Pages |
[353] |
Θρασύμαχε,
ψυχὴ
τὰ
αὑτῆς
ἔργα
|
εὖ |
ἀπεργάσεται
στερομένη
τῆς
οἰκείας
ἀρετῆς, |
[353] |
ψυχὴ
καὶ
ὁ
δίκαιος
ἀνὴρ
|
εὖ |
βιώσεται,
κακῶς
δὲ
ὁ
ἄδικος. |
[330] |
οὐκ
ἂν
πολλοὺς
πείσαιμι
λέγων.
|
εὖ |
γὰρ
ἴσθι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες, |
[351] |
καλῶς.
σοὶ
γάρ,
ἔφη,
χαρίζομαι.
|
εὖ |
γε
σὺ
ποιῶν·
ἀλλὰ
δὴ |
[351] |
ἵνα
σοι
μὴ
διαφέρωμαι.
ἀλλ'
|
εὖ |
γε
σὺ
ποιῶν,
ὦ
ἄριστε. |
[338] |
τίς
μοι
δοκῇ
εὖ
λέγειν,
|
εὖ |
εἴσῃ
αὐτίκα
δὴ
μάλα,
ἐπειδὰν |
[353] |
μὲν
ἀρετῇ
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
|
εὖ |
ἐργάσεται
τὰ
ἐργαζόμενα,
κακίᾳ
δὲ |
[338] |
ἐπειδὰν
ἀποκρίνῃ·
οἶμαι
γάρ
σε
|
εὖ |
ἐρεῖν.
(ἄκουε
δή,
ἦ
δ' |
[330] |
χαλεπῶς
δὲ
τὸ
γῆρας
φέρουσιν,
|
εὖ |
ἔχει
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι |
[330] |
οἴονται·
~ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
Θεμιστοκλέους
|
εὖ |
ἔχει,
ὃς
τῷ
Σεριφίῳ
λοιδορουμένῳ |
[354] |
λόγον.
~(ἀλλὰ
μὴν
ὅ
γε
|
εὖ |
ζῶν
μακάριός
τε
καὶ
εὐδαίμων, |
[329] |
τινῶν
ἀπεστερημένοι
καὶ
τότε
μὲν
|
εὖ |
ζῶντες,
νῦν
δὲ
οὐδὲ
ζῶντες. |
[336] |
σκέψει
ἐγώ
τε
καὶ
ὅδε,
|
εὖ |
ἴσθι
ὅτι
ἄκοντες
ἁμαρτάνομεν.
μὴ |
[328] |
χρὴ
πυκνότερον
δεῦρο
ἰέναι.
ὡς
|
εὖ |
ἴσθι
ὅτι
ἔμοιγε
ὅσον
αἱ |
[338] |
δρῶ,
ἐάν
τίς
μοι
δοκῇ
|
εὖ |
λέγειν,
εὖ
εἴσῃ
αὐτίκα
δὴ |
[341] |
κακουργοῦντά
σε
ἐρέσθαι
ὡς
ἠρόμην;
|
εὖ |
μὲν
οὖν
οἶδα,
ἔφη.
καὶ |
[350] |
αὐτῶν
λέγειν.
εἰ
οὖν
λέγοιμι,
|
εὖ |
οἶδ'
ὅτι
(δημηγορεῖν
ἄν
με |
[345] |
μὰ
Δί'
οὔκ,
ἔφη,
ἀλλ'
|
εὖ |
οἶδα.
τί
δέ,
ἦν
δ' |
[349] |
δίκαιος
οὐδέτερα;
καὶ
τοῦτ'
ἔφη,
|
εὖ. |
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ |
[337] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε·
|
εὖ |
οὖν
ᾔδησθα
ὅτι
εἴ
τινα |
[331] |
μάλιστα
θνατῶν
πολύστροφον
γνώμαν
κυβερνᾷ.
|
εὖ |
οὖν
λέγει
θαυμαστῶς
ὡς
σφόδρα. |
[329] |
τινα
καὶ
ἄγριον
δεσπότην
ἀποδράς.
|
εὖ |
οὖν
μοι
καὶ
τότε
ἔδοξεν |
[332] |
τίς
οὖν
δυνατώτατος
κάμνοντας
φίλους
|
εὖ |
ποιεῖν
καὶ
ἐχθροὺς
κακῶς
πρὸς |
[332] |
ἀποδιδοῦσα.
τὸ
τοὺς
φίλους
ἄρα
|
εὖ |
ποιεῖν
καὶ
τοὺς
ἐχθροὺς
κακῶς |
[335] |
τὸν
μὲν
φίλον
ἀγαθὸν
ὄντα
|
εὖ |
ποιεῖν,
τὸν
δ'
ἐχθρὸν
κακὸν |
[335] |
δίκαιον
εἶναι
τὸν
μὲν
φίλον
|
εὖ |
ποιεῖν,
τὸν
δ'
ἐχθρὸν
κακῶς· |
[353] |
τῇ
δὲ
ἀγαθῇ
πάντα
ταῦτα
|
εὖ |
πράττειν.
ἀνάγκη.
οὐκοῦν
ἀρετήν
γε |