Pages |
[341] |
τὸν
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
ἢ
|
τὸν |
ἀκριβεῖ
λόγῳ,
ὃ
νυνδὴ
ἔλεγες, |
[340] |
αὐτόν,
οὐδέποτε
ἁμαρτάνει·
ὥστε
κατὰ
|
τὸν |
ἀκριβῆ
λόγον,
ἐπειδὴ
καὶ
σὺ |
[338] |
φιλονικεῖν
πρὸς
τὸ
ἐμὲ
εἶναι
|
τὸν |
ἀποκρινόμενον.
τελευτῶν
δὲ
συνεχώρησεν,
(κἄπειτα, |
[328] |
Χαρμαντίδην
τὸν
Παιανιᾶ
καὶ
Κλειτοφῶντα
|
τὸν |
Ἀριστωνύμου·
ἦν
δ'
ἔνδον
καὶ |
[341] |
δὲ
ἀκριβέστατον
ἐκεῖνο
τυγχάνει
ὄν,
|
~τὸν |
ἄρχοντα,
καθ'
(ὅσον
ἄρχων
ἐστίν, |
[341] |
τοιοῦτον
ἐγγένηται,
διόρισαι
ποτέρως
λέγεις
|
τὸν |
ἄρχοντά
τε
καὶ
τὸν
κρείττονα, |
[353] |
οὖν
καὶ
τἆλλα
πάντα
εἰς
|
τὸν |
αὐτὸν
λόγον;
ἔμοιγε
δοκεῖ.
ἴθι |
[331] |
ὃς
ἂν
δικαίως
καὶ
ὁσίως
|
τὸν |
βίον
διαγάγῃ,
γλυκεῖά
οἱ
καρδίαν |
[335] |
φίλον
ἀγαθὸν
ὄντα
εὖ
ποιεῖν,
|
τὸν |
δ'
ἐχθρὸν
κακὸν
ὄντα
βλάπτειν; |
[335] |
τὸν
μὲν
φίλον
εὖ
ποιεῖν,
|
τὸν |
δ'
ἐχθρὸν
κακῶς·
νῦν
πρὸς |
[349] |
τὸν
μὲν
μουσικὸν
δήπου
φρόνιμον,
|
τὸν |
δὲ
ἄμουσον
ἄφρονα.
οὐκοῦν
καὶ |
[335] |
καὶ
τὸν
ὄντα
χρηστὸν
φίλον·
|
~(τὸν |
δὲ
δοκοῦντα
μέν,
ὄντα
δὲ |
[334] |
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
οὐ
μὰ
|
τὸν |
Δί'
ἔφη,
ἀλλ'
οὐκέτι
οἶδα |
[329] |
ἐξαγγέλλεις.
~(ἐγώ
σοι,
ἔφη,
νὴ
|
τὸν |
Δία
ἐρῶ,
ὦ
Σώκρατες,
οἷόν |
[343] |
διαλύσει
τῆς
κοινωνίας
πλέον
ἔχοντα
|
τὸν |
δίκαιον
τοῦ
ἀδίκου
ἀλλ'
ἔλαττον· |
[334] |
πῶς,
ἦν
δ'
ἐγώ,
μεταθώμεθα;
|
τὸν |
δοκοῦντά
τε,
ἦ
δ'
ὅς, |
[334] |
θέσθαι.
πῶς
θέμενοι,
ὦ
Πολέμαρχε;
|
τὸν |
δοκοῦντα
χρηστόν,
τοῦτον
φίλον
εἶναι. |
[330] |
περὶ
τῶν
ἐν
Ἅιδου,
ὡς
|
τὸν |
ἐνθάδε
ἀδικήσαντα
δεῖ
ἐκεῖ
διδόναι |
[340] |
ἀλλὰ
κρείττω
με
οἴει
καλεῖν
|
τὸν |
ἐξαμαρτάνοντα
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ;
ἔγωγε,
εἶπον, |
[340] |
ἐπεὶ
αὐτίκα
ἰατρὸν
καλεῖς
σὺ
|
τὸν |
ἐξαμαρτάνοντα
περὶ
τοὺς
κάμνοντας
κατ' |
[328] |
ἀδελφούς,
καὶ
δὴ
καὶ
Θρασύμαχον
|
τὸν |
Καλχηδόνιον
καὶ
Χαρμαντίδην
τὸν
Παιανιᾶ |
[341] |
λέγεις
τὸν
ἄρχοντά
τε
καὶ
|
τὸν |
κρείττονα,
τὸν
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν |
[331] |
ὁ
Κέφαλος,
καὶ
παραδίδωμι
ὑμῖν
|
τὸν |
λόγον·
δεῖ
γάρ
με
ἤδη |
[349] |
δοκεῖ
εἴτε
μή,
ἀλλ'
οὐ
|
τὸν |
λόγον
ἐλέγχεις;
(οὐδέν,
ἦν
δ' |
[345] |
εἰς
τὴν
ψυχὴν
φέρων
ἐνθῶ
|
τὸν |
λόγον;
μὰ
Δί'
ἦν
δ' |
[351] |
ἄρτι,
~ἵνα
καὶ
ἑξῆς
διασκεψώμεθα
|
(τὸν |
λόγον,
ὁποῖόν
τι
τυγχάνει
ὂν |
[344] |
τῶν
ὤτων
ἁθρόον
καὶ
πολὺν
|
τὸν |
λόγον·
οὐ
μὴν
εἴασάν
γε |
[338] |
ὑπολαμβάνεις
ᾗ
ἂν
κακουργήσαις
μάλιστα
|
τὸν |
λόγον.
οὐδαμῶς,
ὦ
ἄριστε,
ἦν |
[336] |
τῶν
παρακαθημένων
διεκωλύετο
βουλομένων
διακοῦσαι
|
τὸν |
λόγον·
ὡς
δὲ
διεπαυσάμεθα
καὶ |
[344] |
~λέγω
γὰρ
(ὅνπερ
νυνδὴ
ἔλεγον,
|
τὸν |
μεγάλα
δυνάμενον
πλεονεκτεῖν·
τοῦτον
οὖν |
[344] |
τὴν
τελεωτάτην
ἀδικίαν
ἔλθῃς,
ἣ
|
τὸν |
μὲν
ἀδικήσαντα
εὐδαιμονέστατον
ποιεῖ,
τοὺς |
[349] |
πότερον
φρόνιμον
καὶ
πότερον
ἄφρονα;
|
τὸν |
μὲν
μουσικὸν
δήπου
φρόνιμον,
τὸν |
[335] |
ὧδε
λέγειν,
ὅτι
ἔστιν
δίκαιον
|
τὸν |
μὲν
φίλον
ἀγαθὸν
ὄντα
εὖ |
[335] |
πρῶτον
ἐλέγομεν,
λέγοντες
δίκαιον
εἶναι
|
τὸν |
μὲν
φίλον
εὖ
ποιεῖν,
τὸν |
[334] |
τε,
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
|
τὸν |
ὄντα
χρηστὸν
φίλον·
~(τὸν
δὲ |
[331] |
ὁ
ἀποδιδούς,
οὐδ'
αὖ
πρὸς
|
τὸν |
οὕτως
ἔχοντα
πάντα
ἐθέλων
τἀληθῆ |
[328] |
Θρασύμαχον
τὸν
Καλχηδόνιον
καὶ
Χαρμαντίδην
|
τὸν |
Παιανιᾶ
καὶ
Κλειτοφῶντα
τὸν
Ἀριστωνύμου· |
[327] |
Πολέμαρχος
ὁ
Κεφάλου
ἐκέλευσε
δραμόντα
|
τὸν |
παῖδα
περιμεῖναί
ἑ
κελεῦσαι.
καί |
[328] |
δὲ
θαμίζεις
ἡμῖν
καταβαίνων
εἰς
|
τὸν |
Πειραιᾶ.
χρῆν
μέντοι.
εἰ
μὲν |
[330] |
οὐδὲν
ἐθέλοντες
ἐπαινεῖν
ἀλλ'
ἢ
|
τὸν |
πλοῦτον.
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις.
(πάνυ |
[334] |
οὕτως
ἐροῦμεν
αὐτὸ
τοὐναντίον
ἢ
|
τὸν |
Σιμωνίδην
ἔφαμεν
λέγειν.
καὶ
μάλα, |
[331] |
τοῦ
λόγου
κληρονόμος,
τί
φῂς
|
τὸν |
Σιμωνίδην
λέγοντα
ὀρθῶς
λέγειν
περὶ |
[332] |
ἀποδιδούς
οὐχ
οὕτω
λέγειν
φῂς
|
τὸν |
Σιμωνίδην;
πάνυ
μὲν
οὖν.
τί |
[353] |
ὁ
ἄδικος.
φαίνεται,
ἔφη,
κατὰ
|
τὸν |
σὸν
λόγον.
~(ἀλλὰ
μὴν
ὅ |
[339] |
μόνον
ἄρα
δίκαιόν
ἐστιν
κατὰ
|
τὸν |
σὸν
λόγον
τὸ
τοῦ
κρείττονος |
[334] |
μὴ
ἀδικεῖν;
ἀληθῆ.
κατὰ
δὴ
|
τὸν |
σὸν
λόγον
τοὺς
μηδὲν
ἀδικοῦντας |
[332] |
ἰατρός.
(τίς
δὲ
πλέοντας
πρὸς
|
τὸν |
τῆς
θαλάττης
κίνδυνον;
κυβερνήτης.
τί |
[347] |
εἶναι
ὃ
νῦν
λέγει
Θρασύμαχος,
|
τὸν |
τοῦ
ἀδίκου
βίον
φάσκων
εἶναι |
[347] |
πότερον
ἀληθεστέρως
δοκεῖ
σοι
λέγεσθαι;
|
τὸν |
τοῦ
δικαίου
ἔγωγε
λυσιτελέστερον
βίον |
[347] |
βίον
φάσκων
εἶναι
κρείττω
ἢ
|
τὸν |
τοῦ
δικαίου.
σὺ
οὖν
ποτέρως, |
[334] |
μεμαθηκέναι
αὐτό·
καὶ
γὰρ
ἐκεῖνος
|
(τὸν |
τοῦ
Ὀδυσσέως
πρὸς
μητρὸς
πάππον |
[338] |
εἶναι,
τὸ
σφίσι
συμφέρον,
καὶ
|
τὸν |
τούτου
ἐκβαίνοντα
κολάζουσιν
ὡς
παρανομοῦντά |
[329] |
τὸ
γῆρας
φέρειν
οὐ
διὰ
|
τὸν |
τρόπον
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
πολλὴν |
[341] |
δίκαιον
ἔσται
τῷ
ἥττονι
ποιεῖν.
|
τὸν |
τῷ
ἀκριβεστάτῳ,
ἔφη,
λόγῳ
ἄρχοντα |
[341] |
τῶν
καμνόντων
θεραπευτής;
καὶ
λέγε
|
τὸν |
τῷ
ὄντι
ἰατρὸν
ὄντα.
τῶν |
[347] |
μισθοῦ
μέρει
εἴρηκας,
οὐ
συνῆκα.
|
τὸν |
τῶν
βελτίστων
ἄρα
μισθόν,
ἔφην, |
[334] |
μεταθώμεθα·
κινδυνεύομεν
γὰρ
οὐκ
ὀρθῶς
|
τὸν |
φίλον
καὶ
ἐχθρὸν
θέσθαι.
πῶς |
[345] |
(γὰρ
τὰ
ἔμπροσθεν
ἐπισκεψώμεθα
ὅτι
|
τὸν |
ὡς
ἀληθῶς
ἰατρὸν
τὸ
πρῶτον |
[345] |
ἀληθῶς
ἰατρὸν
τὸ
πρῶτον
ὁριζόμενος
|
τὸν |
ὡς
ἀληθῶς
ποιμένα
οὐκέτι
ᾤου |
[341] |
ἄρχοντά
τε
καὶ
τὸν
κρείττονα,
|
τὸν |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
ἢ
τὸν |