Pages
[331]	ἐστὶν δικαιοσύνης, ἀληθῆ τε λέγειν	καὶ	ἃ ἂν λάβῃ τις ἀποδιδόναι.
[331]	συνειδότι ἡδεῖα ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι	καὶ	ἀγαθὴ γηροτρόφος, ὡς καὶ Πίνδαρος
[348]	σοι, ὦ Θρασύμαχε, δοκοῦσιν εἶναι	καὶ	ἀγαθοὶ οἱ ἄδικοι; οἵ γε
[349]	δέ γε, ἔφην, φρόνιμός τε	καὶ	ἀγαθὸς ὁ ἄδικος, ὁ δὲ
[350]	ὁ μὲν δίκαιος τῷ σοφῷ	καὶ	ἀγαθῷ, ὁ δὲ ἄδικος τῷ
[329]	ἄττα ἃ τῶν τοιούτων ἔχεται,	καὶ	ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγάλων τινῶν ἀπεστερημένοι
[329]	αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα	καὶ	ἄγριον δεσπότην ἀποδράς. εὖ οὖν
[327]	ὕστερον ὅ τε Πολέμαρχος ἧκε	καὶ	Ἀδείμαντος ὁ τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφὸς
[344]	εὐδαιμονέστατον ποιεῖ, τοὺς δὲ ἀδικηθέντας	καὶ	ἀδικῆσαι οὐκ ἂν ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους.
[343]	καὶ δικαιοσύνης καὶ ἀδίκου τε	καὶ	ἀδικίας, ὥστε ἀγνοεῖς ὅτι ἡ
[349]	πάντων πλέον ἔχειν ἀξιοῖ; οὐκοῦν	καὶ	ἀδίκου γε ἀνθρώπου τε καὶ
[343]	τε τοῦ δικαίου καὶ δικαιοσύνης	καὶ	ἀδίκου τε καὶ ἀδικίας, ὥστε
[338]	ἐκβαίνοντα κολάζουσιν ὡς παρανομοῦντά τε	καὶ	ἀδικοῦντα. τοῦτ' οὖν ἐστιν, ὦ
[351]	μισεῖν ποιήσει ἀλλήλους καὶ στασιάζειν	καὶ	ἀδυνάτους εἶναι κοινῇ μετ' (ἀλλήλων
[346]	δὲ σωτηρίαν ἐν τῷ πλεῖν,	καὶ	αἱ ἄλλαι οὕτω; πάνυ γε.
[338]	μὲν δημοκρατικούς, τυραννὶς δὲ τυραννικούς,	καὶ	αἱ ἄλλαι οὕτως· θέμεναι δὲ
[346]	δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ ἑπομένη μισθόν,	καὶ	αἱ ἄλλαι πᾶσαι οὕτως τὸ
[342]	τέχνη ἐστίν, αὐτὴ δὲ ἀβλαβὴς	καὶ	ἀκέραιός ἐστιν ὀρθὴ οὖσα, ἕωσπερ
[336]	τὸ συμφέρον, ἀλλὰ σαφῶς μοι	καὶ	ἀκριβῶς λέγε ὅτι ἂν λέγῃς·
[329]	περὶ πότους τε καὶ εὐωχίας	καὶ	ἄλλ' ἄττα ἃ τῶν τοιούτων
[351]	(πόλιν φαίης ἂν ἄδικον εἶναι	καὶ	ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι ἀδίκως
[331]	χρημάτων κτῆσις συμβάλλεται. ἔχει δὲ	καὶ	ἄλλας χρείας πολλάς· ἀλλὰ ἕν
[333]	μάχῃ εἴτε πυκτικῇ εἴτε τινὶ	καὶ	ἄλλῃ, οὗτος καὶ φυλάξασθαι; πάνυ
[352]	δικαιοσύνη, ἣ αὐτοὺς ἐποίει μήτοι	καὶ	ἀλλήλους γε καὶ ἐφ' οὓς
[343]	ἄν τις πρὸς πρόβατα διατεθείη,	καὶ	ἄλλο τι σκοπεῖν αὐτοὺς διὰ
[327]	ἀδελφὸς καὶ Νικήρατος ὁ Νικίου	καὶ	ἄλλοι τινὲς ὡς ἀπὸ τῆς
[329]	ἤδη ἐντετύχηκα οὐχ οὕτως ἔχουσιν	καὶ	ἄλλοις, καὶ δὴ καὶ Σοφοκλεῖ
[353]	ἀμπέλου κλῆμα ἀποτέμοις καὶ σμίλῃ	καὶ	ἄλλοις πολλοῖς; πῶς γὰρ οὔ;
[348]	δίκαιον εἶναι, καὶ αὖθις οὗτος,	καὶ	ἄλλον ἡμεῖς, ἀριθμεῖν δεήσει (τἀγαθὰ
[352]	τοῦτο ἂν θείης καὶ ἵππου	καὶ	ἄλλου ὁτουοῦν ἔργον, ὃ ἂν
[331]	γε, ἦ δ' ὃς γελάσας,	καὶ	ἅμα ᾔει πρὸς τὰ ἱερά.
[327]	Ἀρίστωνος προσευξόμενός τε τῇ θεῷ	καὶ	ἅμα τὴν ἑορτὴν βουλόμενος θεάσασθαι
[350]	ὁ δὲ ἄδικος τῷ κακῷ	καὶ	ἀμαθεῖ. κινδυνεύει. ἀλλὰ μὴν ὡμολογοῦμεν,
[350]	ἔφη. ὁ δὲ κακός τε	καὶ	ἀμαθὴς τοῦ τε ὁμοίου καὶ
[354]	περὶ αὐτοῦ εἴτε κακία ἐστὶν	καὶ	ἀμαθία, εἴτε σοφία καὶ ἀρετή,
[350]	τὴν δὲ ἀδικίαν κακίαν τε	καὶ	ἀμαθίαν, εἶεν, ἦν δ' ἐγώ,
[339]	πάντως που, ἔφη, οἷοί τι	καὶ	ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες νόμους τιθέναι
[339]	πόλεσιν ἑκάσταις ἢ οἷοί τι	καὶ	ἁμαρτεῖν; πάντως που, ἔφη, οἷοί
[352]	τὸ πρῶτον ἐτίθεσο· εἰ δὲ	καὶ	ἄμεινον ζῶσιν οἱ δίκαιοι τῶν
[352]	ὅτι μὲν γὰρ καὶ σοφώτεροι	καὶ	ἀμείνους καὶ δυνατώτεροι πράττειν οἱ
[333]	θέσιν ὁ δίκαιος χρησιμώτερός τε	καὶ	ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ; οὐδαμῶς.
[349]	καὶ πράξεως ὁ ἄδικος πλεονεκτήσει	καὶ	ἁμιλλήσεται ὡς ἁπάντων πλεῖστον αὐτὸς
[330]	οὖν καὶ δείματος μεστὸς γίγνεται	καὶ	ἀναλογίζεται ἤδη καὶ σκοπεῖ εἴ
[329]	ἐν τῇ νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες	καὶ	ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε τἀφροδίσια καὶ
[351]	Θρασύμαχε, ὅτι οὐκ ἐπινεύεις μόνον	καὶ	ἀνανεύεις, ἀλλὰ καὶ ἀποκρίνῃ πάνυ
[350]	λεγούσαις, εἶεν” ἐρῶ καὶ κατανεύσομαι	καὶ	ἀνανεύσομαι. μηδαμῶς, ἦν δ' ἐγώ,
[344]	τὰ μέγιστα καὶ γὰρ ἱερόσυλοι	καὶ	ἀνδραποδισταὶ καὶ τοιχωρύχοι καὶ ἀποστερηταὶ
[350]	πάσης δὴ ὅρα ἐπιστήμης τε	καὶ	ἀνεπιστημοσύνης εἴ τίς σοι δοκεῖ
[349]	μουσικοῦ ἀνδρὸς ἐν τῇ ἐπιτάσει	καὶ	ἀνέσει τῶν χορδῶν πλεονεκτεῖν ἢ
[349]	ἡγοῖτ' ἄν, ἦ δ' ὅς,	καὶ	ἀξιοῖ, ἀλλ' οὐκ ἂν δύναιτο.
[349]	τὸν δὲ ἄμουσον ἄφρονα. οὐκοῦν	καὶ	ἅπερ φρόνιμον, ἀγαθόν, ἃ δὲ
[351]	ἐπινεύεις μόνον καὶ ἀνανεύεις, ἀλλὰ	καὶ	ἀποκρίνῃ πάνυ καλῶς. σοὶ γάρ,
[344]	ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ καὶ τοιχωρύχοι	καὶ	ἀποστερηταὶ καὶ κλέπται οἱ κατὰ
[337]	ἔφη· ἀλλὰ πρὸς τῷ μαθεῖν	καὶ	ἀπότεισον ἀργύριον. οὐκοῦν ἐπειδάν μοι
[353]	εἶεν, ἦν δ' ἐγώ. οὐκοῦν	καὶ	ἀρετὴ δοκεῖ σοι εἶναι ἑκάστῳ
[351]	γ' ἔφην, εἴπερ σοφία τε	καὶ	ἀρετή ἐστιν δικαιοσύνη, ῥᾳδίως οἶμαι
[353]	ἦν τι ἔργον; ναί. οὐκοῦν	καὶ	ἀρετή; καὶ ἀρετή. τί δὲ
[354]	ἐστὶν καὶ ἀμαθία, εἴτε σοφία	καὶ	ἀρετή, καὶ ἐμπεσόντος αὖ ὕστερον
[353]	τι ἔργον; ἔστιν. ἆρ' οὖν	καὶ	ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἔστιν; καὶ ἀρετή.
[353]	ἔργον; ναί. οὐκοῦν καὶ ἀρετή;	καὶ	ἀρετή. τί δὲ πάντων πέρι
[353]	οὖν καὶ ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἔστιν;	καὶ	ἀρετή. τί δέ; ὤτων ἦν
[353]	εἶναι; μάλιστά γ' ἔφη. οὐκοῦν	καὶ	ἀρετήν φαμέν τινα ψυχῆς εἶναι;
[346]	ταῦτα ἔγωγε, ὦ φίλε Θρασύμαχε,	καὶ	ἄρτι ἔλεγον μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα
[343]	βλάβη, ἡ δὲ ἀδικία τοὐναντίον,	καὶ	ἄρχει τῶν ὡς ἀληθῶς εὐηθικῶν
[353]	οἷον τὸ τοιόνδε· τὸ ἐπιμελεῖσθαι	καὶ	ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι καὶ τὰ
[342]	ἀλλὰ τὸ τοῦ ἥττονός τε	καὶ	ἀρχομένου (ὑπὸ ἑαυτῆς. συνωμολόγησε μὲν
[340]	ἀσύμφορα κελεύειν τοὺς ἥττους τε	καὶ	ἀρχομένους ποιεῖν. ἐκ δὲ τούτων
[342]	ἀλλὰ τὸ τῷ ναύτῃ τε	καὶ	ἀρχομένῳ. συνέφησε μόγις. οὐκοῦν, ἦν
[343]	τῷ ὄντι, τοῦ κρείττονός τε	καὶ	ἄρχοντος συμφέρον, οἰκεία δὲ τοῦ
[342]	ὅ γε τοιοῦτος κυβερνήτης τε	καὶ	ἄρχων τὸ τῷ κυβερνήτῃ συμφέρον
[333]	ἡ ἀμπελουργική; φαίνεται. φήσεις δὲ	καὶ	ἀσπίδα καὶ λύραν ὅταν δέῃ
[348]	ἀγαθὰ ἔχει τὸ δίκαιον εἶναι,	καὶ	αὖθις οὗτος, καὶ ἄλλον ἡμεῖς,
[331]	τι παρά του λάβῃ, ἢ	καὶ	αὐτὰ ταῦτα ἔστιν ἐνίοτε μὲν
[339]	τὸ δίκαιον, σὺ δὲ προστιθεῖς	καὶ	αὐτὸ φῂς εἶναι τὸ τοῦ
[336]	ῥᾷον ἐρωτᾶν ἢ ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ	καὶ	αὐτὸς ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ τί
[330]	τὴν ψυχὴν μὴ ἀληθεῖς ὦσιν·	καὶ	αὐτός ἤτοι ὑπὸ τῆς τοῦ
[344]	εἰρημένων λόγον. καὶ δὴ ἔγωγε	καὶ	αὐτὸς πάνυ ἐδεόμην τε καὶ
[344]	πρὸς τοῖς τῶν πολιτῶν χρήμασιν	καὶ	αὐτοὺς ἀνδραποδισάμενος δουλώσηται, ἀντὶ τούτων
[338]	Πουλυδάμας ἡμῶν κρείττων ὁ παγκρατιαστὴς	καὶ	αὐτῷ συμφέρει τὰ βόεια κρέα
[344]	κατὰ σμικρὸν τἀλλότρια καὶ λάθρᾳ	καὶ	βίᾳ ἀφαιρεῖται, καὶ ἱερὰ καὶ
[332]	τε καὶ ἐχθροῖς ὠφελίας τε	καὶ	βλάβας ἀποδιδοῦσα. τὸ τοὺς φίλους
[353]	τοιόνδε· τὸ ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν	καὶ	βουλεύεσθαι καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα,
[334]	καὶ τὰ τῶν πολεμίων κλέψαι	καὶ	βουλεύματα καὶ τὰς ἄλλας πράξεις;
[333]	καὶ ἐν εἰρήνῃ δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον.	καὶ	γὰρ γεωργία· ἢ οὔ; ναί.
[334]	κινδυνεύεις παρ' Ὁμήρου μεμαθηκέναι αὐτό·	καὶ	γὰρ ἐκεῖνος (τὸν τοῦ Ὀδυσσέως
[344]	καὶ ὀνείδη ἔχει τὰ μέγιστα	καὶ	γὰρ ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ καὶ
[343]	οὐδέν, ὁ δὲ πολλὰ κερδαίνει.	καὶ	γὰρ ὅταν ἀρχήν τινα ἄρχῃ
[340]	ἀρχόντων δίκαιον εἶναι ἔθετο Θρασύμαχος.	καὶ	γὰρ τὸ τοῦ κρείττονος, ὦ
[329]	ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ δὲ μή,	καὶ	γῆρας, ὦ Σώκρατες, καὶ νεότης
[338]	χαρίζου ἀποκρινόμενος καὶ μὴ φθονήσῃς	καὶ	Γλαύκωνα τόνδε διδάξαι καὶ τοὺς
[342]	τῇ τέχνῃ ἔνι τις πονηρία,	καὶ	δεῖ ἑκάστῃ τέχνῃ ἄλλης τέχνης
[330]	καθορᾷ αὐτά ὑποψίας δ' οὖν	καὶ	δείματος μεστὸς γίγνεται καὶ ἀναλογίζεται
[344]	Σώκρατες, καὶ ἰσχυρότερον καὶ ἐλευθεριώτερον	καὶ	δεσποτικώτερον ἀδικία δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς
[328]	τοῖσδέ τε τοῖς νεανίσκοις σύνισθι	καὶ	δεῦρο παρ' ἡμᾶς φοίτα ὡς
[344]	καὶ παρασχεῖν τῶν εἰρημένων λόγον.	καὶ	δὴ ἔγωγε καὶ αὐτὸς πάνυ
[328]	Εὐθύδημον, τοὺς τοῦ Πολεμάρχου ἀδελφούς,	καὶ	δὴ καὶ Θρασύμαχον τὸν Καλχηδόνιον
[328]	χαλεπή, ἢ ῥᾳδία καὶ εὔπορος.	καὶ	δὴ καὶ σοῦ ἡδέως ἂν
[329]	οὐχ οὕτως ἔχουσιν καὶ ἄλλοις,	καὶ	δὴ καὶ Σοφοκλεῖ ποτε τῷ
[343]	δεσποτῶν ἀγαθὸν καὶ τὸ αὑτῶν,	καὶ	δὴ καὶ τοὺς ἐν ταῖς
[344]	ἱερὰ καὶ ὅσια καὶ ἴδια	καὶ	δημόσια, ἀλλὰ (συλλήβδην· ὧν ἐφ'
[348]	μὲν οὖν καὶ φημί, ἔφη,	καὶ	δι' ἅ, εἴρηκα. φέρε δή,
[342]	ὀφθαλμοὶ ὄψεως καὶ ὦτα ἀκοῆς	καὶ	διὰ ταῦτα ἐπ' αὐτοῖς δεῖ
[336]	(καὶ ὁ Θρασύμαχος πολλάκις μὲν	καὶ	διαλεγομένων ἡμῶν μεταξὺ ὥρμα ἀντιλαμβάνεσθαι
[328]	τε πολλοῖς τῶν νέων αὐτόθι	καὶ	διαλεξόμεθα. ἀλλὰ μένετε (καὶ μὴ
[352]	μεθ' αὑτοῦ διὰ τὸ στασιάζειν	καὶ	διαφέρεσθαι, ἔτι δ' ἐχθρὸν εἶναι
[336]	ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν τῇ ζητήσει	καὶ	διαφθείρειν τὴν εὕρεσιν αὐτοῦ, δικαιοσύνην
[338]	τοῖς ἥττοσιν ἐκείνου συμφέρον ἅμα	καὶ	δίκαιον. βδελυρὸς γὰρ εἶ, ἔφη,
[343]	εἶ περί τε τοῦ δικαίου	καὶ	δικαιοσύνης καὶ ἀδίκου τε καὶ
[343]	τῶν ὡς ἀληθῶς εὐηθικῶν τε	καὶ	δικαίων, οἱ δ' ἀρχόμενοι ποιοῦσιν
[328]	ἐστεφανωμένος ἐπί τινος προσκεφαλαίου τε	καὶ	δίφρου· τεθυκὼς γὰρ ἐτύγχανεν ἐν
[351]	οὐ καὶ ἐν ἐλευθέροις τε	καὶ	δούλοις ἐγγιγνομένη μισεῖν ποιήσει ἀλλήλους
[327]	ὡς χρὴ ἡμᾶς ἀφεῖναι; ἦ	καὶ	δύναισθ' ἄν, ἦ δ' ὅς,
[352]	γὰρ καὶ σοφώτεροι καὶ ἀμείνους	καὶ	δυνατώτεροι πράττειν οἱ δίκαιοι φαίνονται,
[351]	ἀδικίαν. ἐλέχθη γάρ που ὅτι	καὶ	δυνατώτερον καὶ ἰσχυρότερον εἴη ἀδικία
[352]	ὁμονοοῦντα αὐτὸν ἑαυτῷ, ἔπειτα ἐχθρὸν	καὶ	ἑαυτῷ καὶ τοῖς δικαίοις· ἦ
[329]	νεότης χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ συμβαίνει.	καὶ	ἐγὼ ἀγασθεὶς αὐτοῦ εἰπόντος ταῦτα,
[336]	ἀποδέξομαι ἐὰν ὕθλους τοιούτους λέγῃς.	καὶ	ἐγὼ ἀκούσας ἐξεπλάγην καὶ προσβλέπων
[327]	κελεύει ὑμᾶς, ἔφη, Πολέμαρχος περιμεῖναι.	καὶ	ἐγὼ μετεστράφην τε καὶ ἠρόμην
[354]	πρὶν τοῦ προτέρου μετρίως ἀπολαῦσαι,	καὶ	ἐγώ μοι δοκῶ οὕτω, πρὶν
[339]	γὰρ συμφέρον γέ τι εἶναι	καὶ	ἐγὼ ὁμολογῶ τὸ δίκαιον, σὺ
[337]	που μαθεῖν παρὰ τοῦ εἰδότος·	καὶ	ἐγὼ οὖν τοῦτο ἀξιῶ παθεῖν.
[336]	τὸν λόγον· ὡς δὲ διεπαυσάμεθα	καὶ	ἐγὼ ταῦτ' εἶπον, οὐκέτι ἡσυχίαν
[336]	ἧκεν ἐφ' ἡμᾶς ὡς διαρπασόμενος.	καὶ	ἐγώ τε καὶ ὁ Πολέμαρχος
[348]	οἷοί τε ἀδικεῖν, πόλεις τε	καὶ	ἔθνη δυνάμενοι ἀνθρώπων ὑφ' ἑαυτοὺς
[343]	ἑκάτερος, τῷ μὲν δικαίῳ ὑπάρχει,	καὶ	εἰ μηδεμία ἄλλη ζημία, τά
[350]	ἅτε καὶ θέρους ὄντος τότε	καὶ	εἶδον ἐγώ, πρότερον δὲ οὔπω,
[336]	ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἀπόκριναι	καὶ	εἰπὲ τί φῂς εἶναι τὸ
[337]	ἀκούσας ἀνεκάγχασέ τε μάλα σαρδάνιον	καὶ	εἶπεν· ὦ Ἡράκλεις, ἔφη, αὕτη
[328]	ἰδὼν ὁ Κέφαλος ἠσπάζετό τε	καὶ	εἶπεν· ὦ Σώκρατες, οὐ δὲ
[336]	αὐτῷ οἷός τ' ἐγενόμην ἀποκρίνασθαι,	καὶ	εἶπον ὑποτρέμων· ὦ Θρασύμαχε, μὴ
[344]	καὶ αὐτὸς πάνυ ἐδεόμην τε	καὶ	εἶπον· ὦ δαιμόνιε Θρασύμαχε, οἷον
[329]	βουλόμενος ἔτι (λέγειν αὐτὸν ἐκίνουν	καὶ	εἶπον· ὦ Κέφαλε, οἶμαί σου
[347]	συμφέρον. ἀλλὰ τοῦτο μὲν δὴ	καὶ	εἰς αὖθις σκεψόμεθα· πολὺ δέ
[330]	ἐν τῷ βίῳ πολλὰ ἀδικήματα	καὶ	ἐκ τῶν ὕπνων, ὥσπερ οἱ
[341]	ἐπὶ τούτῳ, ἔφη. ἆρ' οὖν	καὶ	ἑκάστῃ τῶν τεχνῶν ἔστιν τι
[350]	γε ὅμοιος ἑκάτερος εἴη, τοιοῦτον	καὶ	ἑκάτερον εἶναι. ὡμολογοῦμεν γάρ. ὁ
[341]	τὸ συμφέρον ἑκάστῳ ζητεῖν τε	καὶ	ἐκπορίζειν; ἐπὶ τούτῳ, ἔφη. ἆρ'
[342]	εἰς αὐτὰ ταῦτα σκεψομένης τε	καὶ	ἐκποριούσης ἆρα καὶ ἐν αὐτῇ
[337]	ἄλλου δ' ἀποκρινομένου λαμβάνῃ λόγον	καὶ	ἐλέγχῃ. πῶς γὰρ ἄν, ἔφην
[329]	τῷ γήρᾳ πολλὴ εἰρήνη γίγνεται	καὶ	ἐλευθερία· ἐπειδὰν αἱ ἐπιθυμίαι παύσωνται
[344]	οὕτως, ὦ Σώκρατες, καὶ ἰσχυρότερον	καὶ	ἐλευθεριώτερον καὶ δεσποτικώτερον ἀδικία δικαιοσύνης
[340]	ἥμαρτεν. τοιοῦτον οὖν δή σοι	καὶ	ἐμὲ ὑπόλαβε νυνδὴ ἀποκρίνεσθαι· τὸ
[354]	ἀμαθία, εἴτε σοφία καὶ ἀρετή,	καὶ	ἐμπεσόντος αὖ ὕστερον λόγου, ὅτι
[349]	τῷ δικαίῳ προσετίθεμεν, ἐπειδή γε	καὶ	ἐν ἀρετῇ αὐτὸ καὶ σοφίᾳ
[342]	σκεψομένης τε καὶ ἐκποριούσης ἆρα	καὶ	ἐν αὐτῇ τῇ τέχνῃ ἔνι
[332]	μοι δοκεῖ τοῦτο. χρήσιμον ἄρα	καὶ	ἐν εἰρήνῃ δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ
[351]	ἐμποιεῖν ὅπου ἂν ἐνῇ, οὐ	καὶ	ἐν ἐλευθέροις τε καὶ δούλοις
[352]	δικαίῳ; οὐχ οὕτως; πάνυ γε.	καὶ	ἐν ἑνὶ δὴ οἶμαι ἐνοῦσα
[332]	ἐχθροὺς βλάπτειν; ἐν τῷ προσπολεμεῖν	καὶ	ἐν τῷ συμμαχεῖν, ἔμοιγε δοκεῖ.
[350]	πλεονεκτεῖν, τοῦ δὲ ἀνομοίου τε	καὶ	ἐναντίου. ἔοικεν, ἔφη. ὁ δὲ
[347]	ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ τὸ ἄρχειν,	καὶ	ἐνταῦθ' ἂν καταφανὲς γενέσθαι ὅτι
[340]	οὐκ ἀναμαρτήτους εἶναι ἀλλά τι	καὶ	ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης γὰρ εἶ, ἔφη,
[351]	τοίνυν ἐρωτῶ, ὅπερ ἄρτι, ~ἵνα	καὶ	ἑξῆς διασκεψώμεθα (τὸν λόγον, ὁποῖόν
[349]	εὖ. οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ,	καὶ	ἔοικε τῷ φρονίμῳ καὶ τῷ
[349]	μέλλει, ἔφη, ὁ τοιοῦτος ὢν	καὶ	ἐοικέναι τοῖς τοιούτοις, ὁ δὲ
[334]	ἐπ' ὠφελίᾳ μέντοι τῶν φίλων	καὶ	ἐπὶ βλάβῃ τῶν ἐχθρῶν. οὐχ
[329]	οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ γήρως ὀδύρονται,	καὶ	ἐπὶ τούτῳ δὴ τὸ γῆρας
[353]	ἄρα κακῇ ψυχῇ κακῶς ἄρχειν	καὶ	ἐπιμελεῖσθαι, τῇ δὲ ἀγαθῇ πάντα
[346]	τὸ τῷ ἀρχομένῳ καὶ παρασκευάζει	καὶ	ἐπιτάττει, τὸ ἐκείνου συμφέρον ἥττονος
[353]	δοκεῖ σοι εἶναι ἑκάστῳ ᾧπερ	καὶ	ἔργον τι προστέτακται; ἴωμεν δὲ
[337]	ἔροιο ὁπόσα ἐστὶν τὰ δώδεκα,	καὶ	ἐρόμενος προείποις (αὐτῷ ὅπως μοι,
[347]	φιλάργυρον εἶναι ὄνειδος λέγεταί τε	καὶ	ἔστιν; ἔγωγε, ἔφη. διὰ ταῦτα
[345]	τῆς δικαιοσύνης κερδαλεώτερον. ταῦτ' οὖν	(καὶ	ἕτερος ἴσως τις ἡμῶν πέπονθεν,
[343]	τὸ ἐκείνου συμφέρον κρείττονος ὄντος,	καὶ	εὐδαίμονα ἐκεῖνον ποιοῦσιν ὑπηρετοῦντες (αὐτῷ,
[352]	ζῶσιν οἱ δίκαιοι τῶν ἀδίκων	καὶ	εὐδαιμονέστεροί εἰσιν, ὅπερ τὸ ὕστερον
[354]	γε εὖ ζῶν μακάριός τε	καὶ	εὐδαίμων, ὁ δὲ μὴ τἀναντία.
[349]	ἂν ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν,	καὶ	εὐήθης. τί δέ; τῆς δικαίας
[328]	καὶ Λυσίαν τε αὐτόθι κατελάβομεν	καὶ	Εὐθύδημον, τοὺς τοῦ Πολεμάρχου ἀδελφούς,
[329]	ἀνθρώπων. ἂν μὲν γὰρ κόσμιοι	καὶ	εὔκολοι ὦσιν, καὶ τὸ γῆρας
[328]	τραχεῖα καὶ χαλεπή, ἢ ῥᾳδία	καὶ	εὔπορος. καὶ δὴ καὶ σοῦ
[329]	τἀφροδίσια καὶ περὶ πότους τε	καὶ	εὐωχίας καὶ ἄλλ' ἄττα ἃ
[352]	ἐποίει μήτοι καὶ ἀλλήλους γε	καὶ	ἐφ' οὓς ᾖσαν ἅμα ἀδικεῖν,
[338]	σὺ γὰρ δὴ φῂς εἰδέναι	καὶ	ἔχειν εἰπεῖν. μὴ οὖν ἄλλως
[351]	ἐγγένηται; οὐ διοίσονται καὶ μισήσουσιν	καὶ	ἐχθροὶ ἔσονται ἀλλήλοις τε καὶ
[332]	εἰρημένοις, ἡ τοῖς φίλοις τε	καὶ	ἐχθροῖς ὠφελίας τε καὶ βλάβας
[334]	γὰρ οὐκ ὀρθῶς τὸν φίλον	καὶ	ἐχθρὸν θέσθαι. πῶς θέμενοι, ὦ
[332]	τί ἔργον δυνατώτατος φίλους ὠφελεῖν	καὶ	ἐχθροὺς βλάπτειν; ἐν τῷ προσπολεμεῖν
[335]	ἔφη· τούς γε πονηρούς τε	καὶ	ἐχθροὺς δεῖ βλάπτειν. βλαπτόμενοι δ'
[332]	δυνατώτατος κάμνοντας φίλους εὖ ποιεῖν	καὶ	ἐχθροὺς κακῶς πρὸς νόσον καὶ
[334]	τοὺς ὄντας, κἂν μὴ δοκῶσι,	καὶ	ἐχθροὺς ὡσαύτως; εἰκὸς μέν, ἔφη,
[350]	οὐδὲ ἃ νῦν λέγεις ἀρέσκει,	καὶ	ἔχω περὶ αὐτῶν λέγειν. εἰ
[328]	ἔδοξεν εἶναι· διὰ χρόνου γὰρ	καὶ	(ἑωράκη αὐτόν. καθῆστο δὲ ἐστεφανωμένος
[330]	οἱ παῖδες, θαμὰ ἐγειρόμενος δειμαίνει	(καὶ	ζῇ μετὰ κακῆς ἐλπίδος· ~τῷ
[347]	δεῖ δὴ (αὐτοῖς ἀνάγκην προσεῖναι	καὶ	ζημίαν, εἰ μέλλουσιν ἐθέλειν ἄρχειν
[332]	ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ, ἐάνπερ ἡ ἀπόδοσις	(καὶ	ἡ λῆψις βλαβερὰ γίγνηται, φίλοι
[346]	ποιεῖ, ἡ δὲ μισθαρνητικὴ μισθόν,	καὶ	ἡ μὲν οἰκοδομικὴ οἰκίαν, ἡ
[341]	μὲν οὖν προσδεῖται. διὰ ταῦτα	καὶ	ἡ τέχνη ἐστὶν ἡ ἰατρικὴ
[341]	τι συμφέρον; πάνυ γε. οὐ	καὶ	ἡ τέχνη, ἦν δ' ἐγώ,
[327]	ἄγοντες. καλὴ μὲν οὖν μοι	καὶ	ἡ τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν
[349]	ἀδίκου πότερον ἀξιοῖ ἂν πλεονεκτεῖν	καὶ	ἡγοῖτο δίκαιον εἶναι, ἢ οὐκ
[348]	ὅσα ἑκάτεροι ἐν ἑκατέρῳ λέγομεν,	καὶ	ἤδη δικαστῶν τινων τῶν διακρινούντων
[328]	περὶ τοὺς λόγους ἐπιθυμίαι τε	καὶ	ἡδοναί. μὴ οὖν ἄλλως ποίει,
[328]	ὥσπερ τινὰ ὁδὸν προεληλυθότων ἣν	καὶ	ἡμᾶς ἴσως δεήσει πορεύεσθαι, ποία
[345]	ἢ ἐὰν μετατιθῇ, φανερῶς μετατίθεσο	καὶ	ἡμᾶς μὴ ἐξαπάτα. νῦν δὲ
[343]	τι σκοπεῖν αὐτοὺς διὰ νυκτὸς	καὶ	ἡμέρας ἢ τοῦτο, (ὅθεν αὐτοὶ
[344]	φῂς εἰδέναι. ἀλλ' ὠγαθέ, προθυμοῦ	καὶ	ἡμῖν ἐνδείξασθαι ~οὔτοι (κακῶς σοι
[338]	σῶμα, τοῦτο τὸ (σιτίον εἶναι	καὶ	ἡμῖν τοῖς ἥττοσιν ἐκείνου συμφέρον
[327]	περιμεῖναι. καὶ ἐγὼ μετεστράφην τε	καὶ	ἠρόμην ὅπου αὐτὸς εἴη. οὗτος,
[331]	οὐ ῥᾴδιον ἀπιστεῖν σοφὸς γὰρ	καὶ	θεῖος ἀνήρ τοῦτο μέντοι ὅτι
[352]	καὶ οἱ θεοί; ἔστω, ἔφη.	(καὶ	θεοῖς ἄρα ἐχθρὸς ἔσται ὁ
[343]	ἀγαθὸν σκοπεῖν καὶ παχύνειν αὐτοὺς	καὶ	θεραπεύειν πρὸς ἄλλο τι βλέποντας
[345]	ἢ ἐκείνῳ, τῷ (ἀρχομένῳ τε	καὶ	θεραπευομένῳ, ἔν τε πολιτικῇ καὶ
[350]	μετὰ ἱδρῶτος θαυμαστοῦ ὅσου, ἅτε	καὶ	θέρους ὄντος τότε καὶ εἶδον
[327]	οἱ Θρᾷκες ἔπεμπον. (προσευξάμενοι δὲ	καὶ	θεωρήσαντες ἀπῇμεν πρὸς τὸ ἄστυ.
[328]	τοῦ Πολεμάρχου ἀδελφούς, καὶ δὴ	καὶ	Θρασύμαχον τὸν Καλχηδόνιον καὶ Χαρμαντίδην
[333]	ἡ δικαιοσύνη χρήσιμος καὶ κοινῇ	καὶ	ἰδίᾳ· ὅταν δὲ χρῆσθαι, ἡ
[344]	ἀφαιρεῖται, καὶ ἱερὰ καὶ ὅσια	καὶ	ἴδια καὶ δημόσια, ἀλλὰ (συλλήβδην·
[345]	καὶ θεραπευομένῳ, ἔν τε πολιτικῇ	καὶ	ἰδιωτικῇ ἀρχῇ. σὺ δὲ τοὺς
[344]	καὶ λάθρᾳ καὶ βίᾳ ἀφαιρεῖται,	καὶ	ἱερὰ καὶ ὅσια καὶ ἴδια
[352]	ἆρ' οὖν τοῦτο ἂν θείης	καὶ	ἵππου καὶ ἄλλου ὁτουοῦν ἔργον,
[348]	ὅτι φήσεις αὐτὸ καὶ καλὸν	καὶ	ἰσχυρὸν εἶναι καὶ τἆλλα αὐτῷ
[350]	οὕτω κείσθω, ἔφαμεν δὲ δὴ	καὶ	ἰσχυρὸν εἶναι τὴν ἀδικίαν. ἢ
[351]	ἐστιν δικαιοσύνη, ῥᾳδίως οἶμαι φανήσεται	καὶ	ἰσχυρότερον ἀδικίας, ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία
[351]	γάρ που ὅτι καὶ δυνατώτερον	καὶ	ἰσχυρότερον εἴη ἀδικία δικαιοσύνης· νῦν
[344]	τὴν ἀδικίαν. οὕτως, ὦ Σώκρατες,	καὶ	ἰσχυρότερον καὶ ἐλευθεριώτερον καὶ δεσποτικώτερον
[334]	ἡ δικαιοσύνη καὶ κατὰ σὲ	καὶ	καθ' Ὅμηρον καὶ κατὰ Σιμωνίδην
[350]	ὁ δὲ ἄδικος ἀμαθής τε	καὶ	κακός. ὁ δὴ Θρασύμαχος ὡμολόγησε
[348]	δῆλος εἶ ὅτι φήσεις αὐτὸ	καὶ	καλὸν καὶ ἰσχυρὸν εἶναι καὶ
[334]	τε. ἔοικεν οὖν ἡ δικαιοσύνη	καὶ	κατὰ σὲ καὶ καθ' Ὅμηρον
[334]	κατὰ σὲ καὶ καθ' Ὅμηρον	καὶ	κατὰ Σιμωνίδην κλεπτική τις εἶναι,
[330]	χρήματα σπουδάζουσιν ὡς ἔργον ἑαυτῶν,	καὶ	κατὰ τὴν χρείαν ᾗπερ οἱ
[351]	ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι ἀδίκως	καὶ	καταδεδουλῶσθαι, πολλὰς δὲ καὶ ὑφ'
[350]	τοὺς μύθους λεγούσαις, εἶεν” ἐρῶ	καὶ	κατανεύσομαι καὶ ἀνανεύσομαι. μηδαμῶς, ἦν
[333]	ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ τε	καὶ	κιθαριστικοῦ, ὥσπερ ὁ κιθαριστικὸς τοῦ
[334]	ὁ δίκαιος, ὡς ἔοικεν, ἀναπέφανται,	καὶ	κινδυνεύεις παρ' Ὁμήρου μεμαθηκέναι αὐτό·
[328]	Καλχηδόνιον καὶ Χαρμαντίδην τὸν Παιανιᾶ	καὶ	Κλειτοφῶντα τὸν Ἀριστωνύμου· ἦν δ'
[344]	ἀνδραποδισταὶ καὶ τοιχωρύχοι καὶ ἀποστερηταὶ	καὶ	κλέπται οἱ κατὰ μέρη ἀδικοῦντες
[334]	ὁ δίκαιος ἀργύριον δεινὸς φυλάττειν,	καὶ	κλέπτειν δεινός. ὡς γοῦν ὁ
[333]	δέῃ φυλάττειν, ἡ δικαιοσύνη χρήσιμος	καὶ	κοινῇ καὶ ἰδίᾳ· ὅταν δὲ
[331]	παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ τῷ ἐπιεικεῖ	καὶ	κοσμίῳ. τὸ γὰρ μηδὲ ἄκοντά
[342]	Θρασύμαχε, ἄρχουσί γε αἱ τέχναι	καὶ	κρατοῦσιν ἐκείνου οὗπέρ εἰσιν τέχναι.
[339]	ἀσύμφορα ποιεῖν τοῖς ἄρχουσί τε	καὶ	κρείττοσι δίκαιον εἶναι ὡμολογῆσθαί σοι,
[335]	τὴν τῶν ἵππων. ἆρ' οὖν	καὶ	κύνες βλαπτόμενοι χείρους γίγνονται εἰς
[333]	καὶ νόσον ὅστις δεινὸς φυλάξασθαι,	καὶ	λαθεῖν οὗτος δεινότατος ἐμποιήσας; ἔμοιγε
[344]	ἣ οὐ κατὰ σμικρὸν τἀλλότρια	καὶ	λάθρᾳ καὶ βίᾳ ἀφαιρεῖται, καὶ
[351]	δὴ καὶ τόδε μοι χάρισαι	καὶ	λέγε· δοκεῖς ἂν ἢ πόλιν
[341]	ἐστιν ἢ τῶν καμνόντων θεραπευτής;	καὶ	λέγε τὸν τῷ ὄντι ἰατρὸν
[342]	τὸ ἐκείνῳ συμφέρον καὶ πρέπον,	καὶ	λέγει ἃ λέγει καὶ ποιεῖ
[330]	ἔχει, ὃς τῷ Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ	καὶ	λέγοντι (ὅτι οὐ δι' αὑτὸν
[329]	ἔφη, λέγεις· οὐ γὰρ ἀποδέχονται.	καὶ	λέγουσι μέν τι, οὐ μέντοι
[348]	ἔφη, ὦ ἥδιστε, ἐπειδή γε	καὶ	λέγω ἀδικίαν μὲν λυσιτελεῖν, δικαιοσύνην
[333]	ὁ πεττευτικός. ἀλλ' εἰς πλίνθων	καὶ	λίθων θέσιν ὁ δίκαιος χρησιμώτερός
[333]	φαίνεται. φήσεις δὲ καὶ ἀσπίδα	καὶ	λύραν ὅταν δέῃ φυλάττειν καὶ
[328]	οὖν οἴκαδε εἰς τοῦ Πολεμάρχου,	καὶ	Λυσίαν τε αὐτόθι κατελάβομεν καὶ
[329]	γίγνεται, (δεσποτῶν πάνυ πολλῶν ἐστι	καὶ	μαινομένων ἀπηλλάχθαι. ἀλλὰ καὶ τούτων
[344]	τούτων τῶν αἰσχρῶν ὀνομάτων εὐδαίμονες	καὶ	μακάριοι (κέκληνται, οὐ μόνον ὑπὸ
[335]	τιν' ἄλλον τῶν σοφῶν τε	καὶ	μακαρίων ἀνδρῶν. ἐγὼ γοῦν, ἔφη,
[334]	ἢ τὸν Σιμωνίδην ἔφαμεν λέγειν.	καὶ	μάλα, ἔφη, οὕτω συμβαίνει. ἀλλὰ
[342]	οὗπέρ εἰσιν τέχναι. συνεχώρησεν ἐνταῦθα	καὶ	μάλα μόγις. οὐκ ἄρα ἐπιστήμη
[328]	πατὴρ ὁ τοῦ Πολεμάρχου Κέφαλος.	καὶ	μάλα πρεσβύτης μοι ἔδοξεν εἶναι·
[351]	ἥ γε ἀδικία καὶ μίση	καὶ	μάχας ἐν ἀλλήλοις παρέχει, ἡ
[345]	βλέποντα ἀλλ' ὥσπερ δαιτυμόνα τινὰ	καὶ	μέλλοντα ἑστιάσεσθαι, πρὸς τὴν εὐωχίαν,
[331]	γέ τι χρὴ Σιμωνίδῃ πείθεσθαι.	καὶ	μέντοι, ἔφη ὁ Κέφαλος, καὶ
[348]	ἄλλον ἡμεῖς, ἀριθμεῖν δεήσει (τἀγαθὰ	καὶ	μετρεῖν ὅσα ἑκάτεροι ἐν ἑκατέρῳ
[328]	αὐτόθι καὶ διαλεξόμεθα. ἀλλὰ μένετε	(καὶ	μὴ ἄλλως ποιεῖτε. καὶ ὁ
[345]	οὐδ' ἐὰν ἐᾷ τις αὐτὴν	καὶ	μὴ διακωλύῃ πράττειν ἃ βούλεται.
[337]	δ' ἐγώ· εἰ δ' οὖν	καὶ	μὴ ἔστιν ὅμοιον, φαίνεται δὲ
[332]	φίλε Πολέμαρχε, ἰατρὸς ἄχρηστος. ἀληθῆ.	καὶ	μὴ πλέουσι δὴ κυβερνήτης. ναί.
[338]	ἀλλὰ ἐμοί τε χαρίζου ἀποκρινόμενος	καὶ	μὴ φθονήσῃς καὶ Γλαύκωνα τόνδε
[333]	καὶ λύραν ὅταν δέῃ φυλάττειν	καὶ	μηδὲν χρῆσθαι, χρήσιμον εἶναι τὴν
[328]	φίλους τε καὶ πάνυ οἰκείους.	καὶ	μήν, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[333]	πρός γε καρποῦ κτῆσιν; ναί.	καὶ	μὴν καὶ σκυτοτομική; ναί. πρός
[333]	ὁ ἱππικός. ἦ γάρ; φαίνεται.	καὶ	μὴν ὅταν γε πλοῖον, ὁ
[351]	ὦ Θρασύμαχε, ἥ γε ἀδικία	καὶ	μίση καὶ μάχας ἐν ἀλλήλοις
[351]	ἐν δυοῖν ἐγγένηται; οὐ διοίσονται	καὶ	μισήσουσιν καὶ ἐχθροὶ ἔσονται ἀλλήλοις
[346]	ἄλλαι οὕτω; πάνυ γε. (οὐκοῦν	καὶ	μισθωτικὴ μισθόν; αὕτη γὰρ αὐτῆς
[350]	νῦν ῥᾳδίως λέγω, ἀλλ' ἑλκόμενος	καὶ	μόγις, μετὰ ἱδρῶτος θαυμαστοῦ ὅσου,
[329]	μή, καὶ γῆρας, ὦ Σώκρατες,	καὶ	νεότης χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ συμβαίνει.
[327]	Ἀδείμαντος ὁ τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφὸς	καὶ	Νικήρατος ὁ Νικίου καὶ ἄλλοι
[333]	φυλάξασθαι; πάνυ γε. ἆρ' οὖν	καὶ	νόσον ὅστις δεινὸς φυλάξασθαι, καὶ
[352]	τῆς ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος ὥσπερ	καὶ	νῦν. ὅτι μὲν γὰρ καὶ
[329]	καὶ τότε ἔδοξεν ἐκεῖνος εἰπεῖν,	καὶ	νῦν οὐχ ἧττον. παντάπασι γὰρ
[352]	σκέψασθαι, σκεπτέον. φαίνονται μὲν οὖν	καὶ	νῦν, ὥς γέ μοι δοκεῖ,
[328]	τοίνυν μὴ ἀκουσομένων, οὕτω διανοεῖσθε.	~(καὶ	ὁ Ἀδείμαντος, ἆρά γε, ἦ
[332]	δὲ ὦσιν ὅ τε ἀπολαμβάνων	καὶ	ὁ ἀποδιδούς οὐχ οὕτω λέγειν
[340]	εἴποι ὅτι ὁ ἰατρὸς ἥμαρτεν	καὶ	ὁ ἄρχων ἥμαρτεν. τοιοῦτον οὖν
[328]	μένετε (καὶ μὴ ἄλλως ποιεῖτε.	καὶ	ὁ Γλαύκων, ἔοικεν, ἔφη, μενετέον
[340]	ἐξήμαρτεν καὶ ὁ λογιστὴς ἐξήμαρτεν	καὶ	ὁ γραμματιστής· τὸ δ' οἶμαι
[353]	ἡ μὲν ἄρα δικαία ψυχὴ	καὶ	ὁ δίκαιος ἀνὴρ εὖ βιώσεται,
[336]	ἄλλο τις αὐτὸ φαίη εἶναι;	(καὶ	ὁ Θρασύμαχος πολλάκις μὲν καὶ
[338]	ἐδέοντο αὐτοῦ μὴ ἄλλως ποιεῖν.	καὶ	ὁ Θρασύμαχος φανερὸς μὲν ἦν
[342]	ἢ οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν	καὶ	ὁ κυβερνήτης ὁ ἀκριβὴς ναυτῶν
[340]	οὕτως, ὅτι ὁ ἰατρὸς ἐξήμαρτεν	καὶ	ὁ λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ ὁ
[328]	τὸν Ἀριστωνύμου· ἦν δ' ἔνδον	καὶ	ὁ πατὴρ ὁ τοῦ Πολεμάρχου
[336]	ὡς διαρπασόμενος. καὶ ἐγώ τε	καὶ	ὁ Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν· ὁ
[336]	τῶν λόγων σκέψει ἐγώ τε	καὶ	ὅδε, εὖ ἴσθι ὅτι ἄκοντες
[338]	μου ταῦτα, ὅ τε Γλαύκων	καὶ	οἱ ἄλλοι ἐδέοντο αὐτοῦ μὴ
[329]	ταῦτα ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε γήρως,	καὶ	οἱ ἄλλοι πάντες ὅσοι ἐνταῦθα
[352]	δέ γ' εἰσίν, ὦ φίλε,	καὶ	οἱ θεοί; ἔστω, ἔφη. (καὶ
[330]	οἱ ποιηταὶ τὰ αὑτῶν ποιήματα	καὶ	οἱ πατέρες τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν,
[330]	παῖδας ἀγαπῶσιν, ταύτῃ τε δὴ	καὶ	οἱ χρηματισάμενοι περὶ τὰ χρήματα
[337]	φάσκων εἰδέναι, ἔπειτα, εἴ τι	καὶ	οἴεται, περὶ τούτων ἀπειρημένον αὐτῷ
[334]	οἵ γε ἀγαθοὶ δίκαιοί τε	καὶ	οἷοι μὴ ἀδικεῖν; ἀληθῆ. κατὰ
[327]	ἦ δ' ὃς ὁ Γλαύκων.	(καὶ	ὀλίγῳ ὕστερον ὅ τε Πολέμαρχος
[350]	ἄδικος ἡμῖν τοῦ ἀνομοίου τε	καὶ	ὁμοίου πλεονεκτεῖ; ἢ οὐχ οὕτως
[330]	ὁ μὲν γὰρ πάππος τε	καὶ	ὁμώνυμος ἐμοὶ σχεδόν τι ὅσην
[344]	ἀδικήσας μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί τε	καὶ	ὀνείδη ἔχει τὰ μέγιστα καὶ
[335]	δ' ἐγώ, δικαίου ἀνδρὸς βλάπτειν	καὶ	ὁντινοῦν ἀνθρώπων; καὶ πάνυ γε,
[344]	ἀδικία δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς γιγνομένη,	καὶ	ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον, τὸ
[336]	τί φῂς εἶναι τὸ δίκαιον.	καὶ	ὅπως μοι μὴ ἐρεῖς ὅτι
[329]	οἷός τε εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι”	καὶ	ὅς, εὐφήμει, ἔφη, ὦ ἄνθρωπε·
[337]	ὑμῶν τῶν δεινῶν ἢ χαλεπαίνεσθαι.	καὶ	ὃς ἀκούσας ἀνεκάγχασέ τε μάλα
[344]	καὶ βίᾳ ἀφαιρεῖται, καὶ ἱερὰ	καὶ	ὅσια καὶ ἴδια καὶ δημόσια,
[331]	εἶπεν, ὅτι ὃς ἂν δικαίως	καὶ	ὁσίως τὸν βίον διαγάγῃ, γλυκεῖά
[333]	ἐπ' αὐτῷ (ἡ δικαιοσύνη; κινδυνεύει.	καὶ	ὅταν δὴ δρέπανον δέῃ φυλάττειν,
[336]	ἔπειθ' οὕτως ἀνοήτως ὑπείκειν ἀλλήλοις	καὶ	οὐ σπουδάζειν ὅτι μάλιστα φανῆναι
[350]	ἐπιστήμων ἢ πράττειν ἢ λέγειν,	καὶ	οὐ ταὐτὰ τῷ ὁμοίῳ ἑαυτῷ
[354]	ἀρετή τις οὖσα τυγχάνει εἴτε	καὶ	οὔ, καὶ πότερον ὁ ἔχων
[341]	εὖ μὲν οὖν οἶδα, ἔφη.	καὶ	οὐδέν γέ σοι πλέον ἔσται·
[343]	τοί σε, ἔφη, κορυζῶντα περιορᾷ	καὶ	οὐκ ἀπομύττει δεόμενον, ὅς γε
[341]	ηὑρημένη, ὅτι σῶμά ἐστιν πονηρὸν	καὶ	οὐκ ἐξαρκεῖ αὐτῷ τοιούτῳ εἶναι.
[347]	αὐτῷ, ἀλλ' (ὡς ἐπ' ἀναγκαῖον	καὶ	οὐκ ἔχοντες ἑαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι
[348]	ἐγώ, ἤδη στερεώτερον, ὦ ἑταῖρε,	καὶ	οὐκέτι ῥᾴδιον ἔχειν ὅτι τις
[352]	ἀλλήλων οἷοί (τε ἀλλὰ δὴ	καὶ	οὕς φαμεν ἐρρωμένως πώποτέ τι
[343]	ἢ τοῦτο, (ὅθεν αὐτοὶ ὠφελήσονται.	καὶ	οὕτω πόρρω εἶ περί τε
[334]	δ' ἐχθροὺς ὠφελεῖν ἀγαθοὶ γάρ·	καὶ	οὕτως ἐροῦμεν αὐτὸ τοὐναντίον ἢ
[352]	ἀδύνατον αὐτὸν πράττειν ποιήσει στασιάζοντα	καὶ	οὐχ ὁμονοοῦντα αὐτὸν ἑαυτῷ, ἔπειτα
[337]	μὲν οὐκ ἐθελήσοις, εἰρωνεύσοιο δὲ	καὶ	πάντα μᾶλλον ποιήσοις ἢ ἀποκρινοῖο,
[335]	ἀνδρὸς βλάπτειν καὶ ὁντινοῦν ἀνθρώπων;	καὶ	πάνυ γε, ἔφη· τούς γε
[328]	φοίτα ὡς παρὰ φίλους τε	καὶ	πάνυ οἰκείους. καὶ μήν, ἦν
[331]	καὶ μέντοι, ἔφη ὁ Κέφαλος,	καὶ	παραδίδωμι ὑμῖν τὸν λόγον· δεῖ
[346]	πάλαι ἐλέγομεν, τὸ τῷ ἀρχομένῳ	καὶ	παρασκευάζει καὶ ἐπιτάττει, τὸ ἐκείνου
[344]	παρόντες, ἀλλ' ἠνάγκασαν ὑπομεῖναί τε	καὶ	παρασχεῖν τῶν εἰρημένων λόγον. καὶ
[343]	οὖν ἐνταῦθα ἦμεν τοῦ λόγου	καὶ	πᾶσι καταφανὲς ἦν ὅτι ὁ
[343]	τὸ τῶν βοῶν ἀγαθὸν σκοπεῖν	καὶ	παχύνειν αὐτοὺς καὶ θεραπεύειν πρὸς
[339]	ἐγώ. καί μοι εἰπέ· οὐ	καὶ	πείθεσθαι μέντοι τοῖς ἄρχουσιν δίκαιον
[346]	παρὰ δόξαν ἀποκρίνου, ἵνα τι	καὶ	περαίνωμεν. ἀλλὰ τούτῳ, ἔφη, ἑτέρα.
[329]	καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε τἀφροδίσια	καὶ	περὶ πότους τε καὶ εὐωχίας
[333]	ὁπλιτικὴν καὶ τὴν μουσικήν; ἀνάγκη.	καὶ	περὶ τἆλλα δὴ πάντα ἡ
[335]	δοκεῖν ἀλλὰ μὴ εἶναι φίλον.	καὶ	περὶ τοῦ ἐχθροῦ δὲ ἡ
[331]	πάρεστι καὶ ἀγαθὴ γηροτρόφος, ὡς	καὶ	Πίνδαρος λέγει. χαριέντως γάρ τοι,
[342]	πρέπον, καὶ λέγει ἃ λέγει	καὶ	ποιεῖ ἃ ποιεῖ ἅπαντα. ~(ἐπειδὴ
[344]	καταντλήσας κατὰ τῶν ὤτων ἁθρόον	καὶ	πολὺν τὸν λόγον· οὐ μὴν
[332]	σώμασιν φάρμακά τε καὶ σιτία	καὶ	ποτά. ἡ δὲ τίσιν τί
[347]	δ' ἐγώ, ὦ Γλαύκων, αἱρῇ;	καὶ	πότερον ἀληθεστέρως δοκεῖ σοι λέγεσθαι;
[349]	δὲ (ἄμουσον; ἔγωγε. πότερον φρόνιμον	καὶ	πότερον ἄφρονα; τὸν μὲν μουσικὸν
[354]	οὖσα τυγχάνει εἴτε καὶ οὔ,	καὶ	πότερον ὁ ἔχων αὐτὸ οὐκ
[349]	καὶ ἀδίκου γε ἀνθρώπου τε	καὶ	πράξεως ὁ ἄδικος πλεονεκτήσει καὶ
[352]	καὶ τελέως ἄδικοι τελέως εἰσὶ	καὶ	πράττειν ἀδύνατοι ταῦτα (μὲν οὖν
[342]	βλέπων καὶ τὸ ἐκείνῳ συμφέρον	καὶ	πρέπον, καὶ λέγει ἃ λέγει
[328]	λέγεις; οὕτως, ἔφη ὁ Πολέμαρχος.	καὶ	πρός γε παννυχίδα ποιήσουσιν, ἣν
[342]	καὶ ᾧ ἂν αὐτὸς δημιουργῇ,	καὶ	πρὸς ἐκεῖνο βλέπων καὶ τὸ
[332]	ὁ δίκαιος; ἐν τίνι πράξει	καὶ	πρὸς τί ἔργον δυνατώτατος φίλους
[336]	λέγῃς. καὶ ἐγὼ ἀκούσας ἐξεπλάγην	καὶ	προσβλέπων αὐτὸν ἐφοβούμην, καί μοι
[332]	τοῦ ἐχθροῦ τῷ ἐχθρῷ ὅπερ	καὶ	προσήκει, κακόν τι. ἠινίξατο ἄρα,
[332]	τίσιν οὖν τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον	καὶ	προσῆκον τέχνη ἰατρικὴ καλεῖται; τί
[332]	δὲ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον	καὶ	προσῆκον τέχνη μαγειρικὴ καλεῖται; (ἡ
[342]	τῷ κυβερνήτῃ συμφέρον σκέψεταί τε	καὶ	προστάξει, ἀλλὰ τὸ τῷ ναύτῃ
[353]	ἀλλ' ἀντὶ τῆς ἀρετῆς κακίαν;	καὶ	πῶς ἄν; ἔφη· τυφλότητα γὰρ
[345]	δικαιοσύνην ἀδικίας περὶ πλείονος ποιούμενοι.	καὶ	πῶς, ἔφη, σὲ πείσω; εἰ
[348]	σκοπῶμεν, ἅμα αὐτοί τε δικασταὶ	καὶ	ῥήτορες ἐσόμεθα. πάνυ μὲν οὖν,
[332]	ἔφη, ἡ σώμασιν φάρμακά τε	καὶ	σιτία καὶ ποτά. ἡ δὲ
[330]	μεστὸς γίγνεται καὶ ἀναλογίζεται ἤδη	καὶ	σκοπεῖ εἴ τινά τι ἠδίκησεν.
[342]	ἑκάστη ἀκριβὴς ὅλη ἥπερ ἐστίν;	καὶ	σκόπει ἐκείνῳ τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ·
[333]	καρποῦ κτῆσιν; ναί. καὶ μὴν	καὶ	σκυτοτομική; ναί. πρός γε ὑποδημάτων
[353]	μαχαίρᾳ ἂν ἀμπέλου κλῆμα ἀποτέμοις	καὶ	σμίλῃ καὶ ἄλλοις πολλοῖς; πῶς
[328]	ῥᾳδία καὶ εὔπορος. καὶ δὴ	καὶ	σοῦ ἡδέως ἂν πυθοίμην ὅτι
[349]	γε καὶ ἐν ἀρετῇ αὐτὸ	καὶ	σοφίᾳ ἐτόλμησας θεῖναι. ἀληθέστατα, ἔφη,
[350]	διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην ἀρετὴν εἶναι	καὶ	σοφίαν, τὴν δὲ ἀδικίαν κακίαν
[348]	τόδε ἐθαύμασα, εἰ ἐν ἀρετῆς	καὶ	σοφίας τιθεῖς μέρει τὴν ἀδικίαν,
[329]	ἔχουσιν καὶ ἄλλοις, καὶ δὴ	καὶ	Σοφοκλεῖ ποτε τῷ ποιητῇ παρεγενόμην
[350]	ἡμῖν ἀναπέφανται ὢν ἀγαθός τε	καὶ	σοφός, ὁ δὲ ἄδικος ἀμαθής
[350]	φημί. ὁ ἄρα ἀγαθός τε	καὶ	σοφὸς τοῦ μὲν ὁμοίου οὐκ
[352]	καὶ νῦν. ὅτι μὲν γὰρ	καὶ	σοφώτεροι καὶ ἀμείνους καὶ δυνατώτεροι
[351]	δούλοις ἐγγιγνομένη μισεῖν ποιήσει ἀλλήλους	καὶ	στασιάζειν καὶ ἀδυνάτους εἶναι κοινῇ
[340]	κατὰ τὸν ἀκριβῆ λόγον, ἐπειδὴ	καὶ	σὺ ἀκριβολογῇ, οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν
[339]	συμφέρον μὲν οὖν, ὦ Θρασύμαχε,	καὶ	σὺ ἀπεκρίνω δίκαιον εἶναι καίτοι
[335]	δ' ἐγώ, κοινῇ ἐγώ τε	καὶ	σύ, ἐάν τις αὐτὸ φῇ
[337]	μή; ἄλλο τι οὖν, ἔφη,	καὶ	σὺ οὕτω ποιήσεις· ὧν ἐγὼ
[330]	ᾗπερ οἱ ἄλλοι. χαλεποὶ οὖν	καὶ	συγγενέσθαι εἰσίν, οὐδὲν ἐθέλοντες ἐπαινεῖν
[341]	ἄρχοντα ὄντα. πρὸς ταῦτα κακούργει	καὶ	συκοφάντει, εἴ τι δύνασαι οὐδέν
[341]	μανῆναι ὥστε ξυρεῖν ἐπιχειρεῖν λέοντα	καὶ	συκοφαντεῖν Θρασύμαχον; νῦν γοῦν, ἔφη,
[335]	δὴ οἱ δίκαιοι ἀδίκους; ἢ	καὶ	(συλλήβδην ἀρετῇ οἱ ἀγαθοὶ κακούς;
[344]	δ' ἄδικον ἑαυτῷ λυσιτελοῦν τε	καὶ	συμφέρον. (ταῦτα εἰπὼν ὁ Θρασύμαχος
[328]	δεῖπνον καὶ τὴν παννυχίδα θεασόμεθα.	καὶ	συνεσόμεθά τε πολλοῖς τῶν νέων
[333]	χρησιμώτερος τῶν ἄλλων; ὅταν παρακαταθέσθαι	καὶ	σῶν εἶναι, ὦ Σώκρατες. οὐκοῦν
[346]	ἔλεγον μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν	καὶ	τὰ ἀλλότρια κακὰ μεταχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα,
[352]	ἴθι δή, ἦν δ' ἐγώ,	καὶ	τὰ λοιπά μοι τῆς ἑστιάσεως
[348]	μὲν οὖν, ἦ δ' ὅς,	καὶ	τὰ τοιαῦτα, ἐάνπερ λανθάνῃ· ἔστι
[353]	ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι	καὶ	τὰ τοιαῦτα πάντα, ἔσθ' ὅτῳ
[334]	ὁ αὐτὸς φύλαξ ἀγαθός, ὅσπερ	καὶ	τὰ τῶν πολεμίων κλέψαι καὶ
[348]	καὶ καλὸν καὶ ἰσχυρὸν εἶναι	καὶ	τἆλλα αὐτῷ πάντα προσθήσεις ~(ἃ
[353]	ἀπεργάσεται; πάνυ γε. (τίθεμεν οὖν	καὶ	τἆλλα πάντα εἰς τὸν αὐτὸν
[334]	τῶν πολεμίων κλέψαι καὶ βουλεύματα	καὶ	τὰς ἄλλας πράξεις; πάνυ γε.
[329]	δὲ οὐδὲ ζῶντες. (ἔνιοι δὲ	καὶ	τὰς τῶν οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ
[337]	κείνη ἡ εἰωθυῖα εἰρωνεία Σωκράτους,	καὶ	ταῦτ' ἐγὼ ᾔδη τε καὶ
[341]	γοῦν, ἔφη, ἐπεχείρησας, οὐδὲν ὢν	καὶ	ταῦτα. ἅδην, ἦν δ' ἐγώ,
[342]	ἀρχομένου (ὑπὸ ἑαυτῆς. συνωμολόγησε μὲν	καὶ	ταῦτα τελευτῶν, ἐπεχείρει δὲ περὶ
[338]	γὰρ εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	καὶ	ταύτῃ ὑπολαμβάνεις ᾗ ἂν κακουργήσαις
[352]	ὄντες, ἐπεὶ οἵ γε παμπόνηροι	καὶ	τελέως ἄδικοι τελέως εἰσὶ καὶ
[351]	γε ἡ ἀρίστη μάλιστα ποιήσει	καὶ	τελεώτατα οὖσα ἄδικος. μανθάνω, ἔφην,
[342]	ἥτις αὐτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται,	καὶ	τῇ σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ τοιαύτης,
[346]	δύναμις· ἢ τὴν ἰατρικὴν σὺ	καὶ	τὴν κυβερνητικὴν τὴν αὐτὴν καλεῖς;
[333]	ὅταν δὲ χρῆσθαι, τὴν ὁπλιτικὴν	καὶ	τὴν μουσικήν; ἀνάγκη. καὶ περὶ
[328]	ἐξαναστησόμεθα γὰρ μετὰ τὸ δεῖπνον	καὶ	τὴν παννυχίδα θεασόμεθα. καὶ συνεσόμεθά
[341]	καλεῖται, ἀλλὰ κατὰ τὴν τέχνην	καὶ	τὴν τῶν ναυτῶν ἀρχήν. ἀληθῆ,
[349]	ἆρα ἀξιοῖ τοῦ δικαίου πλεονεκτεῖν	καὶ	τῆς δικαίας πράξεως; πῶς γὰρ
[336]	πάλαι φλυαρία (ἔχει, ὦ Σώκρατες;	καὶ	τί εὐηθίζεσθε πρὸς ἀλλήλους ὑποκατακλινόμενοι
[340]	αὐτῷ μαρτυρήσῃς, ὁ Κλειτοφῶν ὑπολαβών.	καὶ	τί, ἔφη, δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς
[331]	αὐτὸ φήσομεν εἶναι ἁπλῶς οὕτως	καὶ	τὸ ἀποδιδόναι ἄν τίς τι
[339]	(οἴου τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ,	καὶ	τὸ ἀσύμφορα ποιεῖν τοῖς ἄρχουσί
[343]	ἢ τὸ τῶν δεσποτῶν ἀγαθὸν	καὶ	τὸ αὑτῶν, καὶ δὴ καὶ
[329]	γὰρ κόσμιοι καὶ εὔκολοι ὦσιν,	καὶ	τὸ γῆρας μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον·
[343]	ἀγνοεῖς ὅτι ἡ μὲν δικαιοσύνη	καὶ	τὸ δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν τῷ
[340]	τοῦτο ποιητέον εἶναι τῷ ἥττονι,	καὶ	τὸ δίκαιον τοῦτο ἐτίθετο. ἀλλ'
[342]	δημιουργῇ, καὶ πρὸς ἐκεῖνο βλέπων	καὶ	τὸ ἐκείνῳ συμφέρον καὶ πρέπον,
[351]	γε σὺ ποιῶν· ἀλλὰ δὴ	καὶ	τόδε μοι χάρισαι καὶ λέγε·
[343]	τούτοις ἀπεχθέσθαι τοῖς τε οἰκείοις	καὶ	τοῖς γνωρίμοις, ὅταν μηδὲν ἐθέλῃ
[330]	ὀνομαστὸς ἐγένετο οὔτ' ἐκεῖνος Ἀθηναῖος.	καὶ	τοῖς δὴ μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς
[351]	καὶ ἐχθροὶ ἔσονται ἀλλήλοις τε	καὶ	τοῖς δικαίοις; ἔσονται, ἔφη. ἐὰν
[352]	ἑαυτῷ, ἔπειτα ἐχθρὸν καὶ ἑαυτῷ	καὶ	τοῖς δικαίοις· ἦ γάρ; ναί.
[332]	πλέουσι δὴ κυβερνήτης. ναί. ἆρα	καὶ	τοῖς μὴ πολεμοῦσιν ὁ δίκαιος
[344]	καὶ γὰρ ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ	καὶ	τοιχωρύχοι καὶ ἀποστερηταὶ καὶ κλέπται
[341]	ποτέρως λέγεις τὸν ἄρχοντά τε	καὶ	τὸν κρείττονα, τὸν ὡς ἔπος
[334]	δοκοῦντά τε, ἦ δ' ὅς,	καὶ	τὸν ὄντα χρηστὸν φίλον· ~(τὸν
[338]	ἀρχομένοις εἶναι, τὸ σφίσι συμφέρον,	καὶ	τὸν τούτου ἐκβαίνοντα κολάζουσιν ὡς
[329]	δεσπότην ἀποδράς. εὖ οὖν μοι	καὶ	τότε ἔδοξεν ἐκεῖνος εἰπεῖν, καὶ
[347]	ἄρχειν, ὅταν ἄρχωσιν, οἱ ἐπιεικεῖς,	καὶ	τότε ἔρχονται ἐπὶ τὸ ἄρχειν
[329]	ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγάλων τινῶν ἀπεστερημένοι	καὶ	τότε μὲν εὖ ζῶντες, νῦν
[349]	δὲ ἄδικος τοῦ τε ὁμοίου	καὶ	(τοῦ ἀνομοίου; ἄριστα, ἔφη, εἴρηκας.
[350]	καὶ ἀμαθὴς τοῦ τε ὁμοίου	καὶ	τοῦ ἐναντίου. φαίνεται. οὐκοῦν, ὦ
[330]	γέγονα χρηματιστὴς τοῦ τε πάππου	καὶ	τοῦ πατρός. ὁ μὲν γὰρ
[339]	τοῦ κρείττονος συμφέρον ποιεῖν ἀλλὰ	καὶ	τοὐναντίον, τὸ μὴ συμφέρον. τί
[338]	φθονήσῃς καὶ Γλαύκωνα τόνδε διδάξαι	καὶ	τοὺς ἄλλους. εἰπόντος δέ μου
[335]	ἀνθρωπεία ἀρετή; καὶ τοῦτ' ἀνάγκη.	καὶ	τοὺς βλαπτομένους ἄρα, ὦ φίλε,
[343]	καὶ τὸ αὑτῶν, καὶ δὴ	καὶ	τοὺς ἐν ταῖς πόλεσιν ἄρχοντας,
[332]	τοὺς φίλους ἄρα εὖ ποιεῖν	καὶ	τοὺς ἐχθροὺς κακῶς δικαιοσύνην λέγει;
[335]	ἡ δικαιοσύνη οὐκ ἀνθρωπεία ἀρετή;	καὶ	τοῦτ' ἀνάγκη. καὶ τοὺς βλαπτομένους
[342]	τῇ σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ τοιαύτης,	καὶ	τοῦτ' ἔστιν ἀπέραντον; (ἢ αὐτὴ
[349]	ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος οὐδέτερα;	καὶ	τοῦτ' ἔφη, εὖ. οὐκοῦν, ἦν
[351]	δουλωσαμένην; πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη.	καὶ	τοῦτό γε ἡ ἀρίστη μάλιστα
[339]	ἂν θῶνται ποιητέον τοῖς ἀρχομένοις,	καὶ	τοῦτό ἐστι τὸ δίκαιον; πῶς
[338]	κρείττονος φῂς συμφέρον δίκαιον εἶναι.	καὶ	τοῦτο, ὦ Θρασύμαχε, τί ποτε
[337]	καὶ ταῦτ' ἐγὼ ᾔδη τε	καὶ	τούτοις προύλεγον, ὅτι σὺ ἀποκρίνασθαι
[338]	δὲ τῶν ἄλλων περιιόντα μανθάνειν	καὶ	τούτων μηδὲ χάριν ἀποδιδόναι. ὅτι
[329]	ἐστι καὶ μαινομένων ἀπηλλάχθαι. ἀλλὰ	καὶ	τούτων πέρι καὶ τῶν γε
[349]	ἐγώ, καὶ ἔοικε τῷ φρονίμῳ	καὶ	τῷ ἀγαθῷ ὁ ἄδικος, ὁ
[352]	τε καὶ τῷ ἐναντίῳ παντὶ	καὶ	τῷ δικαίῳ; οὐχ οὕτως; πάνυ
[352]	δ' ἐχθρὸν εἶναι ἑαυτῷ τε	καὶ	τῷ ἐναντίῳ παντὶ καὶ τῷ
[329]	ἀπηλλάχθαι. ἀλλὰ καὶ τούτων πέρι	καὶ	τῶν γε πρὸς τοὺς οἰκείους
[332]	καὶ ἐχθροὺς κακῶς πρὸς νόσον	καὶ	ὑγίειαν; ἰατρός. (τίς δὲ πλέοντας
[343]	οἰκεία δὲ τοῦ πειθομένου τε	καὶ	ὑπηρετοῦντος βλάβη, ἡ δὲ ἀδικία
[344]	μόνον ὑπὸ τῶν πολιτῶν ἀλλὰ	καὶ	ὑπὸ τῶν ἄλλων ὅσοι ἂν
[351]	ἀδίκως καὶ καταδεδουλῶσθαι, πολλὰς δὲ	καὶ	ὑφ' ἑαυτῇ ἔχειν δουλωσαμένην; πῶς
[353]	ψυχῇ δικαίως ἂν αὐτὰ ἀποδοῖμεν	καὶ	φαῖμεν ἴδια ἐκείνης εἶναι; οὐδενὶ
[348]	φῂς εἶναι; (πάνυ μὲν οὖν	καὶ	φημί, ἔφη, καὶ δι' ἅ,
[347]	οἶσθα ὅτι τὸ φιλότιμόν τε	καὶ	φιλάργυρον εἶναι ὄνειδος λέγεταί τε
[351]	παρέχει, ἡ δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν	καὶ	φιλίαν· ἦ γάρ; ἔστω, ἦ
[348]	οὔκ, ἀλλ' εὐβουλίαν, ἔφη. ἦ	καὶ	φρόνιμοί σοι, ὦ Θρασύμαχε, δοκοῦσιν
[330]	οἴεσθαι τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῷ δέος	καὶ	φροντὶς περὶ ὧν ἔμπροσθεν οὐκ
[333]	εἴτε τινὶ καὶ ἄλλῃ, οὗτος