Pages
[329]	γὰρ πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά φασιν	εἶναι.	ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις· οὐ γὰρ
[328]	ὁ Γλαύκων, ἔοικεν, ἔφη, μενετέον	εἶναι.	ἀλλ' εἰ δοκεῖ, ἦν δ'
[340]	τοὺς ἄρχοντας ὡμολόγεις οὐκ ἀναμαρτήτους	εἶναι	ἀλλά τι καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης
[331]	πότερα τὴν ἀλήθειαν αὐτὸ φήσομεν	εἶναι	ἁπλῶς οὕτως καὶ τὸ ἀποδιδόναι
[332]	Σιμωνίδης τὸ τὰ ὀφειλόμενα δίκαιον	εἶναι	ἀποδιδόναι. ἄλλο μέντοι νὴ Δί'
[342]	ὁ κυβερνήτης ὁ ἀκριβὴς ναυτῶν	εἶναι	ἄρχων ἀλλ' οὐ ναύτης; (ὡμολόγηται.
[342]	γὰρ ὁ ἀκριβὴς ἰατρὸς σωμάτων	εἶναι	ἄρχων ἀλλ' οὐ χρηματιστής. ἢ
[345]	ἐπεὶ τά γε αὑτῆς ὥστ'	εἶναι	βελτίστη ἱκανῶς δήπου ἐκπεπόρισται, ἕως
[328]	καὶ μάλα πρεσβύτης μοι ἔδοξεν	εἶναι·	διὰ χρόνου γὰρ καὶ (ἑωράκη
[339]	~ἐν ἁπάσαις (ταῖς πόλεσιν ταὐτὸν	εἶναι	δίκαιον, τὸ τῆς καθεστηκυίας ἀρχῆς
[353]	οὐκοῦν ἀρετήν γε συνεχωρήσαμεν ψυχῆς	εἶναι	δικαιοσύνην, κακίαν δὲ ἀδικίαν; συνεχωρήσαμεν
[352]	καὶ διαφέρεσθαι, ἔτι δ' ἐχθρὸν	εἶναι	ἑαυτῷ τε καὶ τῷ ἐναντίῳ
[339]	μέντοι τοῖς ἄρχουσιν δίκαιον φῂς	εἶναι;	ἔγωγε. (πότερον δὲ ἀναμάρτητοί εἰσιν
[340]	Πολέμαρχε, ὑπὸ τῶν ἀρχόντων δίκαιον	εἶναι	ἔθετο Θρασύμαχος. καὶ γὰρ τὸ
[340]	κρείττονος, ὦ Κλειτοφῶν, συμφέρον (δίκαιον	εἶναι	ἔθετο. ταῦτα δὲ ἀμφότερα θέμενος
[353]	δοκεῖ τοῦτο ἑκάστου (πράγματος ἔργον	εἶναι.	εἶεν, ἦν δ' ἐγώ. οὐκοῦν
[353]	οὐκοῦν καὶ ἀρετὴ δοκεῖ σοι	εἶναι	ἑκάστῳ ᾧπερ καὶ ἔργον τι
[334]	καὶ κατὰ Σιμωνίδην κλεπτική τις	εἶναι,	ἐπ' ὠφελίᾳ μέντοι τῶν φίλων
[346]	ἑκάστης τῆς τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν	εἶναι;	ἔστω, ἔφη. ἥντινα ἄρα ὠφελίαν
[349]	ἂν πλεονεκτεῖν καὶ ἡγοῖτο δίκαιον	εἶναι,	ἢ οὐκ ἂν ἡγοῖτο; ἡγοῖτ'
[336]	τίνος; ἔφη. οἶμαι αὐτὸ Περιάνδρου	εἶναι	ἢ Περδίκκου ἢ Ξέρξου ἢ
[344]	μᾶλλον συμφέρει ἰδίᾳ αὑτῷ ἄδικον	εἶναι	ἢ τὸ δίκαιον. πάντων δὲ
[334]	πότερον τοὺς δοκοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς	εἶναι,	ἢ τοὺς ὄντας, κἂν μὴ
[347]	τοῦ δικαίου ἔγωγε λυσιτελέστερον βίον	εἶναι.	~(ἤκουσας, ἦν δ' ἐγώ, ὅσα
[345]	δὲ ᾤμην ἔγωγε νυνδὴ ἀναγκαῖον	εἶναι	ἡμῖν ὁμολογεῖν πᾶσαν ἀρχήν, καθ'
[352]	μοι λέγε· δοκεῖ τί σοι	εἶναι	ἵππου ἔργον; (ἔμοιγε. ἆρ' οὖν
[348]	φρόνιμοί σοι, ὦ Θρασύμαχε, δοκοῦσιν	εἶναι	καὶ ἀγαθοὶ οἱ ἄδικοι; οἵ
[351]	σκέψασθαι· (πόλιν φαίης ἂν ἄδικον	εἶναι	καὶ ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι
[348]	αὖ ἀγαθὰ ἔχει τὸ δίκαιον	εἶναι,	καὶ αὖθις οὗτος, καὶ ἄλλον
[339]	ἐπειδὴ γὰρ συμφέρον γέ τι	εἶναι	καὶ ἐγὼ ὁμολογῶ τὸ δίκαιον,
[338]	τὸ σῶμα, τοῦτο τὸ (σιτίον	εἶναι	καὶ ἡμῖν τοῖς ἥττοσιν ἐκείνου
[336]	ἂν ἄλλο τις αὐτὸ φαίη	εἶναι;	(καὶ ὁ Θρασύμαχος πολλάκις μὲν
[350]	οὖν διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην ἀρετὴν	εἶναι	καὶ σοφίαν, τὴν δὲ ἀδικίαν
[348]	αὐτὸ καὶ καλὸν καὶ ἰσχυρὸν	εἶναι	καὶ τἆλλα αὐτῷ πάντα προσθήσεις
[338]	τοῦ κρείττονος φῂς συμφέρον δίκαιον	εἶναι.	καὶ τοῦτο, ὦ Θρασύμαχε, τί
[339]	Θρασύμαχε, καὶ σὺ ἀπεκρίνω δίκαιον	εἶναι	καίτοι ἔμοιγε ἀπηγόρευες ὅπως μὴ
[351]	ἀλλήλους καὶ στασιάζειν καὶ ἀδυνάτους	εἶναι	κοινῇ μετ' (ἀλλήλων πράττειν; πάνυ
[347]	τὸν τοῦ ἀδίκου βίον φάσκων	εἶναι	κρείττω ἢ τὸν τοῦ δικαίου.
[353]	ζῆν; οὐ ψυχῆς φήσομεν ἔργον	εἶναι;	μάλιστά γ' ἔφη. οὐκοῦν καὶ
[334]	δοκεῖν αὐτοῖς πολλοὺς μὲν χρηστοὺς	εἶναι	μὴ ὄντας, πολλοὺς δὲ τοὐναντίον;
[334]	τὸν δοκοῦντα χρηστόν, τοῦτον φίλον	εἶναι.	νῦν δὲ πῶς, ἦν δ'
[334]	ὦ Σώκρατες· πονηρὸς γὰρ ἔοικεν	εἶναι	ὁ λόγος. τοὺς ἀδίκους ἄρα,
[347]	πολὺ δέ μοι δοκεῖ μεῖζον	εἶναι	ὃ νῦν λέγει Θρασύμαχος, τὸν
[328]	δὴ ἐπὶ γήραος οὐδῷ” φασιν	εἶναι	οἱ ποιηταί, πότερον χαλεπὸν τοῦ
[347]	τὸ φιλότιμόν τε καὶ φιλάργυρον	εἶναι	ὄνειδος λέγεταί τε καὶ ἔστιν;
[354]	ἔφη. ἀλλὰ μὴν ἄθλιόν γε	εἶναι	οὐ λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δέ. πῶς
[327]	ἡ τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν	εἶναι,	οὐ μέντοι ἧττον ἐφαίνετο πρέπειν
[331]	τῶν χρημάτων κτῆσιν πλείστου ἀξίαν	εἶναι,	οὔ (τι παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ
[345]	οὐδ' οἶμαι ἀδικίαν δικαιοσύνης κερδαλεώτερον	εἶναι,	οὐδ' ἐὰν ἐᾷ τις αὐτὴν
[353]	ἀποδοῖμεν καὶ φαῖμεν ἴδια ἐκείνης	εἶναι;	οὐδενὶ ἄλλῳ. τί δ' αὖ
[345]	ἂν μηδὲν ἐνδέῃ τοῦ ποιμενικὴ	εἶναι	οὕτω δὲ ᾤμην ἔγωγε νυνδὴ
[331]	ἔχοντι, ὦ Σώκρατες, πλοῦτον χρησιμώτατον	εἶναι.	(παγκάλως, ἦν δ' ἐγώ, λέγεις,
[352]	(ἂν) ταῦτα τούτων φαμὲν ἔργα	εἶναι;	πάνυ γε. ~(τί δέ; μαχαίρᾳ
[348]	τελέας οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φῂς	εἶναι;	(πάνυ μὲν οὖν καὶ φημί,
[339]	ἀναγκαῖον συμβαίνειν αὐτὸ οὑτωσί, δίκαιον	εἶναι	ποιεῖν τοὐναντίον ἢ ὃ σὺ
[334]	τοὺς ἐχθρούς. (φίλους δὲ λέγεις	εἶναι	πότερον τοὺς δοκοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς
[343]	μηδὲν ὠφελεῖσθαι διὰ τὸ δίκαιον	εἶναι,	πρὸς δὲ τούτοις ἀπεχθέσθαι τοῖς
[333]	ἐν εἰρήνῃ φαίης ἂν χρήσιμον	εἶναι;	πρὸς τὰ συμβόλαια, ὦ Σώκρατες.
[341]	ἄλλο ἢ ὅτι μάλιστα τελέαν	εἶναι;	(πῶς τοῦτο ἐρωτᾷς; ὥσπερ, ἔφην
[341]	με ἔροιο εἰ ἐξαρκεῖ σώματι	εἶναι	σώματι ἢ προσδεῖταί τινος, εἴποιμ'
[340]	κακὰ προστάττειν, τοῖς δὲ δίκαιον	εἶναι	ταῦτα ποιεῖν. τὸ γὰρ τὰ
[350]	ἔφαμεν δὲ δὴ καὶ ἰσχυρὸν	εἶναι	τὴν ἀδικίαν. ἢ οὐ μέμνησαι,
[333]	φυλάττειν καὶ μηδὲν χρῆσθαι, χρήσιμον	εἶναι	τὴν δικαιοσύνην, ὅταν δὲ χρῆσθαι,
[339]	συμβαίνει τῷ ὀρθῶς λογιζομένῳ πανταχοῦ	εἶναι	τὸ αὐτὸ δίκαιον, τὸ τοῦ
[336]	ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ τί φῂς	εἶναι	τὸ δίκαιον. καὶ ὅπως μοι
[338]	δ' ὅς. φημὶ γὰρ ἐγὼ	εἶναι	τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο τι
[347]	ἀγαθῶν εἰ γένοιτο, περιμάχητον ἂν	εἶναι	τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ
[336]	δ' ἐγώ, οὗ μοι δοκεῖ	εἶναι	τὸ ῥῆμα, τὸ φάναι δίκαιον
[338]	ἀπέφηναν τοῦτο δίκαιον τοῖς ἀρχομένοις	εἶναι,	τὸ σφίσι συμφέρον, καὶ τὸν
[339]	δὲ προστιθεῖς καὶ αὐτὸ φῂς	εἶναι	τὸ τοῦ κρείττονος, ἐγὼ δὲ
[339]	ἂν προστάττωσιν οἱ ἄρχοντες δίκαιον	εἶναι	τοῖς ἀρχομένοις ποιεῖν; ταῦτ' οὐχ
[338]	δὲ φιλονικεῖν πρὸς τὸ ἐμὲ	εἶναι	τὸν ἀποκρινόμενον. τελευτῶν δὲ συνεχώρησεν,
[335]	τὸ πρῶτον ἐλέγομεν, λέγοντες δίκαιον	εἶναι	τὸν μὲν φίλον εὖ ποιεῖν,
[334]	ὅσοι διημαρτήκασιν (τῶν ἀνθρώπων, δίκαιον	εἶναι	τοὺς μὲν φίλους βλάπτειν πονηροὶ
[336]	τὸ ῥῆμα, τὸ φάναι δίκαιον	εἶναι	τοὺς μὲν φίλους ὠφελεῖν, τοὺς
[335]	ἑκάστῳ ἀποδιδόναι φησίν τις δίκαιον	εἶναι,	τοῦτο δὲ δὴ νοεῖ αὐτῷ
[341]	καὶ οὐκ ἐξαρκεῖ αὐτῷ τοιούτῳ	εἶναι.	τούτῳ οὖν ὅπως ἐκπορίζῃ τὰ
[346]	ἑκάστοτε τῶν τεχνῶν τούτῳ ἑτέραν	εἶναι,	τῷ ἑτέραν τὴν δύναμιν ἔχειν;
[340]	κρείττων αὑτῷ συμφέρειν· τοῦτο ποιητέον	εἶναι	τῷ ἥττονι, καὶ τὸ δίκαιον
[340]	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον δοκοῦν	εἶναι	τῷ κρείττονι, ἐάντε συμφέρῃ ἐάντε
[336]	οὐκ ἄν ποτε ἡμᾶς ἑκόντας	εἶναι	ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν τῇ ζητήσει
[353]	καὶ ἀρετήν φαμέν τινα ψυχῆς	εἶναι;	φαμέν. (ἆρ' οὖν ποτε, ὦ
[339]	αὑτοῖς προστάττωσιν, τοῖς δὲ δίκαιον	εἶναι	φῇς ταῦτα ποιεῖν ἃ ἐκεῖνοι
[335]	δὲ μή, δοκεῖν ἀλλὰ μὴ	εἶναι	φίλον. καὶ περὶ τοῦ ἐχθροῦ
[333]	ἄλλων; ὅταν παρακαταθέσθαι καὶ σῶν	εἶναι,	ὦ Σώκρατες. οὐκοῦν λέγεις ὅταν
[339]	ἄρχουσί τε καὶ κρείττοσι δίκαιον	εἶναι	ὡμολογῆσθαί σοι, ὅταν οἱ μὲν
[350]	ἑκάτερος εἴη, τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον	εἶναι.	ὡμολογοῦμεν γάρ. ὁ μὲν ἄρα
[348]	μέντοι ἢ αἰσχρὸν αὐτὸ ὡμολόγεις	εἶναι	ὥσπερ ἄλλοι τινές, εἴχομεν ἄν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2005