Pages |
[351] |
ἡ
ἀδικία
οὐδεὶς
ἂν
ἔτι
|
τοῦτο |
ἀγνοήσειεν
ἀλλ'
οὔ
τι
οὕτως |
[352] |
ἵππου
ἔργον;
(ἔμοιγε.
ἆρ'
οὖν
|
τοῦτο |
ἂν
θείης
καὶ
ἵππου
καὶ |
[331] |
ἐλάχιστον
ἔγωγε
θείην
ἂν
εἰς
|
τοῦτο |
ἀνδρὶ
νοῦν
ἔχοντι,
ὦ
Σώκρατες, |
[337] |
τοῦ
εἰδότος·
καὶ
ἐγὼ
οὖν
|
τοῦτο |
ἀξιῶ
παθεῖν.
ἡδὺς
γὰρ
εἶ, |
[339] |
καίτοι
ἔμοιγε
ἀπηγόρευες
ὅπως
μὴ
|
τοῦτο |
ἀποκρινοίμην
πρόσεστιν
δὲ
δὴ
αὐτόθι |
[331] |
δ'
ἐγώ,
λέγεις,
ὦ
Κέφαλε.
|
τοῦτο |
δ'
αὐτό,
τὴν
δικαιοσύνην,
πότερα |
[335] |
ἀποδιδόναι
φησίν
τις
δίκαιον
εἶναι,
|
τοῦτο |
δὲ
δὴ
νοεῖ
αὐτῷ
τοῖς |
[330] |
οὐ
σφόδρα
(ἀγαπᾶν
τὰ
χρήματα,
|
τοῦτο |
δὲ
ποιοῦσιν
ὡς
τὸ
πολὺ |
[341] |
δὲ
τὸ
αὑτῷ
βέλτιστον
τίθεσθαι,
|
τοῦτο |
δὲ
τῷ
ἀρχομένῳ
ποιητέον.
ὥστε |
[332] |
δίκαιον,
τὸ
προσῆκον
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι,
|
τοῦτο |
δὲ
ὠνόμασεν
ὀφειλόμενον.
ἀλλὰ
τί |
[349] |
λέγειν.
τί
δέ
σοι,
ἔφη,
|
τοῦτο |
διαφέρει,
εἴτε
μοι
δοκεῖ
εἴτε |
[338] |
ἄλλαι
οὕτως·
θέμεναι
δὲ
ἀπέφηναν
|
τοῦτο |
δίκαιον
τοῖς
ἀρχομένοις
εἶναι,
τὸ |
[338] |
οὐκ
ἔχω.
ὡς
δὲ
προθύμως
|
τοῦτο |
δρῶ,
ἐάν
τίς
μοι
δοκῇ |
[353] |
ἄρτι
ἠρώτων,
πυνθανόμενος
εἰ
οὐ
|
τοῦτο |
ἑκάστου
εἴη
ἔργον
ὃ
ἂν |
[353] |
μανθάνω
τε
καί
μοι
δοκεῖ
|
τοῦτο |
ἑκάστου
(πράγματος
ἔργον
εἶναι.
εἶεν, |
[337] |
εἶεν,
ἔφη·
ὡς
δὴ
ὅμοιον
|
τοῦτο |
ἐκείνῳ.
οὐδέν
γε
κωλύει,
ἦν |
[354] |
ἀπεσχόμην
τὸ
μὴ
οὐκ
ἐπὶ
|
τοῦτο |
ἐλθεῖν
ἀπ'
ἐκείνου,
ὥστε
μοι |
[328] |
ἂν
πυθοίμην
ὅτι
σοι
φαίνεται
|
τοῦτο, |
ἐπειδὴ
ἐνταῦθα
ἤδη
εἶ
τῆς |
[351] |
δέ
μοι
λέγε·
ἆρα
εἰ
|
τοῦτο |
ἔργον
ἀδικίας,
μῖσος
ἐμποιεῖν
ὅπου |
[341] |
ὅτι
μάλιστα
τελέαν
εἶναι;
(πῶς
|
τοῦτο |
ἐρωτᾷς;
ὥσπερ,
ἔφην
ἐγώ,
εἴ |
[353] |
ἡ
ἀρετή·
οὐ
γάρ
πω
|
τοῦτο |
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
εἰ
τῇ
οἰκείᾳ |
[340] |
τῷ
ἥττονι,
καὶ
τὸ
δίκαιον
|
τοῦτο |
ἐτίθετο.
ἀλλ'
οὐχ
οὕτως,
ἦ |
[336] |
δ'
ἐγώ·
ἐπειδὴ
δὲ
οὐδὲ
|
τοῦτο |
ἐφάνη
ἡ
δικαιοσύνη
ὂν
οὐδὲ |
[331] |
ἀπιέναι
δεδιότα,
μέγα
μέρος
εἰς
|
τοῦτο |
ἡ
τῶν
χρημάτων
κτῆσις
συμβάλλεται. |
[346] |
οἶμαι
ἔγωγε.
οὐκοῦν,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
τοῦτο |
ἤδη
δῆλον,
ὅτι
οὐδεμία
τέχνη |
[349] |
οὐκ
ἂν
δύναιτο.
ἀλλ'
οὐ
|
τοῦτο, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἐρωτῶ,
ἀλλ' |
[348] |
ἐναντίοις.
ἀλλὰ
πάνυ
οὕτω
τίθημι.
|
τοῦτο, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἤδη
στερεώτερον, |
[340] |
καί
μοι
εἰπέ,
ὦ
Θρασύμαχε·
|
τοῦτο |
ἦν
ὃ
ἐβούλου
λέγειν
τὸ |
[338] |
ἀριστοκρατοῦνται;
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν
|
τοῦτο |
κρατεῖ
ἐν
ἑκάστῃ
πόλει,
τὸ |
[328] |
ἦν
δ'
ἐγώ·
καινόν
γε
|
τοῦτο. |
λαμπάδια
ἔχοντες
διαδώσουσιν
ἀλλήλοις
ἁμιλλώμενοι |
[331] |
ἀγνοῶ·
δῆλον
γὰρ
ὅτι
οὐ
|
τοῦτο |
λέγει,
ὅπερ
ἄρτι
ἐλέγομεν,
τό |
[340] |
ἐξαμαρτάνῃ;
ἔγωγε,
εἶπον,
ᾤμην
σε
|
τοῦτο |
λέγειν
ὅτε
τοὺς
ἄρχοντας
ὡμολόγεις |
[347] |
ζημίαν
ἐὰν
μὴ
ἄρχῃ.
πῶς
|
τοῦτο |
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες;
ἔφη
ὁ |
[331] |
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
δίκαιόν
ἐστι·
|
τοῦτο |
λέγων
δοκεῖ
ἔμοιγε
καλῶς
λέγειν. |
[347] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
ἀλλὰ
|
τοῦτο |
μὲν
δὴ
καὶ
εἰς
αὖθις |
[348] |
λόγου,
ἀλλ'
ἃ
νυνδὴ
ἔλεγον.
|
(τοῦτο |
μέν,
ἔφην,
οὐκ
ἀγνοῶ
ὃ |
[350] |
ἀμαθίαν,
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
τοῦτο |
μὲν
ἡμῖν
οὕτω
κείσθω,
ἔφαμεν |
[347] |
ἢ
ἄλλον
ὠφελῶν
πράγματα
ἔχειν.
|
τοῦτο |
μὲν
οὖν
ἔγωγε
οὐδαμῇ
συγχωρῶ |
[334] |
οὐκέτι
οἶδα
ἔγωγε
ὅτι
ἔλεγον·
|
τοῦτο |
μέντοι
ἔμοιγε
δοκεῖ
ἔτι,
ὠφελεῖν |
[331] |
σοφὸς
γὰρ
καὶ
θεῖος
ἀνήρ
|
τοῦτο |
μέντοι
ὅτι
ποτὲ
λέγει,
σὺ |
[340] |
περὶ
τοὺς
κάμνοντας
κατ'
αὐτὸ
|
τοῦτο |
ὃ
ἐξαμαρτάνει;
ἢ
λογιστικόν,
ὃς |
[332] |
~καίτοι
γε
ὀφειλόμενόν
πού
ἐστιν
|
τοῦτο |
ὃ
παρακατέθετο·
ἦ
γάρ;
ναί. |
[343] |
διὰ
νυκτὸς
καὶ
ἡμέρας
ἢ
|
τοῦτο, |
(ὅθεν
αὐτοὶ
ὠφελήσονται.
καὶ
οὕτω |
[336] |
ἐπειδάν
τίς
τι
ἀποκρίνηται,
ἐγνωκὼς
|
τοῦτο, |
ὅτι
ῥᾷον
ἐρωτᾶν
ἢ
ἀποκρίνεσθαι, |
[352] |
ἀλλήλων
κοινῇ
πρᾶξαι
ἀδίκους
ὄντας,
|
τοῦτο |
οὐ
παντάπασιν
ἀληθὲς
λέγομεν·
οὐ |
[350] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀλλ'
εἴπερ
|
τοῦτο |
ποιήσεις,
ποίει·
ἐγὼ
δὲ
ἐρωτήσω. |
[340] |
ἡγοῖτο
ὁ
κρείττων
αὑτῷ
συμφέρειν·
|
τοῦτο |
ποιητέον
εἶναι
τῷ
ἥττονι,
καὶ |
[339] |
εἰ
μεγάλη·
ἀλλ'
ὅτι
μὲν
|
τοῦτο |
σκεπτέον
εἰ
ἀληθῆ
λέγεις,
δῆλον. |
[338] |
βόεια
κρέα
πρὸς
τὸ
σῶμα,
|
τοῦτο |
τὸ
(σιτίον
εἶναι
καὶ
ἡμῖν |
[350] |
ἐγὼ
δὲ
ἐρωτήσω.
ἐρώτα
δή.
|
τοῦτο |
τοίνυν
ἐρωτῶ,
ὅπερ
ἄρτι,
~ἵνα |
[353] |
ἐργασθέντι.
ἀληθῆ.
ἆρ'
οὖν
οὐ
|
τοῦτο |
τούτου
ἔργον
θήσομεν;
θήσομεν
μὲν |
[344] |
ἂν
ἐθέλοντας
ἀθλιωτάτους.
ἔστιν
δὲ
|
τοῦτο |
τυραννίς,
ἣ
οὐ
κατὰ
σμικρὸν |
[341] |
ναύτης;
ναυτῶν
ἄρχων.
(οὐδὲν
οἶμαι
|
τοῦτο |
ὑπολογιστέον,
ὅτι
πλεῖ
ἐν
τῇ |
[332] |
ἄχρηστος;
οὐ
πάνυ
μοι
δοκεῖ
|
τοῦτο. |
χρήσιμον
ἄρα
καὶ
ἐν
εἰρήνῃ |
[338] |
φῂς
συμφέρον
δίκαιον
εἶναι.
καὶ
|
τοῦτο, |
ὦ
Θρασύμαχε,
τί
ποτε
λέγεις; |
[334] |
οὐχ
ἁμαρτάνουσιν
οἱ
ἄνθρωποι
περὶ
|
τοῦτο, |
ὥστε
δοκεῖν
αὐτοῖς
πολλοὺς
μὲν |