Alphabétiquement     [«   »]
δ 107
δαιμόνιε 1
δαιτυμόνα 1
δὲ 148
δέ 35
δεδιότα 1
δέῃ 5
Fréquences     [«    »]
119 ἔφη
112
118
148 δὲ
149 τὸ
464 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre I

δὲ


Pages
[342]   ἐκείνῳ οὗ τέχνη ἐστίν, αὐτὴ  δὲ   ἀβλαβὴς καὶ ἀκέραιός ἐστιν ὀρθὴ
[353]   κακῶς ἄρχειν καὶ ἐπιμελεῖσθαι, τῇ  δὲ   ἀγαθῇ πάντα ταῦτα εὖ πράττειν.
[334]   τοὺς μὲν πονηροὺς (ὠφελεῖν, τοὺς  δὲ   ἀγαθοὺς βλάπτειν; φαίνεται. ἀλλὰ μὴν
[330]   ἐποίησε τῆς νῦν οὔσης· ἐγὼ  δὲ   ἀγαπῶ ἐὰν μὴ ἐλάττω καταλίπω
[331]   Πολέμαρχε, ἴσως γιγνώσκεις, ἐγὼ  δὲ   ἀγνοῶ· δῆλον γὰρ ὅτι οὐ
[339]   εἶναι τὸ τοῦ κρείττονος, ἐγὼ  δὲ   ἀγνοῶ, σκεπτέον δή. σκόπει, ἔφη.
[345]   ὠγαθέ, ἔστω μὲν ἄδικος, δυνάσθω  δὲ   ἀδικεῖν τῷ λανθάνειν
[344]   μὲν ἀδικήσαντα εὐδαιμονέστατον ποιεῖ, τοὺς  δὲ   ἀδικηθέντας καὶ ἀδικῆσαι οὐκ ἂν
[343]   τε καὶ ὑπηρετοῦντος βλάβη,  δὲ   ἀδικία τοὐναντίον, καὶ ἄρχει τῶν
[348]   τὴν μὲν δικαιοσύνην ἀρετήν, τὴν  δὲ   ἀδικίαν κακίαν; εἰκός γ' ἔφη,
[350]   ἀρετὴν εἶναι καὶ σοφίαν, τὴν  δὲ   ἀδικίαν κακίαν τε καὶ ἀμαθίαν,
[353]   συνεχωρήσαμεν ψυχῆς εἶναι δικαιοσύνην, κακίαν  δὲ   ἀδικίαν; συνεχωρήσαμεν γάρ. μὲν
[352]   πράττειν οἱ δίκαιοι φαίνονται, οἱ  δὲ   ἄδικοι οὐδὲ πράττειν μετ' ἀλλήλων
[350]   ἀγαθός τε καὶ σοφός,  δὲ   ἄδικος ἀμαθής τε καὶ κακός.
[349]   πλεονεκτεῖ, τοῦ δὲ ἀνομοίου,  δὲ   ἄδικος τοῦ τε ὁμοίου καὶ
[350]   τῷ σοφῷ καὶ ἀγαθῷ,  δὲ   ἄδικος τῷ κακῷ καὶ ἀμαθεῖ.
[349]   μηδὲ βούλεται δίκαιος, τοῦ  δὲ   ἀδίκου; ἀλλ' οὕτως, ἔφη, ἔχει.
[349]   οὐδὲ τῆς δικαίας, ἔφη. τοῦ  δὲ   ἀδίκου πότερον ἀξιοῖ ἂν πλεονεκτεῖν
[343]   ὑπηρετεῖν παρὰ τὸ δίκαιον· τῷ  δὲ   ἀδίκῳ πάντα τούτων τἀναντία ὑπάρχει.
[331]   ἔστιν ἐνίοτε μὲν δικαίως, ἐνίοτε  δὲ   ἀδίκως ποιεῖν; οἷον τοιόνδε λέγω·
[340]   ἐμὲ ὑπόλαβε νυνδὴ ἀποκρίνεσθαι· τὸ  δὲ   ἀκριβέστατον ἐκεῖνο τυγχάνει ὄν, ~τὸν
[339]   ἐγώ, ἔμαθον λέγεις· εἰ  δὲ   ἀληθὲς μή, πειράσομαι μαθεῖν.
[349]   μὲν μουσικὸν δήπου φρόνιμον, τὸν  δὲ   ἄμουσον ἄφρονα. οὐκοῦν καὶ ἅπερ
[349]   μουσικὸν δέ τινα λέγεις, ἕτερον  δὲ   (ἄμουσον; ἔγωγε. πότερον φρόνιμον καὶ
[340]   συμφέρον (δίκαιον εἶναι ἔθετο. ταῦτα  δὲ   ἀμφότερα θέμενος ὡμολόγησεν αὖ ἐνίοτε
[351]   (ἀλλήλων πράττειν; πάνυ γε. τί  δὲ   ἂν ἐν δυοῖν ἐγγένηται; οὐ
[339]   δίκαιον φῂς εἶναι; ἔγωγε. (πότερον  δὲ   ἀναμάρτητοί εἰσιν οἱ ἄρχοντες ἐν
[350]   μὲν ἐπιστήμονος (πλεονεκτήσειεν ἄν, ὁμοίως  δὲ   ἀνεπιστήμονος; ἴσως. δὲ ἐπιστήμων
[350]   μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτήσει, τοῦ  δὲ   ἀνομοίου; ναί. ἔοικεν ἄρα, ἦν
[349]   μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτεῖ, τοῦ  δὲ   ἀνομοίου, δὲ ἄδικος τοῦ
[350]   ὁμοίου οὐκ ἐθελήσει πλεονεκτεῖν, τοῦ  δὲ   ἀνομοίου τε καὶ ἐναντίου. ἔοικεν,
[338]   καὶ αἱ ἄλλαι οὕτως· θέμεναι  δὲ   ἀπέφηναν τοῦτο δίκαιον τοῖς ἀρχομένοις
[338]   τυραννοῦνται, αἱ δὲ δημοκρατοῦνται, αἱ  δὲ   ἀριστοκρατοῦνται; πῶς γὰρ οὔ; οὐκοῦν
[349]   καὶ ἅπερ φρόνιμον, ἀγαθόν,  δὲ   ἄφρονα, κακόν; ναί. τί δὲ
[333]   ἐν μὲν χρήσει ἄχρηστος, ἐν  δὲ   ἀχρηστίᾳ χρήσιμος; κινδυνεύει. (οὐκ ἂν
[339]   σὺ λέγεις, ἔμοιγε δοκῶ· σκοπῶμεν  δὲ   βέλτιον. οὐχ ὡμολόγηται τοὺς ἄρχοντας
[342]   οὔ; ὀρθῶς, ἔφη. ~(τί  δὲ   δή; αὐτὴ ἰατρική ἐστιν
[339]   ὅπως μὴ τοῦτο ἀποκρινοίμην πρόσεστιν  δὲ   δὴ αὐτόθι τὸ τοῦ κρείττονος.
[350]   μὲν ἡμῖν οὕτω κείσθω, ἔφαμεν  δὲ   δὴ καὶ ἰσχυρὸν εἶναι τὴν
[335]   φησίν τις δίκαιον εἶναι, τοῦτο  δὲ   δὴ νοεῖ αὐτῷ τοῖς μὲν
[349]   ἀλλ' οὕτως, ἔφη, ἔχει. τί  δὲ   δὴ ἄδικος; ἆρα ἀξιοῖ
[333]   φαίης κτῆσιν; πάνυ γε. τί  δὲ   δή; τὴν δικαιοσύνην πρὸς τίνος
[351]   τοῖς δικαίοις; ἔσονται, ἔφη. ἐὰν  δὲ   δή, θαυμάσιε, ἐν ἑνὶ
[348]   κατὰ τὰ νομιζόμενα λέγοντες· νῦν  δὲ   δῆλος εἶ ὅτι φήσεις αὐτὸ
[338]   πόλεων αἱ μὲν τυραννοῦνται, αἱ  δὲ   δημοκρατοῦνται, αἱ δὲ ἀριστοκρατοῦνται; πῶς
[336]   βουλομένων διακοῦσαι τὸν λόγον· ὡς  δὲ   διεπαυσάμεθα καὶ ἐγὼ ταῦτ' εἶπον,
[340]   ἐνίοτε ἑαυτοῖς κακὰ προστάττειν, τοῖς  δὲ   δίκαιον εἶναι ταῦτα ποιεῖν. τὸ
[339]   ἄκοντες κακὰ αὑτοῖς προστάττωσιν, τοῖς  δὲ   δίκαιον εἶναι φῇς ταῦτα ποιεῖν
[349]   καὶ ἀγαθὸς ἄδικος,  δὲ   δίκαιος οὐδέτερα; καὶ τοῦτ' ἔφη,
[349]   τῷ ἀγαθῷ ἄδικος,  δὲ   δίκαιος οὐκ ἔοικεν; πῶς γὰρ
[352]   ἄδικος, Θρασύμαχε,  δὲ   δίκαιος φίλος. εὐωχοῦ τοῦ λόγου,
[351]   μάχας ἐν ἀλλήλοις παρέχει,  δὲ   δικαιοσύνη ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν·
[348]   τιθεῖς μέρει τὴν ἀδικίαν, τὴν  δὲ   δικαιοσύνην ἐν τοῖς ἐναντίοις. ἀλλὰ
[334]   δ' ἐγώ, δίκαιον βλάπτειν, τοὺς  δὲ   δικαίους ὠφελεῖν; οὗτος ἐκείνου καλλίων
[335]   τὸν ὄντα χρηστὸν φίλον· ~(τὸν  δὲ   δοκοῦντα μέν, ὄντα δὲ μή,
[329]   ὅσων κακῶν σφίσιν αἴτιον. ἐμοὶ  δὲ   δοκοῦσιν, Σώκρατες, οὗτοι οὐ
[338]   ἐκτίνω γὰρ ὅσην δύναμαι. δύναμαι  δὲ   ἐπαινεῖν μόνον· χρήματα γὰρ οὐκ
[352]   ἣν ἔπραξαν ἔπραξαν, ὥρμησαν  δὲ   ἐπὶ τὰ ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι
[353]   καὶ ἔργον τι προστέτακται; ἴωμεν  δὲ   ἐπὶ τὰ αὐτὰ πάλιν· ὀφθαλμῶν,
[350]   ὁμοίως δὲ ἀνεπιστήμονος; ἴσως.  δὲ   ἐπιστήμων σοφός; φημί. δὲ
[350]   εἴπερ τοῦτο ποιήσεις, ποίει· ἐγὼ  δὲ   ἐρωτήσω. ἐρώτα δή. τοῦτο τοίνυν
[328]   γὰρ καὶ (ἑωράκη αὐτόν. καθῆστο  δὲ   ἐστεφανωμένος ἐπί τινος προσκεφαλαίου τε
[347]   γὰρ δύο μισθοὺς γιγνώσκω, τὴν  δὲ   ζημίαν ἥντινα λέγεις καὶ ὡς
[347]   ἀνάγκην περιμένειν αἰσχρὸν νενομίσθαι τῆς  δὲ   ζημίας μεγίστη τὸ ὑπὸ πονηροτέρου
[336]   διαφθείρειν τὴν εὕρεσιν αὐτοῦ, δικαιοσύνην  δὲ   ζητοῦντας, πρᾶγμα πολλῶν χρυσίων τιμιώτερον,
[335]   φίλον. καὶ περὶ τοῦ ἐχθροῦ  δὲ   αὐτὴ θέσις. φίλος μὲν
[336]   ἐμέ, ἄφωνος ἂν γενέσθαι. νῦν  δὲ   ἡνίκα ὑπὸ τοῦ λόγου ἤρχετο
[328]   καὶ εἶπεν· Σώκρατες, οὐ  δὲ   θαμίζεις ἡμῖν καταβαίνων εἰς τὸν
[349]   δὲ ἄφρονα, κακόν; ναί. τί  δὲ   ἰατρικόν; οὐχ οὕτως; οὕτως. δοκεῖ
[350]   δέ; ἀμούσου; ἀνάγκη, ἔφη. ~(τί  δὲ   ἰατρικός; ἐν τῇ ἐδωδῇ
[331]   τῶν χρημάτων κτῆσις συμβάλλεται. ἔχει  δὲ   καὶ ἄλλας χρείας πολλάς· ἀλλὰ
[352]   σὺ τὸ πρῶτον ἐτίθεσο· εἰ  δὲ   καὶ ἄμεινον ζῶσιν οἱ δίκαιοι
[333]   χρῆσθαι, ἀμπελουργική; φαίνεται. φήσεις  δὲ   καὶ ἀσπίδα καὶ λύραν ὅταν
[327]   ἣν οἱ Θρᾷκες ἔπεμπον. (προσευξάμενοι  δὲ   καὶ θεωρήσαντες ἀπῇμεν πρὸς τὸ
[337]   ἀποκρίνασθαι μὲν οὐκ ἐθελήσοις, εἰρωνεύσοιο  δὲ   καὶ πάντα μᾶλλον ποιήσοις
[329]   νῦν δὲ οὐδὲ ζῶντες. (ἔνιοι  δὲ   καὶ τὰς τῶν οἰκείων προπηλακίσεις
[351]   δουλοῦσθαι ἀδίκως καὶ καταδεδουλῶσθαι, πολλὰς  δὲ   καὶ ὑφ' ἑαυτῇ ἔχειν δουλωσαμένην;
[348]   που ἀρετὴν αὐτοῖν καλεῖς, τὸ  δὲ   κακίαν; πῶς γὰρ οὔ; οὐκοῦν
[334]   οἱ μὲν ἀγαθοὶ ἐχθροί, οἱ  δὲ   κακοὶ φίλοι; πάνυ γε. ἀλλ'
[350]   καὶ ἐναντίου. ἔοικεν, ἔφη.  δὲ   κακός τε καὶ ἀμαθὴς τοῦ
[353]   εὖ ἐργάσεται τὰ ἐργαζόμενα, κακίᾳ  δὲ   κακῶς. ἀληθές, ἔφη, τοῦτό γε
[330]   ἂν μὴ αὐτοὶ κτήσωνται· οἱ  δὲ   κτησάμενοι διπλῇ οἱ ἄλλοι
[341]   τῶν καμνόντων, ἔφη, θεραπευτής. τί  δὲ   κυβερνήτης; ὀρθῶς κυβερνήτης ναυτῶν
[334]   βλάπτειν δὲ τοὺς ἐχθρούς. (φίλους  δὲ   λέγεις εἶναι πότερον τοὺς δοκοῦντας
[333]   τὰ συμβόλαια, Σώκρατες. συμβόλαια  δὲ   λέγεις κοινωνήματα τι ἄλλο;
[335]   ~(τὸν δὲ δοκοῦντα μέν, ὄντα  δὲ   μή, δοκεῖν ἀλλὰ μὴ εἶναι
[349]   καὶ ἐοικέναι τοῖς τοιούτοις,  δὲ   μὴ ἐοικέναι; καλῶς. τοιοῦτος ἄρα
[329]   γῆρας μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ  δὲ   μή, καὶ γῆρας, Σώκρατες,
[346]   ἐκεῖνο ἐφ' τέτακται. ἐὰν  δὲ   μὴ μισθὸς αὐτῇ προσγίγνηται, ἔσθ'
[339]   συμφέροντά ἐστι τίθεσθαι ἑαυτοῖς, τὸ  δὲ   μὴ ὀρθῶς ἀσύμφορα; πῶς
[354]   μακάριός τε καὶ εὐδαίμων,  δὲ   μὴ τἀναντία. πῶς γὰρ οὔ;
[331]   ζῇ μετὰ κακῆς ἐλπίδος· ~τῷ  δὲ   μηδὲν ἑαυτῷ ἄδικον συνειδότι ἡδεῖα
[332]   ἀγαθὸν μέν τι δρᾶν, κακὸν  δὲ   μηδέν. μανθάνω, ἦν δ' ἐγώ
[346]   μὲν οἰκοδομικὴ οἰκίαν,  δὲ   μισθαρνητικὴ αὐτῇ ἑπομένη μισθόν, καὶ
[346]   μὲν ἰατρικὴ ὑγίειαν ποιεῖ,  δὲ   μισθαρνητικὴ μισθόν, καὶ μὲν
[353]   δίκαιος ἀνὴρ εὖ βιώσεται, κακῶς  δὲ   ἄδικος. φαίνεται, ἔφη, κατὰ
[350]   τοῦτό γε οὕτως ἔχειν. τί  δὲ   ἀνεπιστήμων; οὐχὶ ὁμοίως μὲν
[332]   τῆς θαλάττης κίνδυνον; κυβερνήτης. τί  δὲ   δίκαιος; ἐν τίνι πράξει
[330]   παραλαβὼν πολλάκις τοσαύτην ἐποίησεν, Λυσανίας  δὲ   πατὴρ ἔτι ἐλάττω αὐτὴν
[335]   λόγῳ ἀγαθὸς ἔσται, ἐχθρὸς  δὲ   πονηρός. ναί. κελεύεις δὴ
[348]   ἀνθρώπων ὑφ' ἑαυτοὺς ποιεῖσθαι· σὺ  δὲ   οἴει με ἴσως τοὺς τὰ
[345]   καὶ ἡμᾶς μὴ ἐξαπάτα. νῦν  δὲ   ὁρᾷς, Θρασύμαχε ἔτι (γὰρ
[339]   οὐκ ὀρθῶς; οἶμαι ἔγωγε. τὸ  δὲ   ὀρθῶς ἆρα τὸ τὰ συμφέροντά
[338]   ἀληθῆ εἶπες, Θρασύμαχε, ὅτι  δὲ   οὔ με φῂς χάριν ἐκτίνειν,
[343]   ἐκεῖνον ποιοῦσιν ὑπηρετοῦντες (αὐτῷ, ἑαυτοὺς  δὲ   οὐδ' ὁπωστιοῦν. σκοπεῖσθαι δέ,
[329]   τότε μὲν εὖ ζῶντες, νῦν  δὲ   οὐδὲ ζῶντες. (ἔνιοι δὲ καὶ
[336]   εἶεν, ἦν δ' ἐγώ· ἐπειδὴ  δὲ   οὐδὲ τοῦτο ἐφάνη δικαιοσύνη
[348]   τὰ τοιαῦτα, ἐάνπερ λανθάνῃ· ἔστι  δὲ   οὐκ ἄξια λόγου, ἀλλ'
[350]   δὲ οὔπω, Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα ἐπειδὴ  δὲ   οὖν διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην ἀρετὴν
[350]   τότε καὶ εἶδον ἐγώ, πρότερον  δὲ   οὔπω, Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα ἐπειδὴ δὲ
[353]   καὶ ἀρετή; καὶ ἀρετή. τί  δὲ   πάντων πέρι τῶν ἄλλων; οὐχ
[342]   μὲν καὶ ταῦτα τελευτῶν, ἐπεχείρει  δὲ   περὶ αὐτὰ μάχεσθαι· ἐπειδὴ δὲ
[332]   νόσον καὶ ὑγίειαν; ἰατρός. (τίς  δὲ   πλέοντας πρὸς τὸν τῆς θαλάττης
[345]   χρηματιστὴν ἀλλ' οὐ ποιμένα. τῇ  δὲ   ποιμενικῇ οὐ δήπου ἄλλου του
[330]   σφόδρα (ἀγαπᾶν τὰ χρήματα, τοῦτο  δὲ   ποιοῦσιν ὡς τὸ πολὺ οἳ
[343]   λήψεις, (ὁ μὲν οὐδέν,  δὲ   πολλὰ κερδαίνει. καὶ γὰρ ὅταν
[338]   χρήματα γὰρ οὐκ ἔχω. ὡς  δὲ   προθύμως τοῦτο δρῶ, ἐάν τίς
[339]   ἐγὼ ὁμολογῶ τὸ δίκαιον, σὺ  δὲ   προστιθεῖς καὶ αὐτὸ φῂς εἶναι
[334]   χρηστόν, τοῦτον φίλον εἶναι. νῦν  δὲ   πῶς, ἦν δ' ἐγώ, μεταθώμεθα;
[344]   εἶναι τὸ δίκαιον. πάντων  δὲ   ῥᾷστα μαθήσῃ, ἐὰν ἐπὶ τὴν
[333]   ἄχρηστα χρήσιμον ὂν τυγχάνει. τόδε  δὲ   σκεψώμεθα. ἆρ' οὐχ πατάξαι
[350]   δὲ ἐπιστήμων σοφός; φημί.  δὲ   σοφὸς ἀγαθός; φημί. ἄρα
[338]   ἐμὲ εἶναι τὸν ἀποκρινόμενον. τελευτῶν  δὲ   συνεχώρησεν, (κἄπειτα, αὕτη δή, ἔφη,
[346]   οἷον ἰατρικὴ μὲν ὑγίειαν, κυβερνητικὴ  δὲ   σωτηρίαν ἐν τῷ πλεῖν, καὶ
[332]   καὶ σιτία καὶ ποτά.  δὲ   τίσιν τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ
[341]   ἐστίν, μὴ ἁμαρτάνειν, μὴ ἁμαρτάνοντα  δὲ   τὸ αὑτῷ βέλτιστον τίθεσθαι, τοῦτο
[330]   τοῖς δὴ μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς  δὲ   τὸ γῆρας φέρουσιν, εὖ ἔχει
[343]   δι' ἀμέλειαν μοχθηροτέρως ἔχειν, ἐκ  δὲ   τοῦ δημοσίου μηδὲν ὠφελεῖσθαι διὰ
[343]   τε καὶ ἄρχοντος συμφέρον, οἰκεία  δὲ   τοῦ πειθομένου τε καὶ ὑπηρετοῦντος
[334]   χρηστοὺς εἶναι μὴ ὄντας, πολλοὺς  δὲ   τοὐναντίον; ἁμαρτάνουσιν. τούτοις ἄρα οἱ
[345]   πολιτικῇ καὶ ἰδιωτικῇ ἀρχῇ. σὺ  δὲ   τοὺς ἄρχοντας ἐν ταῖς πόλεσιν,
[334]   τοὺς φίλους δικαιοσύνη, βλάπτειν  δὲ   τοὺς ἐχθρούς. (φίλους δὲ λέγεις
[344]   οὐκ ἂν ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους. ἔστιν  δὲ   τοῦτο τυραννίς, οὐ κατὰ
[343]   διὰ τὸ δίκαιον εἶναι, πρὸς  δὲ   τούτοις ἀπεχθέσθαι τοῖς τε οἰκείοις
[340]   τε καὶ ἀρχομένους ποιεῖν. ἐκ  δὲ   τούτων τῶν ὁμολογιῶν οὐδὲν μᾶλλον
[338]   συμφέρον, δημοκρατία μὲν δημοκρατικούς, τυραννὶς  δὲ   τυραννικούς, καὶ αἱ ἄλλαι οὕτως·
[341]   τὸ αὑτῷ βέλτιστον τίθεσθαι, τοῦτο  δὲ   τῷ ἀρχομένῳ ποιητέον. ὥστε ὅπερ
[337]   καὶ μὴ ἔστιν ὅμοιον, φαίνεται  δὲ   τῷ ἐρωτηθέντι τοιοῦτον, ἧττόν τι
[338]   μὲν μὴ ἐθέλειν διδάσκειν, παρὰ  δὲ   τῶν ἄλλων περιιόντα μανθάνειν καὶ
[335]   παρὰ τοῦ δικαίου ἀνδρός, τοῖς  δὲ   φίλοις ὠφελίαν, οὐκ ἦν σοφὸς
[338]   ἡγούμενος ἔχειν ἀπόκρισιν παγκάλην· προσεποιεῖτο  δὲ   φιλονικεῖν πρὸς τὸ ἐμὲ εἶναι
[333]   καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ· ὅταν  δὲ   χρῆσθαι, ἀμπελουργική; φαίνεται. φήσεις
[333]   χρήσιμον εἶναι τὴν δικαιοσύνην, ὅταν  δὲ   χρῆσθαι, τὴν ὁπλιτικὴν καὶ τὴν
[345]   ἐνδέῃ τοῦ ποιμενικὴ εἶναι οὕτω  δὲ   ᾤμην ἔγωγε νυνδὴ ἀναγκαῖον εἶναι
[342]   δὲ περὶ αὐτὰ μάχεσθαι· ἐπειδὴ  δὲ   ὡμολόγησεν, ἄλλο τι οὖν, ἦν
[332]   τὸ προσῆκον ἑκάστῳ ἀποδιδόναι, τοῦτο  δὲ   ὠνόμασεν ὀφειλόμενον. ἀλλὰ τί οἴει;
[332]   λῆψις βλαβερὰ γίγνηται, φίλοι  δὲ   ὦσιν τε ἀπολαμβάνων καὶ
[348]   τινων τῶν διακρινούντων δεησόμεθα· ἂν  δὲ   ὥσπερ ἄρτι ἀνομολογούμενοι πρὸς ἀλλήλους




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/11/2005