Pages |
[342] |
ἐκείνῳ
οὗ
τέχνη
ἐστίν,
αὐτὴ
|
δὲ |
ἀβλαβὴς
καὶ
ἀκέραιός
ἐστιν
ὀρθὴ |
[353] |
κακῶς
ἄρχειν
καὶ
ἐπιμελεῖσθαι,
τῇ
|
δὲ |
ἀγαθῇ
πάντα
ταῦτα
εὖ
πράττειν. |
[334] |
τοὺς
μὲν
πονηροὺς
(ὠφελεῖν,
τοὺς
|
δὲ |
ἀγαθοὺς
βλάπτειν;
φαίνεται.
ἀλλὰ
μὴν |
[330] |
ἐποίησε
τῆς
νῦν
οὔσης·
ἐγὼ
|
δὲ |
ἀγαπῶ
ἐὰν
μὴ
ἐλάττω
καταλίπω |
[331] |
ὦ
Πολέμαρχε,
ἴσως
γιγνώσκεις,
ἐγὼ
|
δὲ |
ἀγνοῶ·
δῆλον
γὰρ
ὅτι
οὐ |
[339] |
εἶναι
τὸ
τοῦ
κρείττονος,
ἐγὼ
|
δὲ |
ἀγνοῶ,
σκεπτέον
δή.
σκόπει,
ἔφη. |
[345] |
ὠγαθέ,
ἔστω
μὲν
ἄδικος,
δυνάσθω
|
δὲ |
ἀδικεῖν
ἢ
τῷ
λανθάνειν
ἢ |
[344] |
μὲν
ἀδικήσαντα
εὐδαιμονέστατον
ποιεῖ,
τοὺς
|
δὲ |
ἀδικηθέντας
καὶ
ἀδικῆσαι
οὐκ
ἂν |
[343] |
τε
καὶ
ὑπηρετοῦντος
βλάβη,
ἡ
|
δὲ |
ἀδικία
τοὐναντίον,
καὶ
ἄρχει
τῶν |
[348] |
τὴν
μὲν
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
τὴν
|
δὲ |
ἀδικίαν
κακίαν;
εἰκός
γ'
ἔφη, |
[350] |
ἀρετὴν
εἶναι
καὶ
σοφίαν,
τὴν
|
δὲ |
ἀδικίαν
κακίαν
τε
καὶ
ἀμαθίαν, |
[353] |
συνεχωρήσαμεν
ψυχῆς
εἶναι
δικαιοσύνην,
κακίαν
|
δὲ |
ἀδικίαν;
συνεχωρήσαμεν
γάρ.
ἡ
μὲν |
[352] |
πράττειν
οἱ
δίκαιοι
φαίνονται,
οἱ
|
δὲ |
ἄδικοι
οὐδὲ
πράττειν
μετ'
ἀλλήλων |
[350] |
ἀγαθός
τε
καὶ
σοφός,
ὁ
|
δὲ |
ἄδικος
ἀμαθής
τε
καὶ
κακός. |
[349] |
πλεονεκτεῖ,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου,
ὁ
|
δὲ |
ἄδικος
τοῦ
τε
ὁμοίου
καὶ |
[350] |
τῷ
σοφῷ
καὶ
ἀγαθῷ,
ὁ
|
δὲ |
ἄδικος
τῷ
κακῷ
καὶ
ἀμαθεῖ. |
[349] |
μηδὲ
βούλεται
ὁ
δίκαιος,
τοῦ
|
δὲ |
ἀδίκου;
ἀλλ'
οὕτως,
ἔφη,
ἔχει. |
[349] |
οὐδὲ
τῆς
δικαίας,
ἔφη.
τοῦ
|
δὲ |
ἀδίκου
πότερον
ἀξιοῖ
ἂν
πλεονεκτεῖν |
[343] |
ὑπηρετεῖν
παρὰ
τὸ
δίκαιον·
τῷ
|
δὲ |
ἀδίκῳ
πάντα
τούτων
τἀναντία
ὑπάρχει. |
[331] |
ἔστιν
ἐνίοτε
μὲν
δικαίως,
ἐνίοτε
|
δὲ |
ἀδίκως
ποιεῖν;
οἷον
τοιόνδε
λέγω· |
[340] |
ἐμὲ
ὑπόλαβε
νυνδὴ
ἀποκρίνεσθαι·
τὸ
|
δὲ |
ἀκριβέστατον
ἐκεῖνο
τυγχάνει
ὄν,
~τὸν |
[339] |
ἐγώ,
ἔμαθον
ὃ
λέγεις·
εἰ
|
δὲ |
ἀληθὲς
ἢ
μή,
πειράσομαι
μαθεῖν. |
[349] |
μὲν
μουσικὸν
δήπου
φρόνιμον,
τὸν
|
δὲ |
ἄμουσον
ἄφρονα.
οὐκοῦν
καὶ
ἅπερ |
[349] |
μουσικὸν
δέ
τινα
λέγεις,
ἕτερον
|
δὲ |
(ἄμουσον;
ἔγωγε.
πότερον
φρόνιμον
καὶ |
[340] |
συμφέρον
(δίκαιον
εἶναι
ἔθετο.
ταῦτα
|
δὲ |
ἀμφότερα
θέμενος
ὡμολόγησεν
αὖ
ἐνίοτε |
[351] |
(ἀλλήλων
πράττειν;
πάνυ
γε.
τί
|
δὲ |
ἂν
ἐν
δυοῖν
ἐγγένηται;
οὐ |
[339] |
δίκαιον
φῂς
εἶναι;
ἔγωγε.
(πότερον
|
δὲ |
ἀναμάρτητοί
εἰσιν
οἱ
ἄρχοντες
ἐν |
[350] |
μὲν
ἐπιστήμονος
(πλεονεκτήσειεν
ἄν,
ὁμοίως
|
δὲ |
ἀνεπιστήμονος;
ἴσως.
ὁ
δὲ
ἐπιστήμων |
[350] |
μὲν
ὁμοίου
οὐ
πλεονεκτήσει,
τοῦ
|
δὲ |
ἀνομοίου;
ναί.
ἔοικεν
ἄρα,
ἦν |
[349] |
μὲν
ὁμοίου
οὐ
πλεονεκτεῖ,
τοῦ
|
δὲ |
ἀνομοίου,
ὁ
δὲ
ἄδικος
τοῦ |
[350] |
ὁμοίου
οὐκ
ἐθελήσει
πλεονεκτεῖν,
τοῦ
|
δὲ |
ἀνομοίου
τε
καὶ
ἐναντίου.
ἔοικεν, |
[338] |
καὶ
αἱ
ἄλλαι
οὕτως·
θέμεναι
|
δὲ |
ἀπέφηναν
τοῦτο
δίκαιον
τοῖς
ἀρχομένοις |
[338] |
τυραννοῦνται,
αἱ
δὲ
δημοκρατοῦνται,
αἱ
|
δὲ |
ἀριστοκρατοῦνται;
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν |
[349] |
καὶ
ἅπερ
φρόνιμον,
ἀγαθόν,
ἃ
|
δὲ |
ἄφρονα,
κακόν;
ναί.
τί
δὲ |
[333] |
ἐν
μὲν
χρήσει
ἄχρηστος,
ἐν
|
δὲ |
ἀχρηστίᾳ
χρήσιμος;
κινδυνεύει.
(οὐκ
ἂν |
[339] |
σὺ
λέγεις,
ἔμοιγε
δοκῶ·
σκοπῶμεν
|
δὲ |
βέλτιον.
οὐχ
ὡμολόγηται
τοὺς
ἄρχοντας |
[342] |
ἢ
οὔ;
ὀρθῶς,
ἔφη.
~(τί
|
δὲ |
δή;
αὐτὴ
ἡ
ἰατρική
ἐστιν |
[339] |
ὅπως
μὴ
τοῦτο
ἀποκρινοίμην
πρόσεστιν
|
δὲ |
δὴ
αὐτόθι
τὸ
τοῦ
κρείττονος. |
[350] |
μὲν
ἡμῖν
οὕτω
κείσθω,
ἔφαμεν
|
δὲ |
δὴ
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι
τὴν |
[335] |
φησίν
τις
δίκαιον
εἶναι,
τοῦτο
|
δὲ |
δὴ
νοεῖ
αὐτῷ
τοῖς
μὲν |
[349] |
ἀλλ'
οὕτως,
ἔφη,
ἔχει.
τί
|
δὲ |
δὴ
ὁ
ἄδικος;
ἆρα
ἀξιοῖ |
[333] |
φαίης
κτῆσιν;
πάνυ
γε.
τί
|
δὲ |
δή;
τὴν
δικαιοσύνην
πρὸς
τίνος |
[351] |
τοῖς
δικαίοις;
ἔσονται,
ἔφη.
ἐὰν
|
δὲ |
δή,
ὦ
θαυμάσιε,
ἐν
ἑνὶ |
[348] |
κατὰ
τὰ
νομιζόμενα
λέγοντες·
νῦν
|
δὲ |
δῆλος
εἶ
ὅτι
φήσεις
αὐτὸ |
[338] |
πόλεων
αἱ
μὲν
τυραννοῦνται,
αἱ
|
δὲ |
δημοκρατοῦνται,
αἱ
δὲ
ἀριστοκρατοῦνται;
πῶς |
[336] |
βουλομένων
διακοῦσαι
τὸν
λόγον·
ὡς
|
δὲ |
διεπαυσάμεθα
καὶ
ἐγὼ
ταῦτ'
εἶπον, |
[340] |
ἐνίοτε
ἑαυτοῖς
κακὰ
προστάττειν,
τοῖς
|
δὲ |
δίκαιον
εἶναι
ταῦτα
ποιεῖν.
τὸ |
[339] |
ἄκοντες
κακὰ
αὑτοῖς
προστάττωσιν,
τοῖς
|
δὲ |
δίκαιον
εἶναι
φῇς
ταῦτα
ποιεῖν |
[349] |
καὶ
ἀγαθὸς
ὁ
ἄδικος,
ὁ
|
δὲ |
δίκαιος
οὐδέτερα;
καὶ
τοῦτ'
ἔφη, |
[349] |
τῷ
ἀγαθῷ
ὁ
ἄδικος,
ὁ
|
δὲ |
δίκαιος
οὐκ
ἔοικεν;
πῶς
γὰρ |
[352] |
ὁ
ἄδικος,
ὦ
Θρασύμαχε,
ὁ
|
δὲ |
δίκαιος
φίλος.
εὐωχοῦ
τοῦ
λόγου, |
[351] |
μάχας
ἐν
ἀλλήλοις
παρέχει,
ἡ
|
δὲ |
δικαιοσύνη
ὁμόνοιαν
καὶ
φιλίαν·
ἦ |
[348] |
τιθεῖς
μέρει
τὴν
ἀδικίαν,
τὴν
|
δὲ |
δικαιοσύνην
ἐν
τοῖς
ἐναντίοις.
ἀλλὰ |
[334] |
δ'
ἐγώ,
δίκαιον
βλάπτειν,
τοὺς
|
δὲ |
δικαίους
ὠφελεῖν;
οὗτος
ἐκείνου
καλλίων |
[335] |
τὸν
ὄντα
χρηστὸν
φίλον·
~(τὸν
|
δὲ |
δοκοῦντα
μέν,
ὄντα
δὲ
μή, |
[329] |
ὅσων
κακῶν
σφίσιν
αἴτιον.
ἐμοὶ
|
δὲ |
δοκοῦσιν,
ὦ
Σώκρατες,
οὗτοι
οὐ |
[338] |
ἐκτίνω
γὰρ
ὅσην
δύναμαι.
δύναμαι
|
δὲ |
ἐπαινεῖν
μόνον·
χρήματα
γὰρ
οὐκ |
[352] |
ἣν
ἔπραξαν
ἃ
ἔπραξαν,
ὥρμησαν
|
δὲ |
ἐπὶ
τὰ
ἄδικα
ἀδικίᾳ
ἡμιμόχθηροι |
[353] |
καὶ
ἔργον
τι
προστέτακται;
ἴωμεν
|
δὲ |
ἐπὶ
τὰ
αὐτὰ
πάλιν·
ὀφθαλμῶν, |
[350] |
ὁμοίως
δὲ
ἀνεπιστήμονος;
ἴσως.
ὁ
|
δὲ |
ἐπιστήμων
σοφός;
φημί.
ὁ
δὲ |
[350] |
εἴπερ
τοῦτο
ποιήσεις,
ποίει·
ἐγὼ
|
δὲ |
ἐρωτήσω.
ἐρώτα
δή.
τοῦτο
τοίνυν |
[328] |
γὰρ
καὶ
(ἑωράκη
αὐτόν.
καθῆστο
|
δὲ |
ἐστεφανωμένος
ἐπί
τινος
προσκεφαλαίου
τε |
[347] |
γὰρ
δύο
μισθοὺς
γιγνώσκω,
τὴν
|
δὲ |
ζημίαν
ἥντινα
λέγεις
καὶ
ὡς |
[347] |
ἀνάγκην
περιμένειν
αἰσχρὸν
νενομίσθαι
τῆς
|
δὲ |
ζημίας
μεγίστη
τὸ
ὑπὸ
πονηροτέρου |
[336] |
διαφθείρειν
τὴν
εὕρεσιν
αὐτοῦ,
δικαιοσύνην
|
δὲ |
ζητοῦντας,
πρᾶγμα
πολλῶν
χρυσίων
τιμιώτερον, |
[335] |
φίλον.
καὶ
περὶ
τοῦ
ἐχθροῦ
|
δὲ |
ἡ
αὐτὴ
θέσις.
φίλος
μὲν |
[336] |
ἐμέ,
ἄφωνος
ἂν
γενέσθαι.
νῦν
|
δὲ |
ἡνίκα
ὑπὸ
τοῦ
λόγου
ἤρχετο |
[328] |
καὶ
εἶπεν·
ὦ
Σώκρατες,
οὐ
|
δὲ |
θαμίζεις
ἡμῖν
καταβαίνων
εἰς
τὸν |
[349] |
δὲ
ἄφρονα,
κακόν;
ναί.
τί
|
δὲ |
ἰατρικόν;
οὐχ
οὕτως;
οὕτως.
δοκεῖ |
[350] |
δέ;
ἀμούσου;
ἀνάγκη,
ἔφη.
~(τί
|
δὲ |
ἰατρικός;
ἐν
τῇ
ἐδωδῇ
ἢ |
[331] |
τῶν
χρημάτων
κτῆσις
συμβάλλεται.
ἔχει
|
δὲ |
καὶ
ἄλλας
χρείας
πολλάς·
ἀλλὰ |
[352] |
σὺ
τὸ
πρῶτον
ἐτίθεσο·
εἰ
|
δὲ |
καὶ
ἄμεινον
ζῶσιν
οἱ
δίκαιοι |
[333] |
χρῆσθαι,
ἡ
ἀμπελουργική;
φαίνεται.
φήσεις
|
δὲ |
καὶ
ἀσπίδα
καὶ
λύραν
ὅταν |
[327] |
ἣν
οἱ
Θρᾷκες
ἔπεμπον.
(προσευξάμενοι
|
δὲ |
καὶ
θεωρήσαντες
ἀπῇμεν
πρὸς
τὸ |
[337] |
ἀποκρίνασθαι
μὲν
οὐκ
ἐθελήσοις,
εἰρωνεύσοιο
|
δὲ |
καὶ
πάντα
μᾶλλον
ποιήσοις
ἢ |
[329] |
νῦν
δὲ
οὐδὲ
ζῶντες.
(ἔνιοι
|
δὲ |
καὶ
τὰς
τῶν
οἰκείων
προπηλακίσεις |
[351] |
δουλοῦσθαι
ἀδίκως
καὶ
καταδεδουλῶσθαι,
πολλὰς
|
δὲ |
καὶ
ὑφ'
ἑαυτῇ
ἔχειν
δουλωσαμένην; |
[348] |
που
ἀρετὴν
αὐτοῖν
καλεῖς,
τὸ
|
δὲ |
κακίαν;
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν |
[334] |
οἱ
μὲν
ἀγαθοὶ
ἐχθροί,
οἱ
|
δὲ |
κακοὶ
φίλοι;
πάνυ
γε.
ἀλλ' |
[350] |
καὶ
ἐναντίου.
ἔοικεν,
ἔφη.
ὁ
|
δὲ |
κακός
τε
καὶ
ἀμαθὴς
τοῦ |
[353] |
εὖ
ἐργάσεται
τὰ
ἐργαζόμενα,
κακίᾳ
|
δὲ |
κακῶς.
ἀληθές,
ἔφη,
τοῦτό
γε |
[330] |
ἂν
μὴ
αὐτοὶ
κτήσωνται·
οἱ
|
δὲ |
κτησάμενοι
διπλῇ
ἢ
οἱ
ἄλλοι |
[341] |
τῶν
καμνόντων,
ἔφη,
θεραπευτής.
τί
|
δὲ |
κυβερνήτης;
ὁ
ὀρθῶς
κυβερνήτης
ναυτῶν |
[334] |
βλάπτειν
δὲ
τοὺς
ἐχθρούς.
(φίλους
|
δὲ |
λέγεις
εἶναι
πότερον
τοὺς
δοκοῦντας |
[333] |
τὰ
συμβόλαια,
ὦ
Σώκρατες.
συμβόλαια
|
δὲ |
λέγεις
κοινωνήματα
ἤ
τι
ἄλλο; |
[335] |
~(τὸν
δὲ
δοκοῦντα
μέν,
ὄντα
|
δὲ |
μή,
δοκεῖν
ἀλλὰ
μὴ
εἶναι |
[349] |
καὶ
ἐοικέναι
τοῖς
τοιούτοις,
ὁ
|
δὲ |
μὴ
ἐοικέναι;
καλῶς.
τοιοῦτος
ἄρα |
[329] |
γῆρας
μετρίως
ἐστὶν
ἐπίπονον·
εἰ
|
δὲ |
μή,
καὶ
γῆρας,
ὦ
Σώκρατες, |
[346] |
ἐκεῖνο
ἐφ'
ᾧ
τέτακται.
ἐὰν
|
δὲ |
μὴ
μισθὸς
αὐτῇ
προσγίγνηται,
ἔσθ' |
[339] |
συμφέροντά
ἐστι
τίθεσθαι
ἑαυτοῖς,
τὸ
|
δὲ |
μὴ
ὀρθῶς
ἀσύμφορα;
ἢ
πῶς |
[354] |
μακάριός
τε
καὶ
εὐδαίμων,
ὁ
|
δὲ |
μὴ
τἀναντία.
πῶς
γὰρ
οὔ; |
[331] |
ζῇ
μετὰ
κακῆς
ἐλπίδος·
~τῷ
|
δὲ |
μηδὲν
ἑαυτῷ
ἄδικον
συνειδότι
ἡδεῖα |
[332] |
ἀγαθὸν
μέν
τι
δρᾶν,
κακὸν
|
δὲ |
μηδέν.
μανθάνω,
ἦν
δ'
ἐγώ |
[346] |
ἡ
μὲν
οἰκοδομικὴ
οἰκίαν,
ἡ
|
δὲ |
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ
ἑπομένη
μισθόν,
καὶ |
[346] |
μὲν
ἰατρικὴ
ὑγίειαν
ποιεῖ,
ἡ
|
δὲ |
μισθαρνητικὴ
μισθόν,
καὶ
ἡ
μὲν |
[353] |
δίκαιος
ἀνὴρ
εὖ
βιώσεται,
κακῶς
|
δὲ |
ὁ
ἄδικος.
φαίνεται,
ἔφη,
κατὰ |
[350] |
τοῦτό
γε
οὕτως
ἔχειν.
τί
|
δὲ |
ὁ
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ
ὁμοίως
μὲν |
[332] |
τῆς
θαλάττης
κίνδυνον;
κυβερνήτης.
τί
|
δὲ |
ὁ
δίκαιος;
ἐν
τίνι
πράξει |
[330] |
παραλαβὼν
πολλάκις
τοσαύτην
ἐποίησεν,
Λυσανίας
|
δὲ |
ὁ
πατὴρ
ἔτι
ἐλάττω
αὐτὴν |
[335] |
λόγῳ
ὁ
ἀγαθὸς
ἔσται,
ἐχθρὸς
|
δὲ |
ὁ
πονηρός.
ναί.
κελεύεις
δὴ |
[348] |
ἀνθρώπων
ὑφ'
ἑαυτοὺς
ποιεῖσθαι·
σὺ
|
δὲ |
οἴει
με
ἴσως
τοὺς
τὰ |
[345] |
καὶ
ἡμᾶς
μὴ
ἐξαπάτα.
νῦν
|
δὲ |
ὁρᾷς,
ὦ
Θρασύμαχε
ἔτι
(γὰρ |
[339] |
οὐκ
ὀρθῶς;
οἶμαι
ἔγωγε.
τὸ
|
δὲ |
ὀρθῶς
ἆρα
τὸ
τὰ
συμφέροντά |
[338] |
ἀληθῆ
εἶπες,
ὦ
Θρασύμαχε,
ὅτι
|
δὲ |
οὔ
με
φῂς
χάριν
ἐκτίνειν, |
[343] |
ἐκεῖνον
ποιοῦσιν
ὑπηρετοῦντες
(αὐτῷ,
ἑαυτοὺς
|
δὲ |
οὐδ'
ὁπωστιοῦν.
σκοπεῖσθαι
δέ,
ὦ |
[329] |
τότε
μὲν
εὖ
ζῶντες,
νῦν
|
δὲ |
οὐδὲ
ζῶντες.
(ἔνιοι
δὲ
καὶ |
[336] |
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
οὐδὲ
τοῦτο
ἐφάνη
ἡ
δικαιοσύνη |
[348] |
τὰ
τοιαῦτα,
ἐάνπερ
λανθάνῃ·
ἔστι
|
δὲ |
οὐκ
ἄξια
λόγου,
ἀλλ'
ἃ |
[350] |
δὲ
οὔπω,
Θρασύμαχον
ἐρυθριῶντα
ἐπειδὴ
|
δὲ |
οὖν
διωμολογησάμεθα
τὴν
δικαιοσύνην
ἀρετὴν |
[350] |
τότε
καὶ
εἶδον
ἐγώ,
πρότερον
|
δὲ |
οὔπω,
Θρασύμαχον
ἐρυθριῶντα
ἐπειδὴ
δὲ |
[353] |
καὶ
ἀρετή;
καὶ
ἀρετή.
τί
|
δὲ |
πάντων
πέρι
τῶν
ἄλλων;
οὐχ |
[342] |
μὲν
καὶ
ταῦτα
τελευτῶν,
ἐπεχείρει
|
δὲ |
περὶ
αὐτὰ
μάχεσθαι·
ἐπειδὴ
δὲ |
[332] |
νόσον
καὶ
ὑγίειαν;
ἰατρός.
(τίς
|
δὲ |
πλέοντας
πρὸς
τὸν
τῆς
θαλάττης |
[345] |
χρηματιστὴν
ἀλλ'
οὐ
ποιμένα.
τῇ
|
δὲ |
ποιμενικῇ
οὐ
δήπου
ἄλλου
του |
[330] |
σφόδρα
(ἀγαπᾶν
τὰ
χρήματα,
τοῦτο
|
δὲ |
ποιοῦσιν
ὡς
τὸ
πολὺ
οἳ |
[343] |
λήψεις,
(ὁ
μὲν
οὐδέν,
ὁ
|
δὲ |
πολλὰ
κερδαίνει.
καὶ
γὰρ
ὅταν |
[338] |
χρήματα
γὰρ
οὐκ
ἔχω.
ὡς
|
δὲ |
προθύμως
τοῦτο
δρῶ,
ἐάν
τίς |
[339] |
ἐγὼ
ὁμολογῶ
τὸ
δίκαιον,
σὺ
|
δὲ |
προστιθεῖς
καὶ
αὐτὸ
φῂς
εἶναι |
[334] |
χρηστόν,
τοῦτον
φίλον
εἶναι.
νῦν
|
δὲ |
πῶς,
ἦν
δ'
ἐγώ,
μεταθώμεθα; |
[344] |
εἶναι
ἢ
τὸ
δίκαιον.
πάντων
|
δὲ |
ῥᾷστα
μαθήσῃ,
ἐὰν
ἐπὶ
τὴν |
[333] |
ἄχρηστα
χρήσιμον
ὂν
τυγχάνει.
τόδε
|
δὲ |
σκεψώμεθα.
ἆρ'
οὐχ
ὁ
πατάξαι |
[350] |
δὲ
ἐπιστήμων
σοφός;
φημί.
ὁ
|
δὲ |
σοφὸς
ἀγαθός;
φημί.
ὁ
ἄρα |
[338] |
ἐμὲ
εἶναι
τὸν
ἀποκρινόμενον.
τελευτῶν
|
δὲ |
συνεχώρησεν,
(κἄπειτα,
αὕτη
δή,
ἔφη, |
[346] |
οἷον
ἰατρικὴ
μὲν
ὑγίειαν,
κυβερνητικὴ
|
δὲ |
σωτηρίαν
ἐν
τῷ
πλεῖν,
καὶ |
[332] |
καὶ
σιτία
καὶ
ποτά.
ἡ
|
δὲ |
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ |
[341] |
ἐστίν,
μὴ
ἁμαρτάνειν,
μὴ
ἁμαρτάνοντα
|
δὲ |
τὸ
αὑτῷ
βέλτιστον
τίθεσθαι,
τοῦτο |
[330] |
τοῖς
δὴ
μὴ
πλουσίοις,
χαλεπῶς
|
δὲ |
τὸ
γῆρας
φέρουσιν,
εὖ
ἔχει |
[343] |
δι'
ἀμέλειαν
μοχθηροτέρως
ἔχειν,
ἐκ
|
δὲ |
τοῦ
δημοσίου
μηδὲν
ὠφελεῖσθαι
διὰ |
[343] |
τε
καὶ
ἄρχοντος
συμφέρον,
οἰκεία
|
δὲ |
τοῦ
πειθομένου
τε
καὶ
ὑπηρετοῦντος |
[334] |
χρηστοὺς
εἶναι
μὴ
ὄντας,
πολλοὺς
|
δὲ |
τοὐναντίον;
ἁμαρτάνουσιν.
τούτοις
ἄρα
οἱ |
[345] |
πολιτικῇ
καὶ
ἰδιωτικῇ
ἀρχῇ.
σὺ
|
δὲ |
τοὺς
ἄρχοντας
ἐν
ταῖς
πόλεσιν, |
[334] |
τοὺς
φίλους
ἡ
δικαιοσύνη,
βλάπτειν
|
δὲ |
τοὺς
ἐχθρούς.
(φίλους
δὲ
λέγεις |
[344] |
οὐκ
ἂν
ἐθέλοντας
ἀθλιωτάτους.
ἔστιν
|
δὲ |
τοῦτο
τυραννίς,
ἣ
οὐ
κατὰ |
[343] |
διὰ
τὸ
δίκαιον
εἶναι,
πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
ἀπεχθέσθαι
τοῖς
τε
οἰκείοις |
[340] |
τε
καὶ
ἀρχομένους
ποιεῖν.
ἐκ
|
δὲ |
τούτων
τῶν
ὁμολογιῶν
οὐδὲν
μᾶλλον |
[338] |
συμφέρον,
δημοκρατία
μὲν
δημοκρατικούς,
τυραννὶς
|
δὲ |
τυραννικούς,
καὶ
αἱ
ἄλλαι
οὕτως· |
[341] |
τὸ
αὑτῷ
βέλτιστον
τίθεσθαι,
τοῦτο
|
δὲ |
τῷ
ἀρχομένῳ
ποιητέον.
ὥστε
ὅπερ |
[337] |
καὶ
μὴ
ἔστιν
ὅμοιον,
φαίνεται
|
δὲ |
τῷ
ἐρωτηθέντι
τοιοῦτον,
ἧττόν
τι |
[338] |
μὲν
μὴ
ἐθέλειν
διδάσκειν,
παρὰ
|
δὲ |
τῶν
ἄλλων
περιιόντα
μανθάνειν
καὶ |
[335] |
παρὰ
τοῦ
δικαίου
ἀνδρός,
τοῖς
|
δὲ |
φίλοις
ὠφελίαν,
οὐκ
ἦν
σοφὸς |
[338] |
ἡγούμενος
ἔχειν
ἀπόκρισιν
παγκάλην·
προσεποιεῖτο
|
δὲ |
φιλονικεῖν
πρὸς
τὸ
ἐμὲ
εἶναι |
[333] |
καὶ
κοινῇ
καὶ
ἰδίᾳ·
ὅταν
|
δὲ |
χρῆσθαι,
ἡ
ἀμπελουργική;
φαίνεται.
φήσεις |
[333] |
χρήσιμον
εἶναι
τὴν
δικαιοσύνην,
ὅταν
|
δὲ |
χρῆσθαι,
τὴν
ὁπλιτικὴν
καὶ
τὴν |
[345] |
ἐνδέῃ
τοῦ
ποιμενικὴ
εἶναι
οὕτω
|
δὲ |
ᾤμην
ἔγωγε
νυνδὴ
ἀναγκαῖον
εἶναι |
[342] |
δὲ
περὶ
αὐτὰ
μάχεσθαι·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
ὡμολόγησεν,
ἄλλο
τι
οὖν,
ἦν |
[332] |
τὸ
προσῆκον
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι,
τοῦτο
|
δὲ |
ὠνόμασεν
ὀφειλόμενον.
ἀλλὰ
τί
οἴει; |
[332] |
ἡ
λῆψις
βλαβερὰ
γίγνηται,
φίλοι
|
δὲ |
ὦσιν
ὅ
τε
ἀπολαμβάνων
καὶ |
[348] |
τινων
τῶν
διακρινούντων
δεησόμεθα·
ἂν
|
δὲ |
ὥσπερ
ἄρτι
ἀνομολογούμενοι
πρὸς
ἀλλήλους |