Livre, pages |
[4, 130] |
οἳ
δὲ
ἀνδράποδ´
ὠνήσασθαι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
|
Γ' |
(Εἰς
ταῦτα,
ὦ
ἑταῖρε
Τιμόκρατες, |
[4, 171] |
χρεία.
Χάρης
γοῦν
ἐν
τῇ
|
γʹ |
τῶν
ἱστοριῶν
(Πτολεμαῖόν
φησι
τὸν |
[4, 136] |
ἐπορέχθην
γεύσασθ´
ἱμείρων·
τὸ
δέ
|
γ´ |
ἀμβροσίη
μοι
ἔδοξεν,
οἵην
δαίνυνται |
[4, 132] |
Βυζαντίους,
ἀψινθίῳ
σφιν
δεῦσον
ὅσα
|
γ´ |
ἂν
παρατιθῇς,
κάθαλα
ποιήσας
πάντα |
[4, 169] |
λέγοντι
οὕτως·
(Εἰ
μηδὲ
χέσαι
|
γ´ |
αὐτῷ
σχολὴ
γενήσεται
μηδ´
εἰς |
[4, 147] |
ὀξιος
ὀμφαλὸς
θοίνας
καλεῖται
παρά
|
γ´ |
ἐμὶν
καὶ
τίν,
σαφ´
οἶδα. |
[4, 165] |
φησι·
(Εἰ
μὴ
συνήθης
Φαιδίμῳ
|
γ´ |
ἐτύγχανεν
ὁ
Χαβρίου
Κτήσιππος,
εἰσηγησάμην |
[4, 164] |
φησιν
Ἄλεξις
ἐν
Φυγάδι·
Αἰεί
|
γ´ |
ὁ
Χαιρεφῶν
τιν´
εὑρίσκει
τέχνην |
[4, 132] |
τοῦτ´
ἐγὼ
ἠφάνισα.
Βούλομαι
δέ
|
γ´, |
ὦ
βέλτιστε
σύ,
κἀκεῖνο
καὶ |
[4, 157] |
ὁ
πρόγονος
ὑμῶν
Μελέαγρος
ὁ
|
Γαδαρεὺς |
ἐν
ταῖς
Χάρισιν
ἐπιγραφομέναις
ἔφη |
[4, 148] |
κατὰ
τὰς
πόλεις
ἁπάσας.
Καὶ
|
Γάιος |
δὲ
ὁ
αὐτοκράτωρ
(ὁ
Καλλίκολα |
[4, 153] |
κρέα
μεληδὸν
ὠπτημένα
καὶ
ἐπιπίνουσι
|
γάλα |
καὶ
τὸν
οἶνον
ἄκρατον.
Καμπανῶν |
[4, 147] |
ξανθόν
τ´
ἐπεισῆλθεν
μέλι
καὶ
|
γάλα |
σύμπακτον,
τό
κε
τυρὸν
ἅπας |
[4, 140] |
ὥς
φησιν
ὁ
Πολέμων,
οἱ
|
γαλαθηνοὶ |
χοῖροι,
ἀλλ´
ὀρθραγορίσκοι,
ἐπεὶ
πρὸς |
[4, 139] |
ἐπιτελοῦσι.
Θύουσι
δὲ
καὶ
τοὺς
|
γαλαθηνοὺς |
ὀρθαγορίσκους
καὶ
παρατιθέασιν
ἐν
τῇ |
[4, 150] |
(πινάκων
δὲ
περιφερομένων.
(Παρὰ
δὲ
|
Γαλάταις |
φησὶ
Φύλαρχος
ἐν
τῇ
ἕκτῃ |
[4, 160] |
τοῖς
θεοῖς
τοὺς
αἰχμαλώτους,
τοὺς
|
Γαλάτας |
μιμούμενος
κἀγὼ
κατακαύσειν
ηὐξάμην
τοῖς |
[4, 150] |
Γαλάτην
πλουσιώτατον
ὄντα
ἐπαγγείλασθαι
ἑστιᾶσαι
|
Γαλάτας |
πάντας
ἐνιαυτὸν
καὶ
τοῦτο
συντελέσαι |
[4, 160] |
κατὰ
τοὺς
τοῦ
Παφίου
Σωπάτρου
|
Γαλάτας, |
Παρ´
οἷς
ἔθος
ἐστίν,
ἡνίκ´ |
[4, 150] |
αὐτὸς
Φύλαρχος
Ἀριάμνην
φησὶ
τὸν
|
Γαλάτην |
πλουσιώτατον
ὄντα
ἐπαγγείλασθαι
ἑστιᾶσαι
Γαλάτας |
[4, 150] |
μόνον,
φησίν,
οἱ
παραγινόμενοι
τῶν
|
Γαλατῶν |
ἀπὸ
τῶν
κωμῶν
καὶ
τῶν |
[4, 131] |
πέρκαι,
συνόδοντες,
ὄνοι,
βατίδες,
ψῆτται,
|
γαλεός, |
κόκκυξ,
θρίσσαι,
νάρκαι,
ῥίνης
τεμάχη, |
[4, 147] |
κακκάβι´
ἦς
ἔχοντα
τὸ
μὲν
|
γαλεοῦ |
τι,
ναρκίον
ἄλλο
Παρῆς
ἕτερον |
[4, 130] |
εἰσῆλθεν
ἀνθρώπων
ἑκατὸν
ἐμμελῶς
ᾀδόντων
|
γαμικὸν |
ὕμνον,
μεθ´
οὓς
ὀγχηστρίδες
διεσκευασμέναι |
[4, 150] |
γάμους
ἑστιᾷ,
ὡς
ἐν
τῷ
|
γαμικῷ |
νόμῳ
γέγραπται,
ἀπείρηται
ᾠὰ
καὶ |
[4, 131] |
φασὶ
ποιῆσαι
Κότυν
ἐν
Θρᾴκῃ,
|
γάμον |
Ἰφικράτει.
Τούτων
δ´
ἔσται
πολὺ |
[4, 132] |
εἰσιν
οἱ
κεκλημένοι
(εἰς
τοὺς
|
γάμους, |
βέλτιστε,
καὶ
πότερ´
Ἀττικοὶ
ἅπαντες |
[4, 150] |
πρυτανεῖον.
Ἐὰν
δέ
τις
Ναυκρατιτῶν
|
γάμους |
ἑστιᾷ,
ὡς
ἐν
τῷ
γαμικῷ |
[4, 128] |
Μακεδονίᾳ,
ὡς
ἔφην,
τοῦ
Καράνου
|
γάμους |
ἑστιῶντος
οἱ
μὲν
συγκεκλημένοι
ἄνδρες |
[4, 128] |
τοὺς
Καράνου
τοῦ
Μακεδόνος
ἐμφανίζοντος
|
γάμους. |
Καὶ
ἄλλαις
δὲ
περιετύχομεν
τοῦ |
[4, 160] |
ὃς
ὑποκοριστικώτερον
αὐτὸν
ὠνόμασεν
ἐν
|
Γάμῳ |
οὕτως·
Κογχίον
τε
μικρὸν
ἀλλᾶντός |
[4, 169] |
διὰ
τοῦ
π>
Ἀντιφάνης
ἐν
|
Γάμῳ· |
(Πατάνια,
σεῦτλον,
σίλφιον,
χύτρας,
λύχνους, |
[4, 131] |
Πρωτεσιλάῳ
διασύρων
τὸ
τῶν
Ἰφικράτους
|
γάμων |
συμπόσιον,
ὅτε
ἤγετο
τὴν
Κότυος |
[4, 136] |
(νηδὺς
δ´
οὐχ
ὑπέμεινε,
βιάζετο
|
γὰρ |
ἀδέεσσι·
δάμνα
μιν
ζωμός
τε |
[4, 174] |
τῶν
περὶ
Ἄδωνιν
θρήνων·
τὸν
|
γὰρ |
Ἄδωνιν
Γίγγρην
καλεῖτε
ὑμεῖς
οἱ |
[4, 140] |
ἐν
ταῖς
κοπίσι
παρατίθεσθαι
τοῦτο
|
γὰρ |
αἱ
βάρακες
δηλοῦσιν,
οὐχὶ
τολύπας, |
[4, 139] |
καλουμένοις
ὑπὲρ
τῶν
παίδων·
κομίζουσι
|
γὰρ |
αἱ
τιτθαὶ
τὰ
ἄρρενα
παιδία |
[4, 140] |
ἐπάικλα
κάπτειν
μετὰ
δεῖπνον·
γίνεται
|
γὰρ |
ἄλφιτα
ἐλαίῳ
ἐρραμένα.
Τὸ
δ´ |
[4, 172] |
ᾄσματι
τοῖς
Ἄθλοις·
Θρῴσκων
μὲν
|
γὰρ |
Ἀμφιάραος,
ἄκοντι
δὲ
νίκασεν
Μελέαγρος. |
[4, 138] |
ἀνδρειότατοι
ἁπάντων
εἰσὶ
Λακεδαιμόνιοι·
ἕλοιτο
|
γὰρ |
ἄν
τις
εὖ
φρονῶν
μυριάκις |
[4, 168] |
Ὦ
καταισχύνας
τὸ
γένος.
Πάντα
|
γὰρ |
ἀνάλωσε
τὰ
πατρῷα
εἰς
ἀσωτίαν |
[4, 137] |
ἐν
τῇ
πόλει.
Μέλλοντα
δειπνίζειν
|
γὰρ |
ἄνδρα
Θετταλὸν
οὐκ
Ἀττικηρῶς
οὐδ´ |
[4, 142] |
σύμμετρον
τῆς
διαίτης.
Τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἀνελεύθερον
ἐνόμιζε,
τὸ
δ´
ὑπερήφανον. |
[4, 144] |
(εἰ
γνήσιον
τὸ
σύγγραμμα·
πολλοὶ
|
γὰρ |
αὐτό
φασιν
εἶναι
Σωσιβίου,
εἰς |
[4, 144] |
πλὴν
(οὐχ)
οἱ
τύραννοι.
Ἔκπλεῳ
|
γὰρ |
αὐτοῖς
ἀεὶ
παρεσκευασμέναι
οὐδεμίαν
ἐν |
[4, 132] |
Ἕτερος
ἔσται
σοι
πίναξ·
αὐτὸς
|
γὰρ |
αὐτὸν
ἐπριάμην
ὀκτὼ
ὀβολῶν.
{Α. |
[4, 182] |
μὲν
οὐδενὶ
χρῶνται
ὀργάνῳ.
(Τὸν
|
γὰρ |
βάρωμον
καὶ
βάρβιτον,
ὧν
Σαπφὼ |
[4, 163] |
τῇ
πόλει
πίνων
ὕδωρ·
τὸν
|
γὰρ |
γεωργὸν
καὶ
τὸν
ἔμπορον
κακοῖς. |
[4, 171] |
νέᾳ;
{ΦΕΙΔ.
Ὅπερ
οἱ
προτένθαι
|
γὰρ |
δοκοῦσιν
μοι
παθεῖν·
ἵν´
ὡς |
[4, 172] |
τἀναντία
νῦν
ἐστιν·
ὁ
μάγειρος
|
γὰρ |
ἐγχύτους
ποιεῖ,
πλακοῦντας
ὀπτᾷ,
χόνδρον |
[4, 135] |
τρηχεῖ´
ἀλλ´
ἀγαθὴ
κουροτρόφος·
οὐ
|
γὰρ |
ἔγωγε
ἧς
σαρκὸς
δύναμαι
γλυκερώτερον |
[4, 141] |
εἶναι
στρατιωτικῆς
ἀγωγῆς.
όπους
μὲν
|
γὰρ |
εἶναι
θʹ
τῷ
ἀριθμῷ,
(σκιάδες |
[4, 174] |
ὄργανον
ὑπὸ
τοῦ
ὕδατος.
Κατεστραμμένοι
|
γάρ |
εἰσιν
οἱ
αὐλοὶ
εἰς
τὸ |
[4, 176] |
δ´
αὐτοῦ
τὰ
γενέθλια·
τοῦτο
|
γὰρ |
εἶχεν,
πανμαρπᾶν
ηδυσμα
σημανέων.
Ηὔλει |
[4, 149] |
Ἀπόλλωνος
καὶ
τοῦ
Διονύσου·
τούτων
|
γὰρ |
ἑκατέρῳ
διπλοῦς
ὁ
οἶνος
μετὰ |
[4, 137] |
προσπαρατιθέναι,
μιμούμενος
τὸν
Ὅμηρον.
Καὶ
|
γὰρ |
ἐκεῖνος
τοὺς
ἀριστεῖς
συνάγων
πρὸς |
[4, 146] |
ἀστῶν
ἀνὴρ
δόκιμος
ἐδαπάνησε·
καὶ
|
γὰρ |
ἐκπώματα
ἀργυρᾶ
καὶ
χρυσᾶ
καὶ |
[4, 131] |
παρὰ
δεσποσύνοις
(τοῖς
ἡμετέροις.
Τί
|
γὰρ |
ἐλλείπει
δόμος
ἡμέτερος,
ποίων
ἀγαθῶν; |
[4, 176] |
δὲ
καὶ
τοὺς
δακτυλικούς.
Τοὺς
|
γὰρ |
ἐλύμους
αὐλούς,
ὧν
μνημονεύει
Σοφοκλῆς |
[4, 165] |
φίλοι,
τὰ
μαγειρικὰ
σκεύη;
Τούτων
|
γὰρ |
ἐμνημονεύσατ´
ἐν
τοῖς
Ἀρκαδικοῖς
δείπνοις |
[4, 129] |
πλήρη
οὖσαν
πολλῶν
ἀγαθῶν·
ἦσαν
|
γὰρ |
ἐν
αὐτῷ
συνωπτημέναι
κίχλαι
καὶ |
[4, 159] |
ἐξογκοῖτ´
ἄγαν,
τἀρκοῦν
ἐπαινῶν·
οὐ
|
γὰρ |
ἐν
γαστρὸς
βορᾷ
τὸ
χρηστὸν |
[4, 161] |
κατὰ
τὸν
ἥδιστον
Ἀντιφάνη·
οὗτος
|
γὰρ |
ἐν
Δραπεταγωγῷ
λέγει·
(Κοσμίως
ποιῶν |
[4, 164] |
ἐν
τοῖς
Ἀρχιλόχοις
ἔφη.
Ἐπιλανθανόμενος
|
γὰρ |
ἐν
οἷς
ποιεῖται
δικαστηρίοις
τῶν |
[4, 175] |
λέγειν
ἐν
προχείρῳ.
(Ἰόβας
μὲν
|
γὰρ |
ἐν
τῷ
προειρημένῳ
συγγράμματι
Αἰγυπτίους |
[4, 167] |
τόπων
ἦσαν
συνερρυηκότες·
οἳ
μὲν
|
γὰρ |
ἐξ
αὐτῆς
τῆς
χώρας,
οἳ |
[4, 175] |
Καὶ
Ἀξιόνικος
ἐν
Φιλευριπίδῃ·
Οὕτω
|
γὰρ |
ἐπὶ
τοῖς
μέλεσι
τοῖς
Εὐριπίδου |
[4, 157] |
τῶν
τριῶν
ἔχειν
κακῶν.
Οὐ
|
γὰρ |
ἐπίστασθε,
ὦ
ταλαίπωροι,
ὅτι
αἱ |
[4, 160] |
Σώπατρος
ἐν
Βακχίδος
μνηστῆρσι·
φησὶν
|
γάρ· |
(Ἐρέτριαν
ὡρμήθημεν
εἰς
λευκάλφιτον)
καὶ |
[4, 160] |
τὴν
φρόνησιν
ἀγνοῶν.
(Μετὰ
παρρησίας
|
γὰρ |
ἐρῶ
πρὸς
αὐτούς·
εἰ
αὐτάρκειαν |
[4, 157] |
οὖν
ἐν
εʹ
Φιλιππικῶνφησι·
Τὸ
|
γὰρ |
ἐσθίειν
πολλὰ
καὶ
κρεαφαγεῖν
τοὺς |
[4, 134] |
ἐν
Αἰόλῳ
εἰρημένα
τάδε·
Λόγος
|
γάρ |
ἐστ´
ἀρχαῖος
οὐ
κακῶς
ἔχων· |
[4, 161] |
Ἀποκτείνας
γέ
που·
οὐκ
ἔτι
|
γάρ |
ἐστ´
ἔμψυχον.
Προελθών
τέ
φησι· |
[4, 140] |
φιδίταις
μετὰ
τὸ
δεῖπνον·
ἄρτος
|
γάρ |
ἐστι
καὶ
κρέας.
Ἀλλ´
ἐπάικλα |
[4, 132] |
ἥδεται
τοῖς
Ἀττικοῖς
δείπνοις.
~Ἀηδία
|
γάρ |
ἐστιν
Ἀττικὴ
(ὥσπερ
ξενική·
παρέθηκε |
[4, 140] |
εὔκολός
ἐστι
καὶ
εὐτελής·
ἄλφιτα
|
γάρ |
ἐστιν
ἐλαίῳ
δεδευμένα,
ἅ
φησι |
[4, 164] |
τε
τὰ
δεῖπν´
ἀσύμβολα.
Ὅπου
|
γάρ |
ἐστιν
ὁ
κέραμος
μισθώσιμος
ὁ |
[4, 160] |
τοῦ
Πυρρωνείου
(τῶν
σίλλων)
Οὗτος
|
γάρ |
ἐστιν
ὃς
καὶ
τοῦ
κόγχου |
[4, 167] |
νῦν,
εἶπεν,
ἐλευθερίως
ζῶ.
Καὶ
|
γὰρ |
ἑταίραν
ἔχω
τὴν
καλλίστην
καὶ |
[4, 149] |
δὲ
τοῖς
λεγομένοις
μαζῶσι
τοῦτο
|
γὰρ |
ἔτι
καὶ
νῦν
ἡ
Διονυσιακὴ |
[4, 164] |
{ΗΡ.
Ὅτι
βούλει
λέγε·
πεινῶ
|
γάρ, |
εὖ
τοῦτ´
ἴσθι.
(Ταῦτα
τοῦ |
[4, 162] |
καλὸς
τοῦ
Ζήνωνος
οἰκετιεύς.
Χαριέντως
|
γὰρ |
ἔφη
Βίων
ὁ
Βορυσθενίτης
θεασάμενος |
[4, 158] |
Ἡρακλέους
ζηλωταί.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΕ'
(Τραγικὸν
|
γὰρ |
ἡ
φακῆ
´στιν,
Ἀρχάγαθος
ἔφη |
[4, 151] |
δειπνοῦντα·
Ἐκείνῳ,
ἔφη,
δός·
σχολάζει
|
γὰρ |
ἤδη,
ἐγὼ
δ´
οὔπω.
Ἐνταῦθα |
[4, 159] |
φακούς,
μὰ
τὸν
Δί´·
οὐ
|
γὰρ |
ἥδομαι.
(Ἢν
γὰρ
τράγῃ
τις, |
[4, 141] |
οὐθὲν
ἀγοράσας
εἴωθεν
φέρειν·
οὔτε
|
γὰρ |
ἡδονῆς
οὐδ´
ἀκρασίας
γαστρὸς
οὕνεκεν |
[4, 156] |
ταύτην
παίξας
παιδιὰν
διεφθάρης·
ἀνέτεινες
|
γὰρ |
ἡμᾶς
ὥσπερ
νηστείαν
ἄγοντας
καὶ |
[4, 149] |
ἐκρίνετο
καὶ
ἀνδρώδης
ὑπάρχειν·
θαυμαστὸν
|
γὰρ |
ἦν
καὶ
περιβόητον
παρ´
αὐτοῖς |
[4, 151] |
τοὺς
ξένους
αἰεὶ
ἐτίθεντο·
νόμος
|
γὰρ |
ἦν.
Καὶ
πρῶτος
τοῦτ´
ἐποίει |
[4, 161] |
στέμφυλα
(καὶ
τυρὸς
ἔσται·
ταῦτα
|
γὰρ |
θύειν
νόμος
τοῖς
Πυθαγορείοις.
{Β. |
[4, 133] |
Γεωργικῶν
λέγων
οὕτως·
(Γογγυλίδος
δισσὴ
|
γὰρ |
ἰδ´
ἐκ
ῥαφάνοιο
γενέθλη
μακρή |
[4, 169] |
κακκάβην
εἴρηκεν
οὕτως·
Τὴν
κακκάβην
|
γὰρ |
κᾶε
τοῦ
διδασκάλου.
Κἀν
Δαιταλεῦσι· |
[4, 167] |
οὗ
μνημονεύει
Ἀρχίλοχος.
Ὑπὸ
φιληδονίας
|
γὰρ |
καὶ
ἀκρασίας
καὶ
οὗτος
μετ´ |
[4, 175] |
παραστήσομαι
μνημονεύοντα
ἐλλόγιμον
ἄνδρα.
(Ἐπιχωριάζει
|
γὰρ |
καὶ
ὁ
φῶτιγξ
αὐλὸς
παρ´ |
[4, 159] |
μήτε
καύσαντας
μήτε
θεραπεύσαντας.
Οὗτοι
|
γὰρ |
καὶ
οἱ
τοιοῦτοι
μονονουχὶ
βοῶντες |
[4, 169] |
τὰς
πύλας.
Ὥστε
λέγετε·
ἐπιζητῶ
|
γὰρ |
καὶ
ὅπερ
ὁ
Μάγνος
εἴρηκε |
[4, 159] |
νόμισμα
εἶναι
νομοθετεῖ
ἀστραγάλους.
Καλῶς
|
γὰρ |
καὶ
ταῦτα
ὁ
Εὐριπίδης
εἴρηκε· |
[4, 134] |
ἐν
Ἀθήναις
δείπνισεν
ἡμᾶς·
(ἦλθον
|
γὰρ |
κἀκεῖσε,
πολὺς
δέ
μοι
ἕσπετο |
[4, 139] |
ἀξιόλογος
καὶ
μεγάλη·
(παῖδές
τε
|
γὰρ |
κιθαρίζουσιν
ἐν
χιτῶσιν
ἀνεζωσμένοις
καὶ |
[4, 175] |
μὲν
ἐν
Θαμύρᾳ
οὕτως·
Οἴχωκε
|
γὰρ |
κροτητὰ
πηκτίδων
μέλη,
λύρᾳ
μοναύλοις |
[4, 164] |
ἐντεῦθεν
ὅ
τι
βούλει
προσελθὼν
|
γὰρ |
λαβέ,
(ἔπειτ´
ἀναγνώσει
πάνυ
γε |
[4, 132] |
Ἀττικὴ
(ὥσπερ
ξενική·
παρέθηκε
πίνακα
|
γὰρ |
μέγαν
ἔχοντα
μικροὺς
πέντε
πινακίσκους |
[4, 174] |
εἶναι
φάσκων
τὰ
ἐμπνευστά·
πολλοὺς
|
γὰρ |
μὴ
διδαχθέντας
αὐλεῖν
τε
καὶ |
[4, 146] |
τῷ
τοῦ
Ἀλεξάνδρου
ἀναλώματι·
ἑκατὸν
|
γὰρ |
μνᾶς
ἀνήλισκεν,
ὡς
ὁ
Ἔφιππος |
[4, 172] |
Δημιουργῷ·
Τί
τοῦτο,
παῖ;
διακονικῶς
|
γὰρ |
νὴ
Δία
(προελήλυθας.
{Β.
Ναί· |
[4, 134] |
Ἀττικοὺς
καὶ
ὀρχεῖσθαι
ὑποπιόντας·
Τοῦτο
|
γὰρ |
νῦν
ἐστί
σοι
ἐν
ταῖς |
[4, 170] |
αὐτός
ἐστι
τῷ
τραπεζοποιῷ.
Ἰόβας
|
γὰρ |
ὁ
βασιλεὺς
ἐν
ταῖς
Ὁμοιότησι |
[4, 149] |
μάζας
(καὶ
ἄρτους
παραβάλλειν.
Γενναῖος
|
γὰρ |
ὁ
τοιοῦτος
ἐκρίνετο
καὶ
ἀνδρώδης |
[4, 133] |
ποιῶν
κάνδαυλον,
ὑποβινητιῶντα
βρώματα.
~(Ἐχρῶντο
|
γὰρ |
οἱ
παλαιοὶ
καὶ
τοῖς
εἰς |
[4, 167] |
ἐκείνοις
ὅμοιος
ἐγίνετο.
(Τὰ
μὲν
|
γὰρ |
οἱ
πόλεμοι
καὶ
αἱ
στρατεῖαι, |
[4, 173] |
μένει,
σαραβάκων
κοπίδων
συνομώνυμε;
(Ἐπισκώπτουσι
|
γὰρ |
οἱ
Σάτυροι
τοὺς
Δελφοὺς
ὡς |
[4, 174] |
τοῦ
ὑδραυλικοῦ
ὀργάνου,
(Οὐλπιανέ.
Γιγγραίνοισι
|
γὰρ |
οἱ
Φοίνικες,
ὥς
φησιν
ὁ |
[4, 165] |
ἀσώτιον
ποῦ
κεῖται;
Ἀσώτους
μὲν
|
γὰρ |
οἶδα
διαβοήτους·
ἕνα
μὲν
οὗ |
[4, 184] |
περὶ
τοὺς
μοναύλους
ἐσπουδακότων.
(Οὐ
|
γὰρ |
οἶδας
ἱστοροῦντα
Μενεκλέα
τὸν
Βαρκαῖον |
[4, 153] |
εὐωχίας
Ἡρακλεωτική
ἐστι.
Διοινοχοεῖται
μὲν
|
γὰρ |
οἰνόμελι,
τὰ
δὲ
βρώματα
ἄρτοι |
[4, 132] |
Ποδαποῦ;
Διαφέρει
τῷ
μαγείρῳ
τοῦτο
|
γάρ. |
Οἷον
τὰ
νησιωτικὰ
ταυτὶ
ξενύδρια, |
[4, 172] |
Ἄναυρον
πολυβότρυος
ἐξ
Ἰωλκοῦ·
οὕτω
|
γὰρ |
Ὅμηρος
ἠδὲ
Στασίχορος
ἄεισε
λαοῖς. |
[4, 140] |
τοῦτο
δὴ
συνίσταται
μικρόν.
Καὶ
|
γὰρ |
ὅντινα
δεῖ
πρῶτον
κατακεῖσθαι
ἢ |
[4, 156] |
ἐπάναγε
ἐπὶ
τὴν
ἑστίασιν.
Διονυσίων
|
γὰρ |
ὄντων
Ἀθήνησι
παρελήφθην
πρὸς
αὐτόν. |
[4, 162] |
ἔχειν
(Περσαῖον
Ζήνωνος
οἰκετιᾶ.
Ἦν
|
γὰρ |
ὄντως
οἰκέτης
γεγονὼς
τοῦ
Ζήνωνος, |
[4, 175] |
(σφόδρα
φιλονικοῦσαν
λαχεῖν
τιν´.
Οἶδα
|
γὰρ |
ὅτι
πάντα
πράγματ´
ἀνατριαινώσει
κρότοις. |
[4, 167] |
καὶ
οἱ
περὶ
αὐτόν·
ἁπλῶς
|
γὰρ |
οὐδεὶς
αὐτῶν
ἠπίστατο
ζῆν
ὀρθῶς |
[4, 154] |
παῖδας
ἀνήβους
ἐρωμένους
ἑαυτοῦ.
Ἀλλὰ
|
γὰρ |
οὐκ
ἠνέσχετο
ὁ
δῆμος
τὴν |
[4, 166] |
καὶ
τοὺς
λίθους
ἁπαξάπαντας,
οὐ
|
γὰρ |
οὖν
τὴν
γῆν
μόνην.
Τάχ´ |
[4, 160] |
ἡ
πᾶσα
περισσοτρύφητος
ὀιζύς.
Διαφόρων
|
γὰρ |
οὐσῶν
καὶ
τῶν
ἐκ
Τέω |
[4, 132] |
ἀλλ´
ἀδύνατα
βούλομαι·
(οὔτε
στόματα
|
γὰρ |
οὔτε
χεῖρας
πέντ´
ἔχω.
Ὄψιν |
[4, 157] |
ὁ
παρὰ
Ἀντικλείδῃ
Ἡρακλῆς.
Φησὶ
|
γὰρ |
οὗτος
ἐν
τῷ
βʹ
τῶν |
[4, 184] |
οὕτω
λέγων
τῷ
Φρυγίῳ·
βαρὺς
|
γὰρ |
οὗτος·
παρ´
ὃ
καὶ
τὸ |
[4, 164] |
Ὅμηρος,
Ἐπίχαρμος,
συγγράμματα
παντοδαπά.
Δηλώσεις
|
γὰρ |
οὕτω
τὴν
φύσιν
ἐπὶ
τί |
[4, 140] |
οὕτως
αὐτὸ
καλούντων.
Ἀλκμὰν
μὲν
|
γὰρ |
οὕτω
φησί·
Κἠπὶ
τᾷ
μύλᾳ |
[4, 162] |
πεπλανῆσθαι
εἶπε
τὸν
ἐπιγράψαντα·
δεῖν
|
γὰρ |
οὕτως
ἔχειν
(Περσαῖον
Ζήνωνος
οἰκετιᾶ. |
[4, 142] |
μὴ
προσδεῖσθαι
τοὺς
παρόντας.
Οὔτε
|
γὰρ |
οὕτως
ᾤετο
δεῖν
ὥσπερ
ἐν |
[4, 170] |
Ἀλλὰ
λέγ´
ὅτου
δεῖ·
λήψομαι
|
γὰρ |
πάντ´
ἐγώ.
{Α.
Ὀρθῶς
γε· |
[4, 172] |
Δία
(προελήλυθας.
{Β.
Ναί·
πλάττομεν
|
γὰρ |
πέμματα
τὴν
νύκτα
τ´
ἠγρυπνήκαμεν· |
[4, 144] |
Ἀγησιλάῳ
οὕτω
γράφει·
Τῷ
μὲν
|
γὰρ |
Πέρσῃ
πᾶσαν
γῆν
περιέρχονται
μαστεύοντες |
[4, 165] |
Κόρινθον
ἐλθὼν
Χαιρεφῶν
ἄκλητος·
ἤδη
|
γὰρ |
πέτεται
διαπόντιος·
οὕτω
τι
τἀλλότρι´ |
[4, 157] |
λεκίθου
καὶ
φακῆς
σύγκρισιν;
Ὁρῶ
|
γὰρ |
πολλὴν
παρ´
ὑμῖν
τῆς
φακῆς |
[4, 184] |
τῶν
Ἀλεξανδρέων
καλούμενον
Κακεργέτην.
Οὗτος
|
γὰρ |
πολλοὺς
τῶν
Ἀλεξανδρέων
ἀποσφάξας,
οὐκ |
[4, 129] |
τοῦ
βασιλέως,
ἔπινε
πλεῖστον
(ἦν
|
γὰρ |
πολυπότης
ὡς
καὶ
ὁ
πάππος |
[4, 171] |
ἐν
Ἀγρίοις·
Μὴ
θαυμάσῃς·
τῶν
|
γὰρ |
προτενθῶν
ἐσμέν,
ἀλλ´
οὐκ
οἶσθα |
[4, 172] |
ἠδὲ
Στασίχορος
ἄεισε
λαοῖς.
(Ὁ
|
γὰρ |
Στησίχορος
οὕτως
εἴρηκεν
ἐν
τῷ |
[4, 169] |
Πάντ´
ἔστιν
ἡμῖν·
ἥ
τε
|
γὰρ |
συνώνυμος
τῆς
ἔνδον
οὔσης
ἔγχελυς |
[4, 144] |
δεῖπνον
ἢ
τὸ
ἑαυτοῖς.
(Τὸ
|
γὰρ |
τὰ
εἰωθότα
ὑπερβάλλον,
τοῦτο
παρέχει |
[4, 135] |
ἄμαξαν
ἀπ´
οὔδεος
ὀχλίσσειαν·
τρισπίθαμοι
|
γὰρ |
ταί
γε
καὶ
ἐννεαπήχεες
ἦσαν |
[4, 172] |
καρυκεύειν
μέλι,
σεμίδαλιν,
ᾠά·
πάντα
|
γὰρ |
τἀναντία
νῦν
ἐστιν·
ὁ
μάγειρος |
[4, 133] |
ἡ
δριμεῖα
περιοισθήσεται·
τῶν
πρεσβυτέρων
|
γὰρ |
ταῦτα
τῶν
ἡδυσμάτων
ἀναστομοῖ
τάχιστα |
[4, 142] |
τὴν
δίαιταν
ἀφελέστατος
γέγονεν.
(Ἤδη
|
γὰρ |
τηλικούτων
πραγμάτων
ἡγούμενος
ἔμφασιν
τοῖς |
[4, 165] |
νῦν
χαλεπώ
τατον
ἔργον.
(Ἔχουσι
|
γάρ |
τι
κέντρον
ἐν
τοῖς
δακτύλοις, |
[4, 156] |
καλῶν,
ὃς
ἔφη·
Οὐ
μὲν
|
γάρ |
τι
χέρειον
ἐν
ὥρῃ
δεῖπνον |
[4, 130] |
τοῦ
τελευταίου
δείπνου
σημεῖον·
οὕτω
|
γὰρ |
τὸ
Μακεδονικὸν
οἶσθα
ἔθος
ἐν |
[4, 154] |
τοῦ
μάχεσθαι
μᾶλλον
συγκεῖσθαι.
Ὁπότε
|
γὰρ |
τὸ
μάχη
συντιθέμενον
τὸ
τέλος |
[4, 132] |
κάθαλα
ποιήσας
πάντα
κἀσκοροδισμένα.
Διὰ
|
γὰρ |
τὸ
πλῆθος
τῶν
παρ´
αὐτοῖς |
[4, 132] |
τοῦτο
πρὸς
τὴν
γαστέρα·
κατέπασα
|
γὰρ |
τὸ
χεῖλος,
οὐκ
ἐνέπλησα
δέ. |
[4, 159] |
δ´
ἐξαρκεῖν
ἔφη.
(Οὐκ
ἦν
|
γὰρ |
τοιοῦτος
ὁ
Καπανεὺς
οἷον
ὁ |
[4, 154] |
παρὰ
τὸ
δεῖπνον
μονομαχοῦσιν.
Ἐν
|
γὰρ |
τοῖς
ὅπλοις
ἀγερθέντες
σκιαμαχοῦσι
καὶ |
[4, 140] |
ὑπείληφεν,
ἀλλὰ
διττή·
ἣν
μὲν
|
γὰρ |
τοῖς
παισὶ
παρέχουσι,
πάνυ
τις |
[4, 146] |
καθ´
ἡμέραν
ἔχει
τροφήν.
~(Παρὰ
|
γὰρ |
τὸν
βασιλέα
φοιτῶσιν
οἱ
ἐντιμότατοι |
[4, 164] |
τὸν
Διογένους
Κεφαλίωνα
ἀποστοματιοῦντες;
Κατὰ
|
γὰρ |
τὸν
Σοφοκλέους
Κηδαλίωνά
ἐστε
Μαστιγίαι, |
[4, 152] |
ἢ
κεραμέοις
ἢ
ἀργυροῖς·
(καὶ
|
γὰρ |
τοὺς
πίνακας
ἐφ´
ὧν
τὰς |
[4, 140] |
συντεταγμένου
τοῖς
φιδίταις
ἀίκλου·
(παρὰ
|
γὰρ |
τοῦτο
οἶμαι
τὴν
φωνὴν
πεποιῆσθαι. |
[4, 159] |
Δί´·
οὐ
γὰρ
ἥδομαι.
(Ἢν
|
γὰρ |
τράγῃ
τις,
τοῦ
στόματος
ὄζει |
[4, 139] |
πλῆθος
ὧν
ἐκδέδωκε
συγγραμμάτων·
ἐστὶ
|
γὰρ |
τρισχίλια
πρὸς
τοῖς
πεντακοσίοις
φησὶ |
[4, 139] |
γοῦν
ἐν
Ἐλπίδι
φησίν·
Ἐκάλεσε
|
γάρ |
τύ
τις
ἐπ´
αἶκλον
ἀέκων, |
[4, 145] |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον.
Ἐστὶ
μὲν
|
γὰρ |
τῷ
βασιλεῖ
χίλια
ἱερεῖα
τῆς |
[4, 145] |
καὶ
πολὺ
πλείω
δαπανῶσιν.
Ἑκάσταις
|
γὰρ |
τῶν
πόλεων
κατὰ
τὸ
μέγεθος |
[4, 146] |
γίγνεται
τὸ
κατὰ
λόγον.
Ὡς
|
γὰρ |
ὑπερβολῆς
τινος
ἀναλώματος
τάλαντον
ὠνόμασε. |
[4, 160] |
μοι
δοκεῖς,
ὦ
Κύνουλκε
(τούτῳ
|
γὰρ |
χαίρεις
τῷ
ὀνόματι,
οὐ
λέγων |
[4, 164] |
τι
τῶν
κυνικῶν
βρωμάτων
(οὐδὲ
|
γὰρ |
χαριτογλωσσεῖν
ἡμᾶς
θέμις)
δῆλον
ἐξ |
[4, 166] |
Μενάνδρου
Ναύκληρον
οὕτως
κολάζεσθαι.
Φησὶν
|
γάρ· |
Ὦ
φιλτάτη
Γῆ
μῆτερ,
ὡς |
[4, 167] |
καὶ
κτώμενος
καὶ
διδούς.
Στρατιώτης
|
γὰρ |
ὢν
λογίζεσθαι
τὰ
προσιόντα
καὶ |
[4, 161] |
δ´
ἐν
Ταραντίνοις·
Οἱ
πυθαγορίζοντες
|
γάρ, |
ὡς
ἀκούομεν,
οὔτ´
ὄψον
ἐσθίουσιν |
[4, 129] |
μεγάλου,
ὃς
ὕπτιος
ἐπέκειτο
τὴν
|
γαστέρα |
δεικνὺς
ἄνω
πλήρη
οὖσαν
πολλῶν |
[4, 163] |
τοῦ
Ὁμήρου
προσκυνεῖς
διὰ
τὴν
|
γαστέρα |
Ἧς
οὐ
λαμυρώτερον
οὐδέν,
(Ὁ |
[4, 132] |
οὐθέν
ἐστι
τοῦτο
πρὸς
τὴν
|
γαστέρα· |
κατέπασα
γὰρ
τὸ
χεῖλος,
οὐκ |
[4, 158] |
ἔλεγεν·
Εἴθ´
ἠδυνάμην
καὶ
τὴν
|
γαστέρα |
τρίψας
τῆς
πείνης
καὶ
τῆς |
[4, 137] |
χεῖρες,
δέκα
δὲ
στόματ´
εἶεν,
|
γαστὴρ |
δ´
ἄρρηκτος,
χάλκεον
δέ
μοι |
[4, 160] |
ὀξέως
καὶ
καλῶς
ἀπήντησε
τῷ
|
γάστριδι |
κυνὶ
περὶ
τοῦ
κόγχου.
Ἐγὼ |
[4, 164] |
τὰς
ἐπιδείξεις
ὑπὸ
τῆς
ἐμφύτου
|
γαστριμαργίας |
καὶ
ἡδυλογίας
κολάβρους
ἀναγινώσκει
καὶ |
[4, 162] |
τε
ὁ
Γελῷος
ἐν
τῇ
|
Γαστρολογίᾳ |
ἣν
μόνην
ὑμεῖς
ῥαψῳδίαν
οἱ |
[4, 159] |
τἀρκοῦν
ἐπαινῶν·
οὐ
γὰρ
ἐν
|
γαστρὸς |
βορᾷ
τὸ
χρηστὸν
εἶναι,
μέτρια |
[4, 139] |
συνιόντων
ἑκάστῳ
τυρὸν
χλωρὸν
καὶ
|
(γαστρὸς |
καὶ)
φύσκης
τόμον
καὶ
τραγήματα |
[4, 141] |
οὔτε
γὰρ
ἡδονῆς
οὐδ´
ἀκρασίας
|
γαστρὸς |
οὕνεκεν
κομίζουσιν,
ἀλλὰ
τῆς
αὑτῶν |
[4, 165] |
καὶ
ὑπερορίους
ἀποδημίας
ποιεῖσθαι
τῆς
|
γαστρὸς |
χάριν,
ὡς
ὁ
αὐτὸς
Ἄλεξις |
[4, 183] |
λέγων
οὕτως·
Πηκτὶς
δὲ
Μούσῃ
|
γαυριῶσα |
βαρβάρῳ
(δίχορδος
εἰς
σὴν
χεῖρά |
[4, 159] |
ἦν
πολύς,
(ἥκιστα
δ´
ὄλβῳ
|
γαῦρος |
ἦν,
φρόνημα
δὲ
οὐδέν
τι |
[4, 141] |
τοῦτο
ἕτερον
οὐδὲν
πλὴν
ὅ
|
γε |
ἀπὸ
τούτων
ζωμὸς
ἱκανὸς
ὢν |
[4, 135] |
ἐννεαπήχεες
ἦσαν
εὖρος,
ἀτὰρ
μῆκός
|
γε |
γενέσθην
ἐννεόργυιοι.
Πολλὰ
δ´
ἄναντα |
[4, 164] |
γὰρ
λαβέ,
(ἔπειτ´
ἀναγνώσει
πάνυ
|
γε |
διασκοπῶν
ἀπὸ
τῶν
ἐπιγραμμάτων
ἀτρέμα |
[4, 135] |
κεστρεὺς
οὐκ
οἶος·
ἅμα
τῷ
|
γε |
δυώδεκα
σαργοὶ
ἕποντο.
Κυανόχρως
δ´ |
[4, 160] |
βιβλία
ἃ
μόνα
παιδεύει
(τούς
|
γε |
ἐπιθυμοῦντας
τῶν
καλῶν·
λέγω
δὲ |
[4, 158] |
τῆς
φακῆς
πολυμάθειαν
ἀλλ´
ὑμεῖς
|
γε, |
ἔφη,
οἱ
ἀπὸ
τῆς
καλῆς |
[4, 144] |
τροφάς
φησιν
οὕτως·
Καὶ
οἶδά
|
γε, |
ἔφη,
ὦ
Σιμωνίδη,
ὅτι
τούτῳ |
[4, 136] |
Τῶν
ἔλεγεν
δαίνυσθαι·
ἐμοὶ
δέ
|
γε |
θηλυτεράων
εἶναι
βρώματ´
ἔδοξεν·
ἐπεὶ |
[4, 135] |
οὔδεος
ὀχλίσσειαν·
τρισπίθαμοι
γὰρ
ταί
|
γε |
καὶ
ἐννεαπήχεες
ἦσαν
εὖρος,
ἀτὰρ |
[4, 144] |
τί
ἂν
ἡδέως
φάγοι·
ὅπως
|
γε |
μὴν
καταδάρθοι
οὐδ´
ἂν
εἴποι |
[4, 165] |
(Ἐν
δὲ
Φαίδρῳ
φησί·
Σχολῇ
|
γε, |
νὴ
τὸν
ἥλιον,
σχολῇ
λέγεις. |
[4, 138] |
τυρὸν
καὶ
βολβοὺς
καὶ
λάχανά
|
γε |
οἷα
δὴ
ἐν
ἀγροῖς
ἑψήματα |
[4, 182] |
ἄρα,
ἦν
δ´
ἐγώ,
πολυχορδίας
|
γε |
οὐδὲ
παναρμονίου
ἡμῖν
δεήσει
ἐν |
[4, 156] |
καθεύδειν
ἄθλιον
δεδοικότα.
(Ἀλλ´
ὅ
|
γε |
Παρμενίσκος
οὕτως
ὑπήρξατο·
Παρμενίσκος
Μόλπιδι |
[4, 141] |
πολλοί,
οὐ
μὴν
ἀλλ´
οἵ
|
γε |
πλούσιοι
καὶ
ἄρτον
καὶ
ὧν |
[4, 159] |
οὗτοι
τοὺς
φακούς,
ἀλλ´
ἡμῖν
|
γε |
ποίησον
δοθῆναι
ἄρτον,
μεθ´
ὧν |
[4, 161] |
τῶν
Πυθαγορείων
εἷς.
{Α.
Ἀποκτείνας
|
γέ |
που·
οὐκ
ἔτι
γάρ
ἐστ´ |
[4, 141] |
παρασκευάζειν
περιττὸν
εἶναι,
μὴ
μέλλοντά
|
γε |
προσφέρεσθαι.
Μόλπις
δέ
φησι·
Μετὰ |
[4, 170] |
γὰρ
πάντ´
ἐγώ.
{Α.
Ὀρθῶς
|
γε· |
πρῶτον
μὲν
λάβ´
ἐλθὼν
σήσαμα. |
[4, 158] |
Ὧν
οὐκ
ἀπαρκεῖ
πλησμονή·
τρυφῇ
|
γέ |
τοι
ἄλλων
ἐδεστῶν
μηχανὰς
θηρεύομεν. |
[4, 146] |
ὅμοια
πράττομεν
καὶ
θύομεν·
ὅπου
|
γε |
τοῖς
θεοῖς
μὲν
ἠγορασμένον
(δραχμῶν |
[4, 175] |
οὕτως
Ἐγὼ
δὲ
τὸν
γίγγραν
|
γε |
τὸν
σοφώτατον.
{Β.
Τίς
δ´ |
[4, 156] |
ὦ
πάτερ,
κομιδῇ
μεσημβρία,
ἡνίκα
|
γε |
τοὺς
νεωτέρους
δειπνεῖν
χρεών.
Ἐμοί |
[4, 158] |
ὁ
Φλιάσιος
ἔφη·
(Καὶ
Ζηνώνειόν
|
γε |
φακῆν
ἕψειν
ὃς
μὴ
φρονίμως |
[4, 165] |
διὰ
τούτων·
Ἐστὶν
δ´
αὐτούς
|
γε |
φυλάττεσθαι
τῶν
νῦν
χαλεπώ
τατον |
[4, 183] |
σοφὸς
κιθάρᾳ
παριαμβίδας·
ἃ
δὲ
|
γεγάθει |
πυκινῶν
κρεγμῶν
ἀκροαζομένα.
Τὸ
δὲ |
[4, 143] |
Ἄρχων
φησὶν
οὕτως·
~(Ἐν
Λακεδαίμονι
|
γέγονας· |
ἐκείνων
τῶν
νόμων
μεθεκτέον
ἐστίν. |
[4, 128] |
ἑταῖρε
Τιμόκρατες,
τοῖς
χρόνοις
μὲν
|
γέγονε |
κατὰ
Λυγκέα
καὶ
Δοῦριν
τοὺς |
[4, 171] |
Νῦν
δὲ
ὁ
ἐδέατρος
ἐπιστάτης
|
γέγονε |
τῆς
ὅλης
διακονίας.
Ἦν
δ´ |
[4, 142] |
καὶ
κατὰ
τὴν
δίαιταν
ἀφελέστατος
|
γέγονεν. |
(Ἤδη
γὰρ
τηλικούτων
πραγμάτων
ἡγούμενος |
[4, 162] |
οἰκετιᾶ.
Ἦν
γὰρ
ὄντως
οἰκέτης
|
γεγονὼς |
τοῦ
Ζήνωνος,
ὡς
Νικίας
ὁ |
[4, 128] |
ἐπιδραμοῦμαί
σοι
τὰ
ἐν
αὐτῇ
|
γεγραμμένα |
διατριβῆς
ἕνεκα
νῦν
καὶ
ψυχαγωγίας. |
[4, 128] |
Λυγκέως
ἐπιστολαῖς
πρὸς
τὸν
αὐτὸν
|
γεγραμμέναις |
Ἱππόλοχον,
δηλούσαις
τό
τε
Ἀντιγόνου |
[4, 150] |
ὡς
ἐν
τῷ
γαμικῷ
νόμῳ
|
γέγραπται, |
ἀπείρηται
ᾠὰ
καὶ
μελίπηκτα
δίδοσθαι. |
[4, 154] |
δέ
τις
κἀν
ταῖς
διαθήκαις
|
γέγραφεν |
γυναῖκας
εὐπρεπεστάτας
μονομαχῆσαι
ἃς
ἐκέκτητο, |
[4, 158] |
φακῆ
´στιν,
Ἀρχάγαθος
ἔφη
Ποτὲ
|
γεγραφέναι |
ῥοφοῦντ´
Ὀρέστην
τῆς
νόσου
πεπαυμένον, |
[4, 184] |
Δάφνῃ
πανηγύρεων.
~Πυθαγόρας
δὲ
ὁ
|
γεγραφὼς |
περὶ
τῆς
Ἐρυθρᾶς
θαλάσσης
τοὺς |
[4, 174] |
τοιούτων
ἔτι
λεγομένων
ἐκ
τῶν
|
γειτόνων |
τις
ἐξηκούσθη
ὑδραύλεως
ἦχος
πάνυ |
[4, 158] |
ἐν
τρίτῳ
Νόστων.
(Ἐπὶ
τούτοις
|
γελάσαντος |
πάνυ
ἔκλαμπρον
τοῦ
Πλουτάρχου
οὐκ |
[4, 156] |
ὥσπερ
τοὺς
πυρέσσοντας
περιφερόμενα
ὁρᾶν.
|
Γελασάντων |
δὲ
ἡμῶν
ἔφη
τις·
Ἀλλ´ |
[4, 159] |
φακῆν
ἢ
τὸν
καλούμενον
κόγχον.
|
Γελασάντων |
δὲ
πάντων
καὶ
ἐπὶ
τῷ |
[4, 165] |
τἀλλότρια
δειπνεῖν
τὸν
καλῶς
εὐδαίμονα.
|
(γελασάντων |
οὖν
πάντων
ἐπὶ
τούτοις
ὁ |
[4, 138] |
παρασκευάσαι
Λακωνικὸν
δεῖπνον.
Καὶ
παρασκευασθέντος
|
γελάσας |
ὁ
Παυσανίας
μετεπέμψατο
τῶν
Ἑλλήνων |
[4, 162] |
Κτησίβιος
καὶ
χαρίεις
περὶ
τὸ
|
γελοῖον· |
~(διὸ
καὶ
πάντες
αὐτὸν
ἐπὶ |
[4, 162] |
(δοξοματαιόσοφοι,
ζηταρετησιάδαι.
(Ἀρχέστρατός
τε
ὁ
|
Γελῷος |
ἐν
τῇ
Γαστρολογίᾳ
ἣν
μόνην |
[4, 151] |
δ´
οὔπω.
Ἐνταῦθα
μὲν
δὴ
|
γέλως |
ἐγένετο.
(Ἐπεὶ
δὲ
προὐχώρει
ὁ |
[4, 155] |
δρεπάνῳ,
τέθνηκε,
καὶ
οἱ
ἄλλοι
|
γελῶσι |
παιδιὰν
ἔχοντες
τὸν
ἐκείνου
θάνατον. |
[4, 165] |
ἀμυχὰς
καταμύξαντες
καὶ
συγκύψαντες
ἅπαντας
|
γελῶσι. |
Τὸ
δὲ
χαριτογλωσσεῖν
Αἰσχύλος
εἴρηκεν |
[4, 130] |
ἀπόγονος
καὶ
πολλοὺς
κατέρρηξεν
ἡμῶν
|
γέλωτας· |
καὶ
μετὰ
ταῦτα
ὠρχεῖτο
μετὰ |
[4, 138] |
ἐκπλαγέντα
τὰ
προκείμενα
κελεῦσαι
ἐπὶ
|
γέλωτι |
τοῖς
ἑαυτοῦ
διακόνοις
παρασκευάσαι
Λακωνικὸν |
[4, 130] |
λαμβάνοντες.
Ἐν
τούτῳ
δὲ
ὁ
|
γελωτοποιὸς |
εἰσῆλθε
Μανδρογένης,
ἐκείνου
Στράτωνος
τοῦ |
[4, 157] |
πολλὰ
ταῖς
κίχλαις
ἤδη
λέγει.
|
Γέλωτος |
οὖν
ἐπιρραγέντος
παρῆν
ἡ
θεατροτορύνη |
[4, 176] |
κωλύοντα
τοὺς
τραχήλους,
ὄνους
ἐφελκόμενοι
|
γέμοντας |
οἴνου
καὶ
βρωμάτων
παντοδαπῶν,
(οἷς |
[4, 137] |
πεπώκει.
Δεύτεραι
αὖτε
τράπεζαι
ἐφωπλίζοντο
|
γέμουσαι· |
(ἐν
δ´
αὐταῖσιν
ἐπῆν
ἄπιοι |
[4, 148] |
Ἑκαταῖος
ἐν
τῇ
τρίτῃ
τῶν
|
Γενεαλογιῶν |
μάζας
φησὶν
εἶναι
καὶ
ὕεα |
[4, 133] |
δισσὴ
γὰρ
ἰδ´
ἐκ
ῥαφάνοιο
|
γενέθλη |
μακρή
τε
στιφρή
τε
φαείνεται |
[4, 176] |
Εὐπαλάμου,
ἤειδεν
δ´
αὐτοῦ
τὰ
|
γενέθλια· |
τοῦτο
γὰρ
εἶχεν,
πανμαρπᾶν
ηδυσμα |
[4, 149] |
Ἀπόλλωνος,
ἐν
τῷ
πρυτανείῳ
δειπνοῦσι
|
γενεθλίοις |
Ἑστίας
Πρυτανίτιδος
καὶ
Διονυσίοις,
ἔτι |
[4, 157] |
Νίκιον
ἔφη·
(Οὐδεὶς
ὑμῶν,
ἄνδρες
|
γενειοσυλλεκτάδαι, |
ἰχθὺν
ἐσθίει;
Ἢ
καθάπερ
ὁ |
[4, 155] |
ἀξιωθῆναι
καὶ
τῶν
φίλων
εἷς
|
γενέσθαι. |
(Δοῦρις
δ´
ὁ
Σάμιος
ἐν |
[4, 131] |
ἐν
Θρᾴκῃ·
καίτοι
φασὶν
(βουβαυκαλόσαυλα
|
γενέσθαι· |
κατὰ
τὴν
ἀγορὰν
μὲν
ὑπεστρῶσθαι |
[4, 154] |
πολιτῶν
συμβουλεύσαντος,
καὶ
ζηλωτὰς
τούτων
|
γενέσθαι |
Κυρηναίους.
Ἔφορος
δ´
ἐν
ἕκτῃ |
[4, 176] |
Οὐλπιανέ,
ὅτι
Ἀλεξανδρέων
μουσικώτεροι
ἄλλοι
|
γενέσθαι |
οὐχ
ἱστόρηνται,
καὶ
οὐ
λέγω |
[4, 166] |
Εὔβουλόν
φησι
τὸν
δημαγωγὸν
ἄσωτον
|
γενέσθαι. |
τῇ
λέξει
δὲ
ταύτῃ
ἐχρήσατο· |
[4, 135] |
ἦσαν
εὖρος,
ἀτὰρ
μῆκός
γε
|
γενέσθην |
ἐννεόργυιοι.
Πολλὰ
δ´
ἄναντα
κάταντα |
[4, 160] |
ὀνόματι,
οὐ
λέγων
ὃ
ἐκ
|
γενετῆς |
σε
ἡ
μήτηρ
κέκληκε)
κατὰ |
[4, 182] |
Ἀνακρέων.
(Οἶδα
δὲ
καὶ
ἄλλα
|
γένη |
αὐλῶν
τραγικῶν
τε
καὶ
λυσιῳδικῶν |
[4, 130] |
ἐπεδόθη
πᾶσι
καὶ
πλακοῦντες
ἕκαστα
|
γένη, |
Κρητικῶν
καὶ
τῶν
σῶν,
(ἑταῖρε |
[4, 129] |
ἀργυρᾷ
(πλήρης
ἰχθύων
ὀπτῶν
πάντα
|
γένη |
συνηθροισμένων,
ἅπασί
τε
προσεδόθη
καὶ |
[4, 169] |
μηδὲ
χέσαι
γ´
αὐτῷ
σχολὴ
|
γενήσεται |
μηδ´
εἰς
ἀσώτιον
τραπέσθαι
μηδ´ |
[4, 166] |
καὶ
παρατιλοῦμαι
νὴ
Δία
καὶ
|
γενήσομαι |
Κτήσιππος,
οὐκ
ἄνθρωπος,
ἐν
ὀλίγῳ |
[4, 138] |
Καὶ
Εὔπολις
ἐν
Εἵλωσι·
(Καὶ
|
γένηται |
τοῖσδε
σάμερον
κοπίς.
Δεῖπνον
δ´ |
[4, 149] |
καὶ
μάζας
(καὶ
ἄρτους
παραβάλλειν.
|
Γενναῖος |
γὰρ
ὁ
τοιοῦτος
ἐκρίνετο
καὶ |
[4, 148] |
προσαγορευθεὶς
διὰ
τὸ
ἐν
στρατοπέδῳ
|
γεννηθῆναι |
οὐ
μόνον
ὠνομάζετο
νέος
Διόνυσος, |
[4, 184] |
τῆς
ἐγκυκλίου
παιδείας
διὰ
τὰς
|
γενομένας |
συνεχεῖς
κινήσεις
ἐν
τοῖς
κατὰ |
[4, 129] |
ἄλλο
διλήκυθον
μύρου.
Ἡσυχίας
δὲ
|
γενομένης |
ἐξαλλόμενος
τῆς
κλίνης
ὁ
Πρωτέας |
[4, 129] |
(ἰσόσταθμον
τοῖς
προτέροις.
Ἡσυχίας
δὲ
|
γενομένης |
ἐπεισβάλλουσιν
ἡμῖν
οἱ
κἂν
τοῖς |
[4, 150] |
ἐπὶ
δεῖπνον.
Τῆς
οὖν
παρασκευῆς
|
γενομένης |
λαμπρᾶς
ὁ
Αἰγύπτιος
κατεγέλα
ὡς |
[4, 150] |
βασιλέας,
ἐπίτρεψον
τοῖς
ἐμοῖς
ποτε
|
γενομένοις |
μαγείροις
παρασκευάσαι
σοι
Αἰγύπτιον
δεῖπνον. |
[4, 128] |
Ἀττικῆς
αὐλητρίδος
ἐμφανίζοντος
δεῖπνον
(Ἀθήνησι
|
γενόμενον |
Δημητρίῳ
τῷ
βασιλεῖ,
ἐπίκλην
δὲ |
[4, 168] |
τῶν
Εὐρωπιακῶν
Γνώσιππον,
φησίν,
ἄσωτον
|
γενόμενον |
ἐν
τῇ
Σπάρτῃ
ἐκώλυον
οἱ |
[4, 171] |
ψήφισμα
ἐπὶ
Κηφισοδώρου
ἄρχοντος
Ἀθήνησι
|
γενόμενον, |
ἐν
ᾧ
ὥσπερ
τι
σύστημα |
[4, 139] |
καὶ
διὰ
τὸ
πένθος
τὸ
|
γενόμενον |
περὶ
τὸν
Ὑάκινθον
οὔτε
στεφανοῦνται |
[4, 153] |
καὶ
ἱμᾶσιν
ἀστραγαλωτοῖς
μαστιγοῦται
καὶ
|
γενόμενος |
αἱμόφυρτος
τὸν
τιμωρησάμενον
ὡς
εὐεργέτην |
[4, 129] |
δυνάμενος
πιεῖν
ἀνακαθίσας
ἔκλαιεν
ἄσκυφος
|
γενόμενος, |
καὶ
ὁ
Κάρανος
αὐτῷ
χαρίζεται |
[4, 168] |
ὁ
καὶ
τῆς
φυγῆς
αἴτιος
|
γενόμενος |
(Ῥουτιλίῳ
τῷ
τὴν
Ῥωμαικὴν
ἱστορίαν |
[4, 143] |
κατὰ
πόλεμον
πράξεων
καὶ
τοὺς
|
γενομένους |
ἄνδρας
ἀγαθοὺς
ἐπαινοῦσι,
προτρεπόμενοι
τοὺς |
[4, 142] |
τῶν
ἰδιωτῶν
τῶν
ἐν
Σπάρτῃ
|
γενομένων |
κατ´
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
τῇ |
[4, 135] |
μιγῆναι,
ἐκ
Κωπῶν,
ὅθεν
ἐγχέλεων
|
γένος |
ἀγροτεράων,
παμμεγέθης,
ἣν
οὔ
κε |
[4, 163] |
ὁ
Διόδωρος
οὗτος
τὸ
μὲν
|
γένος |
Ἀσπένδιος,
Πυθαγορικὸς
δὲ
δόξας
εἶναι |
[4, 163] |
γράφει
οὕτως·
Διοδώρου
τοῦ
τὸ
|
γένος |
Ἀσπενδίου
τὴν
ἐξηλλαγμένην
εἰσαγαγόντος
κατασκευὴν |
[4, 154] |
σύμμαχος,
πρωτόμαχος,
ἐπίμαχος,
ἀντίμαχος,
(φιλόμαχον
|
γένος |
ἐκ
Περσέος»
παρὰ
Πινδάρῳ,
τηνικαῦτα |
[4, 152] |
τὴν
πολεμικὴν
εὐχέρειαν
ἢ
κατὰ
|
γένος |
ἢ
κατὰ
πλοῦτον.
Ὁ
δ´ |
[4, 157] |
τὸν
Ὅμηρον
Σύρον
ὄντα
τὸ
|
γένος |
κατὰ
τὰ
πάτρια
ἰχθύων
ἀπεχομένους |
[4, 159] |
ὧδε·
Ἐστὶν
δὲ
ποδαπὸς
τὸ
|
γένος |
οὗτος;
{Β.
Πλούσιος·
τούτους
δὲ |
[4, 168] |
αὐτῷ
ἔλεγεν
Ὦ
καταισχύνας
τὸ
|
γένος. |
Πάντα
γὰρ
ἀνάλωσε
τὰ
πατρῷα |
[4, 131] |
κόρυδοι,
κίτται,
κύκνοι,
πελεκάν,
κίγκλοι,
|
γέρανος— |
{Β.
Τουδὶ
τοῦ
χάσκοντος
διατειναμένη |
[4, 129] |
ἄλλοις
ὅσοι
ἂν
πίωσιν
ἔσται
|
γέρας. |
Ἐφ´
οἷς
λεχθεῖσιν
οἱ
δ´ |
[4, 153] |
πολλὰ
κεχειρουργημένα
ταῖς
Ἰνδικαῖς
σκευασίαις.
|
Γερμανοὶ |
δέ,
ὡς
ἱστορεῖ
Ποσειδώνιος
ἐν |
[4, 134] |
κακῶς
ἔχων·
οἶνον
λέγουσι
τοὺς
|
γέροντας, |
ὦ
πάτερ,
πείθειν
χορεύειν
οὐ |
[4, 156] |
φιλοσοφίαν
εὑρόντες
νόμιμον
εἶναι
μηδενὸς
|
γεύεσθαι. |
Ἐγὼ
δ´
ὁ
τάλας»
κατὰ |
[4, 150] |
ἐκ
τῶν
λεβήτων,
ὧν
οὐδεὶς
|
γεύεται |
εἰ
μὴ
πρότερον
θεάσηται
τὸν |
[4, 131] |
φέρειν
ἐν
χοὶ
χρυσῇ
καὶ
|
γευόμενον |
τῶν
κρατήρων
πρότερον
μεθύειν
τῶν |
[4, 136] |
γλυκὺ
πλείονα
χρυσὸς
ὢν
ἀπερύκων.
|
Γευσάμενος |
δ´
ἔκλαιον,
ὅτ´
αὔριον
οὐκ |
[4, 136] |
περ
ἐὼν
κρατερῶς
παλάμῃ
ἐπορέχθην
|
γεύσασθ´ |
ἱμείρων·
τὸ
δέ
γ´
ἀμβροσίη |
[4, 151] |
τὰ
κρέα
ὡσαύτως,
ὅσον
μόνον
|
γεύσασθαι |
ἑαυτῷ
καταλιπών.
(Καὶ
οἱ
ἄλλοι |
[4, 136] |
χῶρος
Ἑξῆς
κόσσυφος
ἦλθε
μόνος
|
γεύσασθαι |
ἕτοιμος·
οὐ
μὴν
οὐδ´
ἄρ´ |
[4, 184] |
καὶ
πόλεις
ἀνδρῶν
γραμματικῶν,
φιλοσόφων,
|
γεωμετρῶν, |
μουσικῶν,
ζωγράφων,
παιδοτριβῶν
τε
καὶ |
[4, 133] |
σαφῶς
παρίστησι
Νίκανδρος
ἐν
δευτέρῳ
|
Γεωργικῶν |
λέγων
οὕτως·
(Γογγυλίδος
δισσὴ
γὰρ |
[4, 163] |
πόλει
πίνων
ὕδωρ·
τὸν
γὰρ
|
γεωργὸν |
καὶ
τὸν
ἔμπορον
κακοῖς.
Ἐγὼ |
[4, 166] |
κολάζεσθαι.
Φησὶν
γάρ·
Ὦ
φιλτάτη
|
Γῆ |
μῆτερ,
ὡς
σεμνὸν
σφόδρ´
εἶ |
[4, 169] |
Τίνα
λέγεις;
{Α.
Καρύστου
θρέμμα,
|
γηγενής, |
ζέων—
{Β.
Εἶτ´
οὐκ
ἂν |
[4, 170] |
οὐ
σκόροδον,
οὐ
σίραιον,
οὐχὶ
|
γήθυον, |
(οὐ
βολβόν,
οὐ
πῦρ,
οὐ |
[4, 147] |
συμπόσιον
τῆς
τελευταίας
(Αἰγύπτου
βασιλευσάσης,
|
γημαμένης |
δ´
Ἀντωνίῳ
τῷ
Ῥωμαίων
στρατηγῷ |
[4, 166] |
ἐχρῆν
εἴ
τις
πατρῴαν
παραλαβὼν
|
(γῆν |
καταφάγοι,
πλεῖν
τοῦτον
ἤδη
διὰ |
[4, 166] |
ἁπαξάπαντας,
οὐ
γὰρ
οὖν
τὴν
|
γῆν |
μόνην.
Τάχ´
οὖν
διὰ
τὴν |
[4, 144] |
Τῷ
μὲν
γὰρ
Πέρσῃ
πᾶσαν
|
γῆν |
περιέρχονται
μαστεύοντες
τί
ἂν
ἡδέως |
[4, 157] |
μόνον
τε
τὸν
ἐν
τῷ
|
γήρᾳ |
θάνατον
ἀσπασίως
προσίεσθαι,
πεπεισμένους
τὴν |
[4, 133] |
κολυμβάδας
καλοῦσιν.
Ἀριστοφάνης
γοῦν
ἐν
|
Γήρᾳ |
φησίν·
Ὦ
πρεσβῦτα,
πότερα
φιλεῖς |
[4, 136] |
Ὀλυμπίου
εἰσὶν
ἀοιδοί,
αἳ
δὴ
|
γήραι |
κυφαὶ
ἔσαν,
χρησταὶ
δὲ
πάσασθαι. |
[4, 138] |
εἰρήνῃ
μετὰ
ὑγιείας,
ὡς
εἰκός,
|
γηραιοὶ |
τελευτῶντες
ἄλλον
τοιοῦτον
βίον
τοῖς |
[4, 158] |
(Ὁ
χαρίεις
τε
Ἀριστοφάνης
ἐν
|
Γηρυτάδῃ |
ἔφη·
Πτισάνην
διδάσκεις
αὐτὸν
ἕψειν |
[4, 176] |
´ν
θυμέλῃσι
Χάρις.
(Τυφλὸς
ὑπαὶ
|
γήρως |
εἶχεν
καὶ
Σκίρπαλον
υἱόν,
νήπιον |
[4, 168] |
ἐν
τῇ
νεότητι
τὰ
τοῦ
|
γήρως |
ἐφόδια
προκαταναλίσκοντες,
(χαίροντες
τῇ
ἑταίρᾳ, |
[4, 151] |
τραπεζῶν
ξυλίνων
μικρὸν
ἀπὸ
τῆς
|
γῆς |
ἐπηρμένων.
Ἡ
τροφὴ
δ´
ἐστὶν |
[4, 152] |
λέγοντα
διότι
τὰ
ἴχνη
τῆς
|
γῆς |
ἐφ´
ἧς
ἁρματηλατεῖ
χρυσὸν
καὶ |
[4, 166] |
διὰ
τέλους
καὶ
μηδ´
ἐπιβαίνειν
|
γῆς, |
ἵν´
οὕτως
ᾔσθετο
οἷον
παραλαβὼν |
[4, 131] |
κνῆκος,
ἐλᾶαι,
στέμφυλ´,
ἄμητες,
πράσα,
|
γήτειον, |
κρόμμυα,
φυστή,
βολβοί,
καυλοί,
σίλφιον, |
[4, 170] |
αὖον,
ῥοῦν,
κύμινον,
κάππαριν,
(ὀρίγανον,
|
γήτειον, |
σκόροδον,
θύμον,
σφάκον,
σίραιον,
σέσελι, |
[4, 174] |
περὶ
τοῦ
ὑδραυλικοῦ
ὀργάνου,
(Οὐλπιανέ.
|
Γιγγραίνοισι |
γὰρ
οἱ
Φοίνικες,
ὥς
φησιν |
[4, 175] |
λέγων
οὕτως
Ἐγὼ
δὲ
τὸν
|
γίγγραν |
γε
τὸν
σοφώτατον.
{Β.
Τίς |
[4, 175] |
τἄλλ´
αὐτοῖς
δοκεῖν
εἶναι
μέλη
|
γιγγραντὰ |
καὶ
κακὸν
μέγα.
(Πόσῳ
δὲ |
[4, 175] |
{Β.
Τίς
δ´
ἔσθ´
ὁ
|
γίγγρας; |
{Α.
Καινὸν
ἐξεύρημά
τι
ἡμέτερον, |
[4, 174] |
Ἄδωνιν
θρήνων·
τὸν
γὰρ
Ἄδωνιν
|
Γίγγρην |
καλεῖτε
ὑμεῖς
οἱ
Φοίνικες,
ὡς |
[4, 174] |
εὑρεῖν.
Ὀνομάζονται
δὲ
οἱ
αὐλοὶ
|
γίγγροι |
ὑπὸ
τῶν
Φοινίκων
ἀπὸ
τῶν |
[4, 175] |
ὡς
ἱστορεῖ
Δημοκλείδης.
~(Μνημονεύει
τῶν
|
γίγγρων |
αὐλῶν
Ἀντιφάνης
ἐν
Ἰατρῷ
καὶ |
[4, 157] |
ψυχῆς
μετὰ
τῆς
τῶν
κυρίων
|
γίγνεσθαι |
γνώμης.
Τούτοις
τοῖς
δόγμασιν
ἡμεῖς |
[4, 146] |
ἐγχέλεις,
τυρόν,
μέλι·
μικροῦ
τάλαντον
|
γίγνεται |
τὸ
κατὰ
λόγον.
Ὡς
γὰρ |
[4, 170] |
Φιλήμων
Παρεισιόντι·
Περὶ
τοὐπτάνιον
οὐ
|
γίνεθ´ |
ἡ
σκευωρία·
τραπεζοποιός
ἐστ´
ἐπὶ |
[4, 142] |
μήτ´
ἐλλείπειν,
ἀλλ´
ἱκανὰ
ἅπασι
|
γίνεσθαι |
καὶ
μὴ
προσδεῖσθαι
τοὺς
παρόντας. |
[4, 132] |
Δελφὸς
Ἡγήσανδρος,
πότερον
ἐν
ἄστει
|
γίνεται |
βελτίω
δεῖπνα
ἢ
ἐν
Χαλκίδι, |
[4, 140] |
τὰ
ἐπάικλα
κάπτειν
μετὰ
δεῖπνον·
|
γίνεται |
γὰρ
ἄλφιτα
ἐλαίῳ
ἐρραμένα.
Τὸ |
[4, 146] |
εἰς
τὸ
δεῖπνον
τάλαντα
τετρακόσια.
|
Γίνεται |
δὲ
ταῦτα
Ἰταλικοῦ
(νομίσματος
ἐν |
[4, 156] |
οὗ
τὸ
μεθύειν
πᾶσιν
ἡμῖν
|
γίνεται, |
(ἦ
μὴν
ἑλέσθαι
τοῦτον
ἂν |
[4, 141] |
ἑκάστη
σκιὰς
φρατρίας
τρεῖς
καὶ
|
γίνεται |
ἡ
τῶν
Καρνείων
ἑορτὴ
ἐπὶ |
[4, 139] |
δὲ
μέσῃ
τῶν
τριῶν
ἡμερῶν
|
γίνεται |
θέα
ποικίλη
καὶ
πανήγυρις
ἀξιόλογος |
[4, 149] |
τοῖς
ἥρωσι
θύωσι,
βουθυσία
μεγάλη
|
γίνεται |
καὶ
ἑστιῶνται
πάντες
μετὰ
τῶν |
[4, 148] |
ὥσπερ
ἐπὶ
τῶν
Βακχικῶν
ἄντρων
|
γίνεται, |
ταύτης
τύμπανα
καὶ
νεβρίδας
καὶ |
[4, 176] |
τὰ
παρὰ
τὰς
κρούσεις
ἁμαρτήματα
|
γινόμενα, |
ἀλλὰ
καὶ
περὶ
αὐλούς
εἰσι |
[4, 137] |
ὡς
(μακρόθεν)
οὐκ
ἀστείας
παρεισδύσεως
|
γινομένης, |
δέοντος
ἀπέχεσθαι
τούτων
τῶν
μακρόθεν· |
[4, 182] |
λωτοῦ·
ξύλον
δ´
ἐστὶ
τοῦτο
|
γινόμενον |
ἐν
Λιβύῃ.
Θηβαίων
δ´
εὕρημά |
[4, 130] |
ἔθος
ἐν
ταῖς
πολυανθρώποις
εὐωχίαις
|
γινόμενον. |
(Καὶ
ὁ
Κάρανος
ἄρξας
πότου |
[4, 149] |
ἢ
λαχάνου
τοῦ
κατὰ
καιρὸν
|
γινομένου |
ᾠά
τε
δύο
καὶ
τυροῦ |
[4, 161] |
τοὺς
πάλαι
ποτὲ
(τοὺς
Πυθαγοριστὰς
|
γινομένους |
ὄντως
ῥυπᾶν
ἑκόντας
ἢ
φορεῖν |
[4, 137] |
ἱστοροῦσιν
οὐ
πάνυ
ἀρχαίων
δυεῖν
|
γινομένων |
δείπνων
ἐν
Λυκείῳ
τε
καὶ |
[4, 143] |
κοινὰ
συσσίτια
οὕτως.
Ἕκαστος
τῶν
|
γινομένων |
καρπῶν
ἀναφέρει
(τὴν
δεκάτην
εἰς |
[4, 149] |
ἕνεκα
τῶν
ἐν
ταῖς
ἀμφόδοις
|
γινομένων |
νυκτερινῶν
φόβων.
Ἀπὸ
δὲ
τῶν |
[4, 168] |
πάντων
ἐπερραπίζετο.
(Ἐπιδόσεων
δέ
ποτε
|
γινομένων |
παρελθὼν
καὶ
αὐτὸς
εἰς
τὴν |
[4, 146] |
μυρίους
πεντακισχιλίους
μεριζόμεναι
ἑκάστῳ
ἀνδρὶ
|
γίνονται |
ἀνὰ
ἑκατὸν
ἑξήκοντα
Ἰταλικοῦ
νομίσματος. |
[4, 155] |
μὲν
πολυτελείας
οἱ
φίλοι
θεαταὶ
|
γίνωνται, |
οἱ
δ´
οἰκέται
κύριοι.
Ἐπιλελησμένοι |
[4, 176] |
Γλώσσαις,
τοὺς
τῇ
καλάμῃ
αὐλοῦντας.
|
(Γινώσκειν |
δὲ
βούλομαί
σε,
ἀνδρῶν
λῷστε |
[4, 136] |
ἀναμὶξ
σαργοί
τε
καὶ
ἵππουροι
|
γλάνιές |
τε,
μόρμυρος
ἄντα
δ´
ἦν, |
[4, 176] |
πανμαρπᾶν
ηδυσμα
σημανέων.
Ηὔλει
δὴ
|
Γλαύκης |
μεμεθυσμένα
παίγνια
Μουσέων
ἢ
τὸν |
[4, 156] |
Πελιάσι·
Τὸ
δειπνάριον
ἀνθηρὸν
ἦν,
|
γλαφυρὸν |
σφόδρα·
φακῆς
κατ´
ἄνδρα
τρυβλίον |
[4, 133] |
ἅλμῃ,
(ἄλλοτε
δ´
αὖ
λευκὸν
|
γλεῦκος |
συστάμνισον
ὄξει
ἶσον
ἴσῳ,
τὰς |
[4, 132] |
ἐχίνους
δύο,
ὃ
δὲ
θρυμματίδα
|
γλυκεῖαν, |
ὃ
δὲ
κόγχας
δέκα,
ὃ |
[4, 137] |
ἀνεκείμην.
Ὡς
δὲ
ἴδον
ξανθόν,
|
γλυκερόν, |
μέγαν
ἔγκυκλον,
ἄνδρες,
Δήμητρος
παῖδ´ |
[4, 135] |
γὰρ
ἔγωγε
ἧς
σαρκὸς
δύναμαι
|
γλυκερώτερον |
ἄλλο
ἰδέσθαι)
Ὀπταλέος
δ´
εἰσῆλθε |
[4, 147] |
ἀρνῶν,
ἅ
θ´
ὑπερωμόκρεως
χορδὰ
|
γλυκίστα |
(μιξεριφαρνογενής,
ἃν
δὴ
φιλέοντι
θεοί, |
[4, 165] |
οὕτω
τι
τἀλλότρι´
ἐσθίειν
ἐστὶ
|
γλυκύ. |
(Καὶ
Θεόπομπος
δ´
ἐν
Ὀδυσσεῖ |
[4, 136] |
ἐν
δὲ
σίναπυ
κεῖτ´
ἀγχοῦ
|
γλυκὺ |
πλείονα
χρυσὸς
ὢν
ἀπερύκων.
Γευσάμενος |
[4, 147] |
στεγναι
βύσται
μέγαθος
κακὰ
κακκάβου
|
γλυκυου |
ὀξιος
ὀμφαλὸς
θοίνας
καλεῖται
παρά |
[4, 131] |
{Α.
Οἶνοι
δέ
σοι,
λευκός,
|
γλυκύς, |
αὐθιγενής,
ἡδύς,
καπνίας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ' |
[4, 176] |
ὁ
μόναυλος
ὑπ´
ἠρίον
ὁ
|
γλυκὺς |
οἰκεῖ
αὐλητής,
μίμων
ἡ
´ν |
[4, 147] |
μόλεν
ὀπτὸν
ἐκεῖθεν
θερμὸν
ὅθεν
|
γλυφις |
τετμημένον
εὐθὺς
ἐπ´
αὐτὰς
τὰς |
[4, 176] |
Ἀμερίας
ὁ
Μακεδὼν
ἐν
ταῖς
|
Γλώσσαις |
τιτύρινόν
φησι
καλεῖσθαι
τὸν
μόναυλον. |
[4, 176] |
Ἀμερίας
ὁ
Μακεδὼν
ἐν
ταῖς
|
Γλώσσαις, |
τοὺς
τῇ
καλάμῃ
αὐλοῦντας.
(Γινώσκειν |
[4, 144] |
πρὸς
Κάσανδρον
περὶ
βασιλείας
(εἰ
|
γνήσιον |
τὸ
σύγγραμμα·
πολλοὶ
γὰρ
αὐτό |
[4, 151] |
καὶ
κοπίδα
ἀξίαν
δέκα
μνῶν.
|
Γνήσιππος |
δέ
τις
Ἀθηναῖος
ἀναστὰς
εἶπεν |
[4, 158] |
ἐν
τῷ
περὶ
τοῦ
καλοῦ
|
γνώμας |
τινὰς
ἡμῖν
εἰσφέρων
φησί·
Μηδέποτ´ |
[4, 157] |
μετὰ
τῆς
τῶν
κυρίων
γίγνεσθαι
|
γνώμης. |
Τούτοις
τοῖς
δόγμασιν
ἡμεῖς
πειθόμεθα. |
[4, 136] |
ἅμα
πρόσσω
καὶ
ὀπίσσω
ὄρνιθας
|
γνῶναι |
καὶ
ἐναίσιμα
σιτίζεσθαι.
(Ἤσθιε
δ´ |
[4, 162] |
δ´
ὁ
Χαλκιδεὺς
ὁ
Μενεδήμου
|
γνώριμος, |
ὥς
φησιν
Ἀντίγονος
ὁ
Καρύστιος |
[4, 139] |
δειπνίζουσιν
οἱ
πολῖται
πάντας
τοὺς
|
γνωρίμους |
καὶ
τοὺς
δούλους
τοὺς
ἰδίους· |
[4, 165] |
Αἰσχύλος
εἴρηκεν
ἐν
Προμηθεῖ
δεσμώτῃ·
|
Γνώσει |
δὲ
τάδ´
ὡς
ἔτυμ´,
οὐδὲ |
[4, 168] |
πρὸς
ταῖς
κʹ
τῶν
Εὐρωπιακῶν
|
Γνώσιππον, |
φησίν,
ἄσωτον
γενόμενον
ἐν
τῇ |
[4, 147] |
πάντ´
ἔπαθεν
λιπαροντεσ
εγχελεατινες
ἄριστον
|
γόγγροιτοιωνητεμων |
πλῆρες
θεοτερπές.
Ἐπ´
αὐτῷ
δ´ |
[4, 135] |
Καὶ
Τιτυὸν
ἔιδον,
λίμνης
ἐρικυδέα
|
γόγγρον |
κείμενον
ἐν
λοπάδεσς´·
ὃ
δ´ |
[4, 173] |
τρίβοντες
παρεῖχον
ὥσπερ
(ἐν)
γυναιξὶ
|
γογγύλας |
μεμαγμένας.
Καλοῦνται
δὲ
καὶ
μέχρι |
[4, 133] |
τὰς
δι´
ὄξους
καὶ
νάπυος
|
γογγυλίδας |
σαφῶς
παρίστησι
Νίκανδρος
ἐν
δευτέρῳ |
[4, 133] |
ἐν
δευτέρῳ
Γεωργικῶν
λέγων
οὕτως·
|
(Γογγυλίδος |
δισσὴ
γὰρ
ἰδ´
ἐκ
ῥαφάνοιο |
[4, 133] |
ἰκμανθεῖσαι
ἀναζώους´
ὑδάτεσσι.
Τμῆγε
δὲ
|
γογγυλίδος |
ῥίζας
καὶ
ἀκαρφέα
φλοιὸν
ἦκα |
[4, 173] |
τῶν
πράξεων
ὀνόματα
(Μαγίδες
καὶ
|
Γογγύλοι, |
ἐπειδὴ
τὰς
μάζας,
φησὶν
Ἀριστοφάνης, |
[4, 139] |
ὅς
ἐστιν
ἀρτίσκος
ἐγκρίδι
παραπλήσιος,
|
γογγυλώτερος |
δὲ
τὴν
ἰδέαν.
Διδόασι
τῶν |
[4, 174] |
σπιθαμιαίοις
τὸ
μέγεθος,
ὀξὺ
καὶ
|
γοερὸν |
φθεγγομένοις.
Τούτοις
δὲ
καὶ
οἱ |
[4, 134] |
χάρις·
ἀλλ´
ἐπὰν
δὴ
τὸν
|
γόητα |
Θεόδοτον
ἢ
τὸν
παραμασύντην
ἴδω |
[4, 175] |
κωμασάσης.
Ἀραρὼς
δ´
ἐν
Πανὸς
|
γοναῖς· |
Ἀναρπάσας
μόναυλον
εὐθὺς
πῶς
δοκεῖς |
[4, 151] |
καὶ
κρέα
θέμενος
ἐπὶ
τὰ
|
γόνατα |
ἐδείπνει.
Κέρατα
δὲ
οἴνου
περιέφερον |
[4, 149] |
ἐσθῆτας.
Καὶ
κατακλιθέντες
ἐπανίστανται
εἰς
|
γόνατα |
τοῦ
ἱεροκήρυκος
τὰς
πατρίους
εὐχὰς |
[4, 168] |
ὁ
Φῶκος
καὶ
φιλοπότης.
Νικήσαντος
|
γοῦν |
αὐτοῦ
ἵπποις
Παναθήναια
ὡς
ὁ |
[4, 133] |
ἐλάαις,
ἃς
κολυμβάδας
καλοῦσιν.
Ἀριστοφάνης
|
γοῦν |
ἐν
Γήρᾳ
φησίν·
Ὦ
πρεσβῦτα, |
[4, 139] |
ἄλλων
Δωριέων
καλεῖται
δεῖπνον.
Ἐπίχαρμος
|
γοῦν |
ἐν
Ἐλπίδι
φησίν·
Ἐκάλεσε
γάρ |
[4, 171] |
καὶ
ἔντιμος
ἡ
χρεία.
Χάρης
|
γοῦν |
ἐν
τῇ
γʹ
τῶν
ἱστοριῶν |
[4, 141] |
Λάκωνες
ἐξώκειλαν
εἰς
τρυφήν.
Φύλαρχος
|
γοῦν |
ἐν
τῇ
εʹ
καὶ
κʹ |
[4, 165] |
πωλῆσαι
εἰς
τὰς
ἡδυπαθείας.
Δίφιλος
|
γοῦν |
ἐν
τοῖς
Ἐναγίζουσί
φησι·
(Εἰ |
[4, 168] |
Φιλόχορος
ἄλλοι
τε
πλείους.
Μενέδημον
|
γοῦν |
καὶ
Ἀσκληπιάδην
τοὺς
φιλοσόφους
νέους |
[4, 182] |
οὗτοι
ἐλάσσονες
τῶν
τελείων.
Αἰσχύλος
|
γοῦν |
κατὰ
μεταφορὰν
ἐν
Ἰξίονί
φησι· |
[4, 182] |
τὰς
σαμβύκας
ἀρχαῖα
εἶναι.
Ἐν
|
γοῦν |
Μιτυλήνῃ
μίαν
τῶν
Μουσῶν
πεποιῆσθαι |
[4, 184] |
ἡ
αὐλητικὴ
περισπούδαστος
ἦν.
Χαμαιλέων
|
γοῦν |
ὁ
Ἡρακλεώτης
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ |
[4, 163] |
οὐδὲ
ταῖς
Μούσαις
θύσας.
φυγοῦσα
|
γοῦν |
σε
καὶ
τοὺς
σοὶ
παραπλησίους |
[4, 153] |
ἀλλὰ
κἀν
ταῖς
ἑστιάσεσιν.
Ἐκάλουν
|
γοῦν |
τινες
πολλάκις
ἐπὶ
δεῖπνον
τοὺς |
[4, 164] |
εἶ,
εὔδηλον,
ὃς
παρεὶς
τοσαῦτα
|
γράμματα |
(Σίμου
τέχνην
ἔλαβες.
{ΗΡ.
Ὁ |
[4, 139] |
πρὸς
ὃν
ἀντιλέγων
Δίδυμος
ὁ
|
γραμματικὸς |
καλεῖ
δὲ
τοῦτον
Δημήτριος
ὁ |
[4, 160] |
ἐπικαλούμενος·
καὶ
οἱ
πολλοὶ
τῶν
|
γραμματικῶν |
τῶν
Ῥωμαικῶν
οὐχ
ὁμιλήσαντες
πολλοῖς |
[4, 184] |
τε
νήσους
καὶ
πόλεις
ἀνδρῶν
|
γραμματικῶν, |
φιλοσόφων,
γεωμετρῶν,
μουσικῶν,
ζωγράφων,
παιδοτριβῶν |
[4, 158] |
βροτοῖσι’
κατὰ
τὸν
σὸν
Εὐριπίδην,
|
γραμματικώτατε, |
πλὴν
δυοῖν
μόνον,
Δήμητρος
ἀκτῆς |
[4, 175] |
θητίῳ
φησί·
νάβλας
ἐν
ἄρθροις
|
γραμμάτων |
οὐκ
εὐμελής,
ᾧ
λωτὸς
ἐν |
[4, 172] |
φησιν·
~(Προγεύσεταί
σοι
πρῶτον
ἡ
|
γραῦς |
τοῦ
ποτοῦ.
(Τοὺς
δὲ
τὰ |
[4, 141] |
καὶ
τῶν
καμμάτων
Νικοκλῆς
οὕτως
|
γράφει· |
Διακούσας
δὲ
πάντων
ὁ
ἔφορος |
[4, 153] |
τῆς
βασιλείας
ἐξέβαλε
τὸν
εὐεργέτην,
|
γράφει |
ἐν
τῇ
λδʹ
τῶν
ἱστοριῶν |
[4, 140] |
ἐν
τῇ
Λακωνικῇ
πολιτείᾳ
οὑτωσὶ
|
γράφει· |
Καὶ
εὐθὺς
τοὺς
μὲν
εὐπόρους |
[4, 167] |
Κύπρῳ
βασιλέως
ὅτι
ἄσωτος
ἦν
|
γράφει |
καὶ
τάδε·
Ἀλέξανδρος
μετὰ
τὴν |
[4, 163] |
τοῦ
κυνὸς
τοῦ
θαλαττίου
ἱστορῶν
|
γράφει |
καὶ
ταῦτα·
Ἀλλ´
οὐ
πολλοὶ |
[4, 129] |
καὶ
ὅτι
πᾶσι
προὔπιεν,
ἑξῆς
|
γράφει |
καὶ
ταῦτα·
(ἤδη
δὲ
ἡμῶν |
[4, 153] |
τῷ
Ἀρσάκει
διέτριψεν
ἀγόμενος
βασιλικῶς,
|
γράφει |
καὶ
ταῦτα·
Παρὰ
Πάρθοις
ἐν |
[4, 163] |
ἐνάτῃ
τῶν
ἱστοριῶν
περὶ
αὐτοῦ
|
γράφει |
οὕτως·
Διοδώρου
τοῦ
τὸ
γένος |
[4, 166] |
δευτέρα
καὶ
πεντηκοστῇ
τῶν
ἱστοριῶν
|
γράφει |
οὕτως·
Ἡ
πόλις
ἡ
τῶν |
[4, 143] |
ἐν
τῇ
δʹ
τῶν
Κρητικῶν
|
γράφει |
οὕτως·
Οἱ
δὲ
Λύττιοι
συνάγουσι |
[4, 154] |
Χαλκιδεὺς
ἐν
ἱστορικοῖς
ὑπομνήμασιν
οὕτω
|
γράφει· |
Παρὰ
δὲ
τοῖς
Ῥωμαίοις
προτίθεσθαι |
[4, 141] |
καὶ
κʹ
τῶν
ἱστοριῶν
τάδε
|
γράφει |
περὶ
αὐτῶν·
~Λακεδαιμόνιοι
εἰς
μὲν |
[4, 176] |
τοῦ
Ἀπαμέων
πρὸς
Λαρισαίους
πολέμου
|
γράφει |
τάδε·
Παραζωνίδια
καὶ
λογχάρι’
ἀνειληφότες |
[4, 144] |
βασιλέων
Ξενοφῶν
ἐν
Ἀγησιλάῳ
οὕτω
|
γράφει· |
Τῷ
μὲν
γὰρ
Πέρσῃ
πᾶσαν |
[4, 141] |
δ´
ἐν
τρίτῳ
Λακωνικῆς
πολιτείας
|
γράφει· |
Φέρουσι
δὲ
καὶ
ἐπάικλα
αὐτοῖς |
[4, 167] |
τῶν
ἱστοριῶν
ὁ
Θεόπομπος
(τάδε
|
γράφει· |
Φίλιππος
ἐπεὶ
ἐγκρατὴς
πολλῶν
ἐγένετο |
[4, 173] |
Πολυκράτων
ὁ
Κρίθωνος
Ῥηναιεὺς
δίκην
|
γραφόμενος |
οὐ
Δηλίους
αὐτοὺς
ὀνομάζει,
ἀλλὰ |
[4, 138] |
οὕτως
ἑστιᾷ
τοὺς
αὑτοῦ
νεοπολίτας,
|
γράφων· |
Ἄνευ
ὄψου,
ἔφη,
ὡς
ἔοικας, |
[4, 140] |
Μόλπις
ἐν
τῇ
Λακεδαιμονίων
πολιτείᾳ
|
γράφων |
οὕτως·
(Ποιοῦσι
δὲ
καὶ
τὰς |
[4, 153] |
παρὰ
τὸ
δεῖπνον
συμβάλλειν
μονομαχίας,
|
γράφων |
οὕτως·
Τὰς
τῶν
μονομάχων
θέας |
[4, 155] |
ἀπὸ
Τρῳάδος
τὸν
τὰς
ἱστορίας
|
γράψαντα |
ἡ
τῆς
ὀρχήσεως
τάξις
ἐγένετο, |
[4, 149] |
τῷ
δευτέρῳ
τῶν
περὶ
τοῦ
|
Γρυνείου |
Ἀπόλλωνος,
ἐν
τῷ
πρυτανείῳ
δειπνοῦσι |
[4, 153] |
τοῦ
Βεροιαίου,
ὃς
ὑπὸ
τοῦ
|
Γρυποῦ |
καλουμένου
Ἀντιόχου
τοῦ
βασιλέως
προαχθεὶς |
[4, 129] |
σαμβυκίστριαί
τινες
Ῥόδιαι,
ἐμοὶ
μὲν
|
γυμναὶ |
δοκῶ,
πλὴν
ἔλεγόν
τινες
αὐτὰς |
[4, 129] |
πῦρ
ἐκ
τοῦ
στόματος
ἐκριπίζουσαι
|
γυμναί. |
(Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
τούτων
ἀπηλλάγημεν, |
[4, 153] |
αὐτοῖς
μέχρι
οὗ
ἂν
αὐξηθῶσι
|
γυμνὰς |
διακονεῖσθαι.
(Μεγασθένης
δ´
ἐν
τῇ |
[4, 149] |
τῶν
πατέρων
ἐπὶ
λίθων
καθήμενοι
|
γυμνοὶ |
συνδειπνοῦσιν.
(Θεόπομπος
δ´
ἐν
τῇ |
[4, 166] |
Καίτοι
νέος
ποτ´
ἐγενόμην
κἀγώ,
|
γύναι· |
ἀλλ´
οὐκ
ἐλούμην
πεντάκις
τῆς |
[4, 133] |
λαλιστέραν
οὐπώποτ´
εἶδον
οὔτε
κερκώπην,
|
γύναι, |
οὐ
κίτταν,
οὐκ
ἀηδόν´,
οὐ |
[4, 174] |
οὖν
καὶ
τὴν
αὑτοῦ
διδάξαι
|
γυναῖκα |
Θαίδα.
Τρύφων
δ´
ἐν
τρίτῳ |
[4, 154] |
τις
κἀν
ταῖς
διαθήκαις
γέγραφεν
|
γυναῖκας |
εὐπρεπεστάτας
μονομαχῆσαι
ἃς
ἐκέκτητο,
ἕτερος |
[4, 129] |
σκληροπαῖκται
καί
τινες
καὶ
θαυματουργοὶ
|
γυναῖκες |
εἰς
ξίφη
κυβιστῶσαι
καὶ
πῦρ |
[4, 161] |
ἔνδοθεν
τὴν
χεῖρα,
καθάπερ
αἱ
|
γυναῖκες, |
κατέφαγε
πάμπολλα
καὶ
ταχύτατα,
ἐξὸν |
[4, 150] |
καὶ
τούτων
μεταλαμβάνων
κοτύλην
οἴνου.
|
Γυναικὶ |
δὲ
οὐκ
ἔξεστιν
εἰσιέναι
εἰς |
[4, 151] |
προπίνων
καὶ
ἄλλος
ἱμάτια
τῇ
|
γυναικί, |
καὶ
Τιμασίων
προπίνων
φιάλην
τε |
[4, 130] |
μετὰ
ταῦτα
ὠρχεῖτο
μετὰ
τῆς
|
γυναικὸς |
ἔτη
οὔσης
ὑπὲρ
τὰ
ὀγδοήκοντα. |
[4, 183] |
περ
τετάνυστο
σκινδαψὸς
τετράχορδος
ἀνηλακάτοιο
|
γυναικός. |
Μνημονεύει
αὐτοῦ
καὶ
Θεόπομπος
ὁ |
[4, 173] |
Νεωκόροι
καὶ
Ἰχθυβόλοι,
τῶν
δὲ
|
γυναικῶν |
Κυμινάνθαι,
κοινῇ
δὲ
πάντες
Ἐλεοδύται |
[4, 173] |
ἡμέρας
τρίβοντες
παρεῖχον
ὥσπερ
(ἐν)
|
γυναιξὶ |
γογγύλας
μεμαγμένας.
Καλοῦνται
δὲ
καὶ |
[4, 166] |
ἔτι
τρὶς
κείρεται,
(ἐν
ταῖς
|
γυναιξὶ |
λαμπρός,
οὐκ
ἐν
ἀνδράσιν.
Καὶ |
[4, 145] |
δειπνεῖ.
Ἐνίοτε
δὲ
καὶ
ἡ
|
γυνὴ |
αὐτῷ
συνδειπνεῖ
καὶ
τῶν
υἱῶν |
[4, 143] |
δὲ
ἐπιμέλειαν
ἔχει
τοῦ
συσσιτίου
|
γυνὴ |
τρεῖς
ἢ
τέτταρας
τῶν
δημοτικῶν |
[4, 143] |
παρακειμένων
ἡ
προεστηκυῖα
τῆς
συσσιτίας
|
γυνὴ |
φανερῶς
ἀφαιροῦσα
παρατίθησι
τοῖς
κατὰ |