Alphabétiquement     [«   »]
γραμματιστής 1
γραυσὶν 1
γυναικὶ 1
δ 107
δαιμόνιε 1
δαιτυμόνα 1
δὲ 148
Fréquences     [«    »]
88 εἶναι
92 τοῦ
92
107 δ
112
118
119 ἔφη
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre I

δ


Pages
[344]   τὸ δίκαιον τυγχάνει ὄν, τὸ  δ'   ἄδικον ἑαυτῷ λυσιτελοῦν τε καὶ
[354]   μὲν δίκαιος ἄρα εὐδαίμων,  δ'   ἄδικος ἄθλιος. ἔστω, ἔφη. ἀλλὰ
[339]   πῶς λέγεις; οὕτως.  δ'   ἂν θῶνται ποιητέον τοῖς ἀρχομένοις,
[334]   τις ἡγῆται χρηστοὺς φιλεῖν, οὓς  δ'   ἂν πονηροὺς μισεῖν. ἆρ' οὖν
[339]   διαμαρτάνειν τοῦ ἑαυτοῖς βελτίστου,  δ'   ἂν προστάττωσιν οἱ ἄρχοντες δίκαιον
[337]   αὐτὸς μὲν μὴ ἀποκρίνηται, ἄλλου  δ'   ἀποκρινομένου λαμβάνῃ λόγον καὶ ἐλέγχῃ.
[343]   εὐηθικῶν τε καὶ δικαίων, οἱ  δ'   ἀρχόμενοι ποιοῦσιν τὸ ἐκείνου συμφέρον
[353]   ἐκείνης εἶναι; οὐδενὶ ἄλλῳ. τί  δ'   αὖ τὸ ζῆν; οὐ ψυχῆς
[331]   ἐγώ, λέγεις, Κέφαλε. τοῦτο  δ'   αὐτό, τὴν δικαιοσύνην, πότερα τὴν
[350]   βούλει; οὐδὲν μὰ Δία, ἦν  δ'   ἐγώ, ἀλλ' εἴπερ τοῦτο ποιήσεις,
[330]   λέγεις. (πάνυ μὲν οὖν, ἦν  δ'   ἐγώ. ἀλλά μοι ἔτι τοσόνδε
[338]   λόγον. οὐδαμῶς, ἄριστε, ἦν  δ'   ἐγώ· ἀλλὰ σαφέστερον εἰπὲ τί
[349]   τὸν λόγον ἐλέγχεις; (οὐδέν, ἦν  δ'   ἐγώ. ἀλλὰ τόδε μοι πειρῶ
[348]   ὅς. ἂν μὲν τοίνυν, ἦν  δ'   ἐγώ, ἀντικατατείναντες λέγωμεν αὐτῷ λόγον
[349]   μαντεύῃ. ἀλλ' οὐ μέντοι, ἦν  δ'   ἐγώ, ἀποκνητέον γε τῷ λόγῳ
[348]   ἔφη. ὁποτέρως οὖν σοι, ἦν  δ'   ἐγώ, ἀρέσκει. οὕτως, ἔφη. ἴθι
[353]   ἀντὶ τῆς ὄψεως. ἥτις, ἦν  δ'   ἐγώ, αὐτῶν ἀρετή· οὐ
[334]   λόγος. τοὺς ἀδίκους ἄρα, ἦν  δ'   ἐγώ, δίκαιον βλάπτειν, τοὺς δὲ
[335]   καλῶς λέγεσθαι. ἔστιν ἄρα, ἦν  δ'   ἐγώ, δικαίου ἀνδρὸς βλάπτειν καὶ
[337]   ἐκείνῳ. οὐδέν γε κωλύει, ἦν  δ'   ἐγώ· εἰ δ' οὖν καὶ
[332]   ἔφη. πρὸς Διός, ἦν  δ'   ἐγώ, εἰ οὖν τις αὐτὸν
[337]   ἀποκρινῇ; οὐκ ἂν θαυμάσαιμι, ἦν  δ'   ἐγώ· εἴ μοι σκεψαμένῳ οὕτω
[339]   τοῦ κρείττονος συμφέρον. νῦν, ἦν  δ'   ἐγώ, ἔμαθον λέγεις· εἰ
[336]   ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις. εἶεν, ἦν  δ'   ἐγώ· ἐπειδὴ δὲ οὐδὲ τοῦτο
[341]   οὐ καὶ τέχνη, ἦν  δ'   ἐγώ, ἐπὶ τούτῳ πέφυκεν, ἐπὶ
[349]   δύναιτο. ἀλλ' οὐ τοῦτο, ἦν  δ'   ἐγώ, ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ τοῦ
[327]   μένετ' αὐτοῦ. οὐκοῦν, ἦν  δ'   ἐγώ, ἔτι ἓν λείπεται, τὸ
[337]   ἀξιοῖς παθεῖν; τί ἄλλο, ἦν  δ'   ἐγώ, ὅπερ προσήκει πάσχειν
[348]   πάνυ οὕτω τίθημι. τοῦτο, ἦν  δ'   ἐγώ, ἤδη στερεώτερον, ἑταῖρε,
[344]   τουτὶ ἄλλως ἔχειν; ἔοικας, ἦν  δ'   ἐγώ ἤτοι ἡμῶν γε οὐδὲν
[342]   ἔφη, φαίνεται. (οὐκ ἄρα, ἦν  δ'   ἐγώ, ἰατρικὴ ἰατρικῇ τὸ συμφέρον
[349]   τοῦτ' ἔφη, εὖ. οὐκοῦν, ἦν  δ'   ἐγώ, καὶ ἔοικε τῷ φρονίμῳ
[339]   σκόπει, ἔφη. ταῦτ' ἔσται, ἦν  δ'   ἐγώ. καί μοι εἰπέ· οὐ
[352]   σκόπει δή, ἔφη. σκοπῶ, ἦν  δ'   ἐγώ. καί μοι λέγε· δοκεῖ
[352]   τοῖσδε ἀπέχθωμαι. ἴθι δή, ἦν  δ'   ἐγώ, καὶ τὰ λοιπά μοι
[339]   ἔγωγε, ἔφη. (οἴου τοίνυν, ἦν  δ'   ἐγώ, καὶ τὸ ἀσύμφορα ποιεῖν
[328]   τῇ θεῷ; ἀφ' ἵππων; ἦν  δ'   ἐγώ· καινόν γε τοῦτο. λαμπάδια
[335]   δ' ὅς. μαχούμεθα ἄρα, ἦν  δ'   ἐγώ, κοινῇ ἐγώ τε καὶ
[331]   πλοῦτον χρησιμώτατον εἶναι. (παγκάλως, ἦν  δ'   ἐγώ, λέγεις, Κέφαλε. τοῦτο
[338]   χάριν ἀποδιδόναι. ὅτι μέν, ἦν  δ'   ἐγώ, μανθάνω παρὰ τῶν ἄλλων,
[334]   εἶναι. νῦν δὲ πῶς, ἦν  δ'   ἐγώ, μεταθώμεθα; τὸν δοκοῦντά τε,
[345]   τὸν λόγον; μὰ Δί' ἦν  δ'   ἐγώ, μὴ σύ γε· ἀλλὰ
[350]   φαίνεται. οὐκοῦν, Θρασύμαχε, ἦν  δ'   ἐγώ, ἄδικος ἡμῖν τοῦ
[350]   ἀνομοίου; ναί. ἔοικεν ἄρα, ἦν  δ'   ἐγώ, μὲν δίκαιος τῷ
[327]   οὐ γὰρ κακῶς δοξάζεις, ἦν  δ'   ἐγώ. ὁρᾷς οὖν ἡμᾶς, ἔφη,
[348]   λυσιτελέστερον βίον εἶναι. ~(ἤκουσας, ἦν  δ'   ἐγώ, ὅσα ἄρτι Θρασύμαχος ἀγαθὰ
[330]   οὗ τοι ἕνεκα ἠρόμην, ἦν  δ'   ἐγώ, ὅτι μοι ἔδοξας οὐ
[343]   ὅτι δὴ τί μάλιστα; ἦν  δ'   ἐγώ. (ὅτι οἴει τοὺς ποιμένας
[332]   κακὸν δὲ μηδέν. μανθάνω, ἦν  δ'   ἐγώ ὅτι οὐ τὰ ὀφειλόμενα
[336]   τῆς μάχης. ~(ἀλλ' οἶσθα, ἦν  δ'   ἐγώ, οὗ μοι δοκεῖ εἶναι
[342]   ὡμολόγησεν, ἄλλο τι οὖν, ἦν  δ'   ἐγώ, οὐδὲ ἰατρὸς οὐδείς, καθ'
[343]   σοι ἔστιν; τί δέ; ἦν  δ'   ἐγώ· οὐκ ἀποκρίνεσθαι χρῆν μᾶλλον
[353]   (πράγματος ἔργον εἶναι. εἶεν, ἦν  δ'   ἐγώ. οὐκοῦν καὶ ἀρετὴ δοκεῖ
[347]   ἔφη. διὰ ταῦτα τοίνυν, ἦν  δ'   ἐγώ, οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἐθέλουσιν
[328]   εἶναι. ἀλλ' εἰ δοκεῖ, ἦν  δ'   ἐγώ, οὕτω χρὴ ποιεῖν. ἦιμεν
[350]   κατανεύσομαι καὶ ἀνανεύσομαι. μηδαμῶς, ἦν  δ'   ἐγώ, παρά γε τὴν σαυτοῦ
[331]   καλῶς λέγειν. ἀλλὰ μέντοι, ἦν  δ'   ἐγώ, Σιμωνίδῃ γε οὐ ῥᾴδιον
[350]   τε καὶ ἀμαθίαν, εἶεν, ἦν  δ'   ἐγώ, τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτω
[341]   ὢν καὶ ταῦτα. ἅδην, ἦν  δ'   ἐγώ, τῶν τοιούτων. ἀλλ' εἰπέ
[347]   δικαίου. σὺ οὖν ποτέρως, ἦν  δ'   ἐγώ, Γλαύκων, αἱρῇ; καὶ
[348]   οὕτως, ἔφη. ἴθι δή, ἦν  δ'   ἐγώ, Θρασύμαχε, ἀπόκριναι ἡμῖν
[341]   κρείττονος ποιεῖν συμφέρον. εἶεν, ἦν  δ'   ἐγώ, Θρασύμαχε· δοκῶ σοι
[354]   Βενδιδίοις. ὑπὸ σοῦ γε, ἦν  δ'   ἐγώ, Θρασύμαχε, ἐπειδή μοι
[337]   ἐρωτᾷ. σοφὸς γὰρ εἶ, ἦν  δ'   ἐγώ, Θρασύμαχε· εὖ οὖν
[351]   μετὰ ἀδικίας. πάνυ ἄγαμαι, ἦν  δ'   ἐγώ, Θρασύμαχε, ὅτι οὐκ
[342]   ἀρχομένῳ. συνέφησε μόγις. οὐκοῦν, ἦν  δ'   ἐγώ, Θρασύμαχε, οὐδὲ ἄλλος
[345]   εὖ οἶδα. τί δέ, ἦν  δ'   ἐγώ, Θρασύμαχε; τὰς ἄλλας
[328]   πάνυ οἰκείους. καὶ μήν, ἦν  δ'   ἐγώ, Κέφαλε, χαίρω γε
[330]   ἑαυτῷ γένοιτο. πότερον δέ, ἦν  δ'   ἐγώ, Κέφαλε, ὧν κέκτησαι
[341]   οὐδέ γ' ἂν ἐπιχειρήσαιμι, ἦν  δ'   ἐγώ, μακάριε. ἀλλ' ἵνα
[340]   Πολέμαρχος, ἐλέγετο. (οὐδέν, ἦν  δ'   ἐγώ, Πολέμαρχε, διαφέρει, ἀλλ'
[332]   κακόν τι. ἠινίξατο ἄρα, ἦν  δ'   ἐγώ, ὡς ἔοικεν, Σιμωνίδης
[329]   ὅσοι ἐνταῦθα ἦλθον ἡλικίας. νῦν  δ'   ἔγωγε ἤδη ἐντετύχηκα οὐχ οὕτως
[351]   δῆτα, δ' ὅς. τί  δ'   εἰ μὴ ἀδικοῖεν; οὐ μᾶλλον;
[336]   Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν·  δ'   εἰς τὸ μέσον φθεγξάμενος, τίς,
[343]   τῶν ἴσων πλέον εἰσφέρει,  δ'   ἔλαττον, ὅταν τε λήψεις, (ὁ
[328]   καὶ Κλειτοφῶντα τὸν Ἀριστωνύμου· ἦν  δ'   ἔνδον καὶ πατὴρ
[352]   δοκεῖ, ἐξ ὧν εἰρήκαμεν· ὅμως  δ'   ἔτι βέλτιον σκεπτέον. οὐ γὰρ
[352]   τὸ στασιάζειν καὶ διαφέρεσθαι, ἔτι  δ'   ἐχθρὸν εἶναι ἑαυτῷ τε καὶ
[335]   ἀγαθὸν ὄντα εὖ ποιεῖν, τὸν  δ'   ἐχθρὸν κακὸν ὄντα βλάπτειν; (πάνυ
[335]   μὲν φίλον εὖ ποιεῖν, τὸν  δ'   ἐχθρὸν κακῶς· νῦν πρὸς τούτῳ
[336]   τοὺς μὲν φίλους ὠφελεῖν, τοὺς  δ'   ἐχθροὺς βλάπτειν; τίνος; ἔφη. οἶμαι
[334]   πονηροὶ γὰρ αὐτοῖς εἰσιν τοὺς  δ'   ἐχθροὺς ὠφελεῖν ἀγαθοὶ γάρ· καὶ
[335]   καὶ ἐχθροὺς δεῖ βλάπτειν. βλαπτόμενοι  δ'   ἵπποι βελτίους χείρους γίγνονται;
[340]   ἐξήμαρτεν καὶ γραμματιστής· τὸ  δ'   οἶμαι ἕκαστος τούτων, καθ' ὅσον
[332]   μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ,  δ'   ὅς. ἄλλο δή τι
[348]   πῶς γὰρ οὐ βούλομαι;  δ'   ὅς. ἂν μὲν τοίνυν, ἦν
[348]   ἀλλὰ τί μήν; τοὐναντίον,  δ'   ὅς. τὴν δικαιοσύνην κακίαν;
[351]   φιλίαν· γάρ; ἔστω,  δ'   ὅς, ἵνα σοι μὴ διαφέρωμαι.
[337]   εἰσοίσομεν. (πάνυ γε οἶμαι,  δ'   ὅς· ἵνα Σωκράτης τὸ εἰωθὸς
[330]   πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι; ὅ,  δ'   ὅς, ἴσως οὐκ ἂν πολλοὺς
[349]   ἂν ἡγοῖτο; ἡγοῖτ' ἄν,  δ'   ὅς, καὶ ἀξιοῖ, ἀλλ' οὐκ
[348]   λέγειν. λυσιτελεῖ μὲν οὖν,  δ'   ὅς, καὶ τὰ τοιαῦτα, ἐάνπερ
[334]   μεταθώμεθα; τὸν δοκοῦντά τε,  δ'   ὅς, καὶ τὸν ὄντα χρηστὸν
[335]   ἐφάνη ὂν βλάπτειν. συγχωρῶ,  δ'   ὅς. μαχούμεθα ἄρα, ἦν δ'
[328]   Ἀδείμαντος, ἆρά γε,  δ'   ὅς, οὐδ' ἴστε ὅτι λαμπὰς
[327]   καὶ δύναισθ' ἄν,  δ'   ὅς, πεῖσαι μὴ ἀκούοντας; οὐδαμῶς,
[351]   ἀδικοῖεν ἀλλήλους; (οὐ δῆτα,  δ'   ὅς. τί δ' εἰ μὴ
[331]   λέγειν περὶ δικαιοσύνης; ὅτι,  δ'   ὅς, τὸ τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ
[338]   εὖ ἐρεῖν. (ἄκουε δή,  δ'   ὅς. φημὶ γὰρ ἐγὼ εἶναι
[331]   σῶν κληρονόμος; πάνυ γε,  δ'   ὃς γελάσας, καὶ ἅμα ᾔει
[327]   ἀλλὰ περιμένετε. ἀλλὰ περιμενοῦμεν,  δ'   ὃς Γλαύκων. (καὶ ὀλίγῳ
[340]   ἐτίθετο. ἀλλ' οὐχ οὕτως,  δ'   ὃς Πολέμαρχος, ἐλέγετο. (οὐδέν,
[348]   λέγω ἀδικίαν μὲν λυσιτελεῖν, δικαιοσύνην  δ'   οὔ. ἀλλὰ τί μήν; τοὐναντίον,
[330]   μᾶλλόν τι καθορᾷ αὐτά ὑποψίας  δ'   οὖν καὶ δείματος μεστὸς γίγνεται
[337]   κωλύει, ἦν δ' ἐγώ· εἰ  δ'   οὖν καὶ μὴ ἔστιν ὅμοιον,
[351]   δικαιοσύνη σοφία μετὰ δικαιοσύνης· εἰ  δ'   ὡς ἐγὼ ἔλεγον, μετὰ ἀδικίας.




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/11/2005