Pages
[329]	συγγίγνεσθαι” καὶ ὅς, εὐφήμει, ἔφη,	ὦ	ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον,
[337]	ἐρόμενος προείποις (αὐτῷ ὅπως μοι,	ὦ	ἄνθρωπε, μὴ ἐρεῖς ὅτι ἔστιν
[338]	κακουργήσαις μάλιστα τὸν λόγον. οὐδαμῶς,	ὦ	ἄριστε, ἦν δ' ἐγώ· ἀλλὰ
[349]	δοκεῖ ἂν οὖν τίς σοι,	ὦ	ἄριστε, μουσικὸς ἀνὴρ ἁρμοττόμενος λύραν
[351]	ἀλλ' εὖ γε σὺ ποιῶν,	ὦ	ἄριστε. τόδε δέ μοι λέγε·
[338]	καὶ ἀδικοῦντα. τοῦτ' οὖν ἐστιν,	ὦ	βέλτιστε, ὃ λέγω ~ἐν ἁπάσαις
[337]	πῶς γὰρ ἄν, ἔφην ἐγώ,	ὦ	βέλτιστε, τὶς ἀποκρίναιτο πρῶτον μὲν
[347]	οὖν ποτέρως, ἦν δ' ἐγώ,	ὦ	Γλαύκων, αἱρῇ; καὶ πότερον ἀληθεστέρως
[344]	πάνυ ἐδεόμην τε καὶ εἶπον·	ὦ	δαιμόνιε Θρασύμαχε, οἷον ἐμβαλὼν λόγον
[348]	ἦν δ' ἐγώ, ἤδη στερεώτερον,	ὦ	ἑταῖρε, καὶ οὐκέτι ῥᾴδιον ἔχειν
[335]	ἵππων ἀρετήν; ἀνάγκη. (ἀνθρώπους δέ,	ὦ	ἑταῖρε, μὴ οὕτω φῶμεν, βλαπτομένους
[343]	δὲ οὐδ' ὁπωστιοῦν. σκοπεῖσθαι δέ,	ὦ	εὐηθέστατε Σώκρατες, οὑτωσὶ χρή, ὅτι
[348]	ἀδικίαν κακίαν; εἰκός γ' ἔφη,	ὦ	ἥδιστε, ἐπειδή γε καὶ λέγω
[337]	τε μάλα σαρδάνιον καὶ εἶπεν·	ὦ	Ἡράκλεις, ἔφη, αὕτη κείνη ἡ
[351]	ἔσονται, ἔφη. ἐὰν δὲ δή,	ὦ	θαυμάσιε, ἐν ἑνὶ ἐγγένηται ἀδικία,
[337]	ἀποκρίνωμαι ὧν προεῖπες μηδέν; πότερον,	ὦ	θαυμάσιε, μηδ' εἰ τούτων τι
[348]	ἴθι δή, ἦν δ' ἐγώ,	ὦ	Θρασύμαχε, ἀπόκριναι ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς.
[342]	φαίνεται, ἔφη, οὕτως. ἀλλὰ μήν,	ὦ	Θρασύμαχε, ἄρχουσί γε αἱ τέχναι
[349]	διανοῇ. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖς σύ,	ὦ	Θρασύμαχε, ἀτεχνῶς νῦν οὐ σκώπτειν,
[348]	ἔφη. ἦ καὶ φρόνιμοί σοι,	ὦ	Θρασύμαχε, δοκοῦσιν εἶναι καὶ ἀγαθοὶ
[341]	συμφέρον. εἶεν, ἦν δ' ἐγώ,	ὦ	Θρασύμαχε· δοκῶ σοι συκοφαντεῖν; πάνυ
[351]	ἀλλ' οὔ τι οὕτως ἁπλῶς,	ὦ	Θρασύμαχε, ἔγωγε ἐπιθυμῶ, ἀλλὰ τῇδέ
[354]	σοῦ γε, ἦν δ' ἐγώ,	ὦ	Θρασύμαχε, ἐπειδή μοι πρᾷος ἐγένου
[345]	μὴ ἐξαπάτα. νῦν δὲ ὁρᾷς,	ὦ	Θρασύμαχε ἔτι (γὰρ τὰ ἔμπροσθεν
[337]	γὰρ εἶ, ἦν δ' ἐγώ,	ὦ	Θρασύμαχε· εὖ οὖν ᾔδησθα ὅτι
[351]	πάνυ γε. στάσεις γάρ που,	ὦ	Θρασύμαχε, ἥ γε ἀδικία καὶ
[350]	καὶ τοῦ ἐναντίου. φαίνεται. οὐκοῦν,	ὦ	Θρασύμαχε, ἦν δ' ἐγώ, ὁ
[339]	μαθεῖν. τὸ συμφέρον μὲν οὖν,	ὦ	Θρασύμαχε, καὶ σὺ ἀπεκρίνω δίκαιον
[337]	ὁ Γλαύκων. ἀλλ' ἕνεκα ἀργυρίου,	ὦ	Θρασύμαχε, λέγε· πάντες γὰρ ἡμεῖς
[350]	τὴν ἀδικίαν. ἢ οὐ μέμνησαι,	ὦ	Θρασύμαχε; μέμνημαι, ἔφη· ἀλλ' ἔμοιγε
[336]	ἐγενόμην ἀποκρίνασθαι, καὶ εἶπον ὑποτρέμων·	ὦ	Θρασύμαχε, μὴ χαλεπὸς ἡμῖν ἴσθι·
[349]	ἀλλὰ τί μέλλει; ἔφη. εἶεν,	ὦ	Θρασύμαχε· μουσικὸν δέ τινα λέγεις,
[352]	ἄρα ἐχθρὸς ἔσται ὁ ἄδικος,	ὦ	Θρασύμαχε, ὁ δὲ δίκαιος φίλος.
[338]	παρὰ τῶν ἄλλων, ἀληθῆ εἶπες,	ὦ	Θρασύμαχε, ὅτι δὲ οὔ με
[351]	πάνυ ἄγαμαι, ἦν δ' ἐγώ,	ὦ	Θρασύμαχε, ὅτι οὐκ ἐπινεύεις μόνον
[342]	μόγις. οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ,	ὦ	Θρασύμαχε, οὐδὲ ἄλλος οὐδεὶς ἐν
[337]	πυνθανομένῳ. ἀλλ' εἴ σοι εἶπεν·	ὦ	Θρασύμαχε, πῶς λέγεις; μὴ ἀποκρίνωμαι
[345]	τί δέ, ἦν δ' ἐγώ,	ὦ	Θρασύμαχε; τὰς ἄλλας ἀρχὰς οὐκ
[338]	συμφέρον δίκαιον εἶναι. καὶ τοῦτο,	ὦ	Θρασύμαχε, τί ποτε λέγεις; οὐ
[346]	προῖκα ἐργάζηται; οἶμαι ἔγωγε. οὐκοῦν,	ὦ	Θρασύμαχε, τοῦτο ἤδη δῆλον, ὅτι
[340]	αὐτοῦ ἀποδεχώμεθα. καί μοι εἰπέ,	ὦ	Θρασύμαχε· τοῦτο ἦν ὃ ἐβούλου
[353]	εἶναι; φαμέν. (ἆρ' οὖν ποτε,	ὦ	Θρασύμαχε, ψυχὴ τὰ αὑτῆς ἔργα
[329]	(λέγειν αὐτὸν ἐκίνουν καὶ εἶπον·	ὦ	Κέφαλε, οἶμαί σου τοὺς πολλούς,
[331]	(παγκάλως, ἦν δ' ἐγώ, λέγεις,	ὦ	Κέφαλε. τοῦτο δ' αὐτό, τὴν
[328]	καὶ μήν, ἦν δ' ἐγώ,	ὦ	Κέφαλε, χαίρω γε διαλεγόμενος (τοῖς
[330]	πότερον δέ, ἦν δ' ἐγώ,	ὦ	Κέφαλε, ὧν κέκτησαι τὰ πλείω
[340]	καὶ γὰρ τὸ τοῦ κρείττονος,	ὦ	Κλειτοφῶν, συμφέρον (δίκαιον εἶναι ἔθετο.
[341]	ἂν ἐπιχειρήσαιμι, ἦν δ' ἐγώ,	ὦ	μακάριε. ἀλλ' ἵνα μὴ αὖθις
[354]	πῶς γὰρ οὔ; οὐδέποτ' ἄρα,	ὦ	μακάριε Θρασύμαχε, λυσιτελέστερον ἀδικία δικαιοσύνης.
[345]	οὐ μόνος ἐγώ· πεῖσον οὖν,	ὦ	μακάριε, ἱκανῶς ἡμᾶς ὅτι οὐκ
[346]	ἑτέραν τὴν δύναμιν ἔχειν; καί,	ὦ	μακάριε, μὴ παρὰ δόξαν ἀποκρίνου,
[340]	ἐλέγετο. (οὐδέν, ἦν δ' ἐγώ,	ὦ	Πολέμαρχε, διαφέρει, ἀλλ' εἰ νῦν
[331]	ὅτι ποτὲ λέγει, σὺ μέν,	ὦ	Πολέμαρχε, ἴσως γιγνώσκεις, ἐγὼ δὲ
[335]	ἄρα τοῦ δικαίου βλάπτειν ἔργον,	ὦ	Πολέμαρχε, οὔτε φίλον οὔτ' ἄλλον
[333]	ἔμοιγε δοκεῖ. πλήν γ' ἴσως,	ὦ	Πολέμαρχε, πρὸς τὸ χρῆσθαι ἀργυρίῳ,
[334]	ἐκείνου καλλίων φαίνεται. πολλοῖς ἄρα,	ὦ	Πολέμαρχε, συμβήσεται, ὅσοι διημαρτήκασιν (τῶν
[334]	καὶ ἐχθρὸν θέσθαι. πῶς θέμενοι,	ὦ	Πολέμαρχε; τὸν δοκοῦντα χρηστόν, τοῦτον
[340]	τὸ γὰρ τὰ κελευόμενα ποιεῖν,	ὦ	Πολέμαρχε, ὑπὸ τῶν ἀρχόντων δίκαιον
[332]	ὀφειλόμενον. ἀλλὰ τί οἴει; ἔφη.	ὦ	πρὸς Διός, ἦν δ' ἐγώ,
[332]	εἰ οὖν τις αὐτὸν ἤρετο·	ὦ	Σιμωνίδη, ἡ τίσιν οὖν τί
[329]	ἐρωτωμένῳ ὑπό τινος· πῶς, ἔφη,	(ὦ	Σοφόκλεις, ἔχεις πρὸς τἀφροδίσια; ἔτι
[339]	ἃ ἐκεῖνοι προσέταξαν ἆρα τότε,	ὦ	σοφώτατε Θρασύμαχε, οὐκ ἀναγκαῖον συμβαίνειν
[329]	αἰτία ἐστίν, οὐ τὸ γῆρας,	ὦ	Σώκρατες, ἀλλ' ὁ τρόπος τῶν
[327]	πομπῆς. ὁ οὖν Πολέμαρχος ἔφη·	ὦ	Σώκρατες, δοκεῖτέ μοι πρὸς ἄστυ
[335]	μοι δοκεῖς ἀληθῆ λέγειν, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες. (εἰ ἄρα τὰ ὀφειλόμενα
[354]	δικαιοσύνης. ταῦτα δή σοι, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, εἱστιάσθω ἐν τοῖς Βενδιδίοις.
[340]	ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης γὰρ εἶ, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, ἐν τοῖς λόγοις· ἐπεὶ
[347]	μὴ ἄρχῃ. πῶς τοῦτο λέγεις,	ὦ	Σώκρατες; ἔφη ὁ Γλαύκων· τοὺς
[344]	οἱ ὀνειδίζοντες τὴν ἀδικίαν. οὕτως,	ὦ	Σώκρατες, καὶ ἰσχυρότερον καὶ ἐλευθεριώτερον
[329]	εἰ δὲ μή, καὶ γῆρας,	ὦ	Σώκρατες, καὶ νεότης χαλεπὴ τῷ
[338]	δίκαιον. βδελυρὸς γὰρ εἶ, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, καὶ ταύτῃ ὑπολαμβάνεις ᾗ
[336]	ἔφη, ὑμᾶς πάλαι φλυαρία (ἔχει,	ὦ	Σώκρατες; καὶ τί εὐηθίζεσθε πρὸς
[330]	ἢ ἐπεκτήσω; (ποῖ' ἐπεκτησάμην, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες; μέσος τις γέγονα χρηματιστὴς
[340]	ποιεῖν. ~(ναὶ μὰ Δί' ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, ὁ Πολέμαρχος, σαφέστατά γε.
[329]	ἔφη, νὴ τὸν Δία ἐρῶ,	ὦ	Σώκρατες, οἷόν γέ μοι φαίνεται.
[330]	λέγων. εὖ γὰρ ἴσθι, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, ὅτι, ἐπειδάν τις ἐγγὺς
[328]	Κέφαλος ἠσπάζετό τε καὶ εἶπεν·	ὦ	Σώκρατες, οὐ δὲ θαμίζεις ἡμῖν
[333]	ὅταν παρακαταθέσθαι καὶ σῶν εἶναι,	ὦ	Σώκρατες. οὐκοῦν λέγεις ὅταν μηδὲν
[329]	σφίσιν αἴτιον. ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν,	ὦ	Σώκρατες, οὗτοι οὐ τὸ αἴτιον
[331]	εἰς τοῦτο ἀνδρὶ νοῦν ἔχοντι,	ὦ	Σώκρατες, πλοῦτον χρησιμώτατον εἶναι. (παγκάλως,
[334]	δίκαιον κακῶς ποιεῖν. μηδαμῶς, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες· πονηρὸς γὰρ ἔοικεν εἶναι
[333]	χρήσιμον εἶναι; πρὸς τὰ συμβόλαια,	ὦ	Σώκρατες. συμβόλαια δὲ λέγεις κοινωνήματα
[343]	τοῦ ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ μοι, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, τίτθη σοι ἔστιν; τί
[332]	μέν τι, ἔφη, δεῖ ἀκολουθεῖν,	ὦ	Σώκρατες, τοῖς ἔμπροσθεν εἰρημένοις, ἡ
[331]	Πίνδαρος λέγει. χαριέντως γάρ τοι,	ὦ	Σώκρατες, τοῦτ' ἐκεῖνος εἶπεν, ὅτι
[331]	ἀποδιδόναι. πάνυ μὲν οὖν, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, ὑπολαβὼν ὁ Πολέμαρχος, εἴπερ
[336]	φανῆναι αὐτό. οἴου γε σύ,	ὦ	φίλε. ἀλλ' οἶμαι οὐ δυνάμεθα·
[346]	κρείττονος. διὰ δὴ ταῦτα ἔγωγε,	ὦ	φίλε Θρασύμαχε, καὶ ἄρτι ἔλεγον
[352]	ναί. δίκαιοι δέ γ' εἰσίν,	ὦ	φίλε, καὶ οἱ θεοί; ἔστω,
[333]	χρήσιμος; κινδυνεύει. (οὐκ ἂν οὖν,	ὦ	φίλε, πάνυ γέ τι σπουδαῖον
[332]	εἶεν· μὴ κάμνουσί γε μήν,	ὦ	φίλε Πολέμαρχε, ἰατρὸς ἄχρηστος. ἀληθῆ.
[335]	ἀνάγκη. καὶ τοὺς βλαπτομένους ἄρα,	ὦ	φίλε, τῶν ἀνθρώπων ἀνάγκη ἀδικωτέρους

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2005