Pages |
[348] |
οὔκ,
ἀλλὰ
πάνυ
γενναίαν
εὐήθειαν.
|
(τὴν |
ἀδικίαν
ἄρα
κακοήθειαν
καλεῖς;
οὔκ, |
[348] |
εἴπῃ.
εἰ
γὰρ
λυσιτελεῖν
μὲν
|
τὴν |
ἀδικίαν
ἐτίθεσο,
κακίαν
μέντοι
ἢ |
[350] |
δὲ
δὴ
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι
|
τὴν |
ἀδικίαν.
ἢ
οὐ
μέμνησαι,
ὦ |
[344] |
πάσχειν
φοβούμενοι
ὀνειδίζουσιν
οἱ
ὀνειδίζοντες
|
τὴν |
ἀδικίαν.
οὕτως,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ |
[348] |
ἀρετῆς
καὶ
σοφίας
τιθεῖς
μέρει
|
τὴν |
ἀδικίαν,
τὴν
δὲ
δικαιοσύνην
ἐν |
[331] |
δ'
αὐτό,
τὴν
δικαιοσύνην,
πότερα
|
τὴν |
ἀλήθειαν
αὐτὸ
φήσομεν
εἶναι
ἁπλῶς |
[340] |
τότε
ὅταν
ἁμαρτάνῃ,
κατὰ
ταύτην
|
τὴν |
ἁμαρτίαν;
ἀλλ'
οἶμαι
λέγομεν
τῷ |
[335] |
μὴ
οὕτω
φῶμεν,
βλαπτομένους
εἰς
|
τὴν |
ἀνθρωπείαν
ἀρετὴν
χείρους
γίγνεσθαι;
πάνυ |
[346] |
ἰατρικὴν
σὺ
καὶ
τὴν
κυβερνητικὴν
|
τὴν |
αὐτὴν
καλεῖς;
ἢ
ἐάνπερ
βούλῃ |
[350] |
ταὐτὰ
τῷ
ὁμοίῳ
ἑαυτῷ
εἰς
|
τὴν |
αὐτὴν
πρᾶξιν.
ἀλλ'
ἴσως,
ἔφη, |
[351] |
ἐγγένηται
ἀδικία,
μῶν
μὴ
ἀπολεῖ
|
τὴν |
αὑτῆς
δύναμιν,
ἢ
οὐδὲν
ἧττον |
[342] |
αὑτῆς
οὔτε
ἄλλης
προσδεῖται
ἐπὶ
|
τὴν |
αὑτῆς
πονηρίαν
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖν· |
[353] |
ἔργον
καλῶς
(ἀπεργάσαιντο
μὴ
ἔχοντα
|
τὴν |
αὑτῶν
οἰκείαν
ἀρετήν,
ἀλλ'
ἀντὶ |
[348] |
οὐκοῦν
τὴν
μὲν
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
|
τὴν |
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν;
εἰκός
γ' |
[350] |
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
εἶναι
καὶ
σοφίαν,
|
τὴν |
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν
τε
καὶ |
[348] |
σοφίας
τιθεῖς
μέρει
τὴν
ἀδικίαν,
|
τὴν |
δὲ
δικαιοσύνην
ἐν
τοῖς
ἐναντίοις. |
[347] |
μὲν
γὰρ
δύο
μισθοὺς
γιγνώσκω,
|
τὴν |
δὲ
ζημίαν
ἥντινα
λέγεις
καὶ |
[350] |
ἐρυθριῶντα
ἐπειδὴ
δὲ
οὖν
διωμολογησάμεθα
|
τὴν |
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
εἶναι
καὶ
σοφίαν, |
[348] |
τοὐναντίον,
ἦ
δ'
ὅς.
ἦ
|
τὴν |
δικαιοσύνην
κακίαν;
οὔκ,
ἀλλὰ
πάνυ |
[333] |
καὶ
μηδὲν
χρῆσθαι,
χρήσιμον
εἶναι
|
τὴν |
δικαιοσύνην,
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
τὴν |
[331] |
ὦ
Κέφαλε.
τοῦτο
δ'
αὐτό,
|
τὴν |
δικαιοσύνην,
πότερα
τὴν
ἀλήθειαν
αὐτὸ |
[333] |
πάνυ
γε.
τί
δὲ
δή;
|
τὴν |
δικαιοσύνην
πρὸς
τίνος
χρείαν
ἢ |
[346] |
τούτῳ
ἑτέραν
εἶναι,
τῷ
ἑτέραν
|
τὴν |
δύναμιν
ἔχειν;
καί,
ὦ
μακάριε, |
[351] |
οὐκοῦν
τοιάνδε
τινὰ
φαίνεται
ἔχουσα
|
τὴν |
δύναμιν,
οἵαν,
ᾧ
ἂν
ἐγγένηται, |
[351] |
γιγνομένη
πόλις
πόλεως
ἄνευ
δικαιοσύνης
|
τὴν |
δύναμιν
ταύτην
ἕξει,
ἢ
ἀνάγκη |
[327] |
τε
τῇ
θεῷ
καὶ
ἅμα
|
τὴν |
ἑορτὴν
βουλόμενος
θεάσασθαι
τίνα
τρόπον |
[336] |
ἐν
τῇ
ζητήσει
καὶ
διαφθείρειν
|
τὴν |
εὕρεσιν
αὐτοῦ,
δικαιοσύνην
δὲ
ζητοῦντας, |
[345] |
τινὰ
καὶ
μέλλοντα
ἑστιάσεσθαι,
πρὸς
|
τὴν |
εὐωχίαν,
ἢ
αὖ
πρὸς
τὸ |
[346] |
μισθαρνῶν.
οὐ
δῆτα.
τί
δέ;
|
τὴν |
ἰατρικὴν
μισθαρνητικήν,
ἐὰν
ἰώμενός
τις |
[346] |
γὰρ
αὐτῆς
ἡ
δύναμις·
ἢ
|
τὴν |
ἰατρικὴν
σὺ
καὶ
τὴν
κυβερνητικὴν |
[346] |
ἢ
τὴν
ἰατρικὴν
σὺ
καὶ
|
τὴν |
κυβερνητικὴν
τὴν
αὐτὴν
καλεῖς;
ἢ |
[348] |
κακίαν;
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν
|
τὴν |
μὲν
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
τὴν
δὲ |
[346] |
δῆτα,
ἔφη.
οὐδέ
γ'
οἶμαι,
|
τὴν |
μισθωτικήν,
ἐὰν
ὑγιαίνῃ
τις
μισθαρνῶν. |
[333] |
δὲ
χρῆσθαι,
τὴν
ὁπλιτικὴν
καὶ
|
τὴν |
μουσικήν;
ἀνάγκη.
καὶ
περὶ
τἆλλα |
[344] |
ἄλλων
ὅσοι
ἂν
πύθωνται
αὐτὸν
|
τὴν |
ὅλην
ἀδικίαν
ἠδικηκότα·
οὐ
γὰρ |
[333] |
τὴν
δικαιοσύνην,
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
|
τὴν |
ὁπλιτικὴν
καὶ
τὴν
μουσικήν;
ἀνάγκη. |
[329] |
ταὐτὸν
παραπλησίαν
ἡλικίαν
ἔχοντες,
διασῴζοντες
|
τὴν |
παλαιὰν
παροιμίαν·
οἱ
οὖν
πλεῖστοι |
[328] |
γὰρ
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
καὶ
|
τὴν |
παννυχίδα
θεασόμεθα.
καὶ
συνεσόμεθά
τε |
[330] |
οὐ
δι'
αὑτὸν
ἀλλὰ
διὰ
|
τὴν |
πόλιν
εὐδοκιμοῖ,
ἀπεκρίνατο
ὅτι
οὔτ' |
[343] |
ἔλαττον·
ἔπειτα
ἐν
τοῖς
πρὸς
|
τὴν |
πόλιν,
ὅταν
τέ
τινες
εἰσφοραὶ |
[350] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
παρά
γε
|
τὴν |
σαυτοῦ
δόξαν.
ὥστε
σοί,
ἔφη, |
[348] |
Θρασύμαχε,
ἀπόκριναι
ἡμῖν
ἐξ
ἀρχῆς.
|
τὴν |
τελέαν
ἀδικίαν
τελέας
οὔσης
δικαιοσύνης |
[344] |
δὲ
ῥᾷστα
μαθήσῃ,
ἐὰν
ἐπὶ
|
τὴν |
τελεωτάτην
ἀδικίαν
ἔλθῃς,
ἣ
τὸν |
[347] |
βέλτιστον
πράττει
οὐδ'
ἐπιτάττει
κατὰ
|
τὴν |
τέχνην
ἐπιτάττων,
ἀλλὰ
τῷ
ἀρχομένῳ· |
[341] |
πλεῖν
κυβερνήτης
καλεῖται,
ἀλλὰ
κατὰ
|
τὴν |
τέχνην
καὶ
τὴν
τῶν
ναυτῶν |
[335] |
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων;
εἰς
|
τὴν |
τῶν
ἵππων.
ἆρ'
οὖν
καὶ |
[335] |
τῶν
κυνῶν
ἀλλ'
οὐκ
εἰς
|
τὴν |
τῶν
ἵππων
ἀρετήν;
ἀνάγκη.
(ἀνθρώπους |
[335] |
τῶν
κυνῶν
ἀρετήν,
ἢ
εἰς
|
τὴν |
τῶν
ἵππων;
εἰς
τὴν
τῶν |
[335] |
κύνες
βλαπτόμενοι
χείρους
γίγνονται
εἰς
|
τὴν |
τῶν
κυνῶν
ἀλλ'
οὐκ
εἰς |
[335] |
χείρους
γίγνονται;
χείρους.
ἆρα
εἰς
|
τὴν |
τῶν
κυνῶν
ἀρετήν,
ἢ
εἰς |
[341] |
ἀλλὰ
κατὰ
τὴν
τέχνην
καὶ
|
τὴν |
τῶν
ναυτῶν
ἀρχήν.
ἀληθῆ,
ἔφη. |
[331] |
πρὸς
δὴ
τοῦτ'
ἔγωγε
τίθημι
|
τὴν |
τῶν
χρημάτων
κτῆσιν
πλείστου
ἀξίαν |
[330] |
ὡς
ἔργον
ἑαυτῶν,
καὶ
κατὰ
|
τὴν |
χρείαν
ᾗπερ
οἱ
ἄλλοι.
χαλεποὶ |
[330] |
τέως,
τότε
δὴ
στρέφουσιν
αὐτοῦ
|
τὴν |
ψυχὴν
μὴ
ἀληθεῖς
ὦσιν·
καὶ |
[345] |
σοι
ἔτι
ποιήσω;
ἢ
εἰς
|
τὴν |
ψυχὴν
φέρων
ἐνθῶ
τὸν
λόγον; |