐπὶ
τοῦ
Μαιάνδρου |
[4, 169] |
ἐπιζητῶ
γὰρ
καὶ
ὅπερ
ὁ
|
Μάγνος |
εἴρηκε
τὸ
ἐπεσθίειν
καὶ
τὸ |
[4, 165] |
οὗτος,
καθάπερ
καὶ
ὁ
καλὸς
|
Μάγνος, |
καὶ
ὑπερορίους
ἀποδημίας
ποιεῖσθαι
τῆς |
[4, 160] |
Ἑξῆς
ἁρπάσας
τὸν
λόγον
ὁ
|
Μάγνος |
Ὁ
μὲν
πάντα
ἄριστος,
ἔφη, |
[4, 164] |
εὖ
τοῦτ´
ἴσθι.
(Ταῦτα
τοῦ
|
Μάγνου |
ἑξῆς
καταδραμόντος
ἀποβλέψας
ὁ
Κύνουλκος |
[4, 160] |
οὕτως·
Οὔτε
μοι
ἡ
Τεΐη
|
μᾶζ´ |
ἁνδάνει
οὔτε
καρύκκη
ἡ
Λυδῶν, |
[4, 140] |
ἐστὶν
δ´
ἡ
κοπὶς
δεῖπνον,
|
μᾶζα, |
ἄρτος,
κρέας,
λάχανον
ὠμόν,
ζωμός, |
[4, 149] |
ἦν
τοιοῦτο·
τυρὸς
καὶ
φυστὴ
|
μᾶζα |
νόμου
χάριν
ἐπὶ
χαλκῶν
κανῶν |
[4, 157] |
Ξενοφῶν
φησιν
ὡς
ἡδὺ
μὲν
|
μᾶζαν |
καὶ
κάρδαμα
φαγεῖν
πεινῶντι,
ἡδὺ |
[4, 141] |
ἕτερον
κοινωνίαν
οὐδεμίαν
ἔχον·
(εἶτα
|
μᾶζαν |
μὲν
ὅσην
ἂν
ἕκαστος
ᾖ |
[4, 137] |
δὲ
τοῖς
ἐν
πρυτανείῳ
σιτουμένοις
|
μᾶζαν |
παρέχειν
κελεύει,
ἄρτον
δὲ
ταῖς |
[4, 140] |
τοι
μάλα
ἁδύς,
διαρρήδην
λέγων
|
μάζας |
ἐν
ταῖς
κοπίσι
παρατίθεσθαι
τοῦτο |
[4, 149] |
ζωμόν
τ´
ἐγχεῖν
πλείω
καὶ
|
μάζας |
(καὶ
ἄρτους
παραβάλλειν.
Γενναῖος
γὰρ |
[4, 173] |
τοῖς
φιδιτίοις
ποιούντων
τε
τὰς
|
μάζας |
καὶ
κεραννύντων
τὸν
οἶνον
διακόνων. |
[4, 173] |
(Μαγίδες
καὶ
Γογγύλοι,
ἐπειδὴ
τὰς
|
μάζας, |
φησὶν
Ἀριστοφάνης,
ἐν
ταῖς
θοίναις |
[4, 148] |
ἐν
τῇ
τρίτῃ
τῶν
Γενεαλογιῶν
|
μάζας |
φησὶν
εἶναι
καὶ
ὕεα
κρέα. |
[4, 147] |
ψυχᾶς
δελεασματίοισι.
Πάρφερον
ἐν
κανέοις
|
μάζας |
χιονόχροας,
ἄλλοι
δ´
Ἐπι
πρῶτα |
[4, 149] |
τὴν
ἐπωνυμίαν·
ὁμοῦ
δὲ
τῇ
|
μάζῃ |
καὶ
τῷ
τυρῷ
σπλάγχνον
καὶ |
[4, 136] |
ἀλλά
με
τυρῷ
δεῖ
καὶ
|
μάζῃ |
ὀτρηρῇ
(νηδὺς
δ´
οὐχ
ὑπέμεινε, |
[4, 161] |
οὐδέν,
τῆς
δὲ
πλείστης
τοὐβολοῦ
|
μάζης |
μελαγχρῆ
μερίδα
λαμβάνων
λέπει.
(Ἄλεξις |
[4, 149] |
κανῶν
τῶν
παρά
τισι
καλουμένων
|
μαζονόμων, |
ἀπὸ
τῆς
χρείας
εἰληφότων
τὴν |
[4, 131] |
ὀδμαὶ
λιβάνου
τε
πνοαί,
τερενοχρῶτες
|
μαζῶν |
ὄψεις,
ἄρτων,
ἀμύλων,
πουλυποδείων,
χολίκων, |
[4, 140] |
Λυκόφρων,
ἢ
τὰ
προφυράματα
τῶν
|
μαζῶν, |
ὡς
Ἐρατοσθένης
καὶ
ἄρτους
δὲ |
[4, 160] |
οὐσῶν
καὶ
τῶν
ἐκ
Τέω
|
μαζῶν |
(ὡς
καὶ
τῶν
ἐξ
Ἐρετρίας, |
[4, 149] |
δείπνοις,
μάλιστα
δὲ
τοῖς
λεγομένοις
|
μαζῶσι |
τοῦτο
γὰρ
ἔτι
καὶ
νῦν |
[4, 128] |
Λυγκέα,
ὡς
ἐκ
τῶν
αὐτοῦ
|
μαθεῖν |
ἔστιν
ἐπιστολῶν,
πάντως
αὐτῷ
δηλοῦν |
[4, 184] |
καὶ
Ἐπαμινώνδαν
(τὸν
Θηβαῖον
αὐλεῖν
|
μαθεῖν |
παρὰ
Ὀλυμπιοδώρῳ
καὶ
Ὀρθαγόρᾳ.
καὶ |
[4, 184] |
Εὐριπίδου
καὶ
Σοφοκλέους
Ἀλκιβιάδην
φησὶ
|
μαθεῖν |
τὴν
αὐλητικὴν
οὐ
παρὰ
τοῦ |
[4, 164] |
εἰς
ἀσώτιον
μαγειρικὰ
σκεύη
καταλέγειν
|
μαθησόμενοι; |
Ἤ
ὡς
τὸν
Διογένους
Κεφαλίωνα |
[4, 169] |
Καὶ
πάλιν·
Πλείους
Στρατονίκου
τοὺς
|
μαθητάς |
μοι
δοκεῖ
ἕξειν
Πατανίων.
Ἐν |
[4, 128] |
Σαμίους,
Θεοφράστου
δὲ
τοῦ
Ἐρεσίου
|
μαθητάς, |
συνθήκας
δ´
εἶχε
ταύτας
πρὸς |
[4, 173] |
Μαγνήτων
λέγων
τῶν
ἐπὶ
τοῦ
|
Μαιάνδρου |
ποταμοῦ
ὅτι
Δελφῶν
εἰσιν
ἄποικοι |
[4, 173] |
οὕτως·
(Μάγνητες
οἱ
ἐπὶ
τῷ
|
Μαιάνδρῳ |
ποταμῷ
κατοικοῦντες
ἱεροὶ
τοῦ
θεοῦ, |
[4, 184] |
ἱστορεῖν
Σεύθην
καὶ
Ῥωνάκην
τοὺς
|
Μαιδούς, |
τὴν
δὲ
πολυκάλαμον
Σιληνόν,
Μαρσύαν |
[4, 136] |
ἀμβροσίη
μοι
ἔδοξεν,
οἵην
δαίνυνται
|
μάκαρες |
θεοὶ
αἰὲν
ἐόντες.
Μύραιναν
δ´ |
[4, 136] |
ἀστακὸς
αὖτε
λιλαίετο
θωρήσσεσθαι
ἐν
|
μακάρων |
δείπνοις.
Τοῖς
δαιτυμόνες
χέρ´
ἐφέντες |
[4, 128] |
ἕνεκα
νῦν
καὶ
ψυχαγωγίας.
(Ἐν
|
Μακεδονίᾳ, |
ὡς
ἔφην,
τοῦ
Καράνου
γάμους |
[4, 167] |
τρόπον,
οὗτοι
σχεδὸν
ἅπαντες
εἰς
|
Μακεδονίαν |
ἀθροισθέντες
ἑταῖροι
Φιλίππου
προσηγορεύοντο.
Εἰ |
[4, 167] |
βίου
καὶ
τῆς
διαίτης
τῆς
|
Μακεδονικῆς |
ταχέως
ἐκείνοις
ὅμοιος
ἐγίνετο.
(Τὰ |
[4, 130] |
δείπνου
σημεῖον·
οὕτω
γὰρ
τὸ
|
Μακεδονικὸν |
οἶσθα
ἔθος
ἐν
ταῖς
πολυανθρώποις |
[4, 167] |
παραπλησίως.
(Δοῦρις
δ´
ἐν
ζʹ
|
Μακεδονικῶν |
περὶ
Πασικύπρου
λέγων
τοῦ
ἐν |
[4, 128] |
δ´
Ἱππολόχου
τοὺς
Καράνου
τοῦ
|
Μακεδόνος |
ἐμφανίζοντος
γάμους.
Καὶ
ἄλλαις
δὲ |
[4, 155] |
καίτοι
πρεσβύτερον
ὄντα
ὀρχεῖσθαι,
οὐδενὸς
|
Μακεδόνων |
ὄντα
δεύτερον
οὔτε
κατὰ
τὴν |
[4, 176] |
ἀγνοῶ
δὲ
ὅτι
Ἀμερίας
ὁ
|
Μακεδὼν |
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις
τιτύρινόν
φησι |
[4, 176] |
ῥαππαύλας,
ὥς
φησιν
Ἀμερίας
ὁ
|
Μακεδὼν |
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις,
τοὺς
τῇ |
[4, 128] |
~(Ἱππόλοχος
ὁ
|
Μακεδών, |
ἑταῖρε
Τιμόκρατες,
τοῖς
χρόνοις
μὲν |
[4, 133] |
γὰρ
ἰδ´
ἐκ
ῥαφάνοιο
γενέθλη
|
μακρή |
τε
στιφρή
τε
φαείνεται
ἐν |
[4, 137] |
κατᾶξαι
πάντα
τοὺς
ἱεροποιοὺς
ὡς
|
(μακρόθεν) |
οὐκ
ἀστείας
παρεισδύσεως
γινομένης,
δέοντος |
[4, 137] |
γινομένης,
δέοντος
ἀπέχεσθαι
τούτων
τῶν
|
μακρόθεν· |
τὸν
δ´
ἐν
τῷ
Λυκείῳ |
[4, 164] |
Σῖμος
δ´
ἐστὶ
τίς;
{ΛΙΝ.
|
Μάλ´ |
εὐφυὴς
ἄνθρωπος.
Ἐπὶ
τραγῳδίαν
ὥρμηκε |
[4, 140] |
πολλαὶ
κἄρτοι
καὶ
δωμός
τοι
|
μάλα |
ἁδύς,
διαρρήδην
λέγων
μάζας
ἐν |
[4, 147] |
ἐμίν
τε
μέλοι
καὶ
τίν,
|
μάλα |
κεν
κεχαροίμεθ´.
Ἀλλ´
ὅθεν
ἐλλίπομεν, |
[4, 136] |
τρισκαίδεκα
νήσσας,
λίμνης
ἐξ
ἱερῆς,
|
μάλα |
πίονας·
ἃς
ὁ
μάγειρος
θῆκε |
[4, 134] |
μοι
ἔννεπε,
Μοῦσα,
πολύτροφα
καὶ
|
μάλα |
πολλά,
ἃ
Ξενοκλῆς
ῥήτωρ
ἐν |
[4, 147] |
δὲ
παρεβάλλετο
θερμὰ
πολλὰ
καὶ
|
μαλακοπτυχέων |
ἄρτων.
Ὁμοσύζυγα
δὲ
ξανθόν
τ´ |
[4, 156] |
φακῆν
ἐσθ´
ἡδὺ
μὴ
δεδοικότα,
|
μαλακῶς |
καθεύδειν
ἄθλιον
δεδοικότα.
(Ἀλλ´
ὅ |
[4, 164] |
οὕτω
τὴν
φύσιν
ἐπὶ
τί
|
μάλισθ´ |
ὥρμηκε.
{ΗΡ.
Τουτὶ
λαμβάνω.
{ΛΙΝ. |
[4, 159] |
πάντων
καὶ
ἐπὶ
τῷ
κόγχῳ
|
μάλιστα |
~Ἀπαίδευτοί
ἐστε,
ἔφη,
ἄνδρες
δαιτυμόνες, |
[4, 151] |
προσπεπερονημένοι
ἦσαν
πρὸς
τοῖς
κρέασι.
|
Μάλιστα |
δ´
αἱ
τράπεζαι
κατὰ
τοὺς |
[4, 149] |
δ´
ἐν
ἅπασι
τοῖς
δείπνοις,
|
μάλιστα |
δὲ
τοῖς
λεγομένοις
μαζῶσι
τοῦτο |
[4, 145] |
πολλάκις,
συμπόται
αὐτῷ
εἰσιν
ὡς
|
μάλιστα |
δώδεκα.
Καὶ
ὅταν
δειπνήσωσιν,
ὅ |
[4, 143] |
φησίν·
Ἡμέρην
δὲ
Πέρσαι
ἁπασέων
|
μάλιστα |
ἐκείνην
τιμᾶν
νομίζουσι
τῇ
ἕκαστος |
[4, 141] |
φιδίτιον
ἀλφίτων
μὲν
ὡς
τρία
|
μάλιστα |
ἡμιμέδιμνα
Ἀττικά,
οἴνου
δὲ
χοεῖς |
[4, 141] |
μικρὸν
ἔχον
σταθμὸν
ὡς
τέταρτον
|
μάλιστα, |
καὶ
παρὰ
τοῦτο
ἕτερον
οὐδὲν |
[4, 132] |
λεβίαν,
ἐφ´
ᾧ
χαριεῖ
πολὺ
|
μᾶλλον |
ἢ
μυρίνην
προσεγχέας.
{Β.
Ἀστεῖον |
[4, 144] |
ἡ
ψυχὴ
προσίηται,
τοῦτον
πολὺ
|
μᾶλλον |
ἥδονται
οἱ
ταῖς
πολυτελεστέραις
παρασκευαῖς |
[4, 144] |
τῶν
ἱκανῶν,
τοσούτῳ
καὶ
θᾶσσον
|
(μᾶλλον) |
κόρος
ἐμπίπτει
τῆς
ἐδωδῆς.
(Ὥστε |
[4, 132] |
δ´
ὀνθυλεύσεις
καὶ
τὰ
κεκαρυκευμένα
|
μᾶλλον |
προσεδέξατ´.
Ἀρκαδικὸς
τοὐναντίον
ἀθάλασσος
ὢν |
[4, 154] |
ἀλλ´
ἐκ
ῥήματος
τοῦ
μάχεσθαι
|
μᾶλλον |
συγκεῖσθαι.
Ὁπότε
γὰρ
τὸ
μάχη |
[4, 174] |
Ἀλεξανδρεῦσι
πολὺς
ὁ
μόναυλος
ἀλγηδόνα
|
μᾶλλον |
τοῖς
ἀκούουσι
παρέχων
ἤ
τινα |
[4, 130] |
τούτῳ
δὲ
ὁ
γελωτοποιὸς
εἰσῆλθε
|
Μανδρογένης, |
ἐκείνου
Στράτωνος
τοῦ
Ἀττικοῦ,
ὥς |
[4, 184] |
φησὶ
καὶ
Θηβαίους
πάντας
αὐλεῖν
|
μανθάνειν |
Ἡρακλεώτας
τε
τοὺς
ἐν
τῷ |
[4, 163] |
ῥηθὲν
ἀπαγγεῖλαι
Τῷ
περὶ
θηροπέπλου
|
μανίας |
ὕβρεώς
τε
περιστάσιμον
στοὰν
ἔχοντι |
[4, 154] |
τούτοις
καὶ
ὁπλομαχίας
καθέσεις
ἐν
|
Μαντινείᾳ |
πρῶτον
εὑρέθησαν
(Δημέου
τὸ
τέχνημα |
[4, 154] |
νομοθετῶν
τῶν
μονομαχούντων
εὑρετὰς
ἀποφαίνει
|
Μαντινεῖς |
Δημώνακτος
ἑνὸς
τῶν
πολιτῶν
συμβουλεύσαντος, |
[4, 154] |
Ἤσκουν,
φησί,
τὰ
πολεμικὰ
οἱ
|
Μαντινεῖς |
καὶ
Ἀρκάδες,
τήν
τε
στολὴν |
[4, 154] |
εὑρόντων
ἐκείνων
ἔτι
καὶ
νῦν
|
Μαντινικὴν |
ἀποκαλοῦσι.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
καὶ |
[4, 131] |
φυστή,
βολβοί,
καυλοί,
σίλφιον,
ὄξος,
|
μάραθ´, |
ᾠά,
φακῆ,
τέττιγες,
ὀποί,
κάρδαμα, |
[4, 170] |
ἔστιν
ἔνδον.
{Α.
Ἀσταφίδα
κεκομμένην,
|
μάραθον, |
ἄνηθον,
νᾶπυ,
καυλόν,
σίλφιον,
κορίαννον |
[4, 148] |
καὶ
σχελίδας
καὶ
ἔτνος·
οἷσι
|
Μαρδόνιον |
εἱστίασε
μετὰ
τῶν
ἄλλων
πεντήκοντα |
[4, 138] |
Παυσανίαν
οὖν
ἰδόντα
τὴν
τοῦ
|
Μαρδονίου |
παρασκευὴν
(χρυσῷ
καὶ
ἀργύρῳ
καὶ |
[4, 138] |
ἐνάτῃ
τῶν
ἱστοριῶν
περὶ
τῆς
|
Μαρδονίου |
παρασκευῆς
λέγων
καὶ
μνημονεύσας
Λακωνικῶν |
[4, 138] |
καὶ
ὀψοποιοὺς
κατὰ
ταὐτὰ
καθὼς
|
Μαρδονίῳ |
δεῖπνον
παρασκευάσαι.
Ποιησάντων
δὲ
τούτων |
[4, 138] |
Ξέρξης
φεύγων
ἐκ
τῆς
Ἑλλάδος
|
Μαρδονίῳ |
τὴν
παρασκευὴν
κατέλιπε
τὴν
αὑτοῦ. |
[4, 184] |
Μαιδούς,
τὴν
δὲ
πολυκάλαμον
Σιληνόν,
|
Μαρσύαν |
δὲ
τὴν
κηρόδετον.
(Ταῦτα
ἔχεις |
[4, 184] |
Τρωικοῖς
σύριγγα
μέν
φησιν
εὑρεῖν
|
Μαρσύαν |
καὶ
αὐλὸν
ἐν
Κελαιναῖς,
τῶν |
[4, 172] |
ποίημα
τοῦτο
Στησιχόρου
ἐστὶν
ἱκανώτατος
|
μάρτυς |
Σιμωνίδης
ὁ
ποιητής,
ὃς
περὶ |
[4, 152] |
οἶνος
ἐξ
Ἰταλίας
καὶ
τῆς
|
Μασσαλιητῶν |
χώρας
παρακομιζόμενος,
ἄκρατος
δ´
οὗτος· |
[4, 144] |
γὰρ
Πέρσῃ
πᾶσαν
γῆν
περιέρχονται
|
μαστεύοντες |
τί
ἂν
ἡδέως
πίοι,
μυρίοι |
[4, 164] |
γὰρ
τὸν
Σοφοκλέους
Κηδαλίωνά
ἐστε
|
Μαστιγίαι, |
κέντρωνες,
ἀλλοτριοφάγοι.
Ὅτι
δ´
ὑμεῖς |
[4, 153] |
δείπνου
ῥάβδοις
καὶ
ἱμᾶσιν
ἀστραγαλωτοῖς
|
μαστιγοῦται |
καὶ
γενόμενος
αἱμόφυρτος
τὸν
τιμωρησάμενον |
[4, 137] |
κρέας
(ταριχηρὸν)
εἰς
τάριχος
διασκευάσαντα
|
μαστιγωθῆναι |
ὡς
παρασοφιζόμενον
πονηρῶς.
~(Πλάτων
δ´ |
[4, 165] |
δὲ
τάδ´
ὡς
ἔτυμ´,
οὐδὲ
|
μάτην |
(χαριτογλωσσεῖν
ἔνι
μοι.
Πάλιν
τε |
[4, 183] |
ὄργανον,
ὡς
ὁ
παρῳδός
φησι
|
Μάτρων |
ἐν
τούτοις·
Οὐδ´
ἀπὸ
πασσαλόφιν |
[4, 134] |
δὲ
δεῖπνον
οὐκ
ἀχαρίτως
διαγράφει
|
Μάτρων |
ὁ
παρῳδός,
ὅπερ
διὰ
τὸ |
[4, 141] |
τῶν
ἐκγόνων.
Ἐστὶ
δ´
ἡ
|
ματτύα |
φάτται,
χῆνες,
τρυγόνες,
κίχλαι,
κόσσυφοι, |
[4, 141] |
παρ´
αὐτοῖς
κατ´
οἶκον
ἠρτυμένη
|
ματτύη, |
ὃ
καλοῦσιν
ἐπάικλον.
Τῶν
δὲ |
[4, 140] |
πλειόνων.
Ὁ
δὲ
Μόλπις
καὶ
|
ματτύην |
φησὶ
προσαγορεύεσθαι
τὰ
ἐπάικλα.
(Περὶ |
[4, 173] |
τῆς
καλουμένης
Ὑακινθίδος
ἱδρῦσθαι
ἥρωας
|
Μάττωνα |
καὶ
Κεράωνα
ὑπὸ
τῶν
ἐν |
[4, 170] |
διακενῆς
δ´
ἕστηκ´
ἐγὼ
ἔχων
|
μάχαιραν, |
προσέτι
περιεζωσμένος.
Κἀν
Πονήρᾳ·
Τῆς |
[4, 173] |
ὦ
Δελφῶν
πλείστας
ἀκονῶν
Φοῖβε
|
μαχαίρας |
καὶ
προδιδάσκων
τοὺς
σοὺς
προπόλους. |
[4, 152] |
ἐὰν
δὲ
ᾖ
τι
δυσαπόσπαστον,
|
μαχαιρίῳ |
μικρῷ
παρατέμνοντες,
ὃ
τοῖς
κολεοῖς |
[4, 153] |
ὕδατι
ψυχρῷ.
(Διηκόνουν
δὲ
ἄνδρες
|
μαχαιροφόροι |
καὶ
σιωπὴ
ἦν
εὔτακτος.
Ἐν |
[4, 154] |
μάχη,
ἀλλ´
ἐκ
ῥήματος
τοῦ
|
μάχεσθαι |
μᾶλλον
συγκεῖσθαι.
Ὁπότε
γὰρ
τὸ |
[4, 154] |
προπαροξύνεται·
ὁπότε
δὲ
παροξύνεται,
τὸ
|
μάχεσθαι |
ῥῆμα
περιέχει,
ὡς
ἐν
τῷ |
[4, 154] |
τὸ
ὄνομα
οὐκ
ἐκ
τοῦ
|
μάχη, |
ἀλλ´
ἐκ
ῥήματος
τοῦ
μάχεσθαι |
[4, 154] |
μᾶλλον
συγκεῖσθαι.
Ὁπότε
γὰρ
τὸ
|
μάχη |
συντιθέμενον
τὸ
τέλος
εἰς
ος> |
[4, 170] |
ᾧ
ἐπιγραφὴ
Πότος·
Εἰς
αὔριόν
|
με |
δεῖ
λαβεῖν
αὐλητρίδα.
{Β.
Τραπεζοποιὸν |
[4, 155] |
πότερον,
ὦ
βασιλεῦ,
κακῶς
ὀρχούμενόν
|
με |
θεάσασθαι
βούλει
ἢ
καλῶς
ἀπαγγέλλοντός |
[4, 170] |
ποιεῖ
λέγοντα·
Κύκλῳ
δεήσει
περιτρέχειν
|
με |
καὶ
βοᾶν,
ἄν
του
δέωμαι. |
[4, 184] |
καὶ
λύραισι
κατατέτριμμαι
χρώμενος,
εἶτά
|
με |
σκάπτειν
κελεύεις;
Φρύνιχος
Ἐφιάλτῃ·
Οὐ |
[4, 170] |
ἄν
του
δέωμαι.
Δεῖπνον
αἰτήσεις
|
με |
σὺ
ἤδη
παρελθών·
οὐκ
ἔχων |
[4, 136] |
οὐκ
ἔτι
ταῦτα
ὄψομαι,
ἀλλά
|
με |
τυρῷ
δεῖ
καὶ
μάζῃ
ὀτρηρῇ |
[4, 156] |
φακῆς
κατ´
ἄνδρα
τρυβλίον
μεστὸν
|
μέγα. |
~{Β.
Πρώτιστον
οὐκ
ἀνθηρόν.
{Α. |
[4, 145] |
Ἀράβιοι
ἐστὶν
δὲ
τὸ
ζῷον
|
μέγα |
καὶ
χῆνες
καὶ
ἀλεκτρυόνες.
Καὶ |
[4, 182] |
λαλήσω
μικρὸν
ἅμα
σοι
καὶ
|
μέγα. |
Οἱ
δὲ
καλούμενοι
λώτινοι
αὐλοὶ |
[4, 175] |
εἶναι
μέλη
γιγγραντὰ
καὶ
κακὸν
|
μέγα. |
(Πόσῳ
δὲ
κρεῖττον,
ὦ
Οὐλπιανὲ |
[4, 147] |
δηφαρυγες,
(πυριων
τε
στεγναι
βύσται
|
μέγαθος |
κακὰ
κακκάβου
γλυκυου
ὀξιος
ὀμφαλὸς |
[4, 136] |
εἰς
λέχος
ἡνίκ´
ἔβαινε
Δρακοντιάδῃ
|
μεγαθύμῳ. |
Σάνδαλα
δ´
αὖ
παρέθηκεν
ἀειγενῆ |
[4, 165] |
ὦσιν,
ἐκεῖ
τούτοις
οἷς
ἡδυλογοῦσι
|
μεγάλας |
ἀμυχὰς
καταμύξαντες
καὶ
συγκύψαντες
ἅπαντας |
[4, 130] |
αὐτὸς
τῶν
βαρβάρων
ἐμφανίζων
τὴν
|
μεγαλειότητά |
φησιν·
~{ΠΡ.
Εἶτ´
ἐξένιζε
παρετίθει |
[4, 137] |
καθ´
ἓν
ἕκαστον
αὐτοῖς
παρατιθέντα
|
μεγαλείως |
δέ
Εὐτράπεζοι
δ´
εἰσὶν
ὄντως |
[4, 149] |
δὲ
τοῖς
ἥρωσι
θύωσι,
βουθυσία
|
μεγάλη |
γίνεται
καὶ
ἑστιῶνται
πάντες
μετὰ |
[4, 139] |
ποικίλη
καὶ
πανήγυρις
ἀξιόλογος
καὶ
|
μεγάλη· |
(παῖδές
τε
γὰρ
κιθαρίζουσιν
ἐν |
[4, 136] |
τε,
μόρμυρος
ἄντα
δ´
ἦν,
|
μεγάλη, |
σπάρος·
οὓς
ὁ
μάγειρος
σίζοντας |
[4, 132] |
δὸς
εὐθὺς
ἀπὸ
θερμοῦ
τὴν
|
μεγάλην |
αὐτοῖς
σπάσαι,
ἀποζέσας
σίλουρον
ἢ |
[4, 174] |
ἐοικὸς
τῷ
ὑδραυλικῷ
οἷον
κλεψύδραν
|
μεγάλην |
λίαν.
Καὶ
τὸ
ὑδραυλικὸν
δὲ |
[4, 153] |
οἰνόμελι,
τὰ
δὲ
βρώματα
ἄρτοι
|
μεγάλοι |
καὶ
καπνιστὰ
κρέα
ἑφθὰ
καὶ |
[4, 151] |
μεστοὶ
νενεμημένων
καὶ
ἄρτοι
ζύμητες
|
μεγάλοι |
προσπεπερονημένοι
ἦσαν
πρὸς
τοῖς
κρέασι. |
[4, 145] |
βασιλέως
καλούμενον
ἀκούσαντι
μὲν
δόξει
|
μεγαλοπρεπὲς |
εἶναι,
ἐξεταζόμενον
δὲ
φανεῖται
οἰκονομικῶς |
[4, 138] |
καὶ
τραπέζας
ἀργυρᾶς
καὶ
παρασκευὴν
|
μεγαλοπρεπῆ |
δείπνου
ἐκπλαγέντα
τὰ
προκείμενα
κελεῦσαι |
[4, 173] |
τοὺς
Δηλίους
διὰ
τούτων·
Φοίνικα
|
μεγάλου |
κύριον
βαλλαντίου
ναύκληρον
ἐν
τῷ |
[4, 129] |
χοίρου
τινὸς
ὀπτοῦ
καὶ
σφόδρα
|
μεγάλου, |
ὃς
ὕπτιος
ἐπέκειτο
τὴν
γαστέρα |
[4, 150] |
δὲ
λέβητας
ἐπέστησε
κρεῶν
παντοδαπῶν
|
μεγάλους, |
οὓς
πρὸ
ἐνιαυτοῦ
καὶ
πρὸ |
[4, 130] |
ὁ
μάγειρος
ὅλον
τέρας
ὀπτήσας
|
μεγάλῳ |
βασιλεῖ
θερμὴν
παρέθηκε
κάμηλον.
Ὁ |
[4, 163] |
αἰσχίστως
κειραμένη
πλοκάμους,
θυμὸν
ἄχει
|
μεγάλῳ |
βεβολημένα,
εἴπερ
ἅπασιν
(ἁ
κακόφρων |
[4, 145] |
καὶ
ὁ
βασιλεύς,
ἐν
τῷ
|
μεγάλῳ |
(οἴκῳ)
Ὅταν
δὲ
βασιλεὺς
πότον |
[4, 155] |
Ἀντιόχῳ,
φησί,
τῷ
βασιλεῖ
τῷ
|
μεγάλῳ |
προσαγορευθέντι
ἐν
τῷ
δείπνῳ
πρὸς |
[4, 129] |
Μενδαίων
καὶ
Λεσβίων,
χρυσίδων
πάνυ
|
μεγάλων |
ἑκάστῳ
προσενεχθεισῶν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
Καὶ |
[4, 133] |
Ἅβρᾳ·
Πίναξ
ὁ
πρῶτος
τῶν
|
μεγάλων |
ἡγήσεται
ἔχων
ἐχῖνον,
ὠμοτάριχον,
κάππαριν, |
[4, 148] |
φησιν
Ἡρόδοτος
ἐν
τῇ
ἐνάτῃ
|
μεγάλως |
(πλούτῳ)
παρεσκευάσθαι.
(Ἡγοῦμαι
δ´
ὅτι |
[4, 174] |
δευτέρου
Εὐεργέτου,
διαπρέψαι
τέ
φασι
|
μεγάλως. |
Τουτονὶ
οὖν
καὶ
τὴν
αὑτοῦ |
[4, 168] |
πατρῷα,
ἐπειδὴ
ἀναγνοὺς
αὐτοῖς
τὸν
|
μέγαν |
διάκοσμον
καὶ
τὰ
περὶ
τῶν |
[4, 137] |
Ὡς
δὲ
ἴδον
ξανθόν,
γλυκερόν,
|
μέγαν |
ἔγκυκλον,
ἄνδρες,
Δήμητρος
παῖδ´
ὀπτὸν |
[4, 132] |
τούτων
παραθήσεις
αὐτὸν
ἐφ´
ἑαυτοῦ
|
μέγαν. |
Ἔχεις
ἐχίνους;
{Β.
Ἕτερος
ἔσται |
[4, 132] |
(ὥσπερ
ξενική·
παρέθηκε
πίνακα
γὰρ
|
μέγαν |
ἔχοντα
μικροὺς
πέντε
πινακίσκους
ἄνω· |
[4, 158] |
(Οὐκ
ἂν
δυναίμην
εἰσορῶν
χαλκήλατον
|
μέγαν |
κολοσσὸν
φάκινον
ἄρτον
ἐσθίειν.
Ἐπεὶ |
[4, 183] |
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Ἁρματίῳ·
(Σκινδαψὸν
λυρόεντα
|
μέγαν |
χείρεσσι
τινάσσων,
οἰσύινον
προμάλοιο
τετυγμένον |
[4, 156] |
ἕνα
δὲ
κύνουλκον
Καρνεῖον
τὸν
|
Μεγαρικόν. |
Τοῦ
δείπνου
δὲ
χρονίζοντος
λόγος |
[4, 146] |
καὶ
Πέρσαις
δωρέεται.
(Ὁ
δὲ
|
μέγας |
Ἀλέξανδρος
δειπνῶν
ἑκάστοτε
μετὰ
τῶν |
[4, 169] |
τάδε
εἴρηκεν·
Ἄλλος
ἐπὶ
τούτῳ
|
μέγας |
ἥξει
τις
ἰσοτράπεζος
εὐγενής
{Β. |
[4, 153] |
Τὸ
δὲ
δεῖπνον
ἦν
ἄρτος
|
μέγας |
καὶ
κρέας,
τὸ
δὲ
ποτὸν |
[4, 128] |
ἕτερος,
ἐφ´
ᾧ
πάλιν
ἄρτος
|
μέγας |
καὶ
χῆνες
καὶ
λαγωοὶ
καὶ |
[4, 182] |
(καὶ
τὸν
ἐλάσσονα)
ταχέως
ὁ
|
μέγας |
καταπίνει.
Εἰσὶν
δ´
οἱ
αὐτοὶ |
[4, 135] |
Κυανόχρως
δ´
ἀμίας
ἐπὶ
τοῖς
|
μέγας, |
ὅς
τε
θαλάσσης
πάσης
βένθεα |
[4, 134] |
πλῆσάν
τε
τραπέζας,
οἷς
ἐπιτετράφαται
|
μέγας |
οὐρανὸς
ὀπτανιάων
ἠμὲν
ἐπισπεῦσαι
δείπνου |
[4, 160] |
Τίμωνα
εἶναί
Μοι
καλός
τε
|
μέγας |
τε,
οὐκ
ἐπιστάμενος
ὅτι
κόγχος |
[4, 157] |
εἰς
τὸ
μέσον
ἐπεχόρευσε
σαπέρδης
|
μέγας |
ὑπό
τι
δυσώδης
οὗτος
ηρος |
[4, 153] |
οὗ
ἂν
αὐξηθῶσι
γυμνὰς
διακονεῖσθαι.
|
(Μεγασθένης |
δ´
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
τῶν |
[4, 142] |
πάλιν
αὐτοῖς
στρωμναί
τε
τοῖς
|
μεγέθεσιν |
οὕτως
ἐξησκημέναι
πολυτελῶς
καὶ
τῇ |
[4, 174] |
Ξενοφῶν,
ἐχρῶντο
αὐλοῖς
σπιθαμιαίοις
τὸ
|
μέγεθος, |
ὀξὺ
καὶ
γοερὸν
φθεγγομένοις.
Τούτοις |
[4, 129] |
ὀλίγον
περίχρυσος,
ὅσος
(ὥστε)
δέξασθαι
|
μέγεθος |
χοίρου
τινὸς
ὀπτοῦ
καὶ
σφόδρα |
[4, 145] |
γὰρ
τῶν
πόλεων
κατὰ
τὸ
|
μέγεθος |
ὥσπερ
ὁ
φόρος
καὶ
τὸ |
[4, 156] |
μετὰ
μέθης
οὐκ
ἂν
τὴν
|
μεγίστην |
δίκην
εὐθὺς
ἐπιθείη
καὶ
οὐδ´ |
[4, 184] |
τοῦ
τυχόντος,
ἀλλὰ
Προνόμου
τοῦ
|
μεγίστην |
ἐσχηκότος
δόξαν.
Ἀριστόξενος
δὲ
καὶ |
[4, 147] |
ὦ
φιλότας,
ἀλλ´
ἀλλοπλατεῖς
τὸ
|
μέγιστον |
πάντ´
ἔπαθεν
λιπαροντεσ
εγχελεατινες
ἄριστον |
[4, 146] |
Μένανδρος
δ´
ἐν
Μέθῃ
τοῦ
|
μεγίστου |
δείπνου
δαπάνημα
τάλαντον
τίθησι
λέγων |
[4, 134] |
δὴ
καλλίστους
ἄρτους
ἴδον
ἠδὲ
|
μεγίστους, |
λευκοτέρους
χιόνος,
ἔσθειν
δ´
ἀμύλοισιν |
[4, 148] |
οἴνου
τρεῖς
χόας
καὶ
ἀλφίτων
|
μέδιμνον |
καὶ
τυροῦ
πεντάμνουν
καὶ
τἄλλα |
[4, 129] |
τοῖς
Χύτροις
τοῖς
Ἀθήνησι
λειτουργήσαντες.
|
Μεθ´ |
οὓς
εἰσῆλθον
ἰθύφαλλοι
καὶ
σκληροπαῖκται |
[4, 130] |
ἑκατὸν
ἐμμελῶς
ᾀδόντων
γαμικὸν
ὕμνον,
|
μεθ´ |
οὓς
ὀγχηστρίδες
διεσκευασμέναι
τρόπον
Νηρηίδων, |
[4, 147] |
τρίκλινα
διαστρώσασα
ἐκάλεσε
τὸν
Ἀντώνιον
|
μεθ´ |
ὧν
ἐβούλετο
ἡ
Κλεοπάτρα.
~(Τοῦ |
[4, 159] |
ἡμῖν
γε
ποίησον
δοθῆναι
ἄρτον,
|
μεθ´ |
ὧν
μηδὲν
τῶν
πολυτελῶν,
ἀλλὰ |
[4, 143] |
Λακεδαίμονι
γέγονας·
ἐκείνων
τῶν
νόμων
|
μεθεκτέον |
ἐστίν.
Βάδιζ´
ἐπὶ
δεῖπνον
εἰς |
[4, 146] |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΑ'
Μένανδρος
δ´
ἐν
|
Μέθῃ |
τοῦ
μεγίστου
δείπνου
δαπάνημα
τάλαντον |
[4, 153] |
ὅτε
καὶ
κορεσθέντες
δείπνου
καὶ
|
μέθης |
εἰσεκάλουν
τοὺς
μονομάχους.
Καὶ
ὃ |
[4, 130] |
παρειμένοι
καὶ
καρηβαροῦντες
ὑπὸ
τῆς
|
μέθης |
ὁπότε
τι
τῶν
ἀγομένων
θεασαίμεθα |
[4, 156] |
ἂν
ἀπαντῶν
κωμάζοντί
τινι
μετὰ
|
μέθης |
οὐκ
ἂν
τὴν
μεγίστην
δίκην |
[4, 156] |
τὸν
θεόν,
ἐξ
οὗ
τὸ
|
μεθύειν |
πᾶσιν
ἡμῖν
γίνεται,
(ἦ
μὴν |
[4, 131] |
καὶ
γευόμενον
τῶν
κρατήρων
πρότερον
|
μεθύειν |
τῶν
πινόντων.
Αὐλεῖν
δ´
αὐτοῖς |
[4, 166] |
οὑτοσὶ
ὁ
Βαλλίων
προσέρχετ´
ἐπικαλούμενος,
|
μεθύουσά |
τ´
ἐξόπισθεν
ἡ
σοφωτάτη
Ἀποτυμπανισχὰς |
[4, 156] |
πόλιν
ἐθεασάμην
περὶ
τὰ
Διονύσια
|
μεθύουσαν. |
Ἐν
Λακεδαίμονι
οὐκ
ἔστ´
οὐδὲν |
[4, 155] |
ἱστοριῶν
ιζʹ
Πολυσπέρχοντά
φησιν
εἰ
|
μεθυσθείη |
καίτοι
πρεσβύτερον
ὄντα
ὀρχεῖσθαι,
οὐδενὸς |
[4, 148] |
τῶν
φίλων
ἐξ
ἑωθινοῦ
κατακλινόμενον
|
μεθύσκεσθαι, |
λειτουργούντων
αὐτῷ
τῶν
ἐξ
Ἰταλίας |
[4, 144] |
Ταῦτα
μέν
νυν
οὕτω
φυλάσσεται.
|
Μεθυσκόμενοι |
δὲ
εἰώθασι
βουλεύεσθαι
τὰ
σπουδαιότατα |
[4, 144] |
Τὰ
δ´
ἂν
νήφοντες
προβουλεύσωνται,
|
μεθυσκόμενοι |
ἐπιδιαγινώσκουσι.
(Περὶ
δὲ
τῆς
τρυφῆς |
[4, 163] |
κακοῖς.
Ἐγὼ
δὲ
τὰς
προσόδους
|
μεθύων |
καλὰς
ποῶ.
Ἔπειθ´
ἕωθεν
περιάγεις |
[4, 159] |
ἦν,
φρόνημα
δὲ
οὐδέν
τι
|
μεῖζον |
εἶχεν
ἢ
πένης
ἀνήρ,
ψέγων |
[4, 157] |
ἑκὼν
αὐτοὺς
λύσῃ,
πλείοσι
καὶ
|
μείζοσιν |
ἐμπεσοῦνται
τότε
λύμαις.
Διὸ
πάντας |
[4, 131] |
τοὺς
δὲ
λέβητας
χαλκοῦς
εἶναι
|
μείζους |
λάκκων
δωδεκακλίνων·
αὐτὸν
δὲ
Κότυν |
[4, 144] |
καὶ
τῷ
χρόνῳ
τῆς
ἡδονῆς
|
μειονεκτεῖ |
ὁ
παρατιθέμενος
πολλὰ
τῶν
μετρίως |
[4, 144] |
πρῶτον
τῇ
εὐφροσύνῃ
τῆς
ἐλπίδος
|
μειονεκτοῦσι |
τῶν
ἰδιωτῶν.
Ἔπειτα,
ἔφη,
ἐκεῖνο |
[4, 162] |
λοπαδαρπαγίδαι,
εἱματανωπερίβαλλοι,
ἀνηλιποκαιβλεπέλαιοι,
νυκτιλαθραιοφάγοι,
νυκτιπαταιπλάγιοι,
|
μειρακιεξαπάται |
καὶ
συλλαβοπευσιλαληταί,
(δοξοματαιόσοφοι,
ζηταρετησιάδαι.
(Ἀρχέστρατός |
[4, 161] |
τῆς
δὲ
πλείστης
τοὐβολοῦ
μάζης
|
μελαγχρῆ |
μερίδα
λαμβάνων
λέπει.
(Ἄλεξις
δ´ |
[4, 135] |
ὦμον.
(Τῷ
δ´
ἅμα
τεσσαράκοντα
|
μέλαιναι |
χύτραι
ἕποντο,
αὐτὰρ
ἀπ´
Εὐβοίας |
[4, 135] |
ἰχθὺς
οὖσα
τὸ
λευκὸν
καὶ
|
μέλαν |
οἶδε.
Καὶ
Τιτυὸν
ἔιδον,
λίμνης |
[4, 161] |
πρὸς
ἑτέρους.
Ἆρ´
οἶσθ´
ὅτι
|
Μελανιππίδης |
ἑταῖρός
ἐστι
καὶ
Φάων
καὶ |
[4, 135] |
τ´
ἀνθεσίχρως
καὶ
ὁ
δημοτικὸς
|
μελάνουρος, |
ὃς
καὶ
θνητὸς
ἐὼν
ἕπετ´ |
[4, 136] |
ἀδέεσσι·
δάμνα
μιν
ζωμός
τε
|
μέλας |
ἀκροκώλιά
θ´
ἑφθά.
Παῖς
δέ |
[4, 172] |
γὰρ
Ἀμφιάραος,
ἄκοντι
δὲ
νίκασεν
|
Μελέαγρος. |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΒ'
(Οὐκ
ἀγνοῶν
δὲ |
[4, 157] |
Ἢ
καθάπερ
ὁ
πρόγονος
ὑμῶν
|
Μελέαγρος |
ὁ
Γαδαρεὺς
ἐν
ταῖς
Χάρισιν |
[4, 172] |
ὁ
ποιητής,
ὃς
περὶ
τοῦ
|
Μελεάγρου |
τὸν
λόγον
ποιούμενός
φησιν·
Ὡς |
[4, 155] |
οὔτ´
ἐν
ἄστεσιν
ὅσων
Σπαρτιάταις
|
μέλει |
συμπόσια
οὐδ´
ὁπόσα
τούτοις
ξυνεπόμενα |
[4, 175] |
Φιλευριπίδῃ·
Οὕτω
γὰρ
ἐπὶ
τοῖς
|
μέλεσι |
τοῖς
Εὐριπίδου
ἄμφω
νοσοῦσιν,
ὥστε |
[4, 182] |
ἐν
ταῖς
ᾠδαῖς
τε
καὶ
|
μέλεσιν. |
Οὔ
μοι,
ἔφη,
φαίνεται.
~(Τριγώνων |
[4, 175] |
ὥστε
τἄλλ´
αὐτοῖς
δοκεῖν
εἶναι
|
μέλη |
γιγγραντὰ
καὶ
κακὸν
μέγα.
(Πόσῳ |
[4, 152] |
ταῖς
χερσὶν
ἀμφοτέραις
αἴροντες
ὅλα
|
μέλη |
καὶ
ἀποδάκνοντες,
ἐὰν
δὲ
ᾖ |
[4, 175] |
οὕτως·
Οἴχωκε
γὰρ
κροτητὰ
πηκτίδων
|
μέλη, |
λύρᾳ
μοναύλοις
τε
χειμωντεως
ναος |
[4, 164] |
καὶ
ἡδυλογίας
κολάβρους
ἀναγινώσκει
καὶ
|
μέλη |
πάραυλα
κἀκρότητα
κύμβαλα.
(Καὶ
μετὰ |
[4, 153] |
τῇ
τριακοστῇ,
ἄριστον
προσφέρονται
κρέα
|
μεληδὸν |
ὠπτημένα
καὶ
ἐπιπίνουσι
γάλα
καὶ |
[4, 147] |
Ὁμοσύζυγα
δὲ
ξανθόν
τ´
ἐπεισῆλθεν
|
μέλι |
καὶ
γάλα
σύμπακτον,
τό
κε |
[4, 146] |
ψαλτρίας
ταύτας
Θάσιον,
ἐγχέλεις,
τυρόν,
|
μέλι· |
μικροῦ
τάλαντον
γίγνεται
τὸ
κατὰ |
[4, 172] |
σὺ
εἴωθας
εἰς
ταὐτὸν
καρυκεύειν
|
μέλι, |
σεμίδαλιν,
ᾠά·
πάντα
γὰρ
τἀναντία |
[4, 172] |
ἐγκρίδας
ἄλλα
τε
πέμματα
καὶ
|
μέλι |
χλωρόν.
Ὅτι
δὲ
τὸ
ποίημα |
[4, 150] |
νόμῳ
γέγραπται,
ἀπείρηται
ᾠὰ
καὶ
|
μελίπηκτα |
δίδοσθαι.
(Τίς
δὲ
ἡ
τούτων |
[4, 172] |
καὶ
στεφανωσάμενος
πάλιν
δειπνεῖ
τὰ
|
μελίπηκτα |
ταῖς
κίχλαις.
Ὅτι
δὲ
ἐκεχώριστο |
[4, 157] |
οὖν
ἐπιρραγέντος
παρῆν
ἡ
θεατροτορύνη
|
Μέλισσα |
καὶ
ἡ
κυνάμυια
Νίκιον·
αὗται |
[4, 172] |
καὶ
μάγειροι
δώδεκα
καὶ
δημιουργοὶ
|
μέλιτος |
αἰτοῦσαι
σκάφας.
Μένανδρος
Δημιουργῷ·
Τί |
[4, 152] |
τοῖς
ὑποδεεστέροις
ζύθος
πύρινον
μετὰ
|
μέλιτος |
ἐσκευασμένον,
παρὰ
δὲ
τοῖς
πολλοῖς |
[4, 131] |
ἀθάρης,
κυάμων,
λαθύρων,
ὤχρων,
δολίχων,
|
μέλιτος, |
τυροῦ,
χορίων,
πυῶν,
καρύων,
χόνδρου, |
[4, 167] |
κτίζειν
Συρακούσας
τῷ
ἑαυτοῦ
συσσίτῳ
|
μελιτούττης |
ἀπέδοτο
τὸν
κλῆρον
ὃν
ἐν |
[4, 136] |
τρισκαίδεκα
μῆνας.
Αὐτὰρ
ἐπεὶ
δόρποιο
|
μελίφρονος |
ἐξ
ἔρον
ἕντο,
χεῖρας
νιψαμένοισιν |
[4, 166] |
συνουσίας
καὶ
τὰς
ἡδονὰς
οὐ
|
μέλλειν, |
ἀλλ´
ἤδη
βιῶναι.
~(Περὶ
δὲ |
[4, 150] |
πρὸ
ἐνιαυτοῦ
καὶ
πρὸ
τοῦ
|
μέλλειν |
μεταπεμψάμενος
τεχνίτας
ἐξ
ἄλλων
πόλεων |
[4, 172] |
δοκεῖς
εἶναι
σφόδρα.
Πόσας
τραπέζας
|
μέλλομεν |
ποιεῖν,
τρίτον
ἤδη
μ´
ἐρωτᾷς. |
[4, 150] |
πόλεων
δέξασθαι
καὶ
τῶν
κωμῶν
|
μέλλον |
ἐπιρρεῖν
πλῆθος.
Ἐνταῦθα
δὲ
λέβητας |
[4, 155] |
τὸν
Φιλίππου
(τῶν
φίλων
τὸ
|
μέλλον |
παρατεθήσεσθαι
τῶν
τραγημάτων
περιεχρύσουν·
ὅτε |
[4, 141] |
ἱκανῶν
παρασκευάζειν
περιττὸν
εἶναι,
μὴ
|
μέλλοντά |
γε
προσφέρεσθαι.
Μόλπις
δέ
φησι· |
[4, 137] |
σοφωτάτους
δύνωμ´
ἐν
τῇ
πόλει.
|
Μέλλοντα |
δειπνίζειν
γὰρ
ἄνδρα
Θετταλὸν
οὐκ |
[4, 147] |
Διανεκέως
ἐπαμυν
εἴπερ
ἐμίν
τε
|
μέλοι |
καὶ
τίν,
μάλα
κεν
κεχαροίμεθ´. |
[4, 184] |
ὁ
ἐποποιὸς
ἐν
τῷ
περὶ
|
μελοποιῶν |
τὴν
μὲν
μονοκάλαμον
σύριγγα
Ἑρμῆν |
[4, 176] |
Σώπατρος
Βακχίδι·
Καὶ
τὸ
μόναυλον
|
μέλος |
ἤχησε.
Πρωταγορίδης
δ´
ὁ
Κυζικηνὸς |
[4, 131] |
καὶ
κιθαρίζειν
Κηφισόδοτον
τὸν
Ἀχαρνῆθεν·
|
(μέλπειν |
δ´
ᾠδαῖς
τοτὲ
μὲν
Σπάρτην |
[4, 175] |
Ἐγρέτου
δέ
τις
(τὸν
ἡδονῆς
|
μελῳδὸν |
εὐάζων
χορόν.
Φιλήμων
ἐν
Μοιχῷ· |
[4, 173] |
παρεῖχον
ὥσπερ
(ἐν)
γυναιξὶ
γογγύλας
|
μεμαγμένας. |
Καλοῦνται
δὲ
καὶ
μέχρι
νῦν |
[4, 158] |
φακῆν
ἕψειν
ὃς
μὴ
φρονίμως
|
μεμάθηκεν, |
Ὡς
οὐκ
ἄλλως
δυναμένης
ἑψηθῆναι |
[4, 176] |
ηδυσμα
σημανέων.
Ηὔλει
δὴ
Γλαύκης
|
μεμεθυσμένα |
παίγνια
Μουσέων
ἢ
τὸν
ἐν |
[4, 143] |
τῶν
κοινῶν,
εἶτα
μετὰ
ταῦτα
|
μέμνηνται |
τῶν
κατὰ
πόλεμον
πράξεων
καὶ |
[4, 160] |
Σώπατρος
δέ,
οὗ
τὰ
νῦν
|
μέμνησαι, |
ἐν
Νεκυίᾳ
μνημονεύει
οὕτως·
(Ἴθακος |
[4, 158] |
καὶ
Σώπατρος
ὁ
Φάκιος
παρῳδὸς
|
μέμνηται |
ἐν
δράματι
Βακχίδι
λέγων
οὕτως· |
[4, 160] |
ἐπὶ
τῇ
φακῇ
μύρον,
ἧς
|
μέμνηται |
καὶ
ὁ
ἐμὸς
προπάτωρ
Οὐάρρων |
[4, 156] |
μή
ποτε
εἰς
πληθώραν
ἐμπεσὼν
|
μεμψιμοιρήσῃς. |
Διὸ
καὶ
μεταδοῦναί
σοι
βούλομαι |
[4, 134] |
συμπόσιον
εἰσελθὼν
ἄφνω.
Καὶ
τοῖς
|
μὲν |
ἀγενείοις
ἴσως
ἔπεστί
τις
χάρις· |
[4, 141] |
αὐτοῖς
οἱ
φιδίται·
καὶ
τῶν
|
μὲν |
ἀγρευομένων
ὑφ´
αὑτῶν
ἐνίοτε
οἱ |
[4, 144] |
ἂν
ἐόντες
βουλεύωνται.
Καὶ
ἢν
|
μὲν |
ἅδῃ
καὶ
νήφουσι,
χρέονται
αὐτῷ· |
[4, 142] |
πάντας
ἐκκαλούμενος
εἰς
τὸ
τὰ
|
μὲν |
ἀκούειν,
τὰ
δὲ
λέγειν
αὐτούς, |
[4, 166] |
τοιοῦτον
λόγον
οἱ
Ταραντῖνοι,
τοὺς
|
μὲν |
ἄλλους
ἀνθρώπους
διὰ
τὸ
φιλοπονεῖσθαι |
[4, 153] |
εἰσεκάλουν
τοὺς
μονομάχους.
Καὶ
ὃ
|
μὲν |
ἅμα
ἐσφάττετο,
αὐτοὶ
δ´
ἐκρότουν |
[4, 152] |
διακονοῦντες
ἐν
ἀγγείοις
περιφέρουσιν
ἐοικόσι
|
μὲν |
ἀμβίκοις,
ἢ
κεραμέοις
ἢ
ἀργυροῖς· |
[4, 183] |
Ἦν
δ´
ὁ
Ἐπίγονος
φύσει
|
μὲν |
Ἀμβρακιώτης,
δημοποίητος
δὲ
Σικυώνιος·
μουσικώτατος |
[4, 156] |
πρὸς
αὐτόν.
Κατέλαβον
δὲ
κυνικοὺς
|
μὲν |
ἀνακειμένους
ἕξ,
ἕνα
δὲ
κύνουλκον |
[4, 139] |
τὰς
χορδὰς
ἐπιτρέχοντες
ἐν
ῥυθμῷ
|
μὲν |
ἀναπαίστῳ,
μετ´
ὀξέος
δὲ
τόνου |
[4, 129] |
δύο
συνδεδεμένας
ἱμάντι
χρυσῷ,
(τὴν
|
μὲν |
ἀργυρᾶν,
τὴν
δὲ
χρυσῆν,
κοτυλιαίας, |
[4, 169] |
Καὶ
ὁ
Αἰμιλιανὸς
ἔφη·
Τὸ
|
μὲν |
ἀσώτιον
ἔχεις
παρὰ
Στράττιδι
ἐν |
[4, 145] |
χῆνες
καὶ
ἀλεκτρυόνες.
Καὶ
μέτρια
|
μὲν |
αὐτῶν
παρατίθεται
ἑκάστῳ
τῶν
συνδείπνων |
[4, 147] |
δὲ
κακκάβι´
ἦς
ἔχοντα
τὸ
|
μὲν |
γαλεοῦ
τι,
ναρκίον
ἄλλο
Παρῆς |
[4, 172] |
προκειμένῳ
ᾄσματι
τοῖς
Ἄθλοις·
Θρῴσκων
|
μὲν |
γὰρ
Ἀμφιάραος,
ἄκοντι
δὲ
νίκασεν |
[4, 142] |
τὸ
σύμμετρον
τῆς
διαίτης.
Τὸ
|
μὲν |
γὰρ
ἀνελεύθερον
ἐνόμιζε,
τὸ
δ´ |
[4, 141] |
μίμημα
εἶναι
στρατιωτικῆς
ἀγωγῆς.
όπους
|
μὲν |
γὰρ
εἶναι
θʹ
τῷ
ἀριθμῷ, |
[4, 175] |
σοι
λέγειν
ἐν
προχείρῳ.
(Ἰόβας
|
μὲν |
γὰρ
ἐν
τῷ
προειρημένῳ
συγγράμματι |
[4, 167] |
πολλῶν
τόπων
ἦσαν
συνερρυηκότες·
οἳ
|
μὲν |
γὰρ
ἐξ
αὐτῆς
τῆς
χώρας, |
[4, 167] |
ταχέως
ἐκείνοις
ὅμοιος
ἐγίνετο.
(Τὰ
|
μὲν |
γὰρ
οἱ
πόλεμοι
καὶ
αἱ |
[4, 165] |
τὸ
ἀσώτιον
ποῦ
κεῖται;
Ἀσώτους
|
μὲν |
γὰρ
οἶδα
διαβοήτους·
ἕνα
μὲν |
[4, 153] |
τῆς
εὐωχίας
Ἡρακλεωτική
ἐστι.
Διοινοχοεῖται
|
μὲν |
γὰρ
οἰνόμελι,
τὰ
δὲ
βρώματα |
[4, 140] |
Δωριέων
οὕτως
αὐτὸ
καλούντων.
Ἀλκμὰν
|
μὲν |
γὰρ
οὕτω
φησί·
Κἠπὶ
τᾷ |
[4, 144] |
ἐν
Ἀγησιλάῳ
οὕτω
γράφει·
Τῷ
|
μὲν |
γὰρ
Πέρσῃ
πᾶσαν
γῆν
περιέρχονται |
[4, 156] |
ποιητοῦ
καλῶν,
ὃς
ἔφη·
Οὐ
|
μὲν |
γάρ
τι
χέρειον
ἐν
ὥρῃ |
[4, 140] |
Πολέμων
ὑπείληφεν,
ἀλλὰ
διττή·
ἣν
|
μὲν |
γὰρ
τοῖς
παισὶ
παρέχουσι,
πάνυ |
[4, 145] |
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον.
Ἐστὶ
|
μὲν |
γὰρ
τῷ
βασιλεῖ
χίλια
ἱερεῖα |
[4, 128] |
Μακεδών,
ἑταῖρε
Τιμόκρατες,
τοῖς
χρόνοις
|
μὲν |
γέγονε
κατὰ
Λυγκέα
καὶ
Δοῦριν |
[4, 163] |
δ´
ὁ
Διόδωρος
οὗτος
τὸ
|
μὲν |
γένος
Ἀσπένδιος,
Πυθαγορικὸς
δὲ
δόξας |
[4, 129] |
καὶ
σαμβυκίστριαί
τινες
Ῥόδιαι,
ἐμοὶ
|
μὲν |
γυμναὶ
δοκῶ,
πλὴν
ἔλεγόν
τινες |
[4, 151] |
ἤδη,
ἐγὼ
δ´
οὔπω.
Ἐνταῦθα
|
μὲν |
δὴ
γέλως
ἐγένετο.
(Ἐπεὶ
δὲ |
[4, 138] |
ἄικλον.
Ἐπὴν
δὲ
κοπίζωσι,
πρῶτον
|
μὲν |
δὴ
σκηνὰς
ποιοῦνται
παρὰ
τὸν |
[4, 151] |
Ἀρύστας
ὄνομα,
φαγεῖν
δεινός,
τὸ
|
μὲν |
διαρριπτεῖν
εἴα
χαίρειν,
λαβὼν
δ´ |
[4, 145] |
φησί,
τὸ
βασιλέως
καλούμενον
ἀκούσαντι
|
μὲν |
δόξει
μεγαλοπρεπὲς
εἶναι,
ἐξεταζόμενον
δὲ |
[4, 156] |
ὑδάτων
ἥδιστόν
ἐστιν.
Καὶ
τῶν
|
μὲν |
ἐγκωμιαζόντων
τὸ
ἀπὸ
τῆς
Λέρνης, |
[4, 132] |
ἵνα
ταὐτὰ
πάντες,
μὴ
τὸ
|
μὲν |
ἐγώ,
τὸ
δ´
ἕτερος
(Δρομέας |
[4, 177] |
Πεδήταις.
~(Ἰόβας
δὲ
τούτους
Φρυγῶν
|
μὲν |
εἶναι
εὕρημα,
ὀνομάζεσθαι
δὲ
καὶ |
[4, 137] |
Λυκείῳ
τε
καὶ
Ἀκαδημείᾳ,
τοῦ
|
μὲν |
εἰς
τὴν
Ἀκαδήμειαν
εἰσενέγκαντος
ὀψοποιοῦ |
[4, 143] |
Ἀπὸ
δὲ
τοῦ
δείπνου
πρῶτον
|
μὲν |
εἰώθασι
βουλεύεσθαι
περὶ
τῶν
κοινῶν, |
[4, 161] |
(Κοσμίως
ποιῶν
τὴν
ἔνθεσιν
μικρὰν
|
μὲν |
ἐκ
τοῦ
πρόσθε,
μεστὴν
δ´ |
[4, 141] |
ἐπιγραφομένῳ
Τριπολιτικῷ·
Τὸ
δεῖπνον
πρῶτον
|
μὲν |
ἑκάστῳ
χωρὶς
παρατιθέμενον
καὶ
πρὸς |
[4, 148] |
Καὶ
κατὰ
τὴν
ἄφοδον
τοῖς
|
μὲν |
ἐν
ἀξιώμασι
φορεῖα
σὺν
τοῖς |
[4, 175] |
Τοῦ
δὲ
μοναύλου
μνημονεύει
Σοφοκλῆς
|
μὲν |
ἐν
Θαμύρᾳ
οὕτως·
Οἴχωκε
γὰρ |
[4, 152] |
Ὅταν
δὲ
πλείονες
συνδειπνῶσι,
(κάθηνται
|
μὲν |
ἐν
κύκλῳ,
μέσος
δὲ
ὁ |
[4, 161] |
ζηλοῖς,
~(περὶ
ὧν
φησιν
Ἀντιφάνης
|
μὲν |
ἐν
Μνήμασι
τάδε·
Τῶν
Πυθαγορικῶν |
[4, 147] |
ἐς
κόρον
ᾖμεν
ἑταῖροι,
τῆνα
|
μὲν |
ἐξαπάειρον
δμῶες,
ἔπειτα
δὲ
παῖδες |
[4, 145] |
αἱ
παλλακαὶ
αὐτῷ,
καὶ
μία
|
μὲν |
ἐξάρχει,
αἱ
δὲ
ἄλλαι
ἁθρόως |
[4, 156] |
τραπέζης
παρατεθείσης
ἐδειπνοῦμεν
καὶ
τὴν
|
μὲν |
ἐξηντλοῦμεν
φακῆν,
ἣ
δ´
ἐπεισέρρει |
[4, 145] |
δὲ
τοῦ
βασιλέως
συνδείπνων
οἳ
|
μὲν |
ἔξω
δειπνοῦσιν,
οὓς
καὶ
ὁρᾶν |
[4, 139] |
ποιοῦνται.
(Τῶν
δὲ
παρθένων
αἳ
|
μὲν |
ἐπὶ
καννάθρων
(καμαρωτῶν
ξυλίνων
ἁρμάτων) |
[4, 172] |
παρ´
Αἰγυπτίοις
ἀνθρωποθυσίας
διηγεῖται,
πολλὰ
|
μὲν |
ἐπιθεῖναι
λέγων
πέμματα,
Πολλὰς
δὲ |
[4, 140] |
οὑτωσὶ
γράφει·
Καὶ
εὐθὺς
τοὺς
|
μὲν |
εὐπόρους
ζημιοῖ
εἰς
ἐπάικλα·
ταῦτα |
[4, 129] |
ἀρτοφόρον
ἄρτων
Καππαδοκίων,
ὧν
τὰ
|
μὲν |
ἐφάγομεν,
τὰ
δὲ
τοῖς
θεράπουσιν |
[4, 132] |
πέντε
πινακίσκους
ἄνω·
τούτων
ὃ
|
μὲν |
ἔχει
σκόροδον,
ὃ
δ´
ἐχίνους |
[4, 167] |
(ὥς
φησιν
Ἡγήσανδρος,
ὥστε
Ἀρισταγόραν
|
μὲν |
ἔχειν
τὴν
Κορινθίαν
ἐρωμένην,
ζῆν |
[4, 151] |
ἀρχαῖος
εἴη
νόμος
κάλλιστος
τοὺς
|
μὲν |
ἔχοντας
(διδόναι
τῷ
βασιλεῖ
τιμῆς |
[4, 174] |
ὥσπερ
τοὺς
ποιμένας.
(Καὶ
τοσαῦτα
|
μὲν |
ἔχω
σοι
ἐγὼ
λέγειν
περὶ |
[4, 158] |
ἀνθρώπων
διαφέρειν
καθ´
ὅσον
οἳ
|
μὲν |
ζῶσιν
ἵν´
ἐσθίωσιν,
αὐτὸς
δ´ |
[4, 146] |
θύομεν·
ὅπου
γε
τοῖς
θεοῖς
|
μὲν |
ἠγορασμένον
(δραχμῶν
ἄγω
προβάτιον
ἀγαπητὸν |
[4, 168] |
συνελθόντων
εἰς
τὸ
δεῖπνον
λαμπρὰ
|
μὲν |
ἦν
ἡ
παρασκευὴ
καὶ
τοῖς |
[4, 159] |
~Καπανεὺς
ὅδ´
ἐστίν·
ᾧ
βίος
|
μὲν |
ἦν
πολύς,
(ἥκιστα
δ´
ὄλβῳ |
[4, 133] |
φαείνεται
ἐν
πρασιῇσι.
Καὶ
τὰς
|
μέν |
θ´
αὕηνον
ἀποπλύνας
βορέῃσι,
προσφιλέας |
[4, 143] |
δύο
ταῖς
συσσιτίαις,
ὧν
τὸν
|
μὲν |
καλοῦσιν
ἀνδρεῖον,
(τὸν
δ´
ἄλλον |
[4, 141] |
ἢ
καμματίσιν.
Ἐστὶ
δὲ
τὰ
|
μὲν |
κάμματα
ψαιστά,
αἱ
δὲ
καμματίδες |
[4, 159] |
ἱστορῆσθαι
πρὸς
τῇ
τελευτῇ
τινα
|
μὲν |
καταπιόντα
οὐκ
ὀλίγους
χρυσοῦς
ἀποθανεῖν, |
[4, 143] |
δὲ
τὸν
συσσιτικὸν
οἶκον
πρῶτον
|
μὲν |
κεῖνται
δύο
τράπεζαι
ξενικαὶ
καλούμεναι, |
[4, 170] |
ἐγώ.
{Α.
Ὀρθῶς
γε·
πρῶτον
|
μὲν |
λάβ´
ἐλθὼν
σήσαμα.
{Β.
Ἀλλ´ |
[4, 140] |
ἐστι
καὶ
κρέας.
Ἀλλ´
ἐπάικλα
|
μὲν |
λέγεται
ταῦτα,
ὄντα
οἷον
ἐπιχορηγήματα |
[4, 152] |
ὀβελίσκων.
~(Προσφέρονται
δὲ
ταῦτα
καθαρείως
|
μέν, |
λεοντωδῶς
δέ,
ταῖς
χερσὶν
ἀμφοτέραις |
[4, 152] |
δωδεκαστάδιον
τετράγωνον,
ἐν
ᾧ
πληροῦν
|
μὲν |
ληνοὺς
πολυτελοῦς
πόματος,
(παρασκευάζειν
δὲ |
[4, 157] |
ἐσθίειν
πολλὰ
καὶ
κρεαφαγεῖν
τοὺς
|
μὲν |
λογισμοὺς
ἐξαιρεῖ
(καὶ
τὰς
ψυχὰς |
[4, 157] |
δὲ
Ξενοφῶν
φησιν
ὡς
ἡδὺ
|
μὲν |
μᾶζαν
καὶ
κάρδαμα
φαγεῖν
πεινῶντι, |
[4, 146] |
Δίνων
ἐν
τοῖς
Περσικοῖς,
ἐδείπνει
|
μὲν |
μετὰ
ἀνδρῶν
μυρίων
πεντακισχιλίων,
καὶ |
[4, 184] |
ἐν
τῷ
περὶ
μελοποιῶν
τὴν
|
μὲν |
μονοκάλαμον
σύριγγα
Ἑρμῆν
εὑρεῖν,
τινὰς |
[4, 183] |
τριγώνου
τούτου
καὶ
Σοφοκλῆς
ἐν
|
μὲν |
Μυσοῖς
οὕτως·
Πολὺς
δὲ
Φρὺξ |
[4, 144] |
οὐκ
οὐρῆσαι
ἀντίον
ἄλλου.
Ταῦτα
|
μέν |
νυν
οὕτω
φυλάσσεται.
Μεθυσκόμενοι
δὲ |
[4, 131] |
μεταβάλλοντας,
φερνάς
τε
λαβεῖν
δύο
|
μὲν |
ξανθῶν
ἵππων
ἀγέλας
αἰγῶν
τ´ |
[4, 139] |
τὴν
ὀνομασίαν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ζ'
(Ταῦτα
|
μὲν |
ὁ
Πολέμων·
πρὸς
ὃν
ἀντιλέγων |
[4, 130] |
μερίδων
εὐωχηθέντες
νῦν
ζητοῦμεν
οἳ
|
μὲν |
οἰκίας,
οἳ
δὲ
ἀγρούς,
οἳ |
[4, 151] |
Ἡ
τροφὴ
δ´
ἐστὶν
ἄρτοι
|
μὲν |
ὀλίγοι,
κρέα
δὲ
πολλὰ
ἐν |
[4, 141] |
κοινωνίαν
οὐδεμίαν
ἔχον·
(εἶτα
μᾶζαν
|
μὲν |
ὅσην
ἂν
ἕκαστος
ᾖ
βουλόμενος, |
[4, 152] |
Ὁ
δὲ
καλούμενος
φίλος
τραπέζης
|
μὲν |
οὐ
κοινωνεῖ,
χαμαὶ
δ´
ὑποκαθήμενος |
[4, 132] |
τεθραμμένα
(καὶ
παντοδαποῖς,
τοῖς
ἁλμίοις
|
μὲν |
οὐ
πάνυ
ἁλίσκετ´,
ἀλλ´
οὕτως |
[4, 150] |
ἐστιν
ἰδέα
δείπνων
Αἰγυπτιακὴ
τραπεζῶν
|
μὲν |
οὐ
παρατιθεμένων,
(πινάκων
δὲ
περιφερομένων. |
[4, 165] |
μὲν
γὰρ
οἶδα
διαβοήτους·
ἕνα
|
μὲν |
οὗ
μνημονεύει
Ἄλεξις
ἐν
Κνιδίᾳ· |
[4, 182] |
καὶ
πανδουρισταὶ
καὶ
σαμβυκισταὶ
καινῷ
|
μὲν |
οὐδενὶ
χρῶνται
ὀργάνῳ.
(Τὸν
γὰρ |
[4, 175] |
ἐξεύρημά
τι
ἡμέτερον,
ὃ
θεάτρῳ
|
μὲν |
οὐδεπώποτε
ἔδειξ´,
Ἀθήνησιν
δὲ
κατακεχρημένον |
[4, 138] |
περὶ
τῶν
Λακωνικῶν
συμποσίων.
Ἡρόδοτος
|
μὲν |
οὖν
ἐν
τῇ
ἐνάτῃ
τῶν |
[4, 152] |
καὶ
εὐεργεσίας
ἀνθρώποις
φέρει.
Ταῦτα
|
μὲν |
οὖν
ἐν
τῇ
τρίτῃ
καὶ |
[4, 132] |
οὔτε
χεῖρας
πέντ´
ἔχω.
Ὄψιν
|
μὲν |
οὖν
ἔχει
τὰ
τοιαῦτα
ποικίλην, |
[4, 161] |
Πυθαγορείοις.
{Β.
Νὴ
Δί´,
ἱερεῖον
|
μὲν |
οὖν
ὁποῖον
ἂν
κάλλιστον,
ὦ |
[4, 174] |
ὕδραυλις
ἢ
τῶν
ἐντατῶν.
Ἀριστόξενος
|
μὲν |
οὖν
τοῦτο
οὐκ
οἶδε.
Λέγεται |
[4, 131] |
δωδεκάπηχυν
καὶ
πουλυπόδων
ἑκατόμβην.
Ταῦτα
|
μὲν |
οὕτως
φασὶ
ποιῆσαι
Κότυν
ἐν |
[4, 160] |
τὸν
λόγον
ὁ
Μάγνος
Ὁ
|
μὲν |
πάντα
ἄριστος,
ἔφη,
(Λαρήνσιος
ὀξέως |
[4, 166] |
δήμου
τοῦ
Ταραντίνων
ὅσον
ὃ
|
μὲν |
περὶ
τὰς
ἑστιάσεις
εἶχε
μόνον |
[4, 176] |
δ´
ἐπιτεθειμένοι
καὶ
προσκόπια
σκιὰν
|
μὲν |
ποιοῦντα,
καταπνεῖσθαι
δ´
οὐ
κωλύοντα |
[4, 155] |
τοῖς
ἄλλοις
ἐξέβαλλον,
ἵνα
τῆς
|
μὲν |
πολυτελείας
οἱ
φίλοι
θεαταὶ
γίνωνται, |
[4, 172] |
ἐκεχώριστο
τὰ
τῆς
ὑπουργίας,
πεμμάτων
|
μὲν |
προνοουσῶν
τῶν
δημιουργῶν,
ὀψαρτυτικῆς
δὲ |
[4, 140] |
φύλλοις
δάφνης,
παρὸ
καὶ
καμματίδας
|
μὲν |
προσαγορεύεσθαι
τὰ
φύλλα,
αὐτὰ
δὲ |
[4, 131] |
Ἀχαρνῆθεν·
(μέλπειν
δ´
ᾠδαῖς
τοτὲ
|
μὲν |
Σπάρτην
τὴν
εὐρύχορον,
τοτὲ
δ´ |
[4, 128] |
τοῦ
Καράνου
γάμους
ἑστιῶντος
οἱ
|
μὲν |
συγκεκλημένοι
ἄνδρες
ἦσαν
εἴκοσιν·
οἷς |
[4, 143] |
οὕτως·
Οἱ
δὲ
Λύττιοι
συνάγουσι
|
μὲν |
τὰ
κοινὰ
συσσίτια
οὕτως.
Ἕκαστος |
[4, 142] |
γράφει
περὶ
αὐτῶν·
~Λακεδαιμόνιοι
εἰς
|
μὲν |
τὰ
φιδίτια
οὐκ
ἤρχοντο
κατὰ |
[4, 166] |
ὁ
δημαγωγὸς
καὶ
αὐτὸς
πρὸς
|
μὲν |
τὰς
ἡδονὰς
ἦν
ἀκρατής,
τῶν |
[4, 153] |
εἰς
ὃ
ἐμβάλλειν
αὐτοὺς
πρῶτον
|
μὲν |
τὴν
ὄρυζαν
ἑφθὴν
ὡς
ἄν |
[4, 128] |
σῴζονται
δειπνητικαί
τινες
ἐπιστολαί,
Λυγκέως
|
μὲν |
τὸ
Λαμίας
τῆς
Ἀττικῆς
αὐλητρίδος |
[4, 144] |
διὰ
τὸ
φιλόπονος
εἶναι
πᾶν
|
μὲν |
τὸ
παρὸν
ἡδέως
ἔπινε,
πᾶν |
[4, 152] |
Τὸ
δὲ
πινόμενόν
ἐστι
παρὰ
|
μὲν |
τοῖς
πλουτοῦσιν
οἶνος
ἐξ
Ἰταλίας |
[4, 152] |
ἧς
ἔχουσιν
ὑπεροχῆς.
Καὶ
οἱ
|
μὲν |
τοὺς
θυρεοὺς
ὁπλοφοροῦντες
ἐκ
τῶν |
[4, 172] |
κίχλας,
τραγήματα.
Ἔπειθ´
ὁ
δειπνῶν
|
μὲν |
τραγηματίζεται,
(μυρισάμενος
δὲ
καὶ
στεφανωσάμενος |
[4, 142] |
λοιποί.
Τὰ
δὲ
παρατιθέμενα
ἐπὶ
|
μὲν |
τραπεζίου
ἦν
τοῦ
τυχόντος,
(τὰ |
[4, 146] |
Οὔνομα
δὲ
τῷ
δείπνῳ
Περσιστὶ
|
μὲν |
τυκτά,
Ἑλληνιστὶ
δὲ
τέλειον.
Τότε |
[4, 183] |
ἐν
Βάπταις
φησίν·
Ὅς
καλῶς
|
μὲν |
τυμπανίζει
καὶ
διαψάλλει
τριγώνοις.
Τοῦ |
[4, 139] |
ἄρτους.
Τὸ
δὲ
ἄικλον
ὑπὸ
|
μὲν |
τῶν
ἄλλων
Δωριέων
καλεῖται
δεῖπνον. |
[4, 139] |
τοῖς
Λακωνικοῖς
ἱστορεῖ
ὅτι
τὴν
|
μὲν |
τῶν
Ὑακινθίων
θυσίαν
οἱ
Λάκωνες |
[4, 131] |
(βουβαυκαλόσαυλα
γενέσθαι·
κατὰ
τὴν
ἀγορὰν
|
μὲν |
ὑπεστρῶσθαι
στρώμαθ´
ἁλουργῆ
μέχρι
τῆς |
[4, 164] |
τραγῳδίαν
ὥρμηκε
νῦν
καὶ
τῶν
|
μὲν |
ὑποκριτῶν
πολὺ
κράτιστός
ἐστιν
ὀψοποιός, |
[4, 184] |
ὁ
Χῖος
ἐν
Τρωικοῖς
σύριγγα
|
μέν |
φησιν
εὑρεῖν
Μαρσύαν
καὶ
αὐλὸν |
[4, 134] |
εἰδὼς
δειπνοσυνάων.
Τῷ
δὲ
μάγειροι
|
μὲν |
φόρεον
πλῆσάν
τε
τραπέζας,
οἷς |
[4, 145] |
αὐτὸν
οἶνον
κἀκεῖνοι,
καὶ
οἳ
|
μὲν |
χαμαὶ
καθήμενοι,
ὃ
δ´
ἐπὶ |
[4, 137] |
ἀπεχοίμην
Οὐδ´
εἴ
μοι
δέκα
|
μὲν |
χεῖρες,
δέκα
δὲ
στόματ´
εἶεν, |
[4, 183] |
Τοῦ
δὲ
καλουμένου
πανδούρου
Εὐφορίων
|
μέν, |
ὡς
προείρηται,
καὶ
Πρωταγορίδης
ἐν |
[4, 141] |
ἕκαστος
εἰς
τὸ
φιδίτιον
ἀλφίτων
|
μὲν |
ὡς
τρία
μάλιστα
ἡμιμέδιμνα
Ἀττικά, |
[4, 161] |
Κωρύκῳ
δ´
ἐπιγραφομένῳ
φησί·
Πρῶτον
|
μὲν |
ὥσπερ
πυθαγορίζων
ἐσθίει
ἔμψυχον
οὐδέν, |
[4, 146] |
ὁ
Ἔφιππος
ἱστόρησε.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΑ'
|
Μένανδρος |
δ´
ἐν
Μέθῃ
τοῦ
μεγίστου |
[4, 166] |
λαμπρός,
οὐκ
ἐν
ἀνδράσιν.
Καὶ
|
Μένανδρος |
δ´
ἐν
Ὀργῇ
περὶ
αὐτοῦ |
[4, 132] |
βλιχανώδεις
εἰσὶ
καὶ
μεστοὶ
λάπης.
|
Μένανδρος |
δ´
ἐν
Τροφωνίῳ·
Ξένου
τὸ |
[4, 172] |
καὶ
δημιουργοὶ
μέλιτος
αἰτοῦσαι
σκάφας.
|
Μένανδρος |
Δημιουργῷ·
Τί
τοῦτο,
παῖ;
διακονικῶς |
[4, 175] |
αὐλῶν
Ἀντιφάνης
ἐν
Ἰατρῷ
καὶ
|
Μένανδρος |
ἐν
Καρίνῃ
Ἄμφις
τ´
ἐν |
[4, 172] |
πλακοῦντας
οἱ
πρότερον
δημιουργοὺς
ἐκάλουν.
|
Μένανδρος |
Ψευδηρακλεῖ·
καταμεμφόμενος
δὲ
τοὺς
μαγείρους |
[4, 166] |
τὰ
πατρῷα
κατεδηδοκότας
κατὰ
τὸν
|
Μενάνδρου |
Ναύκληρον
οὕτως
κολάζεσθαι.
Φησὶν
γάρ· |
[4, 171] |
ἐθέλοιμεν
προῖκα
λαβεῖν;
Παρὰ
δὲ
|
Μενάνδρῳ |
ἐστὶ
κοινότερον
ἐν
Φανίῳ·
Φειδωλὸς |
[4, 129] |
οἴνων
ὄντων
ἡμῖν
Θασίων
καὶ
|
Μενδαίων |
καὶ
Λεσβίων,
χρυσίδων
πάνυ
μεγάλων |
[4, 168] |
καὶ
Φιλόχορος
ἄλλοι
τε
πλείους.
|
Μενέδημον |
γοῦν
καὶ
Ἀσκληπιάδην
τοὺς
φιλοσόφους |
[4, 162] |
(Κτησίβιος
δ´
ὁ
Χαλκιδεὺς
ὁ
|
Μενεδήμου |
γνώριμος,
ὥς
φησιν
Ἀντίγονος
ὁ |
[4, 173] |
ὁ
Ἀχαιός
φησιν·
Τίς
ὑποκεκρυμμένος
|
μένει, |
σαραβάκων
κοπίδων
συνομώνυμε;
(Ἐπισκώπτουσι
γὰρ |
[4, 184] |
ἐσπουδακότων.
(Οὐ
γὰρ
οἶδας
ἱστοροῦντα
|
Μενεκλέα |
τὸν
Βαρκαῖον
συγγραφέα
ἔτι
τε |
[4, 170] |
ἐπιτιθέμενα
τῇ
τραπέζῃ
βρώματα.
Πλάτων
|
Μενελάῳ· |
~(Ὡς
ὀλίγα
λοιπὰ
τῶν
ἐπιτραπεζωμάτων. |
[4, 160] |
ὁ
ἐμὸς
προπάτωρ
Οὐάρρων
ὁ
|
Μενίππειος |
ἐπικαλούμενος·
καὶ
οἱ
πολλοὶ
τῶν |
[4, 157] |
τὸν
θεὸν
ὡς
εἰ
μὴ
|
μενοῦσιν |
ἐπὶ
τούτοις,
ἕως
ἂν
ἑκὼν |
[4, 174] |
περὶ
τὸ
ὄνομα
σφάλλεται.
Ὁ
|
μέντοι |
Ἀριστόξενος
προκρίνει
τὰ
ἐντατὰ
καὶ |
[4, 145] |
δ´
αὐτὸν
οὐχ
ὁρῶσιν.
(Ἐνίοτε
|
μέντοι |
ἐπειδὰν
ἑορτὴ
ᾖ,
ἐν
ἑνὶ |
[4, 161] |
οὐχὶ
πίνουσιν
μόνοι.
{Β.
Ἐπιχαρίδης
|
μέντοι |
κύνας
κατεσθίει,
τῶν
Πυθαγορείων
εἷς. |
[4, 164] |
ταχέως
ἀπετίσατο
καὶ
παραχρῆμα.
οὐ
|
μέντοι |
παρὰ
κωφὸν
ὁ
τυφλὸς
ἔοικε |
[4, 184] |
κελεύεις;
Φρύνιχος
Ἐφιάλτῃ·
Οὐ
τουτονὶ
|
μέντοι |
σὺ
κιθαρίζειν
ποτὲ
αὐλεῖν
τ´ |
[4, 130] |
Σὺ
δὲ
μόνον
ἐν
Ἀθήναις
|
μένων |
εὐδαιμονίζεις
τὰς
Θεοφράστου
θέσεις
ἀκούων, |
[4, 139] |
ἐν
τοῖς
πρὸς
τὴν
Κλήταν
|
μέρεσι. |
Καὶ
ταύτας
τὰς
κοπίδας
παραπλησίως |
[4, 161] |
δὲ
πλείστης
τοὐβολοῦ
μάζης
μελαγχρῆ
|
μερίδα |
λαμβάνων
λέπει.
(Ἄλεξις
δ´
ἐν |
[4, 157] |
τῶν
τοῦ
Εὐρυσθέως
υἱῶν
τὰς
|
μερίδας |
ἑκάστῳ
παρατιθέντων,
τῷ
δ´
Ἡρακλεῖ |
[4, 145] |
τὴν
αὐλήν·
οὗ
ἡμιδεῆ
ἅπαντα
|
μερίδας |
ποιήσαντες
τῶν
κρεῶν
καὶ
τῶν |
[4, 149] |
οἶνος
μετὰ
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
μερίδων |
δίδοται.
Ἔπειτα
ἑκάστῳ
παρατίθεται
ἄρτος |
[4, 130] |
τοῦ
Καράνου
δείπνου
πλοῦτον
ἀντὶ
|
μερίδων |
εὐωχηθέντες
νῦν
ζητοῦμεν
οἳ
μὲν |
[4, 146] |
αὗται
δὲ
εἰς
μυρίους
πεντακισχιλίους
|
μεριζόμεναι |
ἑκάστῳ
ἀνδρὶ
γίνονται
ἀνὰ
ἑκατὸν |
[4, 143] |
μετ´
εὐφημίας
σπείσαντες
τοῖς
θεοῖς
|
μερίζουσι |
τῶν
παρατιθεμένων
ἅπασι·
ἀπονέμουσι
δὲ |
[4, 157] |
τὸ
δεῖπνον.
(Ἡμῖν
δὲ
αὐτάρκης
|
μερὶς |
ἣν
ἂν
παρ´
ὑμῶν
λάβωμεν, |
[4, 143] |
Παρατίθεται
δὲ
τῶν
παρόντων
ἴσον
|
μέρος |
ἑκάστῳ·
τοῖς
δὲ
νεωτέροις
ἥμισυ |
[4, 166] |
ἀφ´
ἧς
τινες
τὸ
τελευταῖον
|
μέρος |
χωρίσαντες,
ἐν
ᾧ
ἐστι
τὰ |
[4, 139] |
πολλῆς
δειπνήσαντες
ἀπέρχονται.
Τῇ
δὲ
|
μέσῃ |
τῶν
τριῶν
ἡμερῶν
γίνεται
θέα |
[4, 156] |
(Ἀλλ´
ἐστίν,
ὦ
πάτερ,
κομιδῇ
|
μεσημβρία, |
ἡνίκα
γε
τοὺς
νεωτέρους
δειπνεῖν |
[4, 176] |
καὶ
τοὺς
διόπους
ἔτι
τε
|
μεσοκόπους |
καὶ
τοὺς
καλουμένους
ὑποτρήτους.
Τῶν |
[4, 157] |
Ἐπὶ
ταύτῃ
φέρων
εἰς
τὸ
|
μέσον |
ἐπεχόρευσε
σαπέρδης
μέγας
ὑπό
τι |
[4, 141] |
τοὺς
ἀεί
τι
κομίζοντας
εἰς
|
μέσον, |
ἵνα
πάντες
εἰδῶσι
τὴν
τῆς |
[4, 149] |
τὰ
σιτία
πᾶσιν
εἰς
τὸ
|
μέσον |
παρατιθέασι
καὶ
κρατῆρα
τὸν
αὐτὸν |
[4, 152] |
συνδειπνῶσι,
(κάθηνται
μὲν
ἐν
κύκλῳ,
|
μέσος |
δὲ
ὁ
κράτιστος
ὡς
ἂν |
[4, 161] |
μικρὰν
μὲν
ἐκ
τοῦ
πρόσθε,
|
μεστὴν |
δ´
ἔνδοθεν
τὴν
χεῖρα,
καθάπερ |
[4, 132] |
ἰχθύων
πάντες
βλιχανώδεις
εἰσὶ
καὶ
|
μεστοὶ |
λάπης.
Μένανδρος
δ´
ἐν
Τροφωνίῳ· |
[4, 151] |
Οὗτοι
δὲ
ὅσον
εἴκοσι
κρεῶν
|
μεστοὶ |
νενεμημένων
καὶ
ἄρτοι
ζύμητες
μεγάλοι |
[4, 156] |
σφόδρα·
φακῆς
κατ´
ἄνδρα
τρυβλίον
|
μεστὸν |
μέγα.
~{Β.
Πρώτιστον
οὐκ
ἀνθηρόν. |
[4, 151] |
ἔχων
λευκὸν
καὶ
λαβὼν
κέρας
|
μεστὸν |
Προπίνω
σοι,
ὦ
Σεύθη,
ἔφη, |
[4, 137] |
δ´
ἐγὼ
οὐδενὸς
ἦσθον
ἁπλῶς,
|
μεστὸς |
δ´
ἀνεκείμην.
Ὡς
δὲ
ἴδον |
[4, 167] |
γὰρ
καὶ
ἀκρασίας
καὶ
οὗτος
|
μετ´ |
Ἀρχίου
πλέων
εἰς
Σικελίαν
ὅτ´ |
[4, 145] |
εὐνούχων.
Καὶ
ὅταν
εἰσέλθωσι
συμπίνουσιν
|
μετ´ |
αὐτοῦ,
οὐ
τὸν
αὐτὸν
οἶνον |
[4, 151] |
Σεύθης
ἀναστὰς
συνέπιε
καὶ
συγκατεσκεδάσατο
|
μετ´ |
αὐτοῦ
τὸ
κέρας.
Μετὰ
δὲ |
[4, 147] |
εἶτα
δίεφθ´
ἀκροκώλια
σχελίδας
τε
|
μετ´ |
αὐτῶν
λευκοφορινοχρόους,
ῥύγχη,
κεφάλαια
πόδας |
[4, 155] |
τὴν
βασίλισσαν
ἐν
Αἰγαίαις
καὶ
|
μετ´ |
αὐτῶν
τὴν
Κύνναν
τὴν
Εὐρυδίκης |
[4, 163] |
Διόδωρον
ἰόντας
(τὸν
σοφὸν
ἐγκρατέως
|
μετ´ |
ἐκείνου
πυθαγορίζειν.
Ἦν
δ´
ὁ |
[4, 139] |
ταῖς
ἄλλαις
θυσίαις
ποιοῦσιν,
ἀλλὰ
|
μετ´ |
εὐταξίας
πολλῆς
δειπνήσαντες
ἀπέρχονται.
Τῇ |
[4, 143] |
αὐτῶν
ἐφεστᾶσι
διακονοῦντες·
καὶ
ὅτι
|
μετ´ |
εὐφημίας
σπείσαντες
τοῖς
θεοῖς
μερίζουσι |
[4, 135] |
ἐννέα
κεῖτο
τραπέζας·
τῷ
δὲ
|
μετ´ |
ἴχνια
βαῖνε
θεὰ
λευκώλενος
ἰχθὺς |
[4, 161] |
κάλλιστον,
ὦ
βέλτιστ´,
ἔχῃ.
Καὶ
|
μετ´ |
ὀλίγα·
Ἔδει
θ´
ὑπομεῖναι
μικροσιτίαν, |
[4, 139] |
ἐπιτρέχοντες
ἐν
ῥυθμῷ
μὲν
ἀναπαίστῳ,
|
μετ´ |
ὀξέος
δὲ
τόνου
τὸν
θεὸν |
[4, 152] |
θάλασσαν,
καὶ
τούτους
δὲ
ὀπτοὺς
|
μετὰ |
ἁλῶν
καὶ
ὄξους
καὶ
κυμίνου· |
[4, 146] |
ἐν
τοῖς
Περσικοῖς,
ἐδείπνει
μὲν
|
μετὰ |
ἀνδρῶν
μυρίων
πεντακισχιλίων,
καὶ
ἀνηλίσκετο |
[4, 145] |
τῷ
βουλομένῳ,
οἳ
δὲ
εἴσω
|
μετὰ |
βασιλέως.
Καὶ
οὗτοι
δὲ
οὐ |
[4, 151] |
συγκατεσκεδάσατο
μετ´
αὐτοῦ
τὸ
κέρας.
|
Μετὰ |
δὲ
ταῦτα
εἰσῆλθον
κέρασί
τε |
[4, 130] |
ταῖς
ἰδίαις
τῶν
πεμμάτων
θήκαις.
|
Μετὰ |
δὲ
ταῦτα
ἐξαναστάντες
ἀπηλλαττόμεθα
νήφοντες |
[4, 149] |
τὰς
πατρίους
εὐχὰς
καταλέγοντος
συσπένδοντες.
|
Μετὰ |
δὲ
ταῦτα
κατακλιθέντες
λαμβάνουσιν
ἕκαστος |
[4, 129] |
ἑκάστῳ
πεπυρωμένα
αὐτοῖς
πίναξιν
ἐδόθη.
|
Μετὰ |
δὲ
ταῦτα
πιόντες
ἐλάβομεν
ἕκαστος |
[4, 141] |
γε
προσφέρεσθαι.
Μόλπις
δέ
φησι·
|
Μετὰ |
δὲ
τὸ
δεῖπνον
εἴωθεν
ἀεί |
[4, 149] |
περιβόητον
παρ´
αὐτοῖς
ἡ
πολυφαγία.
|
Μετὰ |
δὲ
τὸ
δεῖπνον
σπονδὰς
ἐποιοῦντο |
[4, 140] |
ὅπως
ἔχωσι
τὰ
ἐπάικλα
κάπτειν
|
μετὰ |
δεῖπνον·
γίνεται
γὰρ
ἄλφιτα
ἐλαίῳ |
[4, 139] |
τοῖς
εἰσιοῦσιν
εἰς
τὸ
φιδίτιον
|
μετὰ |
δεῖπνον
τὸ
καλούμενον
ἄικλον
εἰσφέρουσιν |
[4, 140] |
εἰς
ἐπάικλα·
ταῦτα
δέ
ἐστιν
|
μετὰ |
δεῖπνον
τραγήματα·
(τοῖς
δ´
ἀπόροις |
[4, 149] |
γὰρ
ἑκατέρῳ
διπλοῦς
ὁ
οἶνος
|
μετὰ |
καὶ
τῶν
ἄλλων
μερίδων
δίδοται. |
[4, 156] |
ὅστις
ἂν
ἀπαντῶν
κωμάζοντί
τινι
|
μετὰ |
μέθης
οὐκ
ἂν
τὴν
μεγίστην |
[4, 152] |
δὲ
τοῖς
ὑποδεεστέροις
ζύθος
πύρινον
|
μετὰ |
μέλιτος
ἐσκευασμένον,
παρὰ
δὲ
τοῖς |
[4, 160] |
ἐπ´
ἐξαγωγῇ,
τὴν
φρόνησιν
ἀγνοῶν.
|
(Μετὰ |
παρρησίας
γὰρ
ἐρῶ
πρὸς
αὐτούς· |
[4, 164] |
μέλη
πάραυλα
κἀκρότητα
κύμβαλα.
(Καὶ
|
μετὰ |
τὰς
καλὰς
ταύτας
ἀμουσολογίας
περιέρχεται |
[4, 128] |
περιεφέρετο
πολλὰ
καὶ
ποικίλα,
καὶ
|
μετὰ |
ταῦτα
ἀργυροῦς
πίναξ
ἕτερος,
ἐφ´ |
[4, 148] |
αὐτὸν
τὸν
Ἀντώνιον
ἐν
Ἀθήναις
|
μετὰ |
ταῦτα
διατρίψαντα
περίοπτον
ὑπὲρ
τὸ |
[4, 168] |
τὰ
πατρῷα
εἰς
ἀσωτίαν
καὶ
|
μετὰ |
ταῦτα
ἐκολάκευε
τὸν
ἐπὶ
τῆς |
[4, 143] |
βουλεύεσθαι
περὶ
τῶν
κοινῶν,
εἶτα
|
μετὰ |
ταῦτα
μέμνηνται
τῶν
κατὰ
πόλεμον |
[4, 147] |
τευθιάδα
καὶ
σηπιοπουλυποδείων
Ἀπαλοπλοκάμων.
Θερμὸς
|
μετὰ |
ταῦτα
παρῆλθεν
ἰσοτράπεζος
ὅλος
μνηστης |
[4, 130] |
πολλοὺς
κατέρρηξεν
ἡμῶν
γέλωτας·
καὶ
|
μετὰ |
ταῦτα
ὠρχεῖτο
μετὰ
τῆς
γυναικὸς |
[4, 167] |
ἦν
γράφει
καὶ
τάδε·
Ἀλέξανδρος
|
μετὰ |
τὴν
Τύρου
πολιορκίαν
Πνυταγόραν
ἀποστέλλων |
[4, 148] |
Ὁ
πᾶς
αὐτῶν
πλοῦτος
ηὑρέθη
|
μετὰ |
τὴν
ὑπ´
Ἀλεξάνδρου
τῆς
πόλεως |
[4, 130] |
γέλωτας·
καὶ
μετὰ
ταῦτα
ὠρχεῖτο
|
μετὰ |
τῆς
γυναικὸς
ἔτη
οὔσης
ὑπὲρ |
[4, 157] |
πεπεισμένους
τὴν
ἀπόλυσιν
τῆς
ψυχῆς
|
μετὰ |
τῆς
τῶν
κυρίων
γίγνεσθαι
γνώμης. |
[4, 142] |
μετὰ
τοῦ
ἀδελφοῦ
κατακείμενος
ἢ
|
μετά |
τινος
τῶν
ἡλικιωτῶν.
Ἐπί
τε |
[4, 140] |
οὐδὲ
τὰ
διδόμενα
τοῖς
φιδίταις
|
μετὰ |
τὸ
δεῖπνον·
ἄρτος
γάρ
ἐστι |
[4, 146] |
καὶ
κρατῆρας
παρετίθεντο,
καὶ
ταῦτα
|
μετὰ |
τὸ
δεῖπνον
εἰ
δὲ
Ξέρξης |
[4, 140] |
Νικοκλῆς
ὁ
Λάκων
κάπτειν
αὐτοὺς
|
μετὰ |
τὸ
δεῖπνον
ἐν
φύλλοις
δάφνης, |
[4, 140] |
οὐ
λέγουσιν
οἱ
Λάκωνες
τὴν
|
μετὰ |
τὸ
δεῖπνον
μοῖραν,
ἀλλ´
οὐδὲ |
[4, 142] |
(Τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
|
μετὰ |
τὸ
δεῖπνον
οὐ
πλεῖον
ἐδίδοτο |
[4, 157] |
ἐν
τῷ
βʹ
τῶν
Νόστων
|
Μετὰ |
τὸ
συντελέσαι
τοὺς
ἄθλους
Ἡρακλέα |
[4, 172] |
ὀπτᾷ,
χόνδρον
ἕψει
καὶ
φέρει
|
μετὰ |
τὸ
τάριχος,
εἶτα
θρῖον
καὶ |
[4, 129] |
ἑκάστῳ
προσενεχθεισῶν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
Καὶ
|
μετὰ |
τὸν
πότον
ὑελοῦς
πίναξ
δίπηχύς |
[4, 142] |
Κατελαμβάνετο
δὲ
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
|
μετὰ |
τοῦ
ἀδελφοῦ
κατακείμενος
ἢ
μετά |
[4, 171] |
ἡ
βουλὴ
ἄγῃ
τὰ
Ἀπατούρια
|
μετὰ |
τῶν
ἄλλων
Ἀθηναίων
κατὰ
τὰ |
[4, 148] |
καὶ
ἔτνος·
οἷσι
Μαρδόνιον
εἱστίασε
|
μετὰ |
τῶν
ἄλλων
πεντήκοντα
Περσῶν
Ἀτταγῖνος |
[4, 149] |
μεγάλη
γίνεται
καὶ
ἑστιῶνται
πάντες
|
μετὰ |
τῶν
δούλων·
οἱ
δὲ
παῖδες |
[4, 149] |
δὲ
παῖδες
ἐν
ταῖς
ἑστιάσεσι
|
μετὰ |
τῶν
πατέρων
ἐπὶ
λίθων
καθήμενοι |
[4, 148] |
παντοδαπὰ
(ἄλλ´
ἀθύρματα
Διονυσιακὰ
ἐξαρτήσαντα
|
μετὰ |
τῶν
φίλων
ἐξ
ἑωθινοῦ
κατακλινόμενον |
[4, 148] |
αὔριον
παρεκάλει
συνδειπνῆσαι
πάλιν
ἥκοντα
|
μετὰ |
τῶν
φίλων
καὶ
τῶν
ἡγεμόνων· |
[4, 146] |
δὲ
μέγας
Ἀλέξανδρος
δειπνῶν
ἑκάστοτε
|
μετὰ |
τῶν
φίλων,
ὡς
ἱστορεῖ
Ἔφιππος |
[4, 138] |
διάγοντες
τὸν
βίον
ἐν
εἰρήνῃ
|
μετὰ |
ὑγιείας,
ὡς
εἰκός,
γηραιοὶ
τελευτῶντες |
[4, 135] |
μήστωρα
φόβοιο,
(τρίγλης
ἱπποδάμοιο
κάρη
|
μετὰ |
χερσὶν
ἔχοντα,
ἂψ
δ´
ἑλόμην |
[4, 152] |
βαρβάρων
ποιητὴν
ἀφικέσθαι
καὶ
συναντήσαντα
|
μετὰ |
ᾠδῆς
ὑμνεῖν
αὐτοῦ
τὴν
ὑπεροχήν, |
[4, 131] |
Θήβας
τὰς
ἑπταπύλους,
τὰς
ἁρμονίας
|
μεταβάλλοντας, |
φερνάς
τε
λαβεῖν
δύο
μὲν |
[4, 141] |
καὶ
ποίμνια
αὐτῶν
τρέφοντες
ἀφθόνως
|
μεταδιδόασι |
τῶν
ἐκγόνων.
Ἐστὶ
δ´
ἡ |
[4, 149] |
καταναλίσκουσι,
τὰ
ὑπολειπόμενα
τοῖς
οἰκέταις
|
μεταδιδόντες. |
~(Ταῖς
δ´
ἄλλαις
ἡμέραις
πάσαις |
[4, 156] |
πληθώραν
ἐμπεσὼν
μεμψιμοιρήσῃς.
Διὸ
καὶ
|
μεταδοῦναί |
σοι
βούλομαι
τοῦ
παρὰ
Κέβητι |
[4, 138] |
ἀποθανεῖν
ἢ
οὕτως
εὐτελοῦς
διαίτης
|
μεταλαβεῖν. |
(Πολέμων
ἐν
τῷ
παρὰ
Ξενοφῶντι |
[4, 150] |
παίδων
οὐκ
ἠφίεντο
ἕως
ἂν
|
μεταλάβωσι |
τῶν
παρασκευασθέντων.
(Θρᾳκίων
δὲ
δείπνων |
[4, 146] |
εἰ
δὲ
Ξέρξης
δὶς
ἐσιτέετο
|
μεταλαμβάνων |
καὶ
ἄριστον,
ἀνάστατοι
ἂν
ἐγεγόνεσαν |
[4, 150] |
δὲ
χοιρείου
βραχύτατον,
καὶ
τούτων
|
μεταλαμβάνων |
κοτύλην
οἴνου.
Γυναικὶ
δὲ
οὐκ |
[4, 146] |
περὶ
τῆς
Ἀλεξάνδρου
καὶ
Ἡφαιστίωνος
|
μεταλλαγῆς, |
ἀνήλισκε
τῆς
ἡμέρας
μνᾶς
ἑκατόν, |
[4, 148] |
λειτουργούντων
αὐτῷ
τῶν
ἐξ
Ἰταλίας
|
μεταπεμφθέντων |
ἀκροαμάτων
συνηθροισμένων
ἐπὶ
τὴν
θέαν |
[4, 168] |
τοῖς
σώμασι·
καὶ
οἳ
ἐκέλευσαν
|
μεταπεμφθῆναί |
τινα
τῶν
μυλωθρῶν.
(Ἐλθόντος
δ´ |
[4, 168] |
φιλοσόφους
νέους
ὄντας
καὶ
πενομένους
|
μεταπεμψάμενοι |
ἠρώτησαν
πῶς
ὅλας
τὰς
ἡμέρας |
[4, 150] |
ἐνιαυτοῦ
καὶ
πρὸ
τοῦ
μέλλειν
|
μεταπεμψάμενος |
τεχνίτας
ἐξ
ἄλλων
πόλεων
ἐχαλκεύσατο. |
[4, 183] |
ὃ
νῦν
εἰς
ψαλτήριον
(ὄρθιον
|
μετασχηματισθὲν |
διασῴζει
τὴν
τοῦ
χρησαμένου
προσηγορίαν. |
[4, 182] |
τῶν
τελείων.
Αἰσχύλος
γοῦν
κατὰ
|
μεταφορὰν |
ἐν
Ἰξίονί
φησι·
(Τὸν
δ´ |
[4, 148] |
ἐπὶ
τὴν
θέαν
τῶν
Πανελλήνων.
|
Μετεβαινε |
δ´
ἐνίοτε,
φησίν,
καὶ
ἐπὶ |
[4, 138] |
Καὶ
παρασκευασθέντος
γελάσας
ὁ
Παυσανίας
|
μετεπέμψατο |
τῶν
Ἑλλήνων
τοὺς
στρατηγοὺς
(καὶ |
[4, 156] |
ἐκεῖνο
διελθεῖν
συμπόσιον.
Καὶ
ὃς
|
μετέωρον |
αὑτὸν
παραναστήσας
ἔφη·
Ὄμνυμι
δ´ |
[4, 153] |
κλίνην
(ἐφ´
ἧς
μόνος
κατέκειτο
|
μετεωροτέραν |
τῶν
ἄλλων
καὶ
κεχωρισμένην
εἶχε |
[4, 167] |
ἔστησε
πρὸς
τοῖς
Ἑρμαῖς
Ἀρισταγόρᾳ
|
μετεωρότερον |
τῶν
Ἑρμῶν,
Ἐλευσῖνί
τε
μυστηρίων |
[4, 144] |
χρέονται
αὐτῷ·
εἰ
δὲ
μή,
|
μετιεῖσιν. |
Τὰ
δ´
ἂν
νήφοντες
προβουλεύσωνται, |
[4, 133] |
ἐλάας
στιφράς;
Φιλήμων
δ´
ἐν
|
Μετιόντι |
ἢ
Ζωμίῳ·
Ἰχθὺς
τί
σοι |
[4, 170] |
προσελαμβάνοντο
σαφῶς
παρίστησιν
Ἀντιφάνης
ἐν
|
Μετοίκῳ· |
Προσέλαβον
ἐλθὼν
τουτονὶ
τραπεζοποιόν,
ὃς |
[4, 158] |
ὁ
σκηνικὸς
οὗτος
φιλόσοφος·
Ἀρκεῖ
|
μετρία |
βιοτά
μοι
σώφρονος
τραπέζης,
(τὸ |
[4, 159] |
γαστρὸς
βορᾷ
τὸ
χρηστὸν
εἶναι,
|
μέτρια |
δ´
ἐξαρκεῖν
ἔφη.
(Οὐκ
ἦν |
[4, 145] |
καὶ
χῆνες
καὶ
ἀλεκτρυόνες.
Καὶ
|
μέτρια |
μὲν
αὐτῶν
παρατίθεται
ἑκάστῳ
τῶν |
[4, 171] |
ἐν
Φανίῳ·
Φειδωλὸς
ἦν
καὶ
|
μέτριος |
ἀγοραστής.
Ὀψώνην
δ´
εἴρηκεν
Ἀριστοφάνης |
[4, 144] |
μειονεκτεῖ
ὁ
παρατιθέμενος
πολλὰ
τῶν
|
μετρίως |
διαιτωμένων.
Ἀλλὰ
ναὶ
μὰ
Δία, |
[4, 138] |
φηγοὺς
σποδιοῦσι
πρὸς
τὸ
πῦρ
|
μετρίως |
ὑποπίνοντες.
(Καὶ
οὕτως
διάγοντες
τὸν |
[4, 131] |
καὶ
τῶν
πλευρῶν
διακόψειεν
τὸ
|
μέτωπον. |
{Α.
Οἶνοι
δέ
σοι,
λευκός, |
[4, 154] |
τις
ἕτερος
ἀντιποιήσαιτο,
συνίσταντο
μονομαχήσοντες
|
μέχρι |
θανάτου.
Ἄλλοι
δ´
ἐν
θεάτρῳ |
[4, 149] |
πάντες
ἐν
στολαῖς
λευκαῖς,
(ἃς
|
μέχρι |
καὶ
νῦν
καλοῦσι
πρυτανικὰς
ἐσθῆτας. |
[4, 173] |
γογγύλας
μεμαγμένας.
Καλοῦνται
δὲ
καὶ
|
μέχρι |
νῦν
τινες
αὐτῶν
Χοίρακοι
καὶ |
[4, 153] |
τὰς
θεραπαίνας
φησὶ
παρ´
αὐτοῖς
|
μέχρι |
οὗ
ἂν
αὐξηθῶσι
γυμνὰς
διακονεῖσθαι. |
[4, 147] |
δ´
ἕτεροις,
ἄλλοι
δ´
ἑτέραν,
|
μέχρι |
οὗ
πλήρωσαν
οἶκον.
Ταὶ
δὲ |
[4, 131] |
ἀγορὰν
μὲν
ὑπεστρῶσθαι
στρώμαθ´
ἁλουργῆ
|
μέχρι |
τῆς
ἄρκτου·
δειπνεῖν
δ´
ἄνδρας |
[4, 154] |
ἀλλήλους
ἀκροχειρίζονται,
(ποτὲ
δὲ
καὶ
|
μέχρι |
τραύματος
προίασιν
καὶ
ἐκ
τούτου |
[4, 160] |
βούλομαι
σοφόν·
ὅταν
φακῆν
ἕψητε,
|
μὴ |
´πιχεῖν
μύρον.
Καὶ
ὁ
Σώπατρος |
[4, 174] |
χρῶνται
ἐν
τοῖς
θρήνοις,
εἰ
|
μὴ |
ἄρα
καὶ
ἡ
Καρία
Φοινίκη |
[4, 156] |
ὑπεροχήν.
Ῥοφεῖν
φακῆν
ἐσθ´
ἡδὺ
|
μὴ |
δεδοικότα,
μαλακῶς
καθεύδειν
ἄθλιον
δεδοικότα. |
[4, 172] |
μαγείρους
ὡς
ἐπιχειροῦντας
καὶ
οἷς
|
μὴ |
δεῖ
φησιν·
Μάγειρ´,
ἀηδής
μοι |
[4, 151] |
θέλῃς
αἱρήσεις
καὶ
ἀποχωρῶν
οὐ
|
μὴ |
δείσῃς
τὸν
πολέμιον.
Ἄλλος
παῖδα |
[4, 159] |
διαγράφει
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν
|
μὴ |
δι´
αὑτὰ
αἱρετῶν
λέγων
ὧδε· |
[4, 174] |
φάσκων
τὰ
ἐμπνευστά·
πολλοὺς
γὰρ
|
μὴ |
διδαχθέντας
αὐλεῖν
τε
καὶ
συρίζειν, |
[4, 146] |
μόνον
διὰ
τὸ
παρῃτῆσθαι,
ἵνα
|
μὴ |
δὶς
πορεύωνται,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτοὶ |
[4, 168] |
δὲ
τοὺς
ἀσώτους
καὶ
τοὺς
|
μὴ |
ἔκ
τινος
περιουσίας
ζῶντας
τὸ |
[4, 159] |
(Ταῦτ´
εἰπὼν
ὁ
Κύνουλκος,
ἐπεὶ
|
μὴ |
ἐκροταλίσθη,
θυμωθεὶς
Ἀλλ´
ἐπειδὴ
οὗτοι, |
[4, 154] |
καὶ
ἐκ
τούτου
ἐρεθισθέντες,
ἐὰν
|
μὴ |
ἐπισχῶσιν
οἱ
παρόντες,
καὶ
ἕως |
[4, 151] |
βασιλεῖ
τιμῆς
ἕνεκα,
τοῖς
δὲ
|
μὴ |
ἔχουσι
διδόναι
τὸν
βασιλέα.
Ξενοφῶν |
[4, 171] |
αὐτῶν
καὶ
Φερεκράτης
ἐν
Ἀγρίοις·
|
Μὴ |
θαυμάσῃς·
τῶν
γὰρ
προτενθῶν
ἐσμέν, |
[4, 171] |
κελεύουσιν
ἀπογεύεσθαι
διὰ
τὸ
ἀπιστεῖν
|
μὴ |
καὶ
ἐν
τούτοις
κακόν
τι |
[4, 158] |
ἄλλως
δυναμένης
ἑψηθῆναι
φακῆς
εἰ
|
μὴ |
κατὰ
τὴν
Ζηνώνειον
ὑφήγησιν,
ὃς |
[4, 162] |
ἐν
οἷς
ζητεῖ,
ὅπως
ἂν
|
μὴ |
κατακοιμηθῶσιν
οἱ
συμπόται,
(καὶ)
πῶς |
[4, 143] |
τοῦ
ζωμοῦ,
φόρει
τοὺς
βύστακας
|
μὴ |
καταφρόνει
μηδ´
ἕτερ´
ἐπιζήτει
καλά· |
[4, 161] |
αὐτοῖσιν
ἰχθῦς
ἢ
κρέας,
κἂν
|
μὴ |
κατεσθίωσι
καὶ
τοὺς
δακτύλους,
ἐθέλω |
[4, 167] |
αὐτοὺς
εἶναι
προετρέποντο
καὶ
ζῆν
|
μὴ |
κοσμίως,
ἀλλ´
ἀσώτως
καὶ
τοῖς |
[4, 156] |
ὁ
Διιτρέφης
δραξάμενος
ἔφη·
Ζεῦ,
|
μὴ |
λάθοι
σε
τῶνδ´
ὃς
αἴτιος |
[4, 141] |
τῶν
ἱκανῶν
παρασκευάζειν
περιττὸν
εἶναι,
|
μὴ |
μέλλοντά
γε
προσφέρεσθαι.
Μόλπις
δέ |
[4, 157] |
διείπασθαι
τὸν
θεὸν
ὡς
εἰ
|
μὴ |
μενοῦσιν
ἐπὶ
τούτοις,
ἕως
ἂν |
[4, 144] |
νήφουσι,
χρέονται
αὐτῷ·
εἰ
δὲ
|
μή, |
μετιεῖσιν.
Τὰ
δ´
ἂν
νήφοντες |
[4, 159] |
καὶ
τράπεζα
καὶ
φακοί.
{Α.
|
Μή |
μοι
φακούς,
μὰ
τὸν
Δί´· |
[4, 168] |
ταῦτα
ἀνηλωκέναι,
ἀφείθη.
(Οἱ
δὲ
|
μὴ |
οὕτως
ἄσωτοι
κατὰ
τὸν
Ἄμφιν· |
[4, 142] |
διεστρώννυτο
οὐδέποτε
πλεῖον·
ὅτε
δὲ
|
μὴ |
παρείη
πρεσβεία,
τρίκλινον.
Καὶ
πρόσταγμα |
[4, 159] |
ὦ
συμποσίαρχε,
ὑπὸ
λογοδιαρροίας
ἐνοχλούμενοι
|
μὴ |
πεινῶσιν
ἢ
τὰ
περὶ
τῆς |
[4, 154] |
Ποσείδιππος
ἐν
Πορνοβοσκῷ
φησιν·
Ὁ
|
μὴ |
πεπλευκὼς
οὐδὲν
ἑόρακεν
κακόν·
~(τῶν |
[4, 159] |
καὶ
ταῦτα
ὁ
Εὐριπίδης
εἴρηκε·
|
Μὴ |
πλοῦτον
εἴπῃς·
οὐχὶ
θαυμάζω
θεόν, |
[4, 156] |
περὶ
τῶν
ἐπιφανῶν
κλήσεων
ἀγωνιῶ
|
μή |
ποτε
εἰς
πληθώραν
ἐμπεσὼν
μεμψιμοιρήσῃς. |
[4, 158] |
Κράτης
δ´
ὁ
Θηβαῖος
ἔλεγεν·
|
Μὴ |
πρὸ
φακῆς
λοπάδ´
αὔξων
εἰς |
[4, 142] |
ἀλλ´
ἱκανὰ
ἅπασι
γίνεσθαι
καὶ
|
μὴ |
προσδεῖσθαι
τοὺς
παρόντας.
Οὔτε
γὰρ |
[4, 158] |
δ´
ἄκαιρον
ἅπαν
ὑπερβάλλον
τε
|
μὴ |
προσείμαν.
Καὶ
ὁ
Σωκράτης
δ´ |
[4, 150] |
λεβήτων,
ὧν
οὐδεὶς
γεύεται
εἰ
|
μὴ |
πρότερον
θεάσηται
τὸν
βασιλέα
εἰ |
[4, 169] |
τρεῖς,
δορίδα,
κοπίδας
τέτταρας.
Οὐ
|
μὴ |
πρότερον
οἴσεις,
θεοῖσιν
ἐχθρὲ
σύ, |
[4, 170] |
Ἄλεξις
ἐποιήσατο
ἐν
Λέβητι
οὕτως·
|
Μὴ |
προφάσεις
ἐνταῦθά
μοι,
μηδ´
οὐκ |
[4, 165] |
ἐν
τοῖς
Ἐναγίζουσί
φησι·
(Εἰ
|
μὴ |
συνήθης
Φαιδίμῳ
γ´
ἐτύγχανεν
ὁ |
[4, 155] |
κρεμάμενος
ὑποτρέχοντος
τοῦ
λίθου,
ἐὰν
|
μὴ |
ταχὺ
φθάσας
ἀποτέμῃ
τῷ
δρεπάνῳ, |
[4, 142] |
ἡγεῖτο
ἐπὶ
τὰς
κλίνας,
εἰ
|
μή |
τιν´
αὐτὸς
προσκαλέσαιτο.
Κατελαμβάνετο
δὲ |
[4, 142] |
Πιεῖν
δὲ
οὐ
προσεφέρετο,
εἰ
|
μή |
τις
αἰτήσειεν·
ἐδίδοτο
δὲ
κύαθος |
[4, 132] |
παραθήσεις
μόνον,
ἵνα
ταὐτὰ
πάντες,
|
μὴ |
τὸ
μὲν
ἐγώ,
τὸ
δ´ |
[4, 167] |
Φιλίππου
προσηγορεύοντο.
Εἰ
δὲ
καὶ
|
μὴ |
τοιοῦτός
τις
ὢν
ἐληλύθει,
ὑπὸ |
[4, 146] |
ἐν
τῷ
Φάωνι
ἐμνήσθη
(καὶ
|
μὴ |
τοῦ
Λευκαδίου
Φιλοξένου
τοιαύτην
ἐκτίθεται |
[4, 156] |
τὸ
ἀνατέλλον
ἄστρον,
(οὗ
φασι
|
μὴ |
φανέντος
οἱ
τὴν
χρηστὴν
ταύτην |
[4, 156] |
τις·
Ἀλλ´
ὦ
λῷστε
ἀνδρῶν,
|
μὴ |
φθονήσῃς
ἡμῖν
τὸ
Παρμενίσκειον
ἐκεῖνο |
[4, 158] |
Ζηνώνειόν
γε
φακῆν
ἕψειν
ὃς
|
μὴ |
φρονίμως
μεμάθηκεν,
Ὡς
οὐκ
ἄλλως |
[4, 169] |
γενήσεται
μηδ´
εἰς
ἀσώτιον
τραπέσθαι
|
μηδ´ |
ἐὰν
αὐτῷ
ξυναντᾷ
τις,
λαλῆσαι |
[4, 169] |
χέσαι
γ´
αὐτῷ
σχολὴ
γενήσεται
|
μηδ´ |
εἰς
ἀσώτιον
τραπέσθαι
μηδ´
ἐὰν |
[4, 166] |
τοῦτον
ἤδη
διὰ
τέλους
καὶ
|
μηδ´ |
ἐπιβαίνειν
γῆς,
ἵν´
οὕτως
ᾔσθετο |
[4, 143] |
φόρει
τοὺς
βύστακας
μὴ
καταφρόνει
|
μηδ´ |
ἕτερ´
ἐπιζήτει
καλά·
ἐν
τοῖς |
[4, 170] |
οὕτως·
Μὴ
προφάσεις
ἐνταῦθά
μοι,
|
μηδ´ |
οὐκ
ἔχω.
{Β.
Ἀλλὰ
λέγ´ |
[4, 169] |
ἐὰν
αὐτῷ
ξυναντᾷ
τις,
λαλῆσαι
|
μηδὲ |
ἕν.
(ΜΑΓΕΙΡΙΚΑ
δὲ
ΣΚΕΥΗ
καταριθμεῖται |
[4, 164] |
τὰ
εὐτελῆ,
τί
ἐνταῦθα
παραγίνεσθε
|
μηδὲ |
κληθέντες;
Ἦ
ὡς
εἰς
ἀσώτιον |
[4, 169] |
ἐν
Χρυσίππῳ
λέγοντι
οὕτως·
(Εἰ
|
μηδὲ |
χέσαι
γ´
αὐτῷ
σχολὴ
γενήσεται |
[4, 170] |
Ἐπιφαγεῖν
δ´
Εὔπολις
Ταξιάρχοις·
Ἐπιφαγεῖν
|
μηδὲν |
ἄλλ´
ἢ
κρόμμυον
λέποντα
καὶ |
[4, 168] |
τοῖς
φιλοσόφοις
συσχολάζοντες,
κεκτημένοι
δὲ
|
μηδέν, |
εὐεκτοῦσιν
οὕτω
τοῖς
σώμασι·
καὶ |
[4, 159] |
ποίησον
δοθῆναι
ἄρτον,
μεθ´
ὧν
|
μηδὲν |
τῶν
πολυτελῶν,
ἀλλὰ
κἂν
τὴν |
[4, 156] |
ταύτην
φιλοσοφίαν
εὑρόντες
νόμιμον
εἶναι
|
μηδενὸς |
γεύεσθαι.
Ἐγὼ
δ´
ὁ
τάλας» |
[4, 158] |
γνώμας
τινὰς
ἡμῖν
εἰσφέρων
φησί·
|
Μηδέποτ´ |
ἐλαίαν
ἔσθι´,
ἀκαλήφην
ἔχων.
Χειμῶνος |
[4, 163] |
οὐχ
ὥσπερ
σύ,
κυνικέ,
ὁ
|
μηδέποτε |
ταῖς
Χάρισιν,
ἀλλ´
οὐδὲ
ταῖς |
[4, 153] |
διηγούμενος
τοῦ
βασιλέως,
ὡς
εἰς
|
Μηδίαν |
ἀνελθὼν
καὶ
πολεμῶν
Ἀρσάκει
ᾐχμαλωτίσθη |
[4, 138] |
συνήγαγον
ὑμᾶς
βουλόμενος
ἐπιδεῖξαι
τοῦ
|
Μήδων |
ἡγεμόνος
τὴν
ἀφροσύνην,
ὃς
τοιαύτην |
[4, 142] |
τυχόντος,
(τὰ
δὲ
λοιπὰ
ὥστε
|
μήθ´ |
ὑπεραίρειν
μήτ´
ἐλλείπειν,
ἀλλ´
ἱκανὰ |
[4, 142] |
οὕτως
ὑπερτείνειν
ὡς
εἰς
τὸ
|
μηθὲν |
δαπανᾶν,
ὑπερβάλλοντα
τὸ
σύμμετρον
τῆς |
[4, 184] |
βίβλος,
ἑταῖρε
Τιμόκρατες,
ἱκανὸν
εἰληφυῖα
|
μῆκος. |
|
[4, 135] |
καὶ
ἐννεαπήχεες
ἦσαν
εὖρος,
ἀτὰρ
|
μῆκός |
γε
γενέσθην
ἐννεόργυιοι.
Πολλὰ
δ´ |
[4, 131] |
πλακοῦντες,
μῆλα,
κράνειαι,
ῥόαι,
ἕρπυλλος,
|
μήκων, |
ἀχράδες,
κνῆκος,
ἐλᾶαι,
στέμφυλ´,
ἄμητες, |
[4, 131] |
τεμάχη,
σχαδόνες,
βότρυες,
σῦκα,
πλακοῦντες,
|
μῆλα, |
κράνειαι,
ῥόαι,
ἕρπυλλος,
μήκων,
ἀχράδες, |
[4, 137] |
αὐταῖσιν
ἐπῆν
ἄπιοι
καὶ
πίονα
|
μῆλα) |
ῥοιαί
τε
σταφυλαί
τε,
θεοῦ |
[4, 141] |
αὑτῶν
ἐνίοτε
οἱ
πολλοί,
οὐ
|
μὴν |
ἀλλ´
οἵ
γε
πλούσιοι
καὶ |
[4, 156] |
μεθύειν
πᾶσιν
ἡμῖν
γίνεται,
(ἦ
|
μὴν |
ἑλέσθαι
τοῦτον
ἂν
ζῆν
τὸν |
[4, 174] |
Καὶ
ὁ
Ἀλκείδης
ἔφη·
Ἀλλὰ
|
μὴν |
καὶ
τὸ
ὄργανον
τοῦτο
ἡ |
[4, 144] |
ἂν
ἡδέως
φάγοι·
ὅπως
γε
|
μὴν |
καταδάρθοι
οὐδ´
ἂν
εἴποι
τις |
[4, 136] |
ἦλθε
μόνος
γεύσασθαι
ἕτοιμος·
οὐ
|
μὴν |
οὐδ´
ἄρ´
ἄθικτος
ἔην,
πόθεον |
[4, 140] |
ζωμός,
σῦκον,
τράγημα,
θέρμος.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
οὐδ´
ὀρθαγορίσκοι
λέγονται,
ὥς
φησιν |
[4, 149] |
ὑπὸ
τῶν
τιμούχων
ζημιοῦται,
ἀλλὰ
|
μὴν |
οὐδὲ
τοῖς
σιτουμένοις
ἐν
πρυτανείῳ |
[4, 160] |
διαλεκτικοὺς
τρεῖς
τῶν
παρεγγεγραμμένων.
Καὶ
|
μὴν |
φιλοσοφεῖν
φιλολογεῖν
τ´
ἀκηκοὼς
(ὑμᾶς |
[4, 166] |
τῶν
Ταραντίνων
σχεδὸν
καθ´
ἕκαστον
|
μῆνα |
βουθυτεῖ
καὶ
δημοσίας
ἑστιάσεις
ποιεῖται. |
[4, 136] |
Ἀττικῷ
ἐν
κεράμῳ
πέττων
τρισκαίδεκα
|
μῆνας. |
Αὐτὰρ
ἐπεὶ
δόρποιο
μελίφρονος
ἐξ |
[4, 134] |
αὐτὸν)
ἐπὶ
τοῦ
ξύλου
λαβών.
|
Μήποτε |
δὲ
καὶ
Ἀντιφάνης
ἐν
Καρσὶ |
[4, 171] |
τὸν
Σωτῆρα
ἐδέατρον
ἀποδειχθῆναι
Ἀλεξάνδρου.
|
Μήποτε |
δὲ
καὶ
ὃν
νῦν
καλοῦσι |
[4, 159] |
ποδαπός
ἐστιν
ἀποκρίνασθαι
ὅτι
πλούσιος.
|
Μήποτε |
τοῦ
αὐτοῦ
μνημονεύει
καὶ
Ἄλεξις |
[4, 154] |
φησίν,
ὅτι
παρατεθέντων
κωλήνων
τὸ
|
μηρίον |
ὁ
κράτιστος
ἐλάμβανεν·
εἰ
δέ |
[4, 135] |
Ὡς
δὲ
ἴδον
Στρατοκλῆ,
κρατερὸν
|
μήστωρα |
φόβοιο,
(τρίγλης
ἱπποδάμοιο
κάρη
μετὰ |
[4, 142] |
δὲ
λοιπὰ
ὥστε
μήθ´
ὑπεραίρειν
|
μήτ´ |
ἐλλείπειν,
ἀλλ´
ἱκανὰ
ἅπασι
γίνεσθαι |
[4, 159] |
οἰκείοις
θάψαι
οὕτως
μήτε
καύσαντας
|
μήτε |
θεραπεύσαντας.
Οὗτοι
γὰρ
καὶ
οἱ |
[4, 159] |
ἐπισκῆψαι
τοῖς
οἰκείοις
θάψαι
οὕτως
|
μήτε |
καύσαντας
μήτε
θεραπεύσαντας.
Οὗτοι
γὰρ |
[4, 166] |
Φησὶν
γάρ·
Ὦ
φιλτάτη
Γῆ
|
μῆτερ, |
ὡς
σεμνὸν
σφόδρ´
εἶ
τοῖς |
[4, 155] |
αὐτῶν
τὴν
Κύνναν
τὴν
Εὐρυδίκης
|
μητέρα |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
τιμήσας
οἷς |
[4, 159] |
δεξίωμα
κάλλιστον
βροτοῖς,
ὡς
οὔτε
|
μήτηρ |
ἡδονὰς
τοιάσδ´
ἔχει,
οὐ
παῖδες |
[4, 160] |
ὃ
ἐκ
γενετῆς
σε
ἡ
|
μήτηρ |
κέκληκε)
κατὰ
τὸν
σὸν
Τίμωνα |
[4, 184] |
εὕρημα
κέρατά
τε
καὶ
σάλπιγγες.
|
Μητρόδωρος |
δ´
ὁ
Χῖος
ἐν
Τρωικοῖς |
[4, 158] |
τρυφῇ
γέ
τοι
ἄλλων
ἐδεστῶν
|
μηχανὰς |
θηρεύομεν.
Κἀν
ἄλλοις
δέ
φησιν |
[4, 130] |
ἀναπετασθεισῶν
Ναΐδες
ἐφάνησαν
λάθρᾳ
κατὰ
|
μηχανὰς |
σχασθέντων
τῶν
φραγμάτων
καὶ
Ἔρωτες |
[4, 174] |
περὶ
τῆς
ὑδραύλεως
Κτησίβιον
τὸν
|
μηχανικόν. |
Ἐγὼ
δὲ
οὐκ
οἶδα
εἰ |
[4, 167] |
τῶν
ἑταίρων
αὐτοῦ
ἐν
τῇ
|
μθʹ |
τῶν
ἱστοριῶν
ὁ
Θεόπομπος
(τάδε |
[4, 128] |
εὐθέως
ἐδόθησαν
φιάλαι
ἀργυραῖ
ἑκάστῳ
|
μία |
δωρεά.
Προεστεφανώκει
δὲ
καὶ
ἕκαστον |
[4, 145] |
ψάλλουσιν
αἱ
παλλακαὶ
αὐτῷ,
καὶ
|
μία |
μὲν
ἐξάρχει,
αἱ
δὲ
ἄλλαι |
[4, 171] |
ὑφελοίατο,
(διὰ
τοῦτο
προὐτένθευσαν
ἡμέρᾳ
|
μιᾷ. |
Μνημονεύει
αὐτῶν
καὶ
Φερεκράτης
ἐν |
[4, 161] |
ἡμέρας
δειπνοῦσι
πέμπτης
ἀλφίτων
κοτύλην
|
μίαν. |
Καὶ
ἐν
Πυθαγοριζούσῃ·
Ἡ
δ´ |
[4, 149] |
δεσπότας
καὶ
τοὺς
δούλους
καὶ
|
μίαν |
πᾶσι
τράπεζαν
παρασκευάζουσι
καὶ
τὰ |
[4, 172] |
ὀκτὼ
ποιήσοντες
τραπέζας
δ´
ἢ
|
μίαν, |
(τί
σοι
διαφέρει
τοῦτο;
Παράθες |
[4, 182] |
ἀρχαῖα
εἶναι.
Ἐν
γοῦν
Μιτυλήνῃ
|
μίαν |
τῶν
Μουσῶν
πεποιῆσθαι
ὑπὸ
Λεσβοθέμιδος |
[4, 135] |
ἣ
Διὸς
εὔχετ´
ἐν
ἀγκοίνῃσι
|
μιγῆναι, |
ἐκ
Κωπῶν,
ὅθεν
ἐγχέλεων
γένος |
[4, 130] |
δράσειαν;
Ὅπου
τέτταρα
λήψῃ
κρέα
|
μίκρ´ |
ὀβολοῦ.
Παρὰ
δ´
ἡμετέροις
προγόνοισιν |
[4, 147] |
τόσον,
βατὶς
δ´
ἐνέης
ἰσόκυκλος.
|
(Μικρὰ |
δὲ
κακκάβι´
ἦς
ἔχοντα
τὸ |
[4, 151] |
αὑτῷ
κειμένους
ἄρτους
διέκλα
κατὰ
|
μικρὰ |
καὶ
διερρίπτει
οἷς
αὐτῷ
ἐδόκει |
[4, 148] |
συμπόσιον
ἐποίησε
φανῆναι
τὰ
πρῶτα
|
μικρά, |
καὶ
πάλιν
καὶ
ταῦτα
ἐδωρήσατο. |
[4, 142] |
ἔθος·
(ὅτε
δὲ
καὶ
παραγένοιντο,
|
μικρὰ |
συμπεριενεχθεῖσι
νόμου
χάριν
παρεσκευάζετο
καὶ |
[4, 161] |
λέγει·
(Κοσμίως
ποιῶν
τὴν
ἔνθεσιν
|
μικρὰν |
μὲν
ἐκ
τοῦ
πρόσθε,
μεστὴν |
[4, 174] |
οὐκ
οἶδε.
Λέγεται
δὲ
Πλάτωνα
|
μικράν |
τινα
ἔννοιαν
δοῦναι
τοῦ
κατασκευάσματος |
[4, 130] |
(Καὶ
ὁ
Κάρανος
ἄρξας
πότου
|
μικροῖς |
ἐκπώμασι
περισοβεῖν
ἐκέλευε
τοῖς
παισίν. |
[4, 160] |
ἐν
Γάμῳ
οὕτως·
Κογχίον
τε
|
μικρὸν |
ἀλλᾶντός
τε
προστετμημένον.
Ἑξῆς
ἁρπάσας |
[4, 182] |
ἐν
Ὁπλομάχῳ
φησί·
Μαγάδι
λαλήσω
|
μικρὸν |
ἅμα
σοι
καὶ
μέγα.
Οἱ |
[4, 151] |
ὑποβάλλοντες
καὶ
ἐπὶ
τραπεζῶν
ξυλίνων
|
μικρὸν |
ἀπὸ
τῆς
γῆς
ἐπηρμένων.
Ἡ |
[4, 132] |
κόγχας
δέκα,
ὃ
δ´
ἀντακαίου
|
μικρόν. |
Ἐν
ὅσῳ
δ´
ἐσθίω,
ἕτερος |
[4, 141] |
οὐδ´
οτιμενοῦν
πλὴν
ὄψον
τι
|
μικρὸν |
ἔχον
σταθμὸν
ὡς
τέταρτον
μάλιστα, |
[4, 140] |
πολίτευμά
τι
τοῦτο
δὴ
συνίσταται
|
μικρόν. |
Καὶ
γὰρ
ὅντινα
δεῖ
πρῶτον |
[4, 149] |
ἐν
κεραμέᾳ
κοτταβίδι
πιεῖν
ἑκάστῳ
|
μικρόν, |
καὶ
ὁ
προσφέρων
ἂν
εἶπεν |
[4, 152] |
ἐκ
τοῦ
αὐτοῦ
ποτηρίου
κατὰ
|
μικρόν, |
οὐ
πλεῖον
κυάθου·
(πυκνότερον
δὲ |
[4, 142] |
τραγημάτων.
Καὶ
τούτων
ἦρξαν
οἱ
|
μικρὸν |
πρὸ
Κλεομένους
βασιλεύσαντες
Ἄρευς
καὶ |
[4, 165] |
ἥλιον,
σχολῇ
λέγεις.
Ἐπιχαρίδης
ὁ
|
μικρὸς |
ἐν
πένθ´
ἡμέραις
σφαῖραν
ἐποίησε |
[4, 133] |
τί
σοι
ἐφαίνεθ´
οὑφθός;
{Β.
|
Μικρὸς |
ἦν,
ἀκήκοας;
ἅλμη
τε
λευκὴ |
[4, 161] |
μετ´
ὀλίγα·
Ἔδει
θ´
ὑπομεῖναι
|
μικροσιτίαν, |
ῥύπον,
ῥῖγος,
σιωπήν,
στυγνότητ´,
ἀλουσίαν. |
[4, 130] |
ἔφη·
Τί
δ´
ἂν
Ἕλληνες
|
μικροτράπεζοι, |
φυλλοτρῶγες
δράσειαν;
Ὅπου
τέτταρα
λήψῃ |
[4, 153] |
καλουμένου
Ἀντιόχου
τοῦ
βασιλέως
προαχθεὶς
|
μικροῦ |
δεῖν
τῆς
βασιλείας
ἐξέβαλε
τὸν |
[4, 146] |
ταύτας
Θάσιον,
ἐγχέλεις,
τυρόν,
μέλι·
|
μικροῦ |
τάλαντον
γίγνεται
τὸ
κατὰ
λόγον. |
[4, 132] |
παρέθηκε
πίνακα
γὰρ
μέγαν
ἔχοντα
|
μικροὺς |
πέντε
πινακίσκους
ἄνω·
τούτων
ὃ |
[4, 148] |
τετρακοσίοις
τεσσαράκοντα,
(φησὶν
ὅτι
τε
|
μικρόψυχοι |
ἦσαν
καὶ
τὰ
περὶ
τὴν |
[4, 142] |
ὑπερήφανον.
Ὁ
δ´
οἶνος
ἦν
|
μικρῷ |
βελτίων,
ὅτε
παρείησάν
τινες.
Ἐπεὶ |
[4, 152] |
δὲ
ᾖ
τι
δυσαπόσπαστον,
μαχαιρίῳ
|
μικρῷ |
παρατέμνοντες,
ὃ
τοῖς
κολεοῖς
ἐν |
[4, 148] |
(Ἀρκαδικὸν
δὲ
δεῖπνον
διαγράφων
ὁ
|
Μιλήσιος |
Ἑκαταῖος
ἐν
τῇ
τρίτῃ
τῶν |
[4, 135] |
ψῆττά
τε
χονδροφυὴς
καὶ
τρίγλη
|
μιλτοπάρῃος) |
Τῇ
δ´
ἐγὼ
ἐν
πρώτοις |
[4, 141] |
Καρνείων
φησὶν
ἑορτὴν
παρὰ
Λακεδαιμονίοις
|
μίμημα |
εἶναι
στρατιωτικῆς
ἀγωγῆς.
όπους
μὲν |
[4, 174] |
παρὰ
τοῖς
Τρωσίν,
οὗ
μνημονεύειν
|
Μίμνερμον. |
Κἀν
Κύπρῳ
δέ
φησι
τιμᾶσθαι |
[4, 160] |
θεοῖς
τοὺς
αἰχμαλώτους,
τοὺς
Γαλάτας
|
μιμούμενος |
κἀγὼ
κατακαύσειν
ηὐξάμην
τοῖς
δαίμοσι |
[4, 137] |
ἄρτον
δὲ
ταῖς
ἑορταῖς
προσπαρατιθέναι,
|
μιμούμενος |
τὸν
Ὅμηρον.
Καὶ
γὰρ
ἐκεῖνος |
[4, 176] |
ἠρίον
ὁ
γλυκὺς
οἰκεῖ
αὐλητής,
|
μίμων |
ἡ
´ν
θυμέλῃσι
Χάρις.
(Τυφλὸς |
[4, 135] |
κρατερώνυχα
χεῖρα
οὐδ´
ἔφθην
τρώσας
|
μιν, |
ἄασε
δὲ
Φοῖβος
Ἀπόλλων.
Ὡς |
[4, 136] |
ὑπέμεινε,
βιάζετο
γὰρ
ἀδέεσσι·
δάμνα
|
μιν |
ζωμός
τε
μέλας
ἀκροκώλιά
θ´ |
[4, 147] |
νῶτος
ἐσῆλθε
καὶ
ὀσφὺς
καὶ
|
μινυρίγματα |
θερμά.
Καὶ
κεφάλαιον
ὅλον
διάπτυχες |
[4, 147] |
ἅ
θ´
ὑπερωμόκρεως
χορδὰ
γλυκίστα
|
(μιξεριφαρνογενής, |
ἃν
δὴ
φιλέοντι
θεοί,
τοῦτ´, |
[4, 165] |
τι
κέντρον
ἐν
τοῖς
δακτύλοις,
|
μισάνθρωπον |
ἄνθος
ἥβης·
εἶθ´
ἡδυλογοῦσιν
ἅπασιν |
[4, 145] |
οἱ
μισθοφόροι
ἐν
τῇ
Ἑλλάδι
|
μισθὸν |
ἀργύριον
λαμβάνουσιν,
οὕτως
οὗτοι
τὰ |
[4, 172] |
οὕτως·
Τέτταρες
δ´
αὐλητρίδες
ἔχουσι
|
μισθὸν |
καὶ
μάγειροι
δώδεκα
καὶ
δημιουργοὶ |
[4, 165] |
ἑωθινοῦ
ἕστηκεν
ἐλθών·
~κἂν
ἴδῃ
|
μισθούμενον |
(εἰς
ἑστίασιν,
τοῦ
μαγείρου
πυθόμενος |
[4, 148] |
τῶν
ἡμερῶν
ταλαντιαίους
εἰς
ῥόδα
|
μισθοὺς |
διέδωκε,
καὶ
κατεστρώθη
ἐπὶ
πηχυαῖα |
[4, 145] |
ἴσας
διαιροῦνται.
Ὥσπερ
δὲ
οἱ
|
μισθοφόροι |
ἐν
τῇ
Ἑλλάδι
μισθὸν
ἀργύριον |
[4, 164] |
Ὅπου
γάρ
ἐστιν
ὁ
κέραμος
|
μισθώσιμος |
ὁ
τοῖς
μαγείροις,
εὐθὺς
ἐξ |
[4, 182] |
σαμβύκας
ἀρχαῖα
εἶναι.
Ἐν
γοῦν
|
Μιτυλήνῃ |
μίαν
τῶν
Μουσῶν
πεποιῆσθαι
ὑπὸ |
[4, 169] |
τῆς
ἔνδον
οὔσης
ἔγχελυς
Βοιωτία
|
μιχθεῖσα |
κοίλοις
ἐν
βυθοῖσι
κακκάβης
(χλιαίνετ´, |
[4, 146] |
τοῦ
Ἀλεξάνδρου
ἀναλώματι·
ἑκατὸν
γὰρ
|
μνᾶς |
ἀνήλισκεν,
ὡς
ὁ
Ἔφιππος
ἱστόρησε. |
[4, 146] |
Ἡφαιστίωνος
μεταλλαγῆς,
ἀνήλισκε
τῆς
ἡμέρας
|
μνᾶς |
ἑκατόν,
δειπνούντων
ἴσως
ἑξήκοντα
ἢ |
[4, 154] |
δὲ
τοῖς
Ῥωμαίοις
προτίθεσθαι
πέντε
|
μνᾶς |
τοῖς
ὑπομένειν
βουλομένοις
τὴν
κεφαλὴν |
[4, 163] |
Ἀρετὴ
Ἡδονῇ
παρακάθηται,
ὥς
φησι
|
Μνασάλκης |
ὁ
Σικυώνιος
ἐν
ἐπιγράμμασιν·
Ἅδ´ |
[4, 158] |
τινὲς
Καλλιστὼ
ὀνομάζουσιν,
(ὡς
ἱστορεῖν
|
Μνασέαν |
τὸν
Πατρέα
ἐν
τρίτῳ
Εὐρωπιακῶν |
[4, 165] |
ποτ´
αὐτῷ
τοῦ
πατρὸς
τὸ
|
μνῆμα, |
κατ´
ἐνιαυτὸν
ἕνα
λίθον
ἁμαξιαῖον. |
[4, 161] |
ὧν
φησιν
Ἀντιφάνης
μὲν
ἐν
|
Μνήμασι |
τάδε·
Τῶν
Πυθαγορικῶν
δ´
ἔτυχον |
[4, 165] |
ἦλθεν
ἀσωτίας
ὡς
καὶ
τοῦ
|
μνήματος |
τοῦ
πατρός,
εἰς
ὃ
Ἀθηναῖοι |
[4, 165] |
ἐμνημονεύσατ´
ἐν
τοῖς
Ἀρκαδικοῖς
δείπνοις
|
μνήμης |
ἠξιωμένων.
Καὶ
τὸ
ἀσώτιον
ποῦ |
[4, 160] |
ἐπιστάμενος
ὅτι
κόγχος
παρὰ
προτέρῳ
|
μνήμης |
τετύχηκεν
Ἐπιχάρμῳ
ἐν
τᾷ
Ἑορτᾷ |
[4, 165] |
οἶδα
διαβοήτους·
ἕνα
μὲν
οὗ
|
μνημονεύει |
Ἄλεξις
ἐν
Κνιδίᾳ·
Διόδωρος
οὑπίτριπτος |
[4, 166] |
ΙΘ'
(Πυθοδήλου
δέ
τινος
ἀσώτου
|
μνημονεύει |
Ἀξιόνικος
ἐν
Τυρρηνῷ
οὕτως·
Ὁ |
[4, 167] |
φησι
Δημήτριος
ὁ
Σκήψιος,
οὗ
|
μνημονεύει |
Ἀρχίλοχος.
Ὑπὸ
φιληδονίας
γὰρ
καὶ |
[4, 183] |
τετάνυστο
σκινδαψὸς
τετράχορδος
ἀνηλακάτοιο
γυναικός.
|
Μνημονεύει |
αὐτοῦ
καὶ
Θεόπομπος
ὁ
Κολοφώνιος |
[4, 133] |
Σπεύσιππος
παρίστησιν
ἐν
δʹ
Ὁμοίων.
|
Μνημονεύει |
αὐτῶν
Ἐπίλυκος
ἐν
Κωραλίσκῳ.
Ἄλεξις |
[4, 171] |
(διὰ
τοῦτο
προὐτένθευσαν
ἡμέρᾳ
μιᾷ.
|
Μνημονεύει |
αὐτῶν
καὶ
Φερεκράτης
ἐν
Ἀγρίοις· |
[4, 183] |
τὸ
εὕρημα
ἀνέθηκε
ἐν
Ἀρτέμιδος.
|
Μνημονεύει |
δ´
ὁ
Ἰόβας
καὶ
τοῦ |
[4, 183] |
καὶ
ἀπομνημονεύειν
αὐτοῦ
τὰ
κρούσματα.
|
Μνημονεύει |
δὲ
τοῦ
τριγώνου
τούτου
καὶ |
[4, 160] |
ἐστιν
ὃς
καὶ
τοῦ
κόγχου
|
μνημονεύει |
ἐν
τῷ
βʹ
τῶν
σίλλων |
[4, 159] |
ὅτι
πλούσιος.
Μήποτε
τοῦ
αὐτοῦ
|
μνημονεύει |
καὶ
Ἄλεξις
ἐν
Θηβαίοις
λέγων |
[4, 140] |
τὴν
θέαν.
~(Τῆς
δὲ
κοπίδος
|
μνημονεύει |
καὶ
Ἀριστοφάνης
ἢ
Φιλύλλιος
ἐν |
[4, 176] |
ὑποτρήτους.
Τῶν
δ´
ἐλύμων
αὐλῶν
|
μνημονεύει |
καὶ
Καλλίας
ἐν
Πεδήταις.
~(Ἰόβας |
[4, 150] |
τῶν
παρασκευασθέντων.
(Θρᾳκίων
δὲ
δείπνων
|
μνημονεύει |
Ξενοφῶν
ἐν
ζʹ
Ἀναβάσεως
τὸ |
[4, 160] |
τὰ
νῦν
μέμνησαι,
ἐν
Νεκυίᾳ
|
μνημονεύει |
οὕτως·
(Ἴθακος
Ὀδυσσεύς,
τοὐπὶ
τῇ |
[4, 183] |
δὲ
παριαμβίδων
Ἐπίχαρμος
ἐν
Περιάλλῳ
|
μνημονεύει |
οὕτως·
Σεμέλα
δὲ
χορεύει·
καὶ |
[4, 176] |
Τοὺς
γὰρ
ἐλύμους
αὐλούς,
ὧν
|
μνημονεύει |
Σοφοκλῆς
ἐν
Νιόβῃ
τε
κἀν |
[4, 175] |
παρ´
ἡμῖν.
Τοῦ
δὲ
μοναύλου
|
μνημονεύει |
Σοφοκλῆς
μὲν
ἐν
Θαμύρᾳ
οὕτως· |
[4, 165] |
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
τῷ
Ἐφιάλτῃ
|
μνημονεύει |
τοῦ
ἡδυλόγου
διὰ
τούτων·
Ἐστὶν |
[4, 175] |
οἱ
Φοίνικες,
ὡς
ἱστορεῖ
Δημοκλείδης.
|
~(Μνημονεύει |
τῶν
γίγγρων
αὐλῶν
Ἀντιφάνης
ἐν |
[4, 174] |
τιμώμενον
παρὰ
τοῖς
Τρωσίν,
οὗ
|
μνημονεύειν |
Μίμνερμον.
Κἀν
Κύπρῳ
δέ
φησι |
[4, 168] |
τοῖς
νέοις.
Παρὰ
δὲ
Ῥωμαίοις
|
μνημονεύεται, |
ὥς
φησι
Ποσειδώνιος
ἐν
τῇ |
[4, 175] |
πλαγίαυλον,
οὗ
καὶ
αὐτοῦ
παραστήσομαι
|
μνημονεύοντα |
ἐλλόγιμον
ἄνδρα.
(Ἐπιχωριάζει
γὰρ
καὶ |
[4, 138] |
παρὰ
Λάκωσι
καλουμένου
δείπνου
κοπίδος
|
μνημονεύοντα |
Κρατῖνον
ἐν
Πλούτοις
λέγειν·
Ἆρ´ |
[4, 176] |
Οὐλπιανέ,
καὶ
τὸν
τῆς
φώτιγγος
|
μνημονεύοντα· |
ὅτι
δὲ
ὁ
μόναυλος
ἦν |
[4, 182] |
βάρβιτον,
ὧν
Σαπφὼ
καὶ
Ἀνακρέων
|
μνημονεύουσι, |
καὶ
τὴν
μάγαδιν
καὶ
τὰ |
[4, 182] |
καὶ
λυσιῳδικῶν
καὶ
κιθαριστηρίων,
ὧν
|
μνημονεύουσιν |
Ἔφορός
τ´
ἐν
τοῖς
εὑρήμασι |
[4, 162] |
δεκάκις.
~(Οὐκ
ἄκαιρον
δ´
ἐστὶν
|
μνημονεῦσαι |
καὶ
τοῦ
εἰς
ὑμᾶς
ποιηθέντος |
[4, 172] |
ἡμῖν.
Πεμμάτων
δὲ
πρῶτόν
φησιν
|
μνημονεῦσαι |
Πανύασσιν
Σέλευκος,
ἐν
οἷς
περὶ |
[4, 138] |
τῆς
Μαρδονίου
παρασκευῆς
λέγων
καὶ
|
μνημονεύσας |
Λακωνικῶν
συμποσίων
φησί·
Ξέρξης
φεύγων |
[4, 160] |
Ἐρετρίας,
ὡς
Σώπατρος
ἐν
Βακχίδος
|
μνηστῆρσι· |
φησὶν
γάρ·
(Ἐρέτριαν
ὡρμήθημεν
εἰς |
[4, 147] |
μετὰ
ταῦτα
παρῆλθεν
ἰσοτράπεζος
ὅλος
|
μνηστης |
συνόδων
πυρός
Ἔπειτα
βαθμοὺς
ἀτμίζων· |
[4, 151] |
ἀργυρᾶν
καὶ
κοπίδα
ἀξίαν
δέκα
|
μνῶν. |
Γνήσιππος
δέ
τις
Ἀθηναῖος
ἀναστὰς |
[4, 137] |
ἐγὼ
θείου
ἀπεχοίμην
Οὐδ´
εἴ
|
μοι |
δέκα
μὲν
χεῖρες,
δέκα
δὲ |
[4, 169] |
πάλιν·
Πλείους
Στρατονίκου
τοὺς
μαθητάς
|
μοι |
δοκεῖ
ἕξειν
Πατανίων.
Ἐν
δὲ |
[4, 172] |
μὴ
δεῖ
φησιν·
Μάγειρ´,
ἀηδής
|
μοι |
δοκεῖς
εἶναι
σφόδρα.
Πόσας
τραπέζας |
[4, 160] |
Οὐάρρων
τὸ
ἰαμβεῖον.
(Σὺ
δέ
|
μοι |
δοκεῖς,
ὦ
Κύνουλκε
(τούτῳ
γὰρ |
[4, 136] |
ἱμείρων·
τὸ
δέ
γ´
ἀμβροσίη
|
μοι |
ἔδοξεν,
οἵην
δαίνυνται
μάκαρες
θεοὶ |
[4, 134] |
ὁ
Πλούταρχος
ἔφη,
ἀπομνημονεῦσαι·
Δεῖπνα
|
μοι |
ἔννεπε,
Μοῦσα,
πολύτροφα
καὶ
μάλα |
[4, 134] |
(ἦλθον
γὰρ
κἀκεῖσε,
πολὺς
δέ
|
μοι |
ἕσπετο
λιμός.
Οὗ
δὴ
καλλίστους |
[4, 182] |
ᾠδαῖς
τε
καὶ
μέλεσιν.
Οὔ
|
μοι, |
ἔφη,
φαίνεται.
~(Τριγώνων
ἄρα
καὶ |
[4, 160] |
τῶν
σίλλων
λέγων
οὕτως·
Οὔτε
|
μοι |
ἡ
Τεΐη
μᾶζ´
ἁνδάνει
οὔτε |
[4, 137] |
γαστὴρ
δ´
ἄρρηκτος,
χάλκεον
δέ
|
μοι |
ἦτορ
ἐνείη.
Πόρναι
δ´
εἰσῆλθον, |
[4, 160] |
κατὰ
τὸν
σὸν
Τίμωνα
εἶναί
|
Μοι |
καλός
τε
μέγας
τε,
οὐκ |
[4, 170] |
Λέβητι
οὕτως·
Μὴ
προφάσεις
ἐνταῦθά
|
μοι, |
μηδ´
οὐκ
ἔχω.
{Β.
Ἀλλὰ |
[4, 171] |
Ὅπερ
οἱ
προτένθαι
γὰρ
δοκοῦσιν
|
μοι |
παθεῖν·
ἵν´
ὡς
τάχιστα
τὰ |
[4, 165] |
ἔτυμ´,
οὐδὲ
μάτην
(χαριτογλωσσεῖν
ἔνι
|
μοι. |
Πάλιν
τε
εἰπόντος
τοῦ
Οὐλπιανοῦ· |
[4, 158] |
οὗτος
φιλόσοφος·
Ἀρκεῖ
μετρία
βιοτά
|
μοι |
σώφρονος
τραπέζης,
(τὸ
δ´
ἄκαιρον |
[4, 132] |
{Β.
Ὄστρεια
πολλά.
{Α.
Πίνακά
|
μοι |
τούτων
παραθήσεις
αὐτὸν
ἐφ´
ἑαυτοῦ |
[4, 159] |
τράπεζα
καὶ
φακοί.
{Α.
Μή
|
μοι |
φακούς,
μὰ
τὸν
Δί´·
οὐ |
[4, 140] |
Λάκωνες
τὴν
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
|
μοῖραν, |
ἀλλ´
οὐδὲ
τὰ
διδόμενα
τοῖς |
[4, 139] |
ἑκάστῳ,
καὶ
τῷ
νέμοντι
τὰς
|
μοίρας |
ἀκολουθῶν
ὁ
διάκονος
κηρύττει
τὸ |
[4, 139] |
ἱερεῖον·
~(καὶ
τῶν
κρεῶν
διδόασι
|
μοίρας |
πᾶσι
καὶ
τὸν
καλούμενον
φυσίκιλλον, |
[4, 167] |
ὑμῶν
ἔνιοι
δεκαζόμενος
ζῶ
καὶ
|
μοιχεύων. |
(Καὶ
τῶν
τὰ
τοιαῦτα
πραττόντων |
[4, 175] |
μελῳδὸν
εὐάζων
χορόν.
Φιλήμων
ἐν
|
Μοιχῷ· |
Ἔδει
παρεῖναι,
Παρμένων,
αὐλητρίδ´
ἢ |
[4, 147] |
μὰ
θεοὺς
ὑπερμέγεθες
τέμαχος
θύννου
|
μόλεν |
ὀπτὸν
ἐκεῖθεν
θερμὸν
ὅθεν
γλυφις |
[4, 156] |
γε
Παρμενίσκος
οὕτως
ὑπήρξατο·
Παρμενίσκος
|
Μόλπιδι |
χαίρειν.
Πλεονάζων
ἐν
ταῖς
προσφωνήσεσι |
[4, 141] |
εἶναι,
μὴ
μέλλοντά
γε
προσφέρεσθαι.
|
Μόλπις |
δέ
φησι·
Μετὰ
δὲ
τὸ |
[4, 140] |
ἐστιν
ἡ
κοπὶς
σαφῶς
ἐκτίθεται
|
Μόλπις |
ἐν
τῇ
Λακεδαιμονίων
πολιτείᾳ
γράφων |
[4, 140] |
δὲ
καὶ
πλειόνων.
Ὁ
δὲ
|
Μόλπις |
καὶ
ματτύην
φησὶ
προσαγορεύεσθαι
τὰ |
[4, 149] |
ἔξωθεν
προσεισφέρειν
τι
βρώσιμον
ἔξεστι,
|
μόνα |
δὲ
ταῦτα
καταναλίσκουσι,
τὰ
ὑπολειπόμενα |
[4, 160] |
δαιτυμόνες,
οὐκ
ἀναγινώσκοντες
βιβλία
ἃ
|
μόνα |
παιδεύει
(τούς
γε
ἐπιθυμοῦντας
τῶν |
[4, 176] |
παντοδαπῶν,
(οἷς
παρέκειτο
φωτίγγια
καὶ
|
μοναύλια, |
κώμων
οὐ
πολέμων
ὄργανα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[4, 175] |
γὰρ
κροτητὰ
πηκτίδων
μέλη,
λύρᾳ
|
μοναύλοις |
τε
χειμωντεως
ναος
στέρημα
κωμασάσης. |
[4, 176] |
τέτροφας;
Οὗτος
Σύρε.
{Β.
Ποῖον
|
μόναυλον; |
{Α.
Τὸν
κάλαμον.
Σώπατρος
Βακχίδι· |
[4, 175] |
δ´
ἐν
Πανὸς
γοναῖς·
Ἀναρπάσας
|
μόναυλον |
εὐθὺς
πῶς
δοκεῖς
κούφως
ἀνήλλετο. |
[4, 176] |
~(Ἀναξανδρίδης
δ´
ἐν
Θησαυρῷ·
Ἀναλαβὼν
|
μόναυλον |
ηὔλουν
τὸν
ὑμέναιον.
Καὶ
ἐν |
[4, 176] |
Γλώσσαις
τιτύρινόν
φησι
καλεῖσθαι
τὸν
|
μόναυλον. |
Ἴδε
ἀπέχεις,
καλὲ
Οὐλπιανέ,
καὶ |
[4, 176] |
κάλαμον.
Σώπατρος
Βακχίδι·
Καὶ
τὸ
|
μόναυλον |
μέλος
ἤχησε.
Πρωταγορίδης
δ´
ὁ |
[4, 175] |
συγγράμματι
Αἰγυπτίους
φησὶν
λέγειν
τὸν
|
μόναυλον |
Ὀσίριδος
εἶναι
εὕρημα,
καθάπερ
καὶ |
[4, 176] |
ὑμέναιον.
Καὶ
ἐν
Φιαληφόρῳ·
Τὸν
|
μόναυλον |
ποῖ
τέτροφας;
Οὗτος
Σύρε.
{Β. |
[4, 175] |
κατατρέχεις
ὡς
ἀμούσων
καὶ
τὸν
|
μόναυλον |
συνεχῶς
ὀνομάζεις
ἐπιχωριάζοντα
παρ´
ἡμῖν, |
[4, 174] |
ὑμῖν
τοῖς
Ἀλεξανδρεῦσι
πολὺς
ὁ
|
μόναυλος |
ἀλγηδόνα
μᾶλλον
τοῖς
ἀκούουσι
παρέχων |
[4, 176] |
φώτιγγος
μνημονεύοντα·
ὅτι
δὲ
ὁ
|
μόναυλος |
ἦν
ὁ
νῦν
καλούμενος
καλαμαύλης |
[4, 176] |
οὑτωσὶ
λέγων·
Τοῦτο
Θέων
ὁ
|
μόναυλος |
ὑπ´
ἠρίον
ὁ
γλυκὺς
οἰκεῖ |
[4, 175] |
αὐλὸς
παρ´
ἡμῖν.
Τοῦ
δὲ
|
μοναύλου |
μνημονεύει
Σοφοκλῆς
μὲν
ἐν
Θαμύρᾳ |
[4, 184] |
Οὐλπιανὲ
ὀνοματοθήρα,
τῶν
περὶ
τοὺς
|
μοναύλους |
ἐσπουδακότων.
(Οὐ
γὰρ
οἶδας
ἱστοροῦντα |
[4, 176] |
φανοῦ,
πανδούρου,
τῷ
τε
ἡδεῖ
|
μοναύλῳ |
τὰς
ἡδίστας
ἁρμονίας
ἀναμινυρίζει.
Ποσειδώνιος |
[4, 135] |
εὐπλόκαμος,
δεινὴ
θεὸς
αὐδήεσσα,
ἣ
|
μόνη |
ἰχθὺς
οὖσα
τὸ
λευκὸν
καὶ |
[4, 150] |
εἰσιέναι
εἰς
τὸ
πρυτανεῖον
ἢ
|
μόνῃ |
τῇ
αὐλητρίδι.
Οὐκ
εἰσφέρεται
δὲ |
[4, 176] |
καὶ
οὐ
λέγω
περὶ
κιθαρῳδίαν
|
μόνην, |
ἧς
καὶ
ὁ
εὐτελέστατος
παρ´ |
[4, 166] |
οὐ
γὰρ
οὖν
τὴν
γῆν
|
μόνην. |
Τάχ´
οὖν
διὰ
τὴν
πολλὴν |
[4, 162] |
Γελῷος
ἐν
τῇ
Γαστρολογίᾳ
ἣν
|
μόνην |
ὑμεῖς
ῥαψῳδίαν
οἱ
σοφοὶ
ἀσπάζεσθε, |
[4, 161] |
ἔμψυχον,
οἶνόν
τ´
οὐχὶ
πίνουσιν
|
μόνοι. |
{Β.
Ἐπιχαρίδης
μέντοι
κύνας
κατεσθίει, |
[4, 184] |
τῷ
περὶ
μελοποιῶν
τὴν
μὲν
|
μονοκάλαμον |
σύριγγα
Ἑρμῆν
εὑρεῖν,
τινὰς
δ´ |
[4, 154] |
ταῖς
διαθήκαις
γέγραφεν
γυναῖκας
εὐπρεπεστάτας
|
μονομαχῆσαι |
ἃς
ἐκέκτητο,
ἕτερος
δὲ
παῖδας |
[4, 154] |
δέ
τις
ἕτερος
ἀντιποιήσαιτο,
συνίσταντο
|
μονομαχήσοντες |
μέχρι
θανάτου.
Ἄλλοι
δ´
ἐν |
[4, 155] |
ἄλλοις
τιμήσας
οἷς
προσήκει
καὶ
|
μονομαχίας |
ἀγῶνα
ἔθηκεν,
εἰς
ὃν
κατέβησαν |
[4, 153] |
ἱστορεῖ
παρὰ
τὸ
δεῖπνον
συμβάλλειν
|
μονομαχίας, |
γράφων
οὕτως·
Τὰς
τῶν
μονομάχων |
[4, 154] |
κόρω,
Ἄρης
κατέσκηψ´,
ἔς
τε
|
μονομάχου |
πάλης
ἀγῶνα
νῦν
ἑστᾶσιν.
Ἔοικεν |
[4, 155] |
πεπλευκὼς
οὐδὲν
ἑόρακεν
κακόν·
~(τῶν
|
μονομαχούντων |
ἐσμὲν
ἀθλιώτεροι.
Ὅτι
δὲ
καὶ |
[4, 154] |
ἐν
αʹ
περὶ
νομοθετῶν
τῶν
|
μονομαχούντων |
εὑρετὰς
ἀποφαίνει
Μαντινεῖς
Δημώνακτος
ἑνὸς |
[4, 154] |
ἀρχαῖον
ἦν
τὸ
περὶ
τοὺς
|
μονομάχους |
καὶ
Ἀριστοφάνης
εἴρηκεν
ἐν
Φοινίσσαις |
[4, 153] |
δείπνου
καὶ
μέθης
εἰσεκάλουν
τοὺς
|
μονομάχους. |
Καὶ
ὃ
μὲν
ἅμα
ἐσφάττετο, |
[4, 153] |
δέ
τινες
παρὰ
τὰ
συμπόσια
|
μονομαχοῦσι. |
(Νικόλαος
δ´
ὁ
Δαμασκηνός,
εἷς |
[4, 154] |
φησίν,
ἐνίοτε
παρὰ
τὸ
δεῖπνον
|
μονομαχοῦσιν. |
Ἐν
γὰρ
τοῖς
ὅπλοις
ἀγερθέντες |
[4, 153] |
μονομαχίας,
γράφων
οὕτως·
Τὰς
τῶν
|
μονομάχων |
θέας
οὐ
μόνον
ἐν
πανηγύρεσι |
[4, 153] |
δύο
ἢ
τρία
ζεύγη
ἴδοιεν
|
μονομάχων, |
ὅτε
καὶ
κορεσθέντες
δείπνου
καὶ |
[4, 166] |
μὲν
περὶ
τὰς
ἑστιάσεις
εἶχε
|
μόνον |
ἀκρατῶς,
ὃ
δὲ
τῶν
Ἀθηναίων |
[4, 157] |
οὔσης
κατὰ
τὸν
Ἑλλήσποντον;
Ἢ
|
μόνον |
ἀνέγνωτε
συγγραμμάτων
αὐτοῦ
τὸ
περιέχον |
[4, 167] |
ἀνθρώπων
κάκιστος
ὢν
οἰκονόμος
οὐ
|
μόνον |
αὐτός,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
περὶ |
[4, 134] |
φησιν·
Ἀπὸ
συμβολῶν
ἔπινον
ὀρχεῖσθαι
|
μόνον |
βλέποντες,
ἄλλο
δ´
οὐδέν,
ὄψων |
[4, 151] |
καὶ
τὰ
κρέα
ὡσαύτως,
ὅσον
|
μόνον |
γεύσασθαι
ἑαυτῷ
καταλιπών.
(Καὶ
οἱ |
[4, 158] |
σὸν
Εὐριπίδην,
γραμματικώτατε,
πλὴν
δυοῖν
|
μόνον, |
Δήμητρος
ἀκτῆς
πώματός
θ´
ὑδρηχόου; |
[4, 146] |
τῶν
συνδείπνων
ἐπὶ
τὸ
ἄριστον
|
μόνον |
διὰ
τὸ
παρῃτῆσθαι,
ἵνα
μὴ |
[4, 130] |
πλούτου
ὃν
ἐλάβομεν.
Σὺ
δὲ
|
μόνον |
ἐν
Ἀθήναις
μένων
εὐδαιμονίζεις
τὰς |
[4, 153] |
Τὰς
τῶν
μονομάχων
θέας
οὐ
|
μόνον |
ἐν
πανηγύρεσι
καὶ
θεάτροις
ἐποιοῦντο |
[4, 132] |
{Α.
Ὀψάριον
αὐτὸ
τοῦτο
παραθήσεις
|
μόνον, |
ἵνα
ταὐτὰ
πάντες,
μὴ
τὸ |
[4, 155] |
δείπνῳ
πρὸς
ὅπλα
ὠρχοῦντο
οὐ
|
μόνον |
οἱ
βασιλέως
φίλοι,
ἀλλὰ
καὶ |
[4, 134] |
ἅπαντες
ὀρχοῦντ´
εὐθύς,
ἂν
οἴνου
|
μόνον |
ὀσμὴν
ἴδωσι·
συμφορὰν
λέγεις
ἄρ´ |
[4, 157] |
φοβεῖσθαι
τοῦ
ζῆν
ἑκόντας
(ἐκβῆναι
|
μόνον |
τε
τὸν
ἐν
τῷ
γήρᾳ |
[4, 138] |
αἷς
τοὺς
κατακλιθέντας
εὐωχοῦσιν
οὐ
|
μόνον |
τοὺς
ἐκ
τῆς
ἡμεδαπῆς
ἀφικνουμένους, |
[4, 176] |
περὶ
αὐλούς
εἰσι
μουσικώτατοι
οὐ
|
μόνον |
(τοὺς
παρθενίους
καλουμένους
καὶ
παιδικούς, |
[4, 162] |
ἂν
εἴη
καὶ
στρατηγὸς
ἀγαθός,
|
μόνον |
τοῦτο
διὰ
τῶν
ἔργων
διαβεβαιωσάμενος |
[4, 162] |
ὑμεῖς
ῥαψῳδίαν
οἱ
σοφοὶ
ἀσπάζεσθε,
|
μόνον |
τοῦτο
πυθαγορίζοντες
τὸ
σιωπᾶν,
δι´ |
[4, 150] |
πλῆθος
ἀλφίτων
πεφυραμένων.
Καὶ
οὐ
|
μόνον, |
φησίν,
οἱ
παραγινόμενοι
τῶν
Γαλατῶν |
[4, 148] |
τὸ
ἐν
στρατοπέδῳ
γεννηθῆναι
οὐ
|
μόνον |
ὠνομάζετο
νέος
Διόνυσος,
ἀλλὰ
καὶ |
[4, 159] |
Οὗτοι
γὰρ
καὶ
οἱ
τοιοῦτοι
|
μονονουχὶ |
βοῶντες
ἀποθνῄσκουσιν·
Ὦ
χρυσέ,
δεξίωμα |
[4, 173] |
διότι
παρασίτῳ
τόπος
οὗτος
τρία
|
μόνος |
ἀγαθὰ
κεκτῆσθαι
δοκεῖ,
εὔοψον
ἀγοράν, |
[4, 134] |
πᾶσιν
ἐξηγούμενος,
ὁ
τὴν
Θεοδέκτου
|
μόνος |
ἀνευρηκὼς
τέχνην,
ὁ
τὰ
κεφάλαια |
[4, 145] |
Τὰ
δὲ
πλεῖστα
ὁ
βασιλεὺς
|
μόνος |
ἀριστᾷ
καὶ
δειπνεῖ.
Ἐνίοτε
δὲ |
[4, 136] |
διεφαίνετο
χῶρος
Ἑξῆς
κόσσυφος
ἦλθε
|
μόνος |
γεύσασθαι
ἕτοιμος·
οὐ
μὴν
οὐδ´ |
[4, 153] |
τήν
τε
κλίνην
(ἐφ´
ἧς
|
μόνος |
κατέκειτο
μετεωροτέραν
τῶν
ἄλλων
καὶ |
[4, 153] |
κεχωρισμένην
εἶχε
καὶ
τὴν
τράπεζαν
|
μόνῳ |
καθάπερ
ἥρωι
πλήρη
βαρβαρικῶν
θοιναμάτων |
[4, 136] |
τε
καὶ
ἵππουροι
γλάνιές
τε,
|
μόρμυρος |
ἄντα
δ´
ἦν,
μεγάλη,
σπάρος· |
[4, 136] |
θ´,
ὃς
ἔναιεν
ἐν
ἅλμῃ
|
μορμυρούσῃ, |
κίχλας
δ´
ἑξείης
ἡβήτορας
ὑψιπετήεις |
[4, 183] |
ἐγὼ
αὐτός,
πολλῶν
ἄλλων
μουσικωτέρων
|
μου |
ἐν
τῇ
πατρίδι
ὑπαρχόντων.
(Ἀλέξανδρος |
[4, 183] |
Ἀλεξανδρεῖς,
καὶ
ἐν
οἷς
ἄν
|
μου |
θέλῃς
ἀποπειραθῆναι
ἐπιδείξομαί
σοι
ἐγὼ |
[4, 155] |
θεάσασθαι
βούλει
ἢ
καλῶς
ἀπαγγέλλοντός
|
μου |
ἴδια
ποιήματα
θέλεις
ἀκροάσασθαι;
Κελευσθεὶς |
[4, 183] |
ὑπαρχόντων.
(Ἀλέξανδρος
δὲ
ὁ
πολίτης
|
μου |
(οὗτος
δ´
οὐ
πρὸ
πολλοῦ |
[4, 167] |
τἄλλ´
ἀρκούντως
παρασκευάζομαι,
τῶν
ἰδίων
|
μου |
προσόδων
εἰς
ταῦτα
ἐκποιουσῶν,
οὐ |
[4, 168] |
ταῦτα
ἐκολάκευε
τὸν
ἐπὶ
τῆς
|
Μουνιχίας· |
ἐφ´
ᾧ
πάλιν
ὑπὸ
πάντων |
[4, 146] |
Τότε
καὶ
τὴν
κεφαλὴν
σμᾶται
|
μοῦνον |
καὶ
Πέρσαις
δωρέεται.
(Ὁ
δὲ |
[4, 134] |
ἔφη,
ἀπομνημονεῦσαι·
Δεῖπνα
μοι
ἔννεπε,
|
Μοῦσα, |
πολύτροφα
καὶ
μάλα
πολλά,
ἃ |
[4, 184] |
Ἀθηνᾶν
δέ
φησιν
Ἐπίχαρμος
ἐν
|
Μούσαις |
ἐπαυλῆσαι
τοῖς
Διοσκόροις
τὸν
ἐνόπλιον. |
[4, 163] |
ταῖς
Χάρισιν,
ἀλλ´
οὐδὲ
ταῖς
|
Μούσαις |
θύσας.
φυγοῦσα
γοῦν
σε
καὶ |
[4, 175] |
πλευροῖσιν
ἄψυχος
παγεὶς
ἔμπνουν
ἀνίει
|
μοῦσαν. |
Ἐγρέτου
δέ
τις
(τὸν
ἡδονῆς |
[4, 176] |
Ηὔλει
δὴ
Γλαύκης
μεμεθυσμένα
παίγνια
|
Μουσέων |
ἢ
τὸν
ἐν
ἀκρήτοις
Βάτταλον |
[4, 183] |
πηκτίδα
λέγων
οὕτως·
Πηκτὶς
δὲ
|
Μούσῃ |
γαυριῶσα
βαρβάρῳ
(δίχορδος
εἰς
σὴν |
[4, 174] |
ἀκούουσι
παρέχων
ἤ
τινα
τέρψιν
|
μουσικήν. |
Καὶ
ὁ
Ἀλκείδης
ἔφη·
Ἀλλὰ |
[4, 184] |
δὲ
τοῖς
πάλαι
πᾶσιν
Ἕλλησι
|
μουσικῆς· |
(διόπερ
καὶ
ἡ
αὐλητικὴ
περισπούδαστος |
[4, 174] |
ἐπέστρεψεν
πάντας
κατακηληθέντας
(ὑπὸ
τῆς
|
μουσικῆς) |
Καὶ
οὐχ
ὡς
ὁ
παρ´ |
[4, 174] |
ὁ
Οὐλπιανὸς
ἀποβλέψας
πρὸς
τὸν
|
μουσικὸν |
Ἀλκείδην
Ἄκούεις,
ἔφη,
μουσικώτατε
ἀνδρῶν, |
[4, 184] |
πόλεις
ἀνδρῶν
γραμματικῶν,
φιλοσόφων,
γεωμετρῶν,
|
μουσικῶν, |
ζωγράφων,
παιδοτριβῶν
τε
καὶ
ἰατρῶν |
[4, 174] |
τὸν
μουσικὸν
Ἀλκείδην
Ἄκούεις,
ἔφη,
|
μουσικώτατε |
ἀνδρῶν,
τῆς
καλῆς
ταύτης
συμφωνίας, |
[4, 176] |
ἀλλὰ
καὶ
περὶ
αὐλούς
εἰσι
|
μουσικώτατοι |
οὐ
μόνον
(τοὺς
παρθενίους
καλουμένους |
[4, 183] |
μὲν
Ἀμβρακιώτης,
δημοποίητος
δὲ
Σικυώνιος·
|
μουσικώτατος |
δ´
ὢν
κατὰ
χεῖρα
δίχα |
[4, 176] |
ἀνδρῶν
λῷστε
Οὐλπιανέ,
ὅτι
Ἀλεξανδρέων
|
μουσικώτεροι |
ἄλλοι
γενέσθαι
οὐχ
ἱστόρηνται,
καὶ |
[4, 183] |
σοι
ἐγὼ
αὐτός,
πολλῶν
ἄλλων
|
μουσικωτέρων |
μου
ἐν
τῇ
πατρίδι
ὑπαρχόντων. |
[4, 183] |
ὀργάνῳ
οὕτως
ἐποίησε
πάντας
Ῥωμαίους
|
μουσομανεῖν |
ὡς
τοὺς
πολλοὺς
καὶ
ἀπομνημονεύειν |
[4, 129] |
τοῦ
σωφρονεῖν
ἐπεισβάλλουσιν
αὐλητρίδες
καὶ
|
μουσουργοὶ |
καὶ
σαμβυκίστριαί
τινες
Ῥόδιαι,
ἐμοὶ |
[4, 182] |
Ἐν
γοῦν
Μιτυλήνῃ
μίαν
τῶν
|
Μουσῶν |
πεποιῆσθαι
ὑπὸ
Λεσβοθέμιδος
ἔχουσαν
σαμβύκην. |
[4, 135] |
~(βολβοὺς
ἀσπάραγόν
τε
καὶ
ὄστρεα
|
μυελόεντα, |
ὠμοτάριχον
ἐῶν
χαίρειν,
Φοινίκιον
ὄψον. |
[4, 131] |
σήσαμα,
κήρυκες,
ἅλες,
πίνναι,
λεπάδες,
|
μύες, |
ὄστρεια,
κτένες,
ὄρκυνες·
καὶ
πρὸς |
[4, 140] |
γὰρ
οὕτω
φησί·
Κἠπὶ
τᾷ
|
μύλᾳ |
δρυφῆται
κἠπὶ
ταῖς
συναικλίαις,
οὕτω |
[4, 168] |
οἳ
ἐκέλευσαν
μεταπεμφθῆναί
τινα
τῶν
|
μυλωθρῶν. |
(Ἐλθόντος
δ´
ἐκείνου
καὶ
εἰπόντος |
[4, 168] |
νυκτὸς
ἑκάστης
κατιόντες
εἰς
τὸν
|
μυλῶνα |
καὶ
ἀλοῦντες
δύο
δραχμὰς
ἀμφότεροι |
[4, 131] |
ὀπταί,
κεστρεὺς
ἑφθός,
σηπίαι
ἑφθαί,
|
μύραιν´ |
ἑφθή,
κωβιοὶ
ἑφθοί,
(θυννίδες
ὀπταί, |
[4, 136] |
δαίνυνται
μάκαρες
θεοὶ
αἰὲν
ἐόντες.
|
Μύραιναν |
δ´
ἐπέθηκε
φέρων,
προκάλυμμα
τραπέζης, |
[4, 138] |
γὰρ
ἄν
τις
εὖ
φρονῶν
|
μυριάκις |
ἀποθανεῖν
ἢ
οὕτως
εὐτελοῦς
διαίτης |
[4, 146] |
δὲ
ταῦτα
Ἰταλικοῦ
(νομίσματος
ἐν
|
μυριάσι |
διακοσίαις
τεσσαράκοντα,
αὗται
δὲ
εἰς |
[4, 152] |
ἀργύριον
ταῖς
ἀκολουθούσαις
τῶν
Κελτῶν
|
μυριάσι |
φράγμα
τε
ποιεῖν
δωδεκαστάδιον
τετράγωνον, |
[4, 132] |
ᾧ
χαριεῖ
πολὺ
μᾶλλον
ἢ
|
μυρίνην |
προσεγχέας.
{Β.
Ἀστεῖον
ὁ
σιλουρισμός. |
[4, 144] |
μαστεύοντες
τί
ἂν
ἡδέως
πίοι,
|
μυρίοι |
δὲ
τεχνῶνται
τί
ἂν
ἡδέως |
[4, 131] |
δειπνεῖν
δ´
ἄνδρας
βουτυροφάγους,
αὐχμηροκόμας
|
μυριοπληθεῖς· |
τοὺς
δὲ
λέβητας
χαλκοῦς
εἶναι |
[4, 159] |
ὀφθαλμοῖς
ὁρᾷ,
οὐ
θαῦμ´
Ἔρωτας
|
μυρίους |
αὐτὴν
ἔχειν.
Τοιαύτη
τις
ἦν |
[4, 146] |
διακοσίαις
τεσσαράκοντα,
αὗται
δὲ
εἰς
|
μυρίους |
πεντακισχιλίους
μεριζόμεναι
ἑκάστῳ
ἀνδρὶ
γίνονται |
[4, 172] |
Ἔπειθ´
ὁ
δειπνῶν
μὲν
τραγηματίζεται,
|
(μυρισάμενος |
δὲ
καὶ
στεφανωσάμενος
πάλιν
δειπνεῖ |
[4, 146] |
Περσικοῖς,
ἐδείπνει
μὲν
μετὰ
ἀνδρῶν
|
μυρίων |
πεντακισχιλίων,
καὶ
ἀνηλίσκετο
εἰς
τὸ |
[4, 166] |
χλανίδ´
εἶχον,
ἀλλὰ
νῦν·
οὐδὲ
|
μύρον |
εἶχον,
ἀλλὰ
νῦν·
καὶ
βάψομαι |
[4, 160] |
ἀναγράφει
τὸ
ἐπὶ
τῇ
φακῇ
|
μύρον, |
ἧς
μέμνηται
καὶ
ὁ
ἐμὸς |
[4, 136] |
ῥοάων
ὡραῖος
παῖς
ἦλθε
φέρων
|
μύρον |
ἴρινον
ἡδύ,
~(ἄλλος
δ´
αὖ |
[4, 160] |
ὅταν
φακῆν
ἕψητε,
μὴ
´πιχεῖν
|
μύρον. |
Καὶ
ὁ
Σώπατρος
δέ,
οὗ |
[4, 146] |
ἀγαπητὸν
δέκα,
αὐλητρίδας
δὲ
καὶ
|
μύρον |
καὶ
ψαλτρίας
ταύτας
Θάσιον,
ἐγχέλεις, |
[4, 160] |
(Ἴθακος
Ὀδυσσεύς,
τοὐπὶ
τῇ
φακῇ
|
μύρον, |
πάρεστι·
θάρσει,
θυμέ.
Κλέαρχος
δὲ |
[4, 129] |
Καὶ
ἐπεισῆλθον
ἄλλαι
φέρουσαι
ληκύθους
|
μύρου |
ἑκάστη
δύο
συνδεδεμένας
ἱμάντι
χρυσῷ, |
[4, 129] |
τῶν
πρότερον,
καὶ
ἄλλο
διλήκυθον
|
μύρου. |
Ἡσυχίας
δὲ
γενομένης
ἐξαλλόμενος
τῆς |
[4, 129] |
Ἔπειτα
στέφανοι
πάλιν
καὶ
διλήκυθον
|
μύρου |
χρυσοῦν
καὶ
ἀργυροῦν
(ἰσόσταθμον
τοῖς |
[4, 138] |
καὶ
ἐρεβίνθων
καὶ
κυάμων,
καὶ
|
μύρτα |
καὶ
φηγοὺς
σποδιοῦσι
πρὸς
τὸ |
[4, 142] |
παντοδαπῶς
πεποιημένων
παραθέσεις,
(ἔτι
δὲ
|
μύρων |
ἐξηλλαγμένων,
ὡς
δ´
αὕτως
οἴνων |
[4, 183] |
τούτου
καὶ
Σοφοκλῆς
ἐν
μὲν
|
Μυσοῖς |
οὕτως·
Πολὺς
δὲ
Φρὺξ
τρίγωνος |
[4, 175] |
λαρυγγόφωνος
ἐκκεχόρδωται
τύπος.
Καὶ
ἐν
|
Μυστάκου |
δὲ
θητίῳ
φησί·
νάβλας
ἐν |
[4, 183] |
ὁ
παρῳδὸς
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
|
Μυστάκου |
θητίῳ
δίχορδον
εἶναί
φησι
τὴν |
[4, 167] |
μετεωρότερον
τῶν
Ἑρμῶν,
Ἐλευσῖνί
τε
|
μυστηρίων |
ὄντων
ἔθηκεν
αὐτῇ
θρόνον
παρὰ |
[4, 129] |
ἑτέρῳ
πάλιν
πίνακι
τοιούτῳ
σὺν
|
μύστροις |
χρυσοῖς.
Ὁρῶν
οὖν
τὴν
δυσχωρίαν |
[4, 163] |
ὥστε
πρέπει
καθαρῶς
ὁπόσοι
τάδε
|
μωρολογοῦσι |
τοῖς
λαχάνοις
προσάγειν
καὶ
πρὸς |