Livre, pages
[4, 130]	οἳ δὲ ἀνδράποδ´ ὠνήσασθαι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Γ'	(Εἰς ταῦτα, ὦ ἑταῖρε Τιμόκρατες,
[4, 171]	χρεία. Χάρης γοῦν ἐν τῇ	γʹ	τῶν ἱστοριῶν (Πτολεμαῖόν φησι τὸν
[4, 136]	ἐπορέχθην γεύσασθ´ ἱμείρων· τὸ δέ	γ´	ἀμβροσίη μοι ἔδοξεν, οἵην δαίνυνται
[4, 132]	Βυζαντίους, ἀψινθίῳ σφιν δεῦσον ὅσα	γ´	ἂν παρατιθῇς, κάθαλα ποιήσας πάντα
[4, 169]	λέγοντι οὕτως· (Εἰ μηδὲ χέσαι	γ´	αὐτῷ σχολὴ γενήσεται μηδ´ εἰς
[4, 147]	ὀξιος ὀμφαλὸς θοίνας καλεῖται παρά	γ´	ἐμὶν καὶ τίν, σαφ´ οἶδα.
[4, 165]	φησι· (Εἰ μὴ συνήθης Φαιδίμῳ	γ´	ἐτύγχανεν ὁ Χαβρίου Κτήσιππος, εἰσηγησάμην
[4, 164]	φησιν Ἄλεξις ἐν Φυγάδι· Αἰεί	γ´	ὁ Χαιρεφῶν τιν´ εὑρίσκει τέχνην
[4, 132]	τοῦτ´ ἐγὼ ἠφάνισα. Βούλομαι δέ	γ´,	ὦ βέλτιστε σύ, κἀκεῖνο καὶ
[4, 157]	ὁ πρόγονος ὑμῶν Μελέαγρος ὁ	Γαδαρεὺς	ἐν ταῖς Χάρισιν ἐπιγραφομέναις ἔφη
[4, 148]	κατὰ τὰς πόλεις ἁπάσας. Καὶ	Γάιος	δὲ ὁ αὐτοκράτωρ (ὁ Καλλίκολα
[4, 153]	κρέα μεληδὸν ὠπτημένα καὶ ἐπιπίνουσι	γάλα	καὶ τὸν οἶνον ἄκρατον. Καμπανῶν
[4, 147]	ξανθόν τ´ ἐπεισῆλθεν μέλι καὶ	γάλα	σύμπακτον, τό κε τυρὸν ἅπας
[4, 140]	ὥς φησιν ὁ Πολέμων, οἱ	γαλαθηνοὶ	χοῖροι, ἀλλ´ ὀρθραγορίσκοι, ἐπεὶ πρὸς
[4, 139]	ἐπιτελοῦσι. Θύουσι δὲ καὶ τοὺς	γαλαθηνοὺς	ὀρθαγορίσκους καὶ παρατιθέασιν ἐν τῇ
[4, 150]	(πινάκων δὲ περιφερομένων. (Παρὰ δὲ	Γαλάταις	φησὶ Φύλαρχος ἐν τῇ ἕκτῃ
[4, 160]	τοῖς θεοῖς τοὺς αἰχμαλώτους, τοὺς	Γαλάτας	μιμούμενος κἀγὼ κατακαύσειν ηὐξάμην τοῖς
[4, 150]	Γαλάτην πλουσιώτατον ὄντα ἐπαγγείλασθαι ἑστιᾶσαι	Γαλάτας	πάντας ἐνιαυτὸν καὶ τοῦτο συντελέσαι
[4, 160]	κατὰ τοὺς τοῦ Παφίου Σωπάτρου	Γαλάτας,	Παρ´ οἷς ἔθος ἐστίν, ἡνίκ´
[4, 150]	αὐτὸς Φύλαρχος Ἀριάμνην φησὶ τὸν	Γαλάτην	πλουσιώτατον ὄντα ἐπαγγείλασθαι ἑστιᾶσαι Γαλάτας
[4, 150]	μόνον, φησίν, οἱ παραγινόμενοι τῶν	Γαλατῶν	ἀπὸ τῶν κωμῶν καὶ τῶν
[4, 131]	πέρκαι, συνόδοντες, ὄνοι, βατίδες, ψῆτται,	γαλεός,	κόκκυξ, θρίσσαι, νάρκαι, ῥίνης τεμάχη,
[4, 147]	κακκάβι´ ἦς ἔχοντα τὸ μὲν	γαλεοῦ	τι, ναρκίον ἄλλο Παρῆς ἕτερον
[4, 130]	εἰσῆλθεν ἀνθρώπων ἑκατὸν ἐμμελῶς ᾀδόντων	γαμικὸν	ὕμνον, μεθ´ οὓς ὀγχηστρίδες διεσκευασμέναι
[4, 150]	γάμους ἑστιᾷ, ὡς ἐν τῷ	γαμικῷ	νόμῳ γέγραπται, ἀπείρηται ᾠὰ καὶ
[4, 131]	φασὶ ποιῆσαι Κότυν ἐν Θρᾴκῃ,	γάμον	Ἰφικράτει. Τούτων δ´ ἔσται πολὺ
[4, 132]	εἰσιν οἱ κεκλημένοι (εἰς τοὺς	γάμους,	βέλτιστε, καὶ πότερ´ Ἀττικοὶ ἅπαντες
[4, 150]	πρυτανεῖον. Ἐὰν δέ τις Ναυκρατιτῶν	γάμους	ἑστιᾷ, ὡς ἐν τῷ γαμικῷ
[4, 128]	Μακεδονίᾳ, ὡς ἔφην, τοῦ Καράνου	γάμους	ἑστιῶντος οἱ μὲν συγκεκλημένοι ἄνδρες
[4, 128]	τοὺς Καράνου τοῦ Μακεδόνος ἐμφανίζοντος	γάμους.	Καὶ ἄλλαις δὲ περιετύχομεν τοῦ
[4, 160]	ὃς ὑποκοριστικώτερον αὐτὸν ὠνόμασεν ἐν	Γάμῳ	οὕτως· Κογχίον τε μικρὸν ἀλλᾶντός
[4, 169]	διὰ τοῦ π> Ἀντιφάνης ἐν	Γάμῳ·	(Πατάνια, σεῦτλον, σίλφιον, χύτρας, λύχνους,
[4, 131]	Πρωτεσιλάῳ διασύρων τὸ τῶν Ἰφικράτους	γάμων	συμπόσιον, ὅτε ἤγετο τὴν Κότυος
[4, 136]	(νηδὺς δ´ οὐχ ὑπέμεινε, βιάζετο	γὰρ	ἀδέεσσι· δάμνα μιν ζωμός τε
[4, 174]	τῶν περὶ Ἄδωνιν θρήνων· τὸν	γὰρ	Ἄδωνιν Γίγγρην καλεῖτε ὑμεῖς οἱ
[4, 140]	ἐν ταῖς κοπίσι παρατίθεσθαι τοῦτο	γὰρ	αἱ βάρακες δηλοῦσιν, οὐχὶ τολύπας,
[4, 139]	καλουμένοις ὑπὲρ τῶν παίδων· κομίζουσι	γὰρ	αἱ τιτθαὶ τὰ ἄρρενα παιδία
[4, 140]	ἐπάικλα κάπτειν μετὰ δεῖπνον· γίνεται	γὰρ	ἄλφιτα ἐλαίῳ ἐρραμένα. Τὸ δ´
[4, 172]	ᾄσματι τοῖς Ἄθλοις· Θρῴσκων μὲν	γὰρ	Ἀμφιάραος, ἄκοντι δὲ νίκασεν Μελέαγρος.
[4, 138]	ἀνδρειότατοι ἁπάντων εἰσὶ Λακεδαιμόνιοι· ἕλοιτο	γὰρ	ἄν τις εὖ φρονῶν μυριάκις
[4, 168]	Ὦ καταισχύνας τὸ γένος. Πάντα	γὰρ	ἀνάλωσε τὰ πατρῷα εἰς ἀσωτίαν
[4, 137]	ἐν τῇ πόλει. Μέλλοντα δειπνίζειν	γὰρ	ἄνδρα Θετταλὸν οὐκ Ἀττικηρῶς οὐδ´
[4, 142]	σύμμετρον τῆς διαίτης. Τὸ μὲν	γὰρ	ἀνελεύθερον ἐνόμιζε, τὸ δ´ ὑπερήφανον.
[4, 144]	(εἰ γνήσιον τὸ σύγγραμμα· πολλοὶ	γὰρ	αὐτό φασιν εἶναι Σωσιβίου, εἰς
[4, 144]	πλὴν (οὐχ) οἱ τύραννοι. Ἔκπλεῳ	γὰρ	αὐτοῖς ἀεὶ παρεσκευασμέναι οὐδεμίαν ἐν
[4, 132]	Ἕτερος ἔσται σοι πίναξ· αὐτὸς	γὰρ	αὐτὸν ἐπριάμην ὀκτὼ ὀβολῶν. {Α.
[4, 182]	μὲν οὐδενὶ χρῶνται ὀργάνῳ. (Τὸν	γὰρ	βάρωμον καὶ βάρβιτον, ὧν Σαπφὼ
[4, 163]	τῇ πόλει πίνων ὕδωρ· τὸν	γὰρ	γεωργὸν καὶ τὸν ἔμπορον κακοῖς.
[4, 171]	νέᾳ; {ΦΕΙΔ. Ὅπερ οἱ προτένθαι	γὰρ	δοκοῦσιν μοι παθεῖν· ἵν´ ὡς
[4, 172]	τἀναντία νῦν ἐστιν· ὁ μάγειρος	γὰρ	ἐγχύτους ποιεῖ, πλακοῦντας ὀπτᾷ, χόνδρον
[4, 135]	τρηχεῖ´ ἀλλ´ ἀγαθὴ κουροτρόφος· οὐ	γὰρ	ἔγωγε ἧς σαρκὸς δύναμαι γλυκερώτερον
[4, 141]	εἶναι στρατιωτικῆς ἀγωγῆς. όπους μὲν	γὰρ	εἶναι θʹ τῷ ἀριθμῷ, (σκιάδες
[4, 174]	ὄργανον ὑπὸ τοῦ ὕδατος. Κατεστραμμένοι	γάρ	εἰσιν οἱ αὐλοὶ εἰς τὸ
[4, 176]	δ´ αὐτοῦ τὰ γενέθλια· τοῦτο	γὰρ	εἶχεν, πανμαρπᾶν ηδυσμα σημανέων. Ηὔλει
[4, 149]	Ἀπόλλωνος καὶ τοῦ Διονύσου· τούτων	γὰρ	ἑκατέρῳ διπλοῦς ὁ οἶνος μετὰ
[4, 137]	προσπαρατιθέναι, μιμούμενος τὸν Ὅμηρον. Καὶ	γὰρ	ἐκεῖνος τοὺς ἀριστεῖς συνάγων πρὸς
[4, 146]	ἀστῶν ἀνὴρ δόκιμος ἐδαπάνησε· καὶ	γὰρ	ἐκπώματα ἀργυρᾶ καὶ χρυσᾶ καὶ
[4, 131]	παρὰ δεσποσύνοις (τοῖς ἡμετέροις. Τί	γὰρ	ἐλλείπει δόμος ἡμέτερος, ποίων ἀγαθῶν;
[4, 176]	δὲ καὶ τοὺς δακτυλικούς. Τοὺς	γὰρ	ἐλύμους αὐλούς, ὧν μνημονεύει Σοφοκλῆς
[4, 165]	φίλοι, τὰ μαγειρικὰ σκεύη; Τούτων	γὰρ	ἐμνημονεύσατ´ ἐν τοῖς Ἀρκαδικοῖς δείπνοις
[4, 129]	πλήρη οὖσαν πολλῶν ἀγαθῶν· ἦσαν	γὰρ	ἐν αὐτῷ συνωπτημέναι κίχλαι καὶ
[4, 159]	ἐξογκοῖτ´ ἄγαν, τἀρκοῦν ἐπαινῶν· οὐ	γὰρ	ἐν γαστρὸς βορᾷ τὸ χρηστὸν
[4, 161]	κατὰ τὸν ἥδιστον Ἀντιφάνη· οὗτος	γὰρ	ἐν Δραπεταγωγῷ λέγει· (Κοσμίως ποιῶν
[4, 164]	ἐν τοῖς Ἀρχιλόχοις ἔφη. Ἐπιλανθανόμενος	γὰρ	ἐν οἷς ποιεῖται δικαστηρίοις τῶν
[4, 175]	λέγειν ἐν προχείρῳ. (Ἰόβας μὲν	γὰρ	ἐν τῷ προειρημένῳ συγγράμματι Αἰγυπτίους
[4, 167]	τόπων ἦσαν συνερρυηκότες· οἳ μὲν	γὰρ	ἐξ αὐτῆς τῆς χώρας, οἳ
[4, 175]	Καὶ Ἀξιόνικος ἐν Φιλευριπίδῃ· Οὕτω	γὰρ	ἐπὶ τοῖς μέλεσι τοῖς Εὐριπίδου
[4, 157]	τῶν τριῶν ἔχειν κακῶν. Οὐ	γὰρ	ἐπίστασθε, ὦ ταλαίπωροι, ὅτι αἱ
[4, 160]	Σώπατρος ἐν Βακχίδος μνηστῆρσι· φησὶν	γάρ·	(Ἐρέτριαν ὡρμήθημεν εἰς λευκάλφιτον) καὶ
[4, 160]	τὴν φρόνησιν ἀγνοῶν. (Μετὰ παρρησίας	γὰρ	ἐρῶ πρὸς αὐτούς· εἰ αὐτάρκειαν
[4, 157]	οὖν ἐν εʹ Φιλιππικῶνφησι· Τὸ	γὰρ	ἐσθίειν πολλὰ καὶ κρεαφαγεῖν τοὺς
[4, 134]	ἐν Αἰόλῳ εἰρημένα τάδε· Λόγος	γάρ	ἐστ´ ἀρχαῖος οὐ κακῶς ἔχων·
[4, 161]	Ἀποκτείνας γέ που· οὐκ ἔτι	γάρ	ἐστ´ ἔμψυχον. Προελθών τέ φησι·
[4, 140]	φιδίταις μετὰ τὸ δεῖπνον· ἄρτος	γάρ	ἐστι καὶ κρέας. Ἀλλ´ ἐπάικλα
[4, 132]	ἥδεται τοῖς Ἀττικοῖς δείπνοις. ~Ἀηδία	γάρ	ἐστιν Ἀττικὴ (ὥσπερ ξενική· παρέθηκε
[4, 140]	εὔκολός ἐστι καὶ εὐτελής· ἄλφιτα	γάρ	ἐστιν ἐλαίῳ δεδευμένα, ἅ φησι
[4, 164]	τε τὰ δεῖπν´ ἀσύμβολα. Ὅπου	γάρ	ἐστιν ὁ κέραμος μισθώσιμος ὁ
[4, 160]	τοῦ Πυρρωνείου (τῶν σίλλων) Οὗτος	γάρ	ἐστιν ὃς καὶ τοῦ κόγχου
[4, 167]	νῦν, εἶπεν, ἐλευθερίως ζῶ. Καὶ	γὰρ	ἑταίραν ἔχω τὴν καλλίστην καὶ
[4, 149]	δὲ τοῖς λεγομένοις μαζῶσι τοῦτο	γὰρ	ἔτι καὶ νῦν ἡ Διονυσιακὴ
[4, 164]	{ΗΡ. Ὅτι βούλει λέγε· πεινῶ	γάρ,	εὖ τοῦτ´ ἴσθι. (Ταῦτα τοῦ
[4, 162]	καλὸς τοῦ Ζήνωνος οἰκετιεύς. Χαριέντως	γὰρ	ἔφη Βίων ὁ Βορυσθενίτης θεασάμενος
[4, 158]	Ἡρακλέους ζηλωταί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' (Τραγικὸν	γὰρ	ἡ φακῆ ´στιν, Ἀρχάγαθος ἔφη
[4, 151]	δειπνοῦντα· Ἐκείνῳ, ἔφη, δός· σχολάζει	γὰρ	ἤδη, ἐγὼ δ´ οὔπω. Ἐνταῦθα
[4, 159]	φακούς, μὰ τὸν Δί´· οὐ	γὰρ	ἥδομαι. (Ἢν γὰρ τράγῃ τις,
[4, 141]	οὐθὲν ἀγοράσας εἴωθεν φέρειν· οὔτε	γὰρ	ἡδονῆς οὐδ´ ἀκρασίας γαστρὸς οὕνεκεν
[4, 156]	ταύτην παίξας παιδιὰν διεφθάρης· ἀνέτεινες	γὰρ	ἡμᾶς ὥσπερ νηστείαν ἄγοντας καὶ
[4, 149]	ἐκρίνετο καὶ ἀνδρώδης ὑπάρχειν· θαυμαστὸν	γὰρ	ἦν καὶ περιβόητον παρ´ αὐτοῖς
[4, 151]	τοὺς ξένους αἰεὶ ἐτίθεντο· νόμος	γὰρ	ἦν. Καὶ πρῶτος τοῦτ´ ἐποίει
[4, 161]	στέμφυλα (καὶ τυρὸς ἔσται· ταῦτα	γὰρ	θύειν νόμος τοῖς Πυθαγορείοις. {Β.
[4, 133]	Γεωργικῶν λέγων οὕτως· (Γογγυλίδος δισσὴ	γὰρ	ἰδ´ ἐκ ῥαφάνοιο γενέθλη μακρή
[4, 169]	κακκάβην εἴρηκεν οὕτως· Τὴν κακκάβην	γὰρ	κᾶε τοῦ διδασκάλου. Κἀν Δαιταλεῦσι·
[4, 167]	οὗ μνημονεύει Ἀρχίλοχος. Ὑπὸ φιληδονίας	γὰρ	καὶ ἀκρασίας καὶ οὗτος μετ´
[4, 175]	παραστήσομαι μνημονεύοντα ἐλλόγιμον ἄνδρα. (Ἐπιχωριάζει	γὰρ	καὶ ὁ φῶτιγξ αὐλὸς παρ´
[4, 159]	μήτε καύσαντας μήτε θεραπεύσαντας. Οὗτοι	γὰρ	καὶ οἱ τοιοῦτοι μονονουχὶ βοῶντες
[4, 169]	τὰς πύλας. Ὥστε λέγετε· ἐπιζητῶ	γὰρ	καὶ ὅπερ ὁ Μάγνος εἴρηκε
[4, 159]	νόμισμα εἶναι νομοθετεῖ ἀστραγάλους. Καλῶς	γὰρ	καὶ ταῦτα ὁ Εὐριπίδης εἴρηκε·
[4, 134]	ἐν Ἀθήναις δείπνισεν ἡμᾶς· (ἦλθον	γὰρ	κἀκεῖσε, πολὺς δέ μοι ἕσπετο
[4, 139]	ἀξιόλογος καὶ μεγάλη· (παῖδές τε	γὰρ	κιθαρίζουσιν ἐν χιτῶσιν ἀνεζωσμένοις καὶ
[4, 175]	μὲν ἐν Θαμύρᾳ οὕτως· Οἴχωκε	γὰρ	κροτητὰ πηκτίδων μέλη, λύρᾳ μοναύλοις
[4, 164]	ἐντεῦθεν ὅ τι βούλει προσελθὼν	γὰρ	λαβέ, (ἔπειτ´ ἀναγνώσει πάνυ γε
[4, 132]	Ἀττικὴ (ὥσπερ ξενική· παρέθηκε πίνακα	γὰρ	μέγαν ἔχοντα μικροὺς πέντε πινακίσκους
[4, 174]	εἶναι φάσκων τὰ ἐμπνευστά· πολλοὺς	γὰρ	μὴ διδαχθέντας αὐλεῖν τε καὶ
[4, 146]	τῷ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἀναλώματι· ἑκατὸν	γὰρ	μνᾶς ἀνήλισκεν, ὡς ὁ Ἔφιππος
[4, 172]	Δημιουργῷ· Τί τοῦτο, παῖ; διακονικῶς	γὰρ	νὴ Δία (προελήλυθας. {Β. Ναί·
[4, 134]	Ἀττικοὺς καὶ ὀρχεῖσθαι ὑποπιόντας· Τοῦτο	γὰρ	νῦν ἐστί σοι ἐν ταῖς
[4, 170]	αὐτός ἐστι τῷ τραπεζοποιῷ. Ἰόβας	γὰρ	ὁ βασιλεὺς ἐν ταῖς Ὁμοιότησι
[4, 149]	μάζας (καὶ ἄρτους παραβάλλειν. Γενναῖος	γὰρ	ὁ τοιοῦτος ἐκρίνετο καὶ ἀνδρώδης
[4, 133]	ποιῶν κάνδαυλον, ὑποβινητιῶντα βρώματα. ~(Ἐχρῶντο	γὰρ	οἱ παλαιοὶ καὶ τοῖς εἰς
[4, 167]	ἐκείνοις ὅμοιος ἐγίνετο. (Τὰ μὲν	γὰρ	οἱ πόλεμοι καὶ αἱ στρατεῖαι,
[4, 173]	μένει, σαραβάκων κοπίδων συνομώνυμε; (Ἐπισκώπτουσι	γὰρ	οἱ Σάτυροι τοὺς Δελφοὺς ὡς
[4, 174]	τοῦ ὑδραυλικοῦ ὀργάνου, (Οὐλπιανέ. Γιγγραίνοισι	γὰρ	οἱ Φοίνικες, ὥς φησιν ὁ
[4, 165]	ἀσώτιον ποῦ κεῖται; Ἀσώτους μὲν	γὰρ	οἶδα διαβοήτους· ἕνα μὲν οὗ
[4, 184]	περὶ τοὺς μοναύλους ἐσπουδακότων. (Οὐ	γὰρ	οἶδας ἱστοροῦντα Μενεκλέα τὸν Βαρκαῖον
[4, 153]	εὐωχίας Ἡρακλεωτική ἐστι. Διοινοχοεῖται μὲν	γὰρ	οἰνόμελι, τὰ δὲ βρώματα ἄρτοι
[4, 132]	Ποδαποῦ; Διαφέρει τῷ μαγείρῳ τοῦτο	γάρ.	Οἷον τὰ νησιωτικὰ ταυτὶ ξενύδρια,
[4, 172]	Ἄναυρον πολυβότρυος ἐξ Ἰωλκοῦ· οὕτω	γὰρ	Ὅμηρος ἠδὲ Στασίχορος ἄεισε λαοῖς.
[4, 140]	τοῦτο δὴ συνίσταται μικρόν. Καὶ	γὰρ	ὅντινα δεῖ πρῶτον κατακεῖσθαι ἢ
[4, 156]	ἐπάναγε ἐπὶ τὴν ἑστίασιν. Διονυσίων	γὰρ	ὄντων Ἀθήνησι παρελήφθην πρὸς αὐτόν.
[4, 162]	ἔχειν (Περσαῖον Ζήνωνος οἰκετιᾶ. Ἦν	γὰρ	ὄντως οἰκέτης γεγονὼς τοῦ Ζήνωνος,
[4, 175]	(σφόδρα φιλονικοῦσαν λαχεῖν τιν´. Οἶδα	γὰρ	ὅτι πάντα πράγματ´ ἀνατριαινώσει κρότοις.
[4, 167]	καὶ οἱ περὶ αὐτόν· ἁπλῶς	γὰρ	οὐδεὶς αὐτῶν ἠπίστατο ζῆν ὀρθῶς
[4, 154]	παῖδας ἀνήβους ἐρωμένους ἑαυτοῦ. Ἀλλὰ	γὰρ	οὐκ ἠνέσχετο ὁ δῆμος τὴν
[4, 166]	καὶ τοὺς λίθους ἁπαξάπαντας, οὐ	γὰρ	οὖν τὴν γῆν μόνην. Τάχ´
[4, 160]	ἡ πᾶσα περισσοτρύφητος ὀιζύς. Διαφόρων	γὰρ	οὐσῶν καὶ τῶν ἐκ Τέω
[4, 132]	ἀλλ´ ἀδύνατα βούλομαι· (οὔτε στόματα	γὰρ	οὔτε χεῖρας πέντ´ ἔχω. Ὄψιν
[4, 157]	ὁ παρὰ Ἀντικλείδῃ Ἡρακλῆς. Φησὶ	γὰρ	οὗτος ἐν τῷ βʹ τῶν
[4, 184]	οὕτω λέγων τῷ Φρυγίῳ· βαρὺς	γὰρ	οὗτος· παρ´ ὃ καὶ τὸ
[4, 164]	Ὅμηρος, Ἐπίχαρμος, συγγράμματα παντοδαπά. Δηλώσεις	γὰρ	οὕτω τὴν φύσιν ἐπὶ τί
[4, 140]	οὕτως αὐτὸ καλούντων. Ἀλκμὰν μὲν	γὰρ	οὕτω φησί· Κἠπὶ τᾷ μύλᾳ
[4, 162]	πεπλανῆσθαι εἶπε τὸν ἐπιγράψαντα· δεῖν	γὰρ	οὕτως ἔχειν (Περσαῖον Ζήνωνος οἰκετιᾶ.
[4, 142]	μὴ προσδεῖσθαι τοὺς παρόντας. Οὔτε	γὰρ	οὕτως ᾤετο δεῖν ὥσπερ ἐν
[4, 170]	Ἀλλὰ λέγ´ ὅτου δεῖ· λήψομαι	γὰρ	πάντ´ ἐγώ. {Α. Ὀρθῶς γε·
[4, 172]	Δία (προελήλυθας. {Β. Ναί· πλάττομεν	γὰρ	πέμματα τὴν νύκτα τ´ ἠγρυπνήκαμεν·
[4, 144]	Ἀγησιλάῳ οὕτω γράφει· Τῷ μὲν	γὰρ	Πέρσῃ πᾶσαν γῆν περιέρχονται μαστεύοντες
[4, 165]	Κόρινθον ἐλθὼν Χαιρεφῶν ἄκλητος· ἤδη	γὰρ	πέτεται διαπόντιος· οὕτω τι τἀλλότρι´
[4, 157]	λεκίθου καὶ φακῆς σύγκρισιν; Ὁρῶ	γὰρ	πολλὴν παρ´ ὑμῖν τῆς φακῆς
[4, 184]	τῶν Ἀλεξανδρέων καλούμενον Κακεργέτην. Οὗτος	γὰρ	πολλοὺς τῶν Ἀλεξανδρέων ἀποσφάξας, οὐκ
[4, 129]	τοῦ βασιλέως, ἔπινε πλεῖστον (ἦν	γὰρ	πολυπότης ὡς καὶ ὁ πάππος
[4, 171]	ἐν Ἀγρίοις· Μὴ θαυμάσῃς· τῶν	γὰρ	προτενθῶν ἐσμέν, ἀλλ´ οὐκ οἶσθα
[4, 172]	ἠδὲ Στασίχορος ἄεισε λαοῖς. (Ὁ	γὰρ	Στησίχορος οὕτως εἴρηκεν ἐν τῷ
[4, 169]	Πάντ´ ἔστιν ἡμῖν· ἥ τε	γὰρ	συνώνυμος τῆς ἔνδον οὔσης ἔγχελυς
[4, 144]	δεῖπνον ἢ τὸ ἑαυτοῖς. (Τὸ	γὰρ	τὰ εἰωθότα ὑπερβάλλον, τοῦτο παρέχει
[4, 135]	ἄμαξαν ἀπ´ οὔδεος ὀχλίσσειαν· τρισπίθαμοι	γὰρ	ταί γε καὶ ἐννεαπήχεες ἦσαν
[4, 172]	καρυκεύειν μέλι, σεμίδαλιν, ᾠά· πάντα	γὰρ	τἀναντία νῦν ἐστιν· ὁ μάγειρος
[4, 133]	ἡ δριμεῖα περιοισθήσεται· τῶν πρεσβυτέρων	γὰρ	ταῦτα τῶν ἡδυσμάτων ἀναστομοῖ τάχιστα
[4, 142]	τὴν δίαιταν ἀφελέστατος γέγονεν. (Ἤδη	γὰρ	τηλικούτων πραγμάτων ἡγούμενος ἔμφασιν τοῖς
[4, 165]	νῦν χαλεπώ τατον ἔργον. (Ἔχουσι	γάρ	τι κέντρον ἐν τοῖς δακτύλοις,
[4, 156]	καλῶν, ὃς ἔφη· Οὐ μὲν	γάρ	τι χέρειον ἐν ὥρῃ δεῖπνον
[4, 130]	τοῦ τελευταίου δείπνου σημεῖον· οὕτω	γὰρ	τὸ Μακεδονικὸν οἶσθα ἔθος ἐν
[4, 154]	τοῦ μάχεσθαι μᾶλλον συγκεῖσθαι. Ὁπότε	γὰρ	τὸ μάχη συντιθέμενον τὸ τέλος
[4, 132]	κάθαλα ποιήσας πάντα κἀσκοροδισμένα. Διὰ	γὰρ	τὸ πλῆθος τῶν παρ´ αὐτοῖς
[4, 132]	τοῦτο πρὸς τὴν γαστέρα· κατέπασα	γὰρ	τὸ χεῖλος, οὐκ ἐνέπλησα δέ.
[4, 159]	δ´ ἐξαρκεῖν ἔφη. (Οὐκ ἦν	γὰρ	τοιοῦτος ὁ Καπανεὺς οἷον ὁ
[4, 154]	παρὰ τὸ δεῖπνον μονομαχοῦσιν. Ἐν	γὰρ	τοῖς ὅπλοις ἀγερθέντες σκιαμαχοῦσι καὶ
[4, 140]	ὑπείληφεν, ἀλλὰ διττή· ἣν μὲν	γὰρ	τοῖς παισὶ παρέχουσι, πάνυ τις
[4, 146]	καθ´ ἡμέραν ἔχει τροφήν. ~(Παρὰ	γὰρ	τὸν βασιλέα φοιτῶσιν οἱ ἐντιμότατοι
[4, 164]	τὸν Διογένους Κεφαλίωνα ἀποστοματιοῦντες; Κατὰ	γὰρ	τὸν Σοφοκλέους Κηδαλίωνά ἐστε Μαστιγίαι,
[4, 152]	ἢ κεραμέοις ἢ ἀργυροῖς· (καὶ	γὰρ	τοὺς πίνακας ἐφ´ ὧν τὰς
[4, 140]	συντεταγμένου τοῖς φιδίταις ἀίκλου· (παρὰ	γὰρ	τοῦτο οἶμαι τὴν φωνὴν πεποιῆσθαι.
[4, 159]	Δί´· οὐ γὰρ ἥδομαι. (Ἢν	γὰρ	τράγῃ τις, τοῦ στόματος ὄζει
[4, 139]	πλῆθος ὧν ἐκδέδωκε συγγραμμάτων· ἐστὶ	γὰρ	τρισχίλια πρὸς τοῖς πεντακοσίοις φησὶ
[4, 139]	γοῦν ἐν Ἐλπίδι φησίν· Ἐκάλεσε	γάρ	τύ τις ἐπ´ αἶκλον ἀέκων,
[4, 145]	τὸν αὐτὸν τρόπον. Ἐστὶ μὲν	γὰρ	τῷ βασιλεῖ χίλια ἱερεῖα τῆς
[4, 145]	καὶ πολὺ πλείω δαπανῶσιν. Ἑκάσταις	γὰρ	τῶν πόλεων κατὰ τὸ μέγεθος
[4, 146]	γίγνεται τὸ κατὰ λόγον. Ὡς	γὰρ	ὑπερβολῆς τινος ἀναλώματος τάλαντον ὠνόμασε.
[4, 160]	μοι δοκεῖς, ὦ Κύνουλκε (τούτῳ	γὰρ	χαίρεις τῷ ὀνόματι, οὐ λέγων
[4, 164]	τι τῶν κυνικῶν βρωμάτων (οὐδὲ	γὰρ	χαριτογλωσσεῖν ἡμᾶς θέμις) δῆλον ἐξ
[4, 166]	Μενάνδρου Ναύκληρον οὕτως κολάζεσθαι. Φησὶν	γάρ·	Ὦ φιλτάτη Γῆ μῆτερ, ὡς
[4, 167]	καὶ κτώμενος καὶ διδούς. Στρατιώτης	γὰρ	ὢν λογίζεσθαι τὰ προσιόντα καὶ
[4, 161]	δ´ ἐν Ταραντίνοις· Οἱ πυθαγορίζοντες	γάρ,	ὡς ἀκούομεν, οὔτ´ ὄψον ἐσθίουσιν
[4, 129]	μεγάλου, ὃς ὕπτιος ἐπέκειτο τὴν	γαστέρα	δεικνὺς ἄνω πλήρη οὖσαν πολλῶν
[4, 163]	τοῦ Ὁμήρου προσκυνεῖς διὰ τὴν	γαστέρα	Ἧς οὐ λαμυρώτερον οὐδέν, (Ὁ
[4, 132]	οὐθέν ἐστι τοῦτο πρὸς τὴν	γαστέρα·	κατέπασα γὰρ τὸ χεῖλος, οὐκ
[4, 158]	ἔλεγεν· Εἴθ´ ἠδυνάμην καὶ τὴν	γαστέρα	τρίψας τῆς πείνης καὶ τῆς
[4, 137]	χεῖρες, δέκα δὲ στόματ´ εἶεν,	γαστὴρ	δ´ ἄρρηκτος, χάλκεον δέ μοι
[4, 160]	ὀξέως καὶ καλῶς ἀπήντησε τῷ	γάστριδι	κυνὶ περὶ τοῦ κόγχου. Ἐγὼ
[4, 164]	τὰς ἐπιδείξεις ὑπὸ τῆς ἐμφύτου	γαστριμαργίας	καὶ ἡδυλογίας κολάβρους ἀναγινώσκει καὶ
[4, 162]	τε ὁ Γελῷος ἐν τῇ	Γαστρολογίᾳ	ἣν μόνην ὑμεῖς ῥαψῳδίαν οἱ
[4, 159]	τἀρκοῦν ἐπαινῶν· οὐ γὰρ ἐν	γαστρὸς	βορᾷ τὸ χρηστὸν εἶναι, μέτρια
[4, 139]	συνιόντων ἑκάστῳ τυρὸν χλωρὸν καὶ	(γαστρὸς	καὶ) φύσκης τόμον καὶ τραγήματα
[4, 141]	οὔτε γὰρ ἡδονῆς οὐδ´ ἀκρασίας	γαστρὸς	οὕνεκεν κομίζουσιν, ἀλλὰ τῆς αὑτῶν
[4, 165]	καὶ ὑπερορίους ἀποδημίας ποιεῖσθαι τῆς	γαστρὸς	χάριν, ὡς ὁ αὐτὸς Ἄλεξις
[4, 183]	λέγων οὕτως· Πηκτὶς δὲ Μούσῃ	γαυριῶσα	βαρβάρῳ (δίχορδος εἰς σὴν χεῖρά
[4, 159]	ἦν πολύς, (ἥκιστα δ´ ὄλβῳ	γαῦρος	ἦν, φρόνημα δὲ οὐδέν τι
[4, 141]	τοῦτο ἕτερον οὐδὲν πλὴν ὅ	γε	ἀπὸ τούτων ζωμὸς ἱκανὸς ὢν
[4, 135]	ἐννεαπήχεες ἦσαν εὖρος, ἀτὰρ μῆκός	γε	γενέσθην ἐννεόργυιοι. Πολλὰ δ´ ἄναντα
[4, 164]	γὰρ λαβέ, (ἔπειτ´ ἀναγνώσει πάνυ	γε	διασκοπῶν ἀπὸ τῶν ἐπιγραμμάτων ἀτρέμα
[4, 135]	κεστρεὺς οὐκ οἶος· ἅμα τῷ	γε	δυώδεκα σαργοὶ ἕποντο. Κυανόχρως δ´
[4, 160]	βιβλία ἃ μόνα παιδεύει (τούς	γε	ἐπιθυμοῦντας τῶν καλῶν· λέγω δὲ
[4, 158]	τῆς φακῆς πολυμάθειαν ἀλλ´ ὑμεῖς	γε,	ἔφη, οἱ ἀπὸ τῆς καλῆς
[4, 144]	τροφάς φησιν οὕτως· Καὶ οἶδά	γε,	ἔφη, ὦ Σιμωνίδη, ὅτι τούτῳ
[4, 136]	Τῶν ἔλεγεν δαίνυσθαι· ἐμοὶ δέ	γε	θηλυτεράων εἶναι βρώματ´ ἔδοξεν· ἐπεὶ
[4, 135]	οὔδεος ὀχλίσσειαν· τρισπίθαμοι γὰρ ταί	γε	καὶ ἐννεαπήχεες ἦσαν εὖρος, ἀτὰρ
[4, 144]	τί ἂν ἡδέως φάγοι· ὅπως	γε	μὴν καταδάρθοι οὐδ´ ἂν εἴποι
[4, 165]	(Ἐν δὲ Φαίδρῳ φησί· Σχολῇ	γε,	νὴ τὸν ἥλιον, σχολῇ λέγεις.
[4, 138]	τυρὸν καὶ βολβοὺς καὶ λάχανά	γε	οἷα δὴ ἐν ἀγροῖς ἑψήματα
[4, 182]	ἄρα, ἦν δ´ ἐγώ, πολυχορδίας	γε	οὐδὲ παναρμονίου ἡμῖν δεήσει ἐν
[4, 156]	καθεύδειν ἄθλιον δεδοικότα. (Ἀλλ´ ὅ	γε	Παρμενίσκος οὕτως ὑπήρξατο· Παρμενίσκος Μόλπιδι
[4, 141]	πολλοί, οὐ μὴν ἀλλ´ οἵ	γε	πλούσιοι καὶ ἄρτον καὶ ὧν
[4, 159]	οὗτοι τοὺς φακούς, ἀλλ´ ἡμῖν	γε	ποίησον δοθῆναι ἄρτον, μεθ´ ὧν
[4, 161]	τῶν Πυθαγορείων εἷς. {Α. Ἀποκτείνας	γέ	που· οὐκ ἔτι γάρ ἐστ´
[4, 141]	παρασκευάζειν περιττὸν εἶναι, μὴ μέλλοντά	γε	προσφέρεσθαι. Μόλπις δέ φησι· Μετὰ
[4, 170]	γὰρ πάντ´ ἐγώ. {Α. Ὀρθῶς	γε·	πρῶτον μὲν λάβ´ ἐλθὼν σήσαμα.
[4, 158]	Ὧν οὐκ ἀπαρκεῖ πλησμονή· τρυφῇ	γέ	τοι ἄλλων ἐδεστῶν μηχανὰς θηρεύομεν.
[4, 146]	ὅμοια πράττομεν καὶ θύομεν· ὅπου	γε	τοῖς θεοῖς μὲν ἠγορασμένον (δραχμῶν
[4, 175]	οὕτως Ἐγὼ δὲ τὸν γίγγραν	γε	τὸν σοφώτατον. {Β. Τίς δ´
[4, 156]	ὦ πάτερ, κομιδῇ μεσημβρία, ἡνίκα	γε	τοὺς νεωτέρους δειπνεῖν χρεών. Ἐμοί
[4, 158]	ὁ Φλιάσιος ἔφη· (Καὶ Ζηνώνειόν	γε	φακῆν ἕψειν ὃς μὴ φρονίμως
[4, 165]	διὰ τούτων· Ἐστὶν δ´ αὐτούς	γε	φυλάττεσθαι τῶν νῦν χαλεπώ τατον
[4, 183]	σοφὸς κιθάρᾳ παριαμβίδας· ἃ δὲ	γεγάθει	πυκινῶν κρεγμῶν ἀκροαζομένα. Τὸ δὲ
[4, 143]	Ἄρχων φησὶν οὕτως· ~(Ἐν Λακεδαίμονι	γέγονας·	ἐκείνων τῶν νόμων μεθεκτέον ἐστίν.
[4, 128]	ἑταῖρε Τιμόκρατες, τοῖς χρόνοις μὲν	γέγονε	κατὰ Λυγκέα καὶ Δοῦριν τοὺς
[4, 171]	Νῦν δὲ ὁ ἐδέατρος ἐπιστάτης	γέγονε	τῆς ὅλης διακονίας. Ἦν δ´
[4, 142]	καὶ κατὰ τὴν δίαιταν ἀφελέστατος	γέγονεν.	(Ἤδη γὰρ τηλικούτων πραγμάτων ἡγούμενος
[4, 162]	οἰκετιᾶ. Ἦν γὰρ ὄντως οἰκέτης	γεγονὼς	τοῦ Ζήνωνος, ὡς Νικίας ὁ
[4, 128]	ἐπιδραμοῦμαί σοι τὰ ἐν αὐτῇ	γεγραμμένα	διατριβῆς ἕνεκα νῦν καὶ ψυχαγωγίας.
[4, 128]	Λυγκέως ἐπιστολαῖς πρὸς τὸν αὐτὸν	γεγραμμέναις	Ἱππόλοχον, δηλούσαις τό τε Ἀντιγόνου
[4, 150]	ὡς ἐν τῷ γαμικῷ νόμῳ	γέγραπται,	ἀπείρηται ᾠὰ καὶ μελίπηκτα δίδοσθαι.
[4, 154]	δέ τις κἀν ταῖς διαθήκαις	γέγραφεν	γυναῖκας εὐπρεπεστάτας μονομαχῆσαι ἃς ἐκέκτητο,
[4, 158]	φακῆ ´στιν, Ἀρχάγαθος ἔφη Ποτὲ	γεγραφέναι	ῥοφοῦντ´ Ὀρέστην τῆς νόσου πεπαυμένον,
[4, 184]	Δάφνῃ πανηγύρεων. ~Πυθαγόρας δὲ ὁ	γεγραφὼς	περὶ τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης τοὺς
[4, 174]	τοιούτων ἔτι λεγομένων ἐκ τῶν	γειτόνων	τις ἐξηκούσθη ὑδραύλεως ἦχος πάνυ
[4, 158]	ἐν τρίτῳ Νόστων. (Ἐπὶ τούτοις	γελάσαντος	πάνυ ἔκλαμπρον τοῦ Πλουτάρχου οὐκ
[4, 156]	ὥσπερ τοὺς πυρέσσοντας περιφερόμενα ὁρᾶν.	Γελασάντων	δὲ ἡμῶν ἔφη τις· Ἀλλ´
[4, 159]	φακῆν ἢ τὸν καλούμενον κόγχον.	Γελασάντων	δὲ πάντων καὶ ἐπὶ τῷ
[4, 165]	τἀλλότρια δειπνεῖν τὸν καλῶς εὐδαίμονα.	(γελασάντων	οὖν πάντων ἐπὶ τούτοις ὁ
[4, 138]	παρασκευάσαι Λακωνικὸν δεῖπνον. Καὶ παρασκευασθέντος	γελάσας	ὁ Παυσανίας μετεπέμψατο τῶν Ἑλλήνων
[4, 162]	Κτησίβιος καὶ χαρίεις περὶ τὸ	γελοῖον·	~(διὸ καὶ πάντες αὐτὸν ἐπὶ
[4, 162]	(δοξοματαιόσοφοι, ζηταρετησιάδαι. (Ἀρχέστρατός τε ὁ	Γελῷος	ἐν τῇ Γαστρολογίᾳ ἣν μόνην
[4, 151]	δ´ οὔπω. Ἐνταῦθα μὲν δὴ	γέλως	ἐγένετο. (Ἐπεὶ δὲ προὐχώρει ὁ
[4, 155]	δρεπάνῳ, τέθνηκε, καὶ οἱ ἄλλοι	γελῶσι	παιδιὰν ἔχοντες τὸν ἐκείνου θάνατον.
[4, 165]	ἀμυχὰς καταμύξαντες καὶ συγκύψαντες ἅπαντας	γελῶσι.	Τὸ δὲ χαριτογλωσσεῖν Αἰσχύλος εἴρηκεν
[4, 130]	ἀπόγονος καὶ πολλοὺς κατέρρηξεν ἡμῶν	γέλωτας·	καὶ μετὰ ταῦτα ὠρχεῖτο μετὰ
[4, 138]	ἐκπλαγέντα τὰ προκείμενα κελεῦσαι ἐπὶ	γέλωτι	τοῖς ἑαυτοῦ διακόνοις παρασκευάσαι Λακωνικὸν
[4, 130]	λαμβάνοντες. Ἐν τούτῳ δὲ ὁ	γελωτοποιὸς	εἰσῆλθε Μανδρογένης, ἐκείνου Στράτωνος τοῦ
[4, 157]	πολλὰ ταῖς κίχλαις ἤδη λέγει.	Γέλωτος	οὖν ἐπιρραγέντος παρῆν ἡ θεατροτορύνη
[4, 176]	κωλύοντα τοὺς τραχήλους, ὄνους ἐφελκόμενοι	γέμοντας	οἴνου καὶ βρωμάτων παντοδαπῶν, (οἷς
[4, 137]	πεπώκει. Δεύτεραι αὖτε τράπεζαι ἐφωπλίζοντο	γέμουσαι·	(ἐν δ´ αὐταῖσιν ἐπῆν ἄπιοι
[4, 148]	Ἑκαταῖος ἐν τῇ τρίτῃ τῶν	Γενεαλογιῶν	μάζας φησὶν εἶναι καὶ ὕεα
[4, 133]	δισσὴ γὰρ ἰδ´ ἐκ ῥαφάνοιο	γενέθλη	μακρή τε στιφρή τε φαείνεται
[4, 176]	Εὐπαλάμου, ἤειδεν δ´ αὐτοῦ τὰ	γενέθλια·	τοῦτο γὰρ εἶχεν, πανμαρπᾶν ηδυσμα
[4, 149]	Ἀπόλλωνος, ἐν τῷ πρυτανείῳ δειπνοῦσι	γενεθλίοις	Ἑστίας Πρυτανίτιδος καὶ Διονυσίοις, ἔτι
[4, 157]	Νίκιον ἔφη· (Οὐδεὶς ὑμῶν, ἄνδρες	γενειοσυλλεκτάδαι,	ἰχθὺν ἐσθίει; Ἢ καθάπερ ὁ
[4, 155]	ἀξιωθῆναι καὶ τῶν φίλων εἷς	γενέσθαι.	(Δοῦρις δ´ ὁ Σάμιος ἐν
[4, 131]	ἐν Θρᾴκῃ· καίτοι φασὶν (βουβαυκαλόσαυλα	γενέσθαι·	κατὰ τὴν ἀγορὰν μὲν ὑπεστρῶσθαι
[4, 154]	πολιτῶν συμβουλεύσαντος, καὶ ζηλωτὰς τούτων	γενέσθαι	Κυρηναίους. Ἔφορος δ´ ἐν ἕκτῃ
[4, 176]	Οὐλπιανέ, ὅτι Ἀλεξανδρέων μουσικώτεροι ἄλλοι	γενέσθαι	οὐχ ἱστόρηνται, καὶ οὐ λέγω
[4, 166]	Εὔβουλόν φησι τὸν δημαγωγὸν ἄσωτον	γενέσθαι.	τῇ λέξει δὲ ταύτῃ ἐχρήσατο·
[4, 135]	ἦσαν εὖρος, ἀτὰρ μῆκός γε	γενέσθην	ἐννεόργυιοι. Πολλὰ δ´ ἄναντα κάταντα
[4, 160]	ὀνόματι, οὐ λέγων ὃ ἐκ	γενετῆς	σε ἡ μήτηρ κέκληκε) κατὰ
[4, 182]	Ἀνακρέων. (Οἶδα δὲ καὶ ἄλλα	γένη	αὐλῶν τραγικῶν τε καὶ λυσιῳδικῶν
[4, 130]	ἐπεδόθη πᾶσι καὶ πλακοῦντες ἕκαστα	γένη,	Κρητικῶν καὶ τῶν σῶν, (ἑταῖρε
[4, 129]	ἀργυρᾷ (πλήρης ἰχθύων ὀπτῶν πάντα	γένη	συνηθροισμένων, ἅπασί τε προσεδόθη καὶ
[4, 169]	μηδὲ χέσαι γ´ αὐτῷ σχολὴ	γενήσεται	μηδ´ εἰς ἀσώτιον τραπέσθαι μηδ´
[4, 166]	καὶ παρατιλοῦμαι νὴ Δία καὶ	γενήσομαι	Κτήσιππος, οὐκ ἄνθρωπος, ἐν ὀλίγῳ
[4, 138]	Καὶ Εὔπολις ἐν Εἵλωσι· (Καὶ	γένηται	τοῖσδε σάμερον κοπίς. Δεῖπνον δ´
[4, 149]	καὶ μάζας (καὶ ἄρτους παραβάλλειν.	Γενναῖος	γὰρ ὁ τοιοῦτος ἐκρίνετο καὶ
[4, 148]	προσαγορευθεὶς διὰ τὸ ἐν στρατοπέδῳ	γεννηθῆναι	οὐ μόνον ὠνομάζετο νέος Διόνυσος,
[4, 184]	τῆς ἐγκυκλίου παιδείας διὰ τὰς	γενομένας	συνεχεῖς κινήσεις ἐν τοῖς κατὰ
[4, 129]	ἄλλο διλήκυθον μύρου. Ἡσυχίας δὲ	γενομένης	ἐξαλλόμενος τῆς κλίνης ὁ Πρωτέας
[4, 129]	(ἰσόσταθμον τοῖς προτέροις. Ἡσυχίας δὲ	γενομένης	ἐπεισβάλλουσιν ἡμῖν οἱ κἂν τοῖς
[4, 150]	ἐπὶ δεῖπνον. Τῆς οὖν παρασκευῆς	γενομένης	λαμπρᾶς ὁ Αἰγύπτιος κατεγέλα ὡς
[4, 150]	βασιλέας, ἐπίτρεψον τοῖς ἐμοῖς ποτε	γενομένοις	μαγείροις παρασκευάσαι σοι Αἰγύπτιον δεῖπνον.
[4, 128]	Ἀττικῆς αὐλητρίδος ἐμφανίζοντος δεῖπνον (Ἀθήνησι	γενόμενον	Δημητρίῳ τῷ βασιλεῖ, ἐπίκλην δὲ
[4, 168]	τῶν Εὐρωπιακῶν Γνώσιππον, φησίν, ἄσωτον	γενόμενον	ἐν τῇ Σπάρτῃ ἐκώλυον οἱ
[4, 171]	ψήφισμα ἐπὶ Κηφισοδώρου ἄρχοντος Ἀθήνησι	γενόμενον,	ἐν ᾧ ὥσπερ τι σύστημα
[4, 139]	καὶ διὰ τὸ πένθος τὸ	γενόμενον	περὶ τὸν Ὑάκινθον οὔτε στεφανοῦνται
[4, 153]	καὶ ἱμᾶσιν ἀστραγαλωτοῖς μαστιγοῦται καὶ	γενόμενος	αἱμόφυρτος τὸν τιμωρησάμενον ὡς εὐεργέτην
[4, 129]	δυνάμενος πιεῖν ἀνακαθίσας ἔκλαιεν ἄσκυφος	γενόμενος,	καὶ ὁ Κάρανος αὐτῷ χαρίζεται
[4, 168]	ὁ καὶ τῆς φυγῆς αἴτιος	γενόμενος	(Ῥουτιλίῳ τῷ τὴν Ῥωμαικὴν ἱστορίαν
[4, 143]	κατὰ πόλεμον πράξεων καὶ τοὺς	γενομένους	ἄνδρας ἀγαθοὺς ἐπαινοῦσι, προτρεπόμενοι τοὺς
[4, 142]	τῶν ἰδιωτῶν τῶν ἐν Σπάρτῃ	γενομένων	κατ´ ἐκεῖνον τὸν χρόνον τῇ
[4, 135]	μιγῆναι, ἐκ Κωπῶν, ὅθεν ἐγχέλεων	γένος	ἀγροτεράων, παμμεγέθης, ἣν οὔ κε
[4, 163]	ὁ Διόδωρος οὗτος τὸ μὲν	γένος	Ἀσπένδιος, Πυθαγορικὸς δὲ δόξας εἶναι
[4, 163]	γράφει οὕτως· Διοδώρου τοῦ τὸ	γένος	Ἀσπενδίου τὴν ἐξηλλαγμένην εἰσαγαγόντος κατασκευὴν
[4, 154]	σύμμαχος, πρωτόμαχος, ἐπίμαχος, ἀντίμαχος, (φιλόμαχον	γένος	ἐκ Περσέος» παρὰ Πινδάρῳ, τηνικαῦτα
[4, 152]	τὴν πολεμικὴν εὐχέρειαν ἢ κατὰ	γένος	ἢ κατὰ πλοῦτον. Ὁ δ´
[4, 157]	τὸν Ὅμηρον Σύρον ὄντα τὸ	γένος	κατὰ τὰ πάτρια ἰχθύων ἀπεχομένους
[4, 159]	ὧδε· Ἐστὶν δὲ ποδαπὸς τὸ	γένος	οὗτος; {Β. Πλούσιος· τούτους δὲ
[4, 168]	αὐτῷ ἔλεγεν Ὦ καταισχύνας τὸ	γένος.	Πάντα γὰρ ἀνάλωσε τὰ πατρῷα
[4, 131]	κόρυδοι, κίτται, κύκνοι, πελεκάν, κίγκλοι,	γέρανος—	{Β. Τουδὶ τοῦ χάσκοντος διατειναμένη
[4, 129]	ἄλλοις ὅσοι ἂν πίωσιν ἔσται	γέρας.	Ἐφ´ οἷς λεχθεῖσιν οἱ δ´
[4, 153]	πολλὰ κεχειρουργημένα ταῖς Ἰνδικαῖς σκευασίαις.	Γερμανοὶ	δέ, ὡς ἱστορεῖ Ποσειδώνιος ἐν
[4, 134]	κακῶς ἔχων· οἶνον λέγουσι τοὺς	γέροντας,	ὦ πάτερ, πείθειν χορεύειν οὐ
[4, 156]	φιλοσοφίαν εὑρόντες νόμιμον εἶναι μηδενὸς	γεύεσθαι.	Ἐγὼ δ´ ὁ τάλας» κατὰ
[4, 150]	ἐκ τῶν λεβήτων, ὧν οὐδεὶς	γεύεται	εἰ μὴ πρότερον θεάσηται τὸν
[4, 131]	φέρειν ἐν χοὶ χρυσῇ καὶ	γευόμενον	τῶν κρατήρων πρότερον μεθύειν τῶν
[4, 136]	γλυκὺ πλείονα χρυσὸς ὢν ἀπερύκων.	Γευσάμενος	δ´ ἔκλαιον, ὅτ´ αὔριον οὐκ
[4, 136]	περ ἐὼν κρατερῶς παλάμῃ ἐπορέχθην	γεύσασθ´	ἱμείρων· τὸ δέ γ´ ἀμβροσίη
[4, 151]	τὰ κρέα ὡσαύτως, ὅσον μόνον	γεύσασθαι	ἑαυτῷ καταλιπών. (Καὶ οἱ ἄλλοι
[4, 136]	χῶρος Ἑξῆς κόσσυφος ἦλθε μόνος	γεύσασθαι	ἕτοιμος· οὐ μὴν οὐδ´ ἄρ´
[4, 184]	καὶ πόλεις ἀνδρῶν γραμματικῶν, φιλοσόφων,	γεωμετρῶν,	μουσικῶν, ζωγράφων, παιδοτριβῶν τε καὶ
[4, 133]	σαφῶς παρίστησι Νίκανδρος ἐν δευτέρῳ	Γεωργικῶν	λέγων οὕτως· (Γογγυλίδος δισσὴ γὰρ
[4, 163]	πόλει πίνων ὕδωρ· τὸν γὰρ	γεωργὸν	καὶ τὸν ἔμπορον κακοῖς. Ἐγὼ
[4, 166]	κολάζεσθαι. Φησὶν γάρ· Ὦ φιλτάτη	Γῆ	μῆτερ, ὡς σεμνὸν σφόδρ´ εἶ
[4, 169]	Τίνα λέγεις; {Α. Καρύστου θρέμμα,	γηγενής,	ζέων— {Β. Εἶτ´ οὐκ ἂν
[4, 170]	οὐ σκόροδον, οὐ σίραιον, οὐχὶ	γήθυον,	(οὐ βολβόν, οὐ πῦρ, οὐ
[4, 147]	συμπόσιον τῆς τελευταίας (Αἰγύπτου βασιλευσάσης,	γημαμένης	δ´ Ἀντωνίῳ τῷ Ῥωμαίων στρατηγῷ
[4, 166]	ἐχρῆν εἴ τις πατρῴαν παραλαβὼν	(γῆν	καταφάγοι, πλεῖν τοῦτον ἤδη διὰ
[4, 166]	ἁπαξάπαντας, οὐ γὰρ οὖν τὴν	γῆν	μόνην. Τάχ´ οὖν διὰ τὴν
[4, 144]	Τῷ μὲν γὰρ Πέρσῃ πᾶσαν	γῆν	περιέρχονται μαστεύοντες τί ἂν ἡδέως
[4, 157]	μόνον τε τὸν ἐν τῷ	γήρᾳ	θάνατον ἀσπασίως προσίεσθαι, πεπεισμένους τὴν
[4, 133]	κολυμβάδας καλοῦσιν. Ἀριστοφάνης γοῦν ἐν	Γήρᾳ	φησίν· Ὦ πρεσβῦτα, πότερα φιλεῖς
[4, 136]	Ὀλυμπίου εἰσὶν ἀοιδοί, αἳ δὴ	γήραι	κυφαὶ ἔσαν, χρησταὶ δὲ πάσασθαι.
[4, 138]	εἰρήνῃ μετὰ ὑγιείας, ὡς εἰκός,	γηραιοὶ	τελευτῶντες ἄλλον τοιοῦτον βίον τοῖς
[4, 158]	(Ὁ χαρίεις τε Ἀριστοφάνης ἐν	Γηρυτάδῃ	ἔφη· Πτισάνην διδάσκεις αὐτὸν ἕψειν
[4, 176]	´ν θυμέλῃσι Χάρις. (Τυφλὸς ὑπαὶ	γήρως	εἶχεν καὶ Σκίρπαλον υἱόν, νήπιον
[4, 168]	ἐν τῇ νεότητι τὰ τοῦ	γήρως	ἐφόδια προκαταναλίσκοντες, (χαίροντες τῇ ἑταίρᾳ,
[4, 151]	τραπεζῶν ξυλίνων μικρὸν ἀπὸ τῆς	γῆς	ἐπηρμένων. Ἡ τροφὴ δ´ ἐστὶν
[4, 152]	λέγοντα διότι τὰ ἴχνη τῆς	γῆς	ἐφ´ ἧς ἁρματηλατεῖ χρυσὸν καὶ
[4, 166]	διὰ τέλους καὶ μηδ´ ἐπιβαίνειν	γῆς,	ἵν´ οὕτως ᾔσθετο οἷον παραλαβὼν
[4, 131]	κνῆκος, ἐλᾶαι, στέμφυλ´, ἄμητες, πράσα,	γήτειον,	κρόμμυα, φυστή, βολβοί, καυλοί, σίλφιον,
[4, 170]	αὖον, ῥοῦν, κύμινον, κάππαριν, (ὀρίγανον,	γήτειον,	σκόροδον, θύμον, σφάκον, σίραιον, σέσελι,
[4, 174]	περὶ τοῦ ὑδραυλικοῦ ὀργάνου, (Οὐλπιανέ.	Γιγγραίνοισι	γὰρ οἱ Φοίνικες, ὥς φησιν
[4, 175]	λέγων οὕτως Ἐγὼ δὲ τὸν	γίγγραν	γε τὸν σοφώτατον. {Β. Τίς
[4, 175]	τἄλλ´ αὐτοῖς δοκεῖν εἶναι μέλη	γιγγραντὰ	καὶ κακὸν μέγα. (Πόσῳ δὲ
[4, 175]	{Β. Τίς δ´ ἔσθ´ ὁ	γίγγρας;	{Α. Καινὸν ἐξεύρημά τι ἡμέτερον,
[4, 174]	Ἄδωνιν θρήνων· τὸν γὰρ Ἄδωνιν	Γίγγρην	καλεῖτε ὑμεῖς οἱ Φοίνικες, ὡς
[4, 174]	εὑρεῖν. Ὀνομάζονται δὲ οἱ αὐλοὶ	γίγγροι	ὑπὸ τῶν Φοινίκων ἀπὸ τῶν
[4, 175]	ὡς ἱστορεῖ Δημοκλείδης. ~(Μνημονεύει τῶν	γίγγρων	αὐλῶν Ἀντιφάνης ἐν Ἰατρῷ καὶ
[4, 157]	ψυχῆς μετὰ τῆς τῶν κυρίων	γίγνεσθαι	γνώμης. Τούτοις τοῖς δόγμασιν ἡμεῖς
[4, 146]	ἐγχέλεις, τυρόν, μέλι· μικροῦ τάλαντον	γίγνεται	τὸ κατὰ λόγον. Ὡς γὰρ
[4, 170]	Φιλήμων Παρεισιόντι· Περὶ τοὐπτάνιον οὐ	γίνεθ´	ἡ σκευωρία· τραπεζοποιός ἐστ´ ἐπὶ
[4, 142]	μήτ´ ἐλλείπειν, ἀλλ´ ἱκανὰ ἅπασι	γίνεσθαι	καὶ μὴ προσδεῖσθαι τοὺς παρόντας.
[4, 132]	Δελφὸς Ἡγήσανδρος, πότερον ἐν ἄστει	γίνεται	βελτίω δεῖπνα ἢ ἐν Χαλκίδι,
[4, 140]	τὰ ἐπάικλα κάπτειν μετὰ δεῖπνον·	γίνεται	γὰρ ἄλφιτα ἐλαίῳ ἐρραμένα. Τὸ
[4, 146]	εἰς τὸ δεῖπνον τάλαντα τετρακόσια.	Γίνεται	δὲ ταῦτα Ἰταλικοῦ (νομίσματος ἐν
[4, 156]	οὗ τὸ μεθύειν πᾶσιν ἡμῖν	γίνεται,	(ἦ μὴν ἑλέσθαι τοῦτον ἂν
[4, 141]	ἑκάστη σκιὰς φρατρίας τρεῖς καὶ	γίνεται	ἡ τῶν Καρνείων ἑορτὴ ἐπὶ
[4, 139]	δὲ μέσῃ τῶν τριῶν ἡμερῶν	γίνεται	θέα ποικίλη καὶ πανήγυρις ἀξιόλογος
[4, 149]	τοῖς ἥρωσι θύωσι, βουθυσία μεγάλη	γίνεται	καὶ ἑστιῶνται πάντες μετὰ τῶν
[4, 148]	ὥσπερ ἐπὶ τῶν Βακχικῶν ἄντρων	γίνεται,	ταύτης τύμπανα καὶ νεβρίδας καὶ
[4, 176]	τὰ παρὰ τὰς κρούσεις ἁμαρτήματα	γινόμενα,	ἀλλὰ καὶ περὶ αὐλούς εἰσι
[4, 137]	ὡς (μακρόθεν) οὐκ ἀστείας παρεισδύσεως	γινομένης,	δέοντος ἀπέχεσθαι τούτων τῶν μακρόθεν·
[4, 182]	λωτοῦ· ξύλον δ´ ἐστὶ τοῦτο	γινόμενον	ἐν Λιβύῃ. Θηβαίων δ´ εὕρημά
[4, 130]	ἔθος ἐν ταῖς πολυανθρώποις εὐωχίαις	γινόμενον.	(Καὶ ὁ Κάρανος ἄρξας πότου
[4, 149]	ἢ λαχάνου τοῦ κατὰ καιρὸν	γινομένου	ᾠά τε δύο καὶ τυροῦ
[4, 161]	τοὺς πάλαι ποτὲ (τοὺς Πυθαγοριστὰς	γινομένους	ὄντως ῥυπᾶν ἑκόντας ἢ φορεῖν
[4, 137]	ἱστοροῦσιν οὐ πάνυ ἀρχαίων δυεῖν	γινομένων	δείπνων ἐν Λυκείῳ τε καὶ
[4, 143]	κοινὰ συσσίτια οὕτως. Ἕκαστος τῶν	γινομένων	καρπῶν ἀναφέρει (τὴν δεκάτην εἰς
[4, 149]	ἕνεκα τῶν ἐν ταῖς ἀμφόδοις	γινομένων	νυκτερινῶν φόβων. Ἀπὸ δὲ τῶν
[4, 168]	πάντων ἐπερραπίζετο. (Ἐπιδόσεων δέ ποτε	γινομένων	παρελθὼν καὶ αὐτὸς εἰς τὴν
[4, 146]	μυρίους πεντακισχιλίους μεριζόμεναι ἑκάστῳ ἀνδρὶ	γίνονται	ἀνὰ ἑκατὸν ἑξήκοντα Ἰταλικοῦ νομίσματος.
[4, 155]	μὲν πολυτελείας οἱ φίλοι θεαταὶ	γίνωνται,	οἱ δ´ οἰκέται κύριοι. Ἐπιλελησμένοι
[4, 176]	Γλώσσαις, τοὺς τῇ καλάμῃ αὐλοῦντας.	(Γινώσκειν	δὲ βούλομαί σε, ἀνδρῶν λῷστε
[4, 136]	ἀναμὶξ σαργοί τε καὶ ἵππουροι	γλάνιές	τε, μόρμυρος ἄντα δ´ ἦν,
[4, 176]	πανμαρπᾶν ηδυσμα σημανέων. Ηὔλει δὴ	Γλαύκης	μεμεθυσμένα παίγνια Μουσέων ἢ τὸν
[4, 156]	Πελιάσι· Τὸ δειπνάριον ἀνθηρὸν ἦν,	γλαφυρὸν	σφόδρα· φακῆς κατ´ ἄνδρα τρυβλίον
[4, 133]	ἅλμῃ, (ἄλλοτε δ´ αὖ λευκὸν	γλεῦκος	συστάμνισον ὄξει ἶσον ἴσῳ, τὰς
[4, 132]	ἐχίνους δύο, ὃ δὲ θρυμματίδα	γλυκεῖαν,	ὃ δὲ κόγχας δέκα, ὃ
[4, 137]	ἀνεκείμην. Ὡς δὲ ἴδον ξανθόν,	γλυκερόν,	μέγαν ἔγκυκλον, ἄνδρες, Δήμητρος παῖδ´
[4, 135]	γὰρ ἔγωγε ἧς σαρκὸς δύναμαι	γλυκερώτερον	ἄλλο ἰδέσθαι) Ὀπταλέος δ´ εἰσῆλθε
[4, 147]	ἀρνῶν, ἅ θ´ ὑπερωμόκρεως χορδὰ	γλυκίστα	(μιξεριφαρνογενής, ἃν δὴ φιλέοντι θεοί,
[4, 165]	οὕτω τι τἀλλότρι´ ἐσθίειν ἐστὶ	γλυκύ.	(Καὶ Θεόπομπος δ´ ἐν Ὀδυσσεῖ
[4, 136]	ἐν δὲ σίναπυ κεῖτ´ ἀγχοῦ	γλυκὺ	πλείονα χρυσὸς ὢν ἀπερύκων. Γευσάμενος
[4, 147]	στεγναι βύσται μέγαθος κακὰ κακκάβου	γλυκυου	ὀξιος ὀμφαλὸς θοίνας καλεῖται παρά
[4, 131]	{Α. Οἶνοι δέ σοι, λευκός,	γλυκύς,	αὐθιγενής, ἡδύς, καπνίας. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'
[4, 176]	ὁ μόναυλος ὑπ´ ἠρίον ὁ	γλυκὺς	οἰκεῖ αὐλητής, μίμων ἡ ´ν
[4, 147]	μόλεν ὀπτὸν ἐκεῖθεν θερμὸν ὅθεν	γλυφις	τετμημένον εὐθὺς ἐπ´ αὐτὰς τὰς
[4, 176]	Ἀμερίας ὁ Μακεδὼν ἐν ταῖς	Γλώσσαις	τιτύρινόν φησι καλεῖσθαι τὸν μόναυλον.
[4, 176]	Ἀμερίας ὁ Μακεδὼν ἐν ταῖς	Γλώσσαις,	τοὺς τῇ καλάμῃ αὐλοῦντας. (Γινώσκειν
[4, 144]	πρὸς Κάσανδρον περὶ βασιλείας (εἰ	γνήσιον	τὸ σύγγραμμα· πολλοὶ γὰρ αὐτό
[4, 151]	καὶ κοπίδα ἀξίαν δέκα μνῶν.	Γνήσιππος	δέ τις Ἀθηναῖος ἀναστὰς εἶπεν
[4, 158]	ἐν τῷ περὶ τοῦ καλοῦ	γνώμας	τινὰς ἡμῖν εἰσφέρων φησί· Μηδέποτ´
[4, 157]	μετὰ τῆς τῶν κυρίων γίγνεσθαι	γνώμης.	Τούτοις τοῖς δόγμασιν ἡμεῖς πειθόμεθα.
[4, 136]	ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω ὄρνιθας	γνῶναι	καὶ ἐναίσιμα σιτίζεσθαι. (Ἤσθιε δ´
[4, 162]	δ´ ὁ Χαλκιδεὺς ὁ Μενεδήμου	γνώριμος,	ὥς φησιν Ἀντίγονος ὁ Καρύστιος
[4, 139]	δειπνίζουσιν οἱ πολῖται πάντας τοὺς	γνωρίμους	καὶ τοὺς δούλους τοὺς ἰδίους·
[4, 165]	Αἰσχύλος εἴρηκεν ἐν Προμηθεῖ δεσμώτῃ·	Γνώσει	δὲ τάδ´ ὡς ἔτυμ´, οὐδὲ
[4, 168]	πρὸς ταῖς κʹ τῶν Εὐρωπιακῶν	Γνώσιππον,	φησίν, ἄσωτον γενόμενον ἐν τῇ
[4, 147]	πάντ´ ἔπαθεν λιπαροντεσ εγχελεατινες ἄριστον	γόγγροιτοιωνητεμων	πλῆρες θεοτερπές. Ἐπ´ αὐτῷ δ´
[4, 135]	Καὶ Τιτυὸν ἔιδον, λίμνης ἐρικυδέα	γόγγρον	κείμενον ἐν λοπάδεσς´· ὃ δ´
[4, 173]	τρίβοντες παρεῖχον ὥσπερ (ἐν) γυναιξὶ	γογγύλας	μεμαγμένας. Καλοῦνται δὲ καὶ μέχρι
[4, 133]	τὰς δι´ ὄξους καὶ νάπυος	γογγυλίδας	σαφῶς παρίστησι Νίκανδρος ἐν δευτέρῳ
[4, 133]	ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν λέγων οὕτως·	(Γογγυλίδος	δισσὴ γὰρ ἰδ´ ἐκ ῥαφάνοιο
[4, 133]	ἰκμανθεῖσαι ἀναζώους´ ὑδάτεσσι. Τμῆγε δὲ	γογγυλίδος	ῥίζας καὶ ἀκαρφέα φλοιὸν ἦκα
[4, 173]	τῶν πράξεων ὀνόματα (Μαγίδες καὶ	Γογγύλοι,	ἐπειδὴ τὰς μάζας, φησὶν Ἀριστοφάνης,
[4, 139]	ὅς ἐστιν ἀρτίσκος ἐγκρίδι παραπλήσιος,	γογγυλώτερος	δὲ τὴν ἰδέαν. Διδόασι τῶν
[4, 174]	σπιθαμιαίοις τὸ μέγεθος, ὀξὺ καὶ	γοερὸν	φθεγγομένοις. Τούτοις δὲ καὶ οἱ
[4, 134]	χάρις· ἀλλ´ ἐπὰν δὴ τὸν	γόητα	Θεόδοτον ἢ τὸν παραμασύντην ἴδω
[4, 175]	κωμασάσης. Ἀραρὼς δ´ ἐν Πανὸς	γοναῖς·	Ἀναρπάσας μόναυλον εὐθὺς πῶς δοκεῖς
[4, 151]	καὶ κρέα θέμενος ἐπὶ τὰ	γόνατα	ἐδείπνει. Κέρατα δὲ οἴνου περιέφερον
[4, 149]	ἐσθῆτας. Καὶ κατακλιθέντες ἐπανίστανται εἰς	γόνατα	τοῦ ἱεροκήρυκος τὰς πατρίους εὐχὰς
[4, 168]	ὁ Φῶκος καὶ φιλοπότης. Νικήσαντος	γοῦν	αὐτοῦ ἵπποις Παναθήναια ὡς ὁ
[4, 133]	ἐλάαις, ἃς κολυμβάδας καλοῦσιν. Ἀριστοφάνης	γοῦν	ἐν Γήρᾳ φησίν· Ὦ πρεσβῦτα,
[4, 139]	ἄλλων Δωριέων καλεῖται δεῖπνον. Ἐπίχαρμος	γοῦν	ἐν Ἐλπίδι φησίν· Ἐκάλεσε γάρ
[4, 171]	καὶ ἔντιμος ἡ χρεία. Χάρης	γοῦν	ἐν τῇ γʹ τῶν ἱστοριῶν
[4, 141]	Λάκωνες ἐξώκειλαν εἰς τρυφήν. Φύλαρχος	γοῦν	ἐν τῇ εʹ καὶ κʹ
[4, 165]	πωλῆσαι εἰς τὰς ἡδυπαθείας. Δίφιλος	γοῦν	ἐν τοῖς Ἐναγίζουσί φησι· (Εἰ
[4, 168]	Φιλόχορος ἄλλοι τε πλείους. Μενέδημον	γοῦν	καὶ Ἀσκληπιάδην τοὺς φιλοσόφους νέους
[4, 182]	οὗτοι ἐλάσσονες τῶν τελείων. Αἰσχύλος	γοῦν	κατὰ μεταφορὰν ἐν Ἰξίονί φησι·
[4, 182]	τὰς σαμβύκας ἀρχαῖα εἶναι. Ἐν	γοῦν	Μιτυλήνῃ μίαν τῶν Μουσῶν πεποιῆσθαι
[4, 184]	ἡ αὐλητικὴ περισπούδαστος ἦν. Χαμαιλέων	γοῦν	ὁ Ἡρακλεώτης ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[4, 163]	οὐδὲ ταῖς Μούσαις θύσας. φυγοῦσα	γοῦν	σε καὶ τοὺς σοὶ παραπλησίους
[4, 153]	ἀλλὰ κἀν ταῖς ἑστιάσεσιν. Ἐκάλουν	γοῦν	τινες πολλάκις ἐπὶ δεῖπνον τοὺς
[4, 164]	εἶ, εὔδηλον, ὃς παρεὶς τοσαῦτα	γράμματα	(Σίμου τέχνην ἔλαβες. {ΗΡ. Ὁ
[4, 139]	πρὸς ὃν ἀντιλέγων Δίδυμος ὁ	γραμματικὸς	καλεῖ δὲ τοῦτον Δημήτριος ὁ
[4, 160]	ἐπικαλούμενος· καὶ οἱ πολλοὶ τῶν	γραμματικῶν	τῶν Ῥωμαικῶν οὐχ ὁμιλήσαντες πολλοῖς
[4, 184]	τε νήσους καὶ πόλεις ἀνδρῶν	γραμματικῶν,	φιλοσόφων, γεωμετρῶν, μουσικῶν, ζωγράφων, παιδοτριβῶν
[4, 158]	βροτοῖσι’ κατὰ τὸν σὸν Εὐριπίδην,	γραμματικώτατε,	πλὴν δυοῖν μόνον, Δήμητρος ἀκτῆς
[4, 175]	θητίῳ φησί· νάβλας ἐν ἄρθροις	γραμμάτων	οὐκ εὐμελής, ᾧ λωτὸς ἐν
[4, 172]	φησιν· ~(Προγεύσεταί σοι πρῶτον ἡ	γραῦς	τοῦ ποτοῦ. (Τοὺς δὲ τὰ
[4, 141]	καὶ τῶν καμμάτων Νικοκλῆς οὕτως	γράφει·	Διακούσας δὲ πάντων ὁ ἔφορος
[4, 153]	τῆς βασιλείας ἐξέβαλε τὸν εὐεργέτην,	γράφει	ἐν τῇ λδʹ τῶν ἱστοριῶν
[4, 140]	ἐν τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ οὑτωσὶ	γράφει·	Καὶ εὐθὺς τοὺς μὲν εὐπόρους
[4, 167]	Κύπρῳ βασιλέως ὅτι ἄσωτος ἦν	γράφει	καὶ τάδε· Ἀλέξανδρος μετὰ τὴν
[4, 163]	τοῦ κυνὸς τοῦ θαλαττίου ἱστορῶν	γράφει	καὶ ταῦτα· Ἀλλ´ οὐ πολλοὶ
[4, 129]	καὶ ὅτι πᾶσι προὔπιεν, ἑξῆς	γράφει	καὶ ταῦτα· (ἤδη δὲ ἡμῶν
[4, 153]	τῷ Ἀρσάκει διέτριψεν ἀγόμενος βασιλικῶς,	γράφει	καὶ ταῦτα· Παρὰ Πάρθοις ἐν
[4, 163]	ἐνάτῃ τῶν ἱστοριῶν περὶ αὐτοῦ	γράφει	οὕτως· Διοδώρου τοῦ τὸ γένος
[4, 166]	δευτέρα καὶ πεντηκοστῇ τῶν ἱστοριῶν	γράφει	οὕτως· Ἡ πόλις ἡ τῶν
[4, 143]	ἐν τῇ δʹ τῶν Κρητικῶν	γράφει	οὕτως· Οἱ δὲ Λύττιοι συνάγουσι
[4, 154]	Χαλκιδεὺς ἐν ἱστορικοῖς ὑπομνήμασιν οὕτω	γράφει·	Παρὰ δὲ τοῖς Ῥωμαίοις προτίθεσθαι
[4, 141]	καὶ κʹ τῶν ἱστοριῶν τάδε	γράφει	περὶ αὐτῶν· ~Λακεδαιμόνιοι εἰς μὲν
[4, 176]	τοῦ Ἀπαμέων πρὸς Λαρισαίους πολέμου	γράφει	τάδε· Παραζωνίδια καὶ λογχάρι’ ἀνειληφότες
[4, 144]	βασιλέων Ξενοφῶν ἐν Ἀγησιλάῳ οὕτω	γράφει·	Τῷ μὲν γὰρ Πέρσῃ πᾶσαν
[4, 141]	δ´ ἐν τρίτῳ Λακωνικῆς πολιτείας	γράφει·	Φέρουσι δὲ καὶ ἐπάικλα αὐτοῖς
[4, 167]	τῶν ἱστοριῶν ὁ Θεόπομπος (τάδε	γράφει·	Φίλιππος ἐπεὶ ἐγκρατὴς πολλῶν ἐγένετο
[4, 173]	Πολυκράτων ὁ Κρίθωνος Ῥηναιεὺς δίκην	γραφόμενος	οὐ Δηλίους αὐτοὺς ὀνομάζει, ἀλλὰ
[4, 138]	οὕτως ἑστιᾷ τοὺς αὑτοῦ νεοπολίτας,	γράφων·	Ἄνευ ὄψου, ἔφη, ὡς ἔοικας,
[4, 140]	Μόλπις ἐν τῇ Λακεδαιμονίων πολιτείᾳ	γράφων	οὕτως· (Ποιοῦσι δὲ καὶ τὰς
[4, 153]	παρὰ τὸ δεῖπνον συμβάλλειν μονομαχίας,	γράφων	οὕτως· Τὰς τῶν μονομάχων θέας
[4, 155]	ἀπὸ Τρῳάδος τὸν τὰς ἱστορίας	γράψαντα	ἡ τῆς ὀρχήσεως τάξις ἐγένετο,
[4, 149]	τῷ δευτέρῳ τῶν περὶ τοῦ	Γρυνείου	Ἀπόλλωνος, ἐν τῷ πρυτανείῳ δειπνοῦσι
[4, 153]	τοῦ Βεροιαίου, ὃς ὑπὸ τοῦ	Γρυποῦ	καλουμένου Ἀντιόχου τοῦ βασιλέως προαχθεὶς
[4, 129]	σαμβυκίστριαί τινες Ῥόδιαι, ἐμοὶ μὲν	γυμναὶ	δοκῶ, πλὴν ἔλεγόν τινες αὐτὰς
[4, 129]	πῦρ ἐκ τοῦ στόματος ἐκριπίζουσαι	γυμναί.	(Ἐπεὶ δὲ καὶ τούτων ἀπηλλάγημεν,
[4, 153]	αὐτοῖς μέχρι οὗ ἂν αὐξηθῶσι	γυμνὰς	διακονεῖσθαι. (Μεγασθένης δ´ ἐν τῇ
[4, 149]	τῶν πατέρων ἐπὶ λίθων καθήμενοι	γυμνοὶ	συνδειπνοῦσιν. (Θεόπομπος δ´ ἐν τῇ
[4, 166]	Καίτοι νέος ποτ´ ἐγενόμην κἀγώ,	γύναι·	ἀλλ´ οὐκ ἐλούμην πεντάκις τῆς
[4, 133]	λαλιστέραν οὐπώποτ´ εἶδον οὔτε κερκώπην,	γύναι,	οὐ κίτταν, οὐκ ἀηδόν´, οὐ
[4, 174]	οὖν καὶ τὴν αὑτοῦ διδάξαι	γυναῖκα	Θαίδα. Τρύφων δ´ ἐν τρίτῳ
[4, 154]	τις κἀν ταῖς διαθήκαις γέγραφεν	γυναῖκας	εὐπρεπεστάτας μονομαχῆσαι ἃς ἐκέκτητο, ἕτερος
[4, 129]	σκληροπαῖκται καί τινες καὶ θαυματουργοὶ	γυναῖκες	εἰς ξίφη κυβιστῶσαι καὶ πῦρ
[4, 161]	ἔνδοθεν τὴν χεῖρα, καθάπερ αἱ	γυναῖκες,	κατέφαγε πάμπολλα καὶ ταχύτατα, ἐξὸν
[4, 150]	καὶ τούτων μεταλαμβάνων κοτύλην οἴνου.	Γυναικὶ	δὲ οὐκ ἔξεστιν εἰσιέναι εἰς
[4, 151]	προπίνων καὶ ἄλλος ἱμάτια τῇ	γυναικί,	καὶ Τιμασίων προπίνων φιάλην τε
[4, 130]	μετὰ ταῦτα ὠρχεῖτο μετὰ τῆς	γυναικὸς	ἔτη οὔσης ὑπὲρ τὰ ὀγδοήκοντα.
[4, 183]	περ τετάνυστο σκινδαψὸς τετράχορδος ἀνηλακάτοιο	γυναικός.	Μνημονεύει αὐτοῦ καὶ Θεόπομπος ὁ
[4, 173]	Νεωκόροι καὶ Ἰχθυβόλοι, τῶν δὲ	γυναικῶν	Κυμινάνθαι, κοινῇ δὲ πάντες Ἐλεοδύται
[4, 173]