Pages
[336]	αὐτὸν πρότερος, (ὥστε αὐτῷ οἷός	τ'	ἐγενόμην ἀποκρίνασθαι, καὶ εἶπον ὑποτρέμων·
[341]	παρίεμαι ἀλλ' οὐ μὴ οἷός	τ'	ᾖς. (οἴει γὰρ ἄν με,
[352]	ἃ ἔπραξαν, ὥρμησαν δὲ ἐπὶ	τὰ	ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι ὄντες, ἐπεὶ
[344]	ἠδικηκότα· οὐ γὰρ τὸ ποιεῖν	τὰ	ἄδικα ἀλλὰ τὸ πάσχειν φοβούμενοι
[346]	μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν καὶ	τὰ	ἀλλότρια κακὰ μεταχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα, ~(ἀλλὰ
[353]	τι προστέτακται; ἴωμεν δὲ ἐπὶ	τὰ	αὐτὰ πάλιν· ὀφθαλμῶν, φαμέν, ἔστι
[329]	ἦν τοῦτ' αἴτιον, κἂν ἐγὼ	τὰ	αὐτὰ ταῦτα ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε
[353]	οὖν ποτε, ὦ Θρασύμαχε, ψυχὴ	τὰ	αὑτῆς ἔργα εὖ ἀπεργάσεται στερομένη
[340]	ὡμολόγησεν αὖ ἐνίοτε τοὺς κρείττους	τὰ	αὑτοῖς ἀσύμφορα κελεύειν τοὺς ἥττους
[330]	αὐτά. ὥσπερ γὰρ οἱ ποιηταὶ	τὰ	αὑτῶν ποιήματα καὶ οἱ πατέρες
[333]	εἴη ἡ δικαιοσύνη, εἰ πρὸς	τὰ	ἄχρηστα χρήσιμον ὂν τυγχάνει. τόδε
[348]	δὲ οἴει με ἴσως τοὺς	τὰ	βαλλάντια ἀποτέμνοντας λέγειν. λυσιτελεῖ μὲν
[338]	ὁ παγκρατιαστὴς καὶ αὐτῷ συμφέρει	τὰ	βόεια κρέα πρὸς τὸ σῶμα,
[345]	τούτῳ τὸ βέλτιστον ἐκποριεῖ ἐπεὶ	τά	γε αὑτῆς ὥστ' εἶναι βελτίστη
[343]	καὶ εἰ μηδεμία ἄλλη ζημία,	τά	γε οἰκεῖα δι' ἀμέλειαν μοχθηροτέρως
[349]	ἀτεχνῶς νῦν οὐ σκώπτειν, ἀλλὰ	τὰ	δοκοῦντα περὶ τῆς ἀληθείας λέγειν.
[337]	ἄνθρωπε, μὴ ἐρεῖς ὅτι ἔστιν	τὰ	δώδεκα δὶς ἓξ μηδ' ὅτι
[337]	εἴ τινα ἔροιο ὁπόσα ἐστὶν	τὰ	δώδεκα, καὶ ἐρόμενος προείποις (αὐτῷ
[345]	ὁρᾷς, ὦ Θρασύμαχε ἔτι (γὰρ	τὰ	ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα ὅτι τὸν ὡς
[353]	τὸ αὑτῶν ἔργον εὖ ἐργάσεται	τὰ	ἐργαζόμενα, κακίᾳ δὲ κακῶς. ἀληθές,
[332]	μαγειρικὴ καλεῖται; (ἡ τοῖς ὄψοις	τὰ	ἡδύσματα. εἶεν· ἡ οὖν δὴ
[331]	γελάσας, καὶ ἅμα ᾔει πρὸς	τὰ	ἱερά. (λέγε δή, εἶπον ἐγώ,
[340]	εἶναι ταῦτα ποιεῖν. τὸ γὰρ	τὰ	κελευόμενα ποιεῖν, ὦ Πολέμαρχε, ὑπὸ
[352]	δή, ἦν δ' ἐγώ, καὶ	τὰ	λοιπά μοι τῆς ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον
[344]	ζημιοῦταί τε καὶ ὀνείδη ἔχει	τὰ	μέγιστα καὶ γὰρ ἱερόσυλοι καὶ
[348]	εἴχομεν ἄν τι λέγειν κατὰ	τὰ	νομιζόμενα λέγοντες· νῦν δὲ δῆλος
[332]	ἦν δ' ἐγώ ὅτι οὐ	τὰ	ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν ὃς ἄν τῳ
[332]	ὡς ἔοικεν, λέγει Σιμωνίδης τὸ	τὰ	ὀφειλόμενα δίκαιον εἶναι ἀποδιδόναι. ἄλλο
[331]	ὅτι, ἦ δ' ὅς, τὸ	τὰ	ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι δίκαιόν ἐστι·
[335]	ἔφη, ὦ Σώκρατες. (εἰ ἄρα	τὰ	ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι φησίν τις
[330]	ἐγώ, ὦ Κέφαλε, ὧν κέκτησαι	τὰ	πλείω παρέλαβες ἢ ἐπεκτήσω; (ποῖ'
[345]	φυλάξαι, ἀλλὰ πιαίνειν οἴει αὐτὸν	τὰ	πρόβατα, καθ' ὅσον ποιμήν ἐστιν,
[333]	φαίης ἂν χρήσιμον εἶναι; πρὸς	τὰ	συμβόλαια, ὦ Σώκρατες. συμβόλαια δὲ
[341]	εἶναι. τούτῳ οὖν ὅπως ἐκπορίζῃ	τὰ	συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη ἡ
[339]	τὸ δὲ ὀρθῶς ἆρα τὸ	τὰ	συμφέροντά ἐστι τίθεσθαι ἑαυτοῖς, τὸ
[331]	μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι οὔτε χρὴ	τὰ	τοιαῦτα ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος ἂν
[348]	οὖν, ἦ δ' ὅς, καὶ	τὰ	τοιαῦτα, ἐάνπερ λανθάνῃ· ἔστι δὲ
[353]	καὶ ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι καὶ	τὰ	τοιαῦτα πάντα, ἔσθ' ὅτῳ ἄλλῳ
[334]	αὐτὸς φύλαξ ἀγαθός, ὅσπερ καὶ	τὰ	τῶν πολεμίων κλέψαι καὶ βουλεύματα
[330]	δὴ καὶ οἱ χρηματισάμενοι περὶ	τὰ	χρήματα σπουδάζουσιν ὡς ἔργον ἑαυτῶν,
[330]	μοι ἔδοξας οὐ σφόδρα (ἀγαπᾶν	τὰ	χρήματα, τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὡς
[348]	καὶ ἄλλον ἡμεῖς, ἀριθμεῖν δεήσει	(τἀγαθὰ	καὶ μετρεῖν ὅσα ἑκάτεροι ἐν
[350]	ἐρώτα· ἐγὼ δέ σοι, ὥσπερ	ταῖς	γραυσὶν ταῖς τοὺς μύθους λεγούσαις,
[343]	καὶ δὴ καὶ τοὺς ἐν	ταῖς	πόλεσιν ἄρχοντας, οἳ ὡς ἀληθῶς
[339]	ἀναμάρτητοί εἰσιν οἱ ἄρχοντες ἐν	ταῖς	πόλεσιν ἑκάσταις ἢ οἷοί τι
[339]	βέλτιστε, ὃ λέγω ~ἐν ἁπάσαις	(ταῖς	πόλεσιν ταὐτὸν εἶναι δίκαιον, τὸ
[345]	σὺ δὲ τοὺς ἄρχοντας ἐν	ταῖς	πόλεσιν, τοὺς ὡς ἀληθῶς ἄρχοντας,
[350]	δέ σοι, ὥσπερ ταῖς γραυσὶν	ταῖς	τοὺς μύθους λεγούσαις, εἶεν” ἐρῶ
[331]	τὸν οὕτως ἔχοντα πάντα ἐθέλων	τἀληθῆ	λέγειν. (ὀρθῶς, ἔφη, λέγεις. οὐκ
[348]	καλὸν καὶ ἰσχυρὸν εἶναι καὶ	τἆλλα	αὐτῷ πάντα προσθήσεις ~(ἃ ἡμεῖς
[333]	τὴν μουσικήν; ἀνάγκη. καὶ περὶ	τἆλλα	δὴ πάντα ἡ δικαιοσύνη ἑκάστου
[353]	πάνυ γε. (τίθεμεν οὖν καὶ	τἆλλα	πάντα εἰς τὸν αὐτὸν λόγον;
[344]	τυραννίς, ἣ οὐ κατὰ σμικρὸν	τἀλλότρια	καὶ λάθρᾳ καὶ βίᾳ ἀφαιρεῖται,
[354]	καὶ εὐδαίμων, ὁ δὲ μὴ	τἀναντία.	πῶς γὰρ οὔ; ὁ μὲν
[343]	τῷ δὲ ἀδίκῳ πάντα τούτων	τἀναντία	ὑπάρχει. ~λέγω γὰρ (ὅνπερ νυνδὴ
[345]	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε;	τὰς	ἄλλας ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς ὅτι
[334]	πολεμίων κλέψαι καὶ βουλεύματα καὶ	τὰς	ἄλλας πράξεις; πάνυ γε. ὅτου
[329]	οὖν πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες,	τὰς	ἐν τῇ νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες
[329]	οὐδὲ ζῶντες. (ἔνιοι δὲ καὶ	τὰς	τῶν οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ γήρως
[337]	ἡ εἰωθυῖα εἰρωνεία Σωκράτους, καὶ	ταῦτ'	ἐγὼ ᾔδη τε καὶ τούτοις
[336]	ὡς δὲ διεπαυσάμεθα καὶ ἐγὼ	ταῦτ'	εἶπον, οὐκέτι ἡσυχίαν ἦγεν, ἀλλὰ
[339]	ἀγνοῶ, σκεπτέον δή. σκόπει, ἔφη.	ταῦτ'	ἔσται, ἦν δ' ἐγώ. καί
[345]	ὡς ἔστι τῆς δικαιοσύνης κερδαλεώτερον.	ταῦτ'	οὖν (καὶ ἕτερος ἴσως τις
[339]	δίκαιον εἶναι τοῖς ἀρχομένοις ποιεῖν;	ταῦτ'	οὐχ ὡμολόγηται; οἶμαι ἔγωγε, ἔφη.
[341]	ἔφη, ἐπεχείρησας, οὐδὲν ὢν καὶ	ταῦτα.	ἅδην, ἦν δ' ἐγώ, τῶν
[329]	καὶ ἐγὼ ἀγασθεὶς αὐτοῦ εἰπόντος	ταῦτα,	βουλόμενος ἔτι (λέγειν αὐτὸν ἐκίνουν
[340]	Κλειτοφῶν, συμφέρον (δίκαιον εἶναι ἔθετο.	ταῦτα	δὲ ἀμφότερα θέμενος ὡμολόγησεν αὖ
[354]	μακάριε Θρασύμαχε, λυσιτελέστερον ἀδικία δικαιοσύνης.	ταῦτα	δή σοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες,
[346]	τὸ τοῦ κρείττονος. διὰ δὴ	ταῦτα	ἔγωγε, ὦ φίλε Θρασύμαχε, καὶ
[337]	τί ἂν αὐτῷ εἶπες πρὸς	ταῦτα;	εἶεν, ἔφη· ὡς δὴ ὅμοιον
[344]	ἑαυτῷ λυσιτελοῦν τε καὶ συμφέρον.	(ταῦτα	εἰπὼν ὁ Θρασύμαχος ἐν νῷ
[335]	ὠφελίαν, οὐκ ἦν σοφὸς ὁ	ταῦτα	εἰπών. οὐ γὰρ ἀληθῆ ἔλεγεν·
[342]	καὶ ὦτα ἀκοῆς καὶ διὰ	ταῦτα	ἐπ' αὐτοῖς δεῖ τινος τέχνης
[329]	αἴτιον, κἂν ἐγὼ τὰ αὐτὰ	ταῦτα	ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε γήρως, καὶ
[331]	του λάβῃ, ἢ καὶ αὐτὰ	ταῦτα	ἔστιν ἐνίοτε μὲν δικαίως, ἐνίοτε
[353]	ἐπιμελεῖσθαι, τῇ δὲ ἀγαθῇ πάντα	ταῦτα	εὖ πράττειν. ἀνάγκη. οὐκοῦν ἀρετήν
[341]	παντάπασι μὲν οὖν προσδεῖται. διὰ	ταῦτα	καὶ ἡ τέχνη ἐστὶν ἡ
[341]	ἔφη, λόγῳ ἄρχοντα ὄντα. πρὸς	ταῦτα	κακούργει καὶ συκοφάντει, εἴ τι
[329]	οἶμαί σου τοὺς πολλούς, ὅταν	ταῦτα	λέγῃς, οὐκ ἀποδέχεσθαι ἀλλ' ἡγεῖσθαί
[352]	τελέως εἰσὶ καὶ πράττειν ἀδύνατοι	ταῦτα	(μὲν οὖν ὅτι οὕτως ἔχει
[338]	τοὺς ἄλλους. εἰπόντος δέ μου	ταῦτα,	ὅ τε Γλαύκων καὶ οἱ
[350]	δὴ Θρασύμαχος ὡμολόγησε μὲν πάντα	ταῦτα,	οὐχ (ὡς ἐγὼ νῦν ῥᾳδίως
[339]	τοῖς δὲ δίκαιον εἶναι φῇς	ταῦτα	ποιεῖν ἃ ἐκεῖνοι προσέταξαν ἆρα
[340]	προστάττειν, τοῖς δὲ δίκαιον εἶναι	ταῦτα	ποιεῖν. τὸ γὰρ τὰ κελευόμενα
[352]	ἑνὶ δὴ οἶμαι ἐνοῦσα ταὐτὰ	ταῦτα	ποιήσει ἅπερ πέφυκεν ἐργάζεσθαι· πρῶτον
[342]	τῆς τὸ συμφέρον εἰς αὐτὰ	ταῦτα	σκεψομένης τε καὶ ἐκποριούσης ἆρα
[342]	(ὑπὸ ἑαυτῆς. συνωμολόγησε μὲν καὶ	ταῦτα	τελευτῶν, ἐπεχείρει δὲ περὶ αὐτὰ
[353]	ἔμοιγε δοκεῖ. ἴθι δή, μετὰ	ταῦτα	τόδε σκέψαι. ψυχῆς ἔστιν τι
[347]	καὶ ἔστιν; ἔγωγε, ἔφη. διὰ	ταῦτα	τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ, οὔτε
[352]	ὠσίν; οὐδαμῶς. οὐκοῦν δικαίως (ἂν)	ταῦτα	τούτων φαμὲν ἔργα εἶναι; πάνυ
[349]	ἁπάντων πλεῖστον αὐτὸς λάβῃ; ἔστι	ταῦτα.	ὧδε δὴ λέγωμεν, ἔφην· ὁ
[352]	ἐν ἑνὶ δὴ οἶμαι ἐνοῦσα	ταὐτὰ	ταῦτα ποιήσει ἅπερ πέφυκεν ἐργάζεσθαι·
[350]	πράττειν ἢ λέγειν, καὶ οὐ	ταὐτὰ	τῷ ὁμοίῳ ἑαυτῷ εἰς τὴν
[337]	δείξω ἑτέραν ἀπόκρισιν παρὰ πάσας	ταύτας	περὶ δικαιοσύνης, βελτίω τούτων; τί
[330]	οἱ πατέρες τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν,	ταύτῃ	τε δὴ καὶ οἱ χρηματισάμενοι
[338]	εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ	ταύτῃ	ὑπολαμβάνεις ᾗ ἂν κακουργήσαις μάλιστα
[351]	πόλεως ἄνευ δικαιοσύνης τὴν δύναμιν	ταύτην	ἕξει, ἢ ἀνάγκη αὐτῇ μετὰ
[340]	ἁμαρτάνῃ, τότε ὅταν ἁμαρτάνῃ, κατὰ	ταύτην	τὴν ἁμαρτίαν; ἀλλ' οἶμαι λέγομεν
[339]	λέγω ~ἐν ἁπάσαις (ταῖς πόλεσιν	ταὐτὸν	εἶναι δίκαιον, τὸ τῆς καθεστηκυίας
[329]	πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά τινες εἰς	ταὐτὸν	παραπλησίαν ἡλικίαν ἔχοντες, διασῴζοντες τὴν
[329]	ἔφη, (ὦ Σοφόκλεις, ἔχεις πρὸς	τἀφροδίσια;	ἔτι οἷός τε εἶ γυναικὶ
[329]	ποθοῦντες καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε	τἀφροδίσια	καὶ περὶ πότους τε καὶ
[348]	οἵ γε τελέως, ἔφη, οἷοί	τε	ἀδικεῖν, πόλεις τε καὶ ἔθνη
[352]	οὐδὲ πράττειν μετ' ἀλλήλων οἷοί	(τε	ἀλλὰ δὴ καὶ οὕς φαμεν
[332]	γίγνηται, φίλοι δὲ ὦσιν ὅ	τε	ἀπολαμβάνων καὶ ὁ ἀποδιδούς οὐχ
[328]	εἰς τοῦ Πολεμάρχου, καὶ Λυσίαν	τε	αὐτόθι κατελάβομεν καὶ Εὐθύδημον, τοὺς
[330]	ὧν ἔμπροσθεν οὐκ εἰσῄει. οἵ	τε	γὰρ λεγόμενοι μῦθοι περὶ τῶν
[338]	εἰπόντος δέ μου ταῦτα, ὅ	τε	Γλαύκων καὶ οἱ ἄλλοι ἐδέοντο
[330]	πατέρες τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν, ταύτῃ	τε	δὴ καὶ οἱ χρηματισάμενοι περὶ
[348]	πρὸς ἀλλήλους σκοπῶμεν, ἅμα αὐτοί	τε	δικασταὶ καὶ ῥήτορες ἐσόμεθα. πάνυ
[329]	ἔχεις πρὸς τἀφροδίσια; ἔτι οἷός	τε	εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι” καὶ ὅς,
[334]	ἀνθρώπους κεκάσθαι κλεπτοσύνῃ θ' ὅρκῳ	τε.	ἔοικεν οὖν ἡ δικαιοσύνη καὶ
[334]	δ' ἐγώ, μεταθώμεθα; τὸν δοκοῦντά	τε,	ἦ δ' ὅς, καὶ τὸν
[349]	ἔστιν δέ γε, ἔφην, φρόνιμός	τε	καὶ ἀγαθὸς ὁ ἄδικος, ὁ
[343]	δικαίου καὶ δικαιοσύνης καὶ ἀδίκου	τε	καὶ ἀδικίας, ὥστε ἀγνοεῖς ὅτι
[338]	τούτου ἐκβαίνοντα κολάζουσιν ὡς παρανομοῦντά	τε	καὶ ἀδικοῦντα. τοῦτ' οὖν ἐστιν,
[350]	ἔοικεν, ἔφη. ὁ δὲ κακός	τε	καὶ ἀμαθὴς τοῦ τε ὁμοίου
[350]	σοφίαν, τὴν δὲ ἀδικίαν κακίαν	τε	καὶ ἀμαθίαν, εἶεν, ἦν δ'
[333]	λίθων θέσιν ὁ δίκαιος χρησιμώτερός	τε	καὶ ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ;
[350]	περὶ πάσης δὴ ὅρα ἐπιστήμης	τε	καὶ ἀνεπιστημοσύνης εἴ τίς σοι
[351]	δέ γ' ἔφην, εἴπερ σοφία	τε	καὶ ἀρετή ἐστιν δικαιοσύνη, ῥᾳδίως
[342]	ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἥττονός	τε	καὶ ἀρχομένου (ὑπὸ ἑαυτῆς. συνωμολόγησε
[340]	αὑτοῖς ἀσύμφορα κελεύειν τοὺς ἥττους	τε	καὶ ἀρχομένους ποιεῖν. ἐκ δὲ
[342]	προστάξει, ἀλλὰ τὸ τῷ ναύτῃ	τε	καὶ ἀρχομένῳ. συνέφησε μόγις. οὐκοῦν,
[343]	ἀγαθὸν τῷ ὄντι, τοῦ κρείττονός	τε	καὶ ἄρχοντος συμφέρον, οἰκεία δὲ
[342]	ἄρα ὅ γε τοιοῦτος κυβερνήτης	τε	καὶ ἄρχων τὸ τῷ κυβερνήτῃ
[332]	φίλοις τε καὶ ἐχθροῖς ὠφελίας	τε	καὶ βλάβας ἀποδιδοῦσα. τὸ τοὺς
[343]	ἄρχει τῶν ὡς ἀληθῶς εὐηθικῶν	τε	καὶ δικαίων, οἱ δ' ἀρχόμενοι
[328]	δὲ ἐστεφανωμένος ἐπί τινος προσκεφαλαίου	τε	καὶ δίφρου· τεθυκὼς γὰρ ἐτύγχανεν
[351]	ἐνῇ, οὐ καὶ ἐν ἐλευθέροις	τε	καὶ δούλοις ἐγγιγνομένη μισεῖν ποιήσει
[348]	ἔφη, οἷοί τε ἀδικεῖν, πόλεις	τε	καὶ ἔθνη δυνάμενοι ἀνθρώπων ὑφ'
[328]	με ἰδὼν ὁ Κέφαλος ἠσπάζετό	τε	καὶ εἶπεν· ὦ Σώκρατες, οὐ
[344]	ἔγωγε καὶ αὐτὸς πάνυ ἐδεόμην	τε	καὶ εἶπον· ὦ δαιμόνιε Θρασύμαχε,
[341]	τῷ τὸ συμφέρον ἑκάστῳ ζητεῖν	τε	καὶ ἐκπορίζειν; ἐπὶ τούτῳ, ἔφη.
[342]	συμφέρον εἰς αὐτὰ ταῦτα σκεψομένης	τε	καὶ ἐκποριούσης ἆρα καὶ ἐν
[350]	ἐθελήσει πλεονεκτεῖν, τοῦ δὲ ἀνομοίου	τε	καὶ ἐναντίου. ἔοικεν, ἔφη. ὁ
[347]	καὶ φιλάργυρον εἶναι ὄνειδος λέγεταί	τε	καὶ ἔστιν; ἔγωγε, ἔφη. διὰ
[354]	ὅ γε εὖ ζῶν μακάριός	τε	καὶ εὐδαίμων, ὁ δὲ μὴ
[329]	τε τἀφροδίσια καὶ περὶ πότους	τε	καὶ εὐωχίας καὶ ἄλλ' ἄττα
[332]	ἔμπροσθεν εἰρημένοις, ἡ τοῖς φίλοις	τε	καὶ ἐχθροῖς ὠφελίας τε καὶ
[335]	γε, ἔφη· τούς γε πονηρούς	τε	καὶ ἐχθροὺς δεῖ βλάπτειν. βλαπτόμενοι
[328]	αἱ περὶ τοὺς λόγους ἐπιθυμίαι	τε	καὶ ἡδοναί. μὴ οὖν ἄλλως
[327]	Πολέμαρχος περιμεῖναι. καὶ ἐγὼ μετεστράφην	τε	καὶ ἠρόμην ὅπου αὐτὸς εἴη.
[345]	σκοπεῖσθαι ἢ ἐκείνῳ, τῷ (ἀρχομένῳ	τε	καὶ θεραπευομένῳ, ἔν τε πολιτικῇ
[350]	σοφός, ὁ δὲ ἄδικος ἀμαθής	τε	καὶ κακός. ὁ δὴ Θρασύμαχος
[333]	δίκαιος ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ	τε	καὶ κιθαριστικοῦ, ὥσπερ ὁ κιθαριστικὸς
[339]	τὸ ἀσύμφορα ποιεῖν τοῖς ἄρχουσί	τε	καὶ κρείττοσι δίκαιον εἶναι ὡμολογῆσθαί
[335]	ἤ τιν' ἄλλον τῶν σοφῶν	τε	καὶ μακαρίων ἀνδρῶν. ἐγὼ γοῦν,
[353]	ἄλλων ἀπεργάζηται. ἀλλά, ἔφη, μανθάνω	τε	καί μοι δοκεῖ τοῦτο ἑκάστου
[336]	ἡμᾶς ὡς διαρπασόμενος. καὶ ἐγώ	τε	καὶ ὁ Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν·
[336]	τῇ τῶν λόγων σκέψει ἐγώ	τε	καὶ ὅδε, εὖ ἴσθι ὅτι
[334]	μὴν οἵ γε ἀγαθοὶ δίκαιοί	τε	καὶ οἷοι μὴ ἀδικεῖν; ἀληθῆ.
[350]	ὁ ἄδικος ἡμῖν τοῦ ἀνομοίου	τε	καὶ ὁμοίου πλεονεκτεῖ; ἢ οὐχ
[330]	πατρός. ὁ μὲν γὰρ πάππος	τε	καὶ ὁμώνυμος ἐμοὶ σχεδόν τι
[344]	τις ἀδικήσας μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί	τε	καὶ ὀνείδη ἔχει τὰ μέγιστα
[328]	ἡμᾶς φοίτα ὡς παρὰ φίλους	τε	καὶ πάνυ οἰκείους. καὶ μήν,
[344]	οἱ παρόντες, ἀλλ' ἠνάγκασαν ὑπομεῖναί	τε	καὶ παρασχεῖν τῶν εἰρημένων λόγον.
[349]	οὐκοῦν καὶ ἀδίκου γε ἀνθρώπου	τε	καὶ πράξεως ὁ ἄδικος πλεονεκτήσει
[342]	τὸ τῷ κυβερνήτῃ συμφέρον σκέψεταί	τε	καὶ προστάξει, ἀλλὰ τὸ τῷ
[332]	ὅτι, ἔφη, ἡ σώμασιν φάρμακά	τε	καὶ σιτία καὶ ποτά. ἡ
[350]	δίκαιος ἡμῖν ἀναπέφανται ὢν ἀγαθός	τε	καὶ σοφός, ὁ δὲ ἄδικος
[350]	ἀγαθός; φημί. ὁ ἄρα ἀγαθός	τε	καὶ σοφὸς τοῦ μὲν ὁμοίου
[335]	ἦν δ' ἐγώ, κοινῇ ἐγώ	τε	καὶ σύ, ἐάν τις αὐτὸ
[344]	τὸ δ' ἄδικον ἑαυτῷ λυσιτελοῦν	τε	καὶ συμφέρον. (ταῦτα εἰπὼν ὁ
[351]	μισήσουσιν καὶ ἐχθροὶ ἔσονται ἀλλήλοις	τε	καὶ τοῖς δικαίοις; ἔσονται, ἔφη.
[341]	διόρισαι ποτέρως λέγεις τὸν ἄρχοντά	τε	καὶ τὸν κρείττονα, τὸν ὡς
[337]	Σωκράτους, καὶ ταῦτ' ἐγὼ ᾔδη	τε	καὶ τούτοις προύλεγον, ὅτι σὺ
[352]	ἔτι δ' ἐχθρὸν εἶναι ἑαυτῷ	τε	καὶ τῷ ἐναντίῳ παντὶ καὶ
[343]	συμφέρον, οἰκεία δὲ τοῦ πειθομένου	τε	καὶ ὑπηρετοῦντος βλάβη, ἡ δὲ
[334]	πρὸς μητρὸς πάππον Αὐτόλυκον ἀγαπᾷ	τε	καί φησιν αὐτὸν πάντας ἀνθρώπους
[347]	οὐκ οἶσθα ὅτι τὸ φιλότιμόν	τε	καὶ φιλάργυρον εἶναι ὄνειδος λέγεταί
[331]	οὗτος ὅρος ἐστὶν δικαιοσύνης, ἀληθῆ	τε	λέγειν καὶ ἃ ἂν λάβῃ
[343]	εἰσφέρει, ὁ δ' ἔλαττον, ὅταν	τε	λήψεις, (ὁ μὲν οὐδέν, ὁ
[337]	χαλεπαίνεσθαι. καὶ ὃς ἀκούσας ἀνεκάγχασέ	τε	μάλα σαρδάνιον καὶ εἶπεν· ὦ
[343]	πρὸς δὲ τούτοις ἀπεχθέσθαι τοῖς	τε	οἰκείοις καὶ τοῖς γνωρίμοις, ὅταν
[349]	ἀνομοίου, ὁ δὲ ἄδικος τοῦ	τε	ὁμοίου καὶ (τοῦ ἀνομοίου; ἄριστα,
[350]	κακός τε καὶ ἀμαθὴς τοῦ	τε	ὁμοίου καὶ τοῦ ἐναντίου. φαίνεται.
[330]	μέσος τις γέγονα χρηματιστὴς τοῦ	τε	πάππου καὶ τοῦ πατρός. ὁ
[327]	Γλαύκων. (καὶ ὀλίγῳ ὕστερον ὅ	τε	Πολέμαρχος ἧκε καὶ Ἀδείμαντος ὁ
[345]	(ἀρχομένῳ τε καὶ θεραπευομένῳ, ἔν	τε	πολιτικῇ καὶ ἰδιωτικῇ ἀρχῇ. σὺ
[328]	τὴν παννυχίδα θεασόμεθα. καὶ συνεσόμεθά	τε	πολλοῖς τῶν νέων αὐτόθι καὶ
[329]	ἡδονὰς ποθοῦντες καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί	τε	τἀφροδίσια καὶ περὶ πότους τε
[327]	μετὰ Γλαύκωνος τοῦ Ἀρίστωνος προσευξόμενός	τε	τῇ θεῷ καὶ ἅμα τὴν
[343]	τοῖς πρὸς τὴν πόλιν, ὅταν	τέ	τινες εἰσφοραὶ ὦσιν, ὁ μὲν
[328]	οὖν ἄλλως ποίει, ἀλλὰ τοῖσδέ	τε	τοῖς νεανίσκοις σύνισθι καὶ δεῦρο
[343]	καὶ οὕτω πόρρω εἶ περί	τε	τοῦ δικαίου καὶ δικαιοσύνης καὶ
[338]	οὖν ἄλλως ποίει, ἀλλὰ ἐμοί	τε	χαρίζου ἀποκρινόμενος καὶ μὴ φθονήσῃς
[328]	τινος προσκεφαλαίου τε καὶ δίφρου·	τεθυκὼς	γὰρ ἐτύγχανεν ἐν τῇ αὐλῇ.
[348]	ἀπόκριναι ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς. τὴν	τελέαν	ἀδικίαν τελέας οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν
[341]	συμφέρον ἄλλο ἢ ὅτι μάλιστα	τελέαν	εἶναι; (πῶς τοῦτο ἐρωτᾷς; ὥσπερ,
[348]	ἐξ ἀρχῆς. τὴν τελέαν ἀδικίαν	τελέας	οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φῂς εἶναι;
[330]	τις ἐγγὺς ᾖ τοῦ οἴεσθαι	τελευτήσειν,	εἰσέρχεται αὐτῷ δέος καὶ φροντὶς
[338]	τὸ ἐμὲ εἶναι τὸν ἀποκρινόμενον.	τελευτῶν	δὲ συνεχώρησεν, (κἄπειτα, αὕτη δή,
[342]	ἑαυτῆς. συνωμολόγησε μὲν καὶ ταῦτα	τελευτῶν,	ἐπεχείρει δὲ περὶ αὐτὰ μάχεσθαι·
[352]	ἐπεὶ οἵ γε παμπόνηροι καὶ	τελέως	ἄδικοι τελέως εἰσὶ καὶ πράττειν
[352]	γε παμπόνηροι καὶ τελέως ἄδικοι	τελέως	εἰσὶ καὶ πράττειν ἀδύνατοι ταῦτα
[348]	ἀγαθοὶ οἱ ἄδικοι; οἵ γε	τελέως,	ἔφη, οἷοί τε ἀδικεῖν, πόλεις
[351]	ἡ ἀρίστη μάλιστα ποιήσει καὶ	τελεώτατα	οὖσα ἄδικος. μανθάνω, ἔφην, ὅτι
[344]	ῥᾷστα μαθήσῃ, ἐὰν ἐπὶ τὴν	τελεωτάτην	ἀδικίαν ἔλθῃς, ἣ τὸν μὲν
[346]	καὶ ὠφελεῖ ἐκεῖνο ἐφ' ᾧ	τέτακται.	ἐὰν δὲ μὴ μισθὸς αὐτῇ
[345]	του μέλει ἢ ἐφ' ᾧ	τέτακται,	ὅπως τούτῳ τὸ βέλτιστον ἐκποριεῖ
[337]	ὅτι ἑξάκις δύο μηδ' ὅτι	τετράκις	τρία· ὡς οὐκ ἀποδέξομαί σου
[337]	δὶς ἓξ μηδ' ὅτι τρὶς	τέτταρα	μηδ' ὅτι ἑξάκις δύο μηδ'
[342]	ὦ Θρασύμαχε, ἄρχουσί γε αἱ	τέχναι	καὶ κρατοῦσιν ἐκείνου οὗπέρ εἰσιν
[342]	καὶ κρατοῦσιν ἐκείνου οὗπέρ εἰσιν	τέχναι.	συνεχώρησεν ἐνταῦθα καὶ μάλα μόγις.
[342]	τις πονηρία, καὶ δεῖ ἑκάστῃ	τέχνῃ	ἄλλης τέχνης ἥτις αὐτῇ τὸ
[342]	οὐδεμιᾷ τέχνῃ πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει	τέχνῃ	ἄλλῳ τὸ συμφέρον ζητεῖν ἢ
[346]	ἀπὸ τοῦ προσχρῆσθαι τῇ μισθωτικῇ	τέχνῃ	γίγνεσθαι αὐτοῖς. συνέφη μόγις. (οὐκ
[332]	οὖν δὴ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα	τέχνη	δικαιοσύνη ἂν καλοῖτο; εἰ μέν
[342]	ἆρα καὶ ἐν αὐτῇ τῇ	τέχνῃ	ἔνι τις πονηρία, καὶ δεῖ
[342]	ἐστιν πονηρά, ἢ ἄλλη τις	τέχνη	ἔσθ' ὅτι προσδεῖταί τινος ἀρετῆς
[342]	συμφέρον ζητεῖν ἢ ἐκείνῳ οὗ	τέχνη	ἐστίν, αὐτὴ δὲ ἀβλαβὴς καὶ
[341]	προσδεῖται. διὰ ταῦτα καὶ ἡ	τέχνη	ἐστὶν ἡ ἰατρικὴ νῦν ηὑρημένη,
[342]	γὰρ προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ οὗ	τέχνη	ἐστίν. φαίνεται, ἔφη, οὕτως. ἀλλὰ
[341]	συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη ἡ	τέχνη.	ἦ ὀρθῶς σοι δοκῶ, ἔφην,
[341]	πάνυ γε. οὐ καὶ ἡ	τέχνη,	ἦν δ' ἐγώ, ἐπὶ τούτῳ
[332]	τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον	τέχνη	ἰατρικὴ καλεῖται; τί ἂν οἴει
[332]	τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον	τέχνη	μαγειρικὴ καλεῖται; (ἡ τοῖς ὄψοις
[346]	τοῦτο ἤδη δῆλον, ὅτι οὐδεμία	τέχνη	οὐδὲ ἀρχὴ τὸ αὑτῇ ὠφέλιμον
[342]	ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ ἄλλη	τέχνη	οὐδεμία ἑαυτῇ οὐδὲ γὰρ προσδεῖται
[342]	πονηρία οὔτε ἁμαρτία οὐδεμία οὐδεμιᾷ	τέχνῃ	πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει τέχνῃ ἄλλῳ
[347]	ὅτι ὁ μέλλων καλῶς τῇ	τέχνῃ	πράξειν οὐδέποτε αὑτῷ τὸ βέλτιστον
[347]	πράττει οὐδ' ἐπιτάττει κατὰ τὴν	τέχνην	ἐπιτάττων, ἀλλὰ τῷ ἀρχομένῳ· ὧν
[341]	κυβερνήτης καλεῖται, ἀλλὰ κατὰ τὴν	τέχνην	καὶ τὴν τῶν ναυτῶν ἀρχήν.
[346]	(οὐκ ἄρα ἀπὸ τῆς αὑτοῦ	τέχνης	ἑκάστῳ αὕτη ἡ ὠφελία ἐστίν,
[342]	καὶ δεῖ ἑκάστῃ τέχνῃ ἄλλης	τέχνης	ἥτις αὐτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται,
[346]	τήν γε ὠφελίαν ἑκάστης τῆς	τέχνης	ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι; ἔστω, ἔφη.
[346]	ὠφελεῖται ὁ δημιουργὸς ἀπὸ τῆς	τέχνης;	οὐ φαίνεται, ἔφη. (ἆρ' οὖν
[342]	ταῦτα ἐπ' αὐτοῖς δεῖ τινος	τέχνης	τῆς τὸ συμφέρον εἰς αὐτὰ
[341]	ἆρ' οὖν καὶ ἑκάστῃ τῶν	τεχνῶν	ἔστιν τι συμφέρον ἄλλο ἢ
[346]	ἑκάστην μέντοι φαμὲν ἑκάστοτε τῶν	τεχνῶν	τούτῳ ἑτέραν εἶναι, τῷ ἑτέραν
[330]	δεῖ ἐκεῖ διδόναι (δίκην, καταγελώμενοι	τέως,	τότε δὴ στρέφουσιν αὐτοῦ τὴν
[328]	δίφρου· τεθυκὼς γὰρ ἐτύγχανεν ἐν	τῇ	αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα οὖν παρ' αὐτόν·
[353]	ψυχῇ κακῶς ἄρχειν καὶ ἐπιμελεῖσθαι,	τῇ	δὲ ἀγαθῇ πάντα ταῦτα εὖ
[345]	ὥσπερ χρηματιστὴν ἀλλ' οὐ ποιμένα.	τῇ	δὲ ποιμενικῇ οὐ δήπου ἄλλου
[343]	κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ ἂν εὕροις ἐν	τῇ	διαλύσει τῆς κοινωνίας πλέον ἔχοντα
[335]	ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ	τῇ	δικαιοσύνῃ δὴ οἱ δίκαιοι ἀδίκους;
[350]	ἔφη. ~(τί δὲ ἰατρικός; ἐν	τῇ	ἐδωδῇ ἢ πόσει ἐθέλειν ἄν
[349]	λύραν ἐθέλειν μουσικοῦ ἀνδρὸς ἐν	τῇ	ἐπιτάσει καὶ ἀνέσει τῶν χορδῶν
[336]	ἑκόντας εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν	τῇ	ζητήσει καὶ διαφθείρειν τὴν εὕρεσιν
[346]	τὸ συμφέρον αὐτῷ πλεῖν ἐν	τῇ	θαλάττῃ, ἕνεκα τούτου καλεῖς μᾶλλον
[328]	ἔσται πρὸς ἑσπέραν ἀφ' ἵππων	τῇ	θεῷ; ἀφ' ἵππων; ἦν δ'
[327]	Γλαύκωνος τοῦ Ἀρίστωνος προσευξόμενός τε	τῇ	θεῷ καὶ ἅμα τὴν ἑορτὴν
[335]	ἀμούσους δύνανται ποιεῖν; ἀδύνατον. ἀλλὰ	τῇ	ἱππικῇ οἱ ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ
[346]	τοὺς δημιουργοὺς ἀπὸ τοῦ προσχρῆσθαι	τῇ	μισθωτικῇ τέχνῃ γίγνεσθαι αὐτοῖς. συνέφη
[335]	ἀδικωτέρους γίγνεσθαι. ἔοικεν. ἆρ' οὖν	τῇ	μουσικῇ οἱ μουσικοὶ ἀμούσους δύνανται
[329]	ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες, τὰς ἐν	τῇ	νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι
[341]	τοῦτο ὑπολογιστέον, ὅτι πλεῖ ἐν	τῇ	νηί, οὐδ' ἐστὶν κλητέος ναύτης·
[353]	πω τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ	τῇ	οἰκείᾳ μὲν ἀρετῇ τὸ αὑτῶν
[342]	αὐτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται, καὶ	τῇ	σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ τοιαύτης, καὶ
[342]	ἐκποριούσης ἆρα καὶ ἐν αὐτῇ	τῇ	τέχνῃ ἔνι τις πονηρία, καὶ
[347]	αἰτεῖν, ὅτι ὁ μέλλων καλῶς	τῇ	τέχνῃ πράξειν οὐδέποτε αὑτῷ τὸ
[336]	εἰ γάρ τι ἐξαμαρτάνομεν ἐν	τῇ	τῶν λόγων σκέψει ἐγώ τε
[351]	ὦ Θρασύμαχε, ἔγωγε ἐπιθυμῶ, ἀλλὰ	τῇδέ	πῃ σκέψασθαι· (πόλιν φαίης ἂν
[348]	οὔκ, ἀλλὰ πάνυ γενναίαν εὐήθειαν.	(τὴν	ἀδικίαν ἄρα κακοήθειαν καλεῖς; οὔκ,
[348]	εἴπῃ. εἰ γὰρ λυσιτελεῖν μὲν	τὴν	ἀδικίαν ἐτίθεσο, κακίαν μέντοι ἢ
[350]	δὲ δὴ καὶ ἰσχυρὸν εἶναι	τὴν	ἀδικίαν. ἢ οὐ μέμνησαι, ὦ
[344]	πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν οἱ ὀνειδίζοντες	τὴν	ἀδικίαν. οὕτως, ὦ Σώκρατες, καὶ
[348]	ἀρετῆς καὶ σοφίας τιθεῖς μέρει	τὴν	ἀδικίαν, τὴν δὲ δικαιοσύνην ἐν
[331]	δ' αὐτό, τὴν δικαιοσύνην, πότερα	τὴν	ἀλήθειαν αὐτὸ φήσομεν εἶναι ἁπλῶς
[340]	τότε ὅταν ἁμαρτάνῃ, κατὰ ταύτην	τὴν	ἁμαρτίαν; ἀλλ' οἶμαι λέγομεν τῷ
[335]	μὴ οὕτω φῶμεν, βλαπτομένους εἰς	τὴν	ἀνθρωπείαν ἀρετὴν χείρους γίγνεσθαι; πάνυ
[346]	ἰατρικὴν σὺ καὶ τὴν κυβερνητικὴν	τὴν	αὐτὴν καλεῖς; ἢ ἐάνπερ βούλῃ
[350]	ταὐτὰ τῷ ὁμοίῳ ἑαυτῷ εἰς	τὴν	αὐτὴν πρᾶξιν. ἀλλ' ἴσως, ἔφη,
[351]	ἐγγένηται ἀδικία, μῶν μὴ ἀπολεῖ	τὴν	αὑτῆς δύναμιν, ἢ οὐδὲν ἧττον
[342]	αὑτῆς οὔτε ἄλλης προσδεῖται ἐπὶ	τὴν	αὑτῆς πονηρίαν τὸ συμφέρον σκοπεῖν·
[353]	ἔργον καλῶς (ἀπεργάσαιντο μὴ ἔχοντα	τὴν	αὑτῶν οἰκείαν ἀρετήν, ἀλλ' ἀντὶ
[346]	τις μισθαρνῇ; (οὐκ ἔφη. οὐκοῦν	τήν	γε ὠφελίαν ἑκάστης τῆς τέχνης
[348]	οὐκοῦν τὴν μὲν δικαιοσύνην ἀρετήν,	τὴν	δὲ ἀδικίαν κακίαν; εἰκός γ'
[350]	δικαιοσύνην ἀρετὴν εἶναι καὶ σοφίαν,	τὴν	δὲ ἀδικίαν κακίαν τε καὶ
[348]	σοφίας τιθεῖς μέρει τὴν ἀδικίαν,	τὴν	δὲ δικαιοσύνην ἐν τοῖς ἐναντίοις.
[347]	μὲν γὰρ δύο μισθοὺς γιγνώσκω,	τὴν	δὲ ζημίαν ἥντινα λέγεις καὶ
[350]	ἐρυθριῶντα ἐπειδὴ δὲ οὖν διωμολογησάμεθα	τὴν	δικαιοσύνην ἀρετὴν εἶναι καὶ σοφίαν,
[348]	τοὐναντίον, ἦ δ' ὅς. ἦ	τὴν	δικαιοσύνην κακίαν; οὔκ, ἀλλὰ πάνυ
[333]	καὶ μηδὲν χρῆσθαι, χρήσιμον εἶναι	τὴν	δικαιοσύνην, ὅταν δὲ χρῆσθαι, τὴν
[331]	ὦ Κέφαλε. τοῦτο δ' αὐτό,	τὴν	δικαιοσύνην, πότερα τὴν ἀλήθειαν αὐτὸ
[333]	πάνυ γε. τί δὲ δή;	τὴν	δικαιοσύνην πρὸς τίνος χρείαν ἢ
[346]	τούτῳ ἑτέραν εἶναι, τῷ ἑτέραν	τὴν	δύναμιν ἔχειν; καί, ὦ μακάριε,
[351]	οὐκοῦν τοιάνδε τινὰ φαίνεται ἔχουσα	τὴν	δύναμιν, οἵαν, ᾧ ἂν ἐγγένηται,
[351]	γιγνομένη πόλις πόλεως ἄνευ δικαιοσύνης	τὴν	δύναμιν ταύτην ἕξει, ἢ ἀνάγκη
[327]	τε τῇ θεῷ καὶ ἅμα	τὴν	ἑορτὴν βουλόμενος θεάσασθαι τίνα τρόπον
[336]	ἐν τῇ ζητήσει καὶ διαφθείρειν	τὴν	εὕρεσιν αὐτοῦ, δικαιοσύνην δὲ ζητοῦντας,
[345]	τινὰ καὶ μέλλοντα ἑστιάσεσθαι, πρὸς	τὴν	εὐωχίαν, ἢ αὖ πρὸς τὸ
[346]	μισθαρνῶν. οὐ δῆτα. τί δέ;	τὴν	ἰατρικὴν μισθαρνητικήν, ἐὰν ἰώμενός τις
[346]	γὰρ αὐτῆς ἡ δύναμις· ἢ	τὴν	ἰατρικὴν σὺ καὶ τὴν κυβερνητικὴν
[346]	ἢ τὴν ἰατρικὴν σὺ καὶ	τὴν	κυβερνητικὴν τὴν αὐτὴν καλεῖς; ἢ
[348]	κακίαν; πῶς γὰρ οὔ; οὐκοῦν	τὴν	μὲν δικαιοσύνην ἀρετήν, τὴν δὲ
[346]	δῆτα, ἔφη. οὐδέ γ' οἶμαι,	τὴν	μισθωτικήν, ἐὰν ὑγιαίνῃ τις μισθαρνῶν.
[333]	δὲ χρῆσθαι, τὴν ὁπλιτικὴν καὶ	τὴν	μουσικήν; ἀνάγκη. καὶ περὶ τἆλλα
[344]	ἄλλων ὅσοι ἂν πύθωνται αὐτὸν	τὴν	ὅλην ἀδικίαν ἠδικηκότα· οὐ γὰρ
[333]	τὴν δικαιοσύνην, ὅταν δὲ χρῆσθαι,	τὴν	ὁπλιτικὴν καὶ τὴν μουσικήν; ἀνάγκη.
[329]	ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν ἔχοντες, διασῴζοντες	τὴν	παλαιὰν παροιμίαν· οἱ οὖν πλεῖστοι
[328]	γὰρ μετὰ τὸ δεῖπνον καὶ	τὴν	παννυχίδα θεασόμεθα. καὶ συνεσόμεθά τε
[330]	οὐ δι' αὑτὸν ἀλλὰ διὰ	τὴν	πόλιν εὐδοκιμοῖ, ἀπεκρίνατο ὅτι οὔτ'
[343]	ἔλαττον· ἔπειτα ἐν τοῖς πρὸς	τὴν	πόλιν, ὅταν τέ τινες εἰσφοραὶ
[350]	ἦν δ' ἐγώ, παρά γε	τὴν	σαυτοῦ δόξαν. ὥστε σοί, ἔφη,
[348]	Θρασύμαχε, ἀπόκριναι ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς.	τὴν	τελέαν ἀδικίαν τελέας οὔσης δικαιοσύνης
[344]	δὲ ῥᾷστα μαθήσῃ, ἐὰν ἐπὶ	τὴν	τελεωτάτην ἀδικίαν ἔλθῃς, ἣ τὸν
[347]	βέλτιστον πράττει οὐδ' ἐπιτάττει κατὰ	τὴν	τέχνην ἐπιτάττων, ἀλλὰ τῷ ἀρχομένῳ·
[341]	πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται, ἀλλὰ κατὰ	τὴν	τέχνην καὶ τὴν τῶν ναυτῶν
[335]	εἰς τὴν τῶν ἵππων; εἰς	τὴν	τῶν ἵππων. ἆρ' οὖν καὶ
[335]	τῶν κυνῶν ἀλλ' οὐκ εἰς	τὴν	τῶν ἵππων ἀρετήν; ἀνάγκη. (ἀνθρώπους
[335]	τῶν κυνῶν ἀρετήν, ἢ εἰς	τὴν	τῶν ἵππων; εἰς τὴν τῶν
[335]	κύνες βλαπτόμενοι χείρους γίγνονται εἰς	τὴν	τῶν κυνῶν ἀλλ' οὐκ εἰς
[335]	χείρους γίγνονται; χείρους. ἆρα εἰς	τὴν	τῶν κυνῶν ἀρετήν, ἢ εἰς
[341]	ἀλλὰ κατὰ τὴν τέχνην καὶ	τὴν	τῶν ναυτῶν ἀρχήν. ἀληθῆ, ἔφη.
[331]	πρὸς δὴ τοῦτ' ἔγωγε τίθημι	τὴν	τῶν χρημάτων κτῆσιν πλείστου ἀξίαν
[330]	ὡς ἔργον ἑαυτῶν, καὶ κατὰ	τὴν	χρείαν ᾗπερ οἱ ἄλλοι. χαλεποὶ
[330]	τέως, τότε δὴ στρέφουσιν αὐτοῦ	τὴν	ψυχὴν μὴ ἀληθεῖς ὦσιν· καὶ
[345]	σοι ἔτι ποιήσω; ἢ εἰς	τὴν	ψυχὴν φέρων ἐνθῶ τὸν λόγον;
[349]	σκώπτειν, ἀλλὰ τὰ δοκοῦντα περὶ	τῆς	ἀληθείας λέγειν. τί δέ σοι,
[353]	αὑτῶν οἰκείαν ἀρετήν, ἀλλ' ἀντὶ	τῆς	ἀρετῆς κακίαν; καὶ πῶς ἄν;
[347]	τιμῆς· οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι	τῆς	ἀρχῆς ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται
[347]	κεκλῆσθαι, οὔτε λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ	τῆς	ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται. οὐδ' αὖ
[346]	συνέφη μόγις. (οὐκ ἄρα ἀπὸ	τῆς	αὑτοῦ τέχνης ἑκάστῳ αὕτη ἡ
[353]	λέγεις. οὐκοῦν καὶ ὦτα στερόμενα	τῆς	αὑτῶν ἀρετῆς κακῶς τὸ αὑτῶν
[347]	μὴ ἀνάγκην περιμένειν αἰσχρὸν νενομίσθαι	τῆς	δὲ ζημίας μεγίστη τὸ ὑπὸ
[349]	δέ; τῆς δικαίας πράξεως; οὐδὲ	τῆς	δικαίας, ἔφη. τοῦ δὲ ἀδίκου
[349]	νῦν, καὶ εὐήθης. τί δέ;	τῆς	δικαίας πράξεως; οὐδὲ τῆς δικαίας,
[349]	ἀξιοῖ τοῦ δικαίου πλεονεκτεῖν καὶ	τῆς	δικαίας πράξεως; πῶς γὰρ οὔκ;
[345]	γε οὐ πείθει ὡς ἔστι	τῆς	δικαιοσύνης κερδαλεώτερον. ταῦτ' οὖν (καὶ
[354]	λόγου, ὅτι λυσιτελέστερον ἡ ἀδικία	τῆς	δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην τὸ μὴ
[352]	ἐγώ, καὶ τὰ λοιπά μοι	τῆς	ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος ὥσπερ καὶ
[328]	τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη εἶ	τῆς	ἡλικίας ὃ δὴ ἐπὶ γήραος
[332]	(τίς δὲ πλέοντας πρὸς τὸν	τῆς	θαλάττης κίνδυνον; κυβερνήτης. τί δὲ
[339]	πόλεσιν ταὐτὸν εἶναι δίκαιον, τὸ	τῆς	καθεστηκυίας ἀρχῆς συμφέρον· αὕτη δέ
[343]	ἂν εὕροις ἐν τῇ διαλύσει	τῆς	κοινωνίας πλέον ἔχοντα τὸν δίκαιον
[335]	γοῦν, ἔφη, ἕτοιμός εἰμι κοινωνεῖν	τῆς	μάχης. ~(ἀλλ' οἶσθα, ἦν δ'
[330]	πατὴρ ἔτι ἐλάττω αὐτὴν ἐποίησε	τῆς	νῦν οὔσης· ἐγὼ δὲ ἀγαπῶ
[353]	αὑτῆς ἔργα εὖ ἀπεργάσεται στερομένη	τῆς	οἰκείας ἀρετῆς, ἢ ἀδύνατον; ἀδύνατον.
[353]	τυφλότητα γὰρ ἴσως λέγεις ἀντὶ	τῆς	ὄψεως. ἥτις, ἦν δ' ἐγώ,
[327]	καὶ ἄλλοι τινὲς ὡς ἀπὸ	τῆς	πομπῆς. ὁ οὖν Πολέμαρχος ἔφη·
[346]	οὐκοῦν τήν γε ὠφελίαν ἑκάστης	τῆς	τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι; ἔστω,
[346]	ὅτι ὠφελεῖται ὁ δημιουργὸς ἀπὸ	τῆς	τέχνης; οὐ φαίνεται, ἔφη. (ἆρ'
[342]	ἐπ' αὐτοῖς δεῖ τινος τέχνης	τῆς	τὸ συμφέρον εἰς αὐτὰ ταῦτα
[330]	ὦσιν· καὶ αὐτός ἤτοι ὑπὸ	τῆς	τοῦ γήρως ἀσθενείας ἢ καὶ
[350]	ἐπειδήπερ οὐκ ἐᾷς λέγειν. καίτοι	τί	ἄλλο βούλει; οὐδὲν μὰ Δία,
[337]	βελτίω τούτων; τί ἀξιοῖς παθεῖν;	τί	ἄλλο, ἦν δ' ἐγώ, ἢ
[333]	συμβόλαια δὲ λέγεις κοινωνήματα ἤ	τι	ἄλλο; κοινωνήματα δῆτα. (ἆρ' οὖν
[336]	δικαιοσύνη ὂν οὐδὲ τὸ δίκαιον,	τί	ἂν ἄλλο τις αὐτὸ φαίη
[337]	(τοῦ ἀληθοῦς; ἢ πῶς λέγεις;	τί	ἂν αὐτῷ εἶπες πρὸς ταῦτα;
[332]	καὶ προσῆκον τέχνη ἰατρικὴ καλεῖται;	τί	ἂν οἴει ἡμῖν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι;
[337]	ταύτας περὶ δικαιοσύνης, βελτίω τούτων;	τί	ἀξιοῖς παθεῖν; τί ἄλλο, ἦν
[332]	ὦ Σιμωνίδη, ἡ τίσιν οὖν	τί	ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον τέχνη
[332]	καὶ ποτά. ἡ δὲ τίσιν	τί	ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον τέχνη
[332]	εἶεν· ἡ οὖν δὴ τίσιν	τί	ἀποδιδοῦσα τέχνη δικαιοσύνη ἂν καλοῖτο;
[337]	ποιήσεις· ὧν ἐγὼ ἀπεῖπον, τούτων	τι	ἀποκρινῇ; οὐκ ἂν θαυμάσαιμι, ἦν
[336]	μηδὲ φιλοτιμοῦ ἐλέγχων ἐπειδάν τίς	τι	ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς τοῦτο, ὅτι ῥᾷον
[337]	δὲ τῷ ἐρωτηθέντι τοιοῦτον, ἧττόν	τι	αὐτὸν οἴει ἀποκρινεῖσθαι τὸ φαινόμενον
[343]	αὐτοὺς καὶ θεραπεύειν πρὸς ἄλλο	τι	βλέποντας ἢ τὸ τῶν δεσποτῶν
[353]	ἴδια ἐκείνης εἶναι; οὐδενὶ ἄλλῳ.	τί	δ' αὖ τὸ ζῆν; οὐ
[351]	(οὐ δῆτα, ἦ δ' ὅς.	τί	δ' εἰ μὴ ἀδικοῖεν; οὐ
[352]	ἴδοις ἢ ὀφθαλμοῖς; οὐ δῆτα.	τί	δέ; ἀκούσαις ἄλλῳ ἢ ὠσίν;
[349]	ἀξιοῦν πλέον ἔχειν; οὐκ ἔμοιγε.	τί	δέ; ἀμούσου; ἀνάγκη, ἔφη. ~(τί
[351]	μετ' (ἀλλήλων πράττειν; πάνυ γε.	τί	δὲ ἂν ἐν δυοῖν ἐγγένηται;
[342]	λέγων, ἢ οὔ; ὀρθῶς, ἔφη.	~(τί	δὲ δή; αὐτὴ ἡ ἰατρική
[349]	ἀδίκου; ἀλλ' οὕτως, ἔφη, ἔχει.	τί	δὲ δὴ ὁ ἄδικος; ἆρα
[333]	οἶμαι φαίης κτῆσιν; πάνυ γε.	τί	δὲ δή; τὴν δικαιοσύνην πρὸς
[343]	ὦ Σώκρατες, τίτθη σοι ἔστιν;	τί	δέ; ἦν δ' ἐγώ· οὐκ
[345]	οὔκ, ἔφη, ἀλλ' εὖ οἶδα.	τί	δέ, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[349]	ἃ δὲ ἄφρονα, κακόν; ναί.	τί	δὲ ἰατρικόν; οὐχ οὕτως; οὕτως.
[350]	τί δέ; ἀμούσου; ἀνάγκη, ἔφη.	~(τί	δὲ ἰατρικός; ἐν τῇ ἐδωδῇ
[341]	ὄντα. τῶν καμνόντων, ἔφη, θεραπευτής.	τί	δὲ κυβερνήτης; ὁ ὀρθῶς κυβερνήτης
[353]	φαμὲν ἔργα εἶναι; πάνυ γε.	~(τί	δέ; μαχαίρᾳ ἂν ἀμπέλου κλῆμα
[350]	ἀνάγκη τοῦτό γε οὕτως ἔχειν.	τί	δὲ ὁ ἀνεπιστήμων; οὐχὶ ὁμοίως
[332]	τὸν τῆς θαλάττης κίνδυνον; κυβερνήτης.	τί	δὲ ὁ δίκαιος; ἐν τίνι
[353]	οὐκοῦν καὶ ἀρετή; καὶ ἀρετή.	τί	δὲ πάντων πέρι τῶν ἄλλων;
[349]	δοκοῦντα περὶ τῆς ἀληθείας λέγειν.	τί	δέ σοι, ἔφη, τοῦτο διαφέρει,
[346]	ὑγιαίνῃ τις μισθαρνῶν. οὐ δῆτα.	τί	δέ; τὴν ἰατρικὴν μισθαρνητικήν, ἐὰν
[349]	ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν, καὶ εὐήθης.	τί	δέ; τῆς δικαίας πράξεως; οὐδὲ
[332]	τὸν Σιμωνίδην; πάνυ μὲν οὖν.	τί	δέ; τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτέον ὅτι
[353]	ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἔστιν; καὶ ἀρετή.	τί	δέ; ὤτων ἦν τι ἔργον;
[333]	ὁ κυβερνήτης; ἔοικεν. ὅταν οὖν	τί	δέῃ ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ κοινῇ
[332]	ὀφείλειν τοὺς φίλους ἀγαθὸν μέν	τι	δρᾶν, κακὸν δὲ μηδέν. μανθάνω,
[341]	ταῦτα κακούργει καὶ συκοφάντει, εἴ	τι	δύνασαι οὐδέν σου παρίεμαι ἀλλ'
[351]	τι ἔρχεται ἀδίκως, πρᾶξαι ἄν	τι	δύνασθαι, εἰ ἀδικοῖεν ἀλλήλους; (οὐ
[351]	λῃστὰς ἢ κλέπτας ἢ ἄλλο	τι	ἔθνος, ὅσα κοινῇ ἐπί τι
[339]	δῆλον. ἐπειδὴ γὰρ συμφέρον γέ	τι	εἶναι καὶ ἐγὼ ὁμολογῶ τὸ
[336]	χαλεπὸς ἡμῖν ἴσθι· εἰ γάρ	τι	ἐξαμαρτάνομεν ἐν τῇ τῶν λόγων
[332]	ἐν τίνι πράξει καὶ πρὸς	τί	ἔργον δυνατώτατος φίλους ὠφελεῖν καὶ
[353]	αὐτὰ πάλιν· ὀφθαλμῶν, φαμέν, ἔστι	τι	ἔργον; ἔστιν. ἆρ' οὖν καὶ
[353]	ἀρετή. τί δέ; ὤτων ἦν	τι	ἔργον; ναί. οὐκοῦν καὶ ἀρετή;
[353]	ταῦτα τόδε σκέψαι. ψυχῆς ἔστιν	τι	ἔργον ὃ ἄλλῳ τῶν ὄντων
[351]	τι ἔθνος, ὅσα κοινῇ ἐπί	τι	ἔρχεται ἀδίκως, πρᾶξαι ἄν τι
[336]	φλυαρία (ἔχει, ὦ Σώκρατες; καὶ	τί	εὐηθίζεσθε πρὸς ἀλλήλους ὑποκατακλινόμενοι ὑμῖν
[332]	δικαιοσύνη ἂν καλοῖτο; εἰ μέν	τι,	ἔφη, δεῖ ἀκολουθεῖν, ὦ Σώκρατες,
[340]	μαρτυρήσῃς, ὁ Κλειτοφῶν ὑπολαβών. καὶ	τί,	ἔφη, δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς γὰρ
[353]	ἔργον ὃ ἂν ἢ μόνον	τι	ἢ κάλλιστα τῶν ἄλλων ἀπεργάζηται.
[332]	ἦ δ' ὅς. ἄλλο δή	τι	ἢ τὸ τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν,
[338]	εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο	τι	ἢ τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον.
[330]	ἤδη καὶ σκοπεῖ εἴ τινά	τι	ἠδίκησεν. ὁ μὲν οὖν εὑρίσκων
[332]	ἐχθρῷ ὅπερ καὶ προσήκει, κακόν	τι.	ἠινίξατο ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,
[350]	ἐδωδῇ ἢ πόσει ἐθέλειν ἄν	τι	ἰατρικοῦ πλεονεκτεῖν ἢ ἀνδρὸς ἢ
[347]	ἄρχειν οὐχ ὡς ἐπ' ἀγαθόν	τι	ἰόντες οὐδ' ὡς εὐπαθήσοντες ἐν
[330]	ἐγγυτέρω ὢν τῶν ἐκεῖ μᾶλλόν	τι	καθορᾷ αὐτά ὑποψίας δ' οὖν
[339]	ἁμαρτεῖν; πάντως που, ἔφη, οἷοί	τι	καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες νόμους
[339]	ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις ἢ οἷοί	τι	καὶ ἁμαρτεῖν; πάντως που, ἔφη,
[340]	ὡμολόγεις οὐκ ἀναμαρτήτους εἶναι ἀλλά	τι	καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης γὰρ εἶ,
[337]	μηδὲ φάσκων εἰδέναι, ἔπειτα, εἴ	τι	καὶ οἴεται, περὶ τούτων ἀπειρημένον
[346]	μὴ παρὰ δόξαν ἀποκρίνου, ἵνα	τι	καὶ περαίνωμεν. ἀλλὰ τούτῳ, ἔφη,
[348]	ὥσπερ ἄλλοι τινές, εἴχομεν ἄν	τι	λέγειν κατὰ τὰ νομιζόμενα λέγοντες·
[338]	δ' ἐγώ· ἀλλὰ σαφέστερον εἰπὲ	τί	λέγεις. εἶτ' οὐκ οἶσθ' ἔφη,
[338]	ἐὰν μάθω γε πρῶτον, ἔφην,	τί	λέγεις· νῦν γὰρ οὔπω οἶδα.
[339]	καὶ τοὐναντίον, τὸ μὴ συμφέρον.	τί	λέγεις σύ; ἔφη. ἃ σὺ
[343]	οὐδὲ ποιμένα γιγνώσκεις. ὅτι δὴ	τί	μάλιστα; ἦν δ' ἐγώ. (ὅτι
[346]	ἀκριβῶς διορίζειν, ὥσπερ ὑπέθου, οὐδέν	τι	μᾶλλον, ἐάν τις κυβερνῶν ὑγιὴς
[330]	ἀλλά μοι ἔτι τοσόνδε εἰπέ·	τί	μέγιστον οἴει ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι τοῦ
[349]	ἑκάτερος αὐτῶν οἷσπερ ἔοικεν; ἀλλὰ	τί	μέλλει; ἔφη. εἶεν, ὦ Θρασύμαχε·
[352]	καὶ οὕς φαμεν ἐρρωμένως πώποτέ	τι	μετ' ἀλλήλων κοινῇ πρᾶξαι ἀδίκους
[348]	λυσιτελεῖν, δικαιοσύνην δ' οὔ. ἀλλὰ	τί	μήν; τοὐναντίον, ἦ δ' ὅς.
[332]	τοῦτο δὲ ὠνόμασεν ὀφειλόμενον. ἀλλὰ	τί	οἴει; ἔφη. ὦ πρὸς Διός,
[330]	τε καὶ ὁμώνυμος ἐμοὶ σχεδόν	τι	ὅσην ἐγὼ νῦν οὐσίαν κέκτημαι
[331]	ἄρτι ἐλέγομεν, τό τινος παρακαταθεμένου	τι	ὁτῳοῦν μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῦντι (ἀποδιδόναι.
[329]	γὰρ ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι μέν	τι,	οὐ μέντοι γε ὅσον οἴονται·
[338]	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ	τί	οὐκ ἐπαινεῖς; ἀλλ' οὐκ ἐθελήσεις.
[337]	εἴ μοι σκεψαμένῳ οὕτω δόξειεν.	(τί	οὖν, ἔφη, ἂν ἐγὼ δείξω
[337]	ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν ἐάντε μή; ἄλλο	τι	οὖν, ἔφη, καὶ σὺ οὕτω
[342]	μάχεσθαι· ἐπειδὴ δὲ ὡμολόγησεν, ἄλλο	τι	οὖν, ἦν δ' ἐγώ, οὐδὲ
[351]	ἔτι τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ' οὔ	τι	οὕτως ἁπλῶς, ὦ Θρασύμαχε, ἔγωγε
[331]	κτῆσιν πλείστου ἀξίαν εἶναι, οὔ	(τι	παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ τῷ ἐπιεικεῖ
[331]	καὶ τὸ ἀποδιδόναι ἄν τίς	τι	παρά του λάβῃ, ἢ καὶ
[338]	εἶναι. καὶ τοῦτο, ὦ Θρασύμαχε,	τί	ποτε λέγεις; οὐ γάρ που
[353]	εἶναι ἑκάστῳ ᾧπερ καὶ ἔργον	τι	προστέτακται; ἴωμεν δὲ ἐπὶ τὰ
[330]	οὔτ' ἂν ὁ ἐπιεικὴς πάνυ	τι	ῥᾳδίως γῆρας μετὰ πενίας ἐνέγκοι
[337]	ποιήσοις ἢ ἀποκρινοῖο, εἴ τίς	τί	σε ἐρωτᾷ. σοφὸς γὰρ εἶ,
[343]	πρὸς πρόβατα διατεθείη, καὶ ἄλλο	τι	σκοπεῖν αὐτοὺς διὰ νυκτὸς καὶ
[349]	ὁ δίκαιος τοῦ δικαίου δοκεῖ	τί	σοι ἂν ἐθέλειν πλέον ἔχειν;
[352]	ἐγώ. καί μοι λέγε· δοκεῖ	τί	σοι εἶναι ἵππου ἔργον; (ἔμοιγε.
[345]	οἷς νυνδὴ ἔλεγον μὴ πέπεισαι,	τί	σοι ἔτι ποιήσω; ἢ εἰς
[333]	οὖν, ὦ φίλε, πάνυ γέ	τι	σπουδαῖον εἴη ἡ δικαιοσύνη, εἰ
[341]	καὶ ἑκάστῃ τῶν τεχνῶν ἔστιν	τι	συμφέρον ἄλλο ἢ ὅτι μάλιστα
[341]	ἔφη. οὐκοῦν ἑκάστῳ τούτων ἔστιν	τι	συμφέρον; πάνυ γε. οὐ καὶ
[337]	τυγχάνει ὄν, ἀλλ' ἕτερον εἴπω	τι	(τοῦ ἀληθοῦς; ἢ πῶς λέγεις;
[337]	ὦ θαυμάσιε, μηδ' εἰ τούτων	τι	τυγχάνει ὄν, ἀλλ' ἕτερον εἴπω
[351]	ἑξῆς διασκεψώμεθα (τὸν λόγον, ὁποῖόν	τι	τυγχάνει ὂν δικαιοσύνη πρὸς ἀδικίαν.
[336]	καὶ αὐτὸς ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ	τί	φῂς εἶναι τὸ δίκαιον. καὶ
[331]	σὺ ὁ τοῦ λόγου κληρονόμος,	τί	φῂς τὸν Σιμωνίδην λέγοντα ὀρθῶς
[344]	ἡμῶν γε οὐδὲν κήδεσθαι, οὐδέ	τι	φροντίζειν εἴτε χεῖρον εἴτε βέλτιον
[331]	ὑπολαβὼν ὁ Πολέμαρχος, εἴπερ γέ	τι	χρὴ Σιμωνίδῃ πείθεσθαι. καὶ μέντοι,
[339]	νόμους τιθέναι τοὺς μὲν ὀρθῶς	τιθέασιν,	τοὺς δέ τινας οὐκ ὀρθῶς;
[348]	εἰ ἐν ἀρετῆς καὶ σοφίας	τιθεῖς	μέρει τὴν ἀδικίαν, τὴν δὲ
[353]	αὑτῶν ἔργον ἀπεργάσεται; πάνυ γε.	(τίθεμεν	οὖν καὶ τἆλλα πάντα εἰς
[339]	καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες νόμους	τιθέναι	τοὺς μὲν ὀρθῶς τιθέασιν, τοὺς
[339]	ἆρα τὸ τὰ συμφέροντά ἐστι	τίθεσθαι	ἑαυτοῖς, τὸ δὲ μὴ ὀρθῶς
[341]	ἁμαρτάνοντα δὲ τὸ αὑτῷ βέλτιστον	τίθεσθαι,	τοῦτο δὲ τῷ ἀρχομένῳ ποιητέον.
[338]	πόλει, τὸ ἄρχον; πάνυ γε.	(τίθεται	δέ γε τοὺς νόμους ἑκάστη
[331]	σφόδρα. πρὸς δὴ τοῦτ' ἔγωγε	τίθημι	τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν πλείστου
[348]	τοῖς ἐναντίοις. ἀλλὰ πάνυ οὕτω	τίθημι.	τοῦτο, ἦν δ' ἐγώ, ἤδη
[347]	ἐθελήσειν ἄρχειν, ἢ ἀργύριον ἢ	τιμήν,	ἢ ζημίαν ἐὰν μὴ ἄρχῃ.
[347]	ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται. οὐδ' αὖ	τιμῆς	ἕνεκα· οὐ γάρ εἰσι φιλότιμοι.
[347]	ἐθέλουσιν ἄρχειν οἱ ἀγαθοὶ οὔτε	τιμῆς·	οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς
[336]	δὲ ζητοῦντας, πρᾶγμα πολλῶν χρυσίων	τιμιώτερον,	ἔπειθ' οὕτως ἀνοήτως ὑπείκειν ἀλλήλοις
[335]	Βίαντα ἢ Πιττακὸν εἰρηκέναι ἤ	τιν'