Pages |
[334] |
γὰρ
ἔοικεν
εἶναι
ὁ
λόγος.
|
τοὺς |
ἀδίκους
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[338] |
καὶ
Γλαύκωνα
τόνδε
διδάξαι
καὶ
|
τοὺς |
ἄλλους.
εἰπόντος
δέ
μου
ταῦτα, |
[343] |
ἄλλως
πως
ἡγῇ
διανοεῖσθαι
πρὸς
|
τοὺς |
ἀρχομένους
ἢ
ὥσπερ
ἄν
τις |
[345] |
καὶ
ἰδιωτικῇ
ἀρχῇ.
σὺ
δὲ
|
τοὺς |
ἄρχοντας
ἐν
ταῖς
πόλεσιν,
τοὺς |
[339] |
σκοπῶμεν
δὲ
βέλτιον.
οὐχ
ὡμολόγηται
|
τοὺς |
ἄρχοντας
τοῖς
ἀρχομένοις
προστάττοντας
ποιεῖν |
[340] |
ᾤμην
σε
τοῦτο
λέγειν
ὅτε
|
τοὺς |
ἄρχοντας
ὡμολόγεις
οὐκ
ἀναμαρτήτους
εἶναι |
[335] |
ἀρετή;
καὶ
τοῦτ'
ἀνάγκη.
καὶ
|
τοὺς |
βλαπτομένους
ἄρα,
ὦ
φίλε,
τῶν |
[343] |
(ὅτι
οἴει
τοὺς
ποιμένας
ἢ
|
τοὺς |
βουκόλους
τὸ
τῶν
προβάτων
ἢ |
[336] |
εἶναι
τοὺς
μὲν
φίλους
ὠφελεῖν,
|
τοὺς |
δ'
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
τίνος;
ἔφη. |
[334] |
βλάπτειν
πονηροὶ
γὰρ
αὐτοῖς
εἰσιν
|
τοὺς |
δ'
ἐχθροὺς
ὠφελεῖν
ἀγαθοὶ
γάρ· |
[334] |
τούτοις
τοὺς
μὲν
πονηροὺς
(ὠφελεῖν,
|
τοὺς |
δὲ
ἀγαθοὺς
βλάπτειν;
φαίνεται.
ἀλλὰ |
[344] |
τὸν
μὲν
ἀδικήσαντα
εὐδαιμονέστατον
ποιεῖ,
|
τοὺς |
δὲ
ἀδικηθέντας
καὶ
ἀδικῆσαι
οὐκ |
[334] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
δίκαιον
βλάπτειν,
|
τοὺς |
δὲ
δικαίους
ὠφελεῖν;
οὗτος
ἐκείνου |
[339] |
τιθέναι
τοὺς
μὲν
ὀρθῶς
τιθέασιν,
|
τοὺς |
δέ
τινας
οὐκ
ὀρθῶς;
οἶμαι |
[346] |
γε
τὸ
μισθὸν
ἀρνυμένους
ὠφελεῖσθαι
|
τοὺς |
δημιουργοὺς
ἀπὸ
τοῦ
προσχρῆσθαι
τῇ |
[334] |
(φίλους
δὲ
λέγεις
εἶναι
πότερον
|
τοὺς |
δοκοῦντας
ἑκάστῳ
χρηστοὺς
εἶναι,
ἢ |
[343] |
τὸ
αὑτῶν,
καὶ
δὴ
καὶ
|
τοὺς |
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
ἄρχοντας,
οἳ |
[332] |
φίλους
ἄρα
εὖ
ποιεῖν
καὶ
|
τοὺς |
ἐχθροὺς
κακῶς
δικαιοσύνην
λέγει;
δοκεῖ |
[334] |
φίλους
ἡ
δικαιοσύνη,
βλάπτειν
δὲ
|
τοὺς |
ἐχθρούς.
(φίλους
δὲ
λέγεις
εἶναι |
[340] |
κρείττους
τὰ
αὑτοῖς
ἀσύμφορα
κελεύειν
|
τοὺς |
ἥττους
τε
καὶ
ἀρχομένους
ποιεῖν. |
[340] |
καλεῖς
σὺ
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
περὶ
|
τοὺς |
κάμνοντας
κατ'
αὐτὸ
τοῦτο
ὃ |
[340] |
ἀμφότερα
θέμενος
ὡμολόγησεν
αὖ
ἐνίοτε
|
τοὺς |
κρείττους
τὰ
αὑτοῖς
ἀσύμφορα
κελεύειν |
[328] |
ἀπομαραίνονται,
τοσοῦτον
αὔξονται
αἱ
περὶ
|
τοὺς |
λόγους
ἐπιθυμίαι
τε
καὶ
ἡδοναί. |
[340] |
μάρτυρος;
αὐτὸς
γὰρ
Θρασύμαχος
ὁμολογεῖ
|
τοὺς |
μὲν
ἄρχοντας
ἐνίοτε
ἑαυτοῖς
κακὰ |
[347] |
ὦ
Σώκρατες;
ἔφη
ὁ
Γλαύκων·
|
τοὺς |
μὲν
γὰρ
δύο
μισθοὺς
γιγνώσκω, |
[339] |
ἁμαρτεῖν.
οὐκοῦν
ἐπιχειροῦντες
νόμους
τιθέναι
|
τοὺς |
μὲν
ὀρθῶς
τιθέασιν,
τοὺς
δέ |
[334] |
ἀλλ'
ὅμως
δίκαιον
τότε
τούτοις
|
τοὺς |
μὲν
πονηροὺς
(ὠφελεῖν,
τοὺς
δὲ |
[334] |
διημαρτήκασιν
(τῶν
ἀνθρώπων,
δίκαιον
εἶναι
|
τοὺς |
μὲν
φίλους
βλάπτειν
πονηροὶ
γὰρ |
[336] |
ῥῆμα,
τὸ
φάναι
δίκαιον
εἶναι
|
τοὺς |
μὲν
φίλους
ὠφελεῖν,
τοὺς
δ' |
[334] |
κατὰ
δὴ
τὸν
σὸν
λόγον
|
τοὺς |
μηδὲν
ἀδικοῦντας
δίκαιον
κακῶς
ποιεῖν. |
[350] |
σοι,
ὥσπερ
ταῖς
γραυσὶν
ταῖς
|
τοὺς |
μύθους
λεγούσαις,
εἶεν”
ἐρῶ
καὶ |
[338] |
πάνυ
γε.
(τίθεται
δέ
γε
|
τοὺς |
νόμους
ἑκάστη
ἡ
ἀρχὴ
πρὸς |
[329] |
πέρι
καὶ
τῶν
γε
πρὸς
|
τοὺς |
οἰκείους
μία
τις
αἰτία
ἐστίν, |
[334] |
δοκοῦντας
ἑκάστῳ
χρηστοὺς
εἶναι,
ἢ
|
τοὺς |
ὄντας,
κἂν
μὴ
δοκῶσι,
καὶ |
[330] |
αὑτῶν
ποιήματα
καὶ
οἱ
πατέρες
|
τοὺς |
παῖδας
ἀγαπῶσιν,
ταύτῃ
τε
δὴ |
[343] |
ἦν
δ'
ἐγώ.
(ὅτι
οἴει
|
τοὺς |
ποιμένας
ἢ
τοὺς
βουκόλους
τὸ |
[329] |
εἶπον·
ὦ
Κέφαλε,
οἶμαί
σου
|
τοὺς |
πολλούς,
ὅταν
ταῦτα
λέγῃς,
οὐκ |
[348] |
σὺ
δὲ
οἴει
με
ἴσως
|
τοὺς |
τὰ
βαλλάντια
ἀποτέμνοντας
λέγειν.
λυσιτελεῖ |
[328] |
τε
αὐτόθι
κατελάβομεν
καὶ
Εὐθύδημον,
|
τοὺς |
τοῦ
Πολεμάρχου
ἀδελφούς,
καὶ
δὴ |
[332] |
τοῖς
γὰρ
φίλοις
οἴεται
ὀφείλειν
|
τοὺς |
φίλους
ἀγαθὸν
μέν
τι
δρᾶν, |
[332] |
τε
καὶ
βλάβας
ἀποδιδοῦσα.
τὸ
|
τοὺς |
φίλους
ἄρα
εὖ
ποιεῖν
καὶ |
[334] |
ἔμοιγε
δοκεῖ
ἔτι,
ὠφελεῖν
μὲν
|
τοὺς |
φίλους
ἡ
δικαιοσύνη,
βλάπτειν
δὲ |
[345] |
τοὺς
ἄρχοντας
ἐν
ταῖς
πόλεσιν,
|
τοὺς |
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχοντας,
ἑκόντας
οἴει |