Pages |
[353] |
τῆς
ἀρετῆς
κακίαν;
καὶ
πῶς
|
ἄν; |
ἔφη·
τυφλότητα
γὰρ
ἴσως
λέγεις |
[337] |
λόγον
καὶ
ἐλέγχῃ.
πῶς
γὰρ
|
ἄν, |
ἔφην
ἐγώ,
ὦ
βέλτιστε,
τὶς |
[349] |
ἢ
οὐκ
ἂν
ἡγοῖτο;
ἡγοῖτ'
|
ἄν, |
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
ἀξιοῖ, |
[327] |
ἡμᾶς
ἀφεῖναι;
ἦ
καὶ
δύναισθ'
|
ἄν, |
ἦ
δ'
ὅς,
πεῖσαι
μὴ |
[341] |
οἷός
τ'
ᾖς.
(οἴει
γὰρ
|
ἄν |
με,
εἶπον,
οὕτω
μανῆναι
ὥστε |
[341] |
σοι
πλέον
ἔσται·
(οὔτε
γὰρ
|
ἄν |
με
λάθοις
κακουργῶν,
οὔτε
μὴ |
[350] |
λέγοιμι,
εὖ
οἶδ'
ὅτι
(δημηγορεῖν
|
ἄν |
με
φαίης.
ἢ
οὖν
ἔα |
[335] |
(πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη,
οὕτως
|
ἄν |
μοι
δοκεῖ
καλῶς
λέγεσθαι.
ἔστιν |
[350] |
οὐχὶ
ὁμοίως
μὲν
ἐπιστήμονος
(πλεονεκτήσειεν
|
ἄν, |
ὁμοίως
δὲ
ἀνεπιστήμονος;
ἴσως.
ὁ |
[336] |
εἰ
μὲν
χρυσίον
ἐζητοῦμεν,
οὐκ
|
ἄν |
ποτε
ἡμᾶς
ἑκόντας
εἶναι
ὑποκατακλίνεσθαι |
[353] |
οὕτω;
οὕτω.
Εχε
δή·
ἆρ’
|
ἄν |
ποτε
ὄμματα
τὸ
αὑτῶν
ἔργον |
[331] |
ποιεῖν;
οἷον
τοιόνδε
λέγω·
πᾶς
|
ἄν |
που
εἴποι,
εἴ
τις
λάβοι |
[349] |
τῷ
λόγῳ
ἐπεξελθεῖν
σκοπούμενον,
ἕως
|
ἄν |
σε
ὑπολαμβάνω
λέγειν
ἅπερ
διανοῇ. |
[351] |
ἐπί
τι
ἔρχεται
ἀδίκως,
πρᾶξαι
|
ἄν |
τι
δύνασθαι,
εἰ
ἀδικοῖεν
ἀλλήλους; |
[350] |
τῇ
ἐδωδῇ
ἢ
πόσει
ἐθέλειν
|
ἄν |
τι
ἰατρικοῦ
πλεονεκτεῖν
ἢ
ἀνδρὸς |
[348] |
εἶναι
ὥσπερ
ἄλλοι
τινές,
εἴχομεν
|
ἄν |
τι
λέγειν
κατὰ
τὰ
νομιζόμενα |
[334] |
ὡσαύτως;
εἰκὸς
μέν,
ἔφη,
οὓς
|
ἄν |
τις
ἡγῆται
χρηστοὺς
φιλεῖν,
οὓς |
[343] |
πρὸς
τοὺς
ἀρχομένους
ἢ
ὥσπερ
|
ἄν |
τις
πρὸς
πρόβατα
διατεθείη,
καὶ |
[331] |
ἁπλῶς
οὕτως
καὶ
τὸ
ἀποδιδόναι
|
ἄν |
τίς
τι
παρά
του
λάβῃ, |
[332] |
οὐ
τὰ
ὀφειλόμενα
ἀποδίδωσιν
ὃς
|
ἄν |
τῳ
χρυσίον
ἀποδῷ
παρακαταθεμένῳ,
ἐάνπερ |