| Pages |
|---|
| [341] |
ἔφη,
ἐπεχείρησας,
οὐδὲν
ὢν
καὶ
|
ταῦτα. |
ἅδην,
ἦν
δ'
ἐγώ,
τῶν |
| [329] |
καὶ
ἐγὼ
ἀγασθεὶς
αὐτοῦ
εἰπόντος
|
ταῦτα, |
βουλόμενος
ἔτι
(λέγειν
αὐτὸν
ἐκίνουν |
| [340] |
Κλειτοφῶν,
συμφέρον
(δίκαιον
εἶναι
ἔθετο.
|
ταῦτα |
δὲ
ἀμφότερα
θέμενος
ὡμολόγησεν
αὖ |
| [354] |
μακάριε
Θρασύμαχε,
λυσιτελέστερον
ἀδικία
δικαιοσύνης.
|
ταῦτα |
δή
σοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες, |
| [346] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος.
διὰ
δὴ
|
ταῦτα |
ἔγωγε,
ὦ
φίλε
Θρασύμαχε,
καὶ |
| [337] |
τί
ἂν
αὐτῷ
εἶπες
πρὸς
|
ταῦτα; |
εἶεν,
ἔφη·
ὡς
δὴ
ὅμοιον |
| [344] |
ἑαυτῷ
λυσιτελοῦν
τε
καὶ
συμφέρον.
|
(ταῦτα |
εἰπὼν
ὁ
Θρασύμαχος
ἐν
νῷ |
| [335] |
ὠφελίαν,
οὐκ
ἦν
σοφὸς
ὁ
|
ταῦτα |
εἰπών.
οὐ
γὰρ
ἀληθῆ
ἔλεγεν· |
| [342] |
καὶ
ὦτα
ἀκοῆς
καὶ
διὰ
|
ταῦτα |
ἐπ'
αὐτοῖς
δεῖ
τινος
τέχνης |
| [329] |
αἴτιον,
κἂν
ἐγὼ
τὰ
αὐτὰ
|
ταῦτα |
ἐπεπόνθη,
ἕνεκά
γε
γήρως,
καὶ |
| [331] |
του
λάβῃ,
ἢ
καὶ
αὐτὰ
|
ταῦτα |
ἔστιν
ἐνίοτε
μὲν
δικαίως,
ἐνίοτε |
| [353] |
ἐπιμελεῖσθαι,
τῇ
δὲ
ἀγαθῇ
πάντα
|
ταῦτα |
εὖ
πράττειν.
ἀνάγκη.
οὐκοῦν
ἀρετήν |
| [341] |
παντάπασι
μὲν
οὖν
προσδεῖται.
διὰ
|
ταῦτα |
καὶ
ἡ
τέχνη
ἐστὶν
ἡ |
| [341] |
ἔφη,
λόγῳ
ἄρχοντα
ὄντα.
πρὸς
|
ταῦτα |
κακούργει
καὶ
συκοφάντει,
εἴ
τι |
| [329] |
οἶμαί
σου
τοὺς
πολλούς,
ὅταν
|
ταῦτα |
λέγῃς,
οὐκ
ἀποδέχεσθαι
ἀλλ'
ἡγεῖσθαί |
| [352] |
τελέως
εἰσὶ
καὶ
πράττειν
ἀδύνατοι
|
ταῦτα |
(μὲν
οὖν
ὅτι
οὕτως
ἔχει |
| [338] |
τοὺς
ἄλλους.
εἰπόντος
δέ
μου
|
ταῦτα, |
ὅ
τε
Γλαύκων
καὶ
οἱ |
| [350] |
δὴ
Θρασύμαχος
ὡμολόγησε
μὲν
πάντα
|
ταῦτα, |
οὐχ
(ὡς
ἐγὼ
νῦν
ῥᾳδίως |
| [339] |
τοῖς
δὲ
δίκαιον
εἶναι
φῇς
|
ταῦτα |
ποιεῖν
ἃ
ἐκεῖνοι
προσέταξαν
ἆρα |
| [340] |
προστάττειν,
τοῖς
δὲ
δίκαιον
εἶναι
|
ταῦτα |
ποιεῖν.
τὸ
γὰρ
τὰ
κελευόμενα |
| [352] |
ἑνὶ
δὴ
οἶμαι
ἐνοῦσα
ταὐτὰ
|
ταῦτα |
ποιήσει
ἅπερ
πέφυκεν
ἐργάζεσθαι·
πρῶτον |
| [342] |
τῆς
τὸ
συμφέρον
εἰς
αὐτὰ
|
ταῦτα |
σκεψομένης
τε
καὶ
ἐκποριούσης
ἆρα |
| [342] |
(ὑπὸ
ἑαυτῆς.
συνωμολόγησε
μὲν
καὶ
|
ταῦτα |
τελευτῶν,
ἐπεχείρει
δὲ
περὶ
αὐτὰ |
| [353] |
ἔμοιγε
δοκεῖ.
ἴθι
δή,
μετὰ
|
ταῦτα |
τόδε
σκέψαι.
ψυχῆς
ἔστιν
τι |
| [347] |
καὶ
ἔστιν;
ἔγωγε,
ἔφη.
διὰ
|
ταῦτα |
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὔτε |
| [352] |
ὠσίν;
οὐδαμῶς.
οὐκοῦν
δικαίως
(ἂν)
|
ταῦτα |
τούτων
φαμὲν
ἔργα
εἶναι;
πάνυ |
| [349] |
ἁπάντων
πλεῖστον
αὐτὸς
λάβῃ;
ἔστι
|
ταῦτα. |
ὧδε
δὴ
λέγωμεν,
ἔφην·
ὁ |
