Pages |
[339] |
μὴ
τοῦτο
ἀποκρινοίμην
πρόσεστιν
δὲ
|
δὴ |
αὐτόθι
τὸ
τοῦ
κρείττονος.
(σμικρά |
[347] |
οὐ
γάρ
εἰσι
φιλότιμοι.
δεῖ
|
δὴ |
(αὐτοῖς
ἀνάγκην
προσεῖναι
καὶ
ζημίαν, |
[333] |
(ἡ
δικαιοσύνη;
κινδυνεύει.
καὶ
ὅταν
|
δὴ |
δρέπανον
δέῃ
φυλάττειν,
ἡ
δικαιοσύνη |
[344] |
παρασχεῖν
τῶν
εἰρημένων
λόγον.
καὶ
|
δὴ |
ἔγωγε
καὶ
αὐτὸς
πάνυ
ἐδεόμην |
[347] |
ἐπιτάττων,
ἀλλὰ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὧν
|
δὴ |
ἕνεκα,
ὡς
ἔοικε,
μισθὸν
δεῖν |
[328] |
ἤδη
εἶ
τῆς
ἡλικίας
ὃ
|
δὴ |
ἐπὶ
γήραος
οὐδῷ”
φασιν
εἶναι |
[335] |
δὲ
ὁ
πονηρός.
ναί.
κελεύεις
|
δὴ |
ἡμᾶς
προσθεῖναι
τῷ
δικαίῳ
ἢ |
[350] |
ἀμαθής
τε
καὶ
κακός.
ὁ
|
δὴ |
Θρασύμαχος
ὡμολόγησε
μὲν
πάντα
ταῦτα, |
[347] |
κρείττονος
συμφέρον.
ἀλλὰ
τοῦτο
μὲν
|
δὴ |
καὶ
εἰς
αὖθις
σκεψόμεθα·
πολὺ |
[328] |
τοὺς
τοῦ
Πολεμάρχου
ἀδελφούς,
καὶ
|
δὴ |
καὶ
Θρασύμαχον
τὸν
Καλχηδόνιον
καὶ |
[350] |
ἡμῖν
οὕτω
κείσθω,
ἔφαμεν
δὲ
|
δὴ |
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι
τὴν
ἀδικίαν. |
[330] |
τοὺς
παῖδας
ἀγαπῶσιν,
ταύτῃ
τε
|
δὴ |
καὶ
οἱ
χρηματισάμενοι
περὶ
τὰ |
[352] |
μετ'
ἀλλήλων
οἷοί
(τε
ἀλλὰ
|
δὴ |
καὶ
οὕς
φαμεν
ἐρρωμένως
πώποτέ |
[328] |
ἢ
ῥᾳδία
καὶ
εὔπορος.
καὶ
|
δὴ |
καὶ
σοῦ
ἡδέως
ἂν
πυθοίμην |
[329] |
οὕτως
ἔχουσιν
καὶ
ἄλλοις,
καὶ
|
δὴ |
καὶ
Σοφοκλεῖ
ποτε
τῷ
ποιητῇ |
[351] |
εὖ
γε
σὺ
ποιῶν·
ἀλλὰ
|
δὴ |
καὶ
τόδε
μοι
χάρισαι
καὶ |
[343] |
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
αὑτῶν,
καὶ
|
δὴ |
καὶ
τοὺς
ἐν
ταῖς
πόλεσιν |
[333] |
οἰκοδομικοῦ;
οὐδαμῶς.
ἀλλ'
εἰς
τίνα
|
δὴ |
κοινωνίαν
ὁ
δίκαιος
ἀμείνων
κοινωνὸς |
[332] |
ἄχρηστος.
ἀληθῆ.
καὶ
μὴ
πλέουσι
|
δὴ |
κυβερνήτης.
ναί.
ἆρα
καὶ
τοῖς |
[349] |
αὐτὸς
λάβῃ;
ἔστι
ταῦτα.
ὧδε
|
δὴ |
λέγωμεν,
ἔφην·
ὁ
δίκαιος
τοῦ |
[338] |
εὖ
λέγειν,
εὖ
εἴσῃ
αὐτίκα
|
δὴ |
μάλα,
ἐπειδὰν
ἀποκρίνῃ·
οἶμαι
γάρ |
[338] |
ἀνδρὸς
οὐ
φαύλου;
~ἀλλὰ
σὲ
|
δὴ |
μᾶλλον
(εἰκὸς
λέγειν·
σὺ
γὰρ |
[330] |
οὔτ'
ἐκεῖνος
Ἀθηναῖος.
καὶ
τοῖς
|
δὴ |
μὴ
πλουσίοις,
χαλεπῶς
δὲ
τὸ |
[335] |
τις
δίκαιον
εἶναι,
τοῦτο
δὲ
|
δὴ |
νοεῖ
αὐτῷ
τοῖς
μὲν
ἐχθροῖς |
[349] |
οὕτως,
ἔφη,
ἔχει.
τί
δὲ
|
δὴ |
ὁ
ἄδικος;
ἆρα
ἀξιοῖ
τοῦ |
[335] |
οὐκ
ἔστιν.
ἀλλὰ
τῇ
δικαιοσύνῃ
|
δὴ |
οἱ
δίκαιοι
ἀδίκους;
ἢ
καὶ |
[353] |
θήσομεν;
θήσομεν
μὲν
οὖν.
νῦν
|
δὴ |
οἶμαι
ἄμεινον
ἂν
μάθοις
ὃ |
[352] |
πάνυ
γε.
καὶ
ἐν
ἑνὶ
|
δὴ |
οἶμαι
ἐνοῦσα
ταὐτὰ
ταῦτα
ποιήσει |
[336] |
ὅτι
ἄκοντες
ἁμαρτάνομεν.
μὴ
γὰρ
|
δὴ |
οἴου,
εἰ
μὲν
χρυσίον
ἐζητοῦμεν, |
[337] |
πρὸς
ταῦτα;
εἶεν,
ἔφη·
ὡς
|
δὴ |
ὅμοιον
τοῦτο
ἐκείνῳ.
οὐδέν
γε |
[350] |
ἰατρικοῦ
δέ;
ναί.
περὶ
πάσης
|
δὴ |
ὅρα
ἐπιστήμης
τε
καὶ
ἀνεπιστημοσύνης |
[333] |
μουσικήν;
ἀνάγκη.
καὶ
περὶ
τἆλλα
|
δὴ |
πάντα
ἡ
δικαιοσύνη
ἑκάστου
ἐν |
[330] |
διδόναι
(δίκην,
καταγελώμενοι
τέως,
τότε
|
δὴ |
στρέφουσιν
αὐτοῦ
τὴν
ψυχὴν
μὴ |
[346] |
οὐ
τὸ
τοῦ
κρείττονος.
διὰ
|
δὴ |
ταῦτα
ἔγωγε,
ὦ
φίλε
Θρασύμαχε, |
[343] |
πρόβατα
οὐδὲ
ποιμένα
γιγνώσκεις.
ὅτι
|
δὴ |
τί
μάλιστα;
ἦν
δ'
ἐγώ. |
[332] |
τὰ
ἡδύσματα.
εἶεν·
ἡ
οὖν
|
δὴ |
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
τέχνη
δικαιοσύνη |
[329] |
γήρως
ὀδύρονται,
καὶ
ἐπὶ
τούτῳ
|
δὴ |
τὸ
γῆρας
ὑμνοῦσιν
ὅσων
κακῶν |
[334] |
οἷοι
μὴ
ἀδικεῖν;
ἀληθῆ.
κατὰ
|
δὴ |
τὸν
σὸν
λόγον
τοὺς
μηδὲν |
[335] |
τοῦ
ἐναντίου.
πάνυ
γε.
οὐδὲ
|
δὴ |
τοῦ
ἀγαθοῦ
βλάπτειν
ἀλλὰ
τοῦ |
[331] |
λέγει
θαυμαστῶς
ὡς
σφόδρα.
πρὸς
|
δὴ |
τοῦτ'
ἔγωγε
τίθημι
τὴν
τῶν |
[338] |
μᾶλλον
(εἰκὸς
λέγειν·
σὺ
γὰρ
|
δὴ |
φῂς
εἰδέναι
καὶ
ἔχειν
εἰπεῖν. |