Pages
[335]	σοφὸς ὁ ταῦτα εἰπών. οὐ	γὰρ	ἀληθῆ ἔλεγεν· οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον
[337]	λαμβάνῃ λόγον καὶ ἐλέγχῃ. πῶς	γὰρ	ἄν, ἔφην ἐγώ, ὦ βέλτιστε,
[341]	μὴ οἷός τ' ᾖς. (οἴει	γὰρ	ἄν με, εἶπον, οὕτω μανῆναι
[341]	γέ σοι πλέον ἔσται· (οὔτε	γὰρ	ἄν με λάθοις κακουργῶν, οὔτε
[352]	οὐ παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν· οὐ	γὰρ	ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ ὄντες
[349]	πλέον ἔχειν; οὐδαμῶς, ἔφη· οὐ	γὰρ	ἂν ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν,
[329]	εἶναι. ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις· οὐ	γὰρ	ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι μέν τι,
[346]	(οὐκοῦν καὶ μισθωτικὴ μισθόν; αὕτη	γὰρ	αὐτῆς ἡ δύναμις· ἢ τὴν
[334]	τοὺς μὲν φίλους βλάπτειν πονηροὶ	γὰρ	αὐτοῖς εἰσιν τοὺς δ' ἐχθροὺς
[333]	ἐν εἰρήνῃ δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ	γὰρ	γεωργία· ἢ οὔ; ναί. πρός
[336]	ἴσθι ὅτι ἄκοντες ἁμαρτάνομεν. μὴ	γὰρ	δὴ οἴου, εἰ μὲν χρυσίον
[345]	ἡμᾶς τοσούσδε ὄντας εὐεργετήσῃς ἐγὼ	γὰρ	δή σοι λέγω τό γ'
[338]	δὴ μᾶλλον (εἰκὸς λέγειν· σὺ	γὰρ	δὴ φῂς εἰδέναι καὶ ἔχειν
[335]	οὐ γὰρ ἀληθῆ ἔλεγεν· οὐδαμοῦ	γὰρ	δίκαιον οὐδένα ἡμῖν ἐφάνη ὂν
[328]	ἐκαθεζόμεθα οὖν παρ' αὐτόν· ἔκειντο	γὰρ	δίφροι τινὲς αὐτόθι κύκλῳ. εὐθὺς
[349]	ὑπολαμβάνω λέγειν ἅπερ διανοῇ. ἐμοὶ	γὰρ	δοκεῖς σύ, ὦ Θρασύμαχε, ἀτεχνῶς
[347]	ἔφη ὁ Γλαύκων· τοὺς μὲν	γὰρ	δύο μισθοὺς γιγνώσκω, τὴν δὲ
[338]	δή, ἦ δ' ὅς. φημὶ	γὰρ	ἐγὼ εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ
[328]	Πειραιᾶ. χρῆν μέντοι. εἰ μὲν	γὰρ	ἐγὼ ἔτι ἐν δυνάμει ἦ
[352]	τοῦ λόγου, ἔφη, θαρρῶν· οὐ	γὰρ	ἔγωγέ σοι ἐναντιώσομαι, ἵνα μὴ
[337]	οὖν τοῦτο ἀξιῶ παθεῖν. ἡδὺς	γὰρ	εἶ, ἔφη· ἀλλὰ πρὸς τῷ
[340]	ἀλλά τι καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης	γὰρ	εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐν
[338]	συμφέρον ἅμα καὶ δίκαιον. βδελυρὸς	γὰρ	εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ
[337]	τίς τί σε ἐρωτᾷ. σοφὸς	γὰρ	εἶ, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[334]	παρ' Ὁμήρου μεμαθηκέναι αὐτό· καὶ	γὰρ	ἐκεῖνος (τὸν τοῦ Ὀδυσσέως πρὸς
[334]	μηδαμῶς, ἔφη, ὦ Σώκρατες· πονηρὸς	γὰρ	ἔοικεν εἶναι ὁ λόγος. τοὺς
[340]	οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης	γὰρ	ἐπιστήμης ὁ ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, ἐν
[328]	προσκεφαλαίου τε καὶ δίφρου· τεθυκὼς	γὰρ	ἐτύγχανεν ἐν τῇ αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα
[337]	ἀργυρίου, ὦ Θρασύμαχε, λέγε· πάντες	γὰρ	ἡμεῖς Σωκράτει εἰσοίσομεν. (πάνυ γε
[329]	οὐ τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ	γὰρ	ἦν τοῦτ' αἴτιον, κἂν ἐγὼ
[335]	ἀγαθοὶ κακούς; ἀλλὰ ἀδύνατον. οὐ	γὰρ	θερμότητος οἶμαι ἔργον ψύχειν ἀλλὰ
[340]	τί, ἔφη, δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς	γὰρ	Θρασύμαχος ὁμολογεῖ τοὺς μὲν ἄρχοντας
[344]	ὀνείδη ἔχει τὰ μέγιστα καὶ	γὰρ	ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ καὶ τοιχωρύχοι
[330]	ἂν πολλοὺς πείσαιμι λέγων. εὖ	γὰρ	ἴσθι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὅτι,
[353]	καὶ πῶς ἄν; ἔφη· τυφλότητα	γὰρ	ἴσως λέγεις ἀντὶ τῆς ὄψεως.
[328]	μοι ἔδοξεν εἶναι· διὰ χρόνου	γὰρ	καὶ (ἑωράκη αὐτόν. καθῆστο δὲ
[331]	γε οὐ ῥᾴδιον ἀπιστεῖν σοφὸς	γὰρ	καὶ θεῖος ἀνήρ τοῦτο μέντοι
[352]	ὥσπερ καὶ νῦν. ὅτι μὲν	γὰρ	καὶ σοφώτεροι καὶ ἀμείνους καὶ
[327]	ἄστυ ὡρμῆσθαι ὡς ἀπιόντες. οὐ	γὰρ	κακῶς δοξάζεις, ἦν δ' ἐγώ.
[341]	οὐδ' ἐστὶν κλητέος ναύτης· οὐ	γὰρ	κατὰ τὸ πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται,
[329]	τρόπος τῶν ἀνθρώπων. ἂν μὲν	γὰρ	κόσμιοι καὶ εὔκολοι ὦσιν, καὶ
[330]	ἔμπροσθεν οὐκ εἰσῄει. οἵ τε	γὰρ	λεγόμενοι μῦθοι περὶ τῶν ἐν
[348]	ἔχειν ὅτι τις εἴπῃ. εἰ	γὰρ	λυσιτελεῖν μὲν τὴν ἀδικίαν ἐτίθεσο,
[328]	ποιήσουσιν, ἣν ἄξιον θεάσασθαι· ἐξαναστησόμεθα	γὰρ	μετὰ τὸ δεῖπνον καὶ τὴν
[331]	τῷ ἐπιεικεῖ καὶ κοσμίῳ. τὸ	γὰρ	μηδὲ ἄκοντά τινα ἐξαπατῆσαι ἢ
[342]	ἀλλὰ τὸ τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται	γὰρ	ὁ ἀκριβὴς ἰατρὸς σωμάτων εἶναι
[330]	οἱ ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ	γὰρ	οἱ ποιηταὶ τὰ αὑτῶν ποιήματα
[344]	ἡμῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν ζῴη; ἐγὼ	γὰρ	οἶμαι, ἔφη ὁ Θρασύμαχος, τουτὶ
[345]	πῶς, ἔφη, σὲ πείσω; εἰ	γὰρ	οἷς νυνδὴ ἔλεγον μὴ πέπεισαι,
[344]	πάντα τούτων τἀναντία ὑπάρχει. ~λέγω	γὰρ	(ὅνπερ νυνδὴ ἔλεγον, τὸν μεγάλα
[338]	φῂς χάριν ἐκτίνειν, ψεύδῃ· ἐκτίνω	γὰρ	ὅσην δύναμαι. δύναμαι δὲ ἐπαινεῖν
[343]	ὁ δὲ πολλὰ κερδαίνει. καὶ	γὰρ	ὅταν ἀρχήν τινα ἄρχῃ ἑκάτερος,
[331]	γιγνώσκεις, ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ· δῆλον	γὰρ	ὅτι οὐ τοῦτο λέγει, ὅπερ
[348]	ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγει; πῶς	γὰρ	οὐ βούλομαι; ἦ δ' ὅς.
[349]	δὲ δίκαιος οὐκ ἔοικεν; πῶς	γὰρ	οὐ μέλλει, ἔφη, ὁ τοιοῦτος
[353]	σμίλῃ καὶ ἄλλοις πολλοῖς; πῶς	γὰρ	οὔ; ἀλλ' οὐδενί γ' ἂν
[327]	ἡμᾶς, ἔφη, ὅσοι ἐσμέν; πῶς	γὰρ	οὔ; ἢ τοίνυν τούτων, ἔφη,
[354]	ὁ δὲ μὴ τἀναντία. πῶς	γὰρ	οὔ; ὁ μὲν δίκαιος ἄρα
[339]	τοῦτό ἐστι τὸ δίκαιον; πῶς	γὰρ	οὔ; (οὐ μόνον ἄρα δίκαιόν
[354]	οὐ λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δέ. πῶς	γὰρ	οὔ; οὐδέποτ' ἄρα, ὦ μακάριε
[348]	καλεῖς, τὸ δὲ κακίαν; πῶς	γὰρ	οὔ; οὐκοῦν τὴν μὲν δικαιοσύνην
[338]	δημοκρατοῦνται, αἱ δὲ ἀριστοκρατοῦνται; πῶς	γὰρ	οὔ; οὐκοῦν τοῦτο κρατεῖ ἐν
[338]	δύναμαι δὲ ἐπαινεῖν μόνον· χρήματα	γὰρ	οὐκ ἔχω. ὡς δὲ προθύμως
[334]	οὕτω συμβαίνει. ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν	γὰρ	οὐκ ὀρθῶς τὸν φίλον καὶ
[351]	ὑφ' ἑαυτῇ ἔχειν δουλωσαμένην; πῶς	γὰρ	οὔκ; ἔφη. καὶ τοῦτό γε
[349]	καὶ τῆς δικαίας πράξεως; πῶς	γὰρ	οὔκ; ἔφη, ὅς γε πάντων
[338]	πρῶτον, ἔφην, τί λέγεις· νῦν	γὰρ	οὔπω οἶδα. τὸ τοῦ κρείττονος
[330]	καὶ τοῦ πατρός. ὁ μὲν	γὰρ	πάππος τε καὶ ὁμώνυμος ἐμοὶ
[352]	δ' ἔτι βέλτιον σκεπτέον. οὐ	γὰρ	περὶ τοῦ ἐπιτυχόντος ὁ λόγος,
[329]	τὸ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι· τοῖς	γὰρ	πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά φασιν εἶναι.
[342]	πονηρίαν τὸ συμφέρον σκοπεῖν· οὔτε	γὰρ	πονηρία οὔτε ἁμαρτία οὐδεμία οὐδεμιᾷ
[342]	ἄλλη τέχνη οὐδεμία ἑαυτῇ οὐδὲ	γὰρ	προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ οὗ τέχνη
[339]	εἰ ἀληθῆ λέγεις, δῆλον. ἐπειδὴ	γὰρ	συμφέρον γέ τι εἶναι καὶ
[329]	οἷόν γέ μοι φαίνεται. πολλάκις	γὰρ	συνερχόμεθά τινες εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν
[345]	δὲ ὁρᾷς, ὦ Θρασύμαχε ἔτι	(γὰρ	τὰ ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα ὅτι τὸν
[340]	δίκαιον εἶναι ταῦτα ποιεῖν. τὸ	γὰρ	τὰ κελευόμενα ποιεῖν, ὦ Πολέμαρχε,
[354]	τοῦ διαλόγου μηδὲν (εἰδέναι· ὁπότε	γὰρ	τὸ δίκαιον μὴ οἶδα ὅ
[344]	τὴν ὅλην ἀδικίαν ἠδικηκότα· οὐ	γὰρ	τὸ ποιεῖν τὰ ἄδικα ἀλλὰ
[340]	δίκαιον εἶναι ἔθετο Θρασύμαχος. καὶ	γὰρ	τὸ τοῦ κρείττονος, ὦ Κλειτοφῶν,
[339]	ἢ ὃ σὺ λέγεις; τὸ	γὰρ	τοῦ κρείττονος ἀσύμφορον δήπου προστάττεται
[329]	καὶ νῦν οὐχ ἧττον. παντάπασι	γὰρ	τῶν γε τοιούτων ἐν τῷ
[347]	οἱ ἀγαθοὶ οὔτε τιμῆς· οὔτε	γὰρ	φανερῶς πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς ἕνεκα
[332]	μέντοι νὴ Δί' ἔφη· τοῖς	γὰρ	φίλοις οἴεται ὀφείλειν τοὺς φίλους

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2005