Pages
[350]	ἔα με εἰπεῖν ὅσα βούλομαι,	ἤ,	εἰ βούλει ἐρωτᾶν, ἐρώτα· ἐγὼ
[333]	Σώκρατες. συμβόλαια δὲ λέγεις κοινωνήματα	ἤ	τι ἄλλο; κοινωνήματα δῆτα. (ἆρ'
[335]	ἢ Βίαντα ἢ Πιττακὸν εἰρηκέναι	ἤ	τιν' ἄλλον τῶν σοφῶν τε
[336]	Ξέρξου ἢ Ἰσμηνίου τοῦ Θηβαίου	ἤ	τινος ἄλλου μέγα οἰομένου δύνασθαι
[353]	ἀπεργάσεται στερομένη τῆς οἰκείας ἀρετῆς,	ἢ	ἀδύνατον; ἀδύνατον. ἀνάγκη ἄρα κακῇ
[348]	τὴν ἀδικίαν ἐτίθεσο, κακίαν μέντοι	ἢ	αἰσχρὸν αὐτὸ ὡμολόγεις εἶναι ὥσπερ
[342]	αὐτὴ ἡ ἰατρική ἐστιν πονηρά,	ἢ	ἄλλη τις τέχνη ἔσθ' ὅτι
[351]	στρατόπεδον ἢ λῃστὰς ἢ κλέπτας	ἢ	ἄλλο τι ἔθνος, ὅσα κοινῇ
[347]	ὠφελεῖσθαι μᾶλλον ἕλοιτο ὑπ' ἄλλου	ἢ	ἄλλον ὠφελῶν πράγματα ἔχειν. τοῦτο
[342]	ἐκείνῳ τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ· οὕτως	ἢ	ἄλλως ἔχει; οὕτως, ἔφη, φαίνεται.
[351]	δικαιοσύνης τὴν δύναμιν ταύτην ἕξει,	ἢ	ἀνάγκη αὐτῇ μετὰ δικαιοσύνης; (εἰ
[350]	ἐθέλειν ἄν τι ἰατρικοῦ πλεονεκτεῖν	ἢ	ἀνδρὸς ἢ πράγματος; οὐ δῆτα.
[331]	ὀφείλοντα ἢ θεῷ θυσίας τινὰς	ἢ	ἀνθρώπῳ χρήματα ἔπειτα ἐκεῖσε ἀπιέναι
[349]	καὶ ἀνέσει τῶν χορδῶν πλεονεκτεῖν	ἢ	ἀξιοῦν πλέον ἔχειν; οὐκ ἔμοιγε.
[333]	ὅταν δέῃ ἀργυρίου κοινῇ πρίασθαι	ἢ	ἀποδόσθαι ἵππον· τότε (δέ, ὡς
[336]	ἐγνωκὼς τοῦτο, ὅτι ῥᾷον ἐρωτᾶν	ἢ	ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἀπόκριναι
[337]	δὲ καὶ πάντα μᾶλλον ποιήσοις	ἢ	ἀποκρινοῖο, εἴ τίς τί σε
[347]	ὑπάρχειν τοῖς μέλλουσιν ἐθελήσειν ἄρχειν,	ἢ	ἀργύριον ἢ τιμήν, ἢ ζημίαν
[352]	ἢ μόνῳ ἐκείνῳ ποιῇ τις	ἢ	ἄριστα; οὐ μανθάνω, ἔφη. ἀλλ'
[340]	δημιουργός· ὥστε δημιουργὸς ἢ σοφὸς	ἢ	ἄρχων οὐδεὶς ἁμαρτάνει τότε ὅταν
[345]	μέλλοντα ἑστιάσεσθαι, πρὸς τὴν εὐωχίαν,	ἢ	αὖ πρὸς τὸ (ἀποδόσθαι, ὥσπερ
[342]	τοιαύτης, καὶ τοῦτ' ἔστιν ἀπέραντον;	(ἢ	αὐτὴ αὑτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται;
[335]	τις αὐτὸ φῇ ἢ Σιμωνίδην	ἢ	Βίαντα ἢ Πιττακὸν εἰρηκέναι ἤ
[345]	ἃ ἂν εἴπῃς, ἔμμενε τούτοις,	ἢ	ἐὰν μετατιθῇ, φανερῶς μετατίθεσο καὶ
[346]	τὴν κυβερνητικὴν τὴν αὐτὴν καλεῖς;	ἢ	ἐάνπερ βούλῃ ἀκριβῶς διορίζειν, ὥσπερ
[335]	εἰς τὴν τῶν κυνῶν ἀρετήν,	ἢ	εἰς τὴν τῶν ἵππων; εἰς
[345]	πέπεισαι, τί σοι ἔτι ποιήσω;	ἢ	εἰς τὴν ψυχὴν φέρων ἐνθῶ
[336]	εἰ μὴ πρότερος ἑωράκη αὐτὸν	ἢ	ἐκεῖνος ἐμέ, ἄφωνος ἂν γενέσθαι.
[342]	τέχνῃ ἄλλῳ τὸ συμφέρον ζητεῖν	ἢ	ἐκείνῳ οὗ τέχνη ἐστίν, αὐτὴ
[345]	μηδενὶ ἄλλῳ τὸ βέλτιστον σκοπεῖσθαι	ἢ	ἐκείνῳ, τῷ (ἀρχομένῳ τε καὶ
[330]	ὧν κέκτησαι τὰ πλείω παρέλαβες	ἢ	ἐπεκτήσω; (ποῖ' ἐπεκτησάμην, ἔφη, ὦ
[354]	ἔχων αὐτὸ οὐκ εὐδαίμων ἐστὶν	ἢ	εὐδαίμων.
[345]	οὐ δήπου ἄλλου του μέλει	ἢ	ἐφ' ᾧ τέτακται, ὅπως τούτῳ
[347]	ἄρχειν, ἢ ἀργύριον ἢ τιμήν,	ἢ	ζημίαν ἐὰν μὴ ἄρχῃ. πῶς
[331]	ἢ ψεύσασθαι, μηδ' αὖ ὀφείλοντα	ἢ	θεῷ θυσίας τινὰς ἢ ἀνθρώπῳ
[336]	εἶναι ἢ Περδίκκου ἢ Ξέρξου	ἢ	Ἰσμηνίου τοῦ Θηβαίου ἤ τινος
[331]	τίς τι παρά του λάβῃ,	ἢ	καὶ αὐτὰ ταῦτα ἔστιν ἐνίοτε
[335]	δικαιοσύνῃ δὴ οἱ δίκαιοι ἀδίκους;	ἢ	καὶ (συλλήβδην ἀρετῇ οἱ ἀγαθοὶ
[330]	ὑπὸ τῆς τοῦ γήρως ἀσθενείας	ἢ	καὶ ὥσπερ ἤδη ἐγγυτέρω ὢν
[353]	ὃ ἂν ἢ μόνον τι	ἢ	κάλλιστα τῶν ἄλλων ἀπεργάζηται. ἀλλά,
[351]	πόλιν ἢ στρατόπεδον ἢ λῃστὰς	ἢ	κλέπτας ἢ ἄλλο τι ἔθνος,
[333]	τὴν δικαιοσύνην πρὸς τίνος χρείαν	ἢ	κτῆσιν ἐν εἰρήνῃ φαίης ἂν
[350]	ὅσα ἄλλος ἐπιστήμων ἢ πράττειν	ἢ	λέγειν, καὶ οὐ ταὐτὰ τῷ
[351]	ἂν ἢ πόλιν ἢ στρατόπεδον	ἢ	λῃστὰς ἢ κλέπτας ἢ ἄλλο
[340]	κατ' αὐτὸ τοῦτο ὃ ἐξαμαρτάνει;	ἢ	λογιστικόν, ὃς ἂν ἐν λογισμῷ
[344]	ἔχεις ἀπιέναι πρὶν διδάξαι ἱκανῶς	ἢ	μαθεῖν εἴτε οὕτως εἴτε ἄλλως
[327]	τοίνυν τούτων, ἔφη, κρείττους γένεσθε	ἢ	μένετ' αὐτοῦ. οὐκοῦν, ἦν δ'
[339]	ὃ λέγεις· εἰ δὲ ἀληθὲς	ἢ	μή, πειράσομαι μαθεῖν. τὸ συμφέρον
[353]	ἑκάστου εἴη ἔργον ὃ ἂν	ἢ	μόνον τι ἢ κάλλιστα τῶν
[352]	ἄλλου ὁτουοῦν ἔργον, ὃ ἂν	ἢ	μόνῳ ἐκείνῳ ποιῇ τις ἢ
[341]	ὀρθῶς κυβερνήτης ναυτῶν ἄρχων ἐστὶν	ἢ	ναύτης; ναυτῶν ἄρχων. (οὐδὲν οἶμαι
[336]	αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι ἢ Περδίκκου	ἢ	Ξέρξου ἢ Ἰσμηνίου τοῦ Θηβαίου
[333]	ὅταν γε πλοῖον, ὁ ναυπηγὸς	ἢ	ὁ κυβερνήτης; ἔοικεν. ὅταν οὖν
[333]	χρήσιμος κοινωνὸς εἰς πεττῶν θέσιν,	ἢ	ὁ πεττευτικός; ὁ πεττευτικός. ἀλλ'
[339]	οὑτωσί, δίκαιον εἶναι ποιεῖν τοὐναντίον	ἢ	ὃ σὺ λέγεις; τὸ γὰρ
[330]	κτήσωνται· οἱ δὲ κτησάμενοι διπλῇ	ἢ	οἱ ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ
[339]	ἄρχοντες ἐν ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις	ἢ	οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν; πάντως
[337]	τί ἄλλο, ἦν δ' ἐγώ,	ἢ	ὅπερ προσήκει πάσχειν τῷ μὴ
[350]	ὁστισοῦν πλείω ἂν ἐθέλειν αἱρεῖσθαι	ἢ	ὅσα ἄλλος ἐπιστήμων ἢ πράττειν
[341]	τεχνῶν ἔστιν τι συμφέρον ἄλλο	ἢ	ὅτι μάλιστα τελέαν εἶναι; (πῶς
[350]	καὶ ἰσχυρὸν εἶναι τὴν ἀδικίαν.	ἢ	οὐ μέμνησαι, ὦ Θρασύμαχε; μέμνημαι,
[333]	δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ γὰρ γεωργία·	ἢ	οὔ; ναί. πρός γε καρποῦ
[341]	ἔφην, ἂν εἰπεῖν οὕτω λέγων,	ἢ	οὔ; ὀρθῶς, ἔφη. ~(τί δὲ
[351]	μὴ ἀπολεῖ τὴν αὑτῆς δύναμιν,	ἢ	οὐδὲν ἧττον ἕξει; μηδὲν ἧττον
[349]	πλεονεκτεῖν καὶ ἡγοῖτο δίκαιον εἶναι,	ἢ	οὐκ ἂν ἡγοῖτο; ἡγοῖτ' ἄν,
[347]	οἱ ἐπιεικέστατοι, ὅταν ἐθέλωσιν ἄρχειν.	ἢ	οὐκ οἶσθα ὅτι τὸ φιλότιμόν
[350]	ὅτι (δημηγορεῖν ἄν με φαίης.	ἢ	οὖν ἔα με εἰπεῖν ὅσα
[342]	αὐτὴ αὑτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται;	ἢ	οὔτε αὑτῆς οὔτε ἄλλης προσδεῖται
[350]	ἀνομοίου τε καὶ ὁμοίου πλεονεκτεῖ;	ἢ	οὐχ οὕτως ἔλεγες; ἔγωγε, ἔφη.
[342]	εἶναι ἄρχων ἀλλ' οὐ χρηματιστής.	ἢ	οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν καὶ
[352]	ἔσθ' ὅτῳ ἂν ἄλλῳ ἴδοις	ἢ	ὀφθαλμοῖς; οὐ δῆτα. τί δέ;
[330]	ἀλλὰ βραχεῖ γέ τινι πλείω	ἢ	παρέλαβον. οὗ τοι ἕνεκα ἠρόμην,
[336]	ἔφη. οἶμαι αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι	ἢ	Περδίκκου ἢ Ξέρξου ἢ Ἰσμηνίου
[335]	φῇ ἢ Σιμωνίδην ἢ Βίαντα	ἢ	Πιττακὸν εἰρηκέναι ἤ τιν' ἄλλον
[351]	χάρισαι καὶ λέγε· δοκεῖς ἂν	ἢ	πόλιν ἢ στρατόπεδον ἢ λῃστὰς
[350]	δὲ ἰατρικός; ἐν τῇ ἐδωδῇ	ἢ	πόσει ἐθέλειν ἄν τι ἰατρικοῦ
[350]	τι ἰατρικοῦ πλεονεκτεῖν ἢ ἀνδρὸς	ἢ	πράγματος; οὐ δῆτα. μὴ ἰατρικοῦ
[350]	αἱρεῖσθαι ἢ ὅσα ἄλλος ἐπιστήμων	ἢ	πράττειν ἢ λέγειν, καὶ οὐ
[341]	εἰ ἐξαρκεῖ σώματι εἶναι σώματι	ἢ	προσδεῖταί τινος, εἴποιμ' ἂν ὅτι
[339]	τὸ δὲ μὴ ὀρθῶς ἀσύμφορα;	ἢ	πῶς λέγεις; οὕτως. ἃ δ'
[328]	διαδώσουσιν ἀλλήλοις ἁμιλλώμενοι τοῖς ἵπποις;	ἢ	πῶς λέγεις; οὕτως, ἔφη ὁ
[337]	ἕτερον εἴπω τι (τοῦ ἀληθοῦς;	ἢ	πῶς λέγεις; τί ἂν αὐτῷ
[328]	ποιηταί, πότερον χαλεπὸν τοῦ βίου,	ἢ	πῶς σὺ αὐτὸ ἐξαγγέλλεις. ~(ἐγώ
[328]	τίς ἐστιν, τραχεῖα καὶ χαλεπή,	ἢ	ῥᾳδία καὶ εὔπορος. καὶ δὴ
[335]	σύ, ἐάν τις αὐτὸ φῇ	ἢ	Σιμωνίδην ἢ Βίαντα ἢ Πιττακὸν
[344]	εἴτε οὕτως εἴτε ἄλλως (ἔχει;	ἢ	σμικρὸν οἴει ἐπιχειρεῖν πρᾶγμα διορίζεσθαι
[340]	οὐκ ἔστι δημιουργός· ὥστε δημιουργὸς	ἢ	σοφὸς ἢ ἄρχων οὐδεὶς ἁμαρτάνει
[351]	λέγε· δοκεῖς ἂν ἢ πόλιν	ἢ	στρατόπεδον ἢ λῃστὰς ἢ κλέπτας
[346]	αὕτη γὰρ αὐτῆς ἡ δύναμις·	ἢ	τὴν ἰατρικὴν σὺ καὶ τὴν
[347]	μέλλουσιν ἐθελήσειν ἄρχειν, ἢ ἀργύριον	ἢ	τιμήν, ἢ ζημίαν ἐὰν μὴ
[344]	συμφέρει ἰδίᾳ αὑτῷ ἄδικον εἶναι	ἢ	τὸ δίκαιον. πάντων δὲ ῥᾷστα
[340]	κρείττονος συμφέρον δίκαιον ἂν εἴη	ἢ	τὸ μὴ συμφέρον. ἀλλ' ἔφη
[332]	δ' ὅς. ἄλλο δή τι	ἢ	τὸ τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν, λέγει
[338]	τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο τι	ἢ	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ
[343]	τοὺς βουκόλους τὸ τῶν προβάτων	ἢ	τὸ τῶν βοῶν ἀγαθὸν σκοπεῖν
[343]	θεραπεύειν πρὸς ἄλλο τι βλέποντας	ἢ	τὸ τῶν δεσποτῶν ἀγαθὸν καὶ
[343]	ἐγώ· οὐκ ἀποκρίνεσθαι χρῆν μᾶλλον	ἢ	τοιαῦτα ἐρωτᾶν; ὅτι τοί σε,
[327]	ὅσοι ἐσμέν; πῶς γὰρ οὔ;	ἢ	τοίνυν τούτων, ἔφη, κρείττους γένεσθε
[341]	κρείττονα, τὸν ὡς ἔπος εἰπεῖν	ἢ	τὸν ἀκριβεῖ λόγῳ, ὃ νυνδὴ
[330]	εἰσίν, οὐδὲν ἐθέλοντες ἐπαινεῖν ἀλλ'	ἢ	τὸν πλοῦτον. ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις.
[334]	καὶ οὕτως ἐροῦμεν αὐτὸ τοὐναντίον	ἢ	τὸν Σιμωνίδην ἔφαμεν λέγειν. καὶ
[347]	ἀδίκου βίον φάσκων εἶναι κρείττω	ἢ	τὸν τοῦ δικαίου. σὺ οὖν
[343]	ἐγώ. (ὅτι οἴει τοὺς ποιμένας	ἢ	τοὺς βουκόλους τὸ τῶν προβάτων
[334]	τοὺς δοκοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς εἶναι,	ἢ	τοὺς ὄντας, κἂν μὴ δοκῶσι,
[343]	αὐτοὺς διὰ νυκτὸς καὶ ἡμέρας	ἢ	τοῦτο, (ὅθεν αὐτοὶ ὠφελήσονται. καὶ
[345]	δὲ ἀδικεῖν ἢ τῷ λανθάνειν	ἢ	τῷ διαμάχεσθαι, ὅμως ἐμέ γε
[345]	μὲν ἄδικος, δυνάσθω δὲ ἀδικεῖν	ἢ	τῷ λανθάνειν ἢ τῷ διαμάχεσθαι,
[341]	ἄρτι ἔλεγες, πότερον χρηματιστής ἐστιν	ἢ	τῶν καμνόντων θεραπευτής; καὶ λέγε
[337]	που ὑπὸ ὑμῶν τῶν δεινῶν	ἢ	χαλεπαίνεσθαι. καὶ ὃς ἀκούσας ἀνεκάγχασέ
[335]	βλάπτειν. βλαπτόμενοι δ' ἵπποι βελτίους	ἢ	χείρους γίγνονται; χείρους. ἆρα εἰς
[333]	ὅταν οὖν τί δέῃ ἀργυρίῳ	ἢ	χρυσίῳ κοινῇ χρῆσθαι, ὁ δίκαιος
[331]	γὰρ μηδὲ ἄκοντά τινα ἐξαπατῆσαι	ἢ	ψεύσασθαι, μηδ' αὖ ὀφείλοντα ἢ
[353]	τοιαῦτα πάντα, ἔσθ' ὅτῳ ἄλλῳ	ἢ	ψυχῇ δικαίως ἂν αὐτὰ ἀποδοῖμεν
[335]	δὴ ἡμᾶς προσθεῖναι τῷ δικαίῳ	ἢ	ὡς τὸ πρῶτον ἐλέγομεν, λέγοντες
[352]	δῆτα. τί δέ; ἀκούσαις ἄλλῳ	ἢ	ὠσίν; οὐδαμῶς. οὐκοῦν δικαίως (ἂν)
[343]	ἡγῇ διανοεῖσθαι πρὸς τοὺς ἀρχομένους	ἢ	ὥσπερ ἄν τις πρὸς πρόβατα
[340]	οὐδεὶς ἁμαρτάνει τότε ὅταν ἄρχων	ᾖ,	ἀλλὰ πᾶς γ' ἂν εἴποι
[333]	πάνυ γε. ὅταν ἄρα ἄχρηστον	ᾖ	ἀργύριον, τότε χρήσιμος ἐπ' αὐτῷ
[351]	δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν·	ἦ	γάρ; ἔστω, ἦ δ' ὅς,
[332]	πού ἐστιν τοῦτο ὃ παρακατέθετο·	ἦ	γάρ; ναί. ἀποδοτέον δέ γε
[352]	καὶ ἑαυτῷ καὶ τοῖς δικαίοις·	ἦ	γάρ; ναί. δίκαιοι δέ γ'
[333]	ὡς ἐγὼ οἶμαι, ὁ ἱππικός.	ἦ	γάρ; φαίνεται. καὶ μὴν ὅταν
[332]	τις μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ,	ἦ	δ' ὅς. ἄλλο δή τι
[348]	λέγει; πῶς γὰρ οὐ βούλομαι;	ἦ	δ' ὅς. ἂν μὲν τοίνυν,
[348]	οὔ. ἀλλὰ τί μήν; τοὐναντίον,	ἦ	δ' ὅς. ἦ τὴν δικαιοσύνην
[351]	καὶ φιλίαν· ἦ γάρ; ἔστω,	ἦ	δ' ὅς, ἵνα σοι μὴ
[337]	Σωκράτει εἰσοίσομεν. (πάνυ γε οἶμαι,	ἦ	δ' ὅς· ἵνα Σωκράτης τὸ
[330]	τοῦ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι; ὅ,	ἦ	δ' ὅς, ἴσως οὐκ ἂν
[349]	οὐκ ἂν ἡγοῖτο; ἡγοῖτ' ἄν,	ἦ	δ' ὅς, καὶ ἀξιοῖ, ἀλλ'
[348]	ἀποτέμνοντας λέγειν. λυσιτελεῖ μὲν οὖν,	ἦ	δ' ὅς, καὶ τὰ τοιαῦτα,
[334]	ἐγώ, μεταθώμεθα; τὸν δοκοῦντά τε,	ἦ	δ' ὅς, καὶ τὸν ὄντα
[335]	ἡμῖν ἐφάνη ὂν βλάπτειν. συγχωρῶ,	ἦ	δ' ὅς. μαχούμεθα ἄρα, ἦν
[328]	~(καὶ ὁ Ἀδείμαντος, ἆρά γε,	ἦ	δ' ὅς, οὐδ' ἴστε ὅτι
[327]	ἀφεῖναι; ἦ καὶ δύναισθ' ἄν,	ἦ	δ' ὅς, πεῖσαι μὴ ἀκούοντας;
[351]	εἰ ἀδικοῖεν ἀλλήλους; (οὐ δῆτα,	ἦ	δ' ὅς. τί δ' εἰ
[331]	ὀρθῶς λέγειν περὶ δικαιοσύνης; ὅτι,	ἦ	δ' ὅς, τὸ τὰ ὀφειλόμενα
[338]	σε εὖ ἐρεῖν. (ἄκουε δή,	ἦ	δ' ὅς. φημὶ γὰρ ἐγὼ
[331]	γε σῶν κληρονόμος; πάνυ γε,	ἦ	δ' ὃς γελάσας, καὶ ἅμα
[327]	προσέρχεται· ἀλλὰ περιμένετε. ἀλλὰ περιμενοῦμεν,	ἦ	δ' ὃς ὁ Γλαύκων. (καὶ
[340]	τοῦτο ἐτίθετο. ἀλλ' οὐχ οὕτως,	ἦ	δ' ὃς ὁ Πολέμαρχος, ἐλέγετο.
[342]	ἐστιν ὀρθὴ οὖσα, ἕωσπερ ἂν	ᾖ	ἑκάστη ἀκριβὴς ὅλη ἥπερ ἐστίν;
[327]	ὑμᾶς ὡς χρὴ ἡμᾶς ἀφεῖναι;	ἦ	καὶ δύναισθ' ἄν, ἦ δ'
[348]	καλεῖς; οὔκ, ἀλλ' εὐβουλίαν, ἔφη.	ἦ	καὶ φρόνιμοί σοι, ὦ Θρασύμαχε,
[341]	ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη ἡ τέχνη.	ἦ	ὀρθῶς σοι δοκῶ, ἔφην, ἂν
[348]	μήν; τοὐναντίον, ἦ δ' ὅς.	ἦ	τὴν δικαιοσύνην κακίαν; οὔκ, ἀλλὰ
[330]	Σώκρατες, ὅτι, ἐπειδάν τις ἐγγὺς	ᾖ	τοῦ οἴεσθαι τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῷ
[328]	γὰρ ἐγὼ ἔτι ἐν δυνάμει	ἦ	τοῦ ῥᾳδίως πορεύεσθαι πρὸς τὸ
[351]	ἰσχυρότερον ἀδικίας, ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία	ἡ	ἀδικία οὐδεὶς ἂν ἔτι τοῦτο
[354]	αὖ ὕστερον λόγου, ὅτι λυσιτελέστερον	ἡ	ἀδικία τῆς δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην
[333]	καὶ ἰδίᾳ· ὅταν δὲ χρῆσθαι,	ἡ	ἀμπελουργική; φαίνεται. φήσεις δὲ καὶ
[332]	τῳ χρυσίον ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ, ἐάνπερ	ἡ	ἀπόδοσις (καὶ ἡ λῆψις βλαβερὰ
[353]	ἥτις, ἦν δ' ἐγώ, αὐτῶν	ἡ	ἀρετή· οὐ γάρ πω τοῦτο
[351]	οὔκ; ἔφη. καὶ τοῦτό γε	ἡ	ἀρίστη μάλιστα ποιήσει καὶ τελεώτατα
[338]	δέ γε τοὺς νόμους ἑκάστη	ἡ	ἀρχὴ πρὸς τὸ αὑτῇ συμφέρον,
[335]	καὶ περὶ τοῦ ἐχθροῦ δὲ	ἡ	αὐτὴ θέσις. φίλος μὲν δή,
[343]	πειθομένου τε καὶ ὑπηρετοῦντος βλάβη,	ἡ	δὲ ἀδικία τοὐναντίον, καὶ ἄρχει
[351]	καὶ μάχας ἐν ἀλλήλοις παρέχει,	ἡ	δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν·
[346]	καὶ ἡ μὲν οἰκοδομικὴ οἰκίαν,	ἡ	δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ ἑπομένη μισθόν,
[346]	ἡ μὲν ἰατρικὴ ὑγίειαν ποιεῖ,	ἡ	δὲ μισθαρνητικὴ μισθόν, καὶ ἡ
[332]	τε καὶ σιτία καὶ ποτά.	ἡ	δὲ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον
[334]	ἔτι, ὠφελεῖν μὲν τοὺς φίλους	ἡ	δικαιοσύνη, βλάπτειν δὲ τοὺς ἐχθρούς.
[333]	πάνυ γέ τι σπουδαῖον εἴη	ἡ	δικαιοσύνη, εἰ πρὸς τὰ ἄχρηστα
[333]	καὶ περὶ τἆλλα δὴ πάντα	ἡ	δικαιοσύνη ἑκάστου ἐν μὲν χρήσει
[334]	θ' ὅρκῳ τε. ἔοικεν οὖν	ἡ	δικαιοσύνη καὶ κατὰ σὲ καὶ
[333]	ἀργύριον, τότε χρήσιμος ἐπ' αὐτῷ	(ἡ	δικαιοσύνη; κινδυνεύει. καὶ ὅταν δὴ
[336]	ἐπειδὴ δὲ οὐδὲ τοῦτο ἐφάνη	ἡ	δικαιοσύνη ὂν οὐδὲ τὸ δίκαιον,
[335]	γίγνεσθαι; πάνυ μὲν οὖν. ἀλλ'	ἡ	δικαιοσύνη οὐκ ἀνθρωπεία ἀρετή; καὶ
[351]	ὡς σὺ ἄρτι ἔλεγες ἔχει	ἡ	δικαιοσύνη σοφία μετὰ δικαιοσύνης· εἰ
[333]	ὅταν δὴ δρέπανον δέῃ φυλάττειν,	ἡ	δικαιοσύνη χρήσιμος καὶ κοινῇ καὶ
[346]	μισθωτικὴ μισθόν; αὕτη γὰρ αὐτῆς	ἡ	δύναμις· ἢ τὴν ἰατρικὴν σὺ
[337]	ὦ Ἡράκλεις, ἔφη, αὕτη κείνη	ἡ	εἰωθυῖα εἰρωνεία Σωκράτους, καὶ ταῦτ'
[342]	ἔφη. ~(τί δὲ δή; αὐτὴ	ἡ	ἰατρική ἐστιν πονηρά, ἢ ἄλλη
[341]	ταῦτα καὶ ἡ τέχνη ἐστὶν	ἡ	ἰατρικὴ νῦν ηὑρημένη, ὅτι σῶμά
[351]	τόδε περὶ αὐτοῦ σκοπῶ· πότερον	ἡ	κρείττων γιγνομένη πόλις πόλεως ἄνευ
[332]	παρακαταθεμένῳ, ἐάνπερ ἡ ἀπόδοσις (καὶ	ἡ	λῆψις βλαβερὰ γίγνηται, φίλοι δὲ
[353]	κακίαν δὲ ἀδικίαν; συνεχωρήσαμεν γάρ.	ἡ	μὲν ἄρα δικαία ψυχὴ καὶ
[343]	καὶ ἀδικίας, ὥστε ἀγνοεῖς ὅτι	ἡ	μὲν δικαιοσύνη καὶ τὸ δίκαιον
[346]	ἀλλ' εἰ δεῖ ἀκριβῶς σκοπεῖσθαι,	ἡ	μὲν ἰατρικὴ ὑγίειαν ποιεῖ, ἡ
[346]	ἡ δὲ μισθαρνητικὴ μισθόν, καὶ	ἡ	μὲν οἰκοδομικὴ οἰκίαν, ἡ δὲ
[332]	τοῖς ὄψοις τὰ ἡδύσματα. εἶεν·	ἡ	οὖν δὴ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα
[338]	συνεχώρησεν, (κἄπειτα, αὕτη δή, ἔφη,	ἡ	Σωκράτους σοφία· αὐτὸν μὲν μὴ
[332]	αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; δῆλον ὅτι, ἔφη,	ἡ	σώμασιν φάρμακά τε καὶ σιτία
[341]	οὖν προσδεῖται. διὰ ταῦτα καὶ	ἡ	τέχνη ἐστὶν ἡ ἰατρικὴ νῦν
[341]	τὰ συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη	ἡ	τέχνη. ἦ ὀρθῶς σοι δοκῶ,
[341]	συμφέρον; πάνυ γε. οὐ καὶ	ἡ	τέχνη, ἦν δ' ἐγώ, ἐπὶ
[332]	τις αὐτὸν ἤρετο· ὦ Σιμωνίδη,	ἡ	τίσιν οὖν τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον
[332]	καὶ προσῆκον τέχνη μαγειρικὴ καλεῖται;	(ἡ	τοῖς ὄψοις τὰ ἡδύσματα. εἶεν·
[332]	ὦ Σώκρατες, τοῖς ἔμπροσθεν εἰρημένοις,	ἡ	τοῖς φίλοις τε καὶ ἐχθροῖς
[346]	ἑκάστῳ αὕτη ἡ ὠφελία ἐστίν,	ἡ	τοῦ μισθοῦ λῆψις, ἀλλ' εἰ
[327]	καλὴ μὲν οὖν μοι καὶ	ἡ	τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν εἶναι,
[331]	δεδιότα, μέγα μέρος εἰς τοῦτο	ἡ	τῶν χρημάτων κτῆσις συμβάλλεται. ἔχει
[346]	τῆς αὑτοῦ τέχνης ἑκάστῳ αὕτη	ἡ	ὠφελία ἐστίν, ἡ τοῦ μισθοῦ
[351]	στάσεις γάρ που, ὦ Θρασύμαχε,	ἥ	γε ἀδικία καὶ μίση καὶ
[352]	ὅτι ἐνῆν τις αὐτοῖς δικαιοσύνη,	ἣ	αὐτοὺς ἐποίει μήτοι καὶ ἀλλήλους
[344]	ἀθλιωτάτους. ἔστιν δὲ τοῦτο τυραννίς,	ἣ	οὐ κατὰ σμικρὸν τἀλλότρια καὶ
[344]	ἐπὶ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν ἔλθῃς,	ἣ	τὸν μὲν ἀδικήσαντα εὐδαιμονέστατον ποιεῖ,
[344]	πρᾶγμα διορίζεσθαι ὅλου βίου διαγωγήν,	ᾗ	ἂν διαγόμενος ἕκαστος ἡμῶν λυσιτελεστάτην
[338]	ὦ Σώκρατες, καὶ ταύτῃ ὑπολαμβάνεις	ᾗ	ἂν κακουργήσαις μάλιστα τὸν λόγον.
[329]	ταῦτα λέγῃς, οὐκ ἀποδέχεσθαι ἀλλ'	ἡγεῖσθαί	σε ῥᾳδίως τὸ γῆρας φέρειν
[337]	εἴη ὅπως μηδὲν ἐρεῖ ὧν	ἡγεῖται	ὑπ' ἀνδρὸς οὐ φαύλου; ~ἀλλὰ
[336]	ἐγὼ ταῦτ' εἶπον, οὐκέτι ἡσυχίαν	ἦγεν,	ἀλλὰ συστρέψας ἑαυτὸν ὥσπερ θηρίον
[343]	ὡς ἀληθῶς ἄρχουσιν, ἄλλως πως	ἡγῇ	διανοεῖσθαι πρὸς τοὺς ἀρχομένους ἢ
[334]	μέν, ἔφη, οὓς ἄν τις	ἡγῆται	χρηστοὺς φιλεῖν, οὓς δ' ἂν
[349]	εἶναι, ἢ οὐκ ἂν ἡγοῖτο;	ἡγοῖτ'	ἄν, ἦ δ' ὅς, καὶ
[349]	πότερον ἀξιοῖ ἂν πλεονεκτεῖν καὶ	ἡγοῖτο	δίκαιον εἶναι, ἢ οὐκ ἂν
[349]	δίκαιον εἶναι, ἢ οὐκ ἂν	ἡγοῖτο;	ἡγοῖτ' ἄν, ἦ δ' ὅς,
[340]	τοῦ κρείττονος συμφέρον ἔλεγεν ὃ	ἡγοῖτο	ὁ κρείττων αὑτῷ συμφέρειν· τοῦτο
[338]	ἦν ἐπιθυμῶν εἰπεῖν ἵν' εὐδοκιμήσειεν,	ἡγούμενος	ἔχειν ἀπόκρισιν παγκάλην· προσεποιεῖτο δὲ
[331]	δὲ μηδὲν ἑαυτῷ ἄδικον συνειδότι	ἡδεῖα	ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι καὶ ἀγαθὴ
[328]	εὔπορος. καὶ δὴ καὶ σοῦ	ἡδέως	ἂν πυθοίμην ὅτι σοι φαίνεται
[346]	ἔγωγε. οὐκοῦν, ὦ Θρασύμαχε, τοῦτο	ἤδη	δῆλον, ὅτι οὐδεμία τέχνη οὐδὲ
[348]	ἑκάτεροι ἐν ἑκατέρῳ λέγομεν, καὶ	ἤδη	δικαστῶν τινων τῶν διακρινούντων δεησόμεθα·
[330]	γήρως ἀσθενείας ἢ καὶ ὥσπερ	ἤδη	ἐγγυτέρω ὢν τῶν ἐκεῖ μᾶλλόν
[328]	σοι φαίνεται τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα	ἤδη	εἶ τῆς ἡλικίας ὃ δὴ
[329]	ἦλθον ἡλικίας. νῦν δ' ἔγωγε	ἤδη	ἐντετύχηκα οὐχ οὕτως ἔχουσιν καὶ
[330]	δείματος μεστὸς γίγνεται καὶ ἀναλογίζεται	ἤδη	καὶ σκοπεῖ εἴ τινά τι
[348]	τίθημι. τοῦτο, ἦν δ' ἐγώ,	ἤδη	στερεώτερον, ὦ ἑταῖρε, καὶ οὐκέτι
[337]	εἰρωνεία Σωκράτους, καὶ ταῦτ' ἐγὼ	ᾔδη	τε καὶ τούτοις προύλεγον, ὅτι
[331]	τὸν λόγον· δεῖ γάρ με	ἤδη	τῶν ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι. οὐκοῦν, ἔφη,
[337]	ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε· εὖ οὖν	ᾔδησθα	ὅτι εἴ τινα ἔροιο ὁπόσα
[344]	πύθωνται αὐτὸν τὴν ὅλην ἀδικίαν	ἠδικηκότα·	οὐ γὰρ τὸ ποιεῖν τὰ
[330]	καὶ σκοπεῖ εἴ τινά τι	ἠδίκησεν.	ὁ μὲν οὖν εὑρίσκων ἑαυτοῦ
[348]	κακίαν; εἰκός γ' ἔφη, ὦ	ἥδιστε,	ἐπειδή γε καὶ λέγω ἀδικίαν
[328]	ἄλλαι αἱ κατὰ τὸ σῶμα	ἡδοναὶ	ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αὔξονται αἱ περὶ
[328]	τοὺς λόγους ἐπιθυμίαι τε καὶ	ἡδοναί.	μὴ οὖν ἄλλως ποίει, ἀλλὰ
[329]	συνιόντες, τὰς ἐν τῇ νεότητι	ἡδονὰς	ποθοῦντες καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε
[337]	ἐγὼ οὖν τοῦτο ἀξιῶ παθεῖν.	ἡδὺς	γὰρ εἶ, ἔφη· ἀλλὰ πρὸς
[332]	καλεῖται; (ἡ τοῖς ὄψοις τὰ	ἡδύσματα.	εἶεν· ἡ οὖν δὴ τίσιν
[331]	δ' ὃς γελάσας, καὶ ἅμα	ᾔει	πρὸς τὰ ἱερά. (λέγε δή,
[328]	δ' ἐγώ, οὕτω χρὴ ποιεῖν.	ἦιμεν	οὖν οἴκαδε εἰς τοῦ Πολεμάρχου,
[332]	ὅπερ καὶ προσήκει, κακόν τι.	ἠινίξατο	ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, ὡς
[327]	ὀλίγῳ ὕστερον ὅ τε Πολέμαρχος	ἧκε	καὶ Ἀδείμαντος ὁ τοῦ Γλαύκωνος
[336]	ἀλλὰ συστρέψας ἑαυτὸν ὥσπερ θηρίον	ἧκεν	ἐφ' ἡμᾶς ὡς διαρπασόμενος. καὶ
[340]	μή; οὕτω σε φῶμεν λέγειν;	ἥκιστά	γε, ἔφη· ἀλλὰ κρείττω με
[348]	ἀγαθὰ διῆλθεν τῷ τοῦ ἀδίκου;	ἤκουσα,	ἔφη, ἀλλ' οὐ πείθομαι. βούλει
[348]	δικαίου ἔγωγε λυσιτελέστερον βίον εἶναι.	~(ἤκουσας,	ἦν δ' ἐγώ, ὅσα ἄρτι
[329]	οἱ ἄλλοι πάντες ὅσοι ἐνταῦθα	ἦλθον	ἡλικίας. νῦν δ' ἔγωγε ἤδη
[329]	συνερχόμεθά τινες εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν	ἡλικίαν	ἔχοντες, διασῴζοντες τὴν παλαιὰν παροιμίαν·
[329]	ἄλλοι πάντες ὅσοι ἐνταῦθα ἦλθον	ἡλικίας.	νῦν δ' ἔγωγε ἤδη ἐντετύχηκα
[328]	ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη εἶ τῆς	ἡλικίας	ὃ δὴ ἐπὶ γήραος οὐδῷ”
[340]	ἂν εἴποι ὅτι ὁ ἰατρὸς	ἥμαρτεν	καὶ ὁ ἄρχων ἥμαρτεν. τοιοῦτον
[340]	ἰατρὸς ἥμαρτεν καὶ ὁ ἄρχων	ἥμαρτεν.	τοιοῦτον οὖν δή σοι καὶ
[327]	ἢν πείσωμεν ὑμᾶς ὡς χρὴ	ἡμᾶς	ἀφεῖναι; ἦ καὶ δύναισθ' ἄν,
[336]	χρυσίον ἐζητοῦμεν, οὐκ ἄν ποτε	ἡμᾶς	ἑκόντας εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν
[327]	ἦν δ' ἐγώ. ὁρᾷς οὖν	ἡμᾶς,	ἔφη, ὅσοι ἐσμέν; πῶς γὰρ
[328]	τινὰ ὁδὸν προεληλυθότων ἣν καὶ	ἡμᾶς	ἴσως δεήσει πορεύεσθαι, ποία τίς
[345]	ἐὰν μετατιθῇ, φανερῶς μετατίθεσο καὶ	ἡμᾶς	μὴ ἐξαπάτα. νῦν δὲ ὁρᾷς,
[327]	τὸ ἄστυ. κατιδὼν οὖν πόρρωθεν	ἡμᾶς	οἴκαδε ὡρμημένους Πολέμαρχος ὁ Κεφάλου
[345]	πεῖσον οὖν, ὦ μακάριε, ἱκανῶς	ἡμᾶς	ὅτι οὐκ ὀρθῶς βουλευόμεθα δικαιοσύνην
[337]	οἶμαι οὐ δυνάμεθα· ~ἐλεεῖσθαι οὖν	ἡμᾶς	πολὺ (μᾶλλον εἰκός ἐστίν που
[335]	ὁ πονηρός. ναί. κελεύεις δὴ	ἡμᾶς	προσθεῖναι τῷ δικαίῳ ἢ ὡς
[345]	(κακῶς σοι κείσεται ὅτι ἂν	ἡμᾶς	τοσούσδε ὄντας εὐεργετήσῃς ἐγὼ γὰρ
[328]	νεανίσκοις σύνισθι καὶ δεῦρο παρ'	ἡμᾶς	φοίτα ὡς παρὰ φίλους τε
[336]	ἑαυτὸν ὥσπερ θηρίον ἧκεν ἐφ'	ἡμᾶς	ὡς διαρπασόμενος. καὶ ἐγώ τε
[328]	σὲ ἔδει δεῦρο (ἰέναι, ἀλλ'	ἡμεῖς	ἂν παρὰ σὲ ᾖμεν· νῦν
[337]	ἀποκρινεῖσθαι τὸ φαινόμενον ἑαυτῷ, ἐάντε	ἡμεῖς	ἀπαγορεύωμεν ἐάντε μή; ἄλλο τι
[348]	καὶ αὖθις οὗτος, καὶ ἄλλον	ἡμεῖς,	ἀριθμεῖν δεήσει (τἀγαθὰ καὶ μετρεῖν
[337]	ὦ Θρασύμαχε, λέγε· πάντες γὰρ	ἡμεῖς	Σωκράτει εἰσοίσομεν. (πάνυ γε οἶμαι,
[349]	τἆλλα αὐτῷ πάντα προσθήσεις ~(ἃ	ἡμεῖς	τῷ δικαίῳ προσετίθεμεν, ἐπειδή γε
[328]	ἀλλ' ἡμεῖς ἂν παρὰ σὲ	ᾖμεν·	νῦν δέ σε χρὴ πυκνότερον
[343]	ποιεῖ ἅπαντα. ~(ἐπειδὴ οὖν ἐνταῦθα	ἦμεν	τοῦ λόγου καὶ πᾶσι καταφανὲς
[343]	σκοπεῖν αὐτοὺς διὰ νυκτὸς καὶ	ἡμέρας	ἢ τοῦτο, (ὅθεν αὐτοὶ ὠφελήσονται.
[352]	δὲ ἐπὶ τὰ ἄδικα ἀδικίᾳ	ἡμιμόχθηροι	ὄντες, ἐπεὶ οἵ γε παμπόνηροι
[350]	γάρ. ὁ μὲν ἄρα δίκαιος	ἡμῖν	ἀναπέφανται ὢν ἀγαθός τε καὶ
[332]	ἰατρικὴ καλεῖται; τί ἂν οἴει	ἡμῖν	αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; δῆλον ὅτι, ἔφη,
[344]	εἰδέναι. ἀλλ' ὠγαθέ, προθυμοῦ καὶ	ἡμῖν	ἐνδείξασθαι ~οὔτοι (κακῶς σοι κείσεται
[348]	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, ἀπόκριναι	ἡμῖν	ἐξ ἀρχῆς. τὴν τελέαν ἀδικίαν
[335]	ἔλεγεν· οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον οὐδένα	ἡμῖν	ἐφάνη ὂν βλάπτειν. συγχωρῶ, ἦ
[336]	ὑποτρέμων· ὦ Θρασύμαχε, μὴ χαλεπὸς	ἡμῖν	ἴσθι· εἰ γάρ τι ἐξαμαρτάνομεν
[328]	ὦ Σώκρατες, οὐ δὲ θαμίζεις	ἡμῖν	καταβαίνων εἰς τὸν Πειραιᾶ. χρῆν
[345]	ᾤμην ἔγωγε νυνδὴ ἀναγκαῖον εἶναι	ἡμῖν	ὁμολογεῖν πᾶσαν ἀρχήν, καθ' ὅσον
[350]	ἦν δ' ἐγώ, τοῦτο μὲν	ἡμῖν	οὕτω κείσθω, ἔφαμεν δὲ δὴ
[346]	ὠφελίαν ἑκάστη τούτων ἰδίαν τινὰ	ἡμῖν	παρέχεται ἀλλ' οὐ κοινήν, οἷον
[341]	μακάριε. ἀλλ' ἵνα μὴ αὖθις	ἡμῖν	τοιοῦτον ἐγγένηται, διόρισαι ποτέρως λέγεις
[338]	τοῦτο τὸ (σιτίον εἶναι καὶ	ἡμῖν	τοῖς ἥττοσιν ἐκείνου συμφέρον ἅμα
[350]	ἦν δ' ἐγώ, ὁ ἄδικος	ἡμῖν	τοῦ ἀνομοίου τε καὶ ὁμοίου
[344]	ἔοικας, ἦν δ' ἐγώ ἤτοι	ἡμῶν	γε οὐδὲν κήδεσθαι, οὐδέ τι
[344]	νῷ εἶχεν ἀπιέναι, ὥσπερ βαλανεὺς	ἡμῶν	καταντλήσας κατὰ τῶν ὤτων ἁθρόον
[338]	γε τοιόνδε φῄς· εἰ Πουλυδάμας	ἡμῶν	κρείττων ὁ παγκρατιαστὴς καὶ αὐτῷ
[344]	διαγωγήν, ᾗ ἂν διαγόμενος ἕκαστος	ἡμῶν	λυσιτελεστάτην ζωὴν ζῴη; ἐγὼ γὰρ
[336]	Θρασύμαχος πολλάκις μὲν καὶ διαλεγομένων	ἡμῶν	μεταξὺ ὥρμα ἀντιλαμβάνεσθαι τοῦ λόγου,
[329]	παλαιὰν παροιμίαν· οἱ οὖν πλεῖστοι	ἡμῶν	ὀλοφύρονται συνιόντες, τὰς ἐν τῇ
[345]	οὖν (καὶ ἕτερος ἴσως τις	ἡμῶν	πέπονθεν, οὐ μόνος ἐγώ· πεῖσον
[327]	ἐγώ, ἔτι ἓν λείπεται, τὸ	ἢν	πείσωμεν ὑμᾶς ὡς χρὴ ἡμᾶς
[349]	οὐδαμῶς, ἔφη· οὐ γὰρ ἂν	ἦν	ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν, καὶ εὐήθης.
[350]	ἄλλο βούλει; οὐδὲν μὰ Δία,	ἦν	δ' ἐγώ, ἀλλ' εἴπερ τοῦτο
[330]	ἔφη, λέγεις. (πάνυ μὲν οὖν,	ἦν	δ' ἐγώ. ἀλλά μοι ἔτι
[338]	τὸν λόγον. οὐδαμῶς, ὦ ἄριστε,	ἦν	δ' ἐγώ· ἀλλὰ σαφέστερον εἰπὲ
[349]	οὐ τὸν λόγον ἐλέγχεις; (οὐδέν,	ἦν	δ' ἐγώ. ἀλλὰ τόδε μοι
[348]	δ' ὅς. ἂν μὲν τοίνυν,	ἦν	δ' ἐγώ, ἀντικατατείναντες λέγωμεν αὐτῷ
[349]	ἔφη, μαντεύῃ. ἀλλ' οὐ μέντοι,	ἦν	δ' ἐγώ, ἀποκνητέον γε τῷ
[348]	οὖν, ἔφη. ὁποτέρως οὖν σοι,	ἦν	δ' ἐγώ, ἀρέσκει. οὕτως, ἔφη.
[353]	λέγεις ἀντὶ τῆς ὄψεως. ἥτις,	ἦν	δ' ἐγώ, αὐτῶν ἡ ἀρετή·
[334]	ὁ λόγος. τοὺς ἀδίκους ἄρα,	ἦν	δ' ἐγώ, δίκαιον βλάπτειν, τοὺς
[335]	δοκεῖ καλῶς λέγεσθαι. ἔστιν ἄρα,	ἦν	δ' ἐγώ, δικαίου ἀνδρὸς βλάπτειν
[337]	τοῦτο ἐκείνῳ. οὐδέν γε κωλύει,	ἦν	δ' ἐγώ· εἰ δ' οὖν
[332]	οἴει; ἔφη. ὦ πρὸς Διός,	ἦν	δ' ἐγώ, εἰ οὖν τις
[337]	τι ἀποκρινῇ; οὐκ ἂν θαυμάσαιμι,	ἦν	δ' ἐγώ· εἴ μοι σκεψαμένῳ
[339]	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον. νῦν,	ἦν	δ' ἐγώ, ἔμαθον ὃ λέγεις·
[336]	ἀνδρός. ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις. εἶεν,	ἦν	δ' ἐγώ· ἐπειδὴ δὲ οὐδὲ
[341]	γε. οὐ καὶ ἡ τέχνη,	ἦν	δ' ἐγώ, ἐπὶ τούτῳ πέφυκεν,
[349]	ἂν δύναιτο. ἀλλ' οὐ τοῦτο,	ἦν	δ' ἐγώ, ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ
[327]	γένεσθε ἢ μένετ' αὐτοῦ. οὐκοῦν,	ἦν	δ' ἐγώ, ἔτι ἓν λείπεται,
[337]	τί ἀξιοῖς παθεῖν; τί ἄλλο,	ἦν	δ' ἐγώ, ἢ ὅπερ προσήκει
[348]	ἀλλὰ πάνυ οὕτω τίθημι. τοῦτο,	ἦν	δ' ἐγώ, ἤδη στερεώτερον, ὦ
[344]	Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως ἔχειν; ἔοικας,	ἦν	δ' ἐγώ ἤτοι ἡμῶν γε
[342]	οὕτως, ἔφη, φαίνεται. (οὐκ ἄρα,	ἦν	δ' ἐγώ, ἰατρικὴ ἰατρικῇ τὸ
[349]	καὶ τοῦτ' ἔφη, εὖ. οὐκοῦν,	ἦν	δ' ἐγώ, καὶ ἔοικε τῷ
[339]	δή. σκόπει, ἔφη. ταῦτ' ἔσται,	ἦν	δ' ἐγώ. καί μοι εἰπέ·
[352]	ζῆν. σκόπει δή, ἔφη. σκοπῶ,	ἦν	δ' ἐγώ. καί μοι λέγε·
[352]	μὴ τοῖσδε ἀπέχθωμαι. ἴθι δή,	ἦν	δ' ἐγώ, καὶ τὰ λοιπά
[339]	οἶμαι ἔγωγε, ἔφη. (οἴου τοίνυν,	ἦν	δ' ἐγώ, καὶ τὸ ἀσύμφορα
[328]	ἵππων τῇ θεῷ; ἀφ' ἵππων;	ἦν	δ' ἐγώ· καινόν γε τοῦτο.
[335]	ἦ δ' ὅς. μαχούμεθα ἄρα,	ἦν	δ' ἐγώ, κοινῇ ἐγώ τε
[331]	Σώκρατες, πλοῦτον χρησιμώτατον εἶναι. (παγκάλως,	ἦν	δ' ἐγώ, λέγεις, ὦ Κέφαλε.
[338]	μηδὲ χάριν ἀποδιδόναι. ὅτι μέν,	ἦν	δ' ἐγώ, μανθάνω παρὰ τῶν
[334]	φίλον εἶναι. νῦν δὲ πῶς,	ἦν	δ' ἐγώ, μεταθώμεθα; τὸν δοκοῦντά
[345]	ἐνθῶ τὸν λόγον; μὰ Δί'	ἦν	δ' ἐγώ, μὴ σύ γε·
[350]	ἐναντίου. φαίνεται. οὐκοῦν, ὦ Θρασύμαχε,	ἦν	δ' ἐγώ, ὁ ἄδικος ἡμῖν
[350]	δὲ ἀνομοίου; ναί. ἔοικεν ἄρα,	ἦν	δ' ἐγώ, ὁ μὲν δίκαιος
[327]	ἀπιόντες. οὐ γὰρ κακῶς δοξάζεις,	ἦν	δ' ἐγώ. ὁρᾷς οὖν ἡμᾶς,
[348]	ἔγωγε λυσιτελέστερον βίον εἶναι. ~(ἤκουσας,	ἦν	δ' ἐγώ, ὅσα ἄρτι Θρασύμαχος
[330]	παρέλαβον. οὗ τοι ἕνεκα ἠρόμην,	ἦν	δ' ἐγώ, ὅτι μοι ἔδοξας
[343]	γιγνώσκεις. ὅτι δὴ τί μάλιστα;	ἦν	δ' ἐγώ. (ὅτι οἴει τοὺς
[332]	δρᾶν, κακὸν δὲ μηδέν. μανθάνω,	ἦν	δ' ἐγώ ὅτι οὐ τὰ
[336]	κοινωνεῖν τῆς μάχης. ~(ἀλλ' οἶσθα,	ἦν	δ' ἐγώ, οὗ μοι δοκεῖ
[342]	δὲ ὡμολόγησεν, ἄλλο τι οὖν,	ἦν	δ' ἐγώ, οὐδὲ ἰατρὸς οὐδείς,
[343]	τίτθη σοι ἔστιν; τί δέ;	ἦν	δ' ἐγώ· οὐκ ἀποκρίνεσθαι χρῆν
[353]	ἑκάστου (πράγματος ἔργον εἶναι. εἶεν,	ἦν	δ' ἐγώ. οὐκοῦν καὶ ἀρετὴ
[347]	ἔγωγε, ἔφη. διὰ ταῦτα τοίνυν,	ἦν	δ' ἐγώ, οὔτε χρημάτων ἕνεκα
[328]	μενετέον εἶναι. ἀλλ' εἰ δοκεῖ,	ἦν	δ' ἐγώ, οὕτω χρὴ ποιεῖν.
[350]	καὶ κατανεύσομαι καὶ ἀνανεύσομαι. μηδαμῶς,	ἦν	δ' ἐγώ, παρά γε τὴν
[331]	ἔμοιγε καλῶς λέγειν. ἀλλὰ μέντοι,	ἦν	δ' ἐγώ, Σιμωνίδῃ γε οὐ
[350]	κακίαν τε καὶ ἀμαθίαν, εἶεν,	ἦν	δ' ἐγώ, τοῦτο μὲν ἡμῖν
[341]	οὐδὲν ὢν καὶ ταῦτα. ἅδην,	ἦν	δ' ἐγώ, τῶν τοιούτων. ἀλλ'
[347]	τοῦ δικαίου. σὺ οὖν ποτέρως,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Γλαύκων, αἱρῇ;
[348]	ἀρέσκει. οὕτως, ἔφη. ἴθι δή,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, ἀπόκριναι
[341]	τοῦ κρείττονος ποιεῖν συμφέρον. εἶεν,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε· δοκῶ
[354]	τοῖς Βενδιδίοις. ὑπὸ σοῦ γε,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, ἐπειδή
[337]	σε ἐρωτᾷ. σοφὸς γὰρ εἶ,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε· εὖ
[351]	ἔλεγον, μετὰ ἀδικίας. πάνυ ἄγαμαι,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, ὅτι
[342]	καὶ ἀρχομένῳ. συνέφησε μόγις. οὐκοῦν,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, οὐδὲ
[345]	ἀλλ' εὖ οἶδα. τί δέ,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε; τὰς
[328]	καὶ πάνυ οἰκείους. καὶ μήν,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Κέφαλε, χαίρω
[330]	ἂν ἑαυτῷ γένοιτο. πότερον δέ,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Κέφαλε, ὧν
[341]	δύναιο. οὐδέ γ' ἂν ἐπιχειρήσαιμι,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ μακάριε. ἀλλ'
[340]	ὃς ὁ Πολέμαρχος, ἐλέγετο. (οὐδέν,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Πολέμαρχε, διαφέρει,
[332]	προσήκει, κακόν τι. ἠινίξατο ἄρα,	ἦν	δ' ἐγώ, ὡς ἔοικεν, ὁ
[328]	Παιανιᾶ καὶ Κλειτοφῶντα τὸν Ἀριστωνύμου·	ἦν	δ' ἔνδον καὶ ὁ πατὴρ
[338]	καὶ ὁ Θρασύμαχος φανερὸς μὲν	ἦν	ἐπιθυμῶν εἰπεῖν ἵν' εὐδοκιμήσειεν, ἡγούμενος
[351]	μανθάνω, ἔφην, ὅτι σὸς οὗτος	ἦν	ὁ λόγος. ἀλλὰ τόδε περὶ
[340]	μοι εἰπέ, ὦ Θρασύμαχε· τοῦτο	ἦν	ὃ ἐβούλου λέγειν τὸ δίκαιον,
[343]	τοῦ λόγου καὶ πᾶσι καταφανὲς	ἦν	ὅτι ὁ τοῦ δικαίου λόγος
[337]	τοιαῦτα φλυαρῇς” δῆλον οἶμαί σοι	ἦν	ὅτι οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο τῷ οὕτως
[335]	τοῖς δὲ φίλοις ὠφελίαν, οὐκ	ἦν	σοφὸς ὁ ταῦτα εἰπών. οὐ
[353]	καὶ ἀρετή. τί δέ; ὤτων	ἦν	τι ἔργον; ναί. οὐκοῦν καὶ
[329]	τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ γὰρ	ἦν	τοῦτ' αἴτιον, κἂν ἐγὼ τὰ
[328]	καὶ πρός γε παννυχίδα ποιήσουσιν,	ἣν	ἄξιον θεάσασθαι· ἐξαναστησόμεθα γὰρ μετὰ
[347]	ἐὰν μὴ αὐτὸς ἐθέλῃ ἄρχειν·	ἣν	δείσαντές μοι φαίνονται ἄρχειν, ὅταν
[352]	οὓς ᾖσαν ἅμα ἀδικεῖν, δι'	ἣν	ἔπραξαν ἃ ἔπραξαν, ὥρμησαν δὲ
[328]	πυνθάνεσθαι, ὥσπερ τινὰ ὁδὸν προεληλυθότων	ἣν	καὶ ἡμᾶς ἴσως δεήσει πορεύεσθαι,
[327]	οὐ μέντοι ἧττον ἐφαίνετο πρέπειν	ἣν	οἱ Θρᾷκες ἔπεμπον. (προσευξάμενοι δὲ
[344]	γε αὐτὸν οἱ παρόντες, ἀλλ'	ἠνάγκασαν	ὑπομεῖναί τε καὶ παρασχεῖν τῶν
[336]	ἄφωνος ἂν γενέσθαι. νῦν δὲ	ἡνίκα	ὑπὸ τοῦ λόγου ἤρχετο ἐξαγριαίνεσθαι,
[346]	ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι; ἔστω, ἔφη.	ἥντινα	ἄρα ὠφελίαν κοινῇ ὠφελοῦνται πάντες
[347]	μισθοὺς γιγνώσκω, τὴν δὲ ζημίαν	ἥντινα	λέγεις καὶ ὡς ἐν μισθοῦ
[342]	ἂν ᾖ ἑκάστη ἀκριβὴς ὅλη	ἥπερ	ἐστίν; καὶ σκόπει ἐκείνῳ τῷ
[330]	ἑαυτῶν, καὶ κατὰ τὴν χρείαν	ᾗπερ	οἱ ἄλλοι. χαλεποὶ οὖν καὶ
[337]	μάλα σαρδάνιον καὶ εἶπεν· ὦ	Ἡράκλεις,	ἔφη, αὕτη κείνη ἡ εἰωθυῖα
[332]	ἐγώ, εἰ οὖν τις αὐτὸν	ἤρετο·	ὦ Σιμωνίδη, ἡ τίσιν οὖν
[341]	λόγοις κακουργοῦντά σε ἐρέσθαι ὡς	ἠρόμην;	εὖ μὲν οὖν οἶδα, ἔφη.
[330]	ἢ παρέλαβον. οὗ τοι ἕνεκα	ἠρόμην,	ἦν δ' ἐγώ, ὅτι μοι
[327]	καὶ ἐγὼ μετεστράφην τε καὶ	ἠρόμην	ὅπου αὐτὸς εἴη. οὗτος, ἔφη,
[336]	δὲ ἡνίκα ὑπὸ τοῦ λόγου	ἤρχετο	ἐξαγριαίνεσθαι, προσέβλεψα αὐτὸν πρότερος, (ὥστε
[353]	ἄμεινον ἂν μάθοις ὃ ἄρτι	ἠρώτων,	πυνθανόμενος εἰ οὐ τοῦτο ἑκάστου
[341]	ἀλλ' οὐ μὴ οἷός τ'	ᾖς.	(οἴει γὰρ ἄν με, εἶπον,
[352]	ἀλλήλους γε καὶ ἐφ' οὓς	ᾖσαν	ἅμα ἀδικεῖν, δι' ἣν ἔπραξαν
[328]	οὖν με ἰδὼν ὁ Κέφαλος	ἠσπάζετό	τε καὶ εἶπεν· ὦ Σώκρατες,
[336]	καὶ ἐγὼ ταῦτ' εἶπον, οὐκέτι	ἡσυχίαν	ἦγεν, ἀλλὰ συστρέψας ἑαυτὸν ὥσπερ
[342]	δεῖ ἑκάστῃ τέχνῃ ἄλλης τέχνης	ἥτις	αὐτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται, καὶ
[353]	ἴσως λέγεις ἀντὶ τῆς ὄψεως.	ἥτις,	ἦν δ' ἐγώ, αὐτῶν ἡ
[344]	ἔχειν; ἔοικας, ἦν δ' ἐγώ	ἤτοι	ἡμῶν γε οὐδὲν κήδεσθαι, οὐδέ
[330]	μὴ ἀληθεῖς ὦσιν· καὶ αὐτός	ἤτοι	ὑπὸ τῆς τοῦ γήρως ἀσθενείας
[351]	τὴν αὑτῆς δύναμιν, ἢ οὐδὲν	ἧττον	ἕξει; μηδὲν ἧττον ἐχέτω, ἔφη.
[327]	πομπὴ ἔδοξεν εἶναι, οὐ μέντοι	ἧττον	ἐφαίνετο πρέπειν ἣν οἱ Θρᾷκες
[351]	ἢ οὐδὲν ἧττον ἕξει; μηδὲν	ἧττον	ἐχέτω, ἔφη. οὐκοῦν τοιάνδε τινὰ
[329]	ἐκεῖνος εἰπεῖν, καὶ νῦν οὐχ	ἧττον.	παντάπασι γὰρ τῶν γε τοιούτων
[337]	φαίνεται δὲ τῷ ἐρωτηθέντι τοιοῦτον,	ἧττόν	τι αὐτὸν οἴει ἀποκρινεῖσθαι τὸ
[340]	συμφέρειν· τοῦτο ποιητέον εἶναι τῷ	ἥττονι,	καὶ τὸ δίκαιον τοῦτο ἐτίθετο.
[341]	κρείττονος ὄντος δίκαιον ἔσται τῷ	ἥττονι	ποιεῖν. τὸν τῷ ἀκριβεστάτῳ, ἔφη,
[346]	καὶ ἐπιτάττει, τὸ ἐκείνου συμφέρον	ἥττονος	ὄντος σκοποῦσα, ἀλλ' οὐ τὸ
[342]	οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τοῦ	ἥττονός	τε καὶ ἀρχομένου (ὑπὸ ἑαυτῆς.
[338]	(σιτίον εἶναι καὶ ἡμῖν τοῖς	ἥττοσιν	ἐκείνου συμφέρον ἅμα καὶ δίκαιον.
[339]	κρείττονος ἀσύμφορον δήπου προστάττεται τοῖς	ἥττοσιν	ποιεῖν. ~(ναὶ μὰ Δί' ἔφη,
[340]	τὰ αὑτοῖς ἀσύμφορα κελεύειν τοὺς	ἥττους	τε καὶ ἀρχομένους ποιεῖν. ἐκ
[341]	τέχνη ἐστὶν ἡ ἰατρικὴ νῦν	ηὑρημένη,	ὅτι σῶμά ἐστιν πονηρὸν καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2005