| Pages |
|---|
| [352] |
ἢ
ὀφθαλμοῖς;
οὐ
δῆτα.
τί
|
δέ; |
ἀκούσαις
ἄλλῳ
ἢ
ὠσίν;
οὐδαμῶς. |
| [349] |
πλέον
ἔχειν;
οὐκ
ἔμοιγε.
τί
|
δέ; |
ἀμούσου;
ἀνάγκη,
ἔφη.
~(τί
δὲ |
| [352] |
δικαίοις·
ἦ
γάρ;
ναί.
δίκαιοι
|
δέ |
γ'
εἰσίν,
ὦ
φίλε,
καὶ |
| [351] |
ἰσχυρότερον
εἴη
ἀδικία
δικαιοσύνης·
νῦν
|
δέ |
γ'
ἔφην,
εἴπερ
σοφία
τε |
| [335] |
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου.
φαίνεται.
ὁ
|
δέ |
γε
δίκαιος
ἀγαθός;
πάνυ
γε. |
| [350] |
οὕτως
ἔλεγες;
ἔγωγε,
ἔφη.
(ὁ
|
δέ |
γε
δίκαιος
τοῦ
μὲν
ὁμοίου |
| [349] |
ἀνομοίου;
ἄριστα,
ἔφη,
εἴρηκας.
ἔστιν
|
δέ |
γε,
ἔφην,
φρόνιμός
τε
καὶ |
| [332] |
ὅ
γε
ὀφείλεται
αὐτοῖς,
ὀφείλεται
|
δέ |
γε
οἶμαι
παρά
γε
τοῦ |
| [332] |
παρακατέθετο·
ἦ
γάρ;
ναί.
ἀποδοτέον
|
δέ |
γε
οὐδ'
ὁπωστιοῦν
τότε
ὁπότε |
| [346] |
ἐκείνου
ὠφελοῦνται.
ἔοικεν,
ἔφη.
φαμὲν
|
δέ |
γε
τὸ
μισθὸν
ἀρνυμένους
ὠφελεῖσθαι |
| [338] |
τὸ
ἄρχον;
πάνυ
γε.
(τίθεται
|
δέ |
γε
τοὺς
νόμους
ἑκάστη
ἡ |
| [343] |
Σώκρατες,
τίτθη
σοι
ἔστιν;
τί
|
δέ; |
ἦν
δ'
ἐγώ·
οὐκ
ἀποκρίνεσθαι |
| [345] |
ἔφη,
ἀλλ'
εὖ
οἶδα.
τί
|
δέ, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε; |
| [330] |
ποτ'
ἂν
ἑαυτῷ
γένοιτο.
πότερον
|
δέ, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Κέφαλε, |
| [353] |
ἔργα
εἶναι;
πάνυ
γε.
~(τί
|
δέ; |
μαχαίρᾳ
ἂν
ἀμπέλου
κλῆμα
ἀποτέμοις |
| [347] |
καὶ
εἰς
αὖθις
σκεψόμεθα·
πολὺ
|
δέ |
μοι
δοκεῖ
μεῖζον
εἶναι
ὃ |
| [351] |
σὺ
ποιῶν,
ὦ
ἄριστε.
τόδε
|
δέ |
μοι
λέγε·
ἆρα
εἰ
τοῦτο |
| [338] |
διδάξαι
καὶ
τοὺς
ἄλλους.
εἰπόντος
|
δέ |
μου
ταῦτα,
ὅ
τε
Γλαύκων |
| [350] |
πράγματος;
οὐ
δῆτα.
μὴ
ἰατρικοῦ
|
δέ; |
ναί.
περὶ
πάσης
δὴ
ὅρα |
| [339] |
τῆς
καθεστηκυίας
ἀρχῆς
συμφέρον·
αὕτη
|
δέ |
που
κρατεῖ,
ὥστε
συμβαίνει
τῷ |
| [337] |
πάσχειν
τῷ
μὴ
εἰδότι;
προσήκει
|
δέ |
που
μαθεῖν
παρὰ
τοῦ
εἰδότος· |
| [354] |
γε
εἶναι
οὐ
λυσιτελεῖ,
εὐδαίμονα
|
δέ. |
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐδέποτ'
ἄρα, |
| [328] |
ἂν
παρὰ
σὲ
ᾖμεν·
νῦν
|
δέ |
σε
χρὴ
πυκνότερον
δεῦρο
ἰέναι. |
| [349] |
περὶ
τῆς
ἀληθείας
λέγειν.
τί
|
δέ |
σοι,
ἔφη,
τοῦτο
διαφέρει,
εἴτε |
| [350] |
εἰ
βούλει
ἐρωτᾶν,
ἐρώτα·
ἐγὼ
|
δέ |
σοι,
ὥσπερ
ταῖς
γραυσὶν
ταῖς |
| [346] |
τις
μισθαρνῶν.
οὐ
δῆτα.
τί
|
δέ; |
τὴν
ἰατρικὴν
μισθαρνητικήν,
ἐὰν
ἰώμενός |
| [349] |
ὥσπερ
νῦν,
καὶ
εὐήθης.
τί
|
δέ; |
τῆς
δικαίας
πράξεως;
οὐδὲ
τῆς |
| [349] |
ἔφη.
εἶεν,
ὦ
Θρασύμαχε·
μουσικὸν
|
δέ |
τινα
λέγεις,
ἕτερον
δὲ
(ἄμουσον; |
| [339] |
τοὺς
μὲν
ὀρθῶς
τιθέασιν,
τοὺς
|
δέ |
τινας
οὐκ
ὀρθῶς;
οἶμαι
ἔγωγε. |
| [344] |
τῶν
τοιούτων
κακουργημάτων
καλοῦνται
ἐπειδὰν
|
δέ |
τις
πρὸς
τοῖς
τῶν
πολιτῶν |
| [332] |
Σιμωνίδην;
πάνυ
μὲν
οὖν.
τί
|
δέ; |
τοῖς
ἐχθροῖς
ἀποδοτέον
ὅτι
ἂν |
| [335] |
τῶν
ἵππων
ἀρετήν;
ἀνάγκη.
(ἀνθρώπους
|
δέ, |
ὦ
ἑταῖρε,
μὴ
οὕτω
φῶμεν, |
| [343] |
ἑαυτοὺς
δὲ
οὐδ'
ὁπωστιοῦν.
σκοπεῖσθαι
|
δέ, |
ὦ
εὐηθέστατε
Σώκρατες,
οὑτωσὶ
χρή, |
| [333] |
πρίασθαι
ἢ
ἀποδόσθαι
ἵππον·
τότε
|
(δέ, |
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
ὁ
ἱππικός. |
| [353] |
ὀφθαλμῶν
ἔστιν;
καὶ
ἀρετή.
τί
|
δέ; |
ὤτων
ἦν
τι
ἔργον;
ναί. |
