Pages
[349]	οὐδαμῶς, ἔφη· οὐ γὰρ ἂν	ἦν	ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν, καὶ εὐήθης.
[350]	ἄλλο βούλει; οὐδὲν μὰ Δία,	ἦν	δ' ἐγώ, ἀλλ' εἴπερ τοῦτο
[330]	ἔφη, λέγεις. (πάνυ μὲν οὖν,	ἦν	δ' ἐγώ. ἀλλά μοι ἔτι
[338]	τὸν λόγον. οὐδαμῶς, ὦ ἄριστε,	ἦν	δ' ἐγώ· ἀλλὰ σαφέστερον εἰπὲ
[349]	οὐ τὸν λόγον ἐλέγχεις; (οὐδέν,	ἦν	δ' ἐγώ. ἀλλὰ τόδε μοι
[348]	δ' ὅς. ἂν μὲν τοίνυν,	ἦν	δ' ἐγώ, ἀντικατατείναντες λέγωμεν αὐτῷ
[349]	ἔφη, μαντεύῃ. ἀλλ' οὐ μέντοι,	ἦν	δ' ἐγώ, ἀποκνητέον γε τῷ
[348]	οὖν, ἔφη. ὁποτέρως οὖν σοι,	ἦν	δ' ἐγώ, ἀρέσκει. οὕτως, ἔφη.
[353]	λέγεις ἀντὶ τῆς ὄψεως. ἥτις,	ἦν	δ' ἐγώ, αὐτῶν ἡ ἀρετή·
[334]	ὁ λόγος. τοὺς ἀδίκους ἄρα,	ἦν	δ' ἐγώ, δίκαιον βλάπτειν, τοὺς
[335]	δοκεῖ καλῶς λέγεσθαι. ἔστιν ἄρα,	ἦν	δ' ἐγώ, δικαίου ἀνδρὸς βλάπτειν
[337]	τοῦτο ἐκείνῳ. οὐδέν γε κωλύει,	ἦν	δ' ἐγώ· εἰ δ' οὖν
[332]	οἴει; ἔφη. ὦ πρὸς Διός,	ἦν	δ' ἐγώ, εἰ οὖν τις
[337]	τι ἀποκρινῇ; οὐκ ἂν θαυμάσαιμι,	ἦν	δ' ἐγώ· εἴ μοι σκεψαμένῳ
[339]	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον. νῦν,	ἦν	δ' ἐγώ, ἔμαθον ὃ λέγεις·
[336]	ἀνδρός. ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις. εἶεν,	ἦν	δ' ἐγώ· ἐπειδὴ δὲ οὐδὲ
[341]	γε. οὐ καὶ ἡ τέχνη,	ἦν	δ' ἐγώ, ἐπὶ τούτῳ πέφυκεν,
[349]	ἂν δύναιτο. ἀλλ' οὐ τοῦτο,	ἦν	δ' ἐγώ, ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ
[327]	γένεσθε ἢ μένετ' αὐτοῦ. οὐκοῦν,	ἦν	δ' ἐγώ, ἔτι ἓν λείπεται,
[337]	τί ἀξιοῖς παθεῖν; τί ἄλλο,	ἦν	δ' ἐγώ, ἢ ὅπερ προσήκει
[348]	ἀλλὰ πάνυ οὕτω τίθημι. τοῦτο,	ἦν	δ' ἐγώ, ἤδη στερεώτερον, ὦ
[344]	Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως ἔχειν; ἔοικας,	ἦν	δ' ἐγώ ἤτοι ἡμῶν γε
[342]	οὕτως, ἔφη, φαίνεται. (οὐκ ἄρα,	ἦν	δ' ἐγώ, ἰατρικὴ ἰατρικῇ τὸ
[349]	καὶ τοῦτ' ἔφη, εὖ. οὐκοῦν,	ἦν	δ' ἐγώ, καὶ ἔοικε τῷ
[339]	δή. σκόπει, ἔφη. ταῦτ' ἔσται,	ἦν	δ' ἐγώ. καί μοι εἰπέ·
[352]	ζῆν. σκόπει δή, ἔφη. σκοπῶ,	ἦν	δ' ἐγώ. καί μοι λέγε·
[352]	μὴ τοῖσδε ἀπέχθωμαι. ἴθι δή,	ἦν	δ' ἐγώ, καὶ τὰ λοιπά
[339]	οἶμαι ἔγωγε, ἔφη. (οἴου τοίνυν,	ἦν	δ' ἐγώ, καὶ τὸ ἀσύμφορα
[328]	ἵππων τῇ θεῷ; ἀφ' ἵππων;	ἦν	δ' ἐγώ· καινόν γε τοῦτο.
[335]	ἦ δ' ὅς. μαχούμεθα ἄρα,	ἦν	δ' ἐγώ, κοινῇ ἐγώ τε
[331]	Σώκρατες, πλοῦτον χρησιμώτατον εἶναι. (παγκάλως,	ἦν	δ' ἐγώ, λέγεις, ὦ Κέφαλε.
[338]	μηδὲ χάριν ἀποδιδόναι. ὅτι μέν,	ἦν	δ' ἐγώ, μανθάνω παρὰ τῶν
[334]	φίλον εἶναι. νῦν δὲ πῶς,	ἦν	δ' ἐγώ, μεταθώμεθα; τὸν δοκοῦντά
[345]	ἐνθῶ τὸν λόγον; μὰ Δί'	ἦν	δ' ἐγώ, μὴ σύ γε·
[350]	ἐναντίου. φαίνεται. οὐκοῦν, ὦ Θρασύμαχε,	ἦν	δ' ἐγώ, ὁ ἄδικος ἡμῖν
[350]	δὲ ἀνομοίου; ναί. ἔοικεν ἄρα,	ἦν	δ' ἐγώ, ὁ μὲν δίκαιος
[327]	ἀπιόντες. οὐ γὰρ κακῶς δοξάζεις,	ἦν	δ' ἐγώ. ὁρᾷς οὖν ἡμᾶς,
[348]	ἔγωγε λυσιτελέστερον βίον εἶναι. ~(ἤκουσας,	ἦν	δ' ἐγώ, ὅσα ἄρτι Θρασύμαχος
[330]	παρέλαβον. οὗ τοι ἕνεκα ἠρόμην,	ἦν	δ' ἐγώ, ὅτι μοι ἔδοξας
[343]	γιγνώσκεις. ὅτι δὴ τί μάλιστα;	ἦν	δ' ἐγώ. (ὅτι οἴει τοὺς
[332]	δρᾶν, κακὸν δὲ μηδέν. μανθάνω,	ἦν	δ' ἐγώ ὅτι οὐ τὰ
[336]	κοινωνεῖν τῆς μάχης. ~(ἀλλ' οἶσθα,	ἦν	δ' ἐγώ, οὗ μοι δοκεῖ
[342]	δὲ ὡμολόγησεν, ἄλλο τι οὖν,	ἦν	δ' ἐγώ, οὐδὲ ἰατρὸς οὐδείς,
[343]	τίτθη σοι ἔστιν; τί δέ;	ἦν	δ' ἐγώ· οὐκ ἀποκρίνεσθαι χρῆν
[353]	ἑκάστου (πράγματος ἔργον εἶναι. εἶεν,	ἦν	δ' ἐγώ. οὐκοῦν καὶ ἀρετὴ
[347]	ἔγωγε, ἔφη. διὰ ταῦτα τοίνυν,	ἦν	δ' ἐγώ, οὔτε χρημάτων ἕνεκα
[328]	μενετέον εἶναι. ἀλλ' εἰ δοκεῖ,	ἦν	δ' ἐγώ, οὕτω χρὴ ποιεῖν.
[350]	καὶ κατανεύσομαι καὶ ἀνανεύσομαι. μηδαμῶς,	ἦν	δ' ἐγώ, παρά γε τὴν
[331]	ἔμοιγε καλῶς λέγειν. ἀλλὰ μέντοι,	ἦν	δ' ἐγώ, Σιμωνίδῃ γε οὐ
[350]	κακίαν τε καὶ ἀμαθίαν, εἶεν,	ἦν	δ' ἐγώ, τοῦτο μὲν ἡμῖν
[341]	οὐδὲν ὢν καὶ ταῦτα. ἅδην,	ἦν	δ' ἐγώ, τῶν τοιούτων. ἀλλ'
[347]	τοῦ δικαίου. σὺ οὖν ποτέρως,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Γλαύκων, αἱρῇ;
[348]	ἀρέσκει. οὕτως, ἔφη. ἴθι δή,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, ἀπόκριναι
[341]	τοῦ κρείττονος ποιεῖν συμφέρον. εἶεν,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε· δοκῶ
[354]	τοῖς Βενδιδίοις. ὑπὸ σοῦ γε,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, ἐπειδή
[337]	σε ἐρωτᾷ. σοφὸς γὰρ εἶ,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε· εὖ
[351]	ἔλεγον, μετὰ ἀδικίας. πάνυ ἄγαμαι,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, ὅτι
[342]	καὶ ἀρχομένῳ. συνέφησε μόγις. οὐκοῦν,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, οὐδὲ
[345]	ἀλλ' εὖ οἶδα. τί δέ,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε; τὰς
[328]	καὶ πάνυ οἰκείους. καὶ μήν,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Κέφαλε, χαίρω
[330]	ἂν ἑαυτῷ γένοιτο. πότερον δέ,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Κέφαλε, ὧν
[341]	δύναιο. οὐδέ γ' ἂν ἐπιχειρήσαιμι,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ μακάριε. ἀλλ'
[340]	ὃς ὁ Πολέμαρχος, ἐλέγετο. (οὐδέν,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Πολέμαρχε, διαφέρει,
[332]	προσήκει, κακόν τι. ἠινίξατο ἄρα,	ἦν	δ' ἐγώ, ὡς ἔοικεν, ὁ
[328]	Παιανιᾶ καὶ Κλειτοφῶντα τὸν Ἀριστωνύμου·	ἦν	δ' ἔνδον καὶ ὁ πατὴρ
[338]	καὶ ὁ Θρασύμαχος φανερὸς μὲν	ἦν	ἐπιθυμῶν εἰπεῖν ἵν' εὐδοκιμήσειεν, ἡγούμενος
[351]	μανθάνω, ἔφην, ὅτι σὸς οὗτος	ἦν	ὁ λόγος. ἀλλὰ τόδε περὶ
[340]	μοι εἰπέ, ὦ Θρασύμαχε· τοῦτο	ἦν	ὃ ἐβούλου λέγειν τὸ δίκαιον,
[343]	τοῦ λόγου καὶ πᾶσι καταφανὲς	ἦν	ὅτι ὁ τοῦ δικαίου λόγος
[337]	τοιαῦτα φλυαρῇς” δῆλον οἶμαί σοι	ἦν	ὅτι οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο τῷ οὕτως
[335]	τοῖς δὲ φίλοις ὠφελίαν, οὐκ	ἦν	σοφὸς ὁ ταῦτα εἰπών. οὐ
[353]	καὶ ἀρετή. τί δέ; ὤτων	ἦν	τι ἔργον; ναί. οὐκοῦν καὶ
[329]	τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ γὰρ	ἦν	τοῦτ' αἴτιον, κἂν ἐγὼ τὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2005