Pages |
[334] |
τοὐναντίον;
ἁμαρτάνουσιν.
τούτοις
ἄρα
οἱ
|
μὲν |
ἀγαθοὶ
ἐχθροί,
οἱ
δὲ
κακοὶ |
[344] |
τελεωτάτην
ἀδικίαν
ἔλθῃς,
ἣ
τὸν
|
μὲν |
ἀδικήσαντα
εὐδαιμονέστατον
ποιεῖ,
τοὺς
δὲ |
[345] |
ἃ
βούλεται.
ἀλλ'
ὠγαθέ,
ἔστω
|
μὲν |
ἄδικος,
δυνάσθω
δὲ
ἀδικεῖν
ἢ |
[352] |
στρατοπέδῳ
~εἴτε
(ἄλλῳ
ὁτῳοῦν,
πρῶτον
|
μὲν |
ἀδύνατον
αὐτὸ
ποιεῖν
πράττειν
μεθ' |
[352] |
ποιήσει
ἅπερ
πέφυκεν
ἐργάζεσθαι·
πρῶτον
|
μὲν |
ἀδύνατον
αὐτὸν
πράττειν
ποιήσει
στασιάζοντα |
[353] |
δὲ
ἀδικίαν;
συνεχωρήσαμεν
γάρ.
ἡ
|
μὲν |
ἄρα
δικαία
ψυχὴ
καὶ
ὁ |
[350] |
ἑκάτερον
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
ὁ
|
μὲν |
ἄρα
δίκαιος
ἡμῖν
ἀναπέφανται
ὢν |
[353] |
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
εἰ
τῇ
οἰκείᾳ
|
μὲν |
ἀρετῇ
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
εὖ |
[340] |
αὐτὸς
γὰρ
Θρασύμαχος
ὁμολογεῖ
τοὺς
|
μὲν |
ἄρχοντας
ἐνίοτε
ἑαυτοῖς
κακὰ
προστάττειν, |
[339] |
εἶναι
ὡμολογῆσθαί
σοι,
ὅταν
οἱ
|
μὲν |
ἄρχοντες
ἄκοντες
κακὰ
αὑτοῖς
προστάττωσιν, |
[347] |
Σώκρατες;
ἔφη
ὁ
Γλαύκων·
τοὺς
|
μὲν |
γὰρ
δύο
μισθοὺς
γιγνώσκω,
τὴν |
[328] |
τὸν
Πειραιᾶ.
χρῆν
μέντοι.
εἰ
|
μὲν |
γὰρ
ἐγὼ
ἔτι
ἐν
δυνάμει |
[352] |
ἀποκρινόμενος
ὥσπερ
καὶ
νῦν.
ὅτι
|
μὲν |
γὰρ
καὶ
σοφώτεροι
καὶ
ἀμείνους |
[329] |
ὁ
τρόπος
τῶν
ἀνθρώπων.
ἂν
|
μὲν |
γὰρ
κόσμιοι
καὶ
εὔκολοι
ὦσιν, |
[330] |
πάππου
καὶ
τοῦ
πατρός.
ὁ
|
μὲν |
γὰρ
πάππος
τε
καὶ
ὁμώνυμος |
[332] |
(τὸ
δίκαιον
ὃ
εἴη.
διενοεῖτο
|
μὲν |
γάρ,
ὡς
φαίνεται,
ὅτι
τοῦτ' |
[347] |
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
ἀλλὰ
τοῦτο
|
μὲν |
δὴ
καὶ
εἰς
αὖθις
σκεψόμεθα· |
[335] |
δὲ
ἡ
αὐτὴ
θέσις.
φίλος
|
μὲν |
δή,
ὡς
ἔοικε,
τούτῳ
τῷ |
[338] |
πρὸς
τὸ
αὑτῇ
συμφέρον,
δημοκρατία
|
μὲν |
δημοκρατικούς,
τυραννὶς
δὲ
τυραννικούς,
καὶ |
[343] |
τέ
τινες
εἰσφοραὶ
ὦσιν,
ὁ
|
μὲν |
δίκαιος
ἀπὸ
τῶν
ἴσων
πλέον |
[354] |
τἀναντία.
πῶς
γὰρ
οὔ;
ὁ
|
μὲν |
δίκαιος
ἄρα
εὐδαίμων,
ὁ
δ' |
[350] |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὁ
|
μὲν |
δίκαιος
τῷ
σοφῷ
καὶ
ἀγαθῷ, |
[343] |
ἀδικίας,
ὥστε
ἀγνοεῖς
ὅτι
ἡ
|
μὲν |
δικαιοσύνη
καὶ
τὸ
δίκαιον
ἀλλότριον |
[348] |
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν
τὴν
|
μὲν |
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
τὴν
δὲ
ἀδικίαν |
[349] |
ἐγώ,
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
εἰ
τοῦ
|
μὲν |
(δικαίου
μὴ
ἀξιοῖ
πλέον
ἔχειν |
[343] |
ἀρχήν
τινα
ἄρχῃ
ἑκάτερος,
τῷ
|
μὲν |
δικαίῳ
ὑπάρχει,
καὶ
εἰ
μηδεμία |
[331] |
καὶ
αὐτὰ
ταῦτα
ἔστιν
ἐνίοτε
|
μὲν |
δικαίως,
ἐνίοτε
δὲ
ἀδίκως
ποιεῖν; |
[343] |
ἀδίκου
πανταχοῦ
ἔλαττον
ἔχει.
πρῶτον
|
μὲν |
ἐν
τοῖς
πρὸς
ἀλλήλους
συμβολαίοις, |
[350] |
δὲ
ὁ
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ
ὁμοίως
|
μὲν |
ἐπιστήμονος
(πλεονεκτήσειεν
ἄν,
ὁμοίως
δὲ |
[329] |
μεγάλων
τινῶν
ἀπεστερημένοι
καὶ
τότε
|
μὲν |
εὖ
ζῶντες,
νῦν
δὲ
οὐδὲ |
[335] |
δὲ
δὴ
νοεῖ
αὐτῷ
τοῖς
|
μὲν |
ἐχθροῖς
βλάβην
ὀφείλεσθαι
παρὰ
τοῦ |
[350] |
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
τοῦτο
|
μὲν |
ἡμῖν
οὕτω
κείσθω,
ἔφαμεν
δὲ |
[338] |
ποιεῖν.
καὶ
ὁ
Θρασύμαχος
φανερὸς
|
μὲν |
ἦν
ἐπιθυμῶν
εἰπεῖν
ἵν'
εὐδοκιμήσειεν, |
[346] |
εἰ
δεῖ
ἀκριβῶς
σκοπεῖσθαι,
ἡ
|
μὲν |
ἰατρικὴ
ὑγίειαν
ποιεῖ,
ἡ
δὲ |
[336] |
εἶναι;
(καὶ
ὁ
Θρασύμαχος
πολλάκις
|
μὲν |
καὶ
διαλεγομένων
ἡμῶν
μεταξὺ
ὥρμα |
[342] |
καὶ
ἀρχομένου
(ὑπὸ
ἑαυτῆς.
συνωμολόγησε
|
μὲν |
καὶ
ταῦτα
τελευτῶν,
ἐπεχείρει
δὲ |
[348] |
ἐπειδή
γε
καὶ
λέγω
ἀδικίαν
|
μὲν |
λυσιτελεῖν,
δικαιοσύνην
δ'
οὔ.
ἀλλὰ |
[337] |
Σωκράτης
τὸ
εἰωθὸς
διαπράξηται·
αὐτὸς
|
μὲν |
μὴ
ἀποκρίνηται,
ἄλλου
δ'
ἀποκρινομένου |
[338] |
ἔφη,
ἡ
Σωκράτους
σοφία·
αὐτὸν
|
μὲν |
μὴ
ἐθέλειν
διδάσκειν,
παρὰ
δὲ |
[337] |
ὦ
βέλτιστε,
τὶς
ἀποκρίναιτο
πρῶτον
|
μὲν |
μὴ
εἰδὼς
μηδὲ
φάσκων
εἰδέναι, |
[349] |
φρόνιμον
καὶ
πότερον
ἄφρονα;
τὸν
|
μὲν |
μουσικὸν
δήπου
φρόνιμον,
τὸν
δὲ |
[346] |
δὲ
μισθαρνητικὴ
μισθόν,
καὶ
ἡ
|
μὲν |
οἰκοδομικὴ
οἰκίαν,
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ |
[349] |
λέγωμεν,
ἔφην·
ὁ
δίκαιος
τοῦ
|
μὲν |
ὁμοίου
οὐ
πλεονεκτεῖ,
τοῦ
δὲ |
[350] |
(ὁ
δέ
γε
δίκαιος
τοῦ
|
μὲν |
ὁμοίου
οὐ
πλεονεκτήσει,
τοῦ
δὲ |
[350] |
ἀγαθός
τε
καὶ
σοφὸς
τοῦ
|
μὲν |
ὁμοίου
οὐκ
ἐθελήσει
πλεονεκτεῖν,
τοῦ |
[339] |
οὐκοῦν
ἐπιχειροῦντες
νόμους
τιθέναι
τοὺς
|
μὲν |
ὀρθῶς
τιθέασιν,
τοὺς
δέ
τινας |
[343] |
ἔλαττον,
ὅταν
τε
λήψεις,
(ὁ
|
μὲν |
οὐδέν,
ὁ
δὲ
πολλὰ
κερδαίνει. |
[337] |
τούτοις
προύλεγον,
ὅτι
σὺ
ἀποκρίνασθαι
|
μὲν |
οὐκ
ἐθελήσοις,
εἰρωνεύσοιο
δὲ
καὶ |
[335] |
ἀνθρωπείαν
ἀρετὴν
χείρους
γίγνεσθαι;
πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
ἀλλ'
ἡ
δικαιοσύνη
οὐκ |
[347] |
ἄλλον
ὠφελῶν
πράγματα
ἔχειν.
τοῦτο
|
μὲν |
οὖν
ἔγωγε
οὐδαμῇ
συγχωρῶ
(Θρασυμάχῳ, |
[330] |
εἴ
τινά
τι
ἠδίκησεν.
ὁ
|
μὲν |
οὖν
εὑρίσκων
ἑαυτοῦ
ἐν
τῷ |
[332] |
ὅτι
ἂν
τύχῃ
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη,
ὅ
γε
ὀφείλεται |
[341] |
Θρασύμαχε·
δοκῶ
σοι
συκοφαντεῖν;
πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη.
οἴει
γάρ
με |
[348] |
δικασταὶ
καὶ
ῥήτορες
ἐσόμεθα.
πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη.
ὁποτέρως
οὖν
σοι, |
[335] |
ἐχθρὸν
κακὸν
ὄντα
βλάπτειν;
(πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη,
οὕτως
ἄν
μοι |
[331] |
ἂν
λάβῃ
τις
ἀποδιδόναι.
πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὑπολαβὼν |
[348] |
τὰ
βαλλάντια
ἀποτέμνοντας
λέγειν.
λυσιτελεῖ
|
μὲν |
οὖν,
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ |
[330] |
πλοῦτον.
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις.
(πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλά |
[352] |
ὕστερον
προυθέμεθα
σκέψασθαι,
σκεπτέον.
φαίνονται
|
μὲν |
οὖν
καὶ
νῦν,
ὥς
γέ |
[348] |
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν
φῂς
εἶναι;
(πάνυ
|
μὲν |
οὖν
καὶ
φημί,
ἔφη,
καὶ |
[327] |
ἅτε
νῦν
πρῶτον
ἄγοντες.
καλὴ
|
μὲν |
οὖν
μοι
καὶ
ἡ
τῶν |
[353] |
τοῦτο
τούτου
ἔργον
θήσομεν;
θήσομεν
|
μὲν |
οὖν.
νῦν
δὴ
οἶμαι
ἄμεινον |
[341] |
σε
ἐρέσθαι
ὡς
ἠρόμην;
εὖ
|
μὲν |
οὖν
οἶδα,
ἔφη.
καὶ
οὐδέν |
[352] |
εἰσὶ
καὶ
πράττειν
ἀδύνατοι
ταῦτα
|
(μὲν |
οὖν
ὅτι
οὕτως
ἔχει
μανθάνω, |
[341] |
τινος,
εἴποιμ'
ἂν
ὅτι
παντάπασι
|
μὲν |
οὖν
προσδεῖται.
διὰ
ταῦτα
καὶ |
[332] |
λέγειν
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην;
πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
τί
δέ;
τοῖς
ἐχθροῖς |
[339] |
μή,
πειράσομαι
μαθεῖν.
τὸ
συμφέρον
|
μὲν |
οὖν,
ὦ
Θρασύμαχε,
καὶ
σὺ |
[350] |
κακός.
ὁ
δὴ
Θρασύμαχος
ὡμολόγησε
|
μὲν |
πάντα
ταῦτα,
οὐχ
(ὡς
ἐγὼ |
[334] |
ὅμως
δίκαιον
τότε
τούτοις
τοὺς
|
μὲν |
πονηροὺς
(ὠφελεῖν,
τοὺς
δὲ
ἀγαθοὺς |
[348] |
τις
εἴπῃ.
εἰ
γὰρ
λυσιτελεῖν
|
μὲν |
τὴν
ἀδικίαν
ἐτίθεσο,
κακίαν
μέντοι |
[348] |
βούλομαι;
ἦ
δ'
ὅς.
ἂν
|
μὲν |
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀντικατατείναντες |
[344] |
ὅπερ
ἐξ
ἀρχῆς
ἔλεγον,
τὸ
|
μὲν |
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
τὸ
δίκαιον |
[334] |
μέντοι
ἔμοιγε
δοκεῖ
ἔτι,
ὠφελεῖν
|
μὲν |
τοὺς
φίλους
ἡ
δικαιοσύνη,
βλάπτειν |
[339] |
οὐδ'
εἰ
μεγάλη·
ἀλλ'
ὅτι
|
μὲν |
τοῦτο
σκεπτέον
εἰ
ἀληθῆ
λέγεις, |
[338] |
ἔφη,
ὅτι
τῶν
πόλεων
αἱ
|
μὲν |
τυραννοῦνται,
αἱ
δὲ
δημοκρατοῦνται,
αἱ |
[346] |
ἀλλ'
οὐ
κοινήν,
οἷον
ἰατρικὴ
|
μὲν |
ὑγίειαν,
κυβερνητικὴ
δὲ
σωτηρίαν
ἐν |
[335] |
λέγειν,
ὅτι
ἔστιν
δίκαιον
τὸν
|
μὲν |
φίλον
ἀγαθὸν
ὄντα
εὖ
ποιεῖν, |
[335] |
ἐλέγομεν,
λέγοντες
δίκαιον
εἶναι
τὸν
|
μὲν |
φίλον
εὖ
ποιεῖν,
τὸν
δ' |
[334] |
(τῶν
ἀνθρώπων,
δίκαιον
εἶναι
τοὺς
|
μὲν |
φίλους
βλάπτειν
πονηροὶ
γὰρ
αὐτοῖς |
[336] |
τὸ
φάναι
δίκαιον
εἶναι
τοὺς
|
μὲν |
φίλους
ὠφελεῖν,
τοὺς
δ'
ἐχθροὺς |
[333] |
πάντα
ἡ
δικαιοσύνη
ἑκάστου
ἐν
|
μὲν |
χρήσει
ἄχρηστος,
ἐν
δὲ
ἀχρηστίᾳ |
[334] |
τοῦτο,
ὥστε
δοκεῖν
αὐτοῖς
πολλοὺς
|
μὲν |
χρηστοὺς
εἶναι
μὴ
ὄντας,
πολλοὺς |
[336] |
μὴ
γὰρ
δὴ
οἴου,
εἰ
|
μὲν |
χρυσίον
ἐζητοῦμεν,
οὐκ
ἄν
ποτε |