Livre, pages
[4, 169]	ἡδονῆς. Πατάνιον δὲ διὰ τοῦ	π>	Ἀντιφάνης ἐν Γάμῳ· (Πατάνια, σεῦτλον,
[4, 175]	ᾧ λωτὸς ἐν πλευροῖσιν ἄψυχος	παγεὶς	ἔμπνουν ἀνίει μοῦσαν. Ἐγρέτου δέ
[4, 171]	οἱ προτένθαι γὰρ δοκοῦσιν μοι	παθεῖν·	ἵν´ ὡς τάχιστα τὰ πρυτανεῖ´
[4, 172]	σκάφας. Μένανδρος Δημιουργῷ· Τί τοῦτο,	παῖ;	διακονικῶς γὰρ νὴ Δία (προελήλυθας.
[4, 149]	φόβων. Ἀπὸ δὲ τῶν σπονδῶν	παιὰν	ᾄδεται. Ὅταν δὲ τοῖς ἥρωσι
[4, 139]	καὶ τὸν εἰς τὸν θεὸν	παιᾶνα	οὐκ ᾄδουσιν οὐδ´ ἄλλο τι
[4, 176]	σημανέων. Ηὔλει δὴ Γλαύκης μεμεθυσμένα	παίγνια	Μουσέων ἢ τὸν ἐν ἀκρήτοις
[4, 137]	γλυκερόν, μέγαν ἔγκυκλον, ἄνδρες, Δήμητρος	παῖδ´	ὀπτὸν ἐπεισελθόντα πλακοῦντα, (πῶς ἂν
[4, 151]	μὴ δείσῃς τὸν πολέμιον. Ἄλλος	παῖδα	εἰσαγαγὼν οὕτως ἐδωρήσατο προπίνων καὶ
[4, 169]	καὶ οἱ τῶν παίδων οἴδασι	παιδαγωγοί.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ' Περὶ δὲ τῶν
[4, 133]	ἔνδον ὄξος ὀξύ σοι. Ὑπολαμβάνω,	παιδάριον,	ὀπὸν εἰλήφαμεν. Ἄριστα τούτοις πάντα
[4, 148]	κεκοσμημένους ἵππους, πᾶσι δὲ λαμπτηροφόρους	παῖδας	Αἰθίοπας παρέστησε. Τῇ δὲ τετάρτῃ
[4, 154]	μονομαχῆσαι ἃς ἐκέκτητο, ἕτερος δὲ	παῖδας	ἀνήβους ἐρωμένους ἑαυτοῦ. Ἀλλὰ γὰρ
[4, 154]	Φοινίσσαις οὕτως· Ἐς Οἰδίπου δὲ	παῖδε,	διπτύχω κόρω, Ἄρης κατέσκηψ´, ἔς
[4, 184]	χρόνοις. Ἐγένετο οὖν ἀνανέωσις πάλιν	παιδείας	ἁπάσης κατὰ τὸν ἕβδομον βασιλεύσαντα
[4, 184]	βαρβάρους, ἐκλειπούσης ἤδη τῆς ἐγκυκλίου	παιδείας	διὰ τὰς γενομένας συνεχεῖς κινήσεις
[4, 130]	λεγόμενον ἀνιστάμενοι. Ἔναττον οὖν οἱ	παῖδες	εἰς τὰς εὐτυχεῖς σπυρίδας, ἕως
[4, 159]	μήτηρ ἡδονὰς τοιάσδ´ ἔχει, οὐ	παῖδες	ἐν δόμοισιν, οὐ φίλος πατήρ,
[4, 149]	μετὰ τῶν δούλων· οἱ δὲ	παῖδες	ἐν ταῖς ἑστιάσεσι μετὰ τῶν
[4, 147]	δείπνου· ~Εἰς δ´ ἔφερον διπλόοι	παῖδες	λιπαρῶπα τράπεζαν (ἄμμ´, ἑτέραν δ´
[4, 147]	μὲν ἐξαπάειρον δμῶες, ἔπειτα δὲ	παῖδες	νίπτρ´ ἔδοσαν κατὰ χειρῶν. (Σωκράτης
[4, 139]	καὶ πανήγυρις ἀξιόλογος καὶ μεγάλη·	(παῖδές	τε γὰρ κιθαρίζουσιν ἐν χιτῶσιν
[4, 160]	οὐκ ἀναγινώσκοντες βιβλία ἃ μόνα	παιδεύει	(τούς γε ἐπιθυμοῦντας τῶν καλῶν·
[4, 164]	τὸν Ἡρακλέα παρὰ τῷ Λίνῳ	παιδευόμενον	καὶ κελευσθέντα ἀπὸ βιβλίων πολλῶν
[4, 184]	Ἀλεξανδρέα, ὅτι Ἀλεξανδρεῖς εἰσιν οἱ	παιδεύσαντες	πάντας τοὺς Ἕλληνας καὶ τοὺς
[4, 139]	γὰρ αἱ τιτθαὶ τὰ ἄρρενα	παιδία	κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον εἰς
[4, 156]	ἔφη, τὴν Θρᾴκιον ταύτην παίξας	παιδιὰν	διεφθάρης· ἀνέτεινες γὰρ ἡμᾶς ὥσπερ
[4, 155]	τέθνηκε, καὶ οἱ ἄλλοι γελῶσι	παιδιὰν	ἔχοντες τὸν ἐκείνου θάνατον. (Ταῦτ´
[4, 169]	ὀβελίσκους δώδεκα, κρεάγραν, θυίαν, τυροκνῆστιν	παιδικήν,	στελεόν, σκαφίδας τρεῖς, δορίδα, κοπίδας
[4, 182]	Εἰσὶν δ´ οἱ αὐτοὶ τοῖς	παιδικοῖς	καλουμένοις, οἷς οὐκ οὖσιν ἐναγωνίοις
[4, 176]	μόνον (τοὺς παρθενίους καλουμένους καὶ	παιδικούς,	ἀλλὰ καὶ τοὺς ἀνδρείους, οἵτινες
[4, 184]	γραμματικῶν, φιλοσόφων, γεωμετρῶν, μουσικῶν, ζωγράφων,	παιδοτριβῶν	τε καὶ ἰατρῶν καὶ ἄλλων
[4, 135]	κυλινδόμενοι καναχὴν ἔχον ἐν ποσὶ	παίδων	ἐν καθαρῷ, ὅθι κύματ´ ἐπ´
[4, 139]	τοῖς Τιθηνιδίοις καλουμένοις ὑπὲρ τῶν	παίδων·	κομίζουσι γὰρ αἱ τιτθαὶ τὰ
[4, 169]	Ἱππονίκου, ὃν καὶ οἱ τῶν	παίδων	οἴδασι παιδαγωγοί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ' Περὶ
[4, 150]	παριόντες ξένοι ὑπὸ τῶν ἐφεστηκότων	παίδων	οὐκ ἠφίεντο ἕως ἂν μεταλάβωσι
[4, 158]	(ἀτιμάζεσθαι ὑπολαβὼν ἀπέκτεινε τρεῖς τῶν	παίδων	Περιμήδην, Εὐρύβιον, Εὐρύπυλον. Οὐ τοιοῦτοι
[4, 155]	τινας ἐν τοῖς συμποσίοις ἀγχόνην	παίζειν	βρόχον ἀρτήσαντας ἔκ τινος ὕψους
[4, 156]	ὤφελον, ἔφη, τὴν Θρᾴκιον ταύτην	παίξας	παιδιὰν διεφθάρης· ἀνέτεινες γὰρ ἡμᾶς
[4, 136]	τε μέλας ἀκροκώλιά θ´ ἑφθά.	Παῖς	δέ τις ἐκ Σαλαμῖνος ἄγεν
[4, 152]	τοῦτο ποιοῦσι. Περιφέρει δὲ ὁ	παῖς	ἐπὶ τὰ δεξιὰ καὶ τὰ
[4, 142]	δειπνήσειαν, ἐσιώπων πάντες, ὅ τε	παῖς	ἐφειστήκει κεκραμένον ἔχων τὸ ποτὸν
[4, 136]	νιψαμένοισιν ἀπ´ ὠκεανοῖο ῥοάων ὡραῖος	παῖς	ἦλθε φέρων μύρον ἴρινον ἡδύ,
[4, 143]	δειπνήσασιν ἄλλο παρατίθεται. (Τοῖς δὲ	παισὶ	κοινὸς κέκραται κρατήρ. Τοῖς δὲ
[4, 140]	διττή· ἣν μὲν γὰρ τοῖς	παισὶ	παρέχουσι, πάνυ τις εὔκολός ἐστι
[4, 128]	αὐτῷ πίνακι τοῖς κατόπιν διεδίδου	παισίν.	Ἄλλα δ´ ἐσθίειν περιεφέρετο πολλὰ
[4, 130]	μικροῖς ἐκπώμασι περισοβεῖν ἐκέλευε τοῖς	παισίν.	Ἐπίνομεν οὖν εὐμαρῶς ὥσπερ ἀντίδοτον
[4, 176]	ἢ καὶ Κώταλον ἢ καὶ	Πάκαλον.	Ἀλλὰ Θέωνα τὸν καλαμαυλήτην εἴπατε
[4, 140]	(Ὅτι δὲ ἔθος ἦν τοῖς	πάλαι	καὶ φύλλα δάφνης τραγηματίζεσθαι Καλλίας
[4, 184]	ἄνδρας ἐλλογίμους. Ἔμελεν δὲ τοῖς	πάλαι	πᾶσιν Ἕλλησι μουσικῆς· (διόπερ καὶ
[4, 161]	Πρὸς τῶν θεῶν, οἰόμεθα τοὺς	πάλαι	ποτὲ (τοὺς Πυθαγοριστὰς γινομένους ὄντως
[4, 133]	ὑποβινητιῶντα βρώματα. ~(Ἐχρῶντο γὰρ οἱ	παλαιοὶ	καὶ τοῖς εἰς ἀναστόμωσιν βρώμασιν
[4, 182]	μάγαδις καλούμενος αὐλὸς ὁ καὶ	παλαιομάγαδις	ὀνομαζόμενος ἐν ταὐτῷ ὀξὺν καὶ
[4, 168]	ἔκ τινος περιουσίας ζῶντας τὸ	παλαιὸν	ἀνεκαλοῦντο οἱ Ἀρεοπαγῖται καὶ ἐκόλαζον,
[4, 154]	ἕως ἀναιρέσεως ἔρχονται. Τὸ δὲ	παλαιόν,	φησίν, ὅτι παρατεθέντων κωλήνων τὸ
[4, 145]	φόρος καὶ τὸ δεῖπνον ἐκ	παλαιοῦ	τεταγμένον ἐστίν. (Ἡρακλείδης δ´ ὁ
[4, 136]	σιτίζεσθαι. (Ἤσθιε δ´ ὥστε λέων,	παλάμῃ	δ´ ἔχε τὸ σκέλος αὐτοῦ,
[4, 136]	(οὗ πλήρης περ ἐὼν κρατερῶς	παλάμῃ	ἐπορέχθην γεύσασθ´ ἱμείρων· τὸ δέ
[4, 147]	ὅθεν ἐλλίπομεν, θοίνα παρέης· ὅτε	παλάξαι	δύνατ´ ἐπικρατέως ἔγωγ´ ἔτι, κοὔ
[4, 154]	Ἄρης κατέσκηψ´, ἔς τε μονομάχου	πάλης	ἀγῶνα νῦν ἑστᾶσιν. Ἔοικεν δὲ
[4, 140]	οὕτω τὰ συνδείπνια καλῶν. καὶ	πάλιν·	Ἄικλον Ἀλκμάων ἁρμόξατο. Ἄικλον δ´
[4, 128]	ἀργυροῦς πίναξ ἕτερος, ἐφ´ ᾧ	πάλιν	ἄρτος μέγας καὶ χῆνες καὶ
[4, 142]	συμπεριενεχθεῖσι νόμου χάριν παρεσκευάζετο καὶ	πάλιν	αὐτοῖς στρωμναί τε τοῖς μεγέθεσιν
[4, 172]	τραγηματίζεται, (μυρισάμενος δὲ καὶ στεφανωσάμενος	πάλιν	δειπνεῖ τὰ μελίπηκτα ταῖς κίχλαις.
[4, 148]	καὶ εἰς αὔριον παρεκάλει συνδειπνῆσαι	πάλιν	ἥκοντα μετὰ τῶν φίλων καὶ
[4, 129]	δὲ καὶ τούτων ἀπηλλάγημεν, ἐκλαμβάνει	πάλιν	ἡμᾶς θερμός τις καὶ ζωρότερος
[4, 129]	δοθέντων ἡμῖν ἀνασεσωσμένων. Ἔπειτα στέφανοι	πάλιν	καὶ διλήκυθον μύρου χρυσοῦν καὶ
[4, 148]	φανῆναι τὰ πρῶτα μικρά, καὶ	πάλιν	καὶ ταῦτα ἐδωρήσατο. Τῶν δ´
[4, 141]	ἕκαστος ᾖ βουλόμενος, καὶ πιεῖν	πάλιν	ὅταν ᾖ θυμὸς ἑκάστῳ κώθων
[4, 142]	ζωμῷ καὶ κρεᾳδίοις ἀφελῶς οὔτε	πάλιν	οὕτως ὑπερτείνειν ὡς εἰς τὸ
[4, 184]	διαδόχους χρόνοις. Ἐγένετο οὖν ἀνανέωσις	πάλιν	παιδείας ἁπάσης κατὰ τὸν ἕβδομον
[4, 129]	ἕκαστος ἔριφον ζέοντα ἐφ´ ἑτέρῳ	πάλιν	πίνακι τοιούτῳ σὺν μύστροις χρυσοῖς.
[4, 169]	μάγειρος οὗτος Πατανίων προσελθέτω. Καὶ	πάλιν·	Πλείους Στρατονίκου τοὺς μαθητάς μοι
[4, 136]	αὐτοῦ, ὄφρα οἱ οἴκαδ´ ἰόντι	πάλιν	ποτιδόρπιον εἴη. Χόνδρος δ´ ἡδυπρόσωπος,
[4, 129]	νιψάμενοι τὰς χεῖρας ἐστεφανούμεθα καὶ	πάλιν	στλεγγίδας ἐλάβομεν χρυσᾶς, διπλασίους τῶν
[4, 144]	βασιλέα καὶ ἐν φυλακῇ ὄντα	πάλιν	τὰ αὐτὰ παρατίθεσθαι ζῶντα λαμπρῶς.
[4, 165]	οὐδὲ μάτην (χαριτογλωσσεῖν ἔνι μοι.	Πάλιν	τε εἰπόντος τοῦ Οὐλπιανοῦ· τίνα
[4, 152]	αὐτῷ παρατρέχοντι. (Ἀνελόμενον δ´ ἐκεῖνον	πάλιν	ὑμνεῖν λέγοντα διότι τὰ ἴχνη
[4, 168]	ἐπὶ τῆς Μουνιχίας· ἐφ´ ᾧ	πάλιν	ὑπὸ πάντων ἐπερραπίζετο. (Ἐπιδόσεων δέ
[4, 169]	(τὸ λεβήτιον, τἀκ τοῦ νίτρου·	πάλιν	ὑστερεῖς; Καὶ τὴν κύβηλιν τὴν
[4, 156]	φακῆν, ἣ δ´ ἐπεισέρρει Εἶτα	πάλιν	φακοὶ προσηνέχθησαν ὄξει βεβρεγμένοι, καὶ
[4, 145]	ᾄδουσί τε καὶ ψάλλουσιν αἱ	παλλακαὶ	αὐτῷ, καὶ μία μὲν ἐξάρχει,
[4, 135]	Κωπῶν, ὅθεν ἐγχέλεων γένος ἀγροτεράων,	παμμεγέθης,	ἣν οὔ κε δύ´ ἀνέρες
[4, 139]	θέατρον διεξέρχονται· χοροί τε νεανίσκων	παμπληθεῖς	εἰσέρχονται καὶ τῶν ἐπιχωρίων τινὰ
[4, 139]	ἡ πόλις καθέστηκεν. Ἱερεῖά τε	παμπληθῆ	θύουσι τὴν ἡμέραν ταύτην καὶ
[4, 172]	ἠγρυπνήκαμεν· καὶ νῦν ἔτι ἀποίητα	πάμπολλ´	ἐστὶν ἡμῖν. Πεμμάτων δὲ πρῶτόν
[4, 161]	χεῖρα, καθάπερ αἱ γυναῖκες, κατέφαγε	πάμπολλα	καὶ ταχύτατα, ἐξὸν κατὰ τὸν
[4, 171]	Εἰλέατροι δὲ καλοῦνται, ὥς φησι	Πάμφιλος,	οἱ ἐπὶ τὴν βασιλικὴν καλοῦντες
[4, 144]	μὲν τὸ παρὸν ἡδέως ἔπινε,	πᾶν	δὲ τὸ συντυχὸν ἡδέως ἤσθιεν·
[4, 146]	βασιλέα καὶ δειπνίζοντες Ξέρξην ἐς	πᾶν	κακοῦ ἀφίκοντο οὕτως ὥστε ἐκ
[4, 144]	δὲ διὰ τὸ φιλόπονος εἶναι	πᾶν	μὲν τὸ παρὸν ἡδέως ἔπινε,
[4, 141]	τούτων ζωμὸς ἱκανὸς ὢν παρὰ	πᾶν	τὸ δεῖπνον ἅπαντας αὐτοὺς παραπέμπειν,
[4, 168]	φιλοπότης. Νικήσαντος γοῦν αὐτοῦ ἵπποις	Παναθήναια	ὡς ὁ πατὴρ εἱστία τοὺς
[4, 167]	θεσμοθέτην αὐτὸν κατέστησεν. Τοῖς δὲ	Παναθηναίοις	ἵππαρχος ὢν ἰκρίον ἔστησε πρὸς
[4, 183]	πάντων ὀργάνων ὅσα πολύχορδα καὶ	παναρμόνια	(Ἐστὶν δ´ ὁ σκινδαψὸς τετράχορδον
[4, 182]	δ´ ἐγώ, πολυχορδίας γε οὐδὲ	παναρμονίου	ἡμῖν δεήσει ἐν ταῖς ᾠδαῖς
[4, 184]	τοὺς Τρωγλοδύτας φησὶ κατασκευάζειν τὴν	πανδούραν	(ἐκ τῆς ἐν τῇ θαλάσσῃ
[4, 182]	νῦν, φησίν, καλούμενοι ναβλισταὶ καὶ	πανδουρισταὶ	καὶ σαμβυκισταὶ καινῷ μὲν οὐδενὶ
[4, 183]	διαψάλλει τριγώνοις. Τοῦ δὲ καλουμένου	πανδούρου	Εὐφορίων μέν, ὡς προείρηται, καὶ
[4, 176]	καταμιτον ἧπται, κροτάλων, (ὑπὸ φανοῦ,	πανδούρου,	τῷ τε ἡδεῖ μοναύλῳ τὰς
[4, 148]	συνηθροισμένων ἐπὶ τὴν θέαν τῶν	Πανελλήνων.	Μετεβαινε δ´ ἐνίοτε, φησίν, καὶ
[4, 130]	καὶ Ἔρωτες καὶ Ἀρτέμιδες καὶ	Πᾶνες	καὶ Ἑρμαῖ καὶ τοιαῦτα πολλὰ
[4, 149]	δὲ τῇ τοῦ Κωμαίου Ἀπόλλωνος	πανηγύρει,	εἰσιόντες πάντες ἐν στολαῖς λευκαῖς,
[4, 153]	μονομάχων θέας οὐ μόνον ἐν	πανηγύρεσι	καὶ θεάτροις ἐποιοῦντο Ῥωμαῖοι, παρὰ
[4, 183]	βʹ περὶ τῶν ἐπὶ Δάφνῃ	πανηγύρεων.	~Πυθαγόρας δὲ ὁ γεγραφὼς περὶ
[4, 176]	δευτέρῳ περὶ τῶν ἐπὶ Δάφνῃ	πανηγύρεών	φησιν· Παντὸς δὲ ὀργάνου καταμιτον
[4, 139]	ἡμερῶν γίνεται θέα ποικίλη καὶ	πανήγυρις	ἀξιόλογος καὶ μεγάλη· (παῖδές τε
[4, 147]	ἔτι, κοὔ κε λέγοι τις	πάνθ´	ἃ παρῆν ἐτύμως ὔμμιν, παρέπαισε
[4, 176]	τὰ γενέθλια· τοῦτο γὰρ εἶχεν,	πανμαρπᾶν	ηδυσμα σημανέων. Ηὔλει δὴ Γλαύκης
[4, 170]	σέσελι, πήγανον, πράσον. Ἐν δὲ	Παννυχίδι	ἢ Ἐρίθοις· μάγειρον δὲ ποιεῖ
[4, 175]	στέρημα κωμασάσης. Ἀραρὼς δ´ ἐν	Πανὸς	γοναῖς· Ἀναρπάσας μόναυλον εὐθὺς πῶς
[4, 170]	λέγ´ ὅτου δεῖ· λήψομαι γὰρ	πάντ´	ἐγώ. {Α. Ὀρθῶς γε· πρῶτον
[4, 147]	φιλότας, ἀλλ´ ἀλλοπλατεῖς τὸ μέγιστον	πάντ´	ἔπαθεν λιπαροντεσ εγχελεατινες ἄριστον γόγγροιτοιωνητεμων
[4, 169]	κακκάβην. Ἀντιφάνης δ´ ἐν Φιλοθηβαίῳ·	Πάντ´	ἔστιν ἡμῖν· ἥ τε γὰρ
[4, 160]	λόγον ὁ Μάγνος Ὁ μὲν	πάντα	ἄριστος, ἔφη, (Λαρήνσιος ὀξέως καὶ
[4, 134]	οὐ πιθόμην, ἀλλ´ ἤσθιον εἴδατα	πάντα,	~(βολβοὺς ἀσπάραγόν τε καὶ ὄστρεα
[4, 168]	ἔλεγεν Ὦ καταισχύνας τὸ γένος.	Πάντα	γὰρ ἀνάλωσε τὰ πατρῷα εἰς
[4, 172]	ταὐτὸν καρυκεύειν μέλι, σεμίδαλιν, ᾠά·	πάντα	γὰρ τἀναντία νῦν ἐστιν· ὁ
[4, 129]	κατακείμενος ἀργυρᾷ (πλήρης ἰχθύων ὀπτῶν	πάντα	γένη συνηθροισμένων, ἅπασί τε προσεδόθη
[4, 148]	ὄψεως ἐκπλαγέντος ὑπομειδιάσασα ταῦτ´ ἔφη	πάντα	δωρεῖσθαι αὐτῷ καὶ εἰς αὔριον
[4, 158]	δὲ δόγμα ἐστὶν ὅτι τε	πάντα	εὖ ποιήσει ὁ σοφὸς καὶ
[4, 158]	τὸν θυμὸν ἡμεῖς, εἰ καὶ	πάντα	Ἡρακλέους ζηλωταί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' (Τραγικὸν
[4, 132]	γ´ ἂν παρατιθῇς, κάθαλα ποιήσας	πάντα	κἀσκοροδισμένα. Διὰ γὰρ τὸ πλῆθος
[4, 130]	ἐν ᾧ κύκλῳ ὀθόναις διείληπτο	πάντα	λευκαῖς· καὶ ἀναπετασθεισῶν Ναΐδες ἐφάνησαν
[4, 144]	Παφλαγόνων φησὶ βασιλέα Θῦν ἑκατὸν	πάντα	παρατίθεσθαι δειπνοῦντα ἐπὶ τὴν τράπεζαν
[4, 133]	παιδάριον, ὀπὸν εἰλήφαμεν. Ἄριστα τούτοις	πάντα	πιέσω καὶ πυκνά, ἡ φυλλὰς
[4, 175]	λαχεῖν τιν´. Οἶδα γὰρ ὅτι	πάντα	πράγματ´ ἀνατριαινώσει κρότοις. Καὶ Ἀξιόνικος
[4, 145]	τοῖς ἐν δυναστείᾳ οὖσιν ἁθρόα	πάντα	τὰ σιτία ἐπὶ τὴν τράπεζαν,
[4, 141]	ἐννέα καθ´ ἕκαστον ἄνδρες δειπνοῦσι,	πάντα	τε ἀπὸ κηρύγματος πράσσεται, ἔχει
[4, 140]	ἢ ἐπὶ τοῦ σκιμποδίου καθῆσθαι,	πάντα	τοιαῦτα ποιοῦσιν εἰς ἐπάικλα. Τὰ
[4, 137]	τινὰ χρείαν τὸν κέραμον κατᾶξαι	πάντα	τοὺς ἱεροποιοὺς ὡς (μακρόθεν) οὐκ
[4, 147]	αὐτῷ βασιλικὸν συμπόσιον, ἐν ᾧ	πάντα	χρύσεα καὶ λιθοκόλλητα περιττῶς ἐξειργασμένα
[4, 156]	κυνικῶν συμπόσιον δειπνεῖν ἢ ἐνθάδε	πάντα	ὥσπερ τοὺς πυρέσσοντας περιφερόμενα ὁρᾶν.
[4, 168]	ἱστοριῶν, Ἀπίκιόν τινα ἐπὶ ἀσωτίᾳ	πάντας	ἀνθρώπους ὑπερηκοντικέναι. Οὗτος δ´ ἐστὶν
[4, 184]	Προτρεπτικῷ Λακεδαιμονίους φησὶ καὶ Θηβαίους	πάντας	αὐλεῖν μανθάνειν Ἡρακλεώτας τε τοὺς
[4, 142]	αὐτὸς προσομιλῶν πρὸς ἕκαστον καὶ	πάντας	ἐκκαλούμενος εἰς τὸ τὰ μὲν
[4, 150]	πλουσιώτατον ὄντα ἐπαγγείλασθαι ἑστιᾶσαι Γαλάτας	πάντας	ἐνιαυτὸν καὶ τοῦτο συντελέσαι ποιήσαντα
[4, 157]	μείζοσιν ἐμπεσοῦνται τότε λύμαις. Διὸ	πάντας	εὐλαβουμένους τὴν τῶν κυρίων ἀνάτασιν
[4, 174]	τι ἡδὺς καὶ τερπνός, ὡς	πάντας	ἡμᾶς ἐπιστραφῆναι θελχθέντας ὑπὸ τῆς
[4, 174]	ταύτης συμφωνίας, ἥτις ἡμᾶς ἐπέστρεψεν	πάντας	κατακηληθέντας (ὑπὸ τῆς μουσικῆς) Καὶ
[4, 172]	λόγον ποιούμενός φησιν· Ὡς δουρὶ	πάντας	νίκασε νέους ὑπὲρ δινάεντα βαλὼν
[4, 183]	τριγώνῳ ἐπικαλουμένῳ ὀργάνῳ οὕτως ἐποίησε	πάντας	Ῥωμαίους μουσομανεῖν ὡς τοὺς πολλοὺς
[4, 139]	ταύτην καὶ δειπνίζουσιν οἱ πολῖται	πάντας	τοὺς γνωρίμους καὶ τοὺς δούλους
[4, 184]	ὅτι Ἀλεξανδρεῖς εἰσιν οἱ παιδεύσαντες	πάντας	τοὺς Ἕλληνας καὶ τοὺς βαρβάρους,
[4, 142]	Ἄρεα καὶ τὸν Ἀκρότατον εὐτελείᾳ	πάντας	ὑπερβεβληκέναι τοὺς ἀφελεστάτους τῶν πρότερον.
[4, 143]	δ´ αὐτοὺς καλοφόρους. Εἰσὶ δὲ	πανταχοῦ	κατὰ τὴν Κρήτην οἶκοι δύο
[4, 129]	οἷς λεχθεῖσιν οἱ δ´ ἐννέα	πάντες	ἀνέσταν» Ἁρπάζοντες κἄλλος ἄλλον φθάνοντες.
[4, 144]	παρέχει τὰς ἡδονάς. Διὸ καὶ	πάντες	ἄνθρωποι ἡδέως προσδέχονται τὰς ἑορτὰς
[4, 163]	περὶ τὸ γελοῖον· ~(διὸ καὶ	πάντες	αὐτὸν ἐπὶ τὰ συμπόσια παρεκάλουν·
[4, 132]	πλῆθος τῶν παρ´ αὐτοῖς ἰχθύων	πάντες	βλιχανώδεις εἰσὶ καὶ μεστοὶ λάπης.
[4, 151]	Κέρατα δὲ οἴνου περιέφερον καὶ	πάντες	ἐδέχοντο. Ὁ δὲ Ἀρύστας ἐπεὶ
[4, 141]	τι κομίζοντας εἰς μέσον, ἵνα	πάντες	εἰδῶσι τὴν τῆς θήρας φιλοπονίαν
[4, 173]	δὲ γυναικῶν Κυμινάνθαι, κοινῇ δὲ	πάντες	Ἐλεοδύται διὰ τὸ τοῖς ἐλεοῖς
[4, 149]	τοῦ Κωμαίου Ἀπόλλωνος πανηγύρει, εἰσιόντες	πάντες	ἐν στολαῖς λευκαῖς, (ἃς μέχρι
[4, 130]	ὁπότε τι τῶν ἀγομένων θεασαίμεθα	πάντες	ἐξενήφομεν, ὀρθοὶ τὸ δὴ λεγόμενον
[4, 143]	κεφαλήν. Διῄρηνται δ´ οἱ πολῖται	πάντες	καθ´ ἑταιρίας, καλοῦσι δὲ ταύτας
[4, 134]	χρόνον ἠδ´ ἀναμεῖναι. Ἔνθ´ ἄλλοι	πάντες	λαχάνοις ἐπὶ χεῖρας ἴαλλον, ἀλλ´
[4, 149]	βουθυσία μεγάλη γίνεται καὶ ἑστιῶνται	πάντες	μετὰ τῶν δούλων· οἱ δὲ
[4, 132]	τοῦτο παραθήσεις μόνον, ἵνα ταὐτὰ	πάντες,	μὴ τὸ μὲν ἐγώ, τὸ
[4, 142]	τινες. Ἐπεὶ δὲ δειπνήσειαν, ἐσιώπων	πάντες,	ὅ τε παῖς ἐφειστήκει κεκραμένον
[4, 161]	ταῦτα. {Β. Δεσμωτηρίου λέγεις δίαιταν·	πάντες	οὕτως οἱ σοφοὶ διάγουσι καὶ
[4, 143]	παρατίθεται κεκραμένον ὑδαρῶς· τοῦτο κοινῇ	πάντες	πίνουσιν οἱ κατὰ τὴν κοινὴν
[4, 151]	δὲ εἰσῆλθον ἐπὶ τὸ δεῖπνον	πάντες	(τὸ δὲ δεῖπνον ἦν καθημένοις
[4, 159]	οὗτος; {Β. Πλούσιος· τούτους δὲ	πάντες	φασὶν εὐγενεστάτους, πένητα δ´ εὐπάτριδ´
[4, 145]	δειπνοῦσιν, οὓς καὶ ὁρᾶν ἔξεστι	παντὶ	τῷ βουλομένῳ, οἳ δὲ εἴσω
[4, 148]	ταύτης τύμπανα καὶ νεβρίδας καὶ	παντοδαπὰ	(ἄλλ´ ἀθύρματα Διονυσιακὰ ἐξαρτήσαντα μετὰ
[4, 164]	τραγῳδίαι, Χοιρίλος, Ὅμηρος, Ἐπίχαρμος, συγγράμματα	παντοδαπά.	Δηλώσεις γὰρ οὕτω τὴν φύσιν
[4, 153]	τε στρωμναὶ καὶ ἐκπώματα ἀργυρᾶ	παντοδαπά,	καὶ δούλων πλῆθος εὐπρεπῶν παρέστηκεν
[4, 132]	ἐν προσφάτοις ἰχθυδίοις τεθραμμένα (καὶ	παντοδαποῖς,	τοῖς ἁλμίοις μὲν οὐ πάνυ
[4, 147]	ὀξυβάφων πλήρεις, σύν τε χλιδῶσαι	παντοδαποῖσι	τέχνας εὑρήμασι πρὸς βιοτάν, ψυχᾶς
[4, 173]	ἀγαθὰ κεκτῆσθαι δοκεῖ, εὔοψον ἀγοράν,	παντοδαπὸν	ὁρμοῦντ´ ὄχλον, αὐτοὺς παρασίτους τοῦ
[4, 128]	ἐχερνιψάμεθα. Καὶ στέφανοι εἰσηνέχθησαν πολλοὶ	παντοδαπῶν	ἀνθέων ἐπὶ πᾶσί τε χρυσαῖ
[4, 150]	Ἐνταῦθα δὲ λέβητας ἐπέστησε κρεῶν	παντοδαπῶν	μεγάλους, οὓς πρὸ ἐνιαυτοῦ καὶ
[4, 176]	ἐφελκόμενοι γέμοντας οἴνου καὶ βρωμάτων	παντοδαπῶν,	(οἷς παρέκειτο φωτίγγια καὶ μοναύλια,
[4, 142]	τ´ ἐκθέσεις πολλῶν καὶ βρωμάτων	παντοδαπῶς	πεποιημένων παραθέσεις, (ἔτι δὲ μύρων
[4, 176]	τῶν ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεών φησιν·	Παντὸς	δὲ ὀργάνου καταμιτον ἧπται, κροτάλων,
[4, 173]	Δῆλον ἐλθεῖν ἠθέλης´ ἐκ Πειραιῶς,	πάντων	ἀκούων διότι παρασίτῳ τόπος οὗτος
[4, 167]	ταχέως, ἀλλ´ ἐξέβαλε καὶ ἔρριψε,	πάντων	ἀνθρώπων κάκιστος ὢν οἰκονόμος οὐ
[4, 168]	Μουνιχίας· ἐφ´ ᾧ πάλιν ὑπὸ	πάντων	ἐπερραπίζετο. (Ἐπιδόσεων δέ ποτε γινομένων
[4, 165]	τὸν καλῶς εὐδαίμονα. (γελασάντων οὖν	πάντων	ἐπὶ τούτοις ὁ Οὐλπιανὸς ἔφη·
[4, 159]	τὸν καλούμενον κόγχον. Γελασάντων δὲ	πάντων	καὶ ἐπὶ τῷ κόγχῳ μάλιστα
[4, 141]	Νικοκλῆς οὕτως γράφει· Διακούσας δὲ	πάντων	ὁ ἔφορος ἤτοι ἀπέλυσεν ἢ
[4, 183]	~(Τριγώνων ἄρα καὶ πηκτίδων καὶ	πάντων	ὀργάνων ὅσα πολύχορδα καὶ παναρμόνια
[4, 183]	κατὰ χεῖρα δίχα πλήκτρου ἔψαλλεν.	Πάντων	οὖν τούτων τῶν προειρημένων ὀργάνων
[4, 161]	οὐδὲν ἀσκεῖτε, ἀλλὰ καὶ τὸ	πάντων	χαλεπώτατον λαλεῖτε περὶ ὧν οὐκ
[4, 162]	Ζήνωνα διαμιλλώμενος ὡς ὁ σοφὸς	πάντως	ἂν εἴη καὶ στρατηγὸς ἀγαθός,
[4, 128]	τῶν αὐτοῦ μαθεῖν ἔστιν ἐπιστολῶν,	πάντως	αὐτῷ δηλοῦν εἴ τινι συμπεριενεχθείη
[4, 132]	παντοδαποῖς, τοῖς ἁλμίοις μὲν οὐ	πάνυ	ἁλίσκετ´, ἀλλ´ οὕτως παρέργως ἅπτεται·
[4, 137]	Ἐν Ἀθήναις δὲ ἱστοροῦσιν οὐ	πάνυ	ἀρχαίων δυεῖν γινομένων δείπνων ἐν
[4, 164]	προσελθὼν γὰρ λαβέ, (ἔπειτ´ ἀναγνώσει	πάνυ	γε διασκοπῶν ἀπὸ τῶν ἐπιγραμμάτων
[4, 158]	τρίτῳ Νόστων. (Ἐπὶ τούτοις γελάσαντος	πάνυ	ἔκλαμπρον τοῦ Πλουτάρχου οὐκ ἐνέγκας
[4, 129]	καὶ Μενδαίων καὶ Λεσβίων, χρυσίδων	πάνυ	μεγάλων ἑκάστῳ προσενεχθεισῶν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
[4, 174]	γειτόνων τις ἐξηκούσθη ὑδραύλεως ἦχος	πάνυ	τι ἡδὺς καὶ τερπνός, ὡς
[4, 140]	μὲν γὰρ τοῖς παισὶ παρέχουσι,	πάνυ	τις εὔκολός ἐστι καὶ εὐτελής·
[4, 172]	Πεμμάτων δὲ πρῶτόν φησιν μνημονεῦσαι	Πανύασσιν	Σέλευκος, ἐν οἷς περὶ τῆς
[4, 129]	γὰρ πολυπότης ὡς καὶ ὁ	πάππος	αὐτοῦ Πρωτέας ὁ συγγενόμενος Ἀλεξάνδρῳ)
[4, 172]	Σέλευκος, ἐν οἷς περὶ τῆς	παρ´	Αἰγυπτίοις ἀνθρωποθυσίας διηγεῖται, πολλὰ μὲν
[4, 140]	Ποττὰν κοπίδ´ οιωσωμαι ἐν Ἀμύκλαισιν	παρ´	Ἀπέλλω, εἷ βάρακες πολλαὶ κἄρτοι
[4, 149]	θαυμαστὸν γὰρ ἦν καὶ περιβόητον	παρ´	αὐτοῖς ἡ πολυφαγία. Μετὰ δὲ
[4, 132]	Διὰ γὰρ τὸ πλῆθος τῶν	παρ´	αὐτοῖς ἰχθύων πάντες βλιχανώδεις εἰσὶ
[4, 141]	ἐνίοτε δὲ καὶ παρὰ πλειόνων,	παρ´	αὐτοῖς κατ´ οἶκον ἠρτυμένη ματτύη,
[4, 153]	ἱστοριῶν καὶ τὰς θεραπαίνας φησὶ	παρ´	αὐτοῖς μέχρι οὗ ἂν αὐξηθῶσι
[4, 152]	κατὰ πλοῦτον. Ὁ δ´ ὑποδεχόμενος	παρ´	αὐτόν, ἐφεξῆς δ´ ἑκατέρωθε κατ´
[4, 142]	διότι τὰ παρὰ ἐκείνοις τῶν	παρ´	αὐτὸν οὐδὲν καταδεέστερον εἴη παρασκευαζόμενα.
[4, 151]	ἐδέχοντο. Ὁ δὲ Ἀρύστας ἐπεὶ	παρ´	αὐτὸν φέρων τὸ κέρας ὁ
[4, 151]	τοῦτ´ ἐποίει Σεύθης· ἀνελόμενος τοὺς	παρ´	αὑτῷ κειμένους ἄρτους διέκλα κατὰ
[4, 175]	τὸν μόναυλον συνεχῶς ὀνομάζεις ἐπιχωριάζοντα	παρ´	ἡμῖν, ἄκουε καὶ περὶ αὐτοῦ
[4, 176]	μόνην, ἧς καὶ ὁ εὐτελέστατος	παρ´	ἡμῖν ἰδιώτης προσέτι τε καὶ
[4, 175]	γὰρ καὶ ὁ φῶτιγξ αὐλὸς	παρ´	ἡμῖν. Τοῦ δὲ μοναύλου μνημονεύει
[4, 184]	δὲ τὴν κηρόδετον. (Ταῦτα ἔχεις	παρ´	ἡμῶν τῶν Ἀλεξανδρέων, Οὐλπιανὲ ὀνοματοθήρα,
[4, 184]	τῷ Φρυγίῳ· βαρὺς γὰρ οὗτος·	παρ´	ὃ καὶ τὸ κέρας αὐτῷ
[4, 160]	τοὺς τοῦ Παφίου Σωπάτρου Γαλάτας,	Παρ´	οἷς ἔθος ἐστίν, ἡνίκ´ ἂν
[4, 142]	κλιντηρίου ψιλοῦ διακαρτεροῦντες (τῆς κλίνης)	παρ´	ὅλην τὴν συνουσίαν, ὅτε τὸν
[4, 156]	ῥύσαιτο, ὥσπερ ἐν ἁμάξαις εἶδον	παρ´	ὑμῖν ἐγώ, καὶ ἐν Τάραντι
[4, 157]	φακῆς σύγκρισιν; Ὁρῶ γὰρ πολλὴν	παρ´	ὑμῖν τῆς φακῆς τὴν σκευήν·
[4, 174]	μουσικῆς) Καὶ οὐχ ὡς ὁ	παρ´	ὑμῖν τοῖς Ἀλεξανδρεῦσι πολὺς ὁ
[4, 157]	δὲ αὐτάρκης μερὶς ἣν ἂν	παρ´	ὑμῶν λάβωμεν, καὶ οὐ χαλεπαίνομεν
[4, 157]	ὡς ἔλαττον φερόμενοι, καθάπερ ὁ	παρὰ	Ἀντικλείδῃ Ἡρακλῆς. Φησὶ γὰρ οὗτος
[4, 155]	τῷ ιεʹ τοῦ Τρωικοῦ διακόσμου	(Παρὰ	Ἀντιόχῳ, φησί, τῷ βασιλεῖ τῷ
[4, 147]	γλυκυου ὀξιος ὀμφαλὸς θοίνας καλεῖται	παρά	γ´ ἐμὶν καὶ τίν, σαφ´
[4, 146]	τὴν καθ´ ἡμέραν ἔχει τροφήν.	~(Παρὰ	γὰρ τὸν βασιλέα φοιτῶσιν οἱ
[4, 140]	τοῦ συντεταγμένου τοῖς φιδίταις ἀίκλου·	(παρὰ	γὰρ τοῦτο οἶμαι τὴν φωνὴν
[4, 130]	τέτταρα λήψῃ κρέα μίκρ´ ὀβολοῦ.	Παρὰ	δ´ ἡμετέροις προγόνοισιν ὅλους (βοῦς
[4, 150]	οὐ παρατιθεμένων, (πινάκων δὲ περιφερομένων.	(Παρὰ	δὲ Γαλάταις φησὶ Φύλαρχος ἐν
[4, 171]	τὸν τοιοῦτον ἐθέλοιμεν προῖκα λαβεῖν;	Παρὰ	δὲ Μενάνδρῳ ἐστὶ κοινότερον ἐν
[4, 149]	κρατῆρα τὸν αὐτὸν πᾶσι κιρνᾶσι.	(Παρὰ	δὲ Ναυκρατίταις, ὥς φησιν Ἑρμείας
[4, 168]	οἱ ἔφοροι συναναστρέφεσθαι τοῖς νέοις.	Παρὰ	δὲ Ῥωμαίοις μνημονεύεται, ὥς φησι
[4, 141]	χοεῖς ἕνδεκά τινας ἢ δώδεκα,	παρὰ	δὲ ταῦτα τυροῦ σταθμόν τινα
[4, 152]	ζύθος πύρινον μετὰ μέλιτος ἐσκευασμένον,	παρὰ	δὲ τοῖς πολλοῖς καθ´ αὑτό·
[4, 154]	ἐν ἱστορικοῖς ὑπομνήμασιν οὕτω γράφει·	Παρὰ	δὲ τοῖς Ῥωμαίοις προτίθεσθαι πέντε
[4, 152]	ἐνίοτε δὲ ὀλίγον ὕδωρ παραμίγνυται·	παρὰ	δὲ τοῖς ὑποδεεστέροις ζύθος πύρινον
[4, 153]	τῶν προσφάτως καθιερευθέντων ὀπτὰ δαψιλῆ.	(Παρὰ	δὲ Τυρρηνοῖς δὶς τῆς ἡμέρας
[4, 134]	κωμῳδεῖ τινα τῶν σοφῶν ὡς	παρὰ	δεῖπνον ὀρχούμενον λέγων οὕτως· Οὐχ
[4, 131]	ἔσται πολὺ σεμνότερον καὶ λαμπρότερον	παρὰ	δεσποσύνοις (τοῖς ἡμετέροις. Τί γὰρ
[4, 142]	τὴν θυσίαν ἐποίει, διότι τὰ	παρὰ	ἐκείνοις τῶν παρ´ αὐτὸν οὐδὲν
[4, 148]	λαμβάνοντας πρὸ ὀφθαλμῶν καὶ τὰ	παρὰ	Θηβαίοις δεῖπνα, περὶ ὧν Κλείταρχος
[4, 156]	καὶ μεταδοῦναί σοι βούλομαι τοῦ	παρὰ	Κέβητι τῷ Κυζικηνῷ δείπνου· (προπιὼν
[4, 174]	ἡ Καρία Φοινίκη ἐκαλεῖτο, ὡς	παρὰ	Κορίννῃ καὶ Βακχυλίδῃ ἔστιν εὑρεῖν.
[4, 164]	ἀπετίσατο καὶ παραχρῆμα. οὐ μέντοι	παρὰ	κωφὸν ὁ τυφλὸς ἔοικε λαλῆσαι,
[4, 141]	τὴν τῶν Καρνείων φησὶν ἑορτὴν	παρὰ	Λακεδαιμονίοις μίμημα εἶναι στρατιωτικῆς ἀγωγῆς.
[4, 138]	τῷ παρὰ Ξενοφῶντι κανάθρῳ τοῦ	παρὰ	Λάκωσι καλουμένου δείπνου κοπίδος μνημονεύοντα
[4, 152]	πλεκτά. Τὸ δὲ πινόμενόν ἐστι	παρὰ	μὲν τοῖς πλουτοῦσιν οἶνος ἐξ
[4, 138]	διαίτης μεταλαβεῖν. (Πολέμων ἐν τῷ	παρὰ	Ξενοφῶντι κανάθρῳ τοῦ παρὰ Λάκωσι
[4, 184]	Ἐπαμινώνδαν (τὸν Θηβαῖον αὐλεῖν μαθεῖν	παρὰ	Ὀλυμπιοδώρῳ καὶ Ὀρθαγόρᾳ. καὶ τῶν
[4, 141]	ἀπὸ τούτων ζωμὸς ἱκανὸς ὢν	παρὰ	πᾶν τὸ δεῖπνον ἅπαντας αὐτοὺς
[4, 153]	ἀγόμενος βασιλικῶς, γράφει καὶ ταῦτα·	Παρὰ	Πάρθοις ἐν τοῖς δείπνοις ὁ
[4, 143]	τῶν Ἑλλήνων συμπόσια πρὸς τὰ	παρὰ	Πέρσαις φησίν· Ἡμέρην δὲ Πέρσαι
[4, 154]	ἀντίμαχος, (φιλόμαχον γένος ἐκ Περσέος»	παρὰ	Πινδάρῳ, τηνικαῦτα προπαροξύνεται· ὁπότε δὲ
[4, 141]	τινος κομίζεσθαι, ἐνίοτε δὲ καὶ	παρὰ	πλειόνων, παρ´ αὐτοῖς κατ´ οἶκον
[4, 151]	ἀλλοτρίως ἧς προῄρητο φιλοσοφίας πολλὰ	παρὰ	πολλοῖς ἔθιμα καὶ νόμιμα ἀναγράφων
[4, 160]	τε, οὐκ ἐπιστάμενος ὅτι κόγχος	παρὰ	προτέρῳ μνήμης τετύχηκεν Ἐπιχάρμῳ ἐν
[4, 150]	Ξενοφῶν ἐν ζʹ Ἀναβάσεως τὸ	παρὰ	Σεύθῃ διαγράφων συμπόσιον ἐν τούτοις·
[4, 154]	ναυμάχος, αὐτόν σε πυλαμάχε πρῶτον»	παρὰ	Στησιχόρῳ, ὁπλομάχος, τειχομάχος, πυργομάχος. Ὁ
[4, 169]	ἔφη· Τὸ μὲν ἀσώτιον ἔχεις	παρὰ	Στράττιδι ἐν Χρυσίππῳ λέγοντι οὕτως·
[4, 153]	οἶνον ἄκρατον. Καμπανῶν δέ τινες	παρὰ	τὰ συμπόσια μονομαχοῦσι. (Νικόλαος δ´
[4, 176]	συνήθης ὡς τάχιστα ἐλέγχειν τὰ	παρὰ	τὰς κρούσεις ἁμαρτήματα γινόμενα, ἀλλὰ
[4, 163]	Ἅδ´ ἐγὼ ἁ τλάμων Ἀρετὰ	παρὰ	τῇδε κάθημαι Ἡδονῇ, αἰσχίστως κειραμένη
[4, 152]	παρὰ τοὺς ποταμοὺς οἰκοῦντες καὶ	παρὰ	τὴν ἐντὸς καὶ τὴν ἔξω
[4, 139]	καλουμένην Ἄρτεμιν, (ἧς τὸ ἱερὸν	παρὰ	τὴν καλουμένην Τίασσόν ἐστιν ἐν
[4, 141]	τὸ δεῖπνον εἴωθεν ἀεί τι	παρά	τινος κομίζεσθαι, ἐνίοτε δὲ καὶ
[4, 149]	χάριν ἐπὶ χαλκῶν κανῶν τῶν	παρά	τισι καλουμένων μαζονόμων, ἀπὸ τῆς
[4, 167]	μυστηρίων ὄντων ἔθηκεν αὐτῇ θρόνον	παρὰ	τὸ ἀνάκτορον, οἰμώξεσθαι φήσας τοὺς
[4, 145]	καὶ τῶν υἱῶν ἔνιοι. Καὶ	παρὰ	τὸ δεῖπνον ᾄδουσί τε καὶ
[4, 154]	τῶν ἱστοριῶν Κελτοί, φησίν, ἐνίοτε	παρὰ	τὸ δεῖπνον μονομαχοῦσιν. Ἐν γὰρ
[4, 153]	ἑκατὸν τῶν ἱστοριῶν Ῥωμαίους ἱστορεῖ	παρὰ	τὸ δεῖπνον συμβάλλειν μονομαχίας, γράφων
[4, 171]	ἐπὶ τὴν βασιλικὴν καλοῦντες τράπεζαν	παρὰ	τὸ ἐλεόν. Ἀρτεμίδωρος δ´ αὐτοὺς
[4, 145]	ὑπόλογον λαμβάνουσιν. Οὕτω δὲ καὶ	παρὰ	τοῖς ἄλλοις Πέρσαις τοῖς ἐν
[4, 182]	δὲ καλάμινος αὐλὸς τιτύρινος καλεῖται	παρὰ	τοῖς ἐν Ἰταλίᾳ Δωριεῦσιν, ὡς
[4, 156]	ἐγώ, καὶ ἐν Τάραντι δὲ	παρὰ	τοῖς ἡμετέροις ἀποίκοις πᾶσαν τὴν
[4, 159]	Τοιαύτη τις ἦν ἡ φιλοχρηματία	παρὰ	τοῖς τότε· περὶ ἧς Ἀνάχαρσις
[4, 174]	αὐτῆς πραγματείας Δαίτην ἥρωα τιμώμενον	παρὰ	τοῖς Τρωσίν, οὗ μνημονεύειν Μίμνερμον.
[4, 138]	πρῶτον μὲν δὴ σκηνὰς ποιοῦνται	παρὰ	τὸν θεόν, ἐν δὲ ταύταις
[4, 145]	λαμβάνουσιν, οὕτως οὗτοι τὰ σιτία	παρὰ	τοῦ βασιλέως εἰς ὑπόλογον λαμβάνουσιν.
[4, 184]	φησὶ μαθεῖν τὴν αὐλητικὴν οὐ	παρὰ	τοῦ τυχόντος, ἀλλὰ Προνόμου τοῦ
[4, 152]	δὲ καὶ ἰχθῦς οἵ τε	παρὰ	τοὺς ποταμοὺς οἰκοῦντες καὶ παρὰ
[4, 141]	σταθμὸν ὡς τέταρτον μάλιστα, καὶ	παρὰ	τοῦτο ἕτερον οὐδὲν πλὴν ὅ
[4, 153]	πανηγύρεσι καὶ θεάτροις ἐποιοῦντο Ῥωμαῖοι,	παρὰ	Τυρρηνῶν παραλαβόντες τὸ ἔθος, ἀλλὰ
[4, 153]	βαρβάρου καὶ ὡς πολὺν χρόνον	παρὰ	τῷ Ἀρσάκει διέτριψεν ἀγόμενος βασιλικῶς,
[4, 164]	ἱστορεῖ. Ὑποτίθεται δὲ τὸν Ἡρακλέα	παρὰ	τῷ Λίνῳ παιδευόμενον καὶ κελευσθέντα
[4, 148]	Φιγάλειαν Νομίμων Ὁ κατασταθείς, φησί,	παρὰ	Φιγαλεῦσι σίταρχος ἔφερε τῆς ἡμέρας
[4, 182]	καὶ τοὺς καλουμένους ἐλεφαντίνους αὐλοὺς	παρὰ	Φοίνιξιν ἀνατρηθῆναι. Οἶδα δὲ ὅτι
[4, 149]	πλείω καὶ μάζας (καὶ ἄρτους	παραβάλλειν.	Γενναῖος γὰρ ὁ τοιοῦτος ἐκρίνετο
[4, 152]	κλίνης κατακειμένῳ τῷ βασιλεῖ τὸ	παραβληθὲν	ὑπ´ αὐτοῦ κυνιστὶ σιτεῖται ~καὶ
[4, 142]	πάτριον ἔθος· (ὅτε δὲ καὶ	παραγένοιντο,	μικρὰ συμπεριενεχθεῖσι νόμου χάριν παρεσκευάζετο
[4, 173]	ἐπιτελοῦντας αὐτοὺς ποιεῖ χρείας τοῖς	παραγιγνομένοις	τῶν ξένων, λέγων οὕτως· (Μάγνητες
[4, 164]	δείπνων τὰ εὐτελῆ, τί ἐνταῦθα	παραγίνεσθε	μηδὲ κληθέντες; Ἦ ὡς εἰς
[4, 150]	Καὶ οὐ μόνον, φησίν, οἱ	παραγινόμενοι	τῶν Γαλατῶν ἀπὸ τῶν κωμῶν
[4, 173]	ἐν δʹ Δηλιάδος Δελφοῖς, φησί,	παραγινομένοις	εἰς Δῆλον παρεῖχον Δήλιοι ἅλας
[4, 172]	καὶ τραπεζοποιῶν παρείχοντο χρείας τοῖς	παραγινομένοις	πρὸς τὰς ἱερουργίας, ~καὶ ὅτι
[4, 142]	εἴη παρασκευαζόμενα. Πολλῶν δὲ πρεσβειῶν	παραγινομένων	πρὸς αὐτὸν οὐδέποτε ἐνωρίστερον τοῦ
[4, 171]	ἔφη Κρατῖνος ἐν Κλεοβουλίναις οὕτως	παραγοράζειν	δὲ Ἄλεξις ἐν Δρωπίδῃ. Εἰλέατροι
[4, 132]	δ´ ἐν Ἀπολειπούσῃ μάγειρόν τινα	παράγων	ποιεῖ τάδε λέγοντα· Πόσοι τὸ
[4, 138]	ἄλλον τοιοῦτον βίον τοῖς ἐκγόνοις	παραδώσουσιν.	(Ἑξῆς δὲ λεκτέον καὶ περὶ
[4, 176]	πρὸς Λαρισαίους πολέμου γράφει τάδε·	Παραζωνίδια	καὶ λογχάρι’ ἀνειληφότες ἰῷ καὶ
[4, 157]	παρατιθέντων, τῷ δ´ Ἡρακλεῖ ταπεινοτέραν	παραθέντων,	~ὁ Ἡρακλῆς (ἀτιμάζεσθαι ὑπολαβὼν ἀπέκτεινε
[4, 161]	ἔπηξαν τοῖς πένησι χρησίμους. Ἐπεὶ	παράθες	αὐτοῖσιν ἰχθῦς ἢ κρέας, κἂν
[4, 172]	μίαν, (τί σοι διαφέρει τοῦτο;	Παράθες	(σημίαν. Οὐκ ἔστι κανδύλους ποιεῖν
[4, 142]	πολλῶν καὶ βρωμάτων παντοδαπῶς πεποιημένων	παραθέσεις,	(ἔτι δὲ μύρων ἐξηλλαγμένων, ὡς
[4, 132]	πολλά. {Α. Πίνακά μοι τούτων	παραθήσεις	αὐτὸν ἐφ´ ἑαυτοῦ μέγαν. Ἔχεις
[4, 132]	ὀβολῶν. {Α. Ὀψάριον αὐτὸ τοῦτο	παραθήσεις	μόνον, ἵνα ταὐτὰ πάντες, μὴ
[4, 138]	(τε) ἑψήσονται. Καὶ τραγήματά που	παραθήσομεν	αὐτοῖς τῶν τε σύκων καὶ
[4, 144]	ὅσῳ ἂν (τις) πλείω τις	παραθῆται	τὰ περιττὰ τῶν ἱκανῶν, τοσούτῳ
[4, 160]	ἐν ταῖς ἐπιγραφομέναις Φοινίσσαις φησίν·	Παραινέσαι	δὲ σφῷν τι βούλομαι σοφόν·
[4, 163]	σοὶ παραπλησίους ἡ Ἀρετὴ Ἡδονῇ	παρακάθηται,	ὥς φησι Μνασάλκης ὁ Σικυώνιος
[4, 145]	βασιλεὺς ἐκείνους ὁρᾷ διὰ τοῦ	παρακαλύμματος	τοῦ ἐπὶ τῇ θύρᾳ, ἐκεῖνοι
[4, 157]	Ἀποβλέψασαι οὖν αὗται εἰς τὰ	παρακείμενα	καὶ θαυμάσασαι ἐγέλων. Καὶ ἡ
[4, 153]	καθάπερ ἥρωι πλήρη βαρβαρικῶν θοιναμάτων	παρακειμένην.	Ἱστορῶν δὲ καὶ περὶ Ἡρακλέωνος
[4, 141]	ὅταν ᾖ θυμὸς ἑκάστῳ κώθων	παρακείμενός	ἐστιν. Ὄψον δὲ ταὐτὸν ἀεί
[4, 150]	τὸν βασιλέα εἰ ἥψατο τῶν	παρακειμένων.	Ἐν δὲ τῇ τρίτῃ ὁ
[4, 143]	τῆς τραπέζης τὰ βέλτιστα τῶν	παρακειμένων	ἡ προεστηκυῖα τῆς συσσιτίας γυνὴ
[4, 164]	καὶ κελευσθέντα ἀπὸ βιβλίων πολλῶν	παρακειμένων	λαβόντα ἐντυχεῖν. Ἐκεῖνος δ´ ὀψαρτυτικὸν
[4, 152]	τοῖς κολεοῖς ἐν ἰδίᾳ θήκῃ	παράκειται.	Προσφέρονται δὲ καὶ ἰχθῦς οἵ
[4, 152]	Ἰταλίας καὶ τῆς Μασσαλιητῶν χώρας	παρακομιζόμενος,	ἄκρατος δ´ οὗτος· ἐνίοτε δὲ
[4, 153]	θεάτροις ἐποιοῦντο Ῥωμαῖοι, παρὰ Τυρρηνῶν	παραλαβόντες	τὸ ἔθος, ἀλλὰ κἀν ταῖς
[4, 166]	γῆς, ἵν´ οὕτως ᾔσθετο οἷον	παραλαβὼν	ἀγαθὸν οὐκ ἐφείσατο. ΗΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ'
[4, 166]	δῆτ´ ἐχρῆν εἴ τις πατρῴαν	παραλαβὼν	(γῆν καταφάγοι, πλεῖν τοῦτον ἤδη
[4, 142]	τηλικούτων πραγμάτων ἡγούμενος ἔμφασιν τοῖς	παραλαμβανομένοις	πρὸς τὴν θυσίαν ἐποίει, διότι
[4, 142]	ὥστε τῶν ξένων ἐνίους τῶν	παραληφθέντων	ὀκνεῖν τὸν ἀγκῶνα ἐπὶ τὰ
[4, 134]	τὸν γόητα Θεόδοτον ἢ τὸν	παραμασύντην	ἴδω τὸν ἀνόσιον (βαυκιζόμενον τὰ
[4, 152]	οὗτος· ἐνίοτε δὲ ὀλίγον ὕδωρ	παραμίγνυται·	παρὰ δὲ τοῖς ὑποδεεστέροις ζύθος
[4, 156]	συμπόσιον. Καὶ ὃς μετέωρον αὑτὸν	παραναστήσας	ἔφη· Ὄμνυμι δ´ ὑμῖν, ἄνδρες,
[4, 154]	οὐκ ἠνέσχετο ὁ δῆμος τὴν	παρανομίαν	ταύτην, ἀλλ´ ἄκυρον τὴν διαθήκην
[4, 141]	πᾶν τὸ δεῖπνον ἅπαντας αὐτοὺς	παραπέμπειν,	κἂν ἄρα ἐλάα τις ἢ
[4, 162]	αὐτοὺς προσδεκτέον ὡραιζομένους καὶ πότε	παραπεμπτέον	ὡς ὑπερορῶντας, καὶ περὶ προσοψημάτων
[4, 138]	παρασκευὴν (χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ καὶ	παραπετάσμασι	ποικίλοις κατεσκευασμένην κελεῦσαι τοὺς ἀρτοποιοὺς
[4, 141]	δὲ οὗτοι καλοῦνται σκηναῖς ἔχοντες	παραπλήσιόν	τι· καὶ ἐννέα καθ´ ἕκαστον
[4, 139]	φυσίκιλλον, ὅς ἐστιν ἀρτίσκος ἐγκρίδι	παραπλήσιος,	γογγυλώτερος δὲ τὴν ἰδέαν. Διδόασι
[4, 163]	γοῦν σε καὶ τοὺς σοὶ	παραπλησίους	ἡ Ἀρετὴ Ἡδονῇ παρακάθηται, ὥς
[4, 140]	ὑπὸ τῶν Λακεδαιμονίων ἄικλον προσαγορεύεσθαι,	παραπλησίως	ἁπάντων Δωριέων οὕτως αὐτὸ καλούντων.
[4, 167]	ἀλλ´ ἀσώτως καὶ τοῖς λῃσταῖς	παραπλησίως.	(Δοῦρις δ´ ἐν ζʹ Μακεδονικῶν
[4, 139]	μέρεσι. Καὶ ταύτας τὰς κοπίδας	παραπλησίως	ταῖς λελεγμέναις ἐπιτελοῦσι. Θύουσι δὲ
[4, 171]	προτένθαι εἰσί, (καθάπερ καὶ οἱ	παράσιτοι	ὀνομαζόμενοι, ἔχον οὕτως· Φῶκος εἶπεν·
[4, 132]	δ´ ἕτερος (Δρομέας δ´ ὁ	παράσιτος	ἐρωτήσαντός τινος αὐτόν, ὥς φησιν
[4, 134]	ἰών. Σχεδόθεν δέ οἱ ἦν	παράσιτος	Χαιρεφόων, πεινῶντι λάρῳ ὄρνιθι ἐοικώς,
[4, 173]	δ´ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Φιλοπράγμονι	παρασίτους	τοῦ θεοῦ καλεῖ τοὺς Δηλίους
[4, 173]	ἀγοράν, παντοδαπὸν ὁρμοῦντ´ ὄχλον, αὐτοὺς	παρασίτους	τοῦ θεοῦ τοὺς Δηλίους. (Ἀχαιὸς
[4, 169]	δοκεῖ ἕξειν Πατανίων. Ἐν δὲ	Παρασίτῳ	ὁ Ἀντιφάνης καὶ τάδε εἴρηκεν·
[4, 173]	ἐκ Πειραιῶς, πάντων ἀκούων διότι	παρασίτῳ	τόπος οὗτος τρία μόνος ἀγαθὰ
[4, 152]	πληροῦν μὲν ληνοὺς πολυτελοῦς πόματος,	(παρασκευάζειν	δὲ τοσοῦτο βρωμάτων πλῆθος ὥστε
[4, 141]	καὶ τὸ πλείονα τῶν ἱκανῶν	παρασκευάζειν	περιττὸν εἶναι, μὴ μέλλοντά γε
[4, 166]	καὶ περὶ τὰς ἐργασίας διατρίβειν	παρασκευάζεσθαι	ζῆν, αὐτοὺς δὲ διὰ τὰς
[4, 146]	δεῖπνον βασιλεὺς προτίθεται. Τοῦτο δὲ	παρασκευάζεται	ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐν ἡμέρῃ
[4, 164]	οἰκίας ἐξετάζων ὅπου δεῖπνα λαμπρὰ	παρασκευάζεται,	ὑπὲρ τὸν Ἀθηναῖον Χαιρεφῶντα ἐκεῖνον,
[4, 167]	Χῖον οἶνον καὶ τἄλλ´ ἀρκούντως	παρασκευάζομαι,	τῶν ἰδίων μου προσόδων εἰς
[4, 142]	παρ´ αὐτὸν οὐδὲν καταδεέστερον εἴη	παρασκευαζόμενα.	Πολλῶν δὲ πρεσβειῶν παραγινομένων πρὸς
[4, 144]	λέγων περὶ τῶν τοῖς τυράννοις	παρασκευαζομένων	καὶ τῶν τοῖς ἰδιώταις εἰς
[4, 153]	δὶς τῆς ἡμέρας τράπεζαι πολυτελεῖς	παρασκευάζονται	ἀνθιναί τε στρωμναὶ καὶ ἐκπώματα
[4, 148]	τὰ περὶ τὴν τροφὴν λίχνοι,	παρασκευάζοντες	ἐν τοῖς δείπνοις θρῖα καὶ
[4, 149]	δούλους καὶ μίαν πᾶσι τράπεζαν	παρασκευάζουσι	καὶ τὰ σιτία πᾶσιν εἰς
[4, 144]	μᾶλλον ἥδονται οἱ ταῖς πολυτελεστέραις	παρασκευαῖς	τρεφόμενοι τῶν τὰ εὐτελέστερα παρατιθεμένων.
[4, 138]	ἐπὶ γέλωτι τοῖς ἑαυτοῦ διακόνοις	παρασκευάσαι	Λακωνικὸν δεῖπνον. Καὶ παρασκευασθέντος γελάσας
[4, 138]	κατὰ ταὐτὰ καθὼς Μαρδονίῳ δεῖπνον	παρασκευάσαι.	Ποιησάντων δὲ τούτων τὰ κελευσθέντα
[4, 150]	τοῖς ἐμοῖς ποτε γενομένοις μαγείροις	παρασκευάσαι	σοι Αἰγύπτιον δεῖπνον. Καὶ κελεύσαντος
[4, 150]	εἰς τὸ πρυτανεῖον δειπνεῖν, οἴκοθεν	παρασκευάσαντα	αὑτῷ λάχανόν τι ἢ τῶν
[4, 149]	ἂν ἔξω τι τούτων ἱεροποιὸς	παρασκευάσῃ	ὑπὸ τῶν τιμούχων ζημιοῦται, ἀλλὰ
[4, 138]	διακόνοις παρασκευάσαι Λακωνικὸν δεῖπνον. Καὶ	παρασκευασθέντος	γελάσας ὁ Παυσανίας μετεπέμψατο τῶν
[4, 152]	ἐξεῖναι τοῖς βουλομένοις εἰσερχομένοις τῶν	παρασκευασθέντων	ἀπολαύειν ἀδιαλείπτως διακονουμένους. Ἀφορίσαντος δ´
[4, 150]	ἠφίεντο ἕως ἂν μεταλάβωσι τῶν	παρασκευασθέντων.	(Θρᾳκίων δὲ δείπνων μνημονεύει Ξενοφῶν
[4, 145]	ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν ἐπιγραφομένων	Παρασκευαστικῶν	(Καὶ οἱ θεραπεύοντες, φησί, τοὺς
[4, 168]	δεῖπνον λαμπρὰ μὲν ἦν ἡ	παρασκευὴ	καὶ τοῖς εἰσιοῦσι προσεφέροντο ποδονιπτῆρες
[4, 153]	κατὰ καιρὸν θριαμβεύοντος, καὶ ἡ	παρασκευὴ	τῆς εὐωχίας Ἡρακλεωτική ἐστι. Διοινοχοεῖται
[4, 140]	φωνὴν πεποιῆσθαι. Καί ἐστιν ἡ	παρασκευὴ	τῶν λεγομένων ἐπαίκλων οὐχ ἁπλῆ,
[4, 146]	τοῦ Λευκαδίου Φιλοξένου τοιαύτην ἐκτίθεται	παρασκευὴν	δείπνου· ~Εἰς δ´ ἔφερον διπλόοι
[4, 138]	ἐπιδείξας ἑκατέρου τῶν δείπνων τὴν	παρασκευὴν	εἶπεν· Ἄνδρες Ἕλληνες, συνήγαγον ὑμᾶς
[4, 138]	ἐκ τῆς Ἑλλάδος Μαρδονίῳ τὴν	παρασκευὴν	κατέλιπε τὴν αὑτοῦ. Παυσανίαν οὖν
[4, 138]	ἐστρωμένας καὶ τραπέζας ἀργυρᾶς καὶ	παρασκευὴν	μεγαλοπρεπῆ δείπνου ἐκπλαγέντα τὰ προκείμενα
[4, 149]	καθέδραν καὶ τὴν τοιαύτην ἅπασαν	παρασκευήν,	τὴν δὲ τῶν περὶ τὸν
[4, 138]	οὖν ἰδόντα τὴν τοῦ Μαρδονίου	παρασκευὴν	(χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ καὶ παραπετάσμασι
[4, 150]	καὶ ἐπὶ δεῖπνον. Τῆς οὖν	παρασκευῆς	γενομένης λαμπρᾶς ὁ Αἰγύπτιος κατεγέλα
[4, 138]	τῶν ἱστοριῶν περὶ τῆς Μαρδονίου	παρασκευῆς	λέγων καὶ μνημονεύσας Λακωνικῶν συμποσίων
[4, 132]	χαριέστερον εἶναι τῆς ἐν ἄστει	παρασκευῆς,	τὸ πλῆθος τῶν ὀστρέων (καὶ
[4, 137]	εἰς τάριχος διασκευάσαντα μαστιγωθῆναι ὡς	παρασοφιζόμενον	πονηρῶς. ~(Πλάτων δ´ ἐν βʹ
[4, 154]	ἐκταθέντες ἐπὶ θυρεῶν κεῖνται, καὶ	παραστάς	τις ξίφει τὸν λαιμὸν ἀποκόπτει.
[4, 175]	φώτιγγα πλαγίαυλον, οὗ καὶ αὐτοῦ	παραστήσομαι	μνημονεύοντα ἐλλόγιμον ἄνδρα. (Ἐπιχωριάζει γὰρ
[4, 148]	ἐδέησε τοῖς Ἕλλησι περὶ Πλαταιὰς	παρατάττεσθαι	ἀπολωλόσιν ἤδη ὑπὸ τῶν τοιούτων
[4, 156]	κατὰ χειρῶν. (Καὶ τῆς τραπέζης	παρατεθείσης	ἐδειπνοῦμεν καὶ τὴν μὲν ἐξηντλοῦμεν
[4, 154]	Τὸ δὲ παλαιόν, φησίν, ὅτι	παρατεθέντων	κωλήνων τὸ μηρίον ὁ κράτιστος
[4, 155]	Φιλίππου (τῶν φίλων τὸ μέλλον	παρατεθήσεσθαι	τῶν τραγημάτων περιεχρύσουν· ὅτε δὲ
[4, 152]	ᾖ τι δυσαπόσπαστον, μαχαιρίῳ μικρῷ	παρατέμνοντες,	ὃ τοῖς κολεοῖς ἐν ἰδίᾳ
[4, 149]	σιτία πᾶσιν εἰς τὸ μέσον	παρατιθέασι	καὶ κρατῆρα τὸν αὐτὸν πᾶσι
[4, 139]	καὶ τοὺς γαλαθηνοὺς ὀρθαγορίσκους καὶ	παρατιθέασιν	ἐν τῇ θοίνῃ τοὺς ἰπνίτας
[4, 142]	καὶ οἱ λοιποί. Τὰ δὲ	παρατιθέμενα	ἐπὶ μὲν τραπεζίου ἦν τοῦ
[4, 144]	ἥδιον ἂν δειπνῆσαι τὸ ἡμῖν	παρατιθέμενον	δεῖπνον ἢ τὸ ἑαυτοῖς. (Τὸ
[4, 141]	δεῖπνον πρῶτον μὲν ἑκάστῳ χωρὶς	παρατιθέμενον	καὶ πρὸς ἕτερον κοινωνίαν οὐδεμίαν
[4, 170]	τὸν ὑπὸ Ῥωμαίων καλούμενον στρούκτωρα,	παρατιθέμενος	ἐκ δράματος Ἀλεξάνδρου ᾧ ἐπιγραφὴ
[4, 144]	χρόνῳ τῆς ἡδονῆς μειονεκτεῖ ὁ	παρατιθέμενος	πολλὰ τῶν μετρίως διαιτωμένων. Ἀλλὰ
[4, 143]	σπείσαντες τοῖς θεοῖς μερίζουσι τῶν	παρατιθεμένων	ἅπασι· ἀπονέμουσι δὲ καὶ τοῖς
[4, 144]	παρασκευαῖς τρεφόμενοι τῶν τὰ εὐτελέστερα	παρατιθεμένων.	(Θεόφραστος δ´ ἐν τῷ πρὸς
[4, 150]	δείπνων Αἰγυπτιακὴ τραπεζῶν μὲν οὐ	παρατιθεμένων,	(πινάκων δὲ περιφερομένων. (Παρὰ δὲ
[4, 143]	ἐξ ἡμισείας τῶν τοῖς ἀνδράσι	παρατιθεμένων.	Τοὺς δ´ ὀρφανοὺς ἰσομερεῖς εἶναι·
[4, 137]	δεῖ καθ´ ἓν ἕκαστον αὐτοῖς	παρατιθέντα	μεγαλείως δέ Εὐτράπεζοι δ´ εἰσὶν
[4, 157]	Εὐρυσθέως υἱῶν τὰς μερίδας ἑκάστῳ	παρατιθέντων,	τῷ δ´ Ἡρακλεῖ ταπεινοτέραν παραθέντων,
[4, 144]	φησὶ βασιλέα Θῦν ἑκατὸν πάντα	παρατίθεσθαι	δειπνοῦντα ἐπὶ τὴν τράπεζαν ἀπὸ
[4, 153]	Ἰνδοῖς φησιν ἐν τῷ δείπνῳ	παρατίθεσθαι	ἑκάστῳ τράπεζαν, ταύτην δ´ εἶναι
[4, 144]	φυλακῇ ὄντα πάλιν τὰ αὐτὰ	παρατίθεσθαι	ζῶντα λαμπρῶς. Διὸ καὶ ἀκούσαντα
[4, 140]	λέγων μάζας ἐν ταῖς κοπίσι	παρατίθεσθαι	τοῦτο γὰρ αἱ βάρακες δηλοῦσιν,
[4, 150]	ταῖς τραπέζαις ἄρτους πολλοὺς κατακεκλασμένους	παρατίθεσθαι	χύδην καὶ κρέατα ἐκ τῶν
[4, 149]	ἄλλων μερίδων δίδοται. Ἔπειτα ἑκάστῳ	παρατίθεται	ἄρτος καθαρὸς εἰς πλάτος πεποιημένος,
[4, 143]	Τοὺς δ´ ὀρφανοὺς ἰσομερεῖς εἶναι·	παρατίθεται	δ´ αὐτοῖς ἀβαμβάκευτα τῇ κράσει
[4, 143]	δ´ εἰσὶν αἱ τῶν ἄλλων.	Παρατίθεται	δὲ τῶν παρόντων ἴσον μέρος
[4, 145]	ἀλεκτρυόνες. Καὶ μέτρια μὲν αὐτῶν	παρατίθεται	ἑκάστῳ τῶν συνδείπνων τοῦ βασιλέως,
[4, 145]	τὰ σιτία ἐπὶ τὴν τράπεζαν,	παρατίθεται·	ἐπειδὰν δὲ οἱ σύνδειπνοι δειπνήσωσι,
[4, 143]	(καὶ ὅτι ἀβαμβάκευστα τοῖς ὀφρανοῖς	παρατίθεται·	καὶ ὅτι οἱ νεώτατοι αὐτῶν
[4, 143]	Εἶτα ποτήριον ἐν ἑκάστῃ τραπέζῃ	παρατίθεται	κεκραμένον ὑδαρῶς· τοῦτο κοινῇ πάντες
[4, 143]	κοινὴν τράπεζαν, καὶ δειπνήσασιν ἄλλο	παρατίθεται.	(Τοῖς δὲ παισὶ κοινὸς κέκραται
[4, 132]	σφιν δεῦσον ὅσα γ´ ἂν	παρατιθῇς,	κάθαλα ποιήσας πάντα κἀσκοροδισμένα. Διὰ
[4, 143]	τῆς συσσιτίας γυνὴ φανερῶς ἀφαιροῦσα	παρατίθησι	τοῖς κατὰ πόλεμον ἢ κατὰ
[4, 166]	ἀλλὰ νῦν· καὶ βάψομαι καὶ	παρατιλοῦμαι	νὴ Δία καὶ γενήσομαι Κτήσιππος,
[4, 152]	αἰτῆσαι χρυσίου καὶ ῥῖψαι αὐτῷ	παρατρέχοντι.	(Ἀνελόμενον δ´ ἐκεῖνον πάλιν ὑμνεῖν
[4, 164]	ἡδυλογίας κολάβρους ἀναγινώσκει καὶ μέλη	πάραυλα	κἀκρότητα κύμβαλα. (Καὶ μετὰ τὰς
[4, 144]	λόγου ἄξιον· εἰ δέ τι	παραφέροιτο,	ἐσθίοντας ἂν οὐ παύεσθαι. Οἴνῳ
[4, 144]	παύεσθαι, ὅτι σφίσιν ἀπὸ δείπνου	παραφορέεται	οὐδὲν λόγου ἄξιον· εἰ δέ
[4, 140]	σκευοποιεῖται ἔκ τινων ζῴων ὡρισμένων,	παραχορηγοῦντος	αὐτὰ τοῖς φιδίταις ἑνὸς τῶν
[4, 164]	εὖ καὶ ταχέως ἀπετίσατο καὶ	παραχρῆμα.	οὐ μέντοι παρὰ κωφὸν ὁ
[4, 147]	φάσσεων τε χύδαν ἤδη δὲ	παρεβάλλετο	θερμὰ πολλὰ καὶ μαλακοπτυχέων ἄρτων.
[4, 160]	τοῖς δαίμοσι διαλεκτικοὺς τρεῖς τῶν	παρεγγεγραμμένων.	Καὶ μὴν φιλοσοφεῖν φιλολογεῖν τ´
[4, 147]	κεχαροίμεθ´. Ἀλλ´ ὅθεν ἐλλίπομεν, θοίνα	παρέης·	ὅτε παλάξαι δύνατ´ ἐπικρατέως ἔγωγ´
[4, 162]	εἰς ὑμᾶς ποιηθέντος ἐπιγράμματος, ὅπερ	παρέθετο	ὁ Δελφὸς Ἡγήσανδρος ἐν ἕκτῳ
[4, 147]	ἑφθὸν ἁπερπευθηνος ἀλεκτοτρόφου πνικτᾶς ἐρίφου	παρέθηκε,	εἶτα δίεφθ´ ἀκροκώλια σχελίδας τε
[4, 130]	τέρας ὀπτήσας μεγάλῳ βασιλεῖ θερμὴν	παρέθηκε	κάμηλον. Ὁ Ἀριστοφάνης δ´ ἐν
[4, 132]	γάρ ἐστιν Ἀττικὴ (ὥσπερ ξενική·	παρέθηκε	πίνακα γὰρ μέγαν ἔχοντα μικροὺς
[4, 136]	σπάρος· οὓς ὁ μάγειρος σίζοντας	παρέθηκε	φέρων, κνίσωσε δὲ δῶμα. Τῶν
[4, 136]	Δρακοντιάδῃ μεγαθύμῳ. Σάνδαλα δ´ αὖ	παρέθηκεν	ἀειγενῆ ἀθανατάων, (βούγλωσσόν θ´, ὃς
[4, 131]	μὰ Δί´ ὄρνιν τριπλάσιον Κλεωνύμου	παρέθηκεν	ἡμῖν· ὄνομα δ´ ἦν αὐτῷ
[4, 135]	ἦλθ´ ἀφύη, Τρίτωνος ἑταίρη, ἄντα	παρειάων	σχομένη ῥυπαρὰ κρήδεμνα (Τοὺς δ´
[4, 142]	οὐδέποτε πλεῖον· ὅτε δὲ μὴ	παρείη	πρεσβεία, τρίκλινον. Καὶ πρόσταγμα οὐκ
[4, 142]	οἶνος ἦν μικρῷ βελτίων, ὅτε	παρείησάν	τινες. Ἐπεὶ δὲ δειπνήσειαν, ἐσιώπων
[4, 130]	ἑκάστῳ. Καὶ τὸ θαυμάσιον, ὅτι	παρειμένοι	καὶ καρηβαροῦντες ὑπὸ τῆς μέθης
[4, 175]	χορόν. Φιλήμων ἐν Μοιχῷ· Ἔδει	παρεῖναι,	Παρμένων, αὐλητρίδ´ ἢ νάβλαν τιν´.
[4, 164]	Φιλόσοφός τις εἶ, εὔδηλον, ὃς	παρεὶς	τοσαῦτα γράμματα (Σίμου τέχνην ἔλαβες.
[4, 137]	ἱεροποιοὺς ὡς (μακρόθεν) οὐκ ἀστείας	παρεισδύσεως	γινομένης, δέοντος ἀπέχεσθαι τούτων τῶν
[4, 142]	προσεφέρετο. Ἀκρόαμα δὲ οὐδὲν οὐδέποτε	παρεισεπορεύετο,	διετέλει δ´ αὐτὸς προσομιλῶν πρὸς
[4, 151]	καὶ οὐδένα ἄκοντα. Καὶ νῦν	πάρεισιν	οὐδέν σε προσαιτοῦντες, ἀλλὰ καὶ
[4, 170]	καὶ τῆς ἄλλης εὐκοσμίας. Φιλήμων	Παρεισιόντι·	Περὶ τοὐπτάνιον οὐ γίνεθ´ ἡ
[4, 149]	ἱερείων ἁρμόττοντα. ~Ἡ δὲ πόλις	παρεῖχεν	ἑκατέρῳ τῶν χορῶν (τρία πρόβατα
[4, 173]	Δελφοῖς, φησί, παραγινομένοις εἰς Δῆλον	παρεῖχον	Δήλιοι ἅλας καὶ ὄξος καὶ
[4, 173]	ταῖς θοίναις δι´ ἡμέρας τρίβοντες	παρεῖχον	ὥσπερ (ἐν) γυναιξὶ γογγύλας μεμαγμένας.
[4, 172]	εἴρηκεν ὅτι μαγείρων καὶ τραπεζοποιῶν	παρείχοντο	χρείας τοῖς παραγινομένοις πρὸς τὰς
[4, 148]	δωρεῖσθαι αὐτῷ καὶ εἰς αὔριον	παρεκάλει	συνδειπνῆσαι πάλιν ἥκοντα μετὰ τῶν
[4, 163]	πάντες αὐτὸν ἐπὶ τὰ συμπόσια	παρεκάλουν·	οὐχ ὥσπερ σύ, κυνικέ, ὁ
[4, 156]	ἡδὺν Ἀντιφάνη, ὃς ἐν τῇ	Παρεκδιδομένῃ	ἔφη· Ὄμνυμι δ´ ὑμῖν, ἄνδρες,
[4, 176]	οἴνου καὶ βρωμάτων παντοδαπῶν, (οἷς	παρέκειτο	φωτίγγια καὶ μοναύλια, κώμων οὐ
[4, 156]	ἑστίασιν. Διονυσίων γὰρ ὄντων Ἀθήνησι	παρελήφθην	πρὸς αὐτόν. Κατέλαβον δὲ κυνικοὺς
[4, 137]	οὐκ Ἀττικηρῶς οὐδ´ ἀπηκριβωμένως λιμῷ	παρελθεῖν	ἃ δεῖ καθ´ ἓν ἕκαστον
[4, 168]	ἐπερραπίζετο. (Ἐπιδόσεων δέ ποτε γινομένων	παρελθὼν	καὶ αὐτὸς εἰς τὴν ἐκκλησίαν
[4, 170]	Δεῖπνον αἰτήσεις με σὺ ἤδη	παρελθών·	οὐκ ἔχων δὲ τυγχάνω οὐκ
[4, 166]	ἀσωτίαν καὶ κιναιδίαν τοὔνομα αὐτοῦ	παρέλιπε	Δημοσθένης ἐν τῷ περὶ ἀτελειῶν.
[4, 147]	πάνθ´ ἃ παρῆν ἐτύμως ὔμμιν,	παρέπαισε	δὲ θερμὸν (σπλάγχνον, ἔπειτα δὲ
[4, 132]	οὐ πάνυ ἁλίσκετ´, ἀλλ´ οὕτως	παρέργως	ἅπτεται· τὰς δ´ ὀνθυλεύσεις καὶ
[4, 155]	τράχηλον εἰς τὸν βρόχον ἐντιθέναι·	παρερχόμενον	δὲ ἄλλον ἐγείρειν τὸν λίθον·
[4, 142]	παραγένοιντο, μικρὰ συμπεριενεχθεῖσι νόμου χάριν	παρεσκευάζετο	καὶ πάλιν αὐτοῖς στρωμναί τε
[4, 147]	Ἀντωνίῳ ἡ Κλεοπάτρα ἐν Κιλικίᾳ	παρεσκεύασεν	αὐτῷ βασιλικὸν συμπόσιον, ἐν ᾧ
[4, 148]	ἐν τῇ ἐνάτῃ μεγάλως (πλούτῳ)	παρεσκευάσθαι.	(Ἡγοῦμαι δ´ ὅτι οὐκ ἂν
[4, 150]	ἡμέρας πολλά, πίθους τε οἴνου	παρεσκευάσθαι	καὶ πλῆθος ἀλφίτων πεφυραμένων. Καὶ
[4, 150]	Αἰγύπτιον δεῖπνον. Καὶ κελεύσαντος ἐπεὶ	παρεσκευάσθη,	ἡσθεὶς ὁ Ὦχος τῷ δείπνῳ
[4, 144]	τύραννοι. Ἔκπλεῳ γὰρ αὐτοῖς ἀεὶ	παρεσκευασμέναι	οὐδεμίαν ἐν ταῖς ἑορταῖς ἐπίδοσιν
[4, 152]	θυρεοὺς ὁπλοφοροῦντες ἐκ τῶν ὀπίσω	παρεστᾶσιν,	οἱ δὲ δορυφόροι κατὰ τὴν
[4, 153]	παντοδαπά, καὶ δούλων πλῆθος εὐπρεπῶν	παρέστηκεν	ἐσθήσεσι πολυτελέσι κεκοσμημένων. Τίμαιος δ´
[4, 148]	πᾶσι δὲ λαμπτηροφόρους παῖδας Αἰθίοπας	παρέστησε.	Τῇ δὲ τετάρτῃ τῶν ἡμερῶν
[4, 160]	Ὀδυσσεύς, τοὐπὶ τῇ φακῇ μύρον,	πάρεστι·	θάρσει, θυμέ. Κλέαρχος δὲ ὁ
[4, 158]	ἀκτῆς πώματός θ´ ὑδρηχόου; ἅπερ	πάρεστι	καὶ πέφυχ´ ἡμᾶς τρέφειν. Ὧν
[4, 131]	μεγαλειότητά φησιν· ~{ΠΡ. Εἶτ´ ἐξένιζε	παρετίθει	θ´ ἡμῖν ὅλους (ἐκ κριβάνου
[4, 146]	ἀργυρᾶ καὶ χρυσᾶ καὶ κρατῆρας	παρετίθεντο,	καὶ ταῦτα μετὰ τὸ δεῖπνον
[4, 144]	γὰρ τὰ εἰωθότα ὑπερβάλλον, τοῦτο	παρέχει	τὰς ἡδονάς. Διὸ καὶ πάντες
[4, 173]	Ἀμφικτυόνων δὲ νόμος κελεύει ὕδωρ	παρέχειν	ἐλεοδύτας, τοὺς τραπεζοποιοὺς καὶ τοὺς
[4, 137]	τοῖς ἐν πρυτανείῳ σιτουμένοις μᾶζαν	παρέχειν	κελεύει, ἄρτον δὲ ταῖς ἑορταῖς
[4, 140]	ἣν μὲν γὰρ τοῖς παισὶ	παρέχουσι,	πάνυ τις εὔκολός ἐστι καὶ
[4, 173]	ἱεροὶ τοῦ θεοῦ, Δελφῶν ἄποικοι,	παρέχουσι	τοῖς ἐπιδημοῦσι στέγην, ἅλας, ἔλαιον,
[4, 174]	μόναυλος ἀλγηδόνα μᾶλλον τοῖς ἀκούουσι	παρέχων	ἤ τινα τέρψιν μουσικήν. Καὶ
[4, 147]	χιονόχροας, ἄλλοι δ´ Ἐπι πρῶτα	παρῆλθ´	οὐ κάκκαβος, ὦ φιλότας, ἀλλ´
[4, 147]	θεοτερπές. Ἐπ´ αὐτῷ δ´ ἄλλο	παρῆλθε	τόσον, βατὶς δ´ ἐνέης ἰσόκυκλος.
[4, 147]	σηπιοπουλυποδείων Ἀπαλοπλοκάμων. Θερμὸς μετὰ ταῦτα	παρῆλθεν	ἰσοτράπεζος ὅλος μνηστης συνόδων πυρός
[4, 147]	φίλε, κἀξανθισμέναι καρῖδες αἱ κυφαὶ	παρῆλθον.	Θρυμματίδες δ´ ἐπὶ ταύταις εὐπέταλοι
[4, 147]	κε λέγοι τις πάνθ´ ἃ	παρῆν	ἐτύμως ὔμμιν, παρέπαισε δὲ θερμὸν
[4, 157]	ἤδη λέγει. Γέλωτος οὖν ἐπιρραγέντος	παρῆν	ἡ θεατροτορύνη Μέλισσα καὶ ἡ
[4, 147]	μὲν γαλεοῦ τι, ναρκίον ἄλλο	Παρῆς	ἕτερον πίων ἀπὸ τευθιάδα καὶ
[4, 146]	τὸ ἄριστον μόνον διὰ τὸ	παρῃτῆσθαι,	ἵνα μὴ δὶς πορεύωνται, ἀλλὰ
[4, 176]	εἰσι μουσικώτατοι οὐ μόνον (τοὺς	παρθενίους	καλουμένους καὶ παιδικούς, ἀλλὰ καὶ
[4, 172]	Ἄθλοις ἐπιγραφομένοις εἰρηκότος φέρεσθαι τῇ	παρθένῳ	δῶρα (Σασαμίδας χόνδρον τε καὶ
[4, 139]	τὴν ᾠδὴν ποιοῦνται. (Τῶν δὲ	παρθένων	αἳ μὲν ἐπὶ καννάθρων (καμαρωτῶν
[4, 153]	βασιλικῶς, γράφει καὶ ταῦτα· Παρὰ	Πάρθοις	ἐν τοῖς δείπνοις ὁ βασιλεὺς
[4, 152]	Ἐν δὲ τῇ πέμπτῃ περὶ	Πάρθων	διηγούμενός φησιν· Ὁ δὲ καλούμενος
[4, 183]	καὶ ὑπᾴδει σφιν σοφὸς κιθάρᾳ	παριαμβίδας·	ἃ δὲ γεγάθει πυκινῶν κρεγμῶν
[4, 183]	χεῖρά πως κατεστάθη. Τῶν δὲ	παριαμβίδων	Ἐπίχαρμος ἐν Περιάλλῳ μνημονεύει οὕτως·
[4, 150]	πόλεων ἀπέλαυον, ἀλλὰ καὶ οἱ	παριόντες	ξένοι ὑπὸ τῶν ἐφεστηκότων παίδων
[4, 133]	ὄξους καὶ νάπυος γογγυλίδας σαφῶς	παρίστησι	Νίκανδρος ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν λέγων
[4, 170]	ὅτι δὲ οὗτοι προσελαμβάνοντο σαφῶς	παρίστησιν	Ἀντιφάνης ἐν Μετοίκῳ· Προσέλαβον ἐλθὼν
[4, 133]	τέττιγι καὶ τιτιγονίῳ, ὡς Σπεύσιππος	παρίστησιν	ἐν δʹ Ὁμοίων. Μνημονεύει αὐτῶν
[4, 176]	ὁ νῦν καλούμενος καλαμαύλης σαφῶς	παρίστησιν	Ἡδύλος ἐν τοῖς ἐπιγράμμασιν οὑτωσὶ
[4, 156]	ἀνδρῶν, μὴ φθονήσῃς ἡμῖν τὸ	Παρμενίσκειον	ἐκεῖνο διελθεῖν συμπόσιον. Καὶ ὃς
[4, 156]	ὅ γε Παρμενίσκος οὕτως ὑπήρξατο·	Παρμενίσκος	Μόλπιδι χαίρειν. Πλεονάζων ἐν ταῖς
[4, 156]	ἄθλιον δεδοικότα. (Ἀλλ´ ὅ γε	Παρμενίσκος	οὕτως ὑπήρξατο· Παρμενίσκος Μόλπιδι χαίρειν.
[4, 156]	πολλῷ ἦν ἄμεινον κατὰ τὸ	Παρμενίσκου	τῶν κυνικῶν συμπόσιον δειπνεῖν ἢ
[4, 175]	Φιλήμων ἐν Μοιχῷ· Ἔδει παρεῖναι,	Παρμένων,	αὐλητρίδ´ ἢ νάβλαν τιν´. {Β.
[4, 140]	τὸ δεῖπνον ἐν φύλλοις δάφνης,	παρὸ	καὶ καμματίδας μὲν προσαγορεύεσθαι τὰ
[4, 160]	ἐν τοῖς περὶ παροιμιῶν ὡς	παροιμίαν	ἀναγράφει τὸ ἐπὶ τῇ φακῇ
[4, 160]	τοῦ περιπάτου ἐν τοῖς περὶ	παροιμιῶν	ὡς παροιμίαν ἀναγράφει τὸ ἐπὶ
[4, 144]	φιλόπονος εἶναι πᾶν μὲν τὸ	παρὸν	ἡδέως ἔπινε, πᾶν δὲ τὸ
[4, 142]	γίνεσθαι καὶ μὴ προσδεῖσθαι τοὺς	παρόντας.	Οὔτε γὰρ οὕτως ᾤετο δεῖν
[4, 164]	ἀποβλέψας ὁ Κύνουλκος εἰς τοὺς	παρόντας	τῶν φιλοσόφων ἔφη· (Εἶδες τὴν
[4, 143]	αἷς προσκαθίζουσι τῶν ξένων οἱ	παρόντες·	ἑξῆς δ´ εἰσὶν αἱ τῶν
[4, 154]	ἐρεθισθέντες, ἐὰν μὴ ἐπισχῶσιν οἱ	παρόντες,	καὶ ἕως ἀναιρέσεως ἔρχονται. Τὸ
[4, 143]	τῶν ἄλλων. Παρατίθεται δὲ τῶν	παρόντων	ἴσον μέρος ἑκάστῳ· τοῖς δὲ
[4, 154]	Πινδάρῳ, τηνικαῦτα προπαροξύνεται· ὁπότε δὲ	παροξύνεται,	τὸ μάχεσθαι ῥῆμα περιέχει, ὡς
[4, 158]	Πλουτάρχου οὐκ ἐνέγκας ὁ κύων	παροραθεῖσαν	τὴν περὶ τῆς φακῆς πολυμάθειαν
[4, 173]	διὰ τούτων· (Καρυκκοποιοὺς προσβλέπων βδελύττομαι,	παρόσον	τὰ ἱερεῖα περιτέμνοντες δῆλον ὡς
[4, 147]	ὑψιλύχνους ἔστιλβον αὐγὰς εὐστέφανοι λεκάναις	παροψίσι	τ´ ὀξυβάφων πλήρεις, σύν τε
[4, 171]	οὑψώνης διατρίβειν ἡμῖν τἄριστον ἔοικε.	Παροψωνεῖν	δ´ ἔφη Κρατῖνος ἐν Κλεοβουλίναις
[4, 160]	ἐξαγωγῇ, τὴν φρόνησιν ἀγνοῶν. (Μετὰ	παρρησίας	γὰρ ἐρῶ πρὸς αὐτούς· εἰ
[4, 147]	εὑρήμασι πρὸς βιοτάν, ψυχᾶς δελεασματίοισι.	Πάρφερον	ἐν κανέοις μάζας χιονόχροας, ἄλλοι
[4, 175]	νάβλα, ὅν φησι (Σώπατρος ὁ	παρῳδὸς	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Πύλαι
[4, 183]	σκινδαψοὺς ἐξηρτυόμαν. Σώπατρος δ´ ὁ	παρῳδὸς	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Μυστάκου θητίῳ
[4, 158]	ὧν καὶ Σώπατρος ὁ Φάκιος	παρῳδὸς	μέμνηται ἐν δράματι Βακχίδι λέγων
[4, 134]	οὐκ ἀχαρίτως διαγράφει Μάτρων ὁ	παρῳδός,	ὅπερ διὰ τὸ σπάνιον οὐκ
[4, 183]	σκινδαψὸς τετράχορδον ὄργανον, ὡς ὁ	παρῳδός	φησι Μάτρων ἐν τούτοις· Οὐδ´
[4, 148]	ἱστοριῶν, διηγούμενος καὶ ὅτι Ὁ	πᾶς	αὐτῶν πλοῦτος ηὑρέθη μετὰ τὴν
[4, 144]	εἰς δὲ τὸ ἀσμένως κοιμηθῆναι	πᾶς	τόπος ἱκανὸς ἦν αὐτῷ. Ἐν
[4, 160]	αὐαλέῃ ἐνὶ κόγχῳ Ἑλλήνων ἡ	πᾶσα	περισσοτρύφητος ὀιζύς. Διαφόρων γὰρ οὐσῶν
[4, 158]	ἐστε τῷ φακίνῳ βρώματι καὶ	πᾶσα	ὑμῶν ἡ πόλις πλήρης ἐστὶ
[4, 150]	μεταδιδόντες. ~(Ταῖς δ´ ἄλλαις ἡμέραις	πάσαις	τοῦ ἐνιαυτοῦ ἔξεστι τῶν σιτουμένων
[4, 144]	γράφει· Τῷ μὲν γὰρ Πέρσῃ	πᾶσαν	γῆν περιέρχονται μαστεύοντες τί ἂν
[4, 148]	Διόνυσος, ἀλλὰ καὶ τὴν Διονυσιακὴν	πᾶσαν	ἐνδύνων στολὴν προῄει καὶ οὕτως
[4, 156]	δὲ παρὰ τοῖς ἡμετέροις ἀποίκοις	πᾶσαν	τὴν πόλιν ἐθεασάμην περὶ τὰ
[4, 139]	ἀνεζωσμένοις καὶ πρὸς αὐλὸν ᾄδοντες	πάσας	ἅμα τῷ πλήκτρῳ τὰς χορδὰς
[4, 155]	συμπόσια οὐδ´ ὁπόσα τούτοις ξυνεπόμενα	πάσας	ἡδονὰς κινεῖ κατὰ δύναμιν. ~(Οὐδ´
[4, 136]	γήραι κυφαὶ ἔσαν, χρησταὶ δὲ	πάσασθαι.	Χρύσοφρυς, ὃς κάλλιστος ἐν ἄλλοις
[4, 135]	τοῖς μέγας, ὅς τε θαλάσσης	πάσης	βένθεα οἶδε, Ποσειδάωνος ὑποδμώς, ~(καρῖδές
[4, 148]	ἀπὸ τῶν τεγῶν λαμπάσι δᾳδουχουμένης	πάσης	τῆς Ἀθηναίων πόλεως. Καὶ ἔκτοτε
[4, 148]	δὲ καταργύροις σκευαῖς κεκοσμημένους ἵππους,	πᾶσι	δὲ λαμπτηροφόρους παῖδας Αἰθίοπας παρέστησε.
[4, 130]	τ´ ἐν πλεκτοῖς ἐλεφαντίνοις ἐπεδόθη	πᾶσι	καὶ πλακοῦντες ἕκαστα γένη, Κρητικῶν
[4, 139]	~(καὶ τῶν κρεῶν διδόασι μοίρας	πᾶσι	καὶ τὸν καλούμενον φυσίκιλλον, ὅς
[4, 149]	παρατιθέασι καὶ κρατῆρα τὸν αὐτὸν	πᾶσι	κιρνᾶσι. (Παρὰ δὲ Ναυκρατίταις, ὥς
[4, 129]	ὁ συγγενόμενος Ἀλεξάνδρῳ) καὶ ὅτι	πᾶσι	προὔπιεν, ἑξῆς γράφει καὶ ταῦτα·
[4, 128]	εἰσηνέχθησαν πολλοὶ παντοδαπῶν ἀνθέων ἐπὶ	πᾶσί	τε χρυσαῖ στλεγγίδες, ὁλκὴν ἴσαι
[4, 138]	ξένοισιν ἔστιν, ὡς λέγους´, ἐκεῖ	πᾶσι	τοῖς ἐλθοῦσιν ἐν τῇ κοπίδι
[4, 149]	καὶ τοὺς δούλους καὶ μίαν	πᾶσι	τράπεζαν παρασκευάζουσι καὶ τὰ σιτία
[4, 167]	ὃ ᾐτήσατο. Πρότερον δὲ τοῦτο	Πασίκυπρος	(ὁ) βασιλεύων ἀπέδοτο δι´ ἀσωτίαν
[4, 167]	δ´ ἐν ζʹ Μακεδονικῶν περὶ	Πασικύπρου	λέγων τοῦ ἐν Κύπρῳ βασιλέως
[4, 137]	δ´ αὖ στεφάνους ἐπὶ δεξιὰ	πᾶσιν	ἔδωκεν, οἳ ῥόδον ἀμφεπλέκοντο διάνδιχα
[4, 149]	τράπεζαν παρασκευάζουσι καὶ τὰ σιτία	πᾶσιν	εἰς τὸ μέσον παρατιθέασι καὶ
[4, 184]	ἐλλογίμους. Ἔμελεν δὲ τοῖς πάλαι	πᾶσιν	Ἕλλησι μουσικῆς· (διόπερ καὶ ἡ
[4, 134]	Οὐδ´ αἰσχύνεται ὁ τὸν Ἡράκλειτον	πᾶσιν	ἐξηγούμενος, ὁ τὴν Θεοδέκτου μόνος
[4, 141]	Ὄψον δὲ ταὐτὸν ἀεί ποτε	πᾶσίν	ἐστιν, ὕειον κρέας ἑφθόν, ἐνίοτε
[4, 156]	θεόν, ἐξ οὗ τὸ μεθύειν	πᾶσιν	ἡμῖν γίνεται, (ἦ μὴν ἑλέσθαι
[4, 151]	κύκλῳ) ἔπειτα δὲ τρίποδες εἰσηνέχθησαν	πᾶσιν.	Οὗτοι δὲ ὅσον εἴκοσι κρεῶν
[4, 183]	Μάτρων ἐν τούτοις· Οὐδ´ ἀπὸ	πασσαλόφιν	κρέμασαν, ὅθι περ τετάνυστο σκινδαψὸς
[4, 169]	ἐν Ἴωνι καὶ βατάνια καὶ	πατάνια	λέγει ἐν τούτοις· Τρυβλία δὲ
[4, 169]	καὶ κακκάβια καὶ λοπάδια καὶ	πατάνια	πυκινὰ ταρβα καὶ οὐδ´ ἂν
[4, 169]	τοῦ π> Ἀντιφάνης ἐν Γάμῳ·	(Πατάνια,	σεῦτλον, σίλφιον, χύτρας, λύχνους, κορίαννα,
[4, 169]	τοὺς ὀδόντας ὑπὸ τῆς ἡδονῆς.	Πατάνιον	δὲ διὰ τοῦ π> Ἀντιφάνης
[4, 169]	τοὺς μαθητάς μοι δοκεῖ ἕξειν	Πατανίων.	Ἐν δὲ Παρασίτῳ ὁ Ἀντιφάνης
[4, 169]	Φιλέταιρος Οἰνοπίωνι· Ὁ μάγειρος οὗτος	Πατανίων	προσελθέτω. Καὶ πάλιν· Πλείους Στρατονίκου
[4, 170]	σιραίῳ χρωματίσας καὶ σιλφίῳ πυκνῷ	πατάξας.	(Ἐπεσθίειν εἴρηκε Τηλεκλείδης Πρυτάνεσιν οὕτως·
[4, 156]	Κωκάλῳ ἔφη· (Ἀλλ´ ἐστίν, ὦ	πάτερ,	κομιδῇ μεσημβρία, ἡνίκα γε τοὺς
[4, 134]	οἶνον λέγουσι τοὺς γέροντας, ὦ	πάτερ,	πείθειν χορεύειν οὐ θέλοντας. Ἄλεξις
[4, 132]	ἡγεμονία τίς ἐστιν αὕτη σοι,	πάτερ,	τὸ τῶν ἐδομένων τὰ στόματα
[4, 149]	ἐν ταῖς ἑστιάσεσι μετὰ τῶν	πατέρων	ἐπὶ λίθων καθήμενοι γυμνοὶ συνδειπνοῦσιν.
[4, 168]	αὐτοῦ ἵπποις Παναθήναια ὡς ὁ	πατὴρ	εἱστία τοὺς ἑταίρους, συνελθόντων εἰς
[4, 169]	δι´ ἀρωμάτων. ~(Οὓς ἰδὼν ὁ	πατὴρ	καλέσας τὸν Φῶκον Οὐ παύσεις,
[4, 159]	παῖδες ἐν δόμοισιν, οὐ φίλος	πατήρ,	οἵας σὺ χοἰ σὲ δώμασιν
[4, 155]	καὶ Φίλιππος ὁ τοῦ Ἀλεξάνδρου	πατὴρ	ποτήριον χρυσοῦν ὁλκὴν ἄγον πεντήκοντα
[4, 158]	ὀνομάζουσιν, (ὡς ἱστορεῖν Μνασέαν τὸν	Πατρέα	ἐν τρίτῳ Εὐρωπιακῶν φησιν Λυσίμαχος
[4, 171]	τῶν ἄλλων Ἀθηναίων κατὰ τὰ	πάτρια,	ἐψηφίσθαι τῇ βουλῇ ἀφεῖσθαι τοὺς
[4, 157]	ὄντα τὸ γένος κατὰ τὰ	πάτρια	ἰχθύων ἀπεχομένους ποιῆσαι τοὺς Ἀχαιοὺς
[4, 183]	ἄλλων μουσικωτέρων μου ἐν τῇ	πατρίδι	ὑπαρχόντων. (Ἀλέξανδρος δὲ ὁ πολίτης
[4, 142]	φιδίτια οὐκ ἤρχοντο κατὰ τὸ	πάτριον	ἔθος· (ὅτε δὲ καὶ παραγένοιντο,
[4, 149]	εἰς γόνατα τοῦ ἱεροκήρυκος τὰς	πατρίους	εὐχὰς καταλέγοντος συσπένδοντες. Μετὰ δὲ
[4, 165]	ὡς καὶ τοῦ μνήματος τοῦ	πατρός,	εἰς ὃ Ἀθηναῖοι χιλίας ἀνάλωσαν
[4, 152]	καὶ τὸν Λουερνίου τοῦ Βιτύιτος	πατρὸς	πλοῦτον τοῦ ὑπὸ Ῥωμαίων καθαιρεθέντος,
[4, 165]	ὥστ´ ἐπιτελεσθῆναί ποτ´ αὐτῷ τοῦ	πατρὸς	τὸ μνῆμα, κατ´ ἐνιαυτὸν ἕνα
[4, 143]	κατὰ τὸν θᾶκον τὸν τοῦ	πατρὸς	ὑφιζάνουσιν ἐξ ἡμισείας τῶν τοῖς
[4, 168]	γένος. Πάντα γὰρ ἀνάλωσε τὰ	πατρῷα	εἰς ἀσωτίαν καὶ μετὰ ταῦτα
[4, 168]	δημοσίᾳ κρίνοντες ὡς κατεφθαρκότα τὰ	πατρῷα,	ἐπειδὴ ἀναγνοὺς αὐτοῖς τὸν μέγαν
[4, 166]	ἀτελειῶν. Χρὴ δὲ τοὺς τὰ	πατρῷα	κατεδηδοκότας κατὰ τὸν Μενάνδρου Ναύκληρον
[4, 165]	ἔτεσιν δύο σφαῖραν ἀπέδειξε τὴν	πατρῴαν	οὐσίαν· οὕτως ἰταμῶς ἅπαντα κατεμασήσατο.
[4, 165]	πένθ´ ἡμέραις σφαῖραν ἐποίησε τὴν	πατρῴαν	οὐσίαν· οὕτως συνεστρόγγυλεν ἰταμῶς καὶ
[4, 166]	τῆς Ἑστίας; Πότερον καταφαγὼν τὴν	πατρῴαν	οὐσίαν, ὥσπερ Πολύευκτος ὁ καλός;
[4, 166]	Ὡς δῆτ´ ἐχρῆν εἴ τις	πατρῴαν	παραλαβὼν (γῆν καταφάγοι, πλεῖν τοῦτον
[4, 144]	τι παραφέροιτο, ἐσθίοντας ἂν οὐ	παύεσθαι.	Οἴνῳ δὲ κάρτα προσκέαται· καί
[4, 144]	Πέρσαι τοὺς Ἕλληνας σιτεομένους πεινῶντας	παύεσθαι,	ὅτι σφίσιν ἀπὸ δείπνου παραφορέεται
[4, 138]	δὲ τούτων τὰ κελευσθέντα τὸν	Παυσανίαν	ἰδόντα κλίνας χρυσᾶς καὶ ἀργυρᾶς
[4, 138]	τὴν παρασκευὴν κατέλιπε τὴν αὑτοῦ.	Παυσανίαν	οὖν ἰδόντα τὴν τοῦ Μαρδονίου
[4, 138]	δεῖπνον. Καὶ παρασκευασθέντος γελάσας ὁ	Παυσανίας	μετεπέμψατο τῶν Ἑλλήνων τοὺς στρατηγοὺς
[4, 158]	τῆς πείνης καὶ τῆς ἐνδείας	παύσασθαι.	Ὁ δ´ Εὐριπίδης ἐν Ἱκέτισι
[4, 169]	πατὴρ καλέσας τὸν Φῶκον Οὐ	παύσεις,	ἔφη, τὸν ἑταῖρον διαφθείροντά σου
[4, 160]	Ἐγὼ δὲ κατὰ τοὺς τοῦ	Παφίου	Σωπάτρου Γαλάτας, Παρ´ οἷς ἔθος
[4, 144]	καὶ πέμπτῃ τῶν ἱστοριῶν τὸν	Παφλαγόνων	φησὶ βασιλέα Θῦν ἑκατὸν πάντα
[4, 169]	βυθοῖσι κακκάβης (χλιαίνετ´, αἴρεθ´, ἕψεται,	παφλάζεται.	Βατάνιον δ´ εἴρηκεν Ἀντιφάνης ἐν
[4, 133]	ἀκήκοας; ἅλμη τε λευκὴ καὶ	παχεῖ´	ὑπερβολῇ, (κοὐχὶ λοπάδος προσῶζεν οὐδ´
[4, 129]	ἀντὶ δείπνου, πίναξ ἀργυροῦς ἐπὶ	πάχος	οὐκ ὀλίγον περίχρυσος, ὅσος (ὥστε)
[4, 177]	καὶ σκυταλείας, κατ´ ἐμφέρειαν τοῦ	πάχους.	Χρῆσθαι δ´ αὐτοῖς καὶ Κυπρίους
[4, 176]	αὐλῶν μνημονεύει καὶ Καλλίας ἐν	Πεδήταις.	~(Ἰόβας δὲ τούτους Φρυγῶν μὲν
[4, 152]	ἐν ἅρματι φέρεσθαι διὰ τῶν	πεδίων	καὶ διασπείρειν χρυσίον καὶ ἀργύριον
[4, 134]	λέγουσι τοὺς γέροντας, ὦ πάτερ,	πείθειν	χορεύειν οὐ θέλοντας. Ἄλεξις δ´
[4, 157]	γνώμης. Τούτοις τοῖς δόγμασιν ἡμεῖς	πειθόμεθα.	Ὑμῖν δὲ φθόνος οὐδὲ εἷς
[4, 158]	καὶ τὴν γαστέρα τρίψας τῆς	πείνης	καὶ τῆς ἐνδείας παύσασθαι. Ὁ
[4, 164]	ἅνθρωπος. {ΗΡ. Ὅτι βούλει λέγε·	πεινῶ	γάρ, εὖ τοῦτ´ ἴσθι. (Ταῦτα
[4, 144]	φασι Πέρσαι τοὺς Ἕλληνας σιτεομένους	πεινῶντας	παύεσθαι, ὅτι σφίσιν ἀπὸ δείπνου
[4, 157]	μὲν μᾶζαν καὶ κάρδαμα φαγεῖν	πεινῶντι,	ἡδὺ δὲ ὕδωρ ἀρυσάμενον ἐκ
[4, 134]	δέ οἱ ἦν παράσιτος Χαιρεφόων,	πεινῶντι	λάρῳ ὄρνιθι ἐοικώς, (νήστης, ἀλλοτρίων
[4, 159]	συμποσίαρχε, ὑπὸ λογοδιαρροίας ἐνοχλούμενοι μὴ	πεινῶσιν	ἢ τὰ περὶ τῆς φακῆς
[4, 173]	εἰς Δῆλον ἐλθεῖν ἠθέλης´ ἐκ	Πειραιῶς,	πάντων ἀκούων διότι παρασίτῳ τόπος
[4, 160]	ἐπιμελῶς καρτερεῖν θ´ αἱρουμένους, τὴν	πεῖραν	ὑμῖν λήψομαι τῶν δογμάτων, πρῶτον
[4, 156]	ἄλλων δὲ τὸ ἀπὸ τῆς	Πειρήνης,	ὁ Καρνεῖος κατὰ Φιλόξενον εἶπε
[4, 163]	τε περιστάσιμον στοὰν ἔχοντι Πυθαγόρου	πελάτᾳ.	Σωσικράτης δ´ ἐν τρίτῳ φιλοσόφων
[4, 131]	στρουθοί, κίχλαι, κόρυδοι, κίτται, κύκνοι,	πελεκάν,	κίγκλοι, γέρανος— {Β. Τουδὶ τοῦ
[4, 154]	ὑπομένειν βουλομένοις τὴν κεφαλὴν ἀποκοπῆναι	πελέκει,	ὥστε τοὺς κληρονόμους κομίσασθαι τὸ
[4, 156]	Δίφιλον, φησὶν δ´ οὗτος ἐν	Πελιάσι·	Τὸ δειπνάριον ἀνθηρὸν ἦν, γλαφυρὸν
[4, 130]	ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Οἰνομάῳ ἢ	Πέλοπι	διαπαίζων ἔφη· Τί δ´ ἂν
[4, 137]	καθὰ καὶ Ἔριφός φησιν ἐν	Πελταστῇ	οὕτως· Τάδ´ οὐ Κόρινθος οὐδὲ
[4, 145]	τῶν τε δορυφόρων καὶ τῶν	πελταστῶν,	τούτοις ἐκφέρεται εἰς τὴν αὐλήν·
[4, 135]	ἄλλο ἰδέσθαι) Ὀπταλέος δ´ εἰσῆλθε	πελώριος	ἱππότα κεστρεὺς οὐκ οἶος· ἅμα
[4, 172]	τε καὶ ἐγκρίδας ἄλλα τε	πέμματα	καὶ μέλι χλωρόν. Ὅτι δὲ
[4, 139]	οὔτε ἄρτον εἰσφέρουσιν οὔτε ἄλλα	πέμματα	καὶ τὰ τούτοις ἀκόλουθα διδόασι
[4, 172]	διηγεῖται, πολλὰ μὲν ἐπιθεῖναι λέγων	πέμματα,	Πολλὰς δὲ νοσσάδας ὄρνις, προτέρου
[4, 172]	τοῦ ποτοῦ. (Τοὺς δὲ τὰ	πέμματα	προσέτι τε τοὺς ποιοῦντας τοὺς
[4, 172]	(προελήλυθας. {Β. Ναί· πλάττομεν γὰρ	πέμματα	τὴν νύκτα τ´ ἠγρυπνήκαμεν· καὶ
[4, 172]	ἔτι ἀποίητα πάμπολλ´ ἐστὶν ἡμῖν.	Πεμμάτων	δὲ πρῶτόν φησιν μνημονεῦσαι Πανύασσιν
[4, 130]	Ἀττικῶν αὐταῖς ταῖς ἰδίαις τῶν	πεμμάτων	θήκαις. Μετὰ δὲ ταῦτα ἐξαναστάντες
[4, 172]	δὲ ἐκεχώριστο τὰ τῆς ὑπουργίας,	πεμμάτων	μὲν προνοουσῶν τῶν δημιουργῶν, ὀψαρτυτικῆς
[4, 152]	εἰκοστῇ ἱστόρησεν. Ἐν δὲ τῇ	πέμπτῃ	περὶ Πάρθων διηγούμενός φησιν· Ὁ
[4, 144]	δ´ ἐν τῇ τριακοστῇ καὶ	πέμπτῃ	τῶν ἱστοριῶν τὸν Παφλαγόνων φησὶ
[4, 161]	Φᾶνος, οἳ δι´ ἡμέρας δειπνοῦσι	πέμπτης	ἀλφίτων κοτύλην μίαν. Καὶ ἐν
[4, 139]	κηρύττει τὸ ἄικλον προστιθεὶς τοῦ	πέμψαντος	τὴν ὀνομασίαν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' (Ταῦτα
[4, 184]	πολλῶν τεχνιτῶν· οἳ διὰ τὸ	πένεσθαι	διδάσκοντες ἃ ἠπίσταντο πολλοὺς κατεσκεύασαν
[4, 159]	οὐδέν τι μεῖζον εἶχεν ἢ	πένης	ἀνήρ, ψέγων τραπέζαις εἴ τις
[4, 161]	εὑρόντες καλὴν ὅρους ἔπηξαν τοῖς	πένησι	χρησίμους. Ἐπεὶ παράθες αὐτοῖσιν ἰχθῦς
[4, 159]	τούτους δὲ πάντες φασὶν εὐγενεστάτους,	πένητα	δ´ εὐπάτριδ´ οὐδὲ εἷς ὁρᾷ.
[4, 144]	ὀπτοὺς ἐν καμίνοις· ~(οἱ δὲ	πένητες	αὐτῶν τὰ λεπτὰ τῶν προβάτων
[4, 165]	λέγεις. Ἐπιχαρίδης ὁ μικρὸς ἐν	πένθ´	ἡμέραις σφαῖραν ἐποίησε τὴν πατρῴαν
[4, 139]	ἡμέρας συντελοῦσι καὶ διὰ τὸ	πένθος	τὸ γενόμενον περὶ τὸν Ὑάκινθον
[4, 148]	ὑπὲρ ἡμᾶς ἀγαπᾶν τὴν Ἑλληνικὴν	πενίαν,	λαμβάνοντας πρὸ ὀφθαλμῶν καὶ τὰ
[4, 170]	Πρὸ τοῦ δ´ ὑπὸ τῆς	πενίας	ἅπαντ´ ἐπήσθιεν. (Τῶν δὲ ΜΑΓΕΙΡΩΝ
[4, 168]	τοὺς φιλοσόφους νέους ὄντας καὶ	πενομένους	μεταπεμψάμενοι ἠρώτησαν πῶς ὅλας τὰς
[4, 132]	(οὔτε στόματα γὰρ οὔτε χεῖρας	πέντ´	ἔχω. Ὄψιν μὲν οὖν ἔχει
[4, 166]	κἀγώ, γύναι· ἀλλ´ οὐκ ἐλούμην	πεντάκις	τῆς ἡμέρας τότ´, ἀλλὰ νῦν·
[4, 146]	τεσσαράκοντα, αὗται δὲ εἰς μυρίους	πεντακισχιλίους	μεριζόμεναι ἑκάστῳ ἀνδρὶ γίνονται ἀνὰ
[4, 146]	ἐδείπνει μὲν μετὰ ἀνδρῶν μυρίων	πεντακισχιλίων,	καὶ ἀνηλίσκετο εἰς τὸ δεῖπνον
[4, 142]	ἐνωρίστερον τοῦ κατειθισμένου συνῆγεν καιροῦ	πεντακλίνου	τε διεστρώννυτο οὐδέποτε πλεῖον· ὅτε
[4, 139]	ἐστὶ γὰρ τρισχίλια πρὸς τοῖς	πεντακοσίοις	φησὶ τάδε· (Πολυκράτης, φησί, ἐν
[4, 148]	καὶ ἀλφίτων μέδιμνον καὶ τυροῦ	πεντάμνουν	καὶ τἄλλα τὰ πρὸς τὴν
[4, 171]	ἡμέρας ἧς οἱ προτένθαι ἄγουσι	πέντε	ἡμέρας. Ὅτι δ´ εἶχον οἱ
[4, 154]	Παρὰ δὲ τοῖς Ῥωμαίοις προτίθεσθαι	πέντε	μνᾶς τοῖς ὑπομένειν βουλομένοις τὴν
[4, 132]	πίνακα γὰρ μέγαν ἔχοντα μικροὺς	πέντε	πινακίσκους ἄνω· τούτων ὃ μὲν
[4, 128]	ἕκαστον πρὶν εἰσελθεῖν στλεγγίδι χρυσῇ·	πέντε	χρυσῶν ἑκάστῃ δ´ ἦν τὸ
[4, 155]	πατὴρ ποτήριον χρυσοῦν ὁλκὴν ἄγον	πεντήκοντα	δραχμὰς κεκτημένος τοῦτο ἐλάμβανε κοιμώμενος
[4, 148]	Μαρδόνιον εἱστίασε μετὰ τῶν ἄλλων	πεντήκοντα	Περσῶν Ἀτταγῖνος ὁ Φρύνωνος, ὅν
[4, 167]	(ὁ) βασιλεύων ἀπέδοτο δι´ ἀσωτίαν	πεντήκοντα	ταλάντων Πυγμαλίωνι τῷ Κιτιεῖ, (ἅμα
[4, 166]	ἱστορῶν ἐν τῇ δευτέρα καὶ	πεντηκοστῇ	τῶν ἱστοριῶν γράφει οὕτως· Ἡ
[4, 158]	γεγραφέναι ῥοφοῦντ´ Ὀρέστην τῆς νόσου	πεπαυμένον,	φησὶ Σώφιλος ὁ κωμῳδιοποιός. Στωικὸν
[4, 157]	τῷ γήρᾳ θάνατον ἀσπασίως προσίεσθαι,	πεπεισμένους	τὴν ἀπόλυσιν τῆς ψυχῆς μετὰ
[4, 162]	ἧς ἐπεγέγραπτο Περσαῖον Ζήνωνος Κιτιᾶ,	πεπλανῆσθαι	εἶπε τὸν ἐπιγράψαντα· δεῖν γὰρ
[4, 129]	καὶ ἀρτοφόρα διὰ ἱμάντων ἐλεφαντίνων	πεπλεγμένα	δοθῆναι, ἐφ´ οἷς ἡσθέντες ἀνεκροταλίσαμεν
[4, 154]	ἐν Πορνοβοσκῷ φησιν· Ὁ μὴ	πεπλευκὼς	οὐδὲν ἑόρακεν κακόν· ~(τῶν μονομαχούντων
[4, 163]	εἰσαγαγόντος κατασκευὴν καὶ τοῖς Πυθαγορείοις	πεπλησιακέναι	προσποιηθέντος· πρὸς ὃν ἐπιστέλλων ὁ
[4, 149]	παρατίθεται ἄρτος καθαρὸς εἰς πλάτος	πεποιημένος,	(ἐφ´ ᾧ ἐπίκειται ἄρτος ἕτερος,
[4, 142]	ἐκθέσεις πολλῶν καὶ βρωμάτων παντοδαπῶς	πεποιημένων	παραθέσεις, (ἔτι δὲ μύρων ἐξηλλαγμένων,
[4, 140]	γὰρ τοῦτο οἶμαι τὴν φωνὴν	πεποιῆσθαι.	Καί ἐστιν ἡ παρασκευὴ τῶν
[4, 154]	ἀγῶνα νῦν ἑστᾶσιν. Ἔοικεν δὲ	πεποιῆσθαι	τὸ ὄνομα οὐκ ἐκ τοῦ
[4, 182]	γοῦν Μιτυλήνῃ μίαν τῶν Μουσῶν	πεποιῆσθαι	ὑπὸ Λεσβοθέμιδος ἔχουσαν σαμβύκην. Ἀριστόξενος
[4, 128]	καὶ ἔριφοι καὶ ἕτεροι ἄρτοι	πεπονημένοι	καὶ περιστεραὶ καὶ τρυγόνες πέρδικές
[4, 148]	τὸ θέατρον κατασκευάσαντα σχεδίαν χλωρᾷ	πεπυκασμένην	ὕλῃ, ὥσπερ ἐπὶ τῶν Βακχικῶν
[4, 129]	ὄστρεα (καὶ κτένες· καὶ ἑκάστῳ	πεπυρωμένα	αὐτοῖς πίναξιν ἐδόθη. Μετὰ δὲ
[4, 137]	δὴ πλεῖστον ἀνὴρ ὑπὲρ ἄνδρα	πεπώκει.	Δεύτεραι αὖτε τράπεζαι ἐφωπλίζοντο γέμουσαι·
[4, 136]	κρείων δουρικλυτὸς ἡγεμόνευεν, (οὗ πλήρης	περ	ἐὼν κρατερῶς παλάμῃ ἐπορέχθην γεύσασθ´
[4, 136]	ἥπτετο δειπνῶν, ἐν καθαρῷ ὅθι	περ	λοπάδων διεφαίνετο χῶρος Ἑξῆς κόσσυφος
[4, 183]	Οὐδ´ ἀπὸ πασσαλόφιν κρέμασαν, ὅθι	περ	τετάνυστο σκινδαψὸς τετράχορδος ἀνηλακάτοιο γυναικός.
[4, 128]	πεπονημένοι καὶ περιστεραὶ καὶ τρυγόνες	πέρδικές	τε καὶ ὅσον ἄλλο πτηνῶν
[4, 147]	τ´ ἔπειτ´ ἀλεκτρυόνων τε νεοσσοί.	Περδίκων	φάσσεων τε χύδαν ἤδη δὲ
[4, 159]	τῇ Εἰσαγωγῇ τῇ εἰς τὴν	περὶ	ἀγαθῶν καὶ κακῶν πραγματείαν νεανίσκον
[4, 174]	ὑπὸ τῶν Φοινίκων ἀπὸ τῶν	περὶ	Ἄδωνιν θρήνων· τὸν γὰρ Ἄδωνιν
[4, 148]	Κλείταρχος ἐν τῇ πρώτῃ τῶν	περὶ	Ἀλέξανδρον ἱστοριῶν, διηγούμενος καὶ ὅτι
[4, 162]	ὑπερορῶντας, καὶ περὶ προσοψημάτων καὶ	περὶ	ἄρτων καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[4, 155]	συμπόται τῶν Ἑλλήνων πολὺ πρῶτοι,	περὶ	ἀρχαίων συμποσίων ἐπιστάμενος. Ἀκριβῶς δ´
[4, 166]	αὐτοῦ παρέλιπε Δημοσθένης ἐν τῷ	περὶ	ἀτελειῶν. Χρὴ δὲ τοὺς τὰ
[4, 176]	κρούσεις ἁμαρτήματα γινόμενα, ἀλλὰ καὶ	περὶ	αὐλούς εἰσι μουσικώτατοι οὐ μόνον
[4, 182]	Εὐφράνωρ ὁ Πυθαγορικὸς ἐν τῷ	περὶ	αὐλῶν, ἔτι δὲ καὶ Ἄλεξις
[4, 174]	ὀνομασιῶν (ἐστὶ δὲ τὸ σύγγραμμα	περὶ	αὐλῶν καὶ ὀργάνων) συγγράψαι φησὶ
[4, 184]	Ὁ δ´ Εὐφράνωρ καὶ σύγγραμμα	περὶ	αὐλῶν κατέλιπεν· ὁμοίως δὲ καὶ
[4, 182]	ὧν καὶ αὐτὸς ἐν τῷ	περὶ	αὐλῶν. (Ὁ δὲ καλάμινος αὐλὸς
[4, 167]	μόνον αὐτός, ἀλλὰ καὶ οἱ	περὶ	αὐτόν· ἁπλῶς γὰρ οὐδεὶς αὐτῶν
[4, 175]	ἐπιχωριάζοντα παρ´ ἡμῖν, ἄκουε καὶ	περὶ	αὐτοῦ ἃ νῦν ἔχω σοι
[4, 163]	ἐν τῇ ἐνάτῃ τῶν ἱστοριῶν	περὶ	αὐτοῦ γράφει οὕτως· Διοδώρου τοῦ
[4, 166]	Καὶ Μένανδρος δ´ ἐν Ὀργῇ	περὶ	αὐτοῦ τάδε λέγει· Καίτοι νέος
[4, 141]	κʹ τῶν ἱστοριῶν τάδε γράφει	περὶ	αὐτῶν· ~Λακεδαιμόνιοι εἰς μὲν τὰ
[4, 144]	δ´ ἐν τῷ πρὸς Κάσανδρον	περὶ	βασιλείας (εἰ γνήσιον τὸ σύγγραμμα·
[4, 150]	δεῖπνα Πρωταγορίδης ἐν τῷ αʹ	περὶ	Δαφνικῶν ἀγώνων διδάσκει ἡμᾶς λέγων
[4, 168]	ἱστορίαν ἐκδεδωκότι τῇ Ἑλλήνων φωνῇ.	Περὶ	δὲ Ἀπικίου τοῦ καὶ αὐτοῦ
[4, 167]	οὐ μέλλειν, ἀλλ´ ἤδη βιῶναι.	~(Περὶ	δὲ τῆς ἀσωτίας καὶ τοῦ
[4, 144]	ἂν νήφοντες προβουλεύσωνται, μεθυσκόμενοι ἐπιδιαγινώσκουσι.	(Περὶ	δὲ τῆς τρυφῆς τῶν ἐν
[4, 141]	καμματίδες αἷς κάπτουσι τὰ ψαιστά.	(Περὶ	δὲ τοῦ τῶν φιδιτίων δείπνου
[4, 169]	παίδων οἴδασι παιδαγωγοί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ'	Περὶ	δὲ τῶν ἄλλων ὧν φθάνω
[4, 140]	ματτύην φησὶ προσαγορεύεσθαι τὰ ἐπάικλα.	(Περὶ	δὲ τῶν ἐπαίκλων Περσαῖος ἐν
[4, 141]	Τὰ ὅμοια ἱστορεῖ καὶ Διοσκουρίδης.	~(Περὶ	δὲ τῶν καμματίδων καὶ τῶν
[4, 143]	ἔθεσιν ἴσθ´ ἀρχαικός. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι'	Περὶ	δὲ τῶν Κρητικῶν συσσιτίων Δωσιάδας
[4, 166]	δὲ πολιτικῶν πραγμάτων (ἦν) ἐπιμελής.	Περὶ	δὲ τῶν Ταραντίνων ἱστορῶν ἐν
[4, 136]	ζώνην θ´, ἣν φορέεσκεν ἀγαλλομένη	περὶ	δειρήν, εἰς λέχος ἡνίκ´ ἔβαινε
[4, 141]	σύκων, ἔτι δὲ εἰς ὀψωνίαν	περὶ	δέκα τινὰς Αἰγιναίους ὀβολούς. Σφαῖρος
[4, 172]	ΚΒ' (Οὐκ ἀγνοῶν δὲ καὶ	περὶ	Δηλίων ἃ Ἀπολλόδωρος ὁ Ἀθηναῖος
[4, 182]	ἱστορεῖ ὁ Ἀριστοφάνειος ἐν βʹ	περὶ	Δωρίδος. Ὁ δὲ μάγαδις καλούμενος
[4, 168]	δ´ ὁ Βαβυλώνιος ἐν τοῖς	περὶ	εὐγενείας τὸν Φωκίωνος υἱόν, φησί,
[4, 184]	Καλλαίσχρου. Δοῦρις δ´ ἐν τῷ	περὶ	Εὐριπίδου καὶ Σοφοκλέους Ἀλκιβιάδην φησὶ
[4, 153]	θοιναμάτων παρακειμένην. Ἱστορῶν δὲ καὶ	περὶ	Ἡρακλέωνος τοῦ Βεροιαίου, ὃς ὑπὸ
[4, 159]	ἡ φιλοχρηματία παρὰ τοῖς τότε·	περὶ	ἧς Ἀνάχαρσις πυνθανομένου τινὸς πρὸς
[4, 163]	ἀπαίροντα τὸ ῥηθὲν ἀπαγγεῖλαι Τῷ	περὶ	θηροπέπλου μανίας ὕβρεώς τε περιστάσιμον
[4, 182]	δὲ ὁ ἐποποιὸς ἐν τῷ	περὶ	Ἰσθμίων Οἱ νῦν, φησίν, καλούμενοι
[4, 176]	οὐχ ἱστόρηνται, καὶ οὐ λέγω	περὶ	κιθαρῳδίαν μόνην, ἧς καὶ ὁ
[4, 173]	ἢ Θεόφραστος ἐν τοῖς ὑπομνήμασι	περὶ	Μαγνήτων λέγων τῶν ἐπὶ τοῦ
[4, 184]	δ´ ὁ ἐποποιὸς ἐν τῷ	περὶ	μελοποιῶν τὴν μὲν μονοκάλαμον σύριγγα
[4, 154]	ἀποτυμπανισθῆναι. (Ἕρμιππος δ´ ἐν αʹ	περὶ	νομοθετῶν τῶν μονομαχούντων εὑρετὰς ἀποφαίνει
[4, 174]	Θαίδα. Τρύφων δ´ ἐν τρίτῳ	περὶ	ὀνομασιῶν (ἐστὶ δὲ τὸ σύγγραμμα
[4, 164]	ὑπὲρ τὸν Ἀθηναῖον Χαιρεφῶντα ἐκεῖνον,	περὶ	οὗ φησιν Ἄλεξις ἐν Φυγάδι·
[4, 152]	ἱστόρησεν. Ἐν δὲ τῇ πέμπτῃ	περὶ	Πάρθων διηγούμενός φησιν· Ὁ δὲ
[4, 160]	ἀπὸ τοῦ περιπάτου ἐν τοῖς	περὶ	παροιμιῶν ὡς παροιμίαν ἀναγράφει τὸ
[4, 167]	(Δοῦρις δ´ ἐν ζʹ Μακεδονικῶν	περὶ	Πασικύπρου λέγων τοῦ ἐν Κύπρῳ
[4, 148]	οὐδ´ ἂν ἐδέησε τοῖς Ἕλλησι	περὶ	Πλαταιὰς παρατάττεσθαι ἀπολωλόσιν ἤδη ὑπὸ
[4, 162]	πότε παραπεμπτέον ὡς ὑπερορῶντας, καὶ	περὶ	προσοψημάτων καὶ περὶ ἄρτων καὶ
[4, 153]	προσκυνεῖ. Ἐν δὲ τῇ ιϚ	περὶ	Σελεύκου διηγούμενος τοῦ βασιλέως, ὡς
[4, 155]	Πλάτων ἐν τῷ πρώτῳ Νόμων	περὶ	συμποσίων διηγεῖται λέγων οὕτως· Καὶ
[4, 166]	δὲ τῶν ἰδιωτῶν πλῆθος αἰεὶ	περὶ	συνουσίας καὶ πότους ἐστί. Λέγουσι
[4, 164]	Ὅτι δ´ ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι	περὶ	τὰ δεῖπνα ἀεὶ τὸν νοῦν
[4, 156]	ἀποίκοις πᾶσαν τὴν πόλιν ἐθεασάμην	περὶ	τὰ Διονύσια μεθύουσαν. Ἐν Λακεδαίμονι
[4, 166]	ἀνθρώπους διὰ τὸ φιλοπονεῖσθαι καὶ	περὶ	τὰς ἐργασίας διατρίβειν παρασκευάζεσθαι ζῆν,
[4, 166]	τοῦ Ταραντίνων ὅσον ὃ μὲν	περὶ	τὰς ἑστιάσεις εἶχε μόνον ἀκρατῶς,
[4, 173]	οἱ Σάτυροι τοὺς Δελφοὺς ὡς	περὶ	τὰς θυσίας καὶ τὰς θοίνας
[4, 162]	εἴρηκεν ὁ Σωφρονίσκου φιλόσοφος, ὃς	περὶ	ταῦτα τὴν διάνοιαν ἀεὶ στρέφων
[4, 169]	Ἀσκληπιοκλείδῃ· Οὕτως δ´ ὀψοποιεῖν εὐφυῶς	περὶ	τὴν Σικελίαν αὐτὸς ἔμαθον ὥστε
[4, 148]	τε μικρόψυχοι ἦσαν καὶ τὰ	περὶ	τὴν τροφὴν λίχνοι, παρασκευάζοντες ἐν
[4, 146]	Ἔφιππος ὁ Ὀλύνθιος ἐν τῷ	περὶ	τῆς Ἀλεξάνδρου καὶ Ἡφαιστίωνος μεταλλαγῆς,
[4, 184]	πανηγύρεων. ~Πυθαγόρας δὲ ὁ γεγραφὼς	περὶ	τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης τοὺς Τρωγλοδύτας
[4, 138]	ἐν τῇ ἐνάτῃ τῶν ἱστοριῶν	περὶ	τῆς Μαρδονίου παρασκευῆς λέγων καὶ
[4, 172]	μνημονεῦσαι Πανύασσιν Σέλευκος, ἐν οἷς	περὶ	τῆς παρ´ Αἰγυπτίοις ἀνθρωποθυσίας διηγεῖται,
[4, 174]	αὐλῶν καὶ ὀργάνων) συγγράψαι φησὶ	περὶ	τῆς ὑδραύλεως Κτησίβιον τὸν μηχανικόν.
[4, 159]	ἐνοχλούμενοι μὴ πεινῶσιν ἢ τὰ	περὶ	τῆς φακῆς λεχθέντα χλευάζουσιν, ἐν
[4, 158]	ἐνέγκας ὁ κύων παροραθεῖσαν τὴν	περὶ	τῆς φακῆς πολυμάθειαν ἀλλ´ ὑμεῖς
[4, 162]	εὔστοχος ὁ Κτησίβιος καὶ χαρίεις	περὶ	τὸ γελοῖον· ~(διὸ καὶ πάντες
[4, 145]	σχεδὸν τὸ ἥμισυ τῆς ἡμέρας	περὶ	τὸ δεῖπνον. Τῶν δὲ τοῦ
[4, 174]	Ἐγὼ δὲ οὐκ οἶδα εἰ	περὶ	τὸ ὄνομα σφάλλεται. Ὁ μέντοι
[4, 184]	Ἀριστοφάνης ἐν τοῖς Δαιταλεῦσι τὴν	περὶ	τὸ πρᾶγμα τοῦτο σπουδὴν ὅταν
[4, 149]	ἅπασαν παρασκευήν, τὴν δὲ τῶν	περὶ	τὸν μάγειρον σκευῶν ὁ χορηγός.
[4, 139]	διὰ τὸ πένθος τὸ γενόμενον	περὶ	τὸν Ὑάκινθον οὔτε στεφανοῦνται ἐπὶ
[4, 176]	τῇ τρίτῃ τῶν ἱστοριῶν διηγούμενος	περὶ	τοῦ Ἀπαμέων πρὸς Λαρισαίους πολέμου
[4, 149]	Ἑρμείας ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν	περὶ	τοῦ Γρυνείου Ἀπόλλωνος, ἐν τῷ
[4, 158]	βάλῃς, Χρύσιππός τε ἐν τῷ	περὶ	τοῦ καλοῦ γνώμας τινὰς ἡμῖν
[4, 137]	φησίν. (Χρύσιππός τ´ ἐν τετάρτῳ	περὶ	τοῦ καλοῦ καὶ τῆς ἡδονῆς
[4, 158]	Ὁ δ´ Εὐριπίδης ἐν Ἱκέτισι	περὶ	τοῦ Καπανέως φησίν· ~Καπανεὺς ὅδ´
[4, 160]	καλῶς ἀπήντησε τῷ γάστριδι κυνὶ	περὶ	τοῦ κόγχου. Ἐγὼ δὲ κατὰ
[4, 163]	λαμυρώτερον οὐδέν, (Ὁ Τίμων σου	περὶ	τοῦ κυνὸς τοῦ θαλαττίου ἱστορῶν
[4, 172]	μάρτυς Σιμωνίδης ὁ ποιητής, ὃς	περὶ	τοῦ Μελεάγρου τὸν λόγον ποιούμενός
[4, 174]	μὲν ἔχω σοι ἐγὼ λέγειν	περὶ	τοῦ ὑδραυλικοῦ ὀργάνου, (Οὐλπιανέ. Γιγγραίνοισι
[4, 170]	τῆς ἄλλης εὐκοσμίας. Φιλήμων Παρεισιόντι·	Περὶ	τοὐπτάνιον οὐ γίνεθ´ ἡ σκευωρία·
[4, 184]	τῶν Ἀλεξανδρέων, Οὐλπιανὲ ὀνοματοθήρα, τῶν	περὶ	τοὺς μοναύλους ἐσπουδακότων. (Οὐ γὰρ
[4, 154]	Ὅτι δὲ ἀρχαῖον ἦν τὸ	περὶ	τοὺς μονομάχους καὶ Ἀριστοφάνης εἴρηκεν
[4, 166]	χωρίσαντες, ἐν ᾧ ἐστι τὰ	περὶ	τῶν Ἀθήνησι δημαγωγῶν, Εὔβουλόν φησι
[4, 162]	προσοψημάτων καὶ περὶ ἄρτων καὶ	περὶ	τῶν ἄλλων ὅσα τε περιεργότερον
[4, 168]	τὸν μέγαν διάκοσμον καὶ τὰ	περὶ	τῶν ἐν Ἅιδου εἰπὼν εἰς
[4, 183]	προείρηται, καὶ Πρωταγορίδης ἐν βʹ	περὶ	τῶν ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεων. ~Πυθαγόρας
[4, 176]	δ´ ὁ Κυζικηνὸς ἐν δευτέρῳ	περὶ	τῶν ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεών φησιν·
[4, 156]	ἐν ταῖς προσφωνήσεσι πρὸς σὲ	περὶ	τῶν ἐπιφανῶν κλήσεων ἀγωνιῶ μή
[4, 148]	δὲ ὁ Λεπρεάτης ἐν τῷ	περὶ	τῶν κατὰ Φιγάλειαν Νομίμων Ὁ
[4, 143]	δείπνου πρῶτον μὲν εἰώθασι βουλεύεσθαι	περὶ	τῶν κοινῶν, εἶτα μετὰ ταῦτα
[4, 138]	παραδώσουσιν. (Ἑξῆς δὲ λεκτέον καὶ	περὶ	τῶν Λακωνικῶν συμποσίων. Ἡρόδοτος μὲν
[4, 159]	καλὸς Χρύσιππος διαγράφει ἐν τῷ	περὶ	τῶν μὴ δι´ αὑτὰ αἱρετῶν
[4, 144]	δὲ τῷ Ἱέρωνι ἐπιγραφομένῳ λέγων	περὶ	τῶν τοῖς τυράννοις παρασκευαζομένων καὶ
[4, 162]	ὁ Νικαεὺς ἱστορεῖ ἐν τῇ	περὶ	τῶν φιλοσόφων ἱστορίᾳ καὶ Σωτίων
[4, 162]	τῶν ἄλλων ὅσα τε περιεργότερον	περὶ	φιλημάτων εἴρηκεν ὁ Σωφρονίσκου φιλόσοφος,
[4, 168]	ὑπάρχοντες, ὡς Σάτυρος ἐν τοῖς	περὶ	χαρακτήρων εἴρηκεν, κατατρέχοντες τὸν ἀγρόν,
[4, 174]	δὲ τοῦτο Ἀριστοκλῆς ἐν τῷ	περὶ	χορῶν οὑτωσί πως λέγων· Ζητεῖται
[4, 148]	καὶ τὰ παρὰ Θηβαίοις δεῖπνα,	περὶ	ὧν Κλείταρχος ἐν τῇ πρώτῃ
[4, 161]	καὶ τὸ πάντων χαλεπώτατον λαλεῖτε	περὶ	ὧν οὐκ οἴδατε καὶ ὡς
[4, 169]	δὲ καὶ ἄλλους ἀσώτους πολλούς,	περὶ	ὧν ὑμῖν καταλείπω ζητεῖν, πλὴν
[4, 182]	δὲ καὶ τοὺς ἡμιόπους καλουμένους,	περὶ	ὧν φησιν Ἀνακρέων· Τίς ἐρασμίην
[4, 161]	οὐ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἐκείνους ζηλοῖς,	~(περὶ	ὧν φησιν Ἀντιφάνης μὲν ἐν
[4, 163]	μεθύων καλὰς ποῶ. Ἔπειθ´ ἕωθεν	περιάγεις	τὴν λήκυθον καταμανθάνων τοὔλαιον, ὥστε
[4, 139]	(Τὰ αὐτὰ εἴρηκε καὶ ἐν	Περιάλλῳ.	Ἐν δὲ τῇ Λακεδαίμονι τοῖς
[4, 183]	Τῶν δὲ παριαμβίδων Ἐπίχαρμος ἐν	Περιάλλῳ	μνημονεύει οὕτως· Σεμέλα δὲ χορεύει·
[4, 149]	ὑπάρχειν· θαυμαστὸν γὰρ ἦν καὶ	περιβόητον	παρ´ αὐτοῖς ἡ πολυφαγία. Μετὰ
[4, 162]	βίοις, (ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος τί	περιγέγονεν	ἐκ φιλοσοφίας αὐτῷ, ἔφη Ἀσυμβόλῳ
[4, 148]	(Ἡγοῦμαι δ´ ὅτι οὐκ ἂν	περιεγένοντο	οὐδ´ ἂν ἐδέησε τοῖς Ἕλλησι
[4, 131]	λάκκων δωδεκακλίνων· αὐτὸν δὲ Κότυν	περιεζῶσθαι	ζωμόν τε φέρειν ἐν χοὶ
[4, 170]	ἕστηκ´ ἐγὼ ἔχων μάχαιραν, προσέτι	περιεζωσμένος.	Κἀν Πονήρᾳ· Τῆς ὀριγάνου πρώτιστον
[4, 155]	περιεχρύσουν· ὅτε δὲ θέλοιεν ἀναλίσκειν,	περιελόντες	τὸν χρυσὸν ἅμα τοῖς ἄλλοις
[4, 162]	περὶ τῶν ἄλλων ὅσα τε	περιεργότερον	περὶ φιλημάτων εἴρηκεν ὁ Σωφρονίσκου
[4, 164]	μετὰ τὰς καλὰς ταύτας ἀμουσολογίας	περιέρχεται	τὰς οἰκίας ἐξετάζων ὅπου δεῖπνα
[4, 144]	μὲν γὰρ Πέρσῃ πᾶσαν γῆν	περιέρχονται	μαστεύοντες τί ἂν ἡδέως πίοι,
[4, 168]	ἀλλὰ τί δαπανηθήσεται, οὐδὲ τί	περιέσται	ἀλλὰ τί οὐ περιέσται, ἐν
[4, 168]	τί περιέσται ἀλλὰ τί οὐ	περιέσται,	ἐν τῇ νεότητι τὰ τοῦ
[4, 128]	ἐμφανίζοντος γάμους. Καὶ ἄλλαις δὲ	περιετύχομεν	τοῦ Λυγκέως ἐπιστολαῖς πρὸς τὸν
[4, 128]	διεδίδου παισίν. Ἄλλα δ´ ἐσθίειν	περιεφέρετο	πολλὰ καὶ ποικίλα, καὶ μετὰ
[4, 151]	γόνατα ἐδείπνει. Κέρατα δὲ οἴνου	περιέφερον	καὶ πάντες ἐδέχοντο. Ὁ δὲ
[4, 130]	τετραγώνων χρυσομίτρων (σιβύναις ἀργυραῖς διαπεπερονημένοι	περιεφέροντο	ἑκάστῳ. Καὶ τὸ θαυμάσιον, ὅτι
[4, 154]	δὲ παροξύνεται, τὸ μάχεσθαι ῥῆμα	περιέχει,	ὡς ἐν τῷ πυγμάχος, ναυμάχος,
[4, 157]	μόνον ἀνέγνωτε συγγραμμάτων αὐτοῦ τὸ	περιέχον	λεκίθου καὶ φακῆς σύγκρισιν; Ὁρῶ
[4, 155]	τὸ μέλλον παρατεθήσεσθαι τῶν τραγημάτων	περιεχρύσουν·	ὅτε δὲ θέλοιεν ἀναλίσκειν, περιελόντες
[4, 149]	εἰς τὸ κοινὸν ζωμὸς καὶ	περίκομμα,	πρόσχερα δὲ ἑκάστῳ δύο κρέα.
[4, 163]	σάρκα φιλεῖ βροτέην, ἄν που	περικύρσῃ·	ὥστε πρέπει καθαρῶς ὁπόσοι τάδε
[4, 156]	ἡμᾶς ὥσπερ νηστείαν ἄγοντας καὶ	περιμένοντας	τὸ ἀνατέλλον ἄστρον, (οὗ φασι
[4, 175]	ὄχλον αὐτό; {Α. Διότι φυλὴν	περιμένω	(σφόδρα φιλονικοῦσαν λαχεῖν τιν´. Οἶδα
[4, 158]	ὑπολαβὼν ἀπέκτεινε τρεῖς τῶν παίδων	Περιμήδην,	Εὐρύβιον, Εὐρύπυλον. Οὐ τοιοῦτοι οὖν
[4, 131]	Ῥόδιος, ἐγὼ δ´ ὁ κεκλημένος	Περίνθιος.	Οὐδέτερος ἡμῶν ἥδεται τοῖς Ἀττικοῖς
[4, 133]	πυκνά, ἡ φυλλὰς ἡ δριμεῖα	περιοισθήσεται·	τῶν πρεσβυτέρων γὰρ ταῦτα τῶν
[4, 165]	ἅπασιν ἀεὶ κατὰ τὴν ἀγορὰν	περιόντες.	Ἐπὶ τοῖς δὲ βάθροις ὅταν
[4, 148]	ἐν Ἀθήναις μετὰ ταῦτα διατρίψαντα	περίοπτον	ὑπὲρ τὸ θέατρον κατασκευάσαντα σχεδίαν
[4, 168]	καὶ τοὺς μὴ ἔκ τινος	περιουσίας	ζῶντας τὸ παλαιὸν ἀνεκαλοῦντο οἱ
[4, 157]	Νίκιον, ὥς φησι Κλέαρχος ὁ	περιπατητικὸς	ἐν δευτέρῳ βίων, ἔλεγεν ἐνδεδέσθαι
[4, 163]	τὸν φρόνιμον ζητοῦντας ἐν τοῖς	περιπάτοις	καὶ ταῖς διατριβαῖς ὥσπερ ἀποδεδρακότα.
[4, 160]	Κλέαρχος δὲ ὁ ἀπὸ τοῦ	περιπάτου	ἐν τοῖς περὶ παροιμιῶν ὡς
[4, 153]	Δαμασκηνός, εἷς τῶν ἀπὸ τοῦ	περιπάτου	φιλοσόφων, ἐν τῇ δεκάτῃ πρὸς
[4, 130]	Κάρανος ἄρξας πότου μικροῖς ἐκπώμασι	περισοβεῖν	ἐκέλευε τοῖς παισίν. Ἐπίνομεν οὖν
[4, 184]	μουσικῆς· (διόπερ καὶ ἡ αὐλητικὴ	περισπούδαστος	ἦν. Χαμαιλέων γοῦν ὁ Ἡρακλεώτης
[4, 164]	ὀψαρτυτικὸν λαβὼν βιβλίον ἐν χεροῖν	περισπουδάστως	ἐκράτει. Λέγει δὲ οὕτως ὁ
[4, 160]	ἐνὶ κόγχῳ Ἑλλήνων ἡ πᾶσα	περισσοτρύφητος	ὀιζύς. Διαφόρων γὰρ οὐσῶν καὶ
[4, 135]	ἀνθρώποισι. (Ῥίνη δ´, ἣν φιλέουσι	περισσῶς	τέκτονες ἄνδρες, τρηχεῖ´ ἀλλ´ ἀγαθὴ
[4, 163]	περὶ θηροπέπλου μανίας ὕβρεώς τε	περιστάσιμον	στοὰν ἔχοντι Πυθαγόρου πελάτᾳ. Σωσικράτης
[4, 128]	καὶ ἕτεροι ἄρτοι πεπονημένοι καὶ	περιστεραὶ	καὶ τρυγόνες πέρδικές τε καὶ
[4, 173]	προσβλέπων βδελύττομαι, παρόσον τὰ ἱερεῖα	περιτέμνοντες	δῆλον ὡς ἐμαγείρευον αὐτὰ καὶ
[4, 170]	δὲ ποιεῖ λέγοντα· Κύκλῳ δεήσει	περιτρέχειν	με καὶ βοᾶν, ἄν του
[4, 144]	(τις) πλείω τις παραθῆται τὰ	περιττὰ	τῶν ἱκανῶν, τοσούτῳ καὶ θᾶσσον
[4, 141]	τὸ πλείονα τῶν ἱκανῶν παρασκευάζειν	περιττὸν	εἶναι, μὴ μέλλοντά γε προσφέρεσθαι.
[4, 147]	ᾧ πάντα χρύσεα καὶ λιθοκόλλητα	περιττῶς	ἐξειργασμένα ταῖς τέχναις· ἦσαν δέ,
[4, 140]	δὲ καὶ ζωμόν τινα καθηδυσμένον	περιττῶς.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Τίς δέ ἐστιν
[4, 152]	κυάθου· (πυκνότερον δὲ τοῦτο ποιοῦσι.	Περιφέρει	δὲ ὁ παῖς ἐπὶ τὰ
[4, 163]	τὴν λήκυθον καταμανθάνων τοὔλαιον, ὥστε	περιφέρειν	ὡρολόγιον δόξεις τι, οὐχὶ λήκυθον.
[4, 141]	(Εἶτ´ ὀξέως ἤδη δεδειπνηκόσιν ὕστερα	περιφέρεται	ταῦτα τὰ ἐπάικλα καλούμενα. Συμφέρει
[4, 156]	ἐνθάδε πάντα ὥσπερ τοὺς πυρέσσοντας	περιφερόμενα	ὁρᾶν. Γελασάντων δὲ ἡμῶν ἔφη
[4, 150]	μὲν οὐ παρατιθεμένων, (πινάκων δὲ	περιφερομένων.	(Παρὰ δὲ Γαλάταις φησὶ Φύλαρχος
[4, 152]	ποτὸν οἱ διακονοῦντες ἐν ἀγγείοις	περιφέρουσιν	ἐοικόσι μὲν ἀμβίκοις, ἢ κεραμέοις
[4, 129]	ἀργυροῦς ἐπὶ πάχος οὐκ ὀλίγον	περίχρυσος,	ὅσος (ὥστε) δέξασθαι μέγεθος χοίρου
[4, 131]	(θυννίδες ὀπταί, φυκίδες ἑφθαί, βάτραχοι,	πέρκαι,	συνόδοντες, ὄνοι, βατίδες, ψῆτται, γαλεός,
[4, 135]	ἄγγελος ἦλθε ποδήνεμος, ὠκέα τευθίς,	πέρκη	τ´ ἀνθεσίχρως καὶ ὁ δημοτικὸς
[4, 143]	παρὰ Πέρσαις φησίν· Ἡμέρην δὲ	Πέρσαι	ἁπασέων μάλιστα ἐκείνην τιμᾶν νομίζουσι
[4, 144]	ἁλέσι. Καὶ διὰ τοῦτό φασι	Πέρσαι	τοὺς Ἕλληνας σιτεομένους πεινῶντας παύεσθαι,
[4, 162]	χαλκῆν εἰκόνα, ἐφ´ ἧς ἐπεγέγραπτο	Περσαῖον	Ζήνωνος Κιτιᾶ, πεπλανῆσθαι εἶπε τὸν
[4, 162]	ἐπιγράψαντα· δεῖν γὰρ οὕτως ἔχειν	(Περσαῖον	Ζήνωνος οἰκετιᾶ. Ἦν γὰρ ὄντως
[4, 140]	ἐπάικλα. (Περὶ δὲ τῶν ἐπαίκλων	Περσαῖος	ἐν τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ οὑτωσὶ
[4, 140]	πρὸς τὸν ὄρθρον πιπράσκονται, ὡς	Περσαῖος	ἱστορεῖ ἐν τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ
[4, 162]	Διαδοχαῖς. Δύο δὲ συγγράμμασι τοῦ	Περσαίου	ἀπηντήκαμεν τῆς σοφῆς ταύτης πραγματείας
[4, 162]	καὶ τὰς Πρωταγορίδου ἀκροάσεις ἐρωτικὰς	Περσαίου	τε τοῦ καλοῦ φιλοσόφου συμποτικοὺς
[4, 144]	δὲ τῆς τρυφῆς τῶν ἐν	Πέρσαις	βασιλέων Ξενοφῶν ἐν Ἀγησιλάῳ οὕτω
[4, 146]	τὴν κεφαλὴν σμᾶται μοῦνον καὶ	Πέρσαις	δωρέεται. (Ὁ δὲ μέγας Ἀλέξανδρος
[4, 145]	ἀκριβῶς συντεταγμένον καὶ τοῖς ἄλλοις	Πέρσαις	(τοῖς ἐν δυναστείᾳ οὖσι κατὰ
[4, 145]	δὲ καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις	Πέρσαις	τοῖς ἐν δυναστείᾳ οὖσιν ἁθρόα
[4, 143]	Ἑλλήνων συμπόσια πρὸς τὰ παρὰ	Πέρσαις	φησίν· Ἡμέρην δὲ Πέρσαι ἁπασέων
[4, 154]	ἐπίμαχος, ἀντίμαχος, (φιλόμαχον γένος ἐκ	Περσέος»	παρὰ Πινδάρῳ, τηνικαῦτα προπαροξύνεται· ὁπότε
[4, 144]	οὕτω γράφει· Τῷ μὲν γὰρ	Πέρσῃ	πᾶσαν γῆν περιέρχονται μαστεύοντες τί
[4, 145]	δ´ ὁ Κυμαῖος ὁ τὰ	Περσικὰ	συγγράψας ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν
[4, 146]	Κτησίας καὶ Δίνων ἐν τοῖς	Περσικοῖς,	ἐδείπνει μὲν μετὰ ἀνδρῶν μυρίων
[4, 150]	προκρίνων τὰ Αἰγυπτιακὰ δεῖπνα τῶν	Περσικῶν	Αἰγυπτίων ἐπιστρατευσάντων, φησίν, ἐπὶ Ὦχον
[4, 146]	βασιλεύς. Οὔνομα δὲ τῷ δείπνῳ	Περσιστὶ	μὲν τυκτά, Ἑλληνιστὶ δὲ τέλειον.
[4, 150]	Αἰγύπτιος κατεγέλα ὡς εὐτελῶς τοῦ	Πέρσου	διαιτωμένου. (Εἰ δὲ θέλεις εἰδέναι,
[4, 148]	εἱστίασε μετὰ τῶν ἄλλων πεντήκοντα	Περσῶν	Ἀτταγῖνος ὁ Φρύνωνος, ὅν φησιν
[4, 150]	ἐπιστρατευσάντων, φησίν, ἐπὶ Ὦχον τὸν	Περσῶν	βασιλέα καὶ νικηθέντων ἐπεὶ ἐγένετο
[4, 145]	(Καὶ οἱ θεραπεύοντες, φησί, τοὺς	Περσῶν	βασιλεῖς δειπνοῦντας ἅπαντες λελουμένοι διακονοῦσιν
[4, 146]	ἢ ἑβδομήκοντα φίλων. Ὁ δὲ	Περσῶν	βασιλεύς, ὥς φησι Κτησίας καὶ
[4, 144]	ποιητὴς ἐπίνικον ἐλεγειακὸν ἐποίησεν) τοὺς	Περσῶν	φησι βασιλεῖς ὑπὸ τρυφῆς προκηρύττειν
[4, 134]	ὁμοίους Τάων καὶ Βορέης ἠράσσατο	πεσσομενάων·	αὐτὸς δὲ Ξενοκλῆς ἐπεπωλεῖτο στίχας
[4, 176]	ἀνειληφότες ἰῷ καὶ ῥύπῳ κεκρυμμένα,	πετάσια	δ´ ἐπιτεθειμένοι καὶ προσκόπια σκιὰν
[4, 165]	ἐλθὼν Χαιρεφῶν ἄκλητος· ἤδη γὰρ	πέτεται	διαπόντιος· οὕτω τι τἀλλότρι´ ἐσθίειν
[4, 136]	δ´ ἑξείης ἡβήτορας ὑψιπετήεις καὶ	πέτρας	κάτα βοσκομένας, ὑάδας θ´ ὑδατινούς.
[4, 135]	ἄμυλα ἠχήεντα, ἃς κατὰ φυκότριχος	πέτρης	λευκὸν τρέφει ὕδωρ ψῆττά τε
[4, 136]	κάμεν ἕψων, Ἀττικῷ ἐν κεράμῳ	πέττων	τρισκαίδεκα μῆνας. Αὐτὰρ ἐπεὶ δόρποιο
[4, 163]	ἄνθρωπε, τιμιώτερον σαυτοῦ τέθεικας ἢ	πέφυκε	τῇ φύσει; Ἀλυσιτελὴς εἶ τῇ
[4, 150]	οἴνου παρεσκευάσθαι καὶ πλῆθος ἀλφίτων	πεφυραμένων.	Καὶ οὐ μόνον, φησίν, οἱ
[4, 158]	θ´ ὑδρηχόου; ἅπερ πάρεστι καὶ	πέφυχ´	ἡμᾶς τρέφειν. Ὧν οὐκ ἀπαρκεῖ
[4, 170]	σκόροδον, θύμον, σφάκον, σίραιον, σέσελι,	πήγανον,	πράσον. Ἐν δὲ Παννυχίδι ἢ
[4, 183]	θητίῳ δίχορδον εἶναί φησι τὴν	πηκτίδα	λέγων οὕτως· Πηκτὶς δὲ Μούσῃ
[4, 182]	ἔκφυλα ὄργανα καλεῖ φοίνικας καὶ	πηκτίδας	καὶ μαγάδιδας σαμβύκας τε καὶ
[4, 183]	Λυροποιῷ· Ἐγὼ δὲ βαρβίτους τριχόρδους,	πηκτίδας,	κιθάρας, λύρας, σκινδαψοὺς ἐξηρτυόμαν. Σώπατρος
[4, 183]	τρίγωνος ἀντίσπαστά τε Λυδῆς ἐφυμνεῖ	πηκτίδος	συγχορδίᾳ, καὶ ἐν Θαμύρᾳ. Ἀριστοφάνης
[4, 183]	ἔφη, φαίνεται. ~(Τριγώνων ἄρα καὶ	πηκτίδων	καὶ πάντων ὀργάνων ὅσα πολύχορδα
[4, 175]	Θαμύρᾳ οὕτως· Οἴχωκε γὰρ κροτητὰ	πηκτίδων	μέλη, λύρᾳ μοναύλοις τε χειμωντεως
[4, 183]	φησι τὴν πηκτίδα λέγων οὕτως·	Πηκτὶς	δὲ Μούσῃ γαυριῶσα βαρβάρῳ (δίχορδος
[4, 135]	οὕνεκα τευχέων αἰρομένων· τὸ δὲ	πῆμα	θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισι. (Ῥίνη δ´,
[4, 183]	ἐν Δαιταλεῦσι (καὶ Θεόπομπος ἐν	Πηνελόπῃ,	Εὔπολις δ´ ἐν Βάπταις φησίν·
[4, 162]	(καὶ) πῶς ταῖς ἐπιχύσεσι χρηστέον	πηνίκα	τε εἰσακτέον τοὺς ὡραίους καὶ
[4, 148]	μισθοὺς διέδωκε, καὶ κατεστρώθη ἐπὶ	πηχυαῖα	βάθη τὰ ἐδάφη τῶν ἀνδρώνων
[4, 129]	συνδειπνούντων ἡμῖν ἄθλιος οὐ δυνάμενος	πιεῖν	ἀνακαθίσας ἔκλαιεν ἄσκυφος γενόμενος, καὶ
[4, 142]	κύαθος, ἡ δ´ ἐπίχυσις χαλκῆ.	Πιεῖν	δὲ οὐ προσεφέρετο, εἰ μή
[4, 149]	δὲ ταῦτα ἐν κεραμέᾳ κοτταβίδι	πιεῖν	ἑκάστῳ μικρόν, καὶ ὁ προσφέρων
[4, 143]	δὲ πρεσβυτέροις ἐὰν βούλωνται πλεῖον	πιεῖν	ἐξουσία δέδοται. Ἀπὸ δὲ τῆς
[4, 141]	ἂν ἕκαστος ᾖ βουλόμενος, καὶ	πιεῖν	πάλιν ὅταν ᾖ θυμὸς ἑκάστῳ
[4, 157]	ὕδωρ ἀρυσάμενον ἐκ ποταμοῦ διψῶντα	πιεῖν.	Σωκράτης δὲ καὶ πολλάκις κατελαμβάνετο
[4, 133]	ὀπὸν εἰλήφαμεν. Ἄριστα τούτοις πάντα	πιέσω	καὶ πυκνά, ἡ φυλλὰς ἡ
[4, 134]	χεῖρας ἴαλλον, ἀλλ´ ἐγὼ οὐ	πιθόμην,	ἀλλ´ ἤσθιον εἴδατα πάντα, ~(βολβοὺς
[4, 150]	λοιπῶν κτηνῶν ἑκάστης ἡμέρας πολλά,	πίθους	τε οἴνου παρεσκευάσθαι καὶ πλῆθος
[4, 132]	ἐστιν Ἀττικὴ (ὥσπερ ξενική· παρέθηκε	πίνακα	γὰρ μέγαν ἔχοντα μικροὺς πέντε
[4, 132]	ἔχεις; {Β. Ὄστρεια πολλά. {Α.	Πίνακά	μοι τούτων παραθήσεις αὐτὸν ἐφ´
[4, 152]	ἢ ἀργυροῖς· (καὶ γὰρ τοὺς	πίνακας	ἐφ´ ὧν τὰς τροφὰς προτίθενται
[4, 135]	ἦλθ´ ὁ μάγειρος, σείων ὀψοφόρους	πίνακας	κατὰ δεξιὸν ὦμον. (Τῷ δ´
[4, 129]	ἔριφον ζέοντα ἐφ´ ἑτέρῳ πάλιν	πίνακι	τοιούτῳ σὺν μύστροις χρυσοῖς. Ὁρῶν
[4, 128]	καὶ ἕκαστος λαβὼν (σὺν) αὐτῷ	πίνακι	τοῖς κατόπιν διεδίδου παισίν. Ἄλλα
[4, 128]	ἐξέπιον τὰς φιάλας, ἐν χαλκῷ	πίνακι	τῶν Κορινθίων κατασκευασμάτων ἄρτος ἑκάστῳ
[4, 132]	γὰρ μέγαν ἔχοντα μικροὺς πέντε	πινακίσκους	ἄνω· τούτων ὃ μὲν ἔχει
[4, 150]	Αἰγυπτιακὴ τραπεζῶν μὲν οὐ παρατιθεμένων,	(πινάκων	δὲ περιφερομένων. (Παρὰ δὲ Γαλάταις
[4, 130]	Ἐρυμάνθιοι τῷ ὄντι σύαγροι κατὰ	πινάκων	τετραγώνων χρυσομίτρων (σιβύναις ἀργυραῖς διαπεπερονημένοι
[4, 129]	Ἔπειτ´ εἰσφέρεται πλοῦτος ἀντὶ δείπνου,	πίναξ	ἀργυροῦς ἐπὶ πάχος οὐκ ὀλίγον
[4, 132]	ἐχίνους; {Β. Ἕτερος ἔσται σοι	πίναξ·	αὐτὸς γὰρ αὐτὸν ἐπριάμην ὀκτὼ
[4, 129]	Καὶ μετὰ τὸν πότον ὑελοῦς	πίναξ	δίπηχύς που τὴν διάμετρον ἐν
[4, 128]	ποικίλα, καὶ μετὰ ταῦτα ἀργυροῦς	πίναξ	ἕτερος, ἐφ´ ᾧ πάλιν ἄρτος
[4, 133]	τέττιγα. Νικόστρατος δ´ ἐν Ἅβρᾳ·	Πίναξ	ὁ πρῶτος τῶν μεγάλων ἡγήσεται
[4, 129]	κτένες· καὶ ἑκάστῳ πεπυρωμένα αὐτοῖς	πίναξιν	ἐδόθη. Μετὰ δὲ ταῦτα πιόντες
[4, 135]	ἐφίλει καὶ ἐν οὔρεσιν ἐξεπεφύκει	Πίνας	ἦλθε φέρων καὶ ἄμυλα ἠχήεντα,
[4, 154]	(φιλόμαχον γένος ἐκ Περσέος» παρὰ	Πινδάρῳ,	τηνικαῦτα προπαροξύνεται· ὁπότε δὲ παροξύνεται,
[4, 144]	οἱ πλεῖστοι ἥδιον ἡμᾶς καὶ	πίνειν	καὶ ἐσθίειν τῶν ἰδιωτῶν ὅτι
[4, 137]	κοσμηθέντες. Κρητὴρ δὲ Βρομίου ἐκεράννυτο,	πίνετο	δ´ οἶνος Λέσβιος, οὗ δὴ
[4, 131]	ὀποί, κάρδαμα, σήσαμα, κήρυκες, ἅλες,	πίνναι,	λεπάδες, μύες, ὄστρεια, κτένες, ὄρκυνες·
[4, 152]	ξύλινα καὶ πλεκτά. Τὸ δὲ	πινόμενόν	ἐστι παρὰ μὲν τοῖς πλουτοῦσιν
[4, 131]	τῶν κρατήρων πρότερον μεθύειν τῶν	πινόντων.	Αὐλεῖν δ´ αὐτοῖς Ἀντιγενείδαν, Ἀργᾶν
[4, 168]	οὕτως ἄσωτοι κατὰ τὸν Ἄμφιν·	Πίνους´	ἑκάστης ἡμέρας δι´ ἡμέρας, (διασειόμενοι
[4, 161]	ἓν ἔμψυχον, οἶνόν τ´ οὐχὶ	πίνουσιν	μόνοι. {Β. Ἐπιχαρίδης μέντοι κύνας
[4, 143]	κεκραμένον ὑδαρῶς· τοῦτο κοινῇ πάντες	πίνουσιν	οἱ κατὰ τὴν κοινὴν τράπεζαν,
[4, 167]	καλλίστην καὶ ἀδικῶ οὐδένα καὶ	πίνω	Χῖον οἶνον καὶ τἄλλ´ ἀρκούντως
[4, 129]	ὕδατος ἐξέπιεν ἐπειπών· Ὁ πλεῖστα	πίνων	πλεῖστα κεὐφρανθήσεται. Καὶ ὁ Κάρανος
[4, 163]	φύσει; Ἀλυσιτελὴς εἶ τῇ πόλει	πίνων	ὕδωρ· τὸν γὰρ γεωργὸν καὶ
[4, 144]	περιέρχονται μαστεύοντες τί ἂν ἡδέως	πίοι,	μυρίοι δὲ τεχνῶνται τί ἂν
[4, 137]	δ´ αὐταῖσιν ἐπῆν ἄπιοι καὶ	πίονα	μῆλα) ῥοιαί τε σταφυλαί τε,
[4, 136]	νήσσας, λίμνης ἐξ ἱερῆς, μάλα	πίονας·	ἃς ὁ μάγειρος θῆκε φέρων,
[4, 129]	πίναξιν ἐδόθη. Μετὰ δὲ ταῦτα	πιόντες	ἐλάβομεν ἕκαστος ἔριφον ζέοντα ἐφ´
[4, 140]	ὀρθραγορίσκοι, ἐπεὶ πρὸς τὸν ὄρθρον	πιπράσκονται,	ὡς Περσαῖος ἱστορεῖ ἐν τῇ
[4, 162]	ταῦτα τὴν διάνοιαν ἀεὶ στρέφων	πιστευθείς,	ὥς φησιν Ἕρμιππος (ὑπ´ Ἀντιγόνου
[4, 171]	τύραννος οὐδὲ σιτίοις καὶ ποτοῖς	πιστεύων	διάγει, ἀλλὰ καὶ τούτων ἀντὶ
[4, 151]	ἐμοὺς τούτους ἑταίρους φίλους εἶναι	πιστοὺς	καὶ οὐδένα ἄκοντα. Καὶ νῦν
[4, 154]	οἴνου κεραμίων ἀριθμόν τινα, καὶ	πιστωσάμενοι	τὴν δόσιν καὶ τοῖς ἀναγκαίοις
[4, 159]	καὶ κύλικα κἀντραγεῖν, ἵν´ ἥδιον	πίω.	{Β. Ἰδοὺ κύλιξ σοι καὶ
[4, 147]	τι, ναρκίον ἄλλο Παρῆς ἕτερον	πίων	ἀπὸ τευθιάδα καὶ σηπιοπουλυποδείων Ἀπαλοπλοκάμων.
[4, 171]	τούτοις κακόν τι φάγωσιν ἢ	πίωσιν.	Ἀναξίλας δ´ ἐν Καλυψοῖ φησιν·
[4, 129]	καὶ τοῖς ἄλλοις ὅσοι ἂν	πίωσιν	ἔσται γέρας. Ἐφ´ οἷς λεχθεῖσιν
[4, 175]	καθάπερ καὶ τὸν καλούμενον φώτιγγα	πλαγίαυλον,	οὗ καὶ αὐτοῦ παραστήσομαι μνημονεύοντα
[4, 137]	ἄνδρες, Δήμητρος παῖδ´ ὀπτὸν ἐπεισελθόντα	πλακοῦντα,	(πῶς ἂν ἔπειτα πλακοῦντος ἐγὼ
[4, 172]	προσέτι τε τοὺς ποιοῦντας τοὺς	πλακοῦντας	οἱ πρότερον δημιουργοὺς ἐκάλουν. Μένανδρος
[4, 172]	ὁ μάγειρος γὰρ ἐγχύτους ποιεῖ,	πλακοῦντας	ὀπτᾷ, χόνδρον ἕψει καὶ φέρει
[4, 130]	πλεκτοῖς ἐλεφαντίνοις ἐπεδόθη πᾶσι καὶ	πλακοῦντες	ἕκαστα γένη, Κρητικῶν καὶ τῶν
[4, 131]	ῥίνης τεμάχη, σχαδόνες, βότρυες, σῦκα,	πλακοῦντες,	μῆλα, κράνειαι, ῥόαι, ἕρπυλλος, μήκων,
[4, 137]	ἐπεισελθόντα πλακοῦντα, (πῶς ἂν ἔπειτα	πλακοῦντος	ἐγὼ θείου ἀπεχοίμην Οὐδ´ εἴ
[4, 149]	τροφαλὶς σῦκά τε ξηρὰ καὶ	πλακοῦς	καὶ στέφανος. Καὶ ὃς ἂν
[4, 148]	ἂν ἐδέησε τοῖς Ἕλλησι περὶ	Πλαταιὰς	παρατάττεσθαι ἀπολωλόσιν ἤδη ὑπὸ τῶν
[4, 149]	ἑκάστῳ παρατίθεται ἄρτος καθαρὸς εἰς	πλάτος	πεποιημένος, (ἐφ´ ᾧ ἐπίκειται ἄρτος
[4, 172]	νὴ Δία (προελήλυθας. {Β. Ναί·	πλάττομεν	γὰρ πέμματα τὴν νύκτα τ´
[4, 138]	διασκευάσαντα μαστιγωθῆναι ὡς παρασοφιζόμενον πονηρῶς.	~(Πλάτων	δ´ ἐν βʹ Πολιτείας οὕτως
[4, 182]	σκινδαψοὺς καὶ τὸ ἐννεάχορδον καλούμενον.	Πλάτων	δ´ ἐν τρίτῳ Πολιτείας φησίν·
[4, 155]	ἐπιστάμενος. Ἀκριβῶς δ´ ὁ σοφὸς	Πλάτων	ἐν τῷ πρώτῳ Νόμων περὶ
[4, 146]	εἴπερ τούτου καὶ ὁ κωμῳδιοποιὸς	Πλάτων	ἐν τῷ Φάωνι ἐμνήσθη (καὶ
[4, 170]	τὰ ἐπιτιθέμενα τῇ τραπέζῃ βρώματα.	Πλάτων	Μενελάῳ· ~(Ὡς ὀλίγα λοιπὰ τῶν
[4, 174]	τοῦτο οὐκ οἶδε. Λέγεται δὲ	Πλάτωνα	μικράν τινα ἔννοιαν δοῦναι τοῦ
[4, 166]	τις πατρῴαν παραλαβὼν (γῆν καταφάγοι,	πλεῖν	τοῦτον ἤδη διὰ τέλους καὶ
[4, 142]	καὶ μετὰ τὸ δεῖπνον οὐ	πλεῖον	ἐδίδοτο δύο κυάθων καὶ τοῦτο
[4, 152]	αὐτοῦ ποτηρίου κατὰ μικρόν, οὐ	πλεῖον	κυάθου· (πυκνότερον δὲ τοῦτο ποιοῦσι.
[4, 142]	καιροῦ πεντακλίνου τε διεστρώννυτο οὐδέποτε	πλεῖον·	ὅτε δὲ μὴ παρείη πρεσβεία,
[4, 143]	Τοῖς δὲ πρεσβυτέροις ἐὰν βούλωνται	πλεῖον	πιεῖν ἐξουσία δέδοται. Ἀπὸ δὲ
[4, 141]	τὴν συνουσίαν, νομίζοντες καὶ τὸ	πλείονα	τῶν ἱκανῶν παρασκευάζειν περιττὸν εἶναι,
[4, 136]	δὲ σίναπυ κεῖτ´ ἀγχοῦ γλυκὺ	πλείονα	χρυσὸς ὢν ἀπερύκων. Γευσάμενος δ´
[4, 152]	βρωμάτων πλῆθος ὥστε ἐφ´ ἡμέρας	πλείονας	ἐξεῖναι τοῖς βουλομένοις εἰσερχομένοις τῶν
[4, 152]	ἀηδὲς αὐτοῖς φαίνεται. Ὅταν δὲ	πλείονες	συνδειπνῶσι, (κάθηνται μὲν ἐν κύκλῳ,
[4, 140]	εὐπορούντων, ἔσθ´ ὅτε δὲ καὶ	πλειόνων.	Ὁ δὲ Μόλπις καὶ ματτύην
[4, 141]	κομίζεσθαι, ἐνίοτε δὲ καὶ παρὰ	πλειόνων,	παρ´ αὐτοῖς κατ´ οἶκον ἠρτυμένη
[4, 148]	φορεῖα σὺν τοῖς κομίζουσι, (τοῖς	πλείοσι	δὲ καταργύροις σκευαῖς κεκοσμημένους ἵππους,
[4, 157]	ἕως ἂν ἑκὼν αὐτοὺς λύσῃ,	πλείοσι	καὶ μείζοσιν ἐμπεσοῦνται τότε λύμαις.
[4, 154]	τὸ ἆθλον· καὶ πολλάκις ἀπογραφομένους	πλείους	δικαιολογεῖσθαι καθ´ ὃ δικαιότατός ἐστιν
[4, 150]	χωρούσας ἀνὰ τετρακοσίους ἄνδρας καὶ	πλείους	ἔτι, καθὼς ἂν ἐκποιῶσιν οἱ
[4, 168]	Φανόδημος καὶ Φιλόχορος ἄλλοι τε	πλείους.	Μενέδημον γοῦν καὶ Ἀσκληπιάδην τοὺς
[4, 169]	οὗτος Πατανίων προσελθέτω. Καὶ πάλιν·	Πλείους	Στρατονίκου τοὺς μαθητάς μοι δοκεῖ
[4, 129]	ἐξέπιεν ἐπειπών· Ὁ πλεῖστα πίνων	πλεῖστα	κεὐφρανθήσεται. Καὶ ὁ Κάρανος ἔφη·
[4, 145]	τραπέζης καταλειπομένων (καταλείπεται δὲ τὰ	πλεῖστα	κρέα καὶ ἄρτοι) ὁ τῆς
[4, 145]	(καὶ ὑπερμεθυσθέντες ἀπέρχονται. Τὰ δὲ	πλεῖστα	ὁ βασιλεὺς μόνος ἀριστᾷ καὶ
[4, 129]	ἐπιρράνας ὕδατος ἐξέπιεν ἐπειπών· Ὁ	πλεῖστα	πίνων πλεῖστα κεὐφρανθήσεται. Καὶ ὁ
[4, 145]	ὄνοι καὶ ἔλαφοι καὶ τὰ	πλεῖστα	πρόβατα· πολλοὶ δὲ καὶ ὄρνιθες
[4, 145]	ἐπὶ τῷ ἀρίστῳ. (Τὰ δὲ	πλεῖστα	τούτων τῶν ἱερείων καὶ τῶν
[4, 173]	Ἀριστοφάνης ἔφη· Ἀλλ´ ὦ Δελφῶν	πλείστας	ἀκονῶν Φοῖβε μαχαίρας καὶ προδιδάσκων
[4, 161]	ἐσθίει ἔμψυχον οὐδέν, τῆς δὲ	πλείστης	τοὐβολοῦ μάζης μελαγχρῆ μερίδα λαμβάνων
[4, 144]	Σιμωνίδη, ὅτι τούτῳ κρίνουσιν οἱ	πλεῖστοι	ἥδιον ἡμᾶς καὶ πίνειν καὶ
[4, 137]	δ´ οἶνος Λέσβιος, οὗ δὴ	πλεῖστον	ἀνὴρ ὑπὲρ ἄνδρα πεπώκει. Δεύτεραι
[4, 129]	τροφὸς Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως, ἔπινε	πλεῖστον	(ἦν γὰρ πολυπότης ὡς καὶ
[4, 145]	τριάκοντα· οἳ δὲ καὶ πολὺ	πλείω	δαπανῶσιν. Ἑκάσταις γὰρ τῶν πόλεων
[4, 149]	νέων ἀνδρικώτερον ζωμόν τ´ ἐγχεῖν	πλείω	καὶ μάζας (καὶ ἄρτους παραβάλλειν.
[4, 144]	εἶ, ὅτι ὅσῳ ἂν (τις)	πλείω	τις παραθῆται τὰ περιττὰ τῶν
[4, 152]	οἳ δὲ κάνεα ξύλινα καὶ	πλεκτά.	Τὸ δὲ πινόμενόν ἐστι παρὰ
[4, 130]	ἐπιδόρπιαι τράπεζαι, τραγήματά τ´ ἐν	πλεκτοῖς	ἐλεφαντίνοις ἐπεδόθη πᾶσι καὶ πλακοῦντες
[4, 156]	οὕτως ὑπήρξατο· Παρμενίσκος Μόλπιδι χαίρειν.	Πλεονάζων	ἐν ταῖς προσφωνήσεσι πρὸς σὲ
[4, 166]	ἐχρήσατο· (Καὶ τοσοῦτον ἀσωτίᾳ καὶ	πλεονεξίᾳ	διενήνοχε τοῦ δήμου τοῦ Ταραντίνων
[4, 175]	οὐκ εὐμελής, ᾧ λωτὸς ἐν	πλευροῖσιν	ἄψυχος παγεὶς ἔμπνουν ἀνίει μοῦσαν.
[4, 131]	διὰ τοῦ πρωκτοῦ καὶ τῶν	πλευρῶν	διακόψειεν τὸ μέτωπον. {Α. Οἶνοι
[4, 143]	ἕκαστος ἐγένετο. Ἐν ταύτῃ δὲ	πλέω	δαῖτα τῶν ἄλλων δικαιεῦσι προτίθεσθαι·
[4, 167]	ἀκρασίας καὶ οὗτος μετ´ Ἀρχίου	πλέων	εἰς Σικελίαν ὅτ´ ἔμελλεν κτίζειν
[4, 166]	ποιεῖται. (Τὸ δὲ τῶν ἰδιωτῶν	πλῆθος	αἰεὶ περὶ συνουσίας καὶ πότους
[4, 150]	πίθους τε οἴνου παρεσκευάσθαι καὶ	πλῆθος	ἀλφίτων πεφυραμένων. Καὶ οὐ μόνον,
[4, 129]	κίχλαι καὶ νῆτται καὶ συκαλλίδων	πλῆθος	ἄπειρον καὶ ᾠῶν ἐπικεχυμέναι λέκιθοι
[4, 132]	ποιεῖ τάδε λέγοντα· Πόσοι τὸ	πλῆθός	εἰσιν οἱ κεκλημένοι (εἰς τοὺς
[4, 150]	καὶ τῶν κωμῶν μέλλον ἐπιρρεῖν	πλῆθος.	Ἐνταῦθα δὲ λέβητας ἐπέστησε κρεῶν
[4, 153]	ἐκπώματα ἀργυρᾶ παντοδαπά, καὶ δούλων	πλῆθος	εὐπρεπῶν παρέστηκεν ἐσθήσεσι πολυτελέσι κεκοσμημένων.
[4, 128]	τε καὶ ὅσον ἄλλο πτηνῶν	πλῆθος	ἦν. (Ἐπεδώκαμεν οὖν, φησί, καὶ
[4, 144]	ἐφευρίσκουσί τινα καινὴν ἡδονὴν ἀργυρίου	πλῆθος.	(Θεόπομπος δ´ ἐν τῇ τριακοστῇ
[4, 131]	καὶ πρὸς τούτοις ὀρνιθαρίων ἄφατον	πλῆθος,	(νηττῶν, φαττῶν· χῆνες, στρουθοί, κίχλαι,
[4, 132]	τῆς ἐν ἄστει παρασκευῆς, τὸ	πλῆθος	τῶν ὀστρέων (καὶ τὴν ποικιλίαν)
[4, 132]	πάντα κἀσκοροδισμένα. Διὰ γὰρ τὸ	πλῆθος	τῶν παρ´ αὐτοῖς ἰχθύων πάντες
[4, 139]	ὁ Τροιζήνιος βιβλιολάθαν διὰ τὸ	πλῆθος	ὧν ἐκδέδωκε συγγραμμάτων· ἐστὶ γὰρ
[4, 152]	πόματος, (παρασκευάζειν δὲ τοσοῦτο βρωμάτων	πλῆθος	ὥστε ἐφ´ ἡμέρας πλείονας ἐξεῖναι
[4, 156]	κλήσεων ἀγωνιῶ μή ποτε εἰς	πληθώραν	ἐμπεσὼν μεμψιμοιρήσῃς. Διὸ καὶ μεταδοῦναί
[4, 183]	δ´ ὢν κατὰ χεῖρα δίχα	πλήκτρου	ἔψαλλεν. Πάντων οὖν τούτων τῶν
[4, 139]	αὐλὸν ᾄδοντες πάσας ἅμα τῷ	πλήκτρῳ	τὰς χορδὰς ἐπιτρέχοντες ἐν ῥυθμῷ
[4, 158]	κατὰ τὸν σὸν Εὐριπίδην, γραμματικώτατε,	πλὴν	δυοῖν μόνον, Δήμητρος ἀκτῆς πώματός
[4, 129]	Ῥόδιαι, ἐμοὶ μὲν γυμναὶ δοκῶ,	πλὴν	ἔλεγόν τινες αὐτὰς ἔχειν χιτῶνας,
[4, 169]	περὶ ὧν ὑμῖν καταλείπω ζητεῖν,	πλὴν	Καλλίου τοῦ Ἱππονίκου, ὃν καὶ
[4, 141]	καὶ παρὰ τοῦτο ἕτερον οὐδὲν	πλὴν	ὅ γε ἀπὸ τούτων ζωμὸς
[4, 169]	τινες χαίρουσιν ὀνομάζοντες εἴτε σίττυβον;	Πλὴν	ὅτι λέγεις ἀγγεῖον οἶδα. Εὔβουλος
[4, 144]	ἄνθρωποι ἡδέως προσδέχονται τὰς ἑορτὰς	πλὴν	(οὐχ) οἱ τύραννοι. Ἔκπλεῳ γὰρ
[4, 141]	ἑφθόν, ἐνίοτε δ´ οὐδ´ οτιμενοῦν	πλὴν	ὄψον τι μικρὸν ἔχον σταθμὸν
[4, 149]	λαμβάνουσιν ἕκαστος οἴνου κοτύλας δύο	πλὴν	τῶν ἱερέων τοῦ τε Πυθίου
[4, 147]	εὐστέφανοι λεκάναις παροψίσι τ´ ὀξυβάφων	πλήρεις,	σύν τε χλιδῶσαι παντοδαποῖσι τέχνας
[4, 184]	τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐφηβησάντων ἐποίησε	πλήρεις	τάς τε νήσους καὶ πόλεις
[4, 147]	ἔπαθεν λιπαροντεσ εγχελεατινες ἄριστον γόγγροιτοιωνητεμων	πλῆρες	θεοτερπές. Ἐπ´ αὐτῷ δ´ ἄλλο
[4, 153]	τὴν τράπεζαν μόνῳ καθάπερ ἥρωι	πλήρη	βαρβαρικῶν θοιναμάτων παρακειμένην. Ἱστορῶν δὲ
[4, 129]	ἐπέκειτο τὴν γαστέρα δεικνὺς ἄνω	πλήρη	οὖσαν πολλῶν ἀγαθῶν· ἦσαν γὰρ
[4, 158]	καὶ πᾶσα ὑμῶν ἡ πόλις	πλήρης	ἐστὶ φακίνων· ὧν καὶ Σώπατρος
[4, 129]	διάμετρον ἐν θήκῃ κατακείμενος ἀργυρᾷ	(πλήρης	ἰχθύων ὀπτῶν πάντα γένη συνηθροισμένων,
[4, 136]	ἔλοψ κρείων δουρικλυτὸς ἡγεμόνευεν, (οὗ	πλήρης	περ ἐὼν κρατερῶς παλάμῃ ἐπορέχθην
[4, 152]	ποιεῖν δωδεκαστάδιον τετράγωνον, ἐν ᾧ	πληροῦν	μὲν ληνοὺς πολυτελοῦς πόματος, (παρασκευάζειν
[4, 147]	ἄλλοι δ´ ἑτέραν, μέχρι οὗ	πλήρωσαν	οἶκον. Ταὶ δὲ πρὸς ὑψιλύχνους
[4, 129]	Πρωτέας αἰτεῖ σκύφον χοαῖον καὶ	πληρώσας	οἴνου (Θασίου ὀλίγον τι ἐπιρράνας
[4, 134]	Τῷ δὲ μάγειροι μὲν φόρεον	πλῆσάν	τε τραπέζας, οἷς ἐπιτετράφαται μέγας
[4, 158]	ἡμᾶς τρέφειν. Ὧν οὐκ ἀπαρκεῖ	πλησμονή·	τρυφῇ γέ τοι ἄλλων ἐδεστῶν
[4, 163]	τῇδε κάθημαι Ἡδονῇ, αἰσχίστως κειραμένη	πλοκάμους,	θυμὸν ἄχει μεγάλῳ βεβολημένα, εἴπερ
[4, 141]	οὐ μὴν ἀλλ´ οἵ γε	πλούσιοι	καὶ ἄρτον καὶ ὧν ἂν
[4, 159]	τινα ἐκ τῆς Ἰωνίας σφόδρα	πλούσιον	ἐπιδημῆσαι ταῖς Ἀθήναις πορφυρίδα ἠμφιεσμένον
[4, 159]	αὐτοῦ ποδαπός ἐστιν ἀποκρίνασθαι ὅτι	πλούσιος.	Μήποτε τοῦ αὐτοῦ μνημονεύει καὶ
[4, 159]	ποδαπὸς τὸ γένος οὗτος; {Β.	Πλούσιος·	τούτους δὲ πάντες φασὶν εὐγενεστάτους,
[4, 150]	Φύλαρχος Ἀριάμνην φησὶ τὸν Γαλάτην	πλουσιώτατον	ὄντα ἐπαγγείλασθαι ἑστιᾶσαι Γαλάτας πάντας
[4, 132]	ὢν τοῖς λοπαδίοις ἁλίσκεται· Ἰωνικὸς	πλούταξ	ὑποστάσεις ποιῶν κάνδαυλον, ὑποβινητιῶντα βρώματα.
[4, 158]	ἀπὸ τῆς καλῆς Ἀλεξανδρείας, ὦ	Πλούταρχε,	σύντροφοί ἐστε τῷ φακίνῳ βρώματι
[4, 134]	ὀκνήσαιμι ὑμῖν, ἄνδρες φίλοι, ὁ	Πλούταρχος	ἔφη, ἀπομνημονεῦσαι· Δεῖπνα μοι ἔννεπε,
[4, 158]	τούτοις γελάσαντος πάνυ ἔκλαμπρον τοῦ	Πλουτάρχου	οὐκ ἐνέγκας ὁ κύων παροραθεῖσαν
[4, 138]	δείπνου κοπίδος μνημονεύοντα Κρατῖνον ἐν	Πλούτοις	λέγειν· Ἆρ´ ἀληθῶς τοῖς ξένοισιν
[4, 130]	δ´ ἐκ τοῦ Καράνου δείπνου	πλοῦτον	ἀντὶ μερίδων εὐωχηθέντες νῦν ζητοῦμεν
[4, 159]	ταῦτα ὁ Εὐριπίδης εἴρηκε· Μὴ	πλοῦτον	εἴπῃς· οὐχὶ θαυμάζω θεόν, ὃν
[4, 152]	ἢ κατὰ γένος ἢ κατὰ	πλοῦτον.	Ὁ δ´ ὑποδεχόμενος παρ´ αὐτόν,
[4, 152]	τὸν Λουερνίου τοῦ Βιτύιτος πατρὸς	πλοῦτον	τοῦ ὑπὸ Ῥωμαίων καθαιρεθέντος, φησὶ
[4, 129]	καὶ ἑκάστῳ προσέδωκαν. Ἔπειτ´ εἰσφέρεται	πλοῦτος	ἀντὶ δείπνου, πίναξ ἀργυροῦς ἐπὶ
[4, 148]	καὶ ὅτι Ὁ πᾶς αὐτῶν	πλοῦτος	ηὑρέθη μετὰ τὴν ὑπ´ Ἀλεξάνδρου
[4, 130]	θεοὺς διὰ τὸν φόβον τοῦ	πλούτου	ὃν ἐλάβομεν. Σὺ δὲ μόνον
[4, 152]	πινόμενόν ἐστι παρὰ μὲν τοῖς	πλουτοῦσιν	οἶνος ἐξ Ἰταλίας καὶ τῆς
[4, 148]	Ἡρόδοτος ἐν τῇ ἐνάτῃ μεγάλως	(πλούτῳ)	παρεσκευάσθαι. (Ἡγοῦμαι δ´ ὅτι οὐκ
[4, 170]	καὶ τρεῖς ἁλμάδας. Καὶ Ἀριστοφάνης	Πλούτῳ·	Πρὸ τοῦ δ´ ὑπὸ τῆς
[4, 170]	Προσέλαβον ἐλθὼν τουτονὶ τραπεζοποιόν, ὃς	πλυνεῖ	σκεύη, λύχνους (ἑτοιμάσει, σπονδὰς ποιήσει,
[4, 147]	ὅλον διάπτυχες ἑφθὸν ἁπερπευθηνος ἀλεκτοτρόφου	πνικτᾶς	ἐρίφου παρέθηκε, εἶτα δίεφθ´ ἀκροκώλια
[4, 131]	ἐκ Συρίας ὀδμαὶ λιβάνου τε	πνοαί,	τερενοχρῶτες μαζῶν ὄψεις, ἄρτων, ἀμύλων,
[4, 167]	Ἀλέξανδρος μετὰ τὴν Τύρου πολιορκίαν	Πνυταγόραν	ἀποστέλλων ἄλλας τε δωρεὰς ἔδωκε
[4, 159]	κράσπεδα. Πυνθανομένου δέ τινος αὐτοῦ	ποδαπός	ἐστιν ἀποκρίνασθαι ὅτι πλούσιος. Μήποτε
[4, 159]	Θηβαίοις λέγων ὧδε· Ἐστὶν δὲ	ποδαπὸς	τὸ γένος οὗτος; {Β. Πλούσιος·
[4, 132]	δεῖπνόν ἐστιν ὑποδοχή. {Β. Τίνος;	Ποδαποῦ;	Διαφέρει τῷ μαγείρῳ τοῦτο γάρ.
[4, 166]	ἐξόπισθεν ἡ σοφωτάτη Ἀποτυμπανισχὰς κατὰ	πόδας	πορεύεται. (Πολύευκτον δ´ Ἀναξανδρίδης ἐν
[4, 147]	μετ´ αὐτῶν λευκοφορινοχρόους, ῥύγχη, κεφάλαια	πόδας	τε χναυμάτιόν τε σεσιλφιωμένον. Ἑφθά
[4, 135]	ἐστιχόωντο. Ἶρις δ´ ἄγγελος ἦλθε	ποδήνεμος,	ὠκέα τευθίς, πέρκη τ´ ἀνθεσίχρως
[4, 168]	παρασκευὴ καὶ τοῖς εἰσιοῦσι προσεφέροντο	ποδονιπτῆρες	οἴνου δι´ ἀρωμάτων. ~(Οὓς ἰδὼν
[4, 137]	δύο θαυματοποιοί, ἃς Στρατοκλῆς ἤλαυνε	ποδώκεας	ὄρνιθας ὥς) ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ' (Ἄλεξις
[4, 165]	ἐπὶ τούτοις ὁ Οὐλπιανὸς ἔφη·	Πόθεν	δὲ καὶ ἡδυλογία τοῖς ἡδονικοῖς
[4, 136]	μὴν οὐδ´ ἄρ´ ἄθικτος ἔην,	πόθεον	δὲ καὶ ἄλλοι. Κωλῆν δ´
[4, 176]	Καὶ ἐν Φιαληφόρῳ· Τὸν μόναυλον	ποῖ	τέτροφας; Οὗτος Σύρε. {Β. Ποῖον
[4, 170]	Παννυχίδι ἢ Ἐρίθοις· μάγειρον δὲ	ποιεῖ	λέγοντα· Κύκλῳ δεήσει περιτρέχειν με
[4, 172]	ἐστιν· ὁ μάγειρος γὰρ ἐγχύτους	ποιεῖ,	πλακοῦντας ὀπτᾷ, χόνδρον ἕψει καὶ
[4, 132]	ἐν Ἀπολειπούσῃ μάγειρόν τινα παράγων	ποιεῖ	τάδε λέγοντα· Πόσοι τὸ πλῆθός
[4, 173]	ἄποικοι τὰς αὐτὰς ἐπιτελοῦντας αὐτοὺς	ποιεῖ	χρείας τοῖς παραγιγνομένοις τῶν ξένων,
[4, 152]	τῶν Κελτῶν μυριάσι φράγμα τε	ποιεῖν	δωδεκαστάδιον τετράγωνον, ἐν ᾧ πληροῦν
[4, 172]	Παράθες (σημίαν. Οὐκ ἔστι κανδύλους	ποιεῖν	οὐδ´ οἷα σὺ εἴωθας εἰς
[4, 172]	εἶναι σφόδρα. Πόσας τραπέζας μέλλομεν	ποιεῖν,	τρίτον ἤδη μ´ ἐρωτᾷς. Χοιρίδιον
[4, 133]	δ´ ἅπαντες, ὡς ἀγαθὴν ἅλμην	ποιεῖς.	Ἤσθιον δὲ καὶ τέττιγας καὶ
[4, 138]	Ἄνευ ὄψου, ἔφη, ὡς ἔοικας,	ποιεῖς	τοὺς ἄνδρας ἑστιωμένους. Ἀληθῆ, ἦν
[4, 165]	καλὸς Μάγνος, καὶ ὑπερορίους ἀποδημίας	ποιεῖσθαι	τῆς γαστρὸς χάριν, ὡς ὁ
[4, 157]	λογισμοὺς ἐξαιρεῖ (καὶ τὰς ψυχὰς	ποιεῖται	βραδυτέρας, ὀργῆς δὲ καὶ σκληρότητος
[4, 145]	Ὅταν δὲ βασιλεὺς πότον ποιῆται,	ποιεῖται	δὲ πολλάκις, συμπόται αὐτῷ εἰσιν
[4, 164]	ἔφη. Ἐπιλανθανόμενος γὰρ ἐν οἷς	ποιεῖται	δικαστηρίοις τῶν καλῶν ἰάμβων αὐτοῦ
[4, 145]	ᾧ ὁ βασιλεὺς τὸ ἄριστον	ποιεῖται	καὶ ἐν ᾧ οἱ σύνδειπνοι·
[4, 166]	μῆνα βουθυτεῖ καὶ δημοσίας ἑστιάσεις	ποιεῖται.	(Τὸ δὲ τῶν ἰδιωτῶν πλῆθος
[4, 161]	οἴδατε καὶ ὡς κοσμίως ἐσθίοντες	ποιεῖτε	τὴν ἔνθεσιν κατὰ τὸν ἥδιστον
[4, 131]	βασιλέως θυγατέρα, φησί· (Κἂν ταῦτα	ποιῆθ´,	ὥσπερ φράζω, λαμπροῖς δείπνοις δεξόμεθ´
[4, 162]	μνημονεῦσαι καὶ τοῦ εἰς ὑμᾶς	ποιηθέντος	ἐπιγράμματος, ὅπερ παρέθετο ὁ Δελφὸς
[4, 172]	μέλι χλωρόν. Ὅτι δὲ τὸ	ποίημα	τοῦτο Στησιχόρου ἐστὶν ἱκανώτατος μάρτυς
[4, 155]	ἢ καλῶς ἀπαγγέλλοντός μου ἴδια	ποιήματα	θέλεις ἀκροάσασθαι; Κελευσθεὶς οὖν λέγειν
[4, 139]	εἰσέρχονται καὶ τῶν ἐπιχωρίων τινὰ	ποιημάτων	ᾄδουσιν, ὀρχησταί τε (ἐν) τούτοις
[4, 131]	ἑκατόμβην. Ταῦτα μὲν οὕτως φασὶ	ποιῆσαι	Κότυν ἐν Θρᾴκῃ, γάμον Ἰφικράτει.
[4, 157]	κατὰ τὰ πάτρια ἰχθύων ἀπεχομένους	ποιῆσαι	τοὺς Ἀχαιοὺς δαψιλείας πολλῆς οὔσης
[4, 150]	πάντας ἐνιαυτὸν καὶ τοῦτο συντελέσαι	ποιήσαντα	οὕτως. (Κατὰ τόπους τῆς χώρας
[4, 174]	ἔννοιαν δοῦναι τοῦ κατασκευάσματος νυκτερινὸν	ποιήσαντα	ὡρολόγιον ἐοικὸς τῷ ὑδραυλικῷ οἷον
[4, 145]	αὐλήν· οὗ ἡμιδεῆ ἅπαντα μερίδας	ποιήσαντες	τῶν κρεῶν καὶ τῶν ἄρτων
[4, 138]	ταὐτὰ καθὼς Μαρδονίῳ δεῖπνον παρασκευάσαι.	Ποιησάντων	δὲ τούτων τὰ κελευσθέντα τὸν
[4, 173]	βαλλαντίου ναύκληρον ἐν τῷ λιμένι	ποιήσας	ἄπλουν (καὶ φορμιῶσαι ναῦς ἀναγκάσας
[4, 132]	ὅσα γ´ ἂν παρατιθῇς, κάθαλα	ποιήσας	πάντα κἀσκοροδισμένα. Διὰ γὰρ τὸ
[4, 137]	τοὺς εἰς Χιωνίδην ἀναφερομένους Πτωχοὺς	ποιήσας	τοὺς Ἀθηναίους φησίν, ὅταν τοῖς
[4, 158]	ἐστὶν ὅτι τε πάντα εὖ	ποιήσει	ὁ σοφὸς καὶ φακῆν φρονίμως
[4, 170]	πλυνεῖ σκεύη, λύχνους (ἑτοιμάσει, σπονδὰς	ποιήσει,	τἄλλ´ ὅσα τούτῳ προσήκει. Ζητητέον
[4, 159]	τοὺς φακούς, ἀλλ´ ἡμῖν γε	ποίησον	δοθῆναι ἄρτον, μεθ´ ὧν μηδὲν
[4, 172]	ἐρωτᾷς. Χοιρίδιον ἓν θύομεν, ὀκτὼ	ποιήσοντες	τραπέζας δ´ ἢ μίαν, (τί
[4, 145]	(οἴκῳ) Ὅταν δὲ βασιλεὺς πότον	ποιῆται,	ποιεῖται δὲ πολλάκις, συμπόται αὐτῷ
[4, 160]	Ῥωμαικῶν οὐχ ὁμιλήσαντες πολλοῖς Ἑλληνικοῖς	ποιηταῖς	καὶ συγγραφεῦσιν οὐκ ἴσασιν ὅθεν
[4, 152]	θοίνης ἀφυστερήσαντά τινα τῶν βαρβάρων	ποιητὴν	ἀφικέσθαι καὶ συναντήσαντα μετὰ ᾠδῆς
[4, 161]	ἐξὸν κατὰ τὸν αὐτὸν τοῦτον	ποιητὴν	ἐν Βομβυλιῷ λέγοντα δραχμῆς ὠνήσασθαι
[4, 144]	Σωσιβίου, εἰς ὃν Καλλίμαχος ὁ	ποιητὴς	ἐπίνικον ἐλεγειακὸν ἐποίησεν) τοὺς Περσῶν
[4, 172]	ἐστὶν ἱκανώτατος μάρτυς Σιμωνίδης ὁ	ποιητής,	ὃς περὶ τοῦ Μελεάγρου τὸν
[4, 156]	δὲ καὶ ὑμεῖς τῶν τοῦ	ποιητοῦ	καλῶν, ὃς ἔφη· Οὐ μὲν
[4, 175]	εἶναι λέγει Ἰβύκου τοῦ Ῥηγίνου	ποιητοῦ,	ὡς καὶ Ἀνακρέοντος τὸ βάρβιτον.
[4, 128]	δ´ ἐσθίειν περιεφέρετο πολλὰ καὶ	ποικίλα,	καὶ μετὰ ταῦτα ἀργυροῦς πίναξ
[4, 139]	τῶν τριῶν ἡμερῶν γίνεται θέα	ποικίλη	καὶ πανήγυρις ἀξιόλογος καὶ μεγάλη·
[4, 132]	μὲν οὖν ἔχει τὰ τοιαῦτα	ποικίλην,	ἀλλ´ οὐθέν ἐστι τοῦτο πρὸς
[4, 142]	οὕτως ἐξησκημέναι πολυτελῶς καὶ τῇ	ποικιλίᾳ	διαφόρως ὥστε τῶν ξένων ἐνίους
[4, 132]	πλῆθος τῶν ὀστρέων (καὶ τὴν	ποικιλίαν)	προοίμιον εἰπὼν δείπνου. (Δίφιλος δ´
[4, 138]	(χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ καὶ παραπετάσμασι	ποικίλοις	κατεσκευασμένην κελεῦσαι τοὺς ἀρτοποιοὺς καὶ
[4, 174]	τε καὶ συρίζειν, ὥσπερ τοὺς	ποιμένας.	(Καὶ τοσαῦτα μὲν ἔχω σοι
[4, 141]	θήραν ποιούμενοι. (Πολλοὶ δὲ καὶ	ποίμνια	αὐτῶν τρέφοντες ἀφθόνως μεταδιδόασι τῶν
[4, 176]	ποῖ τέτροφας; Οὗτος Σύρε. {Β.	Ποῖον	μόναυλον; {Α. Τὸν κάλαμον. Σώπατρος
[4, 156]	δείπνου δὲ χρονίζοντος λόγος ἐγένετο	ποῖον	τῶν ὑδάτων ἥδιστόν ἐστιν. Καὶ
[4, 141]	ἀπόδειξιν τῆς κατὰ τὴν θήραν	ποιούμενοι.	(Πολλοὶ δὲ καὶ ποίμνια αὐτῶν
[4, 172]	περὶ τοῦ Μελεάγρου τὸν λόγον	ποιούμενός	φησιν· Ὡς δουρὶ πάντας νίκασε
[4, 137]	τ´ ἐλάας καὶ πράσα« ὑπόμνησιν	ποιουμένους	τῆς ἀρχαίας ἀγωγῆς. Σόλων δὲ
[4, 176]	ἐπιτεθειμένοι καὶ προσκόπια σκιὰν μὲν	ποιοῦντα,	καταπνεῖσθαι δ´ οὐ κωλύοντα τοὺς
[4, 138]	κοπίζωσι, πρῶτον μὲν δὴ σκηνὰς	ποιοῦνται	παρὰ τὸν θεόν, ἐν δὲ
[4, 139]	τὸν αὐλὸν καὶ τὴν ᾠδὴν	ποιοῦνται.	(Τῶν δὲ παρθένων αἳ μὲν
[4, 172]	τὰ πέμματα προσέτι τε τοὺς	ποιοῦντας	τοὺς πλακοῦντας οἱ πρότερον δημιουργοὺς
[4, 149]	τὴν ἀπομαγδαλίαν ἕκαστος ἀπέφερε, τοῦτο	ποιοῦντες	ἕνεκα τῶν ἐν ταῖς ἀμφόδοις
[4, 162]	σιωπᾶν, δι´ ἀσθένειαν λόγων τοῦτο	ποιοῦντες,	ἔτι τε τὴν Σφοδρίου τοῦ
[4, 173]	ὑπὸ τῶν ἐν τοῖς φιδιτίοις	ποιούντων	τε τὰς μάζας καὶ κεραννύντων
[4, 140]	τῇ Λακεδαιμονίων πολιτείᾳ γράφων οὕτως·	(Ποιοῦσι	δὲ καὶ τὰς καλουμένας κοπίδας·
[4, 152]	πλεῖον κυάθου· (πυκνότερον δὲ τοῦτο	ποιοῦσι.	Περιφέρει δὲ ὁ παῖς ἐπὶ
[4, 139]	καθάπερ ἐν ταῖς ἄλλαις θυσίαις	ποιοῦσιν,	ἀλλὰ μετ´ εὐταξίας πολλῆς δειπνήσαντες
[4, 140]	τοῦ σκιμποδίου καθῆσθαι, πάντα τοιαῦτα	ποιοῦσιν	εἰς ἐπάικλα. Τὰ ὅμοια ἱστορεῖ
[4, 169]	δειπνοῦντας εἰς τὰ βατάνι´ ἐμβάλλειν	ποιῶ	ἐνίοτε τοὺς ὀδόντας ὑπὸ τῆς
[4, 131]	Τί γὰρ ἐλλείπει δόμος ἡμέτερος,	ποίων	ἀγαθῶν; Οὐ σμύρνης ἐκ Συρίας
[4, 167]	καὶ πολυτελὴς ὤν, προχείρως ἅπαντα	ποιῶν	καὶ κτώμενος καὶ διδούς. Στρατιώτης
[4, 132]	λοπαδίοις ἁλίσκεται· Ἰωνικὸς πλούταξ ὑποστάσεις	ποιῶν	κάνδαυλον, ὑποβινητιῶντα βρώματα. ~(Ἐχρῶντο γὰρ
[4, 161]	γὰρ ἐν Δραπεταγωγῷ λέγει· (Κοσμίως	ποιῶν	τὴν ἔνθεσιν μικρὰν μὲν ἐκ
[4, 133]	ἐν ζεστῷ ἀποβάπτων ὕδατι δριμείῃ	πολέας	ἐμβάπτισον ἅλμῃ, (ἄλλοτε δ´ αὖ
[4, 139]	ὁ βουλόμενος. Ἐν δὲ τῇ	πόλει	κοπίδας ἄγουσι καὶ τοῖς Τιθηνιδίοις
[4, 137]	ἂν σοφωτάτους δύνωμ´ ἐν τῇ	πόλει.	Μέλλοντα δειπνίζειν γὰρ ἄνδρα Θετταλὸν
[4, 153]	βʹ Ἐν τῇ Ῥωμαίων, φησίν,	πόλει	ὅταν εὐωχῶνται ἐν τῷ τοῦ
[4, 163]	τῇ φύσει; Ἀλυσιτελὴς εἶ τῇ	πόλει	πίνων ὕδωρ· τὸν γὰρ γεωργὸν
[4, 183]	χορδαῖς καὶ ἐγγηράσας τῇ Ἐφεσίων	πόλει	ὡς σοφώτατον τῆς ἑαυτοῦ τέχνης
[4, 184]	πλήρεις τάς τε νήσους καὶ	πόλεις	ἀνδρῶν γραμματικῶν, φιλοσόφων, γεωμετρῶν, μουσικῶν,
[4, 148]	ἑαυτὸν Διόνυσον ἀνακηρύττεσθαι κατὰ τὰς	πόλεις	ἁπάσας. Καὶ Γάιος δὲ ὁ
[4, 146]	ἄριστον, ἀνάστατοι ἂν ἐγεγόνεσαν αἱ	πόλεις.	Καὶ ἐν τῇ θʹ δὲ
[4, 154]	ἕκτῃ ἱστοριῶν Ἤσκουν, φησί, τὰ	πολεμικὰ	οἱ Μαντινεῖς καὶ Ἀρκάδες, τήν
[4, 152]	τῶν ἄλλων ἢ κατὰ τὴν	πολεμικὴν	εὐχέρειαν ἢ κατὰ γένος ἢ
[4, 154]	Ἀρκάδες, τήν τε στολὴν τὴν	πολεμικὴν	καὶ τὴν ὅπλισιν τὴν ἀρχαίαν
[4, 168]	Κεφαλὰς ἔχοντες τρεῖς ὥσπερ Ἀρτεμίσιον,	Πολέμιοι	τῆς οὐσίας ὑπάρχοντες, ὡς Σάτυρος
[4, 151]	ἀποχωρῶν οὐ μὴ δείσῃς τὸν	πολέμιον.	Ἄλλος παῖδα εἰσαγαγὼν οὕτως ἐδωρήσατο
[4, 167]	ἐγίνετο. (Τὰ μὲν γὰρ οἱ	πόλεμοι	καὶ αἱ στρατεῖαι, τὰ δὲ
[4, 160]	ἂν προτέρημά τι ἐν τοῖς	πολέμοις	λάβωσι, θύειν τοῖς θεοῖς τοὺς
[4, 143]	φανερῶς ἀφαιροῦσα παρατίθησι τοῖς κατὰ	πόλεμον	ἢ κατὰ σύνεσιν δεδοξασμένοις. Ἀπὸ
[4, 143]	μετὰ ταῦτα μέμνηνται τῶν κατὰ	πόλεμον	πράξεων καὶ τοὺς γενομένους ἄνδρας
[4, 176]	περὶ τοῦ Ἀπαμέων πρὸς Λαρισαίους	πολέμου	γράφει τάδε· Παραζωνίδια καὶ λογχάρι’
[4, 147]	ὁ Ῥόδιος ἐν τρίτῳ ἐμφυλίου	πολέμου	τὸ Κλεοπάτρας ἀναγράφων συμπόσιον τῆς
[4, 153]	ὡς εἰς Μηδίαν ἀνελθὼν καὶ	πολεμῶν	Ἀρσάκει ᾐχμαλωτίσθη ὑπὸ τοῦ βαρβάρου
[4, 138]	ἢ οὕτως εὐτελοῦς διαίτης μεταλαβεῖν.	(Πολέμων	ἐν τῷ παρὰ Ξενοφῶντι κανάθρῳ
[4, 140]	Λακώνων πολιτείας. (Ἔτι φησὶν ὁ	Πολέμων	καὶ τὸ δεῖπνον ὑπὸ τῶν
[4, 140]	ὀρθαγορίσκοι λέγονται, ὥς φησιν ὁ	Πολέμων,	οἱ γαλαθηνοὶ χοῖροι, ἀλλ´ ὀρθραγορίσκοι,
[4, 176]	φωτίγγια καὶ μοναύλια, κώμων οὐ	πολέμων	ὄργανα. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Οὐκ ἀγνοῶ
[4, 139]	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' (Ταῦτα μὲν ὁ	Πολέμων·	πρὸς ὃν ἀντιλέγων Δίδυμος ὁ
[4, 140]	ἐπαίκλων οὐχ ἁπλῆ, καθάπερ ὁ	Πολέμων	ὑπείληφεν, ἀλλὰ διττή· ἣν μὲν
[4, 140]	Ἀριστοφάνης ἢ Φιλύλλιος ἐν ταῖς	Πόλεσιν,	Ἐπίλυκός τε ἐν Κωραλίσκῳ λέγων
[4, 150]	ἀπὸ τῶν κωμῶν καὶ τῶν	πόλεων	ἀπέλαυον, ἀλλὰ καὶ οἱ παριόντες
[4, 150]	τόποι τό τ´ ἀπὸ τῶν	πόλεων	δέξασθαι καὶ τῶν κωμῶν μέλλον
[4, 150]	μέλλειν μεταπεμψάμενος τεχνίτας ἐξ ἄλλων	πόλεων	ἐχαλκεύσατο. (Θύματα δὲ καταβάλλεσθαι ταύρων
[4, 145]	πλείω δαπανῶσιν. Ἑκάσταις γὰρ τῶν	πόλεων	κατὰ τὸ μέγεθος ὥσπερ ὁ
[4, 143]	ἃς διανέμουσιν οἱ προεστηκότες τῆς	πόλεως	εἰς τοὺς ἑκάστων οἴκους. Τῶν
[4, 148]	λαμπάσι δᾳδουχουμένης πάσης τῆς Ἀθηναίων	πόλεως.	Καὶ ἔκτοτε ἐκέλευσεν ἑαυτὸν Διόνυσον
[4, 148]	μετὰ τὴν ὑπ´ Ἀλεξάνδρου τῆς	πόλεως	κατασκαφὴν ἐν ταλάντοις τετρακοσίοις τεσσαράκοντα,
[4, 143]	τὴν ἑταιρίαν καὶ τὰς τῆς	πόλεως	προσόδους, ἃς διανέμουσιν οἱ προεστηκότες
[4, 156]	τοῖς ἡμετέροις ἀποίκοις πᾶσαν τὴν	πόλιν	ἐθεασάμην περὶ τὰ Διονύσια μεθύουσαν.
[4, 139]	θυσίαν, ἀλλὰ κενοῦσθαι συμβαίνει τὴν	πόλιν	πρὸς τὴν θέαν. ~(Τῆς δὲ
[4, 128]	Δημητρίῳ τῷ βασιλεῖ, ἐπίκλην δὲ	Πολιορκητῇ	(ἐρωμένη δ´ ἦν ἡ Λάμια
[4, 167]	τάδε· Ἀλέξανδρος μετὰ τὴν Τύρου	πολιορκίαν	Πνυταγόραν ἀποστέλλων ἄλλας τε δωρεὰς
[4, 166]	τῶν ἱστοριῶν γράφει οὕτως· Ἡ	πόλις	ἡ τῶν Ταραντίνων σχεδὸν καθ´
[4, 139]	καὶ χαρᾷ τῆς θεωρίας ἡ	πόλις	καθέστηκεν. Ἱερεῖά τε παμπληθῆ θύουσι
[4, 149]	τῶν ἱερείων ἁρμόττοντα. ~Ἡ δὲ	πόλις	παρεῖχεν ἑκατέρῳ τῶν χορῶν (τρία
[4, 158]	βρώματι καὶ πᾶσα ὑμῶν ἡ	πόλις	πλήρης ἐστὶ φακίνων· ὧν καὶ
[4, 139]	ἡμέραν ταύτην καὶ δειπνίζουσιν οἱ	πολῖται	πάντας τοὺς γνωρίμους καὶ τοὺς
[4, 143]	κατὰ κεφαλήν. Διῄρηνται δ´ οἱ	πολῖται	πάντες καθ´ ἑταιρίας, καλοῦσι δὲ
[4, 140]	ἐκτίθεται Μόλπις ἐν τῇ Λακεδαιμονίων	πολιτείᾳ	γράφων οὕτως· (Ποιοῦσι δὲ καὶ
[4, 140]	Περσαῖος ἱστορεῖ ἐν τῇ Λακωνικῇ	πολιτείᾳ	καὶ Διοσκουρίδης ἐν βʹ πολιτείας
[4, 159]	Διογένης δ´ ἐν τῇ ἑαυτοῦ	Πολιτείᾳ	νόμισμα εἶναι νομοθετεῖ ἀστραγάλους. Καλῶς
[4, 140]	ἐπαίκλων Περσαῖος ἐν τῇ Λακωνικῇ	πολιτείᾳ	οὑτωσὶ γράφει· Καὶ εὐθὺς τοὺς
[4, 141]	Σφαῖρος δ´ ἐν τρίτῳ Λακωνικῆς	πολιτείας	γράφει· Φέρουσι δὲ καὶ ἐπάικλα
[4, 140]	προτέρῳ καὶ οὗτος τῆς Λακώνων	πολιτείας.	(Ἔτι φησὶν ὁ Πολέμων καὶ
[4, 140]	πολιτείᾳ καὶ Διοσκουρίδης ἐν βʹ	πολιτείας	καὶ Ἀριστοκλῆς ἐν τῷ προτέρῳ
[4, 138]	πονηρῶς. ~(Πλάτων δ´ ἐν βʹ	Πολιτείας	οὕτως ἑστιᾷ τοὺς αὑτοῦ νεοπολίτας,
[4, 182]	καλούμενον. Πλάτων δ´ ἐν τρίτῳ	Πολιτείας	φησίν· Οὐκ ἄρα, ἦν δ´
[4, 140]	ἐρραμένα. Τὸ δ´ ὅλον ὥσπερ	πολίτευμά	τι τοῦτο δὴ συνίσταται μικρόν.
[4, 183]	πατρίδι ὑπαρχόντων. (Ἀλέξανδρος δὲ ὁ	πολίτης	μου (οὗτος δ´ οὐ πρὸ
[4, 166]	ἡδονὰς ἦν ἀκρατής, τῶν δὲ	πολιτικῶν	πραγμάτων (ἦν) ἐπιμελής. Περὶ δὲ
[4, 154]	ἀποφαίνει Μαντινεῖς Δημώνακτος ἑνὸς τῶν	πολιτῶν	συμβουλεύσαντος, καὶ ζηλωτὰς τούτων γενέσθαι
[4, 146]	ὑπὲρ τῶν ἐν τῇ ἠπείρῳ	πολίων	τῶν σφετέρων δεξαμένοις τὴν Ξέρξεω
[4, 132]	Τί οὖν ἔχεις; {Β. Ὄστρεια	πολλά.	{Α. Πίνακά μοι τούτων παραθήσεις
[4, 134]	ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροφα καὶ μάλα	πολλά,	ἃ Ξενοκλῆς ῥήτωρ ἐν Ἀθήναις
[4, 135]	ἀτὰρ μῆκός γε γενέσθην ἐννεόργυιοι.	Πολλὰ	δ´ ἄναντα κάταντα κατὰ στέγος
[4, 130]	Πᾶνες καὶ Ἑρμαῖ καὶ τοιαῦτα	πολλὰ	εἴδωλα ἀργυροῖς δᾳδουχοῦντα λαμπτῆρσι. Θαυμαζόντων
[4, 151]	ἄρτοι μὲν ὀλίγοι, κρέα δὲ	πολλὰ	ἐν ὕδατι καὶ ὀπτὰ ἐπ´
[4, 157]	εʹ Φιλιππικῶνφησι· Τὸ γὰρ ἐσθίειν	πολλὰ	καὶ κρεαφαγεῖν τοὺς μὲν λογισμοὺς
[4, 147]	χύδαν ἤδη δὲ παρεβάλλετο θερμὰ	πολλὰ	καὶ μαλακοπτυχέων ἄρτων. Ὁμοσύζυγα δὲ
[4, 128]	παισίν. Ἄλλα δ´ ἐσθίειν περιεφέρετο	πολλὰ	καὶ ποικίλα, καὶ μετὰ ταῦτα
[4, 153]	τις ἑψήσειε χόνδρον, ἔπειτα ὄψα	πολλὰ	κεχειρουργημένα ταῖς Ἰνδικαῖς σκευασίαις. Γερμανοὶ
[4, 172]	τῆς παρ´ Αἰγυπτίοις ἀνθρωποθυσίας διηγεῖται,	πολλὰ	μὲν ἐπιθεῖναι λέγων πέμματα, Πολλὰς
[4, 151]	οὐκ ἀλλοτρίως ἧς προῄρητο φιλοσοφίας	πολλὰ	παρὰ πολλοῖς ἔθιμα καὶ νόμιμα
[4, 150]	τῶν λοιπῶν κτηνῶν ἑκάστης ἡμέρας	πολλά,	πίθους τε οἴνου παρεσκευάσθαι καὶ
[4, 157]	δυσώδης οὗτος ηρος ἀνθίαν, ὃν	πολλὰ	ταῖς κίχλαις ἤδη λέγει. Γέλωτος
[4, 144]	τῆς ἡδονῆς μειονεκτεῖ ὁ παρατιθέμενος	πολλὰ	τῶν μετρίως διαιτωμένων. Ἀλλὰ ναὶ
[4, 140]	Ἀμύκλαισιν παρ´ Ἀπέλλω, εἷ βάρακες	πολλαὶ	κἄρτοι καὶ δωμός τοι μάλα
[4, 133]	δ´ ἐντὸς ἐπιστύψας ἁλὶ κρύψαις.	Πολλάκι	δ´ ἀσταφίδας προχέαις τριπτῆρι λεήνας
[4, 154]	κληρονόμους κομίσασθαι τὸ ἆθλον· καὶ	πολλάκις	ἀπογραφομένους πλείους δικαιολογεῖσθαι καθ´ ὃ
[4, 153]	ὑπ´ αὐτοῦ κυνιστὶ σιτεῖται ~καὶ	πολλάκις	διὰ τὴν τυχοῦσαν αἰτίαν ἀποσπασθεὶς
[4, 153]	ταῖς ἑστιάσεσιν. Ἐκάλουν γοῦν τινες	πολλάκις	ἐπὶ δεῖπνον τοὺς φίλους ἐπί
[4, 157]	διψῶντα πιεῖν. Σωκράτης δὲ καὶ	πολλάκις	κατελαμβάνετο διαπεριπατῶν ἑσπέρας βαθείας πρὸ
[4, 145]	βασιλεὺς πότον ποιῆται, ποιεῖται δὲ	πολλάκις,	συμπόται αὐτῷ εἰσιν ὡς μάλιστα
[4, 135]	ὅθι κύματ´ ἐπ´ ἠιόνος κλύζεσκε·	πολλὰς	δ´ ἐκ κεφαλῆς προθελύμνους εἷλκον
[4, 172]	πολλὰ μὲν ἐπιθεῖναι λέγων πέμματα,	Πολλὰς	δὲ νοσσάδας ὄρνις, προτέρου Στησιχόρου
[4, 157]	καὶ φακῆς σύγκρισιν; Ὁρῶ γὰρ	πολλὴν	παρ´ ὑμῖν τῆς φακῆς τὴν
[4, 166]	μόνην. Τάχ´ οὖν διὰ τὴν	πολλὴν	ταύτην ἀσωτίαν καὶ κιναιδίαν τοὔνομα
[4, 139]	θυσίαις ποιοῦσιν, ἀλλὰ μετ´ εὐταξίας	πολλῆς	δειπνήσαντες ἀπέρχονται. Τῇ δὲ μέσῃ
[4, 157]	ἀπεχομένους ποιῆσαι τοὺς Ἀχαιοὺς δαψιλείας	πολλῆς	οὔσης κατὰ τὸν Ἑλλήσποντον; Ἢ
[4, 157]	ὀργῆς δὲ καὶ σκληρότητος καὶ	πολλῆς	σκαιότητος ἐμπίπλησι. Καὶ ὁ θαυμάσιος
[4, 144]	βασιλείας (εἰ γνήσιον τὸ σύγγραμμα·	πολλοὶ	γὰρ αὐτό φασιν εἶναι Σωσιβίου,
[4, 145]	ἔλαφοι καὶ τὰ πλεῖστα πρόβατα·	πολλοὶ	δὲ καὶ ὄρνιθες ἀναλίσκονται, οἵ
[4, 141]	τῆς κατὰ τὴν θήραν ποιούμενοι.	(Πολλοὶ	δὲ καὶ ποίμνια αὐτῶν τρέφοντες
[4, 163]	γράφει καὶ ταῦτα· Ἀλλ´ οὐ	πολλοὶ	ἴσασι βροτῶν τόδε θεῖον ἔδεσμα
[4, 141]	ἀγρευομένων ὑφ´ αὑτῶν ἐνίοτε οἱ	πολλοί,	οὐ μὴν ἀλλ´ οἵ γε
[4, 128]	βρώσεως ἐχερνιψάμεθα. Καὶ στέφανοι εἰσηνέχθησαν	πολλοὶ	παντοδαπῶν ἀνθέων ἐπὶ πᾶσί τε
[4, 184]	Ὀρθαγόρᾳ. καὶ τῶν Πυθαγορικῶν δὲ	πολλοὶ	τὴν αὐλητικὴν ἤσκησαν, ὡς Εὐφράνωρ
[4, 160]	ὁ Μενίππειος ἐπικαλούμενος· καὶ οἱ	πολλοὶ	τῶν γραμματικῶν τῶν Ῥωμαικῶν οὐχ
[4, 151]	ἧς προῄρητο φιλοσοφίας πολλὰ παρὰ	πολλοῖς	ἔθιμα καὶ νόμιμα ἀναγράφων Κελτοί,
[4, 160]	γραμματικῶν τῶν Ῥωμαικῶν οὐχ ὁμιλήσαντες	πολλοῖς	Ἑλληνικοῖς ποιηταῖς καὶ συγγραφεῦσιν οὐκ
[4, 152]	μέλιτος ἐσκευασμένον, παρὰ δὲ τοῖς	πολλοῖς	καθ´ αὑτό· καλεῖται δὲ κόρμα.
[4, 144]	τε ὀλίγοισι χρέονται, ἐπιφορήμασι δὲ	πολλοῖσι	καὶ οὐκ ἁλέσι. Καὶ διὰ
[4, 166]	εἶ τοῖς νοῦν ἔχουσι κτῆμα	πολλοῦ	τ´ ἄξιον. Ὡς δῆτ´ ἐχρῆν
[4, 183]	μου (οὗτος δ´ οὐ πρὸ	πολλοῦ	τετελεύτηκε) δημοσίᾳ ἐπιδειξάμενος ἐν τῷ
[4, 174]	ῥᾴδια εἶναι φάσκων τὰ ἐμπνευστά·	πολλοὺς	γὰρ μὴ διδαχθέντας αὐλεῖν τε
[4, 183]	πάντας Ῥωμαίους μουσομανεῖν ὡς τοὺς	πολλοὺς	καὶ ἀπομνημονεύειν αὐτοῦ τὰ κρούσματα.
[4, 150]	ἕκτῃ ἐπὶ ταῖς τραπέζαις ἄρτους	πολλοὺς	κατακεκλασμένους παρατίθεσθαι χύδην καὶ κρέατα
[4, 130]	Ἀττικοῦ, ὥς φασιν, ἀπόγονος καὶ	πολλοὺς	κατέρρηξεν ἡμῶν γέλωτας· καὶ μετὰ
[4, 184]	τὸ πένεσθαι διδάσκοντες ἃ ἠπίσταντο	πολλοὺς	κατεσκεύασαν ἄνδρας ἐλλογίμους. Ἔμελεν δὲ
[4, 169]	Οἶδα δὲ καὶ ἄλλους ἀσώτους	πολλούς,	περὶ ὧν ὑμῖν καταλείπω ζητεῖν,
[4, 184]	Ἀλεξανδρέων καλούμενον Κακεργέτην. Οὗτος γὰρ	πολλοὺς	τῶν Ἀλεξανδρέων ἀποσφάξας, οὐκ ὀλίγους
[4, 156]	νεωτέρους δειπνεῖν χρεών. Ἐμοί τε	πολλῷ	ἦν ἄμεινον κατὰ τὸ Παρμενίσκου
[4, 148]	καὶ τῶν ἡγεμόνων· ὅτε καὶ	πολλῷ	κρεῖττον διακοσμήσασα τὸ συμπόσιον ἐποίησε
[4, 129]	γαστέρα δεικνὺς ἄνω πλήρη οὖσαν	πολλῶν	ἀγαθῶν· ἦσαν γὰρ ἐν αὐτῷ
[4, 183]	ἀποπειραθῆναι ἐπιδείξομαί σοι ἐγὼ αὐτός,	πολλῶν	ἄλλων μουσικωτέρων μου ἐν τῇ
[4, 142]	αὐτὸν οὐδὲν καταδεέστερον εἴη παρασκευαζόμενα.	Πολλῶν	δὲ πρεσβειῶν παραγινομένων πρὸς αὐτὸν
[4, 174]	τε καὶ Σπλαγχνοτόμον. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ'	(Πολλῶν	δὲ τοιούτων ἔτι λεγομένων ἐκ
[4, 167]	(τάδε γράφει· Φίλιππος ἐπεὶ ἐγκρατὴς	πολλῶν	ἐγένετο χρημάτων οὐκ ἀνάλωσεν αὐτὰ
[4, 142]	τρυφὴν ἦλθον ποτηρίων τ´ ἐκθέσεις	πολλῶν	καὶ βρωμάτων παντοδαπῶς πεποιημένων παραθέσεις,
[4, 164]	παιδευόμενον καὶ κελευσθέντα ἀπὸ βιβλίων	πολλῶν	παρακειμένων λαβόντα ἐντυχεῖν. Ἐκεῖνος δ´
[4, 184]	τε καὶ ἰατρῶν καὶ ἄλλων	πολλῶν	τεχνιτῶν· οἳ διὰ τὸ πένεσθαι
[4, 167]	δ´ οἱ ἑταῖροι αὐτοῦ ἐκ	πολλῶν	τόπων ἦσαν συνερρυηκότες· οἳ μὲν
[4, 142]	ἀφελεστάτους τῶν πρότερον. (Κλεομένης δὲ	πολὺ	διενέγκας τῷ τε συνιδεῖν πράγματα
[4, 164]	νῦν καὶ τῶν μὲν ὑποκριτῶν	πολὺ	κράτιστός ἐστιν ὀψοποιός, ὡς δοκεῖ
[4, 132]	ἢ λεβίαν, ἐφ´ ᾧ χαριεῖ	πολὺ	μᾶλλον ἢ μυρίνην προσεγχέας. {Β.
[4, 144]	χρόνον ἡ ψυχὴ προσίηται, τοῦτον	πολὺ	μᾶλλον ἥδονται οἱ ταῖς πολυτελεστέραις
[4, 142]	προσκαλέσαιτο. Κατελαμβάνετο δὲ ἐπὶ τὸ	πολὺ	μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ κατακείμενος ἢ
[4, 145]	καὶ τριάκοντα· οἳ δὲ καὶ	πολὺ	πλείω δαπανῶσιν. Ἑκάσταις γὰρ τῶν
[4, 155]	φίλοι καὶ συμπόται τῶν Ἑλλήνων	πολὺ	πρῶτοι, περὶ ἀρχαίων συμποσίων ἐπιστάμενος.
[4, 142]	πρὸ τοῦ δείπνου, αὐτῷ δὲ	πολὺ	πρώτῳ· καὶ ὅτε προσνεύσειεν ἐκεῖνος,
[4, 131]	γάμον Ἰφικράτει. Τούτων δ´ ἔσται	πολὺ	σεμνότερον καὶ λαμπρότερον παρὰ δεσποσύνοις
[4, 130]	Μακεδονικὸν οἶσθα ἔθος ἐν ταῖς	πολυανθρώποις	εὐωχίαις γινόμενον. (Καὶ ὁ Κάρανος
[4, 172]	νέους ὑπὲρ δινάεντα βαλὼν Ἄναυρον	πολυβότρυος	ἐξ Ἰωλκοῦ· οὕτω γὰρ Ὅμηρος
[4, 166]	σοφωτάτη Ἀποτυμπανισχὰς κατὰ πόδας πορεύεται.	(Πολύευκτον	δ´ Ἀναξανδρίδης ἐν Τηρεῖ κωμῳδῶν·
[4, 166]	καταφαγὼν τὴν πατρῴαν οὐσίαν, ὥσπερ	Πολύευκτος	ὁ καλός; {Α. Οὐ δῆτ´,
[4, 159]	τῶν πολυτελῶν, ἀλλὰ κἂν τὴν	πολυθρύλητον	ἔχῃς φακῆν ἢ τὸν καλούμενον
[4, 184]	Ῥωνάκην τοὺς Μαιδούς, τὴν δὲ	πολυκάλαμον	Σιληνόν, Μαρσύαν δὲ τὴν κηρόδετον.
[4, 139]	πρὸς τοῖς πεντακοσίοις φησὶ τάδε·	(Πολυκράτης,	φησί, ἐν τοῖς Λακωνικοῖς ἱστορεῖ
[4, 173]	εἰν ἐλεοῖσιν ἔθηκε. (Ὅθεν καὶ	Πολυκράτων	ὁ Κρίθωνος Ῥηναιεὺς δίκην γραφόμενος
[4, 158]	παροραθεῖσαν τὴν περὶ τῆς φακῆς	πολυμάθειαν	ἀλλ´ ὑμεῖς γε, ἔφη, οἱ
[4, 153]	ὑπὸ τοῦ βαρβάρου καὶ ὡς	πολὺν	χρόνον παρὰ τῷ Ἀρσάκει διέτριψεν
[4, 129]	βασιλέως, ἔπινε πλεῖστον (ἦν γὰρ	πολυπότης	ὡς καὶ ὁ πάππος αὐτοῦ
[4, 134]	δείπνισεν ἡμᾶς· (ἦλθον γὰρ κἀκεῖσε,	πολὺς	δέ μοι ἕσπετο λιμός. Οὗ
[4, 183]	Σοφοκλῆς ἐν μὲν Μυσοῖς οὕτως·	Πολὺς	δὲ Φρὺξ τρίγωνος ἀντίσπαστά τε
[4, 159]	ἐστίν· ᾧ βίος μὲν ἦν	πολύς,	(ἥκιστα δ´ ὄλβῳ γαῦρος ἦν,
[4, 174]	ὁ παρ´ ὑμῖν τοῖς Ἀλεξανδρεῦσι	πολὺς	ὁ μόναυλος ἀλγηδόνα μᾶλλον τοῖς
[4, 155]	ἐν τῇ τῶν ἱστοριῶν ιζʹ	Πολυσπέρχοντά	φησιν εἰ μεθυσθείη καίτοι πρεσβύτερον
[4, 128]	δηλοῦν εἴ τινι συμπεριενεχθείη δείπνῳ	πολυτελεῖ,	τὰ ὅμοια κἀκείνου ἀντιπροπίνοντος αὐτῷ.
[4, 142]	κατ´ ἐκεῖνον τὸν χρόνον τῇ	πολυτελείᾳ	τῇ καθ´ αὑτούς, ὥστε δοκεῖν
[4, 148]	ἡ Κλεοπάτρα. ~(Τοῦ δὲ τῇ	πολυτελείᾳ	τῆς ὄψεως ἐκπλαγέντος ὑπομειδιάσασα ταῦτ´
[4, 167]	στρατεῖαι, τὰ δὲ καὶ αἱ	πολυτέλειαι	θρασεῖς αὐτοὺς εἶναι προετρέποντο καὶ
[4, 155]	ἄλλοις ἐξέβαλλον, ἵνα τῆς μὲν	πολυτελείας	οἱ φίλοι θεαταὶ γίνωνται, οἱ
[4, 153]	Τυρρηνοῖς δὶς τῆς ἡμέρας τράπεζαι	πολυτελεῖς	παρασκευάζονται ἀνθιναί τε στρωμναὶ καὶ
[4, 153]	δούλων πλῆθος εὐπρεπῶν παρέστηκεν ἐσθήσεσι	πολυτελέσι	κεκοσμημένων. Τίμαιος δ´ ἐν τῇ
[4, 144]	πολὺ μᾶλλον ἥδονται οἱ ταῖς	πολυτελεστέραις	παρασκευαῖς τρεφόμενοι τῶν τὰ εὐτελέστερα
[4, 167]	αὐτὸς αἴτιος ἦν ἄπληστος καὶ	πολυτελὴς	ὤν, προχείρως ἅπαντα ποιῶν καὶ
[4, 152]	ἐν ᾧ πληροῦν μὲν ληνοὺς	πολυτελοῦς	πόματος, (παρασκευάζειν δὲ τοσοῦτο βρωμάτων
[4, 159]	ἄρτον, μεθ´ ὧν μηδὲν τῶν	πολυτελῶν,	ἀλλὰ κἂν τὴν πολυθρύλητον ἔχῃς
[4, 167]	τὴν Κορινθίαν ἐρωμένην, ζῆν δὲ	πολυτελῶς.	Ἀνακαλεσαμένων δ´ αὐτὸν τῶν Ἀρεοπαγιτῶν
[4, 142]	τε τοῖς μεγέθεσιν οὕτως ἐξησκημέναι	πολυτελῶς	καὶ τῇ ποικιλίᾳ διαφόρως ὥστε
[4, 139]	καννάθρων (καμαρωτῶν ξυλίνων ἁρμάτων) φέρονται	πολυτελῶς	κατεσκευασμένων, αἳ δ´ ἐφ´ ἁμίλλαις
[4, 134]	ἀπομνημονεῦσαι· Δεῖπνα μοι ἔννεπε, Μοῦσα,	πολύτροφα	καὶ μάλα πολλά, ἃ Ξενοκλῆς
[4, 149]	καὶ περιβόητον παρ´ αὐτοῖς ἡ	πολυφαγία.	Μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον σπονδὰς
[4, 183]	πηκτίδων καὶ πάντων ὀργάνων ὅσα	πολύχορδα	καὶ παναρμόνια (Ἐστὶν δ´ ὁ
[4, 182]	Οὐκ ἄρα, ἦν δ´ ἐγώ,	πολυχορδίας	γε οὐδὲ παναρμονίου ἡμῖν δεήσει
[4, 152]	ᾧ πληροῦν μὲν ληνοὺς πολυτελοῦς	πόματος,	(παρασκευάζειν δὲ τοσοῦτο βρωμάτων πλῆθος
[4, 139]	δ´ ἐφ´ ἁμίλλαις ἁρμάτων ἐζευγμένων	πομπεύουσιν,	ἅπασα δ´ ἐν κινήσει καὶ
[4, 151]	οὐδέν σε προσαιτοῦντες, ἀλλὰ καὶ	πονεῖν	ὑπὲρ σοῦ καὶ προκινδυνεύειν βουλόμενοι.
[4, 170]	ἔχων μάχαιραν, προσέτι περιεζωσμένος. Κἀν	Πονήρᾳ·	Τῆς ὀριγάνου πρώτιστον ὑποθεὶς εἰς
[4, 137]	τάριχος διασκευάσαντα μαστιγωθῆναι ὡς παρασοφιζόμενον	πονηρῶς.	~(Πλάτων δ´ ἐν βʹ Πολιτείας
[4, 184]	Ἡρακλεώτας τε τοὺς ἐν τῷ	Πόντῳ	καθ´ ἑαυτὸν ἔτι Ἀθηναίων τε
[4, 146]	Ὁ λιβανωτὸς εὐσεβὲς (καὶ τὸ	πόπανον·	τοῦτ´ ἔλαβεν ὁ θεὸς ἐπὶ
[4, 166]	ἡ σοφωτάτη Ἀποτυμπανισχὰς κατὰ πόδας	πορεύεται.	(Πολύευκτον δ´ Ἀναξανδρίδης ἐν Τηρεῖ
[4, 146]	τὸ παρῃτῆσθαι, ἵνα μὴ δὶς	πορεύωνται,	ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τοὺς συνδείπνους
[4, 164]	Χαιρεφῶν τιν´ εὑρίσκει τέχνην καινὴν	πορίζεται	τε τὰ δεῖπν´ ἀσύμβολα. Ὅπου
[4, 137]	χάλκεον δέ μοι ἦτορ ἐνείη.	Πόρναι	δ´ εἰσῆλθον, κοῦραι δύο θαυματοποιοί,
[4, 154]	Ὁ δὲ κωμῳδιοποιὸς Ποσείδιππος ἐν	Πορνοβοσκῷ	φησιν· Ὁ μὴ πεπλευκὼς οὐδὲν
[4, 159]	σφόδρα πλούσιον ἐπιδημῆσαι ταῖς Ἀθήναις	πορφυρίδα	ἠμφιεσμένον ἔχουσαν χρυσᾶ κράσπεδα. Πυνθανομένου
[4, 172]	ἀηδής μοι δοκεῖς εἶναι σφόδρα.	Πόσας	τραπέζας μέλλομεν ποιεῖν, τρίτον ἤδη
[4, 135]	τε θαλάσσης πάσης βένθεα οἶδε,	Ποσειδάωνος	ὑποδμώς, ~(καρῖδές θ´, αἳ Ζηνὸς
[4, 154]	τειχομάχος, πυργομάχος. Ὁ δὲ κωμῳδιοποιὸς	Ποσείδιππος	ἐν Πορνοβοσκῷ φησιν· Ὁ μὴ
[4, 154]	Τυρρηνούς φησι πρὸς αὐλὸν πυκτεύειν.	(Ποσειδώνιος	δ´ ἐν τρίτῃ καὶ εἰκοστῇ
[4, 176]	μοναύλῳ τὰς ἡδίστας ἁρμονίας ἀναμινυρίζει.	Ποσειδώνιος	δ´ ὁ ἀπὸ τῆς στοᾶς
[4, 151]	τε καὶ οἱονεὶ μάγαδιν σαλπίζοντες.	(Ποσειδώνιος	δὲ ὁ ἀπὸ τῆς στοᾶς
[4, 152]	τὰ δεξιὰ στρεφόμενοι. (Ἔτι ὁ	Ποσειδώνιος	διηγούμενος καὶ τὸν Λουερνίου τοῦ
[4, 168]	δὲ Ῥωμαίοις μνημονεύεται, ὥς φησι	Ποσειδώνιος	ἐν τῇ ἐνάτῃ καὶ τεσσαρακοστῇ
[4, 153]	σκευασίαις. Γερμανοὶ δέ, ὡς ἱστορεῖ	Ποσειδώνιος	ἐν τῇ τριακοστῇ, ἄριστον προσφέρονται
[4, 135]	δὲ κυλινδόμενοι καναχὴν ἔχον ἐν	ποσὶ	παίδων ἐν καθαρῷ, ὅθι κύματ´
[4, 132]	τινα παράγων ποιεῖ τάδε λέγοντα·	Πόσοι	τὸ πλῆθός εἰσιν οἱ κεκλημένοι
[4, 175]	μέλη γιγγραντὰ καὶ κακὸν μέγα.	(Πόσῳ	δὲ κρεῖττον, ὦ Οὐλπιανὲ σοφώτατε,
[4, 165]	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, ὥστ´ ἐπιτελεσθῆναί	ποτ´	αὐτῷ τοῦ πατρὸς τὸ μνῆμα,
[4, 166]	αὐτοῦ τάδε λέγει· Καίτοι νέος	ποτ´	ἐγενόμην κἀγώ, γύναι· ἀλλ´ οὐκ
[4, 157]	ἡδὺ δὲ ὕδωρ ἀρυσάμενον ἐκ	ποταμοῦ	διψῶντα πιεῖν. Σωκράτης δὲ καὶ
[4, 173]	λέγων τῶν ἐπὶ τοῦ Μαιάνδρου	ποταμοῦ	ὅτι Δελφῶν εἰσιν ἄποικοι τὰς
[4, 152]	ἰχθῦς οἵ τε παρὰ τοὺς	ποταμοὺς	οἰκοῦντες καὶ παρὰ τὴν ἐντὸς
[4, 173]	(Μάγνητες οἱ ἐπὶ τῷ Μαιάνδρῳ	ποταμῷ	κατοικοῦντες ἱεροὶ τοῦ θεοῦ, Δελφῶν
[4, 147]	Ὅτε δ´ ἤδη βρωτύος ἠδὲ	ποτᾶτος	ἐς κόρον ᾖμεν ἑταῖροι, τῆνα
[4, 184]	Οὐ τουτονὶ μέντοι σὺ κιθαρίζειν	ποτὲ	αὐλεῖν τ´ ἐδίδαξας; Καὶ τὴν
[4, 162]	ὡραίας εἰς τὸ συμπόσιον καὶ	πότε	αὐτοὺς προσδεκτέον ὡραιζομένους καὶ πότε
[4, 158]	ἡ φακῆ ´στιν, Ἀρχάγαθος ἔφη	Ποτὲ	γεγραφέναι ῥοφοῦντ´ Ὀρέστην τῆς νόσου
[4, 150]	εὐδαίμονας βασιλέας, ἐπίτρεψον τοῖς ἐμοῖς	ποτε	γενομένοις μαγείροις παρασκευάσαι σοι Αἰγύπτιον
[4, 168]	ὑπὸ πάντων ἐπερραπίζετο. (Ἐπιδόσεων δέ	ποτε	γινομένων παρελθὼν καὶ αὐτὸς εἰς
[4, 154]	σκιαμαχοῦσι καὶ πρὸς ἀλλήλους ἀκροχειρίζονται,	(ποτὲ	δὲ καὶ μέχρι τραύματος προίασιν
[4, 145]	δεῖπνον αὐτοῦ δαπανᾶσθαι εἴκοσι τάλαντα,	ποτὲ	δὲ καὶ τριάκοντα· οἳ δὲ
[4, 156]	τῶν ἐπιφανῶν κλήσεων ἀγωνιῶ μή	ποτε	εἰς πληθώραν ἐμπεσὼν μεμψιμοιρήσῃς. Διὸ
[4, 162]	πότε αὐτοὺς προσδεκτέον ὡραιζομένους καὶ	πότε	παραπεμπτέον ὡς ὑπερορῶντας, καὶ περὶ
[4, 141]	ἐστιν. Ὄψον δὲ ταὐτὸν ἀεί	ποτε	πᾶσίν ἐστιν, ὕειον κρέας ἑφθόν,
[4, 152]	διακονουμένους. Ἀφορίσαντος δ´ αὐτοῦ προθεσμίαν	ποτὲ	τῆς θοίνης ἀφυστερήσαντά τινα τῶν
[4, 161]	τῶν θεῶν, οἰόμεθα τοὺς πάλαι	ποτὲ	(τοὺς Πυθαγοριστὰς γινομένους ὄντως ῥυπᾶν
[4, 132]	(εἰς τοὺς γάμους, βέλτιστε, καὶ	πότερ´	Ἀττικοὶ ἅπαντες ἢ κἀκ τοὐμπορίου
[4, 174]	οὑτωσί πως λέγων· Ζητεῖται δὲ	πότερα	τῶν ἐμπνευστῶν ἐστιν ὀργάνων ἡ
[4, 133]	ἐν Γήρᾳ φησίν· Ὦ πρεσβῦτα,	πότερα	φιλεῖς τὰς δρυπεπεῖς ἑταίρας ἢ
[4, 132]	ὥς φησιν ὁ Δελφὸς Ἡγήσανδρος,	πότερον	ἐν ἄστει γίνεται βελτίω δεῖπνα
[4, 166]	Διὰ τί, πρὸς τῆς Ἑστίας;	Πότερον	καταφαγὼν τὴν πατρῴαν οὐσίαν, ὥσπερ
[4, 155]	ὀρχήσεως τάξις ἐγένετο, ἀναστὰς εἶπε·	πότερον,	ὦ βασιλεῦ, κακῶς ὀρχούμενόν με
[4, 143]	δ´ ἄλλων οὐθενὸς ἅπτονται. Εἶτα	ποτήριον	ἐν ἑκάστῃ τραπέζῃ παρατίθεται κεκραμένον
[4, 161]	τάδε· (ἄρτος καθαρὸς εἷς ἑκατέρῳ,	ποτήριον	ὕδατος· τοσαῦτα ταῦτα. {Β. Δεσμωτηρίου
[4, 155]	Φίλιππος ὁ τοῦ Ἀλεξάνδρου πατὴρ	ποτήριον	χρυσοῦν ὁλκὴν ἄγον πεντήκοντα δραχμὰς
[4, 152]	Ἀπορροφοῦσι δὲ ἐκ τοῦ αὐτοῦ	ποτηρίου	κατὰ μικρόν, οὐ πλεῖον κυάθου·
[4, 142]	δὲ τὴν προειρημένην τρυφὴν ἦλθον	ποτηρίων	τ´ ἐκθέσεις πολλῶν καὶ βρωμάτων
[4, 136]	ὄφρα οἱ οἴκαδ´ ἰόντι πάλιν	ποτιδόρπιον	εἴη. Χόνδρος δ´ ἡδυπρόσωπος, ὃν
[4, 171]	Ὁ τύραννος οὐδὲ σιτίοις καὶ	ποτοῖς	πιστεύων διάγει, ἀλλὰ καὶ τούτων
[4, 152]	τοῦτο δὲ καὶ εἰς τὸ	ποτὸν	ἐμβάλλουσιν. Ἐλαίῳ δ´ οὐ χρῶνται
[4, 142]	παῖς ἐφειστήκει κεκραμένον ἔχων τὸ	ποτὸν	καὶ τῷ αἰτοῦντι προσέφερε. (Τὸν
[4, 153]	μέγας καὶ κρέας, τὸ δὲ	ποτὸν	κεκραμένος οἶνος οἷος δήποτε ὕδατι
[4, 152]	οἱ δεσπόται συνευωχοῦνται. Τὸ δὲ	ποτὸν	οἱ διακονοῦντες ἐν ἀγγείοις περιφέρουσιν
[4, 145]	μεγάλῳ (οἴκῳ) Ὅταν δὲ βασιλεὺς	πότον	ποιῆται, ποιεῖται δὲ πολλάκις, συμπόται
[4, 129]	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Καὶ μετὰ τὸν	πότον	ὑελοῦς πίναξ δίπηχύς που τὴν
[4, 170]	ἐκ δράματος Ἀλεξάνδρου ᾧ ἐπιγραφὴ	Πότος·	Εἰς αὔριόν με δεῖ λαβεῖν
[4, 151]	ἐγένετο. (Ἐπεὶ δὲ προὐχώρει ὁ	πότος,	εἰσῆλθεν ἀνὴρ Θρᾷξ ἵππον ἔχων
[4, 129]	ἡμᾶς θερμός τις καὶ ζωρότερος	πότος,	οἴνων ὄντων ἡμῖν Θασίων καὶ
[4, 130]	Νηρηίδων, αἳ δὲ Νυμφῶν. (Τοῦ	πότου	δὴ προιόντος καὶ τῆς ὥρας
[4, 130]	γινόμενον. (Καὶ ὁ Κάρανος ἄρξας	πότου	μικροῖς ἐκπώμασι περισοβεῖν ἐκέλευε τοῖς
[4, 172]	σοι πρῶτον ἡ γραῦς τοῦ	ποτοῦ.	(Τοὺς δὲ τὰ πέμματα προσέτι
[4, 166]	πλῆθος αἰεὶ περὶ συνουσίας καὶ	πότους	ἐστί. Λέγουσι δὲ καί τινα
[4, 140]	τε ἐν Κωραλίσκῳ λέγων οὕτως·	Ποττὰν	κοπίδ´ οιωσωμαι ἐν Ἀμύκλαισιν παρ´
[4, 161]	σοφοὶ διάγουσι καὶ τοιαῦτα κακοπαθοῦσί	που;	{Α. Τρυφῶσιν οὗτοι πρὸς ἑτέρους.
[4, 165]	μνήμης ἠξιωμένων. Καὶ τὸ ἀσώτιον	ποῦ	κεῖται; Ἀσώτους μὲν γὰρ οἶδα
[4, 161]	Πυθαγορείων εἷς. {Α. Ἀποκτείνας γέ	που·	οὐκ ἔτι γάρ ἐστ´ ἔμψυχον.
[4, 138]	ἑψήματα (τε) ἑψήσονται. Καὶ τραγήματά	που	παραθήσομεν αὐτοῖς τῶν τε σύκων
[4, 163]	ἰχθὺς σάρκα φιλεῖ βροτέην, ἄν	που	περικύρσῃ· ὥστε πρέπει καθαρῶς ὁπόσοι
[4, 162]	δειπνεῖν. Διὸ καὶ ὁ Τίμων	που	πρὸς αὐτὸν ἔφη· Δειπνομανές, νεβροῦ
[4, 129]	τὸν πότον ὑελοῦς πίναξ δίπηχύς	που	τὴν διάμετρον ἐν θήκῃ κατακείμενος
[4, 131]	τερενοχρῶτες μαζῶν ὄψεις, ἄρτων, ἀμύλων,	πουλυποδείων,	χολίκων, δημοῦ, φυσκῶν, ζωμοῦ, τεύτλων,
[4, 131]	βολβῶν τε σιρὸν δωδεκάπηχυν καὶ	πουλυπόδων	ἑκατόμβην. Ταῦτα μὲν οὕτως φασὶ
[4, 169]	εἴρηκεν Ἀντιφάνης ἐν Εὐθυδίκῳ· Ἔπειτα	πουλύπους	τετμημένος ἐν βατανίοισιν ἑφθός. Ἄλεξις
[4, 163]	δὲ τὰς προσόδους μεθύων καλὰς	ποῶ.	Ἔπειθ´ ἕωθεν περιάγεις τὴν λήκυθον
[4, 131]	βαρβάρων ἐμφανίζων τὴν μεγαλειότητά φησιν·	~{ΠΡ.	Εἶτ´ ἐξένιζε παρετίθει θ´ ἡμῖν
[4, 131]	πώποτε βοῦς κριβανίτας; Τῶν ἀλαζονευμάτων.	{ΠΡ.	Καὶ ναὶ μὰ Δί´ ὄρνιν
[4, 184]	τοῖς Δαιταλεῦσι τὴν περὶ τὸ	πρᾶγμα	τοῦτο σπουδὴν ὅταν λέγῃ· Ὅστις
[4, 175]	τιν´. Οἶδα γὰρ ὅτι πάντα	πράγματ´	ἀνατριαινώσει κρότοις. Καὶ Ἀξιόνικος ἐν
[4, 142]	πολὺ διενέγκας τῷ τε συνιδεῖν	πράγματα	καίτοι νέος ὢν καὶ κατὰ
[4, 159]	τὴν περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν	πραγματείαν	νεανίσκον φησί τινα ἐκ τῆς
[4, 174]	τετάρτῳ καὶ εἰκοστῷ τῆς αὐτῆς	πραγματείας	Δαίτην ἥρωα τιμώμενον παρὰ τοῖς
[4, 162]	Περσαίου ἀπηντήκαμεν τῆς σοφῆς ταύτης	πραγματείας	τοιοῦτον ἔχουσι τὸ ἐπίγραμμα συμποτικῶν
[4, 144]	οὐδ´ ἂν εἴποι τις ὅσα	πραγματεύονται.	(Ἀγησίλαος δὲ διὰ τὸ φιλόπονος
[4, 142]	ἀφελέστατος γέγονεν. (Ἤδη γὰρ τηλικούτων	πραγμάτων	ἡγούμενος ἔμφασιν τοῖς παραλαμβανομένοις πρὸς
[4, 166]	ἦν ἀκρατής, τῶν δὲ πολιτικῶν	πραγμάτων	(ἦν) ἐπιμελής. Περὶ δὲ τῶν
[4, 160]	ὑμῶν συσπάσαντα τὸ σκέλος, Ζηνωνικῷ	πραθήσεθ´	οὗτος κυρίῳ ἐπ´ ἐξαγωγῇ, τὴν
[4, 143]	ταῦτα μέμνηνται τῶν κατὰ πόλεμον	πράξεων	καὶ τοὺς γενομένους ἄνδρας ἀγαθοὺς
[4, 173]	ὅτι ἦν αὐτοῖς ἀπὸ τῶν	πράξεων	ὀνόματα (Μαγίδες καὶ Γογγύλοι, ἐπειδὴ
[4, 131]	ἀχράδες, κνῆκος, ἐλᾶαι, στέμφυλ´, ἄμητες,	πράσα,	γήτειον, κρόμμυα, φυστή, βολβοί, καυλοί,
[4, 137]	φυστὴν δρυπεπεῖς τ´ ἐλάας καὶ	πράσα«	ὑπόμνησιν ποιουμένους τῆς ἀρχαίας ἀγωγῆς.
[4, 133]	τε στιφρή τε φαείνεται ἐν	πρασιῇσι.	Καὶ τὰς μέν θ´ αὕηνον
[4, 170]	θύμον, σφάκον, σίραιον, σέσελι, πήγανον,	πράσον.	Ἐν δὲ Παννυχίδι ἢ Ἐρίθοις·
[4, 141]	δειπνοῦσι, πάντα τε ἀπὸ κηρύγματος	πράσσεται,	ἔχει τε ἑκάστη σκιὰς φρατρίας
[4, 146]	λέγων οὕτως· Εἶτ´ οὐχ ὅμοια	πράττομεν	καὶ θύομεν· ὅπου γε τοῖς
[4, 167]	μοιχεύων. (Καὶ τῶν τὰ τοιαῦτα	πραττόντων	καὶ ἐπ´ ὀνόματός τινας κατέλεξε.
[4, 163]	βροτέην, ἄν που περικύρσῃ· ὥστε	πρέπει	καθαρῶς ὁπόσοι τάδε μωρολογοῦσι τοῖς
[4, 142]	πλεῖον· ὅτε δὲ μὴ παρείη	πρεσβεία,	τρίκλινον. Καὶ πρόσταγμα οὐκ ἐγίνετο
[4, 142]	καταδεέστερον εἴη παρασκευαζόμενα. Πολλῶν δὲ	πρεσβειῶν	παραγινομένων πρὸς αὐτὸν οὐδέποτε ἐνωρίστερον
[4, 133]	γοῦν ἐν Γήρᾳ φησίν· Ὦ	πρεσβῦτα,	πότερα φιλεῖς τὰς δρυπεπεῖς ἑταίρας
[4, 138]	λέσχαισι φύσκαι προσπεπατταλευμέναι κατακρέμανται τοῖσι	πρεσβύταισιν	ἀποδάκνειν ὀδάξ; Καὶ Εὔπολις ἐν
[4, 142]	καὶ κατακλιθήσεται πρῶτος, (ἀλλ´ ὁ	πρεσβύτατος	ἡγεῖτο ἐπὶ τὰς κλίνας, εἰ
[4, 143]	κοινὸς κέκραται κρατήρ. Τοῖς δὲ	πρεσβυτέροις	ἐὰν βούλωνται πλεῖον πιεῖν ἐξουσία
[4, 155]	Πολυσπέρχοντά φησιν εἰ μεθυσθείη καίτοι	πρεσβύτερον	ὄντα ὀρχεῖσθαι, οὐδενὸς Μακεδόνων ὄντα
[4, 133]	φυλλὰς ἡ δριμεῖα περιοισθήσεται· τῶν	πρεσβυτέρων	γὰρ ταῦτα τῶν ἡδυσμάτων ἀναστομοῖ
[4, 144]	εἰώθασι βουλεύεσθαι τὰ σπουδαιότατα τῶν	πρηγμάτων·	(τὸ δ´ ἂν ἅδῃ σφίσι
[4, 153]	ὡς εὐεργέτην ἐπὶ τὸ ἔδαφος	πρηνὴς	προσπεσὼν προσκυνεῖ. Ἐν δὲ τῇ
[4, 128]	δωρεά. Προεστεφανώκει δὲ καὶ ἕκαστον	πρὶν	εἰσελθεῖν στλεγγίδι χρυσῇ· πέντε χρυσῶν
[4, 164]	τὴν ἐπιτήδευσιν ταύτην εἰσαγαγόντα, ~τῶν	πρὸ	αὐτοῦ (Πυθαγορικῶν λαμπρᾷ τε ἐσθῆτι
[4, 150]	ἐπέστησε κρεῶν παντοδαπῶν μεγάλους, οὓς	πρὸ	ἐνιαυτοῦ καὶ πρὸ τοῦ μέλλειν
[4, 142]	Καὶ τούτων ἦρξαν οἱ μικρὸν	πρὸ	Κλεομένους βασιλεύσαντες Ἄρευς καὶ Ἀκρότατος
[4, 148]	ἀγαπᾶν τὴν Ἑλληνικὴν πενίαν, λαμβάνοντας	πρὸ	ὀφθαλμῶν καὶ τὰ παρὰ Θηβαίοις
[4, 183]	πολίτης μου (οὗτος δ´ οὐ	πρὸ	πολλοῦ τετελεύτηκε) δημοσίᾳ ἐπιδειξάμενος ἐν
[4, 157]	πολλάκις κατελαμβάνετο διαπεριπατῶν ἑσπέρας βαθείας	πρὸ	τῆς οἰκίας καὶ πρὸς τοὺς
[4, 170]	τρεῖς ἁλμάδας. Καὶ Ἀριστοφάνης Πλούτῳ·	Πρὸ	τοῦ δ´ ὑπὸ τῆς πενίας
[4, 142]	αἰτήσειεν· ἐδίδοτο δὲ κύαθος εἷς	πρὸ	τοῦ δείπνου, αὐτῷ δὲ πολὺ
[4, 150]	μεγάλους, οὓς πρὸ ἐνιαυτοῦ καὶ	πρὸ	τοῦ μέλλειν μεταπεμψάμενος τεχνίτας ἐξ
[4, 158]	δ´ ὁ Θηβαῖος ἔλεγεν· Μὴ	πρὸ	φακῆς λοπάδ´ αὔξων εἰς στάσιν
[4, 153]	Γρυποῦ καλουμένου Ἀντιόχου τοῦ βασιλέως	προαχθεὶς	μικροῦ δεῖν τῆς βασιλείας ἐξέβαλε
[4, 163]	εἶναί τινες ἀπὸ τοῦ Διοδώρου	προαχθέν,	ὥς φησιν Ἕρμιππος. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ'
[4, 149]	παρεῖχεν ἑκατέρῳ τῶν χορῶν (τρία	πρόβατα	καὶ μάγειρον ὑδριαφόρον τε καὶ
[4, 145]	καὶ ἔλαφοι καὶ τὰ πλεῖστα	πρόβατα·	πολλοὶ δὲ καὶ ὄρνιθες ἀναλίσκονται,
[4, 146]	θεοῖς μὲν ἠγορασμένον (δραχμῶν ἄγω	προβάτιον	ἀγαπητὸν δέκα, αὐλητρίδας δὲ καὶ
[4, 144]	πένητες αὐτῶν τὰ λεπτὰ τῶν	προβάτων	προτίθενται. Σίτοισί τε ὀλίγοισι χρέονται,
[4, 150]	καταβάλλεσθαι ταύρων καὶ συῶν καὶ	προβάτων	τε καὶ τῶν λοιπῶν κτηνῶν
[4, 169]	δὲ τῶν ἄλλων ὧν φθάνω	προβεβληκὼς	εἴ τι λέγειν ἔχετε, Ἀναπεπταμένας
[4, 144]	μετιεῖσιν. Τὰ δ´ ἂν νήφοντες	προβουλεύσωνται,	μεθυσκόμενοι ἐπιδιαγινώσκουσι. (Περὶ δὲ τῆς
[4, 172]	Ἀναξίλας δ´ ἐν Καλυψοῖ φησιν·	~(Προγεύσεταί	σοι πρῶτον ἡ γραῦς τοῦ
[4, 171]	(Ἐκάλουν δέ, φησί, καὶ τοὺς	προγεύστας	ἐδεάτρους, ὅτι προήσθιον τῶν βασιλέων
[4, 171]	εἶχον οἱ ἀρχαῖοι καὶ τοὺς	προγεύστας	καλουμένους Ξενοφῶν ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[4, 171]	καὶ ὃν νῦν καλοῦσι Ῥωμαῖοι	προγεύστην	τότε οἱ Ἕλληνες προτένθην ὠνόμαζον,
[4, 130]	μίκρ´ ὀβολοῦ. Παρὰ δ´ ἡμετέροις	προγόνοισιν	ὅλους (βοῦς ὤπτων, ὗς, ἐλάφους,
[4, 157]	ἰχθὺν ἐσθίει; Ἢ καθάπερ ὁ	πρόγονος	ὑμῶν Μελέαγρος ὁ Γαδαρεὺς ἐν
[4, 173]	πλείστας ἀκονῶν Φοῖβε μαχαίρας καὶ	προδιδάσκων	τοὺς σοὺς προπόλους. Κἀν τοῖς
[4, 132]	τὸ τῶν ἐδομένων τὰ στόματα	προειδέναι.	Οἷον Ῥοδίους κέκληκας· εἰσιοῦσι δὸς
[4, 142]	ἅπαξ ἐρείσειαν Εἰς δὲ τὴν	προειρημένην	τρυφὴν ἦλθον ποτηρίων τ´ ἐκθέσεις
[4, 175]	(Ἰόβας μὲν γὰρ ἐν τῷ	προειρημένῳ	συγγράμματι Αἰγυπτίους φησὶν λέγειν τὸν
[4, 183]	ἔψαλλεν. Πάντων οὖν τούτων τῶν	προειρημένων	ὀργάνων καὶ αὐλῶν ἐμπείρως ἔχουσι
[4, 183]	καλουμένου πανδούρου Εὐφορίων μέν, ὡς	προείρηται,	καὶ Πρωταγορίδης ἐν βʹ περὶ
[4, 172]	παῖ; διακονικῶς γὰρ νὴ Δία	(προελήλυθας.	{Β. Ναί· πλάττομεν γὰρ πέμματα
[4, 161]	οὐκ ἔτι γάρ ἐστ´ ἔμψυχον.	Προελθών	τέ φησι· Πυθαγορισμοὶ καὶ λόγοι
[4, 128]	φιάλαι ἀργυραῖ ἑκάστῳ μία δωρεά.	Προεστεφανώκει	δὲ καὶ ἕκαστον πρὶν εἰσελθεῖν
[4, 143]	πόλεως προσόδους, ἃς διανέμουσιν οἱ	προεστηκότες	τῆς πόλεως εἰς τοὺς ἑκάστων
[4, 143]	τὰ βέλτιστα τῶν παρακειμένων ἡ	προεστηκυῖα	τῆς συσσιτίας γυνὴ φανερῶς ἀφαιροῦσα
[4, 167]	αἱ πολυτέλειαι θρασεῖς αὐτοὺς εἶναι	προετρέποντο	καὶ ζῆν μὴ κοσμίως, ἀλλ´
[4, 148]	τὴν Διονυσιακὴν πᾶσαν ἐνδύνων στολὴν	προῄει	καὶ οὕτως ἐσκευασμένος ἐδίκαζεν. (Εἰς
[4, 151]	αἷς συνέθηκεν οὐκ ἀλλοτρίως ἧς	προῄρητο	φιλοσοφίας πολλὰ παρὰ πολλοῖς ἔθιμα
[4, 171]	καὶ τοὺς προγεύστας ἐδεάτρους, ὅτι	προήσθιον	τῶν βασιλέων πρὸς ἀσφάλειαν. Νῦν
[4, 135]	κλύζεσκε· πολλὰς δ´ ἐκ κεφαλῆς	προθελύμνους	εἷλκον ἀκάνθας. Ἡ δὲ Φαληρικὴ
[4, 152]	ἀδιαλείπτως διακονουμένους. Ἀφορίσαντος δ´ αὐτοῦ	προθεσμίαν	ποτὲ τῆς θοίνης ἀφυστερήσαντά τινα
[4, 154]	(ποτὲ δὲ καὶ μέχρι τραύματος	προίασιν	καὶ ἐκ τούτου ἐρεθισθέντες, ἐὰν
[4, 171]	καὶ ἀγοραστὴν τὸν τοιοῦτον ἐθέλοιμεν	προῖκα	λαβεῖν; Παρὰ δὲ Μενάνδρῳ ἐστὶ
[4, 130]	δὲ Νυμφῶν. (Τοῦ πότου δὴ	προιόντος	καὶ τῆς ὥρας ὑποσκιαζούσης ἀναπεταννύουσι
[4, 136]	ἐόντες. Μύραιναν δ´ ἐπέθηκε φέρων,	προκάλυμμα	τραπέζης, ζώνην θ´, ἣν φορέεσκεν
[4, 168]	νεότητι τὰ τοῦ γήρως ἐφόδια	προκαταναλίσκοντες,	(χαίροντες τῇ ἑταίρᾳ, οὐ τοῖς
[4, 138]	παρασκευὴν μεγαλοπρεπῆ δείπνου ἐκπλαγέντα τὰ	προκείμενα	κελεῦσαι ἐπὶ γέλωτι τοῖς ἑαυτοῦ
[4, 130]	ἔχεις τῶν Ἑλληνικῶν δείπνων τὸ	προκείμενον	τοῦτο συμπόσιον; Ὁπότε καὶ Ἀντιφάνης
[4, 172]	Στησίχορος οὕτως εἴρηκεν ἐν τῷ	προκειμένῳ	ᾄσματι τοῖς Ἄθλοις· Θρῴσκων μὲν
[4, 144]	Περσῶν φησι βασιλεῖς ὑπὸ τρυφῆς	προκηρύττειν	τοῖς ἐφευρίσκουσί τινα καινὴν ἡδονὴν
[4, 151]	καὶ πονεῖν ὑπὲρ σοῦ καὶ	προκινδυνεύειν	βουλόμενοι. Καὶ ὁ Σεύθης ἀναστὰς
[4, 155]	οἱ ἡγεμόνες ἐμονομάχουν καὶ ἐκ	προκλήσεως	τοῦτ´ ἐποίουν ἐν ἄλλοις εἰρήκαμεν.
[4, 160]	λευκάλφιτον) καὶ τῶν Λυδίων καρυκκῶν	προκρίνει	ἀμφοτέρων ὁ Τίμων τὸν κόγχον.
[4, 174]	ὄνομα σφάλλεται. Ὁ μέντοι Ἀριστόξενος	προκρίνει	τὰ ἐντατὰ καὶ καθαπτὰ τῶν
[4, 150]	(Λυκέας δ´ ἐν τοῖς Αἰγυπτιακοῖς	προκρίνων	τὰ Αἰγυπτιακὰ δεῖπνα τῶν Περσικῶν
[4, 183]	λυρόεντα μέγαν χείρεσσι τινάσσων, οἰσύινον	προμάλοιο	τετυγμένον αἰζήεντος· καὶ Ἀναξίλας ἐν
[4, 165]	δὲ χαριτογλωσσεῖν Αἰσχύλος εἴρηκεν ἐν	Προμηθεῖ	δεσμώτῃ· Γνώσει δὲ τάδ´ ὡς
[4, 184]	οὐ παρὰ τοῦ τυχόντος, ἀλλὰ	Προνόμου	τοῦ μεγίστην ἐσχηκότος δόξαν. Ἀριστόξενος
[4, 172]	τὰ τῆς ὑπουργίας, πεμμάτων μὲν	προνοουσῶν	τῶν δημιουργῶν, ὀψαρτυτικῆς δὲ τῶν
[4, 132]	δεῖπνα ἢ ἐν Χαλκίδι, τὸ	προοίμιον	εἶπε τῶν ἐν Χαλκίδι δείπνων
[4, 132]	τῶν ὀστρέων (καὶ τὴν ποικιλίαν)	προοίμιον	εἰπὼν δείπνου. (Δίφιλος δ´ ἐν
[4, 154]	ἐκ Περσέος» παρὰ Πινδάρῳ, τηνικαῦτα	προπαροξύνεται·	ὁπότε δὲ παροξύνεται, τὸ μάχεσθαι
[4, 160]	ἧς μέμνηται καὶ ὁ ἐμὸς	προπάτωρ	Οὐάρρων ὁ Μενίππειος ἐπικαλούμενος· καὶ
[4, 151]	λευκὸν καὶ λαβὼν κέρας μεστὸν	Προπίνω	σοι, ὦ Σεύθη, ἔφη, καὶ
[4, 151]	Ἄλλος παῖδα εἰσαγαγὼν οὕτως ἐδωρήσατο	προπίνων	καὶ ἄλλος ἱμάτια τῇ γυναικί,
[4, 151]	ἱμάτια τῇ γυναικί, καὶ Τιμασίων	προπίνων	φιάλην τε ἀργυρᾶν καὶ κοπίδα
[4, 156]	παρὰ Κέβητι τῷ Κυζικηνῷ δείπνου·	(προπιὼν	δ´ ὑσώπου τὴν ὤραν ἐπάναγε
[4, 173]	μαχαίρας καὶ προδιδάσκων τοὺς σοὺς	προπόλους.	Κἀν τοῖς ἑξῆς δ´ ὁ
[4, 154]	τοῖς ὅπλοις ἀγερθέντες σκιαμαχοῦσι καὶ	πρὸς	ἀλλήλους ἀκροχειρίζονται, (ποτὲ δὲ καὶ
[4, 171]	ἐδεάτρους, ὅτι προήσθιον τῶν βασιλέων	πρὸς	ἀσφάλειαν. Νῦν δὲ ὁ ἐδέατρος
[4, 139]	κιθαρίζουσιν ἐν χιτῶσιν ἀνεζωσμένοις καὶ	πρὸς	αὐλὸν ᾄδοντες πάσας ἅμα τῷ
[4, 154]	πρώτῳ Ὀλυμπιονικῶν τοὺς Τυρρηνούς φησι	πρὸς	αὐλὸν πυκτεύειν. (Ποσειδώνιος δ´ ἐν
[4, 162]	Διὸ καὶ ὁ Τίμων που	πρὸς	αὐτὸν ἔφη· Δειπνομανές, νεβροῦ ὄμματ´
[4, 156]	Διονυσίων γὰρ ὄντων Ἀθήνησι παρελήφθην	πρὸς	αὐτόν. Κατέλαβον δὲ κυνικοὺς μὲν
[4, 142]	παρασκευαζόμενα. Πολλῶν δὲ πρεσβειῶν παραγινομένων	πρὸς	αὐτὸν οὐδέποτε ἐνωρίστερον τοῦ κατειθισμένου
[4, 160]	ἀγνοῶν. (Μετὰ παρρησίας γὰρ ἐρῶ	πρὸς	αὐτούς· εἰ αὐτάρκειαν ἀσπάζῃ, φιλόσοφε,
[4, 147]	τε χλιδῶσαι παντοδαποῖσι τέχνας εὑρήμασι	πρὸς	βιοτάν, ψυχᾶς δελεασματίοισι. Πάρφερον ἐν
[4, 154]	ἔτι καὶ νῦν Μαντινικὴν ἀποκαλοῦσι.	Πρὸς	δὲ τούτοις καὶ ὁπλομαχίας καθέσεις
[4, 163]	μωρολογοῦσι τοῖς λαχάνοις προσάγειν καὶ	πρὸς	Διόδωρον ἰόντας (τὸν σοφὸν ἐγκρατέως
[4, 142]	παρεισεπορεύετο, διετέλει δ´ αὐτὸς προσομιλῶν	πρὸς	ἕκαστον καὶ πάντας ἐκκαλούμενος εἰς
[4, 137]	τὴν Ἀκαδήμειαν εἰσενέγκαντος ὀψοποιοῦ λοπάδα	πρὸς	ἑτέραν τινὰ χρείαν τὸν κέραμον
[4, 141]	μὲν ἑκάστῳ χωρὶς παρατιθέμενον καὶ	πρὸς	ἕτερον κοινωνίαν οὐδεμίαν ἔχον· (εἶτα
[4, 161]	κακοπαθοῦσί που; {Α. Τρυφῶσιν οὗτοι	πρὸς	ἑτέρους. Ἆρ´ οἶσθ´ ὅτι Μελανιππίδης
[4, 162]	ὁ πρότερον ἐν τοῖς διαλόγοις	πρὸς	Ζήνωνα διαμιλλώμενος ὡς ὁ σοφὸς
[4, 157]	ἑαυτοὺς τοῦ βίου τοιαῦτα σιτουμένους.	(Πρὸς	ἣν ὁ Καρνεῖος ἔφη· Εὐξίθεος
[4, 133]	κερκώπας ἀναστομώσεως χάριν. Ἀριστοφάνης Ἀναγύρῳ·	Πρὸς	θεῶν, ἔραμαι τέττιγα φαγεῖν καὶ
[4, 144]	παρατιθεμένων. (Θεόφραστος δ´ ἐν τῷ	πρὸς	Κάσανδρον περὶ βασιλείας (εἰ γνήσιον
[4, 155]	τοῦτο ἐλάμβανε κοιμώμενος ἀεὶ καὶ	πρὸς	κεφαλὴν αὑτοῦ κατετίθετο. (Σέλευκος δὲ
[4, 176]	ἱστοριῶν διηγούμενος περὶ τοῦ Ἀπαμέων	πρὸς	Λαρισαίους πολέμου γράφει τάδε· Παραζωνίδια
[4, 166]	Καλλικράτους ὁ δημαγωγὸς καὶ αὐτὸς	πρὸς	μὲν τὰς ἡδονὰς ἦν ἀκρατής,
[4, 139]	Ζ' (Ταῦτα μὲν ὁ Πολέμων·	πρὸς	ὃν ἀντιλέγων Δίδυμος ὁ γραμματικὸς
[4, 163]	καὶ τοῖς Πυθαγορείοις πεπλησιακέναι προσποιηθέντος·	πρὸς	ὃν ἐπιστέλλων ὁ Στρατόνικος ἐκέλευσε
[4, 155]	ἀρτήσαντας ἔκ τινος ὕψους (στρογγύλον)	πρὸς	ὃν κατὰ κάθετον ὑποτίθεσθαι λίθον
[4, 165]	ἡδυλογία τοῖς ἡδονικοῖς τούτοις ἁμαρτολόγοις;	Πρὸς	ὃν ὁ Κύνουλκος· Ἀλλ´, ὦ
[4, 155]	μεγάλῳ προσαγορευθέντι ἐν τῷ δείπνῳ	πρὸς	ὅπλα ὠρχοῦντο οὐ μόνον οἱ
[4, 156]	χαίρειν. Πλεονάζων ἐν ταῖς προσφωνήσεσι	πρὸς	σὲ περὶ τῶν ἐπιφανῶν κλήσεων
[4, 132]	{Β. Τί δαὶ τοῦτ´ ἐστὶ	πρὸς	σὲ τὸν μάγειρον; {Α. Τῆς
[4, 143]	συγκρίνων τὰ τῶν Ἑλλήνων συμπόσια	πρὸς	τὰ παρὰ Πέρσαις φησίν· Ἡμέρην
[4, 153]	περιπάτου φιλοσόφων, ἐν τῇ δεκάτῃ	πρὸς	ταῖς ἑκατὸν τῶν ἱστοριῶν Ῥωμαίους
[4, 168]	ὁ Κνίδιος ἐν τῇ ὀγδόῃ	πρὸς	ταῖς κʹ τῶν Εὐρωπιακῶν Γνώσιππον,
[4, 182]	καλουμένοις, οἷς οὐκ οὖσιν ἐναγωνίοις	πρὸς	τὰς εὐωχίας χρῶνται. Διὸ καὶ
[4, 172]	τραπεζοποιῶν παρείχοντο χρείας τοῖς παραγινομένοις	πρὸς	τὰς ἱερουργίας, ~καὶ ὅτι ἦν
[4, 143]	ἢ τέτταρας τῶν δημοτικῶν προσειληφυῖα	πρὸς	τὰς ὑπηρεσίας. Ἑκάστῳ δ´ αὐτῶν
[4, 160]	ἀμφοτέρων ὁ Τίμων τὸν κόγχον.	(Πρὸς	ταῦτα ὁ καλὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ
[4, 159]	πρὸς τὸ φιλάργυρον (ὥστε ἱστορῆσθαι	πρὸς	τῇ τελευτῇ τινα μὲν καταπιόντα
[4, 148]	τυροῦ πεντάμνουν καὶ τἄλλα τὰ	πρὸς	τὴν ἄρτυσιν τῶν ἱερείων ἁρμόττοντα.
[4, 132]	ποικίλην, ἀλλ´ οὐθέν ἐστι τοῦτο	πρὸς	τὴν γαστέρα· κατέπασα γὰρ τὸ
[4, 139]	ἀλλὰ κενοῦσθαι συμβαίνει τὴν πόλιν	πρὸς	τὴν θέαν. ~(Τῆς δὲ κοπίδος
[4, 142]	πραγμάτων ἡγούμενος ἔμφασιν τοῖς παραλαμβανομένοις	πρὸς	τὴν θυσίαν ἐποίει, διότι τὰ
[4, 149]	τε καὶ τραπέζας καὶ βάθρα	πρὸς	τὴν καθέδραν καὶ τὴν τοιαύτην
[4, 139]	καλουμένην Τίασσόν ἐστιν ἐν τοῖς	πρὸς	τὴν Κλήταν μέρεσι. Καὶ ταύτας
[4, 139]	καιρὸν τοῦτον εἰς ἀγρὸν (καὶ)	πρὸς	τὴν Κορυθαλίαν καλουμένην Ἄρτεμιν, (ἧς
[4, 166]	κεκλήσῃ (φησί) {Β. Διὰ τί,	πρὸς	τῆς Ἑστίας; Πότερον καταφαγὼν τὴν
[4, 159]	περὶ ἧς Ἀνάχαρσις πυνθανομένου τινὸς	πρὸς	τί οἱ Ἕλληνες χρῶνται τῷ
[4, 159]	Ἕλληνες χρῶνται τῷ ἀργυρίῳ εἶπεν	Πρὸς	τὸ ἀριθμεῖν. Διογένης δ´ ἐν
[4, 157]	τί τηνικάδε; Ἔλεγεν ὄψον συνάγειν	πρὸς	τὸ δεῖπνον. (Ἡμῖν δὲ αὐτάρκης
[4, 138]	καὶ μύρτα καὶ φηγοὺς σποδιοῦσι	πρὸς	τὸ πῦρ μετρίως ὑποπίνοντες. (Καὶ
[4, 159]	ὧδε· Ἔπὶ τοσοῦτόν τινες ἐκπίπτουσι	πρὸς	τὸ φιλάργυρον (ὥστε ἱστορῆσθαι πρὸς
[4, 167]	Παναθηναίοις ἵππαρχος ὢν ἰκρίον ἔστησε	πρὸς	τοῖς Ἑρμαῖς Ἀρισταγόρᾳ μετεωρότερον τῶν
[4, 151]	ἄρτοι ζύμητες μεγάλοι προσπεπερονημένοι ἦσαν	πρὸς	τοῖς κρέασι. Μάλιστα δ´ αἱ
[4, 139]	ἐκδέδωκε συγγραμμάτων· ἐστὶ γὰρ τρισχίλια	πρὸς	τοῖς πεντακοσίοις φησὶ τάδε· (Πολυκράτης,
[4, 137]	γὰρ ἐκεῖνος τοὺς ἀριστεῖς συνάγων	πρὸς	τὸν Ἀγαμέμνονα Φύρετο δ´ ἄλφιτα»
[4, 128]	δὲ περιετύχομεν τοῦ Λυγκέως ἐπιστολαῖς	πρὸς	τὸν αὐτὸν γεγραμμέναις Ἱππόλοχον, δηλούσαις
[4, 128]	μαθητάς, συνθήκας δ´ εἶχε ταύτας	πρὸς	τὸν Λυγκέα, ὡς ἐκ τῶν
[4, 174]	ἐμμελείας. (Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς ἀποβλέψας	πρὸς	τὸν μουσικὸν Ἀλκείδην Ἄκούεις, ἔφη,
[4, 140]	γαλαθηνοὶ χοῖροι, ἀλλ´ ὀρθραγορίσκοι, ἐπεὶ	πρὸς	τὸν ὄρθρον πιπράσκονται, ὡς Περσαῖος
[4, 158]	ἐσθίει ἵνα ζῇ. Διογένης τε	πρὸς	τοὺς ἐγκαλοῦντας αὐτῷ ἀποτριβομένῳ ἔλεγεν·
[4, 157]	βαθείας πρὸ τῆς οἰκίας καὶ	πρὸς	τοὺς πυνθανομένους τί τηνικάδε; Ἔλεγεν
[4, 131]	μύες, ὄστρεια, κτένες, ὄρκυνες· καὶ	πρὸς	τούτοις ὀρνιθαρίων ἄφατον πλῆθος, (νηττῶν,
[4, 161]	δραχμῆς. Ἀριστοφῶν δ´ ἐν Πυθαγοριστῇ·	Πρὸς	τῶν θεῶν, οἰόμεθα τοὺς πάλαι
[4, 147]	οὗ πλήρωσαν οἶκον. Ταὶ δὲ	πρὸς	ὑψιλύχνους ἔστιλβον αὐγὰς εὐστέφανοι λεκάναις
[4, 163]	ὁπόσοι τάδε μωρολογοῦσι τοῖς λαχάνοις	προσάγειν	καὶ πρὸς Διόδωρον ἰόντας (τὸν
[4, 140]	δεῖπνον ὑπὸ τῶν Λακεδαιμονίων ἄικλον	προσαγορεύεσθαι,	παραπλησίως ἁπάντων Δωριέων οὕτως αὐτὸ
[4, 140]	δὲ Μόλπις καὶ ματτύην φησὶ	προσαγορεύεσθαι	τὰ ἐπάικλα. (Περὶ δὲ τῶν
[4, 140]	δάφνης, παρὸ καὶ καμματίδας μὲν	προσαγορεύεσθαι	τὰ φύλλα, αὐτὰ δὲ τὰ
[4, 148]	δὲ ὁ αὐτοκράτωρ (ὁ Καλλίκολα	προσαγορευθεὶς	διὰ τὸ ἐν στρατοπέδῳ γεννηθῆναι
[4, 155]	φησί, τῷ βασιλεῖ τῷ μεγάλῳ	προσαγορευθέντι	ἐν τῷ δείπνῳ πρὸς ὅπλα
[4, 143]	ᾧ τοὺς ξένους κοιμίζουσι κοιμητήριον	προσαγορεύουσι.	Κατὰ δὲ τὸν συσσιτικὸν οἶκον
[4, 151]	Καὶ νῦν πάρεισιν οὐδέν σε	προσαιτοῦντες,	ἀλλὰ καὶ πονεῖν ὑπὲρ σοῦ
[4, 184]	ὃ καὶ τὸ κέρας αὐτῷ	προσάπτουσιν	ἀναλογοῦν τῷ τῶν σαλπίγγων κώδωνι.
[4, 173]	τοὺς Δελφοὺς διὰ τούτων· (Καρυκκοποιοὺς	προσβλέπων	βδελύττομαι, παρόσον τὰ ἱερεῖα περιτέμνοντες
[4, 142]	ἱκανὰ ἅπασι γίνεσθαι καὶ μὴ	προσδεῖσθαι	τοὺς παρόντας. Οὔτε γὰρ οὕτως
[4, 162]	τὸ συμπόσιον καὶ πότε αὐτοὺς	προσδεκτέον	ὡραιζομένους καὶ πότε παραπεμπτέον ὡς
[4, 144]	Διὸ καὶ πάντες ἄνθρωποι ἡδέως	προσδέχονται	τὰς ἑορτὰς πλὴν (οὐχ) οἱ
[4, 132]	χαριεῖ πολὺ μᾶλλον ἢ μυρίνην	προσεγχέας.	{Β. Ἀστεῖον ὁ σιλουρισμός. {Α.
[4, 132]	ὀνθυλεύσεις καὶ τὰ κεκαρυκευμένα μᾶλλον	προσεδέξατ´.	Ἀρκαδικὸς τοὐναντίον ἀθάλασσος ὢν τοῖς
[4, 129]	πάντα γένη συνηθροισμένων, ἅπασί τε	προσεδόθη	καὶ ἀργυροῦν ἀρτοφόρον ἄρτων Καππαδοκίων,
[4, 129]	δὲ χρυσῆν, κοτυλιαίας, καὶ ἑκάστῳ	προσέδωκαν.	Ἔπειτ´ εἰσφέρεται πλοῦτος ἀντὶ δείπνου,
[4, 143]	τρεῖς ἢ τέτταρας τῶν δημοτικῶν	προσειληφυῖα	πρὸς τὰς ὑπηρεσίας. Ἑκάστῳ δ´
[4, 158]	ἄκαιρον ἅπαν ὑπερβάλλον τε μὴ	προσείμαν.	Καὶ ὁ Σωκράτης δ´ ἔλεγεν
[4, 149]	τοῖς σιτουμένοις ἐν πρυτανείῳ ἔξωθεν	προσεισφέρειν	τι βρώσιμον ἔξεστι, μόνα δὲ
[4, 170]	σαφῶς παρίστησιν Ἀντιφάνης ἐν Μετοίκῳ·	Προσέλαβον	ἐλθὼν τουτονὶ τραπεζοποιόν, ὃς πλυνεῖ
[4, 170]	τραπεζοποιοί. Εἰς ὅτι δὲ οὗτοι	προσελαμβάνοντο	σαφῶς παρίστησιν Ἀντιφάνης ἐν Μετοίκῳ·
[4, 169]	Οἰνοπίωνι· Ὁ μάγειρος οὗτος Πατανίων	προσελθέτω.	Καὶ πάλιν· Πλείους Στρατονίκου τοὺς
[4, 164]	Βιβλίον ἐντεῦθεν ὅ τι βούλει	προσελθὼν	γὰρ λαβέ, (ἔπειτ´ ἀναγνώσει πάνυ
[4, 129]	Λεσβίων, χρυσίδων πάνυ μεγάλων ἑκάστῳ	προσενεχθεισῶν.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Καὶ μετὰ τὸν
[4, 166]	Ὁ Πυθόδηλος οὑτοσὶ ὁ Βαλλίων	προσέρχετ´	ἐπικαλούμενος, μεθύουσά τ´ ἐξόπισθεν ἡ
[4, 128]	ἐδόθη, ὄρνεις τε καὶ νῆσσαι,	προσέτι	δὲ καὶ φάτται καὶ χὴν
[4, 170]	δ´ ἕστηκ´ ἐγὼ ἔχων μάχαιραν,	προσέτι	περιεζωσμένος. Κἀν Πονήρᾳ· Τῆς ὀριγάνου
[4, 176]	ὁ εὐτελέστατος παρ´ ἡμῖν ἰδιώτης	προσέτι	τε καὶ ἀναλφάβητος οὕτως ἐστὶ
[4, 172]	ποτοῦ. (Τοὺς δὲ τὰ πέμματα	προσέτι	τε τοὺς ποιοῦντας τοὺς πλακοῦντας
[4, 142]	τὸ ποτὸν καὶ τῷ αἰτοῦντι	προσέφερε.	(Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ
[4, 142]	δύο κυάθων καὶ τοῦτο προσνεύσαντι	προσεφέρετο.	Ἀκρόαμα δὲ οὐδὲν οὐδέποτε παρεισεπορεύετο,
[4, 142]	ἐπίχυσις χαλκῆ. Πιεῖν δὲ οὐ	προσεφέρετο,	εἰ μή τις αἰτήσειεν· ἐδίδοτο
[4, 168]	ἡ παρασκευὴ καὶ τοῖς εἰσιοῦσι	προσεφέροντο	ποδονιπτῆρες οἴνου δι´ ἀρωμάτων. ~(Οὓς
[4, 143]	Ξενίου τε Διὸς ξενίαν τε	προσηγόρευον.	(Ἡρόδοτος δὲ συγκρίνων τὰ τῶν
[4, 167]	εἰς Μακεδονίαν ἀθροισθέντες ἑταῖροι Φιλίππου	προσηγορεύοντο.	Εἰ δὲ καὶ μὴ τοιοῦτός
[4, 183]	μετασχηματισθὲν διασῴζει τὴν τοῦ χρησαμένου	προσηγορίαν.	Ἦν δ´ ὁ Ἐπίγονος φύσει
[4, 170]	σπονδὰς ποιήσει, τἄλλ´ ὅσα τούτῳ	προσήκει.	Ζητητέον δὲ εἰ καὶ ὁ
[4, 155]	καὶ τοῖς ἄλλοις τιμήσας οἷς	προσήκει	καὶ μονομαχίας ἀγῶνα ἔθηκεν, εἰς
[4, 156]	δ´ ἐπεισέρρει Εἶτα πάλιν φακοὶ	προσηνέχθησαν	ὄξει βεβρεγμένοι, καὶ ὁ Διιτρέφης
[4, 174]	οἱ αὐλοὶ καὶ ἦχον ἀποτελοῦσι	προσηνῆ.	Ἔοικεν δὲ τὸ ὄργανον βωμῷ
[4, 161]	ἔνθεσιν μικρὰν μὲν ἐκ τοῦ	πρόσθε,	μεστὴν δ´ ἔνδοθεν τὴν χεῖρα,
[4, 157]	ἐν τῷ γήρᾳ θάνατον ἀσπασίως	προσίεσθαι,	πεπεισμένους τὴν ἀπόλυσιν τῆς ψυχῆς
[4, 144]	ὅσον ἂν χρόνον ἡ ψυχὴ	προσίηται,	τοῦτον πολὺ μᾶλλον ἥδονται οἱ
[4, 167]	Στρατιώτης γὰρ ὢν λογίζεσθαι τὰ	προσιόντα	καὶ τἀναλισκόμενα δι´ ἀσχολίαν οὐκ
[4, 143]	δύο τράπεζαι ξενικαὶ καλούμεναι, αἷς	προσκαθίζουσι	τῶν ξένων οἱ παρόντες· ἑξῆς
[4, 142]	κλίνας, εἰ μή τιν´ αὐτὸς	προσκαλέσαιτο.	Κατελαμβάνετο δὲ ἐπὶ τὸ πολὺ
[4, 144]	οὐ παύεσθαι. Οἴνῳ δὲ κάρτα	προσκέαται·	καί σφιν οὐκ ἐμέσαι ἔξεστιν,
[4, 142]	ὀκνεῖν τὸν ἀγκῶνα ἐπὶ τὰ	προσκεφάλαια	ἐρείδειν. ἱ δὲ πρότερον ἐπὶ
[4, 176]	κεκρυμμένα, πετάσια δ´ ἐπιτεθειμένοι καὶ	προσκόπια	σκιὰν μὲν ποιοῦντα, καταπνεῖσθαι δ´
[4, 153]	ἐπὶ τὸ ἔδαφος πρηνὴς προσπεσὼν	προσκυνεῖ.	Ἐν δὲ τῇ ιϚ περὶ
[4, 163]	Κύνουλκε, ὃν ἀντὶ τοῦ Ὁμήρου	προσκυνεῖς	διὰ τὴν γαστέρα Ἧς οὐ
[4, 152]	οὕτως διακονοῦνται. Καὶ τοὺς θεοὺς	προσκυνοῦσιν	ἐπὶ τὰ δεξιὰ στρεφόμενοι. (Ἔτι
[4, 142]	ἐδίδοτο δύο κυάθων καὶ τοῦτο	προσνεύσαντι	προσεφέρετο. Ἀκρόαμα δὲ οὐδὲν οὐδέποτε
[4, 142]	δὲ πολὺ πρώτῳ· καὶ ὅτε	προσνεύσειεν	ἐκεῖνος, οὕτως ᾔτουν καὶ οἱ
[4, 143]	ἑταιρίαν καὶ τὰς τῆς πόλεως	προσόδους,	ἃς διανέμουσιν οἱ προεστηκότες τῆς
[4, 166]	δὲ τῶν Ἀθηναίων καὶ τὰς	προσόδους	καταμισθοφορῶν διατετέλεκε. Καλλίστρατος δέ, φησίν,
[4, 163]	ἔμπορον κακοῖς. Ἐγὼ δὲ τὰς	προσόδους	μεθύων καλὰς ποῶ. Ἔπειθ´ ἕωθεν
[4, 167]	ἀρκούντως παρασκευάζομαι, τῶν ἰδίων μου	προσόδων	εἰς ταῦτα ἐκποιουσῶν, οὐ καθάπερ
[4, 142]	οὐδέποτε παρεισεπορεύετο, διετέλει δ´ αὐτὸς	προσομιλῶν	πρὸς ἕκαστον καὶ πάντας ἐκκαλούμενος
[4, 162]	παραπεμπτέον ὡς ὑπερορῶντας, καὶ περὶ	προσοψημάτων	καὶ περὶ ἄρτων καὶ περὶ
[4, 137]	κελεύει, ἄρτον δὲ ταῖς ἑορταῖς	προσπαρατιθέναι,	μιμούμενος τὸν Ὅμηρον. Καὶ γὰρ
[4, 138]	ἐν δὲ ταῖς λέσχαισι φύσκαι	προσπεπατταλευμέναι	κατακρέμανται τοῖσι πρεσβύταισιν ἀποδάκνειν ὀδάξ;
[4, 151]	νενεμημένων καὶ ἄρτοι ζύμητες μεγάλοι	προσπεπερονημένοι	ἦσαν πρὸς τοῖς κρέασι. Μάλιστα
[4, 153]	εὐεργέτην ἐπὶ τὸ ἔδαφος πρηνὴς	προσπεσὼν	προσκυνεῖ. Ἐν δὲ τῇ ιϚ
[4, 163]	κατασκευὴν καὶ τοῖς Πυθαγορείοις πεπλησιακέναι	προσποιηθέντος·	πρὸς ὃν ἐπιστέλλων ὁ Στρατόνικος
[4, 136]	φάλαγγες Χαιρεφόων δ´ ἐνόησεν ἅμα	πρόσσω	καὶ ὀπίσσω ὄρνιθας γνῶναι καὶ
[4, 142]	μὴ παρείη πρεσβεία, τρίκλινον. Καὶ	πρόσταγμα	οὐκ ἐγίνετο δι´ ἐδεάτρου τίς
[4, 160]	Κογχίον τε μικρὸν ἀλλᾶντός τε	προστετμημένον.	Ἑξῆς ἁρπάσας τὸν λόγον ὁ
[4, 139]	ὁ διάκονος κηρύττει τὸ ἄικλον	προστιθεὶς	τοῦ πέμψαντος τὴν ὀνομασίαν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[4, 149]	τῷ τυρῷ σπλάγχνον καὶ ἅλες	προσφαγεῖν.	(Καθαγισάντων δὲ ταῦτα ἐν κεραμέᾳ
[4, 132]	τὰ νησιωτικὰ ταυτὶ ξενύδρια, ἐν	προσφάτοις	ἰχθυδίοις τεθραμμένα (καὶ παντοδαποῖς, τοῖς
[4, 137]	σταφυλαί τε, θεοῦ Βρομίοιο τιθῆναι,	πρόσφατος	ἥν θ´ ἁμάμαξυν ἐπίκλησιν καλέουσι.
[4, 153]	καπνιστὰ κρέα ἑφθὰ καὶ τῶν	προσφάτως	καθιερευθέντων ὀπτὰ δαψιλῆ. (Παρὰ δὲ
[4, 141]	περιττὸν εἶναι, μὴ μέλλοντά γε	προσφέρεσθαι.	Μόλπις δέ φησι· Μετὰ δὲ
[4, 152]	κολεοῖς ἐν ἰδίᾳ θήκῃ παράκειται.	Προσφέρονται	δὲ καὶ ἰχθῦς οἵ τε
[4, 152]	ὀπτὰ ἐπ´ ἀνθράκων ἢ ὀβελίσκων.	~(Προσφέρονται	δὲ ταῦτα καθαρείως μέν, λεοντωδῶς
[4, 153]	Ποσειδώνιος ἐν τῇ τριακοστῇ, ἄριστον	προσφέρονται	κρέα μεληδὸν ὠπτημένα καὶ ἐπιπίνουσι
[4, 149]	πιεῖν ἑκάστῳ μικρόν, καὶ ὁ	προσφέρων	ἂν εἶπεν εὐδειπνίας» Εἶτα δ´
[4, 133]	μέν θ´ αὕηνον ἀποπλύνας βορέῃσι,	προσφιλέας	χειμῶνι καὶ οἰκουροῖσιν ἀεργοῖς· θερμοῖς
[4, 161]	Βομβυλιῷ λέγοντα δραχμῆς ὠνήσασθαι Τὰς	προσφόρους	ὑμῖν τροφάς, σκορόδια, τυρόν, κρόμμυα,
[4, 156]	Μόλπιδι χαίρειν. Πλεονάζων ἐν ταῖς	προσφωνήσεσι	πρὸς σὲ περὶ τῶν ἐπιφανῶν
[4, 149]	τὸ κοινὸν ζωμὸς καὶ περίκομμα,	πρόσχερα	δὲ ἑκάστῳ δύο κρέα. Ἐνόμιζον
[4, 133]	καὶ παχεῖ´ ὑπερβολῇ, (κοὐχὶ λοπάδος	προσῶζεν	οὐδ´ ἡδυσμάτων. Ἐβόων δ´ ἅπαντες,
[4, 171]	ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἧς οἱ	προτένθαι	ἄγουσι πέντε ἡμέρας. Ὅτι δ´
[4, 171]	καὶ νέᾳ; {ΦΕΙΔ. Ὅπερ οἱ	προτένθαι	γὰρ δοκοῦσιν μοι παθεῖν· ἵν´
[4, 171]	ᾧ ὥσπερ τι σύστημα οἱ	προτένθαι	εἰσί, (καθάπερ καὶ οἱ παράσιτοι
[4, 171]	Ῥωμαῖοι προγεύστην τότε οἱ Ἕλληνες	προτένθην	ὠνόμαζον, ὡς Ἀριστοφάνης ἐν προτέραις
[4, 171]	τίς εἰμ´ ἐγώ; Ἡ τῶν	προτενθῶν	Δορπία καλουμένη. Εὑρίσκω δὲ καὶ
[4, 171]	Ἀγρίοις· Μὴ θαυμάσῃς· τῶν γὰρ	προτενθῶν	ἐσμέν, ἀλλ´ οὐκ οἶσθα σύ.
[4, 171]	προτένθην ὠνόμαζον, ὡς Ἀριστοφάνης ἐν	προτέραις	Νεφέλαις διὰ τούτων· {ΣΤΡ. Πῶς
[4, 130]	εὐμαρῶς ὥσπερ ἀντίδοτον ἐκ τῆς	προτέρας	ἀκρατοποσίας λαμβάνοντες. Ἐν τούτῳ δὲ
[4, 160]	οἷς ἔθος ἐστίν, ἡνίκ´ ἂν	προτέρημά	τι ἐν τοῖς πολέμοις λάβωσι,
[4, 129]	χρυσοῦν καὶ ἀργυροῦν (ἰσόσταθμον τοῖς	προτέροις.	Ἡσυχίας δὲ γενομένης ἐπεισβάλλουσιν ἡμῖν
[4, 167]	ἔδωκε καὶ χωρίον ὃ ᾐτήσατο.	Πρότερον	δὲ τοῦτο Πασίκυπρος (ὁ) βασιλεύων
[4, 172]	τοὺς ποιοῦντας τοὺς πλακοῦντας οἱ	πρότερον	δημιουργοὺς ἐκάλουν. Μένανδρος Ψευδηρακλεῖ· καταμεμφόμενος
[4, 162]	ὑπὸ τοῦ Σικυωνίου Ἀράτου, ὁ	πρότερον	ἐν τοῖς διαλόγοις πρὸς Ζήνωνα
[4, 184]	καὶ αὐλὸν ἐν Κελαιναῖς, τῶν	πρότερον	ἑνὶ καλάμῳ συριζόντων. Εὐφορίων δ´
[4, 142]	τὰ προσκεφάλαια ἐρείδειν. ἱ δὲ	πρότερον	ἐπὶ τοῦ κλιντηρίου ψιλοῦ διακαρτεροῦντες
[4, 150]	ὧν οὐδεὶς γεύεται εἰ μὴ	πρότερον	θεάσηται τὸν βασιλέα εἰ ἥψατο
[4, 129]	στλεγγίδας ἐλάβομεν χρυσᾶς, διπλασίους τῶν	πρότερον,	καὶ ἄλλο διλήκυθον μύρου. Ἡσυχίας
[4, 142]	πάντας ὑπερβεβληκέναι τοὺς ἀφελεστάτους τῶν	πρότερον.	(Κλεομένης δὲ πολὺ διενέγκας τῷ
[4, 131]	χρυσῇ καὶ γευόμενον τῶν κρατήρων	πρότερον	μεθύειν τῶν πινόντων. Αὐλεῖν δ´
[4, 169]	δορίδα, κοπίδας τέτταρας. Οὐ μὴ	πρότερον	οἴσεις, θεοῖσιν ἐχθρὲ σύ, (τὸ
[4, 172]	πέμματα, Πολλὰς δὲ νοσσάδας ὄρνις,	προτέρου	Στησιχόρου ἢ Ἰβύκου ἐν τοῖς
[4, 140]	πολιτείας καὶ Ἀριστοκλῆς ἐν τῷ	προτέρῳ	καὶ οὗτος τῆς Λακώνων πολιτείας.
[4, 160]	οὐκ ἐπιστάμενος ὅτι κόγχος παρὰ	προτέρῳ	μνήμης τετύχηκεν Ἐπιχάρμῳ ἐν τᾷ
[4, 143]	ὄνον καὶ ἵππον καὶ κάμηλον	προτιθέαται	ὅλους ὀπτοὺς ἐν καμίνοις· ~(οἱ
[4, 144]	βουλευομένοισι, τοῦτο τῇ ὑστεραίῃ νήφουσι	προτιθεῖ	ὁ στεγέαρχος ἐν τοῦ ἂν
[4, 144]	αὐτῶν τὰ λεπτὰ τῶν προβάτων	προτίθενται.	Σίτοισί τε ὀλίγοισι χρέονται, ἐπιφορήμασι
[4, 152]	πίνακας ἐφ´ ὧν τὰς τροφὰς	προτίθενται	τοιούτους ἔχουσιν· οἳ δὲ χαλκοῦς,
[4, 151]	ἀναγράφων Κελτοί, φησί, τὰς τροφὰς	προτίθενται	χόρτον ὑποβάλλοντες καὶ ἐπὶ τραπεζῶν
[4, 143]	πλέω δαῖτα τῶν ἄλλων δικαιεῦσι	προτίθεσθαι·	ἐν τῇ οἱ εὐδαίμονες αὐτῶν
[4, 154]	γράφει· Παρὰ δὲ τοῖς Ῥωμαίοις	προτίθεσθαι	πέντε μνᾶς τοῖς ὑπομένειν βουλομένοις
[4, 146]	ἱστοριῶν φησι· Βασιλήιον δεῖπνον βασιλεὺς	προτίθεται.	Τοῦτο δὲ παρασκευάζεται ἅπαξ τοῦ
[4, 137]	τοῖς Διοσκούροις ἐν πρυτανείῳ ἄριστον	προτιθῶνται,	ἐπὶ τῶν τραπεζῶν τιθέναι τυρὸν
[4, 143]	τοὺς γενομένους ἄνδρας ἀγαθοὺς ἐπαινοῦσι,	προτρεπόμενοι	τοὺς νεωτέρους εἰς ἀνδραγαθίαν. (Πυργίων
[4, 184]	ὁ Ἡρακλεώτης ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	Προτρεπτικῷ	Λακεδαιμονίους φησὶ καὶ Θηβαίους πάντας
[4, 129]	συγγενόμενος Ἀλεξάνδρῳ) καὶ ὅτι πᾶσι	προὔπιεν,	ἑξῆς γράφει καὶ ταῦτα· (ἤδη
[4, 171]	τὰ πρυτανεῖ´ ὑφελοίατο, (διὰ τοῦτο	προὐτένθευσαν	ἡμέρᾳ μιᾷ. Μνημονεύει αὐτῶν καὶ
[4, 151]	δὴ γέλως ἐγένετο. (Ἐπεὶ δὲ	προὐχώρει	ὁ πότος, εἰσῆλθεν ἀνὴρ Θρᾷξ
[4, 170]	ἐποιήσατο ἐν Λέβητι οὕτως· Μὴ	προφάσεις	ἐνταῦθά μοι, μηδ´ οὐκ ἔχω.
[4, 161]	ἔχοντες οὐδὲ ἕν, τῆς εὐτελείας	πρόφασιν	εὑρόντες καλὴν ὅρους ἔπηξαν τοῖς
[4, 156]	ἐπιθείη καὶ οὐδ´ ἂν Διονύσια	πρόφασιν	ἔχοντ´ αὐτὸν ῥύσαιτο, ὥσπερ ἐν
[4, 140]	ὥς φησι Λυκόφρων, ἢ τὰ	προφυράματα	τῶν μαζῶν, ὡς Ἐρατοσθένης καὶ
[4, 133]	ἁλὶ κρύψαις. Πολλάκι δ´ ἀσταφίδας	προχέαις	τριπτῆρι λεήνας σπέρματά τ´ ἐνδάκνοντα
[4, 175]	νῦν ἔχω σοι λέγειν ἐν	προχείρῳ.	(Ἰόβας μὲν γὰρ ἐν τῷ
[4, 167]	ἦν ἄπληστος καὶ πολυτελὴς ὤν,	προχείρως	ἅπαντα ποιῶν καὶ κτώμενος καὶ
[4, 131]	φιάλην τε λεπαστὴν χιόνος τε	πρόχουν	κέρχνων τε χύτραν βολβῶν τε
[4, 171]	δῆτα τῇ νουμηνίᾳ ἁρχαὶ τὰ	πρυτανεῖ´,	ἀλλ´ ἕνῃ τε καὶ νέᾳ;
[4, 171]	παθεῖν· ἵν´ ὡς τάχιστα τὰ	πρυτανεῖ´	ὑφελοίατο, (διὰ τοῦτο προὐτένθευσαν ἡμέρᾳ
[4, 150]	τῷ βουλομένῳ ἀνελθόντι εἰς τὸ	πρυτανεῖον	δειπνεῖν, οἴκοθεν παρασκευάσαντα αὑτῷ λάχανόν
[4, 150]	δὲ οὐδὲ ἀμὶς εἰς τὸ	πρυτανεῖον.	Ἐὰν δέ τις Ναυκρατιτῶν γάμους
[4, 150]	οὐκ ἔξεστιν εἰσιέναι εἰς τὸ	πρυτανεῖον	ἢ μόνῃ τῇ αὐλητρίδι. Οὐκ
[4, 137]	φησίν, ὅταν τοῖς Διοσκούροις ἐν	πρυτανείῳ	ἄριστον προτιθῶνται, ἐπὶ τῶν τραπεζῶν
[4, 149]	τοῦ Γρυνείου Ἀπόλλωνος, ἐν τῷ	πρυτανείῳ	δειπνοῦσι γενεθλίοις Ἑστίας Πρυτανίτιδος καὶ
[4, 149]	μὴν οὐδὲ τοῖς σιτουμένοις ἐν	πρυτανείῳ	ἔξωθεν προσεισφέρειν τι βρώσιμον ἔξεστι,
[4, 137]	ἀγωγῆς. Σόλων δὲ τοῖς ἐν	πρυτανείῳ	σιτουμένοις μᾶζαν παρέχειν κελεύει, ἄρτον
[4, 170]	πυκνῷ πατάξας. (Ἐπεσθίειν εἴρηκε Τηλεκλείδης	Πρυτάνεσιν	οὕτως· Τυρίον ἐπεσθίοντα. Ἐπιφαγεῖν δ´
[4, 149]	(ἃς μέχρι καὶ νῦν καλοῦσι	πρυτανικὰς	ἐσθῆτας. Καὶ κατακλιθέντες ἐπανίστανται εἰς
[4, 149]	τῷ πρυτανείῳ δειπνοῦσι γενεθλίοις Ἑστίας	Πρυτανίτιδος	καὶ Διονυσίοις, ἔτι δὲ τῇ
[4, 131]	τοῦ χάσκοντος διατειναμένη διὰ τοῦ	πρωκτοῦ	καὶ τῶν πλευρῶν διακόψειεν τὸ
[4, 148]	τὸ συμπόσιον ἐποίησε φανῆναι τὰ	πρῶτα	μικρά, καὶ πάλιν καὶ ταῦτα
[4, 147]	μάζας χιονόχροας, ἄλλοι δ´ Ἐπι	πρῶτα	παρῆλθ´ οὐ κάκκαβος, ὦ φιλότας,
[4, 176]	Καὶ τὸ μόναυλον μέλος ἤχησε.	Πρωταγορίδης	δ´ ὁ Κυζικηνὸς ἐν δευτέρῳ
[4, 183]	Εὐφορίων μέν, ὡς προείρηται, καὶ	Πρωταγορίδης	ἐν βʹ περὶ τῶν ἐπὶ
[4, 150]	δ´ ἦν τὰ Αἰγύπτια δεῖπνα	Πρωταγορίδης	ἐν τῷ αʹ περὶ Δαφνικῶν
[4, 162]	κυνικοῦ τέχνην ἐρωτικὴν καὶ τὰς	Πρωταγορίδου	ἀκροάσεις ἐρωτικὰς Περσαίου τε τοῦ
[4, 129]	γενομένης ἐξαλλόμενος τῆς κλίνης ὁ	Πρωτέας	αἰτεῖ σκύφον χοαῖον καὶ πληρώσας
[4, 129]	τούτοις εἰπὼν ὁ Ἱππόλοχος ὡς	Πρωτέας	ἀπόγονος ἐκείνου Πρωτέου Λανίκης υἱοῦ,
[4, 129]	ὡς καὶ ὁ πάππος αὐτοῦ	Πρωτέας	ὁ συγγενόμενος Ἀλεξάνδρῳ) καὶ ὅτι
[4, 129]	Ἱππόλοχος ὡς Πρωτέας ἀπόγονος ἐκείνου	Πρωτέου	Λανίκης υἱοῦ, ἥτις ἐγεγόνει τροφὸς
[4, 131]	αὐτῷ φέναξ. Ἀναξανδρίδης δ´ ἐν	Πρωτεσιλάῳ	διασύρων τὸ τῶν Ἰφικράτους γάμων
[4, 153]	κεκοσμημένων. Τίμαιος δ´ ἐν τῇ	πρώτῃ	τῶν ἱστοριῶν καὶ τὰς θεραπαίνας
[4, 148]	περὶ ὧν Κλείταρχος ἐν τῇ	πρώτῃ	τῶν περὶ Ἀλέξανδρον ἱστοριῶν, διηγούμενος
[4, 157]	ἄνδρα τρυβλίον μεστὸν μέγα. ~{Β.	Πρώτιστον	οὐκ ἀνθηρόν. {Α. Ἐπὶ ταύτῃ
[4, 170]	περιεζωσμένος. Κἀν Πονήρᾳ· Τῆς ὀριγάνου	πρώτιστον	ὑποθεὶς εἰς λοπάδα νεανικὴν τὸ
[4, 155]	καὶ συμπόται τῶν Ἑλλήνων πολὺ	πρῶτοι,	περὶ ἀρχαίων συμποσίων ἐπιστάμενος. Ἀκριβῶς
[4, 168]	ἐπὶ ἀσωτίᾳ διαβοήτου ἐν τοῖς	πρώτοις	εἰρήκαμεν. (Διογένης δ´ ὁ Βαβυλώνιος
[4, 135]	μιλτοπάρῃος) Τῇ δ´ ἐγὼ ἐν	πρώτοις	ἐπέχον κρατερώνυχα χεῖρα οὐδ´ ἔφθην
[4, 154]	τρέπει, ὡς ἐν τῷ σύμμαχος,	πρωτόμαχος,	ἐπίμαχος, ἀντίμαχος, (φιλόμαχον γένος ἐκ
[4, 154]	καὶ ὁπλομαχίας καθέσεις ἐν Μαντινείᾳ	πρῶτον	εὑρέθησαν (Δημέου τὸ τέχνημα καταδείξαντος.
[4, 172]	ἐν Καλυψοῖ φησιν· ~(Προγεύσεταί σοι	πρῶτον	ἡ γραῦς τοῦ ποτοῦ. (Τοὺς
[4, 164]	λαμβάνω. {ΛΙΝ. Δεῖξον τί ἐστι	πρῶτον.	{ΗΡ. Ὀψαρτυσία, ὥς φησι τοὐπίγραμμα.
[4, 160]	πεῖραν ὑμῖν λήψομαι τῶν δογμάτων,	πρῶτον	καπνίζων· εἶτ´ ἐὰν ὀπτωμένων ἴδω
[4, 140]	μικρόν. Καὶ γὰρ ὅντινα δεῖ	πρῶτον	κατακεῖσθαι ἢ δεύτερον ἢ ἐπὶ
[4, 171]	τοῦ ἀπάρχεσθαι θεοῖς τοῖς διακονοῦσι	πρῶτον	κελεύουσιν ἀπογεύεσθαι διὰ τὸ ἀπιστεῖν
[4, 138]	καλούμενον ἄικλον. Ἐπὴν δὲ κοπίζωσι,	πρῶτον	μὲν δὴ σκηνὰς ποιοῦνται παρὰ
[4, 143]	δεδοξασμένοις. Ἀπὸ δὲ τοῦ δείπνου	πρῶτον	μὲν εἰώθασι βουλεύεσθαι περὶ τῶν
[4, 141]	τῷ ἐπιγραφομένῳ Τριπολιτικῷ· Τὸ δεῖπνον	πρῶτον	μὲν ἑκάστῳ χωρὶς παρατιθέμενον καὶ
[4, 143]	Κατὰ δὲ τὸν συσσιτικὸν οἶκον	πρῶτον	μὲν κεῖνται δύο τράπεζαι ξενικαὶ
[4, 170]	πάντ´ ἐγώ. {Α. Ὀρθῶς γε·	πρῶτον	μὲν λάβ´ ἐλθὼν σήσαμα. {Β.
[4, 153]	χρυσοῦν, εἰς ὃ ἐμβάλλειν αὐτοὺς	πρῶτον	μὲν τὴν ὄρυζαν ἑφθὴν ὡς
[4, 161]	κυρίως Κωρύκῳ δ´ ἐπιγραφομένῳ φησί·	Πρῶτον	μὲν ὥσπερ πυθαγορίζων ἐσθίει ἔμψυχον
[4, 154]	πυγμάχος, ναυμάχος, αὐτόν σε πυλαμάχε	πρῶτον»	παρὰ Στησιχόρῳ, ὁπλομάχος, τειχομάχος, πυργομάχος.
[4, 144]	αὐτῶν αἱ τράπεζαι· ὥστε ταύτῃ	πρῶτον	τῇ εὐφροσύνῃ τῆς ἐλπίδος μειονεκτοῦσι
[4, 172]	πάμπολλ´ ἐστὶν ἡμῖν. Πεμμάτων δὲ	πρῶτόν	φησιν μνημονεῦσαι Πανύασσιν Σέλευκος, ἐν
[4, 142]	ἐδεάτρου τίς εἵσεται καὶ κατακλιθήσεται	πρῶτος,	(ἀλλ´ ὁ πρεσβύτατος ἡγεῖτο ἐπὶ
[4, 165]	τῆς θύρας χασμωμένης ἂν ἐπιλάβηται,	πρῶτος	εἰσελήλυθεν. Οὐκ ὀκνεῖ δ´ ἀνὴρ
[4, 129]	Καὶ ὁ Κάρανος ἔφη· ἐπεὶ	πρῶτος	ἔπιες, ἔχε πρῶτος καὶ τὸν
[4, 129]	ἔφη· ἐπεὶ πρῶτος ἔπιες, ἔχε	πρῶτος	καὶ τὸν σκύφον δῶρον· τοῦτο
[4, 151]	ἐτίθεντο· νόμος γὰρ ἦν. Καὶ	πρῶτος	τοῦτ´ ἐποίει Σεύθης· ἀνελόμενος τοὺς
[4, 133]	δ´ ἐν Ἅβρᾳ· Πίναξ ὁ	πρῶτος	τῶν μεγάλων ἡγήσεται ἔχων ἐχῖνον,
[4, 142]	τοῦ δείπνου, αὐτῷ δὲ πολὺ	πρώτῳ·	καὶ ὅτε προσνεύσειεν ἐκεῖνος, οὕτως
[4, 155]	ὁ σοφὸς Πλάτων ἐν τῷ	πρώτῳ	Νόμων περὶ συμποσίων διηγεῖται λέγων
[4, 154]	διαθήκην ἐποίησεν. Ἐρατοσθένης δ´ ἐν	πρώτῳ	Ὀλυμπιονικῶν τοὺς Τυρρηνούς φησι πρὸς
[4, 128]	χρυσαῖ στλεγγίδες, ὁλκὴν ἴσαι τῷ	πρώτῳ	στεφάνῳ. ~Ἐπὶ δὲ τούτοις εἰπὼν
[4, 128]	πέρδικές τε καὶ ὅσον ἄλλο	πτηνῶν	πλῆθος ἦν. (Ἐπεδώκαμεν οὖν, φησί,
[4, 158]	τε Ἀριστοφάνης ἐν Γηρυτάδῃ ἔφη·	Πτισάνην	διδάσκεις αὐτὸν ἕψειν ἢ φακῆν.
[4, 131]	λεκίθου, σκορόδων, ἀφύης, σκόμβρων, ἐνθρυμματίδων,	πτισάνης,	ἀθάρης, κυάμων, λαθύρων, ὤχρων, δολίχων,
[4, 149]	καὶ κρέας ὕειον καὶ λεκάριον	πτισάνης	ἢ λαχάνου τοῦ κατὰ καιρὸν
[4, 184]	κατὰ τὸν ἕβδομον βασιλεύσαντα Αἰγύπτου	Πτολεμαῖον,	(τὸν κυρίως ὑπὸ τῶν Ἀλεξανδρέων
[4, 171]	ἐν τῇ γʹ τῶν ἱστοριῶν	(Πτολεμαῖόν	φησι τὸν Σωτῆρα ἐδέατρον ἀποδειχθῆναι
[4, 128]	Ἀφροδίσια ἐπιτελοῦντος Ἀθήνησι καὶ τὸ	Πτολεμαίου	τοῦ βασιλέως. Δώσομεν δέ σοι
[4, 137]	δὲ τοὺς εἰς Χιωνίδην ἀναφερομένους	Πτωχοὺς	ποιήσας τοὺς Ἀθηναίους φησίν, ὅταν
[4, 167]	ἀπέδοτο δι´ ἀσωτίαν πεντήκοντα ταλάντων	Πυγμαλίωνι	τῷ Κιτιεῖ, (ἅμα τὸ χωρίον
[4, 154]	ῥῆμα περιέχει, ὡς ἐν τῷ	πυγμάχος,	ναυμάχος, αὐτόν σε πυλαμάχε πρῶτον»
[4, 184]	περὶ τῶν ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεων.	~Πυθαγόρας	δὲ ὁ γεγραφὼς περὶ τῆς
[4, 161]	ταῦτα γὰρ θύειν νόμος τοῖς	Πυθαγορείοις.	{Β. Νὴ Δί´, ἱερεῖον μὲν
[4, 163]	ἐξηλλαγμένην εἰσαγαγόντος κατασκευὴν καὶ τοῖς	Πυθαγορείοις	πεπλησιακέναι προσποιηθέντος· πρὸς ὃν ἐπιστέλλων
[4, 161]	Ἐπιχαρίδης μέντοι κύνας κατεσθίει, τῶν	Πυθαγορείων	εἷς. {Α. Ἀποκτείνας γέ που·
[4, 163]	(τὸν σοφὸν ἐγκρατέως μετ´ ἐκείνου	πυθαγορίζειν.	Ἦν δ´ ὁ Διόδωρος οὗτος
[4, 161]	(Ἄλεξις δ´ ἐν Ταραντίνοις· Οἱ	πυθαγορίζοντες	γάρ, ὡς ἀκούομεν, οὔτ´ ὄψον
[4, 162]	οἱ σοφοὶ ἀσπάζεσθε, μόνον τοῦτο	πυθαγορίζοντες	τὸ σιωπᾶν, δι´ ἀσθένειαν λόγων
[4, 161]	ἀλφίτων κοτύλην μίαν. Καὶ ἐν	Πυθαγοριζούσῃ·	Ἡ δ´ ἑστίασις ἰσχάδες καὶ
[4, 161]	ἐπιγραφομένῳ φησί· Πρῶτον μὲν ὥσπερ	πυθαγορίζων	ἐσθίει ἔμψυχον οὐδέν, τῆς δὲ
[4, 163]	ῥυπῶν καὶ ἀνυποδητῶν. (Ὅθεν καὶ	Πυθαγορικὸν	τὸ τῆς κόμης ἔδοξαν εἶναί
[4, 163]	οὗτος τὸ μὲν γένος Ἀσπένδιος,	Πυθαγορικὸς	δὲ δόξας εἶναι ὑμῶν τῶν
[4, 182]	τοῖς εὑρήμασι καὶ Εὐφράνωρ ὁ	Πυθαγορικὸς	ἐν τῷ περὶ αὐλῶν, ἔτι
[4, 157]	ὁ Καρνεῖος ἔφη· Εὐξίθεος ὁ	Πυθαγορικός,	ὦ Νίκιον, ὥς φησι Κλέαρχος
[4, 160]	ἀσπάζῃ, φιλόσοφε, τί οὐ τοὺς	Πυθαγορικοὺς	ἐκείνους ζηλοῖς, ~(περὶ ὧν φησιν
[4, 161]	μὲν ἐν Μνήμασι τάδε· Τῶν	Πυθαγορικῶν	δ´ ἔτυχον ἄθλιοί τινες ἐν
[4, 184]	Ὀλυμπιοδώρῳ καὶ Ὀρθαγόρᾳ. καὶ τῶν	Πυθαγορικῶν	δὲ πολλοὶ τὴν αὐλητικὴν ἤσκησαν,
[4, 164]	ταύτην εἰσαγαγόντα, ~τῶν πρὸ αὐτοῦ	(Πυθαγορικῶν	λαμπρᾷ τε ἐσθῆτι ἀμφιεννυμένων καὶ
[4, 161]	ἐστ´ ἔμψυχον. Προελθών τέ φησι·	Πυθαγορισμοὶ	καὶ λόγοι λεπτοὶ διεσμιλευμέναι τε
[4, 161]	οἰόμεθα τοὺς πάλαι ποτὲ (τοὺς	Πυθαγοριστὰς	γινομένους ὄντως ῥυπᾶν ἑκόντας ἢ
[4, 161]	ἐστὶν δραχμῆς. Ἀριστοφῶν δ´ ἐν	Πυθαγοριστῇ·	Πρὸς τῶν θεῶν, οἰόμεθα τοὺς
[4, 163]	ὕβρεώς τε περιστάσιμον στοὰν ἔχοντι	Πυθαγόρου	πελάτᾳ. Σωσικράτης δ´ ἐν τρίτῳ
[4, 149]	πλὴν τῶν ἱερέων τοῦ τε	Πυθίου	Ἀπόλλωνος καὶ τοῦ Διονύσου· τούτων
[4, 166]	Ἀξιόνικος ἐν Τυρρηνῷ οὕτως· Ὁ	Πυθόδηλος	οὑτοσὶ ὁ Βαλλίων προσέρχετ´ ἐπικαλούμενος,
[4, 166]	ἀγαθὸν οὐκ ἐφείσατο. ΗΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ'	(Πυθοδήλου	δέ τινος ἀσώτου μνημονεύει Ἀξιόνικος
[4, 165]	μισθούμενον (εἰς ἑστίασιν, τοῦ μαγείρου	πυθόμενος	τὸν ἑστιῶντα, τῆς θύρας χασμωμένης
[4, 169]	κακκάβια καὶ λοπάδια καὶ πατάνια	πυκινὰ	ταρβα καὶ οὐδ´ ἂν λέγων
[4, 183]	κιθάρᾳ παριαμβίδας· ἃ δὲ γεγάθει	πυκινῶν	κρεγμῶν ἀκροαζομένα. Τὸ δὲ ψαλτήριον,
[4, 133]	Ἄριστα τούτοις πάντα πιέσω καὶ	πυκνά,	ἡ φυλλὰς ἡ δριμεῖα περιοισθήσεται·
[4, 152]	κατὰ μικρόν, οὐ πλεῖον κυάθου·	(πυκνότερον	δὲ τοῦτο ποιοῦσι. Περιφέρει δὲ
[4, 170]	ὄξει σιραίῳ χρωματίσας καὶ σιλφίῳ	πυκνῷ	πατάξας. (Ἐπεσθίειν εἴρηκε Τηλεκλείδης Πρυτάνεσιν
[4, 154]	τοὺς Τυρρηνούς φησι πρὸς αὐλὸν	πυκτεύειν.	(Ποσειδώνιος δ´ ἐν τρίτῃ καὶ
[4, 175]	παρῳδὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι	Πύλαι	Φοινίκων εἶναι καὶ τοῦτον εὕρημα.
[4, 154]	τῷ πυγμάχος, ναυμάχος, αὐτόν σε	πυλαμάχε	πρῶτον» παρὰ Στησιχόρῳ, ὁπλομάχος, τειχομάχος,
[4, 169]	Ἀναπεπταμένας ἔχω τῶν ὤτων τὰς	πύλας.	Ὥστε λέγετε· ἐπιζητῶ γὰρ καὶ
[4, 159]	πορφυρίδα ἠμφιεσμένον ἔχουσαν χρυσᾶ κράσπεδα.	Πυνθανομένου	δέ τινος αὐτοῦ ποδαπός ἐστιν
[4, 159]	τοῖς τότε· περὶ ἧς Ἀνάχαρσις	πυνθανομένου	τινὸς πρὸς τί οἱ Ἕλληνες
[4, 157]	τῆς οἰκίας καὶ πρὸς τοὺς	πυνθανομένους	τί τηνικάδε; Ἔλεγεν ὄψον συνάγειν
[4, 146]	ἔλαβεν ὁ θεὸς ἐπὶ τὸ	πῦρ	ἅπαν ἐπιτεθέν. Οἳ δὲ τὴν
[4, 129]	γυναῖκες εἰς ξίφη κυβιστῶσαι καὶ	πῦρ	ἐκ τοῦ στόματος ἐκριπίζουσαι γυμναί.
[4, 138]	καὶ φηγοὺς σποδιοῦσι πρὸς τὸ	πῦρ	μετρίως ὑποπίνοντες. (Καὶ οὕτως διάγοντες
[4, 170]	οὐχὶ γήθυον, (οὐ βολβόν, οὐ	πῦρ,	οὐ κύμινον, οὐχ ἅλας, οὐκ
[4, 143]	προτρεπόμενοι τοὺς νεωτέρους εἰς ἀνδραγαθίαν.	(Πυργίων	δ´ ἐν τρίτῳ Κρητικῶν Νομίμων
[4, 154]	πρῶτον» παρὰ Στησιχόρῳ, ὁπλομάχος, τειχομάχος,	πυργομάχος.	Ὁ δὲ κωμῳδιοποιὸς Ποσείδιππος ἐν
[4, 156]	ἢ ἐνθάδε πάντα ὥσπερ τοὺς	πυρέσσοντας	περιφερόμενα ὁρᾶν. Γελασάντων δὲ ἡμῶν
[4, 152]	παρὰ δὲ τοῖς ὑποδεεστέροις ζύθος	πύρινον	μετὰ μέλιτος ἐσκευασμένον, παρὰ δὲ
[4, 147]	ταύταις εὐπέταλοι χλοεραί τε δηφαρυγες,	(πυριων	τε στεγναι βύσται μέγαθος κακὰ
[4, 147]	παρῆλθεν ἰσοτράπεζος ὅλος μνηστης συνόδων	πυρός	Ἔπειτα βαθμοὺς ἀτμίζων· ἐπὶ τῷ
[4, 160]	λέγω δὲ τὰ Τίμωνος τοῦ	Πυρρωνείου	(τῶν σίλλων) Οὗτος γάρ ἐστιν
[4, 131]	ὤχρων, δολίχων, μέλιτος, τυροῦ, χορίων,	πυῶν,	καρύων, χόνδρου, κάραβοι ὀπτοί, τευθίδες
[4, 163]	ἐν τρίτῳ φιλοσόφων διαδοχῆς βαθεῖ	πώγωνι	χρήσασθαι τὸν Διόδωρον ἱστορεῖ καὶ
[4, 165]	χιλίας ἀνάλωσαν δραχμάς, τοὺς λίθους	πωλῆσαι	εἰς τὰς ἡδυπαθείας. Δίφιλος γοῦν
[4, 158]	πλὴν δυοῖν μόνον, Δήμητρος ἀκτῆς	πώματός	θ´ ὑδρηχόου; ἅπερ πάρεστι καὶ
[4, 131]	βοῦς. {ΔΙΚ. Καὶ τίς εἶδε	πώποτε	βοῦς κριβανίτας; Τῶν ἀλαζονευμάτων. {ΠΡ.
[4, 137]	Δήμητρος παῖδ´ ὀπτὸν ἐπεισελθόντα πλακοῦντα,	(πῶς	ἂν ἔπειτα πλακοῦντος ἐγὼ θείου
[4, 150]	θέλεις εἰδέναι, ἔφη, ὦ βασιλεῦ,	πῶς	δεῖ σιτεῖσθαι τοὺς εὐδαίμονας βασιλέας,
[4, 175]	Πανὸς γοναῖς· Ἀναρπάσας μόναυλον εὐθὺς	πῶς	δοκεῖς κούφως ἀνήλλετο. ~(Ἀναξανδρίδης δ´
[4, 183]	βαρβάρῳ (δίχορδος εἰς σὴν χεῖρά	πως	κατεστάθη. Τῶν δὲ παριαμβίδων Ἐπίχαρμος
[4, 174]	ἐν τῷ περὶ χορῶν οὑτωσί	πως	λέγων· Ζητεῖται δὲ πότερα τῶν
[4, 168]	ὄντας καὶ πενομένους μεταπεμψάμενοι ἠρώτησαν	πῶς	ὅλας τὰς ἡμέρας τοῖς φιλοσόφοις
[4, 171]	προτέραις Νεφέλαις διὰ τούτων· {ΣΤΡ.	Πῶς	οὐ δέχονται δῆτα τῇ νουμηνίᾳ
[4, 162]	μὴ κατακοιμηθῶσιν οἱ συμπόται, (καὶ)	πῶς	ταῖς ἐπιχύσεσι χρηστέον πηνίκα τε