Pages |
[334] |
ἀγαθοὶ
δίκαιοί
τε
καὶ
οἷοι
|
μὴ |
ἀδικεῖν;
ἀληθῆ.
κατὰ
δὴ
τὸν |
[351] |
δ'
ὅς.
τί
δ'
εἰ
|
μὴ |
ἀδικοῖεν;
οὐ
μᾶλλον;
πάνυ
γε. |
[327] |
ἄν,
ἦ
δ'
ὅς,
πεῖσαι
|
μὴ |
ἀκούοντας;
οὐδαμῶς,
ἔφη
ὁ
Γλαύκων. |
[327] |
ἔφη
ὁ
Γλαύκων.
ὡς
τοίνυν
|
μὴ |
ἀκουσομένων,
οὕτω
διανοεῖσθε.
~(καὶ
ὁ |
[330] |
δὴ
στρέφουσιν
αὐτοῦ
τὴν
ψυχὴν
|
μὴ |
ἀληθεῖς
ὦσιν·
καὶ
αὐτός
ἤτοι |
[338] |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
ἐδέοντο
αὐτοῦ
|
μὴ |
ἄλλως
ποιεῖν.
καὶ
ὁ
Θρασύμαχος |
[328] |
καὶ
διαλεξόμεθα.
ἀλλὰ
μένετε
(καὶ
|
μὴ |
ἄλλως
ποιεῖτε.
καὶ
ὁ
Γλαύκων, |
[341] |
ἄρχοντα,
καθ'
(ὅσον
ἄρχων
ἐστίν,
|
μὴ |
ἁμαρτάνειν,
μὴ
ἁμαρτάνοντα
δὲ
τὸ |
[341] |
(ὅσον
ἄρχων
ἐστίν,
μὴ
ἁμαρτάνειν,
|
μὴ |
ἁμαρτάνοντα
δὲ
τὸ
αὑτῷ
βέλτιστον |
[347] |
ἐπὶ
τὸ
ἄρχειν
ἰέναι
ἀλλὰ
|
μὴ |
ἀνάγκην
περιμένειν
αἰσχρὸν
νενομίσθαι
τῆς |
[349] |
ἀλλ'
εἰ
τοῦ
μὲν
(δικαίου
|
μὴ |
ἀξιοῖ
πλέον
ἔχειν
μηδὲ
βούλεται |
[337] |
τὸ
εἰωθὸς
διαπράξηται·
αὐτὸς
μὲν
|
μὴ |
ἀποκρίνηται,
ἄλλου
δ'
ἀποκρινομένου
λαμβάνῃ |
[337] |
εἶπεν·
ὦ
Θρασύμαχε,
πῶς
λέγεις;
|
μὴ |
ἀποκρίνωμαι
ὧν
προεῖπες
μηδέν;
πότερον, |
[351] |
ἐν
ἑνὶ
ἐγγένηται
ἀδικία,
μῶν
|
μὴ |
ἀπολεῖ
τὴν
αὑτῆς
δύναμιν,
ἢ |
[347] |
γένοιτο,
περιμάχητον
ἂν
εἶναι
τὸ
|
μὴ |
ἄρχειν
ὥσπερ
νυνὶ
τὸ
ἄρχειν, |
[347] |
ἢ
τιμήν,
ἢ
ζημίαν
ἐὰν
|
μὴ |
ἄρχῃ.
πῶς
τοῦτο
λέγεις,
ὦ |
[341] |
ἐγώ,
ὦ
μακάριε.
ἀλλ'
ἵνα
|
μὴ |
αὖθις
ἡμῖν
τοιοῦτον
ἐγγένηται,
διόρισαι |
[330] |
ὡς
τὸ
πολὺ
οἳ
ἂν
|
μὴ |
αὐτοὶ
κτήσωνται·
οἱ
δὲ
κτησάμενοι |
[347] |
τὸ
ὑπὸ
πονηροτέρου
ἄρχεσθαι,
ἐὰν
|
μὴ |
αὐτὸς
ἐθέλῃ
ἄρχειν·
ἣν
δείσαντές |
[336] |
εὖ
ἴσθι
ὅτι
ἄκοντες
ἁμαρτάνομεν.
|
μὴ |
γὰρ
δὴ
οἴου,
εἰ
μὲν |
[345] |
ἐὰν
ἐᾷ
τις
αὐτὴν
καὶ
|
μὴ |
διακωλύῃ
πράττειν
ἃ
βούλεται.
ἀλλ' |
[351] |
ἦ
δ'
ὅς,
ἵνα
σοι
|
μὴ |
διαφέρωμαι.
ἀλλ'
εὖ
γε
σὺ |
[334] |
εἶναι,
ἢ
τοὺς
ὄντας,
κἂν
|
μὴ |
δοκῶσι,
καὶ
ἐχθροὺς
ὡσαύτως;
εἰκὸς |
[338] |
ἡ
Σωκράτους
σοφία·
αὐτὸν
μὲν
|
μὴ |
ἐθέλειν
διδάσκειν,
παρὰ
δὲ
τῶν |
[337] |
ἢ
ὅπερ
προσήκει
πάσχειν
τῷ
|
μὴ |
εἰδότι;
προσήκει
δέ
που
μαθεῖν |
[337] |
βέλτιστε,
τὶς
ἀποκρίναιτο
πρῶτον
μὲν
|
μὴ |
εἰδὼς
μηδὲ
φάσκων
εἰδέναι,
ἔπειτα, |
[335] |
ὄντα
δὲ
μή,
δοκεῖν
ἀλλὰ
|
μὴ |
εἶναι
φίλον.
καὶ
περὶ
τοῦ |
[330] |
οὔσης·
ἐγὼ
δὲ
ἀγαπῶ
ἐὰν
|
μὴ |
ἐλάττω
καταλίπω
τούτοισιν,
ἀλλὰ
βραχεῖ |
[345] |
μετατιθῇ,
φανερῶς
μετατίθεσο
καὶ
ἡμᾶς
|
μὴ |
ἐξαπάτα.
νῦν
δὲ
ὁρᾷς,
ὦ |
[349] |
ἐοικέναι
τοῖς
τοιούτοις,
ὁ
δὲ
|
μὴ |
ἐοικέναι;
καλῶς.
τοιοῦτος
ἄρα
ἐστὶν |
[330] |
μετὰ
πενίας
ἐνέγκοι
οὔθ'
ὁ
|
μὴ |
ἐπιεικὴς
πλουτήσας
εὔκολός
ποτ'
ἂν |
[337] |
(αὐτῷ
ὅπως
μοι,
ὦ
ἄνθρωπε,
|
μὴ |
ἐρεῖς
ὅτι
ἔστιν
τὰ
δώδεκα |
[336] |
τὸ
δίκαιον.
καὶ
ὅπως
μοι
|
μὴ |
ἐρεῖς
ὅτι
τὸ
(δέον
ἐστὶν |
[337] |
ἐγώ·
εἰ
δ'
οὖν
καὶ
|
μὴ |
ἔστιν
ὅμοιον,
φαίνεται
δὲ
τῷ |
[353] |
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
καλῶς
(ἀπεργάσαιντο
|
μὴ |
ἔχοντα
τὴν
αὑτῶν
οἰκείαν
ἀρετήν, |
[350] |
ἀνδρὸς
ἢ
πράγματος;
οὐ
δῆτα.
|
μὴ |
ἰατρικοῦ
δέ;
ναί.
περὶ
πάσης |
[332] |
τῷ
συμμαχεῖν,
ἔμοιγε
δοκεῖ.
εἶεν·
|
μὴ |
κάμνουσί
γε
μήν,
ὦ
φίλε |
[344] |
ἑκάστῳ
μέρει
ὅταν
τις
ἀδικήσας
|
μὴ |
λάθῃ,
ζημιοῦταί
τε
καὶ
ὀνείδη |
[341] |
ἄν
με
λάθοις
κακουργῶν,
οὔτε
|
μὴ |
λαθὼν
βιάσασθαι
τῷ
λόγῳ
δύναιο. |
[346] |
ἐφ'
ᾧ
τέτακται.
ἐὰν
δὲ
|
μὴ |
μισθὸς
αὐτῇ
προσγίγνηται,
ἔσθ'
ὅτι |
[336] |
εἰδέναι
τὸ
δίκαιον
ὅτι
ἔστι,
|
μὴ |
μόνον
ἐρώτα
μηδὲ
φιλοτιμοῦ
ἐλέγχων |
[354] |
(εἰδέναι·
ὁπότε
γὰρ
τὸ
δίκαιον
|
μὴ |
οἶδα
ὅ
ἐστιν,
σχολῇ
εἴσομαι |
[341] |
οὐδέν
σου
παρίεμαι
ἀλλ'
οὐ
|
μὴ |
οἷός
τ'
ᾖς.
(οἴει
γὰρ |
[334] |
αὐτοῖς
πολλοὺς
μὲν
χρηστοὺς
εἶναι
|
μὴ |
ὄντας,
πολλοὺς
δὲ
τοὐναντίον;
ἁμαρτάνουσιν. |
[339] |
ἐστι
τίθεσθαι
ἑαυτοῖς,
τὸ
δὲ
|
μὴ |
ὀρθῶς
ἀσύμφορα;
ἢ
πῶς
λέγεις; |
[354] |
τῆς
δικαιοσύνης,
οὐκ
ἀπεσχόμην
τὸ
|
μὴ |
οὐκ
ἐπὶ
τοῦτο
ἐλθεῖν
ἀπ' |
[338] |
φῂς
εἰδέναι
καὶ
ἔχειν
εἰπεῖν.
|
μὴ |
οὖν
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ
ἐμοί |
[328] |
λόγους
ἐπιθυμίαι
τε
καὶ
ἡδοναί.
|
μὴ |
οὖν
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ
τοῖσδέ |
[335] |
ἀνάγκη.
(ἀνθρώπους
δέ,
ὦ
ἑταῖρε,
|
μὴ |
οὕτω
φῶμεν,
βλαπτομένους
εἰς
τὴν |
[346] |
δύναμιν
ἔχειν;
καί,
ὦ
μακάριε,
|
μὴ |
παρὰ
δόξαν
ἀποκρίνου,
ἵνα
τι |
[345] |
εἰ
γὰρ
οἷς
νυνδὴ
ἔλεγον
|
μὴ |
πέπεισαι,
τί
σοι
ἔτι
ποιήσω; |
[332] |
Πολέμαρχε,
ἰατρὸς
ἄχρηστος.
ἀληθῆ.
καὶ
|
μὴ |
πλέουσι
δὴ
κυβερνήτης.
ναί.
ἆρα |
[330] |
ἐκεῖνος
Ἀθηναῖος.
καὶ
τοῖς
δὴ
|
μὴ |
πλουσίοις,
χαλεπῶς
δὲ
τὸ
γῆρας |
[332] |
κυβερνήτης.
ναί.
ἆρα
καὶ
τοῖς
|
μὴ |
πολεμοῦσιν
ὁ
δίκαιος
ἄχρηστος;
οὐ |
[336] |
ἐφοβούμην,
καί
μοι
δοκῶ,
εἰ
|
μὴ |
πρότερος
ἑωράκη
αὐτὸν
ἢ
ἐκεῖνος |
[345] |
μὰ
Δί'
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
μὴ |
σύ
γε·
ἀλλὰ
πρῶτον
μέν, |
[340] |
δίκαιον
ἂν
εἴη
ἢ
τὸ
|
μὴ |
συμφέρον.
ἀλλ'
ἔφη
ὁ
Κλειτοφῶν, |
[339] |
ποιεῖν
ἀλλὰ
καὶ
τοὐναντίον,
τὸ
|
μὴ |
συμφέρον.
τί
λέγεις
σύ;
ἔφη. |
[332] |
οὐδ'
ὁπωστιοῦν
τότε
ὁπότε
τις
|
μὴ |
σωφρόνως
ἀπαιτοῖ;
ἀληθῆ,
ἦ
δ' |
[331] |
τό
τινος
παρακαταθεμένου
τι
ὁτῳοῦν
|
μὴ |
σωφρόνως
ἀπαιτοῦντι
(ἀποδιδόναι.
~καίτοι
γε |
[354] |
τε
καὶ
εὐδαίμων,
ὁ
δὲ
|
μὴ |
τἀναντία.
πῶς
γὰρ
οὔ;
ὁ |
[352] |
γὰρ
ἔγωγέ
σοι
ἐναντιώσομαι,
ἵνα
|
μὴ |
τοῖσδε
ἀπέχθωμαι.
ἴθι
δή,
ἦν |
[339] |
εἶναι
καίτοι
ἔμοιγε
ἀπηγόρευες
ὅπως
|
μὴ |
τοῦτο
ἀποκρινοίμην
πρόσεστιν
δὲ
δὴ |
[338] |
ἐμοί
τε
χαρίζου
ἀποκρινόμενος
καὶ
|
μὴ |
φθονήσῃς
καὶ
Γλαύκωνα
τόνδε
διδάξαι |
[336] |
καὶ
εἶπον
ὑποτρέμων·
ὦ
Θρασύμαχε,
|
μὴ |
χαλεπὸς
ἡμῖν
ἴσθι·
εἰ
γάρ |