Pages
[336]	αὐτὸν πρότερος, (ὥστε αὐτῷ οἷός	τ'	ἐγενόμην ἀποκρίνασθαι, καὶ εἶπον ὑποτρέμων·
[341]	παρίεμαι ἀλλ' οὐ μὴ οἷός	τ'	ᾖς. (οἴει γὰρ ἄν με,
[352]	ἃ ἔπραξαν, ὥρμησαν δὲ ἐπὶ	τὰ	ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι ὄντες, ἐπεὶ
[344]	ἠδικηκότα· οὐ γὰρ τὸ ποιεῖν	τὰ	ἄδικα ἀλλὰ τὸ πάσχειν φοβούμενοι
[346]	μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν καὶ	τὰ	ἀλλότρια κακὰ μεταχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα, ~(ἀλλὰ
[353]	τι προστέτακται; ἴωμεν δὲ ἐπὶ	τὰ	αὐτὰ πάλιν· ὀφθαλμῶν, φαμέν, ἔστι
[329]	ἦν τοῦτ' αἴτιον, κἂν ἐγὼ	τὰ	αὐτὰ ταῦτα ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε
[353]	οὖν ποτε, ὦ Θρασύμαχε, ψυχὴ	τὰ	αὑτῆς ἔργα εὖ ἀπεργάσεται στερομένη
[340]	ὡμολόγησεν αὖ ἐνίοτε τοὺς κρείττους	τὰ	αὑτοῖς ἀσύμφορα κελεύειν τοὺς ἥττους
[330]	αὐτά. ὥσπερ γὰρ οἱ ποιηταὶ	τὰ	αὑτῶν ποιήματα καὶ οἱ πατέρες
[333]	εἴη ἡ δικαιοσύνη, εἰ πρὸς	τὰ	ἄχρηστα χρήσιμον ὂν τυγχάνει. τόδε
[348]	δὲ οἴει με ἴσως τοὺς	τὰ	βαλλάντια ἀποτέμνοντας λέγειν. λυσιτελεῖ μὲν
[338]	ὁ παγκρατιαστὴς καὶ αὐτῷ συμφέρει	τὰ	βόεια κρέα πρὸς τὸ σῶμα,
[345]	τούτῳ τὸ βέλτιστον ἐκποριεῖ ἐπεὶ	τά	γε αὑτῆς ὥστ' εἶναι βελτίστη
[343]	καὶ εἰ μηδεμία ἄλλη ζημία,	τά	γε οἰκεῖα δι' ἀμέλειαν μοχθηροτέρως
[349]	ἀτεχνῶς νῦν οὐ σκώπτειν, ἀλλὰ	τὰ	δοκοῦντα περὶ τῆς ἀληθείας λέγειν.
[337]	ἄνθρωπε, μὴ ἐρεῖς ὅτι ἔστιν	τὰ	δώδεκα δὶς ἓξ μηδ' ὅτι
[337]	εἴ τινα ἔροιο ὁπόσα ἐστὶν	τὰ	δώδεκα, καὶ ἐρόμενος προείποις (αὐτῷ
[345]	ὁρᾷς, ὦ Θρασύμαχε ἔτι (γὰρ	τὰ	ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα ὅτι τὸν ὡς
[353]	τὸ αὑτῶν ἔργον εὖ ἐργάσεται	τὰ	ἐργαζόμενα, κακίᾳ δὲ κακῶς. ἀληθές,
[332]	μαγειρικὴ καλεῖται; (ἡ τοῖς ὄψοις	τὰ	ἡδύσματα. εἶεν· ἡ οὖν δὴ
[331]	γελάσας, καὶ ἅμα ᾔει πρὸς	τὰ	ἱερά. (λέγε δή, εἶπον ἐγώ,
[340]	εἶναι ταῦτα ποιεῖν. τὸ γὰρ	τὰ	κελευόμενα ποιεῖν, ὦ Πολέμαρχε, ὑπὸ
[352]	δή, ἦν δ' ἐγώ, καὶ	τὰ	λοιπά μοι τῆς ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον
[344]	ζημιοῦταί τε καὶ ὀνείδη ἔχει	τὰ	μέγιστα καὶ γὰρ ἱερόσυλοι καὶ
[348]	εἴχομεν ἄν τι λέγειν κατὰ	τὰ	νομιζόμενα λέγοντες· νῦν δὲ δῆλος
[332]	ἦν δ' ἐγώ ὅτι οὐ	τὰ	ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν ὃς ἄν τῳ
[332]	ὡς ἔοικεν, λέγει Σιμωνίδης τὸ	τὰ	ὀφειλόμενα δίκαιον εἶναι ἀποδιδόναι. ἄλλο
[331]	ὅτι, ἦ δ' ὅς, τὸ	τὰ	ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι δίκαιόν ἐστι·
[335]	ἔφη, ὦ Σώκρατες. (εἰ ἄρα	τὰ	ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι φησίν τις
[330]	ἐγώ, ὦ Κέφαλε, ὧν κέκτησαι	τὰ	πλείω παρέλαβες ἢ ἐπεκτήσω; (ποῖ'
[345]	φυλάξαι, ἀλλὰ πιαίνειν οἴει αὐτὸν	τὰ	πρόβατα, καθ' ὅσον ποιμήν ἐστιν,
[333]	φαίης ἂν χρήσιμον εἶναι; πρὸς	τὰ	συμβόλαια, ὦ Σώκρατες. συμβόλαια δὲ
[341]	εἶναι. τούτῳ οὖν ὅπως ἐκπορίζῃ	τὰ	συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη ἡ
[339]	τὸ δὲ ὀρθῶς ἆρα τὸ	τὰ	συμφέροντά ἐστι τίθεσθαι ἑαυτοῖς, τὸ
[331]	μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι οὔτε χρὴ	τὰ	τοιαῦτα ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος ἂν
[348]	οὖν, ἦ δ' ὅς, καὶ	τὰ	τοιαῦτα, ἐάνπερ λανθάνῃ· ἔστι δὲ
[353]	καὶ ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι καὶ	τὰ	τοιαῦτα πάντα, ἔσθ' ὅτῳ ἄλλῳ
[334]	αὐτὸς φύλαξ ἀγαθός, ὅσπερ καὶ	τὰ	τῶν πολεμίων κλέψαι καὶ βουλεύματα
[330]	δὴ καὶ οἱ χρηματισάμενοι περὶ	τὰ	χρήματα σπουδάζουσιν ὡς ἔργον ἑαυτῶν,
[330]	μοι ἔδοξας οὐ σφόδρα (ἀγαπᾶν	τὰ	χρήματα, τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὡς
[348]	καὶ ἄλλον ἡμεῖς, ἀριθμεῖν δεήσει	(τἀγαθὰ	καὶ μετρεῖν ὅσα ἑκάτεροι ἐν
[350]	ἐρώτα· ἐγὼ δέ σοι, ὥσπερ	ταῖς	γραυσὶν ταῖς τοὺς μύθους λεγούσαις,
[343]	καὶ δὴ καὶ τοὺς ἐν	ταῖς	πόλεσιν ἄρχοντας, οἳ ὡς ἀληθῶς
[339]	ἀναμάρτητοί εἰσιν οἱ ἄρχοντες ἐν	ταῖς	πόλεσιν ἑκάσταις ἢ οἷοί τι
[339]	βέλτιστε, ὃ λέγω ~ἐν ἁπάσαις	(ταῖς	πόλεσιν ταὐτὸν εἶναι δίκαιον, τὸ
[345]	σὺ δὲ τοὺς ἄρχοντας ἐν	ταῖς	πόλεσιν, τοὺς ὡς ἀληθῶς ἄρχοντας,
[350]	δέ σοι, ὥσπερ ταῖς γραυσὶν	ταῖς	τοὺς μύθους λεγούσαις, εἶεν” ἐρῶ
[331]	τὸν οὕτως ἔχοντα πάντα ἐθέλων	τἀληθῆ	λέγειν. (ὀρθῶς, ἔφη, λέγεις. οὐκ
[348]	καλὸν καὶ ἰσχυρὸν εἶναι καὶ	τἆλλα	αὐτῷ πάντα προσθήσεις ~(ἃ ἡμεῖς
[333]	τὴν μουσικήν; ἀνάγκη. καὶ περὶ	τἆλλα	δὴ πάντα ἡ δικαιοσύνη ἑκάστου
[353]	πάνυ γε. (τίθεμεν οὖν καὶ	τἆλλα	πάντα εἰς τὸν αὐτὸν λόγον;
[344]	τυραννίς, ἣ οὐ κατὰ σμικρὸν	τἀλλότρια	καὶ λάθρᾳ καὶ βίᾳ ἀφαιρεῖται,
[354]	καὶ εὐδαίμων, ὁ δὲ μὴ	τἀναντία.	πῶς γὰρ οὔ; ὁ μὲν
[343]	τῷ δὲ ἀδίκῳ πάντα τούτων	τἀναντία	ὑπάρχει. ~λέγω γὰρ (ὅνπερ νυνδὴ
[345]	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε;	τὰς	ἄλλας ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς ὅτι
[334]	πολεμίων κλέψαι καὶ βουλεύματα καὶ	τὰς	ἄλλας πράξεις; πάνυ γε. ὅτου
[329]	οὖν πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες,	τὰς	ἐν τῇ νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες
[329]	οὐδὲ ζῶντες. (ἔνιοι δὲ καὶ	τὰς	τῶν οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ γήρως
[337]	ἡ εἰωθυῖα εἰρωνεία Σωκράτους, καὶ	ταῦτ'	ἐγὼ ᾔδη τε καὶ τούτοις
[336]	ὡς δὲ διεπαυσάμεθα καὶ ἐγὼ	ταῦτ'	εἶπον, οὐκέτι ἡσυχίαν ἦγεν, ἀλλὰ
[339]	ἀγνοῶ, σκεπτέον δή. σκόπει, ἔφη.	ταῦτ'	ἔσται, ἦν δ' ἐγώ. καί
[345]	ὡς ἔστι τῆς δικαιοσύνης κερδαλεώτερον.	ταῦτ'	οὖν (καὶ ἕτερος ἴσως τις
[339]	δίκαιον εἶναι τοῖς ἀρχομένοις ποιεῖν;	ταῦτ'	οὐχ ὡμολόγηται; οἶμαι ἔγωγε, ἔφη.
[341]	ἔφη, ἐπεχείρησας, οὐδὲν ὢν καὶ	ταῦτα.	ἅδην, ἦν δ' ἐγώ, τῶν
[329]	καὶ ἐγὼ ἀγασθεὶς αὐτοῦ εἰπόντος	ταῦτα,	βουλόμενος ἔτι (λέγειν αὐτὸν ἐκίνουν
[340]	Κλειτοφῶν, συμφέρον (δίκαιον εἶναι ἔθετο.	ταῦτα	δὲ ἀμφότερα θέμενος ὡμολόγησεν αὖ
[354]	μακάριε Θρασύμαχε, λυσιτελέστερον ἀδικία δικαιοσύνης.	ταῦτα	δή σοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες,
[346]	τὸ τοῦ κρείττονος. διὰ δὴ	ταῦτα	ἔγωγε, ὦ φίλε Θρασύμαχε, καὶ
[337]	τί ἂν αὐτῷ εἶπες πρὸς	ταῦτα;	εἶεν, ἔφη· ὡς δὴ ὅμοιον
[344]	ἑαυτῷ λυσιτελοῦν τε καὶ συμφέρον.	(ταῦτα	εἰπὼν ὁ Θρασύμαχος ἐν νῷ
[335]	ὠφελίαν, οὐκ ἦν σοφὸς ὁ	ταῦτα	εἰπών. οὐ γὰρ ἀληθῆ ἔλεγεν·
[342]	καὶ ὦτα ἀκοῆς καὶ διὰ	ταῦτα	ἐπ' αὐτοῖς δεῖ τινος τέχνης
[329]	αἴτιον, κἂν ἐγὼ τὰ αὐτὰ	ταῦτα	ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε γήρως, καὶ
[331]	του λάβῃ, ἢ καὶ αὐτὰ	ταῦτα	ἔστιν ἐνίοτε μὲν δικαίως, ἐνίοτε
[353]	ἐπιμελεῖσθαι, τῇ δὲ ἀγαθῇ πάντα	ταῦτα	εὖ πράττειν. ἀνάγκη. οὐκοῦν ἀρετήν
[341]	παντάπασι μὲν οὖν προσδεῖται. διὰ	ταῦτα	καὶ ἡ τέχνη ἐστὶν ἡ
[341]	ἔφη, λόγῳ ἄρχοντα ὄντα. πρὸς	ταῦτα	κακούργει καὶ συκοφάντει, εἴ τι
[329]	οἶμαί σου τοὺς πολλούς, ὅταν	ταῦτα	λέγῃς, οὐκ ἀποδέχεσθαι ἀλλ' ἡγεῖσθαί
[352]	τελέως εἰσὶ καὶ πράττειν ἀδύνατοι	ταῦτα	(μὲν οὖν ὅτι οὕτως ἔχει
[338]	τοὺς ἄλλους. εἰπόντος δέ μου	ταῦτα,	ὅ τε Γλαύκων καὶ οἱ
[350]	δὴ Θρασύμαχος ὡμολόγησε μὲν πάντα	ταῦτα,	οὐχ (ὡς ἐγὼ νῦν ῥᾳδίως
[339]	τοῖς δὲ δίκαιον εἶναι φῇς	ταῦτα	ποιεῖν ἃ ἐκεῖνοι προσέταξαν ἆρα
[340]	προστάττειν, τοῖς δὲ δίκαιον εἶναι	ταῦτα	ποιεῖν. τὸ γὰρ τὰ κελευόμενα
[352]	ἑνὶ δὴ οἶμαι ἐνοῦσα ταὐτὰ	ταῦτα	ποιήσει ἅπερ πέφυκεν ἐργάζεσθαι· πρῶτον
[342]	τῆς τὸ συμφέρον εἰς αὐτὰ	ταῦτα	σκεψομένης τε καὶ ἐκποριούσης ἆρα
[342]	(ὑπὸ ἑαυτῆς. συνωμολόγησε μὲν καὶ	ταῦτα	τελευτῶν, ἐπεχείρει δὲ περὶ αὐτὰ
[353]	ἔμοιγε δοκεῖ. ἴθι δή, μετὰ	ταῦτα	τόδε σκέψαι. ψυχῆς ἔστιν τι
[347]	καὶ ἔστιν; ἔγωγε, ἔφη. διὰ	ταῦτα	τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ, οὔτε
[352]	ὠσίν; οὐδαμῶς. οὐκοῦν δικαίως (ἂν)	ταῦτα	τούτων φαμὲν ἔργα εἶναι; πάνυ
[349]	ἁπάντων πλεῖστον αὐτὸς λάβῃ; ἔστι	ταῦτα.	ὧδε δὴ λέγωμεν, ἔφην· ὁ
[352]	ἐν ἑνὶ δὴ οἶμαι ἐνοῦσα	ταὐτὰ	ταῦτα ποιήσει ἅπερ πέφυκεν ἐργάζεσθαι·
[350]	πράττειν ἢ λέγειν, καὶ οὐ	ταὐτὰ	τῷ ὁμοίῳ ἑαυτῷ εἰς τὴν
[337]	δείξω ἑτέραν ἀπόκρισιν παρὰ πάσας	ταύτας	περὶ δικαιοσύνης, βελτίω τούτων; τί
[330]	οἱ πατέρες τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν,	ταύτῃ	τε δὴ καὶ οἱ χρηματισάμενοι
[338]	εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ	ταύτῃ	ὑπολαμβάνεις ᾗ ἂν κακουργήσαις μάλιστα
[351]	πόλεως ἄνευ δικαιοσύνης τὴν δύναμιν	ταύτην	ἕξει, ἢ ἀνάγκη αὐτῇ μετὰ
[340]	ἁμαρτάνῃ, τότε ὅταν ἁμαρτάνῃ, κατὰ	ταύτην	τὴν ἁμαρτίαν; ἀλλ' οἶμαι λέγομεν
[339]	λέγω ~ἐν ἁπάσαις (ταῖς πόλεσιν	ταὐτὸν	εἶναι δίκαιον, τὸ τῆς καθεστηκυίας
[329]	πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά τινες εἰς	ταὐτὸν	παραπλησίαν ἡλικίαν ἔχοντες, διασῴζοντες τὴν
[329]	ἔφη, (ὦ Σοφόκλεις, ἔχεις πρὸς	τἀφροδίσια;	ἔτι οἷός τε εἶ γυναικὶ
[329]	ποθοῦντες καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε	τἀφροδίσια	καὶ περὶ πότους τε καὶ
[348]	οἵ γε τελέως, ἔφη, οἷοί	τε	ἀδικεῖν, πόλεις τε καὶ ἔθνη
[352]	οὐδὲ πράττειν μετ' ἀλλήλων οἷοί	(τε	ἀλλὰ δὴ καὶ οὕς φαμεν
[332]	γίγνηται, φίλοι δὲ ὦσιν ὅ	τε	ἀπολαμβάνων καὶ ὁ ἀποδιδούς οὐχ
[328]	εἰς τοῦ Πολεμάρχου, καὶ Λυσίαν	τε	αὐτόθι κατελάβομεν καὶ Εὐθύδημον, τοὺς
[330]	ὧν ἔμπροσθεν οὐκ εἰσῄει. οἵ	τε	γὰρ λεγόμενοι μῦθοι περὶ τῶν
[338]	εἰπόντος δέ μου ταῦτα, ὅ	τε	Γλαύκων καὶ οἱ ἄλλοι ἐδέοντο
[330]	πατέρες τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν, ταύτῃ	τε	δὴ καὶ οἱ χρηματισάμενοι περὶ
[348]	πρὸς ἀλλήλους σκοπῶμεν, ἅμα αὐτοί	τε	δικασταὶ καὶ ῥήτορες ἐσόμεθα. πάνυ
[329]	ἔχεις πρὸς τἀφροδίσια; ἔτι οἷός	τε	εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι” καὶ ὅς,
[334]	ἀνθρώπους κεκάσθαι κλεπτοσύνῃ θ' ὅρκῳ	τε.	ἔοικεν οὖν ἡ δικαιοσύνη καὶ
[334]	δ' ἐγώ, μεταθώμεθα; τὸν δοκοῦντά	τε,	ἦ δ' ὅς, καὶ τὸν
[349]	ἔστιν δέ γε, ἔφην, φρόνιμός	τε	καὶ ἀγαθὸς ὁ ἄδικος, ὁ
[343]	δικαίου καὶ δικαιοσύνης καὶ ἀδίκου	τε	καὶ ἀδικίας, ὥστε ἀγνοεῖς ὅτι
[338]	τούτου ἐκβαίνοντα κολάζουσιν ὡς παρανομοῦντά	τε	καὶ ἀδικοῦντα. τοῦτ' οὖν ἐστιν,
[350]	ἔοικεν, ἔφη. ὁ δὲ κακός	τε	καὶ ἀμαθὴς τοῦ τε ὁμοίου
[350]	σοφίαν, τὴν δὲ ἀδικίαν κακίαν	τε	καὶ ἀμαθίαν, εἶεν, ἦν δ'
[333]	λίθων θέσιν ὁ δίκαιος χρησιμώτερός	τε	καὶ ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ;
[350]	περὶ πάσης δὴ ὅρα ἐπιστήμης	τε	καὶ ἀνεπιστημοσύνης εἴ τίς σοι
[351]	δέ γ' ἔφην, εἴπερ σοφία	τε	καὶ ἀρετή ἐστιν δικαιοσύνη, ῥᾳδίως
[342]	ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἥττονός	τε	καὶ ἀρχομένου (ὑπὸ ἑαυτῆς. συνωμολόγησε
[340]	αὑτοῖς ἀσύμφορα κελεύειν τοὺς ἥττους	τε	καὶ ἀρχομένους ποιεῖν. ἐκ δὲ
[342]	προστάξει, ἀλλὰ τὸ τῷ ναύτῃ	τε	καὶ ἀρχομένῳ. συνέφησε μόγις. οὐκοῦν,
[343]	ἀγαθὸν τῷ ὄντι, τοῦ κρείττονός	τε	καὶ ἄρχοντος συμφέρον, οἰκεία δὲ
[342]	ἄρα ὅ γε τοιοῦτος κυβερνήτης	τε	καὶ ἄρχων τὸ τῷ κυβερνήτῃ
[332]	φίλοις τε καὶ ἐχθροῖς ὠφελίας	τε	καὶ βλάβας ἀποδιδοῦσα. τὸ τοὺς
[343]	ἄρχει τῶν ὡς ἀληθῶς εὐηθικῶν	τε	καὶ δικαίων, οἱ δ' ἀρχόμενοι
[328]	δὲ ἐστεφανωμένος ἐπί τινος προσκεφαλαίου	τε	καὶ δίφρου· τεθυκὼς γὰρ ἐτύγχανεν
[351]	ἐνῇ, οὐ καὶ ἐν ἐλευθέροις	τε	καὶ δούλοις ἐγγιγνομένη μισεῖν ποιήσει
[348]	ἔφη, οἷοί τε ἀδικεῖν, πόλεις	τε	καὶ ἔθνη δυνάμενοι ἀνθρώπων ὑφ'
[328]	με ἰδὼν ὁ Κέφαλος ἠσπάζετό	τε	καὶ εἶπεν· ὦ Σώκρατες, οὐ
[344]	ἔγωγε καὶ αὐτὸς πάνυ ἐδεόμην	τε	καὶ εἶπον· ὦ δαιμόνιε Θρασύμαχε,
[341]	τῷ τὸ συμφέρον ἑκάστῳ ζητεῖν	τε	καὶ ἐκπορίζειν; ἐπὶ τούτῳ, ἔφη.
[342]	συμφέρον εἰς αὐτὰ ταῦτα σκεψομένης	τε	καὶ ἐκποριούσης ἆρα καὶ ἐν
[350]	ἐθελήσει πλεονεκτεῖν, τοῦ δὲ ἀνομοίου	τε	καὶ ἐναντίου. ἔοικεν, ἔφη. ὁ
[347]	καὶ φιλάργυρον εἶναι ὄνειδος λέγεταί	τε	καὶ ἔστιν; ἔγωγε, ἔφη. διὰ
[354]	ὅ γε εὖ ζῶν μακάριός	τε	καὶ εὐδαίμων, ὁ δὲ μὴ
[329]	τε τἀφροδίσια καὶ περὶ πότους	τε	καὶ εὐωχίας καὶ ἄλλ' ἄττα
[332]	ἔμπροσθεν εἰρημένοις, ἡ τοῖς φίλοις	τε	καὶ ἐχθροῖς ὠφελίας τε καὶ
[335]	γε, ἔφη· τούς γε πονηρούς	τε	καὶ ἐχθροὺς δεῖ βλάπτειν. βλαπτόμενοι
[328]	αἱ περὶ τοὺς λόγους ἐπιθυμίαι	τε	καὶ ἡδοναί. μὴ οὖν ἄλλως
[327]	Πολέμαρχος περιμεῖναι. καὶ ἐγὼ μετεστράφην	τε	καὶ ἠρόμην ὅπου αὐτὸς εἴη.
[345]	σκοπεῖσθαι ἢ ἐκείνῳ, τῷ (ἀρχομένῳ	τε	καὶ θεραπευομένῳ, ἔν τε πολιτικῇ
[350]	σοφός, ὁ δὲ ἄδικος ἀμαθής	τε	καὶ κακός. ὁ δὴ Θρασύμαχος
[333]	δίκαιος ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ	τε	καὶ κιθαριστικοῦ, ὥσπερ ὁ κιθαριστικὸς
[339]	τὸ ἀσύμφορα ποιεῖν τοῖς ἄρχουσί	τε	καὶ κρείττοσι δίκαιον εἶναι ὡμολογῆσθαί
[335]	ἤ τιν' ἄλλον τῶν σοφῶν	τε	καὶ μακαρίων ἀνδρῶν. ἐγὼ γοῦν,
[353]	ἄλλων ἀπεργάζηται. ἀλλά, ἔφη, μανθάνω	τε	καί μοι δοκεῖ τοῦτο ἑκάστου
[336]	ἡμᾶς ὡς διαρπασόμενος. καὶ ἐγώ	τε	καὶ ὁ Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν·
[336]	τῇ τῶν λόγων σκέψει ἐγώ	τε	καὶ ὅδε, εὖ ἴσθι ὅτι
[334]	μὴν οἵ γε ἀγαθοὶ δίκαιοί	τε	καὶ οἷοι μὴ ἀδικεῖν; ἀληθῆ.
[350]	ὁ ἄδικος ἡμῖν τοῦ ἀνομοίου	τε	καὶ ὁμοίου πλεονεκτεῖ; ἢ οὐχ
[330]	πατρός. ὁ μὲν γὰρ πάππος	τε	καὶ ὁμώνυμος ἐμοὶ σχεδόν τι
[344]	τις ἀδικήσας μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί	τε	καὶ ὀνείδη ἔχει τὰ μέγιστα
[328]	ἡμᾶς φοίτα ὡς παρὰ φίλους	τε	καὶ πάνυ οἰκείους. καὶ μήν,
[344]	οἱ παρόντες, ἀλλ' ἠνάγκασαν ὑπομεῖναί	τε	καὶ παρασχεῖν τῶν εἰρημένων λόγον.
[349]	οὐκοῦν καὶ ἀδίκου γε ἀνθρώπου	τε	καὶ πράξεως ὁ ἄδικος πλεονεκτήσει
[342]	τὸ τῷ κυβερνήτῃ συμφέρον σκέψεταί	τε	καὶ προστάξει, ἀλλὰ τὸ τῷ
[332]	ὅτι, ἔφη, ἡ σώμασιν φάρμακά	τε	καὶ σιτία καὶ ποτά. ἡ
[350]	δίκαιος ἡμῖν ἀναπέφανται ὢν ἀγαθός	τε	καὶ σοφός, ὁ δὲ ἄδικος
[350]	ἀγαθός; φημί. ὁ ἄρα ἀγαθός	τε	καὶ σοφὸς τοῦ μὲν ὁμοίου
[335]	ἦν δ' ἐγώ, κοινῇ ἐγώ	τε	καὶ σύ, ἐάν τις αὐτὸ
[344]	τὸ δ' ἄδικον ἑαυτῷ λυσιτελοῦν	τε	καὶ συμφέρον. (ταῦτα εἰπὼν ὁ
[351]	μισήσουσιν καὶ ἐχθροὶ ἔσονται ἀλλήλοις	τε	καὶ τοῖς δικαίοις; ἔσονται, ἔφη.
[341]	διόρισαι ποτέρως λέγεις τὸν ἄρχοντά	τε	καὶ τὸν κρείττονα, τὸν ὡς
[337]	Σωκράτους, καὶ ταῦτ' ἐγὼ ᾔδη	τε	καὶ τούτοις προύλεγον, ὅτι σὺ
[352]	ἔτι δ' ἐχθρὸν εἶναι ἑαυτῷ	τε	καὶ τῷ ἐναντίῳ παντὶ καὶ
[343]	συμφέρον, οἰκεία δὲ τοῦ πειθομένου	τε	καὶ ὑπηρετοῦντος βλάβη, ἡ δὲ
[334]	πρὸς μητρὸς πάππον Αὐτόλυκον ἀγαπᾷ	τε	καί φησιν αὐτὸν πάντας ἀνθρώπους
[347]	οὐκ οἶσθα ὅτι τὸ φιλότιμόν	τε	καὶ φιλάργυρον εἶναι ὄνειδος λέγεταί
[331]	οὗτος ὅρος ἐστὶν δικαιοσύνης, ἀληθῆ	τε	λέγειν καὶ ἃ ἂν λάβῃ
[343]	εἰσφέρει, ὁ δ' ἔλαττον, ὅταν	τε	λήψεις, (ὁ μὲν οὐδέν, ὁ
[337]	χαλεπαίνεσθαι. καὶ ὃς ἀκούσας ἀνεκάγχασέ	τε	μάλα σαρδάνιον καὶ εἶπεν· ὦ
[343]	πρὸς δὲ τούτοις ἀπεχθέσθαι τοῖς	τε	οἰκείοις καὶ τοῖς γνωρίμοις, ὅταν
[349]	ἀνομοίου, ὁ δὲ ἄδικος τοῦ	τε	ὁμοίου καὶ (τοῦ ἀνομοίου; ἄριστα,
[350]	κακός τε καὶ ἀμαθὴς τοῦ	τε	ὁμοίου καὶ τοῦ ἐναντίου. φαίνεται.
[330]	μέσος τις γέγονα χρηματιστὴς τοῦ	τε	πάππου καὶ τοῦ πατρός. ὁ
[327]	Γλαύκων. (καὶ ὀλίγῳ ὕστερον ὅ	τε	Πολέμαρχος ἧκε καὶ Ἀδείμαντος ὁ
[345]	(ἀρχομένῳ τε καὶ θεραπευομένῳ, ἔν	τε	πολιτικῇ καὶ ἰδιωτικῇ ἀρχῇ. σὺ
[328]	τὴν παννυχίδα θεασόμεθα. καὶ συνεσόμεθά	τε	πολλοῖς τῶν νέων αὐτόθι καὶ
[329]	ἡδονὰς ποθοῦντες καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί	τε	τἀφροδίσια καὶ περὶ πότους τε
[327]	μετὰ Γλαύκωνος τοῦ Ἀρίστωνος προσευξόμενός	τε	τῇ θεῷ καὶ ἅμα τὴν
[343]	τοῖς πρὸς τὴν πόλιν, ὅταν	τέ	τινες εἰσφοραὶ ὦσιν, ὁ μὲν
[328]	οὖν ἄλλως ποίει, ἀλλὰ τοῖσδέ	τε	τοῖς νεανίσκοις σύνισθι καὶ δεῦρο
[343]	καὶ οὕτω πόρρω εἶ περί	τε	τοῦ δικαίου καὶ δικαιοσύνης καὶ
[338]	οὖν ἄλλως ποίει, ἀλλὰ ἐμοί	τε	χαρίζου ἀποκρινόμενος καὶ μὴ φθονήσῃς
[328]	τινος προσκεφαλαίου τε καὶ δίφρου·	τεθυκὼς	γὰρ ἐτύγχανεν ἐν τῇ αὐλῇ.
[348]	ἀπόκριναι ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς. τὴν	τελέαν	ἀδικίαν τελέας οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν
[341]	συμφέρον ἄλλο ἢ ὅτι μάλιστα	τελέαν	εἶναι; (πῶς τοῦτο ἐρωτᾷς; ὥσπερ,
[348]	ἐξ ἀρχῆς. τὴν τελέαν ἀδικίαν	τελέας	οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φῂς εἶναι;
[330]	τις ἐγγὺς ᾖ τοῦ οἴεσθαι	τελευτήσειν,	εἰσέρχεται αὐτῷ δέος καὶ φροντὶς
[338]	τὸ ἐμὲ εἶναι τὸν ἀποκρινόμενον.	τελευτῶν	δὲ συνεχώρησεν, (κἄπειτα, αὕτη δή,
[342]	ἑαυτῆς. συνωμολόγησε μὲν καὶ ταῦτα	τελευτῶν,	ἐπεχείρει δὲ περὶ αὐτὰ μάχεσθαι·
[352]	ἐπεὶ οἵ γε παμπόνηροι καὶ	τελέως	ἄδικοι τελέως εἰσὶ καὶ πράττειν
[352]	γε παμπόνηροι καὶ τελέως ἄδικοι	τελέως	εἰσὶ καὶ πράττειν ἀδύνατοι ταῦτα
[348]	ἀγαθοὶ οἱ ἄδικοι; οἵ γε	τελέως,	ἔφη, οἷοί τε ἀδικεῖν, πόλεις
[351]	ἡ ἀρίστη μάλιστα ποιήσει καὶ	τελεώτατα	οὖσα ἄδικος. μανθάνω, ἔφην, ὅτι
[344]	ῥᾷστα μαθήσῃ, ἐὰν ἐπὶ τὴν	τελεωτάτην	ἀδικίαν ἔλθῃς, ἣ τὸν μὲν
[346]	καὶ ὠφελεῖ ἐκεῖνο ἐφ' ᾧ	τέτακται.	ἐὰν δὲ μὴ μισθὸς αὐτῇ
[345]	του μέλει ἢ ἐφ' ᾧ	τέτακται,	ὅπως τούτῳ τὸ βέλτιστον ἐκποριεῖ
[337]	ὅτι ἑξάκις δύο μηδ' ὅτι	τετράκις	τρία· ὡς οὐκ ἀποδέξομαί σου
[337]	δὶς ἓξ μηδ' ὅτι τρὶς	τέτταρα	μηδ' ὅτι ἑξάκις δύο μηδ'
[342]	ὦ Θρασύμαχε, ἄρχουσί γε αἱ	τέχναι	καὶ κρατοῦσιν ἐκείνου οὗπέρ εἰσιν
[342]	καὶ κρατοῦσιν ἐκείνου οὗπέρ εἰσιν	τέχναι.	συνεχώρησεν ἐνταῦθα καὶ μάλα μόγις.
[342]	τις πονηρία, καὶ δεῖ ἑκάστῃ	τέχνῃ	ἄλλης τέχνης ἥτις αὐτῇ τὸ
[342]	οὐδεμιᾷ τέχνῃ πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει	τέχνῃ	ἄλλῳ τὸ συμφέρον ζητεῖν ἢ
[346]	ἀπὸ τοῦ προσχρῆσθαι τῇ μισθωτικῇ	τέχνῃ	γίγνεσθαι αὐτοῖς. συνέφη μόγις. (οὐκ
[332]	οὖν δὴ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα	τέχνη	δικαιοσύνη ἂν καλοῖτο; εἰ μέν
[342]	ἆρα καὶ ἐν αὐτῇ τῇ	τέχνῃ	ἔνι τις πονηρία, καὶ δεῖ
[342]	ἐστιν πονηρά, ἢ ἄλλη τις	τέχνη	ἔσθ' ὅτι προσδεῖταί τινος ἀρετῆς
[342]	συμφέρον ζητεῖν ἢ ἐκείνῳ οὗ	τέχνη	ἐστίν, αὐτὴ δὲ ἀβλαβὴς καὶ
[341]	προσδεῖται. διὰ ταῦτα καὶ ἡ	τέχνη	ἐστὶν ἡ ἰατρικὴ νῦν ηὑρημένη,
[342]	γὰρ προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ οὗ	τέχνη	ἐστίν. φαίνεται, ἔφη, οὕτως. ἀλλὰ
[341]	συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη ἡ	τέχνη.	ἦ ὀρθῶς σοι δοκῶ, ἔφην,
[341]	πάνυ γε. οὐ καὶ ἡ	τέχνη,	ἦν δ' ἐγώ, ἐπὶ τούτῳ
[332]	τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον	τέχνη	ἰατρικὴ καλεῖται; τί ἂν οἴει
[332]	τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον	τέχνη	μαγειρικὴ καλεῖται; (ἡ τοῖς ὄψοις
[346]	τοῦτο ἤδη δῆλον, ὅτι οὐδεμία	τέχνη	οὐδὲ ἀρχὴ τὸ αὑτῇ ὠφέλιμον
[342]	ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ ἄλλη	τέχνη	οὐδεμία ἑαυτῇ οὐδὲ γὰρ προσδεῖται
[342]	πονηρία οὔτε ἁμαρτία οὐδεμία οὐδεμιᾷ	τέχνῃ	πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει τέχνῃ ἄλλῳ
[347]	ὅτι ὁ μέλλων καλῶς τῇ	τέχνῃ	πράξειν οὐδέποτε αὑτῷ τὸ βέλτιστον
[347]	πράττει οὐδ' ἐπιτάττει κατὰ τὴν	τέχνην	ἐπιτάττων, ἀλλὰ τῷ ἀρχομένῳ· ὧν
[341]	κυβερνήτης καλεῖται, ἀλλὰ κατὰ τὴν	τέχνην	καὶ τὴν τῶν ναυτῶν ἀρχήν.
[346]	(οὐκ ἄρα ἀπὸ τῆς αὑτοῦ	τέχνης	ἑκάστῳ αὕτη ἡ ὠφελία ἐστίν,
[342]	καὶ δεῖ ἑκάστῃ τέχνῃ ἄλλης	τέχνης	ἥτις αὐτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται,
[346]	τήν γε ὠφελίαν ἑκάστης τῆς	τέχνης	ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι; ἔστω, ἔφη.
[346]	ὠφελεῖται ὁ δημιουργὸς ἀπὸ τῆς	τέχνης;	οὐ φαίνεται, ἔφη. (ἆρ' οὖν
[342]	ταῦτα ἐπ' αὐτοῖς δεῖ τινος	τέχνης	τῆς τὸ συμφέρον εἰς αὐτὰ
[341]	ἆρ' οὖν καὶ ἑκάστῃ τῶν	τεχνῶν	ἔστιν τι συμφέρον ἄλλο ἢ
[346]	ἑκάστην μέντοι φαμὲν ἑκάστοτε τῶν	τεχνῶν	τούτῳ ἑτέραν εἶναι, τῷ ἑτέραν
[330]	δεῖ ἐκεῖ διδόναι (δίκην, καταγελώμενοι	τέως,	τότε δὴ στρέφουσιν αὐτοῦ τὴν
[328]	δίφρου· τεθυκὼς γὰρ ἐτύγχανεν ἐν	τῇ	αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα οὖν παρ' αὐτόν·
[353]	ψυχῇ κακῶς ἄρχειν καὶ ἐπιμελεῖσθαι,	τῇ	δὲ ἀγαθῇ πάντα ταῦτα εὖ
[345]	ὥσπερ χρηματιστὴν ἀλλ' οὐ ποιμένα.	τῇ	δὲ ποιμενικῇ οὐ δήπου ἄλλου
[343]	κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ ἂν εὕροις ἐν	τῇ	διαλύσει τῆς κοινωνίας πλέον ἔχοντα
[335]	ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ	τῇ	δικαιοσύνῃ δὴ οἱ δίκαιοι ἀδίκους;
[350]	ἔφη. ~(τί δὲ ἰατρικός; ἐν	τῇ	ἐδωδῇ ἢ πόσει ἐθέλειν ἄν
[349]	λύραν ἐθέλειν μουσικοῦ ἀνδρὸς ἐν	τῇ	ἐπιτάσει καὶ ἀνέσει τῶν χορδῶν
[336]	ἑκόντας εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν	τῇ	ζητήσει καὶ διαφθείρειν τὴν εὕρεσιν
[346]	τὸ συμφέρον αὐτῷ πλεῖν ἐν	τῇ	θαλάττῃ, ἕνεκα τούτου καλεῖς μᾶλλον
[328]	ἔσται πρὸς ἑσπέραν ἀφ' ἵππων	τῇ	θεῷ; ἀφ' ἵππων; ἦν δ'
[327]	Γλαύκωνος τοῦ Ἀρίστωνος προσευξόμενός τε	τῇ	θεῷ καὶ ἅμα τὴν ἑορτὴν
[335]	ἀμούσους δύνανται ποιεῖν; ἀδύνατον. ἀλλὰ	τῇ	ἱππικῇ οἱ ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ
[346]	τοὺς δημιουργοὺς ἀπὸ τοῦ προσχρῆσθαι	τῇ	μισθωτικῇ τέχνῃ γίγνεσθαι αὐτοῖς. συνέφη
[335]	ἀδικωτέρους γίγνεσθαι. ἔοικεν. ἆρ' οὖν	τῇ	μουσικῇ οἱ μουσικοὶ ἀμούσους δύνανται
[329]	ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες, τὰς ἐν	τῇ	νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι
[341]	τοῦτο ὑπολογιστέον, ὅτι πλεῖ ἐν	τῇ	νηί, οὐδ' ἐστὶν κλητέος ναύτης·
[353]	πω τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ	τῇ	οἰκείᾳ μὲν ἀρετῇ τὸ αὑτῶν
[342]	αὐτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται, καὶ	τῇ	σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ τοιαύτης, καὶ
[342]	ἐκποριούσης ἆρα καὶ ἐν αὐτῇ	τῇ	τέχνῃ ἔνι τις πονηρία, καὶ
[347]	αἰτεῖν, ὅτι ὁ μέλλων καλῶς	τῇ	τέχνῃ πράξειν οὐδέποτε αὑτῷ τὸ
[336]	εἰ γάρ τι ἐξαμαρτάνομεν ἐν	τῇ	τῶν λόγων σκέψει ἐγώ τε
[351]	ὦ Θρασύμαχε, ἔγωγε ἐπιθυμῶ, ἀλλὰ	τῇδέ	πῃ σκέψασθαι· (πόλιν φαίης ἂν
[348]	οὔκ, ἀλλὰ πάνυ γενναίαν εὐήθειαν.	(τὴν	ἀδικίαν ἄρα κακοήθειαν καλεῖς; οὔκ,
[348]	εἴπῃ. εἰ γὰρ λυσιτελεῖν μὲν	τὴν	ἀδικίαν ἐτίθεσο, κακίαν μέντοι ἢ
[350]	δὲ δὴ καὶ ἰσχυρὸν εἶναι	τὴν	ἀδικίαν. ἢ οὐ μέμνησαι, ὦ
[344]	πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν οἱ ὀνειδίζοντες	τὴν	ἀδικίαν. οὕτως, ὦ Σώκρατες, καὶ
[348]	ἀρετῆς καὶ σοφίας τιθεῖς μέρει	τὴν	ἀδικίαν, τὴν δὲ δικαιοσύνην ἐν
[331]	δ' αὐτό, τὴν δικαιοσύνην, πότερα	τὴν	ἀλήθειαν αὐτὸ φήσομεν εἶναι ἁπλῶς
[340]	τότε ὅταν ἁμαρτάνῃ, κατὰ ταύτην	τὴν	ἁμαρτίαν; ἀλλ' οἶμαι λέγομεν τῷ
[335]	μὴ οὕτω φῶμεν, βλαπτομένους εἰς	τὴν	ἀνθρωπείαν ἀρετὴν χείρους γίγνεσθαι; πάνυ
[346]	ἰατρικὴν σὺ καὶ τὴν κυβερνητικὴν	τὴν	αὐτὴν καλεῖς; ἢ ἐάνπερ βούλῃ
[350]	ταὐτὰ τῷ ὁμοίῳ ἑαυτῷ εἰς	τὴν	αὐτὴν πρᾶξιν. ἀλλ' ἴσως, ἔφη,
[351]	ἐγγένηται ἀδικία, μῶν μὴ ἀπολεῖ	τὴν	αὑτῆς δύναμιν, ἢ οὐδὲν ἧττον
[342]	αὑτῆς οὔτε ἄλλης προσδεῖται ἐπὶ	τὴν	αὑτῆς πονηρίαν τὸ συμφέρον σκοπεῖν·
[353]	ἔργον καλῶς (ἀπεργάσαιντο μὴ ἔχοντα	τὴν	αὑτῶν οἰκείαν ἀρετήν, ἀλλ' ἀντὶ
[346]	τις μισθαρνῇ; (οὐκ ἔφη. οὐκοῦν	τήν	γε ὠφελίαν ἑκάστης τῆς τέχνης
[348]	οὐκοῦν τὴν μὲν δικαιοσύνην ἀρετήν,	τὴν	δὲ ἀδικίαν κακίαν; εἰκός γ'
[350]	δικαιοσύνην ἀρετὴν εἶναι καὶ σοφίαν,	τὴν	δὲ ἀδικίαν κακίαν τε καὶ
[348]	σοφίας τιθεῖς μέρει τὴν ἀδικίαν,	τὴν	δὲ δικαιοσύνην ἐν τοῖς ἐναντίοις.
[347]	μὲν γὰρ δύο μισθοὺς γιγνώσκω,	τὴν	δὲ ζημίαν ἥντινα λέγεις καὶ
[350]	ἐρυθριῶντα ἐπειδὴ δὲ οὖν διωμολογησάμεθα	τὴν	δικαιοσύνην ἀρετὴν εἶναι καὶ σοφίαν,
[348]	τοὐναντίον, ἦ δ' ὅς. ἦ	τὴν	δικαιοσύνην κακίαν; οὔκ, ἀλλὰ πάνυ
[333]	καὶ μηδὲν χρῆσθαι, χρήσιμον εἶναι	τὴν	δικαιοσύνην, ὅταν δὲ χρῆσθαι, τὴν
[331]	ὦ Κέφαλε. τοῦτο δ' αὐτό,	τὴν	δικαιοσύνην, πότερα τὴν ἀλήθειαν αὐτὸ
[333]	πάνυ γε. τί δὲ δή;	τὴν	δικαιοσύνην πρὸς τίνος χρείαν ἢ
[346]	τούτῳ ἑτέραν εἶναι, τῷ ἑτέραν	τὴν	δύναμιν ἔχειν; καί, ὦ μακάριε,
[351]	οὐκοῦν τοιάνδε τινὰ φαίνεται ἔχουσα	τὴν	δύναμιν, οἵαν, ᾧ ἂν ἐγγένηται,
[351]	γιγνομένη πόλις πόλεως ἄνευ δικαιοσύνης	τὴν	δύναμιν ταύτην ἕξει, ἢ ἀνάγκη
[327]	τε τῇ θεῷ καὶ ἅμα	τὴν	ἑορτὴν βουλόμενος θεάσασθαι τίνα τρόπον
[336]	ἐν τῇ ζητήσει καὶ διαφθείρειν	τὴν	εὕρεσιν αὐτοῦ, δικαιοσύνην δὲ ζητοῦντας,
[345]	τινὰ καὶ μέλλοντα ἑστιάσεσθαι, πρὸς	τὴν	εὐωχίαν, ἢ αὖ πρὸς τὸ
[346]	μισθαρνῶν. οὐ δῆτα. τί δέ;	τὴν	ἰατρικὴν μισθαρνητικήν, ἐὰν ἰώμενός τις
[346]	γὰρ αὐτῆς ἡ δύναμις· ἢ	τὴν	ἰατρικὴν σὺ καὶ τὴν κυβερνητικὴν
[346]	ἢ τὴν ἰατρικὴν σὺ καὶ	τὴν	κυβερνητικὴν τὴν αὐτὴν καλεῖς; ἢ
[348]	κακίαν; πῶς γὰρ οὔ; οὐκοῦν	τὴν	μὲν δικαιοσύνην ἀρετήν, τὴν δὲ
[346]	δῆτα, ἔφη. οὐδέ γ' οἶμαι,	τὴν	μισθωτικήν, ἐὰν ὑγιαίνῃ τις μισθαρνῶν.
[333]	δὲ χρῆσθαι, τὴν ὁπλιτικὴν καὶ	τὴν	μουσικήν; ἀνάγκη. καὶ περὶ τἆλλα
[344]	ἄλλων ὅσοι ἂν πύθωνται αὐτὸν	τὴν	ὅλην ἀδικίαν ἠδικηκότα· οὐ γὰρ
[333]	τὴν δικαιοσύνην, ὅταν δὲ χρῆσθαι,	τὴν	ὁπλιτικὴν καὶ τὴν μουσικήν; ἀνάγκη.
[329]	ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν ἔχοντες, διασῴζοντες	τὴν	παλαιὰν παροιμίαν· οἱ οὖν πλεῖστοι
[328]	γὰρ μετὰ τὸ δεῖπνον καὶ	τὴν	παννυχίδα θεασόμεθα. καὶ συνεσόμεθά τε
[330]	οὐ δι' αὑτὸν ἀλλὰ διὰ	τὴν	πόλιν εὐδοκιμοῖ, ἀπεκρίνατο ὅτι οὔτ'
[343]	ἔλαττον· ἔπειτα ἐν τοῖς πρὸς	τὴν	πόλιν, ὅταν τέ τινες εἰσφοραὶ
[350]	ἦν δ' ἐγώ, παρά γε	τὴν	σαυτοῦ δόξαν. ὥστε σοί, ἔφη,
[348]	Θρασύμαχε, ἀπόκριναι ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς.	τὴν	τελέαν ἀδικίαν τελέας οὔσης δικαιοσύνης
[344]	δὲ ῥᾷστα μαθήσῃ, ἐὰν ἐπὶ	τὴν	τελεωτάτην ἀδικίαν ἔλθῃς, ἣ τὸν
[347]	βέλτιστον πράττει οὐδ' ἐπιτάττει κατὰ	τὴν	τέχνην ἐπιτάττων, ἀλλὰ τῷ ἀρχομένῳ·
[341]	πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται, ἀλλὰ κατὰ	τὴν	τέχνην καὶ τὴν τῶν ναυτῶν
[335]	εἰς τὴν τῶν ἵππων; εἰς	τὴν	τῶν ἵππων. ἆρ' οὖν καὶ
[335]	τῶν κυνῶν ἀλλ' οὐκ εἰς	τὴν	τῶν ἵππων ἀρετήν; ἀνάγκη. (ἀνθρώπους
[335]	τῶν κυνῶν ἀρετήν, ἢ εἰς	τὴν	τῶν ἵππων; εἰς τὴν τῶν
[335]	κύνες βλαπτόμενοι χείρους γίγνονται εἰς	τὴν	τῶν κυνῶν ἀλλ' οὐκ εἰς
[335]	χείρους γίγνονται; χείρους. ἆρα εἰς	τὴν	τῶν κυνῶν ἀρετήν, ἢ εἰς
[341]	ἀλλὰ κατὰ τὴν τέχνην καὶ	τὴν	τῶν ναυτῶν ἀρχήν. ἀληθῆ, ἔφη.
[331]	πρὸς δὴ τοῦτ' ἔγωγε τίθημι	τὴν	τῶν χρημάτων κτῆσιν πλείστου ἀξίαν
[330]	ὡς ἔργον ἑαυτῶν, καὶ κατὰ	τὴν	χρείαν ᾗπερ οἱ ἄλλοι. χαλεποὶ
[330]	τέως, τότε δὴ στρέφουσιν αὐτοῦ	τὴν	ψυχὴν μὴ ἀληθεῖς ὦσιν· καὶ
[345]	σοι ἔτι ποιήσω; ἢ εἰς	τὴν	ψυχὴν φέρων ἐνθῶ τὸν λόγον;
[349]	σκώπτειν, ἀλλὰ τὰ δοκοῦντα περὶ	τῆς	ἀληθείας λέγειν. τί δέ σοι,
[353]	αὑτῶν οἰκείαν ἀρετήν, ἀλλ' ἀντὶ	τῆς	ἀρετῆς κακίαν; καὶ πῶς ἄν;
[347]	τιμῆς· οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι	τῆς	ἀρχῆς ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται
[347]	κεκλῆσθαι, οὔτε λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ	τῆς	ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται. οὐδ' αὖ
[346]	συνέφη μόγις. (οὐκ ἄρα ἀπὸ	τῆς	αὑτοῦ τέχνης ἑκάστῳ αὕτη ἡ
[353]	λέγεις. οὐκοῦν καὶ ὦτα στερόμενα	τῆς	αὑτῶν ἀρετῆς κακῶς τὸ αὑτῶν
[347]	μὴ ἀνάγκην περιμένειν αἰσχρὸν νενομίσθαι	τῆς	δὲ ζημίας μεγίστη τὸ ὑπὸ
[349]	δέ; τῆς δικαίας πράξεως; οὐδὲ	τῆς	δικαίας, ἔφη. τοῦ δὲ ἀδίκου
[349]	νῦν, καὶ εὐήθης. τί δέ;	τῆς	δικαίας πράξεως; οὐδὲ τῆς δικαίας,
[349]	ἀξιοῖ τοῦ δικαίου πλεονεκτεῖν καὶ	τῆς	δικαίας πράξεως; πῶς γὰρ οὔκ;
[345]	γε οὐ πείθει ὡς ἔστι	τῆς	δικαιοσύνης κερδαλεώτερον. ταῦτ' οὖν (καὶ
[354]	λόγου, ὅτι λυσιτελέστερον ἡ ἀδικία	τῆς	δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην τὸ μὴ
[352]	ἐγώ, καὶ τὰ λοιπά μοι	τῆς	ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος ὥσπερ καὶ
[328]	τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη εἶ	τῆς	ἡλικίας ὃ δὴ ἐπὶ γήραος
[332]	(τίς δὲ πλέοντας πρὸς τὸν	τῆς	θαλάττης κίνδυνον; κυβερνήτης. τί δὲ
[339]	πόλεσιν ταὐτὸν εἶναι δίκαιον, τὸ	τῆς	καθεστηκυίας ἀρχῆς συμφέρον· αὕτη δέ
[343]	ἂν εὕροις ἐν τῇ διαλύσει	τῆς	κοινωνίας πλέον ἔχοντα τὸν δίκαιον
[335]	γοῦν, ἔφη, ἕτοιμός εἰμι κοινωνεῖν	τῆς	μάχης. ~(ἀλλ' οἶσθα, ἦν δ'
[330]	πατὴρ ἔτι ἐλάττω αὐτὴν ἐποίησε	τῆς	νῦν οὔσης· ἐγὼ δὲ ἀγαπῶ
[353]	αὑτῆς ἔργα εὖ ἀπεργάσεται στερομένη	τῆς	οἰκείας ἀρετῆς, ἢ ἀδύνατον; ἀδύνατον.
[353]	τυφλότητα γὰρ ἴσως λέγεις ἀντὶ	τῆς	ὄψεως. ἥτις, ἦν δ' ἐγώ,
[327]	καὶ ἄλλοι τινὲς ὡς ἀπὸ	τῆς	πομπῆς. ὁ οὖν Πολέμαρχος ἔφη·
[346]	οὐκοῦν τήν γε ὠφελίαν ἑκάστης	τῆς	τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι; ἔστω,
[346]	ὅτι ὠφελεῖται ὁ δημιουργὸς ἀπὸ	τῆς	τέχνης; οὐ φαίνεται, ἔφη. (ἆρ'
[342]	ἐπ' αὐτοῖς δεῖ τινος τέχνης	τῆς	τὸ συμφέρον εἰς αὐτὰ ταῦτα
[330]	ὦσιν· καὶ αὐτός ἤτοι ὑπὸ	τῆς	τοῦ γήρως ἀσθενείας ἢ καὶ
[350]	ἐπειδήπερ οὐκ ἐᾷς λέγειν. καίτοι	τί	ἄλλο βούλει; οὐδὲν μὰ Δία,
[337]	βελτίω τούτων; τί ἀξιοῖς παθεῖν;	τί	ἄλλο, ἦν δ' ἐγώ, ἢ
[333]	συμβόλαια δὲ λέγεις κοινωνήματα ἤ	τι	ἄλλο; κοινωνήματα δῆτα. (ἆρ' οὖν
[336]	δικαιοσύνη ὂν οὐδὲ τὸ δίκαιον,	τί	ἂν ἄλλο τις αὐτὸ φαίη
[337]	(τοῦ ἀληθοῦς; ἢ πῶς λέγεις;	τί	ἂν αὐτῷ εἶπες πρὸς ταῦτα;
[332]	καὶ προσῆκον τέχνη ἰατρικὴ καλεῖται;	τί	ἂν οἴει ἡμῖν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι;
[337]	ταύτας περὶ δικαιοσύνης, βελτίω τούτων;	τί	ἀξιοῖς παθεῖν; τί ἄλλο, ἦν
[332]	ὦ Σιμωνίδη, ἡ τίσιν οὖν	τί	ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον τέχνη
[332]	καὶ ποτά. ἡ δὲ τίσιν	τί	ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον τέχνη
[332]	εἶεν· ἡ οὖν δὴ τίσιν	τί	ἀποδιδοῦσα τέχνη δικαιοσύνη ἂν καλοῖτο;
[337]	ποιήσεις· ὧν ἐγὼ ἀπεῖπον, τούτων	τι	ἀποκρινῇ; οὐκ ἂν θαυμάσαιμι, ἦν
[336]	μηδὲ φιλοτιμοῦ ἐλέγχων ἐπειδάν τίς	τι	ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς τοῦτο, ὅτι ῥᾷον
[337]	δὲ τῷ ἐρωτηθέντι τοιοῦτον, ἧττόν	τι	αὐτὸν οἴει ἀποκρινεῖσθαι τὸ φαινόμενον
[343]	αὐτοὺς καὶ θεραπεύειν πρὸς ἄλλο	τι	βλέποντας ἢ τὸ τῶν δεσποτῶν
[353]	ἴδια ἐκείνης εἶναι; οὐδενὶ ἄλλῳ.	τί	δ' αὖ τὸ ζῆν; οὐ
[351]	(οὐ δῆτα, ἦ δ' ὅς.	τί	δ' εἰ μὴ ἀδικοῖεν; οὐ
[352]	ἴδοις ἢ ὀφθαλμοῖς; οὐ δῆτα.	τί	δέ; ἀκούσαις ἄλλῳ ἢ ὠσίν;
[349]	ἀξιοῦν πλέον ἔχειν; οὐκ ἔμοιγε.	τί	δέ; ἀμούσου; ἀνάγκη, ἔφη. ~(τί
[351]	μετ' (ἀλλήλων πράττειν; πάνυ γε.	τί	δὲ ἂν ἐν δυοῖν ἐγγένηται;
[342]	λέγων, ἢ οὔ; ὀρθῶς, ἔφη.	~(τί	δὲ δή; αὐτὴ ἡ ἰατρική
[349]	ἀδίκου; ἀλλ' οὕτως, ἔφη, ἔχει.	τί	δὲ δὴ ὁ ἄδικος; ἆρα
[333]	οἶμαι φαίης κτῆσιν; πάνυ γε.	τί	δὲ δή; τὴν δικαιοσύνην πρὸς
[343]	ὦ Σώκρατες, τίτθη σοι ἔστιν;	τί	δέ; ἦν δ' ἐγώ· οὐκ
[345]	οὔκ, ἔφη, ἀλλ' εὖ οἶδα.	τί	δέ, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[349]	ἃ δὲ ἄφρονα, κακόν; ναί.	τί	δὲ ἰατρικόν; οὐχ οὕτως; οὕτως.
[350]	τί δέ; ἀμούσου; ἀνάγκη, ἔφη.	~(τί	δὲ ἰατρικός; ἐν τῇ ἐδωδῇ
[341]	ὄντα. τῶν καμνόντων, ἔφη, θεραπευτής.	τί	δὲ κυβερνήτης; ὁ ὀρθῶς κυβερνήτης
[353]	φαμὲν ἔργα εἶναι; πάνυ γε.	~(τί	δέ; μαχαίρᾳ ἂν ἀμπέλου κλῆμα
[350]	ἀνάγκη τοῦτό γε οὕτως ἔχειν.	τί	δὲ ὁ ἀνεπιστήμων; οὐχὶ ὁμοίως
[332]	τὸν τῆς θαλάττης κίνδυνον; κυβερνήτης.	τί	δὲ ὁ δίκαιος; ἐν τίνι
[353]	οὐκοῦν καὶ ἀρετή; καὶ ἀρετή.	τί	δὲ πάντων πέρι τῶν ἄλλων;
[349]	δοκοῦντα περὶ τῆς ἀληθείας λέγειν.	τί	δέ σοι, ἔφη, τοῦτο διαφέρει,
[346]	ὑγιαίνῃ τις μισθαρνῶν. οὐ δῆτα.	τί	δέ; τὴν ἰατρικὴν μισθαρνητικήν, ἐὰν
[349]	ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν, καὶ εὐήθης.	τί	δέ; τῆς δικαίας πράξεως; οὐδὲ
[332]	τὸν Σιμωνίδην; πάνυ μὲν οὖν.	τί	δέ; τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτέον ὅτι
[353]	ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἔστιν; καὶ ἀρετή.	τί	δέ; ὤτων ἦν τι ἔργον;
[333]	ὁ κυβερνήτης; ἔοικεν. ὅταν οὖν	τί	δέῃ ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ κοινῇ
[332]	ὀφείλειν τοὺς φίλους ἀγαθὸν μέν	τι	δρᾶν, κακὸν δὲ μηδέν. μανθάνω,
[341]	ταῦτα κακούργει καὶ συκοφάντει, εἴ	τι	δύνασαι οὐδέν σου παρίεμαι ἀλλ'
[351]	τι ἔρχεται ἀδίκως, πρᾶξαι ἄν	τι	δύνασθαι, εἰ ἀδικοῖεν ἀλλήλους; (οὐ
[351]	λῃστὰς ἢ κλέπτας ἢ ἄλλο	τι	ἔθνος, ὅσα κοινῇ ἐπί τι
[339]	δῆλον. ἐπειδὴ γὰρ συμφέρον γέ	τι	εἶναι καὶ ἐγὼ ὁμολογῶ τὸ
[336]	χαλεπὸς ἡμῖν ἴσθι· εἰ γάρ	τι	ἐξαμαρτάνομεν ἐν τῇ τῶν λόγων
[332]	ἐν τίνι πράξει καὶ πρὸς	τί	ἔργον δυνατώτατος φίλους ὠφελεῖν καὶ
[353]	αὐτὰ πάλιν· ὀφθαλμῶν, φαμέν, ἔστι	τι	ἔργον; ἔστιν. ἆρ' οὖν καὶ
[353]	ἀρετή. τί δέ; ὤτων ἦν	τι	ἔργον; ναί. οὐκοῦν καὶ ἀρετή;
[353]	ταῦτα τόδε σκέψαι. ψυχῆς ἔστιν	τι	ἔργον ὃ ἄλλῳ τῶν ὄντων
[351]	τι ἔθνος, ὅσα κοινῇ ἐπί	τι	ἔρχεται ἀδίκως, πρᾶξαι ἄν τι
[336]	φλυαρία (ἔχει, ὦ Σώκρατες; καὶ	τί	εὐηθίζεσθε πρὸς ἀλλήλους ὑποκατακλινόμενοι ὑμῖν
[332]	δικαιοσύνη ἂν καλοῖτο; εἰ μέν	τι,	ἔφη, δεῖ ἀκολουθεῖν, ὦ Σώκρατες,
[340]	μαρτυρήσῃς, ὁ Κλειτοφῶν ὑπολαβών. καὶ	τί,	ἔφη, δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς γὰρ
[353]	ἔργον ὃ ἂν ἢ μόνον	τι	ἢ κάλλιστα τῶν ἄλλων ἀπεργάζηται.
[332]	ἦ δ' ὅς. ἄλλο δή	τι	ἢ τὸ τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν,
[338]	εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο	τι	ἢ τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον.
[330]	ἤδη καὶ σκοπεῖ εἴ τινά	τι	ἠδίκησεν. ὁ μὲν οὖν εὑρίσκων
[332]	ἐχθρῷ ὅπερ καὶ προσήκει, κακόν	τι.	ἠινίξατο ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,
[350]	ἐδωδῇ ἢ πόσει ἐθέλειν ἄν	τι	ἰατρικοῦ πλεονεκτεῖν ἢ ἀνδρὸς ἢ
[347]	ἄρχειν οὐχ ὡς ἐπ' ἀγαθόν	τι	ἰόντες οὐδ' ὡς εὐπαθήσοντες ἐν
[330]	ἐγγυτέρω ὢν τῶν ἐκεῖ μᾶλλόν	τι	καθορᾷ αὐτά ὑποψίας δ' οὖν
[339]	ἁμαρτεῖν; πάντως που, ἔφη, οἷοί	τι	καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες νόμους
[339]	ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις ἢ οἷοί	τι	καὶ ἁμαρτεῖν; πάντως που, ἔφη,
[340]	ὡμολόγεις οὐκ ἀναμαρτήτους εἶναι ἀλλά	τι	καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης γὰρ εἶ,
[337]	μηδὲ φάσκων εἰδέναι, ἔπειτα, εἴ	τι	καὶ οἴεται, περὶ τούτων ἀπειρημένον
[346]	μὴ παρὰ δόξαν ἀποκρίνου, ἵνα	τι	καὶ περαίνωμεν. ἀλλὰ τούτῳ, ἔφη,
[348]	ὥσπερ ἄλλοι τινές, εἴχομεν ἄν	τι	λέγειν κατὰ τὰ νομιζόμενα λέγοντες·
[338]	δ' ἐγώ· ἀλλὰ σαφέστερον εἰπὲ	τί	λέγεις. εἶτ' οὐκ οἶσθ' ἔφη,
[338]	ἐὰν μάθω γε πρῶτον, ἔφην,	τί	λέγεις· νῦν γὰρ οὔπω οἶδα.
[339]	καὶ τοὐναντίον, τὸ μὴ συμφέρον.	τί	λέγεις σύ; ἔφη. ἃ σὺ
[343]	οὐδὲ ποιμένα γιγνώσκεις. ὅτι δὴ	τί	μάλιστα; ἦν δ' ἐγώ. (ὅτι
[346]	ἀκριβῶς διορίζειν, ὥσπερ ὑπέθου, οὐδέν	τι	μᾶλλον, ἐάν τις κυβερνῶν ὑγιὴς
[330]	ἀλλά μοι ἔτι τοσόνδε εἰπέ·	τί	μέγιστον οἴει ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι τοῦ
[349]	ἑκάτερος αὐτῶν οἷσπερ ἔοικεν; ἀλλὰ	τί	μέλλει; ἔφη. εἶεν, ὦ Θρασύμαχε·
[352]	καὶ οὕς φαμεν ἐρρωμένως πώποτέ	τι	μετ' ἀλλήλων κοινῇ πρᾶξαι ἀδίκους
[348]	λυσιτελεῖν, δικαιοσύνην δ' οὔ. ἀλλὰ	τί	μήν; τοὐναντίον, ἦ δ' ὅς.
[332]	τοῦτο δὲ ὠνόμασεν ὀφειλόμενον. ἀλλὰ	τί	οἴει; ἔφη. ὦ πρὸς Διός,
[330]	τε καὶ ὁμώνυμος ἐμοὶ σχεδόν	τι	ὅσην ἐγὼ νῦν οὐσίαν κέκτημαι
[331]	ἄρτι ἐλέγομεν, τό τινος παρακαταθεμένου	τι	ὁτῳοῦν μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῦντι (ἀποδιδόναι.
[329]	γὰρ ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι μέν	τι,	οὐ μέντοι γε ὅσον οἴονται·
[338]	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ	τί	οὐκ ἐπαινεῖς; ἀλλ' οὐκ ἐθελήσεις.
[337]	εἴ μοι σκεψαμένῳ οὕτω δόξειεν.	(τί	οὖν, ἔφη, ἂν ἐγὼ δείξω
[337]	ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν ἐάντε μή; ἄλλο	τι	οὖν, ἔφη, καὶ σὺ οὕτω
[342]	μάχεσθαι· ἐπειδὴ δὲ ὡμολόγησεν, ἄλλο	τι	οὖν, ἦν δ' ἐγώ, οὐδὲ
[351]	ἔτι τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ' οὔ	τι	οὕτως ἁπλῶς, ὦ Θρασύμαχε, ἔγωγε
[331]	κτῆσιν πλείστου ἀξίαν εἶναι, οὔ	(τι	παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ τῷ ἐπιεικεῖ
[331]	καὶ τὸ ἀποδιδόναι ἄν τίς	τι	παρά του λάβῃ, ἢ καὶ
[338]	εἶναι. καὶ τοῦτο, ὦ Θρασύμαχε,	τί	ποτε λέγεις; οὐ γάρ που
[353]	εἶναι ἑκάστῳ ᾧπερ καὶ ἔργον	τι	προστέτακται; ἴωμεν δὲ ἐπὶ τὰ
[330]	οὔτ' ἂν ὁ ἐπιεικὴς πάνυ	τι	ῥᾳδίως γῆρας μετὰ πενίας ἐνέγκοι
[337]	ποιήσοις ἢ ἀποκρινοῖο, εἴ τίς	τί	σε ἐρωτᾷ. σοφὸς γὰρ εἶ,
[343]	πρὸς πρόβατα διατεθείη, καὶ ἄλλο	τι	σκοπεῖν αὐτοὺς διὰ νυκτὸς καὶ
[349]	ὁ δίκαιος τοῦ δικαίου δοκεῖ	τί	σοι ἂν ἐθέλειν πλέον ἔχειν;
[352]	ἐγώ. καί μοι λέγε· δοκεῖ	τί	σοι εἶναι ἵππου ἔργον; (ἔμοιγε.
[345]	οἷς νυνδὴ ἔλεγον μὴ πέπεισαι,	τί	σοι ἔτι ποιήσω; ἢ εἰς
[333]	οὖν, ὦ φίλε, πάνυ γέ	τι	σπουδαῖον εἴη ἡ δικαιοσύνη, εἰ
[341]	καὶ ἑκάστῃ τῶν τεχνῶν ἔστιν	τι	συμφέρον ἄλλο ἢ ὅτι μάλιστα
[341]	ἔφη. οὐκοῦν ἑκάστῳ τούτων ἔστιν	τι	συμφέρον; πάνυ γε. οὐ καὶ
[337]	τυγχάνει ὄν, ἀλλ' ἕτερον εἴπω	τι	(τοῦ ἀληθοῦς; ἢ πῶς λέγεις;
[337]	ὦ θαυμάσιε, μηδ' εἰ τούτων	τι	τυγχάνει ὄν, ἀλλ' ἕτερον εἴπω
[351]	ἑξῆς διασκεψώμεθα (τὸν λόγον, ὁποῖόν	τι	τυγχάνει ὂν δικαιοσύνη πρὸς ἀδικίαν.
[336]	καὶ αὐτὸς ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ	τί	φῂς εἶναι τὸ δίκαιον. καὶ
[331]	σὺ ὁ τοῦ λόγου κληρονόμος,	τί	φῂς τὸν Σιμωνίδην λέγοντα ὀρθῶς
[344]	ἡμῶν γε οὐδὲν κήδεσθαι, οὐδέ	τι	φροντίζειν εἴτε χεῖρον εἴτε βέλτιον
[331]	ὑπολαβὼν ὁ Πολέμαρχος, εἴπερ γέ	τι	χρὴ Σιμωνίδῃ πείθεσθαι. καὶ μέντοι,
[339]	νόμους τιθέναι τοὺς μὲν ὀρθῶς	τιθέασιν,	τοὺς δέ τινας οὐκ ὀρθῶς;
[348]	εἰ ἐν ἀρετῆς καὶ σοφίας	τιθεῖς	μέρει τὴν ἀδικίαν, τὴν δὲ
[353]	αὑτῶν ἔργον ἀπεργάσεται; πάνυ γε.	(τίθεμεν	οὖν καὶ τἆλλα πάντα εἰς
[339]	καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες νόμους	τιθέναι	τοὺς μὲν ὀρθῶς τιθέασιν, τοὺς
[339]	ἆρα τὸ τὰ συμφέροντά ἐστι	τίθεσθαι	ἑαυτοῖς, τὸ δὲ μὴ ὀρθῶς
[341]	ἁμαρτάνοντα δὲ τὸ αὑτῷ βέλτιστον	τίθεσθαι,	τοῦτο δὲ τῷ ἀρχομένῳ ποιητέον.
[338]	πόλει, τὸ ἄρχον; πάνυ γε.	(τίθεται	δέ γε τοὺς νόμους ἑκάστη
[331]	σφόδρα. πρὸς δὴ τοῦτ' ἔγωγε	τίθημι	τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν πλείστου
[348]	τοῖς ἐναντίοις. ἀλλὰ πάνυ οὕτω	τίθημι.	τοῦτο, ἦν δ' ἐγώ, ἤδη
[347]	ἐθελήσειν ἄρχειν, ἢ ἀργύριον ἢ	τιμήν,	ἢ ζημίαν ἐὰν μὴ ἄρχῃ.
[347]	ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται. οὐδ' αὖ	τιμῆς	ἕνεκα· οὐ γάρ εἰσι φιλότιμοι.
[347]	ἐθέλουσιν ἄρχειν οἱ ἀγαθοὶ οὔτε	τιμῆς·	οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς
[336]	δὲ ζητοῦντας, πρᾶγμα πολλῶν χρυσίων	τιμιώτερον,	ἔπειθ' οὕτως ἀνοήτως ὑπείκειν ἀλλήλοις
[335]	Βίαντα ἢ Πιττακὸν εἰρηκέναι ἤ	τιν'	ἄλλον τῶν σοφῶν τε καὶ
[343]	κερδαίνει. καὶ γὰρ ὅταν ἀρχήν	τινα	ἄρχῃ ἑκάτερος, τῷ μὲν δικαίῳ
[333]	τοῦ οἰκοδομικοῦ; οὐδαμῶς. ἀλλ' εἰς	τίνα	δὴ κοινωνίαν ὁ δίκαιος ἀμείνων
[331]	κοσμίῳ. τὸ γὰρ μηδὲ ἄκοντά	τινα	ἐξαπατῆσαι ἢ ψεύσασθαι, μηδ' αὖ
[337]	εὖ οὖν ᾔδησθα ὅτι εἴ	τινα	ἔροιο ὁπόσα ἐστὶν τὰ δώδεκα,
[346]	καὶ ὠφελίαν ἑκάστη τούτων ἰδίαν	τινὰ	ἡμῖν παρέχεται ἀλλ' οὐ κοινήν,
[329]	μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά	τινα	καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς. εὖ
[345]	βέλτιστον βλέποντα ἀλλ' ὥσπερ δαιτυμόνα	τινὰ	καὶ μέλλοντα ἑστιάσεσθαι, πρὸς τὴν
[349]	εἶεν, ὦ Θρασύμαχε· μουσικὸν δέ	τινα	λέγεις, ἕτερον δὲ (ἄμουσον; ἔγωγε.
[328]	χρῆναι παρ' αὐτῶν πυνθάνεσθαι, ὥσπερ	τινὰ	ὁδὸν προεληλυθότων ἣν καὶ ἡμᾶς
[330]	ἀναλογίζεται ἤδη καὶ σκοπεῖ εἴ	τινά	τι ἠδίκησεν. ὁ μὲν οὖν
[327]	ἅμα τὴν ἑορτὴν βουλόμενος θεάσασθαι	τίνα	τρόπον ποιήσουσιν ἅτε νῦν πρῶτον
[351]	ἧττον ἐχέτω, ἔφη. οὐκοῦν τοιάνδε	τινὰ	φαίνεται ἔχουσα τὴν δύναμιν, οἵαν,
[353]	ἔφη. οὐκοῦν καὶ ἀρετήν φαμέν	τινα	ψυχῆς εἶναι; φαμέν. (ἆρ' οὖν
[331]	αὖ ὀφείλοντα ἢ θεῷ θυσίας	τινὰς	ἢ ἀνθρώπῳ χρήματα ἔπειτα ἐκεῖσε
[339]	μὲν ὀρθῶς τιθέασιν, τοὺς δέ	τινας	οὐκ ὀρθῶς; οἶμαι ἔγωγε. τὸ
[328]	παρ' αὐτόν· ἔκειντο γὰρ δίφροι	τινὲς	αὐτόθι κύκλῳ. εὐθὺς οὖν με
[329]	μοι φαίνεται. πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά	τινες	εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν ἔχοντες,
[343]	πρὸς τὴν πόλιν, ὅταν τέ	τινες	εἰσφοραὶ ὦσιν, ὁ μὲν δίκαιος
[348]	αὐτὸ ὡμολόγεις εἶναι ὥσπερ ἄλλοι	τινές,	εἴχομεν ἄν τι λέγειν κατὰ
[327]	Νικήρατος ὁ Νικίου καὶ ἄλλοι	τινὲς	ὡς ἀπὸ τῆς πομπῆς. ὁ
[351]	ᾧ ἂν ἐγγένηται, εἴτε πόλει	τινὶ	εἴτε γένει εἴτε στρατοπέδῳ ~εἴτε
[333]	ἐν μάχῃ εἴτε πυκτικῇ εἴτε	τινὶ	καὶ ἄλλῃ, οὗτος καὶ φυλάξασθαι;
[330]	καταλίπω τούτοισιν, ἀλλὰ βραχεῖ γέ	τινι	πλείω ἢ παρέλαβον. οὗ τοι
[332]	τί δὲ ὁ δίκαιος; ἐν	τίνι	πράξει καὶ πρὸς τί ἔργον
[346]	οἱ δημιουργοί, δῆλον ὅτι κοινῇ	τινι	τῷ αὐτῷ προσχρώμενοι ἀπ' ἐκείνου
[336]	ἢ Ἰσμηνίου τοῦ Θηβαίου ἤ	τινος	ἄλλου μέγα οἰομένου δύνασθαι πλουσίου
[342]	τις τέχνη ἔσθ' ὅτι προσδεῖταί	τινος	ἀρετῆς ὥσπερ ὀφθαλμοὶ ὄψεως καὶ
[341]	σώματι εἶναι σώματι ἢ προσδεῖταί	τινος,	εἴποιμ' ἂν ὅτι παντάπασι μὲν
[336]	ὠφελεῖν, τοὺς δ' ἐχθροὺς βλάπτειν;	τίνος;	ἔφη. οἶμαι αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι
[331]	λέγει, ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν, τό	τινος	παρακαταθεμένου τι ὁτῳοῦν μὴ σωφρόνως
[328]	αὐτόν. καθῆστο δὲ ἐστεφανωμένος ἐπί	τινος	προσκεφαλαίου τε καὶ δίφρου· τεθυκὼς
[329]	τῷ ποιητῇ παρεγενόμην ἐρωτωμένῳ ὑπό	τινος·	πῶς, ἔφη, (ὦ Σοφόκλεις, ἔχεις
[342]	διὰ ταῦτα ἐπ' αὐτοῖς δεῖ	τινος	τέχνης τῆς τὸ συμφέρον εἰς
[333]	δὲ δή; τὴν δικαιοσύνην πρὸς	τίνος	χρείαν ἢ κτῆσιν ἐν εἰρήνῃ
[329]	ἔχεται, καὶ ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγάλων	τινῶν	ἀπεστερημένοι καὶ τότε μὲν εὖ
[348]	ἑκατέρῳ λέγομεν, καὶ ἤδη δικαστῶν	τινων	τῶν διακρινούντων δεησόμεθα· ἂν δὲ
[344]	ὧν ἐφ' ἑκάστῳ μέρει ὅταν	τις	ἀδικήσας μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί τε
[329]	γε πρὸς τοὺς οἰκείους μία	τις	αἰτία ἐστίν, οὐ τὸ γῆρας,
[331]	λέγειν καὶ ἃ ἂν λάβῃ	τις	ἀποδιδόναι. πάνυ μὲν οὖν, ἔφη,
[337]	ἄν, ἔφην ἐγώ, ὦ βέλτιστε,	τὶς	ἀποκρίναιτο πρῶτον μὲν μὴ εἰδὼς
[334]	ἄλλας πράξεις; πάνυ γε. ὅτου	τις	ἄρα δεινὸς φύλαξ, τούτου καὶ
[345]	κερδαλεώτερον εἶναι, οὐδ' ἐὰν ἐᾷ	τις	αὐτὴν καὶ μὴ διακωλύῃ πράττειν
[336]	τὸ δίκαιον, τί ἂν ἄλλο	τις	αὐτὸ φαίη εἶναι; (καὶ ὁ
[335]	ἐγώ τε καὶ σύ, ἐάν	τις	αὐτὸ φῇ ἢ Σιμωνίδην ἢ
[352]	ἄδικοι, ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἐνῆν	τις	αὐτοῖς δικαιοσύνη, ἣ αὐτοὺς ἐποίει
[332]	ἦν δ' ἐγώ, εἰ οὖν	τις	αὐτὸν ἤρετο· ὦ Σιμωνίδη, ἡ
[330]	ἐπεκτησάμην, ἔφη, ὦ Σώκρατες; μέσος	τις	γέγονα χρηματιστὴς τοῦ τε πάππου
[332]	πρὸς νόσον καὶ ὑγίειαν; ἰατρός.	(τίς	δὲ πλέοντας πρὸς τὸν τῆς
[335]	τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι φησίν	τις	δίκαιον εἶναι, τοῦτο δὲ δὴ
[330]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὅτι, ἐπειδάν	τις	ἐγγὺς ᾖ τοῦ οἴεσθαι τελευτήσειν,
[334]	Ὅμηρον καὶ κατὰ Σιμωνίδην κλεπτική	τις	εἶναι, ἐπ' ὠφελίᾳ μέντοι τῶν
[348]	καὶ οὐκέτι ῥᾴδιον ἔχειν ὅτι	τις	εἴπῃ. εἰ γὰρ λυσιτελεῖν μὲν
[328]	ἡμᾶς ἴσως δεήσει πορεύεσθαι, ποία	τίς	ἐστιν, τραχεῖα καὶ χαλεπή, ἢ
[336]	δ' εἰς τὸ μέσον φθεγξάμενος,	τίς,	ἔφη, ὑμᾶς πάλαι φλυαρία (ἔχει,
[352]	ἂν ἢ μόνῳ ἐκείνῳ ποιῇ	τις	ἢ ἄριστα; οὐ μανθάνω, ἔφη.
[334]	εἰκὸς μέν, ἔφη, οὓς ἄν	τις	ἡγῆται χρηστοὺς φιλεῖν, οὓς δ'
[345]	ταῦτ' οὖν (καὶ ἕτερος ἴσως	τις	ἡμῶν πέπονθεν, οὐ μόνος ἐγώ·
[346]	ὑπέθου, οὐδέν τι μᾶλλον, ἐάν	τις	κυβερνῶν ὑγιὴς γίγνηται διὰ τὸ
[331]	πᾶς ἄν που εἴποι, εἴ	τις	λάβοι παρὰ φίλου ἀνδρὸς σωφρονοῦντος
[332]	γε οὐδ' ὁπωστιοῦν τότε ὁπότε	τις	μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ, ἦ
[346]	τὴν ἰατρικὴν μισθαρνητικήν, ἐὰν ἰώμενός	τις	μισθαρνῇ; (οὐκ ἔφη. οὐκοῦν τήν
[346]	οἶμαι, τὴν μισθωτικήν, ἐὰν ὑγιαίνῃ	τις	μισθαρνῶν. οὐ δῆτα. τί δέ;
[338]	δὲ προθύμως τοῦτο δρῶ, ἐάν	τίς	μοι δοκῇ εὖ λέγειν, εὖ
[334]	λόγος, ἔφη, σημαίνει. κλέπτης ἄρα	τις	ὁ δίκαιος, ὡς ἔοικεν, ἀναπέφανται,
[332]	κακῶς δικαιοσύνην λέγει; δοκεῖ μοι.	τίς	οὖν δυνατώτατος κάμνοντας φίλους εὖ
[354]	ἐστιν, σχολῇ εἴσομαι εἴτε ἀρετή	τις	οὖσα τυγχάνει εἴτε καὶ οὔ,
[342]	ἐν αὐτῇ τῇ τέχνῃ ἔνι	τις	πονηρία, καὶ δεῖ ἑκάστῃ τέχνῃ
[343]	τοὺς ἀρχομένους ἢ ὥσπερ ἄν	τις	πρὸς πρόβατα διατεθείη, καὶ ἄλλο
[344]	τοιούτων κακουργημάτων καλοῦνται ἐπειδὰν δέ	τις	πρὸς τοῖς τῶν πολιτῶν χρήμασιν
[350]	ἐπιστήμης τε καὶ ἀνεπιστημοσύνης εἴ	τίς	σοι δοκεῖ ἐπιστήμων ὁστισοῦν πλείω
[349]	οὕτως; οὕτως. δοκεῖ ἂν οὖν	τίς	σοι, ὦ ἄριστε, μουσικὸς ἀνὴρ
[342]	ἰατρική ἐστιν πονηρά, ἢ ἄλλη	τις	τέχνη ἔσθ' ὅτι προσδεῖταί τινος
[336]	ἐρώτα μηδὲ φιλοτιμοῦ ἐλέγχων ἐπειδάν	τίς	τι ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς τοῦτο, ὅτι
[331]	οὕτως καὶ τὸ ἀποδιδόναι ἄν	τίς	τι παρά του λάβῃ, ἢ
[337]	μᾶλλον ποιήσοις ἢ ἀποκρινοῖο, εἴ	τίς	τί σε ἐρωτᾷ. σοφὸς γὰρ
[332]	αὐτὸν ἤρετο· ὦ Σιμωνίδη, ἡ	τίσιν	οὖν τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ
[332]	σιτία καὶ ποτά. ἡ δὲ	τίσιν	τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον
[332]	ἡδύσματα. εἶεν· ἡ οὖν δὴ	τίσιν	τί ἀποδιδοῦσα τέχνη δικαιοσύνη ἂν
[343]	εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	τίτθη	σοι ἔστιν; τί δέ; ἦν
[329]	δοκοῦσιν, ὦ Σώκρατες, οὗτοι οὐ	τὸ	αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ γὰρ ἦν
[331]	φήσομεν εἶναι ἁπλῶς οὕτως καὶ	τὸ	ἀποδιδόναι ἄν τίς τι παρά
[345]	τὴν εὐωχίαν, ἢ αὖ πρὸς	τὸ	(ἀποδόσθαι, ὥσπερ χρηματιστὴν ἀλλ' οὐ
[347]	ὅθεν κινδυνεύει τὸ ἑκόντα ἐπὶ	τὸ	ἄρχειν ἰέναι ἀλλὰ μὴ ἀνάγκην
[347]	τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ	τὸ	ἄρχειν, καὶ ἐνταῦθ' ἂν καταφανὲς
[347]	ἐπιεικεῖς, καὶ τότε ἔρχονται ἐπὶ	τὸ	ἄρχειν οὐχ ὡς ἐπ' ἀγαθόν
[338]	τοῦτο κρατεῖ ἐν ἑκάστῃ πόλει,	τὸ	ἄρχον; πάνυ γε. (τίθεται δέ
[327]	δὲ καὶ θεωρήσαντες ἀπῇμεν πρὸς	τὸ	ἄστυ. κατιδὼν οὖν πόρρωθεν ἡμᾶς
[328]	ἦ τοῦ ῥᾳδίως πορεύεσθαι πρὸς	τὸ	ἄστυ, οὐδὲν ἂν σὲ ἔδει
[339]	τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ, καὶ	τὸ	ἀσύμφορα ποιεῖν τοῖς ἄρχουσί τε
[338]	νόμους ἑκάστη ἡ ἀρχὴ πρὸς	τὸ	αὑτῇ συμφέρον, δημοκρατία μὲν δημοκρατικούς,
[346]	ὅτι οὐδεμία τέχνη οὐδὲ ἀρχὴ	τὸ	αὑτῇ ὠφέλιμον παρασκευάζει, ἀλλ' ὅπερ
[346]	καὶ αἱ ἄλλαι πᾶσαι οὕτως	τὸ	αὑτῆς ἑκάστη ἔργον ἐργάζεται καὶ
[339]	τῷ ὀρθῶς λογιζομένῳ πανταχοῦ εἶναι	τὸ	αὐτὸ δίκαιον, τὸ τοῦ κρείττονος
[341]	μὴ ἁμαρτάνειν, μὴ ἁμαρτάνοντα δὲ	τὸ	αὑτῷ βέλτιστον τίθεσθαι, τοῦτο δὲ
[342]	ἀρχῇ, καθ' ὅσον ἄρχων ἐστίν,	τὸ	αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει,
[347]	ὄντι ἀληθινὸς ἄρχων οὐ πέφυκε	τὸ	αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖσθαι ἀλλὰ τὸ
[353]	στερόμενα τῆς αὑτῶν ἀρετῆς κακῶς	τὸ	αὑτῶν ἔργον ἀπεργάσεται; πάνυ γε.
[353]	εἰ τῇ οἰκείᾳ μὲν ἀρετῇ	τὸ	αὑτῶν ἔργον εὖ ἐργάσεται τὰ
[353]	δή· ἆρ’ ἄν ποτε ὄμματα	τὸ	αὑτῶν ἔργον καλῶς (ἀπεργάσαιντο μὴ
[343]	τὸ τῶν δεσποτῶν ἀγαθὸν καὶ	τὸ	αὑτῶν, καὶ δὴ καὶ τοὺς
[345]	ἐφ' ᾧ τέτακται, ὅπως τούτῳ	τὸ	βέλτιστον ἐκποριεῖ ἐπεὶ τά γε
[347]	τῇ τέχνῃ πράξειν οὐδέποτε αὑτῷ	τὸ	βέλτιστον πράττει οὐδ' ἐπιτάττει κατὰ
[345]	καθ' ὅσον ἀρχή, μηδενὶ ἄλλῳ	τὸ	βέλτιστον σκοπεῖσθαι ἢ ἐκείνῳ, τῷ
[345]	ἐγὼ γὰρ δή σοι λέγω	τό	γ' ἐμόν, ὅτι οὐ πείθομαι
[331]	ἀλλὰ τῷ ἐπιεικεῖ καὶ κοσμίῳ.	τὸ	γὰρ μηδὲ ἄκοντά τινα ἐξαπατῆσαι
[340]	δὲ δίκαιον εἶναι ταῦτα ποιεῖν.	τὸ	γὰρ τὰ κελευόμενα ποιεῖν, ὦ
[339]	τοὐναντίον ἢ ὃ σὺ λέγεις;	τὸ	γὰρ τοῦ κρείττονος ἀσύμφορον δήπου
[338]	ποτε λέγεις; οὐ γάρ που	τό	γε τοιόνδε φῄς· εἰ Πουλυδάμας
[329]	κόσμιοι καὶ εὔκολοι ὦσιν, καὶ	τὸ	γῆρας μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ
[329]	ὀδύρονται, καὶ ἐπὶ τούτῳ δὴ	τὸ	γῆρας ὑμνοῦσιν ὅσων κακῶν σφίσιν
[329]	ἀποδέχεσθαι ἀλλ' ἡγεῖσθαί σε ῥᾳδίως	τὸ	γῆρας φέρειν οὐ διὰ τὸν
[330]	δὴ μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς δὲ	τὸ	γῆρας φέρουσιν, εὖ ἔχει ὁ
[329]	μία τις αἰτία ἐστίν, οὐ	τὸ	γῆρας, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ὁ
[344]	συμφέρον τὸ δίκαιον τυγχάνει ὄν,	τὸ	δ' ἄδικον ἑαυτῷ λυσιτελοῦν τε
[340]	λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ ὁ γραμματιστής·	τὸ	δ' οἶμαι ἕκαστος τούτων, καθ'
[340]	καὶ ἐμὲ ὑπόλαβε νυνδὴ ἀποκρίνεσθαι·	τὸ	δὲ ἀκριβέστατον ἐκεῖνο τυγχάνει ὄν,
[348]	μέν που ἀρετὴν αὐτοῖν καλεῖς,	τὸ	δὲ κακίαν; πῶς γὰρ οὔ;
[339]	τὰ συμφέροντά ἐστι τίθεσθαι ἑαυτοῖς,	τὸ	δὲ μὴ ὀρθῶς ἀσύμφορα; ἢ
[339]	τινας οὐκ ὀρθῶς; οἶμαι ἔγωγε.	τὸ	δὲ ὀρθῶς ἆρα τὸ τὰ
[328]	ἄξιον θεάσασθαι· ἐξαναστησόμεθα γὰρ μετὰ	τὸ	δεῖπνον καὶ τὴν παννυχίδα θεασόμεθα.
[336]	ὅπως μοι μὴ ἐρεῖς ὅτι	τὸ	(δέον ἐστὶν μηδ' ὅτι τὸ
[343]	ὅτι ἡ μὲν δικαιοσύνη καὶ	τὸ	δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν τῷ ὄντι,
[348]	λόγον, ὅσα αὖ ἀγαθὰ ἔχει	τὸ	δίκαιον εἶναι, καὶ αὖθις οὗτος,
[343]	τοῦ δημοσίου μηδὲν ὠφελεῖσθαι διὰ	τὸ	δίκαιον εἶναι, πρὸς δὲ τούτοις
[347]	ἔγωγε οὐδαμῇ συγχωρῶ (Θρασυμάχῳ, ὡς	τὸ	δίκαιόν ἐστιν τὸ τοῦ κρείττονος
[336]	καὶ εἰπὲ τί φῂς εἶναι	τὸ	δίκαιον. καὶ ὅπως μοι μὴ
[354]	διαλόγου μηδὲν (εἰδέναι· ὁπότε γὰρ	τὸ	δίκαιον μὴ οἶδα ὅ ἐστιν,
[332]	ὡς ἔοικεν, ὁ Σιμωνίδης ποιητικῶς	(τὸ	δίκαιον ὃ εἴη. διενοεῖτο μὲν
[336]	εἴπερ ὡς ἀληθῶς βούλει εἰδέναι	τὸ	δίκαιον ὅτι ἔστι, μὴ μόνον
[354]	ὃ τὸ πρῶτον ἐσκοποῦμεν εὑρεῖν,	τὸ	δίκαιον ὅτι ποτ' ἐστίν, ἀφέμενος
[338]	ὅς. φημὶ γὰρ ἐγὼ εἶναι	τὸ	δίκαιον οὐκ ἄλλο τι ἢ
[344]	ἰδίᾳ αὑτῷ ἄδικον εἶναι ἢ	τὸ	δίκαιον. πάντων δὲ ῥᾷστα μαθήσῃ,
[339]	τοῖς ἀρχομένοις, καὶ τοῦτό ἐστι	τὸ	δίκαιον; πῶς γὰρ οὔ; (οὐ
[339]	τι εἶναι καὶ ἐγὼ ὁμολογῶ	τὸ	δίκαιον, σὺ δὲ προστιθεῖς καὶ
[336]	ἐφάνη ἡ δικαιοσύνη ὂν οὐδὲ	τὸ	δίκαιον, τί ἂν ἄλλο τις
[340]	τοῦτο ἦν ὃ ἐβούλου λέγειν	τὸ	δίκαιον, τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον
[340]	ποιητέον εἶναι τῷ ἥττονι, καὶ	τὸ	δίκαιον τοῦτο ἐτίθετο. ἀλλ' οὐχ
[344]	τὸ μὲν τοῦ κρείττονος συμφέρον	τὸ	δίκαιον τυγχάνει ὄν, τὸ δ'
[343]	μηδὲν ἐθέλῃ αὐτοῖς ὑπηρετεῖν παρὰ	τὸ	δίκαιον· τῷ δὲ ἀδίκῳ πάντα
[337]	ἦ δ' ὅς· ἵνα Σωκράτης	τὸ	εἰωθὸς διαπράξηται· αὐτὸς μὲν μὴ
[346]	ἀρχομένῳ καὶ παρασκευάζει καὶ ἐπιτάττει,	τὸ	ἐκείνου συμφέρον ἥττονος ὄντος σκοποῦσα,
[343]	δικαίων, οἱ δ' ἀρχόμενοι ποιοῦσιν	τὸ	ἐκείνου συμφέρον κρείττονος ὄντος, καὶ
[342]	καὶ πρὸς ἐκεῖνο βλέπων καὶ	τὸ	ἐκείνῳ συμφέρον καὶ πρέπον, καὶ
[347]	μέλλουσιν ἐθέλειν ἄρχειν ὅθεν κινδυνεύει	τὸ	ἑκόντα ἐπὶ τὸ ἄρχειν ἰέναι
[338]	παγκάλην· προσεποιεῖτο δὲ φιλονικεῖν πρὸς	τὸ	ἐμὲ εἶναι τὸν ἀποκρινόμενον. τελευτῶν
[353]	ἑνὶ πράξαις, οἷον τὸ τοιόνδε·	τὸ	ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι
[353]	οὐδενὶ ἄλλῳ. τί δ' αὖ	τὸ	ζῆν; οὐ ψυχῆς φήσομεν ἔργον
[327]	δ' ἐγώ, ἔτι ἓν λείπεται,	τὸ	ἢν πείσωμεν ὑμᾶς ὡς χρὴ
[336]	ὅτι τὸ λυσιτελοῦν μηδ' ὅτι	τὸ	κερδαλέον μηδ' ὅτι τὸ συμφέρον,
[336]	ὅτι τὸ ὠφέλιμον μηδ' ὅτι	τὸ	λυσιτελοῦν μηδ' ὅτι τὸ κερδαλέον
[348]	τοιόνδε περὶ αὐτῶν πῶς λέγεις;	τὸ	μέν που ἀρετὴν αὐτοῖν καλεῖς,
[344]	καὶ ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον,	τὸ	μὲν τοῦ κρείττονος συμφέρον τὸ
[336]	δείσαντες διεπτοήθημεν· ὁ δ' εἰς	τὸ	μέσον φθεγξάμενος, τίς, ἔφη, ὑμᾶς
[347]	εἰ γένοιτο, περιμάχητον ἂν εἶναι	τὸ	μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ τὸ
[354]	ἀδικία τῆς δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην	τὸ	μὴ οὐκ ἐπὶ τοῦτο ἐλθεῖν
[340]	συμφέρον δίκαιον ἂν εἴη ἢ	τὸ	μὴ συμφέρον. ἀλλ' ἔφη ὁ
[339]	συμφέρον ποιεῖν ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον,	τὸ	μὴ συμφέρον. τί λέγεις σύ;
[346]	ἔοικεν, ἔφη. φαμὲν δέ γε	τὸ	μισθὸν ἀρνυμένους ὠφελεῖσθαι τοὺς δημιουργοὺς
[344]	τὸ ποιεῖν τὰ ἄδικα ἀλλὰ	τὸ	πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν οἱ ὀνειδίζοντες
[341]	κλητέος ναύτης· οὐ γὰρ κατὰ	τὸ	πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται, ἀλλὰ κατὰ
[344]	ὅλην ἀδικίαν ἠδικηκότα· οὐ γὰρ	τὸ	ποιεῖν τὰ ἄδικα ἀλλὰ τὸ
[329]	διὰ τὸν τρόπον ἀλλὰ διὰ	τὸ	πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι· τοῖς γὰρ
[330]	χρήματα, τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὡς	τὸ	πολὺ οἳ ἂν μὴ αὐτοὶ
[332]	φαίνεται, ὅτι τοῦτ' εἴη δίκαιον,	τὸ	προσῆκον ἑκάστῳ ἀποδιδόναι, τοῦτο δὲ
[335]	προσθεῖναι τῷ δικαίῳ ἢ ὡς	τὸ	πρῶτον ἐλέγομεν, λέγοντες δίκαιον εἶναι
[354]	μοι δοκῶ οὕτω, πρὶν ὃ	τὸ	πρῶτον ἐσκοποῦμεν εὑρεῖν, τὸ δίκαιον
[352]	μανθάνω, ἀλλ' οὐχ ὡς σὺ	τὸ	πρῶτον ἐτίθεσο· εἰ δὲ καὶ
[345]	ὅτι τὸν ὡς ἀληθῶς ἰατρὸν	τὸ	πρῶτον ὁριζόμενος τὸν ὡς ἀληθῶς
[336]	ἐγώ, οὗ μοι δοκεῖ εἶναι	τὸ	ῥῆμα, τὸ φάναι δίκαιον εἶναι
[338]	κρέα πρὸς τὸ σῶμα, τοῦτο	τὸ	(σιτίον εἶναι καὶ ἡμῖν τοῖς
[354]	ἐστίν, ἀφέμενος ἐκείνου ὁρμῆσαι ἐπὶ	τὸ	σκέψασθαι περὶ αὐτοῦ εἴτε κακία
[352]	ποιεῖν πράττειν μεθ' αὑτοῦ διὰ	τὸ	στασιάζειν καὶ διαφέρεσθαι, ἔτι δ'
[336]	ὅτι τὸ κερδαλέον μηδ' ὅτι	τὸ	συμφέρον, ἀλλὰ σαφῶς μοι καὶ
[346]	τις κυβερνῶν ὑγιὴς γίγνηται διὰ	τὸ	συμφέρον αὐτῷ πλεῖν ἐν τῇ
[342]	αὐτοῖς δεῖ τινος τέχνης τῆς	τὸ	συμφέρον εἰς αὐτὰ ταῦτα σκεψομένης
[341]	ἐπὶ τούτῳ πέφυκεν, ἐπὶ τῷ	τὸ	συμφέρον ἑκάστῳ ζητεῖν τε καὶ
[342]	πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει τέχνῃ ἄλλῳ	τὸ	συμφέρον ζητεῖν ἢ ἐκείνῳ οὗ
[341]	λόγῳ, ὃ νυνδὴ ἔλεγες, οὗ	τὸ	συμφέρον κρείττονος ὄντος δίκαιον ἔσται
[339]	ἀληθὲς ἢ μή, πειράσομαι μαθεῖν.	τὸ	συμφέρον μὲν οὖν, ὦ Θρασύμαχε,
[342]	ἔστιν ἀπέραντον; (ἢ αὐτὴ αὑτῇ	τὸ	συμφέρον σκέψεται; ἢ οὔτε αὑτῆς
[342]	τέχνῃ ἄλλης τέχνης ἥτις αὐτῇ	τὸ	συμφέρον σκέψεται, καὶ τῇ σκοπουμένῃ
[342]	ἦν δ' ἐγώ, ἰατρικὴ ἰατρικῇ	τὸ	συμφέρον σκοπεῖ ἀλλὰ σώματι. ναί,
[342]	προσδεῖται ἐπὶ τὴν αὑτῆς πονηρίαν	τὸ	συμφέρον σκοπεῖν· οὔτε γὰρ πονηρία
[338]	τοῦτο δίκαιον τοῖς ἀρχομένοις εἶναι,	τὸ	σφίσι συμφέρον, καὶ τὸν τούτου
[328]	ὅσον αἱ ἄλλαι αἱ κατὰ	τὸ	σῶμα ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αὔξονται
[338]	συμφέρει τὰ βόεια κρέα πρὸς	τὸ	σῶμα, τοῦτο τὸ (σιτίον εἶναι
[332]	τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν, λέγει Σιμωνίδης	τὸ	τὰ ὀφειλόμενα δίκαιον εἶναι ἀποδιδόναι.
[331]	δικαιοσύνης; ὅτι, ἦ δ' ὅς,	τὸ	τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι δίκαιόν
[339]	ἔγωγε. τὸ δὲ ὀρθῶς ἆρα	τὸ	τὰ συμφέροντά ἐστι τίθεσθαι ἑαυτοῖς,
[339]	(ταῖς πόλεσιν ταὐτὸν εἶναι δίκαιον,	τὸ	τῆς καθεστηκυίας ἀρχῆς συμφέρον· αὕτη
[331]	τοῦτο λέγει, ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν,	τό	τινος παρακαταθεμένου τι ὁτῳοῦν μὴ
[348]	δι' ἅ, εἴρηκα. φέρε δή,	τὸ	τοιόνδε περὶ αὐτῶν πῶς λέγεις;
[353]	οὐδ' ἂν ἑνὶ πράξαις, οἷον	τὸ	τοιόνδε· τὸ ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν
[332]	ὅς. ἄλλο δή τι ἢ	τὸ	τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν, λέγει Σιμωνίδης
[342]	συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ	τὸ	τοῦ ἥττονός τε καὶ ἀρχομένου
[330]	μέντοι γε ὅσον οἴονται· ~ἀλλὰ	τὸ	τοῦ Θεμιστοκλέους εὖ ἔχει, ὃς
[346]	ἥττονος ὄντος σκοποῦσα, ἀλλ' οὐ	τὸ	τοῦ κρείττονος. διὰ δὴ ταῦτα
[339]	προστιθεῖς καὶ αὐτὸ φῂς εἶναι	τὸ	τοῦ κρείττονος, ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ,
[341]	ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον δίκαιον λέγω,	τὸ	τοῦ κρείττονος ποιεῖν συμφέρον. εἶεν,
[339]	ἀποκρινοίμην πρόσεστιν δὲ δὴ αὐτόθι	τὸ	τοῦ κρείττονος. (σμικρά γε ἴσως,
[338]	δίκαιον οὐκ ἄλλο τι ἢ	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τί
[347]	(Θρασυμάχῳ, ὡς τὸ δίκαιόν ἐστιν	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τοῦτο
[340]	τούτων τῶν ὁμολογιῶν οὐδὲν μᾶλλον	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον δίκαιον ἂν
[340]	ὃ ἐβούλου λέγειν τὸ δίκαιον,	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον δοκοῦν εἶναι
[340]	συμφέρον. ἀλλ' ἔφη ὁ Κλειτοφῶν,	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον ἔλεγεν ὃ
[339]	πανταχοῦ εἶναι τὸ αὐτὸ δίκαιον,	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον. νῦν, ἦν
[339]	ἐστιν κατὰ τὸν σὸν λόγον	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον ποιεῖν ἀλλὰ
[342]	οὐκ ἄρα ἐπιστήμη γε οὐδεμία	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον σκοπεῖ οὐδ'
[338]	λέγεις· νῦν γὰρ οὔπω οἶδα.	τὸ	τοῦ κρείττονος φῂς συμφέρον δίκαιον
[340]	εἶναι ἔθετο Θρασύμαχος. καὶ γὰρ	τὸ	τοῦ κρείττονος, ὦ Κλειτοφῶν, συμφέρον
[329]	παύσωνται κατατείνουσαι καὶ χαλάσωσιν, παντάπασιν	τὸ	τοῦ Σοφοκλέους γίγνεται, (δεσποτῶν πάνυ
[332]	ὠφελίας τε καὶ βλάβας ἀποδιδοῦσα.	τὸ	τοὺς φίλους ἄρα εὖ ποιεῖν
[346]	παρασκευάζει, ἀλλ' ὅπερ πάλαι ἐλέγομεν,	τὸ	τῷ ἀρχομένῳ καὶ παρασκευάζει καὶ
[342]	συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ	τὸ	τῷ ἀρχομένῳ καὶ ᾧ ἂν
[347]	τὸ αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖσθαι ἀλλὰ	τὸ	τῷ ἀρχομένῳ· ὥστε πᾶς ἂν
[342]	ἰατρὸς οὐδείς, καθ' ὅσον ἰατρός,	τὸ	τῷ ἰατρῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ'
[342]	συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ	τὸ	τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται γὰρ ὁ
[342]	τοιοῦτος κυβερνήτης τε καὶ ἄρχων	τὸ	τῷ κυβερνήτῃ συμφέρον σκέψεταί τε
[342]	σκέψεταί τε καὶ προστάξει, ἀλλὰ	τὸ	τῷ ναύτῃ τε καὶ ἀρχομένῳ.
[343]	βουκόλους τὸ τῶν προβάτων ἢ	τὸ	τῶν βοῶν ἀγαθὸν σκοπεῖν καὶ
[343]	πρὸς ἄλλο τι βλέποντας ἢ	τὸ	τῶν δεσποτῶν ἀγαθὸν καὶ τὸ
[345]	ὅσον ποιμήν ἐστιν, οὐ πρὸς	τὸ	τῶν προβάτων βέλτιστον βλέποντα ἀλλ'
[343]	τοὺς ποιμένας ἢ τοὺς βουκόλους	τὸ	τῶν προβάτων ἢ τὸ τῶν
[347]	νενομίσθαι τῆς δὲ ζημίας μεγίστη	τὸ	ὑπὸ πονηροτέρου ἄρχεσθαι, ἐὰν μὴ
[352]	ἀδίκων καὶ εὐδαιμονέστεροί εἰσιν, ὅπερ	τὸ	ὕστερον προυθέμεθα σκέψασθαι, σκεπτέον. φαίνονται
[337]	ἧττόν τι αὐτὸν οἴει ἀποκρινεῖσθαι	τὸ	φαινόμενον ἑαυτῷ, ἐάντε ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν
[336]	μοι δοκεῖ εἶναι τὸ ῥῆμα,	τὸ	φάναι δίκαιον εἶναι τοὺς μὲν
[347]	ἄρχειν. ἢ οὐκ οἶσθα ὅτι	τὸ	φιλότιμόν τε καὶ φιλάργυρον εἶναι
[333]	γ' ἴσως, ὦ Πολέμαρχε, πρὸς	τὸ	χρῆσθαι ἀργυρίῳ, ὅταν δέῃ ἀργυρίου
[347]	ὥστε πᾶς ἂν ὁ γιγνώσκων	τὸ	ὠφελεῖσθαι μᾶλλον ἕλοιτο ὑπ' ἄλλου
[336]	τὸ (δέον ἐστὶν μηδ' ὅτι	τὸ	ὠφέλιμον μηδ' ὅτι τὸ λυσιτελοῦν
[351]	γε σὺ ποιῶν, ὦ ἄριστε.	τόδε	δέ μοι λέγε· ἆρα εἰ
[333]	τὰ ἄχρηστα χρήσιμον ὂν τυγχάνει.	τόδε	δὲ σκεψώμεθα. ἆρ' οὐχ ὁ
[348]	ἀγνοῶ ὃ βούλει λέγειν, ἀλλὰ	τόδε	ἐθαύμασα, εἰ ἐν ἀρετῆς καὶ
[349]	(οὐδέν, ἦν δ' ἐγώ. ἀλλὰ	τόδε	μοι πειρῶ ἔτι πρὸς τούτοις
[351]	σὺ ποιῶν· ἀλλὰ δὴ καὶ	τόδε	μοι χάρισαι καὶ λέγε· δοκεῖς
[351]	οὗτος ἦν ὁ λόγος. ἀλλὰ	τόδε	περὶ αὐτοῦ σκοπῶ· πότερον ἡ
[353]	δοκεῖ. ἴθι δή, μετὰ ταῦτα	τόδε	σκέψαι. ψυχῆς ἔστιν τι ἔργον
[330]	τινι πλείω ἢ παρέλαβον. οὗ	τοι	ἕνεκα ἠρόμην, ἦν δ' ἐγώ,
[343]	μᾶλλον ἢ τοιαῦτα ἐρωτᾶν; ὅτι	τοί	σε, ἔφη, κορυζῶντα περιορᾷ καὶ
[331]	καὶ Πίνδαρος λέγει. χαριέντως γάρ	τοι,	ὦ Σώκρατες, τοῦτ' ἐκεῖνος εἶπεν,
[351]	μηδὲν ἧττον ἐχέτω, ἔφη. οὐκοῦν	τοιάνδε	τινὰ φαίνεται ἔχουσα τὴν δύναμιν,
[331]	ἀπαιτοῖ, ὅτι οὔτε χρὴ τὰ	τοιαῦτα	ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος ἂν εἴη
[348]	ἦ δ' ὅς, καὶ τὰ	τοιαῦτα,	ἐάνπερ λανθάνῃ· ἔστι δὲ οὐκ
[343]	οὐκ ἀποκρίνεσθαι χρῆν μᾶλλον ἢ	τοιαῦτα	ἐρωτᾶν; ὅτι τοί σε, ἔφη,
[353]	ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι καὶ τὰ	τοιαῦτα	πάντα, ἔσθ' ὅτῳ ἄλλῳ ἢ
[337]	ὡς οὐκ ἀποδέξομαί σου ἐὰν	τοιαῦτα	φλυαρῇς” δῆλον οἶμαί σοι ἦν
[342]	καὶ τῇ σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ	τοιαύτης,	καὶ τοῦτ' ἔστιν ἀπέραντον; (ἢ
[350]	δὲ ἐρωτήσω. ἐρώτα δή. τοῦτο	τοίνυν	ἐρωτῶ, ὅπερ ἄρτι, ~ἵνα καὶ
[348]	ἦ δ' ὅς. ἂν μὲν	τοίνυν,	ἦν δ' ἐγώ, ἀντικατατείναντες λέγωμεν
[339]	ὡμολόγηται; οἶμαι ἔγωγε, ἔφη. (οἴου	τοίνυν,	ἦν δ' ἐγώ, καὶ τὸ
[347]	ἔστιν; ἔγωγε, ἔφη. διὰ ταῦτα	τοίνυν,	ἦν δ' ἐγώ, οὔτε χρημάτων
[327]	οὐδαμῶς, ἔφη ὁ Γλαύκων. ὡς	τοίνυν	μὴ ἀκουσομένων, οὕτω διανοεῖσθε. ~(καὶ
[327]	ἐσμέν; πῶς γὰρ οὔ; ἢ	τοίνυν	τούτων, ἔφη, κρείττους γένεσθε ἢ
[331]	ἐνίοτε δὲ ἀδίκως ποιεῖν; οἷον	τοιόνδε	λέγω· πᾶς ἄν που εἴποι,
[348]	ἅ, εἴρηκα. φέρε δή, τὸ	τοιόνδε	περὶ αὐτῶν πῶς λέγεις; τὸ
[353]	ἂν ἑνὶ πράξαις, οἷον τὸ	τοιόνδε·	τὸ ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν καὶ
[338]	οὐ γάρ που τό γε	τοιόνδε	φῄς· εἰ Πουλυδάμας ἡμῶν κρείττων
[349]	τοιοῦτος ὢν καὶ ἐοικέναι τοῖς	τοιούτοις,	ὁ δὲ μὴ ἐοικέναι; καλῶς.
[341]	ἀλλ' ἵνα μὴ αὖθις ἡμῖν	τοιοῦτον	ἐγγένηται, διόρισαι ποτέρως λέγεις τὸν
[337]	ὅμοιον, φαίνεται δὲ τῷ ἐρωτηθέντι	τοιοῦτον,	ἧττόν τι αὐτὸν οἴει ἀποκρινεῖσθαι
[350]	ᾧ γε ὅμοιος ἑκάτερος εἴη,	τοιοῦτον	καὶ ἑκάτερον εἶναι. ὡμολογοῦμεν γάρ.
[340]	ἥμαρτεν καὶ ὁ ἄρχων ἥμαρτεν.	τοιοῦτον	οὖν δή σοι καὶ ἐμὲ
[332]	ἄλλο δή τι ἢ τὸ	τοιοῦτον,	ὡς ἔοικεν, λέγει Σιμωνίδης τὸ
[349]	ὁ δὲ μὴ ἐοικέναι; καλῶς.	τοιοῦτος	ἄρα ἐστὶν ἑκάτερος αὐτῶν οἷσπερ
[342]	(ὡμολόγηται. οὐκ ἄρα ὅ γε	τοιοῦτος	κυβερνήτης τε καὶ ἄρχων τὸ
[343]	ἀλλήλους συμβολαίοις, ὅπου ἂν ὁ	τοιοῦτος	τῷ τοιούτῳ κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ ἂν
[349]	γὰρ οὐ μέλλει, ἔφη, ὁ	τοιοῦτος	ὢν καὶ ἐοικέναι τοῖς τοιούτοις,
[336]	ἐγὼ οὐκ ἀποδέξομαι ἐὰν ὕθλους	τοιούτους	λέγῃς. καὶ ἐγὼ ἀκούσας ἐξεπλάγην
[341]	πονηρὸν καὶ οὐκ ἐξαρκεῖ αὐτῷ	τοιούτῳ	εἶναι. τούτῳ οὖν ὅπως ἐκπορίζῃ
[343]	ὅπου ἂν ὁ τοιοῦτος τῷ	τοιούτῳ	κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ ἂν εὕροις ἐν
[329]	Σώκρατες, καὶ νεότης χαλεπὴ τῷ	τοιούτῳ	συμβαίνει. καὶ ἐγὼ ἀγασθεὶς αὐτοῦ
[341]	ἅδην, ἦν δ' ἐγώ, τῶν	τοιούτων.	ἀλλ' εἰπέ μοι· ὁ τῷ
[329]	ἧττον. παντάπασι γὰρ τῶν γε	τοιούτων	ἐν τῷ γήρᾳ πολλὴ εἰρήνη
[329]	καὶ ἄλλ' ἄττα ἃ τῶν	τοιούτων	ἔχεται, καὶ ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγάλων
[344]	οἱ κατὰ μέρη ἀδικοῦντες τῶν	τοιούτων	κακουργημάτων καλοῦνται ἐπειδὰν δέ τις
[338]	θέμεναι δὲ ἀπέφηναν τοῦτο δίκαιον	τοῖς	ἀρχομένοις εἶναι, τὸ σφίσι συμφέρον,
[346]	ἐσομένην ἐκ τοῦ ἄρχειν ~ἀλλὰ	(τοῖς	ἀρχομένοις; ἐπεὶ τοσόνδε εἰπέ· οὐχὶ
[339]	ἃ δ' ἂν θῶνται ποιητέον	τοῖς	ἀρχομένοις, καὶ τοῦτό ἐστι τὸ
[339]	προστάττωσιν οἱ ἄρχοντες δίκαιον εἶναι	τοῖς	ἀρχομένοις ποιεῖν; ταῦτ' οὐχ ὡμολόγηται;
[339]	βέλτιον. οὐχ ὡμολόγηται τοὺς ἄρχοντας	τοῖς	ἀρχομένοις προστάττοντας ποιεῖν ἄττα ἐνίοτε
[339]	ἐγώ, καὶ τὸ ἀσύμφορα ποιεῖν	τοῖς	ἄρχουσί τε καὶ κρείττοσι δίκαιον
[339]	εἰπέ· οὐ καὶ πείθεσθαι μέντοι	τοῖς	ἄρχουσιν δίκαιον φῂς εἶναι; ἔγωγε.
[354]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, εἱστιάσθω ἐν	τοῖς	Βενδιδίοις. ὑπὸ σοῦ γε, ἦν
[329]	διὰ τὸ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι·	τοῖς	γὰρ πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά φασιν
[332]	ἄλλο μέντοι νὴ Δί' ἔφη·	τοῖς	γὰρ φίλοις οἴεται ὀφείλειν τοὺς
[343]	ἀπεχθέσθαι τοῖς τε οἰκείοις καὶ	τοῖς	γνωρίμοις, ὅταν μηδὲν ἐθέλῃ αὐτοῖς
[340]	ἄρχοντας ἐνίοτε ἑαυτοῖς κακὰ προστάττειν,	τοῖς	δὲ δίκαιον εἶναι ταῦτα ποιεῖν.
[339]	ἄρχοντες ἄκοντες κακὰ αὑτοῖς προστάττωσιν,	τοῖς	δὲ δίκαιον εἶναι φῇς ταῦτα
[335]	ὀφείλεσθαι παρὰ τοῦ δικαίου ἀνδρός,	τοῖς	δὲ φίλοις ὠφελίαν, οὐκ ἦν
[330]	ἐγένετο οὔτ' ἐκεῖνος Ἀθηναῖος. καὶ	τοῖς	δὴ μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς δὲ
[351]	ἐχθροὶ ἔσονται ἀλλήλοις τε καὶ	τοῖς	δικαίοις; ἔσονται, ἔφη. ἐὰν δὲ
[352]	ἔπειτα ἐχθρὸν καὶ ἑαυτῷ καὶ	τοῖς	δικαίοις· ἦ γάρ; ναί. δίκαιοι
[332]	ἔφη, δεῖ ἀκολουθεῖν, ὦ Σώκρατες,	τοῖς	ἔμπροσθεν εἰρημένοις, ἡ τοῖς φίλοις
[348]	ἀδικίαν, τὴν δὲ δικαιοσύνην ἐν	τοῖς	ἐναντίοις. ἀλλὰ πάνυ οὕτω τίθημι.
[332]	πάνυ μὲν οὖν. τί δέ;	τοῖς	ἐχθροῖς ἀποδοτέον ὅτι ἂν τύχῃ
[338]	τὸ (σιτίον εἶναι καὶ ἡμῖν	τοῖς	ἥττοσιν ἐκείνου συμφέρον ἅμα καὶ
[339]	τοῦ κρείττονος ἀσύμφορον δήπου προστάττεται	τοῖς	ἥττοσιν ποιεῖν. ~(ναὶ μὰ Δί'
[328]	λαμπάδια ἔχοντες διαδώσουσιν ἀλλήλοις ἁμιλλώμενοι	τοῖς	ἵπποις; ἢ πῶς λέγεις; οὕτως,
[340]	εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐν	τοῖς	λόγοις· ἐπεὶ αὐτίκα ἰατρὸν καλεῖς
[341]	γάρ με ἐξ ἐπιβουλῆς ἐν	τοῖς	λόγοις κακουργοῦντά σε ἐρέσθαι ὡς
[347]	ὡς ἔοικε, μισθὸν δεῖν ὑπάρχειν	τοῖς	μέλλουσιν ἐθελήσειν ἄρχειν, ἢ ἀργύριον
[335]	τοῦτο δὲ δὴ νοεῖ αὐτῷ	τοῖς	μὲν ἐχθροῖς βλάβην ὀφείλεσθαι παρὰ
[332]	δὴ κυβερνήτης. ναί. ἆρα καὶ	τοῖς	μὴ πολεμοῦσιν ὁ δίκαιος ἄχρηστος;
[328]	ἄλλως ποίει, ἀλλὰ τοῖσδέ τε	τοῖς	νεανίσκοις σύνισθι καὶ δεῦρο παρ'
[332]	προσῆκον τέχνη μαγειρικὴ καλεῖται; (ἡ	τοῖς	ὄψοις τὰ ἡδύσματα. εἶεν· ἡ
[343]	ἔλαττον ἔχει. πρῶτον μὲν ἐν	τοῖς	πρὸς ἀλλήλους συμβολαίοις, ὅπου ἂν
[343]	ἀδίκου ἀλλ' ἔλαττον· ἔπειτα ἐν	τοῖς	πρὸς τὴν πόλιν, ὅταν τέ
[328]	ὦ Κέφαλε, χαίρω γε διαλεγόμενος	(τοῖς	σφόδρα πρεσβύταις· δοκεῖ γάρ μοι
[343]	εἶναι, πρὸς δὲ τούτοις ἀπεχθέσθαι	τοῖς	τε οἰκείοις καὶ τοῖς γνωρίμοις,
[349]	ὁ τοιοῦτος ὢν καὶ ἐοικέναι	τοῖς	τοιούτοις, ὁ δὲ μὴ ἐοικέναι;
[344]	καλοῦνται ἐπειδὰν δέ τις πρὸς	τοῖς	τῶν πολιτῶν χρήμασιν καὶ αὐτοὺς
[332]	Σώκρατες, τοῖς ἔμπροσθεν εἰρημένοις, ἡ	τοῖς	φίλοις τε καὶ ἐχθροῖς ὠφελίας
[352]	ἔγωγέ σοι ἐναντιώσομαι, ἵνα μὴ	τοῖσδε	ἀπέχθωμαι. ἴθι δή, ἦν δ'
[328]	μὴ οὖν ἄλλως ποίει, ἀλλὰ	τοῖσδέ	τε τοῖς νεανίσκοις σύνισθι καὶ
[344]	γὰρ ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ καὶ	τοιχωρύχοι	καὶ ἀποστερηταὶ καὶ κλέπται οἱ
[341]	τὸν ὡς ἔπος εἰπεῖν ἢ	τὸν	ἀκριβεῖ λόγῳ, ὃ νυνδὴ ἔλεγες,
[340]	αὐτόν, οὐδέποτε ἁμαρτάνει· ὥστε κατὰ	τὸν	ἀκριβῆ λόγον, ἐπειδὴ καὶ σὺ
[338]	φιλονικεῖν πρὸς τὸ ἐμὲ εἶναι	τὸν	ἀποκρινόμενον. τελευτῶν δὲ συνεχώρησεν, (κἄπειτα,
[328]	Χαρμαντίδην τὸν Παιανιᾶ καὶ Κλειτοφῶντα	τὸν	Ἀριστωνύμου· ἦν δ' ἔνδον καὶ
[341]	δὲ ἀκριβέστατον ἐκεῖνο τυγχάνει ὄν,	~τὸν	ἄρχοντα, καθ' (ὅσον ἄρχων ἐστίν,
[341]	τοιοῦτον ἐγγένηται, διόρισαι ποτέρως λέγεις	τὸν	ἄρχοντά τε καὶ τὸν κρείττονα,
[353]	οὖν καὶ τἆλλα πάντα εἰς	τὸν	αὐτὸν λόγον; ἔμοιγε δοκεῖ. ἴθι
[331]	ὃς ἂν δικαίως καὶ ὁσίως	τὸν	βίον διαγάγῃ, γλυκεῖά οἱ καρδίαν
[335]	φίλον ἀγαθὸν ὄντα εὖ ποιεῖν,	τὸν	δ' ἐχθρὸν κακὸν ὄντα βλάπτειν;
[335]	τὸν μὲν φίλον εὖ ποιεῖν,	τὸν	δ' ἐχθρὸν κακῶς· νῦν πρὸς
[349]	τὸν μὲν μουσικὸν δήπου φρόνιμον,	τὸν	δὲ ἄμουσον ἄφρονα. οὐκοῦν καὶ
[335]	καὶ τὸν ὄντα χρηστὸν φίλον·	~(τὸν	δὲ δοκοῦντα μέν, ὄντα δὲ
[334]	οὐχ οὕτως ἔλεγες; οὐ μὰ	τὸν	Δί' ἔφη, ἀλλ' οὐκέτι οἶδα
[329]	ἐξαγγέλλεις. ~(ἐγώ σοι, ἔφη, νὴ	τὸν	Δία ἐρῶ, ὦ Σώκρατες, οἷόν
[343]	διαλύσει τῆς κοινωνίας πλέον ἔχοντα	τὸν	δίκαιον τοῦ ἀδίκου ἀλλ' ἔλαττον·
[334]	πῶς, ἦν δ' ἐγώ, μεταθώμεθα;	τὸν	δοκοῦντά τε, ἦ δ' ὅς,
[334]	θέσθαι. πῶς θέμενοι, ὦ Πολέμαρχε;	τὸν	δοκοῦντα χρηστόν, τοῦτον φίλον εἶναι.
[330]	περὶ τῶν ἐν Ἅιδου, ὡς	τὸν	ἐνθάδε ἀδικήσαντα δεῖ ἐκεῖ διδόναι
[340]	ἀλλὰ κρείττω με οἴει καλεῖν	τὸν	ἐξαμαρτάνοντα ὅταν ἐξαμαρτάνῃ; ἔγωγε, εἶπον,
[340]	ἐπεὶ αὐτίκα ἰατρὸν καλεῖς σὺ	τὸν	ἐξαμαρτάνοντα περὶ τοὺς κάμνοντας κατ'
[328]	ἀδελφούς, καὶ δὴ καὶ Θρασύμαχον	τὸν	Καλχηδόνιον καὶ Χαρμαντίδην τὸν Παιανιᾶ
[341]	λέγεις τὸν ἄρχοντά τε καὶ	τὸν	κρείττονα, τὸν ὡς ἔπος εἰπεῖν
[331]	ὁ Κέφαλος, καὶ παραδίδωμι ὑμῖν	τὸν	λόγον· δεῖ γάρ με ἤδη
[349]	δοκεῖ εἴτε μή, ἀλλ' οὐ	τὸν	λόγον ἐλέγχεις; (οὐδέν, ἦν δ'
[345]	εἰς τὴν ψυχὴν φέρων ἐνθῶ	τὸν	λόγον; μὰ Δί' ἦν δ'
[351]	ἄρτι, ~ἵνα καὶ ἑξῆς διασκεψώμεθα	(τὸν	λόγον, ὁποῖόν τι τυγχάνει ὂν
[344]	τῶν ὤτων ἁθρόον καὶ πολὺν	τὸν	λόγον· οὐ μὴν εἴασάν γε
[338]	ὑπολαμβάνεις ᾗ ἂν κακουργήσαις μάλιστα	τὸν	λόγον. οὐδαμῶς, ὦ ἄριστε, ἦν
[336]	τῶν παρακαθημένων διεκωλύετο βουλομένων διακοῦσαι	τὸν	λόγον· ὡς δὲ διεπαυσάμεθα καὶ
[344]	~λέγω γὰρ (ὅνπερ νυνδὴ ἔλεγον,	τὸν	μεγάλα δυνάμενον πλεονεκτεῖν· τοῦτον οὖν
[344]	τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν ἔλθῃς, ἣ	τὸν	μὲν ἀδικήσαντα εὐδαιμονέστατον ποιεῖ, τοὺς
[349]	πότερον φρόνιμον καὶ πότερον ἄφρονα;	τὸν	μὲν μουσικὸν δήπου φρόνιμον, τὸν
[335]	ὧδε λέγειν, ὅτι ἔστιν δίκαιον	τὸν	μὲν φίλον ἀγαθὸν ὄντα εὖ
[335]	πρῶτον ἐλέγομεν, λέγοντες δίκαιον εἶναι	τὸν	μὲν φίλον εὖ ποιεῖν, τὸν
[334]	τε, ἦ δ' ὅς, καὶ	τὸν	ὄντα χρηστὸν φίλον· ~(τὸν δὲ
[331]	ὁ ἀποδιδούς, οὐδ' αὖ πρὸς	τὸν	οὕτως ἔχοντα πάντα ἐθέλων τἀληθῆ
[328]	Θρασύμαχον τὸν Καλχηδόνιον καὶ Χαρμαντίδην	τὸν	Παιανιᾶ καὶ Κλειτοφῶντα τὸν Ἀριστωνύμου·
[327]	Πολέμαρχος ὁ Κεφάλου ἐκέλευσε δραμόντα	τὸν	παῖδα περιμεῖναί ἑ κελεῦσαι. καί
[328]	δὲ θαμίζεις ἡμῖν καταβαίνων εἰς	τὸν	Πειραιᾶ. χρῆν μέντοι. εἰ μὲν
[330]	οὐδὲν ἐθέλοντες ἐπαινεῖν ἀλλ' ἢ	τὸν	πλοῦτον. ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις. (πάνυ
[334]	οὕτως ἐροῦμεν αὐτὸ τοὐναντίον ἢ	τὸν	Σιμωνίδην ἔφαμεν λέγειν. καὶ μάλα,
[331]	τοῦ λόγου κληρονόμος, τί φῂς	τὸν	Σιμωνίδην λέγοντα ὀρθῶς λέγειν περὶ
[332]	ἀποδιδούς οὐχ οὕτω λέγειν φῂς	τὸν	Σιμωνίδην; πάνυ μὲν οὖν. τί
[353]	ὁ ἄδικος. φαίνεται, ἔφη, κατὰ	τὸν	σὸν λόγον. ~(ἀλλὰ μὴν ὅ
[339]	μόνον ἄρα δίκαιόν ἐστιν κατὰ	τὸν	σὸν λόγον τὸ τοῦ κρείττονος
[334]	μὴ ἀδικεῖν; ἀληθῆ. κατὰ δὴ	τὸν	σὸν λόγον τοὺς μηδὲν ἀδικοῦντας
[332]	ἰατρός. (τίς δὲ πλέοντας πρὸς	τὸν	τῆς θαλάττης κίνδυνον; κυβερνήτης. τί
[347]	εἶναι ὃ νῦν λέγει Θρασύμαχος,	τὸν	τοῦ ἀδίκου βίον φάσκων εἶναι
[347]	πότερον ἀληθεστέρως δοκεῖ σοι λέγεσθαι;	τὸν	τοῦ δικαίου ἔγωγε λυσιτελέστερον βίον
[347]	βίον φάσκων εἶναι κρείττω ἢ	τὸν	τοῦ δικαίου. σὺ οὖν ποτέρως,
[334]	μεμαθηκέναι αὐτό· καὶ γὰρ ἐκεῖνος	(τὸν	τοῦ Ὀδυσσέως πρὸς μητρὸς πάππον
[338]	εἶναι, τὸ σφίσι συμφέρον, καὶ	τὸν	τούτου ἐκβαίνοντα κολάζουσιν ὡς παρανομοῦντά
[329]	τὸ γῆρας φέρειν οὐ διὰ	τὸν	τρόπον ἀλλὰ διὰ τὸ πολλὴν
[341]	δίκαιον ἔσται τῷ ἥττονι ποιεῖν.	τὸν	τῷ ἀκριβεστάτῳ, ἔφη, λόγῳ ἄρχοντα
[341]	τῶν καμνόντων θεραπευτής; καὶ λέγε	τὸν	τῷ ὄντι ἰατρὸν ὄντα. τῶν
[347]	μισθοῦ μέρει εἴρηκας, οὐ συνῆκα.	τὸν	τῶν βελτίστων ἄρα μισθόν, ἔφην,
[334]	μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν γὰρ οὐκ ὀρθῶς	τὸν	φίλον καὶ ἐχθρὸν θέσθαι. πῶς
[345]	(γὰρ τὰ ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα ὅτι	τὸν	ὡς ἀληθῶς ἰατρὸν τὸ πρῶτον
[345]	ἀληθῶς ἰατρὸν τὸ πρῶτον ὁριζόμενος	τὸν	ὡς ἀληθῶς ποιμένα οὐκέτι ᾤου
[341]	ἄρχοντά τε καὶ τὸν κρείττονα,	τὸν	ὡς ἔπος εἰπεῖν ἢ τὸν
[338]	καὶ μὴ φθονήσῃς καὶ Γλαύκωνα	τόνδε	διδάξαι καὶ τοὺς ἄλλους. εἰπόντος
[330]	νῦν οὐσίαν κέκτημαι παραλαβὼν πολλάκις	τοσαύτην	ἐποίησεν, Λυσανίας δὲ ὁ πατὴρ
[346]	ἄρχειν ~ἀλλὰ (τοῖς ἀρχομένοις; ἐπεὶ	τοσόνδε	εἰπέ· οὐχὶ ἑκάστην μέντοι φαμὲν
[330]	δ' ἐγώ. ἀλλά μοι ἔτι	τοσόνδε	εἰπέ· τί μέγιστον οἴει ἀγαθὸν
[345]	σοι κείσεται ὅτι ἂν ἡμᾶς	τοσούσδε	ὄντας εὐεργετήσῃς ἐγὼ γὰρ δή
[328]	κατὰ τὸ σῶμα ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται,	τοσοῦτον	αὔξονται αἱ περὶ τοὺς λόγους
[333]	κοινῇ πρίασθαι ἢ ἀποδόσθαι ἵππον·	τότε	(δέ, ὡς ἐγὼ οἶμαι, ὁ
[330]	ἐκεῖ διδόναι (δίκην, καταγελώμενοι τέως,	τότε	δὴ στρέφουσιν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν
[329]	ἀποδράς. εὖ οὖν μοι καὶ	τότε	ἔδοξεν ἐκεῖνος εἰπεῖν, καὶ νῦν
[347]	ὅταν ἄρχωσιν, οἱ ἐπιεικεῖς, καὶ	τότε	ἔρχονται ἐπὶ τὸ ἄρχειν οὐχ
[350]	ὅσου, ἅτε καὶ θέρους ὄντος	τότε	καὶ εἶδον ἐγώ, πρότερον δὲ
[329]	ὡς μεγάλων τινῶν ἀπεστερημένοι καὶ	τότε	μὲν εὖ ζῶντες, νῦν δὲ
[332]	ἀποδοτέον δέ γε οὐδ' ὁπωστιοῦν	τότε	ὁπότε τις μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῖ;
[340]	ὃς ἂν ἐν λογισμῷ ἁμαρτάνῃ,	τότε	ὅταν ἁμαρτάνῃ, κατὰ ταύτην τὴν
[340]	σοφὸς ἢ ἄρχων οὐδεὶς ἁμαρτάνει	τότε	ὅταν ἄρχων ᾖ, ἀλλὰ πᾶς
[346]	ἔφη. (ἆρ' οὖν οὐδ' ὠφελεῖ	τότε,	ὅταν προῖκα ἐργάζηται; οἶμαι ἔγωγε.
[334]	πάνυ γε. ἀλλ' ὅμως δίκαιον	τότε	τούτοις τοὺς μὲν πονηροὺς (ὠφελεῖν,
[333]	ὅταν ἄρα ἄχρηστον ᾖ ἀργύριον,	τότε	χρήσιμος ἐπ' αὐτῷ (ἡ δικαιοσύνη;
[339]	ποιεῖν ἃ ἐκεῖνοι προσέταξαν ἆρα	τότε,	ὦ σοφώτατε Θρασύμαχε, οὐκ ἀναγκαῖον
[335]	ἐναντίου. πάνυ γε. οὐδὲ δὴ	τοῦ	ἀγαθοῦ βλάπτειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου.
[343]	κοινωνίας πλέον ἔχοντα τὸν δίκαιον	τοῦ	ἀδίκου ἀλλ' ἔλαττον· ἔπειτα ἐν
[347]	ὃ νῦν λέγει Θρασύμαχος, τὸν	τοῦ	ἀδίκου βίον φάσκων εἶναι κρείττω
[348]	ἄρτι Θρασύμαχος ἀγαθὰ διῆλθεν τῷ	τοῦ	ἀδίκου; ἤκουσα, ἔφη, ἀλλ' οὐ
[335]	ἄλλον οὐδένα, ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου,	τοῦ	ἀδίκου. παντάπασί μοι δοκεῖς ἀληθῆ
[354]	σέ· ἀλλ' ὥσπερ οἱ λίχνοι	τοῦ	ἀεὶ παραφερομένου ἀπογεύονται ἁρπάζοντες, πρὶν
[337]	ὄν, ἀλλ' ἕτερον εἴπω τι	(τοῦ	ἀληθοῦς; ἢ πῶς λέγεις; τί
[349]	ἄδικος τοῦ τε ὁμοίου καὶ	(τοῦ	ἀνομοίου; ἄριστα, ἔφη, εἴρηκας. ἔστιν
[350]	δ' ἐγώ, ὁ ἄδικος ἡμῖν	τοῦ	ἀνομοίου τε καὶ ὁμοίου πλεονεκτεῖ;
[343]	τοὐναντίον περιειστήκει, ὁ Θρασύμαχος ἀντὶ	τοῦ	ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ
[327]	χθὲς εἰς Πειραιᾶ μετὰ Γλαύκωνος	τοῦ	Ἀρίστωνος προσευξόμενός τε τῇ θεῷ
[345]	οὐχὶ αὐτοῖσιν ὠφελίαν ἐσομένην ἐκ	τοῦ	ἄρχειν ~ἀλλὰ (τοῖς ἀρχομένοις; ἐπεὶ
[328]	εἶναι οἱ ποιηταί, πότερον χαλεπὸν	τοῦ	βίου, ἢ πῶς σὺ αὐτὸ
[330]	καὶ αὐτός ἤτοι ὑπὸ τῆς	τοῦ	γήρως ἀσθενείας ἢ καὶ ὥσπερ
[329]	καὶ τὰς τῶν οἰκείων προπηλακίσεις	τοῦ	γήρως ὀδύρονται, καὶ ἐπὶ τούτῳ
[327]	Πολέμαρχος ἧκε καὶ Ἀδείμαντος ὁ	τοῦ	Γλαύκωνος ἀδελφὸς καὶ Νικήρατος ὁ
[349]	ἔχειν μηδὲ βούλεται ὁ δίκαιος,	τοῦ	δὲ ἀδίκου; ἀλλ' οὕτως, ἔφη,
[349]	πράξεως; οὐδὲ τῆς δικαίας, ἔφη.	τοῦ	δὲ ἀδίκου πότερον ἀξιοῖ ἂν
[350]	τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτήσει,	τοῦ	δὲ ἀνομοίου; ναί. ἔοικεν ἄρα,
[349]	τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτεῖ,	τοῦ	δὲ ἀνομοίου, ὁ δὲ ἄδικος
[350]	μὲν ὁμοίου οὐκ ἐθελήσει πλεονεκτεῖν,	τοῦ	δὲ ἀνομοίου τε καὶ ἐναντίου.
[343]	ἀμέλειαν μοχθηροτέρως ἔχειν, ἐκ δὲ	τοῦ	δημοσίου μηδὲν ὠφελεῖσθαι διὰ τὸ
[354]	ὥστε μοι νυνὶ γέγονεν ἐκ	τοῦ	διαλόγου μηδὲν (εἰδέναι· ὁπότε γὰρ
[335]	μὲν ἐχθροῖς βλάβην ὀφείλεσθαι παρὰ	τοῦ	δικαίου ἀνδρός, τοῖς δὲ φίλοις
[335]	ἀγαθός; πάνυ γε. οὐκ ἄρα	τοῦ	δικαίου βλάπτειν ἔργον, ὦ Πολέμαρχε,
[349]	πρὸς τούτοις ἀποκρίνασθαι· ὁ δίκαιος	τοῦ	δικαίου δοκεῖ τί σοι ἂν
[347]	ἀληθεστέρως δοκεῖ σοι λέγεσθαι; τὸν	τοῦ	δικαίου ἔγωγε λυσιτελέστερον βίον εἶναι.
[333]	καὶ κιθαριστικοῦ, ὥσπερ ὁ κιθαριστικὸς	τοῦ	δικαίου εἰς κρουμάτων; εἰς ἀργυρίου,
[343]	οὕτω πόρρω εἶ περί τε	τοῦ	δικαίου καὶ δικαιοσύνης καὶ ἀδίκου
[343]	πᾶσι καταφανὲς ἦν ὅτι ὁ	τοῦ	δικαίου λόγος εἰς τοὐναντίον περιειστήκει,
[349]	δὴ ὁ ἄδικος; ἆρα ἀξιοῖ	τοῦ	δικαίου πλεονεκτεῖν καὶ τῆς δικαίας
[347]	φάσκων εἶναι κρείττω ἢ τὸν	τοῦ	δικαίου. σὺ οὖν ποτέρως, ἦν
[339]	προστάττοντας ποιεῖν ἄττα ἐνίοτε διαμαρτάνειν	τοῦ	ἑαυτοῖς βελτίστου, ἃ δ' ἂν
[337]	προσήκει δέ που μαθεῖν παρὰ	τοῦ	εἰδότος· καὶ ἐγὼ οὖν τοῦτο
[335]	θερμότητος οἶμαι ἔργον ψύχειν ἀλλὰ	τοῦ	ἐναντίου. ναί. οὐδὲ ξηρότητος ὑγραίνειν
[335]	ναί. οὐδὲ ξηρότητος ὑγραίνειν ἀλλὰ	τοῦ	ἐναντίου. πάνυ γε. οὐδὲ δὴ
[335]	φίλον οὔτ' ἄλλον οὐδένα, ἀλλὰ	τοῦ	ἐναντίου, τοῦ ἀδίκου. παντάπασί μοι
[335]	δὴ τοῦ ἀγαθοῦ βλάπτειν ἀλλὰ	τοῦ	ἐναντίου. φαίνεται. ὁ δέ γε
[350]	ἀμαθὴς τοῦ τε ὁμοίου καὶ	τοῦ	ἐναντίου. φαίνεται. οὐκοῦν, ὦ Θρασύμαχε,
[352]	βέλτιον σκεπτέον. οὐ γὰρ περὶ	τοῦ	ἐπιτυχόντος ὁ λόγος, ἀλλὰ περὶ
[335]	μὴ εἶναι φίλον. καὶ περὶ	τοῦ	ἐχθροῦ δὲ ἡ αὐτὴ θέσις.
[332]	δέ γε οἶμαι παρά γε	τοῦ	ἐχθροῦ τῷ ἐχθρῷ ὅπερ καὶ
[342]	σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ	τοῦ	ἥττονός τε καὶ ἀρχομένου (ὑπὸ
[330]	γε ὅσον οἴονται· ~ἀλλὰ τὸ	τοῦ	Θεμιστοκλέους εὖ ἔχει, ὃς τῷ
[336]	Περδίκκου ἢ Ξέρξου ἢ Ἰσμηνίου	τοῦ	Θηβαίου ἤ τινος ἄλλου μέγα
[327]	μου ὄπισθεν ὁ παῖς λαβόμενος	τοῦ	ἱματίου, κελεύει ὑμᾶς, ἔφη, Πολέμαρχος
[339]	ὃ σὺ λέγεις; τὸ γὰρ	τοῦ	κρείττονος ἀσύμφορον δήπου προστάττεται τοῖς
[346]	ὄντος σκοποῦσα, ἀλλ' οὐ τὸ	τοῦ	κρείττονος. διὰ δὴ ταῦτα ἔγωγε,
[339]	καὶ αὐτὸ φῂς εἶναι τὸ	τοῦ	κρείττονος, ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ, σκεπτέον
[341]	ἀρχῆς ἔλεγον δίκαιον λέγω, τὸ	τοῦ	κρείττονος ποιεῖν συμφέρον. εἶεν, ἦν
[339]	πρόσεστιν δὲ δὴ αὐτόθι τὸ	τοῦ	κρείττονος. (σμικρά γε ἴσως, ἔφη,
[338]	οὐκ ἄλλο τι ἢ τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τί οὐκ
[347]	ὡς τὸ δίκαιόν ἐστιν τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τοῦτο μὲν
[340]	τῶν ὁμολογιῶν οὐδὲν μᾶλλον τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον δίκαιον ἂν εἴη
[340]	ἐβούλου λέγειν τὸ δίκαιον, τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον δοκοῦν εἶναι τῷ
[340]	ἀλλ' ἔφη ὁ Κλειτοφῶν, τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον ἔλεγεν ὃ ἡγοῖτο
[339]	εἶναι τὸ αὐτὸ δίκαιον, τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον. νῦν, ἦν δ'
[339]	κατὰ τὸν σὸν λόγον τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον ποιεῖν ἀλλὰ καὶ
[342]	ἄρα ἐπιστήμη γε οὐδεμία τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει,
[344]	ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον, τὸ μὲν	τοῦ	κρείττονος συμφέρον τὸ δίκαιον τυγχάνει
[343]	δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν τῷ ὄντι,	τοῦ	κρείττονός τε καὶ ἄρχοντος συμφέρον,
[338]	νῦν γὰρ οὔπω οἶδα. τὸ	τοῦ	κρείττονος φῂς συμφέρον δίκαιον εἶναι.
[340]	ἔθετο Θρασύμαχος. καὶ γὰρ τὸ	τοῦ	κρείττονος, ὦ Κλειτοφῶν, συμφέρον (δίκαιον
[331]	ἀποδιδόναι ἄν τίς τι παρά	του	λάβῃ, ἢ καὶ αὐτὰ ταῦτα
[336]	διαλεγομένων ἡμῶν μεταξὺ ὥρμα ἀντιλαμβάνεσθαι	τοῦ	λόγου, ἔπειτα ὑπὸ τῶν παρακαθημένων
[352]	ὁ δὲ δίκαιος φίλος. εὐωχοῦ	τοῦ	λόγου, ἔφη, θαρρῶν· οὐ γὰρ
[336]	γενέσθαι. νῦν δὲ ἡνίκα ὑπὸ	τοῦ	λόγου ἤρχετο ἐξαγριαίνεσθαι, προσέβλεψα αὐτὸν
[343]	ἅπαντα. ~(ἐπειδὴ οὖν ἐνταῦθα ἦμεν	τοῦ	λόγου καὶ πᾶσι καταφανὲς ἦν
[331]	δή, εἶπον ἐγώ, σὺ ὁ	τοῦ	λόγου κληρονόμος, τί φῂς τὸν
[345]	δὲ ποιμενικῇ οὐ δήπου ἄλλου	του	μέλει ἢ ἐφ' ᾧ τέτακται,
[349]	δ' ἐγώ, ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ	τοῦ	μὲν (δικαίου μὴ ἀξιοῖ πλέον
[349]	δὴ λέγωμεν, ἔφην· ὁ δίκαιος	τοῦ	μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτεῖ, τοῦ
[350]	ἔφη. (ὁ δέ γε δίκαιος	τοῦ	μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτήσει, τοῦ
[350]	ἄρα ἀγαθός τε καὶ σοφὸς	τοῦ	μὲν ὁμοίου οὐκ ἐθελήσει πλεονεκτεῖν,
[346]	αὕτη ἡ ὠφελία ἐστίν, ἡ	τοῦ	μισθοῦ λῆψις, ἀλλ' εἰ δεῖ
[334]	αὐτό· καὶ γὰρ ἐκεῖνος (τὸν	τοῦ	Ὀδυσσέως πρὸς μητρὸς πάππον Αὐτόλυκον
[330]	ὅτι, ἐπειδάν τις ἐγγὺς ᾖ	τοῦ	οἴεσθαι τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῷ δέος
[333]	χρησιμώτερός τε καὶ ἀμείνων κοινωνὸς	τοῦ	οἰκοδομικοῦ; οὐδαμῶς. ἀλλ' εἰς τίνα
[333]	κοινωνίαν ὁ δίκαιος ἀμείνων κοινωνὸς	τοῦ	οἰκοδομικοῦ τε καὶ κιθαριστικοῦ, ὥσπερ
[352]	ἐπιτυχόντος ὁ λόγος, ἀλλὰ περὶ	τοῦ	ὅντινα τρόπον χρὴ ζῆν. σκόπει
[330]	χρηματιστὴς τοῦ τε πάππου καὶ	τοῦ	πατρός. ὁ μὲν γὰρ πάππος
[343]	καὶ ἄρχοντος συμφέρον, οἰκεία δὲ	τοῦ	πειθομένου τε καὶ ὑπηρετοῦντος βλάβη,
[345]	ἕως γ' ἂν μηδὲν ἐνδέῃ	τοῦ	ποιμενικὴ εἶναι οὕτω δὲ ᾤμην
[328]	αὐτόθι κατελάβομεν καὶ Εὐθύδημον, τοὺς	τοῦ	Πολεμάρχου ἀδελφούς, καὶ δὴ καὶ
[328]	ποιεῖν. ἦιμεν οὖν οἴκαδε εἰς	τοῦ	Πολεμάρχου, καὶ Λυσίαν τε αὐτόθι
[328]	ἔνδον καὶ ὁ πατὴρ ὁ	τοῦ	Πολεμάρχου Κέφαλος. καὶ μάλα πρεσβύτης
[330]	τί μέγιστον οἴει ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι	τοῦ	πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι; ὅ, ἦ
[346]	ἀρνυμένους ὠφελεῖσθαι τοὺς δημιουργοὺς ἀπὸ	τοῦ	προσχρῆσθαι τῇ μισθωτικῇ τέχνῃ γίγνεσθαι
[354]	ἀεὶ παραφερομένου ἀπογεύονται ἁρπάζοντες, πρὶν	τοῦ	προτέρου μετρίως ἀπολαῦσαι, καὶ ἐγώ
[328]	ἐγὼ ἔτι ἐν δυνάμει ἦ	τοῦ	ῥᾳδίως πορεύεσθαι πρὸς τὸ ἄστυ,
[329]	κατατείνουσαι καὶ χαλάσωσιν, παντάπασιν τὸ	τοῦ	Σοφοκλέους γίγνεται, (δεσποτῶν πάνυ πολλῶν
[349]	δὲ ἀνομοίου, ὁ δὲ ἄδικος	τοῦ	τε ὁμοίου καὶ (τοῦ ἀνομοίου;
[350]	δὲ κακός τε καὶ ἀμαθὴς	τοῦ	τε ὁμοίου καὶ τοῦ ἐναντίου.
[330]	Σώκρατες; μέσος τις γέγονα χρηματιστὴς	τοῦ	τε πάππου καὶ τοῦ πατρός.
[334]	εἶναι μὴ ὄντας, πολλοὺς δὲ	τοὐναντίον;	ἁμαρτάνουσιν. τούτοις ἄρα οἱ μὲν
[339]	αὐτὸ οὑτωσί, δίκαιον εἶναι ποιεῖν	τοὐναντίον	ἢ ὃ σὺ λέγεις; τὸ
[334]	γάρ· καὶ οὕτως ἐροῦμεν αὐτὸ	τοὐναντίον	ἢ τὸν Σιμωνίδην ἔφαμεν λέγειν.
[348]	δ' οὔ. ἀλλὰ τί μήν;	τοὐναντίον,	ἦ δ' ὅς. ἦ τὴν
[343]	ὑπηρετοῦντος βλάβη, ἡ δὲ ἀδικία	τοὐναντίον,	καὶ ἄρχει τῶν ὡς ἀληθῶς
[343]	ὁ τοῦ δικαίου λόγος εἰς	τοὐναντίον	περιειστήκει, ὁ Θρασύμαχος ἀντὶ τοῦ
[339]	κρείττονος συμφέρον ποιεῖν ἀλλὰ καὶ	τοὐναντίον,	τὸ μὴ συμφέρον. τί λέγεις
[334]	γὰρ ἔοικεν εἶναι ὁ λόγος.	τοὺς	ἀδίκους ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,
[338]	καὶ Γλαύκωνα τόνδε διδάξαι καὶ	τοὺς	ἄλλους. εἰπόντος δέ μου ταῦτα,
[343]	ἄλλως πως ἡγῇ διανοεῖσθαι πρὸς	τοὺς	ἀρχομένους ἢ ὥσπερ ἄν τις
[345]	καὶ ἰδιωτικῇ ἀρχῇ. σὺ δὲ	τοὺς	ἄρχοντας ἐν ταῖς πόλεσιν, τοὺς
[339]	σκοπῶμεν δὲ βέλτιον. οὐχ ὡμολόγηται	τοὺς	ἄρχοντας τοῖς ἀρχομένοις προστάττοντας ποιεῖν
[340]	ᾤμην σε τοῦτο λέγειν ὅτε	τοὺς	ἄρχοντας ὡμολόγεις οὐκ ἀναμαρτήτους εἶναι
[335]	ἀρετή; καὶ τοῦτ' ἀνάγκη. καὶ	τοὺς	βλαπτομένους ἄρα, ὦ φίλε, τῶν
[343]	(ὅτι οἴει τοὺς ποιμένας ἢ	τοὺς	βουκόλους τὸ τῶν προβάτων ἢ
[335]	ἀνθρώπων; καὶ πάνυ γε, ἔφη·	τούς	γε πονηρούς τε καὶ ἐχθροὺς
[336]	εἶναι τοὺς μὲν φίλους ὠφελεῖν,	τοὺς	δ' ἐχθροὺς βλάπτειν; τίνος; ἔφη.
[334]	βλάπτειν πονηροὶ γὰρ αὐτοῖς εἰσιν	τοὺς	δ' ἐχθροὺς ὠφελεῖν ἀγαθοὶ γάρ·
[334]	τούτοις τοὺς μὲν πονηροὺς (ὠφελεῖν,	τοὺς	δὲ ἀγαθοὺς βλάπτειν; φαίνεται. ἀλλὰ
[344]	τὸν μὲν ἀδικήσαντα εὐδαιμονέστατον ποιεῖ,	τοὺς	δὲ ἀδικηθέντας καὶ ἀδικῆσαι οὐκ
[334]	ἦν δ' ἐγώ, δίκαιον βλάπτειν,	τοὺς	δὲ δικαίους ὠφελεῖν; οὗτος ἐκείνου
[339]	τιθέναι τοὺς μὲν ὀρθῶς τιθέασιν,	τοὺς	δέ τινας οὐκ ὀρθῶς; οἶμαι
[346]	γε τὸ μισθὸν ἀρνυμένους ὠφελεῖσθαι	τοὺς	δημιουργοὺς ἀπὸ τοῦ προσχρῆσθαι τῇ
[334]	(φίλους δὲ λέγεις εἶναι πότερον	τοὺς	δοκοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς εἶναι, ἢ
[343]	τὸ αὑτῶν, καὶ δὴ καὶ	τοὺς	ἐν ταῖς πόλεσιν ἄρχοντας, οἳ
[332]	φίλους ἄρα εὖ ποιεῖν καὶ	τοὺς	ἐχθροὺς κακῶς δικαιοσύνην λέγει; δοκεῖ
[334]	φίλους ἡ δικαιοσύνη, βλάπτειν δὲ	τοὺς	ἐχθρούς. (φίλους δὲ λέγεις εἶναι
[340]	κρείττους τὰ αὑτοῖς ἀσύμφορα κελεύειν	τοὺς	ἥττους τε καὶ ἀρχομένους ποιεῖν.
[340]	καλεῖς σὺ τὸν ἐξαμαρτάνοντα περὶ	τοὺς	κάμνοντας κατ' αὐτὸ τοῦτο ὃ
[340]	ἀμφότερα θέμενος ὡμολόγησεν αὖ ἐνίοτε	τοὺς	κρείττους τὰ αὑτοῖς ἀσύμφορα κελεύειν
[328]	ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αὔξονται αἱ περὶ	τοὺς	λόγους ἐπιθυμίαι τε καὶ ἡδοναί.
[340]	μάρτυρος; αὐτὸς γὰρ Θρασύμαχος ὁμολογεῖ	τοὺς	μὲν ἄρχοντας ἐνίοτε ἑαυτοῖς κακὰ
[347]	ὦ Σώκρατες; ἔφη ὁ Γλαύκων·	τοὺς	μὲν γὰρ δύο μισθοὺς γιγνώσκω,
[339]	ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες νόμους τιθέναι	τοὺς	μὲν ὀρθῶς τιθέασιν, τοὺς δέ
[334]	ἀλλ' ὅμως δίκαιον τότε τούτοις	τοὺς	μὲν πονηροὺς (ὠφελεῖν, τοὺς δὲ
[334]	διημαρτήκασιν (τῶν ἀνθρώπων, δίκαιον εἶναι	τοὺς	μὲν φίλους βλάπτειν πονηροὶ γὰρ
[336]	ῥῆμα, τὸ φάναι δίκαιον εἶναι	τοὺς	μὲν φίλους ὠφελεῖν, τοὺς δ'
[334]	κατὰ δὴ τὸν σὸν λόγον	τοὺς	μηδὲν ἀδικοῦντας δίκαιον κακῶς ποιεῖν.
[350]	σοι, ὥσπερ ταῖς γραυσὶν ταῖς	τοὺς	μύθους λεγούσαις, εἶεν” ἐρῶ καὶ
[338]	πάνυ γε. (τίθεται δέ γε	τοὺς	νόμους ἑκάστη ἡ ἀρχὴ πρὸς
[329]	πέρι καὶ τῶν γε πρὸς	τοὺς	οἰκείους μία τις αἰτία ἐστίν,
[334]	δοκοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς εἶναι, ἢ	τοὺς	ὄντας, κἂν μὴ δοκῶσι, καὶ
[330]	αὑτῶν ποιήματα καὶ οἱ πατέρες	τοὺς	παῖδας ἀγαπῶσιν, ταύτῃ τε δὴ
[343]	ἦν δ' ἐγώ. (ὅτι οἴει	τοὺς	ποιμένας ἢ τοὺς βουκόλους τὸ
[329]	εἶπον· ὦ Κέφαλε, οἶμαί σου	τοὺς	πολλούς, ὅταν ταῦτα λέγῃς, οὐκ
[348]	σὺ δὲ οἴει με ἴσως	τοὺς	τὰ βαλλάντια ἀποτέμνοντας λέγειν. λυσιτελεῖ
[328]	τε αὐτόθι κατελάβομεν καὶ Εὐθύδημον,	τοὺς	τοῦ Πολεμάρχου ἀδελφούς, καὶ δὴ
[332]	τοῖς γὰρ φίλοις οἴεται ὀφείλειν	τοὺς	φίλους ἀγαθὸν μέν τι δρᾶν,
[332]	τε καὶ βλάβας ἀποδιδοῦσα. τὸ	τοὺς	φίλους ἄρα εὖ ποιεῖν καὶ
[334]	ἔμοιγε δοκεῖ ἔτι, ὠφελεῖν μὲν	τοὺς	φίλους ἡ δικαιοσύνη, βλάπτειν δὲ
[345]	τοὺς ἄρχοντας ἐν ταῖς πόλεσιν,	τοὺς	ὡς ἀληθῶς ἄρχοντας, ἑκόντας οἴει
[329]	αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ γὰρ ἦν	τοῦτ'	αἴτιον, κἂν ἐγὼ τὰ αὐτὰ
[335]	δικαιοσύνη οὐκ ἀνθρωπεία ἀρετή; καὶ	τοῦτ'	ἀνάγκη. καὶ τοὺς βλαπτομένους ἄρα,
[331]	θαυμαστῶς ὡς σφόδρα. πρὸς δὴ	τοῦτ'	ἔγωγε τίθημι τὴν τῶν χρημάτων
[332]	μὲν γάρ, ὡς φαίνεται, ὅτι	τοῦτ'	εἴη δίκαιον, τὸ προσῆκον ἑκάστῳ
[331]	χαριέντως γάρ τοι, ὦ Σώκρατες,	τοῦτ'	ἐκεῖνος εἶπεν, ὅτι ὃς ἂν
[342]	σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ τοιαύτης, καὶ	τοῦτ'	ἔστιν ἀπέραντον; (ἢ αὐτὴ αὑτῇ
[340]	οἶμαι ἕκαστος τούτων, καθ' ὅσον	τοῦτ'	ἔστιν (ὃ προσαγορεύομεν αὐτόν, οὐδέποτε
[349]	ὁ δὲ δίκαιος οὐδέτερα; καὶ	τοῦτ'	ἔφη, εὖ. οὐκοῦν, ἦν δ'
[338]	ὡς παρανομοῦντά τε καὶ ἀδικοῦντα.	τοῦτ'	οὖν ἐστιν, ὦ βέλτιστε, ὃ
[344]	γὰρ οἶμαι, ἔφη ὁ Θρασύμαχος,	τουτὶ	ἄλλως ἔχειν; ἔοικας, ἦν δ'
[351]	ἡ ἀδικία οὐδεὶς ἂν ἔτι	τοῦτο	ἀγνοήσειεν ἀλλ' οὔ τι οὕτως
[352]	ἵππου ἔργον; (ἔμοιγε. ἆρ' οὖν	τοῦτο	ἂν θείης καὶ ἵππου καὶ
[331]	ἐλάχιστον ἔγωγε θείην ἂν εἰς	τοῦτο	ἀνδρὶ νοῦν ἔχοντι, ὦ Σώκρατες,
[337]	τοῦ εἰδότος· καὶ ἐγὼ οὖν	τοῦτο	ἀξιῶ παθεῖν. ἡδὺς γὰρ εἶ,
[339]	καίτοι ἔμοιγε ἀπηγόρευες ὅπως μὴ	τοῦτο	ἀποκρινοίμην πρόσεστιν δὲ δὴ αὐτόθι
[351]	πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη. καὶ	τοῦτό	γε ἡ ἀρίστη μάλιστα ποιήσει
[353]	κακίᾳ δὲ κακῶς. ἀληθές, ἔφη,	τοῦτό	γε λέγεις. οὐκοῦν καὶ ὦτα
[350]	πρᾶξιν. ἀλλ' ἴσως, ἔφη, ἀνάγκη	τοῦτό	γε οὕτως ἔχειν. τί δὲ
[331]	δ' ἐγώ, λέγεις, ὦ Κέφαλε.	τοῦτο	δ' αὐτό, τὴν δικαιοσύνην, πότερα
[335]	ἀποδιδόναι φησίν τις δίκαιον εἶναι,	τοῦτο	δὲ δὴ νοεῖ αὐτῷ τοῖς
[330]	οὐ σφόδρα (ἀγαπᾶν τὰ χρήματα,	τοῦτο	δὲ ποιοῦσιν ὡς τὸ πολὺ
[341]	δὲ τὸ αὑτῷ βέλτιστον τίθεσθαι,	τοῦτο	δὲ τῷ ἀρχομένῳ ποιητέον. ὥστε
[332]	δίκαιον, τὸ προσῆκον ἑκάστῳ ἀποδιδόναι,	τοῦτο	δὲ ὠνόμασεν ὀφειλόμενον. ἀλλὰ τί
[349]	λέγειν. τί δέ σοι, ἔφη,	τοῦτο	διαφέρει, εἴτε μοι δοκεῖ εἴτε
[338]	ἄλλαι οὕτως· θέμεναι δὲ ἀπέφηναν	τοῦτο	δίκαιον τοῖς ἀρχομένοις εἶναι, τὸ
[338]	οὐκ ἔχω. ὡς δὲ προθύμως	τοῦτο	δρῶ, ἐάν τίς μοι δοκῇ
[353]	ἄρτι ἠρώτων, πυνθανόμενος εἰ οὐ	τοῦτο	ἑκάστου εἴη ἔργον ὃ ἂν
[353]	μανθάνω τε καί μοι δοκεῖ	τοῦτο	ἑκάστου (πράγματος ἔργον εἶναι. εἶεν,
[337]	εἶεν, ἔφη· ὡς δὴ ὅμοιον	τοῦτο	ἐκείνῳ. οὐδέν γε κωλύει, ἦν
[354]	ἀπεσχόμην τὸ μὴ οὐκ ἐπὶ	τοῦτο	ἐλθεῖν ἀπ' ἐκείνου, ὥστε μοι
[328]	ἂν πυθοίμην ὅτι σοι φαίνεται	τοῦτο,	ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη εἶ τῆς
[351]	δέ μοι λέγε· ἆρα εἰ	τοῦτο	ἔργον ἀδικίας, μῖσος ἐμποιεῖν ὅπου
[341]	ὅτι μάλιστα τελέαν εἶναι; (πῶς	τοῦτο	ἐρωτᾷς; ὥσπερ, ἔφην ἐγώ, εἴ
[353]	ἡ ἀρετή· οὐ γάρ πω	τοῦτο	ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ τῇ οἰκείᾳ
[339]	θῶνται ποιητέον τοῖς ἀρχομένοις, καὶ	τοῦτό	ἐστι τὸ δίκαιον; πῶς γὰρ
[340]	τῷ ἥττονι, καὶ τὸ δίκαιον	τοῦτο	ἐτίθετο. ἀλλ' οὐχ οὕτως, ἦ
[336]	δ' ἐγώ· ἐπειδὴ δὲ οὐδὲ	τοῦτο	ἐφάνη ἡ δικαιοσύνη ὂν οὐδὲ
[331]	ἀπιέναι δεδιότα, μέγα μέρος εἰς	τοῦτο	ἡ τῶν χρημάτων κτῆσις συμβάλλεται.
[346]	οἶμαι ἔγωγε. οὐκοῦν, ὦ Θρασύμαχε,	τοῦτο	ἤδη δῆλον, ὅτι οὐδεμία τέχνη
[349]	οὐκ ἂν δύναιτο. ἀλλ' οὐ	τοῦτο,	ἦν δ' ἐγώ, ἐρωτῶ, ἀλλ'
[348]	ἐναντίοις. ἀλλὰ πάνυ οὕτω τίθημι.	τοῦτο,	ἦν δ' ἐγώ, ἤδη στερεώτερον,
[340]	καί μοι εἰπέ, ὦ Θρασύμαχε·	τοῦτο	ἦν ὃ ἐβούλου λέγειν τὸ
[338]	ἀριστοκρατοῦνται; πῶς γὰρ οὔ; οὐκοῦν	τοῦτο	κρατεῖ ἐν ἑκάστῃ πόλει, τὸ
[328]	ἦν δ' ἐγώ· καινόν γε	τοῦτο.	λαμπάδια ἔχοντες διαδώσουσιν ἀλλήλοις ἁμιλλώμενοι
[331]	ἀγνοῶ· δῆλον γὰρ ὅτι οὐ	τοῦτο	λέγει, ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν, τό
[340]	ἐξαμαρτάνῃ; ἔγωγε, εἶπον, ᾤμην σε	τοῦτο	λέγειν ὅτε τοὺς ἄρχοντας ὡμολόγεις
[347]	ζημίαν ἐὰν μὴ ἄρχῃ. πῶς	τοῦτο	λέγεις, ὦ Σώκρατες; ἔφη ὁ
[331]	ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι δίκαιόν ἐστι·	τοῦτο	λέγων δοκεῖ ἔμοιγε καλῶς λέγειν.
[347]	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ	τοῦτο	μὲν δὴ καὶ εἰς αὖθις
[348]	λόγου, ἀλλ' ἃ νυνδὴ ἔλεγον.	(τοῦτο	μέν, ἔφην, οὐκ ἀγνοῶ ὃ
[350]	ἀμαθίαν, εἶεν, ἦν δ' ἐγώ,	τοῦτο	μὲν ἡμῖν οὕτω κείσθω, ἔφαμεν
[347]	ἢ ἄλλον ὠφελῶν πράγματα ἔχειν.	τοῦτο	μὲν οὖν ἔγωγε οὐδαμῇ συγχωρῶ
[334]	οὐκέτι οἶδα ἔγωγε ὅτι ἔλεγον·	τοῦτο	μέντοι ἔμοιγε δοκεῖ ἔτι, ὠφελεῖν
[331]	σοφὸς γὰρ καὶ θεῖος ἀνήρ	τοῦτο	μέντοι ὅτι ποτὲ λέγει, σὺ
[340]	περὶ τοὺς κάμνοντας κατ' αὐτὸ	τοῦτο	ὃ ἐξαμαρτάνει; ἢ λογιστικόν, ὃς
[332]	~καίτοι γε ὀφειλόμενόν πού ἐστιν	τοῦτο	ὃ παρακατέθετο· ἦ γάρ; ναί.
[343]	διὰ νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἢ	τοῦτο,	(ὅθεν αὐτοὶ ὠφελήσονται. καὶ οὕτω
[336]	ἐπειδάν τίς τι ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς	τοῦτο,	ὅτι ῥᾷον ἐρωτᾶν ἢ ἀποκρίνεσθαι,
[352]	ἀλλήλων κοινῇ πρᾶξαι ἀδίκους ὄντας,	τοῦτο	οὐ παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν· οὐ
[350]	ἦν δ' ἐγώ, ἀλλ' εἴπερ	τοῦτο	ποιήσεις, ποίει· ἐγὼ δὲ ἐρωτήσω.
[340]	ἡγοῖτο ὁ κρείττων αὑτῷ συμφέρειν·	τοῦτο	ποιητέον εἶναι τῷ ἥττονι, καὶ
[339]	εἰ μεγάλη· ἀλλ' ὅτι μὲν	τοῦτο	σκεπτέον εἰ ἀληθῆ λέγεις, δῆλον.
[338]	βόεια κρέα πρὸς τὸ σῶμα,	τοῦτο	τὸ (σιτίον εἶναι καὶ ἡμῖν
[350]	ἐγὼ δὲ ἐρωτήσω. ἐρώτα δή.	τοῦτο	τοίνυν ἐρωτῶ, ὅπερ ἄρτι, ~ἵνα
[353]	ἐργασθέντι. ἀληθῆ. ἆρ' οὖν οὐ	τοῦτο	τούτου ἔργον θήσομεν; θήσομεν μὲν
[344]	ἂν ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους. ἔστιν δὲ	τοῦτο	τυραννίς, ἣ οὐ κατὰ σμικρὸν
[341]	ναύτης; ναυτῶν ἄρχων. (οὐδὲν οἶμαι	τοῦτο	ὑπολογιστέον, ὅτι πλεῖ ἐν τῇ
[332]	ἄχρηστος; οὐ πάνυ μοι δοκεῖ	τοῦτο.	χρήσιμον ἄρα καὶ ἐν εἰρήνῃ
[338]	φῂς συμφέρον δίκαιον εἶναι. καὶ	τοῦτο,	ὦ Θρασύμαχε, τί ποτε λέγεις;
[334]	οὐχ ἁμαρτάνουσιν οἱ ἄνθρωποι περὶ	τοῦτο,	ὥστε δοκεῖν αὐτοῖς πολλοὺς μὲν
[343]	τὸ δίκαιον εἶναι, πρὸς δὲ	τούτοις	ἀπεχθέσθαι τοῖς τε οἰκείοις καὶ
[349]	τόδε μοι πειρῶ ἔτι πρὸς	τούτοις	ἀποκρίνασθαι· ὁ δίκαιος τοῦ δικαίου
[334]	ὄντας, πολλοὺς δὲ τοὐναντίον; ἁμαρτάνουσιν.	τούτοις	ἄρα οἱ μὲν ἀγαθοὶ ἐχθροί,
[345]	μέν, ἃ ἂν εἴπῃς, ἔμμενε	τούτοις,	ἢ ἐὰν μετατιθῇ, φανερῶς μετατίθεσο
[337]	ταῦτ' ἐγὼ ᾔδη τε καὶ	τούτοις	προύλεγον, ὅτι σὺ ἀποκρίνασθαι μὲν
[334]	γε. ἀλλ' ὅμως δίκαιον τότε	τούτοις	τοὺς μὲν πονηροὺς (ὠφελεῖν, τοὺς
[330]	ἀγαπῶ ἐὰν μὴ ἐλάττω καταλίπω	τούτοισιν,	ἀλλὰ βραχεῖ γέ τινι πλείω
[344]	ἔλεγον, τὸν μεγάλα δυνάμενον πλεονεκτεῖν·	τοῦτον	οὖν σκόπει, εἴπερ βούλει κρίνειν
[334]	ὦ Πολέμαρχε; τὸν δοκοῦντα χρηστόν,	τοῦτον	φίλον εἶναι. νῦν δὲ πῶς,
[338]	τὸ σφίσι συμφέρον, καὶ τὸν	τούτου	ἐκβαίνοντα κολάζουσιν ὡς παρανομοῦντά τε
[353]	ἀληθῆ. ἆρ' οὖν οὐ τοῦτο	τούτου	ἔργον θήσομεν; θήσομεν μὲν οὖν.
[334]	ὅτου τις ἄρα δεινὸς φύλαξ,	τούτου	καὶ φὼρ δεινός. ἔοικεν. εἰ
[346]	πλεῖν ἐν τῇ θαλάττῃ, ἕνεκα	τούτου	καλεῖς μᾶλλον αὐτὴν ἰατρικήν; οὐ
[329]	τοῦ γήρως ὀδύρονται, καὶ ἐπὶ	τούτῳ	δὴ τὸ γῆρας ὑμνοῦσιν ὅσων
[353]	καλῶς ὡς δρεπάνῳ τῷ ἐπὶ	τούτῳ	ἐργασθέντι. ἀληθῆ. ἆρ' οὖν οὐ
[346]	μέντοι φαμὲν ἑκάστοτε τῶν τεχνῶν	τούτῳ	ἑτέραν εἶναι, τῷ ἑτέραν τὴν
[341]	ζητεῖν τε καὶ ἐκπορίζειν; ἐπὶ	τούτῳ,	ἔφη. ἆρ' οὖν καὶ ἑκάστῃ
[346]	ἵνα τι καὶ περαίνωμεν. ἀλλὰ	τούτῳ,	ἔφη, ἑτέρα. οὐκοῦν καὶ ὠφελίαν
[341]	οὐκ ἐξαρκεῖ αὐτῷ τοιούτῳ εἶναι.	τούτῳ	οὖν ὅπως ἐκπορίζῃ τὰ συμφέροντα,
[341]	ὅπως ἐκπορίζῃ τὰ συμφέροντα, ἐπὶ	τούτῳ	παρεσκευάσθη ἡ τέχνη. ἦ ὀρθῶς
[341]	τέχνη, ἦν δ' ἐγώ, ἐπὶ	τούτῳ	πέφυκεν, ἐπὶ τῷ τὸ συμφέρον
[345]	ἢ ἐφ' ᾧ τέτακται, ὅπως	τούτῳ	τὸ βέλτιστον ἐκποριεῖ ἐπεὶ τά
[335]	φίλος μὲν δή, ὡς ἔοικε,	τούτῳ	τῷ λόγῳ ὁ ἀγαθὸς ἔσται,
[335]	δ' ἐχθρὸν κακῶς· νῦν πρὸς	τούτῳ	ὧδε λέγειν, ὅτι ἔστιν δίκαιον
[337]	εἴ τι καὶ οἴεται, περὶ	τούτων	ἀπειρημένον αὐτῷ εἴη ὅπως μηδὲν
[341]	ἀρχήν. ἀληθῆ, ἔφη. οὐκοῦν ἑκάστῳ	τούτων	ἔστιν τι συμφέρον; πάνυ γε.
[327]	πῶς γὰρ οὔ; ἢ τοίνυν	τούτων,	ἔφη, κρείττους γένεσθε ἢ μένετ'
[346]	ἑτέρα. οὐκοῦν καὶ ὠφελίαν ἑκάστη	τούτων	ἰδίαν τινὰ ἡμῖν παρέχεται ἀλλ'
[340]	γραμματιστής· τὸ δ' οἶμαι ἕκαστος	τούτων,	καθ' ὅσον τοῦτ' ἔστιν (ὃ
[338]	τῶν ἄλλων περιιόντα μανθάνειν καὶ	τούτων	μηδὲ χάριν ἀποδιδόναι. ὅτι μέν,
[329]	καὶ μαινομένων ἀπηλλάχθαι. ἀλλὰ καὶ	τούτων	πέρι καὶ τῶν γε πρὸς
[343]	δίκαιον· τῷ δὲ ἀδίκῳ πάντα	τούτων	τἀναντία ὑπάρχει. ~λέγω γὰρ (ὅνπερ
[337]	πάσας ταύτας περὶ δικαιοσύνης, βελτίω	τούτων;	τί ἀξιοῖς παθεῖν; τί ἄλλο,
[337]	οὕτω ποιήσεις· ὧν ἐγὼ ἀπεῖπον,	τούτων	τι ἀποκρινῇ; οὐκ ἂν θαυμάσαιμι,
[337]	πότερον, ὦ θαυμάσιε, μηδ' εἰ	τούτων	τι τυγχάνει ὄν, ἀλλ' ἕτερον
[344]	καὶ αὐτοὺς ἀνδραποδισάμενος δουλώσηται, ἀντὶ	τούτων	τῶν αἰσχρῶν ὀνομάτων εὐδαίμονες καὶ
[340]	καὶ ἀρχομένους ποιεῖν. ἐκ δὲ	τούτων	τῶν ὁμολογιῶν οὐδὲν μᾶλλον τὸ
[352]	οὐδαμῶς. οὐκοῦν δικαίως (ἂν) ταῦτα	τούτων	φαμὲν ἔργα εἶναι; πάνυ γε.
[328]	δεήσει πορεύεσθαι, ποία τίς ἐστιν,	τραχεῖα	καὶ χαλεπή, ἢ ῥᾳδία καὶ
[337]	ἑξάκις δύο μηδ' ὅτι τετράκις	τρία·	ὡς οὐκ ἀποδέξομαί σου ἐὰν
[337]	δώδεκα δὶς ἓξ μηδ' ὅτι	τρὶς	τέτταρα μηδ' ὅτι ἑξάκις δύο
[329]	γῆρας φέρειν οὐ διὰ τὸν	τρόπον	ἀλλὰ διὰ τὸ πολλὴν οὐσίαν
[327]	τὴν ἑορτὴν βουλόμενος θεάσασθαι τίνα	τρόπον	ποιήσουσιν ἅτε νῦν πρῶτον ἄγοντες.
[352]	λόγος, ἀλλὰ περὶ τοῦ ὅντινα	τρόπον	χρὴ ζῆν. σκόπει δή, ἔφη.
[329]	γῆρας, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ὁ	τρόπος	τῶν ἀνθρώπων. ἂν μὲν γὰρ
[354]	εἴσομαι εἴτε ἀρετή τις οὖσα	τυγχάνει	εἴτε καὶ οὔ, καὶ πότερον
[337]	θαυμάσιε, μηδ' εἰ τούτων τι	τυγχάνει	ὄν, ἀλλ' ἕτερον εἴπω τι
[344]	τοῦ κρείττονος συμφέρον τὸ δίκαιον	τυγχάνει	ὄν, τὸ δ' ἄδικον ἑαυτῷ
[340]	ἀποκρίνεσθαι· τὸ δὲ ἀκριβέστατον ἐκεῖνο	τυγχάνει	ὄν, ~τὸν ἄρχοντα, καθ' (ὅσον
[351]	διασκεψώμεθα (τὸν λόγον, ὁποῖόν τι	τυγχάνει	ὂν δικαιοσύνη πρὸς ἀδικίαν. ἐλέχθη
[333]	πρὸς τὰ ἄχρηστα χρήσιμον ὂν	τυγχάνει.	τόδε δὲ σκεψώμεθα. ἆρ' οὐχ
[338]	δημοκρατία μὲν δημοκρατικούς, τυραννὶς δὲ	τυραννικούς,	καὶ αἱ ἄλλαι οὕτως· θέμεναι
[338]	αὑτῇ συμφέρον, δημοκρατία μὲν δημοκρατικούς,	τυραννὶς	δὲ τυραννικούς, καὶ αἱ ἄλλαι
[344]	ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους. ἔστιν δὲ τοῦτο	τυραννίς,	ἣ οὐ κατὰ σμικρὸν τἀλλότρια
[338]	ὅτι τῶν πόλεων αἱ μὲν	τυραννοῦνται,	αἱ δὲ δημοκρατοῦνται, αἱ δὲ
[353]	κακίαν; καὶ πῶς ἄν; ἔφη·	τυφλότητα	γὰρ ἴσως λέγεις ἀντὶ τῆς
[332]	τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτέον ὅτι ἂν	τύχῃ	ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη,
[349]	καὶ ἔοικε τῷ φρονίμῳ καὶ	τῷ	ἀγαθῷ ὁ ἄδικος, ὁ δὲ
[341]	τοιούτων. ἀλλ' εἰπέ μοι· ὁ	τῷ	ἀκριβεῖ λόγῳ ἰατρός, ὃν ἄρτι
[342]	ἥπερ ἐστίν; καὶ σκόπει ἐκείνῳ	τῷ	ἀκριβεῖ λόγῳ· οὕτως ἢ ἄλλως
[341]	ἔσται τῷ ἥττονι ποιεῖν. τὸν	τῷ	ἀκριβεστάτῳ, ἔφη, λόγῳ ἄρχοντα ὄντα.
[346]	ἀλλ' ὅπερ πάλαι ἐλέγομεν, τὸ	τῷ	ἀρχομένῳ καὶ παρασκευάζει καὶ ἐπιτάττει,
[342]	σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ	τῷ	ἀρχομένῳ καὶ ᾧ ἂν αὐτὸς
[341]	αὑτῷ βέλτιστον τίθεσθαι, τοῦτο δὲ	τῷ	ἀρχομένῳ ποιητέον. ὥστε ὅπερ ἐξ
[345]	τὸ βέλτιστον σκοπεῖσθαι ἢ ἐκείνῳ,	τῷ	(ἀρχομένῳ τε καὶ θεραπευομένῳ, ἔν
[347]	κατὰ τὴν τέχνην ἐπιτάττων, ἀλλὰ	τῷ	ἀρχομένῳ· ὧν δὴ ἕνεκα, ὡς
[347]	αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖσθαι ἀλλὰ τὸ	τῷ	ἀρχομένῳ· ὥστε πᾶς ἂν ὁ
[346]	δημιουργοί, δῆλον ὅτι κοινῇ τινι	τῷ	αὐτῷ προσχρώμενοι ἀπ' ἐκείνου ὠφελοῦνται.
[330]	μὲν οὖν εὑρίσκων ἑαυτοῦ ἐν	τῷ	βίῳ πολλὰ ἀδικήματα καὶ ἐκ
[329]	γὰρ τῶν γε τοιούτων ἐν	τῷ	γήρᾳ πολλὴ εἰρήνη γίγνεται καὶ
[343]	αὐτοῖς ὑπηρετεῖν παρὰ τὸ δίκαιον·	τῷ	δὲ ἀδίκῳ πάντα τούτων τἀναντία
[331]	(καὶ ζῇ μετὰ κακῆς ἐλπίδος·	~τῷ	δὲ μηδὲν ἑαυτῷ ἄδικον συνειδότι
[345]	ἀδικεῖν ἢ τῷ λανθάνειν ἢ	τῷ	διαμάχεσθαι, ὅμως ἐμέ γε οὐ
[335]	ναί. κελεύεις δὴ ἡμᾶς προσθεῖναι	τῷ	δικαίῳ ἢ ὡς τὸ πρῶτον
[352]	καὶ τῷ ἐναντίῳ παντὶ καὶ	τῷ	δικαίῳ; οὐχ οὕτως; πάνυ γε.
[349]	αὐτῷ πάντα προσθήσεις ~(ἃ ἡμεῖς	τῷ	δικαίῳ προσετίθεμεν, ἐπειδή γε καὶ
[352]	ἐχθρὸν εἶναι ἑαυτῷ τε καὶ	τῷ	ἐναντίῳ παντὶ καὶ τῷ δικαίῳ;
[353]	οἶμαι οὕτω καλῶς ὡς δρεπάνῳ	τῷ	ἐπὶ τούτῳ ἐργασθέντι. ἀληθῆ. ἆρ'
[331]	οὔ (τι παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ	τῷ	ἐπιεικεῖ καὶ κοσμίῳ. τὸ γὰρ
[337]	μὴ ἔστιν ὅμοιον, φαίνεται δὲ	τῷ	ἐρωτηθέντι τοιοῦτον, ἧττόν τι αὐτὸν
[346]	τῶν τεχνῶν τούτῳ ἑτέραν εἶναι,	τῷ	ἑτέραν τὴν δύναμιν ἔχειν; καί,
[332]	οἶμαι παρά γε τοῦ ἐχθροῦ	τῷ	ἐχθρῷ ὅπερ καὶ προσήκει, κακόν
[340]	αὑτῷ συμφέρειν· τοῦτο ποιητέον εἶναι	τῷ	ἥττονι, καὶ τὸ δίκαιον τοῦτο
[341]	συμφέρον κρείττονος ὄντος δίκαιον ἔσται	τῷ	ἥττονι ποιεῖν. τὸν τῷ ἀκριβεστάτῳ,
[342]	οὐδείς, καθ' ὅσον ἰατρός, τὸ	τῷ	ἰατρῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει,
[350]	καὶ ἀγαθῷ, ὁ δὲ ἄδικος	τῷ	κακῷ καὶ ἀμαθεῖ. κινδυνεύει. ἀλλὰ
[342]	σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ	τῷ	κάμνοντι; ὡμολόγηται γὰρ ὁ ἀκριβὴς
[340]	τοῦ κρείττονος συμφέρον δοκοῦν εἶναι	τῷ	κρείττονι, ἐάντε συμφέρῃ ἐάντε μή;
[342]	κυβερνήτης τε καὶ ἄρχων τὸ	τῷ	κυβερνήτῃ συμφέρον σκέψεταί τε καὶ
[345]	ἄδικος, δυνάσθω δὲ ἀδικεῖν ἢ	τῷ	λανθάνειν ἢ τῷ διαμάχεσθαι, ὅμως
[341]	κακουργῶν, οὔτε μὴ λαθὼν βιάσασθαι	τῷ	λόγῳ δύναιο. οὐδέ γ' ἂν
[349]	ἦν δ' ἐγώ, ἀποκνητέον γε	τῷ	λόγῳ ἐπεξελθεῖν σκοπούμενον, ἕως ἄν
[335]	μὲν δή, ὡς ἔοικε, τούτῳ	τῷ	λόγῳ ὁ ἀγαθὸς ἔσται, ἐχθρὸς
[337]	γὰρ εἶ, ἔφη· ἀλλὰ πρὸς	τῷ	μαθεῖν καὶ ἀπότεισον ἀργύριον. οὐκοῦν
[343]	ὅταν ἀρχήν τινα ἄρχῃ ἑκάτερος,	τῷ	μὲν δικαίῳ ὑπάρχει, καὶ εἰ
[337]	ἐγώ, ἢ ὅπερ προσήκει πάσχειν	τῷ	μὴ εἰδότι; προσήκει δέ που
[342]	τε καὶ προστάξει, ἀλλὰ τὸ	τῷ	ναύτῃ τε καὶ ἀρχομένῳ. συνέφησε
[350]	ἢ λέγειν, καὶ οὐ ταὐτὰ	τῷ	ὁμοίῳ ἑαυτῷ εἰς τὴν αὐτὴν
[347]	ἐνταῦθ' ἂν καταφανὲς γενέσθαι ὅτι	τῷ	ὄντι ἀληθινὸς ἄρχων οὐ πέφυκε
[341]	καμνόντων θεραπευτής; καὶ λέγε τὸν	τῷ	ὄντι ἰατρὸν ὄντα. τῶν καμνόντων,
[343]	καὶ τὸ δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν	τῷ	ὄντι, τοῦ κρείττονός τε καὶ
[339]	δέ που κρατεῖ, ὥστε συμβαίνει	τῷ	ὀρθῶς λογιζομένῳ πανταχοῦ εἶναι τὸ
[337]	σοι ἦν ὅτι οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο	τῷ	οὕτως πυνθανομένῳ. ἀλλ' εἴ σοι
[346]	ὑγίειαν, κυβερνητικὴ δὲ σωτηρίαν ἐν	τῷ	πλεῖν, καὶ αἱ ἄλλαι οὕτω;
[329]	καὶ δὴ καὶ Σοφοκλεῖ ποτε	τῷ	ποιητῇ παρεγενόμην ἐρωτωμένῳ ὑπό τινος·
[332]	ὠφελεῖν καὶ ἐχθροὺς βλάπτειν; ἐν	τῷ	προσπολεμεῖν καὶ ἐν τῷ συμμαχεῖν,
[340]	τὴν ἁμαρτίαν; ἀλλ' οἶμαι λέγομεν	τῷ	ῥήματι οὕτως, ὅτι ὁ ἰατρὸς
[330]	τοῦ Θεμιστοκλέους εὖ ἔχει, ὃς	τῷ	Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ καὶ λέγοντι (ὅτι
[350]	δ' ἐγώ, ὁ μὲν δίκαιος	τῷ	σοφῷ καὶ ἀγαθῷ, ὁ δὲ
[332]	ἐν τῷ προσπολεμεῖν καὶ ἐν	τῷ	συμμαχεῖν, ἔμοιγε δοκεῖ. εἶεν· μὴ
[341]	ἐγώ, ἐπὶ τούτῳ πέφυκεν, ἐπὶ	τῷ	τὸ συμφέρον ἑκάστῳ ζητεῖν τε
[343]	συμβολαίοις, ὅπου ἂν ὁ τοιοῦτος	τῷ	τοιούτῳ κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ ἂν εὕροις
[329]	ὦ Σώκρατες, καὶ νεότης χαλεπὴ	τῷ	τοιούτῳ συμβαίνει. καὶ ἐγὼ ἀγασθεὶς
[348]	ὅσα ἄρτι Θρασύμαχος ἀγαθὰ διῆλθεν	τῷ	τοῦ ἀδίκου; ἤκουσα, ἔφη, ἀλλ'
[349]	ἦν δ' ἐγώ, καὶ ἔοικε	τῷ	φρονίμῳ καὶ τῷ ἀγαθῷ ὁ
[332]	τὰ ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν ὃς ἄν	τῳ	χρυσίον ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ, ἐάνπερ ἡ
[352]	καὶ ἄμεινον ζῶσιν οἱ δίκαιοι	τῶν	ἀδίκων καὶ εὐδαιμονέστεροί εἰσιν, ὅπερ
[344]	αὐτοὺς ἀνδραποδισάμενος δουλώσηται, ἀντὶ τούτων	τῶν	αἰσχρῶν ὀνομάτων εὐδαίμονες καὶ μακάριοι
[338]	ἦν δ' ἐγώ, μανθάνω παρὰ	τῶν	ἄλλων, ἀληθῆ εἶπες, ὦ Θρασύμαχε,
[353]	ἢ μόνον τι ἢ κάλλιστα	τῶν	ἄλλων ἀπεργάζηται. ἀλλά, ἔφη, μανθάνω
[344]	τῶν πολιτῶν ἀλλὰ καὶ ὑπὸ	τῶν	ἄλλων ὅσοι ἂν πύθωνται αὐτὸν
[333]	κοινῇ χρῆσθαι, ὁ δίκαιος χρησιμώτερος	τῶν	ἄλλων; ὅταν παρακαταθέσθαι καὶ σῶν
[353]	ἀρετή. τί δὲ πάντων πέρι	τῶν	ἄλλων; οὐχ οὕτω; οὕτω. Εχε
[338]	μὴ ἐθέλειν διδάσκειν, παρὰ δὲ	τῶν	ἄλλων περιιόντα μανθάνειν καὶ τούτων
[329]	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ὁ τρόπος	τῶν	ἀνθρώπων. ἂν μὲν γὰρ κόσμιοι
[335]	τοὺς βλαπτομένους ἄρα, ὦ φίλε,	τῶν	ἀνθρώπων ἀνάγκη ἀδικωτέρους γίγνεσθαι. ἔοικεν.
[334]	ὦ Πολέμαρχε, συμβήσεται, ὅσοι διημαρτήκασιν	(τῶν	ἀνθρώπων, δίκαιον εἶναι τοὺς μὲν
[340]	κελευόμενα ποιεῖν, ὦ Πολέμαρχε, ὑπὸ	τῶν	ἀρχόντων δίκαιον εἶναι ἔθετο Θρασύμαχος.
[347]	μέρει εἴρηκας, οὐ συνῆκα. τὸν	τῶν	βελτίστων ἄρα μισθόν, ἔφην, οὐ
[343]	τὸ τῶν προβάτων ἢ τὸ	τῶν	βοῶν ἀγαθὸν σκοπεῖν καὶ παχύνειν
[329]	ἀλλὰ καὶ τούτων πέρι καὶ	τῶν	γε πρὸς τοὺς οἰκείους μία
[331]	οὐκοῦν, ἔφη, ἐγώ, ὁ Πολέμαρχος,	τῶν	γε σῶν κληρονόμος; πάνυ γε,
[329]	νῦν οὐχ ἧττον. παντάπασι γὰρ	τῶν	γε τοιούτων ἐν τῷ γήρᾳ
[337]	εἰκός ἐστίν που ὑπὸ ὑμῶν	τῶν	δεινῶν ἢ χαλεπαίνεσθαι. καὶ ὃς
[343]	ἄλλο τι βλέποντας ἢ τὸ	τῶν	δεσποτῶν ἀγαθὸν καὶ τὸ αὑτῶν,
[340]	ἐπειδὴ καὶ σὺ ἀκριβολογῇ, οὐδεὶς	τῶν	δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης γὰρ ἐπιστήμης
[348]	λέγομεν, καὶ ἤδη δικαστῶν τινων	τῶν	διακρινούντων δεησόμεθα· ἂν δὲ ὥσπερ
[344]	ἠνάγκασαν ὑπομεῖναί τε καὶ παρασχεῖν	τῶν	εἰρημένων λόγον. καὶ δὴ ἔγωγε
[330]	καὶ ὥσπερ ἤδη ἐγγυτέρω ὢν	τῶν	ἐκεῖ μᾶλλόν τι καθορᾷ αὐτά
[330]	τε γὰρ λεγόμενοι μῦθοι περὶ	τῶν	ἐν Ἅιδου, ὡς τὸν ἐνθάδε
[327]	μὲν οὖν μοι καὶ ἡ	τῶν	ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν εἶναι, οὐ
[334]	τῶν φίλων καὶ ἐπὶ βλάβῃ	τῶν	ἐχθρῶν. οὐχ οὕτως ἔλεγες; οὐ
[331]	λόγον· δεῖ γάρ με ἤδη	τῶν	ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι. οὐκοῦν, ἔφη, ἐγώ,
[335]	τὴν τῶν ἵππων; εἰς τὴν	τῶν	ἵππων. ἆρ' οὖν καὶ κύνες
[335]	κυνῶν ἀλλ' οὐκ εἰς τὴν	τῶν	ἵππων ἀρετήν; ἀνάγκη. (ἀνθρώπους δέ,
[335]	κυνῶν ἀρετήν, ἢ εἰς τὴν	τῶν	ἵππων; εἰς τὴν τῶν ἵππων.
[343]	ὦσιν, ὁ μὲν δίκαιος ἀπὸ	τῶν	ἴσων πλέον εἰσφέρει, ὁ δ'
[341]	τὸν τῷ ὄντι ἰατρὸν ὄντα.	τῶν	καμνόντων, ἔφη, θεραπευτής. τί δὲ
[341]	ἔλεγες, πότερον χρηματιστής ἐστιν ἢ	τῶν	καμνόντων θεραπευτής; καὶ λέγε τὸν
[335]	βλαπτόμενοι χείρους γίγνονται εἰς τὴν	τῶν	κυνῶν ἀλλ' οὐκ εἰς τὴν
[335]	γίγνονται; χείρους. ἆρα εἰς τὴν	τῶν	κυνῶν ἀρετήν, ἢ εἰς τὴν
[336]	γάρ τι ἐξαμαρτάνομεν ἐν τῇ	τῶν	λόγων σκέψει ἐγώ τε καὶ
[341]	κατὰ τὴν τέχνην καὶ τὴν	τῶν	ναυτῶν ἀρχήν. ἀληθῆ, ἔφη. οὐκοῦν
[328]	θεασόμεθα. καὶ συνεσόμεθά τε πολλοῖς	τῶν	νέων αὐτόθι καὶ διαλεξόμεθα. ἀλλὰ
[329]	ζῶντες. (ἔνιοι δὲ καὶ τὰς	τῶν	οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ γήρως ὀδύρονται,
[340]	ἀρχομένους ποιεῖν. ἐκ δὲ τούτων	τῶν	ὁμολογιῶν οὐδὲν μᾶλλον τὸ τοῦ
[353]	ἔστιν τι ἔργον ὃ ἄλλῳ	τῶν	ὄντων οὐδ' ἂν ἑνὶ πράξαις,
[336]	ἀντιλαμβάνεσθαι τοῦ λόγου, ἔπειτα ὑπὸ	τῶν	παρακαθημένων διεκωλύετο βουλομένων διακοῦσαι τὸν
[334]	φύλαξ ἀγαθός, ὅσπερ καὶ τὰ	τῶν	πολεμίων κλέψαι καὶ βουλεύματα καὶ
[338]	εἶτ' οὐκ οἶσθ' ἔφη, ὅτι	τῶν	πόλεων αἱ μὲν τυραννοῦνται, αἱ
[344]	μακάριοι (κέκληνται, οὐ μόνον ὑπὸ	τῶν	πολιτῶν ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν
[344]	ἐπειδὰν δέ τις πρὸς τοῖς	τῶν	πολιτῶν χρήμασιν καὶ αὐτοὺς ἀνδραποδισάμενος
[345]	ποιμήν ἐστιν, οὐ πρὸς τὸ	τῶν	προβάτων βέλτιστον βλέποντα ἀλλ' ὥσπερ
[343]	ποιμένας ἢ τοὺς βουκόλους τὸ	τῶν	προβάτων ἢ τὸ τῶν βοῶν
[335]	Πιττακὸν εἰρηκέναι ἤ τιν' ἄλλον	τῶν	σοφῶν τε καὶ μακαρίων ἀνδρῶν.
[341]	ἔφη. ἆρ' οὖν καὶ ἑκάστῃ	τῶν	τεχνῶν ἔστιν τι συμφέρον ἄλλο
[346]	οὐχὶ ἑκάστην μέντοι φαμὲν ἑκάστοτε	τῶν	τεχνῶν τούτῳ ἑτέραν εἶναι, τῷ
[341]	ταῦτα. ἅδην, ἦν δ' ἐγώ,	τῶν	τοιούτων. ἀλλ' εἰπέ μοι· ὁ
[329]	εὐωχίας καὶ ἄλλ' ἄττα ἃ	τῶν	τοιούτων ἔχεται, καὶ ἀγανακτοῦσιν ὡς
[344]	κλέπται οἱ κατὰ μέρη ἀδικοῦντες	τῶν	τοιούτων κακουργημάτων καλοῦνται ἐπειδὰν δέ
[330]	βίῳ πολλὰ ἀδικήματα καὶ ἐκ	τῶν	ὕπνων, ὥσπερ οἱ παῖδες, θαμὰ
[334]	τις εἶναι, ἐπ' ὠφελίᾳ μέντοι	τῶν	φίλων καὶ ἐπὶ βλάβῃ τῶν
[349]	ἐν τῇ ἐπιτάσει καὶ ἀνέσει	τῶν	χορδῶν πλεονεκτεῖν ἢ ἀξιοῦν πλέον
[331]	δὴ τοῦτ' ἔγωγε τίθημι τὴν	τῶν	χρημάτων κτῆσιν πλείστου ἀξίαν εἶναι,
[331]	μέγα μέρος εἰς τοῦτο ἡ	τῶν	χρημάτων κτῆσις συμβάλλεται. ἔχει δὲ
[343]	δὲ ἀδικία τοὐναντίον, καὶ ἄρχει	τῶν	ὡς ἀληθῶς εὐηθικῶν τε καὶ
[344]	ὥσπερ βαλανεὺς ἡμῶν καταντλήσας κατὰ	τῶν	ὤτων ἁθρόον καὶ πολὺν τὸν