Pages
[340]	καλεῖν τὸν ἐξαμαρτάνοντα ὅταν ἐξαμαρτάνῃ;	ἔγωγε,	εἶπον, ᾤμην σε τοῦτο λέγειν
[351]	τι οὕτως ἁπλῶς, ὦ Θρασύμαχε,	ἔγωγε	ἐπιθυμῶ, ἀλλὰ τῇδέ πῃ σκέψασθαι·
[347]	ὄνειδος λέγεταί τε καὶ ἔστιν;	ἔγωγε,	ἔφη. διὰ ταῦτα τοίνυν, ἦν
[350]	πλεονεκτεῖ; ἢ οὐχ οὕτως ἔλεγες;	ἔγωγε,	ἔφη. (ὁ δέ γε δίκαιος
[339]	ποιεῖν; ταῦτ' οὐχ ὡμολόγηται; οἶμαι	ἔγωγε,	ἔφη. (οἴου τοίνυν, ἦν δ'
[329]	ἐνταῦθα ἦλθον ἡλικίας. νῦν δ'	ἔγωγε	ἤδη ἐντετύχηκα οὐχ οὕτως ἔχουσιν
[331]	γε ἀνθ' ἑνὸς οὐκ ἐλάχιστον	ἔγωγε	θείην ἂν εἰς τοῦτο ἀνδρὶ
[344]	τῶν εἰρημένων λόγον. καὶ δὴ	ἔγωγε	καὶ αὐτὸς πάνυ ἐδεόμην τε
[347]	σοι λέγεσθαι; τὸν τοῦ δικαίου	ἔγωγε	λυσιτελέστερον βίον εἶναι. ~(ἤκουσας, ἦν
[345]	ποιμενικὴ εἶναι οὕτω δὲ ᾤμην	ἔγωγε	νυνδὴ ἀναγκαῖον εἶναι ἡμῖν ὁμολογεῖν
[334]	Δί' ἔφη, ἀλλ' οὐκέτι οἶδα	ἔγωγε	ὅτι ἔλεγον· τοῦτο μέντοι ἔμοιγε
[347]	πράγματα ἔχειν. τοῦτο μὲν οὖν	ἔγωγε	οὐδαμῇ συγχωρῶ (Θρασυμάχῳ, ὡς τὸ
[346]	τότε, ὅταν προῖκα ἐργάζηται; οἶμαι	ἔγωγε.	οὐκοῦν, ὦ Θρασύμαχε, τοῦτο ἤδη
[339]	τοῖς ἄρχουσιν δίκαιον φῂς εἶναι;	ἔγωγε.	(πότερον δὲ ἀναμάρτητοί εἰσιν οἱ
[349]	τινα λέγεις, ἕτερον δὲ (ἄμουσον;	ἔγωγε.	πότερον φρόνιμον καὶ πότερον ἄφρονα;
[331]	ὡς σφόδρα. πρὸς δὴ τοῦτ'	ἔγωγε	τίθημι τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν
[339]	δέ τινας οὐκ ὀρθῶς; οἶμαι	ἔγωγε.	τὸ δὲ ὀρθῶς ἆρα τὸ
[346]	τοῦ κρείττονος. διὰ δὴ ταῦτα	ἔγωγε,	ὦ φίλε Θρασύμαχε, καὶ ἄρτι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2005