Livre, pages |
[4, 173] |
μαγειρικὴ
τράπεζα.
Ὅμηρος·
Αὐτὰρ
ἐπεί
|
ῥ´ |
ὤπτησε
καὶ
εἰν
ἐλεοῖσιν
ἔθηκε. |
[4, 153] |
αἰτίαν
ἀποσπασθεὶς
(τοῦ
χαμαιπετοῦς
δείπνου
|
ῥάβδοις |
καὶ
ἱμᾶσιν
ἀστραγαλωτοῖς
μαστιγοῦται
καὶ |
[4, 174] |
καθαπτὰ
τῶν
ὀργάνων
τῶν
ἐμπνευστῶν,
|
ῥᾴδια |
εἶναι
φάσκων
τὰ
ἐμπνευστά·
πολλοὺς |
[4, 159] |
θαυμάζω
θεόν,
ὃν
χὡ
κάκιστος
|
ῥᾳδίως |
ἐκτήσατο.
(Χρύσιππος
δ´
ἐν
τῇ |
[4, 176] |
καλαμαύλας
λέγουσι
νῦν,
(οὕτω
καὶ
|
ῥαππαύλας, |
ὥς
φησιν
Ἀμερίας
ὁ
Μακεδὼν |
[4, 133] |
(Γογγυλίδος
δισσὴ
γὰρ
ἰδ´
ἐκ
|
ῥαφάνοιο |
γενέθλη
μακρή
τε
στιφρή
τε |
[4, 159] |
χρυσοῦς
ἀποθανεῖν,
τὸν
δὲ
ἕτερον
|
ῥαψάμενον |
εἴς
τινα
χιτῶνα
καὶ
ἐνδύντα |
[4, 162] |
τῇ
Γαστρολογίᾳ
ἣν
μόνην
ὑμεῖς
|
ῥαψῳδίαν |
οἱ
σοφοὶ
ἀσπάζεσθε,
μόνον
τοῦτο |
[4, 175] |
(εὕρημα
εἶναι
λέγει
Ἰβύκου
τοῦ
|
Ῥηγίνου |
ποιητοῦ,
ὡς
καὶ
Ἀνακρέοντος
τὸ |
[4, 174] |
νομισθείη,
(ἐμπνευστὸν
δὲ
ἂν
ἴσως
|
ῥηθείη |
διὰ
τὸ
ἐμπνεῖσθαι
τὸ
ὄργανον |
[4, 163] |
Στρατόνικος
ἐκέλευσε
τὸν
ἀπαίροντα
τὸ
|
ῥηθὲν |
ἀπαγγεῖλαι
Τῷ
περὶ
θηροπέπλου
μανίας |
[4, 135] |
Ἀστυάναξ
τε
καὶ
Ἀντήνωρ
ἐγένοντο,
|
ῥηιδίως |
ἐπ´
ἄμαξαν
ἀπ´
οὔδεος
ὀχλίσσειαν· |
[4, 154] |
ὁπότε
δὲ
παροξύνεται,
τὸ
μάχεσθαι
|
ῥῆμα |
περιέχει,
ὡς
ἐν
τῷ
πυγμάχος, |
[4, 154] |
ἐκ
τοῦ
μάχη,
ἀλλ´
ἐκ
|
ῥήματος |
τοῦ
μάχεσθαι
μᾶλλον
συγκεῖσθαι.
Ὁπότε |
[4, 173] |
(Ὅθεν
καὶ
Πολυκράτων
ὁ
Κρίθωνος
|
Ῥηναιεὺς |
δίκην
γραφόμενος
οὐ
Δηλίους
αὐτοὺς |
[4, 134] |
καὶ
μάλα
πολλά,
ἃ
Ξενοκλῆς
|
ῥήτωρ |
ἐν
Ἀθήναις
δείπνισεν
ἡμᾶς·
(ἦλθον |
[4, 161] |
Ἔδει
θ´
ὑπομεῖναι
μικροσιτίαν,
ῥύπον,
|
ῥῖγος, |
σιωπήν,
στυγνότητ´,
ἀλουσίαν.
(Τούτων
δ´ |
[4, 133] |
ἀναζώους´
ὑδάτεσσι.
Τμῆγε
δὲ
γογγυλίδος
|
ῥίζας |
καὶ
ἀκαρφέα
φλοιὸν
ἦκα
καθηράμενος |
[4, 162] |
Ἡγήσανδρος
ἐν
ἕκτῳ
ὑπομνημάτων·
Ὀφρυανασπασίδαι,
|
ῥινεγκαταπηξιγένειοι, |
σακκογενειοτρόφοι
καὶ
λοπαδαρπαγίδαι,
εἱματανωπερίβαλλοι,
ἀνηλιποκαιβλεπέλαιοι, |
[4, 135] |
δὲ
πῆμα
θεοὶ
θέσαν
ἀνθρώποισι.
|
(Ῥίνη |
δ´,
ἣν
φιλέουσι
περισσῶς
τέκτονες |
[4, 131] |
ψῆτται,
γαλεός,
κόκκυξ,
θρίσσαι,
νάρκαι,
|
ῥίνης |
τεμάχη,
σχαδόνες,
βότρυες,
σῦκα,
πλακοῦντες, |
[4, 135] |
χαίρειν,
Φοινίκιον
ὄψον.
Αὐτὰρ
ἐχίνους
|
ῥῖψα |
καρηκομόωντας
ἀκάνθαις·
οἳ
δὲ
κυλινδόμενοι |
[4, 152] |
τερφθέντα
θυλάκιον
αἰτῆσαι
χρυσίου
καὶ
|
ῥῖψαι |
αὐτῷ
παρατρέχοντι.
(Ἀνελόμενον
δ´
ἐκεῖνον |
[4, 131] |
βότρυες,
σῦκα,
πλακοῦντες,
μῆλα,
κράνειαι,
|
ῥόαι, |
ἕρπυλλος,
μήκων,
ἀχράδες,
κνῆκος,
ἐλᾶαι, |
[4, 136] |
ἕντο,
χεῖρας
νιψαμένοισιν
ἀπ´
ὠκεανοῖο
|
ῥοάων |
ὡραῖος
παῖς
ἦλθε
φέρων
μύρον |
[4, 148] |
τετάρτῃ
τῶν
ἡμερῶν
ταλαντιαίους
εἰς
|
ῥόδα |
μισθοὺς
διέδωκε,
καὶ
κατεστρώθη
ἐπὶ |
[4, 129] |
καὶ
μουσουργοὶ
καὶ
σαμβυκίστριαί
τινες
|
Ῥόδιαι, |
ἐμοὶ
μὲν
γυμναὶ
δοκῶ,
πλὴν |
[4, 131] |
θύων
ἐστὶ
δειπνίζων
τ´
ἐμὲ
|
Ῥόδιος, |
ἐγὼ
δ´
ὁ
κεκλημένος
Περίνθιος. |
[4, 147] |
κατὰ
χειρῶν.
(Σωκράτης
δὲ
ὁ
|
Ῥόδιος |
ἐν
τρίτῳ
ἐμφυλίου
πολέμου
τὸ |
[4, 132] |
ἐδομένων
τὰ
στόματα
προειδέναι.
Οἷον
|
Ῥοδίους |
κέκληκας·
εἰσιοῦσι
δὸς
εὐθὺς
ἀπὸ |
[4, 137] |
ἐπὶ
δεξιὰ
πᾶσιν
ἔδωκεν,
οἳ
|
ῥόδον |
ἀμφεπλέκοντο
διάνδιχα
κοσμηθέντες.
Κρητὴρ
δὲ |
[4, 184] |
Ἰδαῖον
εἴρηκε
σύριγγα
διὰ
τούτων·
|
Ῥοθεῖ |
δέ
τοι
σῦριγξ
Ἰδαῖος
ἀλέκτωρ. |
[4, 137] |
ἐπῆν
ἄπιοι
καὶ
πίονα
μῆλα)
|
ῥοιαί |
τε
σταφυλαί
τε,
θεοῦ
Βρομίοιο |
[4, 170] |
νᾶπυ,
καυλόν,
σίλφιον,
κορίαννον
αὖον,
|
ῥοῦν, |
κύμινον,
κάππαριν,
(ὀρίγανον,
γήτειον,
σκόροδον, |
[4, 168] |
καὶ
τῆς
φυγῆς
αἴτιος
γενόμενος
|
(Ῥουτιλίῳ |
τῷ
τὴν
Ῥωμαικὴν
ἱστορίαν
ἐκδεδωκότι |
[4, 156] |
τὴν
Σελεύκου
τοῦ
βασιλέως
ὑπεροχήν.
|
Ῥοφεῖν |
φακῆν
ἐσθ´
ἡδὺ
μὴ
δεδοικότα, |
[4, 158] |
´στιν,
Ἀρχάγαθος
ἔφη
Ποτὲ
γεγραφέναι
|
ῥοφοῦντ´ |
Ὀρέστην
τῆς
νόσου
πεπαυμένον,
φησὶ |
[4, 147] |
σχελίδας
τε
μετ´
αὐτῶν
λευκοφορινοχρόους,
|
ῥύγχη, |
κεφάλαια
πόδας
τε
χναυμάτιόν
τε |
[4, 151] |
σημαίνουσιν
αὐλοῦντες
(καὶ
σάλπιγξιν
ὠμοβοείαις
|
ῥυθμούς |
τε
καὶ
οἱονεὶ
μάγαδιν
σαλπίζοντες. |
[4, 139] |
πλήκτρῳ
τὰς
χορδὰς
ἐπιτρέχοντες
ἐν
|
ῥυθμῷ |
μὲν
ἀναπαίστῳ,
μετ´
ὀξέος
δὲ |
[4, 184] |
Ἔκτυπον
ἄγων
βαρὺν
αὐλὸν
τρέχοντι
|
ῥυθμῷ, |
οὕτω
λέγων
τῷ
Φρυγίῳ·
βαρὺς |
[4, 161] |
ποτὲ
(τοὺς
Πυθαγοριστὰς
γινομένους
ὄντως
|
ῥυπᾶν |
ἑκόντας
ἢ
φορεῖν
τρίβωνας
ἡδέως; |
[4, 135] |
Τρίτωνος
ἑταίρη,
ἄντα
παρειάων
σχομένη
|
ῥυπαρὰ |
κρήδεμνα
(Τοὺς
δ´
ὁ
Κύκλωψ |
[4, 161] |
ὀλίγα·
Ἔδει
θ´
ὑπομεῖναι
μικροσιτίαν,
|
ῥύπον, |
ῥῖγος,
σιωπήν,
στυγνότητ´,
ἀλουσίαν.
(Τούτων |
[4, 176] |
καὶ
λογχάρι’
ἀνειληφότες
ἰῷ
καὶ
|
ῥύπῳ |
κεκρυμμένα,
πετάσια
δ´
ἐπιτεθειμένοι
καὶ |
[4, 163] |
κυνικῶν
τρόπον
ἔζη,
κομῶν
καὶ
|
ῥυπῶν |
καὶ
ἀνυποδητῶν.
(Ὅθεν
καὶ
Πυθαγορικὸν |
[4, 156] |
ἂν
Διονύσια
πρόφασιν
ἔχοντ´
αὐτὸν
|
ῥύσαιτο, |
ὥσπερ
ἐν
ἁμάξαις
εἶδον
παρ´ |
[4, 168] |
αἴτιος
γενόμενος
(Ῥουτιλίῳ
τῷ
τὴν
|
Ῥωμαικὴν |
ἱστορίαν
ἐκδεδωκότι
τῇ
Ἑλλήνων
φωνῇ. |
[4, 160] |
οἱ
πολλοὶ
τῶν
γραμματικῶν
τῶν
|
Ῥωμαικῶν |
οὐχ
ὁμιλήσαντες
πολλοῖς
Ἑλληνικοῖς
ποιηταῖς |
[4, 153] |
ἐν
πανηγύρεσι
καὶ
θεάτροις
ἐποιοῦντο
|
Ῥωμαῖοι, |
παρὰ
Τυρρηνῶν
παραλαβόντες
τὸ
ἔθος, |
[4, 171] |
δὲ
καὶ
ὃν
νῦν
καλοῦσι
|
Ῥωμαῖοι |
προγεύστην
τότε
οἱ
Ἕλληνες
προτένθην |
[4, 168] |
συναναστρέφεσθαι
τοῖς
νέοις.
Παρὰ
δὲ
|
Ῥωμαίοις |
μνημονεύεται,
ὥς
φησι
Ποσειδώνιος
ἐν |
[4, 154] |
οὕτω
γράφει·
Παρὰ
δὲ
τοῖς
|
Ῥωμαίοις |
προτίθεσθαι
πέντε
μνᾶς
τοῖς
ὑπομένειν |
[4, 153] |
πρὸς
ταῖς
ἑκατὸν
τῶν
ἱστοριῶν
|
Ῥωμαίους |
ἱστορεῖ
παρὰ
τὸ
δεῖπνον
συμβάλλειν |
[4, 183] |
ἐπικαλουμένῳ
ὀργάνῳ
οὕτως
ἐποίησε
πάντας
|
Ῥωμαίους |
μουσομανεῖν
ὡς
τοὺς
πολλοὺς
καὶ |
[4, 152] |
Βιτύιτος
πατρὸς
πλοῦτον
τοῦ
ὑπὸ
|
Ῥωμαίων |
καθαιρεθέντος,
φησὶ
δημαγωγοῦντα
αὐτὸν
τοὺς |
[4, 170] |
τὸν
τραπεζοκόμον
καὶ
τὸν
ὑπὸ
|
Ῥωμαίων |
καλούμενον
στρούκτωρα,
παρατιθέμενος
ἐκ
δράματος |
[4, 147] |
βασιλευσάσης,
γημαμένης
δ´
Ἀντωνίῳ
τῷ
|
Ῥωμαίων |
στρατηγῷ
(ἐν
Κιλικίᾳ)
φησιν
οὕτως· |
[4, 153] |
δὲ
τῇ
βʹ
Ἐν
τῇ
|
Ῥωμαίων, |
φησίν,
πόλει
ὅταν
εὐωχῶνται
ἐν |
[4, 184] |
τινὰς
δ´
ἱστορεῖν
Σεύθην
καὶ
|
Ῥωνάκην |
τοὺς
Μαιδούς,
τὴν
δὲ
πολυκάλαμον |