Pages |
[350] |
δὲ
σοφὸς
ἀγαθός;
φημί.
ὁ
|
ἄρα |
ἀγαθός
τε
καὶ
σοφὸς
τοῦ |
[346] |
γίγνεσθαι
αὐτοῖς.
συνέφη
μόγις.
(οὐκ
|
ἄρα |
ἀπὸ
τῆς
αὑτοῦ
τέχνης
ἑκάστῳ |
[333] |
ἀλλὰ
κεῖσθαι;
πάνυ
γε.
ὅταν
|
ἄρα |
ἄχρηστον
ᾖ
ἀργύριον,
τότε
χρήσιμος |
[334] |
πράξεις;
πάνυ
γε.
ὅτου
τις
|
ἄρα |
δεινὸς
φύλαξ,
τούτου
καὶ
φὼρ |
[353] |
ἀδικίαν;
συνεχωρήσαμεν
γάρ.
ἡ
μὲν
|
ἄρα |
δικαία
ψυχὴ
καὶ
ὁ
δίκαιος |
[339] |
πῶς
γὰρ
οὔ;
(οὐ
μόνον
|
ἄρα |
δίκαιόν
ἐστιν
κατὰ
τὸν
σὸν |
[350] |
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
ὁ
μὲν
|
ἄρα |
δίκαιος
ἡμῖν
ἀναπέφανται
ὢν
ἀγαθός |
[342] |
ἐνταῦθα
καὶ
μάλα
μόγις.
οὐκ
|
ἄρα |
ἐπιστήμη
γε
οὐδεμία
τὸ
τοῦ |
[349] |
δὲ
μὴ
ἐοικέναι;
καλῶς.
τοιοῦτος
|
ἄρα |
ἐστὶν
ἑκάτερος
αὐτῶν
οἷσπερ
ἔοικεν; |
[332] |
βλάβας
ἀποδιδοῦσα.
τὸ
τοὺς
φίλους
|
ἄρα |
εὖ
ποιεῖν
καὶ
τοὺς
ἐχθροὺς |
[354] |
γὰρ
οὔ;
ὁ
μὲν
δίκαιος
|
ἄρα |
εὐδαίμων,
ὁ
δ'
ἄδικος
ἄθλιος. |
[352] |
θεοί;
ἔστω,
ἔφη.
(καὶ
θεοῖς
|
ἄρα |
ἐχθρὸς
ἔσται
ὁ
ἄδικος,
ὦ |
[334] |
εἶναι
ὁ
λόγος.
τοὺς
ἀδίκους
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
δίκαιον
βλάπτειν, |
[335] |
μοι
δοκεῖ
καλῶς
λέγεσθαι.
ἔστιν
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
δικαίου
ἀνδρὸς |
[342] |
ἔχει;
οὕτως,
ἔφη,
φαίνεται.
(οὐκ
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἰατρικὴ
ἰατρικῇ |
[335] |
συγχωρῶ,
ἦ
δ'
ὅς.
μαχούμεθα
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
κοινῇ
ἐγώ |
[350] |
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου;
ναί.
ἔοικεν
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὁ
μὲν |
[332] |
καὶ
προσήκει,
κακόν
τι.
ἠινίξατο
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὡς
ἔοικεν, |
[332] |
πάνυ
μοι
δοκεῖ
τοῦτο.
χρήσιμον
|
ἄρα |
καὶ
ἐν
εἰρήνῃ
δικαιοσύνη;
~(χρήσιμον. |
[353] |
ἀρετῆς,
ἢ
ἀδύνατον;
ἀδύνατον.
ἀνάγκη
|
ἄρα |
κακῇ
ψυχῇ
κακῶς
ἄρχειν
καὶ |
[348] |
πάνυ
γενναίαν
εὐήθειαν.
(τὴν
ἀδικίαν
|
ἄρα |
κακοήθειαν
καλεῖς;
οὔκ,
ἀλλ'
εὐβουλίαν, |
[347] |
οὐ
συνῆκα.
τὸν
τῶν
βελτίστων
|
ἄρα |
μισθόν,
ἔφην,
οὐ
συνιεῖς,
δι' |
[334] |
καὶ
φὼρ
δεινός.
ἔοικεν.
εἰ
|
ἄρα |
ὁ
δίκαιος
ἀργύριον
δεινὸς
φυλάττειν, |
[342] |
ἀλλ'
οὐ
ναύτης;
(ὡμολόγηται.
οὐκ
|
ἄρα |
ὅ
γε
τοιοῦτος
κυβερνήτης
τε |
[334] |
πολλοὺς
δὲ
τοὐναντίον;
ἁμαρτάνουσιν.
τούτοις
|
ἄρα |
οἱ
μὲν
ἀγαθοὶ
ἐχθροί,
οἱ |
[331] |
λέγειν.
(ὀρθῶς,
ἔφη,
λέγεις.
οὐκ
|
ἄρα |
οὗτος
ὅρος
ἐστὶν
δικαιοσύνης,
ἀληθῆ |
[335] |
λέγειν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες.
(εἰ
|
ἄρα |
τὰ
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
φησίν |
[334] |
ὁ
λόγος,
ἔφη,
σημαίνει.
κλέπτης
|
ἄρα |
τις
ὁ
δίκαιος,
ὡς
ἔοικεν, |
[335] |
δίκαιος
ἀγαθός;
πάνυ
γε.
οὐκ
|
ἄρα |
τοῦ
δικαίου
βλάπτειν
ἔργον,
ὦ |
[354] |
δέ.
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐδέποτ'
|
ἄρα, |
ὦ
μακάριε
Θρασύμαχε,
λυσιτελέστερον
ἀδικία |
[334] |
οὗτος
ἐκείνου
καλλίων
φαίνεται.
πολλοῖς
|
ἄρα, |
ὦ
Πολέμαρχε,
συμβήσεται,
ὅσοι
διημαρτήκασιν |
[335] |
τοῦτ'
ἀνάγκη.
καὶ
τοὺς
βλαπτομένους
|
ἄρα, |
ὦ
φίλε,
τῶν
ἀνθρώπων
ἀνάγκη |
[346] |
ὡμολογήσαμεν
εἶναι;
ἔστω,
ἔφη.
ἥντινα
|
ἄρα |
ὠφελίαν
κοινῇ
ὠφελοῦνται
πάντες
οἱ |