Pages |
[353] |
σκέψαι.
ψυχῆς
ἔστιν
τι
ἔργον
|
ὃ |
ἄλλῳ
τῶν
ὄντων
οὐδ'
ἂν |
[353] |
οὐ
τοῦτο
ἑκάστου
εἴη
ἔργον
|
ὃ |
ἂν
ἢ
μόνον
τι
ἢ |
[352] |
ἵππου
καὶ
ἄλλου
ὁτουοῦν
ἔργον,
|
ὃ |
ἂν
ἢ
μόνῳ
ἐκείνῳ
ποιῇ |
[353] |
δὴ
οἶμαι
ἄμεινον
ἂν
μάθοις
|
ὃ |
ἄρτι
ἠρώτων,
πυνθανόμενος
εἰ
οὐ |
[348] |
(τοῦτο
μέν,
ἔφην,
οὐκ
ἀγνοῶ
|
ὃ |
βούλει
λέγειν,
ἀλλὰ
τόδε
ἐθαύμασα, |
[328] |
ἐνταῦθα
ἤδη
εἶ
τῆς
ἡλικίας
|
ὃ |
δὴ
ἐπὶ
γήραος
οὐδῷ”
φασιν |
[340] |
εἰπέ,
ὦ
Θρασύμαχε·
τοῦτο
ἦν
|
ὃ |
ἐβούλου
λέγειν
τὸ
δίκαιον,
τὸ |
[332] |
ὁ
Σιμωνίδης
ποιητικῶς
(τὸ
δίκαιον
|
ὃ |
εἴη.
διενοεῖτο
μὲν
γάρ,
ὡς |
[340] |
τοὺς
κάμνοντας
κατ'
αὐτὸ
τοῦτο
|
ὃ |
ἐξαμαρτάνει;
ἢ
λογιστικόν,
ὃς
ἂν |
[340] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
ἔλεγεν
|
ὃ |
ἡγοῖτο
ὁ
κρείττων
αὑτῷ
συμφέρειν· |
[339] |
νῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἔμαθον
|
ὃ |
λέγεις·
εἰ
δὲ
ἀληθὲς
ἢ |
[338] |
τοῦτ'
οὖν
ἐστιν,
ὦ
βέλτιστε,
|
ὃ |
λέγω
~ἐν
ἁπάσαις
(ταῖς
πόλεσιν |
[347] |
δέ
μοι
δοκεῖ
μεῖζον
εἶναι
|
ὃ |
νῦν
λέγει
Θρασύμαχος,
τὸν
τοῦ |
[341] |
εἰπεῖν
ἢ
τὸν
ἀκριβεῖ
λόγῳ,
|
ὃ |
νυνδὴ
ἔλεγες,
οὗ
τὸ
συμφέρον |
[332] |
γε
ὀφειλόμενόν
πού
ἐστιν
τοῦτο
|
ὃ |
παρακατέθετο·
ἦ
γάρ;
ναί.
ἀποδοτέον |
[340] |
τούτων,
καθ'
ὅσον
τοῦτ'
ἔστιν
|
(ὃ |
προσαγορεύομεν
αὐτόν,
οὐδέποτε
ἁμαρτάνει·
ὥστε |
[339] |
δίκαιον
εἶναι
ποιεῖν
τοὐναντίον
ἢ
|
ὃ |
σὺ
λέγεις;
τὸ
γὰρ
τοῦ |
[344] |
χεῖρον
εἴτε
βέλτιον
βιωσόμεθα
ἀγνοοῦντες
|
ὃ |
σὺ
φῂς
εἰδέναι.
ἀλλ'
ὠγαθέ, |
[354] |
ἐγώ
μοι
δοκῶ
οὕτω,
πρὶν
|
ὃ |
τὸ
πρῶτον
ἐσκοποῦμεν
εὑρεῖν,
τὸ |