Pages |
[351] |
τῇδέ
πῃ
σκέψασθαι·
(πόλιν
φαίης
|
ἂν |
ἄδικον
εἶναι
καὶ
ἄλλας
πόλεις |
[336] |
ὂν
οὐδὲ
τὸ
δίκαιον,
τί
|
ἂν |
ἄλλο
τις
αὐτὸ
φαίη
εἶναι; |
[352] |
ἔφη.
ἀλλ'
ὧδε·
ἔσθ'
ὅτῳ
|
ἂν |
ἄλλῳ
ἴδοις
ἢ
ὀφθαλμοῖς;
οὐ |
[353] |
πάνυ
γε.
~(τί
δέ;
μαχαίρᾳ
|
ἂν |
ἀμπέλου
κλῆμα
ἀποτέμοις
καὶ
σμίλῃ |
[352] |
παντάπασιν
ἀληθὲς
λέγομεν·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
ἀπείχοντο
ἀλλήλων
κομιδῇ
ὄντες
ἄδικοι, |
[353] |
ὅτῳ
ἄλλῳ
ἢ
ψυχῇ
δικαίως
|
ἂν |
αὐτὰ
ἀποδοῖμεν
καὶ
φαῖμεν
ἴδια |
[342] |
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
καὶ
ᾧ
|
ἂν |
αὐτὸς
δημιουργῇ,
καὶ
πρὸς
ἐκεῖνο |
[330] |
πόλιν
εὐδοκιμοῖ,
ἀπεκρίνατο
ὅτι
οὔτ'
|
ἂν |
αὐτὸς
Σερίφιος
ὢν
ὀνομαστὸς
ἐγένετο |
[337] |
ἀληθοῦς;
ἢ
πῶς
λέγεις;
τί
|
ἂν |
αὐτῷ
εἶπες
πρὸς
ταῦτα;
εἶεν, |
[336] |
αὐτὸν
ἢ
ἐκεῖνος
ἐμέ,
ἄφωνος
|
ἂν |
γενέσθαι.
νῦν
δὲ
ἡνίκα
ὑπὸ |
[348] |
δικαστῶν
τινων
τῶν
διακρινούντων
δεησόμεθα·
|
ἂν |
δὲ
ὥσπερ
ἄρτι
ἀνομολογούμενοι
πρὸς |
[344] |
διορίζεσθαι
ὅλου
βίου
διαγωγήν,
ᾗ
|
ἂν |
διαγόμενος
ἕκαστος
ἡμῶν
λυσιτελεστάτην
ζωὴν |
[331] |
τοῦτ'
ἐκεῖνος
εἶπεν,
ὅτι
ὃς
|
ἂν |
δικαίως
καὶ
ὁσίως
τὸν
βίον |
[349] |
ὅς,
καὶ
ἀξιοῖ,
ἀλλ'
οὐκ
|
ἂν |
δύναιτο.
ἀλλ'
οὐ
τοῦτο,
ἦν |
[348] |
πείθομαι.
βούλει
οὖν
αὐτὸν
πείθωμεν,
|
ἂν |
δυνώμεθά
πῃ
ἐξευρεῖν,
ὡς
οὐκ |
[330] |
μὴ
ἐπιεικὴς
πλουτήσας
εὔκολός
ποτ'
|
ἂν |
ἑαυτῷ
γένοιτο.
πότερον
δέ,
ἦν |
[351] |
ἔχουσα
τὴν
δύναμιν,
οἵαν,
ᾧ
|
ἂν |
ἐγγένηται,
εἴτε
πόλει
τινὶ
εἴτε |
[337] |
οὕτω
δόξειεν.
(τί
οὖν,
ἔφη,
|
ἂν |
ἐγὼ
δείξω
ἑτέραν
ἀπόκρισιν
παρὰ |
[350] |
σοι
δοκεῖ
ἐπιστήμων
ὁστισοῦν
πλείω
|
ἂν |
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι
ἢ
ὅσα
ἄλλος |
[349] |
τοῦ
δικαίου
δοκεῖ
τί
σοι
|
ἂν |
ἐθέλειν
πλέον
ἔχειν;
οὐδαμῶς,
ἔφη· |
[344] |
δὲ
ἀδικηθέντας
καὶ
ἀδικῆσαι
οὐκ
|
ἂν |
ἐθέλοντας
ἀθλιωτάτους.
ἔστιν
δὲ
τοῦτο |
[340] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
δίκαιον
|
ἂν |
εἴη
ἢ
τὸ
μὴ
συμφέρον. |
[331] |
τὰ
τοιαῦτα
ἀποδιδόναι,
οὔτε
δίκαιος
|
ἂν |
εἴη
ὁ
ἀποδιδούς,
οὐδ'
αὖ |
[347] |
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν
εἰ
γένοιτο,
περιμάχητον
|
ἂν |
εἶναι
τὸ
μὴ
ἄρχειν
ὥσπερ |
[341] |
ἦ
ὀρθῶς
σοι
δοκῶ,
ἔφην,
|
ἂν |
εἰπεῖν
οὕτω
λέγων,
ἢ
οὔ; |
[345] |
γε·
ἀλλὰ
πρῶτον
μέν,
ἃ
|
ἂν |
εἴπῃς,
ἔμμενε
τούτοις,
ἢ
ἐὰν |
[340] |
ἄρχων
ᾖ,
ἀλλὰ
πᾶς
γ'
|
ἂν |
εἴποι
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἥμαρτεν |
[331] |
ἑνὸς
οὐκ
ἐλάχιστον
ἔγωγε
θείην
|
ἂν |
εἰς
τοῦτο
ἀνδρὶ
νοῦν
ἔχοντι, |
[351] |
πράττειν;
πάνυ
γε.
τί
δὲ
|
ἂν |
ἐν
δυοῖν
ἐγγένηται;
οὐ
διοίσονται |
[340] |
ὃ
ἐξαμαρτάνει;
ἢ
λογιστικόν,
ὃς
|
ἂν |
ἐν
λογισμῷ
ἁμαρτάνῃ,
τότε
ὅταν |
[351] |
ἔργον
ἀδικίας,
μῖσος
ἐμποιεῖν
ὅπου
|
ἂν |
ἐνῇ,
οὐ
καὶ
ἐν
ἐλευθέροις |
[353] |
ὃ
ἄλλῳ
τῶν
ὄντων
οὐδ'
|
ἂν |
ἑνὶ
πράξαις,
οἷον
τὸ
τοιόνδε· |
[341] |
τῷ
λόγῳ
δύναιο.
οὐδέ
γ'
|
ἂν |
ἐπιχειρήσαιμι,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
[351] |
ἐστὶν
ἀμαθία
ἡ
ἀδικία
οὐδεὶς
|
ἂν |
ἔτι
τοῦτο
ἀγνοήσειεν
ἀλλ'
οὔ |
[343] |
τοιοῦτος
τῷ
τοιούτῳ
κοινωνήσῃ,
οὐδαμοῦ
|
ἂν |
εὕροις
ἐν
τῇ
διαλύσει
τῆς |
[353] |
τοῦτο
ἑκάστου
εἴη
ἔργον
ὃ
|
ἂν |
ἢ
μόνον
τι
ἢ
κάλλιστα |
[352] |
καὶ
ἄλλου
ὁτουοῦν
ἔργον,
ὃ
|
ἂν |
ἢ
μόνῳ
ἐκείνῳ
ποιῇ
τις |
[351] |
μοι
χάρισαι
καὶ
λέγε·
δοκεῖς
|
ἂν |
ἢ
πόλιν
ἢ
στρατόπεδον
ἢ |
[342] |
ἀκέραιός
ἐστιν
ὀρθὴ
οὖσα,
ἕωσπερ
|
ἂν |
ᾖ
ἑκάστη
ἀκριβὴς
ὅλη
ἥπερ |
[349] |
ἡγοῖτο
δίκαιον
εἶναι,
ἢ
οὐκ
|
ἂν |
ἡγοῖτο;
ἡγοῖτ'
ἄν,
ἦ
δ' |
[345] |
~οὔτοι
(κακῶς
σοι
κείσεται
ὅτι
|
ἂν |
ἡμᾶς
τοσούσδε
ὄντας
εὐεργετήσῃς
ἐγὼ |
[349] |
ἔχειν;
οὐδαμῶς,
ἔφη·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
ἦν
ἀστεῖος,
ὥσπερ
νῦν,
καὶ |
[337] |
ἀπεῖπον,
τούτων
τι
ἀποκρινῇ;
οὐκ
|
ἂν |
θαυμάσαιμι,
ἦν
δ'
ἐγώ·
εἴ |
[352] |
ἔργον;
(ἔμοιγε.
ἆρ'
οὖν
τοῦτο
|
ἂν |
θείης
καὶ
ἵππου
καὶ
ἄλλου |
[339] |
πῶς
λέγεις;
οὕτως.
ἃ
δ'
|
ἂν |
θῶνται
ποιητέον
τοῖς
ἀρχομένοις,
καὶ |
[338] |
Σώκρατες,
καὶ
ταύτῃ
ὑπολαμβάνεις
ᾗ
|
ἂν |
κακουργήσαις
μάλιστα
τὸν
λόγον.
οὐδαμῶς, |
[332] |
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
τέχνη
δικαιοσύνη
|
ἂν |
καλοῖτο;
εἰ
μέν
τι,
ἔφη, |
[347] |
νυνὶ
τὸ
ἄρχειν,
καὶ
ἐνταῦθ'
|
ἂν |
καταφανὲς
γενέσθαι
ὅτι
τῷ
ὄντι |
[331] |
ἀληθῆ
τε
λέγειν
καὶ
ἃ
|
ἂν |
λάβῃ
τις
ἀποδιδόναι.
πάνυ
μὲν |
[336] |
μοι
καὶ
ἀκριβῶς
λέγε
ὅτι
|
ἂν |
λέγῃς·
ὡς
ἐγὼ
οὐκ
ἀποδέξομαι |
[353] |
οὖν.
νῦν
δὴ
οἶμαι
ἄμεινον
|
ἂν |
μάθοις
ὃ
ἄρτι
ἠρώτων,
πυνθανόμενος |
[329] |
ἀλλ'
ὁ
τρόπος
τῶν
ἀνθρώπων.
|
ἂν |
μὲν
γὰρ
κόσμιοι
καὶ
εὔκολοι |
[348] |
οὐ
βούλομαι;
ἦ
δ'
ὅς.
|
ἂν |
μὲν
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[330] |
ποιοῦσιν
ὡς
τὸ
πολὺ
οἳ
|
ἂν |
μὴ
αὐτοὶ
κτήσωνται·
οἱ
δὲ |
[345] |
ἱκανῶς
δήπου
ἐκπεπόρισται,
ἕως
γ'
|
ἂν |
μηδὲν
ἐνδέῃ
τοῦ
ποιμενικὴ
εἶναι |
[347] |
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὥστε
πᾶς
|
ἂν |
ὁ
γιγνώσκων
τὸ
ὠφελεῖσθαι
μᾶλλον |
[330] |
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι
οὔτ'
|
ἂν |
ὁ
ἐπιεικὴς
πάνυ
τι
ῥᾳδίως |
[343] |
τοῖς
πρὸς
ἀλλήλους
συμβολαίοις,
ὅπου
|
ἂν |
ὁ
τοιοῦτος
τῷ
τοιούτῳ
κοινωνήσῃ, |
[332] |
προσῆκον
τέχνη
ἰατρικὴ
καλεῖται;
τί
|
ἂν |
οἴει
ἡμῖν
αὐτὸν
ἀποκρίνασθαι;
δῆλον |
[353] |
γὰρ
οὔ;
ἀλλ'
οὐδενί
γ'
|
ἂν |
οἶμαι
οὕτω
καλῶς
ὡς
δρεπάνῳ |
[333] |
σκυτοτομική;
ναί.
πρός
γε
ὑποδημάτων
|
ἂν |
οἶμαι
φαίης
κτῆσιν;
πάνυ
γε. |
[341] |
σώματι
ἢ
προσδεῖταί
τινος,
εἴποιμ'
|
ἂν |
ὅτι
παντάπασι
μὲν
οὖν
προσδεῖται. |
[349] |
ἰατρικόν;
οὐχ
οὕτως;
οὕτως.
δοκεῖ
|
ἂν |
οὖν
τίς
σοι,
ὦ
ἄριστε, |
[333] |
δὲ
ἀχρηστίᾳ
χρήσιμος;
κινδυνεύει.
(οὐκ
|
ἂν |
οὖν,
ὦ
φίλε,
πάνυ
γέ |
[328] |
ἔδει
δεῦρο
(ἰέναι,
ἀλλ'
ἡμεῖς
|
ἂν |
παρὰ
σὲ
ᾖμεν·
νῦν
δέ |
[349] |
τοῦ
δὲ
ἀδίκου
πότερον
ἀξιοῖ
|
ἂν |
πλεονεκτεῖν
καὶ
ἡγοῖτο
δίκαιον
εἶναι, |
[330] |
ἦ
δ'
ὅς,
ἴσως
οὐκ
|
ἂν |
πολλοὺς
πείσαιμι
λέγων.
εὖ
γὰρ |
[334] |
ἡγῆται
χρηστοὺς
φιλεῖν,
οὓς
δ'
|
ἂν |
πονηροὺς
μισεῖν.
ἆρ'
οὖν
οὐχ |
[339] |
τοῦ
ἑαυτοῖς
βελτίστου,
ἃ
δ'
|
ἂν |
προστάττωσιν
οἱ
ἄρχοντες
δίκαιον
εἶναι |
[328] |
καὶ
δὴ
καὶ
σοῦ
ἡδέως
|
ἂν |
πυθοίμην
ὅτι
σοι
φαίνεται
τοῦτο, |
[344] |
καὶ
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
ὅσοι
|
ἂν |
πύθωνται
αὐτὸν
τὴν
ὅλην
ἀδικίαν |
[328] |
πορεύεσθαι
πρὸς
τὸ
ἄστυ,
οὐδὲν
|
ἂν |
σὲ
ἔδει
δεῦρο
(ἰέναι,
ἀλλ' |
[352] |
ἢ
ὠσίν;
οὐδαμῶς.
οὐκοῦν
δικαίως
|
(ἂν) |
ταῦτα
τούτων
φαμὲν
ἔργα
εἶναι; |
[332] |
δέ;
τοῖς
ἐχθροῖς
ἀποδοτέον
ὅτι
|
ἂν |
τύχῃ
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
μὲν
οὖν, |
[333] |
ἢ
κτῆσιν
ἐν
εἰρήνῃ
φαίης
|
ἂν |
χρήσιμον
εἶναι;
πρὸς
τὰ
συμβόλαια, |