Pages
[335]	ἐναντίου. πάνυ γε. οὐδὲ δὴ	τοῦ	ἀγαθοῦ βλάπτειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου.
[343]	κοινωνίας πλέον ἔχοντα τὸν δίκαιον	τοῦ	ἀδίκου ἀλλ' ἔλαττον· ἔπειτα ἐν
[347]	ὃ νῦν λέγει Θρασύμαχος, τὸν	τοῦ	ἀδίκου βίον φάσκων εἶναι κρείττω
[348]	ἄρτι Θρασύμαχος ἀγαθὰ διῆλθεν τῷ	τοῦ	ἀδίκου; ἤκουσα, ἔφη, ἀλλ' οὐ
[335]	ἄλλον οὐδένα, ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου,	τοῦ	ἀδίκου. παντάπασί μοι δοκεῖς ἀληθῆ
[354]	σέ· ἀλλ' ὥσπερ οἱ λίχνοι	τοῦ	ἀεὶ παραφερομένου ἀπογεύονται ἁρπάζοντες, πρὶν
[337]	ὄν, ἀλλ' ἕτερον εἴπω τι	(τοῦ	ἀληθοῦς; ἢ πῶς λέγεις; τί
[349]	ἄδικος τοῦ τε ὁμοίου καὶ	(τοῦ	ἀνομοίου; ἄριστα, ἔφη, εἴρηκας. ἔστιν
[350]	δ' ἐγώ, ὁ ἄδικος ἡμῖν	τοῦ	ἀνομοίου τε καὶ ὁμοίου πλεονεκτεῖ;
[343]	τοὐναντίον περιειστήκει, ὁ Θρασύμαχος ἀντὶ	τοῦ	ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ
[327]	χθὲς εἰς Πειραιᾶ μετὰ Γλαύκωνος	τοῦ	Ἀρίστωνος προσευξόμενός τε τῇ θεῷ
[345]	οὐχὶ αὐτοῖσιν ὠφελίαν ἐσομένην ἐκ	τοῦ	ἄρχειν ~ἀλλὰ (τοῖς ἀρχομένοις; ἐπεὶ
[328]	εἶναι οἱ ποιηταί, πότερον χαλεπὸν	τοῦ	βίου, ἢ πῶς σὺ αὐτὸ
[330]	καὶ αὐτός ἤτοι ὑπὸ τῆς	τοῦ	γήρως ἀσθενείας ἢ καὶ ὥσπερ
[329]	καὶ τὰς τῶν οἰκείων προπηλακίσεις	τοῦ	γήρως ὀδύρονται, καὶ ἐπὶ τούτῳ
[327]	Πολέμαρχος ἧκε καὶ Ἀδείμαντος ὁ	τοῦ	Γλαύκωνος ἀδελφὸς καὶ Νικήρατος ὁ
[349]	ἔχειν μηδὲ βούλεται ὁ δίκαιος,	τοῦ	δὲ ἀδίκου; ἀλλ' οὕτως, ἔφη,
[349]	πράξεως; οὐδὲ τῆς δικαίας, ἔφη.	τοῦ	δὲ ἀδίκου πότερον ἀξιοῖ ἂν
[350]	τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτήσει,	τοῦ	δὲ ἀνομοίου; ναί. ἔοικεν ἄρα,
[349]	τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτεῖ,	τοῦ	δὲ ἀνομοίου, ὁ δὲ ἄδικος
[350]	μὲν ὁμοίου οὐκ ἐθελήσει πλεονεκτεῖν,	τοῦ	δὲ ἀνομοίου τε καὶ ἐναντίου.
[343]	ἀμέλειαν μοχθηροτέρως ἔχειν, ἐκ δὲ	τοῦ	δημοσίου μηδὲν ὠφελεῖσθαι διὰ τὸ
[354]	ὥστε μοι νυνὶ γέγονεν ἐκ	τοῦ	διαλόγου μηδὲν (εἰδέναι· ὁπότε γὰρ
[335]	μὲν ἐχθροῖς βλάβην ὀφείλεσθαι παρὰ	τοῦ	δικαίου ἀνδρός, τοῖς δὲ φίλοις
[335]	ἀγαθός; πάνυ γε. οὐκ ἄρα	τοῦ	δικαίου βλάπτειν ἔργον, ὦ Πολέμαρχε,
[349]	πρὸς τούτοις ἀποκρίνασθαι· ὁ δίκαιος	τοῦ	δικαίου δοκεῖ τί σοι ἂν
[347]	ἀληθεστέρως δοκεῖ σοι λέγεσθαι; τὸν	τοῦ	δικαίου ἔγωγε λυσιτελέστερον βίον εἶναι.
[333]	καὶ κιθαριστικοῦ, ὥσπερ ὁ κιθαριστικὸς	τοῦ	δικαίου εἰς κρουμάτων; εἰς ἀργυρίου,
[343]	οὕτω πόρρω εἶ περί τε	τοῦ	δικαίου καὶ δικαιοσύνης καὶ ἀδίκου
[343]	πᾶσι καταφανὲς ἦν ὅτι ὁ	τοῦ	δικαίου λόγος εἰς τοὐναντίον περιειστήκει,
[349]	δὴ ὁ ἄδικος; ἆρα ἀξιοῖ	τοῦ	δικαίου πλεονεκτεῖν καὶ τῆς δικαίας
[347]	φάσκων εἶναι κρείττω ἢ τὸν	τοῦ	δικαίου. σὺ οὖν ποτέρως, ἦν
[339]	προστάττοντας ποιεῖν ἄττα ἐνίοτε διαμαρτάνειν	τοῦ	ἑαυτοῖς βελτίστου, ἃ δ' ἂν
[337]	προσήκει δέ που μαθεῖν παρὰ	τοῦ	εἰδότος· καὶ ἐγὼ οὖν τοῦτο
[335]	θερμότητος οἶμαι ἔργον ψύχειν ἀλλὰ	τοῦ	ἐναντίου. ναί. οὐδὲ ξηρότητος ὑγραίνειν
[335]	ναί. οὐδὲ ξηρότητος ὑγραίνειν ἀλλὰ	τοῦ	ἐναντίου. πάνυ γε. οὐδὲ δὴ
[335]	φίλον οὔτ' ἄλλον οὐδένα, ἀλλὰ	τοῦ	ἐναντίου, τοῦ ἀδίκου. παντάπασί μοι
[335]	δὴ τοῦ ἀγαθοῦ βλάπτειν ἀλλὰ	τοῦ	ἐναντίου. φαίνεται. ὁ δέ γε
[350]	ἀμαθὴς τοῦ τε ὁμοίου καὶ	τοῦ	ἐναντίου. φαίνεται. οὐκοῦν, ὦ Θρασύμαχε,
[352]	βέλτιον σκεπτέον. οὐ γὰρ περὶ	τοῦ	ἐπιτυχόντος ὁ λόγος, ἀλλὰ περὶ
[335]	μὴ εἶναι φίλον. καὶ περὶ	τοῦ	ἐχθροῦ δὲ ἡ αὐτὴ θέσις.
[332]	δέ γε οἶμαι παρά γε	τοῦ	ἐχθροῦ τῷ ἐχθρῷ ὅπερ καὶ
[342]	σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ	τοῦ	ἥττονός τε καὶ ἀρχομένου (ὑπὸ
[330]	γε ὅσον οἴονται· ~ἀλλὰ τὸ	τοῦ	Θεμιστοκλέους εὖ ἔχει, ὃς τῷ
[336]	Περδίκκου ἢ Ξέρξου ἢ Ἰσμηνίου	τοῦ	Θηβαίου ἤ τινος ἄλλου μέγα
[327]	μου ὄπισθεν ὁ παῖς λαβόμενος	τοῦ	ἱματίου, κελεύει ὑμᾶς, ἔφη, Πολέμαρχος
[339]	ὃ σὺ λέγεις; τὸ γὰρ	τοῦ	κρείττονος ἀσύμφορον δήπου προστάττεται τοῖς
[346]	ὄντος σκοποῦσα, ἀλλ' οὐ τὸ	τοῦ	κρείττονος. διὰ δὴ ταῦτα ἔγωγε,
[339]	καὶ αὐτὸ φῂς εἶναι τὸ	τοῦ	κρείττονος, ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ, σκεπτέον
[341]	ἀρχῆς ἔλεγον δίκαιον λέγω, τὸ	τοῦ	κρείττονος ποιεῖν συμφέρον. εἶεν, ἦν
[339]	πρόσεστιν δὲ δὴ αὐτόθι τὸ	τοῦ	κρείττονος. (σμικρά γε ἴσως, ἔφη,
[338]	οὐκ ἄλλο τι ἢ τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τί οὐκ
[347]	ὡς τὸ δίκαιόν ἐστιν τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τοῦτο μὲν
[340]	τῶν ὁμολογιῶν οὐδὲν μᾶλλον τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον δίκαιον ἂν εἴη
[340]	ἐβούλου λέγειν τὸ δίκαιον, τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον δοκοῦν εἶναι τῷ
[340]	ἀλλ' ἔφη ὁ Κλειτοφῶν, τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον ἔλεγεν ὃ ἡγοῖτο
[339]	εἶναι τὸ αὐτὸ δίκαιον, τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον. νῦν, ἦν δ'
[339]	κατὰ τὸν σὸν λόγον τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον ποιεῖν ἀλλὰ καὶ
[342]	ἄρα ἐπιστήμη γε οὐδεμία τὸ	τοῦ	κρείττονος συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει,
[344]	ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον, τὸ μὲν	τοῦ	κρείττονος συμφέρον τὸ δίκαιον τυγχάνει
[343]	δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν τῷ ὄντι,	τοῦ	κρείττονός τε καὶ ἄρχοντος συμφέρον,
[338]	νῦν γὰρ οὔπω οἶδα. τὸ	τοῦ	κρείττονος φῂς συμφέρον δίκαιον εἶναι.
[340]	ἔθετο Θρασύμαχος. καὶ γὰρ τὸ	τοῦ	κρείττονος, ὦ Κλειτοφῶν, συμφέρον (δίκαιον
[336]	διαλεγομένων ἡμῶν μεταξὺ ὥρμα ἀντιλαμβάνεσθαι	τοῦ	λόγου, ἔπειτα ὑπὸ τῶν παρακαθημένων
[352]	ὁ δὲ δίκαιος φίλος. εὐωχοῦ	τοῦ	λόγου, ἔφη, θαρρῶν· οὐ γὰρ
[336]	γενέσθαι. νῦν δὲ ἡνίκα ὑπὸ	τοῦ	λόγου ἤρχετο ἐξαγριαίνεσθαι, προσέβλεψα αὐτὸν
[343]	ἅπαντα. ~(ἐπειδὴ οὖν ἐνταῦθα ἦμεν	τοῦ	λόγου καὶ πᾶσι καταφανὲς ἦν
[331]	δή, εἶπον ἐγώ, σὺ ὁ	τοῦ	λόγου κληρονόμος, τί φῂς τὸν
[349]	δ' ἐγώ, ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ	τοῦ	μὲν (δικαίου μὴ ἀξιοῖ πλέον
[349]	δὴ λέγωμεν, ἔφην· ὁ δίκαιος	τοῦ	μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτεῖ, τοῦ
[350]	ἔφη. (ὁ δέ γε δίκαιος	τοῦ	μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτήσει, τοῦ
[350]	ἄρα ἀγαθός τε καὶ σοφὸς	τοῦ	μὲν ὁμοίου οὐκ ἐθελήσει πλεονεκτεῖν,
[346]	αὕτη ἡ ὠφελία ἐστίν, ἡ	τοῦ	μισθοῦ λῆψις, ἀλλ' εἰ δεῖ
[334]	αὐτό· καὶ γὰρ ἐκεῖνος (τὸν	τοῦ	Ὀδυσσέως πρὸς μητρὸς πάππον Αὐτόλυκον
[330]	ὅτι, ἐπειδάν τις ἐγγὺς ᾖ	τοῦ	οἴεσθαι τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῷ δέος
[333]	χρησιμώτερός τε καὶ ἀμείνων κοινωνὸς	τοῦ	οἰκοδομικοῦ; οὐδαμῶς. ἀλλ' εἰς τίνα
[333]	κοινωνίαν ὁ δίκαιος ἀμείνων κοινωνὸς	τοῦ	οἰκοδομικοῦ τε καὶ κιθαριστικοῦ, ὥσπερ
[352]	ἐπιτυχόντος ὁ λόγος, ἀλλὰ περὶ	τοῦ	ὅντινα τρόπον χρὴ ζῆν. σκόπει
[330]	χρηματιστὴς τοῦ τε πάππου καὶ	τοῦ	πατρός. ὁ μὲν γὰρ πάππος
[343]	καὶ ἄρχοντος συμφέρον, οἰκεία δὲ	τοῦ	πειθομένου τε καὶ ὑπηρετοῦντος βλάβη,
[345]	ἕως γ' ἂν μηδὲν ἐνδέῃ	τοῦ	ποιμενικὴ εἶναι οὕτω δὲ ᾤμην
[328]	αὐτόθι κατελάβομεν καὶ Εὐθύδημον, τοὺς	τοῦ	Πολεμάρχου ἀδελφούς, καὶ δὴ καὶ
[328]	ποιεῖν. ἦιμεν οὖν οἴκαδε εἰς	τοῦ	Πολεμάρχου, καὶ Λυσίαν τε αὐτόθι
[328]	ἔνδον καὶ ὁ πατὴρ ὁ	τοῦ	Πολεμάρχου Κέφαλος. καὶ μάλα πρεσβύτης
[330]	τί μέγιστον οἴει ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι	τοῦ	πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι; ὅ, ἦ
[346]	ἀρνυμένους ὠφελεῖσθαι τοὺς δημιουργοὺς ἀπὸ	τοῦ	προσχρῆσθαι τῇ μισθωτικῇ τέχνῃ γίγνεσθαι
[354]	ἀεὶ παραφερομένου ἀπογεύονται ἁρπάζοντες, πρὶν	τοῦ	προτέρου μετρίως ἀπολαῦσαι, καὶ ἐγώ
[328]	ἐγὼ ἔτι ἐν δυνάμει ἦ	τοῦ	ῥᾳδίως πορεύεσθαι πρὸς τὸ ἄστυ,
[329]	κατατείνουσαι καὶ χαλάσωσιν, παντάπασιν τὸ	τοῦ	Σοφοκλέους γίγνεται, (δεσποτῶν πάνυ πολλῶν
[349]	δὲ ἀνομοίου, ὁ δὲ ἄδικος	τοῦ	τε ὁμοίου καὶ (τοῦ ἀνομοίου;
[350]	δὲ κακός τε καὶ ἀμαθὴς	τοῦ	τε ὁμοίου καὶ τοῦ ἐναντίου.
[330]	Σώκρατες; μέσος τις γέγονα χρηματιστὴς	τοῦ	τε πάππου καὶ τοῦ πατρός.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2005