Livre, pages
[4, 140]	ζωμόν τινα καθηδυσμένον περιττῶς. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Η'	Τίς δέ ἐστιν ἡ κοπὶς
[4, 141]	ἰχθὺν ἢ λαγὼν ἢ φάτταν	ἤ	τι τοιοῦτον. (Εἶτ´ ὀξέως ἤδη
[4, 174]	ἀλγηδόνα μᾶλλον τοῖς ἀκούουσι παρέχων	ἤ	τινα τέρψιν μουσικήν. Καὶ ὁ
[4, 164]	ἀσώτιον μαγειρικὰ σκεύη καταλέγειν μαθησόμενοι;	Ἤ	ὡς τὸν Διογένους Κεφαλίωνα ἀποστοματιοῦντες;
[4, 152]	ἐοικόσι μὲν ἀμβίκοις, ἢ κεραμέοις	ἢ	ἀργυροῖς· (καὶ γὰρ τοὺς πίνακας
[4, 167]	Ἕλλησιν ἢ τοῖς βαρβάροις λάσταυρος	ἢ	βδελυρὸς ἢ θρασὺς τὸν τρόπον,
[4, 140]	γὰρ ὅντινα δεῖ πρῶτον κατακεῖσθαι	ἢ	δεύτερον ἢ ἐπὶ τοῦ σκιμποδίου
[4, 140]	καὶ φύλλα δάφνης τραγηματίζεσθαι Καλλίας	ἢ	Διοκλῆς ἐν τοῖς Κύκλωψί φησιν
[4, 141]	οἴνου δὲ χοεῖς ἕνδεκά τινας	ἢ	δώδεκα, παρὰ δὲ ταῦτα τυροῦ
[4, 146]	μνᾶς ἑκατόν, δειπνούντων ἴσως ἑξήκοντα	ἢ	ἑβδομήκοντα φίλων. Ὁ δὲ Περσῶν
[4, 132]	ἐν ἄστει γίνεται βελτίω δεῖπνα	ἢ	ἐν Χαλκίδι, τὸ προοίμιον εἶπε
[4, 156]	Παρμενίσκου τῶν κυνικῶν συμπόσιον δειπνεῖν	ἢ	ἐνθάδε πάντα ὥσπερ τοὺς πυρέσσοντας
[4, 164]	δέον ὑμᾶς ἐπιφαγεῖν (τι) αἰτῆσαι	ἢ	ἐπεσθίειν τι τῶν κυνικῶν βρωμάτων
[4, 140]	δεῖ πρῶτον κατακεῖσθαι ἢ δεύτερον	ἢ	ἐπὶ τοῦ σκιμποδίου καθῆσθαι, πάντα
[4, 170]	πήγανον, πράσον. Ἐν δὲ Παννυχίδι	ἢ	Ἐρίθοις· μάγειρον δὲ ποιεῖ λέγοντα·
[4, 133]	στιφράς; Φιλήμων δ´ ἐν Μετιόντι	ἢ	Ζωμίῳ· Ἰχθὺς τί σοι ἐφαίνεθ´
[4, 173]	καὶ ξύλα καὶ στρώματα. Ἀριστοτέλης	ἢ	Θεόφραστος ἐν τοῖς ὑπομνήμασι περὶ
[4, 167]	τοῖς βαρβάροις λάσταυρος ἢ βδελυρὸς	ἢ	θρασὺς τὸν τρόπον, οὗτοι σχεδὸν
[4, 172]	δὲ νοσσάδας ὄρνις, προτέρου Στησιχόρου	ἢ	Ἰβύκου ἐν τοῖς Ἄθλοις ἐπιγραφομένοις
[4, 150]	ἢ τῶν ὀσπρίων καὶ τάριχος	ἢ	ἰχθύν, κρέως δὲ χοιρείου βραχύτατον,
[4, 157]	ὑμῶν, ἄνδρες γενειοσυλλεκτάδαι, ἰχθὺν ἐσθίει;	Ἢ	καθάπερ ὁ πρόγονος ὑμῶν Μελέαγρος
[4, 176]	τὸν ἐν ἀκρήτοις Βάτταλον ἡδυπότην	ἢ	καὶ Κώταλον ἢ καὶ Πάκαλον.
[4, 176]	Βάτταλον ἡδυπότην ἢ καὶ Κώταλον	ἢ	καὶ Πάκαλον. Ἀλλὰ Θέωνα τὸν
[4, 184]	ἐνόπλιον. Ἴων δ´ ἐν Φοίνικι	ἢ	Καινεῖ ἀλέκτορα τὸν αὐλὸν καλεῖ
[4, 132]	βέλτιστε, καὶ πότερ´ Ἀττικοὶ ἅπαντες	ἢ	κἀκ τοὐμπορίου τινές; {Β. Τί
[4, 155]	κακῶς ὀρχούμενόν με θεάσασθαι βούλει	ἢ	καλῶς ἀπαγγέλλοντός μου ἴδια ποιήματα
[4, 141]	νικήσας ἐζημίωσεν ἐλαφρῶς ἤτοι κάμμασιν	ἢ	καμματίσιν. Ἐστὶ δὲ τὰ μὲν
[4, 152]	ἢ κατὰ τὴν πολεμικὴν εὐχέρειαν	ἢ	κατὰ γένος ἢ κατὰ πλοῦτον.
[4, 152]	πολεμικὴν εὐχέρειαν ἢ κατὰ γένος	ἢ	κατὰ πλοῦτον. Ὁ δ´ ὑποδεχόμενος
[4, 143]	ἀφαιροῦσα παρατίθησι τοῖς κατὰ πόλεμον	ἢ	κατὰ σύνεσιν δεδοξασμένοις. Ἀπὸ δὲ
[4, 152]	κορυφαῖος χοροῦ, διαφέρων τῶν ἄλλων	ἢ	κατὰ τὴν πολεμικὴν εὐχέρειαν ἢ
[4, 141]	πάντων ὁ ἔφορος ἤτοι ἀπέλυσεν	ἢ	κατεδίκασεν. Ὁ δὲ νικήσας ἐζημίωσεν
[4, 152]	ἀγγείοις περιφέρουσιν ἐοικόσι μὲν ἀμβίκοις,	ἢ	κεραμέοις ἢ ἀργυροῖς· (καὶ γὰρ
[4, 161]	χρησίμους. Ἐπεὶ παράθες αὐτοῖσιν ἰχθῦς	ἢ	κρέας, κἂν μὴ κατεσθίωσι καὶ
[4, 170]	Εὔπολις Ταξιάρχοις· Ἐπιφαγεῖν μηδὲν ἄλλ´	ἢ	κρόμμυον λέποντα καὶ τρεῖς ἁλμάδας.
[4, 141]	κἄν τι λάβωσιν ἐπιδόσιμον, ἰχθὺν	ἢ	λαγὼν ἢ φάτταν ἤ τι
[4, 149]	κρέας ὕειον καὶ λεκάριον πτισάνης	ἢ	λαχάνου τοῦ κατὰ καιρὸν γινομένου
[4, 132]	μεγάλην αὐτοῖς σπάσαι, ἀποζέσας σίλουρον	ἢ	λεβίαν, ἐφ´ ᾧ χαριεῖ πολὺ
[4, 142]	πολὺ μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ κατακείμενος	ἢ	μετά τινος τῶν ἡλικιωτῶν. Ἐπί
[4, 172]	θύομεν, ὀκτὼ ποιήσοντες τραπέζας δ´	ἢ	μίαν, (τί σοι διαφέρει τοῦτο;
[4, 150]	ἔξεστιν εἰσιέναι εἰς τὸ πρυτανεῖον	ἢ	μόνῃ τῇ αὐλητρίδι. Οὐκ εἰσφέρεται
[4, 157]	πολλῆς οὔσης κατὰ τὸν Ἑλλήσποντον;	Ἢ	μόνον ἀνέγνωτε συγγραμμάτων αὐτοῦ τὸ
[4, 132]	ἐφ´ ᾧ χαριεῖ πολὺ μᾶλλον	ἢ	μυρίνην προσεγχέας. {Β. Ἀστεῖον ὁ
[4, 175]	Μοιχῷ· Ἔδει παρεῖναι, Παρμένων, αὐλητρίδ´	ἢ	νάβλαν τιν´. {Β. Ὁ δὲ
[4, 151]	ὕδατι καὶ ὀπτὰ ἐπ´ ἀνθράκων	ἢ	ὀβελίσκων. ~(Προσφέρονται δὲ ταῦτα καθαρείως
[4, 138]	τις εὖ φρονῶν μυριάκις ἀποθανεῖν	ἢ	οὕτως εὐτελοῦς διαίτης μεταλαβεῖν. (Πολέμων
[4, 130]	Ἀντιφάνης ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Οἰνομάῳ	ἢ	Πέλοπι διαπαίζων ἔφη· Τί δ´
[4, 159]	δὲ οὐδέν τι μεῖζον εἶχεν	ἢ	πένης ἀνήρ, ψέγων τραπέζαις εἴ
[4, 163]	τἀργύριον, ἄνθρωπε, τιμιώτερον σαυτοῦ τέθεικας	ἢ	πέφυκε τῇ φύσει; Ἀλυσιτελὴς εἶ
[4, 171]	ἐν τούτοις κακόν τι φάγωσιν	ἢ	πίωσιν. Ἀναξίλας δ´ ἐν Καλυψοῖ
[4, 140]	(τοῖς δ´ ἀπόροις ἐπιτάττει κάλαμον	ἢ	στιβάδα ἢ φύλλα δάφνης φέρειν,
[4, 133]	πότερα φιλεῖς τὰς δρυπεπεῖς ἑταίρας	ἢ	σὺ τὰς ὑποπαρθένους ἁλμάδας ὡς
[4, 141]	ἄρα ἐλάα τις ἢ τυρὸς	ἢ	σῦκον, ἀλλὰ κἄν τι λάβωσιν
[4, 133]	αμυσαι κεχρηόσι δαίτης. (Δίφιλος δ´	ἢ	Σώσιππος ἐν Ἀπολειπούσῃ· Ἔστιν ἔνδον
[4, 159]	ὑπὸ λογοδιαρροίας ἐνοχλούμενοι μὴ πεινῶσιν	ἢ	τὰ περὶ τῆς φακῆς λεχθέντα
[4, 140]	οὐχὶ τολύπας, ὥς φησι Λυκόφρων,	ἢ	τὰ προφυράματα τῶν μαζῶν, ὡς
[4, 143]	ἔχει τοῦ συσσιτίου γυνὴ τρεῖς	ἢ	τέτταρας τῶν δημοτικῶν προσειληφυῖα πρὸς
[4, 156]	τοῦτον ἂν ζῆν τὸν βίον	ἢ	τὴν Σελεύκου τοῦ βασιλέως ὑπεροχήν.
[4, 144]	δειπνῆσαι τὸ ἡμῖν παρατιθέμενον δεῖπνον	ἢ	τὸ ἑαυτοῖς. (Τὸ γὰρ τὰ
[4, 167]	τις ἦν ἐν τοῖς Ἕλλησιν	ἢ	τοῖς βαρβάροις λάσταυρος ἢ βδελυρὸς
[4, 176]	δὴ Γλαύκης μεμεθυσμένα παίγνια Μουσέων	ἢ	τὸν ἐν ἀκρήτοις Βάτταλον ἡδυπότην
[4, 159]	κἂν τὴν πολυθρύλητον ἔχῃς φακῆν	ἢ	τὸν καλούμενον κόγχον. Γελασάντων δὲ
[4, 134]	ἐπὰν δὴ τὸν γόητα Θεόδοτον	ἢ	τὸν παραμασύντην ἴδω τὸν ἀνόσιον
[4, 176]	οὐκ ἄλλους τινὰς εἶναι ἀκούομεν	ἢ	τοὺς Φρυγίους, ὧν καὶ αὐτῶν
[4, 153]	ἄλλοις καὶ ὅπως ἂν δύο	ἢ	τρία ζεύγη ἴδοιεν μονομάχων, ὅτε
[4, 171]	Ξενοφῶν ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ (Ἱέρωνι	ἢ	τυραννικῷ φησιν· Ὁ τύραννος οὐδὲ
[4, 141]	παραπέμπειν, κἂν ἄρα ἐλάα τις	ἢ	τυρὸς ἢ σῦκον, ἀλλὰ κἄν
[4, 174]	ἐμπνευστῶν ἐστιν ὀργάνων ἡ ὕδραυλις	ἢ	τῶν ἐντατῶν. Ἀριστόξενος μὲν οὖν
[4, 150]	οἴκοθεν παρασκευάσαντα αὑτῷ λάχανόν τι	ἢ	τῶν ὀσπρίων καὶ τάριχος ἢ
[4, 158]	ἔφη· Πτισάνην διδάσκεις αὐτὸν ἕψειν	ἢ	φακῆν. Καὶ ἐν Ἀμφιαράῳ· Ὅστις
[4, 141]	λάβωσιν ἐπιδόσιμον, ἰχθὺν ἢ λαγὼν	ἢ	φάτταν ἤ τι τοιοῦτον. (Εἶτ´
[4, 140]	δὲ κοπίδος μνημονεύει καὶ Ἀριστοφάνης	ἢ	Φιλύλλιος ἐν ταῖς Πόλεσιν, Ἐπίλυκός
[4, 161]	Πυθαγοριστὰς γινομένους ὄντως ῥυπᾶν ἑκόντας	ἢ	φορεῖν τρίβωνας ἡδέως; Οὐκ ἔστι
[4, 140]	ἀπόροις ἐπιτάττει κάλαμον ἢ στιβάδα	ἢ	φύλλα δάφνης φέρειν, ὅπως ἔχωσι
[4, 154]	δ´ ἐν θεάτρῳ λαβόντες ἀργύριον	ἢ	χρυσίον, οἳ δὲ οἴνου κεραμίων
[4, 141]	μᾶζαν μὲν ὅσην ἂν ἕκαστος	ᾖ	βουλόμενος, καὶ πιεῖν πάλιν ὅταν
[4, 145]	ὁρῶσιν. (Ἐνίοτε μέντοι ἐπειδὰν ἑορτὴ	ᾖ,	ἐν ἑνὶ οἰκήματι ἅπαντες δειπνοῦσιν,
[4, 141]	βουλόμενος, καὶ πιεῖν πάλιν ὅταν	ᾖ	θυμὸς ἑκάστῳ κώθων παρακείμενός ἐστιν.
[4, 156]	τὸ μεθύειν πᾶσιν ἡμῖν γίνεται,	(ἦ	μὴν ἑλέσθαι τοῦτον ἂν ζῆν
[4, 152]	μέλη καὶ ἀποδάκνοντες, ἐὰν δὲ	ᾖ	τι δυσαπόσπαστον, μαχαιρίῳ μικρῷ παρατέμνοντες,
[4, 164]	τί ἐνταῦθα παραγίνεσθε μηδὲ κληθέντες;	Ἦ	ὡς εἰς ἀσώτιον μαγειρικὰ σκεύη
[4, 176]	ὁ γλυκὺς οἰκεῖ αὐλητής, μίμων	ἡ	´ν θυμέλῃσι Χάρις. (Τυφλὸς ὑπαὶ
[4, 163]	σε καὶ τοὺς σοὶ παραπλησίους	ἡ	Ἀρετὴ Ἡδονῇ παρακάθηται, ὥς φησι
[4, 184]	πᾶσιν Ἕλλησι μουσικῆς· (διόπερ καὶ	ἡ	αὐλητικὴ περισπούδαστος ἦν. Χαμαιλέων γοῦν
[4, 184]	τούτοις τέλος ἐχέτω καὶ ἥδε	ἡ	βίβλος, ἑταῖρε Τιμόκρατες, ἱκανὸν εἰληφυῖα
[4, 171]	οὕτως· Φῶκος εἶπεν· ὅπως ἂν	ἡ	βουλὴ ἄγῃ τὰ Ἀπατούρια μετὰ
[4, 172]	Καλυψοῖ φησιν· ~(Προγεύσεταί σοι πρῶτον	ἡ	γραῦς τοῦ ποτοῦ. (Τοὺς δὲ
[4, 145]	καὶ δειπνεῖ. Ἐνίοτε δὲ καὶ	ἡ	γυνὴ αὐτῷ συνδειπνεῖ καὶ τῶν
[4, 142]	δύο κοτύλας χωροῦν καὶ κύαθος,	ἡ	δ´ ἐπίχυσις χαλκῆ. Πιεῖν δὲ
[4, 161]	κοτύλην μίαν. Καὶ ἐν Πυθαγοριζούσῃ·	Ἡ	δ´ ἑστίασις ἰσχάδες καὶ στέμφυλα
[4, 149]	τὴν ἄρτυσιν τῶν ἱερείων ἁρμόττοντα.	~Ἡ	δὲ πόλις παρεῖχεν ἑκατέρῳ τῶν
[4, 135]	ἐκ κεφαλῆς προθελύμνους εἷλκον ἀκάνθας.	Ἡ	δὲ Φαληρικὴ ἦλθ´ ἀφύη, Τρίτωνος
[4, 140]	τοῖς Κύκλωψί φησιν οὕτως· Φυλλὰς	ἡ	δείπνων κατάλυσις ἥδε καθάπερ σχημάτων.
[4, 172]	τάριχος, εἶτα θρῖον καὶ βότρυς·	ἡ	δημιουργὸς δ´ ἀντιπαρατεταγμένη κρεᾴδι´ ὀπτᾷ
[4, 149]	τοῦτο γὰρ ἔτι καὶ νῦν	ἡ	Διονυσιακὴ σύνοδος ἔχει τοὔνομα τοῖς
[4, 133]	πιέσω καὶ πυκνά, ἡ φυλλὰς	ἡ	δριμεῖα περιοισθήσεται· τῶν πρεσβυτέρων γὰρ
[4, 157]	λέγει. Γέλωτος οὖν ἐπιρραγέντος παρῆν	ἡ	θεατροτορύνη Μέλισσα καὶ ἡ κυνάμυια
[4, 174]	θρήνοις, εἰ μὴ ἄρα καὶ	ἡ	Καρία Φοινίκη ἐκαλεῖτο, ὡς παρὰ
[4, 133]	θηρευσαμένη καλάμῳ λεπτῷ. Ἐστὶν δ´	ἡ	κερκώπη ζῷον ὅμοιον τέττιγι καὶ
[4, 147]	φησιν οὕτως· Ἀπαντήσασα τῷ Ἀντωνίῳ	ἡ	Κλεοπάτρα ἐν Κιλικίᾳ παρεσκεύασεν αὐτῷ
[4, 147]	τὸν Ἀντώνιον μεθ´ ὧν ἐβούλετο	ἡ	Κλεοπάτρα. ~(Τοῦ δὲ τῇ πολυτελείᾳ
[4, 140]	τὰς καλουμένας κοπίδας· ἐστὶν δ´	ἡ	κοπὶς δεῖπνον, μᾶζα, ἄρτος, κρέας,
[4, 138]	Δεῖπνον δ´ ἐστὶν ἰδίως ἔχον	ἡ	κοπίς, καθάπερ καὶ τὸ καλούμενον
[4, 140]	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Τίς δέ ἐστιν	ἡ	κοπὶς σαφῶς ἐκτίθεται Μόλπις ἐν
[4, 157]	παρῆν ἡ θεατροτορύνη Μέλισσα καὶ	ἡ	κυνάμυια Νίκιον· αὗται δ´ ἦσαν
[4, 159]	σὲ δώμασιν κεκτημένοι. (Εἰ δ´	ἡ	Κύπρις τοιοῦτον ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ, οὐ
[4, 128]	δὲ Πολιορκητῇ (ἐρωμένη δ´ ἦν	ἡ	Λάμια τοῦ Δημητρίου) τοῦ δ´
[4, 160]	Τεΐη μᾶζ´ ἁνδάνει οὔτε καρύκκη	ἡ	Λυδῶν, λειτῇ δὲ καὶ αὐαλέῃ
[4, 173]	ταῖς θοίναις. Ἐλεὸς δ´ ἐστὶν	ἡ	μαγειρικὴ τράπεζα. Ὅμηρος· Αὐτὰρ ἐπεί
[4, 141]	μεταδιδόασι τῶν ἐκγόνων. Ἐστὶ δ´	ἡ	ματτύα φάτται, χῆνες, τρυγόνες, κίχλαι,
[4, 160]	λέγων ὃ ἐκ γενετῆς σε	ἡ	μήτηρ κέκληκε) κατὰ τὸν σὸν
[4, 157]	παρακείμενα καὶ θαυμάσασαι ἐγέλων. Καὶ	ἡ	Νίκιον ἔφη· (Οὐδεὶς ὑμῶν, ἄνδρες
[4, 168]	τὸ δεῖπνον λαμπρὰ μὲν ἦν	ἡ	παρασκευὴ καὶ τοῖς εἰσιοῦσι προσεφέροντο
[4, 153]	τοῦ κατὰ καιρὸν θριαμβεύοντος, καὶ	ἡ	παρασκευὴ τῆς εὐωχίας Ἡρακλεωτική ἐστι.
[4, 140]	τὴν φωνὴν πεποιῆσθαι. Καί ἐστιν	ἡ	παρασκευὴ τῶν λεγομένων ἐπαίκλων οὐχ
[4, 160]	καὶ αὐαλέῃ ἐνὶ κόγχῳ Ἑλλήνων	ἡ	πᾶσα περισσοτρύφητος ὀιζύς. Διαφόρων γὰρ
[4, 166]	πεντηκοστῇ τῶν ἱστοριῶν γράφει οὕτως·	Ἡ	πόλις ἡ τῶν Ταραντίνων σχεδὸν
[4, 139]	κινήσει καὶ χαρᾷ τῆς θεωρίας	ἡ	πόλις καθέστηκεν. Ἱερεῖά τε παμπληθῆ
[4, 158]	φακίνῳ βρώματι καὶ πᾶσα ὑμῶν	ἡ	πόλις πλήρης ἐστὶ φακίνων· ὧν
[4, 149]	ἦν καὶ περιβόητον παρ´ αὐτοῖς	ἡ	πολυφαγία. Μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον
[4, 143]	τραπέζης τὰ βέλτιστα τῶν παρακειμένων	ἡ	προεστηκυῖα τῆς συσσιτίας γυνὴ φανερῶς
[4, 170]	Παρεισιόντι· Περὶ τοὐπτάνιον οὐ γίνεθ´	ἡ	σκευωρία· τραπεζοποιός ἐστ´ ἐπὶ τοῦ
[4, 166]	προσέρχετ´ ἐπικαλούμενος, μεθύουσά τ´ ἐξόπισθεν	ἡ	σοφωτάτη Ἀποτυμπανισχὰς κατὰ πόδας πορεύεται.
[4, 160]	σίλλων λέγων οὕτως· Οὔτε μοι	ἡ	Τεΐη μᾶζ´ ἁνδάνει οὔτε καρύκκη
[4, 155]	Τρῳάδος τὸν τὰς ἱστορίας γράψαντα	ἡ	τῆς ὀρχήσεως τάξις ἐγένετο, ἀναστὰς
[4, 128]	αὐτὰς τὰς ἐπιστολάς. (Ἐπεὶ δὲ	ἡ	τοῦ Ἱππολόχου σπανίως εὑρίσκεται, ἐπιδραμοῦμαί
[4, 150]	καὶ μελίπηκτα δίδοσθαι. (Τίς δὲ	ἡ	τούτων αἰτία Οὐλπιανὸς ἡμᾶς διδάσκειν
[4, 151]	μικρὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπηρμένων.	Ἡ	τροφὴ δ´ ἐστὶν ἄρτοι μὲν
[4, 141]	σκιὰς φρατρίας τρεῖς καὶ γίνεται	ἡ	τῶν Καρνείων ἑορτὴ ἐπὶ ἡμέρας
[4, 171]	ἐγὼ φράσω τίς εἰμ´ ἐγώ;	Ἡ	τῶν προτενθῶν Δορπία καλουμένη. Εὑρίσκω
[4, 166]	ἱστοριῶν γράφει οὕτως· Ἡ πόλις	ἡ	τῶν Ταραντίνων σχεδὸν καθ´ ἕκαστον
[4, 174]	μὴν καὶ τὸ ὄργανον τοῦτο	ἡ	ὕδραυλις, εἴτε τῶν ἐντατῶν αὐτὸ
[4, 174]	πότερα τῶν ἐμπνευστῶν ἐστιν ὀργάνων	ἡ	ὕδραυλις ἢ τῶν ἐντατῶν. Ἀριστόξενος
[4, 158]	ζηλωταί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' (Τραγικὸν γὰρ	ἡ	φακῆ ´στιν, Ἀρχάγαθος ἔφη Ποτὲ
[4, 159]	αὐτὴν ἔχειν. Τοιαύτη τις ἦν	ἡ	φιλοχρηματία παρὰ τοῖς τότε· περὶ
[4, 133]	τούτοις πάντα πιέσω καὶ πυκνά,	ἡ	φυλλὰς ἡ δριμεῖα περιοισθήσεται· τῶν
[4, 171]	Ἦν δ´ ἐπιφανὴς καὶ ἔντιμος	ἡ	χρεία. Χάρης γοῦν ἐν τῇ
[4, 144]	ὁ Σιμωνίδης, ὅσον ἂν χρόνον	ἡ	ψυχὴ προσίηται, τοῦτον πολὺ μᾶλλον
[4, 169]	ἐν Φιλοθηβαίῳ· Πάντ´ ἔστιν ἡμῖν·	ἥ	τε γὰρ συνώνυμος τῆς ἔνδον
[4, 156]	καὶ τὴν μὲν ἐξηντλοῦμεν φακῆν,	ἣ	δ´ ἐπεισέρρει Εἶτα πάλιν φακοὶ
[4, 135]	βαῖνε θεὰ λευκώλενος ἰχθὺς (ἔγχελυς,	ἣ	Διὸς εὔχετ´ ἐν ἀγκοίνῃσι μιγῆναι,
[4, 135]	σηπίη εὐπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα,	ἣ	μόνη ἰχθὺς οὖσα τὸ λευκὸν
[4, 148]	ἐδωρήσατο. Τῶν δ´ ἡγεμόνων ἐφ´	ᾗ	ἕκαστος κατέκειτο κλίνῃ καὶ τὰ
[4, 182]	Τίς ἐρασμίην τρέψας θυμὸν ἐς	ἥβην	τερένων ἡμιόπων ὑπ´ αὐλῶν ὀρχεῖται;
[4, 165]	ἐν τοῖς δακτύλοις, μισάνθρωπον ἄνθος	ἥβης·	εἶθ´ ἡδυλογοῦσιν ἅπασιν ἀεὶ κατὰ
[4, 136]	ἅλμῃ μορμυρούσῃ, κίχλας δ´ ἑξείης	ἡβήτορας	ὑψιπετήεις καὶ πέτρας κάτα βοσκομένας,
[4, 142]	κατακλιθήσεται πρῶτος, (ἀλλ´ ὁ πρεσβύτατος	ἡγεῖτο	ἐπὶ τὰς κλίνας, εἰ μή
[4, 155]	καὶ οἱ ἔνδοξοι καὶ οἱ	ἡγεμόνες	ἐμονομάχουν καὶ ἐκ προκλήσεως τοῦτ´
[4, 136]	δ´ ἄρ´ ἔλοψ κρείων δουρικλυτὸς	ἡγεμόνευεν,	(οὗ πλήρης περ ἐὼν κρατερῶς
[4, 132]	τὸν μάγειρον; {Α. Τῆς τέχνης	ἡγεμονία	τίς ἐστιν αὕτη σοι, πάτερ,
[4, 157]	βαρεῖαι αὗται τροφαὶ φράττουσι τὸ	ἡγεμονικὸν	καὶ οὐκ ἐῶσι τὴν φρόνησιν
[4, 138]	ὑμᾶς βουλόμενος ἐπιδεῖξαι τοῦ Μήδων	ἡγεμόνος	τὴν ἀφροσύνην, ὃς τοιαύτην δίαιταν
[4, 148]	καὶ ταῦτα ἐδωρήσατο. Τῶν δ´	ἡγεμόνων	ἐφ´ ᾗ ἕκαστος κατέκειτο κλίνῃ
[4, 148]	μετὰ τῶν φίλων καὶ τῶν	ἡγεμόνων·	ὅτε καὶ πολλῷ κρεῖττον διακοσμήσασα
[4, 131]	τῶν Ἰφικράτους γάμων συμπόσιον, ὅτε	ἤγετο	τὴν Κότυος τοῦ Θρᾳκῶν βασιλέως
[4, 162]	ἐπιγράμματος, ὅπερ παρέθετο ὁ Δελφὸς	Ἡγήσανδρος	ἐν ἕκτῳ ὑπομνημάτων· Ὀφρυανασπασίδαι, ῥινεγκαταπηξιγένειοι,
[4, 174]	Κἀν Κύπρῳ δέ φησι τιμᾶσθαι	Ἡγήσανδρος	ὁ Δελφὸς Δία Εἰλαπιναστήν τε
[4, 132]	αὐτόν, ὥς φησιν ὁ Δελφὸς	Ἡγήσανδρος,	πότερον ἐν ἄστει γίνεται βελτίω
[4, 167]	τοῦ Φαληρέως ἀπόγονος, (ὥς φησιν	Ἡγήσανδρος,	ὥστε Ἀρισταγόραν μὲν ἔχειν τὴν
[4, 133]	Πίναξ ὁ πρῶτος τῶν μεγάλων	ἡγήσεται	ἔχων ἐχῖνον, ὠμοτάριχον, κάππαριν, θρυμματίδα,
[4, 155]	βασιλεύς. Ἐπεὶ δὲ καὶ εἰς	Ἡγησιάνακτα	τὸν Ἀλεξανδρέα ἀπὸ Τρῳάδος τὸν
[4, 146]	ὅπου γε τοῖς θεοῖς μὲν	ἠγορασμένον	(δραχμῶν ἄγω προβάτιον ἀγαπητὸν δέκα,
[4, 148]	τῇ ἐνάτῃ μεγάλως (πλούτῳ) παρεσκευάσθαι.	(Ἡγοῦμαι	δ´ ὅτι οὐκ ἂν περιεγένοντο
[4, 142]	γέγονεν. (Ἤδη γὰρ τηλικούτων πραγμάτων	ἡγούμενος	ἔμφασιν τοῖς παραλαμβανομένοις πρὸς τὴν
[4, 172]	γὰρ πέμματα τὴν νύκτα τ´	ἠγρυπνήκαμεν·	καὶ νῦν ἔτι ἀποίητα πάμπολλ´
[4, 134]	ὀπτανιάων ἠμὲν ἐπισπεῦσαι δείπνου χρόνον	ἠδ´	ἀναμεῖναι. Ἔνθ´ ἄλλοι πάντες λαχάνοις
[4, 134]	Οὗ δὴ καλλίστους ἄρτους ἴδον	ἠδὲ	μεγίστους, λευκοτέρους χιόνος, ἔσθειν δ´
[4, 147]	ἐφάμαν. Ὅτε δ´ ἤδη βρωτύος	ἠδὲ	ποτᾶτος ἐς κόρον ᾖμεν ἑταῖροι,
[4, 172]	ἐξ Ἰωλκοῦ· οὕτω γὰρ Ὅμηρος	ἠδὲ	Στασίχορος ἄεισε λαοῖς. (Ὁ γὰρ
[4, 184]	Ἐπὶ τούτοις τέλος ἐχέτω καὶ	ἥδε	ἡ βίβλος, ἑταῖρε Τιμόκρατες, ἱκανὸν
[4, 140]	οὕτως· Φυλλὰς ἡ δείπνων κατάλυσις	ἥδε	καθάπερ σχημάτων. Ἣν δ´ εἰς
[4, 137]	ξένων τροφαί, ὧν οὐκ ἄμοιρος	ἥδε	χεὶρ ἐγίνετο. (Ὁ δὲ τοὺς
[4, 176]	(ὑπὸ φανοῦ, πανδούρου, τῷ τε	ἡδεῖ	μοναύλῳ τὰς ἡδίστας ἁρμονίας ἀναμινυρίζει.
[4, 131]	ὁ κεκλημένος Περίνθιος. Οὐδέτερος ἡμῶν	ἥδεται	τοῖς Ἀττικοῖς δείπνοις. ~Ἀηδία γάρ
[4, 129]	καὶ ταῦτα· (ἤδη δὲ ἡμῶν	ἡδέως	ἀπηλλοτριωμένων τοῦ σωφρονεῖν ἐπεισβάλλουσιν αὐλητρίδες
[4, 144]	εἶναι πᾶν μὲν τὸ παρὸν	ἡδέως	ἔπινε, πᾶν δὲ τὸ συντυχὸν
[4, 144]	ἔπινε, πᾶν δὲ τὸ συντυχὸν	ἡδέως	ἤσθιεν· εἰς δὲ τὸ ἀσμένως
[4, 161]	ῥυπᾶν ἑκόντας ἢ φορεῖν τρίβωνας	ἡδέως;	Οὐκ ἔστι τούτων οὐδέν, ὡς
[4, 144]	γῆν περιέρχονται μαστεύοντες τί ἂν	ἡδέως	πίοι, μυρίοι δὲ τεχνῶνται τί
[4, 144]	ἡδονάς. Διὸ καὶ πάντες ἄνθρωποι	ἡδέως	προσδέχονται τὰς ἑορτὰς πλὴν (οὐχ)
[4, 133]	νωκαρῶδες καὶ κατημβλυωμένον ἐσκέδασε κἀποίησεν	ἡδέως	φαγεῖν. ~(Ἄλεξις δ´ ἐν Ταραντίνοις
[4, 144]	μυρίοι δὲ τεχνῶνται τί ἂν	ἡδέως	φάγοι· ὅπως γε μὴν καταδάρθοι
[4, 175]	Ἀθήνησιν δὲ κατακεχρημένον ἐν συμποσίοις	ἤδη	´στί. {Β. Διὰ τί δ´
[4, 166]	τὰς ἡδονὰς οὐ μέλλειν, ἀλλ´	ἤδη	βιῶναι. ~(Περὶ δὲ τῆς ἀσωτίας
[4, 147]	ἁπαλόν, κἠγὼν ἐφάμαν. Ὅτε δ´	ἤδη	βρωτύος ἠδὲ ποτᾶτος ἐς κόρον
[4, 165]	εἰς Κόρινθον ἐλθὼν Χαιρεφῶν ἄκλητος·	ἤδη	γὰρ πέτεται διαπόντιος· οὕτω τι
[4, 142]	κατὰ τὴν δίαιταν ἀφελέστατος γέγονεν.	(Ἤδη	γὰρ τηλικούτων πραγμάτων ἡγούμενος ἔμφασιν
[4, 129]	προὔπιεν, ἑξῆς γράφει καὶ ταῦτα·	(ἤδη	δὲ ἡμῶν ἡδέως ἀπηλλοτριωμένων τοῦ
[4, 147]	νεοσσοί. Περδίκων φάσσεων τε χύδαν	ἤδη	δὲ παρεβάλλετο θερμὰ πολλὰ καὶ
[4, 154]	δ´ ἐκρότουν ἐπὶ τούτῳ ἡδόμενοι.	~(Ἤδη	δέ τις κἀν ταῖς διαθήκαις
[4, 141]	ἤ τι τοιοῦτον. (Εἶτ´ ὀξέως	ἤδη	δεδειπνηκόσιν ὕστερα περιφέρεται ταῦτα τὰ
[4, 166]	παραλαβὼν (γῆν καταφάγοι, πλεῖν τοῦτον	ἤδη	διὰ τέλους καὶ μηδ´ ἐπιβαίνειν
[4, 151]	Ἐκείνῳ, ἔφη, δός· σχολάζει γὰρ	ἤδη,	ἐγὼ δ´ οὔπω. Ἐνταῦθα μὲν
[4, 157]	ἀνθίαν, ὃν πολλὰ ταῖς κίχλαις	ἤδη	λέγει. Γέλωτος οὖν ἐπιρραγέντος παρῆν
[4, 172]	Πόσας τραπέζας μέλλομεν ποιεῖν, τρίτον	ἤδη	μ´ ἐρωτᾷς. Χοιρίδιον ἓν θύομεν,
[4, 170]	δέωμαι. Δεῖπνον αἰτήσεις με σὺ	ἤδη	παρελθών· οὐκ ἔχων δὲ τυγχάνω
[4, 184]	Ἕλληνας καὶ τοὺς βαρβάρους, ἐκλειπούσης	ἤδη	τῆς ἐγκυκλίου παιδείας διὰ τὰς
[4, 148]	Ἕλλησι περὶ Πλαταιὰς παρατάττεσθαι ἀπολωλόσιν	ἤδη	ὑπὸ τῶν τοιούτων τροφῶν. ΗΕΦΑΛΑΙΟΝ
[4, 144]	ἰδιωτῶν ὅτι δοκοῦσι καὶ αὐτοὶ	ἥδιον	ἂν δειπνῆσαι τὸ ἡμῖν παρατιθέμενον
[4, 144]	ὅτι τούτῳ κρίνουσιν οἱ πλεῖστοι	ἥδιον	ἡμᾶς καὶ πίνειν καὶ ἐσθίειν
[4, 159]	φέρε καὶ κύλικα κἀντραγεῖν, ἵν´	ἥδιον	πίω. {Β. Ἰδοὺ κύλιξ σοι
[4, 134]	τὰ λευκά τ´ ἀναβάλλονθ´ ἅμα,	ἥδιστ´	ἂν ἀναπήξαιμ´ (ἂν αὐτὸν) ἐπὶ
[4, 176]	τῷ τε ἡδεῖ μοναύλῳ τὰς	ἡδίστας	ἁρμονίας ἀναμινυρίζει. Ποσειδώνιος δ´ ὁ
[4, 161]	ποιεῖτε τὴν ἔνθεσιν κατὰ τὸν	ἥδιστον	Ἀντιφάνη· οὗτος γὰρ ἐν Δραπεταγωγῷ
[4, 156]	λόγος ἐγένετο ποῖον τῶν ὑδάτων	ἥδιστόν	ἐστιν. Καὶ τῶν μὲν ἐγκωμιαζόντων
[4, 158]	Καὶ ἐν Ἀμφιαράῳ· Ὅστις φακῆν	ἥδιστον	ὄψων λοιδορεῖς. Ἐπίχαρμος δ´ ἐν
[4, 159]	μὰ τὸν Δί´· οὐ γὰρ	ἥδομαι.	(Ἢν γὰρ τράγῃ τις, τοῦ
[4, 153]	αὐτοὶ δ´ ἐκρότουν ἐπὶ τούτῳ	ἡδόμενοι.	~(Ἤδη δέ τις κἀν ταῖς
[4, 144]	εἰωθότα ὑπερβάλλον, τοῦτο παρέχει τὰς	ἡδονάς.	Διὸ καὶ πάντες ἄνθρωποι ἡδέως
[4, 166]	καὶ αὐτὸς πρὸς μὲν τὰς	ἡδονὰς	ἦν ἀκρατής, τῶν δὲ πολιτικῶν
[4, 155]	οὐδ´ ὁπόσα τούτοις ξυνεπόμενα πάσας	ἡδονὰς	κινεῖ κατὰ δύναμιν. ~(Οὐδ´ ἔστιν
[4, 166]	διὰ τὰς συνουσίας καὶ τὰς	ἡδονὰς	οὐ μέλλειν, ἀλλ´ ἤδη βιῶναι.
[4, 159]	κάλλιστον βροτοῖς, ὡς οὔτε μήτηρ	ἡδονὰς	τοιάσδ´ ἔχει, οὐ παῖδες ἐν
[4, 163]	τλάμων Ἀρετὰ παρὰ τῇδε κάθημαι	Ἡδονῇ,	αἰσχίστως κειραμένη πλοκάμους, θυμὸν ἄχει
[4, 163]	τοὺς σοὶ παραπλησίους ἡ Ἀρετὴ	Ἡδονῇ	παρακάθηται, ὥς φησι Μνασάλκης ὁ
[4, 144]	προκηρύττειν τοῖς ἐφευρίσκουσί τινα καινὴν	ἡδονὴν	ἀργυρίου πλῆθος. (Θεόπομπος δ´ ἐν
[4, 144]	(Ὥστε καὶ τῷ χρόνῳ τῆς	ἡδονῆς	μειονεκτεῖ ὁ παρατιθέμενος πολλὰ τῶν
[4, 175]	μοῦσαν. Ἐγρέτου δέ τις (τὸν	ἡδονῆς	μελῳδὸν εὐάζων χορόν. Φιλήμων ἐν
[4, 141]	ἀγοράσας εἴωθεν φέρειν· οὔτε γὰρ	ἡδονῆς	οὐδ´ ἀκρασίας γαστρὸς οὕνεκεν κομίζουσιν,
[4, 169]	ἐνίοτε τοὺς ὀδόντας ὑπὸ τῆς	ἡδονῆς.	Πατάνιον δὲ διὰ τοῦ π>
[4, 137]	περὶ τοῦ καλοῦ καὶ τῆς	ἡδονῆς	φησιν· Ἐν Ἀθήναις δὲ ἱστοροῦσιν
[4, 165]	Πόθεν δὲ καὶ ἡδυλογία τοῖς	ἡδονικοῖς	τούτοις ἁμαρτολόγοις; Πρὸς ὃν ὁ
[4, 144]	ψυχὴ προσίηται, τοῦτον πολὺ μᾶλλον	ἥδονται	οἱ ταῖς πολυτελεστέραις παρασκευαῖς τρεφόμενοι
[4, 136]	παῖς ἦλθε φέρων μύρον ἴρινον	ἡδύ,	~(ἄλλος δ´ αὖ στεφάνους ἐπὶ
[4, 157]	μᾶζαν καὶ κάρδαμα φαγεῖν πεινῶντι,	ἡδὺ	δὲ ὕδωρ ἀρυσάμενον ἐκ ποταμοῦ
[4, 157]	θαυμάσιος δὲ Ξενοφῶν φησιν ὡς	ἡδὺ	μὲν μᾶζαν καὶ κάρδαμα φαγεῖν
[4, 156]	βασιλέως ὑπεροχήν. Ῥοφεῖν φακῆν ἐσθ´	ἡδὺ	μὴ δεδοικότα, μαλακῶς καθεύδειν ἄθλιον
[4, 165]	Οὐλπιανὸς ἔφη· Πόθεν δὲ καὶ	ἡδυλογία	τοῖς ἡδονικοῖς τούτοις ἁμαρτολόγοις; Πρὸς
[4, 164]	ὑπὸ τῆς ἐμφύτου γαστριμαργίας καὶ	ἡδυλογίας	κολάβρους ἀναγινώσκει καὶ μέλη πάραυλα
[4, 165]	ἐν τῷ Ἐφιάλτῃ μνημονεύει τοῦ	ἡδυλόγου	διὰ τούτων· Ἐστὶν δ´ αὐτούς
[4, 165]	ὅταν ὦσιν, ἐκεῖ τούτοις οἷς	ἡδυλογοῦσι	μεγάλας ἀμυχὰς καταμύξαντες καὶ συγκύψαντες
[4, 165]	δακτύλοις, μισάνθρωπον ἄνθος ἥβης· εἶθ´	ἡδυλογοῦσιν	ἅπασιν ἀεὶ κατὰ τὴν ἀγορὰν
[4, 176]	νῦν καλούμενος καλαμαύλης σαφῶς παρίστησιν	Ἡδύλος	ἐν τοῖς ἐπιγράμμασιν οὑτωσὶ λέγων·
[4, 156]	δ´ ὑμῖν, ἄνδρες, κατὰ τὸν	ἡδὺν	Ἀντιφάνη, ὃς ἐν τῇ Παρεκδιδομένῃ
[4, 158]	ἐγκαλοῦντας αὐτῷ ἀποτριβομένῳ ἔλεγεν· Εἴθ´	ἠδυνάμην	καὶ τὴν γαστέρα τρίψας τῆς
[4, 167]	καὶ τἀναλισκόμενα δι´ ἀσχολίαν οὐκ	ἠδύνατο.	(Ἔπειτα δ´ οἱ ἑταῖροι αὐτοῦ
[4, 165]	τοὺς λίθους πωλῆσαι εἰς τὰς	ἡδυπαθείας.	Δίφιλος γοῦν ἐν τοῖς Ἐναγίζουσί
[4, 176]	ἢ τὸν ἐν ἀκρήτοις Βάτταλον	ἡδυπότην	ἢ καὶ Κώταλον ἢ καὶ
[4, 136]	πάλιν ποτιδόρπιον εἴη. Χόνδρος δ´	ἡδυπρόσωπος,	ὃν Ἥφαιστος κάμεν ἕψων, Ἀττικῷ
[4, 174]	ἐξηκούσθη ὑδραύλεως ἦχος πάνυ τι	ἡδὺς	καὶ τερπνός, ὡς πάντας ἡμᾶς
[4, 131]	δέ σοι, λευκός, γλυκύς, αὐθιγενής,	ἡδύς,	καπνίας. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Λυγκεὺς δ´
[4, 176]	γενέθλια· τοῦτο γὰρ εἶχεν, πανμαρπᾶν	ηδυσμα	σημανέων. Ηὔλει δὴ Γλαύκης μεμεθυσμένα
[4, 170]	ἂν λέγων λέξαιμι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ'	(ΗΔΥΣΜΑΤΩΝ	δὲ κατάλογον Ἄλεξις ἐποιήσατο ἐν
[4, 133]	τῶν πρεσβυτέρων γὰρ ταῦτα τῶν	ἡδυσμάτων	ἀναστομοῖ τάχιστα τᾀσθητήρια, τό τε
[4, 133]	ὑπερβολῇ, (κοὐχὶ λοπάδος προσῶζεν οὐδ´	ἡδυσμάτων.	Ἐβόων δ´ ἅπαντες, ὡς ἀγαθὴν
[4, 176]	νήπιον ὅντ´ ἐκάλει Σκίρπαλος Εὐπαλάμου,	ἤειδεν	δ´ αὐτοῦ τὰ γενέθλια· τοῦτο
[4, 133]	ἀκαρφέα φλοιὸν ἦκα καθηράμενος λεπτουργέας,	ἠελίῳ	δὲ αὐήνας ἐπὶ τυτθὸν ὅτ´
[4, 148]	ἤδη ὑπὸ τῶν τοιούτων τροφῶν.	ΗΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙΒ' (Ἀρκαδικὸν δὲ δεῖπνον διαγράφων
[4, 166]	οἷον παραλαβὼν ἀγαθὸν οὐκ ἐφείσατο.	ΗΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙΘ' (Πυθοδήλου δέ τινος ἀσώτου
[4, 173]	ἀναγκάσας δύο, εἰς Δῆλον ἐλθεῖν	ἠθέλης´	ἐκ Πειραιῶς, πάντων ἀκούων διότι
[4, 135]	ἐν καθαρῷ, ὅθι κύματ´ ἐπ´	ἠιόνος	κλύζεσκε· πολλὰς δ´ ἐκ κεφαλῆς
[4, 133]	γογγυλίδος ῥίζας καὶ ἀκαρφέα φλοιὸν	ἦκα	καθηράμενος λεπτουργέας, ἠελίῳ δὲ αὐήνας
[4, 159]	ᾧ βίος μὲν ἦν πολύς,	(ἥκιστα	δ´ ὄλβῳ γαῦρος ἦν, φρόνημα
[4, 148]	εἰς αὔριον παρεκάλει συνδειπνῆσαι πάλιν	ἥκοντα	μετὰ τῶν φίλων καὶ τῶν
[4, 137]	κοῦραι δύο θαυματοποιοί, ἃς Στρατοκλῆς	ἤλαυνε	ποδώκεας ὄρνιθας ὥς) ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ'
[4, 135]	εἷλκον ἀκάνθας. Ἡ δὲ Φαληρικὴ	ἦλθ´	ἀφύη, Τρίτωνος ἑταίρη, ἄντα παρειάων
[4, 135]	δ´ ἄναντα κάταντα κατὰ στέγος	ἦλθ´	ὁ μάγειρος, σείων ὀψοφόρους πίνακας
[4, 135]	χάρμῃ, λαιμὸν δ´ ἄπληστον ἄμυξα.	Ἦλθε	δὲ Νηρῆος θυγάτηρ, Θέτις ἀργυρόπεζα,
[4, 136]	λοπάδων διεφαίνετο χῶρος Ἑξῆς κόσσυφος	ἦλθε	μόνος γεύσασθαι ἕτοιμος· οὐ μὴν
[4, 135]	τόσαι ἐστιχόωντο. Ἶρις δ´ ἄγγελος	ἦλθε	ποδήνεμος, ὠκέα τευθίς, πέρκη τ´
[4, 135]	καὶ ἐν οὔρεσιν ἐξεπεφύκει Πίνας	ἦλθε	φέρων καὶ ἄμυλα ἠχήεντα, ἃς
[4, 136]	ἀπ´ ὠκεανοῖο ῥοάων ὡραῖος παῖς	ἦλθε	φέρων μύρον ἴρινον ἡδύ, ~(ἄλλος
[4, 165]	ὁ Χαβρίου υἱὸς εἰς τοσοῦτον	ἦλθεν	ἀσωτίας ὡς καὶ τοῦ μνήματος
[4, 138]	ἀφροσύνην, ὃς τοιαύτην δίαιταν ἔχων	ἦλθεν	ὡς ἡμᾶς οὕτω ταλαίπωρον ἔχοντας.
[4, 134]	ῥήτωρ ἐν Ἀθήναις δείπνισεν ἡμᾶς·	(ἦλθον	γὰρ κἀκεῖσε, πολὺς δέ μοι
[4, 142]	Εἰς δὲ τὴν προειρημένην τρυφὴν	ἦλθον	ποτηρίων τ´ ἐκθέσεις πολλῶν καὶ
[4, 142]	κατακείμενος ἢ μετά τινος τῶν	ἡλικιωτῶν.	Ἐπί τε τῷ τρίποδι ψυκτὴρ
[4, 165]	φησί· Σχολῇ γε, νὴ τὸν	ἥλιον,	σχολῇ λέγεις. Ἐπιχαρίδης ὁ μικρὸς
[4, 148]	ταῦτα ἔστιν ἀποβλέποντας τὰ ὑπὲρ	ἡμᾶς	ἀγαπᾶν τὴν Ἑλληνικὴν πενίαν, λαμβάνοντας
[4, 150]	δὲ ἡ τούτων αἰτία Οὐλπιανὸς	ἡμᾶς	διδάσκειν δίκαιος. (Λυκέας δ´ ἐν
[4, 174]	τῆς καλῆς ταύτης συμφωνίας, ἥτις	ἡμᾶς	ἐπέστρεψεν πάντας κατακηληθέντας (ὑπὸ τῆς
[4, 174]	ἡδὺς καὶ τερπνός, ὡς πάντας	ἡμᾶς	ἐπιστραφῆναι θελχθέντας ὑπὸ τῆς ἐμμελείας.
[4, 134]	Ξενοκλῆς ῥήτωρ ἐν Ἀθήναις δείπνισεν	ἡμᾶς·	(ἦλθον γὰρ κἀκεῖσε, πολὺς δέ
[4, 164]	κυνικῶν βρωμάτων (οὐδὲ γὰρ χαριτογλωσσεῖν	ἡμᾶς	θέμις) δῆλον ἐξ ὧν καὶ
[4, 129]	καὶ τούτων ἀπηλλάγημεν, ἐκλαμβάνει πάλιν	ἡμᾶς	θερμός τις καὶ ζωρότερος πότος,
[4, 144]	τούτῳ κρίνουσιν οἱ πλεῖστοι ἥδιον	ἡμᾶς	καὶ πίνειν καὶ ἐσθίειν τῶν
[4, 150]	αʹ περὶ Δαφνικῶν ἀγώνων διδάσκει	ἡμᾶς	λέγων οὕτως· Τρίτη δέ ἐστιν
[4, 138]	τοιαύτην δίαιταν ἔχων ἦλθεν ὡς	ἡμᾶς	οὕτω ταλαίπωρον ἔχοντας. Φασὶ δέ
[4, 158]	ὑδρηχόου; ἅπερ πάρεστι καὶ πέφυχ´	ἡμᾶς	τρέφειν. Ὧν οὐκ ἀπαρκεῖ πλησμονή·
[4, 156]	παίξας παιδιὰν διεφθάρης· ἀνέτεινες γὰρ	ἡμᾶς	ὥσπερ νηστείαν ἄγοντας καὶ περιμένοντας
[4, 138]	οὐ μόνον τοὺς ἐκ τῆς	ἡμεδαπῆς	ἀφικνουμένους, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐπιδημήσαντας
[4, 174]	εἴτε τῶν ἐμπνευστῶν, Ἀλεξανδρέως ἐστὶν	ἡμεδαποῦ	εὕρημα, κουρέως τὴν τέχνην· Κτησίβιος
[4, 130]	στρεπτούς, Λήναια καὶ Χύτρους θεωρῶν.	Ἡμεῖς	δ´ ἐκ τοῦ Καράνου δείπνου
[4, 158]	Οὐ τοιοῦτοι οὖν τὸν θυμὸν	ἡμεῖς,	εἰ καὶ πάντα Ἡρακλέους ζηλωταί.
[4, 128]	τοῦ βασιλέως. Δώσομεν δέ σοι	ἡμεῖς	καὶ αὐτὰς τὰς ἐπιστολάς. (Ἐπεὶ
[4, 157]	γίγνεσθαι γνώμης. Τούτοις τοῖς δόγμασιν	ἡμεῖς	πειθόμεθα. Ὑμῖν δὲ φθόνος οὐδὲ
[4, 134]	οἷς ἐπιτετράφαται μέγας οὐρανὸς ὀπτανιάων	ἠμὲν	ἐπισπεῦσαι δείπνου χρόνον ἠδ´ ἀναμεῖναι.
[4, 147]	βρωτύος ἠδὲ ποτᾶτος ἐς κόρον	ᾖμεν	ἑταῖροι, τῆνα μὲν ἐξαπάειρον δμῶες,
[4, 147]	τό κε τυρὸν ἅπας τις	ἦμεν	ἔφασχ´ ἁπαλόν, κἠγὼν ἐφάμαν. Ὅτε
[4, 171]	πρυτανεῖ´ ὑφελοίατο, (διὰ τοῦτο προὐτένθευσαν	ἡμέρᾳ	μιᾷ. Μνημονεύει αὐτῶν καὶ Φερεκράτης
[4, 150]	οἰκέταις μεταδιδόντες. ~(Ταῖς δ´ ἄλλαις	ἡμέραις	πάσαις τοῦ ἐνιαυτοῦ ἔξεστι τῶν
[4, 165]	Ἐπιχαρίδης ὁ μικρὸς ἐν πένθ´	ἡμέραις	σφαῖραν ἐποίησε τὴν πατρῴαν οὐσίαν·
[4, 145]	καὶ ταῦτα λαβὼν τὴν καθ´	ἡμέραν	ἔχει τροφήν. ~(Παρὰ γὰρ τὸν
[4, 161]	τρέφους´ ἐκείνους, τὰ δὲ καθ´	ἡμέραν	τάδε· (ἄρτος καθαρὸς εἷς ἑκατέρῳ,
[4, 139]	Ἱερεῖά τε παμπληθῆ θύουσι τὴν	ἡμέραν	ταύτην καὶ δειπνίζουσιν οἱ πολῖται
[4, 171]	βουλῇ ἀφεῖσθαι τοὺς βουλευτὰς τὰς	ἡμέρας	ἅσπερ καὶ αἱ ἄλλαι ἀρχαὶ
[4, 161]	Φυρόμαχος καὶ Φᾶνος, οἳ δι´	ἡμέρας	δειπνοῦσι πέμπτης ἀλφίτων κοτύλην μίαν.
[4, 168]	κατὰ τὸν Ἄμφιν· Πίνους´ ἑκάστης	ἡμέρας	δι´ ἡμέρας, (διασειόμενοι τοὺς κροτάφους
[4, 168]	Ἄμφιν· Πίνους´ ἑκάστης ἡμέρας δι´	ἡμέρας,	(διασειόμενοι τοὺς κροτάφους ὑπὸ τοῦ
[4, 171]	ἀρχαὶ αἱ ἀφεταὶ ἀπὸ τῆς	ἡμέρας	ἧς οἱ προτένθαι ἄγουσι πέντε
[4, 141]	ἡ τῶν Καρνείων ἑορτὴ ἐπὶ	ἡμέρας	θʹ (ὴν δὲ τῆς διαίτης
[4, 145]	τῷ βασιλεῖ χίλια ἱερεῖα τῆς	ἡμέρας	κατακοπτόμενα· τούτων δ´ εἰσὶ καὶ
[4, 146]	καὶ Ἡφαιστίωνος μεταλλαγῆς, ἀνήλισκε τῆς	ἡμέρας	μνᾶς ἑκατόν, δειπνούντων ἴσως ἑξήκοντα
[4, 148]	παρὰ Φιγαλεῦσι σίταρχος ἔφερε τῆς	ἡμέρας	οἴνου τρεῖς χόας καὶ ἀλφίτων
[4, 171]	ἧς οἱ προτένθαι ἄγουσι πέντε	ἡμέρας.	Ὅτι δ´ εἶχον οἱ ἀρχαῖοι
[4, 145]	διατρίβουσι σχεδὸν τὸ ἥμισυ τῆς	ἡμέρας	περὶ τὸ δεῖπνον. Τῶν δὲ
[4, 152]	τοσοῦτο βρωμάτων πλῆθος ὥστε ἐφ´	ἡμέρας	πλείονας ἐξεῖναι τοῖς βουλομένοις εἰσερχομένοις
[4, 150]	καὶ τῶν λοιπῶν κτηνῶν ἑκάστης	ἡμέρας	πολλά, πίθους τε οἴνου παρεσκευάσθαι
[4, 139]	θυσίαν οἱ Λάκωνες ἐπὶ τρεῖς	ἡμέρας	συντελοῦσι καὶ διὰ τὸ πένθος
[4, 168]	μεταπεμψάμενοι ἠρώτησαν πῶς ὅλας τὰς	ἡμέρας	τοῖς φιλοσόφοις συσχολάζοντες, κεκτημένοι δὲ
[4, 166]	ἀλλ´ οὐκ ἐλούμην πεντάκις τῆς	ἡμέρας	τότ´, ἀλλὰ νῦν· οὐδὲ χλανίδ´
[4, 153]	(Παρὰ δὲ Τυρρηνοῖς δὶς τῆς	ἡμέρας	τράπεζαι πολυτελεῖς παρασκευάζονται ἀνθιναί τε
[4, 173]	Ἀριστοφάνης, ἐν ταῖς θοίναις δι´	ἡμέρας	τρίβοντες παρεῖχον ὥσπερ (ἐν) γυναιξὶ
[4, 146]	παρασκευάζεται ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐν	ἡμέρῃ	τῇ ἐγένετο ὁ βασιλεύς. Οὔνομα
[4, 143]	πρὸς τὰ παρὰ Πέρσαις φησίν·	Ἡμέρην	δὲ Πέρσαι ἁπασέων μάλιστα ἐκείνην
[4, 139]	Τῇ δὲ μέσῃ τῶν τριῶν	ἡμερῶν	γίνεται θέα ποικίλη καὶ πανήγυρις
[4, 148]	παρέστησε. Τῇ δὲ τετάρτῃ τῶν	ἡμερῶν	ταλαντιαίους εἰς ῥόδα μισθοὺς διέδωκε,
[4, 156]	ἐν Τάραντι δὲ παρὰ τοῖς	ἡμετέροις	ἀποίκοις πᾶσαν τὴν πόλιν ἐθεασάμην
[4, 130]	κρέα μίκρ´ ὀβολοῦ. Παρὰ δ´	ἡμετέροις	προγόνοισιν ὅλους (βοῦς ὤπτων, ὗς,
[4, 131]	καὶ λαμπρότερον παρὰ δεσποσύνοις (τοῖς	ἡμετέροις.	Τί γὰρ ἐλλείπει δόμος ἡμέτερος,
[4, 175]	γίγγρας; {Α. Καινὸν ἐξεύρημά τι	ἡμέτερον,	ὃ θεάτρῳ μὲν οὐδεπώποτε ἔδειξ´,
[4, 131]	ἡμετέροις. Τί γὰρ ἐλλείπει δόμος	ἡμέτερος,	ποίων ἀγαθῶν; Οὐ σμύρνης ἐκ
[4, 145]	ἐκφέρεται εἰς τὴν αὐλήν· οὗ	ἡμιδεῆ	ἅπαντα μερίδας ποιήσαντες τῶν κρεῶν
[4, 141]	ἀλφίτων μὲν ὡς τρία μάλιστα	ἡμιμέδιμνα	Ἀττικά, οἴνου δὲ χοεῖς ἕνδεκά
[4, 129]	φθάνοντες. Εἷς δὲ τῶν συνδειπνούντων	ἡμῖν	ἄθλιος οὐ δυνάμενος πιεῖν ἀνακαθίσας
[4, 175]	μόναυλον συνεχῶς ὀνομάζεις ἐπιχωριάζοντα παρ´	ἡμῖν,	ἄκουε καὶ περὶ αὐτοῦ ἃ
[4, 129]	νυμφίον ὡς καὶ τῶν δοθέντων	ἡμῖν	ἀνασεσωσμένων. Ἔπειτα στέφανοι πάλιν καὶ
[4, 159]	σοφοὶ οὗτοι τοὺς φακούς, ἀλλ´	ἡμῖν	γε ποίησον δοθῆναι ἄρτον, μεθ´
[4, 156]	ἐξ οὗ τὸ μεθύειν πᾶσιν	ἡμῖν	γίνεται, (ἦ μὴν ἑλέσθαι τοῦτον
[4, 157]	ὄψον συνάγειν πρὸς τὸ δεῖπνον.	(Ἡμῖν	δὲ αὐτάρκης μερὶς ἣν ἂν
[4, 182]	ἐγώ, πολυχορδίας γε οὐδὲ παναρμονίου	ἡμῖν	δεήσει ἐν ταῖς ᾠδαῖς τε
[4, 158]	περὶ τοῦ καλοῦ γνώμας τινὰς	ἡμῖν	εἰσφέρων φησί· Μηδέποτ´ ἐλαίαν ἔσθι´,
[4, 169]	δ´ ἐν Φιλοθηβαίῳ· Πάντ´ ἔστιν	ἡμῖν·	ἥ τε γὰρ συνώνυμος τῆς
[4, 129]	καὶ ζωρότερος πότος, οἴνων ὄντων	ἡμῖν	Θασίων καὶ Μενδαίων καὶ Λεσβίων,
[4, 176]	ἧς καὶ ὁ εὐτελέστατος παρ´	ἡμῖν	ἰδιώτης προσέτι τε καὶ ἀναλφάβητος
[4, 129]	δυσχωρίαν ὁ Κάρανος κελεύει σπυρίδας	ἡμῖν	καὶ ἀρτοφόρα διὰ ἱμάντων ἐλεφαντίνων
[4, 129]	προτέροις. Ἡσυχίας δὲ γενομένης ἐπεισβάλλουσιν	ἡμῖν	οἱ κἂν τοῖς Χύτροις τοῖς
[4, 131]	~{ΠΡ. Εἶτ´ ἐξένιζε παρετίθει θ´	ἡμῖν	ὅλους (ἐκ κριβάνου βοῦς. {ΔΙΚ.
[4, 131]	Δί´ ὄρνιν τριπλάσιον Κλεωνύμου παρέθηκεν	ἡμῖν·	ὄνομα δ´ ἦν αὐτῷ φέναξ.
[4, 144]	αὐτοὶ ἥδιον ἂν δειπνῆσαι τὸ	ἡμῖν	παρατιθέμενον δεῖπνον ἢ τὸ ἑαυτοῖς.
[4, 172]	νῦν ἔτι ἀποίητα πάμπολλ´ ἐστὶν	ἡμῖν.	Πεμμάτων δὲ πρῶτόν φησιν μνημονεῦσαι
[4, 171]	διὰ τούτων· (Ὡς οὑψώνης διατρίβειν	ἡμῖν	τἄριστον ἔοικε. Παροψωνεῖν δ´ ἔφη
[4, 156]	ὦ λῷστε ἀνδρῶν, μὴ φθονήσῃς	ἡμῖν	τὸ Παρμενίσκειον ἐκεῖνο διελθεῖν συμπόσιον.
[4, 175]	καὶ ὁ φῶτιγξ αὐλὸς παρ´	ἡμῖν.	Τοῦ δὲ μοναύλου μνημονεύει Σοφοκλῆς
[4, 182]	ἐν Ἰξίονί φησι· (Τὸν δ´	ἡμίοπον	(καὶ τὸν ἐλάσσονα) ταχέως ὁ
[4, 182]	ΚΕ' Οἴδαμεν δὲ καὶ τοὺς	ἡμιόπους	καλουμένους, περὶ ὧν φησιν Ἀνακρέων·
[4, 182]	τρέψας θυμὸν ἐς ἥβην τερένων	ἡμιόπων	ὑπ´ αὐλῶν ὀρχεῖται; Εἰσὶ δ´
[4, 143]	τὸν τοῦ πατρὸς ὑφιζάνουσιν ἐξ	ἡμισείας	τῶν τοῖς ἀνδράσι παρατιθεμένων. Τοὺς
[4, 143]	μέρος ἑκάστῳ· τοῖς δὲ νεωτέροις	ἥμισυ	δίδοται κρέως, τῶν δ´ ἄλλων
[4, 145]	ἔχοντες καὶ διατρίβουσι σχεδὸν τὸ	ἥμισυ	τῆς ἡμέρας περὶ τὸ δεῖπνον.
[4, 159]	πλούσιον ἐπιδημῆσαι ταῖς Ἀθήναις πορφυρίδα	ἠμφιεσμένον	ἔχουσαν χρυσᾶ κράσπεδα. Πυνθανομένου δέ
[4, 130]	φασιν, ἀπόγονος καὶ πολλοὺς κατέρρηξεν	ἡμῶν	γέλωτας· καὶ μετὰ ταῦτα ὠρχεῖτο
[4, 160]	κόγχον. (Πρὸς ταῦτα ὁ καλὸς	ἡμῶν	ἑστιάτωρ Λαρήνσιος καὶ αὐτὸς ἔφη·
[4, 156]	πυρέσσοντας περιφερόμενα ὁρᾶν. Γελασάντων δὲ	ἡμῶν	ἔφη τις· Ἀλλ´ ὦ λῷστε
[4, 131]	δ´ ὁ κεκλημένος Περίνθιος. Οὐδέτερος	ἡμῶν	ἥδεται τοῖς Ἀττικοῖς δείπνοις. ~Ἀηδία
[4, 129]	γράφει καὶ ταῦτα· (ἤδη δὲ	ἡμῶν	ἡδέως ἀπηλλοτριωμένων τοῦ σωφρονεῖν ἐπεισβάλλουσιν
[4, 130]	ἀργυροῖς δᾳδουχοῦντα λαμπτῆρσι. Θαυμαζόντων δ´	ἡμῶν	τὴν τεχνιτείαν Ἐρυμάνθιοι τῷ ὄντι
[4, 175]	Ἀνακρέοντος τὸ βάρβιτον. Ἐπεὶ δὲ	ἡμῶν	τῶν Ἀλεξανδρέων κατατρέχεις ὡς ἀμούσων
[4, 184]	τὴν κηρόδετον. (Ταῦτα ἔχεις παρ´	ἡμῶν	τῶν Ἀλεξανδρέων, Οὐλπιανὲ ὀνοματοθήρα, τῶν
[4, 141]	Καρνείων ἑορτὴ ἐπὶ ἡμέρας θʹ	(ὴν	δὲ τῆς διαίτης τῆς τοιαύτης
[4, 159]	τὸν Δί´· οὐ γὰρ ἥδομαι.	(Ἢν	γὰρ τράγῃ τις, τοῦ στόματος
[4, 144]	τοῦ ἂν ἐόντες βουλεύωνται. Καὶ	ἢν	μὲν ἅδῃ καὶ νήφουσι, χρέονται
[4, 133]	σοι ἐφαίνεθ´ οὑφθός; {Β. Μικρὸς	ἦν,	ἀκήκοας; ἅλμη τε λευκὴ καὶ
[4, 166]	αὐτὸς πρὸς μὲν τὰς ἡδονὰς	ἦν	ἀκρατής, τῶν δὲ πολιτικῶν πραγμάτων
[4, 156]	δειπνεῖν χρεών. Ἐμοί τε πολλῷ	ἦν	ἄμεινον κατὰ τὸ Παρμενίσκου τῶν
[4, 167]	οἰκίαν. Τοῦ δ´ αὐτὸς αἴτιος	ἦν	ἄπληστος καὶ πολυτελὴς ὤν, προχείρως
[4, 153]	χιλίους δειπνίζων. Τὸ δὲ δεῖπνον	ἦν	ἄρτος μέγας καὶ κρέας, τὸ
[4, 173]	πρὸς τὰς ἱερουργίας, ~καὶ ὅτι	ἦν	αὐτοῖς ἀπὸ τῶν πράξεων ὀνόματα
[4, 144]	ἀσμένως κοιμηθῆναι πᾶς τόπος ἱκανὸς	ἦν	αὐτῷ. Ἐν δὲ τῷ Ἱέρωνι
[4, 131]	Κλεωνύμου παρέθηκεν ἡμῖν· ὄνομα δ´	ἦν	αὐτῷ φέναξ. Ἀναξανδρίδης δ´ ἐν
[4, 162]	οὕτως ἔχειν (Περσαῖον Ζήνωνος οἰκετιᾶ.	Ἦν	γὰρ ὄντως οἰκέτης γεγονὼς τοῦ
[4, 129]	Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως, ἔπινε πλεῖστον	(ἦν	γὰρ πολυπότης ὡς καὶ ὁ
[4, 159]	μέτρια δ´ ἐξαρκεῖν ἔφη. (Οὐκ	ἦν	γὰρ τοιοῦτος ὁ Καπανεὺς οἷον
[4, 156]	ἐν Πελιάσι· Τὸ δειπνάριον ἀνθηρὸν	ἦν,	γλαφυρὸν σφόδρα· φακῆς κατ´ ἄνδρα
[4, 167]	ἐν Κύπρῳ βασιλέως ὅτι ἄσωτος	ἦν	γράφει καὶ τάδε· Ἀλέξανδρος μετὰ
[4, 138]	ποιεῖς τοὺς ἄνδρας ἑστιωμένους. Ἀληθῆ,	ἦν	δ´ ἐγώ, λέγεις· ἐπελαθόμην ὅτι
[4, 182]	τρίτῳ Πολιτείας φησίν· Οὐκ ἄρα,	ἦν	δ´ ἐγώ, πολυχορδίας γε οὐδὲ
[4, 171]	ἐπιστάτης γέγονε τῆς ὅλης διακονίας.	Ἦν	δ´ ἐπιφανὴς καὶ ἔντιμος ἡ
[4, 162]	ὄμματ´ ἔχων, κραδίην δ´ ἀκύλιστον.	Ἦν	δ´ εὔστοχος ὁ Κτησίβιος καὶ
[4, 163]	σοφὸν ἐγκρατέως μετ´ ἐκείνου πυθαγορίζειν.	Ἦν	δ´ ὁ Διόδωρος οὗτος τὸ
[4, 183]	διασῴζει τὴν τοῦ χρησαμένου προσηγορίαν.	Ἦν	δ´ ὁ Ἐπίγονος φύσει μὲν
[4, 168]	Ἀθηναῖοι ὁμοθυμαδὸν ἀνεβόησαν Εἰς ἀκολασίαν.	Ἦν	δ´ ὁ Φῶκος καὶ φιλοπότης.
[4, 151]	φέρων τὸ κέρας ὁ οἰνοχόος	ἦν,	εἶπεν ἰδὼν τὸν Ξενοφῶντα οὐκ
[4, 167]	ἀριστίνδην ἐξειλεγμένοι, ἀλλ´ εἴ τις	ἦν	ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἢ τοῖς
[4, 128]	καὶ ὅσον ἄλλο πτηνῶν πλῆθος	ἦν.	(Ἐπεδώκαμεν οὖν, φησί, καὶ ταῦτα
[4, 166]	ἀκρατής, τῶν δὲ πολιτικῶν πραγμάτων	(ἦν)	ἐπιμελής. Περὶ δὲ τῶν Ταραντίνων
[4, 153]	δὲ ἄνδρες μαχαιροφόροι καὶ σιωπὴ	ἦν	εὔτακτος. Ἐν δὲ τῇ βʹ
[4, 128]	ἐπίκλην δὲ Πολιορκητῇ (ἐρωμένη δ´	ἦν	ἡ Λάμια τοῦ Δημητρίου) τοῦ
[4, 168]	εἰς τὸ δεῖπνον λαμπρὰ μὲν	ἦν	ἡ παρασκευὴ καὶ τοῖς εἰσιοῦσι
[4, 159]	μυρίους αὐτὴν ἔχειν. Τοιαύτη τις	ἦν	ἡ φιλοχρηματία παρὰ τοῖς τότε·
[4, 151]	δεῖπνον πάντες (τὸ δὲ δεῖπνον	ἦν	καθημένοις κύκλῳ) ἔπειτα δὲ τρίποδες
[4, 171]	ἐστὶ κοινότερον ἐν Φανίῳ· Φειδωλὸς	ἦν	καὶ μέτριος ἀγοραστής. Ὀψώνην δ´
[4, 149]	καὶ ἀνδρώδης ὑπάρχειν· θαυμαστὸν γὰρ	ἦν	καὶ περιβόητον παρ´ αὐτοῖς ἡ
[4, 151]	ξένους αἰεὶ ἐτίθεντο· νόμος γὰρ	ἦν.	Καὶ πρῶτος τοῦτ´ ἐποίει Σεύθης·
[4, 136]	γλάνιές τε, μόρμυρος ἄντα δ´	ἦν,	μεγάλη, σπάρος· οὓς ὁ μάγειρος
[4, 142]	δ´ ὑπερήφανον. Ὁ δ´ οἶνος	ἦν	μικρῷ βελτίων, ὅτε παρείησάν τινες.
[4, 176]	μνημονεύοντα· ὅτι δὲ ὁ μόναυλος	ἦν	ὁ νῦν καλούμενος καλαμαύλης σαφῶς
[4, 168]	Φωκίωνος υἱόν, φησί, Φῶκον οὐκ	ἦν	ὃς οὐκ ἐμίσει Ἀθηναίων. Καὶ
[4, 134]	οὐδὸν ἰών. Σχεδόθεν δέ οἱ	ἦν	παράσιτος Χαιρεφόων, πεινῶντι λάρῳ ὄρνιθι
[4, 159]	ὅδ´ ἐστίν· ᾧ βίος μὲν	ἦν	πολύς, (ἥκιστα δ´ ὄλβῳ γαῦρος
[4, 150]	ἐπεθύμησας θοίνης εὐτελεστέρας. Τίνα δ´	ἦν	τὰ Αἰγύπτια δεῖπνα Πρωταγορίδης ἐν
[4, 154]	τέχνημα καταδείξαντος. Ὅτι δὲ ἀρχαῖον	ἦν	τὸ περὶ τοὺς μονομάχους καὶ
[4, 128]	χρυσῇ· πέντε χρυσῶν ἑκάστῃ δ´	ἦν	τὸ τίμημα. (Ἐπεὶ δ´ ἐξέπιον
[4, 149]	ὁ χορηγός. Τὸ δὲ δεῖπνον	ἦν	τοιοῦτο· τυρὸς καὶ φυστὴ μᾶζα
[4, 140]	ψαιστὰ κάμματα. (Ὅτι δὲ ἔθος	ἦν	τοῖς πάλαι καὶ φύλλα δάφνης
[4, 142]	δὲ παρατιθέμενα ἐπὶ μὲν τραπεζίου	ἦν	τοῦ τυχόντος, (τὰ δὲ λοιπὰ
[4, 159]	πολύς, (ἥκιστα δ´ ὄλβῳ γαῦρος	ἦν,	φρόνημα δὲ οὐδέν τι μεῖζον
[4, 184]	(διόπερ καὶ ἡ αὐλητικὴ περισπούδαστος	ἦν.	Χαμαιλέων γοῦν ὁ Ἡρακλεώτης ἐν
[4, 137]	τε, θεοῦ Βρομίοιο τιθῆναι, πρόσφατος	ἥν	θ´ ἁμάμαξυν ἐπίκλησιν καλέουσι. Τῶν
[4, 158]	καὶ συνετωτάτου ἀδελφὴν Φακῆν καλουμένην,	ἣν	ἄλλοι τινὲς Καλλιστὼ ὀνομάζουσιν, (ὡς
[4, 157]	δεῖπνον. (Ἡμῖν δὲ αὐτάρκης μερὶς	ἣν	ἂν παρ´ ὑμῶν λάβωμεν, καὶ
[4, 157]	τῆς φακῆς τὴν σκευήν· εἰς	ἣν	ἀποβλέπουσα συμβουλεύσαιμ´ ἂν ὑμῖν κατὰ
[4, 140]	δείπνων κατάλυσις ἥδε καθάπερ σχημάτων.	Ἣν	δ´ εἰς τὰ τῶν ἀνδρῶν
[4, 140]	ὁ Πολέμων ὑπείληφεν, ἀλλὰ διττή·	ἣν	μὲν γὰρ τοῖς παισὶ παρέχουσι,
[4, 162]	ὁ Γελῷος ἐν τῇ Γαστρολογίᾳ	ἣν	μόνην ὑμεῖς ῥαψῳδίαν οἱ σοφοὶ
[4, 143]	δεξιᾶς εἰσιόντων εἰς τὰ ἀνδρεῖα,	ἣν	Ξενίου τε Διὸς ξενίαν τε
[4, 157]	τοῦ βίου τοιαῦτα σιτουμένους. (Πρὸς	ἣν	ὁ Καρνεῖος ἔφη· Εὐξίθεος ὁ
[4, 135]	ὅθεν ἐγχέλεων γένος ἀγροτεράων, παμμεγέθης,	ἣν	οὔ κε δύ´ ἀνέρες ἀθλητῆρες,
[4, 135]	θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισι. (Ῥίνη δ´,	ἣν	φιλέουσι περισσῶς τέκτονες ἄνδρες, τρηχεῖ´
[4, 136]	φέρων, προκάλυμμα τραπέζης, ζώνην θ´,	ἣν	φορέεσκεν ἀγαλλομένη περὶ δειρήν, εἰς
[4, 154]	ἐρωμένους ἑαυτοῦ. Ἀλλὰ γὰρ οὐκ	ἠνέσχετο	ὁ δῆμος τὴν παρανομίαν ταύτην,
[4, 160]	Γαλάτας, Παρ´ οἷς ἔθος ἐστίν,	ἡνίκ´	ἂν προτέρημά τι ἐν τοῖς
[4, 136]	ἀγαλλομένη περὶ δειρήν, εἰς λέχος	ἡνίκ´	ἔβαινε Δρακοντιάδῃ μεγαθύμῳ. Σάνδαλα δ´
[4, 156]	ἐστίν, ὦ πάτερ, κομιδῇ μεσημβρία,	ἡνίκα	γε τοὺς νεωτέρους δειπνεῖν χρεών.
[4, 169]	εἴρηκεν· Ἄλλος ἐπὶ τούτῳ μέγας	ἥξει	τις ἰσοτράπεζος εὐγενής {Β. Τίνα
[4, 165]	ἐν τοῖς Ἀρκαδικοῖς δείπνοις μνήμης	ἠξιωμένων.	Καὶ τὸ ἀσώτιον ποῦ κεῖται;
[4, 146]	Θασίοισιν ὑπὲρ τῶν ἐν τῇ	ἠπείρῳ	πολίων τῶν σφετέρων δεξαμένοις τὴν
[4, 184]	διὰ τὸ πένεσθαι διδάσκοντες ἃ	ἠπίσταντο	πολλοὺς κατεσκεύασαν ἄνδρας ἐλλογίμους. Ἔμελεν
[4, 167]	αὐτόν· ἁπλῶς γὰρ οὐδεὶς αὐτῶν	ἠπίστατο	ζῆν ὀρθῶς οὐδὲ σωφρόνως οἰκεῖν
[4, 176]	φησιν· Παντὸς δὲ ὀργάνου καταμιτον	ἧπται,	κροτάλων, (ὑπὸ φανοῦ, πανδούρου, τῷ
[4, 136]	δέ τις βατάνη, ἧς οὐδεὶς	ἥπτετο	δειπνῶν, ἐν καθαρῷ ὅθι περ
[4, 164]	τοσαῦτα γράμματα (Σίμου τέχνην ἔλαβες.	{ΗΡ.	Ὁ Σῖμος δ´ ἐστὶ τίς;
[4, 164]	ὑποκριτής {ΛΙΝ. Βούλιμός ἐσθ´ ἅνθρωπος.	{ΗΡ.	Ὅτι βούλει λέγε· πεινῶ γάρ,
[4, 164]	{ΛΙΝ. Δεῖξον τί ἐστι πρῶτον.	{ΗΡ.	Ὀψαρτυσία, ὥς φησι τοὐπίγραμμα. {ΛΙΝ.
[4, 164]	φύσιν ἐπὶ τί μάλισθ´ ὥρμηκε.	{ΗΡ.	Τουτὶ λαμβάνω. {ΛΙΝ. Δεῖξον τί
[4, 157]	Μετὰ τὸ συντελέσαι τοὺς ἄθλους	Ἡρακλέα	Εὐρυσθέως θυσίαν τινὰ ἐπιτελοῦντος συμπαραληφθέντα
[4, 164]	Λίνῳ ἱστορεῖ. Ὑποτίθεται δὲ τὸν	Ἡρακλέα	παρὰ τῷ Λίνῳ παιδευόμενον καὶ
[4, 171]	οἶσθα σύ. Καὶ Φιλύλλιος ἐν	Ἡρακλεῖ·	Βούλεσθε δῆτ´ ἐγὼ φράσω τίς
[4, 157]	μερίδας ἑκάστῳ παρατιθέντων, τῷ δ´	Ἡρακλεῖ	ταπεινοτέραν παραθέντων, ~ὁ Ἡρακλῆς (ἀτιμάζεσθαι
[4, 145]	δεῖπνον ἐκ παλαιοῦ τεταγμένον ἐστίν.	(Ἡρακλείδης	δ´ ὁ Κυμαῖος ὁ τὰ
[4, 134]	βάκηλον; Οὐδ´ αἰσχύνεται ὁ τὸν	Ἡράκλειτον	πᾶσιν ἐξηγούμενος, ὁ τὴν Θεοδέκτου
[4, 158]	θυμὸν ἡμεῖς, εἰ καὶ πάντα	Ἡρακλέους	ζηλωταί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' (Τραγικὸν γὰρ
[4, 153]	ὅταν εὐωχῶνται ἐν τῷ τοῦ	Ἡρακλέους	ἱερῷ, δειπνίζοντος τοῦ κατὰ καιρὸν
[4, 153]	παρακειμένην. Ἱστορῶν δὲ καὶ περὶ	Ἡρακλέωνος	τοῦ Βεροιαίου, ὃς ὑπὸ τοῦ
[4, 184]	καὶ Θηβαίους πάντας αὐλεῖν μανθάνειν	Ἡρακλεώτας	τε τοὺς ἐν τῷ Πόντῳ
[4, 184]	περισπούδαστος ἦν. Χαμαιλέων γοῦν ὁ	Ἡρακλεώτης	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Προτρεπτικῷ Λακεδαιμονίους
[4, 153]	καὶ ἡ παρασκευὴ τῆς εὐωχίας	Ἡρακλεωτική	ἐστι. Διοινοχοεῖται μὲν γὰρ οἰνόμελι,
[4, 158]	δ´ Ἡρακλεῖ ταπεινοτέραν παραθέντων, ~ὁ	Ἡρακλῆς	(ἀτιμάζεσθαι ὑπολαβὼν ἀπέκτεινε τρεῖς τῶν
[4, 157]	φερόμενοι, καθάπερ ὁ παρὰ Ἀντικλείδῃ	Ἡρακλῆς.	Φησὶ γὰρ οὗτος ἐν τῷ
[4, 134]	ἀμύλοισιν ὁμοίους Τάων καὶ Βορέης	ἠράσσατο	πεσσομενάων· αὐτὸς δὲ Ξενοκλῆς ἐπεπωλεῖτο
[4, 176]	Τοῦτο Θέων ὁ μόναυλος ὑπ´	ἠρίον	ὁ γλυκὺς οἰκεῖ αὐλητής, μίμων
[4, 142]	οἴνων καὶ τραγημάτων. Καὶ τούτων	ἦρξαν	οἱ μικρὸν πρὸ Κλεομένους βασιλεύσαντες
[4, 143]	τε Διὸς ξενίαν τε προσηγόρευον.	(Ἡρόδοτος	δὲ συγκρίνων τὰ τῶν Ἑλλήνων
[4, 146]	καὶ αὐτοὶ τοὺς συνδείπνους ὑποδέχωνται.	(Ἡρόδοτος	δέ φησιν ἐν τῇ ζʹ
[4, 148]	Ἀτταγῖνος ὁ Φρύνωνος, ὅν φησιν	Ἡρόδοτος	ἐν τῇ ἐνάτῃ μεγάλως (πλούτῳ)
[4, 138]	καὶ περὶ τῶν Λακωνικῶν συμποσίων.	Ἡρόδοτος	μὲν οὖν ἐν τῇ ἐνάτῃ
[4, 157]	μέγας ὑπό τι δυσώδης οὗτος	ηρος	ἀνθίαν, ὃν πολλὰ ταῖς κίχλαις
[4, 141]	πλειόνων, παρ´ αὐτοῖς κατ´ οἶκον	ἠρτυμένη	ματτύη, ὃ καλοῦσιν ἐπάικλον. Τῶν
[4, 142]	εἰς μὲν τὰ φιδίτια οὐκ	ἤρχοντο	κατὰ τὸ πάτριον ἔθος· (ὅτε
[4, 174]	εἰκοστῷ τῆς αὐτῆς πραγματείας Δαίτην	ἥρωα	τιμώμενον παρὰ τοῖς Τρωσίν, οὗ
[4, 173]	ὁδοῦ τῆς καλουμένης Ὑακινθίδος ἱδρῦσθαι	ἥρωας	Μάττωνα καὶ Κεράωνα ὑπὸ τῶν
[4, 153]	καὶ τὴν τράπεζαν μόνῳ καθάπερ	ἥρωι	πλήρη βαρβαρικῶν θοιναμάτων παρακειμένην. Ἱστορῶν
[4, 149]	παιὰν ᾄδεται. Ὅταν δὲ τοῖς	ἥρωσι	θύωσι, βουθυσία μεγάλη γίνεται καὶ
[4, 168]	νέους ὄντας καὶ πενομένους μεταπεμψάμενοι	ἠρώτησαν	πῶς ὅλας τὰς ἡμέρας τοῖς
[4, 147]	ἐνέης ἰσόκυκλος. (Μικρὰ δὲ κακκάβι´	ἦς	ἔχοντα τὸ μὲν γαλεοῦ τι,
[4, 159]	φιλοχρηματία παρὰ τοῖς τότε· περὶ	ἧς	Ἀνάχαρσις πυνθανομένου τινὸς πρὸς τί
[4, 152]	τὰ ἴχνη τῆς γῆς ἐφ´	ἧς	ἁρματηλατεῖ χρυσὸν καὶ εὐεργεσίας ἀνθρώποις
[4, 162]	θεασάμενος αὐτοῦ χαλκῆν εἰκόνα, ἐφ´	ἧς	ἐπεγέγραπτο Περσαῖον Ζήνωνος Κιτιᾶ, πεπλανῆσθαι
[4, 152]	ἐφεξῆς δ´ ἑκατέρωθε κατ´ ἀξίαν	ἧς	ἔχουσιν ὑπεροχῆς. Καὶ οἱ μὲν
[4, 176]	οὐ λέγω περὶ κιθαρῳδίαν μόνην,	ἧς	καὶ ὁ εὐτελέστατος παρ´ ἡμῖν
[4, 160]	τὸ ἐπὶ τῇ φακῇ μύρον,	ἧς	μέμνηται καὶ ὁ ἐμὸς προπάτωρ
[4, 153]	βασιλεὺς τήν τε κλίνην (ἐφ´	ἧς	μόνος κατέκειτο μετεωροτέραν τῶν ἄλλων
[4, 171]	αἱ ἀφεταὶ ἀπὸ τῆς ἡμέρας	ἧς	οἱ προτένθαι ἄγουσι πέντε ἡμέρας.
[4, 163]	Ὁμήρου προσκυνεῖς διὰ τὴν γαστέρα	Ἧς	οὐ λαμυρώτερον οὐδέν, (Ὁ Τίμων
[4, 136]	ἄλλα. (Κεῖτο δέ τις βατάνη,	ἧς	οὐδεὶς ἥπτετο δειπνῶν, ἐν καθαρῷ
[4, 151]	ἱστορίαις, αἷς συνέθηκεν οὐκ ἀλλοτρίως	ἧς	προῄρητο φιλοσοφίας πολλὰ παρὰ πολλοῖς
[4, 135]	ἀγαθὴ κουροτρόφος· οὐ γὰρ ἔγωγε	ἧς	σαρκὸς δύναμαι γλυκερώτερον ἄλλο ἰδέσθαι)
[4, 166]	τῇ δεκάτῃ τῶν Φιλιππικῶν, ἀφ´	ἧς	τινες τὸ τελευταῖον μέρος χωρίσαντες,
[4, 139]	πρὸς τὴν Κορυθαλίαν καλουμένην Ἄρτεμιν,	(ἧς	τὸ ἱερὸν παρὰ τὴν καλουμένην
[4, 129]	ἄνω πλήρη οὖσαν πολλῶν ἀγαθῶν·	ἦσαν	γὰρ ἐν αὐτῷ συνωπτημέναι κίχλαι
[4, 143]	κράσει καθ´ ἕκαστα τῶν νενομισμένων.	(Ἦσαν	δὲ καὶ ξενικοὶ θᾶκοι καὶ
[4, 147]	λιθοκόλλητα περιττῶς ἐξειργασμένα ταῖς τέχναις·	ἦσαν	δέ, φησί, καὶ οἱ τοῖχοι
[4, 128]	ἑστιῶντος οἱ μὲν συγκεκλημένοι ἄνδρες	ἦσαν	εἴκοσιν· οἷς καὶ κατακλιθεῖσιν εὐθέως
[4, 135]	γὰρ ταί γε καὶ ἐννεαπήχεες	ἦσαν	εὖρος, ἀτὰρ μῆκός γε γενέσθην
[4, 148]	τεσσαράκοντα, (φησὶν ὅτι τε μικρόψυχοι	ἦσαν	καὶ τὰ περὶ τὴν τροφὴν
[4, 170]	(Τῶν δὲ ΜΑΓΕΙΡΩΝ διάφοροί τινες	ἦσαν	οἱ καλούμενοι τραπεζοποιοί. Εἰς ὅτι
[4, 155]	δ´ οἰκέται κύριοι. Ἐπιλελησμένοι δ´	ἦσαν	οὗτοι, ὡς καὶ Δοῦρις ἱστορεῖ,
[4, 151]	καὶ ἄρτοι ζύμητες μεγάλοι προσπεπερονημένοι	ἦσαν	πρὸς τοῖς κρέασι. Μάλιστα δ´
[4, 167]	ἑταῖροι αὐτοῦ ἐκ πολλῶν τόπων	ἦσαν	συνερρυηκότες· οἳ μὲν γὰρ ἐξ
[4, 157]	ἡ κυνάμυια Νίκιον· αὗται δ´	ἦσαν	τῶν οὐκ ἀσήμων ἑταιρίδων. Ἀποβλέψασαι
[4, 155]	ἀκροάσασθαι; Κελευσθεὶς οὖν λέγειν οὕτως	ἧσε	τὸν βασιλέα ὥστ´ ἐράνου τε
[4, 150]	δεῖπνον. Καὶ κελεύσαντος ἐπεὶ παρεσκευάσθη,	ἡσθεὶς	ὁ Ὦχος τῷ δείπνῳ Κακὸν
[4, 129]	ἐλεφαντίνων πεπλεγμένα δοθῆναι, ἐφ´ οἷς	ἡσθέντες	ἀνεκροταλίσαμεν τὸν νυμφίον ὡς καὶ
[4, 166]	μηδ´ ἐπιβαίνειν γῆς, ἵν´ οὕτως	ᾔσθετο	οἷον παραλαβὼν ἀγαθὸν οὐκ ἐφείσατο.
[4, 136]	ὄρνιθας γνῶναι καὶ ἐναίσιμα σιτίζεσθαι.	(Ἤσθιε	δ´ ὥστε λέων, παλάμῃ δ´
[4, 144]	πᾶν δὲ τὸ συντυχὸν ἡδέως	ἤσθιεν·	εἰς δὲ τὸ ἀσμένως κοιμηθῆναι
[4, 133]	ἅπαντες, ὡς ἀγαθὴν ἅλμην ποιεῖς.	Ἤσθιον	δὲ καὶ τέττιγας καὶ κερκώπας
[4, 133]	βολβὸν ἐν ὑποτρίμματι. (Ὅτι δ´	ἤσθιον	διὰ (τὴν) ἀναστόμωσιν καὶ τὰς
[4, 134]	ἀλλ´ ἐγὼ οὐ πιθόμην, ἀλλ´	ἤσθιον	εἴδατα πάντα, ~(βολβοὺς ἀσπάραγόν τε
[4, 137]	καλέουσι. Τῶν δ´ ἐγὼ οὐδενὸς	ἦσθον	ἁπλῶς, μεστὸς δ´ ἀνεκείμην. Ὡς
[4, 164]	τε καὶ σχολῇ. Ὀρφεὺς ἔνεστιν,	Ἡσίοδος,	τραγῳδίαι, Χοιρίλος, Ὅμηρος, Ἐπίχαρμος, συγγράμματα
[4, 184]	Πυθαγορικῶν δὲ πολλοὶ τὴν αὐλητικὴν	ἤσκησαν,	ὡς Εὐφράνωρ τε καὶ Ἀρχύτας
[4, 154]	Ἔφορος δ´ ἐν ἕκτῃ ἱστοριῶν	Ἤσκουν,	φησί, τὰ πολεμικὰ οἱ Μαντινεῖς
[4, 129]	πρότερον, καὶ ἄλλο διλήκυθον μύρου.	Ἡσυχίας	δὲ γενομένης ἐξαλλόμενος τῆς κλίνης
[4, 129]	καὶ ἀργυροῦν (ἰσόσταθμον τοῖς προτέροις.	Ἡσυχίας	δὲ γενομένης ἐπεισβάλλουσιν ἡμῖν οἱ
[4, 167]	δωρεὰς ἔδωκε καὶ χωρίον ὃ	ᾐτήσατο.	Πρότερον δὲ τοῦτο Πασίκυπρος (ὁ)
[4, 129]	ἀπόγονος ἐκείνου Πρωτέου Λανίκης υἱοῦ,	ἥτις	ἐγεγόνει τροφὸς Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως,
[4, 160]	τὴν Στράττιδος τοῦ κωμῳδιοποιοῦ Ἰοκάστην,	ἥτις	ἐν ταῖς ἐπιγραφομέναις Φοινίσσαις φησίν·
[4, 174]	ἀνδρῶν, τῆς καλῆς ταύτης συμφωνίας,	ἥτις	ἡμᾶς ἐπέστρεψεν πάντας κατακηληθέντας (ὑπὸ
[4, 141]	Διακούσας δὲ πάντων ὁ ἔφορος	ἤτοι	ἀπέλυσεν ἢ κατεδίκασεν. Ὁ δὲ
[4, 141]	Ὁ δὲ νικήσας ἐζημίωσεν ἐλαφρῶς	ἤτοι	κάμμασιν ἢ καμματίσιν. Ἐστὶ δὲ
[4, 137]	δ´ ἄρρηκτος, χάλκεον δέ μοι	ἦτορ	ἐνείη. Πόρναι δ´ εἰσῆλθον, κοῦραι
[4, 142]	καὶ ὅτε προσνεύσειεν ἐκεῖνος, οὕτως	ᾔτουν	καὶ οἱ λοιποί. Τὰ δὲ
[4, 176]	γὰρ εἶχεν, πανμαρπᾶν ηδυσμα σημανέων.	Ηὔλει	δὴ Γλαύκης μεμεθυσμένα παίγνια Μουσέων
[4, 176]	δ´ ἐν Θησαυρῷ· Ἀναλαβὼν μόναυλον	ηὔλουν	τὸν ὑμέναιον. Καὶ ἐν Φιαληφόρῳ·
[4, 160]	τοὺς Γαλάτας μιμούμενος κἀγὼ κατακαύσειν	ηὐξάμην	τοῖς δαίμοσι διαλεκτικοὺς τρεῖς τῶν
[4, 148]	ὅτι Ὁ πᾶς αὐτῶν πλοῦτος	ηὑρέθη	μετὰ τὴν ὑπ´ Ἀλεξάνδρου τῆς
[4, 146]	τῷ περὶ τῆς Ἀλεξάνδρου καὶ	Ἡφαιστίωνος	μεταλλαγῆς, ἀνήλισκε τῆς ἡμέρας μνᾶς
[4, 136]	εἴη. Χόνδρος δ´ ἡδυπρόσωπος, ὃν	Ἥφαιστος	κάμεν ἕψων, Ἀττικῷ ἐν κεράμῳ
[4, 132]	ὅσῳ δ´ ἐκεῖνος, τοῦτ´ ἐγὼ	ἠφάνισα.	Βούλομαι δέ γ´, ὦ βέλτιστε
[4, 150]	ὑπὸ τῶν ἐφεστηκότων παίδων οὐκ	ἠφίεντο	ἕως ἂν μεταλάβωσι τῶν παρασκευασθέντων.
[4, 135]	Πίνας ἦλθε φέρων καὶ ἄμυλα	ἠχήεντα,	ἃς κατὰ φυκότριχος πέτρης λευκὸν
[4, 176]	Βακχίδι· Καὶ τὸ μόναυλον μέλος	ἤχησε.	Πρωταγορίδης δ´ ὁ Κυζικηνὸς ἐν
[4, 153]	Μηδίαν ἀνελθὼν καὶ πολεμῶν Ἀρσάκει	ᾐχμαλωτίσθη	ὑπὸ τοῦ βαρβάρου καὶ ὡς
[4, 174]	ὀργάνου ἐμπνέονται οἱ αὐλοὶ καὶ	ἦχον	ἀποτελοῦσι προσηνῆ. Ἔοικεν δὲ τὸ
[4, 174]	τῶν γειτόνων τις ἐξηκούσθη ὑδραύλεως	ἦχος	πάνυ τι ἡδὺς καὶ τερπνός,
[4, 150]	πρότερον θεάσηται τὸν βασιλέα εἰ	ἥψατο	τῶν παρακειμένων. Ἐν δὲ τῇ
[4, 158]	ἐν Διονύσοις· Χύτρα δὲ φακέας	ἥψετο.	Ἀντιφάνης Ὁμοίαις· Εὖ δ´ ἐγίνεθ´,