Pages
[348]	οὐκ ἀληθῆ λέγει; πῶς γὰρ	οὐ	βούλομαι; ἦ δ' ὅς. ἂν
[335]	ἦν σοφὸς ὁ ταῦτα εἰπών.	οὐ	γὰρ ἀληθῆ ἔλεγεν· οὐδαμοῦ γὰρ
[352]	τοῦτο οὐ παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν·	οὐ	γὰρ ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ
[349]	ἐθέλειν πλέον ἔχειν; οὐδαμῶς, ἔφη·	οὐ	γὰρ ἂν ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ
[329]	φασιν εἶναι. ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις·	οὐ	γὰρ ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι μέν
[352]	εὐωχοῦ τοῦ λόγου, ἔφη, θαρρῶν·	οὐ	γὰρ ἔγωγέ σοι ἐναντιώσομαι, ἵνα
[347]	κλέπται. οὐδ' αὖ τιμῆς ἕνεκα·	οὐ	γάρ εἰσι φιλότιμοι. δεῖ δὴ
[335]	οἱ ἀγαθοὶ κακούς; ἀλλὰ ἀδύνατον.	οὐ	γὰρ θερμότητος οἶμαι ἔργον ψύχειν
[327]	πρὸς ἄστυ ὡρμῆσθαι ὡς ἀπιόντες.	οὐ	γὰρ κακῶς δοξάζεις, ἦν δ'
[341]	νηί, οὐδ' ἐστὶν κλητέος ναύτης·	οὐ	γὰρ κατὰ τὸ πλεῖν κυβερνήτης
[352]	ὅμως δ' ἔτι βέλτιον σκεπτέον.	οὐ	γὰρ περὶ τοῦ ἐπιτυχόντος ὁ
[338]	ὦ Θρασύμαχε, τί ποτε λέγεις;	οὐ	γάρ που τό γε τοιόνδε
[353]	δ' ἐγώ, αὐτῶν ἡ ἀρετή·	οὐ	γάρ πω τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ'
[344]	αὐτὸν τὴν ὅλην ἀδικίαν ἠδικηκότα·	οὐ	γὰρ τὸ ποιεῖν τὰ ἄδικα
[328]	τε καὶ εἶπεν· ὦ Σώκρατες,	οὐ	δὲ θαμίζεις ἡμῖν καταβαίνων εἰς
[345]	οὐ ποιμένα. τῇ δὲ ποιμενικῇ	οὐ	δήπου ἄλλου του μέλει ἢ
[346]	τούτου καλεῖς μᾶλλον αὐτὴν ἰατρικήν;	οὐ	δῆτα, ἔφη. οὐδέ γ' οἶμαι,
[351]	τι δύνασθαι, εἰ ἀδικοῖεν ἀλλήλους;	(οὐ	δῆτα, ἦ δ' ὅς. τί
[350]	πλεονεκτεῖν ἢ ἀνδρὸς ἢ πράγματος;	οὐ	δῆτα. μὴ ἰατρικοῦ δέ; ναί.
[352]	ἂν ἄλλῳ ἴδοις ἢ ὀφθαλμοῖς;	οὐ	δῆτα. τί δέ; ἀκούσαις ἄλλῳ
[346]	μισθωτικήν, ἐὰν ὑγιαίνῃ τις μισθαρνῶν.	οὐ	δῆτα. τί δέ; τὴν ἰατρικὴν
[330]	Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ καὶ λέγοντι (ὅτι	οὐ	δι' αὑτὸν ἀλλὰ διὰ τὴν
[354]	γε (εἱστίαμαι, δι' ἐμαυτὸν ἀλλ'	οὐ	διὰ σέ· ἀλλ' ὥσπερ οἱ
[329]	σε ῥᾳδίως τὸ γῆρας φέρειν	οὐ	διὰ τὸν τρόπον ἀλλὰ διὰ
[351]	δὲ ἂν ἐν δυοῖν ἐγγένηται;	οὐ	διοίσονται καὶ μισήσουσιν καὶ ἐχθροὶ
[336]	σύ, ὦ φίλε. ἀλλ' οἶμαι	οὐ	δυνάμεθα· ~ἐλεεῖσθαι οὖν ἡμᾶς πολὺ
[351]	μῖσος ἐμποιεῖν ὅπου ἂν ἐνῇ,	οὐ	καὶ ἐν ἐλευθέροις τε καὶ
[341]	ἔστιν τι συμφέρον; πάνυ γε.	οὐ	καὶ ἡ τέχνη, ἦν δ'
[339]	δ' ἐγώ. καί μοι εἰπέ·	οὐ	καὶ πείθεσθαι μέντοι τοῖς ἄρχουσιν
[344]	ἔστιν δὲ τοῦτο τυραννίς, ἣ	οὐ	κατὰ σμικρὸν τἀλλότρια καὶ λάθρᾳ
[346]	ἰδίαν τινὰ ἡμῖν παρέχεται ἀλλ'	οὐ	κοινήν, οἷον ἰατρικὴ μὲν ὑγίειαν,
[354]	ἀλλὰ μὴν ἄθλιόν γε εἶναι	οὐ	λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δέ. πῶς γὰρ
[334]	τῶν ἐχθρῶν. οὐχ οὕτως ἔλεγες;	οὐ	μὰ τὸν Δί' ἔφη, ἀλλ'
[351]	τί δ' εἰ μὴ ἀδικοῖεν;	οὐ	μᾶλλον; πάνυ γε. στάσεις γάρ
[352]	ἐκείνῳ ποιῇ τις ἢ ἄριστα;	οὐ	μανθάνω, ἔφη. ἀλλ' ὧδε· ἔσθ'
[349]	δίκαιος οὐκ ἔοικεν; πῶς γὰρ	οὐ	μέλλει, ἔφη, ὁ τοιοῦτος ὢν
[350]	ἰσχυρὸν εἶναι τὴν ἀδικίαν. ἢ	οὐ	μέμνησαι, ὦ Θρασύμαχε; μέμνημαι, ἔφη·
[329]	ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι μέν τι,	οὐ	μέντοι γε ὅσον οἴονται· ~ἀλλὰ
[349]	θεῖναι. ἀληθέστατα, ἔφη, μαντεύῃ. ἀλλ'	οὐ	μέντοι, ἦν δ' ἐγώ, ἀποκνητέον
[327]	τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν εἶναι,	οὐ	μέντοι ἧττον ἐφαίνετο πρέπειν ἣν
[354]	πρᾷος ἐγένου καὶ χαλεπαίνων ἐπαύσω.	οὐ	μέντοι καλῶς γε (εἱστίαμαι, δι'
[341]	δύνασαι οὐδέν σου παρίεμαι ἀλλ'	οὐ	μὴ οἷός τ' ᾖς. (οἴει
[344]	ἁθρόον καὶ πολὺν τὸν λόγον·	οὐ	μὴν εἴασάν γε αὐτὸν οἱ
[339]	τὸ δίκαιον; πῶς γὰρ οὔ;	(οὐ	μόνον ἄρα δίκαιόν ἐστιν κατὰ
[344]	ὀνομάτων εὐδαίμονες καὶ μακάριοι (κέκληνται,	οὐ	μόνον ὑπὸ τῶν πολιτῶν ἀλλὰ
[345]	ἕτερος ἴσως τις ἡμῶν πέπονθεν,	οὐ	μόνος ἐγώ· πεῖσον οὖν, ὦ
[342]	ἀκριβὴς ναυτῶν εἶναι ἄρχων ἀλλ'	οὐ	ναύτης; (ὡμολόγηται. οὐκ ἄρα ὅ
[352]	κοινῇ πρᾶξαι ἀδίκους ὄντας, τοῦτο	οὐ	παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν· οὐ γὰρ
[332]	μὴ πολεμοῦσιν ὁ δίκαιος ἄχρηστος;	οὐ	πάνυ μοι δοκεῖ τοῦτο. χρήσιμον
[345]	τῷ διαμάχεσθαι, ὅμως ἐμέ γε	οὐ	πείθει ὡς ἔστι τῆς δικαιοσύνης
[348]	τοῦ ἀδίκου; ἤκουσα, ἔφη, ἀλλ'	οὐ	πείθομαι. βούλει οὖν αὐτὸν πείθωμεν,
[345]	λέγω τό γ' ἐμόν, ὅτι	οὐ	πείθομαι οὐδ' οἶμαι ἀδικίαν δικαιοσύνης
[347]	ὅτι τῷ ὄντι ἀληθινὸς ἄρχων	οὐ	πέφυκε τὸ αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖσθαι
[349]	ὁ δίκαιος τοῦ μὲν ὁμοίου	οὐ	πλεονεκτεῖ, τοῦ δὲ ἀνομοίου, ὁ
[350]	γε δίκαιος τοῦ μὲν ὁμοίου	οὐ	πλεονεκτήσει, τοῦ δὲ ἀνομοίου; ναί.
[345]	τὸ (ἀποδόσθαι, ὥσπερ χρηματιστὴν ἀλλ'	οὐ	ποιμένα. τῇ δὲ ποιμενικῇ οὐ
[345]	πρόβατα, καθ' ὅσον ποιμήν ἐστιν,	οὐ	πρὸς τὸ τῶν προβάτων βέλτιστον
[331]	ἦν δ' ἐγώ, Σιμωνίδῃ γε	οὐ	ῥᾴδιον ἀπιστεῖν σοφὸς γὰρ καὶ
[349]	σύ, ὦ Θρασύμαχε, ἀτεχνῶς νῦν	οὐ	σκώπτειν, ἀλλὰ τὰ δοκοῦντα περὶ
[336]	οὕτως ἀνοήτως ὑπείκειν ἀλλήλοις καὶ	οὐ	σπουδάζειν ὅτι μάλιστα φανῆναι αὐτό.
[347]	ὡς ἐν μισθοῦ μέρει εἴρηκας,	οὐ	συνῆκα. τὸν τῶν βελτίστων ἄρα
[347]	τῶν βελτίστων ἄρα μισθόν, ἔφην,	οὐ	συνιεῖς, δι' ὃν (ἄρχουσιν οἱ
[330]	δ' ἐγώ, ὅτι μοι ἔδοξας	οὐ	σφόδρα (ἀγαπᾶν τὰ χρήματα, τοῦτο
[332]	μανθάνω, ἦν δ' ἐγώ ὅτι	οὐ	τὰ ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν ὃς ἄν
[350]	ἢ πράττειν ἢ λέγειν, καὶ	οὐ	ταὐτὰ τῷ ὁμοίῳ ἑαυτῷ εἰς
[329]	δὲ δοκοῦσιν, ὦ Σώκρατες, οὗτοι	οὐ	τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ γὰρ
[329]	οἰκείους μία τις αἰτία ἐστίν,	οὐ	τὸ γῆρας, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'
[346]	συμφέρον ἥττονος ὄντος σκοποῦσα, ἀλλ'	οὐ	τὸ τοῦ κρείττονος. διὰ δὴ
[349]	μοι δοκεῖ εἴτε μή, ἀλλ'	οὐ	τὸν λόγον ἐλέγχεις; (οὐδέν, ἦν
[353]	ὃ ἄρτι ἠρώτων, πυνθανόμενος εἰ	οὐ	τοῦτο ἑκάστου εἴη ἔργον ὃ
[349]	ἀλλ' οὐκ ἂν δύναιτο. ἀλλ'	οὐ	τοῦτο, ἦν δ' ἐγώ, ἐρωτῶ,
[331]	δὲ ἀγνοῶ· δῆλον γὰρ ὅτι	οὐ	τοῦτο λέγει, ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν,
[353]	τούτῳ ἐργασθέντι. ἀληθῆ. ἆρ' οὖν	οὐ	τοῦτο τούτου ἔργον θήσομεν; θήσομεν
[346]	ὁ δημιουργὸς ἀπὸ τῆς τέχνης;	οὐ	φαίνεται, ἔφη. (ἆρ' οὖν οὐδ'
[337]	ἐρεῖ ὧν ἡγεῖται ὑπ' ἀνδρὸς	οὐ	φαύλου; ~ἀλλὰ σὲ δὴ μᾶλλον
[342]	ἰατρὸς σωμάτων εἶναι ἄρχων ἀλλ'	οὐ	χρηματιστής. ἢ οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη.
[353]	τί δ' αὖ τὸ ζῆν;	οὐ	ψυχῆς φήσομεν ἔργον εἶναι; μάλιστά

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2005