Pages
[328]	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Κέφαλε,	χαίρω	γε διαλεγόμενος (τοῖς σφόδρα πρεσβύταις·
[329]	αἱ ἐπιθυμίαι παύσωνται κατατείνουσαι καὶ	χαλάσωσιν,	παντάπασιν τὸ τοῦ Σοφοκλέους γίγνεται,
[337]	ὑπὸ ὑμῶν τῶν δεινῶν ἢ	χαλεπαίνεσθαι.	καὶ ὃς ἀκούσας ἀνεκάγχασέ τε
[354]	ἐπειδή μοι πρᾷος ἐγένου καὶ	χαλεπαίνων	ἐπαύσω. οὐ μέντοι καλῶς γε
[328]	ποία τίς ἐστιν, τραχεῖα καὶ	χαλεπή,	ἢ ῥᾳδία καὶ εὔπορος. καὶ
[329]	γῆρας, ὦ Σώκρατες, καὶ νεότης	χαλεπὴ	τῷ τοιούτῳ συμβαίνει. καὶ ἐγὼ
[330]	τὴν χρείαν ᾗπερ οἱ ἄλλοι.	χαλεποὶ	οὖν καὶ συγγενέσθαι εἰσίν, οὐδὲν
[328]	φασιν εἶναι οἱ ποιηταί, πότερον	χαλεπὸν	τοῦ βίου, ἢ πῶς σὺ
[336]	εἶπον ὑποτρέμων· ὦ Θρασύμαχε, μὴ	χαλεπὸς	ἡμῖν ἴσθι· εἰ γάρ τι
[330]	καὶ τοῖς δὴ μὴ πλουσίοις,	χαλεπῶς	δὲ τὸ γῆρας φέρουσιν, εὖ
[331]	γηροτρόφος, ὡς καὶ Πίνδαρος λέγει.	χαριέντως	γάρ τοι, ὦ Σώκρατες, τοῦτ'
[351]	πάνυ καλῶς. σοὶ γάρ, ἔφη,	χαρίζομαι.	εὖ γε σὺ ποιῶν· ἀλλὰ
[338]	ἄλλως ποίει, ἀλλὰ ἐμοί τε	χαρίζου	ἀποκρινόμενος καὶ μὴ φθονήσῃς καὶ
[338]	περιιόντα μανθάνειν καὶ τούτων μηδὲ	χάριν	ἀποδιδόναι. ὅτι μέν, ἦν δ'
[338]	ὅτι δὲ οὔ με φῂς	χάριν	ἐκτίνειν, ψεύδῃ· ἐκτίνω γὰρ ὅσην
[351]	ἀλλὰ δὴ καὶ τόδε μοι	χάρισαι	καὶ λέγε· δοκεῖς ἂν ἢ
[328]	καὶ Θρασύμαχον τὸν Καλχηδόνιον καὶ	Χαρμαντίδην	τὸν Παιανιᾶ καὶ Κλειτοφῶντα τὸν
[344]	κήδεσθαι, οὐδέ τι φροντίζειν εἴτε	χεῖρον	εἴτε βέλτιον βιωσόμεθα ἀγνοοῦντες ὃ
[335]	ἵπποι βελτίους ἢ χείρους γίγνονται;	χείρους.	ἆρα εἰς τὴν τῶν κυνῶν
[335]	βλαπτομένους εἰς τὴν ἀνθρωπείαν ἀρετὴν	χείρους	γίγνεσθαι; πάνυ μὲν οὖν. ἀλλ'
[335]	ἆρ' οὖν καὶ κύνες βλαπτόμενοι	χείρους	γίγνονται εἰς τὴν τῶν κυνῶν
[335]	βλαπτόμενοι δ' ἵπποι βελτίους ἢ	χείρους	γίγνονται; χείρους. ἆρα εἰς τὴν
[327]	~Πολιτεία Α. (Σωκράτης κατέβην	χθὲς	εἰς Πειραιᾶ μετὰ Γλαύκωνος τοῦ
[349]	τῇ ἐπιτάσει καὶ ἀνέσει τῶν	χορδῶν	πλεονεκτεῖν ἢ ἀξιοῦν πλέον ἔχειν;
[333]	δή; τὴν δικαιοσύνην πρὸς τίνος	χρείαν	ἢ κτῆσιν ἐν εἰρήνῃ φαίης
[330]	ἔργον ἑαυτῶν, καὶ κατὰ τὴν	χρείαν	ᾗπερ οἱ ἄλλοι. χαλεποὶ οὖν
[331]	συμβάλλεται. ἔχει δὲ καὶ ἄλλας	χρείας	πολλάς· ἀλλὰ ἕν γε ἀνθ'
[352]	ἀλλὰ περὶ τοῦ ὅντινα τρόπον	χρὴ	ζῆν. σκόπει δή, ἔφη. σκοπῶ,
[327]	τὸ ἢν πείσωμεν ὑμᾶς ὡς	χρὴ	ἡμᾶς ἀφεῖναι; ἦ καὶ δύναισθ'
[343]	δέ, ὦ εὐηθέστατε Σώκρατες, οὑτωσὶ	χρή,	ὅτι δίκαιος ἀνὴρ ἀδίκου πανταχοῦ
[328]	δοκεῖ, ἦν δ' ἐγώ, οὕτω	χρὴ	ποιεῖν. ἦιμεν οὖν οἴκαδε εἰς
[328]	σὲ ᾖμεν· νῦν δέ σε	χρὴ	πυκνότερον δεῦρο ἰέναι. ὡς εὖ
[331]	ὁ Πολέμαρχος, εἴπερ γέ τι	χρὴ	Σιμωνίδῃ πείθεσθαι. καὶ μέντοι, ἔφη
[331]	εἰ μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι οὔτε	χρὴ	τὰ τοιαῦτα ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος
[344]	τις πρὸς τοῖς τῶν πολιτῶν	χρήμασιν	καὶ αὐτοὺς ἀνδραποδισάμενος δουλώσηται, ἀντὶ
[338]	δύναμαι. δύναμαι δὲ ἐπαινεῖν μόνον·	χρήματα	γὰρ οὐκ ἔχω. ὡς δὲ
[331]	θεῷ θυσίας τινὰς ἢ ἀνθρώπῳ	χρήματα	ἔπειτα ἐκεῖσε ἀπιέναι δεδιότα, μέγα
[330]	καὶ οἱ χρηματισάμενοι περὶ τὰ	χρήματα	σπουδάζουσιν ὡς ἔργον ἑαυτῶν, καὶ
[330]	ἔδοξας οὐ σφόδρα (ἀγαπᾶν τὰ	χρήματα,	τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὡς τὸ
[330]	ταύτῃ τε δὴ καὶ οἱ	χρηματισάμενοι	περὶ τὰ χρήματα σπουδάζουσιν ὡς
[345]	αὖ πρὸς τὸ (ἀποδόσθαι, ὥσπερ	χρηματιστὴν	ἀλλ' οὐ ποιμένα. τῇ δὲ
[341]	ἰατρός, ὃν ἄρτι ἔλεγες, πότερον	χρηματιστής	ἐστιν ἢ τῶν καμνόντων θεραπευτής;
[342]	σωμάτων εἶναι ἄρχων ἀλλ' οὐ	χρηματιστής.	ἢ οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν
[330]	ὦ Σώκρατες; μέσος τις γέγονα	χρηματιστὴς	τοῦ τε πάππου καὶ τοῦ
[347]	τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ, οὔτε	χρημάτων	ἕνεκα ἐθέλουσιν ἄρχειν οἱ ἀγαθοὶ
[331]	τοῦτ' ἔγωγε τίθημι τὴν τῶν	χρημάτων	κτῆσιν πλείστου ἀξίαν εἶναι, οὔ
[331]	μέρος εἰς τοῦτο ἡ τῶν	χρημάτων	κτῆσις συμβάλλεται. ἔχει δὲ καὶ
[343]	ἦν δ' ἐγώ· οὐκ ἀποκρίνεσθαι	χρῆν	μᾶλλον ἢ τοιαῦτα ἐρωτᾶν; ὅτι
[328]	ἡμῖν καταβαίνων εἰς τὸν Πειραιᾶ.	χρῆν	μέντοι. εἰ μὲν γὰρ ἐγὼ
[328]	σφόδρα πρεσβύταις· δοκεῖ γάρ μοι	χρῆναι	παρ' αὐτῶν πυνθάνεσθαι, ὥσπερ τινὰ
[333]	ἡ δικαιοσύνη ἑκάστου ἐν μὲν	χρήσει	ἄχρηστος, ἐν δὲ ἀχρηστίᾳ χρήσιμος;
[333]	λέγεις ὅταν μηδὲν δέῃ αὐτῷ	χρῆσθαι	ἀλλὰ κεῖσθαι; πάνυ γε. ὅταν
[333]	ἴσως, ὦ Πολέμαρχε, πρὸς τὸ	χρῆσθαι	ἀργυρίῳ, ὅταν δέῃ ἀργυρίου κοινῇ
[333]	κοινῇ καὶ ἰδίᾳ· ὅταν δὲ	χρῆσθαι,	ἡ ἀμπελουργική; φαίνεται. φήσεις δὲ
[333]	δέῃ ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ κοινῇ	χρῆσθαι,	ὁ δίκαιος χρησιμώτερος τῶν ἄλλων;
[333]	εἶναι τὴν δικαιοσύνην, ὅταν δὲ	χρῆσθαι,	τὴν ὁπλιτικὴν καὶ τὴν μουσικήν;
[333]	ὅταν δέῃ φυλάττειν καὶ μηδὲν	χρῆσθαι,	χρήσιμον εἶναι τὴν δικαιοσύνην, ὅταν
[332]	οὐ πάνυ μοι δοκεῖ τοῦτο.	χρήσιμον	ἄρα καὶ ἐν εἰρήνῃ δικαιοσύνη;
[333]	κτῆσιν ἐν εἰρήνῃ φαίης ἂν	χρήσιμον	εἶναι; πρὸς τὰ συμβόλαια, ὦ
[333]	δέῃ φυλάττειν καὶ μηδὲν χρῆσθαι,	χρήσιμον	εἶναι τὴν δικαιοσύνην, ὅταν δὲ
[333]	ἄρα καὶ ἐν εἰρήνῃ δικαιοσύνη;	~(χρήσιμον.	καὶ γὰρ γεωργία· ἢ οὔ;
[333]	δικαιοσύνη, εἰ πρὸς τὰ ἄχρηστα	χρήσιμον	ὂν τυγχάνει. τόδε δὲ σκεψώμεθα.
[333]	ἄρα ἄχρηστον ᾖ ἀργύριον, τότε	χρήσιμος	ἐπ' αὐτῷ (ἡ δικαιοσύνη; κινδυνεύει.
[333]	δρέπανον δέῃ φυλάττειν, ἡ δικαιοσύνη	χρήσιμος	καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ· ὅταν
[333]	χρήσει ἄχρηστος, ἐν δὲ ἀχρηστίᾳ	χρήσιμος;	κινδυνεύει. (οὐκ ἂν οὖν, ὦ
[333]	οὖν ὁ δίκαιος ἀγαθὸς καὶ	χρήσιμος	κοινωνὸς εἰς πεττῶν θέσιν, ἢ
[331]	νοῦν ἔχοντι, ὦ Σώκρατες, πλοῦτον	χρησιμώτατον	εἶναι. (παγκάλως, ἦν δ' ἐγώ,
[333]	καὶ λίθων θέσιν ὁ δίκαιος	χρησιμώτερός	τε καὶ ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ
[333]	χρυσίῳ κοινῇ χρῆσθαι, ὁ δίκαιος	χρησιμώτερος	τῶν ἄλλων; ὅταν παρακαταθέσθαι καὶ
[334]	θέμενοι, ὦ Πολέμαρχε; τὸν δοκοῦντα	χρηστόν,	τοῦτον φίλον εἶναι. νῦν δὲ
[334]	δ' ὅς, καὶ τὸν ὄντα	χρηστὸν	φίλον· ~(τὸν δὲ δοκοῦντα μέν,
[334]	εἶναι πότερον τοὺς δοκοῦντας ἑκάστῳ	χρηστοὺς	εἶναι, ἢ τοὺς ὄντας, κἂν
[334]	ὥστε δοκεῖν αὐτοῖς πολλοὺς μὲν	χρηστοὺς	εἶναι μὴ ὄντας, πολλοὺς δὲ
[334]	ἔφη, οὓς ἄν τις ἡγῆται	χρηστοὺς	φιλεῖν, οὓς δ' ἂν πονηροὺς
[328]	πρεσβύτης μοι ἔδοξεν εἶναι· διὰ	χρόνου	γὰρ καὶ (ἑωράκη αὐτόν. καθῆστο
[332]	ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν ὃς ἄν τῳ	χρυσίον	ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ, ἐάνπερ ἡ ἀπόδοσις
[336]	γὰρ δὴ οἴου, εἰ μὲν	χρυσίον	ἐζητοῦμεν, οὐκ ἄν ποτε ἡμᾶς
[333]	οὖν τί δέῃ ἀργυρίῳ ἢ	χρυσίῳ	κοινῇ χρῆσθαι, ὁ δίκαιος χρησιμώτερος
[336]	δικαιοσύνην δὲ ζητοῦντας, πρᾶγμα πολλῶν	χρυσίων	τιμιώτερον, ἔπειθ' οὕτως ἀνοήτως ὑπείκειν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2005