Pages |
[340] |
τὸν
ἀκριβῆ
λόγον,
ἐπειδὴ
καὶ
|
σὺ |
ἀκριβολογῇ,
οὐδεὶς
τῶν
δημιουργῶν
ἁμαρτάνει. |
[339] |
μὲν
οὖν,
ὦ
Θρασύμαχε,
καὶ
|
σὺ |
ἀπεκρίνω
δίκαιον
εἶναι
καίτοι
ἔμοιγε |
[337] |
τε
καὶ
τούτοις
προύλεγον,
ὅτι
|
σὺ |
ἀποκρίνασθαι
μὲν
οὐκ
ἐθελήσοις,
εἰρωνεύσοιο |
[351] |
δικαιοσύνης;
(εἰ
μέν,
ἔφη,
ὡς
|
σὺ |
ἄρτι
ἔλεγες
ἔχει
ἡ
δικαιοσύνη |
[328] |
χαλεπὸν
τοῦ
βίου,
ἢ
πῶς
|
σὺ |
αὐτὸ
ἐξαγγέλλεις.
~(ἐγώ
σοι,
ἔφη, |
[338] |
σὲ
δὴ
μᾶλλον
(εἰκὸς
λέγειν·
|
σὺ |
γὰρ
δὴ
φῂς
εἰδέναι
καὶ |
[348] |
δυνάμενοι
ἀνθρώπων
ὑφ'
ἑαυτοὺς
ποιεῖσθαι·
|
σὺ |
δὲ
οἴει
με
ἴσως
τοὺς |
[339] |
καὶ
ἐγὼ
ὁμολογῶ
τὸ
δίκαιον,
|
σὺ |
δὲ
προστιθεῖς
καὶ
αὐτὸ
φῂς |
[345] |
τε
πολιτικῇ
καὶ
ἰδιωτικῇ
ἀρχῇ.
|
σὺ |
δὲ
τοὺς
ἄρχοντας
ἐν
ταῖς |
[346] |
ἡ
δύναμις·
ἢ
τὴν
ἰατρικὴν
|
σὺ |
καὶ
τὴν
κυβερνητικὴν
τὴν
αὐτὴν |
[339] |
τί
λέγεις
σύ;
ἔφη.
ἃ
|
σὺ |
λέγεις,
ἔμοιγε
δοκῶ·
σκοπῶμεν
δὲ |
[339] |
εἶναι
ποιεῖν
τοὐναντίον
ἢ
ὃ
|
σὺ |
λέγεις;
τὸ
γὰρ
τοῦ
κρείττονος |
[331] |
τοῦτο
μέντοι
ὅτι
ποτὲ
λέγει,
|
σὺ |
μέν,
ὦ
Πολέμαρχε,
ἴσως
γιγνώσκεις, |
[331] |
ἱερά.
(λέγε
δή,
εἶπον
ἐγώ,
|
σὺ |
ὁ
τοῦ
λόγου
κληρονόμος,
τί |
[347] |
κρείττω
ἢ
τὸν
τοῦ
δικαίου.
|
σὺ |
οὖν
ποτέρως,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[337] |
ἄλλο
τι
οὖν,
ἔφη,
καὶ
|
σὺ |
οὕτω
ποιήσεις·
ὧν
ἐγὼ
ἀπεῖπον, |
[351] |
γάρ,
ἔφη,
χαρίζομαι.
εὖ
γε
|
σὺ |
ποιῶν·
ἀλλὰ
δὴ
καὶ
τόδε |
[351] |
μὴ
διαφέρωμαι.
ἀλλ'
εὖ
γε
|
σὺ |
ποιῶν,
ὦ
ἄριστε.
τόδε
δέ |
[352] |
ἔχει
μανθάνω,
ἀλλ'
οὐχ
ὡς
|
σὺ |
τὸ
πρῶτον
ἐτίθεσο·
εἰ
δὲ |
[340] |
λόγοις·
ἐπεὶ
αὐτίκα
ἰατρὸν
καλεῖς
|
σὺ |
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
περὶ
τοὺς
κάμνοντας |
[344] |
εἴτε
βέλτιον
βιωσόμεθα
ἀγνοοῦντες
ὃ
|
σὺ |
φῂς
εἰδέναι.
ἀλλ'
ὠγαθέ,
προθυμοῦ |