Pages |
[333] |
κοινωνήματα
δῆτα.
(ἆρ'
οὖν
ὁ
|
δίκαιος |
ἀγαθὸς
καὶ
χρήσιμος
κοινωνὸς
εἰς |
[335] |
ἐναντίου.
φαίνεται.
ὁ
δέ
γε
|
δίκαιος |
ἀγαθός;
πάνυ
γε.
οὐκ
ἄρα |
[333] |
εἰς
τίνα
δὴ
κοινωνίαν
ὁ
|
δίκαιος |
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ
οἰκοδομικοῦ
τε |
[331] |
χρὴ
τὰ
τοιαῦτα
ἀποδιδόναι,
οὔτε
|
δίκαιος |
ἂν
εἴη
ὁ
ἀποδιδούς,
οὐδ' |
[343] |
εὐηθέστατε
Σώκρατες,
οὑτωσὶ
χρή,
ὅτι
|
δίκαιος |
ἀνὴρ
ἀδίκου
πανταχοῦ
ἔλαττον
ἔχει. |
[353] |
ἄρα
δικαία
ψυχὴ
καὶ
ὁ
|
δίκαιος |
ἀνὴρ
εὖ
βιώσεται,
κακῶς
δὲ |
[343] |
τινες
εἰσφοραὶ
ὦσιν,
ὁ
μὲν
|
δίκαιος |
ἀπὸ
τῶν
ἴσων
πλέον
εἰσφέρει, |
[354] |
πῶς
γὰρ
οὔ;
ὁ
μὲν
|
δίκαιος |
ἄρα
εὐδαίμων,
ὁ
δ'
ἄδικος |
[334] |
δεινός.
ἔοικεν.
εἰ
ἄρα
ὁ
|
δίκαιος |
ἀργύριον
δεινὸς
φυλάττειν,
καὶ
κλέπτειν |
[332] |
καὶ
τοῖς
μὴ
πολεμοῦσιν
ὁ
|
δίκαιος |
ἄχρηστος;
οὐ
πάνυ
μοι
δοκεῖ |
[332] |
κίνδυνον;
κυβερνήτης.
τί
δὲ
ὁ
|
δίκαιος; |
ἐν
τίνι
πράξει
καὶ
πρὸς |
[350] |
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
ὁ
μὲν
ἄρα
|
δίκαιος |
ἡμῖν
ἀναπέφανται
ὢν
ἀγαθός
τε |
[349] |
ἀγαθὸς
ὁ
ἄδικος,
ὁ
δὲ
|
δίκαιος |
οὐδέτερα;
καὶ
τοῦτ'
ἔφη,
εὖ. |
[349] |
ἀγαθῷ
ὁ
ἄδικος,
ὁ
δὲ
|
δίκαιος |
οὐκ
ἔοικεν;
πῶς
γὰρ
οὐ |
[349] |
πλέον
ἔχειν
μηδὲ
βούλεται
ὁ
|
δίκαιος, |
τοῦ
δὲ
ἀδίκου;
ἀλλ'
οὕτως, |
[349] |
ἔτι
πρὸς
τούτοις
ἀποκρίνασθαι·
ὁ
|
δίκαιος |
τοῦ
δικαίου
δοκεῖ
τί
σοι |
[349] |
ὧδε
δὴ
λέγωμεν,
ἔφην·
ὁ
|
δίκαιος |
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
οὐ
πλεονεκτεῖ, |
[350] |
ἔγωγε,
ἔφη.
(ὁ
δέ
γε
|
δίκαιος |
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
οὐ
πλεονεκτήσει, |
[350] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὁ
μὲν
|
δίκαιος |
τῷ
σοφῷ
καὶ
ἀγαθῷ,
ὁ |
[352] |
ἄδικος,
ὦ
Θρασύμαχε,
ὁ
δὲ
|
δίκαιος |
φίλος.
εὐωχοῦ
τοῦ
λόγου,
ἔφη, |
[333] |
πλίνθων
καὶ
λίθων
θέσιν
ὁ
|
δίκαιος |
χρησιμώτερός
τε
καὶ
ἀμείνων
κοινωνὸς |
[333] |
ἢ
χρυσίῳ
κοινῇ
χρῆσθαι,
ὁ
|
δίκαιος |
χρησιμώτερος
τῶν
ἄλλων;
ὅταν
παρακαταθέσθαι |
[334] |
σημαίνει.
κλέπτης
ἄρα
τις
ὁ
|
δίκαιος, |
ὡς
ἔοικεν,
ἀναπέφανται,
καὶ
κινδυνεύεις |