Pages |
[336] |
αὐτὸν
πρότερος,
(ὥστε
αὐτῷ
οἷός
|
τ' |
ἐγενόμην
ἀποκρίνασθαι,
καὶ
εἶπον
ὑποτρέμων· |
[341] |
παρίεμαι
ἀλλ'
οὐ
μὴ
οἷός
|
τ' |
ᾖς.
(οἴει
γὰρ
ἄν
με, |
[352] |
ἃ
ἔπραξαν,
ὥρμησαν
δὲ
ἐπὶ
|
τὰ |
ἄδικα
ἀδικίᾳ
ἡμιμόχθηροι
ὄντες,
ἐπεὶ |
[344] |
ἠδικηκότα·
οὐ
γὰρ
τὸ
ποιεῖν
|
τὰ |
ἄδικα
ἀλλὰ
τὸ
πάσχειν
φοβούμενοι |
[346] |
μηδένα
ἐθέλειν
ἑκόντα
ἄρχειν
καὶ
|
τὰ |
ἀλλότρια
κακὰ
μεταχειρίζεσθαι
ἀνορθοῦντα,
~(ἀλλὰ |
[353] |
τι
προστέτακται;
ἴωμεν
δὲ
ἐπὶ
|
τὰ |
αὐτὰ
πάλιν·
ὀφθαλμῶν,
φαμέν,
ἔστι |
[329] |
ἦν
τοῦτ'
αἴτιον,
κἂν
ἐγὼ
|
τὰ |
αὐτὰ
ταῦτα
ἐπεπόνθη,
ἕνεκά
γε |
[353] |
οὖν
ποτε,
ὦ
Θρασύμαχε,
ψυχὴ
|
τὰ |
αὑτῆς
ἔργα
εὖ
ἀπεργάσεται
στερομένη |
[340] |
ὡμολόγησεν
αὖ
ἐνίοτε
τοὺς
κρείττους
|
τὰ |
αὑτοῖς
ἀσύμφορα
κελεύειν
τοὺς
ἥττους |
[330] |
αὐτά.
ὥσπερ
γὰρ
οἱ
ποιηταὶ
|
τὰ |
αὑτῶν
ποιήματα
καὶ
οἱ
πατέρες |
[333] |
εἴη
ἡ
δικαιοσύνη,
εἰ
πρὸς
|
τὰ |
ἄχρηστα
χρήσιμον
ὂν
τυγχάνει.
τόδε |
[348] |
δὲ
οἴει
με
ἴσως
τοὺς
|
τὰ |
βαλλάντια
ἀποτέμνοντας
λέγειν.
λυσιτελεῖ
μὲν |
[338] |
ὁ
παγκρατιαστὴς
καὶ
αὐτῷ
συμφέρει
|
τὰ |
βόεια
κρέα
πρὸς
τὸ
σῶμα, |
[345] |
τούτῳ
τὸ
βέλτιστον
ἐκποριεῖ
ἐπεὶ
|
τά |
γε
αὑτῆς
ὥστ'
εἶναι
βελτίστη |
[343] |
καὶ
εἰ
μηδεμία
ἄλλη
ζημία,
|
τά |
γε
οἰκεῖα
δι'
ἀμέλειαν
μοχθηροτέρως |
[349] |
ἀτεχνῶς
νῦν
οὐ
σκώπτειν,
ἀλλὰ
|
τὰ |
δοκοῦντα
περὶ
τῆς
ἀληθείας
λέγειν. |
[337] |
ἄνθρωπε,
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι
ἔστιν
|
τὰ |
δώδεκα
δὶς
ἓξ
μηδ'
ὅτι |
[337] |
εἴ
τινα
ἔροιο
ὁπόσα
ἐστὶν
|
τὰ |
δώδεκα,
καὶ
ἐρόμενος
προείποις
(αὐτῷ |
[345] |
ὁρᾷς,
ὦ
Θρασύμαχε
ἔτι
(γὰρ
|
τὰ |
ἔμπροσθεν
ἐπισκεψώμεθα
ὅτι
τὸν
ὡς |
[353] |
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
εὖ
ἐργάσεται
|
τὰ |
ἐργαζόμενα,
κακίᾳ
δὲ
κακῶς.
ἀληθές, |
[332] |
μαγειρικὴ
καλεῖται;
(ἡ
τοῖς
ὄψοις
|
τὰ |
ἡδύσματα.
εἶεν·
ἡ
οὖν
δὴ |
[331] |
γελάσας,
καὶ
ἅμα
ᾔει
πρὸς
|
τὰ |
ἱερά.
(λέγε
δή,
εἶπον
ἐγώ, |
[340] |
εἶναι
ταῦτα
ποιεῖν.
τὸ
γὰρ
|
τὰ |
κελευόμενα
ποιεῖν,
ὦ
Πολέμαρχε,
ὑπὸ |
[352] |
δή,
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ
|
τὰ |
λοιπά
μοι
τῆς
ἑστιάσεως
ἀποπλήρωσον |
[344] |
ζημιοῦταί
τε
καὶ
ὀνείδη
ἔχει
|
τὰ |
μέγιστα
καὶ
γὰρ
ἱερόσυλοι
καὶ |
[348] |
εἴχομεν
ἄν
τι
λέγειν
κατὰ
|
τὰ |
νομιζόμενα
λέγοντες·
νῦν
δὲ
δῆλος |
[332] |
ἦν
δ'
ἐγώ
ὅτι
οὐ
|
τὰ |
ὀφειλόμενα
ἀποδίδωσιν
ὃς
ἄν
τῳ |
[332] |
ὡς
ἔοικεν,
λέγει
Σιμωνίδης
τὸ
|
τὰ |
ὀφειλόμενα
δίκαιον
εἶναι
ἀποδιδόναι.
ἄλλο |
[331] |
ὅτι,
ἦ
δ'
ὅς,
τὸ
|
τὰ |
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
δίκαιόν
ἐστι· |
[335] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες.
(εἰ
ἄρα
|
τὰ |
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
φησίν
τις |
[330] |
ἐγώ,
ὦ
Κέφαλε,
ὧν
κέκτησαι
|
τὰ |
πλείω
παρέλαβες
ἢ
ἐπεκτήσω;
(ποῖ' |
[345] |
φυλάξαι,
ἀλλὰ
πιαίνειν
οἴει
αὐτὸν
|
τὰ |
πρόβατα,
καθ'
ὅσον
ποιμήν
ἐστιν, |
[333] |
φαίης
ἂν
χρήσιμον
εἶναι;
πρὸς
|
τὰ |
συμβόλαια,
ὦ
Σώκρατες.
συμβόλαια
δὲ |
[341] |
εἶναι.
τούτῳ
οὖν
ὅπως
ἐκπορίζῃ
|
τὰ |
συμφέροντα,
ἐπὶ
τούτῳ
παρεσκευάσθη
ἡ |
[339] |
τὸ
δὲ
ὀρθῶς
ἆρα
τὸ
|
τὰ |
συμφέροντά
ἐστι
τίθεσθαι
ἑαυτοῖς,
τὸ |
[331] |
μανεὶς
ἀπαιτοῖ,
ὅτι
οὔτε
χρὴ
|
τὰ |
τοιαῦτα
ἀποδιδόναι,
οὔτε
δίκαιος
ἂν |
[348] |
οὖν,
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα,
ἐάνπερ
λανθάνῃ·
ἔστι
δὲ |
[353] |
καὶ
ἄρχειν
καὶ
βουλεύεσθαι
καὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα
πάντα,
ἔσθ'
ὅτῳ
ἄλλῳ |
[334] |
αὐτὸς
φύλαξ
ἀγαθός,
ὅσπερ
καὶ
|
τὰ |
τῶν
πολεμίων
κλέψαι
καὶ
βουλεύματα |
[330] |
δὴ
καὶ
οἱ
χρηματισάμενοι
περὶ
|
τὰ |
χρήματα
σπουδάζουσιν
ὡς
ἔργον
ἑαυτῶν, |
[330] |
μοι
ἔδοξας
οὐ
σφόδρα
(ἀγαπᾶν
|
τὰ |
χρήματα,
τοῦτο
δὲ
ποιοῦσιν
ὡς |
[348] |
καὶ
ἄλλον
ἡμεῖς,
ἀριθμεῖν
δεήσει
|
(τἀγαθὰ |
καὶ
μετρεῖν
ὅσα
ἑκάτεροι
ἐν |
[350] |
ἐρώτα·
ἐγὼ
δέ
σοι,
ὥσπερ
|
ταῖς |
γραυσὶν
ταῖς
τοὺς
μύθους
λεγούσαις, |
[343] |
καὶ
δὴ
καὶ
τοὺς
ἐν
|
ταῖς |
πόλεσιν
ἄρχοντας,
οἳ
ὡς
ἀληθῶς |
[339] |
ἀναμάρτητοί
εἰσιν
οἱ
ἄρχοντες
ἐν
|
ταῖς |
πόλεσιν
ἑκάσταις
ἢ
οἷοί
τι |
[339] |
βέλτιστε,
ὃ
λέγω
~ἐν
ἁπάσαις
|
(ταῖς |
πόλεσιν
ταὐτὸν
εἶναι
δίκαιον,
τὸ |
[345] |
σὺ
δὲ
τοὺς
ἄρχοντας
ἐν
|
ταῖς |
πόλεσιν,
τοὺς
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχοντας, |
[350] |
δέ
σοι,
ὥσπερ
ταῖς
γραυσὶν
|
ταῖς |
τοὺς
μύθους
λεγούσαις,
εἶεν”
ἐρῶ |
[331] |
τὸν
οὕτως
ἔχοντα
πάντα
ἐθέλων
|
τἀληθῆ |
λέγειν.
(ὀρθῶς,
ἔφη,
λέγεις.
οὐκ |
[348] |
καλὸν
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι
καὶ
|
τἆλλα |
αὐτῷ
πάντα
προσθήσεις
~(ἃ
ἡμεῖς |
[333] |
τὴν
μουσικήν;
ἀνάγκη.
καὶ
περὶ
|
τἆλλα |
δὴ
πάντα
ἡ
δικαιοσύνη
ἑκάστου |
[353] |
πάνυ
γε.
(τίθεμεν
οὖν
καὶ
|
τἆλλα |
πάντα
εἰς
τὸν
αὐτὸν
λόγον; |
[344] |
τυραννίς,
ἣ
οὐ
κατὰ
σμικρὸν
|
τἀλλότρια |
καὶ
λάθρᾳ
καὶ
βίᾳ
ἀφαιρεῖται, |
[354] |
καὶ
εὐδαίμων,
ὁ
δὲ
μὴ
|
τἀναντία. |
πῶς
γὰρ
οὔ;
ὁ
μὲν |
[343] |
τῷ
δὲ
ἀδίκῳ
πάντα
τούτων
|
τἀναντία |
ὑπάρχει.
~λέγω
γὰρ
(ὅνπερ
νυνδὴ |
[345] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε;
|
τὰς |
ἄλλας
ἀρχὰς
οὐκ
ἐννοεῖς
ὅτι |
[334] |
πολεμίων
κλέψαι
καὶ
βουλεύματα
καὶ
|
τὰς |
ἄλλας
πράξεις;
πάνυ
γε.
ὅτου |
[329] |
οὖν
πλεῖστοι
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
συνιόντες,
|
τὰς |
ἐν
τῇ
νεότητι
ἡδονὰς
ποθοῦντες |
[329] |
οὐδὲ
ζῶντες.
(ἔνιοι
δὲ
καὶ
|
τὰς |
τῶν
οἰκείων
προπηλακίσεις
τοῦ
γήρως |
[337] |
ἡ
εἰωθυῖα
εἰρωνεία
Σωκράτους,
καὶ
|
ταῦτ' |
ἐγὼ
ᾔδη
τε
καὶ
τούτοις |
[336] |
ὡς
δὲ
διεπαυσάμεθα
καὶ
ἐγὼ
|
ταῦτ' |
εἶπον,
οὐκέτι
ἡσυχίαν
ἦγεν,
ἀλλὰ |
[339] |
ἀγνοῶ,
σκεπτέον
δή.
σκόπει,
ἔφη.
|
ταῦτ' |
ἔσται,
ἦν
δ'
ἐγώ.
καί |
[345] |
ὡς
ἔστι
τῆς
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον.
|
ταῦτ' |
οὖν
(καὶ
ἕτερος
ἴσως
τις |
[339] |
δίκαιον
εἶναι
τοῖς
ἀρχομένοις
ποιεῖν;
|
ταῦτ' |
οὐχ
ὡμολόγηται;
οἶμαι
ἔγωγε,
ἔφη. |
[341] |
ἔφη,
ἐπεχείρησας,
οὐδὲν
ὢν
καὶ
|
ταῦτα. |
ἅδην,
ἦν
δ'
ἐγώ,
τῶν |
[329] |
καὶ
ἐγὼ
ἀγασθεὶς
αὐτοῦ
εἰπόντος
|
ταῦτα, |
βουλόμενος
ἔτι
(λέγειν
αὐτὸν
ἐκίνουν |
[340] |
Κλειτοφῶν,
συμφέρον
(δίκαιον
εἶναι
ἔθετο.
|
ταῦτα |
δὲ
ἀμφότερα
θέμενος
ὡμολόγησεν
αὖ |
[354] |
μακάριε
Θρασύμαχε,
λυσιτελέστερον
ἀδικία
δικαιοσύνης.
|
ταῦτα |
δή
σοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες, |
[346] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος.
διὰ
δὴ
|
ταῦτα |
ἔγωγε,
ὦ
φίλε
Θρασύμαχε,
καὶ |
[337] |
τί
ἂν
αὐτῷ
εἶπες
πρὸς
|
ταῦτα; |
εἶεν,
ἔφη·
ὡς
δὴ
ὅμοιον |
[344] |
ἑαυτῷ
λυσιτελοῦν
τε
καὶ
συμφέρον.
|
(ταῦτα |
εἰπὼν
ὁ
Θρασύμαχος
ἐν
νῷ |
[335] |
ὠφελίαν,
οὐκ
ἦν
σοφὸς
ὁ
|
ταῦτα |
εἰπών.
οὐ
γὰρ
ἀληθῆ
ἔλεγεν· |
[342] |
καὶ
ὦτα
ἀκοῆς
καὶ
διὰ
|
ταῦτα |
ἐπ'
αὐτοῖς
δεῖ
τινος
τέχνης |
[329] |
αἴτιον,
κἂν
ἐγὼ
τὰ
αὐτὰ
|
ταῦτα |
ἐπεπόνθη,
ἕνεκά
γε
γήρως,
καὶ |
[331] |
του
λάβῃ,
ἢ
καὶ
αὐτὰ
|
ταῦτα |
ἔστιν
ἐνίοτε
μὲν
δικαίως,
ἐνίοτε |
[353] |
ἐπιμελεῖσθαι,
τῇ
δὲ
ἀγαθῇ
πάντα
|
ταῦτα |
εὖ
πράττειν.
ἀνάγκη.
οὐκοῦν
ἀρετήν |
[341] |
παντάπασι
μὲν
οὖν
προσδεῖται.
διὰ
|
ταῦτα |
καὶ
ἡ
τέχνη
ἐστὶν
ἡ |
[341] |
ἔφη,
λόγῳ
ἄρχοντα
ὄντα.
πρὸς
|
ταῦτα |
κακούργει
καὶ
συκοφάντει,
εἴ
τι |
[329] |
οἶμαί
σου
τοὺς
πολλούς,
ὅταν
|
ταῦτα |
λέγῃς,
οὐκ
ἀποδέχεσθαι
ἀλλ'
ἡγεῖσθαί |
[352] |
τελέως
εἰσὶ
καὶ
πράττειν
ἀδύνατοι
|
ταῦτα |
(μὲν
οὖν
ὅτι
οὕτως
ἔχει |
[338] |
τοὺς
ἄλλους.
εἰπόντος
δέ
μου
|
ταῦτα, |
ὅ
τε
Γλαύκων
καὶ
οἱ |
[350] |
δὴ
Θρασύμαχος
ὡμολόγησε
μὲν
πάντα
|
ταῦτα, |
οὐχ
(ὡς
ἐγὼ
νῦν
ῥᾳδίως |
[339] |
τοῖς
δὲ
δίκαιον
εἶναι
φῇς
|
ταῦτα |
ποιεῖν
ἃ
ἐκεῖνοι
προσέταξαν
ἆρα |
[340] |
προστάττειν,
τοῖς
δὲ
δίκαιον
εἶναι
|
ταῦτα |
ποιεῖν.
τὸ
γὰρ
τὰ
κελευόμενα |
[352] |
ἑνὶ
δὴ
οἶμαι
ἐνοῦσα
ταὐτὰ
|
ταῦτα |
ποιήσει
ἅπερ
πέφυκεν
ἐργάζεσθαι·
πρῶτον |
[342] |
τῆς
τὸ
συμφέρον
εἰς
αὐτὰ
|
ταῦτα |
σκεψομένης
τε
καὶ
ἐκποριούσης
ἆρα |
[342] |
(ὑπὸ
ἑαυτῆς.
συνωμολόγησε
μὲν
καὶ
|
ταῦτα |
τελευτῶν,
ἐπεχείρει
δὲ
περὶ
αὐτὰ |
[353] |
ἔμοιγε
δοκεῖ.
ἴθι
δή,
μετὰ
|
ταῦτα |
τόδε
σκέψαι.
ψυχῆς
ἔστιν
τι |
[347] |
καὶ
ἔστιν;
ἔγωγε,
ἔφη.
διὰ
|
ταῦτα |
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὔτε |
[352] |
ὠσίν;
οὐδαμῶς.
οὐκοῦν
δικαίως
(ἂν)
|
ταῦτα |
τούτων
φαμὲν
ἔργα
εἶναι;
πάνυ |
[349] |
ἁπάντων
πλεῖστον
αὐτὸς
λάβῃ;
ἔστι
|
ταῦτα. |
ὧδε
δὴ
λέγωμεν,
ἔφην·
ὁ |
[352] |
ἐν
ἑνὶ
δὴ
οἶμαι
ἐνοῦσα
|
ταὐτὰ |
ταῦτα
ποιήσει
ἅπερ
πέφυκεν
ἐργάζεσθαι· |
[350] |
πράττειν
ἢ
λέγειν,
καὶ
οὐ
|
ταὐτὰ |
τῷ
ὁμοίῳ
ἑαυτῷ
εἰς
τὴν |
[337] |
δείξω
ἑτέραν
ἀπόκρισιν
παρὰ
πάσας
|
ταύτας |
περὶ
δικαιοσύνης,
βελτίω
τούτων;
τί |
[330] |
οἱ
πατέρες
τοὺς
παῖδας
ἀγαπῶσιν,
|
ταύτῃ |
τε
δὴ
καὶ
οἱ
χρηματισάμενοι |
[338] |
εἶ,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
|
ταύτῃ |
ὑπολαμβάνεις
ᾗ
ἂν
κακουργήσαις
μάλιστα |
[351] |
πόλεως
ἄνευ
δικαιοσύνης
τὴν
δύναμιν
|
ταύτην |
ἕξει,
ἢ
ἀνάγκη
αὐτῇ
μετὰ |
[340] |
ἁμαρτάνῃ,
τότε
ὅταν
ἁμαρτάνῃ,
κατὰ
|
ταύτην |
τὴν
ἁμαρτίαν;
ἀλλ'
οἶμαι
λέγομεν |
[339] |
λέγω
~ἐν
ἁπάσαις
(ταῖς
πόλεσιν
|
ταὐτὸν |
εἶναι
δίκαιον,
τὸ
τῆς
καθεστηκυίας |
[329] |
πολλάκις
γὰρ
συνερχόμεθά
τινες
εἰς
|
ταὐτὸν |
παραπλησίαν
ἡλικίαν
ἔχοντες,
διασῴζοντες
τὴν |
[329] |
ἔφη,
(ὦ
Σοφόκλεις,
ἔχεις
πρὸς
|
τἀφροδίσια; |
ἔτι
οἷός
τε
εἶ
γυναικὶ |
[329] |
ποθοῦντες
καὶ
ἀναμιμνῃσκόμενοι
περί
τε
|
τἀφροδίσια |
καὶ
περὶ
πότους
τε
καὶ |
[348] |
οἵ
γε
τελέως,
ἔφη,
οἷοί
|
τε |
ἀδικεῖν,
πόλεις
τε
καὶ
ἔθνη |
[352] |
οὐδὲ
πράττειν
μετ'
ἀλλήλων
οἷοί
|
(τε |
ἀλλὰ
δὴ
καὶ
οὕς
φαμεν |
[332] |
γίγνηται,
φίλοι
δὲ
ὦσιν
ὅ
|
τε |
ἀπολαμβάνων
καὶ
ὁ
ἀποδιδούς
οὐχ |
[328] |
εἰς
τοῦ
Πολεμάρχου,
καὶ
Λυσίαν
|
τε |
αὐτόθι
κατελάβομεν
καὶ
Εὐθύδημον,
τοὺς |
[330] |
ὧν
ἔμπροσθεν
οὐκ
εἰσῄει.
οἵ
|
τε |
γὰρ
λεγόμενοι
μῦθοι
περὶ
τῶν |
[338] |
εἰπόντος
δέ
μου
ταῦτα,
ὅ
|
τε |
Γλαύκων
καὶ
οἱ
ἄλλοι
ἐδέοντο |
[330] |
πατέρες
τοὺς
παῖδας
ἀγαπῶσιν,
ταύτῃ
|
τε |
δὴ
καὶ
οἱ
χρηματισάμενοι
περὶ |
[348] |
πρὸς
ἀλλήλους
σκοπῶμεν,
ἅμα
αὐτοί
|
τε |
δικασταὶ
καὶ
ῥήτορες
ἐσόμεθα.
πάνυ |
[329] |
ἔχεις
πρὸς
τἀφροδίσια;
ἔτι
οἷός
|
τε |
εἶ
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι”
καὶ
ὅς, |
[334] |
ἀνθρώπους
κεκάσθαι
κλεπτοσύνῃ
θ'
ὅρκῳ
|
τε. |
ἔοικεν
οὖν
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ |
[334] |
δ'
ἐγώ,
μεταθώμεθα;
τὸν
δοκοῦντά
|
τε, |
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
τὸν |
[349] |
ἔστιν
δέ
γε,
ἔφην,
φρόνιμός
|
τε |
καὶ
ἀγαθὸς
ὁ
ἄδικος,
ὁ |
[343] |
δικαίου
καὶ
δικαιοσύνης
καὶ
ἀδίκου
|
τε |
καὶ
ἀδικίας,
ὥστε
ἀγνοεῖς
ὅτι |
[338] |
τούτου
ἐκβαίνοντα
κολάζουσιν
ὡς
παρανομοῦντά
|
τε |
καὶ
ἀδικοῦντα.
τοῦτ'
οὖν
ἐστιν, |
[350] |
ἔοικεν,
ἔφη.
ὁ
δὲ
κακός
|
τε |
καὶ
ἀμαθὴς
τοῦ
τε
ὁμοίου |
[350] |
σοφίαν,
τὴν
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν
|
τε |
καὶ
ἀμαθίαν,
εἶεν,
ἦν
δ' |
[333] |
λίθων
θέσιν
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερός
|
τε |
καὶ
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ
οἰκοδομικοῦ; |
[350] |
περὶ
πάσης
δὴ
ὅρα
ἐπιστήμης
|
τε |
καὶ
ἀνεπιστημοσύνης
εἴ
τίς
σοι |
[351] |
δέ
γ'
ἔφην,
εἴπερ
σοφία
|
τε |
καὶ
ἀρετή
ἐστιν
δικαιοσύνη,
ῥᾳδίως |
[342] |
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
ἥττονός
|
τε |
καὶ
ἀρχομένου
(ὑπὸ
ἑαυτῆς.
συνωμολόγησε |
[340] |
αὑτοῖς
ἀσύμφορα
κελεύειν
τοὺς
ἥττους
|
τε |
καὶ
ἀρχομένους
ποιεῖν.
ἐκ
δὲ |
[342] |
προστάξει,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ναύτῃ
|
τε |
καὶ
ἀρχομένῳ.
συνέφησε
μόγις.
οὐκοῦν, |
[343] |
ἀγαθὸν
τῷ
ὄντι,
τοῦ
κρείττονός
|
τε |
καὶ
ἄρχοντος
συμφέρον,
οἰκεία
δὲ |
[342] |
ἄρα
ὅ
γε
τοιοῦτος
κυβερνήτης
|
τε |
καὶ
ἄρχων
τὸ
τῷ
κυβερνήτῃ |
[332] |
φίλοις
τε
καὶ
ἐχθροῖς
ὠφελίας
|
τε |
καὶ
βλάβας
ἀποδιδοῦσα.
τὸ
τοὺς |
[343] |
ἄρχει
τῶν
ὡς
ἀληθῶς
εὐηθικῶν
|
τε |
καὶ
δικαίων,
οἱ
δ'
ἀρχόμενοι |
[328] |
δὲ
ἐστεφανωμένος
ἐπί
τινος
προσκεφαλαίου
|
τε |
καὶ
δίφρου·
τεθυκὼς
γὰρ
ἐτύγχανεν |
[351] |
ἐνῇ,
οὐ
καὶ
ἐν
ἐλευθέροις
|
τε |
καὶ
δούλοις
ἐγγιγνομένη
μισεῖν
ποιήσει |
[348] |
ἔφη,
οἷοί
τε
ἀδικεῖν,
πόλεις
|
τε |
καὶ
ἔθνη
δυνάμενοι
ἀνθρώπων
ὑφ' |
[328] |
με
ἰδὼν
ὁ
Κέφαλος
ἠσπάζετό
|
τε |
καὶ
εἶπεν·
ὦ
Σώκρατες,
οὐ |
[344] |
ἔγωγε
καὶ
αὐτὸς
πάνυ
ἐδεόμην
|
τε |
καὶ
εἶπον·
ὦ
δαιμόνιε
Θρασύμαχε, |
[341] |
τῷ
τὸ
συμφέρον
ἑκάστῳ
ζητεῖν
|
τε |
καὶ
ἐκπορίζειν;
ἐπὶ
τούτῳ,
ἔφη. |
[342] |
συμφέρον
εἰς
αὐτὰ
ταῦτα
σκεψομένης
|
τε |
καὶ
ἐκποριούσης
ἆρα
καὶ
ἐν |
[350] |
ἐθελήσει
πλεονεκτεῖν,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου
|
τε |
καὶ
ἐναντίου.
ἔοικεν,
ἔφη.
ὁ |
[347] |
καὶ
φιλάργυρον
εἶναι
ὄνειδος
λέγεταί
|
τε |
καὶ
ἔστιν;
ἔγωγε,
ἔφη.
διὰ |
[354] |
ὅ
γε
εὖ
ζῶν
μακάριός
|
τε |
καὶ
εὐδαίμων,
ὁ
δὲ
μὴ |
[329] |
τε
τἀφροδίσια
καὶ
περὶ
πότους
|
τε |
καὶ
εὐωχίας
καὶ
ἄλλ'
ἄττα |
[332] |
ἔμπροσθεν
εἰρημένοις,
ἡ
τοῖς
φίλοις
|
τε |
καὶ
ἐχθροῖς
ὠφελίας
τε
καὶ |
[335] |
γε,
ἔφη·
τούς
γε
πονηρούς
|
τε |
καὶ
ἐχθροὺς
δεῖ
βλάπτειν.
βλαπτόμενοι |
[328] |
αἱ
περὶ
τοὺς
λόγους
ἐπιθυμίαι
|
τε |
καὶ
ἡδοναί.
μὴ
οὖν
ἄλλως |
[327] |
Πολέμαρχος
περιμεῖναι.
καὶ
ἐγὼ
μετεστράφην
|
τε |
καὶ
ἠρόμην
ὅπου
αὐτὸς
εἴη. |
[345] |
σκοπεῖσθαι
ἢ
ἐκείνῳ,
τῷ
(ἀρχομένῳ
|
τε |
καὶ
θεραπευομένῳ,
ἔν
τε
πολιτικῇ |
[350] |
σοφός,
ὁ
δὲ
ἄδικος
ἀμαθής
|
τε |
καὶ
κακός.
ὁ
δὴ
Θρασύμαχος |
[333] |
δίκαιος
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ
οἰκοδομικοῦ
|
τε |
καὶ
κιθαριστικοῦ,
ὥσπερ
ὁ
κιθαριστικὸς |
[339] |
τὸ
ἀσύμφορα
ποιεῖν
τοῖς
ἄρχουσί
|
τε |
καὶ
κρείττοσι
δίκαιον
εἶναι
ὡμολογῆσθαί |
[335] |
ἤ
τιν'
ἄλλον
τῶν
σοφῶν
|
τε |
καὶ
μακαρίων
ἀνδρῶν.
ἐγὼ
γοῦν, |
[353] |
ἄλλων
ἀπεργάζηται.
ἀλλά,
ἔφη,
μανθάνω
|
τε |
καί
μοι
δοκεῖ
τοῦτο
ἑκάστου |
[336] |
ἡμᾶς
ὡς
διαρπασόμενος.
καὶ
ἐγώ
|
τε |
καὶ
ὁ
Πολέμαρχος
δείσαντες
διεπτοήθημεν· |
[336] |
τῇ
τῶν
λόγων
σκέψει
ἐγώ
|
τε |
καὶ
ὅδε,
εὖ
ἴσθι
ὅτι |
[334] |
μὴν
οἵ
γε
ἀγαθοὶ
δίκαιοί
|
τε |
καὶ
οἷοι
μὴ
ἀδικεῖν;
ἀληθῆ. |
[350] |
ὁ
ἄδικος
ἡμῖν
τοῦ
ἀνομοίου
|
τε |
καὶ
ὁμοίου
πλεονεκτεῖ;
ἢ
οὐχ |
[330] |
πατρός.
ὁ
μὲν
γὰρ
πάππος
|
τε |
καὶ
ὁμώνυμος
ἐμοὶ
σχεδόν
τι |
[344] |
τις
ἀδικήσας
μὴ
λάθῃ,
ζημιοῦταί
|
τε |
καὶ
ὀνείδη
ἔχει
τὰ
μέγιστα |
[328] |
ἡμᾶς
φοίτα
ὡς
παρὰ
φίλους
|
τε |
καὶ
πάνυ
οἰκείους.
καὶ
μήν, |
[344] |
οἱ
παρόντες,
ἀλλ'
ἠνάγκασαν
ὑπομεῖναί
|
τε |
καὶ
παρασχεῖν
τῶν
εἰρημένων
λόγον. |
[349] |
οὐκοῦν
καὶ
ἀδίκου
γε
ἀνθρώπου
|
τε |
καὶ
πράξεως
ὁ
ἄδικος
πλεονεκτήσει |
[342] |
τὸ
τῷ
κυβερνήτῃ
συμφέρον
σκέψεταί
|
τε |
καὶ
προστάξει,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ |
[332] |
ὅτι,
ἔφη,
ἡ
σώμασιν
φάρμακά
|
τε |
καὶ
σιτία
καὶ
ποτά.
ἡ |
[350] |
δίκαιος
ἡμῖν
ἀναπέφανται
ὢν
ἀγαθός
|
τε |
καὶ
σοφός,
ὁ
δὲ
ἄδικος |
[350] |
ἀγαθός;
φημί.
ὁ
ἄρα
ἀγαθός
|
τε |
καὶ
σοφὸς
τοῦ
μὲν
ὁμοίου |
[335] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
κοινῇ
ἐγώ
|
τε |
καὶ
σύ,
ἐάν
τις
αὐτὸ |
[344] |
τὸ
δ'
ἄδικον
ἑαυτῷ
λυσιτελοῦν
|
τε |
καὶ
συμφέρον.
(ταῦτα
εἰπὼν
ὁ |
[351] |
μισήσουσιν
καὶ
ἐχθροὶ
ἔσονται
ἀλλήλοις
|
τε |
καὶ
τοῖς
δικαίοις;
ἔσονται,
ἔφη. |
[341] |
διόρισαι
ποτέρως
λέγεις
τὸν
ἄρχοντά
|
τε |
καὶ
τὸν
κρείττονα,
τὸν
ὡς |
[337] |
Σωκράτους,
καὶ
ταῦτ'
ἐγὼ
ᾔδη
|
τε |
καὶ
τούτοις
προύλεγον,
ὅτι
σὺ |
[352] |
ἔτι
δ'
ἐχθρὸν
εἶναι
ἑαυτῷ
|
τε |
καὶ
τῷ
ἐναντίῳ
παντὶ
καὶ |
[343] |
συμφέρον,
οἰκεία
δὲ
τοῦ
πειθομένου
|
τε |
καὶ
ὑπηρετοῦντος
βλάβη,
ἡ
δὲ |
[334] |
πρὸς
μητρὸς
πάππον
Αὐτόλυκον
ἀγαπᾷ
|
τε |
καί
φησιν
αὐτὸν
πάντας
ἀνθρώπους |
[347] |
οὐκ
οἶσθα
ὅτι
τὸ
φιλότιμόν
|
τε |
καὶ
φιλάργυρον
εἶναι
ὄνειδος
λέγεταί |
[331] |
οὗτος
ὅρος
ἐστὶν
δικαιοσύνης,
ἀληθῆ
|
τε |
λέγειν
καὶ
ἃ
ἂν
λάβῃ |
[343] |
εἰσφέρει,
ὁ
δ'
ἔλαττον,
ὅταν
|
τε |
λήψεις,
(ὁ
μὲν
οὐδέν,
ὁ |
[337] |
χαλεπαίνεσθαι.
καὶ
ὃς
ἀκούσας
ἀνεκάγχασέ
|
τε |
μάλα
σαρδάνιον
καὶ
εἶπεν·
ὦ |
[343] |
πρὸς
δὲ
τούτοις
ἀπεχθέσθαι
τοῖς
|
τε |
οἰκείοις
καὶ
τοῖς
γνωρίμοις,
ὅταν |
[349] |
ἀνομοίου,
ὁ
δὲ
ἄδικος
τοῦ
|
τε |
ὁμοίου
καὶ
(τοῦ
ἀνομοίου;
ἄριστα, |
[350] |
κακός
τε
καὶ
ἀμαθὴς
τοῦ
|
τε |
ὁμοίου
καὶ
τοῦ
ἐναντίου.
φαίνεται. |
[330] |
μέσος
τις
γέγονα
χρηματιστὴς
τοῦ
|
τε |
πάππου
καὶ
τοῦ
πατρός.
ὁ |
[327] |
Γλαύκων.
(καὶ
ὀλίγῳ
ὕστερον
ὅ
|
τε |
Πολέμαρχος
ἧκε
καὶ
Ἀδείμαντος
ὁ |
[345] |
(ἀρχομένῳ
τε
καὶ
θεραπευομένῳ,
ἔν
|
τε |
πολιτικῇ
καὶ
ἰδιωτικῇ
ἀρχῇ.
σὺ |
[328] |
τὴν
παννυχίδα
θεασόμεθα.
καὶ
συνεσόμεθά
|
τε |
πολλοῖς
τῶν
νέων
αὐτόθι
καὶ |
[329] |
ἡδονὰς
ποθοῦντες
καὶ
ἀναμιμνῃσκόμενοι
περί
|
τε |
τἀφροδίσια
καὶ
περὶ
πότους
τε |
[327] |
μετὰ
Γλαύκωνος
τοῦ
Ἀρίστωνος
προσευξόμενός
|
τε |
τῇ
θεῷ
καὶ
ἅμα
τὴν |
[343] |
τοῖς
πρὸς
τὴν
πόλιν,
ὅταν
|
τέ |
τινες
εἰσφοραὶ
ὦσιν,
ὁ
μὲν |
[328] |
οὖν
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ
τοῖσδέ
|
τε |
τοῖς
νεανίσκοις
σύνισθι
καὶ
δεῦρο |
[343] |
καὶ
οὕτω
πόρρω
εἶ
περί
|
τε |
τοῦ
δικαίου
καὶ
δικαιοσύνης
καὶ |
[338] |
οὖν
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ
ἐμοί
|
τε |
χαρίζου
ἀποκρινόμενος
καὶ
μὴ
φθονήσῃς |
[328] |
τινος
προσκεφαλαίου
τε
καὶ
δίφρου·
|
τεθυκὼς |
γὰρ
ἐτύγχανεν
ἐν
τῇ
αὐλῇ. |
[348] |
ἀπόκριναι
ἡμῖν
ἐξ
ἀρχῆς.
τὴν
|
τελέαν |
ἀδικίαν
τελέας
οὔσης
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν |
[341] |
συμφέρον
ἄλλο
ἢ
ὅτι
μάλιστα
|
τελέαν |
εἶναι;
(πῶς
τοῦτο
ἐρωτᾷς;
ὥσπερ, |
[348] |
ἐξ
ἀρχῆς.
τὴν
τελέαν
ἀδικίαν
|
τελέας |
οὔσης
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν
φῂς
εἶναι; |
[330] |
τις
ἐγγὺς
ᾖ
τοῦ
οἴεσθαι
|
τελευτήσειν, |
εἰσέρχεται
αὐτῷ
δέος
καὶ
φροντὶς |
[338] |
τὸ
ἐμὲ
εἶναι
τὸν
ἀποκρινόμενον.
|
τελευτῶν |
δὲ
συνεχώρησεν,
(κἄπειτα,
αὕτη
δή, |
[342] |
ἑαυτῆς.
συνωμολόγησε
μὲν
καὶ
ταῦτα
|
τελευτῶν, |
ἐπεχείρει
δὲ
περὶ
αὐτὰ
μάχεσθαι· |
[352] |
ἐπεὶ
οἵ
γε
παμπόνηροι
καὶ
|
τελέως |
ἄδικοι
τελέως
εἰσὶ
καὶ
πράττειν |
[352] |
γε
παμπόνηροι
καὶ
τελέως
ἄδικοι
|
τελέως |
εἰσὶ
καὶ
πράττειν
ἀδύνατοι
ταῦτα |
[348] |
ἀγαθοὶ
οἱ
ἄδικοι;
οἵ
γε
|
τελέως, |
ἔφη,
οἷοί
τε
ἀδικεῖν,
πόλεις |
[351] |
ἡ
ἀρίστη
μάλιστα
ποιήσει
καὶ
|
τελεώτατα |
οὖσα
ἄδικος.
μανθάνω,
ἔφην,
ὅτι |
[344] |
ῥᾷστα
μαθήσῃ,
ἐὰν
ἐπὶ
τὴν
|
τελεωτάτην |
ἀδικίαν
ἔλθῃς,
ἣ
τὸν
μὲν |
[346] |
καὶ
ὠφελεῖ
ἐκεῖνο
ἐφ'
ᾧ
|
τέτακται. |
ἐὰν
δὲ
μὴ
μισθὸς
αὐτῇ |
[345] |
του
μέλει
ἢ
ἐφ'
ᾧ
|
τέτακται, |
ὅπως
τούτῳ
τὸ
βέλτιστον
ἐκποριεῖ |
[337] |
ὅτι
ἑξάκις
δύο
μηδ'
ὅτι
|
τετράκις |
τρία·
ὡς
οὐκ
ἀποδέξομαί
σου |
[337] |
δὶς
ἓξ
μηδ'
ὅτι
τρὶς
|
τέτταρα |
μηδ'
ὅτι
ἑξάκις
δύο
μηδ' |
[342] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἄρχουσί
γε
αἱ
|
τέχναι |
καὶ
κρατοῦσιν
ἐκείνου
οὗπέρ
εἰσιν |
[342] |
καὶ
κρατοῦσιν
ἐκείνου
οὗπέρ
εἰσιν
|
τέχναι. |
συνεχώρησεν
ἐνταῦθα
καὶ
μάλα
μόγις. |
[342] |
τις
πονηρία,
καὶ
δεῖ
ἑκάστῃ
|
τέχνῃ |
ἄλλης
τέχνης
ἥτις
αὐτῇ
τὸ |
[342] |
οὐδεμιᾷ
τέχνῃ
πάρεστιν,
οὐδὲ
προσήκει
|
τέχνῃ |
ἄλλῳ
τὸ
συμφέρον
ζητεῖν
ἢ |
[346] |
ἀπὸ
τοῦ
προσχρῆσθαι
τῇ
μισθωτικῇ
|
τέχνῃ |
γίγνεσθαι
αὐτοῖς.
συνέφη
μόγις.
(οὐκ |
[332] |
οὖν
δὴ
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
|
τέχνη |
δικαιοσύνη
ἂν
καλοῖτο;
εἰ
μέν |
[342] |
ἆρα
καὶ
ἐν
αὐτῇ
τῇ
|
τέχνῃ |
ἔνι
τις
πονηρία,
καὶ
δεῖ |
[342] |
ἐστιν
πονηρά,
ἢ
ἄλλη
τις
|
τέχνη |
ἔσθ'
ὅτι
προσδεῖταί
τινος
ἀρετῆς |
[342] |
συμφέρον
ζητεῖν
ἢ
ἐκείνῳ
οὗ
|
τέχνη |
ἐστίν,
αὐτὴ
δὲ
ἀβλαβὴς
καὶ |
[341] |
προσδεῖται.
διὰ
ταῦτα
καὶ
ἡ
|
τέχνη |
ἐστὶν
ἡ
ἰατρικὴ
νῦν
ηὑρημένη, |
[342] |
γὰρ
προσδεῖται
ἀλλ'
ἐκείνῳ
οὗ
|
τέχνη |
ἐστίν.
φαίνεται,
ἔφη,
οὕτως.
ἀλλὰ |
[341] |
συμφέροντα,
ἐπὶ
τούτῳ
παρεσκευάσθη
ἡ
|
τέχνη. |
ἦ
ὀρθῶς
σοι
δοκῶ,
ἔφην, |
[341] |
πάνυ
γε.
οὐ
καὶ
ἡ
|
τέχνη, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἐπὶ
τούτῳ |
[332] |
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον
|
τέχνη |
ἰατρικὴ
καλεῖται;
τί
ἂν
οἴει |
[332] |
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον
|
τέχνη |
μαγειρικὴ
καλεῖται;
(ἡ
τοῖς
ὄψοις |
[346] |
τοῦτο
ἤδη
δῆλον,
ὅτι
οὐδεμία
|
τέχνη |
οὐδὲ
ἀρχὴ
τὸ
αὑτῇ
ὠφέλιμον |
[342] |
ἱππικῇ
ἀλλ'
ἵπποις·
οὐδὲ
ἄλλη
|
τέχνη |
οὐδεμία
ἑαυτῇ
οὐδὲ
γὰρ
προσδεῖται |
[342] |
πονηρία
οὔτε
ἁμαρτία
οὐδεμία
οὐδεμιᾷ
|
τέχνῃ |
πάρεστιν,
οὐδὲ
προσήκει
τέχνῃ
ἄλλῳ |
[347] |
ὅτι
ὁ
μέλλων
καλῶς
τῇ
|
τέχνῃ |
πράξειν
οὐδέποτε
αὑτῷ
τὸ
βέλτιστον |
[347] |
πράττει
οὐδ'
ἐπιτάττει
κατὰ
τὴν
|
τέχνην |
ἐπιτάττων,
ἀλλὰ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὧν |
[341] |
κυβερνήτης
καλεῖται,
ἀλλὰ
κατὰ
τὴν
|
τέχνην |
καὶ
τὴν
τῶν
ναυτῶν
ἀρχήν. |
[346] |
(οὐκ
ἄρα
ἀπὸ
τῆς
αὑτοῦ
|
τέχνης |
ἑκάστῳ
αὕτη
ἡ
ὠφελία
ἐστίν, |
[342] |
καὶ
δεῖ
ἑκάστῃ
τέχνῃ
ἄλλης
|
τέχνης |
ἥτις
αὐτῇ
τὸ
συμφέρον
σκέψεται, |
[346] |
τήν
γε
ὠφελίαν
ἑκάστης
τῆς
|
τέχνης |
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν
εἶναι;
ἔστω,
ἔφη. |
[346] |
ὠφελεῖται
ὁ
δημιουργὸς
ἀπὸ
τῆς
|
τέχνης; |
οὐ
φαίνεται,
ἔφη.
(ἆρ'
οὖν |
[342] |
ταῦτα
ἐπ'
αὐτοῖς
δεῖ
τινος
|
τέχνης |
τῆς
τὸ
συμφέρον
εἰς
αὐτὰ |
[341] |
ἆρ'
οὖν
καὶ
ἑκάστῃ
τῶν
|
τεχνῶν |
ἔστιν
τι
συμφέρον
ἄλλο
ἢ |
[346] |
ἑκάστην
μέντοι
φαμὲν
ἑκάστοτε
τῶν
|
τεχνῶν |
τούτῳ
ἑτέραν
εἶναι,
τῷ
ἑτέραν |
[330] |
δεῖ
ἐκεῖ
διδόναι
(δίκην,
καταγελώμενοι
|
τέως, |
τότε
δὴ
στρέφουσιν
αὐτοῦ
τὴν |
[328] |
δίφρου·
τεθυκὼς
γὰρ
ἐτύγχανεν
ἐν
|
τῇ |
αὐλῇ.
ἐκαθεζόμεθα
οὖν
παρ'
αὐτόν· |
[353] |
ψυχῇ
κακῶς
ἄρχειν
καὶ
ἐπιμελεῖσθαι,
|
τῇ |
δὲ
ἀγαθῇ
πάντα
ταῦτα
εὖ |
[345] |
ὥσπερ
χρηματιστὴν
ἀλλ'
οὐ
ποιμένα.
|
τῇ |
δὲ
ποιμενικῇ
οὐ
δήπου
ἄλλου |
[343] |
κοινωνήσῃ,
οὐδαμοῦ
ἂν
εὕροις
ἐν
|
τῇ |
διαλύσει
τῆς
κοινωνίας
πλέον
ἔχοντα |
[335] |
ἱππικοὶ
ἀφίππους;
οὐκ
ἔστιν.
ἀλλὰ
|
τῇ |
δικαιοσύνῃ
δὴ
οἱ
δίκαιοι
ἀδίκους; |
[350] |
ἔφη.
~(τί
δὲ
ἰατρικός;
ἐν
|
τῇ |
ἐδωδῇ
ἢ
πόσει
ἐθέλειν
ἄν |
[349] |
λύραν
ἐθέλειν
μουσικοῦ
ἀνδρὸς
ἐν
|
τῇ |
ἐπιτάσει
καὶ
ἀνέσει
τῶν
χορδῶν |
[336] |
ἑκόντας
εἶναι
ὑποκατακλίνεσθαι
ἀλλήλοις
ἐν
|
τῇ |
ζητήσει
καὶ
διαφθείρειν
τὴν
εὕρεσιν |
[346] |
τὸ
συμφέρον
αὐτῷ
πλεῖν
ἐν
|
τῇ |
θαλάττῃ,
ἕνεκα
τούτου
καλεῖς
μᾶλλον |
[328] |
ἔσται
πρὸς
ἑσπέραν
ἀφ'
ἵππων
|
τῇ |
θεῷ;
ἀφ'
ἵππων;
ἦν
δ' |
[327] |
Γλαύκωνος
τοῦ
Ἀρίστωνος
προσευξόμενός
τε
|
τῇ |
θεῷ
καὶ
ἅμα
τὴν
ἑορτὴν |
[335] |
ἀμούσους
δύνανται
ποιεῖν;
ἀδύνατον.
ἀλλὰ
|
τῇ |
ἱππικῇ
οἱ
ἱππικοὶ
ἀφίππους;
οὐκ |
[346] |
τοὺς
δημιουργοὺς
ἀπὸ
τοῦ
προσχρῆσθαι
|
τῇ |
μισθωτικῇ
τέχνῃ
γίγνεσθαι
αὐτοῖς.
συνέφη |
[335] |
ἀδικωτέρους
γίγνεσθαι.
ἔοικεν.
ἆρ'
οὖν
|
τῇ |
μουσικῇ
οἱ
μουσικοὶ
ἀμούσους
δύνανται |
[329] |
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
συνιόντες,
τὰς
ἐν
|
τῇ |
νεότητι
ἡδονὰς
ποθοῦντες
καὶ
ἀναμιμνῃσκόμενοι |
[341] |
τοῦτο
ὑπολογιστέον,
ὅτι
πλεῖ
ἐν
|
τῇ |
νηί,
οὐδ'
ἐστὶν
κλητέος
ναύτης· |
[353] |
πω
τοῦτο
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
εἰ
|
τῇ |
οἰκείᾳ
μὲν
ἀρετῇ
τὸ
αὑτῶν |
[342] |
αὐτῇ
τὸ
συμφέρον
σκέψεται,
καὶ
|
τῇ |
σκοπουμένῃ
ἑτέρας
αὖ
τοιαύτης,
καὶ |
[342] |
ἐκποριούσης
ἆρα
καὶ
ἐν
αὐτῇ
|
τῇ |
τέχνῃ
ἔνι
τις
πονηρία,
καὶ |
[347] |
αἰτεῖν,
ὅτι
ὁ
μέλλων
καλῶς
|
τῇ |
τέχνῃ
πράξειν
οὐδέποτε
αὑτῷ
τὸ |
[336] |
εἰ
γάρ
τι
ἐξαμαρτάνομεν
ἐν
|
τῇ |
τῶν
λόγων
σκέψει
ἐγώ
τε |
[351] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἔγωγε
ἐπιθυμῶ,
ἀλλὰ
|
τῇδέ |
πῃ
σκέψασθαι·
(πόλιν
φαίης
ἂν |
[348] |
οὔκ,
ἀλλὰ
πάνυ
γενναίαν
εὐήθειαν.
|
(τὴν |
ἀδικίαν
ἄρα
κακοήθειαν
καλεῖς;
οὔκ, |
[348] |
εἴπῃ.
εἰ
γὰρ
λυσιτελεῖν
μὲν
|
τὴν |
ἀδικίαν
ἐτίθεσο,
κακίαν
μέντοι
ἢ |
[350] |
δὲ
δὴ
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι
|
τὴν |
ἀδικίαν.
ἢ
οὐ
μέμνησαι,
ὦ |
[344] |
πάσχειν
φοβούμενοι
ὀνειδίζουσιν
οἱ
ὀνειδίζοντες
|
τὴν |
ἀδικίαν.
οὕτως,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ |
[348] |
ἀρετῆς
καὶ
σοφίας
τιθεῖς
μέρει
|
τὴν |
ἀδικίαν,
τὴν
δὲ
δικαιοσύνην
ἐν |
[331] |
δ'
αὐτό,
τὴν
δικαιοσύνην,
πότερα
|
τὴν |
ἀλήθειαν
αὐτὸ
φήσομεν
εἶναι
ἁπλῶς |
[340] |
τότε
ὅταν
ἁμαρτάνῃ,
κατὰ
ταύτην
|
τὴν |
ἁμαρτίαν;
ἀλλ'
οἶμαι
λέγομεν
τῷ |
[335] |
μὴ
οὕτω
φῶμεν,
βλαπτομένους
εἰς
|
τὴν |
ἀνθρωπείαν
ἀρετὴν
χείρους
γίγνεσθαι;
πάνυ |
[346] |
ἰατρικὴν
σὺ
καὶ
τὴν
κυβερνητικὴν
|
τὴν |
αὐτὴν
καλεῖς;
ἢ
ἐάνπερ
βούλῃ |
[350] |
ταὐτὰ
τῷ
ὁμοίῳ
ἑαυτῷ
εἰς
|
τὴν |
αὐτὴν
πρᾶξιν.
ἀλλ'
ἴσως,
ἔφη, |
[351] |
ἐγγένηται
ἀδικία,
μῶν
μὴ
ἀπολεῖ
|
τὴν |
αὑτῆς
δύναμιν,
ἢ
οὐδὲν
ἧττον |
[342] |
αὑτῆς
οὔτε
ἄλλης
προσδεῖται
ἐπὶ
|
τὴν |
αὑτῆς
πονηρίαν
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖν· |
[353] |
ἔργον
καλῶς
(ἀπεργάσαιντο
μὴ
ἔχοντα
|
τὴν |
αὑτῶν
οἰκείαν
ἀρετήν,
ἀλλ'
ἀντὶ |
[346] |
τις
μισθαρνῇ;
(οὐκ
ἔφη.
οὐκοῦν
|
τήν |
γε
ὠφελίαν
ἑκάστης
τῆς
τέχνης |
[348] |
οὐκοῦν
τὴν
μὲν
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
|
τὴν |
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν;
εἰκός
γ' |
[350] |
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
εἶναι
καὶ
σοφίαν,
|
τὴν |
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν
τε
καὶ |
[348] |
σοφίας
τιθεῖς
μέρει
τὴν
ἀδικίαν,
|
τὴν |
δὲ
δικαιοσύνην
ἐν
τοῖς
ἐναντίοις. |
[347] |
μὲν
γὰρ
δύο
μισθοὺς
γιγνώσκω,
|
τὴν |
δὲ
ζημίαν
ἥντινα
λέγεις
καὶ |
[350] |
ἐρυθριῶντα
ἐπειδὴ
δὲ
οὖν
διωμολογησάμεθα
|
τὴν |
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
εἶναι
καὶ
σοφίαν, |
[348] |
τοὐναντίον,
ἦ
δ'
ὅς.
ἦ
|
τὴν |
δικαιοσύνην
κακίαν;
οὔκ,
ἀλλὰ
πάνυ |
[333] |
καὶ
μηδὲν
χρῆσθαι,
χρήσιμον
εἶναι
|
τὴν |
δικαιοσύνην,
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
τὴν |
[331] |
ὦ
Κέφαλε.
τοῦτο
δ'
αὐτό,
|
τὴν |
δικαιοσύνην,
πότερα
τὴν
ἀλήθειαν
αὐτὸ |
[333] |
πάνυ
γε.
τί
δὲ
δή;
|
τὴν |
δικαιοσύνην
πρὸς
τίνος
χρείαν
ἢ |
[346] |
τούτῳ
ἑτέραν
εἶναι,
τῷ
ἑτέραν
|
τὴν |
δύναμιν
ἔχειν;
καί,
ὦ
μακάριε, |
[351] |
οὐκοῦν
τοιάνδε
τινὰ
φαίνεται
ἔχουσα
|
τὴν |
δύναμιν,
οἵαν,
ᾧ
ἂν
ἐγγένηται, |
[351] |
γιγνομένη
πόλις
πόλεως
ἄνευ
δικαιοσύνης
|
τὴν |
δύναμιν
ταύτην
ἕξει,
ἢ
ἀνάγκη |
[327] |
τε
τῇ
θεῷ
καὶ
ἅμα
|
τὴν |
ἑορτὴν
βουλόμενος
θεάσασθαι
τίνα
τρόπον |
[336] |
ἐν
τῇ
ζητήσει
καὶ
διαφθείρειν
|
τὴν |
εὕρεσιν
αὐτοῦ,
δικαιοσύνην
δὲ
ζητοῦντας, |
[345] |
τινὰ
καὶ
μέλλοντα
ἑστιάσεσθαι,
πρὸς
|
τὴν |
εὐωχίαν,
ἢ
αὖ
πρὸς
τὸ |
[346] |
μισθαρνῶν.
οὐ
δῆτα.
τί
δέ;
|
τὴν |
ἰατρικὴν
μισθαρνητικήν,
ἐὰν
ἰώμενός
τις |
[346] |
γὰρ
αὐτῆς
ἡ
δύναμις·
ἢ
|
τὴν |
ἰατρικὴν
σὺ
καὶ
τὴν
κυβερνητικὴν |
[346] |
ἢ
τὴν
ἰατρικὴν
σὺ
καὶ
|
τὴν |
κυβερνητικὴν
τὴν
αὐτὴν
καλεῖς;
ἢ |
[348] |
κακίαν;
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν
|
τὴν |
μὲν
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
τὴν
δὲ |
[346] |
δῆτα,
ἔφη.
οὐδέ
γ'
οἶμαι,
|
τὴν |
μισθωτικήν,
ἐὰν
ὑγιαίνῃ
τις
μισθαρνῶν. |
[333] |
δὲ
χρῆσθαι,
τὴν
ὁπλιτικὴν
καὶ
|
τὴν |
μουσικήν;
ἀνάγκη.
καὶ
περὶ
τἆλλα |
[344] |
ἄλλων
ὅσοι
ἂν
πύθωνται
αὐτὸν
|
τὴν |
ὅλην
ἀδικίαν
ἠδικηκότα·
οὐ
γὰρ |
[333] |
τὴν
δικαιοσύνην,
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
|
τὴν |
ὁπλιτικὴν
καὶ
τὴν
μουσικήν;
ἀνάγκη. |
[329] |
ταὐτὸν
παραπλησίαν
ἡλικίαν
ἔχοντες,
διασῴζοντες
|
τὴν |
παλαιὰν
παροιμίαν·
οἱ
οὖν
πλεῖστοι |
[328] |
γὰρ
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
καὶ
|
τὴν |
παννυχίδα
θεασόμεθα.
καὶ
συνεσόμεθά
τε |
[330] |
οὐ
δι'
αὑτὸν
ἀλλὰ
διὰ
|
τὴν |
πόλιν
εὐδοκιμοῖ,
ἀπεκρίνατο
ὅτι
οὔτ' |
[343] |
ἔλαττον·
ἔπειτα
ἐν
τοῖς
πρὸς
|
τὴν |
πόλιν,
ὅταν
τέ
τινες
εἰσφοραὶ |
[350] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
παρά
γε
|
τὴν |
σαυτοῦ
δόξαν.
ὥστε
σοί,
ἔφη, |
[348] |
Θρασύμαχε,
ἀπόκριναι
ἡμῖν
ἐξ
ἀρχῆς.
|
τὴν |
τελέαν
ἀδικίαν
τελέας
οὔσης
δικαιοσύνης |
[344] |
δὲ
ῥᾷστα
μαθήσῃ,
ἐὰν
ἐπὶ
|
τὴν |
τελεωτάτην
ἀδικίαν
ἔλθῃς,
ἣ
τὸν |
[347] |
βέλτιστον
πράττει
οὐδ'
ἐπιτάττει
κατὰ
|
τὴν |
τέχνην
ἐπιτάττων,
ἀλλὰ
τῷ
ἀρχομένῳ· |
[341] |
πλεῖν
κυβερνήτης
καλεῖται,
ἀλλὰ
κατὰ
|
τὴν |
τέχνην
καὶ
τὴν
τῶν
ναυτῶν |
[335] |
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων;
εἰς
|
τὴν |
τῶν
ἵππων.
ἆρ'
οὖν
καὶ |
[335] |
τῶν
κυνῶν
ἀλλ'
οὐκ
εἰς
|
τὴν |
τῶν
ἵππων
ἀρετήν;
ἀνάγκη.
(ἀνθρώπους |
[335] |
τῶν
κυνῶν
ἀρετήν,
ἢ
εἰς
|
τὴν |
τῶν
ἵππων;
εἰς
τὴν
τῶν |
[335] |
κύνες
βλαπτόμενοι
χείρους
γίγνονται
εἰς
|
τὴν |
τῶν
κυνῶν
ἀλλ'
οὐκ
εἰς |
[335] |
χείρους
γίγνονται;
χείρους.
ἆρα
εἰς
|
τὴν |
τῶν
κυνῶν
ἀρετήν,
ἢ
εἰς |
[341] |
ἀλλὰ
κατὰ
τὴν
τέχνην
καὶ
|
τὴν |
τῶν
ναυτῶν
ἀρχήν.
ἀληθῆ,
ἔφη. |
[331] |
πρὸς
δὴ
τοῦτ'
ἔγωγε
τίθημι
|
τὴν |
τῶν
χρημάτων
κτῆσιν
πλείστου
ἀξίαν |
[330] |
ὡς
ἔργον
ἑαυτῶν,
καὶ
κατὰ
|
τὴν |
χρείαν
ᾗπερ
οἱ
ἄλλοι.
χαλεποὶ |
[330] |
τέως,
τότε
δὴ
στρέφουσιν
αὐτοῦ
|
τὴν |
ψυχὴν
μὴ
ἀληθεῖς
ὦσιν·
καὶ |
[345] |
σοι
ἔτι
ποιήσω;
ἢ
εἰς
|
τὴν |
ψυχὴν
φέρων
ἐνθῶ
τὸν
λόγον; |
[349] |
σκώπτειν,
ἀλλὰ
τὰ
δοκοῦντα
περὶ
|
τῆς |
ἀληθείας
λέγειν.
τί
δέ
σοι, |
[353] |
αὑτῶν
οἰκείαν
ἀρετήν,
ἀλλ'
ἀντὶ
|
τῆς |
ἀρετῆς
κακίαν;
καὶ
πῶς
ἄν; |
[347] |
τιμῆς·
οὔτε
γὰρ
φανερῶς
πραττόμενοι
|
τῆς |
ἀρχῆς
ἕνεκα
μισθὸν
μισθωτοὶ
βούλονται |
[347] |
κεκλῆσθαι,
οὔτε
λάθρᾳ
αὐτοὶ
ἐκ
|
τῆς |
ἀρχῆς
λαμβάνοντες
κλέπται.
οὐδ'
αὖ |
[346] |
συνέφη
μόγις.
(οὐκ
ἄρα
ἀπὸ
|
τῆς |
αὑτοῦ
τέχνης
ἑκάστῳ
αὕτη
ἡ |
[353] |
λέγεις.
οὐκοῦν
καὶ
ὦτα
στερόμενα
|
τῆς |
αὑτῶν
ἀρετῆς
κακῶς
τὸ
αὑτῶν |
[347] |
μὴ
ἀνάγκην
περιμένειν
αἰσχρὸν
νενομίσθαι
|
τῆς |
δὲ
ζημίας
μεγίστη
τὸ
ὑπὸ |
[349] |
δέ;
τῆς
δικαίας
πράξεως;
οὐδὲ
|
τῆς |
δικαίας,
ἔφη.
τοῦ
δὲ
ἀδίκου |
[349] |
νῦν,
καὶ
εὐήθης.
τί
δέ;
|
τῆς |
δικαίας
πράξεως;
οὐδὲ
τῆς
δικαίας, |
[349] |
ἀξιοῖ
τοῦ
δικαίου
πλεονεκτεῖν
καὶ
|
τῆς |
δικαίας
πράξεως;
πῶς
γὰρ
οὔκ; |
[345] |
γε
οὐ
πείθει
ὡς
ἔστι
|
τῆς |
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον.
ταῦτ'
οὖν
(καὶ |
[354] |
λόγου,
ὅτι
λυσιτελέστερον
ἡ
ἀδικία
|
τῆς |
δικαιοσύνης,
οὐκ
ἀπεσχόμην
τὸ
μὴ |
[352] |
ἐγώ,
καὶ
τὰ
λοιπά
μοι
|
τῆς |
ἑστιάσεως
ἀποπλήρωσον
ἀποκρινόμενος
ὥσπερ
καὶ |
[328] |
τοῦτο,
ἐπειδὴ
ἐνταῦθα
ἤδη
εἶ
|
τῆς |
ἡλικίας
ὃ
δὴ
ἐπὶ
γήραος |
[332] |
(τίς
δὲ
πλέοντας
πρὸς
τὸν
|
τῆς |
θαλάττης
κίνδυνον;
κυβερνήτης.
τί
δὲ |
[339] |
πόλεσιν
ταὐτὸν
εἶναι
δίκαιον,
τὸ
|
τῆς |
καθεστηκυίας
ἀρχῆς
συμφέρον·
αὕτη
δέ |
[343] |
ἂν
εὕροις
ἐν
τῇ
διαλύσει
|
τῆς |
κοινωνίας
πλέον
ἔχοντα
τὸν
δίκαιον |
[335] |
γοῦν,
ἔφη,
ἕτοιμός
εἰμι
κοινωνεῖν
|
τῆς |
μάχης.
~(ἀλλ'
οἶσθα,
ἦν
δ' |
[330] |
πατὴρ
ἔτι
ἐλάττω
αὐτὴν
ἐποίησε
|
τῆς |
νῦν
οὔσης·
ἐγὼ
δὲ
ἀγαπῶ |
[353] |
αὑτῆς
ἔργα
εὖ
ἀπεργάσεται
στερομένη
|
τῆς |
οἰκείας
ἀρετῆς,
ἢ
ἀδύνατον;
ἀδύνατον. |
[353] |
τυφλότητα
γὰρ
ἴσως
λέγεις
ἀντὶ
|
τῆς |
ὄψεως.
ἥτις,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[327] |
καὶ
ἄλλοι
τινὲς
ὡς
ἀπὸ
|
τῆς |
πομπῆς.
ὁ
οὖν
Πολέμαρχος
ἔφη· |
[346] |
οὐκοῦν
τήν
γε
ὠφελίαν
ἑκάστης
|
τῆς |
τέχνης
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν
εἶναι;
ἔστω, |
[346] |
ὅτι
ὠφελεῖται
ὁ
δημιουργὸς
ἀπὸ
|
τῆς |
τέχνης;
οὐ
φαίνεται,
ἔφη.
(ἆρ' |
[342] |
ἐπ'
αὐτοῖς
δεῖ
τινος
τέχνης
|
τῆς |
τὸ
συμφέρον
εἰς
αὐτὰ
ταῦτα |
[330] |
ὦσιν·
καὶ
αὐτός
ἤτοι
ὑπὸ
|
τῆς |
τοῦ
γήρως
ἀσθενείας
ἢ
καὶ |
[350] |
ἐπειδήπερ
οὐκ
ἐᾷς
λέγειν.
καίτοι
|
τί |
ἄλλο
βούλει;
οὐδὲν
μὰ
Δία, |
[337] |
βελτίω
τούτων;
τί
ἀξιοῖς
παθεῖν;
|
τί |
ἄλλο,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἢ |
[333] |
συμβόλαια
δὲ
λέγεις
κοινωνήματα
ἤ
|
τι |
ἄλλο;
κοινωνήματα
δῆτα.
(ἆρ'
οὖν |
[336] |
δικαιοσύνη
ὂν
οὐδὲ
τὸ
δίκαιον,
|
τί |
ἂν
ἄλλο
τις
αὐτὸ
φαίη |
[337] |
(τοῦ
ἀληθοῦς;
ἢ
πῶς
λέγεις;
|
τί |
ἂν
αὐτῷ
εἶπες
πρὸς
ταῦτα; |
[332] |
καὶ
προσῆκον
τέχνη
ἰατρικὴ
καλεῖται;
|
τί |
ἂν
οἴει
ἡμῖν
αὐτὸν
ἀποκρίνασθαι; |
[337] |
ταύτας
περὶ
δικαιοσύνης,
βελτίω
τούτων;
|
τί |
ἀξιοῖς
παθεῖν;
τί
ἄλλο,
ἦν |
[332] |
ὦ
Σιμωνίδη,
ἡ
τίσιν
οὖν
|
τί |
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον
τέχνη |
[332] |
καὶ
ποτά.
ἡ
δὲ
τίσιν
|
τί |
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον
τέχνη |
[332] |
εἶεν·
ἡ
οὖν
δὴ
τίσιν
|
τί |
ἀποδιδοῦσα
τέχνη
δικαιοσύνη
ἂν
καλοῖτο; |
[337] |
ποιήσεις·
ὧν
ἐγὼ
ἀπεῖπον,
τούτων
|
τι |
ἀποκρινῇ;
οὐκ
ἂν
θαυμάσαιμι,
ἦν |
[336] |
μηδὲ
φιλοτιμοῦ
ἐλέγχων
ἐπειδάν
τίς
|
τι |
ἀποκρίνηται,
ἐγνωκὼς
τοῦτο,
ὅτι
ῥᾷον |
[337] |
δὲ
τῷ
ἐρωτηθέντι
τοιοῦτον,
ἧττόν
|
τι |
αὐτὸν
οἴει
ἀποκρινεῖσθαι
τὸ
φαινόμενον |
[343] |
αὐτοὺς
καὶ
θεραπεύειν
πρὸς
ἄλλο
|
τι |
βλέποντας
ἢ
τὸ
τῶν
δεσποτῶν |
[353] |
ἴδια
ἐκείνης
εἶναι;
οὐδενὶ
ἄλλῳ.
|
τί |
δ'
αὖ
τὸ
ζῆν;
οὐ |
[351] |
(οὐ
δῆτα,
ἦ
δ'
ὅς.
|
τί |
δ'
εἰ
μὴ
ἀδικοῖεν;
οὐ |
[352] |
ἴδοις
ἢ
ὀφθαλμοῖς;
οὐ
δῆτα.
|
τί |
δέ;
ἀκούσαις
ἄλλῳ
ἢ
ὠσίν; |
[349] |
ἀξιοῦν
πλέον
ἔχειν;
οὐκ
ἔμοιγε.
|
τί |
δέ;
ἀμούσου;
ἀνάγκη,
ἔφη.
~(τί |
[351] |
μετ'
(ἀλλήλων
πράττειν;
πάνυ
γε.
|
τί |
δὲ
ἂν
ἐν
δυοῖν
ἐγγένηται; |
[342] |
λέγων,
ἢ
οὔ;
ὀρθῶς,
ἔφη.
|
~(τί |
δὲ
δή;
αὐτὴ
ἡ
ἰατρική |
[349] |
ἀδίκου;
ἀλλ'
οὕτως,
ἔφη,
ἔχει.
|
τί |
δὲ
δὴ
ὁ
ἄδικος;
ἆρα |
[333] |
οἶμαι
φαίης
κτῆσιν;
πάνυ
γε.
|
τί |
δὲ
δή;
τὴν
δικαιοσύνην
πρὸς |
[343] |
ὦ
Σώκρατες,
τίτθη
σοι
ἔστιν;
|
τί |
δέ;
ἦν
δ'
ἐγώ·
οὐκ |
[345] |
οὔκ,
ἔφη,
ἀλλ'
εὖ
οἶδα.
|
τί |
δέ,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
[349] |
ἃ
δὲ
ἄφρονα,
κακόν;
ναί.
|
τί |
δὲ
ἰατρικόν;
οὐχ
οὕτως;
οὕτως. |
[350] |
τί
δέ;
ἀμούσου;
ἀνάγκη,
ἔφη.
|
~(τί |
δὲ
ἰατρικός;
ἐν
τῇ
ἐδωδῇ |
[341] |
ὄντα.
τῶν
καμνόντων,
ἔφη,
θεραπευτής.
|
τί |
δὲ
κυβερνήτης;
ὁ
ὀρθῶς
κυβερνήτης |
[353] |
φαμὲν
ἔργα
εἶναι;
πάνυ
γε.
|
~(τί |
δέ;
μαχαίρᾳ
ἂν
ἀμπέλου
κλῆμα |
[350] |
ἀνάγκη
τοῦτό
γε
οὕτως
ἔχειν.
|
τί |
δὲ
ὁ
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ
ὁμοίως |
[332] |
τὸν
τῆς
θαλάττης
κίνδυνον;
κυβερνήτης.
|
τί |
δὲ
ὁ
δίκαιος;
ἐν
τίνι |
[353] |
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετή;
καὶ
ἀρετή.
|
τί |
δὲ
πάντων
πέρι
τῶν
ἄλλων; |
[349] |
δοκοῦντα
περὶ
τῆς
ἀληθείας
λέγειν.
|
τί |
δέ
σοι,
ἔφη,
τοῦτο
διαφέρει, |
[346] |
ὑγιαίνῃ
τις
μισθαρνῶν.
οὐ
δῆτα.
|
τί |
δέ;
τὴν
ἰατρικὴν
μισθαρνητικήν,
ἐὰν |
[349] |
ἀστεῖος,
ὥσπερ
νῦν,
καὶ
εὐήθης.
|
τί |
δέ;
τῆς
δικαίας
πράξεως;
οὐδὲ |
[332] |
τὸν
Σιμωνίδην;
πάνυ
μὲν
οὖν.
|
τί |
δέ;
τοῖς
ἐχθροῖς
ἀποδοτέον
ὅτι |
[353] |
ἀρετὴ
ὀφθαλμῶν
ἔστιν;
καὶ
ἀρετή.
|
τί |
δέ;
ὤτων
ἦν
τι
ἔργον; |
[333] |
ὁ
κυβερνήτης;
ἔοικεν.
ὅταν
οὖν
|
τί |
δέῃ
ἀργυρίῳ
ἢ
χρυσίῳ
κοινῇ |
[332] |
ὀφείλειν
τοὺς
φίλους
ἀγαθὸν
μέν
|
τι |
δρᾶν,
κακὸν
δὲ
μηδέν.
μανθάνω, |
[341] |
ταῦτα
κακούργει
καὶ
συκοφάντει,
εἴ
|
τι |
δύνασαι
οὐδέν
σου
παρίεμαι
ἀλλ' |
[351] |
τι
ἔρχεται
ἀδίκως,
πρᾶξαι
ἄν
|
τι |
δύνασθαι,
εἰ
ἀδικοῖεν
ἀλλήλους;
(οὐ |
[351] |
λῃστὰς
ἢ
κλέπτας
ἢ
ἄλλο
|
τι |
ἔθνος,
ὅσα
κοινῇ
ἐπί
τι |
[339] |
δῆλον.
ἐπειδὴ
γὰρ
συμφέρον
γέ
|
τι |
εἶναι
καὶ
ἐγὼ
ὁμολογῶ
τὸ |
[336] |
χαλεπὸς
ἡμῖν
ἴσθι·
εἰ
γάρ
|
τι |
ἐξαμαρτάνομεν
ἐν
τῇ
τῶν
λόγων |
[332] |
ἐν
τίνι
πράξει
καὶ
πρὸς
|
τί |
ἔργον
δυνατώτατος
φίλους
ὠφελεῖν
καὶ |
[353] |
αὐτὰ
πάλιν·
ὀφθαλμῶν,
φαμέν,
ἔστι
|
τι |
ἔργον;
ἔστιν.
ἆρ'
οὖν
καὶ |
[353] |
ἀρετή.
τί
δέ;
ὤτων
ἦν
|
τι |
ἔργον;
ναί.
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετή; |
[353] |
ταῦτα
τόδε
σκέψαι.
ψυχῆς
ἔστιν
|
τι |
ἔργον
ὃ
ἄλλῳ
τῶν
ὄντων |
[351] |
τι
ἔθνος,
ὅσα
κοινῇ
ἐπί
|
τι |
ἔρχεται
ἀδίκως,
πρᾶξαι
ἄν
τι |
[336] |
φλυαρία
(ἔχει,
ὦ
Σώκρατες;
καὶ
|
τί |
εὐηθίζεσθε
πρὸς
ἀλλήλους
ὑποκατακλινόμενοι
ὑμῖν |
[332] |
δικαιοσύνη
ἂν
καλοῖτο;
εἰ
μέν
|
τι, |
ἔφη,
δεῖ
ἀκολουθεῖν,
ὦ
Σώκρατες, |
[340] |
μαρτυρήσῃς,
ὁ
Κλειτοφῶν
ὑπολαβών.
καὶ
|
τί, |
ἔφη,
δεῖται
μάρτυρος;
αὐτὸς
γὰρ |
[353] |
ἔργον
ὃ
ἂν
ἢ
μόνον
|
τι |
ἢ
κάλλιστα
τῶν
ἄλλων
ἀπεργάζηται. |
[332] |
ἦ
δ'
ὅς.
ἄλλο
δή
|
τι |
ἢ
τὸ
τοιοῦτον,
ὡς
ἔοικεν, |
[338] |
εἶναι
τὸ
δίκαιον
οὐκ
ἄλλο
|
τι |
ἢ
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον. |
[330] |
ἤδη
καὶ
σκοπεῖ
εἴ
τινά
|
τι |
ἠδίκησεν.
ὁ
μὲν
οὖν
εὑρίσκων |
[332] |
ἐχθρῷ
ὅπερ
καὶ
προσήκει,
κακόν
|
τι. |
ἠινίξατο
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[350] |
ἐδωδῇ
ἢ
πόσει
ἐθέλειν
ἄν
|
τι |
ἰατρικοῦ
πλεονεκτεῖν
ἢ
ἀνδρὸς
ἢ |
[347] |
ἄρχειν
οὐχ
ὡς
ἐπ'
ἀγαθόν
|
τι |
ἰόντες
οὐδ'
ὡς
εὐπαθήσοντες
ἐν |
[330] |
ἐγγυτέρω
ὢν
τῶν
ἐκεῖ
μᾶλλόν
|
τι |
καθορᾷ
αὐτά
ὑποψίας
δ'
οὖν |
[339] |
ἁμαρτεῖν;
πάντως
που,
ἔφη,
οἷοί
|
τι |
καὶ
ἁμαρτεῖν.
οὐκοῦν
ἐπιχειροῦντες
νόμους |
[339] |
ταῖς
πόλεσιν
ἑκάσταις
ἢ
οἷοί
|
τι |
καὶ
ἁμαρτεῖν;
πάντως
που,
ἔφη, |
[340] |
ὡμολόγεις
οὐκ
ἀναμαρτήτους
εἶναι
ἀλλά
|
τι |
καὶ
ἐξαμαρτάνειν.
(συκοφάντης
γὰρ
εἶ, |
[337] |
μηδὲ
φάσκων
εἰδέναι,
ἔπειτα,
εἴ
|
τι |
καὶ
οἴεται,
περὶ
τούτων
ἀπειρημένον |
[346] |
μὴ
παρὰ
δόξαν
ἀποκρίνου,
ἵνα
|
τι |
καὶ
περαίνωμεν.
ἀλλὰ
τούτῳ,
ἔφη, |
[348] |
ὥσπερ
ἄλλοι
τινές,
εἴχομεν
ἄν
|
τι |
λέγειν
κατὰ
τὰ
νομιζόμενα
λέγοντες· |
[338] |
δ'
ἐγώ·
ἀλλὰ
σαφέστερον
εἰπὲ
|
τί |
λέγεις.
εἶτ'
οὐκ
οἶσθ'
ἔφη, |
[338] |
ἐὰν
μάθω
γε
πρῶτον,
ἔφην,
|
τί |
λέγεις·
νῦν
γὰρ
οὔπω
οἶδα. |
[339] |
καὶ
τοὐναντίον,
τὸ
μὴ
συμφέρον.
|
τί |
λέγεις
σύ;
ἔφη.
ἃ
σὺ |
[343] |
οὐδὲ
ποιμένα
γιγνώσκεις.
ὅτι
δὴ
|
τί |
μάλιστα;
ἦν
δ'
ἐγώ.
(ὅτι |
[346] |
ἀκριβῶς
διορίζειν,
ὥσπερ
ὑπέθου,
οὐδέν
|
τι |
μᾶλλον,
ἐάν
τις
κυβερνῶν
ὑγιὴς |
[330] |
ἀλλά
μοι
ἔτι
τοσόνδε
εἰπέ·
|
τί |
μέγιστον
οἴει
ἀγαθὸν
ἀπολελαυκέναι
τοῦ |
[349] |
ἑκάτερος
αὐτῶν
οἷσπερ
ἔοικεν;
ἀλλὰ
|
τί |
μέλλει;
ἔφη.
εἶεν,
ὦ
Θρασύμαχε· |
[352] |
καὶ
οὕς
φαμεν
ἐρρωμένως
πώποτέ
|
τι |
μετ'
ἀλλήλων
κοινῇ
πρᾶξαι
ἀδίκους |
[348] |
λυσιτελεῖν,
δικαιοσύνην
δ'
οὔ.
ἀλλὰ
|
τί |
μήν;
τοὐναντίον,
ἦ
δ'
ὅς. |
[332] |
τοῦτο
δὲ
ὠνόμασεν
ὀφειλόμενον.
ἀλλὰ
|
τί |
οἴει;
ἔφη.
ὦ
πρὸς
Διός, |
[330] |
τε
καὶ
ὁμώνυμος
ἐμοὶ
σχεδόν
|
τι |
ὅσην
ἐγὼ
νῦν
οὐσίαν
κέκτημαι |
[331] |
ἄρτι
ἐλέγομεν,
τό
τινος
παρακαταθεμένου
|
τι |
ὁτῳοῦν
μὴ
σωφρόνως
ἀπαιτοῦντι
(ἀποδιδόναι. |
[329] |
γὰρ
ἀποδέχονται.
καὶ
λέγουσι
μέν
|
τι, |
οὐ
μέντοι
γε
ὅσον
οἴονται· |
[338] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
ἀλλὰ
|
τί |
οὐκ
ἐπαινεῖς;
ἀλλ'
οὐκ
ἐθελήσεις. |
[337] |
εἴ
μοι
σκεψαμένῳ
οὕτω
δόξειεν.
|
(τί |
οὖν,
ἔφη,
ἂν
ἐγὼ
δείξω |
[337] |
ἡμεῖς
ἀπαγορεύωμεν
ἐάντε
μή;
ἄλλο
|
τι |
οὖν,
ἔφη,
καὶ
σὺ
οὕτω |
[342] |
μάχεσθαι·
ἐπειδὴ
δὲ
ὡμολόγησεν,
ἄλλο
|
τι |
οὖν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὐδὲ |
[351] |
ἔτι
τοῦτο
ἀγνοήσειεν
ἀλλ'
οὔ
|
τι |
οὕτως
ἁπλῶς,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἔγωγε |
[331] |
κτῆσιν
πλείστου
ἀξίαν
εἶναι,
οὔ
|
(τι |
παντὶ
ἀνδρὶ
ἀλλὰ
τῷ
ἐπιεικεῖ |
[331] |
καὶ
τὸ
ἀποδιδόναι
ἄν
τίς
|
τι |
παρά
του
λάβῃ,
ἢ
καὶ |
[338] |
εἶναι.
καὶ
τοῦτο,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
τί |
ποτε
λέγεις;
οὐ
γάρ
που |
[353] |
εἶναι
ἑκάστῳ
ᾧπερ
καὶ
ἔργον
|
τι |
προστέτακται;
ἴωμεν
δὲ
ἐπὶ
τὰ |
[330] |
οὔτ'
ἂν
ὁ
ἐπιεικὴς
πάνυ
|
τι |
ῥᾳδίως
γῆρας
μετὰ
πενίας
ἐνέγκοι |
[337] |
ποιήσοις
ἢ
ἀποκρινοῖο,
εἴ
τίς
|
τί |
σε
ἐρωτᾷ.
σοφὸς
γὰρ
εἶ, |
[343] |
πρὸς
πρόβατα
διατεθείη,
καὶ
ἄλλο
|
τι |
σκοπεῖν
αὐτοὺς
διὰ
νυκτὸς
καὶ |
[349] |
ὁ
δίκαιος
τοῦ
δικαίου
δοκεῖ
|
τί |
σοι
ἂν
ἐθέλειν
πλέον
ἔχειν; |
[352] |
ἐγώ.
καί
μοι
λέγε·
δοκεῖ
|
τί |
σοι
εἶναι
ἵππου
ἔργον;
(ἔμοιγε. |
[345] |
οἷς
νυνδὴ
ἔλεγον
μὴ
πέπεισαι,
|
τί |
σοι
ἔτι
ποιήσω;
ἢ
εἰς |
[333] |
οὖν,
ὦ
φίλε,
πάνυ
γέ
|
τι |
σπουδαῖον
εἴη
ἡ
δικαιοσύνη,
εἰ |
[341] |
καὶ
ἑκάστῃ
τῶν
τεχνῶν
ἔστιν
|
τι |
συμφέρον
ἄλλο
ἢ
ὅτι
μάλιστα |
[341] |
ἔφη.
οὐκοῦν
ἑκάστῳ
τούτων
ἔστιν
|
τι |
συμφέρον;
πάνυ
γε.
οὐ
καὶ |
[337] |
τυγχάνει
ὄν,
ἀλλ'
ἕτερον
εἴπω
|
τι |
(τοῦ
ἀληθοῦς;
ἢ
πῶς
λέγεις; |
[337] |
ὦ
θαυμάσιε,
μηδ'
εἰ
τούτων
|
τι |
τυγχάνει
ὄν,
ἀλλ'
ἕτερον
εἴπω |
[351] |
ἑξῆς
διασκεψώμεθα
(τὸν
λόγον,
ὁποῖόν
|
τι |
τυγχάνει
ὂν
δικαιοσύνη
πρὸς
ἀδικίαν. |
[336] |
καὶ
αὐτὸς
ἀπόκριναι
καὶ
εἰπὲ
|
τί |
φῂς
εἶναι
τὸ
δίκαιον.
καὶ |
[331] |
σὺ
ὁ
τοῦ
λόγου
κληρονόμος,
|
τί |
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην
λέγοντα
ὀρθῶς |
[344] |
ἡμῶν
γε
οὐδὲν
κήδεσθαι,
οὐδέ
|
τι |
φροντίζειν
εἴτε
χεῖρον
εἴτε
βέλτιον |
[331] |
ὑπολαβὼν
ὁ
Πολέμαρχος,
εἴπερ
γέ
|
τι |
χρὴ
Σιμωνίδῃ
πείθεσθαι.
καὶ
μέντοι, |
[339] |
νόμους
τιθέναι
τοὺς
μὲν
ὀρθῶς
|
τιθέασιν, |
τοὺς
δέ
τινας
οὐκ
ὀρθῶς; |
[348] |
εἰ
ἐν
ἀρετῆς
καὶ
σοφίας
|
τιθεῖς |
μέρει
τὴν
ἀδικίαν,
τὴν
δὲ |
[353] |
αὑτῶν
ἔργον
ἀπεργάσεται;
πάνυ
γε.
|
(τίθεμεν |
οὖν
καὶ
τἆλλα
πάντα
εἰς |
[339] |
καὶ
ἁμαρτεῖν.
οὐκοῦν
ἐπιχειροῦντες
νόμους
|
τιθέναι |
τοὺς
μὲν
ὀρθῶς
τιθέασιν,
τοὺς |
[339] |
ἆρα
τὸ
τὰ
συμφέροντά
ἐστι
|
τίθεσθαι |
ἑαυτοῖς,
τὸ
δὲ
μὴ
ὀρθῶς |
[341] |
ἁμαρτάνοντα
δὲ
τὸ
αὑτῷ
βέλτιστον
|
τίθεσθαι, |
τοῦτο
δὲ
τῷ
ἀρχομένῳ
ποιητέον. |
[338] |
πόλει,
τὸ
ἄρχον;
πάνυ
γε.
|
(τίθεται |
δέ
γε
τοὺς
νόμους
ἑκάστη |
[331] |
σφόδρα.
πρὸς
δὴ
τοῦτ'
ἔγωγε
|
τίθημι |
τὴν
τῶν
χρημάτων
κτῆσιν
πλείστου |
[348] |
τοῖς
ἐναντίοις.
ἀλλὰ
πάνυ
οὕτω
|
τίθημι. |
τοῦτο,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἤδη |
[347] |
ἐθελήσειν
ἄρχειν,
ἢ
ἀργύριον
ἢ
|
τιμήν, |
ἢ
ζημίαν
ἐὰν
μὴ
ἄρχῃ. |
[347] |
ἀρχῆς
λαμβάνοντες
κλέπται.
οὐδ'
αὖ
|
τιμῆς |
ἕνεκα·
οὐ
γάρ
εἰσι
φιλότιμοι. |
[347] |
ἐθέλουσιν
ἄρχειν
οἱ
ἀγαθοὶ
οὔτε
|
τιμῆς· |
οὔτε
γὰρ
φανερῶς
πραττόμενοι
τῆς |
[336] |
δὲ
ζητοῦντας,
πρᾶγμα
πολλῶν
χρυσίων
|
τιμιώτερον, |
ἔπειθ'
οὕτως
ἀνοήτως
ὑπείκειν
ἀλλήλοις |
[335] |
Βίαντα
ἢ
Πιττακὸν
εἰρηκέναι
ἤ
|
τιν' |
|