Pages
[351]	τῇδέ πῃ σκέψασθαι· (πόλιν φαίης	ἂν	ἄδικον εἶναι καὶ ἄλλας πόλεις
[336]	ὂν οὐδὲ τὸ δίκαιον, τί	ἂν	ἄλλο τις αὐτὸ φαίη εἶναι;
[352]	ἔφη. ἀλλ' ὧδε· ἔσθ' ὅτῳ	ἂν	ἄλλῳ ἴδοις ἢ ὀφθαλμοῖς; οὐ
[353]	πάνυ γε. ~(τί δέ; μαχαίρᾳ	ἂν	ἀμπέλου κλῆμα ἀποτέμοις καὶ σμίλῃ
[352]	παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν· οὐ γὰρ	ἂν	ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ ὄντες ἄδικοι,
[353]	ὅτῳ ἄλλῳ ἢ ψυχῇ δικαίως	ἂν	αὐτὰ ἀποδοῖμεν καὶ φαῖμεν ἴδια
[342]	τὸ τῷ ἀρχομένῳ καὶ ᾧ	ἂν	αὐτὸς δημιουργῇ, καὶ πρὸς ἐκεῖνο
[330]	πόλιν εὐδοκιμοῖ, ἀπεκρίνατο ὅτι οὔτ'	ἂν	αὐτὸς Σερίφιος ὢν ὀνομαστὸς ἐγένετο
[337]	ἀληθοῦς; ἢ πῶς λέγεις; τί	ἂν	αὐτῷ εἶπες πρὸς ταῦτα; εἶεν,
[336]	αὐτὸν ἢ ἐκεῖνος ἐμέ, ἄφωνος	ἂν	γενέσθαι. νῦν δὲ ἡνίκα ὑπὸ
[348]	δικαστῶν τινων τῶν διακρινούντων δεησόμεθα·	ἂν	δὲ ὥσπερ ἄρτι ἀνομολογούμενοι πρὸς
[344]	διορίζεσθαι ὅλου βίου διαγωγήν, ᾗ	ἂν	διαγόμενος ἕκαστος ἡμῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν
[331]	τοῦτ' ἐκεῖνος εἶπεν, ὅτι ὃς	ἂν	δικαίως καὶ ὁσίως τὸν βίον
[349]	ὅς, καὶ ἀξιοῖ, ἀλλ' οὐκ	ἂν	δύναιτο. ἀλλ' οὐ τοῦτο, ἦν
[348]	πείθομαι. βούλει οὖν αὐτὸν πείθωμεν,	ἂν	δυνώμεθά πῃ ἐξευρεῖν, ὡς οὐκ
[330]	μὴ ἐπιεικὴς πλουτήσας εὔκολός ποτ'	ἂν	ἑαυτῷ γένοιτο. πότερον δέ, ἦν
[351]	ἔχουσα τὴν δύναμιν, οἵαν, ᾧ	ἂν	ἐγγένηται, εἴτε πόλει τινὶ εἴτε
[337]	οὕτω δόξειεν. (τί οὖν, ἔφη,	ἂν	ἐγὼ δείξω ἑτέραν ἀπόκρισιν παρὰ
[350]	σοι δοκεῖ ἐπιστήμων ὁστισοῦν πλείω	ἂν	ἐθέλειν αἱρεῖσθαι ἢ ὅσα ἄλλος
[349]	τοῦ δικαίου δοκεῖ τί σοι	ἂν	ἐθέλειν πλέον ἔχειν; οὐδαμῶς, ἔφη·
[344]	δὲ ἀδικηθέντας καὶ ἀδικῆσαι οὐκ	ἂν	ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους. ἔστιν δὲ τοῦτο
[340]	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον δίκαιον	ἂν	εἴη ἢ τὸ μὴ συμφέρον.
[331]	τὰ τοιαῦτα ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος	ἂν	εἴη ὁ ἀποδιδούς, οὐδ' αὖ
[347]	ἀνδρῶν ἀγαθῶν εἰ γένοιτο, περιμάχητον	ἂν	εἶναι τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ
[341]	ἦ ὀρθῶς σοι δοκῶ, ἔφην,	ἂν	εἰπεῖν οὕτω λέγων, ἢ οὔ;
[345]	γε· ἀλλὰ πρῶτον μέν, ἃ	ἂν	εἴπῃς, ἔμμενε τούτοις, ἢ ἐὰν
[340]	ἄρχων ᾖ, ἀλλὰ πᾶς γ'	ἂν	εἴποι ὅτι ὁ ἰατρὸς ἥμαρτεν
[331]	ἑνὸς οὐκ ἐλάχιστον ἔγωγε θείην	ἂν	εἰς τοῦτο ἀνδρὶ νοῦν ἔχοντι,
[351]	πράττειν; πάνυ γε. τί δὲ	ἂν	ἐν δυοῖν ἐγγένηται; οὐ διοίσονται
[340]	ὃ ἐξαμαρτάνει; ἢ λογιστικόν, ὃς	ἂν	ἐν λογισμῷ ἁμαρτάνῃ, τότε ὅταν
[351]	ἔργον ἀδικίας, μῖσος ἐμποιεῖν ὅπου	ἂν	ἐνῇ, οὐ καὶ ἐν ἐλευθέροις
[353]	ὃ ἄλλῳ τῶν ὄντων οὐδ'	ἂν	ἑνὶ πράξαις, οἷον τὸ τοιόνδε·
[341]	τῷ λόγῳ δύναιο. οὐδέ γ'	ἂν	ἐπιχειρήσαιμι, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[351]	ἐστὶν ἀμαθία ἡ ἀδικία οὐδεὶς	ἂν	ἔτι τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ' οὔ
[343]	τοιοῦτος τῷ τοιούτῳ κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ	ἂν	εὕροις ἐν τῇ διαλύσει τῆς
[353]	τοῦτο ἑκάστου εἴη ἔργον ὃ	ἂν	ἢ μόνον τι ἢ κάλλιστα
[352]	καὶ ἄλλου ὁτουοῦν ἔργον, ὃ	ἂν	ἢ μόνῳ ἐκείνῳ ποιῇ τις
[351]	μοι χάρισαι καὶ λέγε· δοκεῖς	ἂν	ἢ πόλιν ἢ στρατόπεδον ἢ
[342]	ἀκέραιός ἐστιν ὀρθὴ οὖσα, ἕωσπερ	ἂν	ᾖ ἑκάστη ἀκριβὴς ὅλη ἥπερ
[349]	ἡγοῖτο δίκαιον εἶναι, ἢ οὐκ	ἂν	ἡγοῖτο; ἡγοῖτ' ἄν, ἦ δ'
[345]	~οὔτοι (κακῶς σοι κείσεται ὅτι	ἂν	ἡμᾶς τοσούσδε ὄντας εὐεργετήσῃς ἐγὼ
[349]	ἔχειν; οὐδαμῶς, ἔφη· οὐ γὰρ	ἂν	ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν, καὶ
[337]	ἀπεῖπον, τούτων τι ἀποκρινῇ; οὐκ	ἂν	θαυμάσαιμι, ἦν δ' ἐγώ· εἴ
[352]	ἔργον; (ἔμοιγε. ἆρ' οὖν τοῦτο	ἂν	θείης καὶ ἵππου καὶ ἄλλου
[339]	πῶς λέγεις; οὕτως. ἃ δ'	ἂν	θῶνται ποιητέον τοῖς ἀρχομένοις, καὶ
[338]	Σώκρατες, καὶ ταύτῃ ὑπολαμβάνεις ᾗ	ἂν	κακουργήσαις μάλιστα τὸν λόγον. οὐδαμῶς,
[332]	τίσιν τί ἀποδιδοῦσα τέχνη δικαιοσύνη	ἂν	καλοῖτο; εἰ μέν τι, ἔφη,
[347]	νυνὶ τὸ ἄρχειν, καὶ ἐνταῦθ'	ἂν	καταφανὲς γενέσθαι ὅτι τῷ ὄντι
[331]	ἀληθῆ τε λέγειν καὶ ἃ	ἂν	λάβῃ τις ἀποδιδόναι. πάνυ μὲν
[336]	μοι καὶ ἀκριβῶς λέγε ὅτι	ἂν	λέγῃς· ὡς ἐγὼ οὐκ ἀποδέξομαι
[353]	οὖν. νῦν δὴ οἶμαι ἄμεινον	ἂν	μάθοις ὃ ἄρτι ἠρώτων, πυνθανόμενος
[329]	ἀλλ' ὁ τρόπος τῶν ἀνθρώπων.	ἂν	μὲν γὰρ κόσμιοι καὶ εὔκολοι
[348]	οὐ βούλομαι; ἦ δ' ὅς.	ἂν	μὲν τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ,
[330]	ποιοῦσιν ὡς τὸ πολὺ οἳ	ἂν	μὴ αὐτοὶ κτήσωνται· οἱ δὲ
[345]	ἱκανῶς δήπου ἐκπεπόρισται, ἕως γ'	ἂν	μηδὲν ἐνδέῃ τοῦ ποιμενικὴ εἶναι
[347]	τὸ τῷ ἀρχομένῳ· ὥστε πᾶς	ἂν	ὁ γιγνώσκων τὸ ὠφελεῖσθαι μᾶλλον
[330]	ὁ αὐτὸς λόγος, ὅτι οὔτ'	ἂν	ὁ ἐπιεικὴς πάνυ τι ῥᾳδίως
[343]	τοῖς πρὸς ἀλλήλους συμβολαίοις, ὅπου	ἂν	ὁ τοιοῦτος τῷ τοιούτῳ κοινωνήσῃ,
[332]	προσῆκον τέχνη ἰατρικὴ καλεῖται; τί	ἂν	οἴει ἡμῖν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; δῆλον
[353]	γὰρ οὔ; ἀλλ' οὐδενί γ'	ἂν	οἶμαι οὕτω καλῶς ὡς δρεπάνῳ
[333]	σκυτοτομική; ναί. πρός γε ὑποδημάτων	ἂν	οἶμαι φαίης κτῆσιν; πάνυ γε.
[341]	σώματι ἢ προσδεῖταί τινος, εἴποιμ'	ἂν	ὅτι παντάπασι μὲν οὖν προσδεῖται.
[349]	ἰατρικόν; οὐχ οὕτως; οὕτως. δοκεῖ	ἂν	οὖν τίς σοι, ὦ ἄριστε,
[333]	δὲ ἀχρηστίᾳ χρήσιμος; κινδυνεύει. (οὐκ	ἂν	οὖν, ὦ φίλε, πάνυ γέ
[328]	ἔδει δεῦρο (ἰέναι, ἀλλ' ἡμεῖς	ἂν	παρὰ σὲ ᾖμεν· νῦν δέ
[349]	τοῦ δὲ ἀδίκου πότερον ἀξιοῖ	ἂν	πλεονεκτεῖν καὶ ἡγοῖτο δίκαιον εἶναι,
[330]	ἦ δ' ὅς, ἴσως οὐκ	ἂν	πολλοὺς πείσαιμι λέγων. εὖ γὰρ
[334]	ἡγῆται χρηστοὺς φιλεῖν, οὓς δ'	ἂν	πονηροὺς μισεῖν. ἆρ' οὖν οὐχ
[339]	τοῦ ἑαυτοῖς βελτίστου, ἃ δ'	ἂν	προστάττωσιν οἱ ἄρχοντες δίκαιον εἶναι
[328]	καὶ δὴ καὶ σοῦ ἡδέως	ἂν	πυθοίμην ὅτι σοι φαίνεται τοῦτο,
[344]	καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων ὅσοι	ἂν	πύθωνται αὐτὸν τὴν ὅλην ἀδικίαν
[328]	πορεύεσθαι πρὸς τὸ ἄστυ, οὐδὲν	ἂν	σὲ ἔδει δεῦρο (ἰέναι, ἀλλ'
[352]	ἢ ὠσίν; οὐδαμῶς. οὐκοῦν δικαίως	(ἂν)	ταῦτα τούτων φαμὲν ἔργα εἶναι;
[332]	δέ; τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτέον ὅτι	ἂν	τύχῃ ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν οὖν,
[333]	ἢ κτῆσιν ἐν εἰρήνῃ φαίης	ἂν	χρήσιμον εἶναι; πρὸς τὰ συμβόλαια,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2005