Livre, pages
[4, 133]	καὶ κατημβλυωμένον ἐσκέδασε κἀποίησεν ἡδέως	φαγεῖν.	~(Ἄλεξις δ´ ἐν Ταραντίνοις ἐν
[4, 151]	Ἀρκὰς δέ τις Ἀρύστας ὄνομα,	φαγεῖν	δεινός, τὸ μὲν διαρριπτεῖν εἴα
[4, 133]	Ἀναγύρῳ· Πρὸς θεῶν, ἔραμαι τέττιγα	φαγεῖν	καὶ κερκώπην θηρευσαμένη καλάμῳ λεπτῷ.
[4, 157]	ἡδὺ μὲν μᾶζαν καὶ κάρδαμα	φαγεῖν	πεινῶντι, ἡδὺ δὲ ὕδωρ ἀρυσάμενον
[4, 144]	δὲ τεχνῶνται τί ἂν ἡδέως	φάγοι·	ὅπως γε μὴν καταδάρθοι οὐδ´
[4, 171]	καὶ ἐν τούτοις κακόν τι	φάγωσιν	ἢ πίωσιν. Ἀναξίλας δ´ ἐν
[4, 133]	γενέθλη μακρή τε στιφρή τε	φαείνεται	ἐν πρασιῇσι. Καὶ τὰς μέν
[4, 165]	Ἐναγίζουσί φησι· (Εἰ μὴ συνήθης	Φαιδίμῳ	γ´ ἐτύγχανεν ὁ Χαβρίου Κτήσιππος,
[4, 165]	ἰταμῶς ἅπαντα κατεμασήσατο. (Ἐν δὲ	Φαίδρῳ	φησί· Σχολῇ γε, νὴ τὸν
[4, 134]	ἴδωσι· συμφορὰν λέγεις ἄρ´ ἂν	φαίης	ἂν εἰς συμπόσιον εἰσελθὼν ἄφνω.
[4, 152]	διὰ τὸ ἀσύνηθες ἀηδὲς αὐτοῖς	φαίνεται.	Ὅταν δὲ πλείονες συνδειπνῶσι, (κάθηνται
[4, 182]	καὶ μέλεσιν. Οὔ μοι, ἔφη,	φαίνεται.	~(Τριγώνων ἄρα καὶ πηκτίδων καὶ
[4, 158]	δ´ ἐν Διονύσοις· Χύτρα δὲ	φακέας	ἥψετο. Ἀντιφάνης Ὁμοίαις· Εὖ δ´
[4, 158]	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' (Τραγικὸν γὰρ ἡ	φακῆ	´στιν, Ἀρχάγαθος ἔφη Ποτὲ γεγραφέναι
[4, 160]	παροιμίαν ἀναγράφει τὸ ἐπὶ τῇ	φακῇ	μύρον, ἧς μέμνηται καὶ ὁ
[4, 160]	οὕτως· (Ἴθακος Ὀδυσσεύς, τοὐπὶ τῇ	φακῇ	μύρον, πάρεστι· θάρσει, θυμέ. Κλέαρχος
[4, 131]	καυλοί, σίλφιον, ὄξος, μάραθ´, ᾠά,	φακῆ,	τέττιγες, ὀποί, κάρδαμα, σήσαμα, κήρυκες,
[4, 156]	ἀνεβόησε· Φακός σε δαίμων καὶ	φακὴ	τύχη λάβοι. (Ἐμοὶ δὲ κατὰ
[4, 158]	ὑφήγησιν, ὃς ἔφη· Εἰς δὲ	φακῆν	ἔμβαλλε δυωδέκατον κοριάννου. Καὶ Κράτης
[4, 156]	Σελεύκου τοῦ βασιλέως ὑπεροχήν. Ῥοφεῖν	φακῆν	ἐσθ´ ἡδὺ μὴ δεδοικότα, μαλακῶς
[4, 158]	Ὁμοίαις· Εὖ δ´ ἐγίνεθ´, εἰ	φακῆν	ἕψειν μ´ ἐδίδασκε τῶν ἐπιχωρίων
[4, 158]	Φλιάσιος ἔφη· (Καὶ Ζηνώνειόν γε	φακῆν	ἕψειν ὃς μὴ φρονίμως μεμάθηκεν,
[4, 160]	σφῷν τι βούλομαι σοφόν· ὅταν	φακῆν	ἕψητε, μὴ ´πιχεῖν μύρον. Καὶ
[4, 159]	ἀλλὰ κἂν τὴν πολυθρύλητον ἔχῃς	φακῆν	ἢ τὸν καλούμενον κόγχον. Γελασάντων
[4, 156]	ἐδειπνοῦμεν καὶ τὴν μὲν ἐξηντλοῦμεν	φακῆν,	ἣ δ´ ἐπεισέρρει Εἶτα πάλιν
[4, 158]	φακῆν. Καὶ ἐν Ἀμφιαράῳ· Ὅστις	φακῆν	ἥδιστον ὄψων λοιδορεῖς. Ἐπίχαρμος δ´
[4, 158]	Πτισάνην διδάσκεις αὐτὸν ἕψειν ἢ	φακῆν.	Καὶ ἐν Ἀμφιαράῳ· Ὅστις φακῆν
[4, 158]	τοῦ φρονιμωτάτου καὶ συνετωτάτου ἀδελφὴν	Φακῆν	καλουμένην, ἣν ἄλλοι τινὲς Καλλιστὼ
[4, 158]	εὖ ποιήσει ὁ σοφὸς καὶ	φακῆν	φρονίμως ἀρτύσει. διὸ καὶ Τίμων
[4, 158]	Ὡς οὐκ ἄλλως δυναμένης ἑψηθῆναι	φακῆς	εἰ μὴ κατὰ τὴν Ζηνώνειον
[4, 156]	δειπνάριον ἀνθηρὸν ἦν, γλαφυρὸν σφόδρα·	φακῆς	κατ´ ἄνδρα τρυβλίον μεστὸν μέγα.
[4, 159]	πεινῶσιν ἢ τὰ περὶ τῆς	φακῆς	λεχθέντα χλευάζουσιν, ἐν νῷ ἔχοντες
[4, 158]	ὁ Θηβαῖος ἔλεγεν· Μὴ πρὸ	φακῆς	λοπάδ´ αὔξων εἰς στάσιν ἄμμε
[4, 158]	κύων παροραθεῖσαν τὴν περὶ τῆς	φακῆς	πολυμάθειαν ἀλλ´ ὑμεῖς γε, ἔφη,
[4, 157]	αὐτοῦ τὸ περιέχον λεκίθου καὶ	φακῆς	σύγκρισιν; Ὁρῶ γὰρ πολλὴν παρ´
[4, 157]	γὰρ πολλὴν παρ´ ὑμῖν τῆς	φακῆς	τὴν σκευήν· εἰς ἣν ἀποβλέπουσα
[4, 158]	δυναίμην εἰσορῶν χαλκήλατον μέγαν κολοσσὸν	φάκινον	ἄρτον ἐσθίειν. Ἐπεὶ τί δεῖ
[4, 158]	ὦ Πλούταρχε, σύντροφοί ἐστε τῷ	φακίνῳ	βρώματι καὶ πᾶσα ὑμῶν ἡ
[4, 158]	ὑμῶν ἡ πόλις πλήρης ἐστὶ	φακίνων·	ὧν καὶ Σώπατρος ὁ Φάκιος
[4, 158]	φακίνων· ὧν καὶ Σώπατρος ὁ	Φάκιος	παρῳδὸς μέμνηται ἐν δράματι Βακχίδι
[4, 159]	κύλιξ σοι καὶ τράπεζα καὶ	φακοί.	{Α. Μή μοι φακούς, μὰ
[4, 156]	ἣ δ´ ἐπεισέρρει Εἶτα πάλιν	φακοὶ	προσηνέχθησαν ὄξει βεβρεγμένοι, καὶ ὁ
[4, 156]	φακῶν. Καὶ ἄλλος ἑξῆς ἀνεβόησε·	Φακός	σε δαίμων καὶ φακὴ τύχη
[4, 159]	φυλάττονται οἱ σοφοὶ οὗτοι τοὺς	φακούς,	ἀλλ´ ἡμῖν γε ποίησον δοθῆναι
[4, 159]	καὶ φακοί. {Α. Μή μοι	φακούς,	μὰ τὸν Δί´· οὐ γὰρ
[4, 156]	λάθοι σε τῶνδ´ ὃς αἴτιος	φακῶν.	Καὶ ἄλλος ἑξῆς ἀνεβόησε· Φακός
[4, 136]	θῆκε φέρων, ἵν´ Ἀθηναίων κατέκειντο	φάλαγγες	Χαιρεφόων δ´ ἐνόησεν ἅμα πρόσσω
[4, 167]	καὶ Δημήτριος ὁ Δημητρίου τοῦ	Φαληρέως	ἀπόγονος, (ὥς φησιν Ἡγήσανδρος, ὥστε
[4, 135]	προθελύμνους εἷλκον ἀκάνθας. Ἡ δὲ	Φαληρικὴ	ἦλθ´ ἀφύη, Τρίτωνος ἑταίρη, ἄντα
[4, 145]	δόξει μεγαλοπρεπὲς εἶναι, ἐξεταζόμενον δὲ	φανεῖται	οἰκονομικῶς καὶ ἀκριβῶς συντεταγμένον καὶ
[4, 156]	ἀνατέλλον ἄστρον, (οὗ φασι μὴ	φανέντος	οἱ τὴν χρηστὴν ταύτην φιλοσοφίαν
[4, 143]	ἡ προεστηκυῖα τῆς συσσιτίας γυνὴ	φανερῶς	ἀφαιροῦσα παρατίθησι τοῖς κατὰ πόλεμον
[4, 148]	κρεῖττον διακοσμήσασα τὸ συμπόσιον ἐποίησε	φανῆναι	τὰ πρῶτα μικρά, καὶ πάλιν
[4, 171]	δὲ Μενάνδρῳ ἐστὶ κοινότερον ἐν	Φανίῳ·	Φειδωλὸς ἦν καὶ μέτριος ἀγοραστής.
[4, 168]	οἱ Ἀρεοπαγῖται καὶ ἐκόλαζον, ἱστόρησαν	Φανόδημος	καὶ Φιλόχορος ἄλλοι τε πλείους.
[4, 161]	καὶ Φάων καὶ Φυρόμαχος καὶ	Φᾶνος,	οἳ δι´ ἡμέρας δειπνοῦσι πέμπτης
[4, 176]	ὀργάνου καταμιτον ἧπται, κροτάλων, (ὑπὸ	φανοῦ,	πανδούρου, τῷ τε ἡδεῖ μοναύλῳ
[4, 139]	τε ξηρὰ καὶ κυάμους καὶ	φασήλους	χλωρούς. Κοπίζει δὲ καὶ τῶν
[4, 138]	ὡς ἡμᾶς οὕτω ταλαίπωρον ἔχοντας.	Φασὶ	δέ τινες καὶ ἄνδρα Συβαρίτην
[4, 174]	τοῦ δευτέρου Εὐεργέτου, διαπρέψαι τέ	φασι	μεγάλως. Τουτονὶ οὖν καὶ τὴν
[4, 156]	περιμένοντας τὸ ἀνατέλλον ἄστρον, (οὗ	φασι	μὴ φανέντος οἱ τὴν χρηστὴν
[4, 144]	οὐκ ἁλέσι. Καὶ διὰ τοῦτό	φασι	Πέρσαι τοὺς Ἕλληνας σιτεομένους πεινῶντας
[4, 131]	πουλυπόδων ἑκατόμβην. Ταῦτα μὲν οὕτως	φασὶ	ποιῆσαι Κότυν ἐν Θρᾴκῃ, γάμον
[4, 174]	τὸ ὄργανον βωμῷ στρογγύλῳ, καί	φασι	τοῦτο εὑρῆσθαι ὑπὸ Κτησιβίου κουρέως
[4, 130]	ἐκείνου Στράτωνος τοῦ Ἀττικοῦ, ὥς	φασιν,	ἀπόγονος καὶ πολλοὺς κατέρρηξεν ἡμῶν
[4, 131]	Ἰφικράτους τοῖς ἐν Θρᾴκῃ· καίτοι	φασὶν	(βουβαυκαλόσαυλα γενέσθαι· κατὰ τὴν ἀγορὰν
[4, 144]	τὸ σύγγραμμα· πολλοὶ γὰρ αὐτό	φασιν	εἶναι Σωσιβίου, εἰς ὃν Καλλίμαχος
[4, 159]	{Β. Πλούσιος· τούτους δὲ πάντες	φασὶν	εὐγενεστάτους, πένητα δ´ εὐπάτριδ´ οὐδὲ
[4, 174]	ὀργάνων τῶν ἐμπνευστῶν, ῥᾴδια εἶναι	φάσκων	τὰ ἐμπνευστά· πολλοὺς γὰρ μὴ
[4, 147]	ἔπειτ´ ἀλεκτρυόνων τε νεοσσοί. Περδίκων	φάσσεων	τε χύδαν ἤδη δὲ παρεβάλλετο
[4, 128]	καὶ νῆσσαι, προσέτι δὲ καὶ	φάτται	καὶ χὴν καὶ τοιαύτη τις
[4, 141]	ἐκγόνων. Ἐστὶ δ´ ἡ ματτύα	φάτται,	χῆνες, τρυγόνες, κίχλαι, κόσσυφοι, λαγῴ,
[4, 141]	ἐπιδόσιμον, ἰχθὺν ἢ λαγὼν ἢ	φάτταν	ἤ τι τοιοῦτον. (Εἶτ´ ὀξέως
[4, 131]	τούτοις ὀρνιθαρίων ἄφατον πλῆθος, (νηττῶν,	φαττῶν·	χῆνες, στρουθοί, κίχλαι, κόρυδοι, κίτται,
[4, 161]	ὅτι Μελανιππίδης ἑταῖρός ἐστι καὶ	Φάων	καὶ Φυρόμαχος καὶ Φᾶνος, οἳ
[4, 146]	ὁ κωμῳδιοποιὸς Πλάτων ἐν τῷ	Φάωνι	ἐμνήσθη (καὶ μὴ τοῦ Λευκαδίου
[4, 171]	ἀλλ´ ἕνῃ τε καὶ νέᾳ;	{ΦΕΙΔ.	Ὅπερ οἱ προτένθαι γὰρ δοκοῦσιν
[4, 171]	Μενάνδρῳ ἐστὶ κοινότερον ἐν Φανίῳ·	Φειδωλὸς	ἦν καὶ μέτριος ἀγοραστής. Ὀψώνην
[4, 131]	ἡμῖν· ὄνομα δ´ ἦν αὐτῷ	φέναξ.	Ἀναξανδρίδης δ´ ἐν Πρωτεσιλάῳ διασύρων
[4, 169]	Ἀνάξιππος ἐν Κιθαρῳδῷ οὕτως· Ζωμήρυσιν	φέρ´,	οἶς´ ὀβελίσκους δώδεκα, κρεάγραν, θυίαν,
[4, 159]	τὰ εἰρημένα Φερεκράτει ἐν Κοριαννοῖ·	Φέρε	δὴ κατακλινῶ· σὺ δὲ τράπεζαν
[4, 159]	δὴ κατακλινῶ· σὺ δὲ τράπεζαν	φέρε	καὶ κύλικα κἀντραγεῖν, ἵν´ ἥδιον
[4, 172]	πλακοῦντας ὀπτᾷ, χόνδρον ἕψει καὶ	φέρει	μετὰ τὸ τάριχος, εἶτα θρῖον
[4, 143]	Τῶν δὲ δούλων ἕκαστος Αἰγιναῖον	φέρει	στατῆρα κατὰ κεφαλήν. Διῄρηνται δ´
[4, 152]	ἁρματηλατεῖ χρυσὸν καὶ εὐεργεσίας ἀνθρώποις	φέρει.	Ταῦτα μὲν οὖν ἐν τῇ
[4, 131]	δὲ Κότυν περιεζῶσθαι ζωμόν τε	φέρειν	ἐν χοὶ χρυσῇ καὶ γευόμενον
[4, 148]	καθὼς ταῖς στρωμναῖς ἐμεμέριστο, ἑκάστῳ	φέρειν	ἐπέτρεψε. Καὶ κατὰ τὴν ἄφοδον
[4, 140]	ἢ στιβάδα ἢ φύλλα δάφνης	φέρειν,	ὅπως ἔχωσι τὰ ἐπάικλα κάπτειν
[4, 141]	κομιζομένων οὐδεὶς οὐθὲν ἀγοράσας εἴωθεν	φέρειν·	οὔτε γὰρ ἡδονῆς οὐδ´ ἀκρασίας
[4, 159]	ἐν νῷ ἔχοντες τὰ εἰρημένα	Φερεκράτει	ἐν Κοριαννοῖ· Φέρε δὴ κατακλινῶ·
[4, 171]	ἡμέρᾳ μιᾷ. Μνημονεύει αὐτῶν καὶ	Φερεκράτης	ἐν Ἀγρίοις· Μὴ θαυμάσῃς· τῶν
[4, 152]	αὐτὸν τοὺς ὄχλους ἐν ἅρματι	φέρεσθαι	διὰ τῶν πεδίων καὶ διασπείρειν
[4, 172]	ἐν τοῖς Ἄθλοις ἐπιγραφομένοις εἰρηκότος	φέρεσθαι	τῇ παρθένῳ δῶρα (Σασαμίδας χόνδρον
[4, 131]	τὰς ἑπταπύλους, τὰς ἁρμονίας μεταβάλλοντας,	φερνάς	τε λαβεῖν δύο μὲν ξανθῶν
[4, 157]	καὶ οὐ χαλεπαίνομεν ὡς ἔλαττον	φερόμενοι,	καθάπερ ὁ παρὰ Ἀντικλείδῃ Ἡρακλῆς.
[4, 139]	ἐπὶ καννάθρων (καμαρωτῶν ξυλίνων ἁρμάτων)	φέρονται	πολυτελῶς κατεσκευασμένων, αἳ δ´ ἐφ´
[4, 146]	θύουσι δ´ οἱ τοιχωρύχοι, κοίτας	φέροντες	σταμνία τ´ οὐχὶ τῶν θεῶν
[4, 129]	τε ἀπῆλθον. Καὶ ἐπεισῆλθον ἄλλαι	φέρουσαι	ληκύθους μύρου ἑκάστη δύο συνδεδεμένας
[4, 141]	ἐν τρίτῳ Λακωνικῆς πολιτείας γράφει·	Φέρουσι	δὲ καὶ ἐπάικλα αὐτοῖς οἱ
[4, 157]	οὐκ ἀνθηρόν. {Α. Ἐπὶ ταύτῃ	φέρων	εἰς τὸ μέσον ἐπεχόρευσε σαπέρδης
[4, 136]	πίονας· ἃς ὁ μάγειρος θῆκε	φέρων,	ἵν´ Ἀθηναίων κατέκειντο φάλαγγες Χαιρεφόων
[4, 135]	ἐν οὔρεσιν ἐξεπεφύκει Πίνας ἦλθε	φέρων	καὶ ἄμυλα ἠχήεντα, ἃς κατὰ
[4, 136]	οὓς ὁ μάγειρος σίζοντας παρέθηκε	φέρων,	κνίσωσε δὲ δῶμα. Τῶν ἔλεγεν
[4, 136]	ὠκεανοῖο ῥοάων ὡραῖος παῖς ἦλθε	φέρων	μύρον ἴρινον ἡδύ, ~(ἄλλος δ´
[4, 136]	αἰὲν ἐόντες. Μύραιναν δ´ ἐπέθηκε	φέρων,	προκάλυμμα τραπέζης, ζώνην θ´, ἣν
[4, 151]	δὲ Ἀρύστας ἐπεὶ παρ´ αὐτὸν	φέρων	τὸ κέρας ὁ οἰνοχόος ἦν,
[4, 138]	μνημονεύσας Λακωνικῶν συμποσίων φησί· Ξέρξης	φεύγων	ἐκ τῆς Ἑλλάδος Μαρδονίῳ τὴν
[4, 138]	καὶ κυάμων, καὶ μύρτα καὶ	φηγοὺς	σποδιοῦσι πρὸς τὸ πῦρ μετρίως
[4, 175]	{Β. Μὰ Δία. {Α. Τί	φής;	Οὐκ οἶσθα νάβλαν; Οὐδὲν οὖν
[4, 167]	θρόνον παρὰ τὸ ἀνάκτορον, οἰμώξεσθαι	φήσας	τοὺς κωλύσοντας. ~(Ὅτι δὲ τοὺς
[4, 166]	ἐν Τηρεῖ κωμῳδῶν· Ὄρνις κεκλήσῃ	(φησί)	{Β. Διὰ τί, πρὸς τῆς
[4, 144]	πέμπτῃ τῶν ἱστοριῶν τὸν Παφλαγόνων	φησὶ	βασιλέα Θῦν ἑκατὸν πάντα παρατίθεσθαι
[4, 144]	ἐπίνικον ἐλεγειακὸν ἐποίησεν) τοὺς Περσῶν	φησι	βασιλεῖς ὑπὸ τρυφῆς προκηρύττειν τοῖς
[4, 145]	τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τῶν Φιλιππικῶν Ὅταν,	φησί,	βασιλεὺς εἴς τινας ἀφίκηται τῶν
[4, 146]	τῇ θʹ δὲ τῶν ἱστοριῶν	φησι·	Βασιλήιον δεῖπνον βασιλεὺς προτίθεται. Τοῦτο
[4, 157]	καθάπερ ὁ παρὰ Ἀντικλείδῃ Ἡρακλῆς.	Φησὶ	γὰρ οὗτος ἐν τῷ βʹ
[4, 152]	πλοῦτον τοῦ ὑπὸ Ῥωμαίων καθαιρεθέντος,	φησὶ	δημαγωγοῦντα αὐτὸν τοὺς ὄχλους ἐν
[4, 167]	καὶ Αἰθίοψ ὁ Κορίνθιος, ὥς	φησι	Δημήτριος ὁ Σκήψιος, οὗ μνημονεύει
[4, 165]	Δίφιλος γοῦν ἐν τοῖς Ἐναγίζουσί	φησι·	(Εἰ μὴ συνήθης Φαιδίμῳ γ´
[4, 139]	τοῖς πεντακοσίοις φησὶ τάδε· (Πολυκράτης,	φησί,	ἐν τοῖς Λακωνικοῖς ἱστορεῖ ὅτι
[4, 184]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Προτρεπτικῷ Λακεδαιμονίους	φησὶ	καὶ Θηβαίους πάντας αὐλεῖν μανθάνειν
[4, 147]	ἐξειργασμένα ταῖς τέχναις· ἦσαν δέ,	φησί,	καὶ οἱ τοῖχοι ἁλουργέσι καὶ
[4, 128]	πτηνῶν πλῆθος ἦν. (Ἐπεδώκαμεν οὖν,	φησί,	καὶ ταῦτα τοῖς δούλοις καὶ
[4, 182]	κατασκευαζόμενον αὐλόν. Ὁ δὲ Τρύφων	φησὶ	καὶ τοὺς καλουμένους ἐλεφαντίνους αὐλοὺς
[4, 171]	αὐτοὺς δειπνοκλήτορας ὀνομάζει. (Ἐκάλουν δέ,	φησί,	καὶ τοὺς προγεύστας ἐδεάτρους, ὅτι
[4, 176]	Μακεδὼν ἐν ταῖς Γλώσσαις τιτύρινόν	φησι	καλεῖσθαι τὸν μόναυλον. Ἴδε ἀπέχεις,
[4, 131]	Κότυος τοῦ Θρᾳκῶν βασιλέως θυγατέρα,	φησί·	(Κἂν ταῦτα ποιῆθ´, ὥσπερ φράζω,
[4, 184]	τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης τοὺς Τρωγλοδύτας	φησὶ	κατασκευάζειν τὴν πανδούραν (ἐκ τῆς
[4, 140]	καλούντων. Ἀλκμὰν μὲν γὰρ οὕτω	φησί·	Κἠπὶ τᾷ μύλᾳ δρυφῆται κἠπὶ
[4, 157]	ὁ Πυθαγορικός, ὦ Νίκιον, ὥς	φησι	Κλέαρχος ὁ περιπατητικὸς ἐν δευτέρῳ
[4, 177]	Χρῆσθαι δ´ αὐτοῖς καὶ Κυπρίους	φησὶ	Κρατῖνος ὁ νεώτερος ἐν Θηραμένῃ.
[4, 146]	Ὁ δὲ Περσῶν βασιλεύς, ὥς	φησι	Κτησίας καὶ Δίνων ἐν τοῖς
[4, 140]	βάρακες δηλοῦσιν, οὐχὶ τολύπας, ὥς	φησι	Λυκόφρων, ἢ τὰ προφυράματα τῶν
[4, 182]	ἐπιδείκνυται, ὡς Ἀναξανδρίδης ἐν Ὁπλομάχῳ	φησί·	Μαγάδι λαλήσω μικρὸν ἅμα σοι
[4, 131]	Κενταύρῳ διαπαίζων τὰ Ἀττικὰ δεῖπνά	φησι·	Μάγειρ´, ὁ θύων ἐστὶ δειπνίζων
[4, 184]	περὶ Εὐριπίδου καὶ Σοφοκλέους Ἀλκιβιάδην	φησὶ	μαθεῖν τὴν αὐλητικὴν οὐ παρὰ
[4, 183]	τετράχορδον ὄργανον, ὡς ὁ παρῳδός	φησι	Μάτρων ἐν τούτοις· Οὐδ´ ἀπὸ
[4, 141]	μέλλοντά γε προσφέρεσθαι. Μόλπις δέ	φησι·	Μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον εἴωθεν
[4, 158]	καλοῦ γνώμας τινὰς ἡμῖν εἰσφέρων	φησί·	Μηδέποτ´ ἐλαίαν ἔσθι´, ἀκαλήφην ἔχων.
[4, 163]	ἡ Ἀρετὴ Ἡδονῇ παρακάθηται, ὥς	φησι	Μνασάλκης ὁ Σικυώνιος ἐν ἐπιγράμμασιν·
[4, 175]	Καὶ ἐν Μυστάκου δὲ θητίῳ	φησί·	νάβλας ἐν ἄρθροις γραμμάτων οὐκ
[4, 140]	γάρ ἐστιν ἐλαίῳ δεδευμένα, ἅ	φησι	Νικοκλῆς ὁ Λάκων κάπτειν αὐτοὺς
[4, 138]	λέγων καὶ μνημονεύσας Λακωνικῶν συμποσίων	φησί·	Ξέρξης φεύγων ἐκ τῆς Ἑλλάδος
[4, 171]	Δρωπίδῃ. Εἰλέατροι δὲ καλοῦνται, ὥς	φησι	Πάμφιλος, οἱ ἐπὶ τὴν βασιλικὴν
[4, 153]	τῶν ἱστοριῶν καὶ τὰς θεραπαίνας	φησὶ	παρ´ αὐτοῖς μέχρι οὗ ἂν
[4, 148]	κατὰ Φιγάλειαν Νομίμων Ὁ κατασταθείς,	φησί,	παρὰ Φιγαλεῦσι σίταρχος ἔφερε τῆς
[4, 173]	δ´ ἐν δʹ Δηλιάδος Δελφοῖς,	φησί,	παραγινομένοις εἰς Δῆλον παρεῖχον Δήλιοι
[4, 174]	περὶ αὐλῶν καὶ ὀργάνων) συγγράψαι	φησὶ	περὶ τῆς ὑδραύλεως Κτησίβιον τὸν
[4, 168]	Παρὰ δὲ Ῥωμαίοις μνημονεύεται, ὥς	φησι	Ποσειδώνιος ἐν τῇ ἐνάτῃ καὶ
[4, 154]	ἐν πρώτῳ Ὀλυμπιονικῶν τοὺς Τυρρηνούς	φησι	πρὸς αὐλὸν πυκτεύειν. (Ποσειδώνιος δ´
[4, 140]	Ὁ δὲ Μόλπις καὶ ματτύην	φησὶ	προσαγορεύεσθαι τὰ ἐπάικλα. (Περὶ δὲ
[4, 161]	τῷ κυρίως Κωρύκῳ δ´ ἐπιγραφομένῳ	φησί·	Πρῶτον μὲν ὥσπερ πυθαγορίζων ἐσθίει
[4, 161]	γάρ ἐστ´ ἔμψυχον. Προελθών τέ	φησι·	Πυθαγορισμοὶ καὶ λόγοι λεπτοὶ διεσμιλευμέναι
[4, 133]	ἐν Κωραλίσκῳ. Ἄλεξις ἐν Θράσωνί	φησι·	(Σοῦ δ´ ἐγὼ λαλιστέραν οὐπώποτ´
[4, 165]	ἅπαντα κατεμασήσατο. (Ἐν δὲ Φαίδρῳ	φησί·	Σχολῇ γε, νὴ τὸν ἥλιον,
[4, 175]	ὄργανον τοῦ καλουμένου νάβλα, ὅν	φησι	(Σώπατρος ὁ παρῳδὸς ἐν τῷ
[4, 158]	ῥοφοῦντ´ Ὀρέστην τῆς νόσου πεπαυμένον,	φησὶ	Σώφιλος ὁ κωμῳδιοποιός. Στωικὸν δὲ
[4, 154]	δ´ ἐν ἕκτῃ ἱστοριῶν Ἤσκουν,	φησί,	τὰ πολεμικὰ οἱ Μαντινεῖς καὶ
[4, 139]	γὰρ τρισχίλια πρὸς τοῖς πεντακοσίοις	φησὶ	τάδε· (Πολυκράτης, φησί, ἐν τοῖς
[4, 151]	ἔθιμα καὶ νόμιμα ἀναγράφων Κελτοί,	φησί,	τὰς τροφὰς προτίθενται χόρτον ὑποβάλλοντες
[4, 183]	ἐπιγραφομένῳ Μυστάκου θητίῳ δίχορδον εἶναί	φησι	τὴν πηκτίδα λέγων οὕτως· Πηκτὶς
[4, 174]	μνημονεύειν Μίμνερμον. Κἀν Κύπρῳ δέ	φησι	τιμᾶσθαι Ἡγήσανδρος ὁ Δελφὸς Δία
[4, 159]	ἀγαθῶν καὶ κακῶν πραγματείαν νεανίσκον	φησί	τινα ἐκ τῆς Ἰωνίας σφόδρα
[4, 155]	αὑτοῦ κατετίθετο. (Σέλευκος δὲ Θρᾳκῶν	φησί	τινας ἐν τοῖς συμποσίοις ἀγχόνην
[4, 145]	ἁθρόως ᾄδουσι. Τὸ δὲ δεῖπνον,	φησί,	τὸ βασιλέως καλούμενον ἀκούσαντι μὲν
[4, 150]	τρίτῃ ὁ αὐτὸς Φύλαρχος Ἀριάμνην	φησὶ	τὸν Γαλάτην πλουσιώτατον ὄντα ἐπαγγείλασθαι
[4, 182]	γοῦν κατὰ μεταφορὰν ἐν Ἰξίονί	φησι·	(Τὸν δ´ ἡμίοπον (καὶ τὸν
[4, 166]	περὶ τῶν Ἀθήνησι δημαγωγῶν, Εὔβουλόν	φησι	τὸν δημαγωγὸν ἄσωτον γενέσθαι. τῇ
[4, 171]	τῇ γʹ τῶν ἱστοριῶν (Πτολεμαῖόν	φησι	τὸν Σωτῆρα ἐδέατρον ἀποδειχθῆναι Ἀλεξάνδρου.
[4, 170]	ταῖς Ὁμοιότησι τὸν αὐτὸν εἶναί	φησι	τὸν τραπεζοκόμον καὶ τὸν ὑπὸ
[4, 164]	ἐστι πρῶτον. {ΗΡ. Ὀψαρτυσία, ὥς	φησι	τοὐπίγραμμα. {ΛΙΝ. Φιλόσοφός τις εἶ,
[4, 134]	ἐν Ταραντίνοις ἐν τοῖς συμποσίοις	φησὶ	τοὺς Ἀττικοὺς καὶ ὀρχεῖσθαι ὑποπιόντας·
[4, 145]	ἐπιγραφομένων Παρασκευαστικῶν (Καὶ οἱ θεραπεύοντες,	φησί,	τοὺς Περσῶν βασιλεῖς δειπνοῦντας ἅπαντες
[4, 155]	τοῦ Τρωικοῦ διακόσμου (Παρὰ Ἀντιόχῳ,	φησί,	τῷ βασιλεῖ τῷ μεγάλῳ προσαγορευθέντι
[4, 163]	δ´ ὁ κωμικὸς ἐν Ἀνδροφόνῳ	φησί·	Τῶν φιλοσόφων τοὺς σώφρονας ἐνταυθοῖ
[4, 150]	δὲ περιφερομένων. (Παρὰ δὲ Γαλάταις	φησὶ	Φύλαρχος ἐν τῇ ἕκτῃ ἐπὶ
[4, 168]	περὶ εὐγενείας τὸν Φωκίωνος υἱόν,	φησί,	Φῶκον οὐκ ἦν ὃς οὐκ
[4, 164]	Ἀθηναῖον Χαιρεφῶντα ἐκεῖνον, περὶ οὗ	φησιν	Ἄλεξις ἐν Φυγάδι· Αἰεί γ´
[4, 176]	νῦν, (οὕτω καὶ ῥαππαύλας, ὥς	φησιν	Ἀμερίας ὁ Μακεδὼν ἐν ταῖς
[4, 182]	τοὺς ἡμιόπους καλουμένους, περὶ ὧν	φησιν	Ἀνακρέων· Τίς ἐρασμίην τρέψας θυμὸν
[4, 162]	Χαλκιδεὺς ὁ Μενεδήμου γνώριμος, ὥς	φησιν	Ἀντίγονος ὁ Καρύστιος ἐν τοῖς
[4, 161]	Πυθαγορικοὺς ἐκείνους ζηλοῖς, ~(περὶ ὧν	φησιν	Ἀντιφάνης μὲν ἐν Μνήμασι τάδε·
[4, 134]	δ´ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἰσοστάσιόν	φησιν·	Ἀπὸ συμβολῶν ἔπινον ὀρχεῖσθαι μόνον
[4, 173]	καὶ Γογγύλοι, ἐπειδὴ τὰς μάζας,	φησὶν	Ἀριστοφάνης, ἐν ταῖς θοίναις δι´
[4, 168]	ταῖς κʹ τῶν Εὐρωπιακῶν Γνώσιππον,	φησίν,	ἄσωτον γενόμενον ἐν τῇ Σπάρτῃ
[4, 160]	ὡς Σώπατρος ἐν Βακχίδος μνηστῆρσι·	φησὶν	γάρ· (Ἐρέτριαν ὡρμήθημεν εἰς λευκάλφιτον)
[4, 166]	τὸν Μενάνδρου Ναύκληρον οὕτως κολάζεσθαι.	Φησὶν	γάρ· Ὦ φιλτάτη Γῆ μῆτερ,
[4, 156]	δὲ κατὰ τὸν κωμικὸν Δίφιλον,	φησὶν	δ´ οὗτος ἐν Πελιάσι· Τὸ
[4, 137]	Συντρέχουσιν ἐπισκώπτων τὰ Ἀττικὰ δεῖπνά	φησιν·	Ἔγωγε δύο λαβεῖν μαγείρους βούλομαι
[4, 155]	τῇ τῶν ἱστοριῶν ιζʹ Πολυσπέρχοντά	φησιν	εἰ μεθυσθείη καίτοι πρεσβύτερον ὄντα
[4, 182]	ἐν Λιβύῃ. Θηβαίων δ´ εὕρημά	φησιν	εἶναι Ἰόβας τὸν ἐκ νεβροῦ
[4, 148]	τῇ τρίτῃ τῶν Γενεαλογιῶν μάζας	φησὶν	εἶναι καὶ ὕεα κρέα. Ἁρμόδιος
[4, 175]	τετάρτῳ θεατρικῆς ἱστορίας Σύρων εὕρημά	φησιν	εἶναι, ὡς καὶ τὸν καλούμενον
[4, 139]	δεῖπνον. Ἐπίχαρμος γοῦν ἐν Ἐλπίδι	φησίν·	Ἐκάλεσε γάρ τύ τις ἐπ´
[4, 184]	βʹ Φοίνικι ὁ αὐτὸς Ἴων	φησίν·	Ἔκτυπον ἄγων βαρὺν αὐλὸν τρέχοντι
[4, 137]	τοῦ καλοῦ καὶ τῆς ἡδονῆς	φησιν·	Ἐν Ἀθήναις δὲ ἱστοροῦσιν οὐ
[4, 137]	οἱ Θετταλοί, καθὰ καὶ Ἔριφός	φησιν	ἐν Πελταστῇ οὕτως· Τάδ´ οὐ
[4, 149]	τεσσαρακοστῇ τῶν Φιλιππικῶν Οἱ Ἀρκάδες,	φησίν,	ἐν ταῖς ἑστιάσεσιν ὑποδέχονται τοὺς
[4, 146]	τοὺς συνδείπνους ὑποδέχωνται. (Ἡρόδοτος δέ	φησιν	ἐν τῇ ζʹ ὡς οἱ
[4, 153]	δευτέρᾳ τῶν Ἰνδικῶν τοῖς Ἰνδοῖς	φησιν	ἐν τῷ δείπνῳ παρατίθεσθαι ἑκάστῳ
[4, 154]	καὶ εἰκοστῇ τῶν ἱστοριῶν Κελτοί,	φησίν,	ἐνίοτε παρὰ τὸ δεῖπνον μονομαχοῦσιν.
[4, 141]	Τρωικοῦ διακόσμου τὴν τῶν Καρνείων	φησὶν	ἑορτὴν παρὰ Λακεδαιμονίοις μίμημα εἶναι
[4, 173]	Τρωικοῦ διακόσμου ἐν τῇ Λακωνικῇ	φησιν	ἐπὶ τῆς ὁδοῦ τῆς καλουμένης
[4, 150]	δεῖπνα τῶν Περσικῶν Αἰγυπτίων ἐπιστρατευσάντων,	φησίν,	ἐπὶ Ὦχον τὸν Περσῶν βασιλέα
[4, 184]	ἐδίδαξας; Καὶ τὴν Ἀθηνᾶν δέ	φησιν	Ἐπίχαρμος ἐν Μούσαις ἐπαυλῆσαι τοῖς
[4, 149]	κιρνᾶσι. (Παρὰ δὲ Ναυκρατίταις, ὥς	φησιν	Ἑρμείας ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν
[4, 163]	ἀπὸ τοῦ Διοδώρου προαχθέν, ὥς	φησιν	Ἕρμιππος. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ' Τίμαιος δ´
[4, 162]	διάνοιαν ἀεὶ στρέφων πιστευθείς, ὥς	φησιν	Ἕρμιππος (ὑπ´ Ἀντιγόνου τὸν Ἀκροκόρινθον
[4, 184]	Χῖος ἐν Τρωικοῖς σύριγγα μέν	φησιν	εὑρεῖν Μαρσύαν καὶ αὐλὸν ἐν
[4, 167]	Δημητρίου τοῦ Φαληρέως ἀπόγονος, (ὥς	φησιν	Ἡγήσανδρος, ὥστε Ἀρισταγόραν μὲν ἔχειν
[4, 143]	συμπόσια πρὸς τὰ παρὰ Πέρσαις	φησίν·	Ἡμέρην δὲ Πέρσαι ἁπασέων μάλιστα
[4, 148]	Περσῶν Ἀτταγῖνος ὁ Φρύνωνος, ὅν	φησιν	Ἡρόδοτος ἐν τῇ ἐνάτῃ μεγάλως
[4, 183]	ἀκροαζομένα. Τὸ δὲ ψαλτήριον, ὥς	φησιν	Ἰόβας, Ἀλέξανδρος ὁ Κυθήριος συνεπλήρωσε
[4, 148]	τῶν Πανελλήνων. Μετεβαινε δ´ ἐνίοτε,	φησίν,	καὶ ἐπὶ τὴν ἀκρόπολιν ἀπὸ
[4, 182]	τῷ περὶ Ἰσθμίων Οἱ νῦν,	φησίν,	καλούμενοι ναβλισταὶ καὶ πανδουρισταὶ καὶ
[4, 158]	ἐν Ἱκέτισι περὶ τοῦ Καπανέως	φησίν·	~Καπανεὺς ὅδ´ ἐστίν· ᾧ βίος
[4, 175]	ἐν τῷ προειρημένῳ συγγράμματι Αἰγυπτίους	φησὶν	λέγειν τὸν μόναυλον Ὀσίριδος εἶναι
[4, 158]	τὸν Πατρέα ἐν τρίτῳ Εὐρωπιακῶν	φησιν	Λυσίμαχος ἐν τρίτῳ Νόστων. (Ἐπὶ
[4, 172]	ἐπιχειροῦντας καὶ οἷς μὴ δεῖ	φησιν·	Μάγειρ´, ἀηδής μοι δοκεῖς εἶναι
[4, 172]	ἐστὶν ἡμῖν. Πεμμάτων δὲ πρῶτόν	φησιν	μνημονεῦσαι Πανύασσιν Σέλευκος, ἐν οἷς
[4, 152]	τῇ πέμπτῃ περὶ Πάρθων διηγούμενός	φησιν·	Ὁ δὲ καλούμενος φίλος τραπέζης
[4, 132]	παράσιτος ἐρωτήσαντός τινος αὐτόν, ὥς	φησιν	ὁ Δελφὸς Ἡγήσανδρος, πότερον ἐν
[4, 166]	προσόδους καταμισθοφορῶν διατετέλεκε. Καλλίστρατος δέ,	φησίν,	ὁ Καλλικράτους ὁ δημαγωγὸς καὶ
[4, 154]	δὲ κωμῳδιοποιὸς Ποσείδιππος ἐν Πορνοβοσκῷ	φησιν·	Ὁ μὴ πεπλευκὼς οὐδὲν ἑόρακεν
[4, 174]	Γιγγραίνοισι γὰρ οἱ Φοίνικες, ὥς	φησιν	ὁ Ξενοφῶν, ἐχρῶντο αὐλοῖς σπιθαμιαίοις
[4, 140]	οὗτος τῆς Λακώνων πολιτείας. (Ἔτι	φησὶν	ὁ Πολέμων καὶ τὸ δεῖπνον
[4, 140]	μὴν οὐδ´ ὀρθαγορίσκοι λέγονται, ὥς	φησιν	ὁ Πολέμων, οἱ γαλαθηνοὶ χοῖροι,
[4, 158]	μηχανὰς θηρεύομεν. Κἀν ἄλλοις δέ	φησιν	ὁ σκηνικὸς οὗτος φιλόσοφος· Ἀρκεῖ
[4, 171]	τῷ ἐπιγραφομένῳ (Ἱέρωνι ἢ τυραννικῷ	φησιν·	Ὁ τύραννος οὐδὲ σιτίοις καὶ
[4, 143]	Κρητικῶν Νομίμων Ἐν τοῖς συσσιτίοις,	φησίν,	οἱ Κρῆτες καθήμενοι συσσιτοῦσι· (καὶ
[4, 150]	ἀλφίτων πεφυραμένων. Καὶ οὐ μόνον,	φησίν,	οἱ παραγινόμενοι τῶν Γαλατῶν ἀπὸ
[4, 183]	Πηνελόπῃ, Εὔπολις δ´ ἐν Βάπταις	φησίν·	Ὅς καλῶς μὲν τυμπανίζει καὶ
[4, 137]	ἀναφερομένους Πτωχοὺς ποιήσας τοὺς Ἀθηναίους	φησίν,	ὅταν τοῖς Διοσκούροις ἐν πρυτανείῳ
[4, 154]	ἀναιρέσεως ἔρχονται. Τὸ δὲ παλαιόν,	φησίν,	ὅτι παρατεθέντων κωλήνων τὸ μηρίον
[4, 148]	κατασκαφὴν ἐν ταλάντοις τετρακοσίοις τεσσαράκοντα,	(φησὶν	ὅτι τε μικρόψυχοι ἦσαν καὶ
[4, 165]	λέγω. Τιμοκλῆς δ´ ἐν Δημοσατύροις	φησίν·	~Οὐδ´ ὁ Χαβρίου Κτήσιππος ἔτι
[4, 182]	Πλάτων δ´ ἐν τρίτῳ Πολιτείας	φησίν·	Οὐκ ἄρα, ἦν δ´ ἐγώ,
[4, 147]	τῷ Ῥωμαίων στρατηγῷ (ἐν Κιλικίᾳ)	φησιν	οὕτως· Ἀπαντήσασα τῷ Ἀντωνίῳ ἡ
[4, 142]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Ἄρχων	φησὶν	οὕτως· ~(Ἐν Λακεδαίμονι γέγονας· ἐκείνων
[4, 144]	τῶν τοῖς ἰδιώταις εἰς τροφάς	φησιν	οὕτως· Καὶ οἶδά γε, ἔφη,
[4, 140]	ἢ Διοκλῆς ἐν τοῖς Κύκλωψί	φησιν	οὕτως· Φυλλὰς ἡ δείπνων κατάλυσις
[4, 146]	ὠνόμασε. Καὶ ἐν Δυσκόλῳ δέ	φησιν	οὕτως· Ὡς θύουσι δ´ οἱ
[4, 176]	περὶ τῶν ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεών	φησιν·	Παντὸς δὲ ὀργάνου καταμιτον ἧπται,
[4, 160]	ἥτις ἐν ταῖς ἐπιγραφομέναις Φοινίσσαις	φησίν·	Παραινέσαι δὲ σφῷν τι βούλομαι
[4, 153]	τῇ βʹ Ἐν τῇ Ῥωμαίων,	φησίν,	πόλει ὅταν εὐωχῶνται ἐν τῷ
[4, 130]	τῶν βαρβάρων ἐμφανίζων τὴν μεγαλειότητά	φησιν·	~{ΠΡ. Εἶτ´ ἐξένιζε παρετίθει θ´
[4, 171]	πίωσιν. Ἀναξίλας δ´ ἐν Καλυψοῖ	φησιν·	~(Προγεύσεταί σοι πρῶτον ἡ γραῦς
[4, 173]	τοῖς ἑξῆς δ´ ὁ Ἀχαιός	φησιν·	Τίς ὑποκεκρυμμένος μένει, σαραβάκων κοπίδων
[4, 137]	τὸν Ἀγαμέμνονα Φύρετο δ´ ἄλφιτα»	φησίν.	(Χρύσιππός τ´ ἐν τετάρτῳ περὶ
[4, 133]	καλοῦσιν. Ἀριστοφάνης γοῦν ἐν Γήρᾳ	φησίν·	Ὦ πρεσβῦτα, πότερα φιλεῖς τὰς
[4, 172]	τοῦ Μελεάγρου τὸν λόγον ποιούμενός	φησιν·	Ὡς δουρὶ πάντας νίκασε νέους
[4, 157]	Καὶ ὁ θαυμάσιος δὲ Ξενοφῶν	φησιν	ὡς ἡδὺ μὲν μᾶζαν καὶ
[4, 155]	ἐν τῇ ἐνάτῃ τῶν ἱστοριῶν	φησιν	ὡς Κάσανδρος ἐκ Βοιωτίας ἐπανιὼν
[4, 129]	πάντες ἀνέσταν» Ἁρπάζοντες κἄλλος ἄλλον	φθάνοντες.	Εἷς δὲ τῶν συνδειπνούντων ἡμῖν
[4, 169]	Περὶ δὲ τῶν ἄλλων ὧν	φθάνω	προβεβληκὼς εἴ τι λέγειν ἔχετε,
[4, 155]	τοῦ λίθου, ἐὰν μὴ ταχὺ	φθάσας	ἀποτέμῃ τῷ δρεπάνῳ, τέθνηκε, καὶ
[4, 174]	τὸ μέγεθος, ὀξὺ καὶ γοερὸν	φθεγγομένοις.	Τούτοις δὲ καὶ οἱ Κᾶρες
[4, 182]	ἐν ταὐτῷ ὀξὺν καὶ βαρὺν	φθόγγον	ἐπιδείκνυται, ὡς Ἀναξανδρίδης ἐν Ὁπλομάχῳ
[4, 156]	Ἀλλ´ ὦ λῷστε ἀνδρῶν, μὴ	φθονήσῃς	ἡμῖν τὸ Παρμενίσκειον ἐκεῖνο διελθεῖν
[4, 157]	δόγμασιν ἡμεῖς πειθόμεθα. Ὑμῖν δὲ	φθόνος	οὐδὲ εἷς ἑλέσθαι ἕν τι
[4, 128]	οἷς καὶ κατακλιθεῖσιν εὐθέως ἐδόθησαν	φιάλαι	ἀργυραῖ ἑκάστῳ μία δωρεά. Προεστεφανώκει
[4, 128]	τίμημα. (Ἐπεὶ δ´ ἐξέπιον τὰς	φιάλας,	ἐν χαλκῷ πίνακι τῶν Κορινθίων
[4, 151]	τῇ γυναικί, καὶ Τιμασίων προπίνων	φιάλην	τε ἀργυρᾶν καὶ κοπίδα ἀξίαν
[4, 131]	τ´ ἀγέλην χρυσοῦν τε σάκος	φιάλην	τε λεπαστὴν χιόνος τε πρόχουν
[4, 176]	ηὔλουν τὸν ὑμέναιον. Καὶ ἐν	Φιαληφόρῳ·	Τὸν μόναυλον ποῖ τέτροφας; Οὗτος
[4, 148]	ἐν τῷ περὶ τῶν κατὰ	Φιγάλειαν	Νομίμων Ὁ κατασταθείς, φησί, παρὰ
[4, 148]	Νομίμων Ὁ κατασταθείς, φησί, παρὰ	Φιγαλεῦσι	σίταρχος ἔφερε τῆς ἡμέρας οἴνου
[4, 141]	δὲ καὶ ἐπάικλα αὐτοῖς οἱ	φιδίται·	καὶ τῶν μὲν ἀγρευομένων ὑφ´
[4, 140]	οἷον ἐπιχορηγήματα τοῦ συντεταγμένου τοῖς	φιδίταις	ἀίκλου· (παρὰ γὰρ τοῦτο οἶμαι
[4, 140]	ζῴων ὡρισμένων, παραχορηγοῦντος αὐτὰ τοῖς	φιδίταις	ἑνὸς τῶν εὐπορούντων, ἔσθ´ ὅτε
[4, 140]	ἀλλ´ οὐδὲ τὰ διδόμενα τοῖς	φιδίταις	μετὰ τὸ δεῖπνον· ἄρτος γάρ
[4, 143]	Βάδιζ´ ἐπὶ δεῖπνον εἰς τὰ	φιδίτια·	ἀπόλαυε τοῦ ζωμοῦ, φόρει τοὺς
[4, 140]	δ´ εἰς τὰ τῶν ἀνδρῶν	φιδίτια	κομίζουσι, σκευοποιεῖται ἔκ τινων ζῴων
[4, 142]	αὐτῶν· ~Λακεδαιμόνιοι εἰς μὲν τὰ	φιδίτια	οὐκ ἤρχοντο κατὰ τὸ πάτριον
[4, 142]	ᾤετο δεῖν ὥσπερ ἐν τοῖς	φιδιτίοις	δέχεσθαι ζωμῷ καὶ κρεᾳδίοις ἀφελῶς
[4, 138]	Σπάρτῃ καὶ συνεστιαθέντα ἐν τοῖς	φιδιτίοις	εἰπεῖν· Εἰκότως ἀνδρειότατοι ἁπάντων εἰσὶ
[4, 173]	Κεράωνα ὑπὸ τῶν ἐν τοῖς	φιδιτίοις	ποιούντων τε τὰς μάζας καὶ
[4, 141]	Συμφέρει δ´ ἕκαστος εἰς τὸ	φιδίτιον	ἀλφίτων μὲν ὡς τρία μάλιστα
[4, 139]	Λακεδαίμονι τοῖς εἰσιοῦσιν εἰς τὸ	φιδίτιον	μετὰ δεῖπνον τὸ καλούμενον ἄικλον
[4, 141]	ψαιστά. (Περὶ δὲ τοῦ τῶν	φιδιτίων	δείπνου Δικαίαρχος τάδε ἱστορεῖ ἐν
[4, 150]	Αἰγυπτίων βασιλεύς, ὁ Ὦχος αὐτὸν	φιλανθρώπως	ἄγων ἐκάλεσε καὶ ἐπὶ δεῖπνον.
[4, 159]	τοσοῦτόν τινες ἐκπίπτουσι πρὸς τὸ	φιλάργυρον	(ὥστε ἱστορῆσθαι πρὸς τῇ τελευτῇ
[4, 147]	τῷ δ´ ἐπίπασται τευθίδες, ὦ	φίλε,	κἀξανθισμέναι καρῖδες αἱ κυφαὶ παρῆλθον.
[4, 163]	ὄντος· ἅπας δὲ ἰχθὺς σάρκα	φιλεῖ	βροτέην, ἄν που περικύρσῃ· ὥστε
[4, 133]	Γήρᾳ φησίν· Ὦ πρεσβῦτα, πότερα	φιλεῖς	τὰς δρυπεπεῖς ἑταίρας ἢ σὺ
[4, 147]	χορδὰ γλυκίστα (μιξεριφαρνογενής, ἃν δὴ	φιλέοντι	θεοί, τοῦτ´, ὦ φιλότας, Ἔσθοις
[4, 135]	θέσαν ἀνθρώποισι. (Ῥίνη δ´, ἣν	φιλέουσι	περισσῶς τέκτονες ἄνδρες, τρηχεῖ´ ἀλλ´
[4, 169]	κορίαννα, κρόμμυ´, ἅλας, ἔλαιον, τρυβλίον.	Φιλέταιρος	Οἰνοπίωνι· Ὁ μάγειρος οὗτος Πατανίων
[4, 175]	ἀνατριαινώσει κρότοις. Καὶ Ἀξιόνικος ἐν	Φιλευριπίδῃ·	Οὕτω γὰρ ἐπὶ τοῖς μέλεσι
[4, 167]	Σκήψιος, οὗ μνημονεύει Ἀρχίλοχος. Ὑπὸ	φιληδονίας	γὰρ καὶ ἀκρασίας καὶ οὗτος
[4, 162]	ἄλλων ὅσα τε περιεργότερον περὶ	φιλημάτων	εἴρηκεν ὁ Σωφρονίσκου φιλόσοφος, ὃς
[4, 133]	ὑποπαρθένους ἁλμάδας ὡς ἐλάας στιφράς;	Φιλήμων	δ´ ἐν Μετιόντι ἢ Ζωμίῳ·
[4, 175]	(τὸν ἡδονῆς μελῳδὸν εὐάζων χορόν.	Φιλήμων	ἐν Μοιχῷ· Ἔδει παρεῖναι, Παρμένων,
[4, 170]	ἐπιμελητὴν καὶ τῆς ἄλλης εὐκοσμίας.	Φιλήμων	Παρεισιόντι· Περὶ τοὐπτάνιον οὐ γίνεθ´
[4, 166]	δ´ ἐν τῇ δεκάτῃ τῶν	Φιλιππικῶν,	ἀφ´ ἧς τινες τὸ τελευταῖον
[4, 149]	τῇ ἕκτῃ καὶ τεσσαρακοστῇ τῶν	Φιλιππικῶν	Οἱ Ἀρκάδες, φησίν, ἐν ταῖς
[4, 145]	Θεόπομπος ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τῶν	Φιλιππικῶν	Ὅταν, φησί, βασιλεὺς εἴς τινας
[4, 157]	εἶναι. (Θεόπομπος οὖν ἐν εʹ	Φιλιππικῶνφησι·	Τὸ γὰρ ἐσθίειν πολλὰ καὶ
[4, 167]	ἱστοριῶν ὁ Θεόπομπος (τάδε γράφει·	Φίλιππος	ἐπεὶ ἐγκρατὴς πολλῶν ἐγένετο χρημάτων
[4, 155]	καὶ Δοῦρις ἱστορεῖ, ὅτι καὶ	Φίλιππος	ὁ τοῦ Ἀλεξάνδρου πατὴρ ποτήριον
[4, 167]	τῆς ἀσωτίας καὶ τοῦ βίου	Φιλίππου	καὶ τῶν ἑταίρων αὐτοῦ ἐν
[4, 167]	ἅπαντες εἰς Μακεδονίαν ἀθροισθέντες ἑταῖροι	Φιλίππου	προσηγορεύοντο. Εἰ δὲ καὶ μὴ
[4, 155]	ὡς οἱ ἑστιῶντες Ἀλέξανδρον τὸν	Φιλίππου	(τῶν φίλων τὸ μέλλον παρατεθήσεσθαι
[4, 169]	ἐκεῖθεν κακκάβην. Ἀντιφάνης δ´ ἐν	Φιλοθηβαίῳ·	Πάντ´ ἔστιν ἡμῖν· ἥ τε
[4, 155]	ὠρχοῦντο οὐ μόνον οἱ βασιλέως	φίλοι,	ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ βασιλεύς.
[4, 155]	ἵνα τῆς μὲν πολυτελείας οἱ	φίλοι	θεαταὶ γίνωνται, οἱ δ´ οἰκέται
[4, 155]	θάνατον. (Ταῦτ´ εἰπεῖν εἶχον, ἄνδρες	φίλοι	καὶ συμπόται τῶν Ἑλλήνων πολὺ
[4, 134]	οὐκ ἂν ὀκνήσαιμι ὑμῖν, ἄνδρες	φίλοι,	ὁ Πλούταρχος ἔφη, ἀπομνημονεῦσαι· Δεῖπνα
[4, 165]	Οὐλπιανοῦ· τίνα δ´ ἐστίν, ἄνδρες	φίλοι,	τὰ μαγειρικὰ σκεύη; Τούτων γὰρ
[4, 154]	τὴν δόσιν καὶ τοῖς ἀναγκαίοις	φίλοις	διαδωρησάμενοι (ὕπτιοι ἐκταθέντες ἐπὶ θυρεῶν
[4, 184]	ὡς Εὐφράνωρ τε καὶ Ἀρχύτας	Φιλόλαός	τε ἄλλοι τε οὐκ ὀλίγοι.
[4, 160]	τῶν παρεγγεγραμμένων. Καὶ μὴν φιλοσοφεῖν	φιλολογεῖν	τ´ ἀκηκοὼς (ὑμᾶς ἐπιμελῶς καρτερεῖν
[4, 154]	τῷ σύμμαχος, πρωτόμαχος, ἐπίμαχος, ἀντίμαχος,	(φιλόμαχον	γένος ἐκ Περσέος» παρὰ Πινδάρῳ,
[4, 175]	{Α. Διότι φυλὴν περιμένω (σφόδρα	φιλονικοῦσαν	λαχεῖν τιν´. Οἶδα γὰρ ὅτι
[4, 156]	τῆς Πειρήνης, ὁ Καρνεῖος κατὰ	Φιλόξενον	εἶπε τὸ κατὰ χειρῶν. (Καὶ
[4, 146]	θεοῖς ἐπιθέντες αὐτοὶ τἄλλα καταπίνουσι.	(Φιλόξενος	δ´ ὁ Κυθήριος ἐν τῷ
[4, 146]	ἐμνήσθη (καὶ μὴ τοῦ Λευκαδίου	Φιλοξένου	τοιαύτην ἐκτίθεται παρασκευὴν δείπνου· ~Εἰς
[4, 166]	μὲν ἄλλους ἀνθρώπους διὰ τὸ	φιλοπονεῖσθαι	καὶ περὶ τὰς ἐργασίας διατρίβειν
[4, 141]	πάντες εἰδῶσι τὴν τῆς θήρας	φιλοπονίαν	καὶ τὴν εἰς αὐτοὺς ἐκτένειαν.
[4, 144]	πραγματεύονται. (Ἀγησίλαος δὲ διὰ τὸ	φιλόπονος	εἶναι πᾶν μὲν τὸ παρὸν
[4, 168]	Ἦν δ´ ὁ Φῶκος καὶ	φιλοπότης.	Νικήσαντος γοῦν αὐτοῦ ἵπποις Παναθήναια
[4, 173]	Κρίτων δ´ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν	Φιλοπράγμονι	παρασίτους τοῦ θεοῦ καλεῖ τοὺς
[4, 159]	οὐ παῖδες ἐν δόμοισιν, οὐ	φίλος	πατήρ, οἵας σὺ χοἰ σὲ
[4, 152]	διηγούμενός φησιν· Ὁ δὲ καλούμενος	φίλος	τραπέζης μὲν οὐ κοινωνεῖ, χαμαὶ
[4, 160]	πρὸς αὐτούς· εἰ αὐτάρκειαν ἀσπάζῃ,	φιλόσοφε,	τί οὐ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἐκείνους
[4, 160]	τρεῖς τῶν παρεγγεγραμμένων. Καὶ μὴν	φιλοσοφεῖν	φιλολογεῖν τ´ ἀκηκοὼς (ὑμᾶς ἐπιμελῶς
[4, 156]	φανέντος οἱ τὴν χρηστὴν ταύτην	φιλοσοφίαν	εὑρόντες νόμιμον εἶναι μηδενὸς γεύεσθαι.
[4, 162]	ὑπό τινος τί περιγέγονεν ἐκ	φιλοσοφίας	αὐτῷ, ἔφη Ἀσυμβόλῳ δειπνεῖν. Διὸ
[4, 151]	συνέθηκεν οὐκ ἀλλοτρίως ἧς προῄρητο	φιλοσοφίας	πολλὰ παρὰ πολλοῖς ἔθιμα καὶ
[4, 161]	ἀλουσίαν. (Τούτων δ´ ὑμεῖς, ὦ	φιλόσοφοι,	οὐδὲν ἀσκεῖτε, ἀλλὰ καὶ τὸ
[4, 164]	ἀλλοτριοφάγοι. Ὅτι δ´ ὑμεῖς οἱ	φιλόσοφοι	περὶ τὰ δεῖπνα ἀεὶ τὸν
[4, 164]	(Εἰ δ´ ὑμεῖς ὄντως, ὦ	φιλόσοφοι,	τὴν αὐτάρκειαν ἀσπάζεσθε καὶ τῶν
[4, 168]	πῶς ὅλας τὰς ἡμέρας τοῖς	φιλοσόφοις	συσχολάζοντες, κεκτημένοι δὲ μηδέν, εὐεκτοῦσιν
[4, 158]	δέ φησιν ὁ σκηνικὸς οὗτος	φιλόσοφος·	Ἀρκεῖ μετρία βιοτά μοι σώφρονος
[4, 176]	δ´ ὁ ἀπὸ τῆς στοᾶς	φιλόσοφος	ἐν τῇ τρίτῃ τῶν ἱστοριῶν
[4, 162]	περὶ φιλημάτων εἴρηκεν ὁ Σωφρονίσκου	φιλόσοφος,	ὃς περὶ ταῦτα τὴν διάνοιαν
[4, 164]	Ὀψαρτυσία, ὥς φησι τοὐπίγραμμα. {ΛΙΝ.	Φιλόσοφός	τις εἶ, εὔδηλον, ὃς παρεὶς
[4, 162]	ἐρωτικὰς Περσαίου τε τοῦ καλοῦ	φιλοσόφου	συμποτικοὺς διαλόγους συντεθέντας ἐκ τῶν
[4, 168]	Μενέδημον γοῦν καὶ Ἀσκληπιάδην τοὺς	φιλοσόφους	νέους ὄντας καὶ πενομένους μεταπεμψάμενοι
[4, 184]	νήσους καὶ πόλεις ἀνδρῶν γραμματικῶν,	φιλοσόφων,	γεωμετρῶν, μουσικῶν, ζωγράφων, παιδοτριβῶν τε
[4, 163]	πελάτᾳ. Σωσικράτης δ´ ἐν τρίτῳ	φιλοσόφων	διαδοχῆς βαθεῖ πώγωνι χρήσασθαι τὸν
[4, 153]	εἷς τῶν ἀπὸ τοῦ περιπάτου	φιλοσόφων,	ἐν τῇ δεκάτῃ πρὸς ταῖς
[4, 164]	Κύνουλκος εἰς τοὺς παρόντας τῶν	φιλοσόφων	ἔφη· (Εἶδες τὴν Θασίαν ἅλμην
[4, 162]	ἱστορεῖ ἐν τῇ περὶ τῶν	φιλοσόφων	ἱστορίᾳ καὶ Σωτίων ὁ Ἀλεξανδρεὺς
[4, 163]	κωμικὸς ἐν Ἀνδροφόνῳ φησί· Τῶν	φιλοσόφων	τοὺς σώφρονας ἐνταυθοῖ καλῶ, τοὺς
[4, 147]	πρῶτα παρῆλθ´ οὐ κάκκαβος, ὦ	φιλότας,	ἀλλ´ ἀλλοπλατεῖς τὸ μέγιστον πάντ´
[4, 147]	δὴ φιλέοντι θεοί, τοῦτ´, ὦ	φιλότας,	Ἔσθοις κε· λαγῷά τ´ ἔπειτ´
[4, 151]	καὶ τοὺς ἐμοὺς τούτους ἑταίρους	φίλους	εἶναι πιστοὺς καὶ οὐδένα ἄκοντα.
[4, 153]	τινες πολλάκις ἐπὶ δεῖπνον τοὺς	φίλους	ἐπί τε ἄλλοις καὶ ὅπως
[4, 168]	καὶ ἐκόλαζον, ἱστόρησαν Φανόδημος καὶ	Φιλόχορος	ἄλλοι τε πλείους. Μενέδημον γοῦν
[4, 159]	ἔχειν. Τοιαύτη τις ἦν ἡ	φιλοχρηματία	παρὰ τοῖς τότε· περὶ ἧς
[4, 166]	οὕτως κολάζεσθαι. Φησὶν γάρ· Ὦ	φιλτάτη	Γῆ μῆτερ, ὡς σεμνὸν σφόδρ´
[4, 171]	ἀλλ´ οὐκ οἶσθα σύ. Καὶ	Φιλύλλιος	ἐν Ἡρακλεῖ· Βούλεσθε δῆτ´ ἐγὼ
[4, 140]	κοπίδος μνημονεύει καὶ Ἀριστοφάνης ἢ	Φιλύλλιος	ἐν ταῖς Πόλεσιν, Ἐπίλυκός τε
[4, 155]	ἐράνου τε ἀξιωθῆναι καὶ τῶν	φίλων	εἷς γενέσθαι. (Δοῦρις δ´ ὁ
[4, 148]	ἀθύρματα Διονυσιακὰ ἐξαρτήσαντα μετὰ τῶν	φίλων	ἐξ ἑωθινοῦ κατακλινόμενον μεθύσκεσθαι, λειτουργούντων
[4, 148]	συνδειπνῆσαι πάλιν ἥκοντα μετὰ τῶν	φίλων	καὶ τῶν ἡγεμόνων· ὅτε καὶ
[4, 146]	δειπνούντων ἴσως ἑξήκοντα ἢ ἑβδομήκοντα	φίλων.	Ὁ δὲ Περσῶν βασιλεύς, ὥς
[4, 155]	ἑστιῶντες Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου (τῶν	φίλων	τὸ μέλλον παρατεθήσεσθαι τῶν τραγημάτων
[4, 146]	Ἀλέξανδρος δειπνῶν ἑκάστοτε μετὰ τῶν	φίλων,	ὡς ἱστορεῖ Ἔφιππος ὁ Ὀλύνθιος
[4, 158]	ἀρτύσει. διὸ καὶ Τίμων ὁ	Φλιάσιος	ἔφη· (Καὶ Ζηνώνειόν γε φακῆν
[4, 133]	δὲ γογγυλίδος ῥίζας καὶ ἀκαρφέα	φλοιὸν	ἦκα καθηράμενος λεπτουργέας, ἠελίῳ δὲ
[4, 157]	εὐλαβουμένους τὴν τῶν κυρίων ἀνάτασιν	φοβεῖσθαι	τοῦ ζῆν ἑκόντας (ἐκβῆναι μόνον
[4, 135]	δὲ ἴδον Στρατοκλῆ, κρατερὸν μήστωρα	φόβοιο,	(τρίγλης ἱπποδάμοιο κάρη μετὰ χερσὶν
[4, 130]	νὴ τοὺς θεοὺς διὰ τὸν	φόβον	τοῦ πλούτου ὃν ἐλάβομεν. Σὺ
[4, 149]	ἐν ταῖς ἀμφόδοις γινομένων νυκτερινῶν	φόβων.	Ἀπὸ δὲ τῶν σπονδῶν παιὰν
[4, 173]	Ἀλλ´ ὦ Δελφῶν πλείστας ἀκονῶν	Φοῖβε	μαχαίρας καὶ προδιδάσκων τοὺς σοὺς
[4, 135]	ἔφθην τρώσας μιν, ἄασε δὲ	Φοῖβος	Ἀπόλλων. Ὡς δὲ ἴδον Στρατοκλῆ,
[4, 173]	καλεῖ τοὺς Δηλίους διὰ τούτων·	Φοίνικα	μεγάλου κύριον βαλλαντίου ναύκληρον ἐν
[4, 182]	Ἀριστόξενος δ´ ἔκφυλα ὄργανα καλεῖ	φοίνικας	καὶ πηκτίδας καὶ μαγάδιδας σαμβύκας
[4, 174]	Ἄδωνιν Γίγγρην καλεῖτε ὑμεῖς οἱ	Φοίνικες,	ὡς ἱστορεῖ Δημοκλείδης. ~(Μνημονεύει τῶν
[4, 174]	ὀργάνου, (Οὐλπιανέ. Γιγγραίνοισι γὰρ οἱ	Φοίνικες,	ὥς φησιν ὁ Ξενοφῶν, ἐχρῶντο
[4, 174]	μὴ ἄρα καὶ ἡ Καρία	Φοινίκη	ἐκαλεῖτο, ὡς παρὰ Κορίννῃ καὶ
[4, 184]	τὸν ἐνόπλιον. Ἴων δ´ ἐν	Φοίνικι	ἢ Καινεῖ ἀλέκτορα τὸν αὐλὸν
[4, 184]	ἀλέκτωρ. Ἐν δὲ τῷ βʹ	Φοίνικι	ὁ αὐτὸς Ἴων φησίν· Ἔκτυπον
[4, 135]	ὄστρεα μυελόεντα, ὠμοτάριχον ἐῶν χαίρειν,	Φοινίκιον	ὄψον. Αὐτὰρ ἐχίνους ῥῖψα καρηκομόωντας
[4, 174]	οἱ αὐλοὶ γίγγροι ὑπὸ τῶν	Φοινίκων	ἀπὸ τῶν περὶ Ἄδωνιν θρήνων·
[4, 175]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Πύλαι	Φοινίκων	εἶναι καὶ τοῦτον εὕρημα. Λέγει
[4, 182]	τοὺς καλουμένους ἐλεφαντίνους αὐλοὺς παρὰ	Φοίνιξιν	ἀνατρηθῆναι. Οἶδα δὲ ὅτι καὶ
[4, 154]	μονομάχους καὶ Ἀριστοφάνης εἴρηκεν ἐν	Φοινίσσαις	οὕτως· Ἐς Οἰδίπου δὲ παῖδε,
[4, 160]	Ἰοκάστην, ἥτις ἐν ταῖς ἐπιγραφομέναις	Φοινίσσαις	φησίν· Παραινέσαι δὲ σφῷν τι
[4, 146]	τροφήν. ~(Παρὰ γὰρ τὸν βασιλέα	φοιτῶσιν	οἱ ἐντιμότατοι τῶν συνδείπνων ἐπὶ
[4, 136]	προκάλυμμα τραπέζης, ζώνην θ´, ἣν	φορέεσκεν	ἀγαλλομένη περὶ δειρήν, εἰς λέχος
[4, 143]	τὰ φιδίτια· ἀπόλαυε τοῦ ζωμοῦ,	φόρει	τοὺς βύστακας μὴ καταφρόνει μηδ´
[4, 148]	ἄφοδον τοῖς μὲν ἐν ἀξιώμασι	φορεῖα	σὺν τοῖς κομίζουσι, (τοῖς πλείοσι
[4, 161]	γινομένους ὄντως ῥυπᾶν ἑκόντας ἢ	φορεῖν	τρίβωνας ἡδέως; Οὐκ ἔστι τούτων
[4, 134]	δειπνοσυνάων. Τῷ δὲ μάγειροι μὲν	φόρεον	πλῆσάν τε τραπέζας, οἷς ἐπιτετράφαται
[4, 163]	καὶ τρίβωνα ἀναλαβεῖν κόμην τε	φορῆσαι	(καὶ) κατά τινα τῦφον τὴν
[4, 173]	τῷ λιμένι ποιήσας ἄπλουν (καὶ	φορμιῶσαι	ναῦς ἀναγκάσας δύο, εἰς Δῆλον
[4, 145]	κατὰ τὸ μέγεθος ὥσπερ ὁ	φόρος	καὶ τὸ δεῖπνον ἐκ παλαιοῦ
[4, 152]	ταῖς ἀκολουθούσαις τῶν Κελτῶν μυριάσι	φράγμα	τε ποιεῖν δωδεκαστάδιον τετράγωνον, ἐν
[4, 130]	λάθρᾳ κατὰ μηχανὰς σχασθέντων τῶν	φραγμάτων	καὶ Ἔρωτες καὶ Ἀρτέμιδες καὶ
[4, 131]	φησί· (Κἂν ταῦτα ποιῆθ´, ὥσπερ	φράζω,	λαμπροῖς δείπνοις δεξόμεθ´ ὑμᾶς, οὐδὲν
[4, 171]	ἐν Ἡρακλεῖ· Βούλεσθε δῆτ´ ἐγὼ	φράσω	τίς εἰμ´ ἐγώ; Ἡ τῶν
[4, 141]	πράσσεται, ἔχει τε ἑκάστη σκιὰς	φρατρίας	τρεῖς καὶ γίνεται ἡ τῶν
[4, 157]	ὅτι αἱ βαρεῖαι αὗται τροφαὶ	φράττουσι	τὸ ἡγεμονικὸν καὶ οὐκ ἐῶσι
[4, 170]	ἱμονιάν, οὐ λάκκον εἶδον, οὐ	φρέαρ·	οὐ στάμνος ἔστι· διακενῆς δ´
[4, 159]	(ἥκιστα δ´ ὄλβῳ γαῦρος ἦν,	φρόνημα	δὲ οὐδέν τι μεῖζον εἶχεν
[4, 160]	οὗτος κυρίῳ ἐπ´ ἐξαγωγῇ, τὴν	φρόνησιν	ἀγνοῶν. (Μετὰ παρρησίας γὰρ ἐρῶ
[4, 157]	ἡγεμονικὸν καὶ οὐκ ἐῶσι τὴν	φρόνησιν	ἐν αὑτῇ εἶναι. (Θεόπομπος οὖν
[4, 163]	διδόντας οὐδὲ ἕν, τοὺς τὸν	φρόνιμον	ζητοῦντας ἐν τοῖς περιπάτοις καὶ
[4, 158]	ποιήσει ὁ σοφὸς καὶ φακῆν	φρονίμως	ἀρτύσει. διὸ καὶ Τίμων ὁ
[4, 158]	γε φακῆν ἕψειν ὃς μὴ	φρονίμως	μεμάθηκεν, Ὡς οὐκ ἄλλως δυναμένης
[4, 158]	δὲ καὶ τὴν Ὀδυσσέως τοῦ	φρονιμωτάτου	καὶ συνετωτάτου ἀδελφὴν Φακῆν καλουμένην,
[4, 161]	καὶ λόγοι λεπτοὶ διεσμιλευμέναι τε	φροντίδες	τρέφους´ ἐκείνους, τὰ δὲ καθ´
[4, 138]	ἕλοιτο γὰρ ἄν τις εὖ	φρονῶν	μυριάκις ἀποθανεῖν ἢ οὕτως εὐτελοῦς
[4, 184]	Λύδιον ὕμνον ἀχέων. Ἐν δὲ	Φρουροῖς	τὸν ἀλεκτρυόνα Ἰδαῖον εἴρηκε σύριγγα
[4, 176]	τινὰς εἶναι ἀκούομεν ἢ τοὺς	Φρυγίους,	ὧν καὶ αὐτῶν ἐμπείρως ἔχουσιν
[4, 184]	τρέχοντι ῥυθμῷ, οὕτω λέγων τῷ	Φρυγίῳ·	βαρὺς γὰρ οὗτος· παρ´ ὃ
[4, 177]	ἐν Πεδήταις. ~(Ἰόβας δὲ τούτους	Φρυγῶν	μὲν εἶναι εὕρημα, ὀνομάζεσθαι δὲ
[4, 184]	χρώμενος, εἶτά με σκάπτειν κελεύεις;	Φρύνιχος	Ἐφιάλτῃ· Οὐ τουτονὶ μέντοι σὺ
[4, 165]	Κύνουλκος· Ἀλλ´, ὦ χοιρίον εὐάρτυτον,	Φρύνιχος	ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν τῷ Ἐφιάλτῃ
[4, 148]	ἄλλων πεντήκοντα Περσῶν Ἀτταγῖνος ὁ	Φρύνωνος,	ὅν φησιν Ἡρόδοτος ἐν τῇ
[4, 183]	μὲν Μυσοῖς οὕτως· Πολὺς δὲ	Φρὺξ	τρίγωνος ἀντίσπαστά τε Λυδῆς ἐφυμνεῖ
[4, 184]	ἀποσφάξας, οὐκ ὀλίγους δὲ καὶ	φυγαδεύσας	τῶν κατὰ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ
[4, 164]	περὶ οὗ φησιν Ἄλεξις ἐν	Φυγάδι·	Αἰεί γ´ ὁ Χαιρεφῶν τιν´
[4, 168]	ἐστὶν Ἀπίκιος ὁ καὶ τῆς	φυγῆς	αἴτιος γενόμενος (Ῥουτιλίῳ τῷ τὴν
[4, 163]	ἀλλ´ οὐδὲ ταῖς Μούσαις θύσας.	φυγοῦσα	γοῦν σε καὶ τοὺς σοὶ
[4, 131]	ἑφθή, κωβιοὶ ἑφθοί, (θυννίδες ὀπταί,	φυκίδες	ἑφθαί, βάτραχοι, πέρκαι, συνόδοντες, ὄνοι,
[4, 135]	καὶ ἄμυλα ἠχήεντα, ἃς κατὰ	φυκότριχος	πέτρης λευκὸν τρέφει ὕδωρ ψῆττά
[4, 144]	αἰχμάλωτον ὡς βασιλέα καὶ ἐν	φυλακῇ	ὄντα πάλιν τὰ αὐτὰ παρατίθεσθαι
[4, 150]	δὲ τῇ τρίτῃ ὁ αὐτὸς	Φύλαρχος	Ἀριάμνην φησὶ τὸν Γαλάτην πλουσιώτατον
[4, 141]	οἱ Λάκωνες ἐξώκειλαν εἰς τρυφήν.	Φύλαρχος	γοῦν ἐν τῇ εʹ καὶ
[4, 150]	περιφερομένων. (Παρὰ δὲ Γαλάταις φησὶ	Φύλαρχος	ἐν τῇ ἕκτῃ ἐπὶ ταῖς
[4, 144]	ἄλλου. Ταῦτα μέν νυν οὕτω	φυλάσσεται.	Μεθυσκόμενοι δὲ εἰώθασι βουλεύεσθαι τὰ
[4, 165]	τούτων· Ἐστὶν δ´ αὐτούς γε	φυλάττεσθαι	τῶν νῦν χαλεπώ τατον ἔργον.
[4, 159]	ΙΣΤ. Ἐπεὶ οὖν διὰ τοῦτο	φυλάττονται	οἱ σοφοὶ οὗτοι τοὺς φακούς,
[4, 175]	τὸν ὄχλον αὐτό; {Α. Διότι	φυλὴν	περιμένω (σφόδρα φιλονικοῦσαν λαχεῖν τιν´.
[4, 140]	καὶ καμματίδας μὲν προσαγορεύεσθαι τὰ	φύλλα,	αὐτὰ δὲ τὰ ψαιστὰ κάμματα.
[4, 140]	ἔθος ἦν τοῖς πάλαι καὶ	φύλλα	δάφνης τραγηματίζεσθαι Καλλίας ἢ Διοκλῆς
[4, 140]	ἐπιτάττει κάλαμον ἢ στιβάδα ἢ	φύλλα	δάφνης φέρειν, ὅπως ἔχωσι τὰ
[4, 140]	ἐν τοῖς Κύκλωψί φησιν οὕτως·	Φυλλὰς	ἡ δείπνων κατάλυσις ἥδε καθάπερ
[4, 133]	πάντα πιέσω καὶ πυκνά, ἡ	φυλλὰς	ἡ δριμεῖα περιοισθήσεται· τῶν πρεσβυτέρων
[4, 140]	αὐτοὺς μετὰ τὸ δεῖπνον ἐν	φύλλοις	δάφνης, παρὸ καὶ καμματίδας μὲν
[4, 130]	Τί δ´ ἂν Ἕλληνες μικροτράπεζοι,	φυλλοτρῶγες	δράσειαν; Ὅπου τέτταρα λήψῃ κρέα
[4, 184]	(ἐκ τῆς ἐν τῇ θαλάσσῃ	φυομένης	δάφνης. Τυρρηνῶν δ´ ἐστὶν εὕρημα
[4, 137]	ἀριστεῖς συνάγων πρὸς τὸν Ἀγαμέμνονα	Φύρετο	δ´ ἄλφιτα» φησίν. (Χρύσιππός τ´
[4, 161]	ἑταῖρός ἐστι καὶ Φάων καὶ	Φυρόμαχος	καὶ Φᾶνος, οἳ δι´ ἡμέρας
[4, 163]	σαυτοῦ τέθεικας ἢ πέφυκε τῇ	φύσει;	Ἀλυσιτελὴς εἶ τῇ πόλει πίνων
[4, 183]	προσηγορίαν. Ἦν δ´ ὁ Ἐπίγονος	φύσει	μὲν Ἀμβρακιώτης, δημοποίητος δὲ Σικυώνιος·
[4, 139]	μοίρας πᾶσι καὶ τὸν καλούμενον	φυσίκιλλον,	ὅς ἐστιν ἀρτίσκος ἐγκρίδι παραπλήσιος,
[4, 164]	παντοδαπά. Δηλώσεις γὰρ οὕτω τὴν	φύσιν	ἐπὶ τί μάλισθ´ ὥρμηκε. {ΗΡ.
[4, 138]	καλῶς, ἐν δὲ ταῖς λέσχαισι	φύσκαι	προσπεπατταλευμέναι κατακρέμανται τοῖσι πρεσβύταισιν ἀποδάκνειν
[4, 139]	τυρὸν χλωρὸν καὶ (γαστρὸς καὶ)	φύσκης	τόμον καὶ τραγήματα σῦκά τε
[4, 131]	ἄρτων, ἀμύλων, πουλυποδείων, χολίκων, δημοῦ,	φυσκῶν,	ζωμοῦ, τεύτλων, θρίων, λεκίθου, σκορόδων,
[4, 131]	στέμφυλ´, ἄμητες, πράσα, γήτειον, κρόμμυα,	φυστή,	βολβοί, καυλοί, σίλφιον, ὄξος, μάραθ´,
[4, 149]	δεῖπνον ἦν τοιοῦτο· τυρὸς καὶ	φυστὴ	μᾶζα νόμου χάριν ἐπὶ χαλκῶν
[4, 137]	τῶν τραπεζῶν τιθέναι τυρὸν καὶ	φυστὴν	δρυπεπεῖς τ´ ἐλάας καὶ πράσα«
[4, 168]	ἐν τοῖς περὶ εὐγενείας τὸν	Φωκίωνος	υἱόν, φησί, Φῶκον οὐκ ἦν
[4, 169]	ἰδὼν ὁ πατὴρ καλέσας τὸν	Φῶκον	Οὐ παύσεις, ἔφη, τὸν ἑταῖρον
[4, 168]	εὐγενείας τὸν Φωκίωνος υἱόν, φησί,	Φῶκον	οὐκ ἦν ὃς οὐκ ἐμίσει
[4, 171]	οἱ παράσιτοι ὀνομαζόμενοι, ἔχον οὕτως·	Φῶκος	εἶπεν· ὅπως ἂν ἡ βουλὴ
[4, 168]	Εἰς ἀκολασίαν. Ἦν δ´ ὁ	Φῶκος	καὶ φιλοπότης. Νικήσαντος γοῦν αὐτοῦ
[4, 168]	Ῥωμαικὴν ἱστορίαν ἐκδεδωκότι τῇ Ἑλλήνων	φωνῇ.	Περὶ δὲ Ἀπικίου τοῦ καὶ
[4, 140]	(παρὰ γὰρ τοῦτο οἶμαι τὴν	φωνὴν	πεποιῆσθαι. Καί ἐστιν ἡ παρασκευὴ
[4, 175]	εὕρημα, καθάπερ καὶ τὸν καλούμενον	φώτιγγα	πλαγίαυλον, οὗ καὶ αὐτοῦ παραστήσομαι
[4, 182]	εἰσιν οἱ ὑπὸ Ἀλεξανδρέων καλούμενοι	φώτιγγες.	(Κατασκευάζονται δ´ ἐκ τοῦ καλουμένου
[4, 176]	καὶ βρωμάτων παντοδαπῶν, (οἷς παρέκειτο	φωτίγγια	καὶ μοναύλια, κώμων οὐ πολέμων
[4, 176]	καλὲ Οὐλπιανέ, καὶ τὸν τῆς	φώτιγγος	μνημονεύοντα· ὅτι δὲ ὁ μόναυλος
[4, 175]	ἄνδρα. (Ἐπιχωριάζει γὰρ καὶ ὁ	φῶτιγξ	αὐλὸς παρ´ ἡμῖν. Τοῦ δὲ