Livre, pages |
[4, 150] |
δὲ
δείπνων
μνημονεύει
Ξενοφῶν
ἐν
|
ζʹ |
Ἀναβάσεως
τὸ
παρὰ
Σεύθῃ
διαγράφων |
[4, 167] |
λῃσταῖς
παραπλησίως.
(Δοῦρις
δ´
ἐν
|
ζʹ |
Μακεδονικῶν
περὶ
Πασικύπρου
λέγων
τοῦ |
[4, 139] |
τοῦ
πέμψαντος
τὴν
ὀνομασίαν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
|
Ζ' |
(Ταῦτα
μὲν
ὁ
Πολέμων·
πρὸς |
[4, 146] |
(Ἡρόδοτος
δέ
φησιν
ἐν
τῇ
|
ζʹ |
ὡς
οἱ
ὑποδεχόμενοι
Ἑλλήνων
τὸν |
[4, 129] |
ταῦτα
πιόντες
ἐλάβομεν
ἕκαστος
ἔριφον
|
ζέοντα |
ἐφ´
ἑτέρῳ
πάλιν
πίνακι
τοιούτῳ |
[4, 133] |
αὐήνας
ἐπὶ
τυτθὸν
ὅτ´
ἐν
|
ζεστῷ |
ἀποβάπτων
ὕδατι
δριμείῃ
πολέας
ἐμβάπτισον |
[4, 156] |
καὶ
ὁ
Διιτρέφης
δραξάμενος
ἔφη·
|
Ζεῦ, |
μὴ
λάθοι
σε
τῶνδ´
ὃς |
[4, 153] |
ὅπως
ἂν
δύο
ἢ
τρία
|
ζεύγη |
ἴδοιεν
μονομάχων,
ὅτε
καὶ
κορεσθέντες |
[4, 169] |
λέγεις;
{Α.
Καρύστου
θρέμμα,
γηγενής,
|
ζέων— |
{Β.
Εἶτ´
οὐκ
ἂν
εἴποις; |
[4, 158] |
ἐσθίωσιν,
αὐτὸς
δ´
ἐσθίει
ἵνα
|
ζῇ. |
Διογένης
τε
πρὸς
τοὺς
ἐγκαλοῦντας |
[4, 160] |
τί
οὐ
τοὺς
Πυθαγορικοὺς
ἐκείνους
|
ζηλοῖς, |
~(περὶ
ὧν
φησιν
Ἀντιφάνης
μὲν |
[4, 142] |
Ἄρευς
καὶ
Ἀκρότατος
αὐλικὴν
ἐξουσίαν
|
ζηλώσαντες· |
οὓς
τοσοῦτον
αὖθις
ὑπερῆράν
τινες |
[4, 158] |
ἡμεῖς,
εἰ
καὶ
πάντα
Ἡρακλέους
|
ζηλωταί. |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΕ'
(Τραγικὸν
γὰρ
ἡ |
[4, 154] |
ἑνὸς
τῶν
πολιτῶν
συμβουλεύσαντος,
καὶ
|
ζηλωτὰς |
τούτων
γενέσθαι
Κυρηναίους.
Ἔφορος
δ´ |
[4, 140] |
Καὶ
εὐθὺς
τοὺς
μὲν
εὐπόρους
|
ζημιοῖ |
εἰς
ἐπάικλα·
ταῦτα
δέ
ἐστιν |
[4, 149] |
ἱεροποιὸς
παρασκευάσῃ
ὑπὸ
τῶν
τιμούχων
|
ζημιοῦται, |
ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τοῖς
σιτουμένοις |
[4, 167] |
τῶν
Ἀρεοπαγιτῶν
καὶ
κελευόντων
βέλτιον
|
ζῆν, |
Ἀλλὰ
καὶ
νῦν,
εἶπεν,
ἐλευθερίως |
[4, 166] |
περὶ
τὰς
ἐργασίας
διατρίβειν
παρασκευάζεσθαι
|
ζῆν, |
αὐτοὺς
δὲ
διὰ
τὰς
συνουσίας |
[4, 167] |
μὲν
ἔχειν
τὴν
Κορινθίαν
ἐρωμένην,
|
ζῆν |
δὲ
πολυτελῶς.
Ἀνακαλεσαμένων
δ´
αὐτὸν |
[4, 157] |
τῶν
κυρίων
ἀνάτασιν
φοβεῖσθαι
τοῦ
|
ζῆν |
ἑκόντας
(ἐκβῆναι
μόνον
τε
τὸν |
[4, 167] |
θρασεῖς
αὐτοὺς
εἶναι
προετρέποντο
καὶ
|
ζῆν |
μὴ
κοσμίως,
ἀλλ´
ἀσώτως
καὶ |
[4, 167] |
ἁπλῶς
γὰρ
οὐδεὶς
αὐτῶν
ἠπίστατο
|
ζῆν |
ὀρθῶς
οὐδὲ
σωφρόνως
οἰκεῖν
οἰκίαν. |
[4, 156] |
(ἦ
μὴν
ἑλέσθαι
τοῦτον
ἂν
|
ζῆν |
τὸν
βίον
ἢ
τὴν
Σελεύκου |
[4, 144] |
εἰπεῖν
ὅτι
οὕτως
αὑτῷ
δοκοίη
|
ζῆν |
ὡς
ταχέως
ἀπολούμενος.
~(Ὁ
δ´ |
[4, 136] |
Ποσειδάωνος
ὑποδμώς,
~(καρῖδές
θ´,
αἳ
|
Ζηνὸς |
Ὀλυμπίου
εἰσὶν
ἀοιδοί,
αἳ
δὴ |
[4, 162] |
πρότερον
ἐν
τοῖς
διαλόγοις
πρὸς
|
Ζήνωνα |
διαμιλλώμενος
ὡς
ὁ
σοφὸς
πάντως |
[4, 158] |
Τίμων
ὁ
Φλιάσιος
ἔφη·
(Καὶ
|
Ζηνώνειόν |
γε
φακῆν
ἕψειν
ὃς
μὴ |
[4, 158] |
φακῆς
εἰ
μὴ
κατὰ
τὴν
|
Ζηνώνειον |
ὑφήγησιν,
ὃς
ἔφη·
Εἰς
δὲ |
[4, 160] |
τιν´
ὑμῶν
συσπάσαντα
τὸ
σκέλος,
|
Ζηνωνικῷ |
πραθήσεθ´
οὗτος
κυρίῳ
ἐπ´
ἐξαγωγῇ, |
[4, 162] |
συντεθέντας
ἐκ
τῶν
Στίλπωνος
(καὶ
|
Ζήνωνος |
ἀπομνημονευμάτων,
ἐν
οἷς
ζητεῖ,
ὅπως |
[4, 162] |
εἰκόνα,
ἐφ´
ἧς
ἐπεγέγραπτο
Περσαῖον
|
Ζήνωνος |
Κιτιᾶ,
πεπλανῆσθαι
εἶπε
τὸν
ἐπιγράψαντα· |
[4, 162] |
δεῖν
γὰρ
οὕτως
ἔχειν
(Περσαῖον
|
Ζήνωνος |
οἰκετιᾶ.
Ἦν
γὰρ
ὄντως
οἰκέτης |
[4, 162] |
ἔργων
διαβεβαιωσάμενος
ὁ
καλὸς
τοῦ
|
Ζήνωνος |
οἰκετιεύς.
Χαριέντως
γὰρ
ἔφη
Βίων |
[4, 162] |
γὰρ
ὄντως
οἰκέτης
γεγονὼς
τοῦ
|
Ζήνωνος, |
ὡς
Νικίας
ὁ
Νικαεὺς
ἱστορεῖ |
[4, 162] |
νυκτιπαταιπλάγιοι,
μειρακιεξαπάται
καὶ
συλλαβοπευσιλαληταί,
(δοξοματαιόσοφοι,
|
ζηταρετησιάδαι. |
(Ἀρχέστρατός
τε
ὁ
Γελῷος
ἐν |
[4, 162] |
(καὶ
Ζήνωνος
ἀπομνημονευμάτων,
ἐν
οἷς
|
ζητεῖ, |
ὅπως
ἂν
μὴ
κατακοιμηθῶσιν
οἱ |
[4, 169] |
πολλούς,
περὶ
ὧν
ὑμῖν
καταλείπω
|
ζητεῖν, |
πλὴν
Καλλίου
τοῦ
Ἱππονίκου,
ὃν |
[4, 174] |
περὶ
χορῶν
οὑτωσί
πως
λέγων·
|
Ζητεῖται |
δὲ
πότερα
τῶν
ἐμπνευστῶν
ἐστιν |
[4, 170] |
ποιήσει,
τἄλλ´
ὅσα
τούτῳ
προσήκει.
|
Ζητητέον |
δὲ
εἰ
καὶ
ὁ
τραπεζοκόμος |
[4, 130] |
πλοῦτον
ἀντὶ
μερίδων
εὐωχηθέντες
νῦν
|
ζητοῦμεν |
οἳ
μὲν
οἰκίας,
οἳ
δὲ |
[4, 163] |
οὐδὲ
ἕν,
τοὺς
τὸν
φρόνιμον
|
ζητοῦντας |
ἐν
τοῖς
περιπάτοις
καὶ
ταῖς |
[4, 152] |
παραμίγνυται·
παρὰ
δὲ
τοῖς
ὑποδεεστέροις
|
ζύθος |
πύρινον
μετὰ
μέλιτος
ἐσκευασμένον,
παρὰ |
[4, 151] |
κρεῶν
μεστοὶ
νενεμημένων
καὶ
ἄρτοι
|
ζύμητες |
μεγάλοι
προσπεπερονημένοι
ἦσαν
πρὸς
τοῖς |
[4, 167] |
Ἀλλὰ
καὶ
νῦν,
εἶπεν,
ἐλευθερίως
|
ζῶ. |
Καὶ
γὰρ
ἑταίραν
ἔχω
τὴν |
[4, 167] |
οὐ
καθάπερ
ὑμῶν
ἔνιοι
δεκαζόμενος
|
ζῶ |
καὶ
μοιχεύων.
(Καὶ
τῶν
τὰ |
[4, 184] |
ἀνδρῶν
γραμματικῶν,
φιλοσόφων,
γεωμετρῶν,
μουσικῶν,
|
ζωγράφων, |
παιδοτριβῶν
τε
καὶ
ἰατρῶν
καὶ |
[4, 169] |
καταριθμεῖται
Ἀνάξιππος
ἐν
Κιθαρῳδῷ
οὕτως·
|
Ζωμήρυσιν |
φέρ´,
οἶς´
ὀβελίσκους
δώδεκα,
κρεάγραν, |
[4, 133] |
Φιλήμων
δ´
ἐν
Μετιόντι
ἢ
|
Ζωμίῳ· |
Ἰχθὺς
τί
σοι
ἐφαίνεθ´
οὑφθός; |
[4, 149] |
τοῖς
ἐσθίουσι
τῶν
νέων
ἀνδρικώτερον
|
ζωμόν |
τ´
ἐγχεῖν
πλείω
καὶ
μάζας |
[4, 131] |
δωδεκακλίνων·
αὐτὸν
δὲ
Κότυν
περιεζῶσθαι
|
ζωμόν |
τε
φέρειν
ἐν
χοὶ
χρυσῇ |
[4, 140] |
Ἐρατοσθένης
καὶ
ἄρτους
δὲ
καὶ
|
ζωμόν |
τινα
καθηδυσμένον
περιττῶς.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Η' |
[4, 141] |
πλὴν
ὅ
γε
ἀπὸ
τούτων
|
ζωμὸς |
ἱκανὸς
ὢν
παρὰ
πᾶν
τὸ |
[4, 149] |
Εἶτα
δ´
εἰς
τὸ
κοινὸν
|
ζωμὸς |
καὶ
περίκομμα,
πρόσχερα
δὲ
ἑκάστῳ |
[4, 140] |
μᾶζα,
ἄρτος,
κρέας,
λάχανον
ὠμόν,
|
ζωμός, |
σῦκον,
τράγημα,
θέρμος.
Ἀλλὰ
μὴν |
[4, 136] |
βιάζετο
γὰρ
ἀδέεσσι·
δάμνα
μιν
|
ζωμός |
τε
μέλας
ἀκροκώλιά
θ´
ἑφθά. |
[4, 131] |
ἀμύλων,
πουλυποδείων,
χολίκων,
δημοῦ,
φυσκῶν,
|
ζωμοῦ, |
τεύτλων,
θρίων,
λεκίθου,
σκορόδων,
ἀφύης, |
[4, 143] |
εἰς
τὰ
φιδίτια·
ἀπόλαυε
τοῦ
|
ζωμοῦ, |
φόρει
τοὺς
βύστακας
μὴ
καταφρόνει |
[4, 142] |
ὥσπερ
ἐν
τοῖς
φιδιτίοις
δέχεσθαι
|
ζωμῷ |
καὶ
κρεᾳδίοις
ἀφελῶς
οὔτε
πάλιν |
[4, 136] |
δ´
ἐπέθηκε
φέρων,
προκάλυμμα
τραπέζης,
|
ζώνην |
θ´,
ἣν
φορέεσκεν
ἀγαλλομένη
περὶ |
[4, 144] |
ὄντα
πάλιν
τὰ
αὐτὰ
παρατίθεσθαι
|
ζῶντα |
λαμπρῶς.
Διὸ
καὶ
ἀκούσαντα
Ἀρταξέρξην |
[4, 168] |
τοὺς
μὴ
ἔκ
τινος
περιουσίας
|
ζῶντας |
τὸ
παλαιὸν
ἀνεκαλοῦντο
οἱ
Ἀρεοπαγῖται |
[4, 145] |
οἱ
Ἀράβιοι
ἐστὶν
δὲ
τὸ
|
ζῷον |
μέγα
καὶ
χῆνες
καὶ
ἀλεκτρυόνες. |
[4, 133] |
λεπτῷ.
Ἐστὶν
δ´
ἡ
κερκώπη
|
ζῷον |
ὅμοιον
τέττιγι
καὶ
τιτιγονίῳ,
ὡς |
[4, 129] |
πάλιν
ἡμᾶς
θερμός
τις
καὶ
|
ζωρότερος |
πότος,
οἴνων
ὄντων
ἡμῖν
Θασίων |
[4, 158] |
διαφέρειν
καθ´
ὅσον
οἳ
μὲν
|
ζῶσιν |
ἵν´
ἐσθίωσιν,
αὐτὸς
δ´
ἐσθίει |
[4, 140] |
φιδίτια
κομίζουσι,
σκευοποιεῖται
ἔκ
τινων
|
ζῴων |
ὡρισμένων,
παραχορηγοῦντος
αὐτὰ
τοῖς
φιδίταις |