Pages
[329]	δοκοῦσιν, ὦ Σώκρατες, οὗτοι οὐ	τὸ	αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ γὰρ ἦν
[331]	φήσομεν εἶναι ἁπλῶς οὕτως καὶ	τὸ	ἀποδιδόναι ἄν τίς τι παρά
[345]	τὴν εὐωχίαν, ἢ αὖ πρὸς	τὸ	(ἀποδόσθαι, ὥσπερ χρηματιστὴν ἀλλ' οὐ
[347]	ὅθεν κινδυνεύει τὸ ἑκόντα ἐπὶ	τὸ	ἄρχειν ἰέναι ἀλλὰ μὴ ἀνάγκην
[347]	τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ	τὸ	ἄρχειν, καὶ ἐνταῦθ' ἂν καταφανὲς
[347]	ἐπιεικεῖς, καὶ τότε ἔρχονται ἐπὶ	τὸ	ἄρχειν οὐχ ὡς ἐπ' ἀγαθόν
[338]	τοῦτο κρατεῖ ἐν ἑκάστῃ πόλει,	τὸ	ἄρχον; πάνυ γε. (τίθεται δέ
[327]	δὲ καὶ θεωρήσαντες ἀπῇμεν πρὸς	τὸ	ἄστυ. κατιδὼν οὖν πόρρωθεν ἡμᾶς
[328]	ἦ τοῦ ῥᾳδίως πορεύεσθαι πρὸς	τὸ	ἄστυ, οὐδὲν ἂν σὲ ἔδει
[339]	τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ, καὶ	τὸ	ἀσύμφορα ποιεῖν τοῖς ἄρχουσί τε
[338]	νόμους ἑκάστη ἡ ἀρχὴ πρὸς	τὸ	αὑτῇ συμφέρον, δημοκρατία μὲν δημοκρατικούς,
[346]	ὅτι οὐδεμία τέχνη οὐδὲ ἀρχὴ	τὸ	αὑτῇ ὠφέλιμον παρασκευάζει, ἀλλ' ὅπερ
[346]	καὶ αἱ ἄλλαι πᾶσαι οὕτως	τὸ	αὑτῆς ἑκάστη ἔργον ἐργάζεται καὶ
[339]	τῷ ὀρθῶς λογιζομένῳ πανταχοῦ εἶναι	τὸ	αὐτὸ δίκαιον, τὸ τοῦ κρείττονος
[341]	μὴ ἁμαρτάνειν, μὴ ἁμαρτάνοντα δὲ	τὸ	αὑτῷ βέλτιστον τίθεσθαι, τοῦτο δὲ
[342]	ἀρχῇ, καθ' ὅσον ἄρχων ἐστίν,	τὸ	αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει,
[347]	ὄντι ἀληθινὸς ἄρχων οὐ πέφυκε	τὸ	αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖσθαι ἀλλὰ τὸ
[353]	στερόμενα τῆς αὑτῶν ἀρετῆς κακῶς	τὸ	αὑτῶν ἔργον ἀπεργάσεται; πάνυ γε.
[353]	εἰ τῇ οἰκείᾳ μὲν ἀρετῇ	τὸ	αὑτῶν ἔργον εὖ ἐργάσεται τὰ
[353]	δή· ἆρ’ ἄν ποτε ὄμματα	τὸ	αὑτῶν ἔργον καλῶς (ἀπεργάσαιντο μὴ
[343]	τὸ τῶν δεσποτῶν ἀγαθὸν καὶ	τὸ	αὑτῶν, καὶ δὴ καὶ τοὺς
[345]	ἐφ' ᾧ τέτακται, ὅπως τούτῳ	τὸ	βέλτιστον ἐκποριεῖ ἐπεὶ τά γε
[347]	τῇ τέχνῃ πράξειν οὐδέποτε αὑτῷ	τὸ	βέλτιστον πράττει οὐδ' ἐπιτάττει κατὰ
[345]	καθ' ὅσον ἀρχή, μηδενὶ ἄλλῳ	τὸ	βέλτιστον σκοπεῖσθαι ἢ ἐκείνῳ, τῷ
[331]	ἀλλὰ τῷ ἐπιεικεῖ καὶ κοσμίῳ.	τὸ	γὰρ μηδὲ ἄκοντά τινα ἐξαπατῆσαι
[340]	δὲ δίκαιον εἶναι ταῦτα ποιεῖν.	τὸ	γὰρ τὰ κελευόμενα ποιεῖν, ὦ
[339]	τοὐναντίον ἢ ὃ σὺ λέγεις;	τὸ	γὰρ τοῦ κρείττονος ἀσύμφορον δήπου
[329]	κόσμιοι καὶ εὔκολοι ὦσιν, καὶ	τὸ	γῆρας μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ
[329]	ὀδύρονται, καὶ ἐπὶ τούτῳ δὴ	τὸ	γῆρας ὑμνοῦσιν ὅσων κακῶν σφίσιν
[329]	ἀποδέχεσθαι ἀλλ' ἡγεῖσθαί σε ῥᾳδίως	τὸ	γῆρας φέρειν οὐ διὰ τὸν
[330]	δὴ μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς δὲ	τὸ	γῆρας φέρουσιν, εὖ ἔχει ὁ
[329]	μία τις αἰτία ἐστίν, οὐ	τὸ	γῆρας, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ὁ
[344]	συμφέρον τὸ δίκαιον τυγχάνει ὄν,	τὸ	δ' ἄδικον ἑαυτῷ λυσιτελοῦν τε
[340]	λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ ὁ γραμματιστής·	τὸ	δ' οἶμαι ἕκαστος τούτων, καθ'
[340]	καὶ ἐμὲ ὑπόλαβε νυνδὴ ἀποκρίνεσθαι·	τὸ	δὲ ἀκριβέστατον ἐκεῖνο τυγχάνει ὄν,
[348]	μέν που ἀρετὴν αὐτοῖν καλεῖς,	τὸ	δὲ κακίαν; πῶς γὰρ οὔ;
[339]	τὰ συμφέροντά ἐστι τίθεσθαι ἑαυτοῖς,	τὸ	δὲ μὴ ὀρθῶς ἀσύμφορα; ἢ
[339]	τινας οὐκ ὀρθῶς; οἶμαι ἔγωγε.	τὸ	δὲ ὀρθῶς ἆρα τὸ τὰ
[328]	ἄξιον θεάσασθαι· ἐξαναστησόμεθα γὰρ μετὰ	τὸ	δεῖπνον καὶ τὴν παννυχίδα θεασόμεθα.
[336]	ὅπως μοι μὴ ἐρεῖς ὅτι	τὸ	(δέον ἐστὶν μηδ' ὅτι τὸ
[343]	ὅτι ἡ μὲν δικαιοσύνη καὶ	τὸ	δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν τῷ ὄντι,
[348]	λόγον, ὅσα αὖ ἀγαθὰ ἔχει	τὸ	δίκαιον εἶναι, καὶ αὖθις οὗτος,
[343]	τοῦ δημοσίου μηδὲν ὠφελεῖσθαι διὰ	τὸ	δίκαιον εἶναι, πρὸς δὲ τούτοις
[347]	ἔγωγε οὐδαμῇ συγχωρῶ (Θρασυμάχῳ, ὡς	τὸ	δίκαιόν ἐστιν τὸ τοῦ κρείττονος
[336]	καὶ εἰπὲ τί φῂς εἶναι	τὸ	δίκαιον. καὶ ὅπως μοι μὴ
[354]	διαλόγου μηδὲν (εἰδέναι· ὁπότε γὰρ	τὸ	δίκαιον μὴ οἶδα ὅ ἐστιν,
[332]	ὡς ἔοικεν, ὁ Σιμωνίδης ποιητικῶς	(τὸ	δίκαιον ὃ εἴη. διενοεῖτο μὲν
[336]	εἴπερ ὡς ἀληθῶς βούλει εἰδέναι	τὸ	δίκαιον ὅτι ἔστι, μὴ μόνον
[354]	ὃ τὸ πρῶτον ἐσκοποῦμεν εὑρεῖν,	τὸ	δίκαιον ὅτι ποτ' ἐστίν, ἀφέμενος
[338]	ὅς. φημὶ γὰρ ἐγὼ εἶναι	τὸ	δίκαιον οὐκ ἄλλο τι ἢ
[344]	ἰδίᾳ αὑτῷ ἄδικον εἶναι ἢ	τὸ	δίκαιον. πάντων δὲ ῥᾷστα μαθήσῃ,
[339]	τοῖς ἀρχομένοις, καὶ τοῦτό ἐστι	τὸ	δίκαιον; πῶς γὰρ οὔ; (οὐ
[339]	τι εἶναι καὶ ἐγὼ ὁμολογῶ	τὸ	δίκαιον, σὺ δὲ προστιθεῖς καὶ
[336]	ἐφάνη ἡ δικαιοσύνη ὂν οὐδὲ	τὸ	δίκαιον, τί ἂν ἄλλο τις
[340]	τοῦτο ἦν ὃ ἐβούλου λέγειν	τὸ	δίκαιον, τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον
[340]	ποιητέον εἶναι τῷ ἥττονι, καὶ	τὸ	δίκαιον τοῦτο ἐτίθετο. ἀλλ' οὐχ
[344]	τὸ μὲν τοῦ κρείττονος συμφέρον	τὸ	δίκαιον τυγχάνει ὄν, τὸ δ'
[343]	μηδὲν ἐθέλῃ αὐτοῖς ὑπηρετεῖν παρὰ	τὸ	δίκαιον· τῷ δὲ ἀδίκῳ πάντα
[337]	ἦ δ' ὅς· ἵνα Σωκράτης	τὸ	εἰωθὸς διαπράξηται· αὐτὸς μὲν μὴ
[346]	ἀρχομένῳ καὶ παρασκευάζει καὶ ἐπιτάττει,	τὸ	ἐκείνου συμφέρον ἥττονος ὄντος σκοποῦσα,
[343]	δικαίων, οἱ δ' ἀρχόμενοι ποιοῦσιν	τὸ	ἐκείνου συμφέρον κρείττονος ὄντος, καὶ
[342]	καὶ πρὸς ἐκεῖνο βλέπων καὶ	τὸ	ἐκείνῳ συμφέρον καὶ πρέπον, καὶ
[347]	μέλλουσιν ἐθέλειν ἄρχειν ὅθεν κινδυνεύει	τὸ	ἑκόντα ἐπὶ τὸ ἄρχειν ἰέναι
[338]	παγκάλην· προσεποιεῖτο δὲ φιλονικεῖν πρὸς	τὸ	ἐμὲ εἶναι τὸν ἀποκρινόμενον. τελευτῶν
[353]	ἑνὶ πράξαις, οἷον τὸ τοιόνδε·	τὸ	ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι
[353]	οὐδενὶ ἄλλῳ. τί δ' αὖ	τὸ	ζῆν; οὐ ψυχῆς φήσομεν ἔργον
[327]	δ' ἐγώ, ἔτι ἓν λείπεται,	τὸ	ἢν πείσωμεν ὑμᾶς ὡς χρὴ
[336]	ὅτι τὸ λυσιτελοῦν μηδ' ὅτι	τὸ	κερδαλέον μηδ' ὅτι τὸ συμφέρον,
[336]	ὅτι τὸ ὠφέλιμον μηδ' ὅτι	τὸ	λυσιτελοῦν μηδ' ὅτι τὸ κερδαλέον
[348]	τοιόνδε περὶ αὐτῶν πῶς λέγεις;	τὸ	μέν που ἀρετὴν αὐτοῖν καλεῖς,
[344]	καὶ ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον,	τὸ	μὲν τοῦ κρείττονος συμφέρον τὸ
[336]	δείσαντες διεπτοήθημεν· ὁ δ' εἰς	τὸ	μέσον φθεγξάμενος, τίς, ἔφη, ὑμᾶς
[347]	εἰ γένοιτο, περιμάχητον ἂν εἶναι	τὸ	μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ τὸ
[354]	ἀδικία τῆς δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην	τὸ	μὴ οὐκ ἐπὶ τοῦτο ἐλθεῖν
[340]	συμφέρον δίκαιον ἂν εἴη ἢ	τὸ	μὴ συμφέρον. ἀλλ' ἔφη ὁ
[339]	συμφέρον ποιεῖν ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον,	τὸ	μὴ συμφέρον. τί λέγεις σύ;
[346]	ἔοικεν, ἔφη. φαμὲν δέ γε	τὸ	μισθὸν ἀρνυμένους ὠφελεῖσθαι τοὺς δημιουργοὺς
[344]	τὸ ποιεῖν τὰ ἄδικα ἀλλὰ	τὸ	πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν οἱ ὀνειδίζοντες
[341]	κλητέος ναύτης· οὐ γὰρ κατὰ	τὸ	πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται, ἀλλὰ κατὰ
[344]	ὅλην ἀδικίαν ἠδικηκότα· οὐ γὰρ	τὸ	ποιεῖν τὰ ἄδικα ἀλλὰ τὸ
[329]	διὰ τὸν τρόπον ἀλλὰ διὰ	τὸ	πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι· τοῖς γὰρ
[330]	χρήματα, τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὡς	τὸ	πολὺ οἳ ἂν μὴ αὐτοὶ
[332]	φαίνεται, ὅτι τοῦτ' εἴη δίκαιον,	τὸ	προσῆκον ἑκάστῳ ἀποδιδόναι, τοῦτο δὲ
[335]	προσθεῖναι τῷ δικαίῳ ἢ ὡς	τὸ	πρῶτον ἐλέγομεν, λέγοντες δίκαιον εἶναι
[354]	μοι δοκῶ οὕτω, πρὶν ὃ	τὸ	πρῶτον ἐσκοποῦμεν εὑρεῖν, τὸ δίκαιον
[352]	μανθάνω, ἀλλ' οὐχ ὡς σὺ	τὸ	πρῶτον ἐτίθεσο· εἰ δὲ καὶ
[345]	ὅτι τὸν ὡς ἀληθῶς ἰατρὸν	τὸ	πρῶτον ὁριζόμενος τὸν ὡς ἀληθῶς
[336]	ἐγώ, οὗ μοι δοκεῖ εἶναι	τὸ	ῥῆμα, τὸ φάναι δίκαιον εἶναι
[338]	κρέα πρὸς τὸ σῶμα, τοῦτο	τὸ	(σιτίον εἶναι καὶ ἡμῖν τοῖς
[354]	ἐστίν, ἀφέμενος ἐκείνου ὁρμῆσαι ἐπὶ	τὸ	σκέψασθαι περὶ αὐτοῦ εἴτε κακία
[352]	ποιεῖν πράττειν μεθ' αὑτοῦ διὰ	τὸ	στασιάζειν καὶ διαφέρεσθαι, ἔτι δ'
[336]	ὅτι τὸ κερδαλέον μηδ' ὅτι	τὸ	συμφέρον, ἀλλὰ σαφῶς μοι καὶ
[346]	τις κυβερνῶν ὑγιὴς γίγνηται διὰ	τὸ	συμφέρον αὐτῷ πλεῖν ἐν τῇ
[342]	αὐτοῖς δεῖ τινος τέχνης τῆς	τὸ	συμφέρον εἰς αὐτὰ ταῦτα σκεψομένης
[341]	ἐπὶ τούτῳ πέφυκεν, ἐπὶ τῷ	τὸ	συμφέρον ἑκάστῳ ζητεῖν τε καὶ
[342]	πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει τέχνῃ ἄλλῳ	τὸ	συμφέρον ζητεῖν ἢ ἐκείνῳ οὗ
[341]	λόγῳ, ὃ νυνδὴ ἔλεγες, οὗ	τὸ	συμφέρον κρείττονος ὄντος δίκαιον ἔσται
[339]	ἀληθὲς ἢ μή, πειράσομαι μαθεῖν.	τὸ	συμφέρον μὲν οὖν, ὦ Θρασύμαχε,
[342]	ἔστιν ἀπέραντον; (ἢ αὐτὴ αὑτῇ	τὸ	συμφέρον σκέψεται; ἢ οὔτε αὑτῆς
[342]	τέχνῃ ἄλλης τέχνης ἥτις αὐτῇ	τὸ	συμφέρον σκέψεται, καὶ τῇ σκοπουμένῃ
[342]	ἦν δ' ἐγώ, ἰατρικὴ ἰατρικῇ	τὸ	συμφέρον σκοπεῖ ἀλλὰ σώματι. ναί,
[342]	προσδεῖται ἐπὶ τὴν αὑτῆς πονηρίαν	τὸ	συμφέρον σκοπεῖν· οὔτε γὰρ πονηρία
[338]	τοῦτο δίκαιον τοῖς ἀρχομένοις εἶναι,	τὸ	σφίσι συμφέρον, καὶ τὸν τούτου
[328]	ὅσον αἱ ἄλλαι αἱ κατὰ	τὸ	σῶμα ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αὔξονται
[338]	συμφέρει τὰ βόεια κρέα πρὸς	τὸ	σῶμα, τοῦτο τὸ (σιτίον εἶναι
[332]	τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν, λέγει Σιμωνίδης	τὸ	τὰ ὀφειλόμενα δίκαιον εἶναι ἀποδιδόναι.
[331]	δικαιοσύνης; ὅτι, ἦ δ' ὅς,	τὸ	τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι δίκαιόν
[339]	ἔγωγε. τὸ δὲ ὀρθῶς ἆρα	τὸ	τὰ συμφέροντά ἐστι τίθεσθαι ἑαυτοῖς,
[339]	(ταῖς πόλεσιν ταὐτὸν εἶναι δίκαιον,	τὸ	τῆς καθεστηκυίας ἀρχῆς συμφέρον· αὕτη
[348]	δι' ἅ, εἴρηκα. φέρε δή,	τὸ	τοιόνδε περὶ αὐτῶν πῶς λέγεις;
[353]	οὐδ' ἂν ἑνὶ πράξαις, οἷον	τὸ	τοιόνδε· τὸ ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν
[332]	ὅς. ἄλλο δή τι ἢ	τὸ	τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν, λέγει Σιμωνίδης
[342]	συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ	τὸ	τοῦ ἥττονός τε καὶ ἀρχομένου
[330]	μέντοι γε ὅσον οἴονται· ~ἀλλὰ	τὸ	τοῦ Θεμιστοκλέους εὖ ἔχει, ὃς
[346]	ἥττονος ὄντος σκοποῦσα, ἀλλ' οὐ	τὸ	τοῦ κρείττονος. διὰ δὴ ταῦτα
[339]	προστιθεῖς καὶ αὐτὸ φῂς εἶναι	τὸ	τοῦ κρείττονος, ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ,
[341]	ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον δίκαιον λέγω,	τὸ	τοῦ κρείττονος ποιεῖν συμφέρον. εἶεν,
[339]	ἀποκρινοίμην πρόσεστιν δὲ δὴ αὐτόθι	τὸ	τοῦ κρείττονος. (σμικρά γε ἴσως,
[338]	δίκαιον οὐκ ἄλλο τι ἢ	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τί
[347]	(Θρασυμάχῳ, ὡς τὸ δίκαιόν ἐστιν	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τοῦτο
[340]	τούτων τῶν ὁμολογιῶν οὐδὲν μᾶλλον	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον δίκαιον ἂν
[340]	ὃ ἐβούλου λέγειν τὸ δίκαιον,	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον δοκοῦν εἶναι
[340]	συμφέρον. ἀλλ' ἔφη ὁ Κλειτοφῶν,	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον ἔλεγεν ὃ
[339]	πανταχοῦ εἶναι τὸ αὐτὸ δίκαιον,	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον. νῦν, ἦν
[339]	ἐστιν κατὰ τὸν σὸν λόγον	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον ποιεῖν ἀλλὰ
[342]	οὐκ ἄρα ἐπιστήμη γε οὐδεμία	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον σκοπεῖ οὐδ'
[338]	λέγεις· νῦν γὰρ οὔπω οἶδα.	τὸ	τοῦ κρείττονος φῂς συμφέρον δίκαιον
[340]	εἶναι ἔθετο Θρασύμαχος. καὶ γὰρ	τὸ	τοῦ κρείττονος, ὦ Κλειτοφῶν, συμφέρον
[329]	παύσωνται κατατείνουσαι καὶ χαλάσωσιν, παντάπασιν	τὸ	τοῦ Σοφοκλέους γίγνεται, (δεσποτῶν πάνυ
[332]	ὠφελίας τε καὶ βλάβας ἀποδιδοῦσα.	τὸ	τοὺς φίλους ἄρα εὖ ποιεῖν
[346]	παρασκευάζει, ἀλλ' ὅπερ πάλαι ἐλέγομεν,	τὸ	τῷ ἀρχομένῳ καὶ παρασκευάζει καὶ
[342]	συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ	τὸ	τῷ ἀρχομένῳ καὶ ᾧ ἂν
[347]	τὸ αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖσθαι ἀλλὰ	τὸ	τῷ ἀρχομένῳ· ὥστε πᾶς ἂν
[342]	ἰατρὸς οὐδείς, καθ' ὅσον ἰατρός,	τὸ	τῷ ἰατρῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ'
[342]	συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ	τὸ	τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται γὰρ ὁ
[342]	τοιοῦτος κυβερνήτης τε καὶ ἄρχων	τὸ	τῷ κυβερνήτῃ συμφέρον σκέψεταί τε
[342]	σκέψεταί τε καὶ προστάξει, ἀλλὰ	τὸ	τῷ ναύτῃ τε καὶ ἀρχομένῳ.
[343]	βουκόλους τὸ τῶν προβάτων ἢ	τὸ	τῶν βοῶν ἀγαθὸν σκοπεῖν καὶ
[343]	πρὸς ἄλλο τι βλέποντας ἢ	τὸ	τῶν δεσποτῶν ἀγαθὸν καὶ τὸ
[345]	ὅσον ποιμήν ἐστιν, οὐ πρὸς	τὸ	τῶν προβάτων βέλτιστον βλέποντα ἀλλ'
[343]	τοὺς ποιμένας ἢ τοὺς βουκόλους	τὸ	τῶν προβάτων ἢ τὸ τῶν
[347]	νενομίσθαι τῆς δὲ ζημίας μεγίστη	τὸ	ὑπὸ πονηροτέρου ἄρχεσθαι, ἐὰν μὴ
[352]	ἀδίκων καὶ εὐδαιμονέστεροί εἰσιν, ὅπερ	τὸ	ὕστερον προυθέμεθα σκέψασθαι, σκεπτέον. φαίνονται
[337]	ἧττόν τι αὐτὸν οἴει ἀποκρινεῖσθαι	τὸ	φαινόμενον ἑαυτῷ, ἐάντε ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν
[336]	μοι δοκεῖ εἶναι τὸ ῥῆμα,	τὸ	φάναι δίκαιον εἶναι τοὺς μὲν
[347]	ἄρχειν. ἢ οὐκ οἶσθα ὅτι	τὸ	φιλότιμόν τε καὶ φιλάργυρον εἶναι
[333]	γ' ἴσως, ὦ Πολέμαρχε, πρὸς	τὸ	χρῆσθαι ἀργυρίῳ, ὅταν δέῃ ἀργυρίου
[347]	ὥστε πᾶς ἂν ὁ γιγνώσκων	τὸ	ὠφελεῖσθαι μᾶλλον ἕλοιτο ὑπ' ἄλλου
[336]	τὸ (δέον ἐστὶν μηδ' ὅτι	τὸ	ὠφέλιμον μηδ' ὅτι τὸ λυσιτελοῦν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2005