Alphabétiquement     [«   »]
καθεστηκυίας 1
καθῆστο 1
καθορᾷ 1
καὶ 464
καί 8
καινόν 1
καίτοι 3
Fréquences     [«    »]
148 δὲ
119 ἔφη
149 τὸ
464 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre I

καὶ


Pages
[331]   ἐστὶν δικαιοσύνης, ἀληθῆ τε λέγειν  καὶ   ἂν λάβῃ τις ἀποδιδόναι.
[331]   συνειδότι ἡδεῖα ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι  καὶ   ἀγαθὴ γηροτρόφος, ὡς καὶ Πίνδαρος
[348]   σοι, Θρασύμαχε, δοκοῦσιν εἶναι  καὶ   ἀγαθοὶ οἱ ἄδικοι; οἵ γε
[349]   δέ γε, ἔφην, φρόνιμός τε  καὶ   ἀγαθὸς ἄδικος, δὲ
[350]   μὲν δίκαιος τῷ σοφῷ  καὶ   ἀγαθῷ, δὲ ἄδικος τῷ
[329]   ἄττα τῶν τοιούτων ἔχεται,  καὶ   ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγάλων τινῶν ἀπεστερημένοι
[329]   αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα  καὶ   ἄγριον δεσπότην ἀποδράς. εὖ οὖν
[327]   ὕστερον τε Πολέμαρχος ἧκε  καὶ   Ἀδείμαντος τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφὸς
[344]   εὐδαιμονέστατον ποιεῖ, τοὺς δὲ ἀδικηθέντας  καὶ   ἀδικῆσαι οὐκ ἂν ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους.
[343]   καὶ δικαιοσύνης καὶ ἀδίκου τε  καὶ   ἀδικίας, ὥστε ἀγνοεῖς ὅτι
[349]   πάντων πλέον ἔχειν ἀξιοῖ; οὐκοῦν  καὶ   ἀδίκου γε ἀνθρώπου τε καὶ
[343]   τε τοῦ δικαίου καὶ δικαιοσύνης  καὶ   ἀδίκου τε καὶ ἀδικίας, ὥστε
[338]   ἐκβαίνοντα κολάζουσιν ὡς παρανομοῦντά τε  καὶ   ἀδικοῦντα. τοῦτ' οὖν ἐστιν,
[351]   μισεῖν ποιήσει ἀλλήλους καὶ στασιάζειν  καὶ   ἀδυνάτους εἶναι κοινῇ μετ' (ἀλλήλων
[346]   δὲ σωτηρίαν ἐν τῷ πλεῖν,  καὶ   αἱ ἄλλαι οὕτω; πάνυ γε.
[338]   μὲν δημοκρατικούς, τυραννὶς δὲ τυραννικούς,  καὶ   αἱ ἄλλαι οὕτως· θέμεναι δὲ
[346]   δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ ἑπομένη μισθόν,  καὶ   αἱ ἄλλαι πᾶσαι οὕτως τὸ
[342]   τέχνη ἐστίν, αὐτὴ δὲ ἀβλαβὴς  καὶ   ἀκέραιός ἐστιν ὀρθὴ οὖσα, ἕωσπερ
[336]   τὸ συμφέρον, ἀλλὰ σαφῶς μοι  καὶ   ἀκριβῶς λέγε ὅτι ἂν λέγῃς·
[329]   περὶ πότους τε καὶ εὐωχίας  καὶ   ἄλλ' ἄττα τῶν τοιούτων
[351]   (πόλιν φαίης ἂν ἄδικον εἶναι  καὶ   ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι ἀδίκως
[331]   χρημάτων κτῆσις συμβάλλεται. ἔχει δὲ  καὶ   ἄλλας χρείας πολλάς· ἀλλὰ ἕν
[333]   μάχῃ εἴτε πυκτικῇ εἴτε τινὶ  καὶ   ἄλλῃ, οὗτος καὶ φυλάξασθαι; πάνυ
[352]   δικαιοσύνη, αὐτοὺς ἐποίει μήτοι  καὶ   ἀλλήλους γε καὶ ἐφ' οὓς
[343]   ἄν τις πρὸς πρόβατα διατεθείη,  καὶ   ἄλλο τι σκοπεῖν αὐτοὺς διὰ
[327]   ἀδελφὸς καὶ Νικήρατος Νικίου  καὶ   ἄλλοι τινὲς ὡς ἀπὸ τῆς
[329]   ἤδη ἐντετύχηκα οὐχ οὕτως ἔχουσιν  καὶ   ἄλλοις, καὶ δὴ καὶ Σοφοκλεῖ
[353]   ἀμπέλου κλῆμα ἀποτέμοις καὶ σμίλῃ  καὶ   ἄλλοις πολλοῖς; πῶς γὰρ οὔ;
[348]   δίκαιον εἶναι, καὶ αὖθις οὗτος,  καὶ   ἄλλον ἡμεῖς, ἀριθμεῖν δεήσει (τἀγαθὰ
[352]   τοῦτο ἂν θείης καὶ ἵππου  καὶ   ἄλλου ὁτουοῦν ἔργον, ἂν
[331]   γε, δ' ὃς γελάσας,  καὶ   ἅμα ᾔει πρὸς τὰ ἱερά.
[327]   Ἀρίστωνος προσευξόμενός τε τῇ θεῷ  καὶ   ἅμα τὴν ἑορτὴν βουλόμενος θεάσασθαι
[350]   δὲ ἄδικος τῷ κακῷ  καὶ   ἀμαθεῖ. κινδυνεύει. ἀλλὰ μὴν ὡμολογοῦμεν,
[350]   ἔφη. δὲ κακός τε  καὶ   ἀμαθὴς τοῦ τε ὁμοίου καὶ
[354]   περὶ αὐτοῦ εἴτε κακία ἐστὶν  καὶ   ἀμαθία, εἴτε σοφία καὶ ἀρετή,
[350]   τὴν δὲ ἀδικίαν κακίαν τε  καὶ   ἀμαθίαν, εἶεν, ἦν δ' ἐγώ,
[339]   πάντως που, ἔφη, οἷοί τι  καὶ   ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες νόμους τιθέναι
[339]   πόλεσιν ἑκάσταις οἷοί τι  καὶ   ἁμαρτεῖν; πάντως που, ἔφη, οἷοί
[352]   τὸ πρῶτον ἐτίθεσο· εἰ δὲ  καὶ   ἄμεινον ζῶσιν οἱ δίκαιοι τῶν
[352]   ὅτι μὲν γὰρ καὶ σοφώτεροι  καὶ   ἀμείνους καὶ δυνατώτεροι πράττειν οἱ
[333]   θέσιν δίκαιος χρησιμώτερός τε  καὶ   ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ; οὐδαμῶς.
[349]   καὶ πράξεως ἄδικος πλεονεκτήσει  καὶ   ἁμιλλήσεται ὡς ἁπάντων πλεῖστον αὐτὸς
[330]   οὖν καὶ δείματος μεστὸς γίγνεται  καὶ   ἀναλογίζεται ἤδη καὶ σκοπεῖ εἴ
[329]   ἐν τῇ νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες  καὶ   ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε τἀφροδίσια καὶ
[351]   Θρασύμαχε, ὅτι οὐκ ἐπινεύεις μόνον  καὶ   ἀνανεύεις, ἀλλὰ καὶ ἀποκρίνῃ πάνυ
[350]   λεγούσαις, εἶεν” ἐρῶ καὶ κατανεύσομαι  καὶ   ἀνανεύσομαι. μηδαμῶς, ἦν δ' ἐγώ,
[344]   τὰ μέγιστα καὶ γὰρ ἱερόσυλοι  καὶ   ἀνδραποδισταὶ καὶ τοιχωρύχοι καὶ ἀποστερηταὶ
[350]   πάσης δὴ ὅρα ἐπιστήμης τε  καὶ   ἀνεπιστημοσύνης εἴ τίς σοι δοκεῖ
[349]   μουσικοῦ ἀνδρὸς ἐν τῇ ἐπιτάσει  καὶ   ἀνέσει τῶν χορδῶν πλεονεκτεῖν
[349]   ἡγοῖτ' ἄν, δ' ὅς,  καὶ   ἀξιοῖ, ἀλλ' οὐκ ἂν δύναιτο.
[349]   τὸν δὲ ἄμουσον ἄφρονα. οὐκοῦν  καὶ   ἅπερ φρόνιμον, ἀγαθόν, δὲ
[351]   ἐπινεύεις μόνον καὶ ἀνανεύεις, ἀλλὰ  καὶ   ἀποκρίνῃ πάνυ καλῶς. σοὶ γάρ,
[344]   ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ καὶ τοιχωρύχοι  καὶ   ἀποστερηταὶ καὶ κλέπται οἱ κατὰ
[337]   ἔφη· ἀλλὰ πρὸς τῷ μαθεῖν  καὶ   ἀπότεισον ἀργύριον. οὐκοῦν ἐπειδάν μοι
[353]   εἶεν, ἦν δ' ἐγώ. οὐκοῦν  καὶ   ἀρετὴ δοκεῖ σοι εἶναι ἑκάστῳ
[351]   γ' ἔφην, εἴπερ σοφία τε  καὶ   ἀρετή ἐστιν δικαιοσύνη, ῥᾳδίως οἶμαι
[353]   ἦν τι ἔργον; ναί. οὐκοῦν  καὶ   ἀρετή; καὶ ἀρετή. τί δὲ
[354]   ἐστὶν καὶ ἀμαθία, εἴτε σοφία  καὶ   ἀρετή, καὶ ἐμπεσόντος αὖ ὕστερον
[353]   τι ἔργον; ἔστιν. ἆρ' οὖν  καὶ   ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἔστιν; καὶ ἀρετή.
[353]   ἔργον; ναί. οὐκοῦν καὶ ἀρετή;  καὶ   ἀρετή. τί δὲ πάντων πέρι
[353]   οὖν καὶ ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἔστιν;  καὶ   ἀρετή. τί δέ; ὤτων ἦν
[353]   εἶναι; μάλιστά γ' ἔφη. οὐκοῦν  καὶ   ἀρετήν φαμέν τινα ψυχῆς εἶναι;
[346]   ταῦτα ἔγωγε, φίλε Θρασύμαχε,  καὶ   ἄρτι ἔλεγον μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα
[343]   βλάβη, δὲ ἀδικία τοὐναντίον,  καὶ   ἄρχει τῶν ὡς ἀληθῶς εὐηθικῶν
[353]   οἷον τὸ τοιόνδε· τὸ ἐπιμελεῖσθαι  καὶ   ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι καὶ τὰ
[342]   ἀλλὰ τὸ τοῦ ἥττονός τε  καὶ   ἀρχομένου (ὑπὸ ἑαυτῆς. συνωμολόγησε μὲν
[340]   ἀσύμφορα κελεύειν τοὺς ἥττους τε  καὶ   ἀρχομένους ποιεῖν. ἐκ δὲ τούτων
[342]   ἀλλὰ τὸ τῷ ναύτῃ τε  καὶ   ἀρχομένῳ. συνέφησε μόγις. οὐκοῦν, ἦν
[343]   τῷ ὄντι, τοῦ κρείττονός τε  καὶ   ἄρχοντος συμφέρον, οἰκεία δὲ τοῦ
[342]   γε τοιοῦτος κυβερνήτης τε  καὶ   ἄρχων τὸ τῷ κυβερνήτῃ συμφέρον
[333]   ἀμπελουργική; φαίνεται. φήσεις δὲ  καὶ   ἀσπίδα καὶ λύραν ὅταν δέῃ
[348]   ἀγαθὰ ἔχει τὸ δίκαιον εἶναι,  καὶ   αὖθις οὗτος, καὶ ἄλλον ἡμεῖς,
[331]   τι παρά του λάβῃ,  καὶ   αὐτὰ ταῦτα ἔστιν ἐνίοτε μὲν
[339]   τὸ δίκαιον, σὺ δὲ προστιθεῖς  καὶ   αὐτὸ φῂς εἶναι τὸ τοῦ
[336]   ῥᾷον ἐρωτᾶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ  καὶ   αὐτὸς ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ τί
[330]   τὴν ψυχὴν μὴ ἀληθεῖς ὦσιν·  καὶ   αὐτός ἤτοι ὑπὸ τῆς τοῦ
[344]   εἰρημένων λόγον. καὶ δὴ ἔγωγε  καὶ   αὐτὸς πάνυ ἐδεόμην τε καὶ
[344]   πρὸς τοῖς τῶν πολιτῶν χρήμασιν  καὶ   αὐτοὺς ἀνδραποδισάμενος δουλώσηται, ἀντὶ τούτων
[338]   Πουλυδάμας ἡμῶν κρείττων παγκρατιαστὴς  καὶ   αὐτῷ συμφέρει τὰ βόεια κρέα
[344]   κατὰ σμικρὸν τἀλλότρια καὶ λάθρᾳ  καὶ   βίᾳ ἀφαιρεῖται, καὶ ἱερὰ καὶ
[332]   τε καὶ ἐχθροῖς ὠφελίας τε  καὶ   βλάβας ἀποδιδοῦσα. τὸ τοὺς φίλους
[353]   τοιόνδε· τὸ ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν  καὶ   βουλεύεσθαι καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα,
[334]   καὶ τὰ τῶν πολεμίων κλέψαι  καὶ   βουλεύματα καὶ τὰς ἄλλας πράξεις;
[333]   καὶ ἐν εἰρήνῃ δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον.  καὶ   γὰρ γεωργία· οὔ; ναί.
[334]   κινδυνεύεις παρ' Ὁμήρου μεμαθηκέναι αὐτό·  καὶ   γὰρ ἐκεῖνος (τὸν τοῦ Ὀδυσσέως
[344]   καὶ ὀνείδη ἔχει τὰ μέγιστα  καὶ   γὰρ ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ καὶ
[343]   οὐδέν, δὲ πολλὰ κερδαίνει.  καὶ   γὰρ ὅταν ἀρχήν τινα ἄρχῃ
[340]   ἀρχόντων δίκαιον εἶναι ἔθετο Θρασύμαχος.  καὶ   γὰρ τὸ τοῦ κρείττονος,
[329]   ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ δὲ μή,  καὶ   γῆρας, Σώκρατες, καὶ νεότης
[338]   χαρίζου ἀποκρινόμενος καὶ μὴ φθονήσῃς  καὶ   Γλαύκωνα τόνδε διδάξαι καὶ τοὺς
[342]   τῇ τέχνῃ ἔνι τις πονηρία,  καὶ   δεῖ ἑκάστῃ τέχνῃ ἄλλης τέχνης
[330]   καθορᾷ αὐτά ὑποψίας δ' οὖν  καὶ   δείματος μεστὸς γίγνεται καὶ ἀναλογίζεται
[344]   Σώκρατες, καὶ ἰσχυρότερον καὶ ἐλευθεριώτερον  καὶ   δεσποτικώτερον ἀδικία δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς
[328]   τοῖσδέ τε τοῖς νεανίσκοις σύνισθι  καὶ   δεῦρο παρ' ἡμᾶς φοίτα ὡς
[344]   καὶ παρασχεῖν τῶν εἰρημένων λόγον.  καὶ   δὴ ἔγωγε καὶ αὐτὸς πάνυ
[328]   Εὐθύδημον, τοὺς τοῦ Πολεμάρχου ἀδελφούς,  καὶ   δὴ καὶ Θρασύμαχον τὸν Καλχηδόνιον
[328]   χαλεπή, ῥᾳδία καὶ εὔπορος.  καὶ   δὴ καὶ σοῦ ἡδέως ἂν
[329]   οὐχ οὕτως ἔχουσιν καὶ ἄλλοις,  καὶ   δὴ καὶ Σοφοκλεῖ ποτε τῷ
[343]   δεσποτῶν ἀγαθὸν καὶ τὸ αὑτῶν,  καὶ   δὴ καὶ τοὺς ἐν ταῖς
[344]   ἱερὰ καὶ ὅσια καὶ ἴδια  καὶ   δημόσια, ἀλλὰ (συλλήβδην· ὧν ἐφ'
[348]   μὲν οὖν καὶ φημί, ἔφη,  καὶ   δι' ἅ, εἴρηκα. φέρε δή,
[342]   ὀφθαλμοὶ ὄψεως καὶ ὦτα ἀκοῆς  καὶ   διὰ ταῦτα ἐπ' αὐτοῖς δεῖ
[336]   (καὶ Θρασύμαχος πολλάκις μὲν  καὶ   διαλεγομένων ἡμῶν μεταξὺ ὥρμα ἀντιλαμβάνεσθαι
[328]   τε πολλοῖς τῶν νέων αὐτόθι  καὶ   διαλεξόμεθα. ἀλλὰ μένετε (καὶ μὴ
[352]   μεθ' αὑτοῦ διὰ τὸ στασιάζειν  καὶ   διαφέρεσθαι, ἔτι δ' ἐχθρὸν εἶναι
[336]   ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν τῇ ζητήσει  καὶ   διαφθείρειν τὴν εὕρεσιν αὐτοῦ, δικαιοσύνην
[338]   τοῖς ἥττοσιν ἐκείνου συμφέρον ἅμα  καὶ   δίκαιον. βδελυρὸς γὰρ εἶ, ἔφη,
[343]   εἶ περί τε τοῦ δικαίου  καὶ   δικαιοσύνης καὶ ἀδίκου τε καὶ
[343]   τῶν ὡς ἀληθῶς εὐηθικῶν τε  καὶ   δικαίων, οἱ δ' ἀρχόμενοι ποιοῦσιν
[328]   ἐστεφανωμένος ἐπί τινος προσκεφαλαίου τε  καὶ   δίφρου· τεθυκὼς γὰρ ἐτύγχανεν ἐν
[351]   οὐ καὶ ἐν ἐλευθέροις τε  καὶ   δούλοις ἐγγιγνομένη μισεῖν ποιήσει ἀλλήλους
[327]   ὡς χρὴ ἡμᾶς ἀφεῖναι;  καὶ   δύναισθ' ἄν, δ' ὅς,
[352]   γὰρ καὶ σοφώτεροι καὶ ἀμείνους  καὶ   δυνατώτεροι πράττειν οἱ δίκαιοι φαίνονται,
[351]   ἀδικίαν. ἐλέχθη γάρ που ὅτι  καὶ   δυνατώτερον καὶ ἰσχυρότερον εἴη ἀδικία
[352]   ὁμονοοῦντα αὐτὸν ἑαυτῷ, ἔπειτα ἐχθρὸν  καὶ   ἑαυτῷ καὶ τοῖς δικαίοις·
[329]   νεότης χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ συμβαίνει.  καὶ   ἐγὼ ἀγασθεὶς αὐτοῦ εἰπόντος ταῦτα,
[336]   ἀποδέξομαι ἐὰν ὕθλους τοιούτους λέγῃς.  καὶ   ἐγὼ ἀκούσας ἐξεπλάγην καὶ προσβλέπων
[327]   κελεύει ὑμᾶς, ἔφη, Πολέμαρχος περιμεῖναι.  καὶ   ἐγὼ μετεστράφην τε καὶ ἠρόμην
[354]   πρὶν τοῦ προτέρου μετρίως ἀπολαῦσαι,  καὶ   ἐγώ μοι δοκῶ οὕτω, πρὶν
[339]   γὰρ συμφέρον γέ τι εἶναι  καὶ   ἐγὼ ὁμολογῶ τὸ δίκαιον, σὺ
[337]   που μαθεῖν παρὰ τοῦ εἰδότος·  καὶ   ἐγὼ οὖν τοῦτο ἀξιῶ παθεῖν.
[336]   τὸν λόγον· ὡς δὲ διεπαυσάμεθα  καὶ   ἐγὼ ταῦτ' εἶπον, οὐκέτι ἡσυχίαν
[336]   ἧκεν ἐφ' ἡμᾶς ὡς διαρπασόμενος.  καὶ   ἐγώ τε καὶ Πολέμαρχος
[348]   οἷοί τε ἀδικεῖν, πόλεις τε  καὶ   ἔθνη δυνάμενοι ἀνθρώπων ὑφ' ἑαυτοὺς
[343]   ἑκάτερος, τῷ μὲν δικαίῳ ὑπάρχει,  καὶ   εἰ μηδεμία ἄλλη ζημία, τά
[350]   ἅτε καὶ θέρους ὄντος τότε  καὶ   εἶδον ἐγώ, πρότερον δὲ οὔπω,
[336]   ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἀπόκριναι  καὶ   εἰπὲ τί φῂς εἶναι τὸ
[337]   ἀκούσας ἀνεκάγχασέ τε μάλα σαρδάνιον  καὶ   εἶπεν· Ἡράκλεις, ἔφη, αὕτη
[328]   ἰδὼν Κέφαλος ἠσπάζετό τε  καὶ   εἶπεν· Σώκρατες, οὐ δὲ
[336]   αὐτῷ οἷός τ' ἐγενόμην ἀποκρίνασθαι,  καὶ   εἶπον ὑποτρέμων· Θρασύμαχε, μὴ
[344]   καὶ αὐτὸς πάνυ ἐδεόμην τε  καὶ   εἶπον· δαιμόνιε Θρασύμαχε, οἷον
[329]   βουλόμενος ἔτι (λέγειν αὐτὸν ἐκίνουν  καὶ   εἶπον· Κέφαλε, οἶμαί σου
[347]   συμφέρον. ἀλλὰ τοῦτο μὲν δὴ  καὶ   εἰς αὖθις σκεψόμεθα· πολὺ δέ
[330]   ἐν τῷ βίῳ πολλὰ ἀδικήματα  καὶ   ἐκ τῶν ὕπνων, ὥσπερ οἱ
[341]   ἐπὶ τούτῳ, ἔφη. ἆρ' οὖν  καὶ   ἑκάστῃ τῶν τεχνῶν ἔστιν τι
[350]   γε ὅμοιος ἑκάτερος εἴη, τοιοῦτον  καὶ   ἑκάτερον εἶναι. ὡμολογοῦμεν γάρ.
[341]   τὸ συμφέρον ἑκάστῳ ζητεῖν τε  καὶ   ἐκπορίζειν; ἐπὶ τούτῳ, ἔφη. ἆρ'
[342]   εἰς αὐτὰ ταῦτα σκεψομένης τε  καὶ   ἐκποριούσης ἆρα καὶ ἐν αὐτῇ
[337]   ἄλλου δ' ἀποκρινομένου λαμβάνῃ λόγον  καὶ   ἐλέγχῃ. πῶς γὰρ ἄν, ἔφην
[329]   τῷ γήρᾳ πολλὴ εἰρήνη γίγνεται  καὶ   ἐλευθερία· ἐπειδὰν αἱ ἐπιθυμίαι παύσωνται
[344]   οὕτως, Σώκρατες, καὶ ἰσχυρότερον  καὶ   ἐλευθεριώτερον καὶ δεσποτικώτερον ἀδικία δικαιοσύνης
[340]   ἥμαρτεν. τοιοῦτον οὖν δή σοι  καὶ   ἐμὲ ὑπόλαβε νυνδὴ ἀποκρίνεσθαι· τὸ
[354]   ἀμαθία, εἴτε σοφία καὶ ἀρετή,  καὶ   ἐμπεσόντος αὖ ὕστερον λόγου, ὅτι
[349]   τῷ δικαίῳ προσετίθεμεν, ἐπειδή γε  καὶ   ἐν ἀρετῇ αὐτὸ καὶ σοφίᾳ
[342]   σκεψομένης τε καὶ ἐκποριούσης ἆρα  καὶ   ἐν αὐτῇ τῇ τέχνῃ ἔνι
[332]   μοι δοκεῖ τοῦτο. χρήσιμον ἄρα  καὶ   ἐν εἰρήνῃ δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ
[351]   ἐμποιεῖν ὅπου ἂν ἐνῇ, οὐ  καὶ   ἐν ἐλευθέροις τε καὶ δούλοις
[352]   δικαίῳ; οὐχ οὕτως; πάνυ γε.  καὶ   ἐν ἑνὶ δὴ οἶμαι ἐνοῦσα
[332]   ἐχθροὺς βλάπτειν; ἐν τῷ προσπολεμεῖν  καὶ   ἐν τῷ συμμαχεῖν, ἔμοιγε δοκεῖ.
[350]   πλεονεκτεῖν, τοῦ δὲ ἀνομοίου τε  καὶ   ἐναντίου. ἔοικεν, ἔφη. δὲ
[347]   ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ τὸ ἄρχειν,  καὶ   ἐνταῦθ' ἂν καταφανὲς γενέσθαι ὅτι
[340]   οὐκ ἀναμαρτήτους εἶναι ἀλλά τι  καὶ   ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης γὰρ εἶ, ἔφη,
[351]   τοίνυν ἐρωτῶ, ὅπερ ἄρτι, ~ἵνα  καὶ   ἑξῆς διασκεψώμεθα (τὸν λόγον, ὁποῖόν
[349]   εὖ. οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ,  καὶ   ἔοικε τῷ φρονίμῳ καὶ τῷ
[349]   μέλλει, ἔφη, τοιοῦτος ὢν  καὶ   ἐοικέναι τοῖς τοιούτοις, δὲ
[334]   ἐπ' ὠφελίᾳ μέντοι τῶν φίλων  καὶ   ἐπὶ βλάβῃ τῶν ἐχθρῶν. οὐχ
[329]   οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ γήρως ὀδύρονται,  καὶ   ἐπὶ τούτῳ δὴ τὸ γῆρας
[353]   ἄρα κακῇ ψυχῇ κακῶς ἄρχειν  καὶ   ἐπιμελεῖσθαι, τῇ δὲ ἀγαθῇ πάντα
[346]   τὸ τῷ ἀρχομένῳ καὶ παρασκευάζει  καὶ   ἐπιτάττει, τὸ ἐκείνου συμφέρον ἥττονος
[353]   δοκεῖ σοι εἶναι ἑκάστῳ ᾧπερ  καὶ   ἔργον τι προστέτακται; ἴωμεν δὲ
[337]   ἔροιο ὁπόσα ἐστὶν τὰ δώδεκα,  καὶ   ἐρόμενος προείποις (αὐτῷ ὅπως μοι,
[347]   φιλάργυρον εἶναι ὄνειδος λέγεταί τε  καὶ   ἔστιν; ἔγωγε, ἔφη. διὰ ταῦτα
[345]   τῆς δικαιοσύνης κερδαλεώτερον. ταῦτ' οὖν  (καὶ   ἕτερος ἴσως τις ἡμῶν πέπονθεν,
[343]   τὸ ἐκείνου συμφέρον κρείττονος ὄντος,  καὶ   εὐδαίμονα ἐκεῖνον ποιοῦσιν ὑπηρετοῦντες (αὐτῷ,
[352]   ζῶσιν οἱ δίκαιοι τῶν ἀδίκων  καὶ   εὐδαιμονέστεροί εἰσιν, ὅπερ τὸ ὕστερον
[354]   γε εὖ ζῶν μακάριός τε  καὶ   εὐδαίμων, δὲ μὴ τἀναντία.
[349]   ἂν ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν,  καὶ   εὐήθης. τί δέ; τῆς δικαίας
[328]   καὶ Λυσίαν τε αὐτόθι κατελάβομεν  καὶ   Εὐθύδημον, τοὺς τοῦ Πολεμάρχου ἀδελφούς,
[329]   ἀνθρώπων. ἂν μὲν γὰρ κόσμιοι  καὶ   εὔκολοι ὦσιν, καὶ τὸ γῆρας
[328]   τραχεῖα καὶ χαλεπή, ῥᾳδία  καὶ   εὔπορος. καὶ δὴ καὶ σοῦ
[329]   τἀφροδίσια καὶ περὶ πότους τε  καὶ   εὐωχίας καὶ ἄλλ' ἄττα
[352]   ἐποίει μήτοι καὶ ἀλλήλους γε  καὶ   ἐφ' οὓς ᾖσαν ἅμα ἀδικεῖν,
[338]   σὺ γὰρ δὴ φῂς εἰδέναι  καὶ   ἔχειν εἰπεῖν. μὴ οὖν ἄλλως
[351]   ἐγγένηται; οὐ διοίσονται καὶ μισήσουσιν  καὶ   ἐχθροὶ ἔσονται ἀλλήλοις τε καὶ
[332]   εἰρημένοις, τοῖς φίλοις τε  καὶ   ἐχθροῖς ὠφελίας τε καὶ βλάβας
[334]   γὰρ οὐκ ὀρθῶς τὸν φίλον  καὶ   ἐχθρὸν θέσθαι. πῶς θέμενοι,
[332]   τί ἔργον δυνατώτατος φίλους ὠφελεῖν  καὶ   ἐχθροὺς βλάπτειν; ἐν τῷ προσπολεμεῖν
[335]   ἔφη· τούς γε πονηρούς τε  καὶ   ἐχθροὺς δεῖ βλάπτειν. βλαπτόμενοι δ'
[332]   δυνατώτατος κάμνοντας φίλους εὖ ποιεῖν  καὶ   ἐχθροὺς κακῶς πρὸς νόσον καὶ
[334]   τοὺς ὄντας, κἂν μὴ δοκῶσι,  καὶ   ἐχθροὺς ὡσαύτως; εἰκὸς μέν, ἔφη,
[350]   οὐδὲ νῦν λέγεις ἀρέσκει,  καὶ   ἔχω περὶ αὐτῶν λέγειν. εἰ
[328]   ἔδοξεν εἶναι· διὰ χρόνου γὰρ  καὶ   (ἑωράκη αὐτόν. καθῆστο δὲ ἐστεφανωμένος
[330]   οἱ παῖδες, θαμὰ ἐγειρόμενος δειμαίνει  (καὶ   ζῇ μετὰ κακῆς ἐλπίδος· ~τῷ
[347]   δεῖ δὴ (αὐτοῖς ἀνάγκην προσεῖναι  καὶ   ζημίαν, εἰ μέλλουσιν ἐθέλειν ἄρχειν
[332]   ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ, ἐάνπερ ἀπόδοσις  (καὶ   λῆψις βλαβερὰ γίγνηται, φίλοι
[346]   ποιεῖ, δὲ μισθαρνητικὴ μισθόν,  καὶ   μὲν οἰκοδομικὴ οἰκίαν,
[341]   μὲν οὖν προσδεῖται. διὰ ταῦτα  καὶ   τέχνη ἐστὶν ἰατρικὴ
[341]   τι συμφέρον; πάνυ γε. οὐ  καὶ   τέχνη, ἦν δ' ἐγώ,
[327]   ἄγοντες. καλὴ μὲν οὖν μοι  καὶ   τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν
[349]   ἀδίκου πότερον ἀξιοῖ ἂν πλεονεκτεῖν  καὶ   ἡγοῖτο δίκαιον εἶναι, οὐκ
[348]   ὅσα ἑκάτεροι ἐν ἑκατέρῳ λέγομεν,  καὶ   ἤδη δικαστῶν τινων τῶν διακρινούντων
[328]   περὶ τοὺς λόγους ἐπιθυμίαι τε  καὶ   ἡδοναί. μὴ οὖν ἄλλως ποίει,
[328]   ὥσπερ τινὰ ὁδὸν προεληλυθότων ἣν  καὶ   ἡμᾶς ἴσως δεήσει πορεύεσθαι, ποία
[345]   ἐὰν μετατιθῇ, φανερῶς μετατίθεσο  καὶ   ἡμᾶς μὴ ἐξαπάτα. νῦν δὲ
[343]   τι σκοπεῖν αὐτοὺς διὰ νυκτὸς  καὶ   ἡμέρας τοῦτο, (ὅθεν αὐτοὶ
[344]   φῂς εἰδέναι. ἀλλ' ὠγαθέ, προθυμοῦ  καὶ   ἡμῖν ἐνδείξασθαι ~οὔτοι (κακῶς σοι
[338]   σῶμα, τοῦτο τὸ (σιτίον εἶναι  καὶ   ἡμῖν τοῖς ἥττοσιν ἐκείνου συμφέρον
[327]   περιμεῖναι. καὶ ἐγὼ μετεστράφην τε  καὶ   ἠρόμην ὅπου αὐτὸς εἴη. οὗτος,
[331]   οὐ ῥᾴδιον ἀπιστεῖν σοφὸς γὰρ  καὶ   θεῖος ἀνήρ τοῦτο μέντοι ὅτι
[352]   καὶ οἱ θεοί; ἔστω, ἔφη.  (καὶ   θεοῖς ἄρα ἐχθρὸς ἔσται
[343]   ἀγαθὸν σκοπεῖν καὶ παχύνειν αὐτοὺς  καὶ   θεραπεύειν πρὸς ἄλλο τι βλέποντας
[345]   ἐκείνῳ, τῷ (ἀρχομένῳ τε  καὶ   θεραπευομένῳ, ἔν τε πολιτικῇ καὶ
[350]   μετὰ ἱδρῶτος θαυμαστοῦ ὅσου, ἅτε  καὶ   θέρους ὄντος τότε καὶ εἶδον
[327]   οἱ Θρᾷκες ἔπεμπον. (προσευξάμενοι δὲ  καὶ   θεωρήσαντες ἀπῇμεν πρὸς τὸ ἄστυ.
[328]   τοῦ Πολεμάρχου ἀδελφούς, καὶ δὴ  καὶ   Θρασύμαχον τὸν Καλχηδόνιον καὶ Χαρμαντίδην
[333]   δικαιοσύνη χρήσιμος καὶ κοινῇ  καὶ   ἰδίᾳ· ὅταν δὲ χρῆσθαι,
[344]   ἀφαιρεῖται, καὶ ἱερὰ καὶ ὅσια  καὶ   ἴδια καὶ δημόσια, ἀλλὰ (συλλήβδην·
[345]   καὶ θεραπευομένῳ, ἔν τε πολιτικῇ  καὶ   ἰδιωτικῇ ἀρχῇ. σὺ δὲ τοὺς
[344]   καὶ λάθρᾳ καὶ βίᾳ ἀφαιρεῖται,  καὶ   ἱερὰ καὶ ὅσια καὶ ἴδια
[352]   ἆρ' οὖν τοῦτο ἂν θείης  καὶ   ἵππου καὶ ἄλλου ὁτουοῦν ἔργον,
[348]   ὅτι φήσεις αὐτὸ καὶ καλὸν  καὶ   ἰσχυρὸν εἶναι καὶ τἆλλα αὐτῷ
[350]   οὕτω κείσθω, ἔφαμεν δὲ δὴ  καὶ   ἰσχυρὸν εἶναι τὴν ἀδικίαν.
[351]   ἐστιν δικαιοσύνη, ῥᾳδίως οἶμαι φανήσεται  καὶ   ἰσχυρότερον ἀδικίας, ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία
[351]   γάρ που ὅτι καὶ δυνατώτερον  καὶ   ἰσχυρότερον εἴη ἀδικία δικαιοσύνης· νῦν
[344]   τὴν ἀδικίαν. οὕτως, Σώκρατες,  καὶ   ἰσχυρότερον καὶ ἐλευθεριώτερον καὶ δεσποτικώτερον
[334]   δικαιοσύνη καὶ κατὰ σὲ  καὶ   καθ' Ὅμηρον καὶ κατὰ Σιμωνίδην
[350]   δὲ ἄδικος ἀμαθής τε  καὶ   κακός. δὴ Θρασύμαχος ὡμολόγησε
[348]   δῆλος εἶ ὅτι φήσεις αὐτὸ  καὶ   καλὸν καὶ ἰσχυρὸν εἶναι καὶ
[334]   τε. ἔοικεν οὖν δικαιοσύνη  καὶ   κατὰ σὲ καὶ καθ' Ὅμηρον
[334]   κατὰ σὲ καὶ καθ' Ὅμηρον  καὶ   κατὰ Σιμωνίδην κλεπτική τις εἶναι,
[330]   χρήματα σπουδάζουσιν ὡς ἔργον ἑαυτῶν,  καὶ   κατὰ τὴν χρείαν ᾗπερ οἱ
[351]   ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι ἀδίκως  καὶ   καταδεδουλῶσθαι, πολλὰς δὲ καὶ ὑφ'
[350]   τοὺς μύθους λεγούσαις, εἶεν” ἐρῶ  καὶ   κατανεύσομαι καὶ ἀνανεύσομαι. μηδαμῶς, ἦν
[333]   ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ τε  καὶ   κιθαριστικοῦ, ὥσπερ κιθαριστικὸς τοῦ
[334]   δίκαιος, ὡς ἔοικεν, ἀναπέφανται,  καὶ   κινδυνεύεις παρ' Ὁμήρου μεμαθηκέναι αὐτό·
[328]   Καλχηδόνιον καὶ Χαρμαντίδην τὸν Παιανιᾶ  καὶ   Κλειτοφῶντα τὸν Ἀριστωνύμου· ἦν δ'
[344]   ἀνδραποδισταὶ καὶ τοιχωρύχοι καὶ ἀποστερηταὶ  καὶ   κλέπται οἱ κατὰ μέρη ἀδικοῦντες
[334]   δίκαιος ἀργύριον δεινὸς φυλάττειν,  καὶ   κλέπτειν δεινός. ὡς γοῦν
[333]   δέῃ φυλάττειν, δικαιοσύνη χρήσιμος  καὶ   κοινῇ καὶ ἰδίᾳ· ὅταν δὲ
[331]   παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ τῷ ἐπιεικεῖ  καὶ   κοσμίῳ. τὸ γὰρ μηδὲ ἄκοντά
[342]   Θρασύμαχε, ἄρχουσί γε αἱ τέχναι  καὶ   κρατοῦσιν ἐκείνου οὗπέρ εἰσιν τέχναι.
[339]   ἀσύμφορα ποιεῖν τοῖς ἄρχουσί τε  καὶ   κρείττοσι δίκαιον εἶναι ὡμολογῆσθαί σοι,
[335]   τὴν τῶν ἵππων. ἆρ' οὖν  καὶ   κύνες βλαπτόμενοι χείρους γίγνονται εἰς
[333]   καὶ νόσον ὅστις δεινὸς φυλάξασθαι,  καὶ   λαθεῖν οὗτος δεινότατος ἐμποιήσας; ἔμοιγε
[344]   οὐ κατὰ σμικρὸν τἀλλότρια  καὶ   λάθρᾳ καὶ βίᾳ ἀφαιρεῖται, καὶ
[351]   δὴ καὶ τόδε μοι χάρισαι  καὶ   λέγε· δοκεῖς ἂν πόλιν
[341]   ἐστιν τῶν καμνόντων θεραπευτής;  καὶ   λέγε τὸν τῷ ὄντι ἰατρὸν
[342]   τὸ ἐκείνῳ συμφέρον καὶ πρέπον,  καὶ   λέγει λέγει καὶ ποιεῖ
[330]   ἔχει, ὃς τῷ Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ  καὶ   λέγοντι (ὅτι οὐ δι' αὑτὸν
[329]   ἔφη, λέγεις· οὐ γὰρ ἀποδέχονται.  καὶ   λέγουσι μέν τι, οὐ μέντοι
[348]   ἔφη, ἥδιστε, ἐπειδή γε  καὶ   λέγω ἀδικίαν μὲν λυσιτελεῖν, δικαιοσύνην
[333]   πεττευτικός. ἀλλ' εἰς πλίνθων  καὶ   λίθων θέσιν δίκαιος χρησιμώτερός
[333]   φαίνεται. φήσεις δὲ καὶ ἀσπίδα  καὶ   λύραν ὅταν δέῃ φυλάττειν καὶ
[328]   οὖν οἴκαδε εἰς τοῦ Πολεμάρχου,  καὶ   Λυσίαν τε αὐτόθι κατελάβομεν καὶ
[329]   γίγνεται, (δεσποτῶν πάνυ πολλῶν ἐστι  καὶ   μαινομένων ἀπηλλάχθαι. ἀλλὰ καὶ τούτων
[344]   τούτων τῶν αἰσχρῶν ὀνομάτων εὐδαίμονες  καὶ   μακάριοι (κέκληνται, οὐ μόνον ὑπὸ
[335]   τιν' ἄλλον τῶν σοφῶν τε  καὶ   μακαρίων ἀνδρῶν. ἐγὼ γοῦν, ἔφη,
[334]   τὸν Σιμωνίδην ἔφαμεν λέγειν.  καὶ   μάλα, ἔφη, οὕτω συμβαίνει. ἀλλὰ
[342]   οὗπέρ εἰσιν τέχναι. συνεχώρησεν ἐνταῦθα  καὶ   μάλα μόγις. οὐκ ἄρα ἐπιστήμη
[328]   πατὴρ τοῦ Πολεμάρχου Κέφαλος.  καὶ   μάλα πρεσβύτης μοι ἔδοξεν εἶναι·
[351]   γε ἀδικία καὶ μίση  καὶ   μάχας ἐν ἀλλήλοις παρέχει,
[345]   βλέποντα ἀλλ' ὥσπερ δαιτυμόνα τινὰ  καὶ   μέλλοντα ἑστιάσεσθαι, πρὸς τὴν εὐωχίαν,
[331]   γέ τι χρὴ Σιμωνίδῃ πείθεσθαι.  καὶ   μέντοι, ἔφη Κέφαλος, καὶ
[348]   ἄλλον ἡμεῖς, ἀριθμεῖν δεήσει (τἀγαθὰ  καὶ   μετρεῖν ὅσα ἑκάτεροι ἐν ἑκατέρῳ
[328]   αὐτόθι καὶ διαλεξόμεθα. ἀλλὰ μένετε  (καὶ   μὴ ἄλλως ποιεῖτε. καὶ
[345]   οὐδ' ἐὰν ἐᾷ τις αὐτὴν  καὶ   μὴ διακωλύῃ πράττειν βούλεται.
[337]   δ' ἐγώ· εἰ δ' οὖν  καὶ   μὴ ἔστιν ὅμοιον, φαίνεται δὲ
[332]   φίλε Πολέμαρχε, ἰατρὸς ἄχρηστος. ἀληθῆ.  καὶ   μὴ πλέουσι δὴ κυβερνήτης. ναί.
[338]   ἀλλὰ ἐμοί τε χαρίζου ἀποκρινόμενος  καὶ   μὴ φθονήσῃς καὶ Γλαύκωνα τόνδε
[333]   καὶ λύραν ὅταν δέῃ φυλάττειν  καὶ   μηδὲν χρῆσθαι, χρήσιμον εἶναι τὴν
[328]   φίλους τε καὶ πάνυ οἰκείους.  καὶ   μήν, ἦν δ' ἐγώ,
[333]   πρός γε καρποῦ κτῆσιν; ναί.  καὶ   μὴν καὶ σκυτοτομική; ναί. πρός
[333]   ἱππικός. γάρ; φαίνεται.  καὶ   μὴν ὅταν γε πλοῖον,
[351]   Θρασύμαχε, γε ἀδικία  καὶ   μίση καὶ μάχας ἐν ἀλλήλοις
[351]   ἐν δυοῖν ἐγγένηται; οὐ διοίσονται  καὶ   μισήσουσιν καὶ ἐχθροὶ ἔσονται ἀλλήλοις
[346]   ἄλλαι οὕτω; πάνυ γε. (οὐκοῦν  καὶ   μισθωτικὴ μισθόν; αὕτη γὰρ αὐτῆς
[350]   νῦν ῥᾳδίως λέγω, ἀλλ' ἑλκόμενος  καὶ   μόγις, μετὰ ἱδρῶτος θαυμαστοῦ ὅσου,
[329]   μή, καὶ γῆρας, Σώκρατες,  καὶ   νεότης χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ συμβαίνει.
[327]   Ἀδείμαντος τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφὸς  καὶ   Νικήρατος Νικίου καὶ ἄλλοι
[333]   φυλάξασθαι; πάνυ γε. ἆρ' οὖν  καὶ   νόσον ὅστις δεινὸς φυλάξασθαι, καὶ
[352]   τῆς ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος ὥσπερ  καὶ   νῦν. ὅτι μὲν γὰρ καὶ
[329]   καὶ τότε ἔδοξεν ἐκεῖνος εἰπεῖν,  καὶ   νῦν οὐχ ἧττον. παντάπασι γὰρ
[352]   σκέψασθαι, σκεπτέον. φαίνονται μὲν οὖν  καὶ   νῦν, ὥς γέ μοι δοκεῖ,
[328]   τοίνυν μὴ ἀκουσομένων, οὕτω διανοεῖσθε.  ~(καὶ   Ἀδείμαντος, ἆρά γε,
[332]   δὲ ὦσιν τε ἀπολαμβάνων  καὶ   ἀποδιδούς οὐχ οὕτω λέγειν
[340]   εἴποι ὅτι ἰατρὸς ἥμαρτεν  καὶ   ἄρχων ἥμαρτεν. τοιοῦτον οὖν
[328]   μένετε (καὶ μὴ ἄλλως ποιεῖτε.  καὶ   Γλαύκων, ἔοικεν, ἔφη, μενετέον
[340]   ἐξήμαρτεν καὶ λογιστὴς ἐξήμαρτεν  καὶ   γραμματιστής· τὸ δ' οἶμαι
[353]   μὲν ἄρα δικαία ψυχὴ  καὶ   δίκαιος ἀνὴρ εὖ βιώσεται,
[336]   ἄλλο τις αὐτὸ φαίη εἶναι;  (καὶ   Θρασύμαχος πολλάκις μὲν καὶ
[338]   ἐδέοντο αὐτοῦ μὴ ἄλλως ποιεῖν.  καὶ   Θρασύμαχος φανερὸς μὲν ἦν
[342]   οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν  καὶ   κυβερνήτης ἀκριβὴς ναυτῶν
[340]   οὕτως, ὅτι ἰατρὸς ἐξήμαρτεν  καὶ   λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ
[328]   τὸν Ἀριστωνύμου· ἦν δ' ἔνδον  καὶ   πατὴρ τοῦ Πολεμάρχου
[336]   ὡς διαρπασόμενος. καὶ ἐγώ τε  καὶ   Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν·
[336]   τῶν λόγων σκέψει ἐγώ τε  καὶ   ὅδε, εὖ ἴσθι ὅτι ἄκοντες
[338]   μου ταῦτα, τε Γλαύκων  καὶ   οἱ ἄλλοι ἐδέοντο αὐτοῦ μὴ
[329]   ταῦτα ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε γήρως,  καὶ   οἱ ἄλλοι πάντες ὅσοι ἐνταῦθα
[352]   δέ γ' εἰσίν, φίλε,  καὶ   οἱ θεοί; ἔστω, ἔφη. (καὶ
[330]   οἱ ποιηταὶ τὰ αὑτῶν ποιήματα  καὶ   οἱ πατέρες τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν,
[330]   παῖδας ἀγαπῶσιν, ταύτῃ τε δὴ  καὶ   οἱ χρηματισάμενοι περὶ τὰ χρήματα
[337]   φάσκων εἰδέναι, ἔπειτα, εἴ τι  καὶ   οἴεται, περὶ τούτων ἀπειρημένον αὐτῷ
[334]   οἵ γε ἀγαθοὶ δίκαιοί τε  καὶ   οἷοι μὴ ἀδικεῖν; ἀληθῆ. κατὰ
[327]   δ' ὃς Γλαύκων.  (καὶ   ὀλίγῳ ὕστερον τε Πολέμαρχος
[350]   ἄδικος ἡμῖν τοῦ ἀνομοίου τε  καὶ   ὁμοίου πλεονεκτεῖ; οὐχ οὕτως
[330]   μὲν γὰρ πάππος τε  καὶ   ὁμώνυμος ἐμοὶ σχεδόν τι ὅσην
[344]   ἀδικήσας μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί τε  καὶ   ὀνείδη ἔχει τὰ μέγιστα καὶ
[335]   δ' ἐγώ, δικαίου ἀνδρὸς βλάπτειν  καὶ   ὁντινοῦν ἀνθρώπων; καὶ πάνυ γε,
[344]   ἀδικία δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς γιγνομένη,  καὶ   ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον, τὸ
[336]   τί φῂς εἶναι τὸ δίκαιον.  καὶ   ὅπως μοι μὴ ἐρεῖς ὅτι
[329]   οἷός τε εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι”  καὶ   ὅς, εὐφήμει, ἔφη, ἄνθρωπε·
[337]   ὑμῶν τῶν δεινῶν χαλεπαίνεσθαι.  καὶ   ὃς ἀκούσας ἀνεκάγχασέ τε μάλα
[344]   καὶ βίᾳ ἀφαιρεῖται, καὶ ἱερὰ  καὶ   ὅσια καὶ ἴδια καὶ δημόσια,
[331]   εἶπεν, ὅτι ὃς ἂν δικαίως  καὶ   ὁσίως τὸν βίον διαγάγῃ, γλυκεῖά
[333]   ἐπ' αὐτῷ (ἡ δικαιοσύνη; κινδυνεύει.  καὶ   ὅταν δὴ δρέπανον δέῃ φυλάττειν,
[336]   ἔπειθ' οὕτως ἀνοήτως ὑπείκειν ἀλλήλοις  καὶ   οὐ σπουδάζειν ὅτι μάλιστα φανῆναι
[350]   ἐπιστήμων πράττειν λέγειν,  καὶ   οὐ ταὐτὰ τῷ ὁμοίῳ ἑαυτῷ
[354]   ἀρετή τις οὖσα τυγχάνει εἴτε  καὶ   οὔ, καὶ πότερον ἔχων
[341]   εὖ μὲν οὖν οἶδα, ἔφη.  καὶ   οὐδέν γέ σοι πλέον ἔσται·
[343]   τοί σε, ἔφη, κορυζῶντα περιορᾷ  καὶ   οὐκ ἀπομύττει δεόμενον, ὅς γε
[341]   ηὑρημένη, ὅτι σῶμά ἐστιν πονηρὸν  καὶ   οὐκ ἐξαρκεῖ αὐτῷ τοιούτῳ εἶναι.
[347]   αὐτῷ, ἀλλ' (ὡς ἐπ' ἀναγκαῖον  καὶ   οὐκ ἔχοντες ἑαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι
[348]   ἐγώ, ἤδη στερεώτερον, ἑταῖρε,  καὶ   οὐκέτι ῥᾴδιον ἔχειν ὅτι τις
[352]   ἀλλήλων οἷοί (τε ἀλλὰ δὴ  καὶ   οὕς φαμεν ἐρρωμένως πώποτέ τι
[343]   τοῦτο, (ὅθεν αὐτοὶ ὠφελήσονται.  καὶ   οὕτω πόρρω εἶ περί τε
[334]   δ' ἐχθροὺς ὠφελεῖν ἀγαθοὶ γάρ·  καὶ   οὕτως ἐροῦμεν αὐτὸ τοὐναντίον
[352]   ἀδύνατον αὐτὸν πράττειν ποιήσει στασιάζοντα  καὶ   οὐχ ὁμονοοῦντα αὐτὸν ἑαυτῷ, ἔπειτα
[337]   μὲν οὐκ ἐθελήσοις, εἰρωνεύσοιο δὲ  καὶ   πάντα μᾶλλον ποιήσοις ἀποκρινοῖο,
[335]   ἀνδρὸς βλάπτειν καὶ ὁντινοῦν ἀνθρώπων;  καὶ   πάνυ γε, ἔφη· τούς γε
[328]   φοίτα ὡς παρὰ φίλους τε  καὶ   πάνυ οἰκείους. καὶ μήν, ἦν
[331]   καὶ μέντοι, ἔφη Κέφαλος,  καὶ   παραδίδωμι ὑμῖν τὸν λόγον· δεῖ
[346]   πάλαι ἐλέγομεν, τὸ τῷ ἀρχομένῳ  καὶ   παρασκευάζει καὶ ἐπιτάττει, τὸ ἐκείνου
[344]   παρόντες, ἀλλ' ἠνάγκασαν ὑπομεῖναί τε  καὶ   παρασχεῖν τῶν εἰρημένων λόγον. καὶ
[343]   οὖν ἐνταῦθα ἦμεν τοῦ λόγου  καὶ   πᾶσι καταφανὲς ἦν ὅτι
[343]   τὸ τῶν βοῶν ἀγαθὸν σκοπεῖν  καὶ   παχύνειν αὐτοὺς καὶ θεραπεύειν πρὸς
[339]   ἐγώ. καί μοι εἰπέ· οὐ  καὶ   πείθεσθαι μέντοι τοῖς ἄρχουσιν δίκαιον
[346]   παρὰ δόξαν ἀποκρίνου, ἵνα τι  καὶ   περαίνωμεν. ἀλλὰ τούτῳ, ἔφη, ἑτέρα.
[329]   καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε τἀφροδίσια  καὶ   περὶ πότους τε καὶ εὐωχίας
[333]   ὁπλιτικὴν καὶ τὴν μουσικήν; ἀνάγκη.  καὶ   περὶ τἆλλα δὴ πάντα
[335]   δοκεῖν ἀλλὰ μὴ εἶναι φίλον.  καὶ   περὶ τοῦ ἐχθροῦ δὲ
[331]   πάρεστι καὶ ἀγαθὴ γηροτρόφος, ὡς  καὶ   Πίνδαρος λέγει. χαριέντως γάρ τοι,
[342]   πρέπον, καὶ λέγει λέγει  καὶ   ποιεῖ ποιεῖ ἅπαντα. ~(ἐπειδὴ
[344]   καταντλήσας κατὰ τῶν ὤτων ἁθρόον  καὶ   πολὺν τὸν λόγον· οὐ μὴν
[332]   σώμασιν φάρμακά τε καὶ σιτία  καὶ   ποτά. δὲ τίσιν τί
[347]   δ' ἐγώ, Γλαύκων, αἱρῇ;  καὶ   πότερον ἀληθεστέρως δοκεῖ σοι λέγεσθαι;
[349]   δὲ (ἄμουσον; ἔγωγε. πότερον φρόνιμον  καὶ   πότερον ἄφρονα; τὸν μὲν μουσικὸν
[354]   οὖσα τυγχάνει εἴτε καὶ οὔ,  καὶ   πότερον ἔχων αὐτὸ οὐκ
[349]   καὶ ἀδίκου γε ἀνθρώπου τε  καὶ   πράξεως ἄδικος πλεονεκτήσει καὶ
[352]   καὶ τελέως ἄδικοι τελέως εἰσὶ  καὶ   πράττειν ἀδύνατοι ταῦτα (μὲν οὖν
[342]   βλέπων καὶ τὸ ἐκείνῳ συμφέρον  καὶ   πρέπον, καὶ λέγει λέγει
[328]   λέγεις; οὕτως, ἔφη Πολέμαρχος.  καὶ   πρός γε παννυχίδα ποιήσουσιν, ἣν
[342]   καὶ ἂν αὐτὸς δημιουργῇ,  καὶ   πρὸς ἐκεῖνο βλέπων καὶ τὸ
[332]   δίκαιος; ἐν τίνι πράξει  καὶ   πρὸς τί ἔργον δυνατώτατος φίλους
[336]   λέγῃς. καὶ ἐγὼ ἀκούσας ἐξεπλάγην  καὶ   προσβλέπων αὐτὸν ἐφοβούμην, καί μοι
[332]   τοῦ ἐχθροῦ τῷ ἐχθρῷ ὅπερ  καὶ   προσήκει, κακόν τι. ἠινίξατο ἄρα,
[332]   τίσιν οὖν τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον  καὶ   προσῆκον τέχνη ἰατρικὴ καλεῖται; τί
[332]   δὲ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον  καὶ   προσῆκον τέχνη μαγειρικὴ καλεῖται; (ἡ
[342]   τῷ κυβερνήτῃ συμφέρον σκέψεταί τε  καὶ   προστάξει, ἀλλὰ τὸ τῷ ναύτῃ
[353]   ἀλλ' ἀντὶ τῆς ἀρετῆς κακίαν;  καὶ   πῶς ἄν; ἔφη· τυφλότητα γὰρ
[345]   δικαιοσύνην ἀδικίας περὶ πλείονος ποιούμενοι.  καὶ   πῶς, ἔφη, σὲ πείσω; εἰ
[348]   σκοπῶμεν, ἅμα αὐτοί τε δικασταὶ  καὶ   ῥήτορες ἐσόμεθα. πάνυ μὲν οὖν,
[332]   ἔφη, σώμασιν φάρμακά τε  καὶ   σιτία καὶ ποτά. δὲ
[330]   μεστὸς γίγνεται καὶ ἀναλογίζεται ἤδη  καὶ   σκοπεῖ εἴ τινά τι ἠδίκησεν.
[342]   ἑκάστη ἀκριβὴς ὅλη ἥπερ ἐστίν;  καὶ   σκόπει ἐκείνῳ τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ·
[333]   καρποῦ κτῆσιν; ναί. καὶ μὴν  καὶ   σκυτοτομική; ναί. πρός γε ὑποδημάτων
[353]   μαχαίρᾳ ἂν ἀμπέλου κλῆμα ἀποτέμοις  καὶ   σμίλῃ καὶ ἄλλοις πολλοῖς; πῶς
[328]   ῥᾳδία καὶ εὔπορος. καὶ δὴ  καὶ   σοῦ ἡδέως ἂν πυθοίμην ὅτι
[349]   γε καὶ ἐν ἀρετῇ αὐτὸ  καὶ   σοφίᾳ ἐτόλμησας θεῖναι. ἀληθέστατα, ἔφη,
[350]   διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην ἀρετὴν εἶναι  καὶ   σοφίαν, τὴν δὲ ἀδικίαν κακίαν
[348]   τόδε ἐθαύμασα, εἰ ἐν ἀρετῆς  καὶ   σοφίας τιθεῖς μέρει τὴν ἀδικίαν,
[329]   ἔχουσιν καὶ ἄλλοις, καὶ δὴ  καὶ   Σοφοκλεῖ ποτε τῷ ποιητῇ παρεγενόμην
[350]   ἡμῖν ἀναπέφανται ὢν ἀγαθός τε  καὶ   σοφός, δὲ ἄδικος ἀμαθής
[350]   φημί. ἄρα ἀγαθός τε  καὶ   σοφὸς τοῦ μὲν ὁμοίου οὐκ
[352]   καὶ νῦν. ὅτι μὲν γὰρ  καὶ   σοφώτεροι καὶ ἀμείνους καὶ δυνατώτεροι
[351]   δούλοις ἐγγιγνομένη μισεῖν ποιήσει ἀλλήλους  καὶ   στασιάζειν καὶ ἀδυνάτους εἶναι κοινῇ
[340]   κατὰ τὸν ἀκριβῆ λόγον, ἐπειδὴ  καὶ   σὺ ἀκριβολογῇ, οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν
[339]   συμφέρον μὲν οὖν, Θρασύμαχε,  καὶ   σὺ ἀπεκρίνω δίκαιον εἶναι καίτοι
[335]   δ' ἐγώ, κοινῇ ἐγώ τε  καὶ   σύ, ἐάν τις αὐτὸ φῇ
[337]   μή; ἄλλο τι οὖν, ἔφη,  καὶ   σὺ οὕτω ποιήσεις· ὧν ἐγὼ
[330]   ᾗπερ οἱ ἄλλοι. χαλεποὶ οὖν  καὶ   συγγενέσθαι εἰσίν, οὐδὲν ἐθέλοντες ἐπαινεῖν
[341]   ἄρχοντα ὄντα. πρὸς ταῦτα κακούργει  καὶ   συκοφάντει, εἴ τι δύνασαι οὐδέν
[341]   μανῆναι ὥστε ξυρεῖν ἐπιχειρεῖν λέοντα  καὶ   συκοφαντεῖν Θρασύμαχον; νῦν γοῦν, ἔφη,
[335]   δὴ οἱ δίκαιοι ἀδίκους;  καὶ   (συλλήβδην ἀρετῇ οἱ ἀγαθοὶ κακούς;
[344]   δ' ἄδικον ἑαυτῷ λυσιτελοῦν τε  καὶ   συμφέρον. (ταῦτα εἰπὼν Θρασύμαχος
[328]   δεῖπνον καὶ τὴν παννυχίδα θεασόμεθα.  καὶ   συνεσόμεθά τε πολλοῖς τῶν νέων
[333]   χρησιμώτερος τῶν ἄλλων; ὅταν παρακαταθέσθαι  καὶ   σῶν εἶναι, Σώκρατες. οὐκοῦν
[346]   ἔλεγον μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν  καὶ   τὰ ἀλλότρια κακὰ μεταχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα,
[352]   ἴθι δή, ἦν δ' ἐγώ,  καὶ   τὰ λοιπά μοι τῆς ἑστιάσεως
[348]   μὲν οὖν, δ' ὅς,  καὶ   τὰ τοιαῦτα, ἐάνπερ λανθάνῃ· ἔστι
[353]   ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι  καὶ   τὰ τοιαῦτα πάντα, ἔσθ' ὅτῳ
[334]   αὐτὸς φύλαξ ἀγαθός, ὅσπερ  καὶ   τὰ τῶν πολεμίων κλέψαι καὶ
[348]   καὶ καλὸν καὶ ἰσχυρὸν εἶναι  καὶ   τἆλλα αὐτῷ πάντα προσθήσεις ~(ἃ
[353]   ἀπεργάσεται; πάνυ γε. (τίθεμεν οὖν  καὶ   τἆλλα πάντα εἰς τὸν αὐτὸν
[334]   τῶν πολεμίων κλέψαι καὶ βουλεύματα  καὶ   τὰς ἄλλας πράξεις; πάνυ γε.
[329]   δὲ οὐδὲ ζῶντες. (ἔνιοι δὲ  καὶ   τὰς τῶν οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ
[337]   κείνη εἰωθυῖα εἰρωνεία Σωκράτους,  καὶ   ταῦτ' ἐγὼ ᾔδη τε καὶ
[341]   γοῦν, ἔφη, ἐπεχείρησας, οὐδὲν ὢν  καὶ   ταῦτα. ἅδην, ἦν δ' ἐγώ,
[342]   ἀρχομένου (ὑπὸ ἑαυτῆς. συνωμολόγησε μὲν  καὶ   ταῦτα τελευτῶν, ἐπεχείρει δὲ περὶ
[338]   γὰρ εἶ, ἔφη, Σώκρατες,  καὶ   ταύτῃ ὑπολαμβάνεις ἂν κακουργήσαις
[352]   ὄντες, ἐπεὶ οἵ γε παμπόνηροι  καὶ   τελέως ἄδικοι τελέως εἰσὶ καὶ
[351]   γε ἀρίστη μάλιστα ποιήσει  καὶ   τελεώτατα οὖσα ἄδικος. μανθάνω, ἔφην,
[342]   ἥτις αὐτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται,  καὶ   τῇ σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ τοιαύτης,
[346]   δύναμις· τὴν ἰατρικὴν σὺ  καὶ   τὴν κυβερνητικὴν τὴν αὐτὴν καλεῖς;
[333]   ὅταν δὲ χρῆσθαι, τὴν ὁπλιτικὴν  καὶ   τὴν μουσικήν; ἀνάγκη. καὶ περὶ
[328]   ἐξαναστησόμεθα γὰρ μετὰ τὸ δεῖπνον  καὶ   τὴν παννυχίδα θεασόμεθα. καὶ συνεσόμεθά
[341]   καλεῖται, ἀλλὰ κατὰ τὴν τέχνην  καὶ   τὴν τῶν ναυτῶν ἀρχήν. ἀληθῆ,
[349]   ἆρα ἀξιοῖ τοῦ δικαίου πλεονεκτεῖν  καὶ   τῆς δικαίας πράξεως; πῶς γὰρ
[336]   πάλαι φλυαρία (ἔχει, Σώκρατες;  καὶ   τί εὐηθίζεσθε πρὸς ἀλλήλους ὑποκατακλινόμενοι
[340]   αὐτῷ μαρτυρήσῃς, Κλειτοφῶν ὑπολαβών.  καὶ   τί, ἔφη, δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς
[331]   αὐτὸ φήσομεν εἶναι ἁπλῶς οὕτως  καὶ   τὸ ἀποδιδόναι ἄν τίς τι
[339]   (οἴου τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ,  καὶ   τὸ ἀσύμφορα ποιεῖν τοῖς ἄρχουσί
[343]   τὸ τῶν δεσποτῶν ἀγαθὸν  καὶ   τὸ αὑτῶν, καὶ δὴ καὶ
[329]   γὰρ κόσμιοι καὶ εὔκολοι ὦσιν,  καὶ   τὸ γῆρας μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον·
[343]   ἀγνοεῖς ὅτι μὲν δικαιοσύνη  καὶ   τὸ δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν τῷ
[340]   τοῦτο ποιητέον εἶναι τῷ ἥττονι,  καὶ   τὸ δίκαιον τοῦτο ἐτίθετο. ἀλλ'
[342]   δημιουργῇ, καὶ πρὸς ἐκεῖνο βλέπων  καὶ   τὸ ἐκείνῳ συμφέρον καὶ πρέπον,
[351]   γε σὺ ποιῶν· ἀλλὰ δὴ  καὶ   τόδε μοι χάρισαι καὶ λέγε·
[343]   τούτοις ἀπεχθέσθαι τοῖς τε οἰκείοις  καὶ   τοῖς γνωρίμοις, ὅταν μηδὲν ἐθέλῃ
[330]   ὀνομαστὸς ἐγένετο οὔτ' ἐκεῖνος Ἀθηναῖος.  καὶ   τοῖς δὴ μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς
[351]   καὶ ἐχθροὶ ἔσονται ἀλλήλοις τε  καὶ   τοῖς δικαίοις; ἔσονται, ἔφη. ἐὰν
[352]   ἑαυτῷ, ἔπειτα ἐχθρὸν καὶ ἑαυτῷ  καὶ   τοῖς δικαίοις· γάρ; ναί.
[332]   πλέουσι δὴ κυβερνήτης. ναί. ἆρα  καὶ   τοῖς μὴ πολεμοῦσιν δίκαιος
[344]   καὶ γὰρ ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ  καὶ   τοιχωρύχοι καὶ ἀποστερηταὶ καὶ κλέπται
[341]   ποτέρως λέγεις τὸν ἄρχοντά τε  καὶ   τὸν κρείττονα, τὸν ὡς ἔπος
[334]   δοκοῦντά τε, δ' ὅς,  καὶ   τὸν ὄντα χρηστὸν φίλον· ~(τὸν
[338]   ἀρχομένοις εἶναι, τὸ σφίσι συμφέρον,  καὶ   τὸν τούτου ἐκβαίνοντα κολάζουσιν ὡς
[329]   δεσπότην ἀποδράς. εὖ οὖν μοι  καὶ   τότε ἔδοξεν ἐκεῖνος εἰπεῖν, καὶ
[347]   ἄρχειν, ὅταν ἄρχωσιν, οἱ ἐπιεικεῖς,  καὶ   τότε ἔρχονται ἐπὶ τὸ ἄρχειν
[329]   ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγάλων τινῶν ἀπεστερημένοι  καὶ   τότε μὲν εὖ ζῶντες, νῦν
[349]   δὲ ἄδικος τοῦ τε ὁμοίου  καὶ   (τοῦ ἀνομοίου; ἄριστα, ἔφη, εἴρηκας.
[350]   καὶ ἀμαθὴς τοῦ τε ὁμοίου  καὶ   τοῦ ἐναντίου. φαίνεται. οὐκοῦν,
[330]   γέγονα χρηματιστὴς τοῦ τε πάππου  καὶ   τοῦ πατρός. μὲν γὰρ
[339]   τοῦ κρείττονος συμφέρον ποιεῖν ἀλλὰ  καὶ   τοὐναντίον, τὸ μὴ συμφέρον. τί
[338]   φθονήσῃς καὶ Γλαύκωνα τόνδε διδάξαι  καὶ   τοὺς ἄλλους. εἰπόντος δέ μου
[335]   ἀνθρωπεία ἀρετή; καὶ τοῦτ' ἀνάγκη.  καὶ   τοὺς βλαπτομένους ἄρα, φίλε,
[343]   καὶ τὸ αὑτῶν, καὶ δὴ  καὶ   τοὺς ἐν ταῖς πόλεσιν ἄρχοντας,
[332]   τοὺς φίλους ἄρα εὖ ποιεῖν  καὶ   τοὺς ἐχθροὺς κακῶς δικαιοσύνην λέγει;
[335]   δικαιοσύνη οὐκ ἀνθρωπεία ἀρετή;  καὶ   τοῦτ' ἀνάγκη. καὶ τοὺς βλαπτομένους
[342]   τῇ σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ τοιαύτης,  καὶ   τοῦτ' ἔστιν ἀπέραντον; (ἢ αὐτὴ
[349]   ἄδικος, δὲ δίκαιος οὐδέτερα;  καὶ   τοῦτ' ἔφη, εὖ. οὐκοῦν, ἦν
[351]   δουλωσαμένην; πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη.  καὶ   τοῦτό γε ἀρίστη μάλιστα
[339]   ἂν θῶνται ποιητέον τοῖς ἀρχομένοις,  καὶ   τοῦτό ἐστι τὸ δίκαιον; πῶς
[338]   κρείττονος φῂς συμφέρον δίκαιον εἶναι.  καὶ   τοῦτο, Θρασύμαχε, τί ποτε
[337]   καὶ ταῦτ' ἐγὼ ᾔδη τε  καὶ   τούτοις προύλεγον, ὅτι σὺ ἀποκρίνασθαι
[338]   δὲ τῶν ἄλλων περιιόντα μανθάνειν  καὶ   τούτων μηδὲ χάριν ἀποδιδόναι. ὅτι
[329]   ἐστι καὶ μαινομένων ἀπηλλάχθαι. ἀλλὰ  καὶ   τούτων πέρι καὶ τῶν γε
[349]   ἐγώ, καὶ ἔοικε τῷ φρονίμῳ  καὶ   τῷ ἀγαθῷ ἄδικος,
[352]   τε καὶ τῷ ἐναντίῳ παντὶ  καὶ   τῷ δικαίῳ; οὐχ οὕτως; πάνυ
[352]   δ' ἐχθρὸν εἶναι ἑαυτῷ τε  καὶ   τῷ ἐναντίῳ παντὶ καὶ τῷ
[329]   ἀπηλλάχθαι. ἀλλὰ καὶ τούτων πέρι  καὶ   τῶν γε πρὸς τοὺς οἰκείους
[332]   καὶ ἐχθροὺς κακῶς πρὸς νόσον  καὶ   ὑγίειαν; ἰατρός. (τίς δὲ πλέοντας
[343]   οἰκεία δὲ τοῦ πειθομένου τε  καὶ   ὑπηρετοῦντος βλάβη, δὲ ἀδικία
[344]   μόνον ὑπὸ τῶν πολιτῶν ἀλλὰ  καὶ   ὑπὸ τῶν ἄλλων ὅσοι ἂν
[351]   ἀδίκως καὶ καταδεδουλῶσθαι, πολλὰς δὲ  καὶ   ὑφ' ἑαυτῇ ἔχειν δουλωσαμένην; πῶς
[353]   ψυχῇ δικαίως ἂν αὐτὰ ἀποδοῖμεν  καὶ   φαῖμεν ἴδια ἐκείνης εἶναι; οὐδενὶ
[348]   φῂς εἶναι; (πάνυ μὲν οὖν  καὶ   φημί, ἔφη, καὶ δι' ἅ,
[347]   οἶσθα ὅτι τὸ φιλότιμόν τε  καὶ   φιλάργυρον εἶναι ὄνειδος λέγεταί τε
[351]   παρέχει, δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν  καὶ   φιλίαν· γάρ; ἔστω,
[348]   οὔκ, ἀλλ' εὐβουλίαν, ἔφη.  καὶ   φρόνιμοί σοι, Θρασύμαχε, δοκοῦσιν
[330]   οἴεσθαι τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῷ δέος  καὶ   φροντὶς περὶ ὧν ἔμπροσθεν οὐκ
[333]   εἴτε τινὶ καὶ ἄλλῃ, οὗτος  καὶ   φυλάξασθαι; πάνυ γε. ἆρ' οὖν
[334]   τις ἄρα δεινὸς φύλαξ, τούτου  καὶ   φὼρ δεινός. ἔοικεν. εἰ ἄρα
[329]   ἐπειδὰν αἱ ἐπιθυμίαι παύσωνται κατατείνουσαι  καὶ   χαλάσωσιν, παντάπασιν τὸ τοῦ Σοφοκλέους
[354]   Θρασύμαχε, ἐπειδή μοι πρᾷος ἐγένου  καὶ   χαλεπαίνων ἐπαύσω. οὐ μέντοι καλῶς
[328]   πορεύεσθαι, ποία τίς ἐστιν, τραχεῖα  καὶ   χαλεπή, ῥᾳδία καὶ εὔπορος.
[328]   δὴ καὶ Θρασύμαχον τὸν Καλχηδόνιον  καὶ   Χαρμαντίδην τὸν Παιανιᾶ καὶ Κλειτοφῶντα
[333]   (ἆρ' οὖν δίκαιος ἀγαθὸς  καὶ   χρήσιμος κοινωνὸς εἰς πεττῶν θέσιν,
[342]   ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τῷ ἀρχομένῳ  καὶ   ἂν αὐτὸς δημιουργῇ, καὶ
[347]   τὴν δὲ ζημίαν ἥντινα λέγεις  καὶ   ὡς ἐν μισθοῦ μέρει εἴρηκας,
[330]   τῆς τοῦ γήρως ἀσθενείας  καὶ   ὥσπερ ἤδη ἐγγυτέρω ὢν τῶν
[342]   τινος ἀρετῆς ὥσπερ ὀφθαλμοὶ ὄψεως  καὶ   ὦτα ἀκοῆς καὶ διὰ ταῦτα
[353]   ἔφη, τοῦτό γε λέγεις. οὐκοῦν  καὶ   ὦτα στερόμενα τῆς αὑτῶν ἀρετῆς
[346]   τὸ αὑτῆς ἑκάστη ἔργον ἐργάζεται  καὶ   ὠφελεῖ ἐκεῖνο ἐφ' τέτακται.
[346]   ἀλλὰ τούτῳ, ἔφη, ἑτέρα. οὐκοῦν  καὶ   ὠφελίαν ἑκάστη τούτων ἰδίαν τινὰ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/11/2005