Alphabétiquement     [«   »]
τοσούσδε 1
τοσοῦτον 1
τότε 13
τοῦ 92
του 2
τοὐναντίον 7
τοὺς 43
Fréquences     [«    »]
85 γε
88 εἶναι
84 τε
92 τοῦ
92
107 δ
112
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre I

τοῦ


Pages
[335]   ἐναντίου. πάνυ γε. οὐδὲ δὴ  τοῦ   ἀγαθοῦ βλάπτειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου.
[343]   κοινωνίας πλέον ἔχοντα τὸν δίκαιον  τοῦ   ἀδίκου ἀλλ' ἔλαττον· ἔπειτα ἐν
[347]   νῦν λέγει Θρασύμαχος, τὸν  τοῦ   ἀδίκου βίον φάσκων εἶναι κρείττω
[348]   ἄρτι Θρασύμαχος ἀγαθὰ διῆλθεν τῷ  τοῦ   ἀδίκου; ἤκουσα, ἔφη, ἀλλ' οὐ
[335]   ἄλλον οὐδένα, ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου,  τοῦ   ἀδίκου. παντάπασί μοι δοκεῖς ἀληθῆ
[354]   σέ· ἀλλ' ὥσπερ οἱ λίχνοι  τοῦ   ἀεὶ παραφερομένου ἀπογεύονται ἁρπάζοντες, πρὶν
[337]   ὄν, ἀλλ' ἕτερον εἴπω τι  (τοῦ   ἀληθοῦς; πῶς λέγεις; τί
[349]   ἄδικος τοῦ τε ὁμοίου καὶ  (τοῦ   ἀνομοίου; ἄριστα, ἔφη, εἴρηκας. ἔστιν
[350]   δ' ἐγώ, ἄδικος ἡμῖν  τοῦ   ἀνομοίου τε καὶ ὁμοίου πλεονεκτεῖ;
[343]   τοὐναντίον περιειστήκει, Θρασύμαχος ἀντὶ  τοῦ   ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ μοι, ἔφη,
[327]   χθὲς εἰς Πειραιᾶ μετὰ Γλαύκωνος  τοῦ   Ἀρίστωνος προσευξόμενός τε τῇ θεῷ
[345]   οὐχὶ αὐτοῖσιν ὠφελίαν ἐσομένην ἐκ  τοῦ   ἄρχειν ~ἀλλὰ (τοῖς ἀρχομένοις; ἐπεὶ
[328]   εἶναι οἱ ποιηταί, πότερον χαλεπὸν  τοῦ   βίου, πῶς σὺ αὐτὸ
[330]   καὶ αὐτός ἤτοι ὑπὸ τῆς  τοῦ   γήρως ἀσθενείας καὶ ὥσπερ
[329]   καὶ τὰς τῶν οἰκείων προπηλακίσεις  τοῦ   γήρως ὀδύρονται, καὶ ἐπὶ τούτῳ
[327]   Πολέμαρχος ἧκε καὶ Ἀδείμαντος  τοῦ   Γλαύκωνος ἀδελφὸς καὶ Νικήρατος
[349]   ἔχειν μηδὲ βούλεται δίκαιος,  τοῦ   δὲ ἀδίκου; ἀλλ' οὕτως, ἔφη,
[349]   πράξεως; οὐδὲ τῆς δικαίας, ἔφη.  τοῦ   δὲ ἀδίκου πότερον ἀξιοῖ ἂν
[350]   τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτήσει,  τοῦ   δὲ ἀνομοίου; ναί. ἔοικεν ἄρα,
[349]   τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτεῖ,  τοῦ   δὲ ἀνομοίου, δὲ ἄδικος
[350]   μὲν ὁμοίου οὐκ ἐθελήσει πλεονεκτεῖν,  τοῦ   δὲ ἀνομοίου τε καὶ ἐναντίου.
[343]   ἀμέλειαν μοχθηροτέρως ἔχειν, ἐκ δὲ  τοῦ   δημοσίου μηδὲν ὠφελεῖσθαι διὰ τὸ
[354]   ὥστε μοι νυνὶ γέγονεν ἐκ  τοῦ   διαλόγου μηδὲν (εἰδέναι· ὁπότε γὰρ
[335]   μὲν ἐχθροῖς βλάβην ὀφείλεσθαι παρὰ  τοῦ   δικαίου ἀνδρός, τοῖς δὲ φίλοις
[335]   ἀγαθός; πάνυ γε. οὐκ ἄρα  τοῦ   δικαίου βλάπτειν ἔργον, Πολέμαρχε,
[349]   πρὸς τούτοις ἀποκρίνασθαι· δίκαιος  τοῦ   δικαίου δοκεῖ τί σοι ἂν
[347]   ἀληθεστέρως δοκεῖ σοι λέγεσθαι; τὸν  τοῦ   δικαίου ἔγωγε λυσιτελέστερον βίον εἶναι.
[333]   καὶ κιθαριστικοῦ, ὥσπερ κιθαριστικὸς  τοῦ   δικαίου εἰς κρουμάτων; εἰς ἀργυρίου,
[343]   οὕτω πόρρω εἶ περί τε  τοῦ   δικαίου καὶ δικαιοσύνης καὶ ἀδίκου
[343]   πᾶσι καταφανὲς ἦν ὅτι  τοῦ   δικαίου λόγος εἰς τοὐναντίον περιειστήκει,
[349]   δὴ ἄδικος; ἆρα ἀξιοῖ  τοῦ   δικαίου πλεονεκτεῖν καὶ τῆς δικαίας
[347]   φάσκων εἶναι κρείττω τὸν  τοῦ   δικαίου. σὺ οὖν ποτέρως, ἦν
[339]   προστάττοντας ποιεῖν ἄττα ἐνίοτε διαμαρτάνειν  τοῦ   ἑαυτοῖς βελτίστου, δ' ἂν
[337]   προσήκει δέ που μαθεῖν παρὰ  τοῦ   εἰδότος· καὶ ἐγὼ οὖν τοῦτο
[335]   θερμότητος οἶμαι ἔργον ψύχειν ἀλλὰ  τοῦ   ἐναντίου. ναί. οὐδὲ ξηρότητος ὑγραίνειν
[335]   ναί. οὐδὲ ξηρότητος ὑγραίνειν ἀλλὰ  τοῦ   ἐναντίου. πάνυ γε. οὐδὲ δὴ
[335]   φίλον οὔτ' ἄλλον οὐδένα, ἀλλὰ  τοῦ   ἐναντίου, τοῦ ἀδίκου. παντάπασί μοι
[335]   δὴ τοῦ ἀγαθοῦ βλάπτειν ἀλλὰ  τοῦ   ἐναντίου. φαίνεται. δέ γε
[350]   ἀμαθὴς τοῦ τε ὁμοίου καὶ  τοῦ   ἐναντίου. φαίνεται. οὐκοῦν, Θρασύμαχε,
[352]   βέλτιον σκεπτέον. οὐ γὰρ περὶ  τοῦ   ἐπιτυχόντος λόγος, ἀλλὰ περὶ
[335]   μὴ εἶναι φίλον. καὶ περὶ  τοῦ   ἐχθροῦ δὲ αὐτὴ θέσις.
[332]   δέ γε οἶμαι παρά γε  τοῦ   ἐχθροῦ τῷ ἐχθρῷ ὅπερ καὶ
[342]   σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ  τοῦ   ἥττονός τε καὶ ἀρχομένου (ὑπὸ
[330]   γε ὅσον οἴονται· ~ἀλλὰ τὸ  τοῦ   Θεμιστοκλέους εὖ ἔχει, ὃς τῷ
[336]   Περδίκκου Ξέρξου Ἰσμηνίου  τοῦ   Θηβαίου τινος ἄλλου μέγα
[327]   μου ὄπισθεν παῖς λαβόμενος  τοῦ   ἱματίου, κελεύει ὑμᾶς, ἔφη, Πολέμαρχος
[339]   σὺ λέγεις; τὸ γὰρ  τοῦ   κρείττονος ἀσύμφορον δήπου προστάττεται τοῖς
[346]   ὄντος σκοποῦσα, ἀλλ' οὐ τὸ  τοῦ   κρείττονος. διὰ δὴ ταῦτα ἔγωγε,
[339]   καὶ αὐτὸ φῂς εἶναι τὸ  τοῦ   κρείττονος, ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ, σκεπτέον
[341]   ἀρχῆς ἔλεγον δίκαιον λέγω, τὸ  τοῦ   κρείττονος ποιεῖν συμφέρον. εἶεν, ἦν
[339]   πρόσεστιν δὲ δὴ αὐτόθι τὸ  τοῦ   κρείττονος. (σμικρά γε ἴσως, ἔφη,
[338]   οὐκ ἄλλο τι τὸ  τοῦ   κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τί οὐκ
[347]   ὡς τὸ δίκαιόν ἐστιν τὸ  τοῦ   κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τοῦτο μὲν
[340]   τῶν ὁμολογιῶν οὐδὲν μᾶλλον τὸ  τοῦ   κρείττονος συμφέρον δίκαιον ἂν εἴη
[340]   ἐβούλου λέγειν τὸ δίκαιον, τὸ  τοῦ   κρείττονος συμφέρον δοκοῦν εἶναι τῷ
[340]   ἀλλ' ἔφη Κλειτοφῶν, τὸ  τοῦ   κρείττονος συμφέρον ἔλεγεν ἡγοῖτο
[339]   εἶναι τὸ αὐτὸ δίκαιον, τὸ  τοῦ   κρείττονος συμφέρον. νῦν, ἦν δ'
[339]   κατὰ τὸν σὸν λόγον τὸ  τοῦ   κρείττονος συμφέρον ποιεῖν ἀλλὰ καὶ
[342]   ἄρα ἐπιστήμη γε οὐδεμία τὸ  τοῦ   κρείττονος συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει,
[344]   ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον, τὸ μὲν  τοῦ   κρείττονος συμφέρον τὸ δίκαιον τυγχάνει
[343]   δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν τῷ ὄντι,  τοῦ   κρείττονός τε καὶ ἄρχοντος συμφέρον,
[338]   νῦν γὰρ οὔπω οἶδα. τὸ  τοῦ   κρείττονος φῂς συμφέρον δίκαιον εἶναι.
[340]   ἔθετο Θρασύμαχος. καὶ γὰρ τὸ  τοῦ   κρείττονος, Κλειτοφῶν, συμφέρον (δίκαιον
[336]   διαλεγομένων ἡμῶν μεταξὺ ὥρμα ἀντιλαμβάνεσθαι  τοῦ   λόγου, ἔπειτα ὑπὸ τῶν παρακαθημένων
[352]   δὲ δίκαιος φίλος. εὐωχοῦ  τοῦ   λόγου, ἔφη, θαρρῶν· οὐ γὰρ
[336]   γενέσθαι. νῦν δὲ ἡνίκα ὑπὸ  τοῦ   λόγου ἤρχετο ἐξαγριαίνεσθαι, προσέβλεψα αὐτὸν
[343]   ἅπαντα. ~(ἐπειδὴ οὖν ἐνταῦθα ἦμεν  τοῦ   λόγου καὶ πᾶσι καταφανὲς ἦν
[331]   δή, εἶπον ἐγώ, σὺ  τοῦ   λόγου κληρονόμος, τί φῂς τὸν
[349]   δ' ἐγώ, ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ  τοῦ   μὲν (δικαίου μὴ ἀξιοῖ πλέον
[349]   δὴ λέγωμεν, ἔφην· δίκαιος  τοῦ   μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτεῖ, τοῦ
[350]   ἔφη. (ὁ δέ γε δίκαιος  τοῦ   μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτήσει, τοῦ
[350]   ἄρα ἀγαθός τε καὶ σοφὸς  τοῦ   μὲν ὁμοίου οὐκ ἐθελήσει πλεονεκτεῖν,
[346]   αὕτη ὠφελία ἐστίν,  τοῦ   μισθοῦ λῆψις, ἀλλ' εἰ δεῖ
[334]   αὐτό· καὶ γὰρ ἐκεῖνος (τὸν  τοῦ   Ὀδυσσέως πρὸς μητρὸς πάππον Αὐτόλυκον
[330]   ὅτι, ἐπειδάν τις ἐγγὺς  τοῦ   οἴεσθαι τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῷ δέος
[333]   χρησιμώτερός τε καὶ ἀμείνων κοινωνὸς  τοῦ   οἰκοδομικοῦ; οὐδαμῶς. ἀλλ' εἰς τίνα
[333]   κοινωνίαν δίκαιος ἀμείνων κοινωνὸς  τοῦ   οἰκοδομικοῦ τε καὶ κιθαριστικοῦ, ὥσπερ
[352]   ἐπιτυχόντος λόγος, ἀλλὰ περὶ  τοῦ   ὅντινα τρόπον χρὴ ζῆν. σκόπει
[330]   χρηματιστὴς τοῦ τε πάππου καὶ  τοῦ   πατρός. μὲν γὰρ πάππος
[343]   καὶ ἄρχοντος συμφέρον, οἰκεία δὲ  τοῦ   πειθομένου τε καὶ ὑπηρετοῦντος βλάβη,
[345]   ἕως γ' ἂν μηδὲν ἐνδέῃ  τοῦ   ποιμενικὴ εἶναι οὕτω δὲ ᾤμην
[328]   αὐτόθι κατελάβομεν καὶ Εὐθύδημον, τοὺς  τοῦ   Πολεμάρχου ἀδελφούς, καὶ δὴ καὶ
[328]   ποιεῖν. ἦιμεν οὖν οἴκαδε εἰς  τοῦ   Πολεμάρχου, καὶ Λυσίαν τε αὐτόθι
[328]   ἔνδον καὶ πατὴρ  τοῦ   Πολεμάρχου Κέφαλος. καὶ μάλα πρεσβύτης
[330]   τί μέγιστον οἴει ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι  τοῦ   πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι; ὅ,
[346]   ἀρνυμένους ὠφελεῖσθαι τοὺς δημιουργοὺς ἀπὸ  τοῦ   προσχρῆσθαι τῇ μισθωτικῇ τέχνῃ γίγνεσθαι
[354]   ἀεὶ παραφερομένου ἀπογεύονται ἁρπάζοντες, πρὶν  τοῦ   προτέρου μετρίως ἀπολαῦσαι, καὶ ἐγώ
[328]   ἐγὼ ἔτι ἐν δυνάμει  τοῦ   ῥᾳδίως πορεύεσθαι πρὸς τὸ ἄστυ,
[329]   κατατείνουσαι καὶ χαλάσωσιν, παντάπασιν τὸ  τοῦ   Σοφοκλέους γίγνεται, (δεσποτῶν πάνυ πολλῶν
[349]   δὲ ἀνομοίου, δὲ ἄδικος  τοῦ   τε ὁμοίου καὶ (τοῦ ἀνομοίου;
[350]   δὲ κακός τε καὶ ἀμαθὴς  τοῦ   τε ὁμοίου καὶ τοῦ ἐναντίου.
[330]   Σώκρατες; μέσος τις γέγονα χρηματιστὴς  τοῦ   τε πάππου καὶ τοῦ πατρός.




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/11/2005