Pages |
[345] |
μηδὲν
ἐνδέῃ
τοῦ
ποιμενικὴ
εἶναι
|
οὕτω |
δὲ
ᾤμην
ἔγωγε
νυνδὴ
ἀναγκαῖον |
[327] |
Γλαύκων.
ὡς
τοίνυν
μὴ
ἀκουσομένων,
|
οὕτω |
διανοεῖσθε.
~(καὶ
ὁ
Ἀδείμαντος,
ἆρά |
[337] |
δ'
ἐγώ·
εἴ
μοι
σκεψαμένῳ
|
οὕτω |
δόξειεν.
(τί
οὖν,
ἔφη,
ἂν |
[353] |
πέρι
τῶν
ἄλλων;
οὐχ
οὕτω;
|
οὕτω. |
Εχε
δή·
ἆρ’
ἄν
ποτε |
[353] |
ἀλλ'
οὐδενί
γ'
ἂν
οἶμαι
|
οὕτω |
καλῶς
ὡς
δρεπάνῳ
τῷ
ἐπὶ |
[350] |
δ'
ἐγώ,
τοῦτο
μὲν
ἡμῖν
|
οὕτω |
κείσθω,
ἔφαμεν
δὲ
δὴ
καὶ |
[340] |
Πολέμαρχε,
διαφέρει,
ἀλλ'
εἰ
νῦν
|
οὕτω |
λέγει
Θρασύμαχος,
οὕτως
αὐτοῦ
ἀποδεχώμεθα. |
[332] |
ἀπολαμβάνων
καὶ
ὁ
ἀποδιδούς
οὐχ
|
οὕτω |
λέγειν
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην;
πάνυ |
[341] |
σοι
δοκῶ,
ἔφην,
ἂν
εἰπεῖν
|
οὕτω |
λέγων,
ἢ
οὔ;
ὀρθῶς,
ἔφη. |
[341] |
(οἴει
γὰρ
ἄν
με,
εἶπον,
|
οὕτω |
μανῆναι
ὥστε
ξυρεῖν
ἐπιχειρεῖν
λέοντα |
[353] |
πάντων
πέρι
τῶν
ἄλλων;
οὐχ
|
οὕτω; |
οὕτω.
Εχε
δή·
ἆρ’
ἄν |
[346] |
τῷ
πλεῖν,
καὶ
αἱ
ἄλλαι
|
οὕτω; |
πάνυ
γε.
(οὐκοῦν
καὶ
μισθωτικὴ |
[337] |
τι
οὖν,
ἔφη,
καὶ
σὺ
|
οὕτω |
ποιήσεις·
ὧν
ἐγὼ
ἀπεῖπον,
τούτων |
[343] |
τοῦτο,
(ὅθεν
αὐτοὶ
ὠφελήσονται.
καὶ
|
οὕτω |
πόρρω
εἶ
περί
τε
τοῦ |
[354] |
ἀπολαῦσαι,
καὶ
ἐγώ
μοι
δοκῶ
|
οὕτω, |
πρὶν
ὃ
τὸ
πρῶτον
ἐσκοποῦμεν |
[340] |
κρείττονι,
ἐάντε
συμφέρῃ
ἐάντε
μή;
|
οὕτω |
σε
φῶμεν
λέγειν;
ἥκιστά
γε, |
[334] |
ἔφαμεν
λέγειν.
καὶ
μάλα,
ἔφη,
|
οὕτω |
συμβαίνει.
ἀλλὰ
μεταθώμεθα·
κινδυνεύομεν
γὰρ |
[348] |
ἐν
τοῖς
ἐναντίοις.
ἀλλὰ
πάνυ
|
οὕτω |
τίθημι.
τοῦτο,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[335] |
(ἀνθρώπους
δέ,
ὦ
ἑταῖρε,
μὴ
|
οὕτω |
φῶμεν,
βλαπτομένους
εἰς
τὴν
ἀνθρωπείαν |
[328] |
εἰ
δοκεῖ,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
οὕτω |
χρὴ
ποιεῖν.
ἦιμεν
οὖν
οἴκαδε |