Alphabétiquement     [«   »]
εἰκός 2
εἰκὸς 2
εἰμι 1
εἶναι 88
εἰπέ 6
εἰπὲ 2
εἰπεῖν 6
Fréquences     [«    »]
85 γε
83 μὲν
84 τε
88 εἶναι
92 τοῦ
92
107 δ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre I

εἶναι


Pages
[329]   γὰρ πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά φασιν  εἶναι.   ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις· οὐ γὰρ
[328]   Γλαύκων, ἔοικεν, ἔφη, μενετέον  εἶναι.   ἀλλ' εἰ δοκεῖ, ἦν δ'
[340]   τοὺς ἄρχοντας ὡμολόγεις οὐκ ἀναμαρτήτους  εἶναι   ἀλλά τι καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης
[331]   πότερα τὴν ἀλήθειαν αὐτὸ φήσομεν  εἶναι   ἁπλῶς οὕτως καὶ τὸ ἀποδιδόναι
[332]   Σιμωνίδης τὸ τὰ ὀφειλόμενα δίκαιον  εἶναι   ἀποδιδόναι. ἄλλο μέντοι νὴ Δί'
[342]   κυβερνήτης ἀκριβὴς ναυτῶν  εἶναι   ἄρχων ἀλλ' οὐ ναύτης; (ὡμολόγηται.
[342]   γὰρ ἀκριβὴς ἰατρὸς σωμάτων  εἶναι   ἄρχων ἀλλ' οὐ χρηματιστής.
[345]   ἐπεὶ τά γε αὑτῆς ὥστ'  εἶναι   βελτίστη ἱκανῶς δήπου ἐκπεπόρισται, ἕως
[328]   καὶ μάλα πρεσβύτης μοι ἔδοξεν  εἶναι·   διὰ χρόνου γὰρ καὶ (ἑωράκη
[339]   ~ἐν ἁπάσαις (ταῖς πόλεσιν ταὐτὸν  εἶναι   δίκαιον, τὸ τῆς καθεστηκυίας ἀρχῆς
[353]   οὐκοῦν ἀρετήν γε συνεχωρήσαμεν ψυχῆς  εἶναι   δικαιοσύνην, κακίαν δὲ ἀδικίαν; συνεχωρήσαμεν
[352]   καὶ διαφέρεσθαι, ἔτι δ' ἐχθρὸν  εἶναι   ἑαυτῷ τε καὶ τῷ ἐναντίῳ
[339]   μέντοι τοῖς ἄρχουσιν δίκαιον φῂς  εἶναι;   ἔγωγε. (πότερον δὲ ἀναμάρτητοί εἰσιν
[340]   Πολέμαρχε, ὑπὸ τῶν ἀρχόντων δίκαιον  εἶναι   ἔθετο Θρασύμαχος. καὶ γὰρ τὸ
[340]   κρείττονος, Κλειτοφῶν, συμφέρον (δίκαιον  εἶναι   ἔθετο. ταῦτα δὲ ἀμφότερα θέμενος
[353]   δοκεῖ τοῦτο ἑκάστου (πράγματος ἔργον  εἶναι.   εἶεν, ἦν δ' ἐγώ. οὐκοῦν
[353]   οὐκοῦν καὶ ἀρετὴ δοκεῖ σοι  εἶναι   ἑκάστῳ ᾧπερ καὶ ἔργον τι
[334]   καὶ κατὰ Σιμωνίδην κλεπτική τις  εἶναι,   ἐπ' ὠφελίᾳ μέντοι τῶν φίλων
[346]   ἑκάστης τῆς τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν  εἶναι;   ἔστω, ἔφη. ἥντινα ἄρα ὠφελίαν
[349]   ἂν πλεονεκτεῖν καὶ ἡγοῖτο δίκαιον  εἶναι,   οὐκ ἂν ἡγοῖτο; ἡγοῖτ'
[336]   τίνος; ἔφη. οἶμαι αὐτὸ Περιάνδρου  εἶναι   Περδίκκου Ξέρξου
[344]   μᾶλλον συμφέρει ἰδίᾳ αὑτῷ ἄδικον  εἶναι   τὸ δίκαιον. πάντων δὲ
[334]   πότερον τοὺς δοκοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς  εἶναι,   τοὺς ὄντας, κἂν μὴ
[347]   τοῦ δικαίου ἔγωγε λυσιτελέστερον βίον  εἶναι.   ~(ἤκουσας, ἦν δ' ἐγώ, ὅσα
[345]   δὲ ᾤμην ἔγωγε νυνδὴ ἀναγκαῖον  εἶναι   ἡμῖν ὁμολογεῖν πᾶσαν ἀρχήν, καθ'
[352]   μοι λέγε· δοκεῖ τί σοι  εἶναι   ἵππου ἔργον; (ἔμοιγε. ἆρ' οὖν
[348]   φρόνιμοί σοι, Θρασύμαχε, δοκοῦσιν  εἶναι   καὶ ἀγαθοὶ οἱ ἄδικοι; οἵ
[351]   σκέψασθαι· (πόλιν φαίης ἂν ἄδικον  εἶναι   καὶ ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι
[348]   αὖ ἀγαθὰ ἔχει τὸ δίκαιον  εἶναι,   καὶ αὖθις οὗτος, καὶ ἄλλον
[339]   ἐπειδὴ γὰρ συμφέρον γέ τι  εἶναι   καὶ ἐγὼ ὁμολογῶ τὸ δίκαιον,
[338]   τὸ σῶμα, τοῦτο τὸ (σιτίον  εἶναι   καὶ ἡμῖν τοῖς ἥττοσιν ἐκείνου
[336]   ἂν ἄλλο τις αὐτὸ φαίη  εἶναι;   (καὶ Θρασύμαχος πολλάκις μὲν
[350]   οὖν διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην ἀρετὴν  εἶναι   καὶ σοφίαν, τὴν δὲ ἀδικίαν
[348]   αὐτὸ καὶ καλὸν καὶ ἰσχυρὸν  εἶναι   καὶ τἆλλα αὐτῷ πάντα προσθήσεις
[338]   τοῦ κρείττονος φῂς συμφέρον δίκαιον  εἶναι.   καὶ τοῦτο, Θρασύμαχε, τί
[339]   Θρασύμαχε, καὶ σὺ ἀπεκρίνω δίκαιον  εἶναι   καίτοι ἔμοιγε ἀπηγόρευες ὅπως μὴ
[351]   ἀλλήλους καὶ στασιάζειν καὶ ἀδυνάτους  εἶναι   κοινῇ μετ' (ἀλλήλων πράττειν; πάνυ
[347]   τὸν τοῦ ἀδίκου βίον φάσκων  εἶναι   κρείττω τὸν τοῦ δικαίου.
[353]   ζῆν; οὐ ψυχῆς φήσομεν ἔργον  εἶναι;   μάλιστά γ' ἔφη. οὐκοῦν καὶ
[334]   δοκεῖν αὐτοῖς πολλοὺς μὲν χρηστοὺς  εἶναι   μὴ ὄντας, πολλοὺς δὲ τοὐναντίον;
[334]   τὸν δοκοῦντα χρηστόν, τοῦτον φίλον  εἶναι.   νῦν δὲ πῶς, ἦν δ'
[334]   Σώκρατες· πονηρὸς γὰρ ἔοικεν  εἶναι   λόγος. τοὺς ἀδίκους ἄρα,
[347]   πολὺ δέ μοι δοκεῖ μεῖζον  εἶναι   νῦν λέγει Θρασύμαχος, τὸν
[328]   δὴ ἐπὶ γήραος οὐδῷ” φασιν  εἶναι   οἱ ποιηταί, πότερον χαλεπὸν τοῦ
[347]   τὸ φιλότιμόν τε καὶ φιλάργυρον  εἶναι   ὄνειδος λέγεταί τε καὶ ἔστιν;
[354]   ἔφη. ἀλλὰ μὴν ἄθλιόν γε  εἶναι   οὐ λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δέ. πῶς
[327]   τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν  εἶναι,   οὐ μέντοι ἧττον ἐφαίνετο πρέπειν
[331]   τῶν χρημάτων κτῆσιν πλείστου ἀξίαν  εἶναι,   οὔ (τι παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ
[345]   οὐδ' οἶμαι ἀδικίαν δικαιοσύνης κερδαλεώτερον  εἶναι,   οὐδ' ἐὰν ἐᾷ τις αὐτὴν
[353]   ἀποδοῖμεν καὶ φαῖμεν ἴδια ἐκείνης  εἶναι;   οὐδενὶ ἄλλῳ. τί δ' αὖ
[345]   ἂν μηδὲν ἐνδέῃ τοῦ ποιμενικὴ  εἶναι   οὕτω δὲ ᾤμην ἔγωγε νυνδὴ
[331]   ἔχοντι, Σώκρατες, πλοῦτον χρησιμώτατον  εἶναι.   (παγκάλως, ἦν δ' ἐγώ, λέγεις,
[352]   (ἂν) ταῦτα τούτων φαμὲν ἔργα  εἶναι;   πάνυ γε. ~(τί δέ; μαχαίρᾳ
[348]   τελέας οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φῂς  εἶναι;   (πάνυ μὲν οὖν καὶ φημί,
[339]   ἀναγκαῖον συμβαίνειν αὐτὸ οὑτωσί, δίκαιον  εἶναι   ποιεῖν τοὐναντίον σὺ
[334]   τοὺς ἐχθρούς. (φίλους δὲ λέγεις  εἶναι   πότερον τοὺς δοκοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς
[343]   μηδὲν ὠφελεῖσθαι διὰ τὸ δίκαιον  εἶναι,   πρὸς δὲ τούτοις ἀπεχθέσθαι τοῖς
[333]   ἐν εἰρήνῃ φαίης ἂν χρήσιμον  εἶναι;   πρὸς τὰ συμβόλαια, Σώκρατες.
[341]   ἄλλο ὅτι μάλιστα τελέαν  εἶναι;   (πῶς τοῦτο ἐρωτᾷς; ὥσπερ, ἔφην
[341]   με ἔροιο εἰ ἐξαρκεῖ σώματι  εἶναι   σώματι προσδεῖταί τινος, εἴποιμ'
[340]   κακὰ προστάττειν, τοῖς δὲ δίκαιον  εἶναι   ταῦτα ποιεῖν. τὸ γὰρ τὰ
[350]   ἔφαμεν δὲ δὴ καὶ ἰσχυρὸν  εἶναι   τὴν ἀδικίαν. οὐ μέμνησαι,
[333]   φυλάττειν καὶ μηδὲν χρῆσθαι, χρήσιμον  εἶναι   τὴν δικαιοσύνην, ὅταν δὲ χρῆσθαι,
[339]   συμβαίνει τῷ ὀρθῶς λογιζομένῳ πανταχοῦ  εἶναι   τὸ αὐτὸ δίκαιον, τὸ τοῦ
[336]   ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ τί φῂς  εἶναι   τὸ δίκαιον. καὶ ὅπως μοι
[338]   δ' ὅς. φημὶ γὰρ ἐγὼ  εἶναι   τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο τι
[347]   ἀγαθῶν εἰ γένοιτο, περιμάχητον ἂν  εἶναι   τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ
[336]   δ' ἐγώ, οὗ μοι δοκεῖ  εἶναι   τὸ ῥῆμα, τὸ φάναι δίκαιον
[338]   ἀπέφηναν τοῦτο δίκαιον τοῖς ἀρχομένοις  εἶναι,   τὸ σφίσι συμφέρον, καὶ τὸν
[339]   δὲ προστιθεῖς καὶ αὐτὸ φῂς  εἶναι   τὸ τοῦ κρείττονος, ἐγὼ δὲ
[339]   ἂν προστάττωσιν οἱ ἄρχοντες δίκαιον  εἶναι   τοῖς ἀρχομένοις ποιεῖν; ταῦτ' οὐχ
[338]   δὲ φιλονικεῖν πρὸς τὸ ἐμὲ  εἶναι   τὸν ἀποκρινόμενον. τελευτῶν δὲ συνεχώρησεν,
[335]   τὸ πρῶτον ἐλέγομεν, λέγοντες δίκαιον  εἶναι   τὸν μὲν φίλον εὖ ποιεῖν,
[334]   ὅσοι διημαρτήκασιν (τῶν ἀνθρώπων, δίκαιον  εἶναι   τοὺς μὲν φίλους βλάπτειν πονηροὶ
[336]   τὸ ῥῆμα, τὸ φάναι δίκαιον  εἶναι   τοὺς μὲν φίλους ὠφελεῖν, τοὺς
[335]   ἑκάστῳ ἀποδιδόναι φησίν τις δίκαιον  εἶναι,   τοῦτο δὲ δὴ νοεῖ αὐτῷ
[341]   καὶ οὐκ ἐξαρκεῖ αὐτῷ τοιούτῳ  εἶναι.   τούτῳ οὖν ὅπως ἐκπορίζῃ τὰ
[346]   ἑκάστοτε τῶν τεχνῶν τούτῳ ἑτέραν  εἶναι,   τῷ ἑτέραν τὴν δύναμιν ἔχειν;
[340]   κρείττων αὑτῷ συμφέρειν· τοῦτο ποιητέον  εἶναι   τῷ ἥττονι, καὶ τὸ δίκαιον
[340]   τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον δοκοῦν  εἶναι   τῷ κρείττονι, ἐάντε συμφέρῃ ἐάντε
[336]   οὐκ ἄν ποτε ἡμᾶς ἑκόντας  εἶναι   ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν τῇ ζητήσει
[353]   καὶ ἀρετήν φαμέν τινα ψυχῆς  εἶναι;   φαμέν. (ἆρ' οὖν ποτε,
[339]   αὑτοῖς προστάττωσιν, τοῖς δὲ δίκαιον  εἶναι   φῇς ταῦτα ποιεῖν ἐκεῖνοι
[335]   δὲ μή, δοκεῖν ἀλλὰ μὴ  εἶναι   φίλον. καὶ περὶ τοῦ ἐχθροῦ
[333]   ἄλλων; ὅταν παρακαταθέσθαι καὶ σῶν  εἶναι,   Σώκρατες. οὐκοῦν λέγεις ὅταν
[339]   ἄρχουσί τε καὶ κρείττοσι δίκαιον  εἶναι   ὡμολογῆσθαί σοι, ὅταν οἱ μὲν
[350]   ἑκάτερος εἴη, τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον  εἶναι.   ὡμολογοῦμεν γάρ. μὲν ἄρα
[348]   μέντοι αἰσχρὸν αὐτὸ ὡμολόγεις  εἶναι   ὥσπερ ἄλλοι τινές, εἴχομεν ἄν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/11/2005