Pages |
[337] |
καὶ
ἀπότεισον
ἀργύριον.
οὐκοῦν
ἐπειδάν
|
μοι |
γένηται,
εἶπον.
ἀλλ'
ἔστιν,
ἔφη |
[336] |
οἶσθα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὗ
|
μοι |
δοκεῖ
εἶναι
τὸ
ῥῆμα,
τὸ |
[349] |
σοι,
ἔφη,
τοῦτο
διαφέρει,
εἴτε
|
μοι |
δοκεῖ
εἴτε
μή,
ἀλλ'
οὐ |
[352] |
οὖν
καὶ
νῦν,
ὥς
γέ
|
μοι |
δοκεῖ,
ἐξ
ὧν
εἰρήκαμεν·
ὅμως |
[335] |
μὲν
οὖν,
ἔφη,
οὕτως
ἄν
|
μοι |
δοκεῖ
καλῶς
λέγεσθαι.
ἔστιν
ἄρα, |
[347] |
εἰς
αὖθις
σκεψόμεθα·
πολὺ
δέ
|
μοι |
δοκεῖ
μεῖζον
εἶναι
ὃ
νῦν |
[353] |
ἀλλά,
ἔφη,
μανθάνω
τε
καί
|
μοι |
δοκεῖ
τοῦτο
ἑκάστου
(πράγματος
ἔργον |
[332] |
ὁ
δίκαιος
ἄχρηστος;
οὐ
πάνυ
|
μοι |
δοκεῖ
τοῦτο.
χρήσιμον
ἄρα
καὶ |
[335] |
τοῦ
ἐναντίου,
τοῦ
ἀδίκου.
παντάπασί
|
μοι |
δοκεῖς
ἀληθῆ
λέγειν,
ἔφη,
ὦ |
[338] |
προθύμως
τοῦτο
δρῶ,
ἐάν
τίς
|
μοι |
δοκῇ
εὖ
λέγειν,
εὖ
εἴσῃ |
[336] |
καὶ
προσβλέπων
αὐτὸν
ἐφοβούμην,
καί
|
μοι |
δοκῶ,
εἰ
μὴ
πρότερος
ἑωράκη |
[354] |
προτέρου
μετρίως
ἀπολαῦσαι,
καὶ
ἐγώ
|
μοι |
δοκῶ
οὕτω,
πρὶν
ὃ
τὸ |
[330] |
ἠρόμην,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὅτι
|
μοι |
ἔδοξας
οὐ
σφόδρα
(ἀγαπᾶν
τὰ |
[328] |
Πολεμάρχου
Κέφαλος.
καὶ
μάλα
πρεσβύτης
|
μοι |
ἔδοξεν
εἶναι·
διὰ
χρόνου
γὰρ |
[339] |
ἔσται,
ἦν
δ'
ἐγώ.
καί
|
μοι |
εἰπέ·
οὐ
καὶ
πείθεσθαι
μέντοι |
[340] |
Θρασύμαχος,
οὕτως
αὐτοῦ
ἀποδεχώμεθα.
καί
|
μοι |
εἰπέ,
ὦ
Θρασύμαχε·
τοῦτο
ἦν |
[330] |
οὖν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλά
|
μοι |
ἔτι
τοσόνδε
εἰπέ·
τί
μέγιστον |
[343] |
Θρασύμαχος
ἀντὶ
τοῦ
ἀποκρίνεσθαι,
εἰπέ
|
μοι, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
τίτθη
σοι |
[336] |
ὅτι
τὸ
συμφέρον,
ἀλλὰ
σαφῶς
|
μοι |
καὶ
ἀκριβῶς
λέγε
ὅτι
ἂν |
[327] |
πρῶτον
ἄγοντες.
καλὴ
μὲν
οὖν
|
μοι |
καὶ
ἡ
τῶν
ἐπιχωρίων
πομπὴ |
[329] |
ἄγριον
δεσπότην
ἀποδράς.
εὖ
οὖν
|
μοι |
καὶ
τότε
ἔδοξεν
ἐκεῖνος
εἰπεῖν, |
[351] |
ποιῶν,
ὦ
ἄριστε.
τόδε
δέ
|
μοι |
λέγε·
ἆρα
εἰ
τοῦτο
ἔργον |
[352] |
σκοπῶ,
ἦν
δ'
ἐγώ.
καί
|
μοι |
λέγε·
δοκεῖ
τί
σοι
εἶναι |
[336] |
εἶναι
τὸ
δίκαιον.
καὶ
ὅπως
|
μοι |
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι
τὸ
(δέον |
[354] |
τοῦτο
ἐλθεῖν
ἀπ'
ἐκείνου,
ὥστε
|
μοι |
νυνὶ
γέγονεν
ἐκ
τοῦ
διαλόγου |
[341] |
ἐγώ,
τῶν
τοιούτων.
ἀλλ'
εἰπέ
|
μοι· |
ὁ
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ
ἰατρός, |
[349] |
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλὰ
τόδε
|
μοι |
πειρῶ
ἔτι
πρὸς
τούτοις
ἀποκρίνασθαι· |
[354] |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἐπειδή
|
μοι |
πρᾷος
ἐγένου
καὶ
χαλεπαίνων
ἐπαύσω. |
[327] |
Πολέμαρχος
ἔφη·
ὦ
Σώκρατες,
δοκεῖτέ
|
μοι |
πρὸς
ἄστυ
ὡρμῆσθαι
ὡς
ἀπιόντες. |
[337] |
θαυμάσαιμι,
ἦν
δ'
ἐγώ·
εἴ
|
μοι |
σκεψαμένῳ
οὕτω
δόξειεν.
(τί
οὖν, |
[352] |
δ'
ἐγώ,
καὶ
τὰ
λοιπά
|
μοι |
τῆς
ἑστιάσεως
ἀποπλήρωσον
ἀποκρινόμενος
ὥσπερ |
[332] |
ἐχθροὺς
κακῶς
δικαιοσύνην
λέγει;
δοκεῖ
|
μοι. |
τίς
οὖν
δυνατώτατος
κάμνοντας
φίλους |
[329] |
ἐρῶ,
ὦ
Σώκρατες,
οἷόν
γέ
|
μοι |
φαίνεται.
πολλάκις
γὰρ
συνερχόμεθά
τινες |
[347] |
αὐτὸς
ἐθέλῃ
ἄρχειν·
ἣν
δείσαντές
|
μοι |
φαίνονται
ἄρχειν,
ὅταν
ἄρχωσιν,
οἱ |
[351] |
ποιῶν·
ἀλλὰ
δὴ
καὶ
τόδε
|
μοι |
χάρισαι
καὶ
λέγε·
δοκεῖς
ἂν |
[328] |
(τοῖς
σφόδρα
πρεσβύταις·
δοκεῖ
γάρ
|
μοι |
χρῆναι
παρ'
αὐτῶν
πυνθάνεσθαι,
ὥσπερ |
[337] |
καὶ
ἐρόμενος
προείποις
(αὐτῷ
ὅπως
|
μοι, |
ὦ
ἄνθρωπε,
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι |