Pages |
[335] |
ἀρετὴν
χείρους
γίγνεσθαι;
πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
ἀλλ'
ἡ
δικαιοσύνη
οὐκ
ἀνθρωπεία |
[338] |
εἰδέναι
καὶ
ἔχειν
εἰπεῖν.
μὴ
|
οὖν |
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ
ἐμοί
τε |
[328] |
ἐπιθυμίαι
τε
καὶ
ἡδοναί.
μὴ
|
οὖν |
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ
τοῖσδέ
τε |
[348] |
ἔφη,
ἀλλ'
οὐ
πείθομαι.
βούλει
|
οὖν |
αὐτὸν
πείθωμεν,
ἂν
δυνώμεθά
πῃ |
[340] |
καὶ
ὁ
ἄρχων
ἥμαρτεν.
τοιοῦτον
|
οὖν |
δή
σοι
καὶ
ἐμὲ
ὑπόλαβε |
[332] |
ὄψοις
τὰ
ἡδύσματα.
εἶεν·
ἡ
|
οὖν |
δὴ
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
τέχνη |
[350] |
οὔπω,
Θρασύμαχον
ἐρυθριῶντα
ἐπειδὴ
δὲ
|
οὖν |
διωμολογησάμεθα
τὴν
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
εἶναι |
[332] |
δικαιοσύνην
λέγει;
δοκεῖ
μοι.
τίς
|
οὖν |
δυνατώτατος
κάμνοντας
φίλους
εὖ
ποιεῖν |
[350] |
(δημηγορεῖν
ἄν
με
φαίης.
ἢ
|
οὖν |
ἔα
με
εἰπεῖν
ὅσα
βούλομαι, |
[347] |
ὠφελῶν
πράγματα
ἔχειν.
τοῦτο
μὲν
|
οὖν |
ἔγωγε
οὐδαμῇ
συγχωρῶ
(Θρασυμάχῳ,
ὡς |
[343] |
ποιεῖ
ἃ
ποιεῖ
ἅπαντα.
~(ἐπειδὴ
|
οὖν |
ἐνταῦθα
ἦμεν
τοῦ
λόγου
καὶ |
[338] |
παρανομοῦντά
τε
καὶ
ἀδικοῦντα.
τοῦτ'
|
οὖν |
ἐστιν,
ὦ
βέλτιστε,
ὃ
λέγω |
[330] |
τινά
τι
ἠδίκησεν.
ὁ
μὲν
|
οὖν |
εὑρίσκων
ἑαυτοῦ
ἐν
τῷ
βίῳ |
[337] |
μοι
σκεψαμένῳ
οὕτω
δόξειεν.
(τί
|
οὖν, |
ἔφη,
ἂν
ἐγὼ
δείξω
ἑτέραν |
[337] |
ἀπαγορεύωμεν
ἐάντε
μή;
ἄλλο
τι
|
οὖν, |
ἔφη,
καὶ
σὺ
οὕτω
ποιήσεις· |
[332] |
ἂν
τύχῃ
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη,
ὅ
γε
ὀφείλεται
αὐτοῖς, |
[341] |
δοκῶ
σοι
συκοφαντεῖν;
πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη.
οἴει
γάρ
με
ἐξ |
[348] |
καὶ
ῥήτορες
ἐσόμεθα.
πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη.
ὁποτέρως
οὖν
σοι,
ἦν |
[335] |
κακὸν
ὄντα
βλάπτειν;
(πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη,
οὕτως
ἄν
μοι
δοκεῖ |
[331] |
λάβῃ
τις
ἀποδιδόναι.
πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὑπολαβὼν
ὁ |
[348] |
βαλλάντια
ἀποτέμνοντας
λέγειν.
λυσιτελεῖ
μὲν
|
οὖν, |
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
τὰ |
[334] |
κλεπτοσύνῃ
θ'
ὅρκῳ
τε.
ἔοικεν
|
οὖν |
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
κατὰ
σὲ |
[337] |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε·
εὖ
|
οὖν |
ᾔδησθα
ὅτι
εἴ
τινα
ἔροιο |
[327] |
δοξάζεις,
ἦν
δ'
ἐγώ.
ὁρᾷς
|
οὖν |
ἡμᾶς,
ἔφη,
ὅσοι
ἐσμέν;
πῶς |
[337] |
ἀλλ'
οἶμαι
οὐ
δυνάμεθα·
~ἐλεεῖσθαι
|
οὖν |
ἡμᾶς
πολὺ
(μᾶλλον
εἰκός
ἐστίν |
[330] |
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις.
(πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλά
μοι |
[342] |
ἐπειδὴ
δὲ
ὡμολόγησεν,
ἄλλο
τι
|
οὖν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὐδὲ
ἰατρὸς |
[353] |
ἔστι
τι
ἔργον;
ἔστιν.
ἆρ'
|
οὖν |
καὶ
ἀρετὴ
ὀφθαλμῶν
ἔστιν;
καὶ |
[330] |
τι
καθορᾷ
αὐτά
ὑποψίας
δ'
|
οὖν |
καὶ
δείματος
μεστὸς
γίγνεται
καὶ |
[341] |
ἐκπορίζειν;
ἐπὶ
τούτῳ,
ἔφη.
ἆρ'
|
οὖν |
καὶ
ἑκάστῃ
τῶν
τεχνῶν
ἔστιν |
[345] |
ἔστι
τῆς
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον.
ταῦτ'
|
οὖν |
(καὶ
ἕτερος
ἴσως
τις
ἡμῶν |
[335] |
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων.
ἆρ'
|
οὖν |
καὶ
κύνες
βλαπτόμενοι
χείρους
γίγνονται |
[337] |
ἦν
δ'
ἐγώ·
εἰ
δ'
|
οὖν |
καὶ
μὴ
ἔστιν
ὅμοιον,
φαίνεται |
[333] |
καὶ
φυλάξασθαι;
πάνυ
γε.
ἆρ'
|
οὖν |
καὶ
νόσον
ὅστις
δεινὸς
φυλάξασθαι, |
[352] |
προυθέμεθα
σκέψασθαι,
σκεπτέον.
φαίνονται
μὲν
|
οὖν |
καὶ
νῦν,
ὥς
γέ
μοι |
[330] |
χρείαν
ᾗπερ
οἱ
ἄλλοι.
χαλεποὶ
|
οὖν |
καὶ
συγγενέσθαι
εἰσίν,
οὐδὲν
ἐθέλοντες |
[353] |
ἔργον
ἀπεργάσεται;
πάνυ
γε.
(τίθεμεν
|
οὖν |
καὶ
τἆλλα
πάντα
εἰς
τὸν |
[348] |
λυσιτελεστέραν
φῂς
εἶναι;
(πάνυ
μὲν
|
οὖν |
καὶ
φημί,
ἔφη,
καὶ
δι' |
[331] |
θνατῶν
πολύστροφον
γνώμαν
κυβερνᾷ.
εὖ
|
οὖν |
λέγει
θαυμαστῶς
ὡς
σφόδρα.
πρὸς |
[350] |
ἔχω
περὶ
αὐτῶν
λέγειν.
εἰ
|
οὖν |
λέγοιμι,
εὖ
οἶδ'
ὅτι
(δημηγορεῖν |
[328] |
δίφροι
τινὲς
αὐτόθι
κύκλῳ.
εὐθὺς
|
οὖν |
με
ἰδὼν
ὁ
Κέφαλος
ἠσπάζετό |
[327] |
νῦν
πρῶτον
ἄγοντες.
καλὴ
μὲν
|
οὖν |
μοι
καὶ
ἡ
τῶν
ἐπιχωρίων |
[329] |
καὶ
ἄγριον
δεσπότην
ἀποδράς.
εὖ
|
οὖν |
μοι
καὶ
τότε
ἔδοξεν
ἐκεῖνος |
[353] |
τούτου
ἔργον
θήσομεν;
θήσομεν
μὲν
|
οὖν. |
νῦν
δὴ
οἶμαι
ἄμεινον
ἂν |
[333] |
τι
ἄλλο;
κοινωνήματα
δῆτα.
(ἆρ'
|
οὖν |
ὁ
δίκαιος
ἀγαθὸς
καὶ
χρήσιμος |
[341] |
ἐρέσθαι
ὡς
ἠρόμην;
εὖ
μὲν
|
οὖν |
οἶδα,
ἔφη.
καὶ
οὐδέν
γέ |
[328] |
ἐγώ,
οὕτω
χρὴ
ποιεῖν.
ἦιμεν
|
οὖν |
οἴκαδε
εἰς
τοῦ
Πολεμάρχου,
καὶ |
[341] |
ἐξαρκεῖ
αὐτῷ
τοιούτῳ
εἶναι.
τούτῳ
|
οὖν |
ὅπως
ἐκπορίζῃ
τὰ
συμφέροντα,
ἐπὶ |
[352] |
καὶ
πράττειν
ἀδύνατοι
ταῦτα
(μὲν
|
οὖν |
ὅτι
οὕτως
ἔχει
μανθάνω,
ἀλλ' |
[353] |
ἐπὶ
τούτῳ
ἐργασθέντι.
ἀληθῆ.
ἆρ'
|
οὖν |
οὐ
τοῦτο
τούτου
ἔργον
θήσομεν; |
[346] |
τέχνης;
οὐ
φαίνεται,
ἔφη.
(ἆρ'
|
οὖν |
οὐδ'
ὠφελεῖ
τότε,
ὅταν
προῖκα |
[334] |
δ'
ἂν
πονηροὺς
μισεῖν.
ἆρ'
|
οὖν |
οὐχ
ἁμαρτάνουσιν
οἱ
ἄνθρωποι
περὶ |
[328] |
ἐτύγχανεν
ἐν
τῇ
αὐλῇ.
ἐκαθεζόμεθα
|
οὖν |
παρ'
αὐτόν·
ἔκειντο
γὰρ
δίφροι |
[329] |
διασῴζοντες
τὴν
παλαιὰν
παροιμίαν·
οἱ
|
οὖν |
πλεῖστοι
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
συνιόντες,
τὰς |
[327] |
ὡς
ἀπὸ
τῆς
πομπῆς.
ὁ
|
οὖν |
Πολέμαρχος
ἔφη·
ὦ
Σώκρατες,
δοκεῖτέ |
[327] |
ἀπῇμεν
πρὸς
τὸ
ἄστυ.
κατιδὼν
|
οὖν |
πόρρωθεν
ἡμᾶς
οἴκαδε
ὡρμημένους
Πολέμαρχος |
[353] |
τινα
ψυχῆς
εἶναι;
φαμέν.
(ἆρ'
|
οὖν |
ποτε,
ὦ
Θρασύμαχε,
ψυχὴ
τὰ |
[347] |
ἢ
τὸν
τοῦ
δικαίου.
σὺ
|
οὖν |
ποτέρως,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
[341] |
εἴποιμ'
ἂν
ὅτι
παντάπασι
μὲν
|
οὖν |
προσδεῖται.
διὰ
ταῦτα
καὶ
ἡ |
[344] |
τὸν
μεγάλα
δυνάμενον
πλεονεκτεῖν·
τοῦτον
|
οὖν |
σκόπει,
εἴπερ
βούλει
κρίνειν
ὅσῳ |
[348] |
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
ὁποτέρως
|
οὖν |
σοι,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀρέσκει. |
[335] |
ἀνάγκη
ἀδικωτέρους
γίγνεσθαι.
ἔοικεν.
ἆρ'
|
οὖν |
τῇ
μουσικῇ
οἱ
μουσικοὶ
ἀμούσους |
[332] |
ἤρετο·
ὦ
Σιμωνίδη,
ἡ
τίσιν
|
οὖν |
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον |
[332] |
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην;
πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
τί
δέ;
τοῖς
ἐχθροῖς
ἀποδοτέον |
[333] |
ἢ
ὁ
κυβερνήτης;
ἔοικεν.
ὅταν
|
οὖν |
τί
δέῃ
ἀργυρίῳ
ἢ
χρυσίῳ |
[332] |
Διός,
ἦν
δ'
ἐγώ,
εἰ
|
οὖν |
τις
αὐτὸν
ἤρετο·
ὦ
Σιμωνίδη, |
[349] |
οὐχ
οὕτως;
οὕτως.
δοκεῖ
ἂν
|
οὖν |
τίς
σοι,
ὦ
ἄριστε,
μουσικὸς |
[352] |
εἶναι
ἵππου
ἔργον;
(ἔμοιγε.
ἆρ'
|
οὖν |
τοῦτο
ἂν
θείης
καὶ
ἵππου |
[337] |
παρὰ
τοῦ
εἰδότος·
καὶ
ἐγὼ
|
οὖν |
τοῦτο
ἀξιῶ
παθεῖν.
ἡδὺς
γὰρ |
[339] |
πειράσομαι
μαθεῖν.
τὸ
συμφέρον
μὲν
|
οὖν, |
ὦ
Θρασύμαχε,
καὶ
σὺ
ἀπεκρίνω |
[345] |
πέπονθεν,
οὐ
μόνος
ἐγώ·
πεῖσον
|
οὖν, |
ὦ
μακάριε,
ἱκανῶς
ἡμᾶς
ὅτι |
[333] |
ἀχρηστίᾳ
χρήσιμος;
κινδυνεύει.
(οὐκ
ἂν
|
οὖν, |
ὦ
φίλε,
πάνυ
γέ
τι |