Pages |
[335] |
ὡς
ἔοικε,
τούτῳ
τῷ
λόγῳ
|
ὁ |
ἀγαθὸς
ἔσται,
ἐχθρὸς
δὲ
ὁ |
[328] |
μὴ
ἀκουσομένων,
οὕτω
διανοεῖσθε.
~(καὶ
|
ὁ |
Ἀδείμαντος,
ἆρά
γε,
ἦ
δ' |
[349] |
ἔφη,
ἔχει.
τί
δὲ
δὴ
|
ὁ |
ἄδικος;
ἆρα
ἀξιοῖ
τοῦ
δικαίου |
[350] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὁ |
ἄδικος
ἡμῖν
τοῦ
ἀνομοίου
τε |
[349] |
ἔφην,
φρόνιμός
τε
καὶ
ἀγαθὸς
|
ὁ |
ἄδικος,
ὁ
δὲ
δίκαιος
οὐδέτερα; |
[349] |
τῷ
φρονίμῳ
καὶ
τῷ
ἀγαθῷ
|
ὁ |
ἄδικος,
ὁ
δὲ
δίκαιος
οὐκ |
[349] |
γε
ἀνθρώπου
τε
καὶ
πράξεως
|
ὁ |
ἄδικος
πλεονεκτήσει
καὶ
ἁμιλλήσεται
ὡς |
[353] |
ἀνὴρ
εὖ
βιώσεται,
κακῶς
δὲ
|
ὁ |
ἄδικος.
φαίνεται,
ἔφη,
κατὰ
τὸν |
[352] |
(καὶ
θεοῖς
ἄρα
ἐχθρὸς
ἔσται
|
ὁ |
ἄδικος,
ὦ
Θρασύμαχε,
ὁ
δὲ |
[342] |
τὸ
τῷ
κάμνοντι;
ὡμολόγηται
γὰρ
|
ὁ |
ἀκριβὴς
ἰατρὸς
σωμάτων
εἶναι
ἄρχων |
[342] |
συνέφη.
οὐκοῦν
καὶ
ὁ
κυβερνήτης
|
ὁ |
ἀκριβὴς
ναυτῶν
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ' |
[340] |
δημιουργῶν
ἁμαρτάνει.
ἐπιλειπούσης
γὰρ
ἐπιστήμης
|
ὁ |
ἁμαρτάνων
ἁμαρτάνει,
ἐν
ᾧ
οὐκ |
[350] |
γε
οὕτως
ἔχειν.
τί
δὲ
|
ὁ |
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ
ὁμοίως
μὲν
ἐπιστήμονος |
[331] |
ἀποδιδόναι,
οὔτε
δίκαιος
ἂν
εἴη
|
ὁ |
ἀποδιδούς,
οὐδ'
αὖ
πρὸς
τὸν |
[332] |
ὦσιν
ὅ
τε
ἀπολαμβάνων
καὶ
|
ὁ |
ἀποδιδούς
οὐχ
οὕτω
λέγειν
φῂς |
[350] |
ὁ
δὲ
σοφὸς
ἀγαθός;
φημί.
|
ὁ |
ἄρα
ἀγαθός
τε
καὶ
σοφὸς |
[340] |
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἥμαρτεν
καὶ
|
ὁ |
ἄρχων
ἥμαρτεν.
τοιοῦτον
οὖν
δή |
[330] |
τὸ
γῆρας
φέρουσιν,
εὖ
ἔχει
|
ὁ |
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι
οὔτ'
ἂν |
[334] |
δοκεῖ.
~(ἀλλὰ
μὴν
στρατοπέδου
γε
|
ὁ |
αὐτὸς
φύλαξ
ἀγαθός,
ὅσπερ
καὶ |
[347] |
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὥστε
πᾶς
ἂν
|
ὁ |
γιγνώσκων
τὸ
ὠφελεῖσθαι
μᾶλλον
ἕλοιτο |
[337] |
γένηται,
εἶπον.
ἀλλ'
ἔστιν,
ἔφη
|
ὁ |
Γλαύκων.
ἀλλ'
ἕνεκα
ἀργυρίου,
ὦ |
[328] |
(καὶ
μὴ
ἄλλως
ποιεῖτε.
καὶ
|
ὁ |
Γλαύκων,
ἔοικεν,
ἔφη,
μενετέον
εἶναι. |
[327] |
ἀλλὰ
περιμενοῦμεν,
ἦ
δ'
ὃς
|
ὁ |
Γλαύκων.
(καὶ
ὀλίγῳ
ὕστερον
ὅ |
[347] |
τοῦτο
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες;
ἔφη
|
ὁ |
Γλαύκων·
τοὺς
μὲν
γὰρ
δύο |
[327] |
πεῖσαι
μὴ
ἀκούοντας;
οὐδαμῶς,
ἔφη
|
ὁ |
Γλαύκων.
ὡς
τοίνυν
μὴ
ἀκουσομένων, |
[340] |
καὶ
ὁ
λογιστὴς
ἐξήμαρτεν
καὶ
|
ὁ |
γραμματιστής·
τὸ
δ'
οἶμαι
ἕκαστος |
[354] |
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἄρα
εὐδαίμων,
|
ὁ |
δ'
ἄδικος
ἄθλιος.
ἔστω,
ἔφη. |
[336] |
καὶ
ὁ
Πολέμαρχος
δείσαντες
διεπτοήθημεν·
|
ὁ |
δ'
εἰς
τὸ
μέσον
φθεγξάμενος, |
[343] |
ἀπὸ
τῶν
ἴσων
πλέον
εἰσφέρει,
|
ὁ |
δ'
ἔλαττον,
ὅταν
τε
λήψεις, |
[350] |
ὢν
ἀγαθός
τε
καὶ
σοφός,
|
ὁ |
δὲ
ἄδικος
ἀμαθής
τε
καὶ |
[349] |
οὐ
πλεονεκτεῖ,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου,
|
ὁ |
δὲ
ἄδικος
τοῦ
τε
ὁμοίου |
[350] |
δίκαιος
τῷ
σοφῷ
καὶ
ἀγαθῷ,
|
ὁ |
δὲ
ἄδικος
τῷ
κακῷ
καὶ |
[335] |
βλάπτειν
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου.
φαίνεται.
|
ὁ |
δέ
γε
δίκαιος
ἀγαθός;
πάνυ |
[350] |
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
ἔγωγε,
ἔφη.
|
(ὁ |
δέ
γε
δίκαιος
τοῦ
μὲν |
[349] |
τε
καὶ
ἀγαθὸς
ὁ
ἄδικος,
|
ὁ |
δὲ
δίκαιος
οὐδέτερα;
καὶ
τοῦτ' |
[349] |
καὶ
τῷ
ἀγαθῷ
ὁ
ἄδικος,
|
ὁ |
δὲ
δίκαιος
οὐκ
ἔοικεν;
πῶς |
[352] |
ἔσται
ὁ
ἄδικος,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ὁ |
δὲ
δίκαιος
φίλος.
εὐωχοῦ
τοῦ |
[350] |
ἄν,
ὁμοίως
δὲ
ἀνεπιστήμονος;
ἴσως.
|
ὁ |
δὲ
ἐπιστήμων
σοφός;
φημί.
ὁ |
[350] |
τε
καὶ
ἐναντίου.
ἔοικεν,
ἔφη.
|
ὁ |
δὲ
κακός
τε
καὶ
ἀμαθὴς |
[349] |
ὢν
καὶ
ἐοικέναι
τοῖς
τοιούτοις,
|
ὁ |
δὲ
μὴ
ἐοικέναι;
καλῶς.
τοιοῦτος |
[354] |
ζῶν
μακάριός
τε
καὶ
εὐδαίμων,
|
ὁ |
δὲ
μὴ
τἀναντία.
πῶς
γὰρ |
[343] |
τε
λήψεις,
(ὁ
μὲν
οὐδέν,
|
ὁ |
δὲ
πολλὰ
κερδαίνει.
καὶ
γὰρ |
[350] |
ὁ
δὲ
ἐπιστήμων
σοφός;
φημί.
|
ὁ |
δὲ
σοφὸς
ἀγαθός;
φημί.
ὁ |
[350] |
ἄδικος
ἀμαθής
τε
καὶ
κακός.
|
ὁ |
δὴ
Θρασύμαχος
ὡμολόγησε
μὲν
πάντα |
[346] |
αὐτῇ
προσγίγνηται,
ἔσθ'
ὅτι
ὠφελεῖται
|
ὁ |
δημιουργὸς
ἀπὸ
τῆς
τέχνης;
οὐ |
[333] |
ἄλλο;
κοινωνήματα
δῆτα.
(ἆρ'
οὖν
|
ὁ |
δίκαιος
ἀγαθὸς
καὶ
χρήσιμος
κοινωνὸς |
[333] |
ἀλλ'
εἰς
τίνα
δὴ
κοινωνίαν
|
ὁ |
δίκαιος
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ
οἰκοδομικοῦ |
[353] |
μὲν
ἄρα
δικαία
ψυχὴ
καὶ
|
ὁ |
δίκαιος
ἀνὴρ
εὖ
βιώσεται,
κακῶς |
[334] |
φὼρ
δεινός.
ἔοικεν.
εἰ
ἄρα
|
ὁ |
δίκαιος
ἀργύριον
δεινὸς
φυλάττειν,
καὶ |
[332] |
ἆρα
καὶ
τοῖς
μὴ
πολεμοῦσιν
|
ὁ |
δίκαιος
ἄχρηστος;
οὐ
πάνυ
μοι |
[332] |
θαλάττης
κίνδυνον;
κυβερνήτης.
τί
δὲ
|
ὁ |
δίκαιος;
ἐν
τίνι
πράξει
καὶ |
[349] |
ἀξιοῖ
πλέον
ἔχειν
μηδὲ
βούλεται
|
ὁ |
δίκαιος,
τοῦ
δὲ
ἀδίκου;
ἀλλ' |
[349] |
πειρῶ
ἔτι
πρὸς
τούτοις
ἀποκρίνασθαι·
|
ὁ |
δίκαιος
τοῦ
δικαίου
δοκεῖ
τί |
[349] |
ταῦτα.
ὧδε
δὴ
λέγωμεν,
ἔφην·
|
ὁ |
δίκαιος
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
οὐ |
[333] |
εἰς
πλίνθων
καὶ
λίθων
θέσιν
|
ὁ |
δίκαιος
χρησιμώτερός
τε
καὶ
ἀμείνων |
[333] |
ἀργυρίῳ
ἢ
χρυσίῳ
κοινῇ
χρῆσθαι,
|
ὁ |
δίκαιος
χρησιμώτερος
τῶν
ἄλλων;
ὅταν |
[334] |
ἔφη,
σημαίνει.
κλέπτης
ἄρα
τις
|
ὁ |
δίκαιος,
ὡς
ἔοικεν,
ἀναπέφανται,
καὶ |
[330] |
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι
οὔτ'
ἂν
|
ὁ |
ἐπιεικὴς
πάνυ
τι
ῥᾳδίως
γῆρας |
[354] |
εἴτε
καὶ
οὔ,
καὶ
πότερον
|
ὁ |
ἔχων
αὐτὸ
οὐκ
εὐδαίμων
ἐστὶν |
[343] |
δικαίου
λόγος
εἰς
τοὐναντίον
περιειστήκει,
|
ὁ |
Θρασύμαχος
ἀντὶ
τοῦ
ἀποκρίνεσθαι,
εἰπέ |
[344] |
τε
καὶ
συμφέρον.
(ταῦτα
εἰπὼν
|
ὁ |
Θρασύμαχος
ἐν
νῷ
εἶχεν
ἀπιέναι, |
[336] |
τις
αὐτὸ
φαίη
εἶναι;
(καὶ
|
ὁ |
Θρασύμαχος
πολλάκις
μὲν
καὶ
διαλεγομένων |
[344] |
ζῴη;
ἐγὼ
γὰρ
οἶμαι,
ἔφη
|
ὁ |
Θρασύμαχος,
τουτὶ
ἄλλως
ἔχειν;
ἔοικας, |
[338] |
αὐτοῦ
μὴ
ἄλλως
ποιεῖν.
καὶ
|
ὁ |
Θρασύμαχος
φανερὸς
μὲν
ἦν
ἐπιθυμῶν |
[340] |
λέγομεν
τῷ
ῥήματι
οὕτως,
ὅτι
|
ὁ |
ἰατρὸς
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ
λογιστὴς |
[340] |
πᾶς
γ'
ἂν
εἴποι
ὅτι
|
ὁ |
ἰατρὸς
ἥμαρτεν
καὶ
ὁ
ἄρχων |
[333] |
τότε
(δέ,
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
|
ὁ |
ἱππικός.
ἦ
γάρ;
φαίνεται.
καὶ |
[328] |
κύκλῳ.
εὐθὺς
οὖν
με
ἰδὼν
|
ὁ |
Κέφαλος
ἠσπάζετό
τε
καὶ
εἶπεν· |
[331] |
Σιμωνίδῃ
πείθεσθαι.
καὶ
μέντοι,
ἔφη
|
ὁ |
Κέφαλος,
καὶ
παραδίδωμι
ὑμῖν
τὸν |
[327] |
πόρρωθεν
ἡμᾶς
οἴκαδε
ὡρμημένους
Πολέμαρχος
|
ὁ |
Κεφάλου
ἐκέλευσε
δραμόντα
τὸν
παῖδα |
[333] |
οἰκοδομικοῦ
τε
καὶ
κιθαριστικοῦ,
ὥσπερ
|
ὁ |
κιθαριστικὸς
τοῦ
δικαίου
εἰς
κρουμάτων; |
[340] |
τὸ
μὴ
συμφέρον.
ἀλλ'
ἔφη
|
ὁ |
Κλειτοφῶν,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον |
[340] |
σύ
γ'
ἔφη,
αὐτῷ
μαρτυρήσῃς,
|
ὁ |
Κλειτοφῶν
ὑπολαβών.
καὶ
τί,
ἔφη, |
[340] |
κρείττονος
συμφέρον
ἔλεγεν
ὃ
ἡγοῖτο
|
ὁ |
κρείττων
αὑτῷ
συμφέρειν·
τοῦτο
ποιητέον |
[333] |
γε
πλοῖον,
ὁ
ναυπηγὸς
ἢ
|
ὁ |
κυβερνήτης;
ἔοικεν.
ὅταν
οὖν
τί |
[342] |
οὐχ
ὡμολόγηται;
συνέφη.
οὐκοῦν
καὶ
|
ὁ |
κυβερνήτης
ὁ
ἀκριβὴς
ναυτῶν
εἶναι |
[340] |
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἐξήμαρτεν
καὶ
|
ὁ |
λογιστὴς
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ
γραμματιστής· |
[352] |
οὐ
γὰρ
περὶ
τοῦ
ἐπιτυχόντος
|
ὁ |
λόγος,
ἀλλὰ
περὶ
τοῦ
ὅντινα |
[351] |
ἔφην,
ὅτι
σὸς
οὗτος
ἦν
|
ὁ |
λόγος.
ἀλλὰ
τόδε
περὶ
αὐτοῦ |
[334] |
καὶ
κλέπτειν
δεινός.
ὡς
γοῦν
|
ὁ |
λόγος,
ἔφη,
σημαίνει.
κλέπτης
ἄρα |
[334] |
Σώκρατες·
πονηρὸς
γὰρ
ἔοικεν
εἶναι
|
ὁ |
λόγος.
τοὺς
ἀδίκους
ἄρα,
ἦν |
[347] |
ἀνορθοῦντα,
~(ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτεῖν,
ὅτι
|
ὁ |
μέλλων
καλῶς
τῇ
τέχνῃ
πράξειν |
[350] |
καὶ
ἑκάτερον
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
|
ὁ |
μὲν
ἄρα
δίκαιος
ἡμῖν
ἀναπέφανται |
[330] |
τε
πάππου
καὶ
τοῦ
πατρός.
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
πάππος
τε
καὶ |
[343] |
ὅταν
τέ
τινες
εἰσφοραὶ
ὦσιν,
|
ὁ |
μὲν
δίκαιος
ἀπὸ
τῶν
ἴσων |
[354] |
μὴ
τἀναντία.
πῶς
γὰρ
οὔ;
|
ὁ |
μὲν
δίκαιος
ἄρα
εὐδαίμων,
ὁ |
[350] |
ἔοικεν
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὁ |
μὲν
δίκαιος
τῷ
σοφῷ
καὶ |
[343] |
δ'
ἔλαττον,
ὅταν
τε
λήψεις,
|
(ὁ |
μὲν
οὐδέν,
ὁ
δὲ
πολλὰ |
[330] |
σκοπεῖ
εἴ
τινά
τι
ἠδίκησεν.
|
ὁ |
μὲν
οὖν
εὑρίσκων
ἑαυτοῦ
ἐν |
[330] |
γῆρας
μετὰ
πενίας
ἐνέγκοι
οὔθ'
|
ὁ |
μὴ
ἐπιεικὴς
πλουτήσας
εὔκολός
ποτ' |
[333] |
καὶ
μὴν
ὅταν
γε
πλοῖον,
|
ὁ |
ναυπηγὸς
ἢ
ὁ
κυβερνήτης;
ἔοικεν. |
[327] |
τοῦ
Γλαύκωνος
ἀδελφὸς
καὶ
Νικήρατος
|
ὁ |
Νικίου
καὶ
ἄλλοι
τινὲς
ὡς |
[341] |
ἔφη,
θεραπευτής.
τί
δὲ
κυβερνήτης;
|
ὁ |
ὀρθῶς
κυβερνήτης
ναυτῶν
ἄρχων
ἐστὶν |
[327] |
τινὲς
ὡς
ἀπὸ
τῆς
πομπῆς.
|
ὁ |
οὖν
Πολέμαρχος
ἔφη·
ὦ
Σώκρατες, |
[338] |
φῄς·
εἰ
Πουλυδάμας
ἡμῶν
κρείττων
|
ὁ |
παγκρατιαστὴς
καὶ
αὐτῷ
συμφέρει
τὰ |
[327] |
ἑ
κελεῦσαι.
καί
μου
ὄπισθεν
|
ὁ |
παῖς
λαβόμενος
τοῦ
ἱματίου,
κελεύει |
[333] |
τόδε
δὲ
σκεψώμεθα.
ἆρ'
οὐχ
|
ὁ |
πατάξαι
δεινότατος
ἐν
μάχῃ
εἴτε |
[330] |
πολλάκις
τοσαύτην
ἐποίησεν,
Λυσανίας
δὲ
|
ὁ |
πατὴρ
ἔτι
ἐλάττω
αὐτὴν
ἐποίησε |
[328] |
Ἀριστωνύμου·
ἦν
δ'
ἔνδον
καὶ
|
ὁ |
πατὴρ
ὁ
τοῦ
Πολεμάρχου
Κέφαλος. |
[333] |
πεττῶν
θέσιν,
ἢ
ὁ
πεττευτικός;
|
ὁ |
πεττευτικός.
ἀλλ'
εἰς
πλίνθων
καὶ |
[333] |
κοινωνὸς
εἰς
πεττῶν
θέσιν,
ἢ
|
ὁ |
πεττευτικός;
ὁ
πεττευτικός.
ἀλλ'
εἰς |
[336] |
διαρπασόμενος.
καὶ
ἐγώ
τε
καὶ
|
ὁ |
Πολέμαρχος
δείσαντες
διεπτοήθημεν·
ὁ
δ' |
[331] |
οὖν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὑπολαβὼν
|
ὁ |
Πολέμαρχος,
εἴπερ
γέ
τι
χρὴ |
[340] |
οὐχ
οὕτως,
ἦ
δ'
ὃς
|
ὁ |
Πολέμαρχος,
ἐλέγετο.
(οὐδέν,
ἦν
δ' |
[328] |
ἢ
πῶς
λέγεις;
οὕτως,
ἔφη
|
ὁ |
Πολέμαρχος.
καὶ
πρός
γε
παννυχίδα |
[340] |
μὰ
Δί'
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
ὁ |
Πολέμαρχος,
σαφέστατά
γε.
ἐὰν
σύ |
[331] |
ἱερῶν
ἐπιμεληθῆναι.
οὐκοῦν,
ἔφη,
ἐγώ,
|
ὁ |
Πολέμαρχος,
τῶν
γε
σῶν
κληρονόμος; |
[335] |
ὁ
ἀγαθὸς
ἔσται,
ἐχθρὸς
δὲ
|
ὁ |
πονηρός.
ναί.
κελεύεις
δὴ
ἡμᾶς |
[332] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὡς
ἔοικεν,
|
ὁ |
Σιμωνίδης
ποιητικῶς
(τὸ
δίκαιον
ὃ |
[335] |
φίλοις
ὠφελίαν,
οὐκ
ἦν
σοφὸς
|
ὁ |
ταῦτα
εἰπών.
οὐ
γὰρ
ἀληθῆ |
[343] |
πρὸς
ἀλλήλους
συμβολαίοις,
ὅπου
ἂν
|
ὁ |
τοιοῦτος
τῷ
τοιούτῳ
κοινωνήσῃ,
οὐδαμοῦ |
[349] |
πῶς
γὰρ
οὐ
μέλλει,
ἔφη,
|
ὁ |
τοιοῦτος
ὢν
καὶ
ἐοικέναι
τοῖς |
[327] |
τε
Πολέμαρχος
ἧκε
καὶ
Ἀδείμαντος
|
ὁ |
τοῦ
Γλαύκωνος
ἀδελφὸς
καὶ
Νικήρατος |
[343] |
καὶ
πᾶσι
καταφανὲς
ἦν
ὅτι
|
ὁ |
τοῦ
δικαίου
λόγος
εἰς
τοὐναντίον |
[331] |
(λέγε
δή,
εἶπον
ἐγώ,
σὺ
|
ὁ |
τοῦ
λόγου
κληρονόμος,
τί
φῂς |
[328] |
δ'
ἔνδον
καὶ
ὁ
πατὴρ
|
ὁ |
τοῦ
Πολεμάρχου
Κέφαλος.
καὶ
μάλα |
[329] |
τὸ
γῆρας,
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλ'
|
ὁ |
τρόπος
τῶν
ἀνθρώπων.
ἂν
μὲν |
[341] |
τῶν
τοιούτων.
ἀλλ'
εἰπέ
μοι·
|
ὁ |
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ
ἰατρός,
ὃν |